ZEBRA OF DORIA-ANTILOPEN.
In de jaren van 1894 tot 1900 is in
Engeland een prachtwerk verschenen,
dat uitsluitend over de antilopen
handelt en dat niet minder dan 133
verschillende vormen dier soort be
schrijft.
De Hamburgsche diergaarde één
der beste, kon in den loop van
haar bestaan een vijftigtal dier soort-
vormen haar bezoekers toonen, thans
heeft ze slechts 14 verschillende bij
een.
Onder al de antilopen is er geen
schooner, dan de hier afgebeelde ze
bra-antilope, en slechts enkele komen
het dier in schoonheid van teekening
en glans der haren nabij.
Juist aan de ieder opvallende tee
kening dankt het dier zijn naam ze-
bra^antilope. Dwars over den rug
loopen twaalf diep-zwarte strepen,
die glanzen als fluweel op den goud
bruinen grond. Zoowel naar voren
als naar den staart toe vloeit het
zwart in minder krachtige strepen
uit. Ook de kop met de prachtige
oogen is uiterst fijn van vorm en
teekening, terwijl de ranke, doch
krachtige houw het dier elegant in
zijn bewegingen maakt.
Hoewel het dier al in 1836 door «en
Engelschman opgemerkt werd, die
het naar zijn vrouw Doria-an-
tilope noemde, was het toch dr. Büt-
tikofer, de directeur onzer diergaar
de, die op een reis door Liberia in
1885 het nieuw ontdekte. Hij trof het
dier aan in het heuvelachtig woud
gebied, ver van de kust.
Thans heeft een kapitein der West-
Af rikaansche Woermann-lijn een le
vend exemplaar in één der haven
plaatsen weten te koopen en daarmee
der Hamburgsche diergaarde een
grooten dienst bewezen, door het ten
geschenke aan te bieden.
EEN VREEMD ONDERPAND.
De dood van den Parijschen beul
üeibler heeft een der Fransche bla
den iets in herinnering doen bren
gen wat een voorganger van Deibier
den Parijschen beul Henri Sanson,
overkomen is. Leidde Deibier een on
berispelijk leven, Sanson was een
eerste losbol. Het aanzienlijk vermo
gen, dat hij van zijn vader erfde,
had hij in betrekkelijk korten tijd
geheel verkwist. In 1847 bevond hij
zich zonder hulpmiddelen, tot het
uiterste gebracht. Op zekeren dag
werd hij gegijzeld. Dit stond gelijk
met verlies van zijn betrekking. San
son kon verklaren zooveel hij wilde
dat hij het werktuig der gerechtig
heid was en dat de maatschappij hem
niet missen kon, zijn schuldeischers
waren onverbiddelijk en stelden Pret
hem hergeven van zijn vrijheid af
hankelijk van de vervulling dei-
voorwaarde dat hun de guillotine
in onderpand werd gegeven. En alzoo
geschiedde. Maar alles komt uit-
Sanson kreeg van den procureur-ge
neraal het bevel, tot eene executie
over te gaan. Hij liep naar den hou
der van de guillotine en smeekte hem
het instrument voor slechts één dag
af te staan. De schuldei softer weiger
de beslist. Het parket moest dus wel
in kennis van den toestand worden
gesteld. De minister van justitie liet
daarop de 3000 a 4000 francs uitbeta
len, noodig om de guillotine te los
sen, maar met dezelfde pen, welke
deze lastgeving schreef, haastte hij
zich het ontslag van den al te insol-
vabelen scherprechter te teekenen,
waarmee Sanson zelf wasgeëxe
cuteerd
ONGUNSTIG VOORTEEKEN.
Zij Ik zie tot mijn spijt, Henri, dat
je zwakker wordt; daar moet je eens
een dokter over raadplegen.
Hij Ik Hoe kom je daar Bij
ZijVóór drie jaar kon je mij drie
uren aan éen stuk op je knie laten
zitten en nu ben je moe, als je baby
drie minuten hebt gedragen
DE OOGEN VAN HET LEGER.
