-;std?h met ind-
den bepaalden tijd en daarbinnen Toon. onder wiens versleten, blauwe ling bemerkte ze, dat slechts een en- En ge zeidet me, dat ge geen speotie verschenen en moet nu 18 Frans-eten te vorst rekken uit <t» u-„„
schijnt niemand er aan te denken, koetsiers-jas een goed hart klopt, de kei man daar neerlag, blijkbaar een vrienden hadtriep Honorina de Mark boete betalen ken Desondanks" ainaen xioe vrie
dat ik hier sta te wachten en dat het zweep over zijn (vermoeiden Bruin. gewonde een witte doek, waarop oogen wijd opzettend bij de gedachte Dat zal hij niet doen, mijnheel-, mandjes en zakjes» door het ewdiede
koud ïv, satansch koud. Daarbinnen Spoedig heeft hij den stal bereikt, bloedvlekken zichtbaar waren was aan de mogelijkheid, dat ze haar Dan moet hij drie dagen brom- venster van het arrestantetnlokaal
zal het wel lekkertjes warm zijn en waar een kaneraad wel voor hem zal om zijn hoofd gebonden, en zich over schuld zou kunnen betalen en nog men. naar binnen en stegen de heerlijkste
hier., bur!.. als de fooi het nu uitspannen en het paard op stal hem heenbuigen, zei ze: e>en koe koopen -voor haar moeder. Petermann at kalm verder. Entoen geuren naar huiten op. Frans zou dus
nog maar goed maakt. brengen. Zijt ge ziek wat scheelt u? Mijn vriend zou me niet willen hij Zibbia zag passeeren wenkte hij iB 8eei1 geval honger lijden. - Nu
Uit de helder verlichte kamers van Tien minuten later schelt Toon bij De man richtte zich met moeite op helpen om te vluchten, maar 't geld dezen. dat mocht ook niet.
het huis dringen nu en dan de tonen dokter H. aan en als hij tot zijn groo- de ellebogen op en zei zacht: zal hij wel geven Kunt ge me aan Neem de medaille, ga naar Frei- Zelfs kreeg Frans bloemen en an
der piano naar buiten en als de mu- te blijdschap van de meid vernomen Kom dichterbij in het boschje, papier, pen en inkt helpen walde en haal den tuinman Frans. dere' teedere attenties. Vliertakken
riek ophoudt, kan Toon. de kietsier, heeft, dat haar meester thuis is, ver- anders ziet men van den weg af, dat Honorina ging zelf in het dorp een Hij moot bij den edelen heer komen! 'met lila bloempjes versierden den
duidelijk het gelach en de vroolijke telt hij het ongeval en smeekt den o& met mij spreekt. en ander koopen en Ugo Guinaldi In zijn gewone leven was Zibbia volgenden morgen reeds vroeg- het
stemmen onderscheiden. geneesheer hulp te verleenen. En wat zou dat hinderen vroeg besteedde er een heelen morgen aan een echte boer. Wanneer hij echter *t {£erk<a"v?nsiter- De, melodieën van het
Wij kunnen het Toon vergeven, dat De meid gaat naar binnen en komt Honorina achterdochtig. om den brief op te stellen. Des mid- grootè wapen van de gemeente op {varm0Ilica-spel werden hoe langer
er nu en dan een hartig woordje terug met de boodschap: Als je een De man glimlachte even droef- dags gaf hij hem aan zijn trouwe zijn Zon/dlagsche jas had hangen was a°ö weeker en geen wonder, wanneer
over zijne lippen komt en dat hij oogen blik wacht, dan gaat mijnheer geestig. verpleegster. hij ambtenaar en een gewichtige per- z00VeeI hels zijn deel mag noe-
geen geheel on geruimd gelaat toont, aanstonds met je mee. Wat hindert? Men zou mij op- Breng dezen brief bij den rech- soonlijkheid. r/
als eindelijk, tegen tien uur, de buis- Gelukkig behoeft Toon. die brandt hangen dat is alles, misschien ter Giovanni Galli en zeg hem, dat Toen hij 's avonds terug kwam met tw*n!tVv- <^eai S Zondag,
deur geopend wordt, en de familie van ongeduld, niet lang te wachten wilt gij het den lui wel zeggen en ge op het geld wachten wilt. .de mededeeXing, dat in heel Freiwal- «tarrilU fa
