NIEUWS» en ADVERTENTIEBLAD.
22e Jaargang. No. 6652
Verachijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
MAANDAG 6 MAART 1906 £1
HAARLEM S DAGBLAD
ABONNEMENTEN gfe, ADVERTENT1ËN:
PER drie maanden: Ipt». ^"an regels 50 Cts.; iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement
Voor Haarlem - 1,20 Haarlem van 1—5 regels 0.75, elke regel meer 0.15. Reclames 30 Cent per regeL
Voor de dorpen In den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der r- i t d- au
gemeente) „1.30 j/7Groote letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Franco per post door Nederland 1.65 dF i^T Jfc Kleine advertentién 3 maal plaatsen voor 2 maal betalen.
Afzonderlijke nummers n?7i2 Redactie en Administratie: Groote Houtstraat 55.
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem 0.37>s gUg
rde omstreken en franco per post „0.45 Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 724.
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur J. C. PEEREB00M. Drukkerij: Zuider Buitenspaarne 6. Telefoonnummer 122.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantiers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiër
en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
Hoofdasenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Pubiicitê Etrangère G L. DAUBE Co., JOHN F. JONES, Succ., Parijs, 31bis Faubourg Montmartre.
Haarlemsche
Handelsvereeniging.
Goeiigek. bij Kou. Besl. van 12 Nov. 1899.
De Haarlemsche Handelsvereeni
ging hier tor stede, opgericht 10 Mei
1892. heeft in den loop van den tijd
wel haar recht van bestaan bewezen.
In zeer vele gevallen, zaken van ver
schillenden aard betreffende, is zij op
getreden en dikwijls met groot suc
ces. Jammer echter, dat men alge
meen niet meer blijk geeft, dit te
waardeeren door als lid der vereni
ging toe te treden. Er zijn wel meer
dan 600 loden, maar dat is niet vol
doende. Elk handelaar, neringdoende
ja. zelfs particulieren, moesten lid
worden, om tenminste te laten gevoe
len. dat men het werk op prijs stelt,
dat do Haarlemsche Handelsvereeni
ging steeds opneemt, als doende, wat
hare hand vindt om te doen.
De voordeelen, die de Vereeniging
buiten hare bemoeiingen van verschil
lenden aard haren leden aanbiedt,
zijn zeer vele en zeer groote tegenover
'de geringe, jaarlijksehe contributie,
van ƒ3.50, die gevraagd wordt.
De Haarlemsche Handelsvereeni
ging bemoeit zich in de eerste plaats
ermede, de belangen van hare leden
te bevorderen, door onwillige betalers
voor hen tot betaling aan te manen,
eninformatien voor hen in te winnen.
Bovendien hebben de leden liet recht
het hun gratis te verstrekken advies
van de rechtsgeleerde adviesurs der
Vereeniging te vragen, die ook in
proceduren en faillissementen gratis
voor hen optreden, natuurlijk alleen
voor zaken betreffende den handel en
het bedrijf der leden.
Rechtsgeleerde adviseurs der Ver
eeniging zijn de heören Mrs. Th. de
Haan Hugenholtz en H. Ph. de Kan
ter. Spaarne 24, alhier.
Het bureau der vereeniging is ge
vestigd Lange Begijnestraat. 22.
Voor incasso's door bemiddeling
der vereeniging wordt een vast recht,
van 5 pCt. der vordering berekend.
Bovendien moet 10 ct. voor port steeds
worden bijgevoegd, hij inzending van
vorderingen door bmiddeling der
advokaten te innen.
De kosten van informatiën naar
buiten dc stad woonachtige personen
bedragen 60 cts. per informatie plus
5 cts. porto-vergoeding. Informatiën
naar binnen de stad wonende perso
nen worden gratis verstrekt.
Pretent.iën op buiten de stad wo
nende personen worden niet behan
deld, wanneer niet 10 ct voor porto
vergoeding is toegevoegd.
Ruim 174S i nformatFën en rechts-'
kundige adviezen werden in het af-
ge loopen jaar gegeven.
In November en December 1904 zijn
69 vorderingen tot een bedrag van
1884.01 betaald 14 vorderingen wor
den afbetaald. 17 vorderingen zijn
uitgesteld.