Bewezen tijdens de belegering van
Parijs luchtballons menigen goeden
dienst aan de ingesloten Fransclien,
die daarmee en met postduiv:..» ten
zij 't gering verkeer met de bui
tenwereld konden onderhouden,
thans weer maken de Japanners
en naar verluidt ook de Russen
voor hun verkenningen gebruik van
ballons.
Ons plaatje stelt een Japanschen
verkeaningsballon voor, in gebruik
bij generaal Nogi's troepen, die Port
Arthur belegeren en heel duidelijk is
de inlichting van den er bij hooren
den wagen te zien. Zoo'n wagen moet,
vóór de ballon opgelaten wordt, ste
vig in den grond bevestigd worden,
wijl 't anders allicht zou kunnen ge
beuren, dat het heele toestel op hol
ging-
Het Rozenjuffertje.
DOOR PETER ROSEGGER.
draafden om plaatsen voor het feest
banket, dat na afloop der voorstel-
Frits Rauschart had een blijspel ling ter eere van den dichter zou
geschreven. Hij was tot dusver als gegeven worden, en in de redactie
lyricus bekend en gevierd geweest, bureaux der couranten de verslagen
Den jongelingen had hij gezongen reeds werden gereed gemaakt, trad
van strijd, den vrouwen van liefde, mevrouw Paulina diep bedrukt in
den mannen van «er- Toen hij rond- de kamer van haren man en begon
zag naar eene levensgezillin, had hij f te snikken.
de keus uit al de jonkvrouwen der' Wat dat beteekende? Of de opvoe-
stad. Zij vereerden den dichter, om- ring afgesprongen was vroeg ver
in alle straten groote plakkaten wa- der bloemstukken en lauweren half huizen, met enkele winkeltjes entap-
ren aangeslagen, in de bloemenwin- begraven. perijen. Door de glazen deur van een
kels bouyuetten en kransen werden J Daar gaat de deur der loge zacht- dier kroegen keek zij onwillekeurig
besteld, de notabelen der stad nog J jes open. Mevrouw Paulina's eerste naar binnen. In een donkeren hoek
gedachte was, dat de directeur ook zat daar, liet eene glas na het ande-
haar kwam afhalen. Maar neen, re doorzwelgend, de dichter en dra-
het is het kamermeisje, dat, na veel maticus Fritz Rauschart.
zoeken, de boodschap brengt, dat .Mevrouw - Paulina stormde naar
Rickerl weer zoo'n hevig benauwden binnen en stond voor haren man.
hoestaanval gekregen heeft. Hij weerde haar van zich
.Het arme kind!" zegt mevrouw'. „Laat mij I Ik wil mets meer. Ik
Paulina. ,,Laat Josefa haar een poe-,ban niet meer leven k kan niet
i* i, rYlf>r>)' I lm cmnnrl ie r\ >1 rl vo rrr> 111.-
dat hij ,een hupsche man was, en zij schrikt de lieer Rauschart.
dertie geven. Ik kom spoedig thuis. m.eer De smaad is ondragelijk. Het
De komedie is over een half uur af- Z1Jn nnlne vijanden allen, allen
seloopen." de gansche stad Morgen leedver-
Het meisje ging heen. Zulke avon-
's Lands wijs, 's lands eer.
Ten slotte sprak Oilking hem aan:
Vreemdeling, zijt gij de Fransch-
man, die hier paarden komt koopen?
Durand deed alsof hij hem niet ge
hoord had en bleef zijn courant zitten
lezen, maar eensklaps trok de Ame
rikaan liem die uit de hand en her
haalde zijn vraag.
Hiermee was de maat vol, de kapi
tein sprong driftig op en snauwde
hem toe
Vlegel
Jonathan stond op en zeide kalm
Vreemdeling, herhaal dat woord
niet, anders werp ik u het venster uit
Daar zult ge mij voldoening voor
geven en tevens voor alle onbe
schaamdheden die ge u tegenover mij
veroorloofd hebt.
Als 't anders niet is, dan kan ik
u dadelijk dienen. Hier zijn revolvers
en hier bowiemessen, kies zelf maar.
