BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
fl.20 PER 3 MAANDEN
OF 10 CENT PER WEEK
Feuilleton.
Het Voorstukje
ZATERDAG 2 JUNI 1906.
IK
DE ZATERDAGAVOND
HAARLEM'S DAGBLAD KOST
ADMINISTRATIE GROOTE HOUTSTRAAT 55.
DRUKKERIJ ZUIDER BUITENSPAARNE 6.
IN HAARLEM'S DAGBLAD ZIJN
ADVERTENTIËN DOELTREFFEND.
ONZE ANNONCES
WORDEN OPGEMERKT.
Natuurhistorische
Wandelingen
IN EN OM HAARLEM.
CX1V.
Zou er wel een dier zijn, dat zich
minder in de sympathie der men-
schen kan verheugen, dan de vleer-
muis Zou er wel een dier zijn,
waai'van men meer leugens en ver-
aacbtmakingen heeft rondgestrooid
I dan van de vleermuis Zie afbeel
dingen van draken, afbeeldingen
van afzichtelijke monsters, enz. en
de vleugels zijn genomen naar die
van dat arme dier. Indien er één
dier is, dat vooral in ons vaderland
(■bescherming verdient, dan is dat zij,
indien men van haar eens de ba-
lans opmaakt van baten en schaden,
dan kan het niet anders of de schaal
slaat ruimschoots door naar de goe
de zijde. Behandel de dieren met
zachtheid, spaar de vogels" luidt
het vriendelijk verzoek van de Ver-
ceniging tot bescherming van Die
ren, maar met betrekking 1ot de
vleermuis is datzelfde verzoek nog
veel meer geldend, want menige vo
gel is er. die lang zoo'n lijst niet
toonen kan voor vlijt en goed gedrag,
voor nuttige bezigheden in 't belang
der mensehheid, ja, ik weet zeker,
ais men uit een weinig meer prac
tised oogpunt de zaak gaat opvatten,
dat de schadenpost van sommige vo
gels (van lijsters en andere h. v.) nu
lang zoo gering niet rt maar van
die verachtelijke, leelijke, wanstalti
ge vleermuizen, bah wat zijn dat
dieren....
Ja, zoo gaat het met ons dat blijft
toog maar steeds (hangen aan den
schijn, dat is -egoïstisch genoeg om...
maar later we de leefwijze van die
dieren eens wat nagaan, misschien
verdienen ze onze sympathie in dub
bele mate.
't Is een zoogdier en geen vogel.
Hoe heeft de wijze Schepper dit dier
toegerust met liet vermogen om ziclf
in de lucht voort te bewegen? Hoe
•j zijn daar de voorste ledematen ver
anderd, om te kunnen vliegen Wat
een uitbreiding heeft die vliegthuM
ondergaanStellen we ons zelf voor
I met uitgestrekte armen, dito de vin-
I gers van ónze handdie vingers
"1 verlengd verlengd, totdat ze een
lengte hebben bereikt groot er dan
4 onze armen. De flauwe bocht van
schouder tot aan den basis is van
den duiim aangevuld door een dunne
huid, die zich daarna voortzet op tot
het einde van den wijsvinger en tel
kens verder tot de toppen der ande
re vingers tot zelfs aan die van den
pink. Vandaal' langs de zijden van 't
lichaam tot aan de enkels. Denken
we ons verder een «ogenblik voor
zien van een aanhangsel, dat wij
menschen en ook enkele apen niet
uitwendig kunnen toonen en dat in
het cfagelijksch leven staart wordt
genoemd, dan verlengen we de vlieg-
hu!d verder tot aan het einde daar
van. Zou die vlieghuid bij ons naar
verhouding van afmetingen even
groot zijn, dan kunnen we gerust
■aannemen, dat we een totale vlucht
zouden hebben van meer dan 5 M.
Gingen we echter na, hoe breed de>
vlucht bij zoo'n vleermuis is in ver
gelijkhig van het geringe gewicht, en
brachten we die verhouding bij ons
voorbeeld1 over, dan zouden we nog
meer verbaasd staan.
