BIJBLAD VAN HAARLEMS DAGBLAD
f 1.20 PER 3 MAANDEN
OF 10 CENT PER WEEK.
GROOTE HOUTSTRAAT 55.
ZATERDAG 2 SEPTEMBER.
DE ZATERDAGAVOND
HAARLEM'S DAGBLAD KOST
DRUKKERIJ ZUIDER BUITENSPAARNE 6.
IN HAARLEM'S DAGBLAD ZIJN
ADVERTENTIËN DOELTREFFEND.
ONZE ANNONCES
WORDEN OPGEMERKT.
Natuurhistorische
Wandelingen
IN EN OM HAARLEM.
LXXV.
En is de aardappel, die zoo alge-,
meen voorkomende plant, waarvan
de knollen een waar volksvoelsel zijn
geworden, dan niet giftig? Zeker, de
geheele familie, waartoe de plant be
hoort, is giftig, ze kreeg den naam
Nachtschaden, zeker ook al niet
om haar deugden. Alle groene dee-
len van iden aardappel bevatten dan
ook dat vergif. En de andere fami
lieleden al evenzeer. Is die familie
nogal groot?- hoor ik wagen. En
welke zijn de neven en nichten?
Allereerst de .tomaat. D aarvan
kent menigeen zeker ook al niet veel
meer dan de rijpe, -roode vruchten.
De plant zelve verraadt in alle dee-
len groot© verwantschap met den
aardappel; alleen met dit verschil,
<dat de aardappel zijn reservevoedsel
behalve in de groene bessen, ook nog
groote bessen en ook al van dezelfde
kleur vormt de Chinee sch e lam
pionplan t, maar hier zijn de bes
sen verborgen in den verbazend op
geblazen, ook al weer oranjekle-uri-
gen kelk.
Een opmerkelijk verschijnsel is bij
al deze planten de overeenkomst in
de bloemen. Deze lijken zooveel op
elkaar, dat men op 't eerste gezicht
dadelijk de overeenkomst bemerkt.
Onder de planten dezer familie, die
onder bloemen gekweekt worden,
noemen we de algemeen bekende p e-
tuna.
En zoo zijn er nog vele, we kennen
o.-a. nog een doornappel met bruine
of witte bloemen van 18—22 c.M.
lengte <en dan de in ons vaderland en
elders in 't wild voorkomende. Van
de aller giftigste noemen we alleen
het bilzenkruidi, tde bella donna, de
doornappel enz.
J. STURING.
VRAGENBUS.
Aan mevr. S. te H. Denaam
neerlegt in de knollen, terwijl de Cactus Dahlia laat zich gemakkelijk
tomaat dit alleen cloet in de vrueh- I verklaren. Bij de ouderwetscho heb-
ten, die bij sommige variëteiten een ben we stijve hoofdjes, met breede
heele grootte kunnen bereiken. Hoe platte lintbloemen. Een nieuwe soort,
groot die verwantschap wel is, blijktin Mesic-o in 't wild gevonden Da h-
uit het volgende. Toen ik me enkele 1 i a Juarezi, zoo genoemd naar
jaren terug nog bezighield met het een Mexikaanschen president, had
bestud-eeren van de eerste grondbe- lintbloempjes, waarbij dit lint pijp-
j ginselen van den tuinbouw, en ik op vormig opgerold was. Dit maakte die
de kweekerij Zwanenburg alhier een i enkele bloemen ijler, maar toen men
'tiental soorten tomaten met succes er in geslaagd was de bloemen te
/teelde, kreeg ik het idee, om de to- verdubbelen, bleek het, dat daardoor
mia-at en den aardappel eens met el- een los geheel verkregen werd, zoo
kaar te vereenigen, dus eene plant schoon, dat het verre uitblonk boven
te krijgen, die tegelijk aardappels en de ouderwetsc.be. De bloemen, of lie-
itomateu voortbracht. En ik slaagde ver dan de geheele hoofdjes lijken
I zelfs zeer gemakkelijk. Eerst tomaten wel veel op die van enkele cactus-
gezaaid inde warm© kas, toen die er soorten, vandaar de naam.
