NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD.
22e 3 mrgang.
No. 6605
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
DINSDAG 10 JANUARI i905
BLAD
ABONNEMENTEN
PER DRIE MAANDEN:
Voor Haarlem 1.20
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der
gemeente)„1.30
Franco per post door Nederland „1.65
Afzonderlijke nummers 0.02)£
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem0.37}g
r «de omstreken en franco per post 0.45
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur J. C. PEEREBOOM.
ADVERTENTIE N:
Van 1—5 regels 50 Cts.; iedere regel meer 10 Cts. Buiten liet Arrondissement
Haarlem van 1—5 regels ƒ0.75, elke regel meer ƒ0.15. Reclames 30 Cent per regel.
Groote letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Kleine advertentiën 3 maal plaatsen voor 2 maal betalen.
Redactie en Administratie: Groote Houtstraat 55.
Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 724.
Drukkerij: Zuider Buitenspaarne 6. Telefoonnummer 122.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantïers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën
en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan 'iet Algemeen Advertentie-Bureau A. DB LA MAR Azn. te Amsterdam.
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Pubiicitc Etrangère G L. DAL'BE Co., JOHN F. JONES, Succ., Parijs, 3Ibis Faubourg Montmartre.
AGENDA
Dinsdag 10 Januari.
{rongehouwA. R. Propaganda-
cJub Mr. G. Groen van Prinstrer,
Lezing door Mr. G. J. Sybrandi,
van Almelo. 8 uur.
eisen. Verg. van den Gemeen
teraad. voorm. 10 uur.
In deze agenda worden vergaderin-
;en, uitvoeringen enz. kosteloos ver
leid, wanneer zij in onze kolommen
ijn geadverteerd.
(uitenlandsch Overzicht
Dii OOltLOG
Aan cene beschrijving, die de „Dai-
Telegraph" geeft over de onderhan-
elingen, welke de overgave van Poit
rthur voorafgingen, zij nog het vol-
ende ontleend
„Den ganschen namiddag hadden
c gedelegeerden in een huisje van
et nagenoeg vernielde dorp Soeisl.i
vaar, zooals gemeld, Von Stössel en
iogi elkaar ontmoetten) vergaderd,
't. Was een zonnige, prachtige dag
n een groot aantal nieuwsgierigen
tond bij de witte vlaggen opeenge-
rongen. Men zag daar Chineesche
oeren met verbaasde gezichten
chrijft de correspondent van de „Drti-
Telegraph" kleine smerige kin
eren en lachende Japansche soldaten
m de paar kozakken verzameld, die
rachtten zich door gebarentaal aan
e Japansche cavaleristen verstaan-
aar te maken. Driemaal gingen de;
nderhandelaars weer uiteen om som- i
lige punten nog eens te bespreken, i
Daarna werd het eerste document
oor een kozak naar generaal Von
itössc-l gebracht, die ziek te bed lag. j
la verloop van een uur was een
we ede document gereed een andere
ozak bracht dit naar den bevelheb-
er. Later, toen 't reeds donker was
eworden. teekende generaal Von j
tössel de stukken en seinde den i
saar. Aan het Japansche leger werdj
oen per telephoon kennis gegeven
'an wat er was voorgevallen. Dade-
ijk barstten de luide „banzaï's" los
n overal zag men de vreugdevuren
likkeren
DE OVERGAVE VAN
PORT - ARTHUR.
Particuliere telegrammen aan de
Standard" en de „Daily Express", i
ilsook van het „Central News"-agent-
ichap deelen de volgende bijzonder--
leden mede over de ontmoeting tus-
schen generaal Von Stössel en diens
tegenstander, generaal Nogi, welke
den oen Januari plaats vond. Nadat;
een verzoek van generaal Von Stös-!
Hl Avas ingekomen om den Japan-
schen bevelhebber te ontmoeten, was
als plaats van samenkomst aange-
wezen de bouwvallige kerk in het
platgeschoten dorp Soeishi, waar ook
de voorwaarden voor de overgave
waren besproken en vastgesteld.
