NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD.
23e Jaargang. No. 6814
'fiKrsefeJteü «Ssge^ka, fcefesSvp oy 2oa= sis ftMeMsgem,
DONDERDAG 14 SEPTEMBER 1905 B
HAARLEM S DAGBLAD
ABONNEMENTEN
PBR DRIE MAANDENl
Voor Haarlem o 1*2C
Voor de dorpen la den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der
gemeente) - «,- 1-30
Franco per post door Nederland „.ceooo»»..,...» 1.65
Afzonderlijke stammers e 0 0.02%
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem B 0.37>|
u 9 a de omstreken en franco per post 0.45
Uitgave der Venncotschajp Laurens Coster. Directeur J. C. PEEREB00M*
ADVERTENTIËN:
Van 1—5 vegels 50 Cts.; iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement
■.Haarlem van 15 regels ƒ0.75, elke regel meer ƒ0.15. Reclames 30 Cent per regei
Qroote letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat
Kleine advertentiën 3 maai plaatsen voor 2 maal betalen.
Redactie en Administratie; Groote Houtstraat 55.
Laüs^mmunaa! Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 724=
Drukkerij; Zuider Buitenspaarne 6. Telefoonnummer 122.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten en door aile Boekhandelaren en Courantiers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën
en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publicité Etrangère G- L. DAG BE Co., JOHN F. JONES, Succ., Parijs, 31bis Faubourg Montmartre.
OORLÖGSVARiA
NEBOGATOF'S ESKADER.
In verband met de jongste,
beschuldigingen uitgebracht tegen ad
miraal Nebogatof, is van belang wat
een Duitsch sprekende arts, die dien
de aan boord van Nebogatof s eskader
(op de Orel) meedeelde.
„De granaten, die wij gebruikten,
maakten wel gaten, als zij troffen,
doch zij sprongen niet uiteen, en gin
gen meestal niet af, terwijl de goed
gemikte Japansche schoten alles ver
nielden. wanneer zij insloegen. De
Orel is een verschrikkelijk voorbeeld
van de werking der Japansche scho-
tenhet is natuurlijk niets dan leu
gen dat dit schip zoo goed als niet
beschadigd zou zijn. Het heeft 57
gaten gekregen, terwijl het boven-
en middendek er ellendig uitzagen.
De schuld van dezen slechten toe
stand ligt in de springstof Pyroxi-
lin, dat door de hitte onbruikbaar
was geworden. Niettegenstaande dit
te voorzien was, en men het reeds
wist toen Port-Arthur verlaten werd;
waren geen maatregelen getroffen.
Aan boord kon natuurlijk niets ver
anderd worden, vooral daar Neboga-
tof in allerijl moest wegstoomen.
De bemanning aan boord van het
eskader bestond uit recruten, die eind
October 1904 in dienst gekomen wa
ren. Deze menschen konden absoluut
niet met het geschut omgaan. Zij
waren wel geoefend, doch niet in het
scherp-scbieten. Dit moet ook bet ge
val zijn geweest van Rodjestwen-
sky, niettegenstaande hij een maand
tijd gehad had tot oefenen in Mada
gascar.
De officieren en minderen hebben
de geheele reis door slechts pekel-
vleesch te eten gehad. Versch voedsel
werd niet gegeven. Aan ijs of frisch
water werd niet gedacht. Kortom, het
is een ontzettende reig geweest vol
ontberingen zoodat de mannen niet
zeer gestemd waren om te vechten.
De schepen waren op 't laatst zoo
met kolen én voorraden beladen, dat
het op bepaalde hoogte zeer sterke
pantser diep in het water stak en
de zwakke pantsering onmiddellijk
onder of hoven de waterlinie was.
Zoo kon elk vijandelijk schot dat
trof, 'alles in stukken doen spingen.
Eu om nu de geheele komedie niet
tot het einde af te spelen en ten
minste het leven te redden van de
arme soldaten heeft Nebogatof, die
een zeer knap man is, zich overge
geven.
