dan heeft een ander haar zijn liefde
aangeboden en ze was vergelijkingen
gaan maken. Wie had het net over
zijn vlindertje geworpen
Opeens ging hem een licht op. Hij
zag een hoogmoedig, geblaseerd ge
laat. hij hoorde sporen kletteren
Leo von Mattern! Sinds twee jaar
was in de residentie een „sportman",
die een renstal bezat, kernen wonen,
een jonge man die geen bepaald be
roep had, die op grooten voet leefde,
den meesten mannen een gruwel was,
maar een lieveling der vrouwen. Die
was hetTerwille van hem verscheur
de zijn vlinder hem het hart en wierp
zij zich in den stroom des levens.
De professor stak een som geldsbij
finch en sprong in het eerste het beste
huurrijtuig.
Naar 't station
Ter zelfder tijd ging door een op
het station uitloopende straat met
snelle schreden een dame in elegant
reistoilet. Uit haar gelaat sprak kin
derlijkheid en de groote donkerbruine
oogen keken onrustig rond. Ze leek
een kind, dat weet, dat ze iets doet,
dat niet goed is. Maar het volgend
oogenblik wierp zij den kop in den
nek en met stormachtige vastbeslo
tenheid deod zij een paar stappen
voorwaarts, om terstond daarop weer
te blijven staan en rustig rond te
kijken.
Daar komt een elegant uitziend
jongmensch om den hoek.
Eindelijk. Ada Eindelijk
Zij haalde diep adem.
Leo!
Wat een onrust heb ik uitge
staan terwijl ik op je wachtte. Hier
is je kaartje. Het is tijd. Kom ga
mee
Maar zij aarzelde.
Het is me zoo vreemd te moede.
Ik... ik wil toch liever niet op reis
gaan. I
ik u dus mag verzoeken, baron, mij
te volgen, alleen maar naar het ho
tel tegenover 't station. Men zal mij
wel voor een half uurtje een kamer
willen afstaan.
Mattern maakte een kleine buiging
als bevestigend antwoord.
Wees maar gerust, je zuiè er ook
bij zijn, zei Meinhart na een heftig
gebaar van Ada, die dreigde te stik
ken als had zij een brok in de keel.
Zij gingen naar de stad terug. Mat
tern met 'n zekeren trots, waarachter
hij zijn stillen triomf verborg. Deze
geleerde geleek hem nog koudbloedi-
ger dan hij verwacht had. Daar zou
hij het gemakkelijk mee klaar spelen.
Na een kort gesprek met den portier
werd de deur van een gelijkvloers sa
lon door een kellner geopend.
Meinhart overtuigde zich rustig en
kalm, dat de beide aangrenzende ka
mers leeg waren. Toen draaide bij de
deur op slot.
Zoodra zij alleen waren, trad Ada
op Meinhart toe. In haar oogen lag
de moed der vertwijfeling.
Eer je iets zegt, luister naar mij.
Alles wat ik in den brief geschreven
heb, is waar. Ik voel, dat ik overtol
lig ben in je huis. Daarom ben ik
heengegaanDaarom ga ik weer
naar papa. Dat is de eenige reden
Ik behoef me niet te schamen. Je
hebt niet het recht mij te verachten.
Dat moet je begrijpen. Ik ben niet
slecht.
Meinhart had haar kalm laten uit
praten. Daarop zei hij langzaam.
En als je vrij bent van denman
bij wien je je overtollig voelt, zooals
je zegt, dan zal je je aan den heer
von Mattern geven... niet waar?
Ada zag hem aan, opende de lip
pen, maar haar stem weigerde.
Ja of neen? Het is noodig, dat
je me deze vraag beantwoordt.
Maar Ada zat mét de handen in
den schoot en zag dof starende voor
zich.
In hare plaats sprak toen Leo von
Mattern.
Het zou niet nobel zijn, profes
sor, als ik mijn geluk loochende. Ja,
mevrouw heeft inderdaad mij dit uit
zicht geopend en ik beschouw het als
de schoonste droom van mijn leven.
Meinhart knikte.
Dat is het, wat ik zeker weten
wilde. Ik dank u. Naar de heerschen-
- Niet op reis? Maar, Ada, mis je
dan op eens den moed, om een eind
te maken aan een toestand, dien je
zelf onwaardig noemde
Ja, dat heb ik op uw raad ook
geschreven. En toch...
Gekrenkte eerzucht klonk uit Mat-
terns stem
Misschien ben je van gevoelen
veranderd Je hart trek zich terug.
