Kwartjes Advertentiën
Haarlem's Dagblad
NIEUWE en ADVERTENTIEBLAD.
van HAARLEM'S DAGBLAD.
één Kwartje????
Bureau: Gr. Houtstraat 55.
23e Jaargang. No. 7045
Verschijnt dagelijks, behaive op Zon- en Feestdagen.
ZATERDAG 16 JUNI 1906 JB
HAARLEM'S DAGBLAD
ABONNEMENTEN
PER DRIE MAANDEN:
Voor Haarlem1.20
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der
gemeente)„1.30
Franco per post door Nederland„1.65
Afzonderlijke nummers0.02 H
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem0.37^
de omstreken en franco per post 0.45
Uitgave de.- Vennootschap Lourens Coster. Directeur J. C. PEEREBOOM.
ADVERTENT1ËN:
Van 1—5 regels 50 Cts.; iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement
Haarlem van 1—5 regels ƒ0.75, elke regel meer ƒ0.15. Reclames 30 Cent per regel.
Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Advertentien van Vraag en Aanbod, hoogstens zes renets. 25 Cts. oer plaatsing:
50 Cts. voor 3 plaatsingen a contant.
Redactie en Administratie: Groote Houtstraat 55.
Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 724.
Drukkerij: Zulder Buitenspaarne 6. Telefoonnummer 122.
Abonnementen en Advertentiên worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantiers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentien
en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publlcité Elrangère G. L. DAUBE Co., JOHN F. JONES, Succ., Parijs, 31"" Fauboarg Montmartre.
TWEEDE BLAD.
Uit de Hoofdstad.
's Morgens vroeg in den aanvang
van den lentedag, als de dageraad
zn bleeke lidht doet rijzen aan de
ikim, dan is mijn Amsterdam, op het
schoonst. Wie 'n stad kennen wil,
moet haar doorkruisen héél in de
vroegte, als het eerste licht in 't Oos
ten gloort. Dan ziet ge eerst de
sohoonlheid der lijnen van onze grach
ten, dan ziet ge hoe de jonge olmen
heur groene kopjes opheffen naar de
grijze, hooge buizen met (hunne vio
lette vensters, foirselhie bouwsels een er
vorige eeuw, dan hooit ge de geschie
denis dtecr voorbije dagen, die uit de
huizen gefluisterd wordt naar de
ranlke, jonge hoornen toe, die nog we
ten van niets. Het water ligt rimpe-
Ioos, gieen geluid breekt de stilte, in
de verte sterft weg de stap van 'n la
ten wandelaar. Alléén 'n ruischen'
van den wind strijkt kalm, langs je
slapen, voltooiend de ruste, die
grootsoh gespreid ligt over duizenden
slapenden.
Vroeger was ik 'n vrind van dwa
len, nu is die lust me vergaan. Maar
nog immer heb ik de geboorte lief
■van 'n nieuwen dag, zit iik te wach
ten in den zwoelen nacht, tot de zon
(haai- blanken blffik ons toewendt.
Hondomnie kwetteren de vogels, 'n
merel fluit met lange halen, en in de
■wijde verte orgelt een leeuwerik. Op
'n afstand klinkt de zware bastoon van
'n hoot, ddie de reis aanvaarden gaat;
verdei- is alles still. Ginds aan de ka
den, en in de kelders waar brood
bakkers bun nachtwerk nijver vol
tooien, is het leven van den dag reeds
•begonnen. Hier-, voor m'n woning,
zijn alleen de vogels reeds ontwaakt,
en bier binnen zit ik voor m'n ven
ster, en voer 'n lang gesprek met m'n
kleiden buurman, die meer van Am
sterdam heeft gezien dan één van
ons alleen er ooit van aanschouwen
zal, die de stad kent in baai- dage-
lijksdh leven, en in ibare nachturen.
