worden overgedragen. Het 9taat vast
dat in de oude maatschap D. de
eenige was die vergunning had, en
dus mocht tappen, terwijl beklaagde
nooit vergunning heeft gehad, en dus
de wet heeft overtreden. Eisch een
geldboete van f 1 subs. 1 dag hech
tenis.
Bekl. meent dat verwisseling van
▼ennooten aan den werkkring der
maatschap niets af- of toedoet, en
dat de nieuwe vennoot bij zijn in
treden zoowel de lusten geniet als
voor de lasten aansprakelijk is. Hij
vraagt dus vrijspraak.
Uitspraak over 14 dagen.
RAAD VAN TUCHT.
Men meldt uit Amsterdam
De Raad van Tucht voor de koop
vaardij' deed gisterenavond uitspraak
in de zaak van kapitein L. de Boer,
van het Nederiandscho stoomschip
..Willy", dat op 10 November 1.1. op
de Engelsche kust bij Newbiggeu
strandde.
De Raad was van oordeel, dat de
gezagvoerder niet voorzichtig genoeg
heeft genavigeerd, en daaraan het
ongeval, zijn schip overkomen. te
wijten is. De kapitein had niet mogen
vertrouwen op het gegiste bestek, dat
berustte op waarnemingen niet de log
te minder daar hij gedurende vier
wachten slecht weer had gehad. Hij
had het lood moeten laten gebruiken
Het passeeren van schepen aan bak
boord mocht hem geen reden van ge
rustheid zijn, integendeel, hij had er
uit kunnen opmaken, dat hij dicht aan
den wal was. Om deze redenen schors
te de Raad kapitein De Boer voor den
tijd van 3 maanden.
Vervolgens deed de Raad uitspraak
in de zaak van kapitein W. Tenting,
wiens vaartuig ,.Confianco". op reis
van Helsingborg naar Stockholm, den
28sten April bij Oland strandde en
verging. De Raad bevond den gezag-
voeder niet vrij van schuld, daar hij
te veel vertrouwde op het gegiste be
stek, en den op dit bestek gekozen
koers als eenige order achterliet, toen
hij zich te slapen legde. Hij had moe
ten gelasten van tijd tot tijd te loo-
den, en zijn koers ruimer moeten ne
men. Dan was het schip, hoewel de
stroom landwaarts inzette, vrij geble
ven van do kust. Om deze redenen
schorste do Raad kapitein Lanting
voor den tijd van 1 maand.
Uit de Pers
AMBTSDWANG.
De 48-jarige H. L. van T. te Am
sterdam had zich voor de rechtbank
aldaar te verantwoorden, ter zake dat
hij, werkgever zijnde te .Amsterdam,
in een onderneming met een werk
plaats aan den Middenweg 12 en het
▼erzekeringsplichtig bedrijf van be
werker van hout aldaar uitoefende,
opzettelijk door geweld en bedreiging,
met geweld den agent der Rijksver
zekeringsbank Anske Duif heeft ge-
dwoi gen. zijn rechtmatige verrichtin
gen na te laten. De heer Duif had
sich op 28 October naar die werk
plaats begeven, teneinde toezicht, te
houden op de naleving der Ongeval
lenwet 1901, van den werkgever en
de in zijn dienst zijnde personen in
lichtingen te vragen omtrent zaken en
feiten, de naleving dier wet l>etreffen
de. en tevens strafbare feiten te con-
stateeren.
Beklaagde had dieu ambtenaar toen
gewelddadig bij den rechterarm vast
gegrepen. met kracht hem buiten de
werkplaats geduwd en de daartoe
toegang gevende deur gesloten. Het
zelfde had beklaagde gedaan op 2 No
vember. toen do heer Duif weer de
werkplaats bezocht. Beklaagde was
toen eerst voor hem gaan staan met
een stuk hout en had dit dreigend te
gen hem opgeheven.
Tegen doze feiten, technisch gehee-
ten „ambtsdwang", is bij artikel 179
Wetboek van Strafrecht een maximum
straf gesteld van 3 jaren.
Uit het. voorgelezen proces-verbaal
door den agent der Rijksverzekerings
bank opgemaakt, bleek, dat hij den
«eraten keer aan beklaagde had ge
vraagd, of hij reeds aangifte had ge
daan \an de uitoefening van zijn be
drijf.
Beklaagde antwoordde
,,Ik heb met de Ongevallenwet niets
te maken ik ben verzekerd."
Toen de heer Duif aanhield, begon
beklaagde te schelden en riep uit:
.,Je bent dronken, je hoort in de
Jordaan thuis 1"
Beklaagde ontkende de hem ten
laste gelegde feiten. Wel was de heer
Duif bij hem geweest, en had ge
vraagd hoe hij heette en voor wienhij
werkte.