goed bovenstonden en -reeds aardige j
j plantjes werden van eeh kleinen d.M. j D en h eer K. 'te L. Uit uwe
ongeveer, hracht ik in dezelfde kas beschrijving blijkt vrij duidelijk dat
een bloempot met een aaidappel. i U met die dikke, oranjekleurige bloe-
i Spoedig liep die uit. Van de groote men de Tagetes of Afrikaan be-
I hoeveelheid scheuten liet ik cr een doelt. Het zijn éénjarige planten, eD
drie of vier doorgroeien en zorgde er ze vereischen vooral niet meer moei-
voor, dat ze nieit al te welig opscho- J te, dan die gewone goudsbloemen,
ten. Spoedig was de tijd daar van
de vereeniging, Met een ischerp mesje
den stengel van -den -aardappel recht
afgesneden, ea het overblijvende
stompje voor de helft loodrecht ge
spleten, zoodat de bast slechts aan
éen zijde vaneen ging. Nu zoonjon-
J. STURING.
De Koningin.
Novellette door Kate von Linz.
Als men Ilse Neubert vroeger, toen
ge tomatenplant ook afgesneden" en haar ouders nog leefden, de vraag
eenigszins aangepunt als een wig, deed, wat wel haar liefste wensch
was, antwoordde zij met grappige
beslistheid: „Een stukje land en een
koning en dan ik de koningin van
met slechts een klein stukje bast aan
een zijde. Dat netjes in de half ge
spleten aardappel geduwd, zoodat
(de bast van de tomaat de hast van j beiden." Maar dat was al heel lang
den aardappel completeerde. Nu geleden. Toen woonde zij nog pp een
voorzichtig vastgebonden, en om te j vruchtbaar plekje grondt, van welks
groote verdamping en dan tevens zuidgrens men de Oostzee zag. En
mislukking tegen te gaan alles ge- j alle korenhalmen en bonte bloemen,
plaatst onder een -stolp. De twee op j welke zij daar op velden en wegen
den aardappel aldus gedane entingen. pinkte, groeiden op baars vaders
waren na. verloop van 13 dagen vol- j grond en bodem,
ledig vergroeid. Er werd nu slechts Als men haar thans weer dezelfde
gezorgd, dat de aardappel boven den vraag deed, zuchtte ze even en zei
grond in 't geheel geen scheuten j bedaard „dat ik nog eenmaaal weer
voortbracht, zoodat het bovenaard- j de zee mocht zien en mij in het witte
scha werk geheel aan de tomaat, h,et duinzand begraven, dat zooveel war-
onderaardscbe aan den aardappel
was opgedragen.
En alsof de bladeren van de to
maat nog nooit iets anders hadden
mer is dan de harten der menschen.