plaats neemt. Vlug slaat hij het por- en weldra brengt hij den dokter aan -de duizend gulden verdienen. Maar Bij een rechter zou dat niet de geen tuinman met den naam van den US
tier toe, neemt de deken van het al- het bed zijner dochter, die door de ik bid u. geef mij een slokje water! gevaarlijk zijn? Frans te vinden was, kwamen Dom- Vrooliike scherts en /-me- wrk „r™
tijd nog voortdommelende paard, zorgen der moeder reeds is bijgeko- Het noemen van de duizend gulden De man schudde ontkennend liet bo en Petermann in geheimen raad den tijd van den gestrafte
springt op den bok en met een „vort men en nu kreunt van pijn. deed het meisje aan de kennisgeving hoofd. bijeen, waarvan het gevolg was dat Men deed ook verhalen van uiibre
Bruin, vort" en een zachten ruk aan De geneesheer onderzoekt haar en op het raadhuis denken, maar ze zei Honorina nam den brief aanaan den Districtscommandant een leen, romantische ontvluchtingen en
de teugels zet het rijtuig zich in be- zegthet kind is op een stuk glas niets. toen ze weg ging drukte Ugo Guinal- uitvoerig schrijven werd gericht. doorgezaagde tralies Frans echter was
weging. Gelukkig is dé afstand niet gevallen, wat haar een leelijkewond Zij ging in huis en kwam een di haar zwijgend de hand. i Na eenigen tijd bracht de posteen te hoffelijk om het werk van zijn
groot, want Bruin is oud en moe van in den arm heeft veroorzaakt. Als er oogenblik later met een melkkan te- Nadat ze den volgenden morgen brief van den Landraad waarin deze vriend. den smid, aan dergelijke
liet dagwerk en de straten zijn glad. geen wondkoorts bij komt, zal het rug. Toen de man de kan in één den brief bij den rechter had af ge-- bezwaren tegen Dembo's schrijven krachtwerktuigen bloot te stelten. En
Weldra heeft Toon zijn ..vrachtje" af- echter wel schikken. teug geledigd had, zei Honorina be- geven, werd ze in een fraaie kamer aanvoerde. Genoemde Frans moest dan200 kwaad had hij liet nog
gezet en met een hartelijk ,,welbe~ Na zijn zorgen aan het meisje be- daardgelaten, waar haar wijn en boter- zich in Frei walde bevinden en niet
dankt, mijnheer" den gulden, die hem steed te hebben, verlaat hij de wo- Zijt ge Ugo GuinaJdi, die op de hammen werden voorgezet. Eerst te- moest gevonden worden. Alleen Tine, die steeds op de bank
al® fooi in de hand wordt gestopt, in ning, met de belofte, morgen terug soldaten geschoten en de kazerne të gen den avond trad de rechter de Dembo wierp den brief verwoed op slQnd,_ iom Frans tocli maar te kun-
zijn vestzak geborgen. te komen om eens te zien, hoe het San Onofrio in brand gestoken heeft? kamer binnen en zei: den grond, raapte 'hem echter na ?en z'on> beviel liet geval mandei'.
- Vort jongen, nu jij naai- den gaat. I Wie zegt u dat? j Uw mededeelingen zijn juist be- ©enige seconden weer op en riep Pe- moest steeds denken aam de roo
stal en ik naar moeder de vrouw. Het was een treurigen nacht, die Een inwendige stem maai' ge vonden, wilt ge het geld tegelijk termann. Petermann riep Zibbia en WT®rulr» waarvan ze op de kermis
volgde, want Mientje kreeg koortsen, hebt van mij niets te vreezen. meenemen? deze wist te vertellen, dat er wel 'e®n€ afbeelding-had gezien. Ja. ze had
Moeder de vrouw zit intusschen de had voortdurend oppassing noodig. De man zweeg, en voor de tweede Als ik mag, heel graag. ant- een wagenmaker Frans in Freiwalde ^rro/i vannacht van gedroomd,
thuiskomst van Toon af te wachten. Toen de dokter den volgenden mor- maal vroeg Honorina, hoe hij daar woordde Honorina, niet wetende, vara woonde. Het. was mogelijk dat die in- rapporteorde Po-
Het is een schamele woning, kleinen gen kwam, ontveinsde hij den ouders gekomen was. welke mededeelingen hij sprak. dertijd tuinknecht geweest was. m'yn3heid
