ven van het arme, lieve kind gevalle^gerangschikt dat zij ïn fraai mozaïk netjes. Ik voorzag het ergste,
was. U kunt u wel voorstellen hoe boaman, vruchten en bloemen van Van toen af kwam er echter een
weinig mijn hart nog aan het theater j allerlei soort nabootsten. Aan d't einde aan het vermeerderen van zijn
aan mjjne rollen, aan
toebehoorde.
heel dat ontroerende bestaan, waar
in ik vroeger zoo geheel en al op
ging. Maar ik dacht er geen oogen-
blik over, het op te geven, hoe zwaar
het mij ook viel. Want juist door dit
beroep kwam ik dagelijks in aanra-
uitnemend prachtige stuk gaven de jachtbuit. Vijftien of twintig leeuwen
Perzen den naam van ..eeuwige len- zouden ook eigenlijk wel wat veel zijn
te" het was een middel door hunne geweest, vooral voor oudere jongeda-
Maar, voegde Frits er somber bij, handgebaar in de richting van den
terwijl zijn blik zich vestig'de op een kanonsloop.
haaientand. daar heb je die Schnei- Zijn blik viel op het pakket en een
der, de assessor Ten eerste is deman lichte ontgoocheling vertoonde zich
jurist ,ten tweede is hij geestig, en op zijn gezicht.
zulke menschen hebben bij vrouwen O, ja, die leeuwenhuiden, juist
monarchen bedacht om op kunstana- mes. Bovendien had Frits zich als altijd veel meer geluk, en ten derde wat kosten ze
tige wijze het lieflijke jaargetijde te dokter gevestigd in een klein stadje
vervangen. Gedurende de sombere aau den Rijn, en daar kon men de
wintermaanden, waren zij gewoon diertjes te gemakkelijk controlecren.
king met gewichtige personen, die de edelen van hun hof te ontvangen Alleen zoo nu en dan als Frits in zijn
ik misschien eenmaal met goed ge
volg voor mijn ontzettend ongeluk
interesseeren kon. Ik volhardde dus,
altoos nog hopend op een lichtstraal,
op eene redding.
Wat den Keizer betrof, hij bewaar
de jegens mij dezelfde ijskoude wel
willendheid. Ook hij zag wel. dat ik
leed onder een heimelijk verdriet,
moedig verzwegen. En als ik hem in
de oogen keek ach, dan voelde ik
broederlijk, dat ook hij niets wist -
en dat hij treurig was. met de etn-
delooze treurigheid van zijn volk
on dat de dood, langzaam aan, zijne
machtige gestalte van keizerlijke en
melancholieken reus sloopte. En di;i
rees er een grenzenloos medelijden
uit mijn hart naar liet zijne. Wa xr-
in een zaal waar de kunst aanvulde vacantie een 2300 kilometer van zij
wat der natuur ontbrak en waar de woonplaats verwijderd was. veroor-
gasten een schitterende nabootsing loofde hij zich nog de weelde vaneen
van hare schoonheden konden genie- extra-woestijnkoning.
ten in de bonte kleuren van den be- GP een avond dat ik bij mijn ou-
schilderden en met edelsteenen be- tiers op visite was en ik veel lust ge-
zaaiden vloer. voelde ook mijn ouden vriend Frits
Het kostbare tapijt werd laterdoor eeas te bezoeken, die niet zoo hee-1
de Arabieren buit gemaakt, maar de- ver weg woonde, ontving ik een tele-
ze toonden zich weinig verrukt over PT81?1* R,1 mnmn werd doodelpk
deze schitterende vereeniging van bleek, want zij ziet m telegraafkanto-
natuur en kunst. Zonde? acht te ren s ec,htTs inrichtingen, dio zoo snel
slaan op de verdienste van dit echt mogelijk Jobstijdingen onder de men-
koninklijk pronkstuk, verdeelde de trachten te verspreiden. Zo
gestrenge vorst dien buit onder zijne dacht duf- dat er een of ander onge-
wapehbroedors het. tapijt werd in luk .moes.t gebeurd zijn. Ik was nieuws
stukken gesneden en de waarde der S/J gjj te melden
hiervoor gebruikte materialen was
zoo groot, dat elk stuk werd geschat
hebben en las met niet weinig
zetting
om kon ik dan niet den noodkreet op twintig duizend duizend drachma's
slaken, die misschien mijne zuster dat is ruim honderd duizend gul-
zou hebben gered? Waarom? .-den.
Helaas, ik weet het niet.
Na dagen en nachten van her
nieuwde foltering, kon ik net zóó niet
langer uithouden. Ik besloot er alles
op te wagen en begaf mij ten tweede
male naar den directeur van de po
litie.