Tengevolge van een misverstand
verscheen de Russische generaal al-
daar reeds te half elf, gezeten opeen
prachtig Arabisch paard en vergezeld
van kolonel Reiss, de luitenants Mal-
chenko en Nebelskoy en -een kozak-
ken-escorte. Wijl men hem eerst te
elf uur had verwacht, was er nie-
mand te Soeishi aanwezig om den ge-
neraal te ontvangen, dan de luitenant j
van de Japansche wacht, die den
Russischen bevelhebber begroette en
onmiddellijk generaal Nogi van diens
aankomst liet verwittigen. Te paard
gezeten, bleven de Russen wachten
en het Avas op te merken, dat de ro-
buste figuur van generaal Von Stös
sel geenszins door de ontberingen der
laatste weken gebogen was. Zijn ge
laatstrekken worden beschreven als
barsch en grof en hij heeft een zeer
gebiedende uitdrukking in het gezicht.
Doch de norsche, melancholieke ize-
grim. als welke hij wel eens beschre
ven is, bleek hij niet te zijn. Al wach
tende sprak hij vroolijk met zijn of
ficieren.
Te elf uur verscheen ook generaal
Nogi, die met zijne officieren, gene
raal Ichiji en de kapiteins Sjomba
Yasoeschara en Matsoedera in draf
kwam aangereden.
Voor het eerst, nadat zij. elkander
gedurende acht maanden hadden be
streden binnen een afstand van twee
a drie mijlen, zagen de beide gene
raals elkaar van aangezicht tot aan
gezicht. Tegelijkertijd begroetten zij
elkander en even schenen beiden te
aarzelen, of een hunner ook de hand
zou uitstrekken. Dit geschiedde ech
ter niet.
Toen steeg generaal Nogi van zijn
paard en werd zijn voorbeeld door
de Russische officieren gevolgd. Da
delijk met elkander in gesprek ge
raakt, wandelden de generaals naai
de kerk. bij den ingang waarvan ge
neraal Nogi zijn gewezen tegenstan
der liet voorgaan. Middelerwijl had
den ook de Russische en Japansche
soldaten zich reeds verbroederd en
rondom de kerk. Avaar de generaals
zich bevonden bewogen zich de ko
zakken ATiendschappelijk in gesprek
met de Japansche infanteristen.
Bij dit vreedzame tooneel kwam ie
scherper uit de herinnering aan de
gruwelen der voorgaande dagen, wijl
een troep hospitaal-soldaten onder
het puin der platgeschoten huizen
naar de reeds half vergane lijken van
gedooden zoeken kwam.
Het onderhoud tusschen de beide
generaals droeg, naar de correspon
denten later vernamen, een alleszins
vriendschappelijk karakter. Beide
brachten hulde aan den moed. de ge
oefendheid en de volharding van el
kanders troepen en generaal 'vn
Stössel dankte generaal Nogi v or
de welwillendheid, waarmede deze
had toegestaan, dat de voorwaard ni
van overgave aan. den Czaar werden
doorgeseind, en voor de consideratie
door hem tegenover de officieren van
het garnizoen betoond.
De Russische generaal moet tot
tranen toe geroerd zijn geweest toen
hij vernam, dat tAvee zonen van ge
neraal Nogi voor Port-Arthur geval
len zijn, ondanks de verzekering van
den Japanschen officier, dat deze zich
gelukkig achtte, dat zijn zonen voor
het vaderland hadden mogen
ven.
„Die volkomen opoffering', zeide
generaal Von Stössel, ..vormt de glo
rie van Japan en heeft zeker het
noodige tot Japan's overwinning bij
gedragen."
De Russische bevelhebber schijnt
verder gedurende de samenkomst, die
twee uren duurde en waarbij de offi
cieren samen lunchten, zijn parool
te hebben gegeven. Hij zal zoo spoe
dig mogelijk naar Rusland terugkee-
r-en en zal wellicht over Tokio reizen.