En onder het spreken had hij de j
komen te zijn, snauwde liij den ho
telhouder woedend toe
Wat moet dat beteekenen
Deze wenkte echter het publiek t«
zwijgen en toen het stil was. riep hij
met luide stem
Dames en heeren, ik heb de eer
u voor te stellen den beroemden en
dapperen kurassierritmeester Durand
den eenig-overlevende van de glo-
rieuse kurassierscharge fan Reicha-
hoffen. Hij zal de eer hebben hier met
den geachten burger dezer stad, Jo
nathan Oilking, een kogel te wisse
len.
Opnieuw brak het publiek in ge
juich los en op hetzelfde oogenblik
werd er aan de andere zijde der are
na een deur geopend en trad Jona
than Oilking binnen, in schilderach
tig Mexikaansch costuum, vergezeld
van twee vrienden, die eveneens uit
gedost waren.
Nu begreep Durand wat er aan de
hand was.
Brullend van woede gaf hij den
.maak, hoon en schimp in alle cou-
vereerden denhupschen man nog Neen, dat niet. Maar het zou mis- den komen zelden dacht mmm vmesèlijk r'""'ei" 1°' sloeg
meer. omdat hl] een dichter was. Zoo schien een geluk wezen, want zij zou Haulirm Men moet ei van genieten j j
had hij dan de lieve dochter van den heden niet mee naar het theater kun- Het kind zal ik nog genoeg kunnen met de neide vuisten in net ge
stadsbouwmeester naar het altaar ge- non gaan. De dokter had zich tegen n!,„5hJrt Wam niet weer Mevrouw Paulina echter legde op' genoemde wapens ut zijn gordel ge
yoerd en haar oen thuis bereid, waar- de kindermeid eene onrustbarende mider een glas *Ü„e,i schouder hare hand en sprak,haald en op de tafel gelegd.
«i mets ontbrak van smaakvol e mUngMen ontva len De avond was WJg; "'Jhtérie coulissen, on, M»na kalm Durand was weer wat kalmer ge- Hotelhouder een vuistslag in het ge-
mef méliw nnfn^s'en^'mepstprliikft zou dus maar liever thuis bliivenbii aEm slot terstond weer voor liet' ..Fritz dat allesis niets- Dat i*;worden en antwoordde: laat, zoodat deze achterover tuimel-
Mi£ De -kamer "SW Et M&T" Wl,Ten,") «H -» k
vrouw werd straks versierd meteen „Bij het zieke kind?" zeide heer f vertoonimr waren er on-is het óók. Dat vergaat ais blanketsel, I w<>on,& zonder getuigen xn een kamer buiten de arena.
wiegen een kindje erin. En deze Rauschart. „Als kinderen, die dpf hPto,ibliek verschillende opvat-als al wat van de planken is... Maar j te vechten. Ik zal twee secondanten; De hotelhouder en Oilking, beide
ideale huiselijkheid werd bescha- 's winters wat hoesten, daarom al merkbaar geworden - en toen ik weet iets anders, Fritz. Ons kind1 opzoeken, die met u de bepalingen echte mannen van zaken, waren op
duwd door lauwerkransen want ziek moesten zijn, dan liepen er wei- ]ietcsci]erm j?ees er eep applausdood".... n van Bet duel zullen vaststellen en een lumineus idee gekomen, dat zij
de lauwer was den heer Frits Rau- nig gezonde kinderen op straat (iat echter terstond "door een' heftig' De heer Rauschart werd kalmer, j
schart liever dan al de bloemen en rond!" r»,-. omo,.i jjjj" 1
heesters van het Paradijs. „Denk je dan, P. -,
Nu had hi] een blijspel geschreven slim is? makon Men sirte men floot men; Huiswaarts ging het echtpaar,; i 4 -u v
dat getiteld was: ..Tiet Rozenjuffer- „Wel, natuurlijk! Die dokters met trappelde men "trommelde met vuis- ernstig en stil. En op clien korten j zocht hem tot getuige te willen die-y°orstellmg m orde laten brengen, de
tje". De theaterdirecteuren der stad hunne bangmakerij Het was heele- ten op de leuningen en riep: „Vod- weg greep er in den roemzuchtige» nen en tegelijkertijd een tweeden ge-
ihadden schier gevochten om het maal niet noodig geweest een dok- ,iig stuk Miserabele komedie i" On- 'P°ëet eene verandering^ plaats, tot j tuige voor hem op te zoeken. Deho-
stuk te mogen opvoeren, en de dich- ter er bij te halen." .beschaamd! Hoe durft men zóó iets.welke anderen een half menschenle-!