Beklaagde zag hem voor eon com
missionair aan, en zeide„Dat gaat
je niet aan" hij had aan den heer
Duif verzocht heen to gaan. waaraan
deze had voldaan, na nog gevraagd te
hebben, of hij, beklaagde, lezen kon.
Deze vond die vraag nog al vreemd,
•n dacht, dat de man een borreltje te
veel op had. Met geen hand had be
klaagde hem aangeraakt, en de heer
Duif had hem nog toegeschreeuwd
..Jij morgen er uit, en ik er in
LIBERALE UNIE EN VRIJZ.-DEM.
BOND.
Het Sooiaal Weekblad heeft te ken
nen gegeven, dat de Vrijz.-dem. Bond
en de Liberale Unie van de Kamer-
candidaten zullen moeten eischen,
dat zij niet alleen hun stem zullen
geven aan het blanco-artikel 80, maar
ook dat zij na de grondwetsherziening
zullen eischen, dat zoo spoedig mo
gelijk het algemeen kiesrecht worde
ingevoerd.
Naai' aanleiding daarvan schrijft
het Handelsblad
Het is goed dat deze eisch vooraf
van vrijzinnig-democratisdhe zijde
worde gesteld. De vergadering der
Liberale Unie weet nu, wat van haar
wordt verwacht. Niet enkel opheffing
van de belemmering welke thans de
Grondwet in den weg legt aan een
geleidelijke uitbreiding van het kies
recht. maar tevens na het eerstvol
gende vierjarig tijdperk onverwijlde
overgang, met een sprong, ineens tot
het algemeen kiesrecht.
Eigenlijk is de eisch van het S. W
al heel voorbarig, omdat hetgeen dat
blad nu al wil vorderen... eerst over
vier jaren aan de orde kan komen,
bij de verkiezingen van 1909. Thans
reeds aan candidaten >die voor de pe
riode 19051909 zuilen worden gesteld
beloften te vragen'voor het tijdperk
19091913. dunkt ons een wel wat
heel radicaal vooruitloopen en be
schikken Het gaat waarlijk niet aan
een candidaat te polsen over een lan
ger tijdperk dan waarvoor hij geko
zen wordt
Bovendien echter heeft de eisch van
"net S. W. veel van wat men gemeen
lijk in een zoogenaamd „leeuwencon-
tract" afkeurt. Het blad is wel zoo
vriendelijk grondwetsherziening te
verdagen tot het eind der eerstvol
gende vierjarige periode, wel we
tende dat aan vroegere totstandko
ming toch niet te denken valt. Een
offer dus van geenerlei beteekenis.
Maar van de andere zijde verlangt
het onvoorwaardelijke samenwerking
met den eisch der sociaal- en der
vrijzinnig-democraten om na 1909 on
verwijld algemeen stemrecht in te
voeren. Wat is dit anders dan de ge-
heéle deken naar zich toe halen
een echt leeuwencontract?
Uit de Arbeiderswereld
DE STAKING IN HET RUHRGEBIED
In verband met de werkstaking in
de steenkolenmijnen aan de Ruhr,
wordt in de „Fr. Ztg." de vraag be
sproken hoe lang de aanwezige voor
raden nog aan de vraag kunnen vol
doen. Hieromtrent wordt opgemerkt
dat die voorraden vermoedelijk zeer
aanzienlijk zijn.
In 1903 wenden tot 30 Nov. uit de
mijnen van het kolensyndicaat der
Rijnprovincie en van Westfalen 49.2
millioen ton gehaald en was de af
zet 48.5 millioen, 't geen een over
schot gaf van slechts 667.000 ton. In
1904 daarentegen was de opbrengst
in die 11 maanden 61.4 millioen ton
de afzet 51.9, wat een overschot
gaf van 9.5 millioen ton. Als oorza
ken van het groote verschil worden
o.a. genoemd het betrekkelijk "kleiner
verbruik bij de ijzerfabrieken en de
geringere toeneming van de vraag
voor de groote steden. Voor 12 van j
deze is in die 11 maanden de toevoer
van 1903 11.2, van 1904 10.45 millioen 1
ton geweest, een stijging met slechts
vermoedelijk omdat ook bij den
kolenhandel de voorraden groot wa-
ren. Te Berlijn is de stijging in 1904 j
slechts 13.000 ton of geweest; in
Frankfort, Leipzig, Dresden en Halle
zijn te zamen 391.000 ton of 9 min
der dan in 1903 aangevoerd.
UTt Dortmund wordt aan de Köln.
Ztg. geschreven Morgen komen hier
te Dortmund de gemachtigden van
de vier mijnwerkersvereenigingen tot
een bespreking bijeen.