Maar 't is niet alleen die wonder
lijke vlieghuid' hij de vleermuizen,
aie zoo onze aandacht trekt, wc v"?n-
r den van de voorste ledematen tot
vliegorganen veel volmaakter bij de
vogels. Er is nog meer. Laat een vo
gel. een insect, los in een kamer, en
j klets!.... daar vliegen ze tegen de
'I luiten, ze zochten het Jicht, meen
den daar de vrije natuur weer te
kunnen bereiken, maar maken op
Een Verborgen Erfenis
(Naar het Engelse h).
53)
Terwijl zij langs de plaats liep,
kon zij niet nalaten do verwaarloo-
zing van alles op te merken.
De buitendeur stond weer open,
maar door Cesar gewaarschuwd,
isloeg zij rechts af in plaats van
linies. De kamer was leeg en zag er
uiterst somber uit. Be zon scheen op
de stoffige meubelenhet ontbijt was
opgeruimd maar de kruimels la
gen over den grond verspreid voor
den ledigen haard st.ond1 geien scherm;
'het, tafellaken lag scheef op tafelde
ornamenten waren met stof bedekt;
de enkele bloemen, die eens de ka
mer hadden opgevroolijkt, hingen
verlept uit de va.zen.
Men kan zich moeilijk iets slordi
gere en ongezelligere voorstellen.
Met een bezwaard hart ging Nancy
naar de deur aan den anderen kant
en tikte aan.
Niemand antwoordde, en zij trad
binnen.
Deze kamer was blijkbaar voor lo
geerkamer bestemd en diende nu
minder aangename wijze kennis met
het glas.
Bij een vleermuis is dit zoo niet,
daar is er geen denken aan. Tegen
voorwerpen aanvliegén', haar fijn
gevoel waarschuwt haai' nog vóór
dat het te laat is. Dat fijne gevoel ze
telt. zoowel in de vlieghuid als in
huidwoekeringen op neus en ooren.
Het zijn voornamelijk deze huidwoe
keringen die haar nu juist dat af
zichtelijke uiterlijk geven, waaraan
de menschen zoo vaak blijven han
gen zonder tot het wezen der din
gen door te dringen.
Bezien we nu eens haar gebit, dan
zegt het ons, dat het geheel is inge
richt voor dierlijke kost. Insecten
enz., zied/aar, wat ze eten moet en
slechts kan. Hare puntige tanden en
kiezen zijn uitnemend geschikt, om
de harde huid dier dieren te doorbo
ren, en te verbrijzelen. Van spek of
vleesch zou ze niet. kunnen genieten
al wordt ze daarvan door den op
pervlakkig oordeelenden beschouwer
maar al te vaak beticht.
De schuldigen daarvan zijn de mui
zen. die wegloopen, terwijl zij toeval
lig hetzelfde plekje tot haar verblijf
plaats koos. Ja. die naam haar ge
geven wegens eenige overeenkomst,
heeft haar ook reeds veel kwaad ge
daan. Gelukkig is het daarom, dat
er zoo af en toe eens een acbvokaat
voor haar optreedt, die dan de zeer
dankbare taak krijgt een volkomen
onschuldige te rechtvaardigen en de
gemakkelijke taak om elke uitge
brachte beschuldiging te weerleggen.
En als de beschuldigde door zijne
pleitredenen wordt vrijgesproken,
•volkomen vrij gesproken, dan is zijn
taak volbracht.
Geenszins, want, al heeft men toe
gegeven, al heeft men moeten erken
nen. dat dat leelijke, misvormde dier
juist het tegenovergestelde is van
wat men meende, toch is de vrees
voor dit dier niet. weggenomen,, nog
veel minder sympathie gewekten
nog altijd wordt hij er op aangeke
ken, al durft men beschuldigingen
dan ook niet. meer te uiten.
Eten tweede, niet minder belang
rijke taak nust op den verdediger,
wil die voortdurend succes hebben,
de belangstelling, die sympathie op
te wekken, eh gedachtig te zijn aan
de uitdrukking „ihet oog wil ook
wat hebben'.
't Is niet voldoende er op te wij
zen, boe groot het nut van diat dier
tje is, door het wegvangen van ke
vers, vliegen, vlinders, enz., dat ziet.
men zoo niet, van die werkzaamheid
bespeurt men zoo weinig't is niet
voldoende om een pleitrede te hou
den over de werkelijk hoogst inte
ressante lichaamsbouw, in verband
met de leefwijzeik herhaal het
„het oog wil ook wat hebben."
