NIEUWS= en ADVERTENTIEBLAD.
22e Jaargang. No. 664
Verschijnt dageiijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
DINSDAG 21 FEBRUARI 1906
HAARLEM S DAGBLAD
ABONNEMENTEN
PER DRIE MAANDEN:
Voor Haarlem1.20
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der
gemeente) 1.30
Franco per post doo? Nederland „1.65
Afzonderlijke nummers 0.02%
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem 0.37%
j. «de omstreken en franco per post 0.45
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur J. C. PEEREBOOM.
ADVERTENT1ËN:
Van 1—5 regels 50 Cts.; iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement
Haarlem van 1—5 regels ƒ0.75, elke regel meer ƒ0.15. Reclames 30 Cent per regel.
Groote letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Kleine advertentiën 3 maal plaatsen voor 2 maal betalen.
Redactie en Administratie: Groote Houtstraat 55.
Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 724.
Drukkerij: Ztiider Buitenspaarne 6. Telefoonnummer 122.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantiers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiër
en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan 'iet Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publtciié Etrangère G L. DAUBE Co., JOHN F. JONES, Succ., Parus, 3Ib's Faubourg Montmartre.
AGENDA
Dinsdag 21 Februari.
Soe. VereenigingJacob Kwast, te
Wogmim Concert. 8 uur
Café Smit (KI. Houtstraat 2)Boni
v. Technici afd. Haarlem: Vergade
ring, 8£ uur.
In deze agenda worden vergaderin
gen, uitvoeringen enz. kosteloos ver
meld, wanneer zij in onze kolommen
zijn geadverteerd.
Buitenlandsch Overzicht
DE OOBI.OG
Een ongedagteekend Reuter-tele-
IgTain uit Okoe's leger, den 17den de
zer te Foesan doorgeseind, meldt, dat
15.000 man Russische ruiterij, 5000
maai voetvolk en 20 kanonnen, die
langs beide oevers van de Liao-rivier
zuidwaarts naar Siaopehoe aan. de
Hoenho, pal ten W. van Liaojang
rukten, Donderdag geleidelijk Noord
waarts begoimnen tdrug te trekken en
zich bij hel afzenden van hei tele
gram op 20 K.M. ten Noordwesten
van Siaopehoe en 5 K.M. ten Oosten
van de Liaoho bevonden. De Japan
ners vervolgden hen en brachten hun
verliezen toe.
Een rddacteur van de „Nowoje
Wremja" heeft
GENERAAL GRIPENBERG
gevraagd omtrent het voorgevallene
op het oorlogsveld.
Hij zei
Generaal Koeropatkin was volko
men op de hoogte van mijn aanvals
plan op Sandepoe en gaf zelf de grens
aan, waarbuiten ik niet mocht op
treden.
De maatregelen, door de Japanners
genomen, waren gunstig voor onzen
aanval. De vijand hield de belangrij
ke strategische stellingen van Heilcoc-
tai bezet. Ik gaf een brigade van liet
eerste legercorps bevel een dorp
te nemen, iets verder gelegen. De Ja
panners maakten tijdens het gevecht
een keeren.de beweging, en de brigade
had een kruisvuur te doorstaan. Zij
hield zich goed en wist na versterking-
ontvangen te hebben, terug 4' te trek
ken op de oude stelling.
De Japanners begonnen toen een
[concentratie op hun linkervleugel, en
gedurende den 13den had een gevecht
plaats over de geheele linie. Op onze
rechterflank hadden wij het leger
corps, de lst.e brigade scherpschut
ters, en later de 5de divisie en een
brigade van het 2de legercorps. To
taal 62 bataljons, tegen een vijande
lijke macht tweemaal zoo sterk.
Den ganschen dag werd hard ge
vochten. 's Avonds hadden wij al onze
stellingen behouden, doch de linker
flank was verzwakt. Ik vroeg dus aan
generaal_Koeropatkiu. die beschikte
over zestig bataljons, versterkingen.