Ik moet hier verklaren, dat het
den Japanners niet gelukte door de
hooge zee, niettegenstaande al hun
pogingen, de overvolle reddingsboo
ten op te nemen, booten waarin
plaats genomen hadden de recruten,
die niet konden zwemmen.
Nebogatof, die verdere panieken
wilde voorkomen, heeft menschlie-
vend gehandeld. Het verwijt hem ge
maakt zal wel anders klinken,, wan
neer het blauwboek verschijnt, waar
in verklaard wordt over welke man
schappen en welk materiaal hij be
schikken kon."
De Russische bladen bevatten een
besliste tegenspraak van mevrouw
Nebogatof tegen het gerucht dat haar
man den Mikado verzocht zou heb
ben om als Japansch burger gena
turaliseerd te worden. Schout-bij
nacht Nebogatof zal naar Rusland
ierugkeeren om zijn onschuld te be
wijzen voor de rechtbank, en eerher
stel te eischen. Zijn proces, zoo voegt
men er bij, belooft opzienwekkende
onthullingen te geven, men verwacht
beschuldigingen tegen het marinebe-
stuur en in 't bijzonder ook tegen
grootvorst Alexis.
Voor de rechtbank van de openba
re meening zou Nebogatof, die (op last
van den Tsaar persoonlijkhaet
schande weggejaagd wordt wegens
zijn houding in den slag bij Tsoe-
sjima) veel kans hebben, gelijk te
krijgen. Het spreekwoord dat men
geen ijzer met de handen kan breken,
is bekend op de heele wereld, en mis
schien geldt hier nog een ander
spreekwoord over onwillige honden
en liet vangen van den haas. En te
genover de vernedering, hem persoon-
Tijk aangedaan, staat in elk geval
vóór dezen officier het besef dat hij
ïfTet, toen het volslagen nutteloos ge
worden was, honderden menschen
heeft opgeofferd. Maar of een Russi
sche müitaire rechtbank Nebogatof ge
lijk zal geven, is een andere quaestie.
Binnenland
men vermeld, dat de opoe tjanning het volgend voorstelAfdeelingen,
en overige landsgrooten niet volde- welke een eigen ziekenfonds heb-
den aan het verlangen van den gou- ben. verplichten zich ten opzichte
verneur om hun opwachting te ko- j
i van leden, die van de eene naar de
andere gemeente verhuizen, dezen
men maken, niettegenstaande zij Sënfonds'Jp'te "kernen op
daartoe driemaal m de gelegenheid de navolgende voorwaarden De le-
j den m0eten bij hunne verplaatsing
CELEBES.
In het bijschrift hij het laatste te
legram uit Batavia gewaagden wij
van de beleediging, den resident
Brugman aangedaan. Die beleedi
ging bestond in het navolgende, zegt
de N.R. Crt.
In bet begin van 1904 ging de resi
dent, vergezeld van den assistent-re
sident Engelenberg en den kapitein-
gewestelijk adjudant van Waasdijk,
van Paré Paré naar Baloppo. Of
schoon de datoe van Loewoe zeer
goed wist, dat deze regeeringscom-
missie in aantocht was, werd deze
niet op de gebruikelijke wijze ont
vangen, zoodat de resident kennis
moest geven van zijn aankomst en
-het verzoek deed de datoe te spreken.
Hierop Wérd geantwoord, dat de da-
werden gesteld. Later slaagde men
heter. Den 25sten April 1900 kwam
de gouverneur per gouvernements
stoomboot Snip, begeleid door de Hol
land en de Sumatra, ter'reede ran
Paloppotoen is dien hoofdambte
naar de noodige eer bewezen. Het
zelfbestuur werd niet geneigd bevon
den de heffing van tolrechten aan het
Gouvernement af te staan.