En dsie haar overziet uit z'n hoogte,
en immer zwijgt, en nooit iets heeft
uitgebracht, dat door den alzienden
grijsaard ontdekt was. maar voor
ieder bleef "n geheimenis door alle
jaren heen. De oude, (kleine man ver
telt niemand iets dan mij alleen, in
den vroegen morgen. En als ik den
Amsterdammers zijn vea'halen vertel
len zou, die hij zoo doet in den dage
raad', ze zoudien mij niet gelooven,
en ime honend: aanzien, en met "n be
kend .gebaar tikken op bun voodlioofd,
en baarbij meelijdend neuriën bet
sdhoone lied, dat de komieke Mat-
scheg in 'het Renrforandt-Hheater net
eerst beeft aangegeven, en dat nu
leeft in den volksmond; „So'n bisehen
tralatrala, tralalalu etc." Enfin de
lezer begrijpt me, de goene Amster
dammers zouden denken, dat ik één
van de vijf kwijt was, of ijlde in de
koorts. Want omdat z ij bem overdag
nooit hooa-en spreken, gelooven ze
niet, dat hij mij -in den vroegsten
morgen, als 't even dag is, z'n confi
denties doet. En toch is het zoo. Maar-
laat iik u den. ouden man voorstellen
in onzen besloten kring ik overleg
de met de admiiiniistratie van dit blad,
dat geen onbescheiden lezer dit mum
mer onder handen zou krijgen. Mijn
geheimzinnige vrind is niet van
vleesoh en bloed, maar van ijzer met
gouden vleugels, en staat gelijk 'n
ooievaar op één been; het andere
houdt hij achterwaarts gestrekt, als
wees hij daarmee vol verachting naar
het bedenkelijke stadsdeel, dat we
,,De Pijp" noemen; ik geloof haast,
dat déze beweging hem aanvankelijk
zoo sympathiek heeft gemaakt in m'n
oogen. In z'n limkeithand houdt hij 'n
trouwring, die voor de Amslerdam-
sche stedemaagd is bestemd, te weten
Naatje van den Dam, waar-die doode-
lijk verliefd op is. Maan- hij kan gezeg
den ring niiet steken aan haren hard-
sieenen vinger, dewijl deze met haren
ganschen arm ter aarde ligt in scher
ven. Nu wacht hij tot wethouder Ser-
rurier van den Burgemeester verlof
heeft, om Naatje 'n nieuwen arm te
laten aammetseden, waarna de nieuwe
directeur van Publieke Werken er een
praeabvies over zal uitbrengen, dat
door den Raad in geheime zitting zal
worden behandeld. Dan gaat de ont
werp arm van Naatje weer terug naar
wethouder Serrurier. die 'n aanbeste
ding uitschrijft; over die aanbeste
ding... in één woord, 'bet zal gaan
met de snelheid, waarmee men alles
doet aan de afdeeling Publieke Wer
ken in onze volmaakte stad, en het
kan dus nog eenige eeuwen duren.
Tot zoolang- houdt m'n aloude amice
zijtn ring in z'n linkervuist gekneld.
'Met de rechterdito omvat hij een di-
digeerstok, die hij aan Willem Men
gelberg heeft afgenomen, toen deze
aanstalten miaakite om ten slotte èul de
leden van het Concertgebouw-orkest
de deur uit te drijven met dit mach
tige wapen. Toen moet Mdheer S i 1-
lemia hoogst-eigen persoon de hoog
te zijn ingeklommen, om den stok
aan de veilige hand van den bejaar
den vrind van me toe te vertrouwen.
En zoo staat hij er nu nog in de ver
re hoogte... Want hóóg, zéér buiten
gewoon hoog, stiaat de groote man,
beelemaal in die ludlit. Want hij
staat, bij m'n sohoone ziel, (gelijk een
der redacteurs van ,.Het Vaderland"
pleegt te zeggen) bij m'n schoone ziel,
zeg ik, boven. op... het Paleis van
Volksvlijt, en als ge eens naar de
hoofdstad komt, ga dan naar het Fre-
ideriksplein, en wend uw rug naar
de fontein, die daar spuit, en kijk
naar boven, dan zult ge bem wel
zien.- Maai- probeer geen gespek met
bem aan te knoopen. Want praten
doet bij beslist met mij 'alleen, en
zulks nog uitsluitend héél vroeg in
den ochtendHet discours van he
den was gezellig genoeg. Ongezien
was de oude van den koepel van bet
paleis afgestegen, langs de bakkerij-
tentoonstelling, die nog gebouwd
moei worden, naar beneden ko-men
zetten, en had zich op het ko
zijn van mijn venster genesteld. Zijn
metalen beenen bengelden naar onde
ren als afhangende regenpijpen. Ge
lukkig dat de straat bij ons stil is, op
die uren zoo goed als immer, want
anders ware bij dn de kijkers geloo-
pen. Inderdaad loopen hier geen tien
menschen op een dag voorbij ik woon
namelijk... maar dat behoeft ge niet.