Hij weigerde, zeggende dat de Japan
ners dreigden een aanval te doen op
zijn centrum.
Den volgenden dag besloot ik Hei-
koetai te nemen. Toen de a|mval be-
bon den 14den, vroeg ik opnieuw ver
sterkingen. Onze positie was gunstig
en wanneer generaal Koeropatkin de
troepen gezonden had, die ik noodig
had, dan zouden wij honderdduizend
Japanners ingesloten hebben. Onze
cavalerie bedreigde hen van het zuid
westen en zuiden.
Een Zangvereeniging
in het Boerenland.
Toen ik las, dat de gemengde zang
vereeniging Jacob Kwast van Wog
num Dinsdag 21 Februari een con
cert zou geven in de groote concert
zaal van de Sociëteit Vereeniging,
schreef ik aan den directeur en
verzocht hem, eens een repetitie te
mogen bijwonen. De keerenae post
bracht een gunstig antwoord terug.
Zaterdagavond halfzeven zou de ver
eeniging haar repetitie houden.
Weet de lezer niet precies waar
Wognum ligt? Ik zal 't hem niet
kwalijk nemen, want ik wist 't aan
vankelijk zelf ook niet. Op den klank
af zou men de plaats in Friesland
zoeken en dat is niet ver mis, want
Wognum ligt in Westfriesland, een
uur gaans van Hoorn, aan de lijn
HoornMedemblik. Omstreeks kwar
tier over vieren stapte ik Zaterdag
middag in den trein. Het weer, dat
op den dag zoo vroolijk was ge
weest. trok een stemmig gezicht en
om niet landerig te worden over al
de stationnetjes waar we zouden
stilhouden (tot de plaats van be
stemming zoowat een en een kwart
dozijn) verdiepte ik mij vast in de
historie van deze kleine, maar reine,
gemengde zangvereeniging, die in
den laatsten tijd op een concours in
den Haag, zoowel als op een concert
in 't Concertgebouw te Amsterdam,
zooveel lauweren heeft behaald. Het
boerenland is van ouds in de zang
kunst nooit vooraan geweest. Al rolde
Den 15den 's morgens sloegen wij
vier verwoede aanvallen terug. Doch
ik kon niet optrekken, niet alleen om
dat ik te weinig troepen had, doch
ook omdat ik daartoe geen machti
ging had. Met ongeduld, een over
winning in het vooruitzicht, wachtte
Tk op troepen en machtiging. Beiden
bleven uit.
Den loden 's avonds kwam het be
vel van generaal Koeropatkin tot te
rugtrekken. omdat, volgens hem, het
Japansche centrum ons zou kunnen
aanvallen.
Ik heb de beschikkingen van den
generaal niet te beoordeeJen, doch ik
moet. zeggen, dat de Japanners een
ernstigen aanval op het centrum van
Koeropatkin zelfs niet hadden kun
nen beproeven.
In den nacht van den 16den trok-
wen wij terug, de gewonden meene
mende. De mannen hadden tranen in
de oogen.
Ik begreep toen dat ik niet langer
op liet. oorlogsterrein, kon blijven en
den volgenden dag verzocht ik gene
raal Koeropatkin mii dadelijk te ont
heffen van mijn commando, wat hij.
deed.
DE DOOD VAN SERGIUS.
De ontzettende moord op den groot
vorst Sergius concentreert weder de!