Men wordt geraden alvorens te le
veren aan J. Hulsebosch. Caféhouder,
Gedempte Raamgracht, hoek Sophia-
plein, zich om inlichtingen te vervoe
gen aan. het kantoor.
Volgens art. 7 dient het geheim der
lijsten van wanbetalers ongeschonden
Alle brieven, aanvragen, reclames,
of wat dan ook, moeten worden ge
adresseerd aan het bureau, dat ge
opend is dagelijks van 's morgens 9
Haarlemmer Halletjes
Een Zaterdagavondpraatje.
tot 1 uur en 's namiddags van 2 tot
4 uur, waar dan ook verdere inlich
tingen zijn te bekomen.
Zij, die nu reeds toetreden als lid
der Vereeniging over 1905/6, genieten
tot 1 Mei a.s. alle voorrechten als
gewoon lid.
HET BESTUUR.
Uit de Omstreken
ij muider-Zaken.
„Wat is de eerste bloem, die dit
jaar uitkomt?" hoorde ik dezer da
gen vragen. En het antwoord daarop
was, gelijk een goed Haarlemmer be
taamt „de crocus". Deze oplossing
kon, dat begreep ik wel, moeilijk de
ware wezen, daar ze te zeer voor de
hand ligt. De vrager legde ons uit,
dat de eerste bloem, dien het voor
jaar had doen ontspringen, de politie
ke bloem was flor politica alba, of
rubrum of nigra, in al zijn variëtei
ten.
Hij had gelijk. Nauwelijks is de
maand Februari in 't land gekomen,
of de politieke beweging roert zich
weer in den grond en komt er boven
uit kijken. Met allerlei nieuwe varië
teiten. Daar heb je in de eerste plaats
de flor politica Tidemannïi, pas ont
dekt te Velsen, lichtblauw van kleur,
tiert bij voorkeur in Bloemendaal-
schen duingrond, maar kan ook wel
tegen de Haarlemsche kantoorlucht,
■heeft een deftig gevormden, gaarne
opwaarts strevenden bloemkelk.
Kweekers van deze nieuwe variëteit
willen, naar 't schijnt, trachten, haar
voor de Kamer-atmosfeer geschikt te
maken.
Een tweede variëteit is de flor po
litica Van Bodegravenia, kleur vuur
rood, groeit tegenwoordig in 't wild
te Santpoort Velsen, IJmuiden en
©mstreken, toont sterke voorliefde
voor bedompte vergaderzalen, be-
De Gasfabriek.
We leven hier niet in de duister
nis, ja voor een aankomend stadje
j dat nog maar even vijf-en-twintig
jaar oud is, kunnen we er trots op
j zijn zoo verlicht als we worden. Geen
j wonder de geheele plaats onzer in-
j woning is een product van de vcr-
j lichte negentiende eeuw en de bakers
j hebben gezorgd, dat het kindje u p
t o date werd grootgebracht. En nu
behoeven de geachte lezers van dit
blad niet te denken, dat we ditmaar
eens zoo éénzijdig of oppervlakkig be
doelen, neen hoemeer men de toe
standen hier op den keper beschouwt,
hoe sterk ei- men onder den indruk
komt, dat de inwoners van IJmuiden
op allerhande wijze worden verlicht,
belicht en voorgelicht.
Ons bestek is voor ditmaal te kort,
om hier allerlei verlichtingssystemen
te bespreken, welke tot heil der
IJmuidenaars op maatschappelijk
kerkelijk, politiek, financieel gebied
worden toegepast.
Voor ditmaal wenschen we slechts
even te helpen, een weinig licht 'te
laten vallen op ons kunstlicht. Is het
te paradoxaal Gewonnen, 't klink'
zoo - en men moet IJmuidensche toe
standen kennen en doorgronden, om
zulk een sophisme te slikken. Want
we hebben hier licht, veel licht, ge
renommeerd licht. Electrisch licht
Voelt ge de climax? Onder alle kunst
lichten is het electrische toch zeker
het nieuwste en het kunstigste, en to
IJmuiden vindt men wel twee elec-
trischie Centrale's, waarvan de één
voor rekening van ons allen samen,
havens en sluizen verlicht, terwijl de
tweede aan particulieren de gelegen
heid biedt, om uit hun nachtkaarsen
en petroleumlampensfeer over te gaan
naar een toestand, waarbij de mid
dernachtzon maar een beestje is. Wat
moesten de menschen te IJmuiden
toch gelukkige en tevreden zielen
zijn, dat ze zoo vóórop kunnen deelen
in deze zegen der beschaving. Hoe
dankbaar behoorde men te zijn, als
wijlen den bekenden kleinen hond.
jegens de goede menschen, die IJmui
den uit haar duistere staat hebben
opgeheven en jegens den Gemeente
raad van Velsen. die met vaderlijke
zorg waakt, dat van het goede niet
te veel in ééns wordt genoten.