te weten, want van het adres komt
de naam, en van den naam komen
die informaties, en wat da divan ko
men kan. laat mij er van zwijgen.
Laat dit genoeg zijn: de Hemel hoede
Lezers en schrijver voor de gevolgen!
De oude dan zat hoogst gezellig bij
me voor liet raam. En ons gesprek
ging als volgt los
..Bonjour!" zei ik.
Morgen," reciproceerde hij droog.
,,Wie is er gekozen in Hl?", vroeg
ik. Want er was immers 'n vacature
door het heengaan van Henri Polak.
..Vliegen, de rooie candidaat," zei
hij, „wil je wel gelooven, dat de anti-
revolutionnairen en de liberalen teza
men zooveel stemmen niet hebben uit
gebracht, als h ij d'r alleen heeft ge-
bad. Dat zit 'm in de lakscbheid.
Daar gaan ze me voor aanbeveling
van Blocker aanplakken aan de boe
ken van de straten, dat-ie een intel
lectueel is. Wat is dat voor 'n recom
mandatie? Ten eerste is er beden ten
dage heelemaal geen vrdóg meer naar
intellectueelen. 'n Groote mond en
proletarisch gevoel brengen je 'nboop
verder. Maar bovendien, wat motten
we in den Raad. met 'n intellectueel
aanvangen? Nog meer intellect? Bij
Smit, Loopuit, Ter Haar, Van de Vel
de, Bo-ssevain, Sutorius, Wormser,
en ik weet niet hoe al die schouten
en sohepenen heeten, nóg meer intel
lect. Moet het Prinsenhof topzwaar
worden van het intellect, als de
Raad vergadert, en inzaken of omval
len? En dat in 'n tijd, nu d'r ieder
oogeniblik 'n vergadering is met het
oog op het werkliedenreglement! En
in den tijd, nu d'r reeds genoeg stads-
eigendom dreigt in te zakken of om
te vallen. En in IV waar de liberale
IJzerman aftrad (ook 'n ijzeren man,
net als ik, maar hommeles met den
Burgemeester) hebben ze den libera
len D e 1 p r a t van de stembus laten
vallen, en den Qhristelijk-historischen
Posthumus Meyes gekozen. Omdat
die 'n architect is, en ze wouwen nu
wel eens zoo'n mannetje in den Raad
hebben. In de Nederlander" is reeds
beweerd, dat de radicalen onze stad
aan de slechte beurs hebben gehol
pen, maar dat zij met de Christelijke
leer is staande te houden. Daarop is
hetHandelsblad" rebeisoh geworden,
en heeft vierkant daartegen stelling
genomen, en bovenop die stelling
heeft de hoofdredacteur Mr. Polak
'n buiging gemaakt naar alle vier
windstreken, 'n zeer elegante buiging.