geheele publieke aandacht op den
toestand in Rusland. De uitgebreid
ste bijzonderheden over den aanslag
geeft de ,,Standard"-correspondent te
Moskou aan wiens telegram het vol
gende is ontleend
De grootvorst was even voor drie-
en in een gesloten rijtuig' gestapt
aan. deta ingang van het Nicolaas-
paleis, binnen 'het Kremlin om naar
zijn badhuis in de Tserltajastraat te
rijden. Heit was voor het eerst se
dert ge,ruimen tijd dat de groot
vorstin, Elizabeth Feodorowna haar
gemaal niet vergezelde, en die sa
menzweerders die tot den dood van
Sergius Aïexandrowitsj hadden be
sloten, en reeds meermalen in ano
nieme brieven de grootvorstin had
den gewaarschuwd niet met haar
echtgenoot uit te-rijden, moeten hun,
slachtoffer wel voortdurend bespied j
hebben, dat zij, zoo van de bij uit
zondering geboden gelegenheid heb-]
ben weten gebruik te maken. Het rij-;
tuig reed in draf den weg op tus-
schan het Choekof-klooster en den,
grooten klokketoren, gevolgd door j
twee rijtuigen met detectives, toen
uit liet duister van de Nicolskypoort
een als werkman gekleed persoon, I
zonder baard of knevel, naar voren j
sprong en een bom onder het rij
tuig wierp, dat toen hoogstens een
60 meter van het Kremlin verwij
derd was. De uitwerking van de bom
was vreeselijk, het rijtuig werd ver
splinterd en liet lichaam van den
grootvorst werd Letterlijk uiteenge-
scheurd. Van zijn hoofd werd niets
teruggevonden, zegt men, dan alleen
de hersens.
De paarden sleepten den intact ge
bleven koetsiersbok achter zich aan.
terwijl de eveneens gewonde koetsier
gillend van schrik aan de teugels
hing. Deze man en de paarden zijn]
inmiddels ook aan bekomen verwon-:
dingen overleden.
Over grooten afstand werden "n
den omtrek van het Kremlin de ven
sters van alle huizen stukgeslagen
door de ontploffing.
De man, die de bom had gewor-
pen was volgens de mededeelingeu
zooals Poot beweert, liet leven des
genisten landmans ook nog zoo ge- j
noeglijk heen, er blijkt niet, dat hij;
roejhng vond om zijn geluk onder i
klanken te brengen. De afstanden zul- j
len daarvan de schuld wel geweest
zijn, want er is geen enkele reden,
om aan te nemen, dat de echte mu
zikaliteit uitsluitend aan de stedelin
gen te beurt zou zijn gevallen.
Tocli is 't een eer voor den (hoofd
onderwijzer Jacob Kwast, dat hij nuj
meer dan vijftig jaar geleden, deze
gemengde zangvereeniging in Wog
num oprichtte, want de bezwaren
zullen velen zijn geweest. Vooreerst
de afstanden, dan de eischen van t
boerenwerk en eindelijk zeker wel ook
de vreemdigheid, waaraan de Hol-
landsche boer van huis uit een broor-
tje dood heeft. Maar de bovenmees
ter. zooals hij in dien tijd genoemd
werd, heeft kranig keep gehouden.
Hij had hart voor de muziek en
wist die liefhebberij er bij zijn leer
lingen in te brengen en in te hou
den, zoodat de vereeniging waarlijk
•niet ten onrechte zijn naam heeft
aangenomen.
Jacob Kwast is al lang ter zie'e,
maar het zaad, dat hij gestroo'd
heeft in de harten van de landelijke
bevolking, heeft vrudht geschoten.