NeenNeen
Zij deed snel een pas in de richting
van het station. Maar bij den ingang i de gewoonten zou ik verplicht, zijn u
bleef ze weer staan. overhoop te schieten. Maar toen ik
Wat heb je nu weer? j anderhalf jaar geleden, als man op
Ik ben zoo bans. Als hij eens rijperen leeftijd, besloot een veel jon-
hier kwam 1 ge re vrouw te trouwen, had ik de
Hij weet nog van niets. Hij is 1 mogelijkheid, dat haar neiging zich
bij zijn patiénten en zijn boeken. Hij kon wenden naar een man van haar
is totaal blind. j iaren- van den beginne aan moeten
Hij zegt niets, maar hij ziet al-verwachten. Maar ik had gehoopt
les. Alles 1 Dat is juist het ongeluk--™] wendde het hoofd naar Ada-
kigste Toe, Leo, ik bid je. laat mij dat miin vrouw het mij eerlijk ge-
alleen naar mijn vader gaan. j ze?d zou bebben als °olt n, andcre
Alleen, zoo'n langen weg? Weet hartstocht bij haar opkwam
je dan niet ,dat ik juist me zoo ver- Waer scheen het, alsof Ada mts
heugd had op ons samenzijn. Waar- zeggen wilde. Maar met een moede-
om zou je me dat genoegen misgun- looze hewegmg liet zi; net opge n.-
nen Voor mij ben je toch niet bang. ven hoofd weer zinken en volhardde
Ada? Je weet, dat een woord van jou zii in baar stilzwijgen.
■genoeg is, om me te laten doen, wat^oe oob ZË> gmg Meinhart met
je wilt. Zooveel houd ik van je. Ik i 'dezelf'de kalmte voort, nu vaststaat,
zal je reisgezel, je begeleider wezen j dat miin vrouw baar levensgeluk ziet
Ik geef je aan je a ader over en wacht!,n ,ecn verbintenis met u. baron, wil
gelaten af, wat je over mijn lot be- 17 baar geluk niet in den weg staan.
Ik ben bereid, onder eenige voor-
Het station lag voor toen. i waarden in een scheiding toe te
Zij zuchtte. Ze had zich het bre-s ™en
ten van haar huwelijksbanden au- 1 Mattern scheen te willen antwoor
ders voorgesteld, heroïsch, e.n 'len. maar Aaa rieP, terwijl zij mei
trotsch zich overgeven aan iets heer- ™>n "Pwmdrng schitterende oogen
lijks, zonder iets anders te ondenin- j m het gelaal zaai
den ,dan een gevoel van overmatige i .-Dat is niet waar! Dat is alles
overwinningsjubel. Die juist wilde waar Zie je dan niet, dat hij
niet komen. Angst en een gevoel van j verschrikkelijks wil
verlamming, van wantrouwen, ja sa}"'u 'au een glimlach v oog
wantrouwen jegens denman, die M«»hart om den mond. Zij was toch
naas: haar liep, en tegen zichzelfdom zijn fladderend vlindertje.
Axio t-noldn trtn ïnciiner Hoi nn Hd
dat was al wat zij ondervond.
L«o von Mattern praatte nog steeds.
den jongen man scherp in de oogen
zag. Baron von Mattern, u hebt zeker
familieleden, bij wie Ada verblijven
kan gedurende het verloop der schei
ding?
Verbaasd zag Mattern op.
Mevrouw zou toch bij haar va
der het best zijn?
En Ada riep hartstochtelijk daar-
tusschen
Ik ga alleen naar papa, «meen
naar papa
Het huis baars vaders zou inder
daad de meest passende verblijfplaats
zijn, stemde Meinhart toe in zijn on
verstoorbare kalmte. Des te erger,
dat Ada er geen thuis heeft.
Bij vader niet? Ik zou niet naar
papa kunnen gaan? riep ze.
Ik weet niet, baron, hernam
Meinhart, of het u al bekend is, dat
de firma Grüber in Mannheim fail
liet is.
Failliet? Ada was buiten zich
zelf. Failliet?
Ja, zoo is het, zeide hij, het te
legram overreikend.
Zij verslond met haar oogen de
blauwe letterteekens, tot ze het pa
pier op tafel wierp onder den uit
roep
Papa is dood, mijn lieve papa!
Dat is niet zeker. U ziet dus,
baron, dat de heer Grüber op 't
oogenblik zijn dochter niet tot zich
kan nemen.