Overdaad schaadt immers?
En let nu eens op Aanmerk welke
groote behoefte aan licht hier be
stond. ondanks de vuurtorens. d:e
den vreemdeling mijlen ver een gids
waren, om onze haven te vinden
schermt hij voorkeur een andere,
oudere variëteit, de flor politica Ger-
ritszïi, die al wat langer in den han
del is, maar het nog niet tot vollen
wasdom heeft kunnen brengen. Po
gingen toch om dezen ouderen bloem
aan Kamer-temperatuur te gewen
nen, hebben tot dusver geen succes
gehad.
Een derd$ variëteit is de flor poli
tica Timmeriana, kleur rood, afkom
stig uit de Meer, groot van stuk en
breed uitgegroeiddeze bloem kan
wel een stootje verdragen en heeft
met de Bodegravenia de voorkeur
voor bedompte vergaderzalen en het
streven naar beschutting van de flor
politica Gerritszïi gemeen.
Ik heb onlangs geïnformeerd, of er
ook kans op bestaat, dat we deze
nieuwe variëteiten op de aanstaande
vijf jaarlijksehe tentoonstelling van de
Algemeene Vereeniging voor Bloem
bollencultuur zullen zien, maar tot
mijn leedwezen is daarop geen kans.
De kweekers hebben, zeggen ze, met
hun gewone bol- en knolgewassen do
handen al vol genoeg.
Of het komt door het zien van ai
die mooie politieke bloemen, dan wel
of de courantenlectuur hem het hoofd
op hol heeft gebracht, weet ik niet,
maar zooveel is zeker, dat mijn neef
Wouter weer omgaat met droomen,
om zich candidaat te laten stellen
voor de Tweede Kamer. „En welko
partij zal de eer hebben?" vroeg ik
spottend, maar hij zei: dat was -t
nou juist. Geen enkele partij dacht
hij te gaan aanhangen. Niets dom-
mer, zei hij, dan dat. Van 't oogen -
want nu» nadat reeds enkele jaren
dit vriendelijk electrisch licht de
schoon© IJrauider dreven bestraalt,
zijn de menschen over 't algemeen
zelf nog zoo weinig verlicht, dat er
een groot aantal mopperaars onder
worden aangetroffen, die noggansch
geen maatregelen hebben getroffen,
om te zorgen, dat, wanneer de zon
in de blauwe zee is verzonken het
binnenste hunner woningen vervroo
lijkt wordt door de kunstzonnen van
de Kennemerland.
De duisterlingen zitten liever bi.)
een petroleumlamp, die 't. eene oogen-
blik walmt en waarvan het volgende
oogenblik het glas knapt, ja, ze gaan
zoover om te durven beweren, dat
het electrisch licht heel em aal niet
licht is, en dat hoewel van de mo-
numentale pomp op het Willemsplein
naar vier zijden iederen avond stra
lenbundels worden uitgezonden, die
j ieder vrijend paartje de gelegenheid
i laten, om het gebruikelijke nartroc-
rende afscheid te nemen.
Zoo modern, zoo zich in het geheel
niet op den voorgrond plaatsend,
zoo uiterst bescheiden, zoo electrhuli
en toch.. zoo het wereldsch looit ont-
vangend
j 't Is te erg, en evenwel, wanneer
men die verduisterde en nog half
barbaarsche menschen eens v.i.'st in
de grove ondankbaarheid van nun
gemoed, dan hebben ze .iog 1 eel wal
in te brengen en rneenen zij het nog
j beter tov weten op den koop loe. C«.-
langs was er zelfs nog eau die mijne
boetpredikatie, waarin ik hem wees
op zijn duistere gesteldh.-id. beant
woordde met de opmer&ing, d'.i i.ij
juist van uit zijn donker hoekje z< -
'veel te heter kon oordeei.m ever tut
licht, dat hem niet bescheen. Zoo n
betweter
In m'n volgenden brief hoop ik
eens met hem af te reken au.