Toen de generaals naar huiten
kwamen, waren alle omstanders ge
troffen. door de klaarblijkelijke opge
wektheid en vriendschappelijkheid
van hun gesprek. Generaal Stössel
bes-teeg zijn paard en liet het voor
generaal Nogi stappen en. draven,
waarna deze zijn bewondering te ken
nen gaf over het schoone dier. Tege
lijk bood toen generaal Von Stössel
den Japanschen opperofficier het
ten geschenke aan, Avelke zeide vol
gens militaire gebruiken het paard
niet als een persoonlijk geschenk te
mogen aannemen. Hij aanvaardde het
echter als een eervolle herinnering
voor het gansche Japansche leger en
gaf de verzekering dat dit hetineere
houden zou.
Generaal Nogi inspecteerde terloops
het kozakkeneskorte en richtte enkele
vriendelijke woorden tot een Russi
schen soldaat met het St. George-
kruis. Toen namen de generaals mat
een warmen handdruk afscheid.
Generaal Von Stössel liet zijn paard
achter, besteeg dat van een zijner
officieren en reed in galop naar Port-
Arthur terug.
DE RUSSISCHE PERS AAN HET
NABETRACHTEN.
Eenige Russische bladen richten
scherpe verwijten tot hen, die verant
woordelijk zijn voor den val van Port
Arthur of de waarheid omtrent den
werfcelijken toestand verzwegen heb
ben.
De „Nowoje Wremja" schrijft dat de
verdedigers van Port Arthur hun
plicht met een heilige overtuiging
vervuld hebben, doch dat het Man-
tsjoerije-leger de positie van de Rus
sen in de vesting niet in het minst
gemakkelijker gemaakt, hebben.
Dit blad spreekt de hoop uit dat
„nog eenige mannen, die niet alleen
geen diensten bewezen, doch zelfs
door hun gebrek aan tegenwoordig
heid van geest en voorzichtigheid in
liet beslissende oogenblik alle plannen
in de war hebben gestuurd", vervan
gen zullen worden door bekAvame le
ger-aanvoerders.
Zeer verbitterd is de „Russ". die
ook van meening is, dat bij de leger
leiding een krachtig initiatief ont
breekt: ..Want: in den land-oorlog
een nederlaag; in den zee-oorlog
een nederlaag: in den Aesting-oorlog
- een nederlaag. M at is nu nog niet
beproefd Wat moet er in een leger
omgaan, dat beseft dat zijn bestaan
slechts nederlagen brengt Zonder de
hoop op het leger zou de oorlog niet
begonnen zijn. Het leger kan even
min als de burger-maatschappij met
zoo'n afloop aran den oorlog, met zoo
een ongewone en onverwachte rol te
vreden gesteld Avorden. Om echter
meer krachten te geven zijn nieuwe
middelen uooclig, een nieuwe krach
tige opleving, een vaste wil, dat het
doel bereikt zal worden."
Aan een artikel van de „Birshewija
Wjedomosti" is de volgende pas,sage
ontleend
„Drie dagen geleden hoorden Avij
Avat generaal Von Stössel in 1902 ge
zegd heeft tot een journalist„Al het
geld avoi'dt verbruikt voor den bouw
van het ondoelmatige Dalny, dit ge
vaarlijk speelgoed, de toekomstige ba
sis van den vijand. Voor den bouw
van het noodzakelijke dok in Port-
Arthur wordt echter geen geld gege-
ven Dit hoorden wij aan het
einde van de elfde oorlogsmaand.
Waarom niet toen'? Waarom niet
in 1902, toen het ongeluk nog af te
Avenden was? Om deze eenvoudige re
den toen zuchtte de pers nog onder
den doodenden druk van Von Pleh-
we's regime. Men hield ons aroor kin
doren, voor wie alles verborgen dien
de te Avorden. Doch men stuurt geen
kinderen Aveg om met leege handen..