Hoor eens, zeide ik beslist - ik
zal u niet met nuttelooze woor l9n
lastig vallen. Ik vraag u geen «rem
de voor mijne zustor. Ik vraag u en
kel maar waar zij is.... ik vraag u en die Rusland's goud reserve vor-
cnkel maar of zij nog levend is, of menmaar aan de fabelachtige weel
dood.... de van de Russische kerken kan elke
Do directeur maakte een verdrietig toerist zijn oogen den kost geven, i
gebaar. I zonder iets te maken te hebben met'
Alweer? zeide hij. Waarom kan ministers van financiën of dergelijke'
Haast. Twee leeuwenhuiden
alsjeblieft. Onmiddellijk. Frits.
Antwoord betaald."
Hm dacht ik. Zonderling Wat
detective, benevens een politieagent
„Wil je ons maar volgen?" snauw
de nummer één mij toe. ,,Je moet
vei'hoord worden."
Ik mat den agent van het hoofd
tot de voeten.
„Wees zoo goed mij te zeggen,
vroeg ikkoeL
„Is het dan inderdaad mogelijk, dat
u me één enkel oogenblik voor schul.
dig houdt
Hij kalmeerde een beetje door mijn
beslisten toon, wees echter op de deur
H| -1.-1.1|H „Mag ik u
Frits greep zijn Mkuru-zwaard en Dat kwam er met onverholen woovu
sloeg er mee op tafel ten derde is rioegen uit. zijn vroolijk uiterlijk was mijnheer de detective, wat deze heer
hij mijn medeminnaar. plotseling verlegen en bedrukt gewor- hier heeft te maken''"
Dat had ik al dadelijk gedacht. den.
Zijn oogen richtten zich weer op Wel, natuurlijk, antwoordde ik.
een haaientand, toen hij vervolgde do leeuwenhuiden, die ik drie dagen
Gistermiddag, bij een uitstapje heb nagejaagd. Ze kosten negenhon-
met dames, kom ik door dat Vervelen- derd mark.
de gevraag weer op mijn leeuwen-' Negenhonderd mark?
jachten. De assessor hoorde aandach- Hij schrok hevig. Zijn gezicht werd terwijl hij sléchts zeide
tig toe en vroeg met gehuichelde on- verbazend lang. Ik begreep toen. dat verzoeken
verschilligheid of ik niet eenige jacht- zijn hoera volstrekt niet op mijn sur- 7nn
tropeeën had meegebracht en of ik ces had gedoeld. ue£ «.tussonen de twee, als
mijn verzameling ook eens zou wil-Ja zeker, zeide ik kwaad, negen- Jleuscne dief, langs de corridor,
len laten zien;en, Hans, terwijl de honderd mark! Maar veroorloof mij *k werd in het kantoor geleid, w,
assessor zoo aan 't praten is, kijken een ernstige vraag Ben je finaal «en commissaris van politie voor de
alle dames mij aan, en alle heeren krankzinnig geworden schrijftafel zat. Buitendien bevonden
kijken mij aan ik voel mij het mid- En ik maakte een veolbeteekende zich de kellner, do hotelier miinhew
delpunt van alle gezichtshjnentoen beweging met nnjn wijsvinger naar Tr0D d o-,ravin iinnm,nilé un
kwam er weer zoo'n helsche gedachte zijn voorhoofd. Hij ging naast mij .f 'Jerj-evens ae detec-
in mij op en ik loog dat ik twee leen- zitten, drukte met de hem eigen geest- 11 vertrek, terwijl de agent
wenhuiden in mijn bezit had. De an- drift mijn rechterhand en zeide op 0 cleur bewaakte,
dere waren op de reis bedorven. warmen toon:
De assessor riep daarop uitj Vergedf mij. Hans. en hoor eens
Mijne heeren. ik denk dat de door naar mij. Nauwelijks was je vertrok-
ons allen zoo geachte dokter er niet ken, of de assessor liet mij roepen,
op tegen zal hebben als wij hem mor- daar hij een aanval van influenza
genmiddag eens overvallen en incor- had. Ik verzeker je, het is een fideele
zou hii nu weer' met lee\ wën 'hebben ?ore zijn verzamelingen en jachthui- kerel 1 Van het cene woord kwam het
zou mj nu weer met leeuwen neonen, d hezir.hfis-pn amW 7nn vAmnm it- hii i„
1 den eens bezichtigen 1
De anderen vonden dat
idee
andere, en zoo vernam ik, dat hij in
na-zijn geboorteplaats een bruid heeft.
KOSTBARE KERKEN IN
RUSLAND.
Verschillende correspondenten van uitte staan! Vil hij een Afrikaan-
Engeische bladen lie-bben, «wals ge- ^d^ïloo?31! ?eeuw^Siden 'noo luurliik PracBtig. In mijn opgewon- j WaVlk mij In 't hoofd had gehaald,
meld, onlangs een kijkje genomen "N f"™wennuiaen noo- dfn toestand noodig ik den geheelen was mij door de jaloezie ingegeven,
van de 15.913 gouden staven en 12.500 Jg ,,Oian - wat bel.eekent bij mij te 6sc,upce,cn= togen's Avonds bezocht ik hem weef, want
zakken goudstukken, vertegenwoordi. ^t?Ik telde werktm^hjk het aap- Woensdagavond. lik had er behoefte aan, hem alles te
gende cene waarde van 780,000,000 aan^wd J zuing, Vandaag is het Maandag. Je lijdtbiechten, voor ik dien gewichtigen
in baar geld, die veilig zijn opgebor- De teletrramlooner wachtte on het ?^er ,.e6n* half uur raSelrecht naar stap in mijn leven ging doen. O, wat t
gen m de Keizerlijke Russische bankop net Hamburg, komt daar te middern-i lit -heeft hii over die leeuwen gelachen,
en die Rusland's «rond reserve vor- antwoord. Ik schreef bet op. -•-
„Drie assagaaien, eecn niam-m-
am-kop in spiritus, twee struis
eieren, geen leeuwenhuid."