UNISONO.
Dirkje de Badvrouw.
Dirkje de Koning, die onder de
namen „Dirkje de badvrouw" en
„Dirkje van het strand" bekend was
bij allen, die 's zomers het strand be
volkten, zou Vrijdagmiddag begra
ven wonden. Daarom togen we we
meldden het gisteren reeds iu 't kort
naar Zandvoort om haar naar haar
laatste rustpalats te begeleiden.
Toen wij te Zandvoort aangekomen
waren zijn we even naar het sterfhuis
gegaan, waar men ons Dirkje voor
het laatst liet zien. Stemmig lag ze i
daar met een uit/drukking van tevre
denheid op het gelaat. Op en om de
kist lagen een aantal kransen en
bloemstukken. We lazen er de namen
van den hoofdredacteur van het Han
delsblad, den heer Charles Boisse-
vain, van de families Teding van
Berkhout, Visser van Hazerswoude,
Tutein Nolthenius, Kuinders, Bonni-
ke en Melser, even zoovele bewijïui.
van stille nagedachtenis aan de een
voudige doode. Ook het Groote Bad
huis, waar Dirkje in betrekking was,
blik af, dat je er een kiest, heb je wel
iswaar die eene voor je, maar min
stens vier andere tegen je. Die kan
sen zijn te ongunstig. Als ze hij mij
komen om te vragen, tot welke partij
ik behoor, dan laat ik me daarover
niet uit. Vragen ze naar mijn pro
gramma, dan wijs ik op mijn bin-
nen-jaszak en antwoordhier zit het,
maar jelui kijkt er niet in. Anderen
beloven jelui gouden bergen en doen
niets, ik wil niets beloven, maar
wacht eens op de dingen, die ik
doen zal. En je zult zien, Fidelio, dat
zal pakken. Zoo een hebben ze ernog
nooit gezien. Mij stemmen ze alle
maal, want niemand kan iets tegen
mij hebben, omdat niemand iets van
mij weet."
Ik erkende, dat dit systeem als
nieuwigheid, in elk geval wel eens
zou kunnen worden geprobeerd. En
daar Wouter zichzelf toch kwalijk bij
de kiezers aanbevelen kan, maak ik
door dezen wereldkundig dat hij on
der de vorenstaande conditiën be
schikbaar is en dat zijn adres bij mij
kan worden aangevraagd.
Uitdrukkelijk doe ik opmerken dat
Wouter geen candidatuur te Haarlem
wenscht. „Ik wil", heeft hij gezegd,
„collega Van Styrum -niet in 't vaar
water zitten", waaruit mij blijkt, dat
hij zichzelf al in do Kamer ziet. Lie
ver heeft hij een district wat verier
uit de buurt Tietjerksteradeel of
Westdongeradeel, of zooiets, „dan
heb je meteen je kiezers niet zoo al
tijd om je heen", zegt hij.
had een krans gezonden en verder
van de talrijke familieleden een drie
tal kransen.
Om half 3 zette de treurstoet zich in
beweging. Voor ons stedelingen i?
zoo'n dorpsbegrafenis een vreemd
maar indrukwekkend gezicht.
Voorop schreden twee kleinkinde
ren van den overledene met bloem
stukken in de hand. Daarachter volg
de de lijkbaar, bedolven onder de
kransen, en gedragen den geheelen
weg van het sterfhuis tot het kerfhof
door e enige mannelijke bloedverwan
ten. Vervolgens kwamen de familie
leden allen te voet, de vrouwen die
ook mee ter begraafplaats gaan
met do zakdoek de tranen uit de
oogen wrijvend
Onder liet gelui van de klok der
Protestantsche kerk schreed de stoet
voort, langs het Groote Badhuis, waar
de vlag ten teeken van rouw halfstoks
uitwoei, naar het vredige kerkhof.
Overal langs den weg stonden men
schen hij een gegroept om de doode te
zien voorbij dragen. Ook op de be
graafplaats hadden zich velen zich
verzameld.