Welnu, volg me dan. Waarheen?
Daar waar vleermuizen vliegen
daar. waar ze vinden, wat ze noo-
dig hebben een jaohtterrein om in
de avondschemering en het verdere
gedeelte van den nacht voedsel te
vangen, en geschikte plaatsen om
zich overdag te verschuilen. Holle
boomen, gaten in oude muren, on
der pannen, i'n schoorsteenen, in
oude gebouwen, enz. enz.
Ziedaar, waar ze zich vei-scliuilen
en den dag doorbrengen. Tegen den
avond, al naar de soorten, wat vroe
ger of later, komen ze uit hunne
schuilhoeken te voorschijn om den
geweldigen honger te stilden. De moe
der neemt bare jongen aan de borst
mede. Tal van insecten zijn ook ont
waakt nacht- en avondvlinders, ke
vers, muggen en vliegen, vliegen
lond om hier wat honig te lekken,
daar wat bladeren af te knabbelen,
elders en overal op geschikte plaat
sen hare eieren te deponeeren, opdat
haar vraatzuchtig kroost zich tegoed
kan do.en aan malsche scheutjes,
bloesems, enz.
voor een soort, van bergplaats. Aller
lei soorten van kleeren hingen inde
kast, waarvan de deuren wijd open
stonden doozen en alles en alles en
nog wat lag verspreid over den
grond en het karpet scheen in we
ken niet gestoft te zijn.
Nancy was plotseling overtuigd,
dat de fout niet alleen bij Anthony
school, zooals Cesar dacht Blijk
baar was Violet moedeloos gewor
den en had alle pogingen opgegeven
om haar kamers aantrekkelijk te
maken. Met loome schreden ging
Nancy naar de zitkamer terug.
Zij belde en Susan verscheen, die
er zeer sloi-dig uitzag.
Nancy vertelde haar, wie zij was,
en vroeg naar haar meesteres.
- Ongeveer een uur .geleden is zij
naar den trein gegaan, juffrouw, en
zij komt niet vóór vier uur terug.
- Is zij met mijnheer samen uit
gegaan
Neen, juffrouw. Mijnheer ging
vanmorgen om negen uur.
Wanneer- komt hij terug?
Meestal ojageveer zeven uur.
Nancy dacht na.
Liet mevrouw bevelen achter,
voordat zij uitging vroeg zij.
Susan antwoordde ontkennend.
Heel goed. Dan zal ik je ordere
geven. Er moet iets voor mij gehaald
worden van het station. Wil je daar
voor zorgen
De slanke zwaluw heeft hare tooh-
len gestaakt en rust uit tot de dag-
vorstinne haar den volgenden och
tend vroeg wekt Haar taak wordt
overgenomen door de vleermuis, die
met tal van zwenkingen heel wat
diertjes veroi'berd heeft, voor ze ver
zadigd is.
Wandelt ge op een a\ond nog eens
even O ver veen om. dan kunt ge
zien bij de Brouwersvaart. Blijf een
minuut of tien dat zwaaiend heen en
weer vliegen gadeslaan, ze behoo-
ren bij de kalme rust van den
avond. Zie, dat plotseling neerschie
ten om -een wat lager vliegend in
sect te verschalken, bedenk, hoe fijn
hare organen moeten zijn om op
een afstand1 in 't half donker te kun
nen waarnemen, wat wij niet eens
bespeuren. Wei-p een steentje op en
ge zult zien, hoe liet dier dat even
navliegt. Spoedig ontdekt ze het be
drog en zet ongestoord haar tochten
voort.
Groot is haar jachtterrein niet.
zoo'n paar honderd meter, dan keert
ze reeds terug.
Loop op een avond het .Vosje" om
en boven het weideland en den
boschrand van den Hout hetzelfde
spel. Bedenkt nien daarbij, dat onze
ileexrnuizen slechts te beschouwen
zijn als de het verst naar het Noor
den uitgezette posten, dat ze eigen-
iijk meer thuis zijn in warmer zui
delijker gelegen streken, waar het
verschijnen der vleermuizen voor den
bewoners een ongemeen schoon
schouwspel oplevert.