K. V. 1901 (blz. 34). „Het zelfbe
stuur van Loewoe verzuimde in 1900
te voldoen aan de contractueele ver
plichting tot het zenden van een ge
zantschap naar Makasser. Overigens
valt echter op bijzonder gunstige ge
zindheid van dat bestuur niet te roe
men. Politieke besprekingen worden
dikwijls slepende gehouden en een
paar malen moest zelfs ernstig wor
den geklaag-d over tekortkomingen in
de gewone beleefdheidsvormen."
K. V. 1903: „De gezindheid van het
zelfbestuur ten onzen Opzichte liet
nog steeds te wenschen. Wederom
moest worden geklaagd over tekort
komingen in de gewone beleefdheids
vormen.
Een ambtenaar, volkomen op de
gezond zijn, de afdeelingen van welke
de leden gekomen zijn betalen 3
maanden contributie aan die afdoe-
lingen waar zich die leden mochten
vestigen. Bij eventueel verschil van
het bedrag der te betalen contribu
tie kan bij onwil om de soms hoo-
gere contributie te betalen, de uitkee-
ring worden geregeld naar de min
dere contributie. Voorts heeft zulk
een lid dezelfde rechten en verplich
tingen als de andere leden dier af
deeling. Aan dit eventueel te nemen
besluit worde terugwerkende kracht
verleend
door de afdeeling Leeuwarden
In het orgaan van den Bond „de
Voorzorg" worde eene vaste rubriek
geopend voor vraag en aanbod, waar
in door de afdeelingsbesturen ter
kennis der leden kan worden ge
bracht, in welk vak werkkrachten
worden gevraagd of aangeboden in
hunne gemeenten. (Ned.)
DRAAIORGELS.
Muzieknijverheid, draaiorgelin
dustrie.
Vooropzettende dat deze kunst
vorm, hoe weinig aangenaam ook
voor velen, toch ,,in een bestaande
behoefte" des volks voorziet, verhaalt
hoogte van da toestanden op Celebes, de Amster<lamsche correspondent dei-
gaf ials zijne meening, dat waar-1 „N. R. Ct." het een en ander over
schijnlijk in Loewoe één ernstige j dezen tak van kunstnijverheid,
slag zou moeten vallen, maar dat j Deze firma's te Amsterdam, zegt hij,
T a!e Rn,li hAt verzet verhuren die muziekinstrumenten,
daarna, evenals in Bom, het rerzet j D<} ig L Warnies 0p de
gebroken zou zijn. Brouwersgracht, en dan zijn er nog
rnT,„,tn I Nuberg in de Goudbloemstraat, die
CHR. NAT. WERKMANSBOND, j Speciaai zoogenaamde piano-orgels
Hierop werd geantwoord, dat de da-: De Chr. Nat. Werkmansbond hoopt verhuurt, en Cijs in de Palmstraat
i nn 13 en 14 Sept. m het Societeitsge-1 De weduwe Warnies „want de
toe ziek was en dus geen ontmoeting j b(>uw -yan de jlotterdamsche Dier-echtgenoot, die de oprichter der zaak
kon plaats hebben. De resident het j g,aarde zijn ioe jaarvergadering te was, is een paar jaren geleden ge-
toen vragen of hij den kroonprins jll0Uden. Benevens eenige huishoude- storven heeft veertig orgels, oude
niet spreken kon. Daarop werd ge- jijk© .zaken en een referaat van dr. en nieuwe, en dat vertegenwoordigt
antwoord, dat dit dien dag onmoge- e. h. Limborgh van Workum over in dezen tijd, nu de straatorgels hl
lijk was, den volgenden dag ook enz. het onderwerp „hoe zullen wij het "rooter en pompeuzer van aanklee-
zoo is de resident zeven (Tagen aan best onze beginselen propageeren ding worden, een heel kapitaal Want
don nnat irehonden FindSiik zou onder het jonge geslacht", komen o. ei' zijn kleine orgels van met meer
aen piaat Oenoucien. landelijk zou d volgende voor-tellen in behan-dan f 2U0. maar de prijs van de
het onderhoud plaats hebben, maar s crootste is van 1200 tot f 1500.