Nadat de lijkkist in de groeve was
nedergelaten nam de predikant
Ds. G. Posthumus Meyjes het
woord. Het is hier niet de plaats om
tot de doode te spreken, zeide spr.
veeleer past het te spreken tot de le
venden een woord van troost. Zij.
die is heengegaan was een goede
moeder voor haar kinderen, was een
goede vriendin voor haar vele vrien
den, groot en klein. Nu zullen wij van
•hier gaan en afscheid nemen. Hoe
zullen wij liet doen. De belangsie
ling zegt„Dirkje, wij zullen u niet
vergeten De Hoop spreekt: „Dirkje,
wij zullen elkander eenmaal weder
zien."
De heer E. Kuinders sprak hierna eeni-
ge woorden ter nagedachtenis van de
vrouw, die zulke edele en beminne
lijke eigenschappen bezat, dat allen
haar lief hadden, vooral de kinderen
der badgasten. Haar voorbeeld zal bij
de kinderen honderdvoudig vruchten
geven.
Ten slotte sprak de Burgemeester,
de heer J. Beeckman nog eenige woor
den namens de ouders der kinderen,
voor wie de overledene zooveel ge
weest is.
Hiermede was de eenvoudige plech
tigheid ten einde.
Maar wanneer de zomer weer zal
komen en de kinderen der ba.dgr.ssem
ook uit het buitenland, hun vroolijke
stemmen komen mengen met het ge-
druisch der golven, zal menige kin
derfond vragen naar Dirkje en wij
gelooven vast. dat vele kleinen zullen
gaan naar het graf, waar Dirkje de
Badvrouw rust en zij zullen elk in
hun eigen landstaal elkander vertel
len van de eenvoudige, maar brave
vrouw van Zandvoort.
Het jubileum van Zang en Vriend
schap brengt als van zelf de vraag
weer naar voren, wat eigenlijk wel de
ware muzikaliteit- is. Er heerscht over
't>ilgemeen onder het menschdom een
soort van tegenzin, om niet voor mu
zikaal door te gaau. De lieden, die
er rond voor uitkomen dat zij liever
trappenschuren dan muziek hooren
zijn maar dim gezaaidna hen ko
men de velen, die muziek beoefenen,
zooals ze 's morgens hun sokken aan
trekken, namelijk omdat je het moei
lijk laten kunt en ten slotte de waar
lijk muzikalen.
Misschien noemt U dit een bijzonder
onduidelijke classificatie en dat ze
dit is, wil ik volstrekt niet ontken
nen. Maar zal ik dan mijn hoofd in
den muil van den leeuw steken, door
haarfijn uit te zoeken, wie op de
concerten van Bach van de sympho
nic zitten te genieten en wie wel on
der de uitvoering zouden willen gaan
slapen, als zij dat maar met geopen
de oogen konden doen Dat nooit,
daarvoor heb ik mijn gemoedsrust te
lief. Wat is muzikaal en wie is mu
zikaal De man, naast wien ik eens
in de kerk heb gezeten en die bij het
zingen van een inderdaad zeer afwis
selende melodie, voortdurend den-
zelfden toon voor zich uitbromde, als
de trombonist van een troepje duit-
sche straatmuzikanten? Denkt u, dat
hij niet muzikaal is? Vraag het hern
zelf maar en hij zal u antwoorden
'als hij antwoordt) dat hij minstens
even muzikaal als ieder ander en
kunstlievend lid van aJle muziek vei -
eenigingen is
BLOEMENDAAL.
Men schrijft ons
Den 28en Februari 's avonds 7 uur
had de Tuin- en Boschbouwvereeni-
ging voor Bloemendaal en Omstreken
te Overveen in het Café van den heer
Koelen, het genoegen den heer Ha-
zeloop, Rijkstuinbouwleeraar voor
Noord-Holland, te zien optreden voor
een goed bezette zaal, met het on
derwerp „Kunstmest".
Met een passend woord van den
voorzitter, werd het woord aan den
heer Iiazelloop gegeven, die den toe
hoorders een belangrijken en gezel-
ligen avond bezorgde.
Allereerst behandelde spreker de
mest. Waarom er wordt gemest is aan
ieder land- en tuinbouwer genoeg
zaam bekend. De hoornen of planten
hebben ook hun stoffen nopd'g tot
opbouw van hun lichaam.