Geen mensch ter wereld kan buigen
als d i e hoofdredacteur! Verder is er
weer ruz'e in de diamantnijverheid,
en het contract tusschen patroons en
werklieden is weer verbroken. Dat
spijt me geducht, en is 'n groot na
deel voor de diamantindustrie,waar
van voor zoovelen zoo ontzaglijk véél
afhangt. Overigens is dat vervloekte
billardhol in de Warmoesstraat reeds
in staat geweest 'n kwajongen in de
gevangenis te helpen, die bij z'n baas
gestolen heeft om van de opbrengst i*
kunnen spelen. Drie maanden is de
easch. Het is wat moois.Er wordt
hoe langer hoe meer gespeeld, en ze
maken van al die gelegenheden socië
teiten, en dat is de ondergang van
WAAROM ZOUDT GIJ DURE ADVERTENTIËN PLAAT
SEN, WANNEER GIJ UW DOEL BEREIKEN KUNT MET
In
worden dagelijks advertentiën van Vraag en Aanbod
opgenomen tegen betaling van EEN KWA&TJE yoor
een advertentie van hoogstens 6 regels, drie maai
achtereen TWEE KWARTJES bij vooruitbetaling.
Wie personeel zoekt of *yne diensten wenscht aan
te bieden, wie iets wil koopen of verkoopen, buren
of verburen, kan dus voor EEN KWARTJE in
HAAMLEDI'S DAGBLAD terecht.
jW Op onze Kwartjes-Advertentiën
komen vele reflectanten en brieven.
411e zedelijkheidEn wat zeg je
van Laarman in ,,De Telegraaf" over
het zoekblijven van de heistaten. Hoe
kunnen die zoek raken? zul je zeggen.
En hoe kan iets gebeuren als er eeni
ge tonnen gouds zijn uitgetrokken om
te heien?
Binnenland
HOFBERICHTEN.
Behalve de landgoederen te Was
senaar, die in handen van H. M. de
Koningin zijn overgegaan, zijn ook
nog een tweetal boerenplaatsen on
der Wassenaar en Voorschoten voor
H. M. aangekocht. De Buitengoede
ren zullen in exploitatie worden ge
bracht en productief gemaakt. Enke
le landerijen zullen voor bollencul-
tuur geschikt gemaakt worden.
Ook is ten behoeve der pachters
en werklieden een graanjnaalderij
ingericht, waaruit de landbouwers
op voordeelige wijze het veevoederen
meel voor huiselijk gebruik kunnen
betrekken.
De Koningin-Moeder is voornemens
den 20sten Juni a. s. de Wagner-
Uitvoering te Amsterdam bij te wo
nen. H. M. zal daarbij vergezeld
worden door de Prinses van Ben-
theimSteinfurt, haar zuster.
TER NAVOLGING.
Door den heer en mevrouw Ingen-
hoven—Frantzman, thans in het bui
tenland, is het benedengedeelte van
hunne nieuw gebouwde villa, gele
gen in de onmiddellijke nabijheid
van het Mastbosch te Ginneken, als
dagverblijf ter beschikking gesteld
voor minvermogende herstellenden.
Lijders aan tuberculose'of besmette
lijke aandoeningen worden niet toe
gelaten. Het verblijf is geopend van
y uur v. m. tot 6 uur 's avonds. Aan
de daar verblijf houdende patiënten
wordt 's middags naast brood, melk
en eieren, een warme schotel
(vleesch of melkspijs) verstrekt en
tusschentijds melk of chocolade. Deze
voeding gaat uit van de afdeeling
Breda van het Groene Kru'S. Minver
mogenden hebben alles gratis, meer
bevoorrechten zullen een kleinigheid
moeten betalen Het toezicht is aan
een ervaren verpleegster opgedra
gen.
EEN WAANZINNIGE.
De kuipersknecht W. te Kampen,
heut Zondag heel wat te doen ge
maakt. Blijkbaar in een toestand
van waanzin verkeerende, werd hij
onder de gemeente Olst door derna-
reohaussee gearresteerd. Aan han
den en voeten gebonden, waarvoor
een sterke riem en dikke touwen wa
ren gebezigd, was hij onder geleide
perr spoor naar Kampen vervoerd om
aan de inmiddels gewaarschuwde po
litie te worden overgegeven, juist
tijdens de muziekuitvoering in de
Buiten-Sociëteit, zoodat honderden
nieuwsgierigen toestroomden,
raad, door de marechaussee ge_
ven, om den man per kar naar het
politie-bureau over te brengen werd
niet opgevolgd. Zijne beenen wer
den losgemaakt en loopende werd hij
verder getransporteerd, omstuwd
door een drom van groot©n en klei
nen, die blijkbaar niet genoeg kon
den krijgen van de uitpuilende oogen.
de verwilderde, verwrongen gelaats
trekken van den ongelukkige die
thans ter verpleging in het Zieken
huis >s opgenomen.