aan, hebt den geheelen Dinsdag tot jehoewel hij 39 graden koorts had. En
beschikking om twee leeuwenhuiden; nu zijn de leeuwenhuiden overbodig;
te koopen en bent Woensdagmorgen gewordenik heb beloofd, nooit meer
Uw naam?" vroeg de commissaris,
nadat hij mij begroet had.
„Edgard Frans Arlenheim
„Uw beroep?"
„Chef en eigenaar van Arlenheim
en Co."
„Woonplaats
„G.berg."
„Wanneer is u inW... gearriveerd?"
„Vandaag om zes uur vijf-en-dertig"
„Wien trof u het eerst aan?"
„Die kellner daar."
„Vervolgens
„Onzen hotelier, mijnheer Teufling"
„Anders niemand?"
„Ja, een zekeren mijnheer Trop."
Daarop nam de commissaris net in
Kathe-
je dat toch niet uit je hoofd zetten,
mijn waarde Je bent werkelijk
niet verstandig, en je plaagt jezelf
noodeloos... Komaan, het is nu al
zoo lang geleden. Doe toch alsof zij
dood was
Dat is het juist, wat ik weteu
wou! drong ik aan. Die onzekerheid ig voor <lit doel" versmolten. Dèka-
hooge ambtenaren
De Dom van de St. Isaac'
draal te St. Petersburg is het
meest de aandacht trekkend voor
werp dier stad. Hij is bedekt met ko
per, dat met zuiver goud belegd is
r.„, i ji. ueiiiv uitaruiii aau rimnourir
Frill leeuwenhuiden waarschijnlijk
Afrika bezat. Bovendien was daarvan i..-,,* 531
nog één struisvogelei voor mijn zus- -ehebl nie[ l" triigfn zull>n zij
ter en één assagaai voor mijn brooder E g_ k Lker Neen H-ms
bestemd. AU de nood aan den man - -z?ker ls zeRer' -Rc™' Hans
kwam. moesten ze de dingen maar
roeg of 's middags weer terug. Des'te liegen. Maar de negenhonderd1 mii ~,s net
'avonds kan je van de partij zijn. Ikmark zijn een goede straf voor mij. F,a Y'a ^1 etui- „Gravin v.
denk daarom aan Hamburg, mdatEn nu kun je met mij meegaan naar ca - neP hij luide, en e«ne dame
den kantonrechter, want ik ben se- met eön zuidelijk type naderde de
dert gisteravond een gelukkige brui- tafel, terwijl ze lieftallig haar fraai
degom.
.valt niets tegen in te brengen
Hij ging naar zijn secret.aire en
niet minder dan voo? 1600,<XXf goud jeeSntaidcn naTaciif S?h°flde do >aaIde uif e|,n iuizcnd'mark
e» sx. 13 vuur -uit, UUL-I vttraiiAuitcjii. uuttt- tpleeramlonncr ormienw aan Fen 'te- ^anknoten- Met een weemoeJige t.it-
vermoordt mij. Is zij dood Of leeft tbedraal door do prachtige bronzen wam met antwoord Mirt mama die 1 d!*.ukkinS °P zi5n geziiht 'iejionefi-le
zii no«r Zee mii dat tenminste? da,™ dia a* lot wad a„ an legram antwoord. Mijn mama me hj- ze tusschen den k0ffiekip en het,
was' Mkuru-zwaard.
zij nog?.... Zeg mij dat tenminste?
Je bent lastig, mijn waarde.
Maar ik weet er inderdaad niets
van Hoe zou ik heit kunnen we
ten
Maar doe er dan onderzoek naar!
Dat is toch uwe taak!... En ik
'k heb toch het recht dat te ver
langen L
Je staat er dus op Je wilt het
Ja jariep ik. Ik sta er op Ik
wil het
Goed dan. Het zij zoo. Ik zal er
onderzoek naar doen. Dat beloof ik
je.
deuren - die 44 voet breed en 30 nog nauwelijk gerust gesteld
voet hoog zijn en de grootste der schrikte wederom,
wereld moeten wezen binnentre-1
dende, staat de bezoeker versteld j
over hare rijkdom en groote pracht, i
De koepel van het altaar wordt on-
dersteund door acht Corinthische pi-
laren van malachiet, door prins De-
midoff geschonken, ter waarde van grapheert, heeft hij zeker een "goede
2,400,000. De totale kosten dezer reden. Ik vertrek morgen om zes
kathedraal worden geschat op 120 uur.
millioen gulden.
