BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
fl.20 PER 3 MAANDEN
OF 10 CENT PER WEEK.
DRUKKERIJ ZUIDER BUITENSPAARNE
ZATERDAG 21 JANUARI 1905.
DE ZATERDAGAVOND
HAARLEM'S DAGBLAD KOST
A DMINtëjTRATlE GROOTE HOUTSTRAAT 55.
IN HAARLEM'S DAGBLAD ZIJN
ADVERTENTIÊN DOELTREFFEND.
ONZE ANNONCES
WORDEN OPGEMERKT.
iatuurhistorisclie
Wandelingen
IN EN OM HAARLEM.
XLIII.
t sta is breed en plat en kan ver open-
j gespalkt worden waarbij dan tal van
fijne tandjes zichtbaar worden, die
als vangwerktuigen dienen. In zijn
element staat" hij steeds op den
loer, of zwemt snel voorwaarts, steeds
Niets is grilliger dan de fortuin. ""Kijkende en zelden mist hij zijn
..nh u.t i„ „„„m sprong. Wat de gulzigaard al uiet
verorbert is moeilijk te zeggen. On-
a, toch het winterweer in ons voch-
vaderland is nog grilliger. Nau
welijks iaat men zich, door velen en
elerlei er toe aangezocht, verleiden,
ens een en ander te melden óvoi
oorj aarsbod en en zoele voorjaars-
ichten, of do strenge wintervorst
laat reeds spiedend oiri den hoek. I,
Bij het sluiten der deuren 's avonds 181,1 (Iaarna Pas 111 sl,kk™' 0ok
oelt men reeds zijn killen ademen baars z,en wa b,er 1,1 verscheiden,
au volgenden morgen hoeft hij met ««"Pi"""* rondzwemmen, t Is een
*are kunstenaarshand bloemen op van de ei!rsto vissollen, waarmede
et glas getooverd, beslag gelegd op pasbegmnend hengelaar kennis
ijna alle wateren. Zijn trouwe met- maakt wel om deeenvoudige
ezel, de wind, doet ons de jaskraag d™- dat ,h,l 2,dl dadelijk vastbijten
pslaan en eenmaal binnen binnen- f,cl> toe laat verschalken. Zie vooral
lijven en toch, we moeten wandelen. tba,,s naar zijn tweetal achter elkaar
Laten we juist nu eens zien, hoe geplaatste rugvinnen, waarvan de
-4. ....1 m„t rirw (aronarohnn.ro,, w voorste voorzien is van heel wat ste-
der zijn natuurgeuooten is niemand
veilig, ja toch het kleine, maar goed
gewapende stekeltje zwemt rustig om
hem heen. Zelfs de baars is voor hem
niet veilig. Deze houdt hij echter zoo
lang in zijn bek, <dat hij dood is. om
iet wel met de temperatuur van het 7°?r.st0. v001'7aen
rater is gesteld, want we vermoeden, ^e^ae"" Zijn
at cle waterbewoners en met name
e visschen het allesbehalve warm
lillen hebben. Nu, dat is ook zoo
eel erg niet, want het zijn dieren
iet een temperatuur, die daalt en
lijgt met de temperatuur der omge-
vleesch is lekker,
maar zeer gratig. Ook zijn zijn klei
nere schubben moeilijker te verwijde
ren dan die van andere visschen.
Een andere, algemeen bekende
visch, de paling is hier ook ineenige
exemplaren aanwezig. Een groote
W zonder schadelijke gevolgen eigenaardigh^d van.dit dier is, da
'oor die beesten zelf. i m™ voor korte jaren in t geheel
Toch zal een thermometer ons spoo. f° g06d als,niat(f van
»ig vertellen, dat het onderste water ',nf af N"st ,TJlans 15 hct bBkBnd'
eeds warmer is dan wij denken, en dat de.ou:de Pal,b8eI,1
t -el steeds 4 gr. C. boven nul, als ten daar "kmt scbietBn BKrBn lBggen'
1 linste het water niet al te erg door
d kaar wordt geroerd. Dit heeft een
ier natuurlijke oorzaak. De stoffen
dpimpen bij afkoeling in, en dat doet v
ook, maar niet verder dan tot
gr. C. Bij dat inkrimpen wondt het
aarder tevens en zinkt in het ande
die in de zee uitkomen, waarna de
jonge diertjes weer landwaarts in,
alle meren, plassen, poelen enz. be-
Een algemeen verbreide dwaling,
zelfs bij meer ontwikkelde menschen
is, dat er verschil bestaat tusschen
111 J'eiU a7-1JC" aal en paling. Anderen zien soms in
omlaag. Maar bij verdere afkoeling 1
b - - de mm of meer gewijzigde kleuren,
die voor het dier alleen een beschut-
tingsmiddel is, ook al verschillende
soorten.