Wognum - Nibbikswoud roept de
conducteur langs de wagens van het
huiselijke buurttreintje, dat den
dienst HoornMedemblik waar
neemt. Het kleine stationnetje staat,
wanneer ik uitstap, te heven in den
storm en in een gietenden plasre
gen. Op aanwijzing van een inboor
ling ca ik d en small en dorpsweg
in den ..Standard" blijven staan; van het lol dat hem wacht, dat hij
schoon zelf aan handen en gelaat tegenwoordig zijn woning niet nu-rr
bloedende, juichte hij ..Vrijheid, verlaat en door middel van de mie
vrijheid 'en beroemde er zich op, phoon zijn bevelen geefi on regeert,
zijn werk gedaan te hebben. j Deze vrijwillige opsluiting zal <lto
Andere berichten zeggen, da* de gehaten man echter niet behoeden
man wegliep en zijn achtervolgers tegen een bom. die de samenzweer-
met een revolver dreigde, waarvan ders op alle wijzen weten te doen
hij echter geen gebruik maakte. t barsten, niettegenstaande de grootste
Een groote massa volks had zich voorzorgen, dooi- militaire en bnr-
inmiddels op de plaats des onliedls .gerlijke autoriteiten genomen,
verzameld en werd door de politieDe ontploffing in liet Winterpaleis,
met geweld buiten het Kremlin ge-,waardoor het halve eetsalon vernield
houden -werd en waaraan Alexander IIslechts
Groote ontroering heerschte in de ontsnapte, om eenige maanden later
volksmassa lln dezelfde straat te vallen, toont dui-
De moordenaar weigert elke in-1 rielijk aan. dat de samenzwering,
lichting omtrent zijn persoon alleen evenals liet slof, overal weet door te
erkent hij op bevel van een revolu- jnT|S®n-
tionnair genootschap gehandeld te UIT ANDERE LANDEN.
h°Sc1ioón hij als werkman gj DE N00n»U™ 00STZBE'
kleed is, gelooft men dat hij stu- -
dent moet zijn, wijl het bekendis.! °P de internationale Scheepsvaart -
da.t de studenten den grootvorst eeu-conferentie te Kopenhagen werd het
wige wraak hebben gezworen, nadat volgend besluit aangenomen. De te
deze met wreede gestrengheid onlus-Kopenhagen op de conferentie van
len onder hen had onderdrukt. sloombootreederijen vertegen woordig-
Hct was trouwens opgevallen, dat de vereenigingen, evenals de talrijke
zich een aantal als arbeiders ge-particuliere firma's uit Groot-Brit-
kleede personen, die er echter be-tannië, Duitschland, Rusland, Frank-
schaafder dan gewone werklieden rijk, Spanje, Holland, België, Zwede^
uitzagen nabij 'het. Kremlin ophiel-Noorwegen. Finland en Denemarken. I
den en ook elders in buurten, waar geven eenparig te kennen, dat het
zich doorgaans geen werklieden ver-! noodzakelijk is, onmiddellijk eon in-1
toonden. i -ternationale vereeniging van reeders
De eerste maal werd een publiekte vormen, welke zich interesseert
doodvonnis over den grootvorst uit-voor den handel op de Noord-, Oost-
gesproken toen hij den 18en en 19en en Witte Zee.
December studentenonlusten te Mos-J_.De Deensche Stoombootreederij-
HET T00NEEL.
kou eerst had uitgelokt en later met
bloedig geweld had onderdrukt.
De tweede maal werd zijn doodvon
nis gepubliceerd in buitenlandsche
Republikeinsch-Russische bladen na
de onlusten van den 22sten Januari.
Dat doodvonnis ie thans op bloedi
ge wijze ten uitvoer gebracht.
Volgens uit Petersburg ontvangen
berichten is in de woning van den
in hechtenis genomen moordenaar
van grootvorst Sergius een document
gevonden, waarin staat, dat de
Tsaar, alle grootvorsten, Trepof, Pob-
Vereeniging werd verzocht, de noodi
ge voorbereidingen te treffen tot vor
ming van een internationale veree
niging in Juni a. s. De conferentie,
welke 4,127,000 registevtonnen aan
deelnemers vertegenwoordigde, werd
hierna gesloten.
ONTPLOFFING OP EEN
NAPHTHASCHIP.
Uit Bakoe komt 'het volgende be
richt
Zondagmiddag had op de aanleg
plaats hij Bibi Eybal een ontploffing
plaats op een napht-h a-schip. Vijf :n
Stadsnieuws
G e v a a r 1 ij k e a f s t a p p 1 a a t s.
Wanneer de electrische spoor, ko-
jedonostzef en de meeste gouverneursde nabijheid liggende schepen ge
ter dood veroordeeld zijn en een voor j raakten in brand, evenals do aanleg-
een ten spoedigste zullen worden1 plaats. Het gerust loopt, dat20 per-
vermoord. sonen omgekomen zijn.