Ja, ja! Leo von Mattern streek
eenige malen de hand door zijn
baard. In zijn verlegenheid nam hij
het telegram op en las hot. Een har
de slag, een treurige harde slag 1
Die ook invloed heeft op haar
toekomst, baron. Tenminste als u er
nog op staat uw beider leven te ver
biiiden.
Natuurlijk, natuurlijkzei Mat
tern met een zware tong. Ons lot is
onafscheidbaar verbonden.
Die verklaring strekt u tot eer,
baron. U is in het minder aangena
me geval een vrouw zonder vermogen
te trouwen.
Ja, ja... Maar een klein spel de-
geld in 't belang van mijn vrouw
zelve ik meen met het oog op mijn
familie en de wereld ja, ja een
klein speldegeld zou ten slotte genoeg J
eijn.
J,a, ik begrijp het. U rekent op
het vermogen, dat Ada bij ons hu
welijk heeft ingebracht.
Leo von Mattern wierp het hoofd
achterover.
Ada Heb je dat werkelijk ge
loofd. Geloof je dat nu nogna deze
oogenblikken.
Zij liet het hoofd op de borst rus
ten, verschrikt als zij was door de
vurigheid van zijn blik, die zij slechts
als koel en vaderlijk nadenkend
kende.
Vergeef me, zeide zij, ik weet
niet, wat ik denk, ik geloof het. Ik
ben gek van ellende en schaamte...
Maar ik doe alLes, wat je zegt. Heb
geduld met me 1
Meinhart liet een rijtuig komen en
stilzwijgend reden zij naar t huis. In
de gang gaf de bediende hem een te
legram.
Van papa! mompelde Ada. De
angst kneep haar de keel toe.
De kamer binnentredend doorliep
Meinhart den inhoud.
Arme vrouwzeide hij ernstig.
Tengevolge van de inspanning heeft
je vader een beroerte gekregen. Ik ga
naar Mannheim om te zorgen, dat
hij waardig de laatste eer geniet.
Zij antwoordde niet. Naast haar
schrijftafeltje was zij op een knie
neergezonken en weende. Zwaar trof
haar deze eerste smart in haar leven.
En te midden van haar groot ver
driet genoot haar ziel een tot nu toe
Ik heb echter paarden gekend,
die hem vóór vandaag hebben versla
gen, zei de majoor.
Ik ook, antwoordde French, mot
een veelbeteekenenden blik op Kem-
ble.
Nu, we zullen eens kijken, of je
vanavond gelukkig benit. De loting
heeft om tien uur plaats. Hoeveel in
schrijvers zijn er al, Con
Tot nu toe negentig, maar ik ge
loof, dat we er vóór vanavond hon
derd zullen hebben, antwoordde» Kem-
ble.
Dat zal dan een inlegsom wor
den van 12.000. Je geeft een fuif,
hoor, French, als je ze wint. Kom,
Con, laten we dineeren.
Wat een vreemde vent is French
toch, merkte Conrad op, toen ze aan
tafel zatenhij ziet me altijd aan
alsof ik hem ik weet niet wat ge
daan héb.
Dat heb je ook, m'n jongen. Pe
ter French zit tot over de ooren in
schulden en hij heeft er op gerekend
mijn schoonzoon te worden, om ze
te kunnen betalen. Een week of twee
geleden deed hij een formeel aanzoek
om haar hand etn ik had het genoe
gen hem te kunnen meedeelen, dat
Mabei reeds met u verloofd' was.
Ah daar wringt hem dus de
schoen
Natuurlijk: en hoor eens, Con,
vertrouw French in geen enkel op
zicht. Hij is een gewetenloos man,
onbekend raadselachtig gevoel van j en zou alles in het werk stellen om
geborgen zijn, van rust, temiatteniderje uit de club te krijgen. Als hij bij-
oude omgeving; zij had een gevoel, voorbeeld iets van je vader te weten
^soï ze ^s laapwandelaarster over j ben niet verailtvv00rdelijk
het dak aad geloopen en nu m een V001. jle(geen mijn vader was en, bo-
warm bed ontwaakte. vendien, hij is dood.