Over de soorten, die er in ons va
derland voorkomen bewaren we op
dit oogenblik het zwijgen, evenals
over de talrijke soorten der tropen,
moge men ze alleen eens rustig gaan
waarnemen op hare jachten des
avonds.
J. STURING.
VRAGENBUS.
Aan Mej. N. te H. U vraagt me,
welke bloem bedoeld wordt met den
naam Allo Pleno. II? zou hierop
onmogelijk antwoord hebben kun
nen geven, had ik toevallig de vori
ge week het berichtje niet onder
oogen gehad van den diefstal van
bloemen aan de Leidsche Vaart, 't Is
een narcis en de naam Allo Pleno
moet zijn A1 b o Pleno, beteek end
Dubbel Wit. 't Is dus een narcis, en
wel een dubbele witte, wat niet an
ders kan zijn dan Narcissus poëti-
cus, de dichternarcis.
Aan den Heer L. te Z. U hebt
goed waargenomen bij dien boom
aan de Parklaan dicht hij het Ke
naupark staat een C y t i s u s (Gou
den regen) mei bleekroode bloemen
en aan enkele takken de gewone
goudgele, 't Is een interessante hees
ter, een kruising tusschen Cyt'sus
Laburnum, de gewone Gouden
regen en Cytisus purpureus,
gewoonlijk aangeduid als C y t i s u s
Ad ami. Op de buitenplaats „De
Rijp", in Bloemendaal komen er een
paar grootere heestei's van voor met
(meer goudgele trossen.
Den Heer K. te H. Het door u be
doelde diertje is de larve van het
schuimbeestje. Het dier legt de
eitjes aan de einden der scheu
waar de spoedig uitkomende larven
malsche, sappige deelen in over
vloed vinden. Ze scheidt daarbij
vocht af met tal van kleinere en
grootere luchtblaasjes daartusschen,
het zoogenaamde schuim, om be-
schermd te zijn tegen uitdroging door
jvind en zon. Opmerkelijk zijn bij
dat kleine ding de donkere oogen. De
schade, die ze aanbrengen, bestaat
'voornamelijk in het beletten van den
groei dier jonge deelen, zoodat. de
takken zich vaak gaan krommen.
Wegvangen zonder de jonge deelen
te beschadigen is het beste middel.
J. STURING.
Susan verklaarde zich bereid en
vertrok.
Nancy keek op haar horloge. Zij
had nog drie uur, vooixlat Violet te
rugkwam. en zij besloot daarmee
haar voordeel te doen.
Susan bleek een gewillig werktuig
te zijn en de zitkamer zag er spoe
dig heel andere uit. dan toen Nancy
binnenkwam. Alles was goed schoon
gemaakt. en in een hoekje stond de
theetafel gezellig klaar. Frissche
bloemen, door Susan geplukt, en
door Nancy geschikt, gaven een
vroolijk aanz'en aan 't geheel. Su
san keek opgewekt om zich heen.
Ik zou hier ieder en dag wel
bloemen willen zetten juffrouw, zei-
de ze. maar Mrs. Egerton en Miss
Laura plukken ze lederen morgenen
laten niets voor mevrouw over. I-Iet
staat zoo vroolijk.
- Hoe laat eet mijn zuster vroeg
Nancy.
- Eten juffrouw, zij gebruikt te
genwoordig" geen middageten meer
ten minste behalve op Zaterdag en
Zondag als mijnheer thuis komt
Dat is heel slecht voor haar. Je
moet nu. terwijl ik hier ben. goed
voor 't eten zorgen. Ik heb veel eet
lust en kan er niet buiten.
Toen trok Nancy snel een andere
japon aan. liet Susan met veel prijs
jes en dankbetuigingen heengaan en
'beval haar een si uk vleesch te bra-
Uit het Engelsch.
- En ik zeg, dat het niets anders
is dan tijdverbeoiBclcw al dat ge
schrijf voor het tooneel, verklaarde
mevrouw Jella.coi mot klem.
Jellacot ontdopte met vaardige hand
zijn morgen rei, voor hij zijn vrouw
hét antwoord hierop gaf.