ter had het gegeven aan dengene, die „Je stelt mij gerust, man." 1 op de planken te brengen!" Hei ven vol teleurstellingen noodig heb-
hem de beste vertooning en de groot- „Kom mee! Wij zullen het aan het 'geschreeuw werd zóó oorverdoovend. Ben. Naar schuim, naar klatergoud
ste eerbewijzen waarborgen kon. In kind zelf vragen. dat van buiten de spuitgasten kwa- Bad hij gestreefd met al de gretig-
de theaterkringen heerschte groote Toen zij nu voor het bed stonden nien aangesneld, in de meening, dat Beid van een dorstende en in datzeif-
spanning. en reeds dagen lang vóór van de kleine, wier smalle gezichtje cr brand was uitgebroken. i UUr was Bern zijn lieve kind ont-
de eerste opvoering waren al de hen met groote oogen aankeek en Mevrouw pau,ina was uit de lcrffc"KJ'iii thuis kwamen vonden zii
plaatsen verkocht. toen zij vroegen: ..Hoe gaat 't nu, p dwaaidp door de corn-1 1 Kwf?'en> v?P,uea Z1J
Rauschart's kleine gezin bestond Rickerl toen antwoordde het meis- §ors gToen de menschen uit het thea-weike®^ mecdoo«SSó? over
slechts uit zijne vrouw en zijn zeven- je zacht en treurig glimlachend: fpr dronffPT1 wendde zii haar gezicht f lmecaoogenioo. oi,ei
jarig dochtertje Rickerl. dat hij met .Goed, vadertje en moeSertje. Goed." om nfet heïkefd to
zijne liefkoozingen soms bijna ver- „Braaf zoo! Je bent ons lieve, ver- a tc.-_ aen> waien nu menscnen
stikte. Dezen beiden las hij op een standige kind", zeide de heer
avond in vroolijke stemming het schart-, op zijn horloge kijkend, want st|gM door welke zij
nieuwe stuk voor. Mevrouw Paulina over een uur en twintig minuten zou oe'n gejaagd dier nep zij in oen bleek,- Itirkerl had de hantlies
opgetogen van en uitte de voorstelling beginnen. „Zeg nu donkeren nacfft om het theater heen. debïi-st en toS
om haren man te ontmoeten. Zij vond
mot witln 011 ï-rnirlo rn7on
daarna ben ik tot uw dienst. i den voor-vorigen avontl met elkaar
Tegelijk verwijderde hij zich en besproken hadden. Oilking had den
zocht den hotelhouder, wien hij ver- circus afgehuurd en hem voor een
hotelhouder had den vorigen dag de
omliggende plaatsen bezocht en daar
a,,A .rflrv. UC11, W £11 él! ÜU IllUUOGLlCU gekOllleil.