toen de resident het vertrek binnen-doo= de Reeling AmsterdamJ Voor deze zaak heeft de oude War-
trad, verliet de kroonprins de kamer: j Het hoofdbestuur zorge vooreen; nies den grondslag gelegd door zijn
en liet de Europeesche ambtenaren volledige opgave van alle besluiten, handel in mondharrnonicas, die bij
alleen. Over dit opzettelijk en meer welke door de gehouden jaarverga- over de heele wereld aan den man
dan grof behandelen van een hoofd-! deringen reeds werden genomen.en bracht. Zoo reisde hij een vijftienja-
amhtenaar werd natnurliik te be- doet telken iare opnieuw opgave van ren Amerika rond. ook nadat hij
ambtenaar werd natuurlijk te besiujteJ. door den bliksem getroffen aan
voegder plaatse een klacht mge- j>e Chr. Nat. Werkmansbond beide oogen blind was geworden. Met
diend.
De Chr.
spreke zich uit over het al of niet zijn vrouw, twee 'kleine kindereu en
De Koloniale Verslagen nagaande, Wen=cheQijke van het oprichten van een vreemde knecht trok hij van de
«nn x.,.. ca vakbonden. Indien wel wenschelijk, eene plaats naar de andere en ging,
zoo neme het hoofdbestuur maatrege- toen de zaken wat grooter vlucht na-
len daartoe. men, ook naar Duitschland, Frank-
3. Aan het orgaan „de Voorzorg" rijk of België, om daar orgels tekoo.
worde, als bijblad, een vakblad toege- pen. Want hij had een fijn gehoor,
voegd als uitvloeisel der eventueel en niemand beter dan hij kon in de
op te 'richten vakhonden. orgelfabrieken de beste keus doen.
4. De Chr. Nat. Werkmansbond Maar voor het gezin was het wel
spreke zich thans uit over het begin- een angstig iets. om dien blinde daar
5e! en het al of niet wenschelijke maar zoo op den trein te zetten,
in den Bond van coöperatieOrgeldraaier geboren is er zeker
door de afdeeling Rotterdam niemand. Men komt .tot die brood-
Qlc Het hoofdbestuur stelle pogmgen in winning door ziekte of gebrekkigheid,
opgenomen is en an ki acht blijft, als werk, om afdeelingen te stich- werkloosheid en (zegt de correspon-
zijnde niet in strijd met het politiek ten ondeil Hollanders in Duitsch- dent) misschien wel luiheid ook.
contract van 1887, zond de hadatals- ian{js 0f om aldaar vertegenwoordi- Maar de gebrekkigen hebben bij de
nog bericht van het overlijden, met görs te krijgen voor onzen Bondpolitie die de vergunningen uit-
dc mededeeling dat tot opvolger was door de afdeeling Sliedrechtreikt te-recht de voorkeur,
"■pkozen We Kambo Daëng ri Bom- De afdeeling Sliedrecht acht het ge- De nieuwste orgels zijn waarlijk geen
IT eehJenoote IZ. to opoe tian- wenschf. dat de Bond zich uitspreke peulschilletjes in de behandeling,
pa. echtgenoote \an en p J over v-at wordt verstaan onder „poli- Wij hoorden zelfs een gewicht noe-
ning (kroonprins) en oudste doehtei tiekv en over de Bond blijve bui- men van 750 kilo. En nu zullen de
van den in 1880 overleden vorst van ten de p0]itiek" meeste groote orgels, waarmee wordt
Loewoe." i door de afdeeling Utrechtrondgereden, wel niet zóó zwaar
In het K. V. van 1900 (blz. 37) vindt Vanwege het hoofdbestuur ga uit zijn, maar als een paar slecht ge
vindt men in dat van 1899 blz. 36
vermeld „De vorst van Loewoe over
leed in Maart 1898. Aanvankelijk
verzuimde de hadat van dit overlij
den aan het bestuur kennis te geven,
zooals later bleek in de meening, dat
vhet vïgeerend contract daartoe niet
de verplichting oplegde. Toen echte
aan de Loewoesche grooten duide-
lijk was gemaakt, dat die verplich
ting in het politiek contract van 1860
voede mannen, of een man en een
vrouw, den heelen dag met zoo'n bak- j
beest door de straten hebben gezeuld
en aan het groote ijzeren vliegwiel
gedraaid, dan kunnen ze 's avonds
toch ook waarlijk wel met een gerust
geweten verklaren, dat ze hun brood-!
je in het zweet huns aanschijns ver-
diend hebben.