In de kathedraal van Kazan schvt- Leeuwenhuiden Waarvoor heeft Frits j
tert de naam van den xAlmachtige in die zoo opeens noodig? Zou hij d*ei
diamanten vanaf eene wolk van ge- iemand willen cadeau geven uit
hoofd boog. „Is dat het door u ver
miste sieraad. Mevrouw de gravin I"
sprak hij.
„Ja, ja!" riep zij vol vuur uit, ter-
wijl ze er hare handen naar utt-
strekte.
Eenige jaren geleden ging ik bij j „Bedaar u een beetje," sprak de
het einde van het seizoen naar eene commissaris ernstig. „U moet eerst
DE DETECTIVE.
ii,cnMto?ny-a—"SJn ri",,"! gr00te mondaino Tom lk 1 bswijien, dat bet u behoort."
■Kom met eersten trein, wacht ™hirf
je bepaald. Frits."
„Bewijzen ja maar stamelde
stem tot het «luid van den doiier :i schemeravond het Metropole-Hotel
Maar breng ze mij bepaailZooalsbinnenstapte, vond ik de vestibule be- zij met een vuurrood gelaat. „Nu ja,
de zaken staan, moet ik de huiden nevens de portiersloge onbezet. Ik als het u voldoende isin mijn col-
tU Fr?tS<s°zno' dt«Hicr Jnir-te^en iedereu prijs hebben, dat zul je! drukte onmiddellijk op een electri- l'ier is een steen beschadigd."
^-;zeJ5.?0ft1w?1 inzien! schen ltnop, kort daarna kwam een; De commissaris onderzocht het sie-
a ge^d in miju zak I kellner aansnellen. Met een gezicht, raad. „Zeker, heel juist. Dus blijft er
Idag deed de deur open m™uwde mii-' aIso1 hii het in Keulen had hooren alleen nog over te onderzoeken, hoe
Rusteloos woelde ik in nuji^ Jied. i naa^. ijUit,en donderen keek hij mij aan, terwijl dit sieraad in handen van mijnheer
Ik was spoedig_besloten.
Mama,
naar buiten
Het is tijd, bonjour
Ik had geen woord kunnen uitbren
gen. Ik was zoo volkomen doordron-
En zoo losweg liet hij erop volgen, slagen goud, waaronder zware z'l- zijn jachtbuit? Frits. Frits, dat voor- v_ t h f f. h„t ,;;n
al spelende met zijn gouden penne- veren deuren zijn aangebracht, 20 spelt niet veel goeds. En langzaam F jt a afVl
voet hoog. die naar t inwendige van viel ik in slaap. Maar de huiden. d-> [k wal Joo gehTonoSerd door dé
je verzoeken, het heiligdom leiden. Deze kerk bezit niam-niam-kop en de struivogeleieren r,eestdrifu ee r0Cie\eerine- van mi in
iet vervolg, je eena schoone schilderij van de Maagd kwamen telkens in mijn woeste droo- j ferli M 8d d eouwejr.
Maria, bedekt met goud en juweelon, men weer te voorschijn. i, medium allés moest tmorl viorln,.
tar waarde van f180,000. Bij het ontwaken was mijn earsto en ge™r3rd vtn Drotes^ kL doe
In het klooster van St. Alexander gedachtewaar zou ik het beste twee log 0 k
Newsky, nabij het einde van de leeuwenhuiden krijgenWant uit al stzaa'"adl f "l11
Newsky Prospect, is het altaar ge- mijn overwegingen en droomen en "et^nen ochtendwind door mijne
beetje
houder
Alleen moet ik
mijn waarde, om, in het
zoogenaamde rechten een
minder breed op te vatten.
Zes maanden na dit gesprek, op
een avond, terwijl ik in mijne kleed
kamer bezig was mij te kostumeeren v
voor eene rol, kwam een man van de heel van zuiver zilver,
politie mij een verzegeld briefje over- j Vele kerken van Moskou
handigen. Met koortsige haast trok ik zijn er 1400 bevatten schatten van huiden even hard^noodig als zijn da
tum, noch onderteekening. Er ston
den met rood krijt de volgende woor
den op geschreven
Uwe zuster leeft. Maai* haar haar
is geheel wit geworden.
Ik zag de wanden van de kamer,
de spiegels en de lichten eerst om
mij heen draaien, en toen verdwij
aaHa„o woc ai? Jï™* 1 har6n hlazen en ontwaakte langzaam
i£iSmwn' als uit een zwaren slaap. Mijn eerste
ener I-eerdFrits heeft de twee^ leeuwen- onafhankelijke gedachte was, dat
Frits gek was gewordenmijn twee
zijn
het open. Het papier droeg noch da- ontzaglijke waarde. In de kathedraal gelijksch brood. En zijn moeten zed0 dat ik niet dwaas zou
turn. noch onderteekening. Er ston- der Hemelvaart, die binnen he«t er- Een plotselinge schrik overviel mij, „„a- iiamhnrrr +a rmuv,
Goedenmorgenretour RWein-
bérg, als 't u blieft.