Een opmerkelijke tegenstelling j
met vroegere mijnwerkerssta-
kingen vormt het uiterlijk karakter i
van de beweging. Opgewonden gaat
het alleen op de vergaderingen toe.
Op de straten en voor de mijnen j
neemt men nauwelijks iets bijzonders
waar. Wel ziet men hier en daar
posten staan, maar groepen stakers
ziet men zelden. Bijna overal heerscht
onde r-de stakers nog de meest vol- i
komen rust. Ook van buitengewone
politiemaatregelen is nog niets te bo- 1
merken. Te Dortmund zijn de brand-
wachts als politiebeambten beëedigd,
maar dit geschiedde alleen voor het
geval een meer uitgebreicLde bewa
king van mijnen en inrichtingen nou-
dig zou zijn.
Bladen te Dortmund melden, dat
den staken den mijnwerkers van de
mijn Bruchstrasse, die in huizen aan
de onderneming toebehoorende, w-
nen, tegen 1 Februari de woning is
opgezegd.
Enkele arbeiders zijn tengevolge
van dezen maatregel weer aan den
arbeid gegaan.
Op de onderneming Felicitas bij
Hörde kwam het tot een botsing tus-
schen de arbeiders, die aan bet werk
wilden gaan en vreemde stakers die
hen wilden tegenhouden. De gendar
mes arresteerden vijf der daders.
Volgens een nader bericht aan het
Keulsche blad neemt bij enkele on
dernemingen het aantal der arbei
dende mijnwerkers weer toe.
Een deel van de fbarieksiarichtin-
gen van den Hörder Yerein, o.a. de
staalgieterij en de hoogovens, zullen
worden gesloten wegens gebrek aan
kolen.
Te Witten werd eergisteren een
vergadering gehouden van meer dan
duizend arbeiders van een vijftaJ
mijnen. Men eiachte onmiddellijke
uitroeping van de stading, maar ten
slotte kwam men op raad van de lei
ders tot het besluit een commissie te
benoemen die gistermorgen voor de
afdaling in de mijnen aan de direc
tie de eiscihen der arbeiders zoude
voorleggen en tevens uitdrukkelijk
zou verlangen dat geen der onderne
mingen kolen zou leveren aan de
mijn Bruchstrasse.
Uit nadere berichten blijkt dat de
staking ook voor deze vijf mijnen is
geproclameerd. De directies hebben
dus in de eischen niet toegestemd.
Een correspondent van de Voss.
Ztg. schat het aantal 6takers op meer
dan 30.000. Een vergadering van 2000
mijnwerkers van de onderneming
Kaiserstuhl besloot niettegenstaande
de leiders van alle organisaties een
parig den raad gaven den arbeid te
hervatten, de staking voort te zetten.
Meer dan 25 mijnen staan reeds stil-
Maai- eeu gewaagd spel blijft het
niettemin, wijl het, verloren, den weg
tot een gezamenlijk optreden met in-
landsche hulptroepen afsnijdt. En als
het gewonnen wordt, zal het eenigen
alleen zijn, omdat Van Heutsz, een
naam van welken voor de door hem
gevormde marechaussee bezieling uit
gaat, het bevel aan een zijner beste
leerlingen. Christoffel. heeft opgedra
gen.
Letteren en Kunst
GEEN GEMAKKELIJK BAANTJE.
Van de 22 candidaten, die gisteren
proef gespeeld hebben voor de benoe
ming van organist in de Nieuwe Kerk
te Amsterdam, voldeed niemand aan
de gestelde eischen.
DE EERE-AVOND VAN M. SPREE.
Er zit pit in, in ons publiek. Wie
het niet gelooven wil, die ga naar
Stoel en Spree
DAAr is kunst, leven, mimiek. Mo-
mènten lang is er geen woord op 't
tooneel te hooren, maar de heer
Spree beeldt met gebaren, met oogen
in kunstige draaiing, met z'n figuur
vol gratie, geheele romans uit in die
oogenblikken van stilte. En publiek
geniet
Het was de elfde eere-avond van
Spree, die z'n bewerking van ..Op
standing" deed opvoeren.
De jubilaris ontving tallooze bloem
stukken, en 'n geschenk van Schmier,
waaraan 'n kunstig gedicht was ge
hecht.
De zaal was overvol. Het was 'n
avond van succes voor den feestvie
rende. (Tel.)
Koloniën
BORNEO.
In het ,,B. N." staat onder het op
schrift Spadille forcée te lezen
De regeering heeft den gouverneur
van Atje-h telegrafisch verzocht, lui
tenant Christoffel met eenige brigades
marechaussee zoo spoedig mogelijk
naar de Zuider- en Ooster-afdeeling
van Borneo te zenden.
De reis moet dadelijk met de boot
via. Singapore worden aanvaard.