Port Arthur te verdedigen. Kinderen
worden verzorgd, verpleegd, voor elk
leed behoed. Het is een oude wet. dat
de kracht ligt in het weten het bu
reaucratische Rusland is echter een
tegenovergesteld principe toegedaan
de kracht ligt in de duisternis."
De laatste telegrammen, die van
Nogi's hoofdkwartier en uit Tokio zijn.
gekomen, a'ermelden nog
BELANGRIJK NIEUWS,
dat wij hieronder laten volgen.
„Tijdens de ontmoeting van de ge
neraals Nogi en Von Stössel sprak de
laatste zijn dank uit voor het over-
i seinen van het telegram aan clen
Tsaar en voor diens antwoord, dat
i luidde: „Ik stond elk officier toe ge
bruik te maken van het Avèlverdicncl"
voorrecht om naar Rusland terug te
keffen, onder a'erplichting niet verder
deel te nemen aan den oorlog, öf in
het lot te deelen van hun manschap
pen. Ik dank u en bet dappere garni
zoen voor de ridderlijke verdediging.j
Vandaag zijn te Port. Arthur twee'
branden uitgebroken. In verband
hiermede bood generaal Von Stössel
formeel zijn verontschuldigingen aan
de Japansche hoofdkwartieren, er bii
voegende, dat hij niet in staat was
contróle uit te oefenen, nu de vrijwil-:
ligers in de stad gelaten Avaren na-
dat het garnizoen haar verlaten had,
Hij zou dus gaarne zien dat de Ja-'
pansche troepen binnen kwamen om
de orde te handhaven,
i
Het vervoer van krijgsgevangenen
uit Port Arthur is geëindigd. In het
geheel zijn krijgsgevangen gemaakt
878 officieren en ambtenaren en 23491 i
manschappen.
j Meegedeeld wordt, clat de Sanijo-1
spoorweg bevel heeft ontvangen maat-
regelen te treffen voor het overbren- i
gen van 25.000 Russen van-Shimono-
seki naar Koere. Waarschijnlijk zul-.
Jen de krijgsgevangenen gekampeerd;
worden bij Koere. I
i De meest ernstige gevallen onder de
zieken en gewonden zijn voor het
j oogenblik in de veld-hospitalen van
Port-Arthur gelaten,
j Alle roerende goederen zullen naar
Japan gebracht worden, Avanneer de
maatregelen voor het verleencn van
huisvesting getroffen zijn.
De generaals Fock. Smvrnoff en
Goldbatfoeski. de vice-admïraal Will-
man zijn als krijgsgevangenen naar
Japan gebracht.
Generaal Stössel verlaat Donderdag
Dalny.
EEN MARITIEM STATION.
De Japanners zijn van plan een
maritiem station te Port-Arthur te
maken. Vice-admiraal Shibayama zal
waarschijnlijk met de leiding belast
worden. Admiraal Togo bewaakt de j
haven van zee-zijde, maarschalk
Oyama van het Noorden. De militai-:
re administratie zal slechts een klein
garnizoen achterlaten, zoo spoedig de
krijgsgevangenen vervoerd zijn en de
orde hersteld is.
De vloot is druk bezig de haven
van mijnen te zuiveren, doch ten ge
volge van de groote hoeveelheid mij
nen. zal het langen tijd onveilig zijn
a_oor de scheepvaart. Alleen voor re-!
reerings-vaartuigen is de haven open
gesteld. I
Waarschijnlijk zal Dalny spoedig
geopend Avorden voor neutralen.
Japansche stoomvaart-maatschap
pijen stelden een wekelijkschen dienst
Kort geleden zijn voorstellen ge
daan tot het aangaan van een vierde
binnen land sell e oorlogsleening. op de
zelfde a-oorwaarden als de derde.
Niet erg geloofwaardig schijnt ons
het telegram uit New-York te Londen
ontvangen, Avaarin gezegd wordt, dat
in officieele Amerikaansche kringen
verwacht wordt, dat het Russische le
ger spoedig van de Sha-lio zal terug
trekken. Te Washington ontvangen
telegrammen spreken reeds van een
terugtocht naar Tieling. Koeropatkin i
zal waarschijnlijk te Charbin een vas-
j te stelling kiezen.