Een volgende maal hoop ik dean-
dere visschen een beurt te geven, want
m leven ongestoord kunnen voort- „€el wa, v6rXld,iheld.
3t het weer uit en wordt dus weer
ïhter. Daar de kou nu van boven
ïwerkt, blijft dat onderste water
ieds 4 gr. C., aoodat snoek en baars,
llarper en voorn, blei en zeelt, enz.
J. STURING.
Belegerd op een
Schoorsteen.
Maar laten we die visschen zelve j
,s gaan zienik weet een plaatsje,
^aar wij ze op ons gemak kunnen j
w Behouwen ook. En dat nu, bij die
aan den kant van 't water Gij
h ebt al zoo vaak vertrouwen in me j
ij esteld, dat ge mij ook nu wel vol- j
w en zult naar de Groote Markt. Naar
Groote Markt O, zeker naar de j Wekere James Gill, een Iersche rnet-
isohhal. Neen, want t is daar meest selaar, kreeg op een goeden dag een
ieievisch, dat bezoek stellen we nog „verschil" met een van zijn buren en
al laar eens uit tot een lateren keer; beslechtte die op zoo'n hardhandige
rfiiaar ik kies de Groote Markt als manier, dat de politie het noodig vond
|Emelplaats, om vandaar uit ge- e» maaifd
ar lakkelijk den weg te kunnen vin- tuchthuisstraf.
Eenige schreden de Konings- Terwijl dit proces aan den gang
et raat in, slaan we het eerste straatje was. had Jimmy zich verbonden om
lefnks af ,de Paarlaarsteeg. Het twee- een ouden schoorsteen bij de zout-
huis rechts, daar kunnen we bok- mijnen af te breken, waarmee hij
g. sport enz. enz. krijgen, maar honderd galde" verdienen zou. Toen
l„® - J-* 1.1-1 nu de politie hem halen kwam, opdat
karom is het ons op di oogonhhk Mj zjjb straf
zou ondergaan, ver-
iet te doen. In een groot aquarium hij beleefd en onderdanig, om
remmen allerlei visschen rond. Op eVen naai- boven te mogen klimmen
mige daarvan wensch ik eens wat in den schoorsteen hij kon dan, ten
dj ader uwe aandacht te vestigen. teeken dat hij het werk begonnen
aar hebt ge den grootsten roover ,was> «enige steenen van den schoor-
Iftk vonr TI der. haai onder de steen wegbreken en na een maand
TI y onder de het werk vervo]gen en afmaken.
letwatervisschen De vraat gaat De politie, vriendelijk en welwil-
o lans met kleine slagjes rustig voor- jgnd, vond geen reden om hem dit
gu aarts, 't is een leeuw opgesloten in verzoek t.e weigeren en keek kalm toe,
ia enge kooi. Gij kunt hier dan ook terwijl de metselaar naar boven klom.
goed zijn vorm, langgerekt; Hij ging boven op den top Yan (*®ïl
ik krachtige staart, niet alleen on- schoorsteen zitten en begon die rustig
.3 af to breken. Toen dat een poosje ge-
ïsteund door -de staai tvin, maar duur(1 had, riep men naar boven, dat
ik nog door de ver naar achteren nu maar weer terug moest kc-
ilegen rugvin en aarsvin, zijn groo- men, maar Jimmy lachte en zei, d-it
•el ibek, enz. onderscheiden. Deze laat- hij er niet aan dacht. Als de heeren
nog eens terug wilden komen, kon
den ze dat doen wat hem betrof,
hij zat er goed en veilig en dacht er
niet aan, naar beneden te komen.