Verbaasd zocht zij er naar, waar i Ik wil je geen verwijt maken,
vandaan vdeze stemming kwam op Con, en zou ook al die jaren niet zoo
een dag, dat zij haar vader verloren v0<?r ic geborgd hebben, als ik je ver-
1antwoordelijk had gehouden voor je
Éffl"wH
zou
had en ook haar geliefde, «aar gelief it J
de? Neen, door de onverschilligheid ik j0 toch W(jl zegge£ ik nooitzoi.
hij zijn verlies, voelde zij duidelijk, toestaan, dat mijne dochter uw naam
dat niet hij het was, die haar uit zou dragen, als je vader nog leef
baar rustig tehuis had gelokt, doch.de.
iets anders. Een onbegrijpelijk ge- j U hebt mij zelf gezegd, dat hij
voel van rust temidden van haar el-j 00 rjf? ;i, 4
En ik vernam het van uw moe
iende, had zij opgevangen uit den dear's lippen, juist vóór zij stierf. Zoo-
blik, waarmede haar man haar had als ge weeft, beminde ik uw moeder,
aangezien. toen hij vroeg: Heb je. Con, en 't brak miin hart toen zij
dat werkelijk geloofd? Geloof je het Georgè Kernble huwde. Hij had echter
nog? Die bl!k, dien zij niet wist te Ila»S® vingers en toon gij'ongeveer
verklaren, die haar schrik had aan-«[aart, werd hij yeroor-
i- cteeid tot een© lange gevangenisstraf,
gejaagd, die nog in haar jeugdig dü,c}, vernam, dat li ij te Dartmoor mj uw aauiv geueuii menu;
hart brandde, had zich om haar heen stierf, drie dagen nadat bij daarheen!™] overgeleverd aan de genade
geslingerd als een beschuttende j was overgebracht. Maar ik waar- i den man ,die hem zijn zoon noemi
mantel in hare hulplooze verblinding, j schuw je voor French als deze man j .Ue dageraad brak aan en get
Het gaf haar den moed hem die zij de geschiedenis te weten komt, dan uitgeput legde Conrad zich te bed
lieleerJi-rl huil en vreemde weder in w<56t de hemel alleen wat hij doen ral. i ondanks de verwarring van a
teleefliga liaci en vreesde weder m W(Jee du> h i yie, h;j di in e(m djJ
zijn huis te volgen, en ie berusten in ik aal er warempel niet over slaan.
flC fnp]rHTÏQt. cnrel-en l Tl1 D.TV1 i
ik ze niet kon openbreken. Laat me
je eens goed aankijken. En jij bent
dus Conrad. Wat ben je een knappe
kerel geworden.
Wie ben je en wat wil je
- Een verstandig kind kont zijn
eigen vader. Ik vrees dus, dat jij niet
verstandig bent, Conrad,
j Mijn
Ja, ik ben je vader, George Kern
ble; na al die jaren bij je terugge
keerd.
Mijn vader
Verrast, hè Hoopte dat ik dood!
was, niet waar?
Ik kan u niet gelooven. Mijn.
vader stierf vele jaren geldden.
Een aardig bedrog, dat je moe
der gepleegd heeft. Zij
Laat mijn moeder's naam
buiten, alsjeblieft. Wat wilt ge?
Nu. on 't oogenblik niets. Ik heb
lekker p-osoupeerd. De whisky is uit
muntend en de sigaren zijn fijn.
Neen ik ben lieël op m'n gemak!
dank u.
U kunt hier niet blijven.
Zóó Maar ik ben het toch van
planLuister eens hier, mijn jongen;
de plaats van een vader is bij zijn
zoon en ik blijf hier. Tracht dus;
twist te zoeken. Ut heb niets te
gehad sinds ik in Londen kwam
heb vele dingen geleerd. Als ge
vriendelijk wilt zijn en mij niet toe.
staat hier te blijven, ga ik recht naa;
majoor Cavendish en maak opnieuw
met hem kennis en wat zal er dan
van je huwelijk met de schoone Ma-
bel komen?
Toen stonden Conrad plotseling
woorden van majoor Cavendish vt
den geestAls uw vader nog leefd'.
zou ik nimmer toestaan, dat rnija
dochter uw naam zou dragen.
Ahdat geef je dus op Ik
nu slaap. Wees dus een goede
gen en ga naar bed morgen zu'
we de zaken verder bespreken.
En ondanks Conrad's tegenwerpii
gen zette de man zich weder in de
armstoel en was spoedig ingeslapen
Het nutteÜQoze van die tegemvo
pingen inziende, ging Conirad r
zijn slaapkamer en sloot de deur.
kon zich nauwelijks een© meenii
vormen over het ongeluk, dat ha
getroffen had en uren lang stapte i
de kamer op en neer.
Indien deze man waarheid
moest hij 't aan majoor Cavendi
rnededeelen en dit beteekende sch
ding van de vrouw, die hij lief lij
Indien hij de zaak geheim hield,
de toekomst. spreken.