bekrompen maar het karige huis- niet. dat het een lang ziekbed zou Ik had mie in het bosch van San Zorg ervoor, dat ge het geld Ondereen vloed van verwenschin- - a11pq
raad is proper en net en alles loont rijn. Vito verborgen maai' was daar niet niet verliest, zei de rechter, toen hij gen gelastte Dembo hem maar weer Uitstekend' Tk mn>t
aan, dat hier orde en spaarzaamheid Toon liet hem uit en verlegen zijn meer veilig. Toen heb ik me over de haar verliet. zijn Zondagsche pak aan te trekken, hem nog- wel ziin dank owliSw
zoeken tegemoet te komen aan de ge>- pet tussehen de ringers ronddraaien- vlakte gesleept, en uitgeput viel ik Als in een droom ging Honorina op de medaille op te doen en naar Frei- voor de vriendeliike hebandelrnW'
ringe inkomsten. Een kleine potka- de, zei hijhier neer. Eerst dacht ik er nog aan weg. Toen zo eindelijk thuis kwam, walde te gaan om een onderzoek in Dembo kuchte
chel doet haar uiterste best om in Dokter, ikik wou u wat ver- naar dat hui® te gaan en de bami- klom ze het eerst naar den hooizol- te stellen, 's Avonds bracht hij de Is alles nu weer in order'
het vertrek een aangename warmte zoeken,... hartigheid der menschen in te roe- der, en zag ze. dat de zolder leeg boodschap mede, dat de wagenma- —Tine brengt het ,eten dat Frans
te verspreiden, een poging, die vrij- Ga je gang, Jaspers. pen. was. ker do bewuste persoon was. Maar 18 niet op heeft gekund, naar'"do varkens,
wel gelukt als zij eindelijk begint te Wel. dokter, u moet weten, dat Gelukkig, dat ge het met ge- Zij vermoedde een ongeval en be- Maak boete was hern te veel geld, Frans zelf beweerde, dat bij zooveel
blozen door de hevige inspanning. ik 's winters weinig verdienste heb, daan hebt. Maar ge zijt riek en vond liep ze het buis binnen. Haar waarom hij maai" liever 3 dagen wil- mogelijk had gegeten, maar h'eusch.
Nu wordt het hier goed. zegt en dat misschien de kostenhoog bebt verpleging noodig. moeder kwam haar met ontdaan ge- de zitten. Dit zou toch zoo erg niet bij kon niet alles op en men moest,
vrouw Jaspers tot Mientje. haar aar- zullen worden; aJs.... als unuwach- Het medelijden, dat uit haar oogen laat tegemoet met die woorden: zijn. Zaterdagmiddag te 4 uur zou bem daarom niet ondankbaar noe-
dige, veertienjarige oudste, kwam va- ten wilt tot den zomer met de.... sprak, bracht een voclitigen glans in O, kind, ze hebben den oproer- hij zich melden, want dan verzuimde m0n-
dor nu maar. Goed. Jaspers, heb daarvoor de zijne. maker Ugo Guinal'di op den hooizol- hij tot Maandag niets. i Ddmbo kuchte nogmaals.
.Ta. moeder, ik wou dat hij maai' geen zorg. Ik wil geen woord over Ge deedt beter, mij aan mijn der gevonden zoowat twee uur na- -- Waar aanmelden? vroeg Dem- En de traliën
thuis was bet vriest buiten hard en die zaak hoeren. Morgen kom ik te- lot over te laten en de duizend gul- dat ge weg waart kwam de politie bo. De traliën blijven, besliste De.in
vader, op dien open bok en met dat rug. den te verdienen. Ik heb bet aan- hem zoeken. j —Wel. hier. bij den burgemeester! bo'kunt nooit weten, of ze riiet
Jan ge wachten soms voor de huizen, Mientje nam langzaam in beter- plakbiljet gelezen op een tuinmuur, En hebben ze'hem gevangen ge- Dit had hij reeds onderzocht. Drie n°8' eens noodig zijn.
tal zeker wel naar hui® verlangen. schap toe. dank aan de goede zorgen toen ik hier heen kwam. nomen? vroeg Honorina zacht. daigen arrest moest men ondergaan,
Het wordt laat vanavond. Een en den ijver van den braven dok- Het meisje schudde weigerend het Ja maar wat scheelt er aan, in de plaats waar men woonde en om M
akelig baantje koetsier bij een stal- ter H. hoofd. kind. bij den genadigen lieer thuis te moe- iTlUCuCFlItlUC.