En nu was het zoover, dat deze
wensch in vervulling kon gaan. Ze
had spoedig na het examen, de be-
ze bereidden zetmeel en trekking als onderwijzeres aan de
brachten dat naar de vruchten, maar gemeenteschool te Detschau gekre-
evengoed, zelfs in -sterkere mate naar gen. Het dorp lag in het noordelijk-
de knollen van den aardappel. En de ste gedeelte van het Saksenland en
wortels va.n den aardappel zogen hing voortdurend vol kwalijk rieken-
vocht enz. op, wat in de bladeren J de nevels^ die opstegen uit de dicht-
werd verwerkt. Er -kwamen dus goe-j bij gelegen brun'nkol-enmijnen, Van
de -aardappelknollen beneden aande'dè zee en haar bekoorlijkheid wisten
plant en boven -goede tomaten van de de bewoners van het dorp even wei-
varieteit, die ik tot enting gebruikt nig als van de tranen van Ilse Neu-
had. I bert en van het heimwee, waarmee
Een oogenblik is er zelfs in den haar ziel was bezwaard, toen ze na
tuinbouw aan gedacht om ook dit als j den dood van haar ouders den grond
een middel tegen de aardappelziekte waarop ze was geboren, in andere
te gebruiken, daar de tomaat veel j handen over zag gaan. Zij verwón-
sterker is, maar ze heeft- tevens veel derden zich alleen maar, dat de jon-
meer warmte noodig, zoodat er inde ge onderwijzeres het zoo goed met de
practijk toch geen gebruik van is tekinderen kon vinden en zoo weinig
maken. Bovendien zou het nog al
een aardige leunstbewerking zijn ook,
1 H.A. aardappels om te enten.
Een andere verwant, die ons ook
voedsel kan geven is de e i e r p 1 a n t,
waarvan er wel eens de langwerpige
vruchten voor de ramen van fruit
winkels liggen. Ook hier zijn- -tal van
variëteiten, enkele worden alleen ge
bruikt voor sierstruikjes, waar dan
de roode en witte, eivormige bessen
een eigenaardig effect -teweeg bren
gen. Een dergelijk heestertje vormt
de Spaansche peper met de
bekende langwerpige roode vruchten,
doch ook al in tal van variëteiten
gekweekt wordt. Sierlijke heestertjes
zijn de tegen het najaar aangeboden
capsicums, ook wel appeltjes der
liefde, pommes d'amour geheeten,
met tal van kleinere eerst groene,
later oranjekleurige besjes ter groot
te van een knikker. Ongeveer even-
noodi-g had om te leven.
Juffrouw Tilde deed haar over dit
laatste feit soms zelfs de bittersta
verwijtingen. Zij wa"s in dit verban
ningsoord de e enige, waarmee Hse
Neubert omgang hield. Veel opwek-
j king en verkwikking ging er trou-
wens ook van haar niet uitze had,
zoolang het den thans levenden dor
pelingen heugde, hoeden gegarneerd
en voor de meisjes strikken en kra
gen gemaakt. Daarbij was haar rug
krom eu haar verbeelding vleugel
lam geworden. Ils© Neubert had haar
in weerwil daarvan lief en speelde
een weinig komedie voor haar, opdat
ze niet zou merken hoe karig het
dagelijksch ontbijt was. Op zekeren
dag kon ze twintig groote goudstuk
ken op elkander stapelen. Dat was
ruimschoots genoeg voor de groote
vacantie, welke ze in Di-evenow wil
de doorbrengen. Als een gelukkig
kind vloog ze naar haar oude
vriendin.
Denk eens, Tilde, het is bereikt.
Ik zal mijn geboortegrond weerzien.
Heb je wel eens ghoond wat de gol
ven vertellen? Louter sprookjes... lou
ter beloften. Men behoeft de oogen
maar te sluiten, dan komen ze aan
sluipen, grijsgroen, zilverachtig, don
kergrijs en sneeuwwit en dragen ze
op hun koppen alles aan, wat men
maar begeert... gouden sieraden en
hemelsblauwe kammen van tur
kooizen...
De modiste kucht even.
Als men dan de oogen weer
opendoet, is men precies zoo arm als
te voren, Ilse.
Hoe kun je toch zoo spreken De
betoovering blijft immers. Ze zal mij
ook naar Mer vergezellen. Om den
kolendamp leg ik een zilveren band.
Jou kamertje vul ik met zon en jou
zakken met louter' levenslust.
Het smalle gezichtje buigt zich
droevig op -de borst.
Wie weet, hoe lang ik de zon
nog .noodig heb, Ilse.
Wat zeg je daar, Tilde
Och heer, de oude dokter heeft
me zoo bang gemaakt.
Wanne ea* was hij dan bij je
Tien minuten geleden.
En wat heeft hij je voorgeschre
ven?
Och, dat weet ik niet meer.
Tilde, je bent afschuwelijk. Ben
ik niet j-ou vriendin? J© moet staal -
slikken en ophouden met dat eeuwige
prikken nieit waar
Ja, ik geloof, dat hij zoo iets zei.
Hse Neubert zucht zwaar.
Heb jein den laatsten tijd ook
eens weer bericht uit Amerika gehad
Tilde?
Twee jaar geleden voor de laat
ste maal.
Schrijft jou stiefbroer je zelf?
Neen, zijn pleegouders. Och, ik
spreek er niet graag van. Vroeger
heb ik me in het schemeruurtje wel
eens afgemaald, hoe het zal zijn, als
hij in zijn oude vaderland terugkomt
en mij meeneemt naar zijn farm. Ja
ik heb zelfs heel in het geheim aller
lei dingen gekocht, die -op een boer
derij gebruikt kunnen worden.