Deze komen gedeeltelijk uit den
grond, en het .meest uit de lucht. In
den grond dienen natuurlijk de stof
fen aanwezig te zijn.
Hiervoor zorgt de bemesting. De
hoofdbestanddeelen zijn het meest
van belang o. a. stikstof, phosphor,
kali en kalk.
Verdei- behandelde spreker de
vraag, waarom is deze mest niet vol
doende Waarom gebruikt men
kunstmest, aangezien stalmest toch
goede eigenschappen heeft, en den
grond in den regel beter maakt, doch
ook dit toonde de spreker duidelijk
aan.
Proeven hebben dikwijls de kunst
mest -in een gunstig daglicht doen
zien.
Om met voordeel kunstmest te ge
bruiken. dient men wel te weten de
verschillende verhoudingen
Het beste is dus een tabel aan te
schaffen, die de verhoudingen voor
de planten heel duidelijk aangeeft,
dan is het pro even-nemen al een heel
stuk gemakkelijker. Spreker gaf den
raad. om zelf kleine proefvelden aan
i te leggen, door deze komt men zelf
tot de uitkomst, zelfs nog beter dan
den grond te laten onderzoeken,
i Wanneer men de proeven neemt
i met volledige kunstmest, dan raadde
spr. aan op elk gedeelte een stof weg
laten, een zonder stikstof, een zonder
phosphor, een zonder kali, en oe:i
i zonder kalk.
i Wanneer men zoo te werk gaat.
zullen de uitkomsten duidelijk doen
zien, wat het beste is. Spreker keur
de de mengsels af. aangezien raen
dan soms stikstof, phosphor, kali of
j kalk te veel krijgt, die men niet noo-
I dig heeft en toch moet betalen.
I Door al d«ze voorbeelden, heel dui-
del ijk door spreker toegelicht, kreeg
men een zeep goeden indruk van de
..kunstmest".
De vergadering was openbaar, de
eerste van deze Vereeniging. Mogen
er nog velen volgen in" het belang
van de leden, die voltallig aanwezig
waren, en voor het publiek.
Na het beantwoorden der vragen
dankte de voorzitter den geachten
spreker voor zijn interessant onder
werp en voor de belangstelling van
het publiek.
Omstreeks tien uur werd de verga-
dering gesloten.
Een van mijn vrienden kan, al
staat de dood er op, onmogelijk het
„Wilhelmus" ten einde toe zingen,
maar hij beweert wel zeer goed te
kunnen hooren of een ander er fou
ten in zingt. Is hij niet muzikaal
Zeg hem dat eens en hij kijkt u van
zijn leven niet meer aan. Het is dan
ook, niet de meest juiste misschien,
maar in elk geval de meest voorzich
tige methode om aan te nemen, dat
iedereen muzikaal is, behalve hij die
zelf zegt, dat hij het niet is, het type
„tr.appenschuuid.er". Dit hoopvolle en
bemoedigende stelsel wordt ook aan
genomen door vele muziekonderwij
zers die, wanneer een bezorgde va
der of moeder de waarschijnlijkheid
oppert, dat het kind geen muzikaal
gehoor bezit, troostend gewagen van
de kans op verbetering en ont wikke- 1
ling van dat gehoor. Mijn buurman
uit de kerk heeft dus klaarblijkelijk
nooit les gehad, of de beste pogingen
zijn op hem afgestuit, zooals er nu
eenmaal steenen zijn, die door een
druppel niet worden uitgehold.
Derhalve houd ik heel het mensch
dom voor muzikaal, A. omdat hij les 1
heeft gehad, B.. in weerwil van 't
feit ,dat hij geen les heeft gehad, C-
omdat hij voor ƒ3.— kunstlievend lid
is van een za.ngvereeniging, D. om
dat hij van 't tegendeel niet hooren
wil en zoo voort. Welbeschouwd zijn
de haan, die behoorlijk kraait en de
hond, die voor een dichte deur fuga-
tisch ligt te huilen, ook muzikaal, tot
de locomotief toe, die een hooge C met
gemak uit de borst fluit,
Het bestuur van de Haarlemsche
Binnenland
Staten-Generaal
TWEEDE KAMER.