Luitenant Christoffel heeft de op
dracht de benden van den pretendent
tot de verste schuilhoeken rusteloos
te vervolgen en de rust coüte que
coüte te herstellen.
Dit is inderdaad hoog spelspa
dille forcée. Niemand zal betwisten,
dat de marechaussee beter dan eenig
ander corps het verstaan een in-
landschen vijand op zijn eigen ter
rein te bevechten. En evenmin verge
ten wij hoe de marechaussee op At-
jeh het voorbeeld gaven, dat. tot dus
ver voor onze troepen ontoegankelijk
geachte schuilhoeken, verborgen in
nooit door de onzen betreden bos-
schen, voor hen niet onbereikbaar wa
ren.
Doch met dat al staat men in het
bijna onbegrensd vijandelijk terrein
op Borneo, waarin eenige brigades
marechaussee verloren gaan, tegen
over een anderen vijand, een die ver
spreid is. zich nergens nestelt, wiens
bekendheid met ongebaande paden,
wiens eigen strijdwijze reeds meer
tl an eens de onaangenaamste verras
singen baarden en al wie eens tegen
over dezen vijand stond kwam tot de
erkenning, dat hij bestreden moet
worden met eigen wapenen, door
landslieden, die list tegenover list
weten te stellen.
Nu gaat luiteinant Christoffel daar
heen, de man, die zich op Atjeh on
derscheidde boven anderen, wiens
moed en onversaagdheid, wiens be
leid driewerf werden beloond, wiens
veine naast bewondering verbazing
wekt.
Zal hij slagen, waar zoovelen vóór
hem faalden? Wij kunnen niet an
ders dan het beste hopen
De gouverneur-generaal weet zijn
mannen te kiezen. De opdracht aan
luitenant Christoffel is hoogst eervol
on juist in haar bijna onuitvoerbaar
heid ligt de grootste prikkel voor hem
en de zijnen om het uiterste te doen.
Dat zij liever tot den laatsten man
zouden blijven, liever dan te versagen
staat vast. En juist het. bijna bovcn-
menschelijke der taak is de eenige
kans op welslagen.
Sport en Wedstrijden
WIELRIJDEN.
Joh. Stol, die met den Belgischen
rijder Vanderstuyft in den zesdaag-
schen wedstrijd te New-York den
tweeden prijs heeft gewonnen, is >n
ons land teruggekeerd en heeft aan
de redactie van De Fiets van zijn'i-
varingen verteld. Onder zijn aange
name herinneringen behoort een gou
den horloge, dat hij van de vereenig-
cle diamantbewerkers van Amerina
ten geschenke heeft ontvangen. Een
onaangename herinnering is de lij
delijke gevoelloosheid zijner beide
handen, natuurlijk tengevolge van
liet drukken op de stuurstang, gedu
rende die zenuwachtige zes dagen.
Hij is op 't oogenblik nog niet in
staat zijn eigen jas dicht te knoopen.
Van den wedstrijd-zelf vertelde hij
ook het een en ander. Maar kort,
Amerikaansch. De „garden" was wel
een leuke gelegenheid, maar
slecht geventileerd, dat door het aan
houdend rooken van het duizendhoof-
dige publiek men op 't laatst de blau
we wolken wel snijden kon. De mu
ziek was de groote factor geweest m
de renners op de been te houden.
Wanneer die er niet was en dat
was alleen 's morgens vroeg als er
Kliarbin met minder dau 80 badin
richtingen bestaan, die uitsluitend
door Russen bezocht worden, (want
de Chineezen veroorloven zich zoo'r
weelde niet) en die baders meest al
len soldaten zijn, zal het praatje over
hun vuilheid wel uit de wereld zijn.
Een kijkje in het badhuis ia inte
ressant. Ieder van deze huizen draagt
een Russische vlagenkele zijn maar
van steen, de meeste van hout. Het
laat zich dus verklaren, dat door de
groote hitte, die er biunen-in
heerscht. deze huizen nogal vaak in
vlammen opgaan.
lederen Zaterdagavond kan men
heele compagnies door officieren ge
commandeerd voor de deuren van ie
badhuizen zien staan, elke soldaat
met een handdoek onder den arm.
EEN GOEDE MAATREGEL.
De Fransche afgevaardigde Ser-
vais deelt in den Matin mede, dat de
minister van oorlog Berteaux beslo
ten heeft, alle geheime inlichtingen
over officieren afkomstig van hunne
superieuren, in hun tegenwoordig
heid te laten verbranden en dat voort
aan de dienstrapporten over officie
ren aan de betrokken personen zul
len worden medegedeeld.
DIEP TREURIG!
