NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD.
23e Jaargang. No. 7057
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
ZATERDAG 30 JUNI 1906 B
HAARLEM S DAGBLAD
ABONNEMENTEN A D V E R T E N T I N:
per drie maanden: Van 1—5 regels 50 Cts.; iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement
Voor Haarlem 1,<2U Haarlem van 1—5 regels ƒ0.75, elke regel meer ƒ0.15. Reclames 30 Cent per regel.
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der Bii Abonnement aanzienlijk rabat.
gemeente) J-30 Advertentiën van Vraag en Aanbod, hoogstens zes regels, 25 Cts. per plaatsing:
Franco per post door Nederland1.65 *g/,#7 50 cts. voor 3 plaatsingen contant.
Afzonderlijke nummers0.02H mp& sfeaateTai V r
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem0.37Lg Rcuactie en AdministratieGroote Houtstraat 55.
de omstreken en franco per post „0.45 Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 724.
Uitgave de:* Vennootschap Lourens Coster. Directeur J. C. PEEREBOOM. Drukkerij: Zuider Buitenspaarne 6. Telefoonnummer 122.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantiers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën
en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
Hoofdagenten Voor het Buitenland: Compagnie Générale de Fublicité Etrangère G. L. DA UBE Co.. JOHN F. JONES, Succ., Parijs, 31bls Faubourg Montrnartre.
TWEEDE BLAD.
Uit de Hoofdstad.
Ei- is eens '11 wijze geweest, die ge
zegd heeft, (Wedldoht was het de ver
zuchting van een ontstemden bakker)
dat de mensdh van brood alléén niet
leven kan. Zonder het te willen, had
die zwartgallige klager helder aange
toond. dat 'n mensdh zonder brood 'n
xnensoh is van niiiks... en hij had ge
lijk. Het valt inderdaad niet te loo
chenen, dat zonder wittebrood, bruin-
brood, roggebrood en krentebrood,
zonder fluitjes, vlinders, fijntjes, ka
detjes, ja zonder beschuit, het leven
ge'en leven meer heeten mag. Niet
zonder reden krijgt iedere jongen
tienmaal daags van zijn verstandigen
en ervaren vader te hooren, dat hij
niet trouwen mag, vooral niet trou
wen mag, vóór en aleer hij goed
zijn... brood verdient. Echter moet
ook een mensdh wat hoogers hebben
dan brood, daar dient de wijsgeer
voor te waken, en voor 'n boterham
op z'n tijd, moet meer bijzonderlijk
de bakker zorg dragen. Samen onder
houden zij de meaischlheid, bij voor
keur 's nachts, en beiden zien ze er
wit van. Maar er is met het bakken
van het aa.vdsohe brood meer geld te
verdienen...
Is het wonder, mijne waarden, dat
een Amsterdammer in deze warme
dagen, nu de ïmisschen gapen op de
daken, vanwege de verzengende hitte,
aan brood denkt en aan brood alléén,
en zelfs dat hoogere vergeet, waar
zonder hij totch ruiet leven kan? Is
het wonder, dat hij er 'n wijsbegeer
te op na gaat houden van meel en
gist en chocolaadjes, nu in het Paleis
voor Volksvlijt de Internationale Bak
kerij-tentoonstelling wordt gehouden?
Het Paleis voor Volksvlijt is het
zeer gasten-vrije gebouw op het Fre-
deri'ksplein, dal mat z'n voorzijde
naar 'n hoog spuitende fontein
schouwt, en van achteren blind is.
gelijk de mensdh. Het is 'n bouwsel
van ijzer, hecht en onwrikbaar gelijk
Floris van Hall, die er gezag voert,
en er zijn aandeel en van in omloop,
die te hooger stijgen naarmate de
beurs sterker neiging toont om omver
te vallen, en die dus geen slecht rf-
guur maken op de dagelijksche beurs-
noteering. Het |s voor volksvlijt op
gericht, en het dient tot stichting en
vennaak van (het iéégloopend deel der
hoofdstad. En hoog boven op den to
ren, die den trotschen koepel dekt,
staat de kleine man, met ring en staf,
dien ik kort geleden intervieuwde,
waarvan ik den lezer de bijzonderhe
den omstandig heb medegedeeld, het
geen hij zich met eenige inspanning
van zijn memorie stellig nog berinne.
ren zal. Daar huist thans de tentoon
stelling der bakkers, gelijk er voor
weinige dagen die der honden was
geweest. Het effect is roerend-anders-
om, op 'n expositie van dog§t*n, ha-
zenwinden, collies en setters roert het
geëxposeerde geweldig z'n bek, thans
doen het de bezoekers die roeren
hun mond bedoel ik. Zeiden zag ik
een publieke vermakelijkheid, die zoo
lokte tot momdbeweeg. Je bent de
poort niet in, of het water komt je
in den mond. Daar zijn taartjes, en
bonbons, en huizen van noga, en
schepen van marsepijn, en gefieele
schilderijen van chocolade.
Het is uit een gevoel van aarzeling
dat ik zoo lang draal, voor ik er toe
overga, iets naders van de tentoon
stelling zelf te beschrijven, en ge zult
die weifeling aanstonds verklaren, en
dus ook vergeven (want dat is het
zelfde) als ik haar, met redenen om-
Meed, u uiteenzet. Gij. begrijpt dat 'n
journalist voor de mensdh en, die hun
waren op een gelegenheid als deze
te kijk zetten, 'n vette kluif ia, 'n
lokvogel, 'n ding om op af te vliegen
en innig te drukken aan je klanten-
begeeremde hiart. Want het gaat hier
om aanbeveling, om reputatie, om
reclame, ja, om reclame alléén, en
zoo'n man van 'n krant kan je 'n
eind op dreef helpen, door 'n woord
te wijden aan je stand". Een journa
list is voor den reclame-zuchtige het
middel, dat regelrecht en onverwijld
leidt tot het groote en eenige doel.