Do schoorsteen was zeventig voet
hoog en niet meer dan drie iof vier
voet in doorsneè. Aan den voet van
den schoorsteen lag een groote stapel
gebroken steenen, die Jimmy afge
broken en naar beneden geworpen
had. De toegang tot den schoorsteen
was een klein boogvormig poortje he
neden, waar één persoon nauwelijks
doorheen kon en binnen in den
schoorsteen was do passage natuur
lijk zeer nauw en gaf ruimte voor
slechts één persoon. Dat het er zeer
vuil was, laat zich verklaren, 't Was
dus niet alleen moeilijk, maar ook
izeer weinig aanlokkelijk om er in
binnen te dringen. Gill maakte op
verschillende punten kleine steigers,
nam.een kleine ladder mee en klom
zoo van dein eenen op den anderen.
De politie had ook daarom weinig
lust in een vervolging, omdat een
steen, die binnen in den schoorsteen
naar beneden mocht vallen, onvermii
delijk op het hoofd van den vervol
ger terecht komen moest en men was
er niet. zeker van, dat Gill, zooal niet
met opzet, dan toch bij toeval, zoo'n
steentje naar omlaag zou laten gaan.
Op den top van den schoorsteen
bouwde de handige klimmersbaas een
ietwat grooteren steiger en maakte
oen windas daaraan vast, zoodat hij
de steenen naar beneden kon laten
zakken. Als teeken van inbezitneming
hond hij, bij wijze van vlag, een roe
den wimpel aan het touw van 't wind
as en begon toen kalm zijn werk om
den schoorsteen af te breken, een
taak, die nu niet zoo geheel gevaar
loos was, daar de geheele schoorsteen
op verschillende plaatsen was ge
scheurd en gebarsten.
1 Natuurlijk was liet verhaal als een
loopend vuurtje door de plaats ge
gaan en een menigte nieuwsgierigen
stond om den schoorsteen heen ge
schaard en hield de politie gezelschap,
die. niet wist wat zij doen moest on
blijkbaar nog altijd hoopte, dat hij
wel voor den dag komen zou.. Dal
deed hij dan ook, niet heneden, maar
boven aan den schoorsteen. Toen hij
i daar heel in de hoogte over dén rand
kwam kijken, ging er uit de menigte
oen luid gejuich op. In antwoord
daarop nam hij zijn pet af en boog
beleefd. Hij staarde de politie aan en
de politie staarde hem aan en demen-
schen schreeuwden, vol pret over 't
i geval: ..Goed zoo. Jimmy, hou je
ferm
..Dat ben ik van plan!" riep Jim-
my naar beneden. En daarop, wïjzen-
de op een van de politiemannen, die
j nogal wat corpulent was uitgevallen,
voegde bij er bij ,,'t Spijt me, dat ik
je moet laten wachten, maar kom
binnen, de deur staat open en er is
ruimte genoeg", welke grap beloond
werd met applaus en schaterend ge
lach.
Gill had een zoon, een jongen van
zestien jaar, die voor verkenner speel
de en hem tersluiks eten en drinken
bracht, dat de vader aan een touw
naar boven trok. Dit maakte net
uiterst bezwaarlijk, zoo niet onmoge
lijk, om den torenkliniuier door hon
ger en dorst tot de overgave te dwin
gen. Hij sliep in zijn schoorsteen en-
maakte af en toe in 't geheim een
uitstapje naar den beganen grond,
wanneer de kust veilig en geen on
raad in 't zicht was.
Intusschen gingen er allerlei praat
jes dat hij gevangen genomen en
dat hij naar benoden gevallen was,
maar wanneer dan de menschen naar
den schoorsteen stroomden om te zien
of 't waar was, verscheen op eens
Jimmy boven aan don top en lachte
en groette, om te laten zien, dat hij
frisch en gezond was.