In regeeringskringen heerschl vol- j PRESIDENT STEYN IN
slagen paniek. Men overweegt dei vtttd - Vrrtka
vraag, of het niet wensclielijk is den
Tsaar en de grootvorsten naar het j Do Oud-President Steyn is to Kaap-
buitenland te zenden, daar ze in. stad aangekomen; hij werd wolkom
Rusland niet veilig zijn. geheeten door Jan I-Iofmeyr cn de
I voornaamste Hollandschc inwoners.
Deze aanslag bewijst ten duidelijk- j
ste, dat de Russische revolutionairen i
door de ontzettendste middelen den j
autocraat van het Russische Rijk
willen dwingen, een grondwet te ont-j
werpen, waardoor zijn volk on den-1
zelfden voet van gelijkheid wordt ge-j
stdld als de andere Európeesche na- mende van Amsterdam, te Haarlem
tién. voor de Lange brug over het Spaarne
De moord op den oom van Nicolaas moet wachten, stappen vaak perso-
II maakt het duidelijk, dat de voor nen claar af. Dit is evenwel zeer ge-
standers eener onmiddellijke heiver- - .1vmul en mist oni(iat
ming, hot koste wat het wil. I.ut, vaatlijk Dij avond on mist, omdat
doel willen heieiken. Hun bedreigt» dna>' Irottoir lan6 ls b'Olegcn.
gen, tot de keizerlijke familie gericht. eu "len zeer veel kans heeft om te
den dag van de woelingen te Peters- vallen.
burg. zijn zonder uitstel verwezenlijkt Zoo viel Zondagavond daar een
Deze hardnekkigheid in hun wraak, bejaard echtpaar, dat zich erg be-
doet voor de toekomst het ergste vree-zeer(je
*Su schijnt de beurt te komen aarj Wenschelijk zou liet zijn als «laar
generaal Trepoff. gouverneur van langs het trottoir een hek werd ge-
Petersburg, die zoo vast overtuigd :sj plaatst.
langs. die. van straatverlichting vrij, te veldwachter lusschen de daagsche
gelukkig in deze dagen goed zicht- pakjes van de andere zangers flon-
baar is. Als 't donker is moet. de arge-keren.
looze vreemdeling er op zijn hoedeDit en de getrouwheid op do repe-
wezen voor de wegsloot Op een titen is de oplossing van het raadsel,
pleintje, niet ver af, vind ik het lo-hoe een dorpsgedeelte van nog geen
kaal ,,de Vier Heemskinderen", waar600 zielen zulk een goede vereeniging
het koor zijn repetities houdit. j opleveren kan. En wat de volharding
Daar heb ik al spoedig kennis ge betreft, vraag daarover eens de twee
maakt met den directeur, den heer vrouwelijke koorleden, die 's avonds
W. Saai, een hupschen man vaneen u» de repetitie een uur naar huis
veertig jaar, zelf een boer. maar moeten loopen, soms zoo m den don-
groot liefhebber van muziek, die het Ler, dat één op een keer het brugge
koor sedert twaalf jaar dirigeert. Ge niet vinden kon. waar ze ovei
Terwijl zijn koorleden achtereenvol- moest em pardoes in de sloot terecht
gens naar binnen komen, vertelt hij kwam. Toch was ze op de eerst vol-
een en ander van „Jacob Kwast". fen.de repetitie als van ouds pre-
Zes en dertig personen is het koor s®"1-
sterk: tien sopranen, negen alten.' lk vroeg naar de opleiding. Nadat
negen bassen en acht tenSren. Enke- °P .laSer» f1»»"* "ol'
T;„uwYij„^7TTrS«pemtekèpnrt ^rsS'drfe boekjes van Worp
gent dep stok op en halfnegen is de mojsjes als ze zestien jaar ziji,
repetitie afgeloopen met een rust- ongeveCTJ en jongens, wegens liet