Kent hij j e wel
Neen, toen onze ouders aan de
typhus overleden, was ik twintig, hij
drie jaar oud. Ik kwam bij een oude
tante, hij werd door een kinderloos
echtpaar aangenomen, dat later met
hem over het groote water ging.
Maar hij denkt soms toch aan mij.
Gegeven heeft hij mij trouwens nooit
iets. Hoe kan hij ook weten, dat ik
zoo oud en sukkelend ben.
Maar je hebt mij toch eens ver
teld, Tilde, dat hij je wilde bezoeken.
Als hij zijn farm verhecht
anders niet.
Maar als hij nu eens plotseling
voor je staat, Tilde, je -onder 't goud
begraaft eoi je zooveel goeds en liefs
bewijst, dat je daardoor de donker
heid van jou kamertje vergeet...
Je idrooint al weer, Ilse. Net als
straks met dat goud eai de turkooizen.
Maar nu willen we eens over jou
■praten. Hoe staat het met het tuiiet
voor de groote reis?
Alles volkomen in orde, Tilde.
Maar d© hoed, kind?
Vroeger liep ik altijd zonder hoed
door de duinen
Dat kan niet best. Jou haar is te
goudblond. Er zouden menschen kun
nen zijn, idie vertelden, dat de kleine
onderwijzeres coquet is. Neen, neen,
ik zal je wel wat goedkoop behan
delen.
En ik geef je daarvoor een doos
staalpillen.
In geen geval 1
Nu, dat zullen wij wel eens zien,
Tilde.
Ilse Neubert knikt een paar hiaal
tot afscheid en verlaat met lachende
oogen het kleine kamertje.
Onderweg ontmoet ze den ouden
dokter, die een gezicht heeft, alsof hij
niets dan azijn drinkt. Hij gaat zijn
levensweg -alleen en heeft in zijn
wezen iets ruws, dat op allen, die
hem voor 't eerst hooren, beangsti
gend werkt. Maar Ilse is niet bang
meer voor hem. Ze blijft staan en
wenkt hem.
Een oogenblikje, dokter, als 'tu
belieft. Wat scheelt juffrouw Tilde
eigenlijk
Waarom wou je dat weten? Hel
pen kun je toch niet
Wacht dat toch eerst eens af,
dokter 1
Daarvoor heb ik veel te veel
andere dingen te doen. Wat haar
scheelt? Wel, 't scheelt haar aan de
gezondheid natuurlijk. Of, als ik je
't meer in bijzonderheden moet ver-
tellen, haar mankeeren 300 tot 400
l m^rk, waarvoor ze aan het strand
genezing zou kunnen vinden. Ze heeft
zoo lang geprikt, dat ze totaal op is.
De Harz is wel dicht bij, maar komt
niet in aanmerking. Ze moet stillig
gen en zich door de zon laten beschij
nen. Ziezoo, nu weet je het.
D-e dokter maakte aanstalten om
heen te gaan.
Ilse Neubert was zeer bleek gewor
den.
Dokter, zei ze bedeesd en een
weinig langzaam, ik zou juffrouw
Tilde graag in staat stellen om aan
zee te vertoeven.
Wat wil je?
Haar het gel-d voor de reis
schenken. Ik wilde namelijk zelf naar
den zeekant... maar dat is volkomen
overbodig. Ik ben zoo gezond als een
Wel, wel, wat u zegt! Weet u terWalter! Kom toch eens hier...
dat goed? leg het haar eens uit... ik kom dade-
Ilse wordt driftig. Ze vermoedt, dat lijk terug, Ilse I
deze meneer iemand van de belasting Weinige seconden later staat in
is of iemand anders, die juffrouw -de opening van het prieel dezelfde
Tilde deze weldaad niet gunt, mis- man, die Use nauwelijks een week
schi-en zelfs wel een schuldeischer, geleden naar de financieels omstan-
bij wien ze haar lint, bloemen en digheden van Tilde heeft gevraagd,
kanten koopt. En weer rust de verlangende blik op
Heel goed, zegt ze op ernstigen haar, welke haar toen zoo verlegen
toon en plotseling bloost ze, wijl ze heeft _gemaakt.
met opzet onwaarheid spreekt. Dok- j Zijn ernstig goed gelaat glimlacht
ter Redmann heeft persoonlijk het haar toe.
geld voor haar in ontvangst genomen, Vergeef me dat ik u heden moet
Ik vraag excuus, dat ik u heb mededeelen, dat de Amerikaansche
gestoord. f stiefbroer liet geld toch niet heeft ge-
Het betcekende niemendalj zonden... de dokter verklapte het mij.