iiouder. Mientje, ik wou dat ik een Deze was nu verscheidene malen in Tegen den prijs van een men-, ten brommen, zou ook wel niet zoo Uit het Duitse h
beetje brandewijn had voor vader, de woning van Toon Jaspers geweest schenleven wil ik geen geld verdie- Toen Honorina 's avonds plotse- erg zijn. Het was toch algemeen be-
maar er is niets meer in de ÊLesch. en het had' hem getroffen, hoe alles nen maar hier kunt gei niet blijven, ling op een gedachte gekomen, het kend, dat deze zelf al eens vesting-
Boe laat zou het wel zijn, Mientje? in huis regelmatig en ordelijk toe- Valt u 'tloopen moeilijk? geld natelde, d,at Ugo'® „vriend" straf gehad had. Een oude heer kwam uit liet hotel
Niet ver van tienen, moeder. ging; een soort van ruwe beschaving Ugo glimlachte even. haar gegeven had. bevond ze, dat hij Zibbia verwijderde rich om de tee- pruber. Terwijl hij liet schuim van
't Is wel wat laat, anders.. liet zich overal zien en tussehen 77 Een beetje wel. Ik voel dat ik haar niet vijfhonderd, maar duizend kenen van ambtelijke waardigheid jpt' koele bier, dat hij zooeven genoten
Kom, moeder, ik ben gauw op Toon en zijn gezin heerschte een mijn einde nabij ben. Bovendien gulden, het aanbrengloon had ge- weer aan den kapstok te hangen, uad-, nog van zijn afhangenden, snor
den hoek en zal mij er warm instop- toon van hartelijke genegenheid, dien weet! ik ook niet, waar ik heen. zou geven. Dembo en Petermann zagen elkaar ^Vlsc'. S111# Kij op zijn fiets ai, die
pen. Vader gaat nooit naar de lier- bij slechts zelden in de woningen gaan. 1aan, of ze het in Keulen hoorden ljzerf11 standaard tussehen een
berg en een klein glaasje brandewijn der armen aantrof. Ik wou, dat ik u bij, ons in huis p<,n ïrrnnltilrtt donderen. ge heel e reeks andere rijwielen etoqd.
zal hem zeker goeddoen. Het ruwe, maar eerlijke en open kon brengen, maar moeder zou d5- LCI! VEUUHjKC I Maar ik heb toch <*een gevan- tri?™? eeu
Het goede meisje is reeds opge- gelaat van Toon, de verlegenheid, reet aJLe3 aan de buren vertellen. 1 fipvan<*i»nsplian ganisWel heb nog toe Peteraaann rfl wf 1 ,,aar'
staan gTheeft een-wollen doek "Sn waarmede .hij zon oprecht den ge- - tt dank n zeide de gewonde. I UCVaOgeilSCIiap. fk ben lmmeOT 6r°L¥ op
■hoofd en schouder geslagen. neesheer z.jn bekrompen omstandig- -Laat me hier hggen de melk om spitsboeven te ontvangen. VL door z™vaan TeïSdebïft
Vrouw Jaspers geeft haar enkele beden had kenbaar gemaakt, hadden heeft me goed gedaan, ik zal mis- De riddergoed-bezitter Dembo kwam —Maar dat. is ook niet noodi° ter zich'hiram m I - u
centen in de hand en met het kleine een levendige belangstelling bij dezen achten wel wal bij komen en dan to- van het raadhuis en wilde juist de edele «heer. Alleen hebt u een paar verfrischte
fleschje onder haardoek verborgen, opgewekt. gen den morgen verder zien te veranda van zijn woning binnenstap- traliën noodig. want zonder dat gaat, —Ziedaar beste ion° en zeide hii
snelt Mientje dapper naai- buiten, de Jaspers, zeide hij op den dag komen. pen, toen hij de postbode inde dorp- het met 8 'terwijlliiTdenlde&een twee-nfév
koude straat op. De drankwinkel is zijner laatste visite, ik behoef niet Neen. hier kunt gei niet blijven! straat zag aankomen. 1 Er waren echter nergens' traliën te uigstuk toereikte
■spoedig bereikt, hel fleschje half ge- meer terug te komen, je dochter is Ge hebt afl koorts enden heelen wolk ovOTtrak zijnvinden. Dembo had het toch nooit Era terwijl hij zich met de nooëige
vuld en Mientje haast zich naar huis, zoo goed als hersteld. nacht hier liggen zou uw dood zijn. ^nra«a»r wmw.was een ongineri noodig geoordeeld zijn vensters met omzichtigheid, zijn corpulentie ira aan
waai- vader misschien reeds waclit, —Och, dokter hoe u te bedanken, Tk ben gewoon s nachts buiten {J® A ^aaff Dat wil hii tralièn te sluiten. Alleen het merkhig nemende, op zijn fiets eet te.