T§ Rixdorf, bij Berlijn, heeft deze
week een man zijne drie kinderen,
van wie het oudste ruim drie jaar oud
was, opgehangen. Vervolgens heeft
hij getracht zichzelf van kant te ma
ken, maar deze poging is door de
komst van een politieagent mislukt
De man heet Arthur Merdersky en is
28 jaar oud. Vroeger was hij draaier
van beroep, later kellner, en in den
allerlaatsten tijd liep hij met negotie.
Hij was aan den drank en mishandel
de soms zijn vtouw, die dan wel eens
wegliep.
Donderdag j.l. had zij ook weer een
goed heenkomen bij haar familie ge
zocht. De man moet toen een
we klipstortingen staan, blijkens
scheuren in de rotsen, te wachten.
De kustwacht neemt veiligheids
maatregelen.
van zichzelf hebben gekregen. Voor
overige schijnt hij vaak geklaagd te
hebben, dat zijji vrouw het huishou
den verwaarloosde.
Een dezer dagen half elf kwam hij
in een tapperij in zijn buurt en gaf
aan den kasteiein twee pakjes met het
verzoek, ze later twee kennissen ter
hand te willen stellen. In het eene
pakje zat zijn trouwring. Verder
hij, als in een droom, togen den kas
telein „De kinderen hangen al; nu
zal ik het zelf ook niet lang meer ma
ken." Toen hij kort daarop heenging,
riep de kastelein een agent, die zich,
door met de sabel een rujt in te
I slaan, toegang tot zijn woning ver
zoo schafte en de poging van Merdersky.
ook zichzelf door ophanging van het
leven te berooven, nog juist kon ver
ijdelen. De kindertjes, twee jongens
en een meisje, hingen naast elkaar
aan een ijzeren ledikant. De jongste
twee waren reeds dood, het oudste
gaf nog zwakke teekens van leven
an werd naar een ziekenhuis overge-
ook geen menscheu waren dan bracht, maar toen het daar aankwam,
werd 't doodsch, vervelend, slaperig
en vermoeiend, maar niet zoodra
klonken de tonen van een echt-Ame-
rikaanschen marsch weer. of alles
werd levendigheid en de spurtjes be
gonnen van voren af aan. Van sla
pen gedurende die zes dagen kwam
niets. Af en toe kon hij eens ruston,
kalm zitten, maar slapen niet. De
was het reeds overleden.
De moordenaar is natuurlijk
hechtenis genomen.
EEN MOOI KARRETJE.
pe gouverneur van Rhodesia, W. H.
Milton, heeft zich een salon-rijtuig
laten bouwen, dat wel zoo ongeveer
ïfïïïïLï&SL'Ti JE dat op dit ge'
de been gehouden. En toen de wed
strijd afgeloopen was, legde hij zich
op één oor, sliep 8 uur, nam een bad
en was weer zoo frisch als een hoen
tje. Eerst langzamerhand verliet hem
de vermoeienis geheel. Over de fi
nanciën was Stol eveneens tevreden.
Gemengd Nieuws
GEEN VIJANDEN VAN
ZINDELIJKHEID.
Een zeer geliefd volkslied en de
Russen kennen er vele, die gezongen
worden hij avond, begeleid dooreen
driehoekig instrument, overeenko
mende met onze gitaar, maar met
minder snaren een zeer geliefd
volkslied is het volgende, dat de sol
daten onder alle omstandigheden
zingen, 't zij ze dienst doen in de ka
zerne of een stormloop ondernemen
op het slagveld.
„Soldaat, gij zijt de dienstknecht
des Czaren en van het Russische va
derland Verdedig uw kameraden
•dapper tegen tien vijand Uw vaan
del is een heilig symbool, dat gij hebt
te verdedigen tot in den dood Geef
acht op uw wapenen! Ga waarheen
u bevolen wordt te gaan Trek eiken
Maandag schoone Ideeren aan 1 Lees
geen boek zonder dit vooraf aan uw
officier gevraagd te hebben Bezoek
vlijtig het dampbad 1"
Opmerkelijk is zeker het slot, om-
De wagen is in zes verschillende
ruimten verdeeld met een corridor,
die om het geheel heenloopt en aan
de eene zijde eindigt in een baicon,
aan de andere zijde in een platform
met een ijskast. Met rouleaux kan
het baicon worden afgesloten.
De woonkamermeubelen zijn van
zwart en wit mahoniehout. Sofa en
stoelen met rood marokijn-leer be
kleed. De slaapkamer van den eige
naar, de kamer van den secretaris en
de badkamer zijn met zeer groote
luxe uitgerust. Nog is er een bedien
denkamer en een keuken, die geheel
naar den eisch des tijds is inge
richt. Electrisch licht wordt in alle
vertrekken gevonden.
FEESTGESCHENKEN.