'p.,, I woraen. Eindelijk vond zij een n0°a" die oprechte deelneming voelden bij
ri want deur, slechts voor brandgevaar be- den zwaren sjag Welke het kleine
d, want stemd, door welke zij ontsnappen kon. „ptroffen
was er opgetogen van
slechts ééne bedenking tegen het eens> Rickerl kijk je lieve ma- om haren man te ontmoeten. Zij vonn t Wïtlo en roode rozen
laatste bedrijf. ma zou zoo graag naar het theater },em niet en ijlde eindelijk zeer luid En (Ie }ieer ^uschart 'toen hij zóó
..O. daar ben ik niet bang voor", gaan. Vin-je dat onaangenaam Dan schreiend naar hare woning. zijne lieveling terugzag stiet een
zeide de dichter. ..De menschen zijn zal zij thuisblijven." De deur stond open. In de kame<-dQffen schreeuw uit° 'en akelig gil-
aan dergelijke dingen al gewoon, en „Mama moet naar het theaterhoorde zij een mannestern die van ]end iaêhte hij-
hoe naturalistischer tegenwoordig, gaan", antwoordde het kind. „Het den dokter. Het kamermeisje liep. Het Rozenjuffertje
des te zekerder het succès. Daarop zal zoo mooi zijn! En dan zal mama haar snikkend tegemoet en met den' („N. R. Ct."i
komt het toch maar aan. Alle ande- mij van Roodbroekje vertellen, niet uitroep: „Ach, mevrouw! ach. me-,
re oogmerken zijn nevenzaak." waar?" vrouw!" wrong zij hare handen
„Je zult wel gelijk hebben, Fritz", „Ja, zeker, mijn engel! Wij zullen ..Weet je 'tal?" riep mevrouw Pan-.
antwoordde zijn vrouwtje. .Ik ver- jo alles vertellen, en een volgende lina. ..O, het is eene schandelijk. Fp« AmCnkflSnSCil dli£I.
heug mij er op als kind." maal zal je er óók bij zijn. Maar laagheid
En inderdaad dacht zij vol blijde dan moet ik nu ook gauw toilet gaan ..Ga toch binnen, mevrouw\cn. f
verwachting aan de eer, die degroo- maken. Het is meer dan tijd", zeide wat ligt zij daar mooi als een eli
te avond brengen zou. Kleine Rickerl mevrouw Paulina. Beve kind.
die mee de lezing had aangehoord, Ren blos van blijdschap kleurde kind! a„,-, n„;i
verkneukelde zich in liet bijzonder hare wangen. en een uur later trad -Mat is er dan gebeurd? vroeg nu parieuren tijdens den Fransch-Duit
over Roodbroekje, zooals de komiek zij, in witte zijde en hermelijn, in mevrouw Paulina. schen oorlog naar Amerika gezonden,
- - - de ]tamer van jiet i{jnd Men bracht haar bij het bedje van om daar paarden aan te koopen. Op
..SstZij slaapt nu fluisterde de het kind en hier lag. als zoetzijn reis kwam hij ook in een kleine
kindermeid. En op de teenen sloop sluimerend, niet meer hoesten onplaats van Texas. De eenige merk-
mevrouw Paulina weg. om strata PautaT 'niet. enwaardigheW van dit stadje was een
aan den arm van haren man de trap vj- f)ok niet in onmac}-,t. Zij ademde groot uit ruw hout getimmerd circus
af te dalen naar het wachtende nj- gjecJlts zeer diep en iiep toen door de waar Mexikaansche stierenvechters
lange reeks der kamers. In de laat- nu en dan voorstelingen kwamen ge
it e. waar zij niet meer verder kon, ven j)6 ritmeester, die 's middags
Ritmeester Durand, van de Fran-
sche kurassiers, werd door zijn su-
heette, die in het stuk voorkwam.
„Ga nu maar gauw slapen en dek
je warm toe, kindje", vermaande de
moeder. „Wanneer tegen de opvoe
ring je hoest beter is. dan mag je
mee in de loge."
De dag van de première kwam al
nadermaar het hoesten werd niet
beter, en de dokter meende dat het
bleeke kincl beter deed met in bed te
blijven, dan naar het theater te gaan.
Daarom kon de heer Rauschart de
tuig.
Toen het paar voorbij het theater
loket kwam, stond daar een oude
heer op te spelen. Vijftig gulden
had hij voor eene plaats geboden, en
men had hem geantwoord, dat
handenwringed
den
zonk
vloer.
Hei éénige kind dood
Het onheil in het theater was ver-
onfVaiuren" voor ^,*2".'. W00rten "ÏÏTMfcW
bad, met in zijn huis ontvangen, t,ieer iets te krijgen was. ,npI naar 7on i{0mpn nf.
want deze heeren hebben zooals men Daar binnen ruischte reeds de rau- hode keerde échter terug met de me-
weet zulke doordrmgende stemmen ziek. Zoodra de dichter in zijne loge dodeeling> dat de heer Rauschart ner
en gedragen zich in den eg 1 verscheen, \erhief zich een geweldig 2ens te vinden w as en dat het feest-
'uWruchttg. applausbtraks png.het scherm op. gankct was afge2eg(j gewordcn.