Zij zeide niets doch eindelijk sloeg Dat weet ik wel,
m'n jongen.
Ada, kun je twijfelen? Wil je
mij en mijn leven vernietigen door
een afdwaling tot dwaze edelmoedig
heid? Weet hij dan, wat hij aan je
heeft? Ik weet hetIk ken je heele-
maal. Je ontneemt hem nietsIk
daarentegen
Terwijl hij zoo sprak had zij vol
angst, zoekend haar oogen over de
naar den trein dringende menigte la
ten glijden. Met een schreeuw, maak
te zij haar arm uit de zijne los.
Daar is hij. Ik wist het wel
Mattern was verrast, maar hij
herstelde zich spoedig en deed zich
groot voor. Voor hem stond Meinhart.
Hij groette beleefd. Hij zag er heel
rustig uit angstwekkend rustig.
Ada's vingers speelden zenuwach
tig met haar handtaschje. Met de on
derlip tusschen de tanden bleef ze
zwijgen en stond daar met neergesla
gen oogen, als een op heeterdaad be
trapt kind. Baron von Mattern ver
brak het pijnlijke stilzwijgen.
Professor, mevrouw, die met den
trein naar haai- vader reist, had mij
vereerd met het verlof haar begelei
der te mogen zijn.
De professor nam den spreker ter
dege op en den brief uit den zak
halende, zeide hij
Dus is u de oorzaak van dit
schrijven
Mattern stelde zich in de houding.
Professor zal mij steeds gereed
▼inden voor elke genoegdoening.
Ada gaf een gil.
Stilcommandeerde Meinhart,
bedenk waar we zijn
Ik zal den geheelen dag thuis
blijven, om de menden van profes
sor t>© verwachten, zeide Mattern zeer
beleefd en zachtjes.
Weder zag Meinhart den jongen
man aan.
Ik geloof niet, dat in ieder ge
val de gelukkigste oplossing door 't
pistool geschiedt. Voor onze zaak
schijnt, mij een rustig persoonlijk ge
sprek voorloopig meer geschikt. Als
Ada voelde hij instinct, dat hij de
man er niet naar was, om op deze
wijze zonder strijd te wijken.Maar
terstond nam het gelaat va-n den pro
fessor weder de uitdrukking van on
verstoorbare gelatenheid aan.
Elke voorwaarde, professor, die
niet in strijd is met mijn eer.
Ik zou mij niet veroorloven, u
andere voor te slaan, antwoordde
Meinhart hoffelijk. Ik heb, toen ik
deze zeer jonge vrouw huwde, mij al
tijd ook een beetje als haar voogd
beschouwd. Als zoodanig vervul ik
mijn plicht haar toekomst te verzeke
ren. Ik stel dus als voorwaarde, dat
u, baron, zich schriftelijk op eere
woord verbindt Ada te trouwen, zoo
dra ons huwelijk ontbonden is.
Ik wensch niets anders, profes
sor.
Dat is wel mogelijk, maar het
leven is vol wisselvalligheden en on
ze wenschen veranderen wel eens.
Mattem fronste het voorhoofd.
Professor, als de kracht mijner
liefde niet eens voor de heiligheid van
het huwelijk eerbied zou hebben, dan
zou ik niet weten waarvoor dan wel.
Ik mag dus om een schriftelijke
verklaring vragen?
Meinhart drukte op den knop van
de electrische schel. Er kwam papier
en hij stelde de verklaiing op.
—Wees zoo goed het hardop voor
te lezen, baron, dan kan mijn vrouw
de woorden ho'oren.
Mattern las: „Hiermee geef ik mijn
eerewoord, dat ik mevrouw Ada
Meinhart, geboren Grüber, huwen
zal, zoodra hare echt met prof. Mein
hart ontbonden is en dat zoo spoedig
mogelijk als de wet toelaat, en dat
mij niets op eenerlei wijze van deze
belofte zal ontslaan."
Is u bereid, die verklaring te on
derteekenen, baron
Natuurlijk, professor.
Mattern nam den penhouder in de
hand. Prof. Meinhart hield het pa
pier vast en waaide 't heen en weer,
alsof hij eerst de inkt wilde laten op
drogen.