Bij een van die gelegenheden kon
digde hij een nieuwe aardigheid aan
hij zou namelijk van den top van
den schoorsteen een vuurwerk afste
ken en wel (zooals hij er niet zonder
bluf bijvoegde) zóó mooi, dat de di
rectie van het Crystal Palace van af-
Een Nihiliste.
gunst zou verbleeken. 's Avonds had i
dan ook deze feestelijkheid plaats, tot'
groot vermaak van iedereen, behalve j
van de teenen geslagen politieman
nen. Lola was onweerstaanbaar, daar-
Gill, die een man van omstreeks 1 over was ieder het eens. Klein, knap,
veertig jaar was en klimmen kon als (lief en slank als een feeen-koningin
een kat. had niet voor de eerste maal uit het sprookjesland, veroverde zij
de politie op deze manier te pakken. stormenderhand alle harten. Als zij
Toen hij vroeger eens gezocht werdlachte, dan lachte het geheele sana
door de politie, die naar zijn zeggen i torium en als zij bedroefd was, treur
de wortel was van alle kwaad, klau-den allen over de heele linfe.
terde hij op het dak van een hoogj Wie ze eigenlijk was, wist aie
huis en bleef daar acht dagen en j mand. In het vreemdelingenboek was
Na tien minuten kwam ze terug
in een lang rijkostuum van blauwe
sto'.
Mijnheer, zei ze tot mij, help mij
asjeblieft toch op het paard, ik ken
den weg naar Rygaard heel goed en
zou niet willen, dat de eigenaar zich
eerst lang ongerust maakt over ziin
paard.
Maar, Lola, viel ik haar m de
rede, wij hebben immers geen zadel
en u kent het paard in het geheel
niet.
O, dat geeft niets, ik rijd niet
voor do eerste maal op ongezadelde
paarden en dit is Immers zoo lief al»
Do landbouwer op Rygaard wa»
gelukkig, toen hij zijn paard weer
had
Toen zij daarna uit den wagen go-
HUIS tuil uiuci uaci.i aiiiu uagcu
nachten, totdat de eenzaamheid hem ze ingeschreven onder den naam Me
begon te vervelen en hij rustig naar'vrouw Lola Kowakowski, Rusland,
beneden kwam om zijn straf te on- Sedert drie zomers kwam ze gere- een lam
dergaan. gold tegen het eind van Mei in het Tegenspraak hielo niets. Ik hielp
Toen hij in den schoorsteen zat, sanatorium op het hooggebergte er. fjö gestalte on het paard zij
i verspreidde zich het nieuwtje al spoe- j vertrok tegen het einde van Augustus zat_ or op a)sof ze op den rug van hek
pig door geheel Engeland. Verbazendweer. Zij kwam steeds alleen, had paarf] Wns vastgegroeid en haar siev-
was de sympathie, die hij van allo slechts een enkelen koffer bij zich en handen hielden fle teugels vast
kanten ondervond. Het regende brie-een grooten, grauwen Deenschen dog, met dezelfde zekerheid als de meest
1 ven en briefkaarten uit alle oorden die haar als een schaduw volgde, hfilsbrekende rhansodie van Liszt
van't land, waarin excentrieke Brit-waar zij ging of stond. Toen drukte rij do jockey-net vast
ten hun hulde brachten en aanspoor- Doch het geheimzinnige, dat haar over de weersnannige lokjes on het
den vol te houden. In een van de omgaf, deed haar aangenaam, klein voorhoofd, riep ons allen een vroolii-
brieven zat zelfs een postaanwijzing persoontje dubbel aantrekkelijk schij- jjCn groet toe en reed weg over rot-
voor een niet onaardig bedrag. nen en niemand trachtte uit nieuws- sen eit steenen.