poos van hoogstens een kwartier er „gsdlcn van de stem. wat later. Hij
tussohen ,-En als ik het wou voegt instudeeren wordt noch piano,
de heer Saai er niet zonder trots noch viool gebruikt, hei stemfluitje
hij. .,dan zouden ze zonder hinder en de dirigeerstok zijn voldoende,
tot twaalf uur doorzingen, de stem-; Maar de repetitie gaat beginnen. Ik
men zijn sterk genoeg." krijg een stoel en oen tafeltje aan 't
Met standsverschillen houden de einde van de Kolfbaan. waur-
Wognummers zich niet op. De bemid- jn We verblijven een eigen-
delde boerendochter'zingt haar best aardig lokaal, hier en daar versierd
naast, de dienstbode van den voorzit- met klimplanten, die van buiten door
ter, de werkman van den directeur den bouten wand zijn doorgedrongen,
mengt zijn stem bij de anderen en Aan de halfronde zoldering hangen
terwijl de heer Saai dat. vertelt, zie vier petroleumlampen. Zoo, als eenig
ik- zoowaar ook de koperen knoo-toehoorder, luister ik naar het fris-
pen van de uniform van den gemeen-1 sche gezang van de Wognummers
GORKI'S „KLEINBURGERS"
DOOR HET GEZELSCHAP
VAN DEN HEER
SAALBORN.
liet publiek was gisterenavond in
een moeilijk parket'1 was geheel ge-|
desorienteerd en zat met knippend? j
OQgen te kijken. Het had gelezen, da:
er een stuk van Gorki ging, van den
Rus, die bij de jongste beroeringen j
in Rusland gevangen is genomen en
in de vochtige spelonken van den
Petrus-en-Paulusvesting is opgeslo-
ten, waar hij misschien den dood wel
zal vinden een b 1 ij s p e 1 -ensemble
zou 't opvoeren. En wie weet, wat
't gedacht had Geen wonder dat het
vreemd zat te kijken en vreemd
deed lachen als 't niet noodig was
terwijl 't op de goede oogenblikken
vergat te applaudisseeren. Het was 'n
de war.
Gorki's werk doet een onvoorbereid
publiek, dat gewoon is aan stukken
die volgons Wcstersoh model ge- j
bouwd zijn en wier constructie en
uitwerking volgens de regels der,
Duitsche en Fransche meesters zijn
ineengezet dan ook verwarrend aan.
llij stoort zich niet aan wat onze
smaak door tooneeltradities is gaan
appreoieeren. Hij doet zooals h ij wil
en laat de kritiek maar praten. Dat!
bleek al, toen hier zijn „Nadhtasyi" (-
werd gespeeld'; een stuk zonder,
eigenlijke intrige, maar een aaneen-
schakeling van taferoelen uit het
ellende-leven van een slaapstee, hij-',
oengehouden door de personen, die
in al deze tooneelen optreden. Hij
zocht geen effect door een uitgespon j
nen intrige; hij wilde treffen door j
een reeks tafer.eelen alléén, die ons
moesten doen zien hoe droevig een j
doel van liet Russische volk nog
leeft. En om dio teekeniug was 't
hem te doen niet. om een glad, ge
polijst, volgens vaste formules keu
rig geconstrueerd drama.
En liet publiek wist niet of 't dit
stuk nu mooi moest vinden, en deed
er vreemd tegenover.
Precies als gisterenavond.
In ^Kleinburgers" gaf Gorki ons
een beeld van den strijd tusschen het
oude en het jonge Rusland gesymbo-
liseerd in een huisgezin, waarin j
ouders cn kinderen met elkander in
botsing komen een geliefkoosd
onderwerp voor Russische schrijvers,
on dat door den grooten Tourguénieff
in zijn „Vader en Zonen" ook zoo
mooi is behandeld.