- Goed, dokter. Veel leeuwen in
der Hemelvaart, die binnen het - - UU1
Kremlin ligt. hangt een door St. Lu- lk aad d® xwarto manen dacht i Nauwelijks was er eou uur verloo.
cas vervaardigd schilderij, dat ver- H>J zal JVuy®811 P™ of 'k duwde in de naastbijgelegen
sierd is met juweelen ter waarde van "mnen moeten hebben t is met te groob) stad de deur van e0Q boutwin.
f540,000. Een smaragd alleen moet n<SeIV,„kei open en stevende regelrecht op
f 120,000 waard zijn. Napoleon maak-??e beaimbto aan het loket groette den ejt6naar me
te zich in die kerk meester van vijl JJO. vriendelijk. Ik kende hem al
tonnen zilver en 5 cwt. goud; maar Jaar-
nen. Daarna viel ik als levenloos op do kostbaarste schatten waren vóór Goectenmorgen, aoxter
hot karpet. j den inval dei* Franschen verborgen
I en werden later weer voor den dj
De verhaler stond op. Hij was watgehaald. n o
bleek geworden en stond gebogen, In de nabijheid dezer kerk staat de fawtl antwoordd eik niidür zes
als een zieke. Hij scheen ook op zijne kathedraal van Maria Boodschap, die dartkr nRdig, zes
beenen to wankelen, bedwemd door een vloer van agaat en jaspis en het 6 "e^h^il wachtte Frits mii
zijn leed beroemde beeld van de Maagd van1 lUieinberg wnchtte brits mij
Dat is nu vijl jaar geleden, zeide de Don bezit. I aajj SJJ J ?amand henierken
hij nog. Heden zou het arine kind! De kathedraal van den Zaligmaker zeid hij' Ga me tweo UUrgaat
jutrt dne-en-twintig jaar zijn. En te Moskou is waarschijnlijk de prach( de naar Hamburg, tot zoo-
de Keizer is dood... en er is een ande- tigste kerk der wereld. Hare vijf ]a hebben we nog tijd
re Keizer... En niets is er anders koepels zijn bedekt met zuiver goud —Frits!
geworden.. j van-*nck djk^e- inwendige1 Kom je zult alles wel hooren.
Meteen handdruk nam hij afscheid versieringen zijn prachtig en zeer pr.-; nanr dar, ine-am? van heti
kostbaar. Deze kerk is lS dankoffersta"i!,n8 waar ta den^aS JchteSd! zod a "u'fJ?kor 2
van de natie voor do bevrijding van nevel ean C0UpCetje op ons wachtte, De bontwerker bladerde
Moskou van d'e Franschen. Kris 50 waarvan paard en koetsier sliepen,
jaar gedaan over 't bouwen en de Toen Frits het portier openrukte, ging
kosten worden geschat op 120 mil- er een schok door het rijtuig, het
j paard en Johan den koetsier. Snel
gleed het wagentje over het plaveisel.
/>UTPT'D/\r^l7I7Ê'XI i om vijf minuten later het hek van
JAljil 1 1 Kvi HlLIN! ,een kleine villa binnen te rijden.
I Mijn woning, zei Frits, ga mee
Mijn vriend Frits is een uitsteken- Ik gehoorzaamde gewillig on be-
om naar Hamburg te gaan.
den eigenaar toe
Hebt u leeuwenhuiden?
Leeuwenhuiden herhaalde hij
eenigszins verwonderd. Leeuwenhui
den zijn op het oogenblik niet voor
handen ze worden weinig gevraagd,
maar ik kan u wel mijn prima kwa
liteit ijsbeerenhuiden recommandee-
ren.
Neen, antwoordde ik, ijsbeeren
kan ik niet gebruiken.
Goed. U kunt binnen drie dagen
leeuwenhuiden krijgen. Mag ik maar
even noteeren
Wat kost een leeuwenhuid?
vroeg ik met gehuichelde kalmte.
Al had men er mij voor willen dood
slaan, ik zou niet geweten hebben of
DE BORDUURKUNST IN
VROEGER TIJDEN.