UIT ANDERE LANDEN.
FK YNSCHF. KAMER - VERKIEZING.
Admiraal Bienaimé Averd met 6437,
van de 11667 stemmen gekozen tot lid i
van de Fransche Kamer, voor den ze
tel open gekomen door den dood van
den heer Syveton.
VERKIEZING IN ENGELAND.
Bij de verkiezing in Stalybridge
kreeg de liberale vrijhandel-candi-
daat, de heer Cheetham, 4029 stem
men. de conservatieve candidaat, de
heer Travis-Clegg, 3078 stemmen. Bij
de vijf laatste verkiezingen sedert
1885 Avas steeds de conservatieve can
didaat herkozen.
QORLOGSVARIA
De Japansche militaire comman
dant in Seoel heeft beAmlen, ten ge
volge van de wanordelijke toestan
den in Korea, dat voortaan de Japan
sche gendarmerie de politie-diensten
zal \-ervullen en dat allen zoowel Ko-
reaan als vreemdeling, hen hebben
te gehoorzamen.
Uit Tsifoe wordt gemeld, dat te
Port-Arthur typhus en andere besmet
telijke ziekten heerschen. De geheel©
stad en de inwoners moeten, voordat
de Japanners hun intocht doen, ge
desinfecteerd worden. i
Uit Tokio Avordt aan de „Standard"
gemeld, dat het Japansche parlement
onder groot enthousiasme een adres
goedkeurde aan den Mikado, waarin
gezegd Avordt, dat alle militaire suc
cessen te danken zijn aan de deug
den van dezen vorst.
Marine-officieren te Tokio verklaar
den, dat in de haven van Port-Arthur
op het oogenblik slechts tien bruik
bare Russische schepen liggen. Het
is hoogst gevaarlijk thans de haven
binnen te varen, want overal loopt
men kans op mijnen te stooten. We
gens gebrek aan duikers en het be-
noodigde materiaal Avas het tot
dusver nog niet mogelijk naar de ge
zonken schepen een onderzoek in te
stellen.
Stadsnieuws
Tuinbou w.
De afdeeling- „Haarlem en ümstre-
ken" der Nederlandsche Maatschap
pij voor TuinbouAv en Plantkunde
vergadert Dinsdag a.s.
De agenda bevat
Ingekomen en uitgegane stukken
Bespreking van de tAvee volgende
punten, opgegeven door het Hoofd- j
bestuur 1. In -den laatsten tiju is
herhaaldelijk hei denkbeeld geopperd
om .iiier te lande een groote. alge
meene tuinbouwtentoonstelling te
houden. Gesteld dat het denkbeeld
tot uitA'oering kwam, zou rnen dan
in uw kring de voorkeur geven aan
een zuiver nationale tentoonstelling,
of Avel aan eene, waarbij ook voor
liet buitenland de gelegenheid toi in-
zenden werd opengesteld? 11. Indien
men in uw kring buitenlandsch© in- i
zendingen zou wenschen toe te laten,
zou dan naar uw oordeel de buiten-
1 andsche mededinging onbeperkt moe- I
ten Avonden opengesteld, clan Avel
slechts voor enkele ondendeelen van
den tuinbouw, en zoo ja, voor welke?;
Voordracht van den heer A. Schutte-
vaer te Brammen, over „de wijze
van voeding der planten". Onderlinge
tentoonstelling, en Vraagt»us. i
HET TOONEEL.
„GROOTE STADSLUCHT"
door het
,,H a a r 1 emsch 'i'oonee 1."
Het publiek is toch een even gril
lig elément als de zee, welker nukken
en kuren, onberekenbare kleurverwis-
selingen en plotselinge overgangen
van rust en beroering door grooteen
kleine barden al zoo menigmaal op
hun lier betokkeld zijn.