Wij zullen even in het kort de rede
voeringen resumeeren, die over de
onderwijzers-pensioenwetten aan da
rede van den Minister van Binnenl
Zaken voorafgingen. De heer Borge-
sius was niet tegen deze wetten, om
dat reeds onder zijn ministerie da
pensionneering van bijzondere onder
wijzers werd voorbereid. Hij be
schouwde deze ontwerpen los van de
pacificatie-wet van 1889 en los van
de onderwijsnovelle. Maar de wet
van 1889 had een rechtsbetrekking ge
schapen tusschen den Staat en de on
derwijzers van do gesubsidieerde
scholen. Het bijz. onderwijs werd
dientengevolge zeker minder „vrij"
en de hand met do Staatskas al nau
wer. Maar de niet-gesubsidieerde on
derwijzers, wier opneming in dat ont
werp een gevolg was van zekere agi
tatie, hadden geen enkel recht. Uit
voerig ontwikkelde de spr. zijn be
zwaren tegen dit deel der ontwerpen.
Kwamen dientengevolge de pensioe
nen van de weduwen en weezen der
burgerlijke ambtenaren in gevaar,
dau zou spr. tegen deze wetten stem
men. Or. Bos sprak niet tegen de wet
ten, maar opperde bedenkingen tegen
de techniek daarvan en tegen de
leemten daarin. De heer Staalman
zag in deze wetten strijd met het
I antirevolutionair beginsel, maar de
heeren Van Wynbergen (kath.) en De
I Waal Malefijt (a. r.) traden als war
me verdedigers op.
i Na hen de Minister, dr. Kuyper.
Deze liet tal van détails rusten on
i dat zullen wij ook ten aanzien zijner
rede doen en ons tot de hoofdpun .i
bepalen.
Gemeente-ambtenaren en vak-on
derwijzers pasten in het kader dezer
wetten niet. Voor de laatsten zou de
Reg. spoedig en stellig iets doen.
Terugwerkende kracht geven aan
de weduwen-pensioenen, bijv. tot 1
■Jan. 1905, achtte de Min. niet moge
lijk zonder schromelijke onbillijkhe
den te begaan.
Waarborgen, dat de toetreding van
nieuwe deelnemers aan het pensioen
fonds niet zou uiüoopen op schade
voor do tegenwoordige, wilde de Min.
gaarne geven. Zij zouden overwogen
worden.
In deze voorstellen werd terecht
gezien oen nieuw subsidie aan de bij
zondere scholen. De Grondwet stond
toe, om het bijzonder onderwijs gel
delijk te steunen. Ter bewondering
nu van het volksonderwijs in het al
gemeen was die geldelijke steun noo-
dig. Nu was de pensionneering enkel
een andere vorm van subsidie en
daarom geoorloofd zoowel tegenover
het reeds gesubsidieerd als tegenover
het niet-gesubsidieerd onderwijs. Daar
lag da rechtsgrond. Tegenover het
pensioens-voorrecht stond echter do
verplichting tot deelneming (en wat
de niet-gesubsidieerde scholen aan
ging, ook andere verplichtingen, o.
m. met betrekking tot het leerplan).
Dat obligo, die verplichting, vond
Handelsvereeniging heeft zich tot
den Raad gewend met het verzoek, om
•liet Rijk een stuk grond aan te bie
den, ten einde daarop de Rijksver-
zekeringBank te vestigen,
Een verstandige stap, daar ©en der
gelijke stichting met haar honderde
ambtenaren en hunne gezinnen een
belangrijke toeneming van bevolking
opleveren zou, die aan onzen handel-
drijvenden middenstand niet weinig
ten goede zou komen. En wat het
terrein betreft, voor nuttige zaken
hebben wij ruimte genoeg. Het ge
heele terrein van de gasfabriek ligt
beschikbaar en de gronden aan den
Kampersingel. eenigszins ironisch
bijgenaamd „de erfpacht", liggen
eveneens braak.
Ja, apropos, hoe staat het daar
toch mee Toen ze alleen in erfpacht
mochten worden uitgegeven, ging het
niet en nu ze verkocht mogen wor
den, gaat het ook niet, hoewel er
verluid is van liefhebbers, die wilden
gaan bouwen. Wacht men misschien
tot ze nog meer in prijs stijgen In
dat geval moet men maar een halve
eeuw wachten. Misschien gelden ze
dan het dubbele, of de helft.