Daarentegen halen ze vaak_ aardig
centen op, zoodat menig werkman
hen zou kunnen, benijden, en op de
feestdagen ontvangen ze zelfs een
bom duiten. Dan trekt een ieder er
op uit, vergunning of geen vergun
ning. en ze spelen tot in den nacht
toe. Nu dit jaar met den 31en
Augustus was er (te Amsterdam) een
orgeldraaier, die z'n buideltje centen
en klein zilvergeld voor geen 30
wilde verkoopen.
Maar het orgeldraaien is ook al
een seizoen-vak. De „season" begint
na Paschen en duurt tot het laatst
van Augustus. Dan breekt het kwade
jaargetijde aan, komen de schrale
maanden, en voor wien niet tfieeft
overgespaard velen verdienen vrij
geregeld f12 h f 14 per week, dank zij
hun vaste klantjes is armoe troef.
Orgellui, die zonder vergunning
spelen. komen nogal er eis voor.
Iemand die het weten kan verzeker-
de ons, dat er zoo minstens een vijf
honderd in Amsterdam rondloopen.
Worden ze geverbaliseerd en veroor
deeld, dan gaan ze maar zitten. Zoo
is 't van één orgelman-zonder-ver
gunning bekend, dat hij pas 236da-
gen heeft gezeten, en er nu weer
voor 180 dagen in gaat
De huurprijzen van de instrumen
ten loopen natuurlijk zeer. uiteen de
heele gewone met een matig geluid,
afgezaagde deuntjes en een heel po
vere uitmonstering van doek met wat
bloemetjes erop, doen niet meer dan
vijf kwartjes per week; maar de goed
ordinaire, vol zware orkestmuziek,
met een ridder die de maat slaat, en
nymphen, die op harpen tokkelen,
kosten 4, 5 en 6 gulden.
De betaling geschiedt in den regel
eiken avondalleen de onbetwistr
baai' vertrouwbaren en die vor
men de overwegende minderheid
hebben langer krediet bij den ver
huurder, die bovendien ander ris'co
loopt. Wij zagen ten-minste bij een
hunner een paar instrumenten, die
door hun bestuurders ergens in
Noord-Holland pardoes te water ge
reden, en toen maar, zonder meer,
terug waren gestuurd. Ze stonden nu
te drogen, en zagen er allermisera-
belst uit.
De huurder bepaalt zelf, wat hij
te betalen heeft. Bij weekhuur wor
den regendagen niet berekend: en
wie zal uitmaken, dat 't ergens bui
ten de stad niet geregend heeft?
Idem is 't met ziekte-dagen, die ook
niet betaald worden.
De fatsoenlijkste, eerlijkste huur
ders zijn dus de beste klanten van
den orgelverhuurder, en de ande
re.... van den kroeghouder.
BIJ DEN NEUS GENOMEN.
Wanneer je iemand wilt spreken,
dien ze hij den neus hebben genomen
behoef je waarlijk niet te gaan naar
de Oostenburgermiddenstraat no. 21.
Gewoonlijk kun je voor dat doel wel
bij je buurman terecht, als ie er ten
minste over te spreken is, zest de
Tel.
Doch hier was 't 'n bijzonder geval,
'n zéldzaam geval, 'n mysterieus
geval. Hier was 't iemand, !n vrouw,
die letterlijk èn figuurlijk bij den
neus was genomen (men zie ons be
richt in het vorig nummer „Eene
vreemde zaak").