Daar heb je nu bijv een oud stuk
als „Groote Stadslucht kde geschie
denis van een jong Berlijner, die na
zijn huwelijk volgens den wil van
zijn schoonvader naar een nest op
het platteland moet verhuizen, waar
de pipa zijn zaken heeft, en a\-aar de
jeugdige schoonzoon 't natuurlijk
niet uithoudt), dat vroeger ook al
door cle Rotterdammers met Van
Zuijlen en Tartaud is gespeeld daar
heb je een mop van de firma Blu-
mentlial en Kadelberg, Avelks gees
tigheden op de hoogte staan van een
humoristischen scheurkalender daar
heb je goede stukken gehad voorle
ge zalenen daar heb je bovendien
een Zaterdagavond, die wel eens
doorgaat als slecht voor komediebe-
zoek. Je kon dus niet Aeel venvach-
ten. En, potztausenddaar hadtje
nu tóch een volle zaal, vol beneden
en boven, mannetje aan mannetje
Wie durft nu nog iets over schouw
burgbezoek te voorspellen Het pu
bliek is een ondoorgrondelijk mys-
terie
En of men zich geamuseerd heeft
Af en toe ging <?r een lach door de
zaal. die de hoofden schudden deed
als korenhalmen op een speelsch
Avindje, tot ze Aveer overeind zAviep-
ten. Soms ging er een lachbui als een
kramp of een knal door de men
sehen Hè ja 't is Avel eens lekker,
't doet wel eens goed smakelijk f.e
lachen, je lover te laten schudden, en
eens niets te doen dè.n lachen, zoo
dat je eens om niets denkt, alle za
ken alle gedachten uit je hoofd zijn,
en je er eens heelemaal aan over te
geven en in dien pret mee te leven.
Maar belangrijker dan dit onschul
dig lachgenoegen is in zulke oogen-
blikken toch cle bewondering voorliet
bijna ongelooflijk talent van een
Louis Bouwmeester. Dat Avas nu de
zelfde man, die in de stukken van
Sophocles, van Shakespeare, van
Heijermans, van Hauptman zoo
enorm knap speeltDe vertolker van
Herodes. van Shylock, van Pancras
Duif. van Voerman Henschel, stond
me daar gisterenavond moppen te
tappen en leuke Rauwigheden te ver-
koopen, dat 't een aard had. En niet
zoo eventjes, maar, niet Avat men
noemt „verdienstelijk" en „Avel aar
dig". niet er zich maar doorslaande
omdat luj die rol nu eenmaal spelen
moest, neen, even grandioos goed,
even prachtig tot in de détails, even
zeer Averk van kunst als zijn beroemd
ste klassieke rollen. Alles wat die
Bouwmeester met zijn talent wil
aanpakken kan hij opvoeren tot.een
allerhoogste uiting in het genre t
is om niet te gcloovcn zoo knap. in
Avelke richting hij zich ook uit. Zie
nu bijv. het type eens, dat hij in
„Stadslucht" gemaakt had, wat een
kop, wat een ideaal bourgeois-kop
Een heerlijk knuffelig gezicht, met
een mond als een diepe spleet, en
die zoetelijk-scherpe plooien die naar
den mond Avegloopen de heele kop
leek kleiner dan BouAvmeester's Aver-
kelijk hoofd. IToe doet hij 't zoo. hoe
krijgt hij 't? En dan t even aantik-
ken van dien kop met een beetje pa-
Feuilleton.
De Misdaad in de Familie
Uit het Engelsch
door
HUGH CONWAY.
29)
Toen zij haar vader iveerzag, be
greep zij, wat zij gedaan had. De
blik, waarmede hij haar verwelkom
de, zeide haar even duidelijk als
woorden, dat het haar Averk was --
toch Avas het geen vertoornde blik.
Het was een blik. die maakte, dat zij
naar hem toesnelde, zich voor hem
op de knieën wierp, en met het hoofd
op zijn schouder luid snikkend om
vergiffenis bad. Hij streek haarlief-
koozend over het haar.