De Provinciale commissie voor de
provincie Pommeren heeft thans de
finitief besloten den 'kroonprins van
Duitschland bij gelegenheid van zijn
huwelijk eecn zilververguld eerw'es
voor 50 personen te schenken. Het ge
schenk zal een waarde hebben van
16000 mark. De provincie Oost-Prui
sen geeft een zilver tafelsierraad.
STORM.
De door de jongste stormen ver
oorzaakte watervloeden, ondermijnen
de Engelsche zuidoostkust. Nadat
Maandag te Dover en St. Margarets
dat de Russische soldaten voorgesteld groote rotsblokken van de klippen
worden als bijzonder vuil. Toch is dit j langs de kust zijn gestort, is Woens-
niet waar. Ook de Russische boer, aldag met donderend geweld nabij St.
mag hij onzindelijk op zijn kleeren Margarets Bay een aarde- em steen
zijn, neemt eens in de week een massa, die op een kwart millioen ton
dampbad. Als we weten, dat er te' wordt geschat, in zee geslagen. Nieu-1
EEN OPZIENBARENDE
ARRESTATIE.
Te Boedapest is goot opzien ver
wekt door de aanhouding van den
oud-afgevaardigde Bela Hegedues.
Meer opzien dan eigenlijk verklaar
baar is, want deze gewezen volksver
tegenwoordiger had zulk een leven
achter den rug, dat men zulk een
afloop wel kon verwachten. Bela He
gedues is iemand van zeer goede
familie. Hij verwierf als beheerder
van de goederen van den vroegeren
eerste-minister Lonyay een vermo
gen van 500,000 florijnen en trouwde
er nog een rijke erfgename bij. Maar
Hegedues was zulk een Don Juan,
dat, zijne vrouw hem al heel gauw in
den steek en zich scheiden liet. He
gedues trouwde daarop —in Honga
rije maken ze 't de menschen niet
zoo moeilijk als in Oostenrijk met
een nicht van den bisschop van Mun-
kacs, waardoor hij weer een aardige
som in handen kreeg. Maar zijn losse
leven gaf hij er niet aan en 't ge
volg was, dat mevrouw Hegedues il
hem ook liet zittenzij ging er met
een Zigeuner van door naai- Rus
land, met een broer van Jozef Rigo,
den befaamden verleider van Clara
Ward.
Hegedues stichtte daarop een
schouwburg, dien hij gauw te gron
de richtte door zijn lichtzinnigheid.
Den laatsten tijd leefde hij van t
spel totdat hij wegens valschheid in
geschrifte door de justitie werd ge
zocht. Door een sprong uit een tweede
verdieping trachtte hij toen zelf
moord te plegen, maar dit gelukte
hem niet. Men weet, dat Hegedues
niet juist de eerste is, die het vau
de Rijksdagbanken tot de cel heeft
gebracht.
DE KANSEN VAN DEN OORLOG.
De Russische admiraal Doebasof.
het lid van de internationale com
missie van onderzoek, is door de
Echo de Paris ondervraagd over da
kansen van den oorlog.
Alvorens Rusland te verlaten heeft
de admiraal, naai- hij zeide, aan den
Czaar een volledig program tot we
deropbouw der Russische vloot voor
gelegd, een vloot, die bij machte zou
wezen de heerschappij ter zee aan
Rusland terug te bezorgen. Het is
noodig dat Rusland daarvoor groote
offers brengt, wil het in een nieuwe»
oorlog met Japan de zege behalen.
Voor het oogenblik is daarvan geen.
sprake zelfs met het derde eskader,
dat men nog uit Libau moet afzen
den, is Rozjestvenski niet in staat
een zegepralenden slag te leveren te
gen de Japansche vloot. Wij hebben,
vervolgde de admiraal, twintig maan
den noodig -om ons vlootprogram ten.
uitvoer te leggen.
Intusschen kan Koeropatkin nog
wel een beweging ondernemen tegen
Korea, maar wij moeten den toe
stand nemen zooals hij is en hem op
lossen, hoezeer het ook onze nationa
le eigenliefde moge kwetsen, in het
belang des vaderslands.
„Ondef deze omstandigheden aar
zel ik niet te zeggen, dat wij een aan
staanden vrede tegemoet gaan. Wij
zullen Port-Arthur en Mandsjoerija
overlaten aan Japan, om ons dan
aan het werk te begevenwant die
vrede kan maar tijdelijk zijn wan
neer Rusland eenmaal krachtig n
onoverwinnelijk zal zijn, zullen wij
de tweede manche spelen, maar dan
met alle troeven in onze hand.'
De Echo de Paris voegt er bij, dat
admiraal Doebasof de voorzitter i»
van de technische commissie van de
Russische marine en zich in den oor
log met Turkije onderscheiden heeft.
Hij is ook in 1898 bevelhebber over
het Russische smaldeel te Port-Ar
thur
FAILLISSEMENTEN.