Inmiddels trok zich de vrouw vangierigheid haar uit te hooren. Als vüj verkeerden gedurende den ge-
Gill van al deze gebeurtenissen wei- door een zwijgende overeenkomst was heelen niiddag in de grootste onrust
nig aan. Hoewel zij allerminst op had ze de beschermelinge van ieder en over onze beschermelinge en de lunch
met zijn oneenigheden met de politie, was zij goedig tegen allen. "smaakte niemand. In den namiddag
bezat zij toch humor genoeg om lietTijdens haar verblijf in het, sana- kwain zij eindelijk in een hobbelen-
vermakelijke van den toestand in te torium woonde zij boven onder het aeil wagen aangereden naast haar
zien en was het bovendien met haar dak. in twee kleine kamertjes, die op zat een oude boer.
man geheel eens, dat het beneden zijn het zuiden lagen. i jjet was heerlijk riep ze on»
waardigheid was om te logeeren op Ik houd zooveel van do zon, zei reeds van beueden te gemoet.
kosten van den Koning. ze een weinig weemoedig.
De politie deed verschillende po-i Wij hebben zoo zelden zon in Rus-
gingen om hem tot andere gedachten land.
te brengen. Toen zij hem niet uithon-Zij lachte zoo helder als een kind, ij
geren kon, trachtte ze hem door list had de grappigste invallen en zeidesteK<M, was en weer onder ons
naar beneden te lokken en hem angst de zonderlingste dingen met het na- lie{ terras stond, door iedereen oiu-
aan te jagen, maar niets van dat al- tuurlijkste gezicht van de wereld. ringd en bewonderd, rieo zij luchtig
les baatte. Toen maakte men toebe-1 Eens kocht ze in de stad voor tien ujt':
reidselen om den schoorsteen te be- kronen confituren en liet de dames Gij hebt toch soms niet den ge-
klimmen, maar gaf ook dat denk- in het sanatorium vrij er van eten. heelen pudding ongeeeten f Alleen oir
beeld op, toen Gill verklaarde, dat Zij zelf roerde geen enkel stukje aan. Wat van den pudding te krijgen heb
hij dan een van zijn steigers, met De moeste dames werden opasselijk. initnoodiging om op Rygaard !e
steenen bevracht, op hun hoofd zou Toen zij zag, welk ongeluk haar vrij blijven dineeren, niet aangenomen,
laten vallen. Met bitteren humor gevig geschenk aangericht had, riep \ion stelde haar gerust met de ver-
merkte ten slotte de politie op, dat zij zij vroolijk uit: 'zekering, dat in de eetkamer nog meer
niets anders kon doen, dan den to-; Gelukkig, dat er tenminste nog pudding was dan zij verorberen kon
ren met dynamiet te laten springen, meer onverstandige menschen zijnik en Lola lachte met haar heldoren kin-
Op een Zondagavond, toen hij ter- geloofde dat ik alleen dom en gedach- derlach.
sluiks een bezoek aan zijn familie tenloos was. Een enkele maal slechts hoorde ik
bracht, kreeg de politie daarvan do Haar grootste pleizier was liet, als haar ernstig praten. Zij was ziek en
lucht en een wilde jacht volgde, zij een van de pensionnaires er toe bon niet de gewone bergwandeling
waarbij Jimmy maar juist bijtijds kon brengen, boven in de muziek- met de anderen maken. Zij had mij
den schoorsteen bereikte. 'zaal op den sclioonen vleugel iets verzocht haar gezelschap te houden.
Een dag of wat later evenwel deed voor te spelen. Zij dankte dan met en wjj hadden het ons in de leeszaal
hij een val en bezeerde zich ernstig, een stralend gezicht voor iedere afge- gemakkelijk gemaakt
Men bracht hem voorzichtig naar zijn trommelde wals en genoot iederen Eerst zat ze rustig voor zich heen
woning. De dokier kou wel niets au- toon, terwijl ze in de sofa lag en te kijken naar het zonnige land-
ders dan wat schrammen aan hem Demidoff's haar hond kop op m-hap daarop wendde ze zich plot.se-
vinden, maar Jimmy hield vol, dat hij haar knie rustte. ling tot mij met de vraag:
zijn been gebroken had. Toch zagen Wij geloofden daarom natuurlijk -- zijt ge ooit tot iets tegen uw zin
zijn vrienden wel, dat hij niet ern- allen, dat zij zelf niet spelen kon. Op gedwongen?