Arm meisje, arme kleine Fi-
ney, ik heb u alles vergeven. Mij
ne verwijten zullen u volstrekt niet
treffen in uwe treurige toekomst. Ar
me vlinder, uwe zomersche dagen
zijn a'oorbij.
Hij kuste haar gelaat, dat zich te
gen het zijne had aangedrukt, en uit
dien kus begreep het meisje, dat hij
haar had A-ergeven en nog liefhad. I
Een man behoeft nog juist geen
goed mensch te zijn. om zijne kinde-j
ren innig lief te hebben. Het is een
zuiver dierlijk instinct, welks sterkte j
volgens de phrenologisten afhangt
van de grootte van een knobbel aan
het achterhoofd. Ofschoon hij hen
somtijds streng en koel behandelde, i
hield niemand meer van zijne kinde-j
ren dan Philip Bourchier. Digby had
dus voor zijn stilzwijgen een hoogeni
prijs gekregen.
Hoewel die woorden van vergiffe-j
nis Josephine gelukkig maakten.
werd zij er ook door verontrust.
Mijne toekomst, papa! zeide zij. j
O, ik zal zoo gelukkig zijn, nu gij i
mij vergiffenis hebt geschonken. Dig-j
bv is zoo goed.
Droevig en in gedachten verzonken
zag hij haar aan.
Arm meisje! Zeg mij eens Jo-j
sephine, als u een groote ramp
wachtte, zoudt gij er dan op voorbe
reid willen Avorden of hadt gij liever
dat het bewustzijn daarvan u eens
klaps ongelukkig maakte?
Deze Avoorden deden haar ontstel
len.
Ik begrijp het niet. zeide zij.
Zeg mij eerst, wat gij bedoelt, gij
maakt mij beangst.
Ja. het is beter, dat ik het u
zeg. Leg uwe armen om mijn hals
ik ben uw vader en heb u lief.
Zij omhelsde en kuste hem. O. wat j
zae hij er ziek en uitgeput uit. 1
Josephine, ik heb u gezegd, dat
gij eene treurige toekomst zult heb
ben. O, arm meisje, gij hebt den ver
foeilijksten schelm uit Engeland ge-
hu Avd.
Zij sprong op, hare Avangen gloei
den en de tranen sprongen haar in
de oogen.
O, papa Hoe kunt gij zooiets
zeggen Gij moest weten, hoe '|oei
en hoe edel liij iswat hij voor op
heeft opgeofferd. Daarom heb ik hem
ook gehuwd.
Dus gij bemint hem niet? vroeg
haar vader snel.
Hem niet beminnen Wie zou
hem niet beminnen Zoo goed. zoo
vol zelf-opoffering. O. papa, riep zij
uit. ik meende, dat liet u zooveel ge
noegen zou doen. dat nu alles gere
geld was. Ik dacht niet, dat gij zulke
leelijke dingen van hem zoudt ver
tellen.
Wat heeft hij opgeofferd? wat
Aveggegeven
Redhills uw landgoed, zeide
Josephine op fleren toon.
Mijnheer Bourchier klemde de tan
den op elkaar, en stiet eene verwen-
sching tegen zijn schoonzoon uit. Dit
was echter geheel overbodig. Avant
als zijne verwenschingen iets hadden
kunnen uitrichten, dan zou Digbv
hem niet meer hebben kunnen las
tig vallen.
Josephine, zeide hij ernstig, ik
ben uw vader, en heb het rechtdoor
ute Avorden geloofd. Die man heeft
evenmin als mijn hofmeester recht
op mijn landgoed. Wat hij u ook mo
ge vertellen, welke papieren hij u ook
laat zien hij is een bedrieger.
Zij Avas ontsteld en verbaasd Avat
moest, dat beteekerien Zij drukte de
handen tegen het voorhoofd, en be
gon er over na te denken. Wie sprak
waarheid Avie leugen
Maar papa, vx-oeg zij aarzelend,
als hetgeen Digby zegt, niet waar is,
waarom hebt gij hein dan verzocht
bij ons te blijAren en Avaarom zeidet
gij. dat hij onze neef Avas?