Uitgesproken:
's-Gravenhage, 19 December. (Bij ar
rest van het gerechtshof aldaar.) A.
D. de Wilde, vroeger logementhou
der, thans zonder beroep, wonende te
Brumisse. Rechter-commissaris jhr.
mr. J. W. C. de Jonge van Ellemeet,
rechter in de arrondissements-recht-
bank te Zierikzee.
Maastricht, 5 Januari. H. Wille nis,
handelsreiziger, vroeger wonende ta
Maastricht, thans te Brussel. Rechter
commissaris mr. Van Rijckevorsel.
Amsterdam, 7 Januari. A. J. H. On-
stee, tooneelspeler aldaar. Rechter
commissaris mr. F. N. L. Aberson.
Opgeheven:
H. Harks, herbergier to Stratum.
Geëindigd:
A. Kerst, schoenfabrikant te 'a-Grn-
velduin-Capelle.
.1. M. A. Klomp, rijwielhandelaai* ta
Eindhoven.
(„Stct")
geboorteland algemeen werd gegeten,
«n die in hare jeugd haar voor
naamste voedsel had uitgemaakt. Die
twee zwakheden maakten haar som
tijds minder aantrekkelijk voor hare
talrijke bewonderaars, dan zij zou
geweest zijn. nis zij zich tegen die
zwakheden had verzet
Franceska dacht dus aan de op
voeding, haaide de schouders op en
was daardoor vertroost.
Ik veronderstel dat een uwer
kwellingen is jalouzie? fluisterde Al
ton.
Dat is niet anders te verwach
ten, zeido Frances. Sommige men
schen zijn vriendelijk, anderen niet.
Ik hoop maar, dat ik nooit jaloersch
wordt, op eeno nieuweling, en haar
leed zal willen berokkenen.
-- Dat zult gij nooit, daarvan ben
ik overtuigd, zeide Allan zachtjes.
Zij moest weldra weer op het too
neel verschijnen. Hij volgde haar tot
beneden aan de trap. en luisterde
naar haar gezang boven zijn hoofd,
en was innig verrukt, toen hij de
stormachtige toejuichingen hoorde,
die zich van alle kanten in de zaal
verhieven, toon zij geëindigd had.
Zij kwam glimlachend boneden, ge
volgd door den man, die haar had
geaccompagneerd.
Het applaus duurde steeds voort,
zoodat zij moest omkeeron on weer
op het tooneel verschijnen. Benoden
aan de trap was er niet veel ruimte
om zich om te keeren, maar hare
kamenier wachtte daar, om haar
sloep weer in orde te brengen, als zij
zich had omgewend.
Allan bemerkte dit.
Zij kwam weer naar boneden, en
werd weer terug geroepen.
Laat mij dat doen, zeide hij snel.
toen do kamenier zich naar hare
meesteres boog.
Frances hoorde hetgeen hij zeide.
zij wist dat zijne hand den zoom \*n
hare japon had opgenomen, en die
in orde had gebracht.zij wist te
vens dat zij een weinig bloosde, toen
zij van de tweede terugroeping weer
keerde. Zi; kon er niets aan doen.
maar het hinderde niet veel, het was
niet dan natuurlijk, dat zij eenigszins
bloozend van de overwinning terug
kwam.
Allan meende dat het nu tijd werd
afscheid van haar te nemen. Hij ge
voelde zich zeer gelukkig. Zelfs de dia
manten hinderden hem niet.
Vortrouweliik gaf zij hom de hand
Staat gij het mij toe. dat ik u
eens kom bezoeken? vroeg hij.
Hij sprak op kalmen toon, en zij
wist volstrekt niet. welken indruk
haar antwoord op hem maakte.
Zeker, zeide zij openhartig, als
gij u die moeite wilt getroosten.
Waar woont gij
Ik ben nu juist mijne eigen huis
houding begonnen. Drayton Villa, St.
Johns Road.
Wanneer is het de geschiktste
tijd om u te bezoeken?
Bijna den geheelen dag. Ik ben
meestal thuis, als mijne betreaking
het mij niet verhindert.
Ik zal zeer spoedig komen, zeide
Allan.
Zij glimlachte, maar had gr en be
zwaren. Hij verliet haar als cm van
de gelukkigste jongelieden in Londen.
Had hij haar niet gezien, niet ge
sproken, den zoom van haar kleed
niet aangeraakt en was zij boven
dien niet vriendelijk, openhartig en
natuurlijk? Zij was volstrekt niet
veranderd door haar succès.
Het scheen herd toe, dat hij haar
wel zou kunnen overwinnen. Hij
vreesde echtor, dat hare kunst hem
een hinderpaal zou zijn, niet zoozeer
van zijn kant, maar van haar kant.