Dat slaat natuurlijk op mijn
werken, of althans op dergelijke stuk
ken als ik schelp, ze-iele hij tenslotte.
Mevrouw Jellacot haalde de schou
ders op.
Zulke dingen als jij schrijft,
ja, antwoordde zo wreedaardig. Nie
mand' schept ze
Die nadruk, w aaruit zoo opzettelijke
krenking sprak, deelcl hem ineenkrim
pen van verbeten woedte.
En als ik je mijn stukjes voor
lees, dan is je critiek telkens gun
stig, zeg, waarom lieg je mij wat
voor
Alleen omcl'at ik niet houd van
debatteer en. was haar antwoo- <i.
Maar je II ach to wat hartelijk bij
sommige Juinioiijstisohe passages, Lu
cie.
Als 'k niet lach bij den eersten
keer ,dat die zoogenaamde liiuiiorisu-
sche passages vooigelezen worden,
dau kan ik verwachten, dat ze nog
eens en andermaal voorgedragen wor
den, tot zoo lang, dat ik ze wel mooi
moet vinden. Sommige van je werkjes
ven eeiden me minder dan andere,
ziedaar wat ik er in lie-t algemeen van
zeggen kan. Indien jij je slechts wou
bepalen, om tooi tijdschriften te
werken, dau zou er misschien eens
een samentreffen onzer opinies kun
nen plaats hebben, maar nu je kome
die-stukken schrijft, die geen enkele
schouwburgdirecteur voor dien twee
den keer weer onder de oogen wil heb
ben, veilles je bovendien nog alle con
necties met de uitgevers van tijd
schriften en het resultaa t is niets min
der dan fiaiancieele ondergang.
Ik werk met liooger aspiraties,
was Jellacot's wanhopig bescheid, da:
alled'aagsche litetraire werk lieteekent
slechts kleine voordeden en veelvul
dige verwijzing naar die saïippei-mand,
twee exemplaren wekelijks soms wel.
Maar dat is nog vrij wat beter dan
geen inkomsten en een danige tegen
valler elke drie maanden." meende
mevrouw Jellacot Wat voor stuk heb
je thans weer gereed)
Die klucht, jo weet wel. Lucie,
getiteld „Een rollende steen".
Ja, je hebt mij zooveel dingen,
zooals je ze zelf noeant, voorgelezen,
dat ik er mij niet een speciale van
kan herinneren, antwoordde Lucie
eenigszins verdrietig. Mijn brein is
gewoonweg een chaos van onopgevoer-
de kluchten en blijspelletjes, vermengd
met huiselijke twisten eh moeilijkhe
den. De grootste klucht an alle in ons
leven is. dat je behept bent geworden
met de toonec-lsolirijversmanie. lach
te ze bitter. Kun je daar eens niet
wat van maken en liet- tot een kluch
tig treurspel stem {iel en in twintig
krankzinnige bedrijven, door Herbert
Jellacot
>e teleurgestelde man trachtte
glimlachen, maar in zijn oogen kon
men volstrekt geen pleaziertge stem
ming ontdekken.
lm dm laatsten tijd heb ik niet
onder mijn eigen naam geschreven.
Lucie, zei Herbert, ilangzaaan van d.e
ontbijttafel opstaand. Die naam zegt
niet genoeg... Voortaan werk ik als
Pinero of Sultro..
Een luide ruk aan de bel onder
brak Jellacot'-S betoog en er viel iéts,
duideijl'k hoorbaar, in de brievenbus.
Even daarna kwam de meid en bracht
een groote enveloppe binnen.
- Natuurlijk de Rollende Steen"
merkte mdvrouw cynisch op. Stellis
eer vergezeld van het gebruikelijk
schrijven, waarin schijnheilige spijt
en dank wordt uitgedrukt. Waarvoor
de moeite genomen om de enveloppe
te openen
.lellacot's duim boorde reeds ijvert;
den en de thee binnen te brengen
op het oogenblik, dat haar meeste
res thuis kwam.
Toen alles klaar was, ging Nancy
niet. zonder bezorgdheid zitten
wachten.
HOOFDSTUK XVI1L
Nancy hoorde hoe Violet lang
zaam en zonder eenige opgewektheid
binnen kwam.