Bij Rickerl zat steeds een goede Vdemlooze stilte. Reeds de eerste Mevrouw Paulina sloeg haven man-
oude meid, die het kind vertelseltjes tooneelen boeiden. IP] Pj-,i liep naar buiten op de stra-
voorlas en haar telkens een lepeltje Reeds na het eerste en het tweede lon en pleinen voor het. eerst van
vol honig tusschen de lippen bracht, i liedrijf wordt de dichter ontstuimig ;,aar jeven z00 jaat alleen. Zii dacht
Die teedere lippen waren echter ro- j geroepen. Hij buigt in zijn loge. aan niets dan haren man te zoeken
zenkleurig want er zijn ook witte Mevrouw Paulina straalt. te vinden. Wat zij hem zeggen zou.
rozen. Maar dikwijls, na een aanval Na het derde bedrijf groeit de bij- dat wist zij niet. In hare borst brand-
van ïden kramphoest, lag er op die: val zoo geweldig aan. dat de direc- de e„ woelde het. Een bekende ont
lippen iets als fijne roode bloesemp- teur den dichter afhaalt en voorliet moeite haar -- de kapper. Die wist
jes. Het kind was in de laatste da- voetlicht voert. Daar vliegen bloe- haar te zeggen, dat de heer Rau-
gen zeer stil en kalm geweest, en men. kransen en linten door de schart de Niedergasse ingeloopen was
verlangde niet meer zoo uit het bed lucht; het gejubel is oorverdoovend, en op het roepen van zijne vrienden
te komen. Maar nog altoos wilde het en mevrouw Paulina, de gelukkige geen antwoord had gegeven,
van het „Rozenjuffertje" hooren, en wederhelft van den gevierde, snikt Mevrouw Paulina liep nu eveneens
hoe het in het theater daarmee zou j van zaligheid, terwijl zij daar op de de straat in. De buurt werd al een
gaan. j planken de zwarte, tengere figuur zamer en donkerder, en de weinige
Óp den dag van de opvoering, toen ziet. staan, verlegen buigend en on- gaslantaarns besehenen armoedige
aangekomen, en in het eenige hotel
der stad afgestapt was, zat 's avonds
in den salon van het hotel met een
half fleschje wijn voor zich wat uit
te rusten van de vermoeiende reis.
Nog niet lang had hij daar gezeten
frpwpidïo- uyucc;u,e: uc "ccl toen een tweede bezoeker binnen-
applaus. Straks ginghrt scherm op. "af ateSSJ geworden. "fï",' Jonalh^n ff?' f dOTn°"
tabelen van de stad. Zonder eemgen
groet zelfs zonder zijn breedgeranden
wit-vilten hoed aan te raken zette hij
zich aan het tafeltje van Durand en
keek dezen onafgewend aan.
De kapitein had al vroeger opge
merkt, dat beleefdheid nu eenmaal
geen hoofddeugd van de Amerikanen
is, daarom haalde hij een courant
uit den zak en begon te lezen.
Even later hoorde hij, dat Oilking
een glas van zijn wijn inschonk en
met één teug ledigde. Dat werd hem
toch wel wat kras, maar hij bedwong
zijn drift nog en dacht
telhouder vond wel dat getuigen bij laten publiceeren, dat er in het open
een duel noodelooze weelde waren, j Baar een duel zou plaats hebben tus-
maar wanneer de ritmeester er op schen „den dapperen en beroemden
stond, dan stonden hij en de oberkell- ritmeester Durand, den «enigen over-
ner hem ter beschikking, hij zou dan levende van de glorieuse kurassiera-
tevens zoo vrij zijn voor deze extra- charge bij Reichshoffen" en den ge-
service 5 dollars op de rekening te achten Amerikaanschen burger Jona-
schrijven. Durand was aan de Ame- fcBan Oilking. Daarvan waren groote
rikaansche zonderlingheden al eenigs- aanplakbiljetten gedrukt en in twee
zins gewend en maakte daar geen locale bladen verschenen een hoofd
aanmerking op, maar verzocht den artikel over den slag bij Reichshof-
hotelhouder de zaak zoo spoedig mo- *en Dat die reclame doel getroffen
gelijk in het reine te brengen, opdat
het duel den volgenden dag zou kun
nen plaats hebben.