Waarom gaat hij nu toch eigen- Maar bovendien moest ik het ook wel
lijk niet weg denkt ze, als hij haar weten, want die broer ben ik zelf.
visch... ik heb het -heelem-aal niet j maar steeds aan blijft kijken. Ver- j slaakt een gilletje en wil het
noodig. j moeid laat ze zich op d-e bank vallen. prieel uitvluchten. Maar hij houdt
I De oude heer ziet haar opmerkzaam Wat één zoo'n blik toch niet alles haar heel tee der bij de hand vast.
aan. weer wakker kan roepenNog niet... ik moet u eerst zeg-
j - Hoe lang ben je hier thans eigen, j Ze sluit de oogen. Het is, alsof de gen, dat ik nu weer in mijn oud
lijk in dit nest. I zee bruist en de golven het groote, ge. vaderland wil blijven, wijl het mij
I Vier jaar, dokter. j heimzinnige geluk komen aandra- lief is geworden door u! Ik heb een
En er nog geen enkelen keer uit gcb» waarover zij eens koningin plekje gekocht, dat ook u kent. Het
I geweest j wenschte te zijn. j stuk grond, dat in 't Zuiden bij Die-
Neen... ik... ik had me... in 't t De week gaat ten einde. De Zon- venow aan de zee grenst. Tilde zegt
hoofd gezet om het eerst naar mijn dag komt. Ilse Neubert ontmoet dat u daar geboren bent. Daarom
geboorteplaats te reizen en dat was °P weg naar de kerk den ouden cleed. ik het. Wil je nu met mij daar-
misschien wel een weinig onbeschei- j dokter, dat wil zeggen, die gaat al- keen gaan, Ilse
den. j leen, maar achter de kerk langs naar Ze kon hsni niet dadelijk antwoor-
En nu je gelukkig zooveel bij j den ouden nachtwacht, omdat dit de den. Het geluk was te -haastig geko-
efkaar gespaard hebt, nu wil je daar- j naaste weg is. Hij kijkt haar glim- men. Ze koil alleen maar de handen
van afzien en 't geld aan een wild- j lachend en met een geheimzinnige vouwen en onzen Lieven Heer dan-
vreemd mensch geven? j uitdrukking aan, wat hem tamelijk ken, dat ze nu toch „koningin" werd.
Juffrouw Tilde is voor mij geen gek staat.
wildvreemde, dokter. Ik houd van Hebt u den -hoogsten prijs getrok-
haar, en als het haar goed doet, heb hen, dokter? vraagt Ilse hem nieuws-
ik .van mijn geld immers het groot- j gierig.
st© genot. Ik heb er maar even aangero-
Meen je dat werkelijk, juffrouwhen, juffrouw Neubert. Een ander
Neubert? [krijgt hem natuurlijk.
Zeer zeker! Maar ze mag natuur- Wie dan
lijk niet vermoeden dat ik de geef- Den ik misschien alwetend?
ster ben. U moet een beetje me-tvrei- Ik geloof, dat alle menschen in
pen komedie spelen. U stopt haar mnxx
eenvoudig een paar dagen in 't bed, aanzien. Begrijp eens, Dinsdag was Turkije pleegdem
dokter. Intusschen vertelt u haar, dat cr heer bij mij, die deed, alsot v zoover was heeft men
de Amerikaansche stiefbroer zoo on- j ik de rentmeester van juffrouw Tilde natuurlijk laJ van pèr^nm inéeS
«raveer honderd dollars heeft ne.on- was. k«nd, die „verdacht" waren, hetzij
Uit 't dagboek
van een verdachte.