In dit tooncelstuk ziet men hoe oen
vader, opgegroeid in oud-Russische
begrippen omtrent ouderlijk gezag en
macht alle vrijheid van eigen opinies
in zijn kinderen met geweld tekeer
gaat. geen moderne ideeën van den
nieuweren tijd in hen duldten als
zijn zoon hem zegt dat hun verschil
van opinie neerkomt op twee togen-
overelkander staande meeningen, los
buldert met: „Neen, niet twee
meeningen. Er is er maar één dat's
de m ij n e. En die is de beste j
Geen wonder, dat in zulk een huisge-1
zin en dat is in 't kort de geschic- j
denis in liet stuk waar de ouders
met zulke kleinburgerlijke begrip
pen post vatten tegenover de jongere
generatie, een botsing ontstaan
m o e t, die er op uitloopt, dat de
kinderen het ouderhuis verlaten, on
Hun beste partijen zijn de sopranen
en de bassen, maar alle partijen.
zonder uitzondering, hebben één ding
gemeenliet rake atlaqueeren en do
volmaakte zuiverheid. Bij de inzetten
geen aarzeling, zij weten wat er staat
en lioe het gezongen moet worden.
Ternauwernood heeft de directeur bij
len aanvang even den toon aangege-
ven. Bn terwijl ik mij verbaas ovei
het klankvolume, dat dit hoopje men- J
sch en ontwikkelt, herinner ik mij, dat
wo hier niet in de stad zijn. waar af,
en toe deze of gene het wel eens op
zijn buurman pleegt te laten aankn-'
men..
Teksten in vreemde talen konten op
het programma van deze vereeniging
niet voor, de leden zijn daarvan niet j
op de hoogte m do heer Saai be
grijpt zeer juist, dat, wil 1)ij de'
natuurlijkheid en den eenvoud bewa
ren. die onder de aantrekkelijkheden
van zijn koor meetellen, teksten,
waarbij zij niets gevoelen, uit den
booze zijn. Wel moet hij, daar de
Ndderlandsche muziekliteratuur op
dit stuk maar beperkt is. zijn toe
vlucht nemen tot vertaalde Duitsche
teksten, maar doorgaan? is daarbij
het gevaar, dat de muziek niet met
de vertaalde woorden klopt, handig
vermeden. Mot wat con genot zit ik
daar te luisteren naar de voordracht
van een vertaling van Schubert's lied
„Früh Morgens wenn die Halme
kr&hn". Gedragen door het koor. zingt
do sopraan de soloregels. terwijl oen
zachte alt. als een echo, de woorden
nog eens herhaalt.
Die sopraan-soliste i* niet een van
de minste aantrekkelijkheden van het
koor. Mejuffrouw Veerman Slagter.
dat dezen ten slotte vermeden door
iedereen, alleer. met hun ongeluk
brengende starkoppigheid achter
blijven.
In die ouders en die kinderen vindt
men het oude en het nieuwe Rus
land terug.
,,De ziel van een Rus is een mys
terie", heeft eens een bekend Rus
sisch auteur gezegd. En zullen wij,
Westerlingen, ze dus ooit kunnen
doorgronden? Wat een mengeling
van zonderlinge eigenschappen cn
tegenstellingen trof ons gisteren
avond ook weer in de personen van
„Kleinburgers" kinderlijkheid, vrij
heidsliefde, fetalisme, half verwerkte
moderne wetenschap, vergetelheid
zoekend in drank, somberheid, be
rusting. naïf geloof in de toekomst
en wat al niet meer Vreemd en
desoriénteerend voor ons, Westerlin
gen Maar welk oen .mooie karakters
in dit stuk, zonderling, ja, maar
móói en vreemd. Zoo b.v. die drin
kende poëtische vogelkoopman die
drinkende, gesjeesde student die nu
een zwerver is; die gezonde, levens
lustige spo-orwegmachinistdie on
derwijzers en die kostgangers, goeje,
edele menschen au fond, maar die
in deze tijden hun geestelijk even
wicht hebben verloren en niet moer
weten wat ze willen. En deze perso-
nem zullen wel echte typen van het
Russische volk zijn, want Gorki was
eenmaal zélf zwerver, spoorwegarbei
der, enz., en hij kent ze dus, hij
heeft hun leven geloefd.