Ze zat rustig, alleen neer in d'r
huiskamerdenk je d'r 'n poesje bij,
en 'n theeketel, denk je d'r 'n gezel-
lig-lichtende lamp bijdónk je d'r
alles bij, wat Jiuiselijk is... Dan kun
je je begrijpen, dat 't 'n bijzonder
geval is, 'n zeldzaam geval, 'n mys
terieus geval, wanneer d'r plotse
ling 'n vreemde man binnenkomt, die
bijna zonder verdere plichtplegingen
de vrouw bij den neus neemt het
geen 'n mysterieus aangrijpen is
haar bewusteloos maakt op 'n niette
doorgronden wijze haar tweehon
derd gulden ontvreemdt uit 'n grof-
linnen zakje
Dan is 't 'n prikkel, om zoo'n vrouw
te gaan zien, te gaan kijken, te gaan
ihoorenEr zijn gevaren aan ver
bonden. Want onwillekeurig heb je
het idee, dat de vrouw je zal beschou
wen als 'n twééden vreemden man,
die nogmaals 'n neus-operatie bij
ihaar zal verrichten, en 'n geld-ader-
lating zal toepassen...
Eerst zijn we dus gaan informee-
ren bij 'n juffrouw, die we vleesch
zagen snijden in 'n winkel. Zoo'n
juffrouw wekt vertrouwen, gééft ver
trouwen. Ze noemde me 't nummer,
en ik werd vriendelijk ontvangen.
De man was thuis!... Dus geen ge
vaarhad ze te duchten. Ze vertelde
me omstandig, geflankeerd door
opmerkingen van buurvrouw, wat ik
wilde weten. I-Ioe de man d'r bewus
teloos had gemaakt; of hij 'tgedaan
had door middel van chloroform in
de gesloten vuist, of door middel van
belezen, óf door middel van een
of ander geheim Sherlock Holmes
middel, wist de juffrouw niet-
Dat de man haar bewusteloos ge
maakt had, zoodat ze d'r nóg niet
goed van was, en dat-ie d'r tweehon
derd gulden ontfutseld had, wist ze
wèl.
En dat is voldoende, zoowel voor
de vrouw, als voor den vréémden
man, die z'n hoed over z'n ooren had
getrokken, en uit de vingers onzer
snuggere politie wel blijven zal...
Letteren en Kunst
JUBILé MARTIN US WOLTERS.
i
i Ter gelegenheid van zijn 25-jaxig
jubileum als toonkuusteuaar was
Maandagavond in de groote zaal van
•het Concertgebouw te Amsterdam
den beer Martinus Wolters een feest
avond bereid. Nadat de liedertafel
Apollo, die den feestavond bad in
gericht (de heer Wolters is haar
eere-lid), op uitnemende wijze eenige
mannenkoren had voorgedragen,
wist mevrouw Engelen-Sewing met
haar zang ,-het phbliek ten zeerste te
bekoren en deed ten slotte de jubilar
ris zelf, die een begaafd violist is,
zich met niet minder succes hooren.
Aan het slot van het concert werd hij
tot het voorwerp gemaakt van een
hartelijk huldebetoon, dat werd inge
leid door mr. van Ogtrop, die, als
voorzitter van het huldigingscomité,
den kunstenaar, onder aanbieding
van een krans en een welgevulde
enveloppe, mitsgaders een album, be
vattende de namen der deelnemers,
EEN VAN MIJN ZOONS
Door
ANNA KATHERINE GREEN.
9)
Heeren, ik heb gewacht om te
weten, wat mijn plicht was. Ik heb
reden te denken, dat, niettegenstaan
de ik een vreemdeling in uw midden
ben, de sleutel tot uws vaders vreem
de daad in mijn handen ligt. Wilt u
mij toestaan, vóór ik mij nader ver
klaar. u een enkele vraag to doen?