stig ziek was, er was een flikkering zekeren dag waren wij de berghelling ik schudde ontkennend het hoofd,
in zijn oog, die een nieuwe aardig- een eind afgedaald om den ondergang -- Dat is ook vreeselijk, zeide n
hoirt voorspelde. Zijn gekreun toen de der zon beter te kunnen waarnemen, huiverende, men vindt nergens rust,
politie kwam om hem te arresteeren. Lola was alleen op de veranda ach- noch bij dag noch bij nachtmen i«
bracht haar van dat denkbeeld af en tergebleven. zoo gejaagd,
zij besloot edelmoediglijk, hem eerst, Hoe groot was echter onze verwon-, ik zag haar verrast aan.
wat tijd te laten om beter te worden, 'dering, toen plotseling een vloed van, zij ving mijn blik op en werd bloed-
Dat was voor Jimmy genoeg. Den tonen over ons heen bruiste,zóó mach- rood.
volgenden morgen vroeg, terwijl zijn tig mooi en zóó vol kunst gespeeld,Bekommer u niet over wat ik
zoon den weg verkende, strompelde dat wij elkaar sprakeloos aanstaar daar zooeveri zeide, mijnheer de can-
hij de deur uit, weer naar zijn den. didaat, ik ben immers ziek, misschien
schoorsteen terug, waar de verbaasde ik sloop naar boven en vond onze zieker dan ik zelf weet....
voorbijgangers hem, toen het dag kleine feeën-koningin aan den vleu-. Ja, ze zag er werkelijk ellendig uit,
werd, aan den arbeid vonden, vroo- gel, waaraan ze met haar kinderen- maar het was minder haar lichaam
lijk zingende. handen heele cascades dansende to-
Jimmy is weer terugriep hij nen ontlokte.
hun toe j Maar, mevrouw Lolariep ik
Niet lang daarna werd hij zelfs in overweldigd uit.
een café-chantant als een merkwaar i Zij brak haastig niet een paar 0p onverschillig. De Czaar en de rni-
i digheid aan 't publiek vertoond, maar vlugge slotaccoorden af en wendde uister zijn nog altijd op reis, niei-
toen was helt ook spoedig gedaan. De zich tot mij. waar
'politie kwam hem halen en Jimmy. O, nu zal ik zeker niemand meer, Neen, ik geloof het niet. ant-
inziende dat ontsnappen nu niet meer er toe kunnen krijgen, mij iets voor woordde ik; voor zoover ik weet, zijn
mogelijk was. ging rustig mee om de te spelen, zeide zij treurig, dat is ze in het begin van deze week te St.
lang uitgestelde maand gevangenis- jammer. (Petersburg teruggekomen,
straf te ondergaan. Maar het zal lang, Op zekeren dag liep een paard op, Wat zeg je?
duren vóór men in de streek Jimmy onze hoogte, dat op een ettelijke mij-i Haar oogen sperden zich wijd open.
Gill en zijn schoorsteen vergeten zal len afstand gelegen hoeve hoorde, terwijl ze voor zich uit staarde.
zijn. Geen van de pensionndires kon rij-Is dat waar
'den en geen een had lust hot paard, - Voor zoover ik weet, ja.
den langen weg achter zich aan teDan is mijn vacantietijd ook
trekken. voorbij, zei ze toonloos. Ik ben namo-
Plotseling riep Lola lijk hofdame, voegde zij er snel aan
Wacht even. houd
dan haar ziel. die leed. naar het m®
toescheen.
Hebt ge de nieuwste berichten
uit Rusland gelezen vroeg ze daar-
- Wacht even. houdt het nog een toe.
oogenblik
huis.
vast
verdween >nIk antwoordde niet, knikte
en dacht er het mijne van.
Feuilleton.
Sj)e Misdaad in de Familie
Uit bet Engeltck
door
HUGH CONWAY.
m
Hij sprak verder geen woord meer,
nste haar en bracht haar naar een
zjljtuig. dat haar naar huis moest
gó rangen toen hij naar St. John's
m> oad reed. meende hij, dat hetgroot-
hu genot, dat hij kon smaken was,
effi Q Digby Bourchier den nek om te
ijfl &aien.