Door dit alles, dit zonderlinge, dit
wilde cn zachte, dit idealistische en
ruwe, dit dweepende en filosofceren-
de, dit zoekende oil zwakke in deze
menschen, ging er voor ons een be
kooring van dit stuk uit, die moei
lijk onder woorden is te brengen,
maar die ingrijpt in dc ziel.
En daarom ook hadden we hot ge
zelschap van den heer Saalborn een
wat beter bezoek toegewenscht.
Zulk een stuk is moeilijk in elkaar
te zetten en de régie had een zware
taak gehad met het in scène brengen
van ..Kleinburgers". Maar er was
hard gewerktdat kon men zien.
Régie en medespelenden verdienen
dan ook een woord van lof voor wat
ze gepresteerd hebben. In 't hijzonder
willen we hier melding maken van
Warmelo als de vogeltjeskoopman,
die mooie dingen liet zien, o. a. in
de blijdsehapscêne over de verlooving
van zijn dochter; en ook van Van
Dommelen, die goede momenten
had als de ex-student, nu alcoholist
on zwerver. Mej. E Ude speelde heet
aardig haar rolletje van Tolja, en
Mevr. Van Warmelo gaf blijk veel
toewijding geschonken te hebben aan
de rol van de ongelukkige onderwij
zers. die door de schuld van Gorki
echter lang niet gemakkelijk is. En
fin, men ga zelf maar eens zien. om
zich over te geven aan de zonderlin
ge l>ekorLng van dit stuk.
We wenschen or liet gezelschap
van den heer Saalborn op andere
plaatsen in ons land veel sticcès moe
toe FRANS NETSCHER.
J u b i lé.
Den 27slen Maart a.s. zal de heer
A. Sabelis, magazijnknecht bij de
firma J. P Karthaus aan de Groote
Markt alhier, den dag herdenken
waarop hij voor 25 jaar bij genoemde
firma in dienst trad.
zoo heet zij. heeft een klaar en hel
der geluid, dat zij zonder eenig spoor
van mooidoenerij gebruikt. Ze is een
natuurzangeres in den besten zin van
t woord en ik durf nu al wedden,
dat haar solo in Schubert's lied Dins
dag de toehoorders tot enthousiasme
brengen zal.
In de rustpauze kwam de kasto-
lcinsclie met een blad vol kopjes ca
cao aandragen, dat de mannen zoo
wel als de vrouwen, zich wel lieten
smaken. Deze „consumptie" wordt
hun aangeboden uit de kas der ver
eeniging, die tevens de kosten van
een jaarlijksch uitstapje, 't zij naar
Kleef of elders, voor haar rekening
neemt.
Als ik 's avonds na een vriendelijk
afscheid van directeur en president,
gemoedelijke Noordhollandsche men
schen als ze zijn, iu den sneltrein. d;e
mij binnen het uur van Hoorn naar
Haarlem zal brengen, nog eens terug
denk aan dat handjevol zangers op
dat landelijke hoekje, dan is 't mot
do hoop, dat zij nog lang hun na
tuurlijken eenvoud en hun frischlicid
zullen bewaren. Die zijn met. hun
ijverige studie en toewijding de
grondslag van hun succès. Het ge
zond verstand van den directeur, die
hun eenvoudige muziek te zingen
geeft, doet hei overige \ls onze
Haarlemsche muzieklief hcbbèrs nu
eens echten, onvervalscliten natuur-
zang willen hooren, zuiver als glascn
melodieus, zang die iemand goed doet
als lentelucht, dan moeten zij niet
verzuimen, morgen Dinsdagavond.de
Wognummers in de groote zaal van
de Sociëteit Vereeniging te gaan fine
ren.