De hotelhouder begaf zich dadelijk
naar Jonathan Oilking en kwam bin
nen een kwartier terug.
had, bewees de stampvolle circus,
maar nu een der duellisten de plaat
gepoetst had, zag het er voor de on
dernemers leelijk uit. De toeschou
wers hadden twee dollars voor hun
plaats betaald en nu eischten zij
Het duel kon niet morgen, maar j waar voor hun geld. Er schoot daar-
eerst overmorgen plaats hebben, het om voor den hotelhouder en Oilking
wapen zou de revolver zijn en de niets anders over dan met elkaar te
plaats der ontmoeting was ook ge- Saan duelleeren, wat ook geschiedde,
kozen de secondanten zouden er Du- Eerstgenoemde kreeg een kogel in het
rand wel heenbrengen. j Been en om hem over deze verwon-
Deze stemde daarmee in en begaf ding te troosten stond Oilking hem
zich ter ruste. Den volgenden dag be- twee derden van de winst af.
steedde hij aan het nemen van eeni-
1 BIJ DEN DOKTER.
ge beschikkingen voor het geval hij
in het duel gedood mocht worden en
tegen den middag wilde hij denho- j
telhouder spreken, maar men zeide
hem, dat hij den vorigen avond reeds
de stad was uitgegaan en eerst van- j
avond zou terugkomen.
Inderdaad kwam de hotelhouder: Soldaat (die teruggekeerd is uit den
s avonds thuis en hu bracht zoovee i 00r] En tom lk t de„ ammunl.
gasten mee. dat alle kamers van het üeyi£m wegger6den werd...
hotel er mee bezet waren. Tevens Toehoorde7: Bedoclt nist d6n
Dokter Tloe slaapt ge
Boer HooimijtWel, dat spreekt
vanzelf, met de oogen dicht, dokter.
VAN HET SLAGVELD.
mee bezet waren. Tevens
merkte Durand op, dat het buitenge
woon druk op straat was, maar bij
meende, dat het misschien morgen
marktdag zou zijn en vroeg niet ver
der naar de oorzaak daarvan.
Op den bewusten morgen kleedde
hij zich met bijzondere zorg en
wachtte.
Om 9 uur kwamen zijn secondan
ten hem afhalen en brachten hem
door eenige hoofd- en zijstraten naar
den circus ,waar zij hem door een
achterdeur lieten binnentreden.
Durand aarzelde even, maar zijn
secondanten duwden hem voorttoen
hij evenwel in de arena kwam, bleef
hij verstomd van verbazing staan bij
het ontdekken, dat alle rangen bezet
waren door een dichte menigte, die
hem met luid handgeklap en bravo
geroep verwelkomde.
Na wat van de eerste verbazing be-
ambulancewagen
SoldaatNeen, mijnbeerik zat
zoo vol kogels, 'dat ze mij in den am-
munitiewagen stopten.
Wat zou wel het grootst genot
op deze wereld zijn?
Ik houd er voor, dat iemand die
ongekende graad van genoegen be
reikt, die een jongen over zijn knie
heeft liggen, welke hem zijn hoogen
hoed met een sneeuwbal van 't hoofd
heeft gesmeten.
Wat, mijnheer Goudsteen, u wilt
ongetrouwd blijven Onmogelijk. Op
uwe toekomstige dochters worden nu
reeds schulden gemaakt.
Vreemdeling (tot den hotelhouder)
Hoe komt het dat eten en 't bier bij
u zoo slecht is, in mijn reisboek
jwordt, uw hotel zeer geprezen?
1 HotelhouderJa ,dan hebt u zeker
een ouden druk gekocht.