Het is glad op straat, glad. donker voor alles, wat ge voor het arme te blijven, zei Ugo Gumaldi met een S JSi goeden RreS ill raampje van de wijnkelder maakte dacht hij, wat een aardige kleine jon
en eenzaam. Het meisje loopt voor- kind gedaan hebt. Van den zomer, weemoedig lachje. n dat nie't, deze antinathie was uitzo.ndering, doch daarin kon hij §'m dat toch was.
eichtig, maar glijdt toch telkens uit; als...» Gij kunt op den ouden hooizol- geenen deeië persoonlijk Ze gold Ffans toch niet drie dagen opsluiten. Lucien Habei-le bekeek het geld-
halverwege op haar terugweg stnii- —Zeg eens. Jaspers, dat komt wel der boven den stal een onderkomen echter de inrichting van liet postwe- Neen, dat mocht niet, hij was al- stukje' stralend van geluk en wischte
uit haar koud© hand en Mientje valt terecht. Je verdient niet veel. is't vinden, zei het meisje plotseling, zen Die verafschuwde hii tijd een goed 'heer voor zijn lieden 2ich bet zweet van het voorhoofd. Hij
Rinkink Haar arm is terecht geko- wel? Kom ik zal u helpen Wat voor nut trok hij er van' geweest en dan... de wijn opdiat geduldig naast de fiets in de zon
men op de flesch, die in stukken —Neen mijnheer, 's zomers als Honorina ging eerst den weg op om Bloedverwanten had hij niet, zoodait ver,stond hij absoluut geen ®taaJ1 wachten, terwijl zijn makkers
breekt. Rinkink vader zal zijn het druk is en er veel fooien afval- te zien of er niemand aankwam en zijne particuliere correspondentie ui- grappen. Zijn wijn was hem alles en ,ovai1 °PU trappen van hei stadhuis
verwarmend glaasje moeten missen ten. gaat het wel maar 'swinters... hielp toen den man. hem half in terst beperkt was. En mocht het eens hij was een kenner. m rt stl schaduwTijke zij'straat
en erger nog: Mientje heeft zich be- Zou je bij mij in dienst willen ha,ar sterlce armen dragend, hel klei- voorkomen, dan behelsden deze ©pis- Maar traliën daar was toch wel S un knikkers speelden. Zij
zeerd ernstig bezeerd: een groot zijn, Jaspers? Ik heb een koetsier 11e eindje naar de schuur afleggen, tel s meestal geen aangename tijddn- aankomen aan. De smid, wien hij dI'if in^An,.-mHun op' n
Stuk glas is haar diep in den arm noodig tegen de volgende maand. Er is hoven stroo genoeg om op gen. Enfin, dat was hem te vergeven, zijn meening hieromtrent vroeg zei- rA, - Plotseling den rijweg ovev-
gedrongen. Tien gulden in de week vast, zomer te liggen, als ge maar in staat zijt rekeningen, och er zijn meer men- de. dat hij wel vooreen paar 'tra-
Zij wil opstaan, maar met een en winter, en vrije bovenkleeding. op -die ladder naar boven te klimmen, sehen, die daar niet van houden. De liën kon zorge» op den bepaalden1 Wf ,dion ïïrL tkiif 1 1
zachten kreet Aan pijn valt zij weer Staat je dat aan? 1 Ugo Guinaldi's oogen volgden couranten las hij ieder en dag met tijdal te solied behoefden ze niet oudste'
neer en blijft roerloos op den hard Tien gulden vast! Dat wasweelde iedere beweging van het meisje als- minder belangstellmg. Wat konden te wezen, want Frans was een zacht- om, Turijn u-mt Hat Sta f'
bevroren grond liggen. Enkele roode voor Toon Jaspers, dieniet wist hoe of ze een engel geweest ware. Kem die rnziemakerijen m Oost en aardige kerel en uitbreken zou hij in gen door ■ziin volharding nu roetVeen
bloeddruppels teekenen zich scherp 'den braven dokter genoeg te bedara- Nadat ze haar beschermeling ver West, die partij-kwesties en die finan- geen geval. halve mark verdiend hrni was een
af op de blanke sneeuw. ken en met blijdschap het aanbod bonden had, keerde zij in huis terug. aan^raïme ^a^ee^courSt De beide diöT1^boden van Dembo beurtenis. Nadat Lucien op een trede
Een politie-agent die zijn ronde aannam. De oude vrouw verwonderde richer a;«jse'name aat een com ant hadden natuurlijk medelijden ge- rittend, uit zijn tamelijk kleinen
doei, vindt haar bewusteloos uitge- over, dat ze zoo opgeruimd haar be- iik 1 VtitnoeS met den a,ririe Frans. Vooral broekzak met eenige omslachtigheid
strekt op den kouden grond. Wat aan Toon Jaspers heeft nu sedert vele zigheden verrichtte. W<5 had Mi rSiTn^fff and25 vtn 111X0 wa,s er8 mel hem begaan. een stompje griffel, een paar stukjes