De deur ging open en haar zuster
was dadelijk getroffen door de ver-
andei-ing. die er in haar had plaats
gegrepen. Haar japon was verscho
ten en begon ouderwetse!) te wor
den en ofschoon zij door de wande
ling een kleur had, leek zij niets
meer op het schitterende, bloeiende
meisje, dat Nancy als haar zuster
gekend liacl. Het volgend oogenblik
lagen de zusters in eikaars armen.
- Hoe kom jij hier? riep Violet
wel voor den twaalfden keer en. O,
Nancy, wat heb je het "hier gezel
lig en vroolijk gemaakt.
- Nu, zwijg da.ar nu maar ovei\
zei Nancv lachend. Je bent zeker ver
moeid en hongerig. Neen, ga nu niet
bellen of zoo" iets. Ik" ben hier van
daag meesteres.
Het zou voor iedereen veel be
ter zijn. als jij hier altijd meesteres
was. zei Violet op bitteren toon,
terwijl zij de kamer rondkeek. An-
de enveloppe open. terwijl zijn weder
helft nog maar steeds aan liet rede
neeren was. Hij haalde een brief te
voorschijn van tusschen de met zorg
geschreven copie, en wierp er ee.n
scherp onderzoekenden blik in.
Zijn vrouw ging geknield de kachel
heftig oppoken.
Ik dacht all een oogenblik, dat
het een clièque was, zuchtte ze.
In elk geval is het beter dan een
modiste-rekening, zei de ander vroo
lijk.
Zijn vrouwtje keek bent scherp aan.
Iets in den toon van haar man's woor
den deed haar blee'ke wangen rood
worden en zij bemerkte, diat ook Her-
bert lichtelijk bloosde. Hij vouwde
den brief weer dicht en stak hem. in
zijn binnenzak.
Het oude liedje, zeiid'e hij in ant
woord op haar vragendien blik. Heeft
mijn tooneelstuk met zeer veel belang
stelling gelezen, maar betreurt liet,, dat
hij er geen weg mee weet. Ik mocht
wel eens weten, wat zoo'n directeur
dan wel verlangt
Jellacot was weinig geschikt voor
komedie-spelern Zijn opmerking ging
hem al heel slecht af. dat voelde hij
zelf wel, zoodat hij maar waf begon
te fluiten, om zijne verlegenheid tc
verbergen.
Ze edsciioin blijkbaar iets. dat jij
hun niet kunt leveren, vond Luci
Herbert maakte do zaak nog slech
ter, door te- beweren, dat liet beter
was, te hebben getracht maar gefaal l,
dan nooit te hebben beproefd.
Om huiselijk kabaal en tranen tc
voorkomen, verzon Herbert overigens
maar, dat hij noodzakelijk naar Char
les Dixon moest, voor dat die waarde
heer weer niet thuis was en hij spoed
de zich weg.
De familie Dixon woonde beneden
hen. en de bedde gezinnen leefden1 cp
den meest vr i en cl sc h a p pel i j ken voet
met elkaar.
Charles ontlbeet op zijn eentje. toen
Herbert binnentrad.
Bonjour, hraive zied rtep hij u:t
van zijn krant opkijkend. Waaraan
heb ik uw vroege komst to danken?.
Goed nieuws?
Een beetje antwoordde Herbert
geheimzinnig. Ben je alleen hier?
Wat mij betreft, ik geloof van ja.
zou je ook niet denken. Mijn vrouw
zit niet onder de tafel, lioor Ze is
niet recht wel.
Hé. dót is jammer. Zeg, ik heb
daar even oen brief gekregen vaat den
directeur van bel Gresham Theater,
en hij zegt, dat hom mijn stukje aan
staat.
Heusch rep Dixon ongeJooflijic.
.Ta. zeker, hij is enthousiast over
de ..Rollende Steehi", alleen wenscJit
hij eenige technische wijzigingen en
een anderen titel, hetgeen in enkele
dagen is te doen. Ik zal zes gulden
voor elke- opvoering krijgen en verder
houdt hij zicli beleefd voor mijn pen-
nevruchten aanbevolen.
Dixon sorong op van zijn stoel en
schudde Herbert kameraadschappelijk
de hand.