De verbazing, die deze woorden ver
wekten. werd gedeeld door den rech
ter, die blijkbaar dacht, dat hij met
zijn vragen redds alles van mij te
weten was gekomen.
Was Mr. Gillespie een man, die
aanleg had voor het tooneel Had hij
het talent van nabootsing, of, duide
lijker gezegd, kon hij aan zijn. gelaat
die uitdrukking, welke hij er op
wenschte, leggen?
In de verbazing, die op deze woor
den volgde, zag ik geen ontkennen.
Vader was een man van talent,
stemde Alfred brommend toe. Ik heb
Cl ai re dikwijls hooren lachen om zijn
vertellingen, die op comediestukjes le
ken, zooals zij zeide.
Dat verklaart het ten deele, her
nam ik weer. mij tot den rechter
wendende. Mr. Frisbie, ik moet uw
toegevendheid inroepen. Toen ik dit
huis was binnengetreden op de roep
stem van het kleinkind van Mr. Gil
lespie, vond ik dien heer in herig
lichamelijk- zoowel als zielelijden. Hij
was angstig, meer dan angstig, dat
hij een wensch niet meer zou kun
nen uiten en niet kunnende spreken
Iton hij moeilijk aanwijzen wat het
was. Maar na veel pogingen wist hij
mij eindelijk te betuigen, dat ik een
papier moest nemen, dat hij in zijn
hand geklemd hielden toen ik dat
gedaan had, dat ik het, opgevouwen
zoo als het was. moest sluiten in- één
van de couverts, die voor ons op ta
fel lagen. Ik had geen reden om aan
zijn wenschen niet toe te geven ik
deed zooals hij gaarne wilde, en vroeg
hem den naam en het adres vaar den
persoon, voor wien deze mededeeling
bestemd wasmaar op dit oogenblik
begaven zijn vermogens hem zóó, dat.
hij den naam niet kon uitspreken. Hij
kon alleen uitroepen „Aan niemand
anders alleen aan aan Hé-
laas hij kon dien zin niet meer vol
eindigen. Maar, heeren, terwijl ik
hier stond te wachten, heb ik bij mij
zelf uitgemaakt, wat uw vader op het
laatste oogenblik nog trachtte te zeg
gen. Uit angst om mij aan geen fout
schuldig t.e maken (want de indruk,
veroorzaakt door zijn wensch als ster
vende. om dezen brief niet in verkeer
de handen achter te laten, was bui
tengewoon groot), besloot ik bij mij
zelf" niet dan na overleg te handelen,
zelfs tegenover hen, die oogenschijn-
lijk veel meer recht op den brief had
den dan ik als vreemdeling. Maar
sinds ik Miss Meredith zag en boven
al sinds ik hoorde, dat u haar Hope
noemt, kan ik niet anders dan tot het
besluit komen, dat de bridfvoor haar
bedoeld is. Want toen ik in mijn ra
deloosheid vroeg of hij ook eenig tee-
ken kon geven, voor wie de brief be
stemd was, voor zijn dokter, zijn no
taris of zijn familie, stond hij op en
hoop was op zijn gelaat te lezen, het
geen ik nu beschouw als eön teekeor
om door de uitdrukking van zijn ge
laat te kennen te geven, wat hij niet
meer kom zeggen. Welke naam onder
degenen, die" ge gewoon zijt te spre
ken, kon dat. het best weergeven
Hope, klonk het algemeeme ant
woord.
Dat meende ik ook. En. mij tot
Mr. Frisbie wendende, voegde ik er
bij Men heeft mij verteld, dat deze
jonge dame de vertrouweling van
haar oom was. Wilt u mij toestaan,
dit couvert aan Miss Meredith te ge
ven in overeenstemming met de op
dracht, die ik meen van Mr. Gillespie
te hebben ontvangen?
Er volgde stilte, die door niemand
verbroken werd.
Toen antwoordde de rechter
Ja, als het in mijn tegenwoordig
heid geopend wordt.
Ik wendde mij weer tot de drie
jongelieden.