te vangen? Hij knielt neer en heft jaren dokter H. door de straten der -Kind, zei ze. je ziet er zoo ge- de post te verwachten la dteiitstiik Te vier UUr Zaterdagmiddags ver- zilverpapier, wat bonte steentjes en
liet meisje, dat altijd nog onbeweeg- stad gereden. Hij heeft het goed. lukkig uit, als dit in maanden niet Maar hieraan had hii nneenon- scl>een de delinquent onder geleide eenige knikkers voor den dbg had'ge
lijk ligt. half op. Hij kijkt rond, of Mient je is getrouwd en de andere gebeurd is Begint Tonic beter te be- gemotiveerde wiize het land in één van Zibbia in ambtsgewaad. Het haald, kwam eindelijk ook een z-ak-
hij ook iemand ziet, die hem hulp kinderen passen goed op. Vrouw vallen. woord, hij kon ze niet zien' of zijn "'eele doop liep achter hen aan. d°ek te voorschijn, waarin hij een
kan bieden. Niemand in de verlaten Jaspers is recht gelukkig in het aar- Toen de naam van den rooien humeur daalde 0ogenblikkelijk eenige Frans maakte een goeden indruk, aautal koperen'muntstukjes geknoopt
straat. Ha, in de verte ziet hij het dlge, nette huisje, dat zij nn be-- Tonio door haar moeder genoemd graden onder aiul. hij droeg zijn beste kleeren en groet- Kad.
licht van de lantaarns van een rij- woont. Aan iedereen, die het hooren werd, betrok het gelaat van het 0 Dat ze hem burgemeester gemaakt te een ieder recht 'hartelijk. Tine TT I waalfen een halve stuiver-
tuig, dat langzaam nadert. wil, vertelt Toon. welk een lot uit de meisje weer. en eerst 3 avonds, toen hebben nu ja, dat was onvermijde- brak in een luid snikken uit; het fAA AJApi it grootste jongen, ter-
Ho koetsier, halt! roept de loterij hij heeft getrokken toen hij haar moeder «Hiep en ze met een lijk geweest in zijn positie. Maar van sneedt haar door de ziel, dien ar- ij' h l - liaar Top
agent, een vrachtje, datje eens even op dien kouden, ongelukkigen win- schotel melk en brood naar den hooi- al die paperassen moest, men hem men jongen zoo te zien. vertelde ze £,0U
naar het bureau moet brengen, een ter,avond zijn glaasje brandewijn zolder ging, kwam de opgeruimde bevrijd laten. Een pakket met akten aan Mina, de tweede meid. itens v^r piennig rei zijae logoc-
arm kind. dat hier voor dood op den missen moest. En urenlang kan hij trek weer terug. liet hij minstens een week lang lig- Petermann stelde den delinquent hPrhR.qiri/r
grom! ligt. uitweiden over den lof van zijn bra- Honorino en Ugo Guinaldi vonden, gen zonder bette openen en indien m arrest en sloot de deur. vloeide over van trots S?ÏS?
Toon. want hij is 't. is al van den ven meester, voor wien hij door een dat de dagen snel voorbij gingen, de landraad niet een persoonlijk Eenige minuten later ging Dembo dat hn van Vol(i<mnin<3 7nrhitp mAn
bok gesprongen om de behulpzame vuur zou loopen. Met allerlei huismiddeltjes had zij vriend van hem ware geweest, zou zic?h overtuigen of alles wel naar be- bet geld weer in een punt van riï 11
hand te bieden. Hij bukt zich over P. N. C. zijn wonden verzorgd, maar zijn ge- iiij waarschijnlijk hierdoor reeds in hooren in orde was. Op zijn vraag zakdoek knoopte zooals hij dat' wel
het meisje heen en ..Groote God, nazing, die goed vorderde, was in de grootste onaangenaamheden zijn of Frans nog iets te kort kwam, ant- vara de marktvrouwen gezien had En
Mientjeroept hij uit. 7iln Hiiil/Ka ar hoofdzaak aanhaar zorgvuldige he- geraakt. Zoo verschoof hij zijn woordde deze. dat hij gaarne zijn op de vraag der anderen: Wat zul
Wat. ken je het arme schaap? £*IJtï L/D.IIKlidalTlClU. handeling te danken. ambtsbezigheden steeds van den harmonica bij zich zou hebben, ten- je met dat geld doen'" antwoordde
f?raagt de agent. j Met wifl-novcrt*iiw TocIx werd het meisje door zware éénen dag op den anderen, totdat hij emde den tijd met muziekmaken te hij vast besloten
Mijn eigen arme Mientje Och, d bewoners van hPt d?,>iT rif zor° geweld. Sinds twee jaar reeds eindelijk notens volens zijn kunnen bekorten. Hij zou den gena- Ik ga wat voor moeder koopen
God, het ongelukkige kind! volgende kenni=gevdur weikfl LI waren ze de huishuur schuldig en verroeste pen in den inktpot doopte dl.Sen heer er zeer dankbaar voor Hij overlegde, dat liet 't best zoude