Nog iets, zeide hij, terwijl hij
Eenige uren lat ar ontwaakte
reheel verfrischt, en stonden de
Ik heb werkelijk aan al die din- zij de oogen op en zag zij hem aan. maar laten wij nu naar de clubzaai beurtenissen van den voorgaan!
gen niet gedacht, professor. Eerst schuw en dankbaar, en in haar aaa de loting zal spoedig plaatsnacht hem voor den geest. Hij spiv
uwe openbaring brengt mij er toe. schuchtere bede lag een zóó diepe beJ?ben- df,u,r' die
T, De „Grand National Sweepstake .tea zijne verbazing ongesloten ver
Natuurlijk. Een ridderlijk ge- j blik, als haar oogen nog nimmer go- jn de Roya, Hunt Club.,
was een Hij trad zijn zitkamer binluen en vol
moed denkt daar niet over. Ik als had hadden. jaarlijks terugkeerend iets. Alle Je-die ledig. Zijn bezoeker was verts
nuchter man van de praktijk, voel Hij werd verrast door dien blik. den waren sportlieden. :ken.
me verplicht u mede te deelen, dat j Zonder te spreken reikte hij haar de Juist vóór de trekking begon, trad Toen herinnerde hij zich. onder
Ada van haar vader geen huwelijks- beide handen en even zoo stil en bc- Peter French de zaal binnen. Zijn vreeselijken uitroep, de 12.000 gul!
gift gekregen heeft. j vend legde zij hare vingers er in. Zij voorkomen verried groote op- die hij uit de club had medegebra
Ada had8de handen voor haar ge- was viinder meer. De ziel was Freni.„ loch
zicht weggenomen. Bij het drama, j ontwaakt, de ziel, die lief heeften ergs? vroeg maj00r Cavendish. gelegd had. Het geld was verd
dat over haar werd afgespeeld, dacht! lijdt. Hij voelde het, en een zalige, Neen, majoor; ik hoorde zooeven near
zij niet veel aan het leed en de zor- hoop kwam overwinnend over zijn ge- wat nieuws, dat me verbaasde. 't Duurde langen tijd vóór hij
gen van haar vader. Bij de laatste krenkte mannentrots, in zijn hart. Goed nieuws, hoop ik. toestand en de ramp, die hem ge
openbaring van haar man kwam een i I ~7 Goed voor sommigen, slecht voor fen had. begreep. Het beteekendi
PhrenaaiYlie- ««luid over haar ÜDDen (N-v.'tN.) andoren. Misschien kan ik 't u bin- verlies zijner maatschappelijke jx*
eigenaardig geiuwi over naar lippen nen eon paar dagen vertellen. uitsluiting uit de club en het ei
als een protest; doch het verstikte Hij keek onder het spreken Conrad'van alles van zijn huwelijk
terstond. Kernble aan en zijne oogen schenen Mabel Cavendish was geen spi
Meinhart zag niet naar haar om. j Hg Y&O&r kwaadaardig te fonkelen. moer.
Het zal u een bijzonder genoe- j De trekking had op de gewone ma-Wie zou gelooven. dat hij best:
gen doen baron, de vrouw, die uzoo "lcr P'aats. De namen der ledenwer- was? En wanneer hij verried.
lief hebt 'ille^ te kunnen «even Mag) —Tusschen twee haakies French 1,1 een boed ^edaan good dief zijn eigen vader was, zou r
lief hebt. aues te Kunnen geven. Ma, russcnen uwe naa^es rrenen dooreen geschud, tervviil de namen betrekking met majoor Cavendfell
Au nu verzoeken, de verklaring te;me i» van '««g™ dor achttien paarden in een andere Matei dan niet zijn afgebroken'I
teekenen de„Hiaotl JNational bwee^take werdon „„worpen. Er werd een briefic Do zaak in handen der polihtl
Onwillekeurig trad de jonge man I ^eJ:f.5™ Juist een sig u mel dm naam van f(Jn ]jd getrokkci| st0uen, zou oen algemcene toll
een pas terug. Hij zag naar Ada; ja. ai^tak mina een oogenDiik op. afgelezen, terwijl dan vervolgens making van het feit tengevolge f
hij hield van dat mooie vrouwtje. een vreemdging; een A'i° spanning, dien van
maar hij hield van haar als de erf- opsnijer, Conrad Kernble genaamd. Ik bnefjes^et.rol^0^©^ uSd Vdl ^Hii^Scht0)
gname w _d» ndllioenen haan *a-j begnfcniet hoenaam van Peter French Afgeroepen, i door en 'in de
ders. Hij had ze te veel noodig. j Club er to, «n T Haera !k beb geluk geen blsm zich naar de „Rovnl Hunt Club".
Uwe mededeelingen «vervallen j gen in het bestuur te benoemen. Ik c0 va t jaar En hoe heet paard Er waren een aantal leden
een rusteloozen
mij zoo opeens; de toestand is er wer.
kelijk anders door geworden.