In Egypte was het borduurwerk lioen gu^en.
algemeen in zwangzelfs de zeilen
van kleine vaartuigjes werden met
borduursel versierd. Ook was daar te
lande waarschijnlijk het zoogenaam
de appliqué-werk reeds bekend, waar
toe de patronen werden uitgesneden
en op een andere stof gehecht, zoo
als men tegenwoordig op zijde, flu-
de vent, maar een beetje ijdel en een vond mij weldra in een behagelijk ver
beetje lichtzinnig. In zijn nooit rus- warmd vertrek. Een roodbruine lam-
tende fantaisie worden de vreemdste penkap maakte dat de kamer magisch
dingen gefabriceerd, en als hij dan in verlicht scheen. Aan den wand hing
weel, satijn en laken doet. N g 0f anderen vorm een beetje aan- een wagenrad, een groot Abessinisch
den er in net Louvre,te far js gemoedjgd Wordt. dan krijgt men de schild dn een vijftigtal speren, lan-
eenige stukken borduurwerk De hleurjgSte verhalen te hooren. sen,, assagaaien, degens en knotsen,
waard, waarvan het ééne smaJleroo- \ye waren samen twee jaar in Drie haaientanden staken hel af bij
de strepen vertoont op een nreeae Afrika geweest, maar hadden nog het donkere tapijt. Aan den zolder
gele Sxxeepnet andere is mauw en nooj^ een ]eeuw gezien, laat staan ge- hingen een paar modellen van oor-
gehoel overdekt met wit oorauursai gc^Qten. Nadat we in Duischland wa- Iogsschepen, een vliegende haring en
bij wijze van netwerk. De kunst van ren teruggekeerd, vertoefden we nog een gier met een vleugelslag van twee
--W-- - lull UOI turawit vit; nug
geplet gouddraad tusschen zijde of eenige weken in Berlijn, eer wij van
linnen draden te weven, werd eerst e]]?aar schdidden. In de hoofdstad
in veel later tijd beoefend, zoodat wat kwamen we veel in gezelschap. Zou
wij thans goud of zilver laken noe- men nu meenen, dat een man als Frits
men, toen nog onbekend was. 0p de gewone, meest door dames ge-
Zooals men kon verwachten, waren stelde vraag aan iemand, die in Afri-
Tooral de kunstlievende Grieken zéér ka geweest is, of hij ook leeuwen
op borduurwerk gesteld, dat zij voor geschoten heeft, kalm zou antworo-
kleedingstukken en bij godsdienst- don Mejuffrouw, ik heb er geen en-
plechtigheden gebruikten. De Griek- kelen op mijn geweten?
eche vrouwen hadden groots voor- Reeds* in de eerste dagen van ons
liefde voor het bordurenbovendien verblijf in Berlijn vertelde hij, een
hadden zij evenals de vrouwen in leeuw te hebben neergelegd. Het was
de middeleeuwen weinig anders ta maar een he dl jong diertje, dat Frits
doen. Da^r zij van de meeste bezig- voor zijn terugkeer zoo en passant had
heden en uitspanningen des levens doodgeschoten. Hij vertelde 't prach-
waren uitgesloten, waren zij genood- tig. maai* hij was in de leeuwenhis-
zaakt te huis te blijven. In bijna elke tories toch nog niet zoo'n virtuoos als
woning was er dan ook een vertrek later. Daarom liet hij mij den tweede
afgozonderd voor het borduren en schieten, dio er toevallig ook bij was.
het weven, waar zij den ganschen Bij de twee-en-twintigste maal dat hij
dag zaten en hare verveling met de de leeuwenhistorie vertelde, was van
naald en de weversspoel trachtten te het kleine diertje een leeuw van een
verdrijven Ook do Romeinen, zoo goede vijfhonderd pond geworden, die
prachtlievend van aard. zagen gaar- leelijk op den goeden Frits had ge
ne borduurwerk en kostbare stoffen, loerd. Mijn leeuw liet hij echter, zeker
die zij uit het Oosten invoerden. uit ijverzucht, geen haartje groeien.
De geschiedenis maakt melding van Toen ik twee maanden later van Frits
eene zeldzame proeve van borduur afscheid nam, was hij met zijn twee-
kunrt bestaande uit een tapijt van den leeuw klaar de eerste had zich
zijden en goud laken, niet minder intusschen ontwTkkeld tot een wocs-
dan zestig vierkante ellen groot. Er tijnkoning mot zwarte manen. Mijn
was een tuin op voorgesteld met ge- kleine was niet meer m lerven.
borduurde gouden figuren, bedekt Ik waarschuwde Fnts, tevergeefs,
met kostbare steenen de robijn, de Kon half jaar later ontmoetten wij
smaragd, da saffier, de topaas en de elkaar in Munchon. Hij had zeven
parel waren zoo uitermate kunstig leeuwen gedood, waarvan viei man
meter.
Op een Moorsch tafeltje wachtte ons
een dampend kop koffie. Terwijl 'k
dit behagelijk begon leeg te slurpen,
sneed Frits met een Arabisch zwaard
de punt van zijn sigaar af.
Je moet weten, beste vriend
een lichte blos vloog over zijn gezicht
en hij liet zijn blik verlegen over zijn
sieraden glijden Je weet, hm, die
beroerde leefuwenhistories Daar zit
ik nu in een nestje, dat mij opperbest
bevalt, ik heb een goede practijk, ben
in gezelschappen en in de sociëteit
graag gezien
Frits, objectief blijven I
Ik verzeker je, dat ze mij graag
zien. Bij één familie kom ik vooral
veel overhuis. Hij is kantonrechter,
mevrouw een charmante dame, de
oudste zoon bezoekt het gymnasium.