Ik hel) me nog nooit zóó ver
baasd. beste kerel. Van harte hoor.
met dit enorme buitenkansje.
Herbert's ha.nididruk was niet zoo
warm als die van zijinl vriend.
Ik zie> nog niet precies in, waar
dat buitenkansje zit, Charles. Ik heb
er ha rel voor geweekt. Ik snap niet,
waarom iemands faanillie. en vrienden
altijd zijn werk als prachtig room en,
maar aks hij er wat mee verdienen
kan, liet als oen. toeval, als een bui-
tenik ansjo be s dl louwen.
Het spijt me zeer, maar indien
mijn opmerking dien schijn had van
twijfel uit te drukken aan je capaci
teiten. moet ik je doen opmerken', dat
mijne verbazing niet slaat op het aan
nemen van je werk, maar ziet op het
feit, dat een e'erste klas directeur als
deze het zoo gretig accepteert. Zulks,
in verband mot dc halve bedofte voor
later, is terdege een compliment, aan
gezien het komt van den meest beken
den directeur in Londen. Ik verci.der-
ihony zal niet weten, wat hij ziet,
als hij thuis komt.
Kom, donk nu eens aan jezelf
en maak het je gemakkelijkSusan,
is alles klaar? Neem dan het goed
van je meesteres mee naar haar ka
mer. dan gaan wij een kopje thee
drinken.
Zij zette een stoel voor Violet
neer en duwde er haar zachtjes in.
Zij bracht haar alles wat zij heb
ben wilde en babbelde maar voort,
om het maal zoo aangenaam en hui
selijk mogelijk te maken.
Plotseling ging do deur open en
Mrs. Egerton verscheen, gevolgd,
zooals gewoonlijk, door Laura.
Nancyriep de eerste vol verba
zing. Zij kwam naderbij en be
keek aandachtig de tafel. Heel
aardig, dat moet ik zeggen. Uw ma
ma zond zeker al deze goede din
gen, lieve Violet. Werkelijk het
toont meer nadenken, dan ik van
haar verwachtte, nadat zij u eerst
zoozeer verwaarloosd had. Is er nog
wat thee over. Nancy
Ik hen bang dat zij koud is, zei
Nancy met. een blik in de theepot,
maar Susan zal spoedig wat andere
maken. Het duurt niet lang.
Dank je. je bent lieel vriende
lijk1, zei Mrs. Egerton, zich 'n een
stoel neerlatende. Waar kijk je naar,
Laura
Ik kijk naar de bloemen, zei
stel, dat mevrouw Jellacot in haar
nopjes is.
- Ik heb haar er niets van verteld,
zei Jellacot, zijn stoel dichterbij trek
kend en sprekende op fluistertoon. Ze
zag, dat het vanmorgen door de post
is beaored en was direct bevooroor
deeld. met d.e meening, dat het weder
om mis was. Nu beat ik voorshands
niet geneigd, haar indruk weg te no--
men, en ik hoop. dat je het stilzwij
gen zult bewaren, tot ti.id en wijle,
diat. mijn stuk voor het. éérst gaat.
Maar dat is wel wat hard voor
je vrouw, bracht Charles in. Ben je
inderdaad van plan. haar er niet mee
in kennis te stellen tot aan den avond
van je succès tot dat ze je naam
op liet programma ziét?
Lucie zal er niets van weten, tot
dat ze mijn w.erl< herkent, als het op
gevoerd wordt. Mijn ware naam zal
niet op liet programma vermeld wor
den. Ik ;h'eb dc klucht geschreven on
der het pseudoniem Horace Arthur
Gastro.
Dixon brulde van ladheav.
Het wordt steeds enoraier. Maar
toch mag ik dal pseudoniem niet, het
lijkt nio zoo onverteerbaar toe: waar
om toch. Gastro?
Allereerst omdat liet uitgaat op
een O, mijn eigen naam is te onbe
houwen. En als den dirocteur de titel
niet bevalt, good. dan zal ik dienom-
doopen in „Verlegenheid". De zaak is.