Hij rilde. Als zij haar echtgenoot
die vraag eens deed Hij kon echter
niet gelooven, dat die man haar de
Avaarheid zou zeggen. Het zou voor
hem zelf tenminste zeer nadeelig zijn
want zijne dochter zou dan alle? be-j
grijpen, en waarschijnlijk haar echt
genoot verlaten; om naar haarvader
terug te keeren. hoe schuldig hij ook;
mocht zijn.
Met eene gevoelige stem antwoord-
de hij haar
Dat is mijn schuld of mijn on-
geluk. Als gij mij bemint, vraag dan
nooit aan mij evenmin aan uw echt-;
genoot, waarom. Begrijp het gee I.
Josephine, ik moet u zeggen, dat hij
lia\' neef is maar ziipe rechten op
Redhills. zij bestaan slechts in zijiie
I verbeelding, evenals zijne edelmoe
digheid. waardoor hij u heeft ver
blind. Ik schenk u echter voor alles
vergiffenis, en het zal mij altijd ge
noegen doen u te zien, en als gij
in verlegenheid bevindt, kom mij dan
opzoeken. Geef mij nog een kus, en
zeg mij dan vaarwel.
Wien moest zij gelooven? Haarva
der, die haar de eerste woorden had.
hooren sprekep, of haar echtgenoot,
die haar eenige Aveken geleden nog
vreemd was Het is bedroevend om
het. te moeten zeggen, maar als de
meeste a'rouAven sloeg zij geloof aan
haar echtgenoot.
De toekomst van eene atouw ligt in
de handen van haar echtgenoot, en
men wil liever geen geloof slaan aan
liet treurige feit. dat ons de hoop, het
geloof en de liefde wegneemt, zonder
welke het leven geen waarde heeft.
Arme Josephine, duidt het haar niet
ten kwade. Zij zal weldra uw mede
lijden behoeA-en.
Zij verliet de bibliotheek en Aveende
bitter. Van uit het raam in de eet
zaal zag zij haar echtgenoot rookende
op straat heen en Aveer loopen. Hij
rookte niet bij bijzondere gelegenhe
den. of op eene bijzondere plaats,
néén. altijd als hij er de gelegenheid
toe zag. Het was reeds een vlekje in
zijn gedrag. Josephine riep hem bin
nen.
Wij moeten ons haasten, zeide
lui. Moet gij ook nog iets inpakken?
Ja, een kleinigheid.
Mabel en Josephine gingen dus
naar boven.
Mabel, die er zich op a-oorbeiv. 1
had, om als de gelegenheid zich aan
bood, bitter tegen hare zuster uate
vallen, was van gedachte verander 1.
toen zij bemerkte, aan welke wan
hoop het meisje ten prooi was. en
vertroostte en liefkoosde haar. Al ha
re uitvallen golden Digby. niet Jo
sephine.
Mabel was altijd als de oudste zus-
j ter opgetreden, maar nu was Jose-
phine, met hare smarten en onzeker
heid, A-erscheidene jaren ouder.. Zij
durfde haar niets vertellen van iiet.-
geen besproken was bij het ond t-
houd tusschen haar en haar vader
Zij kon slechts zeggen, dat hij ui ar
maar Digby niet. vergiffenis had ge
schonken.
Dat zal Avel waar zijn, zeide Ma-
bel, Avier toorn tegen haar zavji
steeds toenam.
Zij kwamen juist op tijd voor deT
trein van 4.40. Zij reden naar het
station zonder een Avoord te spreken.
Josephine was te ongelukkig om te
spreken en haar echtgenoot Avas te
zeer in gepeins verzonken. Hij be
greep nu ook. dat mijnheer Bour
chier gelijk had. Hij Avas te slim ge-
AA-eest. De prijs, dien hij zich had la
ten betalen, wós niet groot genoeg.
(Word t arervo 1 gd