Hij bleef haperen. Hij begreep, dat
slechts een brutale ontknooping dezer
liefdeshistorie, begonnen als 'n blij
spel, zou verhinderen te eindigen in
een levensdrama.
Professor, zeide hij met waardig
heid, mijn eerbied voor mevrouw
verbiedt mij onder dergelijke om
standigheden het papier te teekenen.
Mijnheer von Matternriep Ada-
Maar nu stond zijn plan vast.
Ja, mevrouw, ik schat u te hoog
om u een leven vol ontbering aan te
bieden. En 'dat is het eenige wat ik
zou kunnen doen. Want mijn vermo
gen a-lleen is niet voldoende voor de
eisc'nen, die een vrouw als u mag
stellen
En nu laat je me aan, hem over...
aan hem
Ik weet, dat ik u overlaat aan
een man van eer. Professor, onze
wegen zullen zich bezwaarlijk ooit
weer kruisen, want ik ga morgen op
reis. Ik heb de eer.
De deur sloeg achter hem dicht.
Een glimlach was het eenige ant
woord v.an Meinhart op dezen groet.
Ada had haar gelaat verborgen in de
kussens der canapé. Zij zag niet op.
Meinhart legde zijn hand op haar
schouder.
Kom
Waarheen Nu mijn arme papa
dood is, ben ik dakloos.
Je hebt een thuis, waarin je ge
borgen bent en als geachte huis
vrouw kunt leven, als je wilt
Toen hief zij het hoofd op en zag
hem met een schuwen blik aan. Zijn
gezicht was ondoorgrondelijk, zooals
het den geheelen tijd was geweest:
alleen wat moede en treurig.
Wil je me werkelijk weer bij je
nemen? vroeg ze nauwelijks hoor
baar
Zou ik je nu verlaten?
Zijn stem klonk hard.
Toen kwam haar temperament
weer boven.
Neen, beter op straat, dan in
het huis van een man, die niet om
mij geeft, mij alleen uit medelijden
duldt
totdat de machine j
Merrylegs,
Blackbird »f
1
i ie. 0» *Uen hun aandacht sch.
hij heaft^aen héed aardige betroklïin.c Lievelmgs-paard, h,j den te- aan, het^van de „klikker'
wf d^Hnn'^irofinnr'ravendi^Wnnrir1' Zeventien namen werden getrokken rennen voorlas.
SST? d0?n 1f en or 1>leef dus R0& Slechts één paord Onder dien© stilte hield hij'tü
dragen en op de laatste meeting gc- over_ ,i„iXJ
kozen. Conrad Kernble.
Maar ik zou tegen gestemd lieb Merrylegs
ben, als ik het geweten had, ant-De kreupelegilde French,
woordde,French kwaad. Hij steekt Deulc aan m'n grap, zei majoor
overal zijn neus tusschen. i Cavendish
- Gaat hij niet trouwen met de Grap of geen gran. de f 12.000
dochter van Cavendish. Mabel? Dat zijn z00 g0cd als de mijne,
vait je leehjk op den neus, hoor ik.Me dunkt, ik moest" maar met je
Ik dacht, dat alles m oide was tus- mee naar j1ujs gaan 0pdat je ze niet
schen u beiden? - verliest. jes/.ak heb? Ik zal je vanavond
Ja, dat was t ook, totdat deze j Dank u ik geloof, dat ik er al- geld betalen.
'm™i ^!-loe" weï 7-°re voor zal kunne-n dragen Kernble beloofde hem dit
mijn plaatsje \eroverde. t Is al erg r antwoordde--Ghl dig, doch hij wist, dat zijn
ff"f0!6^ ^-Ai i-- 1har. Voor 1 eerst in mijn leven voel kans om te betalen afhing v
dat I,; tocb b«lang in je stek zorg edelmoedigheid van majoor
genheid die ik heb, dien ik een klacht er dus voor. dat je je vanavond niet dish,
in An *«i ik bom zijne betrekking 1 14
de handen,
hield.
Blackbird,
Luck, 3.
Hoerah Ik win
Waar is Kernble
- BlackbirdBlackbird
Kernble, tel de twaalf mille op.
Je denkt toch zeker niet,
in en zal ik hem
doen verliezen.