Maakt het mij gemakkelijk, en
laat Miss Meredith halen, als 't u be
lieft. Ik voel mij verplicht haar dit
zelf te geven. Als ik mij vergis met
aldus de opdracht van uw vader uit te
voeren, dan zal het althans onder uw
oogen en zonder verkeerde motieven
gebeuren. Hoe weinig ik ook met uwe
familie bekend ben, vermoed ik toch,
dat niemand er meer aanspraak op
heeft dan zij. En u
Niemand gaf antwoord.
Dr. Bennett was al heengegaan om
Miss Meredith te halen.
HOOFDSTUK VI.
Een gelukkige ingeving.
Terwijl wij op do jonge dame
wachtten, nam ik de drie jongelui Gil
lespie met meer aandacht op. dan
waartoe ik tot nu toe in de gelegen
heid was geweest. Het resultaat daar
van was, dat ik George als de eer
lijkste, Leighton als de meest verstan
dige en Alfred als do onstuimlgste in
zijn gevoelens beschouwde.
Miss Meredith kwam spoediger dan
wij verwacht hadden. Toen wij haar
zachten voetstap op de trap hoorden,
greep er zichtbaar een verandering bij
ons plaats. Alleen Leighton bleef zich
zelf volkomen gelijken zij keek. hem
met angstige blikken aan, toen zij
vroeg, wat men van haar wenschte.
Ik begrijp niet wat men nu nog
van mij wil weten, zei ze, met iets.
wat op een angstige zucht leek. Ik
ben nauwelijks in staat te spreken.
Maar de dokter zei, dat ik beneden
moest komen. Waarom kan ik niet bij
Claire blijven
Omdat, lieve Hope. deze mijn
heer, die hier voor je staat, en die,
zooals je weet, bij mijn vader was,
toen hij stierf, zegt, dat hij een brief
heeft, of een ander bericht van uw
oom, die. zooals hij meent, enkel voor
uwe oogen bestemd was. Denk je. dat
mijn vader een of ander bericht voor
u zou hebben nagelaten Heb je eeni
ge reden om te verwachten, dat zijn
laatste gedachten voor u waren, eer
der dan voor zijn zoons? Antwoordt,
wij zijn geheel voorbereid om je „ja"
te hooren antwoorden.
Zij had pogingen gedaan om zich
flink te houden, zonder ergens op te
steunen. Maar dat was haar onmoge
lijk. Met een uitdrukking van den
grootsten angst greep zij hem bij den
vuist, en hem toen aankijkend, fluis
terde zij op gebroken toon
Ja, het kan. Ik heb hem in dén
laatsten tijd vaak geholpen met zijn
brievenschrijven. Moet ik het couvert
hier openmaken en den brief lezen
Eenigszins lomp, ik had haast ge
zegd ruw, antwoordde de rechter haar
beslist
I Ja, mejuffrouw, hier!
Zij was hierop niet. voorbereid, en
haar smeekende oogen vlogen van het
eene gelaat naar het ander, lot zij
weer o.p dat van den rechter bleven
rusten.
-Ik kan niet, bracht zij hiertegen
in. Spaar mij Ik ben niet volkomen
meester over mij zelf. Mijn hoofd dui
zelt ik kan niet zien laat mij er
mee bij het licht gaan, daar ginds
ik ben een zenuwachtig meisje.
Zij was langzamerhand wat verder
van Leighton afgegaan. De enveloppe
beefde in haar hand. en haar oogen,
die zich van George op Alfred richt
ten, schenen te smeeken om eenige
aanmoediging, die zij niet in staat
waren haar te geven.
Ik zou graag de toestemming
krijgen.de laatste woorden van zoo'n
hartelijk bemind wezen te lezen zon
der vreemde oogeh op mij gericht te
weten verklaarde zij eindelijk, met
een meèlijwekkende poging, om uit
de hoogte te doen, hetgeen niet na
tuurlijk is voor iemand van een edel
moedig temperament, zooals het hare.
(Wordt vervolgd).