Dezer dagen weid medegedeeld hoe
men op het oogenblik meent de bela-
löLüLii iu gei's te hebben gevonden die den aan-
het dorp ons beiden voor alwetend v,
slag op bet leven van den sultan van
geveer hondend dollars heeft gezon
den, die voor haar op het postkan- i ""j 'om vroegere daden hetzii om
tooi- ter afhaling gereed liggen. U j - Dat dacht ik al U hebt hem op hc, ougenbIik aama of
laat zich voor den vorm door haar toch hoop ik behoorlijk d-e waarheid daaromtrent
een volmacht geven en... overhandigt gezegd? I 0n(ler pers0 ,die d
dVeibv7ekte liegerij I bromt d;e Goeden morgen, juffrouw Neubert i® ™d afu£
oogt taartTmtt th ve^De klok-
toestemmen, dat het voorstel goed is ken luiden nog niet. Als ze haar voet t D.eiUkkie- idee iippft h 1
bedacht ei het monsohenpifcht is in het kerkje wil zetten, snelt de thrtt sftem
om in dit geval de waarheid maar eemge postbode van het dorpje met H t v,n 7ijn v._
op zij te zeiten. - «en telegram op haar toe. Ze scheurt1 T™ Z1'" ™r"
Juffrouw Tilde is buiten zich zelve het open en leest haastig den inhoud. Sultan eens JW0PU t
van blijdschap. Ze houdt een ver- „Kom dadelijk. Reisgeld per bij de uitbarsting van don bom of
bleekt kinderportret van haar stief- draad afgezonden. J beter de helsche machine, en zijn ar-
broer in de hand en kust het. Ze Tude Scjchert." restatie zullen we maar niet vcrtel-
veent en lacht in één adem en neemt Als ze -t gejezen heeft, heven haar len, wat er nieuws is na al hetgeen
als vast en zeker aan, dat Ilse Neu- de kniecn. Wat beteekent dat? Is reeds weid vermeld zal mail zich wel
bert en zij te zamen reizen, -haar oude vriendin misschien erger j kunnen denken en wij vatten dus
Dat gaat natuurlijk niet. Ilse zal in gewordien? Natuurlijk, zoo zal het zijn verhaal op bij lie-t oogenblik, dat
baar donker huisje wonen en bij goed ziju naastjg gaat zjj naar ]iaar ka_ hij reeds een etmaal ondervindingen
weer m den tuin zitten, die door baar j mertje; pakt een paar hij el- j als Turksch gedetineerde bad opge-
bospes met aardappels is bepoot. kaai- neemt 0p het postkantoor het j 'daan.
geld in ontvangst en begeeft ricb op j „Ik kon mij zoo verbaalt hij
Juffrouw Tilde heeft tengevolge I
- owu uutvu/ugoi, til ubgccii-..hiuu up ivuii jiiij nüu veidiaaii nu -
van de weigering d.e zonderlingst© weg naar jlet station, terwijl een jon- niet lang aan mijn bespiegelingen
s-ftdachten misschien schaamt Us-e g€n Jnet haar koffertje naast baar j overgeven, want weer werd ik afzon-
draaft. j derlijk geroepen. Twee gendarmen
In een hoekje gedrukt volgen haar j namen mij tusschen zich in en brach-
oogen het afwisselende tafereel. Boo- ten mij, zonder een woord te spre-
men en bergen, kudden vee en vrisn-1 ken, naar een rijtuig, dat voor de ge
ldelijke dorpjes vliegen haar voorbij vangenis stond. Het was nacht. Waar
als die uren. En boe dichter zij bij zou het nu heen gaan vroeg ik mij
haar doel komt, des te levendiger j af. Misschien was mijn vonnis reeds
wordt de herinnering aan haar kinds- geveld en ging het naar de gerechts-
heid. Met groote droomerige oogen plaats. Het draaide mij voor de oogen.
ziet het verleden op Ilse Neubert neer Toen kwam de Duitsch sprekende
en laat haar in het paradijs, waar-1 beambte, die mij in verhoor had ge-
voor de engel van het heimwee de s nomen.