Peter French, die al maanden lang
zijn schuldeischers had zoet gehou
den met het vooruitzicht van
met verkeerde personen ophoudt, zei 't Kan me niet schelen. I
French. jwoordde French. Maai- ik wil e~
Wat bedoelde hij daanndde? nu mijn geld hebben,
vroeg Con, toen li ij op de stoep vanj Wees nu niet dwaas. h|
VmTKAifïïr mv,. ax clubgebouw afscheid nam van ma- bracht een der leden in het
huwohjt^ met_Matel__CavradiA troost- ,oor Cavendisli. 4, opgewondenheid, omdat je
te zich met een flinken slok whisky.
Zeg eens. French, Cavendish
heeft twee paarden opgegeven voor
de „National". Weet je ook welk hij
zal laten loopen?
Neen, ik weet liet nietmaar
daar is hii zelf met Conrad. Hij zal
je nieuwsgierigheid wel bevredigen.
Majoor Cavendish en Conrad Kern
ble traden op hetzelfde oogenblik het
clubgebouw binnen en de majoor
werd dadelijk overstelpt met vragen.
Ik had het plan Firefly te laten
loopen, maar 'tbeest is leelïjk kreu
pel geworden, zoodat ik me nu tevre
den zal moeten stellen met Merry
legs.
Merrylegs? riep French uit. En
die heeft een gebrek aan z'n eenen
pootMaar hoe ter wereld kom je er
bij zulk een beest in de wedrennen te
laten meedingen?
Gedeeltelijk omdat ik in de laat
ste tien jaar altijd een paard in de
National" heb laten deelnemen en
deels voor een grap.
Nu, maar dat noem ik een flau
we grap. 's Is eeai dwaas stukje. De
kansen zijn 50 tegen 1 in je nadeel.
Ik hoop, dat je dan maar niet
het geluk zult hebben hem in de lo
ting te trekken. Blackbird zou je
misschien eerder voordeel aanbren
gen.
Blackbird is viermaal zoo goed.
Men zou dwaas zijn. hem niet boven
Merrylegs te verkiezen.
.7" Een weinig opgewonden, omdat nen hebt, doet je zoowel je i
mj Blackbird heeft getrokken, denk als je manieren verliezen. Je I
ik de 12.000 pop zullen hem goed toch ook wel, dat het geld altijd
van pas komen, antwoordde de ma-1 zelfden avond om tien uur 1
]°ar- wordt?
Conrad Kernble woonde op een paar Dat is goed voor de leden,l
gooakoope kamers in hét Gray's café.wc kennen, maar ik vertrouw I
Ofschoon zijn salaris op het Ministe-J geld niet aan vreemden toe. I>|
ne van Oorlog ƒ4800 jaars bedroeg, j vroeger al genoeg verliezers er|
moest hij vele bezuinigingen doen. i door zien trekken,
daar de club. waarin ziin toekomsti-j French's plan om een twist I
ge schoonvader hem geïntroduceerdlokken werd gedwarsboomd d>:4
had. nogal kostbaar was, zoodat zijn binnentreden van majoor Caveoi
inkomen grootelijks onvoldoende was XT -
voor zijne behoeften.
Toen hii de deur zijner kamer open
de, bevond hij zich plotseling in een
zee van licht en tot zijne verbazins
zag hij een man in zijn geliefkoos-
den armstoel zitten.
De vreemde, die zeer kort geknipt
haar had, zag er uit als een landloo-
per. Zijn kleeren waren gescheurd en len.
versleten on de teenen staken door de' Blackbird?! Wacht, de
schoenen. Op tafel stond een fleschine tikt, laat iemand eens kib1
wisnky en een kistje van Conrad's bes- er bericht wordt,
te sigaren. Op het gelaat van den majtf]
Zeg eons, man, wat doe je hier? zulk een verbazing, dat iedew
i^an 0P.elld,? slaperig de oogen. 'voelde, dat er iets zou gebeur»®
G, ben je eindelijk thuis gelco-j Verbetering „Grand NalJ
men? Jo hebt me een heel tijdje la- Merrylegs 1, Blackbird 2, Gw
Nu, French, wat zeg je fl
van mijn grap vroeg de majoj
Ik noem 't geen grap, als 4
12.000 gulden wint en zijn
kan krijgen.
Wat bedoel je
Ik bedoel, dat BlackM
„Grand National" heeft gewoitfL
dat deze man mij weigert tof
ten wachten.
Wie ben je, en hoe kwam
binnen
Wel. door de deur
Maar die was gesloten.
No. 3.
je i Ik dacht wel. dat het
dat ik ontving, juist zou 1
zijn. U ziet, mijnheer French.I
ibird is weer verslagen door#™
Ja, maar ze is niet zóó sterk, datlid. Conrad, ik wensch je