(Kamper Ct.)
Aanvaring „Piet Hein".
Woensdagnacht kort na 12 uur
heeft 3 mijl benoorden bet vuur
schip „Haaks bij Nieuwediep een
aanvaring plaats gehad tusschen het
pantserschip ,,Piet Hein'comman
dant Baron Mulert, en het Belgi
sche stoomschip „Meuse", thuis be-
hoorende te Antwerpen, met stuk
goed op reis van Bayoniie naar Ham
burg.
De ram van de „Piet Hein" drong
op de hoogte van de brug diep in
het Belgische schip, dat binnen drie
minuten zonk.
De commandant van de „Piet
Hein" liet terstond drie sloepen uit
zetten en zoeklicht op de plaats dea
onheils richten tot redding der jam
merende schipbreukelingen.
Tot zes uur des morgens wei-den
de pogingen daartoe voortgezet. Ge
red werden 6 man waaronder de ka
pitein, die echter later overleed. Tien
man verdronken.
De „Piet Hem" kwam te Nieuwe
diep zonder schade met de geredden
en het lijk van den Belgischen kapi
tein binnen.
De schuld van de aanvaring ligt
aan het Belgische stoomschip, dat
do voorschriften niet opvolgde en
voor de ..Piet Hein" langs stoomde
toen het te laat was om daar aan
boord, door achteruitslaan, de ramp
te voorkomen.
(Zie vervolg 1ste blad.)
LEBRAAR FRANSCHE TAAL.
De min. van Binnenlandsche Zaken
brengt ter kennis, dat met 1 Septem
ber a.s. te vervullen is de betrekking
van leeraar in de Fransche taal aan
d/e Rijks-Hoogjere Burgerschool met 3-
jarigen oursus te Moppel. Het aantal
wekelijks te geven lesuren za<l 10 of
13 bedragen.
Zij die voor deze betrekking in aan
merking wenschen to komen, gelneven
zioli vóór 26 Juni e.k. aan te melden
bij deai inspecteur van het middel-
baai- onderwijs, dr. J. Gampert, te
's-Gravenihage, eventueel mei opgave
van het aantal dienstjaren, door hen
als leeraar aan een hoogere burger
school of gyninas'um doorgebrand.
(St.-Ct.)
LUSTRUMFEESTEN
TE UTRECHT.
Woensdagmiddag oefenden de wa-
genrijders voor de laatste maal op
het terrein bij de Bildtde paarden
zijn wat verwend door de stilte der
omgeving, de meeste waren onrus
tig, toen z$ op de wei vol menschen
kwamen en enkelen maakten heel
rare sprongen, maar onder de vaste
hand der menners kwamen zij spoe
dig weer in gewonen doen. De wer
kelijke re>n der eerste twee spannen
gaf recht op hooge verwachtingen
van den feestdagwijd van elkaar
alle trekkend, de koppen ver vooruit
gerekt snelden ze gelijkmatig voort
in enorme vaart, met de kleine,
slanke pooten nauwelijks den grond
rakend. De bochten brachten voort-
durend zeer spannende oogenblik-
kentelkens schenen de spannen te
gen elkaar te pletter te zullen loo
pen, maai- met buitengewone han
digheid wisten de bestuurders ze
beurt om beurt den een naar den
buiten, den ander naar den binnen
kant te leiden. Bij de laatste meta
haakten de wagens even in elkaar,
doch zonder de positie der rijders in
gevaar te brengen. De bestuurders
der volgende spannen oefenden z;ch
nog voornamelijk in het nemen der
Feuilleton.
Ëea Verborgen Erfenis.
(Naar het E n g e 1 s c h.)