wacht houdt. Met ons vieren gingen we in het
In de verte blinkt een eindelooze rijtuig en in galop ging hot naar het
spiegel, omlijst door zilveren lijsten verblijf van den sultan,
met smaragdgroen ingelegd... de zee! Toen het maanlioht doorbrak was
Hse slaat de banden voor het ge- het mij, alsof ik afscheid moest ne-
zicht en weent. De engel van het men van de aarde. Mijn ontroering
heimwee wendt zich op het oogen- j trof den Duitsch sprekenden beambte
blik van haar af, omdat ze troost die mij zeide, -dat als vaststaande
heeft gevonden. was aangenomen, dat do misdadiger
Aan bet station Redowen staan j een stroohocd op had, maar er ove-
een paar pakjesdragers en een paar rigens net zoo uitzag als ik. Daar ik
menschen, bij wie men nog in pen
sion kan komen. Juffrouw Tilde is
er niet. Ilse vindt het huis, waar ze
gedachten misschien schaamt Use
zich over haar 'kennis... misschien.
En omdat ze het tegendeel niet kan
bewijzen, spreekt ze er maar niet
weer over.
Juli heeft de teugels van bet be
wind in handen genomen. De men
schen hijgen en blazen onder zijn
heerschappij. Op de bladeren der po
pulieren ligt een dikke laag stof en
de bruine netels krijgen een witach-
tigen tint. Ilse Neubert heeft den
ganschen dag de grijslinnen gordij
nen naar heneden hangen. Alleen
's avonds gaat ze uit, de mijnen voor
bij naar een paar berken, die bij 't
begin van een knollenakker staan.
Veertien dagen van baar vacantie
zijn reeds öm.
Als ze op zekeren avond een weinig
later dan anders huiswaarts keert,
staat van de bank voor haar woning
een elegant gekleed heer op, die blijk
baar op haar beeft gewacht.
Heb ik de eer met juffrouw Neu
bert te spreken? zegt hij, als ze voor
hem staat.
Dat is mijn naam, antwoordt
Ilse verwonderd.
Ik zou graag van u inlichtingen
willen hebben omtrent juffrouw Ma
thilda Selchert. Men beeft mij naar
u verwezen, omdat u, naar men zei,
de ee-nige was, die omgang met baar
heeft.
Juffrouw Selchert is op 't oogen
blik tot herstel van gezondheid in
Redowen aan de Oostzee.
Wel welIs ze zoo vermogend?
intrek heeft genomen, zonder lang
een pet droeg stond mijn zaak nog
niet zoo slecht. En op dergelijke
wijze zocht hij mij moed in te spre
ken.
Achter de Hamidietmoskee i- een
buurt vol wachthuizen en woningen
van paleisbeambten. Voor een dier
huizen hield het rijtuig stil. In de
gang was het een af en aanloopen
zoeken. Stokrozen en verbena's staan
voor de deur en in oen hoek van den
voortuin is een prieel, geheel om
rankt met grootbloemig-e winden.
Daar gaat ze in. uo
Uit het groenachtige halflicht staat van officieren, soldaten en ambtena-
juffrouw Tilde op. j ren. Men bracht me naar een bank
Zij geeft geen uitleg; ze slaateen- jen liet me -daar zitten. Wat zijn het
voudig den arm om de jonge, lieve toch rare lui, die Turken. Zij zien in
gestalte en kust Ilse Neuborts mond. j mij een man, die schuldig is aan een
T, -VT J'j trouwe, edele ziel! zegt ze moord en toch bieden zij mij koffie
Ilse Neubert slikt een scherpe op- zacht. en sigaretten van den sultan. Geen
merking over deze onbesahaden Nu bemerkt Ilse, dat do oude dok-mensch die mij uitscheldt of de vuist
vraag weer m en zegt koelter uit de school moet -hebben geklapt tegen mij bail. Uetiekent dat, dat
wij allen zondaren zijn of gelooven
j Ze is absoluut onvermogend, i en wordt donkerrood.
Het geld voor deze reis heeft Ik begrijp niet, wat je meent,
j een stiefbroer uit Amerika haar ge- Tilde
1 zonden. HahaDe komedie is uit. Wal-
zij aan mijn onschuld Koffie 9n si
garetten schijnen bij hun leven te
behooren, zooals lucht. Ik dronk er