Lucie de grootste verrassing te berei
den. die ze ooit in haar loven heeft
ondervonden. Ze heeft <le meest ter
gende hatelijke opmerkingen gemaakt
met betrekking tot mijn pogingen op
't gebied der tooneelspelschvijvere
kunst en nu wil ik haar eens een heug
lijk lesje geven.
Je vrouw zal ook maar 'del trolsch
zijn, als jij antwoordt op hot. ge
schreeuw om don schrijver te huldi
gen. Ik zaïl er voor zorgen, dat er om
den auteur wordt geroepen, als je. er
geen bezwaar tegen hebt. dat ik een
en ander met een stel vrienden dien
avond overleg. Je neemt natuurlijk
stalles vooraan
Twee stalles, een voor Horace
Arthur Gastro en d!e andere voor me
vrouw Jellacot.
In den loop van de volgende maand
werd Jellacot's haar merkbaar grijzen
De bezorgdheid voor de aanstaande
opvoering, gevoegd bij de omstandig
heid-, da.t hij c.Ikon dag genoodzaakt
was, allerlei leugens uit te denken,
om zijn geheim toch maar té bewaren
bleef niet zonder invloed1 op zijn licha
melijke' gesteldheid. Zijn kieeren be
gonnen vouwen te vertoonen. waar
vroeger zulks niet liet geval was, zelfs
zijn hoed scheen h^m meer in de rich
ting van de ooron te zijn gezonkenop
zijn vergrijsd hoofd.
D& directeur had Jellacot uitgenoo-
digd. eens bij een ï'opetitie te komen
en"do arme schrijver zat still voor zich
heen te kijken gedurende de opvoe
ring, zonder eenige bezieling bij de
spelers op te wekken, of een goed- of
afkeuring tc geven op den vragenden
blik, waarmee de directeur hem van
tijd tot tijd aanzag. Hij verliet den
schouwburg, ten volle er van over
tuigd, flat dé acteurs liet werk be
schouwden als een stuk vol idiote
blufferij, on zijn vervaardiger nog
minder achtten dan een gek. Toen kon
hij, zooa.ls de „autocraat wan het
voetlicht" h-eirn zeide, wel naar hurt
gaan, om verdere noodfiig gebleken, wij
zigingen aan. te brengen in het reeds
zoozeer veranderde „boek", dat nog
slechts heel weinig overeenkomst had
mei het origineel. Hij was er zelf oe-
ni'euwd naar, of VeiiogcnUK'id" door
Horace ArthurGastro nog w-el inteenig
verband \stowd met de „.Rollende
Steen" van Herbert Jellacot.
Nu kwam Lucie dikwijls hom in
zijne studeerkamer overrompelen, en
deed hem dan netelige vragen, die al
leen maar konden beantwoord wor
den door iemand, die handiger was n»
het vinden van uitvluchten dan Her-
bert.
Ik heb zoo'n idéé, dat je iets voor
mij verbergt. Herbert, merkte ze eens
op.
Laui'a droog. Alle bloemen, die ik
vanmorgen had laten staan, zijn
afgeplukt Als Susan binnenkomt,
zal ik haar verbieden dat weer te
doen.
Ik veraoek je je niet met Susan
te bemoeien, zei Violet op ijskouden
toon.
Je moet er mij de schuld van ge
ven. zei Nancy. Ik wist niet. dat de
bloemen noodig waren en ik heb Su
san gevraagd ze te plukken.
Het moet niet weer voorkomen,
zei Laurtvl bleek van woede. Jij mag
dan niet geweten hebben dat wij
van plan zijn morgen een diner te
geven, maai' Susan wist het en zij
heeft zeker uit louter jaloezie de
bloemen geplukt.
Susan, zei ze, toen "het meisje
binnenkwam met de theepot in de
hand, verbeeld je maitr niet, dat wijl
niet o.p je brutaliteit zullen letten,
omdat Miss Malincourt hier is Jij
wist heel goed, dat ik niet wil, dat
de blo.-men afgeplukt worden. en
je nam je kans waar, toen ik uit
was. Ik waarschuw je, het niet weer
te doen.
Och. juffrouw, ik deed het al
leen, omdat Miss Malincourt zoo
graag de kamer vroolijk wou ma
ken. voordat mevrouw thuis kwam,
stotterde Susan.
(Wordt Yervolgd).