Zou zij hem reeds in den beginne
van haar roemrijke loopbaan hare
liefde willen schenken en zich voor
eeuwig aan een eenvoudig landedel
man willen verbinden
Do wensch kwam bij hetn op, dat
zij een gewoon mensch ware, iemand
van zijn eigen stand, hij berispte j
zich echter zelf om dien wensch.
Neen. laat hij zijn best doen, om de
liefde van deze beroemde vrouw te
winnen, laat hij desnoods om haar al
lo verouderde begrippen laten varen, j
haar lot aan het zijne verbinden,
laat hij haar succès deelen, om mii
schien eene toekomst voor oogen i
zien, wanneer zij, den triomf moede,
het tooneel wilde verlaten, en als een
koningin op „Redhills" heerschen.
evenals zij in de groote steden
heerschte.
Hij was vurig op haar verliefd en
kwelde zich mét hoop en vrees, maar
van al die denkbeeldige hinderpalen
kwam hem volstrekt die werkelijke,
maar tot dusverre onbekende hinder
paal niet in de gedachte, die tusschen
hem en het voorwerp zijner liefde
lag.
Ofschoon Frances zich na de twee
de ontmoeting, die zij met Allan had
gehad, volstrekt niet in denzelfden
toestand bevond, had hij haai* veel
belangstelling ingeboezemd. Het deed
haar genoegen, dat zij hem weer had
ontmoet. Zij meende in Allan Bour-
chier een vriend te hebben gevonden,
die in verscheidene opzichten met
haar overeenstemde. De meeste jon
gelieden zijn groote voorstanders van
platonische liefde als zij ouder wor
den, zijn zij wel wijzer.
Eenige dagen nadat Allan aan haar
was voorgesteld, bevond zij zich op
het tooneel en bracht het publiek in
verrukking niet haar zingen, toen zij
eensklaps midden in haar spel en
zang, achter ir) de zaal hot gelaat
van een bekende zag. Hoewel hij zeer
hoog en dus in het half duister zat,
herkende zij hem dadelijk, en als bij
ingeving wist zij, dat die man ook
bemerkt, had, dat zij hem gezien had.
Misschien kwam het door de ver
wondering, dat zij een noot verkeerd
zong, zoodat een criticus afkeurend
met het hoofd schudde, maar dat
was dan ook alles; da kunstenares-
zegevierde, en uitgezonderd die klei
ne fout. zong zij de welluidende mu
ziek zoo mooi als zij nog nooit ge
zongen had.
Alvorens zij het tooneel verliet, be
merkte zij. dat het gelaat was ver
dwenen. Daaruit werd het haar dui
delijk, dat zij zich niet door de een
of andere gelijkenis had laten mis
leiden het werd haar helder, dat zij
zich niet vergist had, toen zij had
meenen te zien, dat hij haar blik
had opgevangenzij wist nu dat
George Manders in Londen was, en
dat hij haar wilde vermijden.
-0-
HOOFDSTUK XIII.
Veroverd.
De klerken van mijnheer Trenfield
waren alle in hun arbeid verdiept aan
de dubbele mahoniehouten lessenaars
in het kantoor. Zij schonken nooit
veel aandacht aan de komst en het
vertrek der bezoekers. Het was het
werk van den jongsten bediende, om
hen te ontvangen, hen aan te dienen,
jen hen naar het vertrek van den pa
troon te brengen. De klerken ronden
meestal hun werk niet aangenaam,
daar het hierin bestond, dat zij vel
len papier bedekt met vreemde ver
kortingen, doorhalingen, veranderin
gen en onderstreepte woorden moes
ten ontcijferen, en dat alles keurig
netjes moesten overschrijven. Zij wa
ren mannen, die hard moesten wer
ken en 's morgens om negen uur met
de regelmatigheid van eene machine
begonen te schrijven.
Uitgezonderd dat zij 's morgens met
verlangen uitzagen naar den tijd, dat
zij konden koffiedrinken en des na
middags wisten, dat elk blad, dat zij
hadden volgeschreven, hen dichterbij
het oogenblik bracht, waarop zij zich
met de omnibus naar huis konden
begeven, verschilde hun kantoorle
ven niet veel van het werk van eene
machine.
Het binnentreden van zulk eene
beroemde cliënte als Mile. Franceska
bracht echter veel opschudding te
weeg. De pennehouders werden ach
ter de ooren gestoken, de halzen wer
den uitgerekt, en de oogen waren, op
één punt gevestigd.
Ja. zelfs toen de deur, die toegang
gaf tot het heiligdom van mijnheer
Trenfield, zich achten* het meisje
had gesloten, veroorloofden zich de
heeron in het voorste deel van het
kantoor do vrijhdid het werk voor
een oogenblik to staken, om eeaiiga
woorden met elkaar te wisselen.
(Wordt vervolgd).
De
lor
Zij