Voorzichtig nemen de beide man- hp{ Wnaf,T?'. *7° 7^"," de huisheer had gezegd, dat als ze om de stukken, zoo goed en zoo Z1ln als hij hem hieraan zou willen zijn, als hij zijn moeder vroeg, wat zij
nen het meisje op en leggen het in pjgw aange- dozen iceer piet betaalden, ze onver- jjwaad het ging, af te doen. helpen. het liefst wilde hebben. En, terwijl hi j
de vigelante. De agent, een goed1-, biddellijk op straat gezet zouden wor- Als hij hiervoor Petermann nu Een oogenblik bracht deze vraag zich met rechtmatigen trots haar ver-
hartige kerel, neemt naast haar' DUIZEND GUI DFN RFroONTTvT den- De arme Honorina wist heel maar gebruiken kon Maar dat ging Uembo een weinig in verlegenheid, rassing voorstelde, wanneer hij haar
plaais en legt het bleeke kopje met vo d„ncr,T1pri die ir> Xnt knvm- goed, dat ze Tonio niet huwde. Hoe heelemaal niet. Hij dacht na en kwam tot de slot- zooveel zelfverdiend geld liet zien, hol-
aorg tegen zijn breede borst om het rG0 gUINAI'di inM^htinapn' fi meer de tijd naderde, des te meer Secretaris Petermann kon beter s°m' dat muzie,k heel goed te veree- de hij, zoo hard hij kon, door een
kind zooveel mogelijk voor schokken geven riin aa houdfn- ten drukte lxaar de &edachte dat haar met de mestvork omgaan dan met de dA 'sLre^gheid1tki1r xvet nauw steegje naar de Neukuchplatz,
te bewaren. T0011 neemt zijn ouden IpvoAp hphhprf len moeder op straat gezet zou worden. P0n, en het was den man heusch Daal°m tiet hij Frans dan ook de har- waar hij wist, dat zijn moeder zijn
Bruin bij', den teugel en brengt zijn c En toch kon ze er niet toe besluiten, pjet kwalijk te nemen. momca brengen. Toen de burgerva- zou.
treurige vracht stapvoets, niet naai- Natuurlijk werd er ampel en breed haar jawoord te geven. Zoo kwam het dat beiden èn bur- ff sav°mTs op de veranda zat. Lucie Haberle was vandaag niet zoo
bet bureau, maar naar zijn schame- over den gezochte gesproken. Ieder- Ugo GuinaJdi. die van dag tot dag genieester èn secretaris in een ver- de ooren harmonica-inuziek hem /rilw hS?f<ï£
Ie woning. een wist, dat Ugo Guinaldi de man meer aansterkte, bemerkte haar kom- bitterden strijd leefden met de hee- Franseo^lde o0pfi tTpI wip cri,1w EfCeL irtrnnïn «ff
.Als hei rijtuig voor de deur stil- was, die de jongste revolutionaire m er en vroeg haai-, water aara nen van de groene tafefl. hem het ^tenL FreiheitSte nlSf A.SSS"
houdt, wordt deze geopend en vrouw woelingen in Lombardije had ver- scheelde. Toen vertelde ze hem haar Bremke was na eerbiedig gegroet ineine" af De oude Dembo stond on delden liet zii de haraden in dSi
Jaspers komt naar buiten. j wekt en het volk tegen de regeering zorgen en verzweeg ook haar tegen- te hebben de veranda binnln g4tapt ™e7£xnl om weeLrifto wSrtof sSïot'riSen.3
Toon had opgestookt. zin in eeft huwelijk met den rooien en legde de verschülende couranten toen Frans „Holzauktioai' in Grane- Een half afgewerkte krans was op
Stil, vrouw, schrik niet, ik—Het zou je geen moeite kosten Tonio niet. voorden genadigen heer op tafel wald" inzette. den grond gegleden. Maarzij merkte
breng Mientje mee; wij hebben haar jullie huur te betalen Honorina-, als Je zult mot dien man niet trou- neer. Daar Petermann reeds ter ruste het nietzij sprak reeds geruime®, tijd
op straat -vinden liggen, buiten wes- je dat sommetje kon verdienen, zei wen, zei hij met overtuiging doch Ik heb ook een brief van den was gegaan, voelde Dembo den lust in niet blozende wangen en van opwin-
ten, als.als ze niet dood is. een oude marktvrouw tot een ernstig dat was ook alles. Honorina had Districts-commandant, edele heer. zich opkomen eens een kijkje te gaan ding schitterende oogen met deraijon-
Waarom het kind "nog zoo laat de meisje, dat in 'haar nabijheid stond, van hem meer deelneming verwacht, Dembo bromde in zich zelf. nemen EnDembo kon zijn oogen gen bediende van een kruidenierszaak
■traat op gestuurd'? I Ja, we zouden het goed kunnen en voelde zich een weinig ontstemd. Heb ik nog iets mee te nemen ui et gelooven. De knechts en meiden naast wien haar plaats was, eerste ran
O Toon. mijn ami. lief kind! gebruiken maar ik zou het toch niet Toen ze echter den volgenden keer Een hoofdschudden was het eenige dansten op de maat der muziek. Al- de rij bloemenvel-koopsters.