9. Hij hield Digby voor een bedrieger,
da wn hij na Josephine's huwelijk had
■Hi mom en, hoe die man in zijn vaders
aai nis was toegelaten, had hij aldade-
jk do gevolgtrekking gemaakt uit
t0e >t plotseling optreden en de erken-
eec 'Qg van dien neef, dat daaruit iets
a 'aangenaams kon voortvloeien, en(
'hel fae vooruitzichten eene groote ver- j
idering zouden ondergaan. Hij had(
iai "i zijn vader eene verklaring ge-,
mij scht, en mijnheer Bourchier was
:kij «n genoodzaakt om te erkennen, 1
't hij zich had laten misleiden door
I). O mooi praatje, en dat hij een
fgetnblik de vrees had gekoesterd,
't het landgoed hem zou ontglip-1
pen. Het was hem later duidelijk ge
worden. dat die neef een bedrieger
was, maar deze was toen reeds met
-,zijne meest beminde dochter ge
huwd.
Het kwam Allan volstrekt niet in
de gedachte, dat Digby niet de af
stammeling van den onwettigen fa
milietak was. Het was, naar Allan
meende, slechts een listige gelukzoe
ker. die de familie-geschiedenissen
kende en daarvan gebruik had ge
maakt, den heer Bourchier zijne
wettigheid had bewezen, en zich toen
in den familiekring had ingedrongen,
waarvan de gevolgen zoo treurig
waren.
Het was natuurlijk niet zeer aan
genaam zulk eene geschiedenis over
te vertellen het is dus niet te ver
wonderen, dat Allan Frances slechts
mededeelde, dat zijne zuster zijn neef
had gehuwd, en laatstgenoemde een
schavuit bleek te zijn. Er zou vol
strekt geen vertrouwelijkheid tus
schen hen ontstaan, zoodat hij ver
der over Digby wel kon zwijgen.
Na het huwelijk bracht Josephine
Allans vrouw een bezoek. Zij had zich
voorgenomen niet van haar te hou
den, en slaagde er ten deele in, bij
dit voornemen te blijven. Hare ma
nieren zoowel als hare beleefdheid
waren gedwongen. Frances had dit
gezien en las er duidelijk Josephine's
ontevredenheid over Allans huwelijk
uit. Zij was veel trotscher en fijnge
voeliger dan hare bezoekster, maar
haar hart neigde zich tot de zuster
van haar echtgenoot, wier leven zoo
totaal vernietigd was, daarom zeide
zij niets daarvan tot Allan.
Vindt gij het goed, dat ik uwe
zuster ook eens ga bezoeken? vroeg
zij hem.
Neen, het is beter van niet. Het
is beter, dat gij het huis van haar
echtgenoot nooit binnentreedt. Ont
vang die arme kleine Josephine altijd
hartelijk, als zij u komt bezoeken, en
zeg haar dan, dat ik niet wil, dat
gij haar op uwe beurt bezoekt. Zij
zal het waarom zeer goed begrijpen.
Uitstekend, zeide Frances.
Gij kent toch zeker haar echtge
noot niet?
Hoe zou dat mogelijk zijn waar
om vraagt gij dat?
Josephine meende van hem ver
nomen te hebben, dat hij u wel eens
had ontmoet.
Zij schudde het hoofd.
Ik heb nooit iemand gekend, die
Bourchier heette, alvorens ik met u
in kennis kwam.
Bourchier klonk zoo geheel anders
dan Boucher, dat zelfs de toevoeging
van den naam Digby geen vermoe
dens bij haar opwekte. Misschien was
zij het vergeten, of misschien had zij
nooit den naam gehoord van haar
broertje, dat zij nooit had gekend.
j en dat op zoo jeugdigen leeftijd was'
i gestorven.