63)
Mijnheer. Ingesloten document
heb ik gevonden tusschen de boeken
van Miss Wickham. toen ik bder zoo
even kwam om het tweede deel van
mijn boek te halen. Vindt u ook niet
dat zoo'n belangrijk papier veel zorg
vuldiger bewaard moest worden Ik
heb het adres op de enveloppe gele
zen en wat er nog verder op stond
meer niets. Ik zou het als het
verbreken van een belofte beschouwd
hebben nog meer te lezen, waardoor
ik een onverdiend voordeel zou heb
ben tegenovxer de andere leden der
familie Malincourt. Mijn overleden
oom mocht u graag lijden en ver
trouwde u. Was zijn vertrouwen
goed geplaatst? Hoe onwetend ik ook
ben tegenover de andere leden der
heb, ben ik toch overtuigd, dat u
meer zorg behoorde te hebben voor
een dergelijk document, als ik ge
vonden heb. Ik heb de vrijheid ge
nomen de bovenste lade van uw
schrijftafel, die niet gesloten was, te
openen een het document daar neer
te leggen onder de andere papieren.
waar ik vertrouw, dat het veilig
zijn zal tot uw terugkeer.
Hoogachtnd.
NANCY MALINCOURT."
Zij verborg het papier in de lade,
na het eerst in een enveloppe geslo
ten te hebben, die zij verzegelde en
adresseerde aan Mr. Wickham.
Zij was eerst van plan haar brief
er bij in te sluiten en alles op zijn
werktafel neer te leggen, maar toen
besloot zij toch maar beide apart te
houden. Hetgeen zij nu juist van Mr.
Wickham gemerkt had, had haar
vertrouwen in hem ook in andere
opzichten geschokt.
Zij begon ©r aan te twijfelen of
hij werkelijk niet op Ryelands was-
Het geluid dat zij had meenen te
hooren, toen zij de kamer was bin
nengekomen, kon wel door hem ge
maakt zijn, misschien had hij een
schuilplaats gevonden om te weten
te komen of zij in den val liep. Zij
sloot haastig de lade. sloot haar
eigen briefje in een andere envelop
pe, adresseerde het. aan Mr. Wick
ham en met haar blik op het gordijn
gevestigd, verliet zij haastig de ka
mer met het briefje in de hand.
Zij was nu bijna zeker, dat Mr.
Wickham niet altijd afwezig was van
Ryelands als hij voorgaf dat te zijn.
Zij kon zich niet uit het hoofd zet
ten, dat zij hem gezien had. op den
dag. toen Curzon zijn eerste bezoek
bad gemaakt, en toen zijn bediende
den bezoek ex- gezegd had, dat zijn
meester niet thuis was. Ook bij zijn
tweede bezoek, had hij dat antwoord
gekregenen toch was Mr. Wickham
dien middag aan tafel gekomen.
Zij herinnerde zich nu nog ver
schillende andere vreemde dingen.
Toen zij in de bibliotheek kwam,
vroeg zij naar den lijfknecht van Mr.
Wickham, en dat ondoorgrondelijk
wezen nam op zich den brief van
Nancy dadelijk als hij thuis kwam
aan zijn meester te geven. Zij ging
toen in opgewonden stemming naar
lxaar eigen kamer terug en berichtte
aan de huishoudster, dat zij dien
middag daar wenschte te eten.
Terwijl zij daar zat na te denken
over alle omstandigheden, waaruit
zij niet wijs kon worden, werd zij
gestoord door een tikken aan de
deur. Zij stond op en deed open de
bediende van Mr. Wickham stond
voor haar. Hij gaf haar een brief,
boog en ging weer heen.
Vol verwondering nam Nancy den
brief aan. Hij was met, de schrijfma
chine geschreven en luidde
„Waarde Miss Malincourt,
Ik ben maar heel kort van huis ge
weest, en uw briefje werd mij bij
mijn terugkomst gegeven. Ik vond
het papier en het is nu in veiligheid
gebracht. Dank voor uw zorg. Mag ik
u verzoeken terwille van het goed op
volgen van de wenschen van uw
oom, tegen niemand te vertellen dat
de memorandum, die u toevallig
vond, bestaat? Ik zal u op den dag,
dat het tweede testament wordt
voorgelezen van die belofte onthef
fen maar tot op dat oogenblik moet
ik u plechtig verzoeken het bestaan
van dat document voor ieder geheim
te houden. Mijn bediende zal over
een half uur uw antwoord komen ha
len. Ik verzoek u daarbij dit briefje
weer in te sluiten, zoodat ik het zelf
•kan verbranden en zoo ieder spoor
van uw ontdekking uitwisschen."