Wel. en ZIJ? wierp ik er tus
schen in.
Verschoon mij alsjeblieft van die
spottende opmerkingen, stoof Frits op.
O, ik dacht alleen maar zoo, zei
ik bedaard.
Dat scheen hem tevreden te stellen,
want hij ging bedaarder voort en
staarde onderwijl op een reusachtig
Bfddiom ah-zwaard.
Ze is op 't oogenblik twintig, zij
en hij begon een lang loflied aan
haar te wijden, da.t in het kort
hierop neerkwam, dat ze helt beste,
mooiste en edelste wezen op dose aar
de was.
een
prijscourant en zeide
- Leeuwenhuid met klauwen, oo-
i, completen muil, prima, franco
thuis, duizend mark.
Ik was bijna plat op den grond ge
vallen. De man schden het te bemer
ken, want hij begon mij weer zijne
ijsbeeren aan te bevelen. Na een paar
seconden had ik mijn zelfbebeer-
sching weer herkregen.
Kunt u mij voor Woensdag tien
nur 's morgens twee leeuwenhuiden
leveren, tweede of derde kwaliteit,
zonder eenige gameering, voor miju
part beschadigd, als ijl- of express-
goed? Maar uiterlijk 10 uur 's mor
gens
De man bladerde ijverig in zijn
prijscourant en bromde
Tijger, tijger, been*, ijsbeer, pan
ter, rhinoceros, rhinoceros hier,
leeuwenhuid, ruw. HmEn u zeide
Woensdag vroeg
Ja, geen minuut later dan tien
uur 1
Hij bracht zijn hand aan zijn hoofd
en rekende na
Als ik er mijn loopjongen mee
stuur, gaat het.
En de prijs
Hij verzonk opnieuw in diep ge
peins, toeij fluisterde hij met inne
mende stem
Tweede kwaliteit, ruw, negen
honderd Mark.
De man moet mij ongenadig heb
ben afgezet, want hij lachte zoo eer
lijk.
Woensdagmiddags marcheerde ik
door de Stationsstraat van Rhein-
berp. en achter mij aan strompelde
een kruier met 'npakopz'n schouder,
dat er uitzag als de loop van een 25
c.M.-kanon, in papier gewikkeld.
Frits was niet thuis. Toen ik het
pak op de sofa had neergelegd kreeg
ik het gevoel eene goede daad te
hebben volbracht, doch tevens
vreeselijken honger.
Ik speelde dus maar voor gastheer
en liet oude Grietje binnenbrengen,
wat er voorhanden was. Frits trof mij
ijverig aan het werk, vloog stralend
van vreugde op mij af en brulde
Hoera Victoria
Jawel, antwoordde ik, hier zijn
ze, en maakte daarbij een trotsch
hij stokstijf bleef staan.
Arlenheim is gekomen."
,Is dit hótel hier uitgestorven!" Nu kwam mijnheer Trop te voor-
snauwde ik hem toe. i schijn, terwijl h ijmet zachte, wellui-
Zeker niet Mijnheer", sprak hij dende stem zeide„Vergun mij, dat
haastig „maar de zaak is deze, dat ik een blik op «deze steenen werp
,Met genoegen.
Hij nam met zijn smalle, fijne hand
en visiteert alles en een armband op en beschouwde deze
j met een kennersblik.
,Dank u zeer, mijnheer de eommis-
van eene gravin, die hier logeert, al j
haar juweelen zijn gestolen, nu is de
politie boven
alles."
,Hm, heel onpleizierig", zeide ik,
terwijl ik al half van plan was, een j saris", zeide hij, terwijl hij het étui
ander hotel op te zoeken, toen de overreikte, „deze steenen zijn ternau-
hotelier op mij toekwam. j wernood twintig kronen waard, ter-
„Maar mijnheer, u zal toch om wijl ik er aan twijfel of mijnheer Ar-
zoo'n bagatelletje niet weggaan", lenheim voor zoo'n bagatelletje een
sprak hij glimlachende. „Ik zal uop dief zou zijn geworden.
de eerste etage eene kamer wijzen
die u zeker bevallen zal."
In liet me overhalen, terwijl ik
j Hij sprak duidelijk en scherp, da
oogen vast op de gravin gericht.
,Dat is onmogelijk riep deze woe
den hotelier volgde, die mijn overjas i dend uit. „U vergist u, mijnheer Trop"
reistasch dragend,
trap opging.
Op de eerste trede kwam ons
vóór mij de j „In het minst niet", sprak de jonge
man beslist en koel. ,,U kan desnoods
een juwelier laten komen, om zijne
slanke, jonge man tegen, wiens bui-opinie te vernemen,
tengewone schoonheid mij frappeer-1 In weerwil van het protest van de
de, terwijl hij mij in het voorbijgaangravin, die verklaarde dat deze ge*
heele historie haar nerveus maakte
en ze haar klacht maar liefst wilde
intrekken, werd door bemiddeling van
den commissaris een deskundige ge
raadpleegd, die de steenen onderzocht
en ze voor onecht verklaarde. Nadat
hij het vertrek had verlaten, ging
met zijn helderen, doorzichtïgen blik
onderzoekend aankeek. Hij werd door
den hotelier als mijnheer Trop be
groet.