bet was voor jou, dat ik het deed. jdoen. Ik zou liever arm blijven, dan bij hem kwam, begon hij er weer antwoord. teen Tine bewoog rich niet. Die stond Na bijna zes jaar zag zij vandaag
Het nuttelooze van verdere klach- een medemensch aan de galg helpen, over en het was haar duidelijk, dat Bremke groette en ging naar het °P een ba31k en keek in het arrest- voor het eerst den man, die eenmaal
ten begrijpende, hebben Toon en Dat is mooi gezegd maar je hij ernstig over het geval hadnage- achterhuis, waar de huishoudster tekaal. zoo grooten invloed op haar leven had.
zijn vrouw Mientje opgenomen enhebt ook geen geld noodig, als je dacht. hem de tradition cel e portie middag- {f kal1 Frans heel goed zien. uitgeoefend. Toen hij haai-verliet, had
haar in de bedstede nedergelegd. j met den rooien Tonio gaat trouwen.! Viif honderd gulden genoeg om eten opdiende. Dembo wenschte het gehoele gezel- zij hem geen enkel verwijt gedaan.
Godflank een flauwe tucht ont-jladlte de oude vrouw, terwijl het uw schuld te betalen vroeg hij. Demho intussöien zat in ontstemd |ch,lp naar a6 Mann en waarschuwde hoewel hij haar - do jonge weduwe
Langzaam ging Honorina heen na Vijfhonderd guldon riep ze, zich niet. Toen maakte hij het schrij- mmOta ^an inlaïr geiacMen aan hin gtatS
dMkPhS tan* ïa" Z0Ute" TO UVT eenioeMi v7 m- 0Tert»tgtf. dat hij de zaak maar ziin gezegevierd, toen gebrek, vertriet en
lïnLÏH „T 1! gi"F moeder, kunnen koopen en niet zoo gauw pol ontsnapte aan de lippen van den gang moest laten gaan. Petermann rolgdreigdén ha ar ten ónder te hren-
c-iirifiH hla weten, dat ze ge-1 meer in geldnood komen. burgervader. moest de verantwoording maar dra- gen. Maar, met haar ijver, haar ham
di 1 ï- a-.tr I Ik heb zelf geen geld bij me, —Petermann, zeide Dembo aan ta- gen. digheid en haar vriendelijkheid ston-
Hlotselmg stond ze stil. het was zei Ugo Guinaldi langzaam, maar in fel tot zijn secretaris, Petermann, Het was natuurlijk niet noodig, dat den alle wegen voor haar open, en rij
naar afe hoorde ze m het kreupel-1 San Onofrio heb ik een vriend, die Zibbia. moet vanmiddag naar Frei- de arrestant slechts water en brood had er zich met haar kind dapper
hout, vlak bij haar zuchten. het geld zal geven, als ik hem een walde gaan en den tuinmansknecht als voedsel bekwam, waarom dan ook doorgeslagen.
Tot haar gedeeltelijke geruststel-brief je schrijf, 1 Frans haten. Die is niet op de in- de huishoudster werd aangewezen En nu stond Karl Meincke weer
snapt aan haar borst, als ze het
warme vertrek is binnengebracht.
Vrouw ik ga gauw het rijtuig
wegbrengen en zal een dokter mee
brengen.
Toon is reeds buiten.
Hartelijk bedankt voor de moei
te, die jo gehad hebt, roept hij den
politie-agent toe. terwijl hij zijn Imo
gen zetel beklimt.
Voor de eerste maal dien dag, legt