Nancy bleef in gedachten ver
diept zitten met het briefje in de
hand. Mr. Wickham schreef niet als
of hij schuldig was, en toch kon zij
tot geen andere gevolgtrekking komen
dan zij reeds gemaakt had? Hij
sprak over het vervullen van de wen
schen haars ooms in October, en
toch scheen hij al het mogelijke ge
daan te hebben om die wenschen in
de war te sturen.
Hij scheen er groote waarde aan
te hechten, dat haar ontdekking vol
komen geheim zo-u blijven. Waarom
had hij haar dan dat document als
't ware voor de voeten geworpen
Zij begreep er niets van. Het briefje
in haar hand, met de schrijfmachine
geschreven, en niet onderteekend.
scheen ook al op dat verlangen naar
geheimhouding te zinspelen, en toch
werd de zaak er openlijk in genoemd.
Ieder, die het las, zou dadelijk be
grijpen, dat zij een memorandum
had gevonden van de plaats, waar
het geld van Mr. Malincourt verbor
gen was. en zou h.et terugbrengen
aan Mr. Wickham. Hoe zij ook peins
de, zij kon geen bevredigende oplos
sing van het raadsel vinden.
Omdat zij over een half uur haar
antwoord klaar moest hebben, was
zij verplicht tot een besluit te ko
men. In elk geval, leek het haar het
best toe aan het verzoek van Mr.
Wickham gehoor te geven. Of het in
den haak was of niet. hij had nu de
memorandum terug en niemand zou
er mee gediend zijn als zij het be
staan er van niet geheim hield.
Nancy schreef de belofte en sloot
er het briefje van Mr. Wickham bij
in. wat zij aan den bediende over
handigde. toen hij om antwoord
kwam.
Tot nu toe had zij evenals ieder
ander gedacht, dat alles eerlijk toe
ging. Als het geM niet gevonden
werd, dan was dat jammer, maar
niemands schuld. Maar nu begon zij
aan alles en iedereen te twijfelen.
Mr. Wickham had zeli het vreemde
testament van haar oom ontworpen.
Was het mogelijk, dat daar een of
ander geheim aan verbonden was?
Zij scheen omringd te zijn door een
spheer van geheimzinnigheid en
wantrouwen, die haar beangstigde.
HOOFDSTUK XXII.
Mr. John Thompson was dien
avond zeer verbaasd. Door een der
dienstboden van Ryelands werd hem
een pakje overhandigd, met de bood
schap. dat Miss Egorton de kousen te
rugzond, omdat zij niet pasten. Daar
hij nooit het geluk had gesmaakt de
jonge dame die artikelen opzicht te
zenden, begreep hij er niets van.
Maar toegevende aan een opwelling,
knikte hij koeltjes, zei,,'t Is goed"
en legde het pakje onverschillig weg
in een der laden.
Toen de dienstbode was heenge
gaan, nam hij het pakje er weer uit
en bracht het naar zijn eigen kamer
waar hij het. na eerst de deur ge
sloten te hebben, met kloppend hart
opende.
Zooals hij verwachtte, bevatte het
een brief, gerold in een of andere
zachte stof. die de kousen moest ver
beelden. Zijn vingers heefden zoo
dat hij den brief haast niet kon
open maken. Hij kon haast niet be
grijpen. waarmee hij deze hooge
gunst verdiend had, en hij was zoo
opgewonden, dat het hem moeilijk
viel het briefje te begrijpen. Hetwaa
een zonderling schrijven, maar hij
j beschouwde het met bewondering.
(Wordt vervolgd!.