Nadat de hotelier mij eene groote,
elegante kamer had aangewezen, liet
hij mij alleen, terwijl ik het mij ge-
zellig begon te maken. Er werd ger j mijnheer Trop de deur sluiten. leder-
klopt „Ik verzoek u duizend maal
om verschooning", zoo begon de bin
nentredende bezoeker „ik ben detec
tive", en wil slechts een vluchtigen
blik in uwe bagage werpen, van wege
deze juweelengeschdedenis hier, U
weet zeker wel
„Ik ben. pas een half uur geleden
gearriveerd", sprak ik koel. „Doch
als het moet, daar staat mijn valies,
mijn koffer heb ik nog niet."
„Het is alles maar voor den vorm",
verontschuldigde hij zich.
„Mag ik u om den deutel verzoe
ken
„Het valies is open." Ik ging voor
het venster staan, en begon op de
ruiten te trommelen. Plotseling hoor
de ik een uitroep van verbazing
„Lieve hemel, wat beteekent dat!"
Ik keerde mij om; toen zag ik den
detective met een geopende étui in die
hand staan, waarin eene menigte
groote, heldere steenen fonkelden.
De detective zag mij aan, en ik
hem. Ik begreep geen tittel of jota
van de zaak.
„Jawel, waarde heer", sprak hij
eensklaps op geheel veranderden
toon. „U dacht zeker ons om den tuin
een zag elkaar verbaasd aan, doch al
vorens de commissaris nog kon spre
ken, keerde de jonge man zich tot
hem en zeide
„Pardon, indien u er niets op tegen
heeft dan zou ik gaarne, alvorens wij
uiteen gaan, eene korte geschiedenis
vertellen, die voor alle aanwezigen
wel tot eenig nut kan zijn
„In Engeland, in het graafschap
Sussex, ligt een oud landgoed ge
naamd Hurlestone", zoo begon hij.
„Vergeef me, dat ik u even in de
rede val", zoo sprak de hotelier „ik
zou voorstellen, dat mijnheer Trop
zijn verhaal tot een volgenden keer
uitstelde."
„Weineen, ik wil hooren, wil hij b
ons te zeggen heeft," antwoordde de ^e:
commissaris beslist-
„Nu dan. Een jaar of tien geleden
woonde aldaar de oude mevrouw
Millred. Ze was heel rijk terwijl ze
o.a. in het bezit was van de groote,
beroemde diamant Geralda. Deze lag
in een ijzeren kistje, waarvan zij zel
ve alleen den sleutel aan een kleinen
gouden ketting oin den hals droeg-
Haar dienstpersoneel bestond uit eens
oude, gehuwde huishoudster, Marie
te kunnen leiden, maar zooals u ziet, i Chester, wier man deurwachter was,
heeft u zich volkomen vergist." de kok Drumont, de kamenier Lucie
Ik bleef den man nog maar steeds Powed, benevens den koetsier RusseL
aanstaren, draaide me vervolgens om Van hen allen was Marie Chester hei
terwijl ik begon te fluiten. j allerlangst in dienst van mevrouw
„Of wij beiden zijn krankzinnig, of Millred, terwijl ze het volste vertrou-
ik ben het offer van een afschuwelijk wen genoot. Op zekeren dag verdween
bedrog", sprak ik kalm. „Wat is u
thans van plan te doen?"
„U natuurlijk arresteeren. Tot
op verder kamerarrest."
„Duizend maal bedankt, alleraar
digst", boog ik ironisch.
Zonder één woord te spreken nun
hij het étui, verliet het vertrek, ter
wijl hij buiten de sleutel omdraaide.
Ik viel op een stoel neer, terwijl ik
uit wanhoop begon te lachen. Als
dief gearresteerd, i k, Edgard .Arlen
heim, chef van een der grootste han
delshuizen van het land. Maar mijne
verdere beschouwingen weerden ge
stuit door het binnentreden van den
de brillant Geralda op zeer raadsel*
achtige wijze. De dame ihad hean den
vorigen avond nog gedragen, terwijl
Marie hare bewondering had geuit
over de grootte en fonkelpracht van
den steen. Toen de oude dame den
volgenden dag naar haar kistje zocht,
zag zij dit tot haar grooten schrik
leegterstond zond ze om de politie,
die een zorgvuldig onderzoek instelde,
hetwelk tengevolge had dat men den
steen tusschen de kleederen van Marie
vond
De oude huishoudster was als ver
steend. Zij bezwoer haar onschuld,
doch te vergeefs, het bewijs was zoo
ld
Efl I
Mij
Mij
Mei
ide
De
i/.j.
Al
ia
root
in 1
üirü
üje'
pre
-si;
iouv
ivaa
Ee
Eei
:ou'
ke
;ïr.:
>ra
chu
fa&i
au
«el