i Op die wijze kwamen Frances en
George Manders volstrekt niet met
elkaar in aanraking, ofschoon zij
j door de twee huwelijken zoo nauw j
aan elkaar verwant waren. Hij maak-
te volstrekt geen haast haar te ont-
i moeten. Zoodra mijnheer Bourchier
zou zijn gestorven, moest hij een j
onderhoud met Allan hebb en. Hij ge-1
j loofde wel, dat, mijnheer Bourchier
niet lang meer zou leven. Hij wist
de werkelijke oorzaak zijner ziekte
en verergerde die nog door hem nu
en dan door zijne bedreigingen geld
j af te persen. Hij moest echter nog
wachten en zou dan de dingen wel
eens aanzien. Wanneer Philip Bour-
j chier beter werd, dan zou hij er hem
van in kennis stellen, wie de vrouw
I van Allan eigenlijk washij moest
dan een koop met hem sluiten, mis-
schiem zou hij dan Allan ook nog
i geld kunnen afpersen. Dezen keer
j zou hij geen fout begaan. Een flinke'
som gelds, een vrijer en vroolijker,
leven in de Nieuwe Wereld. Londen
verveelde hem. Zij zou er nu voor
zorgen, niet al te slim te zijn.
Op Allans verzoek bezocht Josephi
ne hem dikwijlstusschen de twee
schoonzusters ontstond echter vol
strekt. geen toenadering. Josephine
kon de woorden en zinspelingen vail i
Digby maar niet uit hare gedachten
verbannen. Zijne houding had haar
doen inzien, dat hij op dat punt geen
leugens had verteld. Zijne verwonde
ring was tc natuurlijk geweest, om
geveinsd te zijn. Ofschoon zij zichzelf
moest bekennet dat Frances' schoon
heid reeds voldoende was, om Allan
van overijling vrij te spreken, en of
schoon er noch op de woorden, noch
op de daden van Frances iets te zeg
gen viel. toch bleef de gedachte haar
steeds bij, dat haar broeder geen goed
huwelijk had gesloten. Zij hield haar
angst echter voor zich en schreef in
hare brieven aan hare moeder en aan
Mabel volstrekt niets ten nadeelevan
hare schoonzuster.
Als Digby haar meer had willen
vertellen, dan zou zij niet naar hem
geluisterd hebben. Zij was te trotsch
om hem toe te staan, dat hij kwaad
sprak van het meisje, dat nu de echl-
genoote van haar broeder was. Daar
om was het niet waarschijnlijk, dat
zij in zijne tegenwoordigheid dat on
derwerp weer te berde zou brengen.
Van zijn kant sprak Digby or ook
niet meer over. Zijne dubbelzinnige
woorden hadden de gewenschte uit
werking gehad: hij had namelijk daar
door voorkomen, dat zijne vrouwen
Frances vriendinnen waren gewor
den, en dus was het. gevaar van eene
te spoedige onthulling geweken.
Allan was nu reeds twee maanden
getrouwd en kende reeds al het voor
en tegen van een huwelijk met zulk
eene beroemde vrouw als Mile Fran-
ceska. Daar het lot van zeer weinig
mannen zal zijn, om eene prima don
na te huwen, zal ik geen onrust ver
wekken, of iemand van zijne plan
nen doen afzien, wanneer ik sommi
ge van de nadeelen opnoem. Als mij
ne woorden eene waarschuwing be
vatten, dan gelden die voor zoo wei
nig personen, dat het niet de moeite
waard is om er op te letten. Het is
echter eene uitgemaakte zaak, dat
weinig aanzienlijke heeren groote
zangeressen hebben gehuwd, die nog
op de planken bleven, zonder dat het
hen len slotte nog berouwde. Men
kon het toch echter niet in Allan af
keuren. dat hij zich liet afschrikken
door het lot van andere mannen,
wier oorbeeld hij volgde, en die er
ongelukkig door waren geworden.
Was Frances niet geheel anders en
veel beter dan iedere andere vrouw
ter wereld
Zooals ik reeds gezegd heb, waren
zij zoo eenvoudig mogelijk getrouwd.
Mijnheer en mevrouw Trenfield en
mevrouw Melville waren in de kerk
aanwezig, toen de huweüjksplechtig
heid plaats vondmijnheer Kaulitz
was mede in het geheim en woonde
ook de plechtigheid bij. hoewel hij de
handelwijze van Frances afkeurde.
(Wordt ve