Nu heb ik immer daaraan 'n hekel
gehad. En te minder oen ik op ver
eering gesteld, zoo ik wijders alle re
den heb om te vermoeden, gelijk in
casu het geval is, dat het niet om
mij is te doen, maar om de krant,
waarvoor ik schrijf. Ik had dus geen
lust, om als man van het nobele cou
ranten-schrijversgilde bekend te zijn.
Nu is het 'nA B C om 'n journalist te
herkennen, al ware het slechts aan
z'n gelaat en aan zijn jas. Zijn ge-
lajat toch staat in 'n plooi, alsof de
garasche wereld van hem is, en al
léén werd geschapen, om door zijn
welversneden pen, die in den regel
een potlood is, te worden beschreven.
Zijn jas daarentegen verkeert in het
omgekeerde geval, ziet er niet uit.
alsof de gansche wereld, maar alsof
niets ter wereld den eigenaar van
het schunnige kleedtngstuk toebe
hoort. Zijn jas is in den regel kaal.
en bedenkelijk van snit.
Ik wist dit alles, en had mijne
maatregelen genomen, om mijn in
cognito te bewaren. Ik toog naai'mijn
vriend Sam, die óók in het vak is,
maar aan welke krant zal ik u niet
zeggen, want 'n verstandig man
maakt geen reclame voor een ander
mans krant. Mijn vriend Sam, cue
aan de redactie is van het ongenoem
de blad, bezit 'n zeer faale gekleede
jas, diie nog stamt uit den boedel van
'n oom, die plotseling dood bleef, toen
gemelde gekl'eode jas, juist- van den
kleermaker thuis kwam. Sam erfde
dit schoone stuk, dat sedert dien nog
niets heeft geleden, want hij draagt
het nooit dan op het einde van de
maand, als wanneer hij z'n gekleede
costuum in 't vallen van den avond
naar de lommerd brengt, om het den
volgenden primo steevast daar weer
van daan te -balen. De-ze jas leende
ik, waarvoor ik 'n halven gulden^ in
ruil gaf, want ik ben 'n mild man,
en zie niet op een paar kwartjes,
meer of minder, als ik incognito rei
zen wil. Met die jas gewapend ging
ik het poleis in. En indachtig aan het
heerschzuchtige gezicht, waaraan een
journalist is te herkennen, en dat lik
zooeven besdiireef, trok ik mijn ge
laat in 'n, nederige plooi,, alsof ik 'n
colporteur was, en om n advertentie
kwam vragen. En zoo trad ik bin
nen, onherkenbaar als penvoerder,
zoo waande ik althans
Ik wandelde de groote zaal in, en
oogde verbijsterd naar al de brood
jes, gebakjes, chocolaadjes, poddin-
gen, Sinterklaasjes, Oostersohe, Wes-
terscilre Noordelijke en Zuidelijke
snoeperijen. Ik liep deemoedig door,
steeds oppassende, niet in de kijkers
te loopen. In eens hoorde ik 'n stem
achter me, die luidkeels riep: ,,Daar
heb je hem waarachtig ook". Schich
tig wend ik me om.en ontwaar m'n
vriend Sam, dien ik in vertrouwen
verteld had, dat ik onbekend wensch-
te te blijven, maai' dfre een boKue-hta
plaaggeest en spotboef is. En in één
adem gaat hij voort, zich wencrend
tot een exposant, met wien nij had
staan praten, „mag ik u voorstellen,
m'n vrind... de Amsterdamsche cofres
pondent van..." En waar hier stippel
tjes staan, daar noemde hij mijn
naam, dien ik gezworen lïeb, voor u
geheim te houden, en dien van het
blad, dat gij op het oogenblik in uw
geëerde vingers houdt. Ik kookte,
maar hield me beleefd, krampachtig
trekkend aan de mouw van des ver
raders jas, waaraan ik snel 'n vetvlek
maakte. Dat was de wrake! Volgende
maand aan 't eind krijgt hij zeker 'n
pop minder voor z'n erfstuk van den
lommerdibaas in 't steegje.
Het gerucht van mijn ambt of be
roep, gelijk gij gelieft 'het te noemen,
verspreidde zich als 'n loopend vuur.
en 'n seconde later was iik omgeven,
door 'n troep exposanten, die me
kaarten in de band, lekkers in den
mond, aanbevelingen in den zak stop
ten. Ik beval mijne ziel in lijdzaam
heid. O! dat slechts een honderdste
onijn vriend Sam bereikte, van het
geen ik hem fcoewensohte in dat
oogenblik; hij ware n verloren man.
En uit puur verzet besloot ik geen
enkelen exposant te noemen, waarbij
géén clez.er schade buhoeft te lijden.
Zoo gij geen bakker zijt van brood
jes, taartjes, suikergoed, of dergelijke
snorrepijperij, wat is er u aan gele
gen, of,meneer Pette chocolade, me
neer Stable kadetjes, of meneer Ko-
care taaldaad fabriceert? En zoo gij
wel bakker zijt, van één dier heer
lijkheden, begeef u zelf naar het Pa
leis voor Volksvlijt, offer uw penning,
en treed binnen. Het zal u niet be
rouwen. Maar overlaad uw dierbare
maag dlaariwïet!
Daarbinnen is veel te zien, dat in
uw geheugen een onuilwiscbbaren
linde uk zal achterlaten. Begeef v.
slechts naar de tent van den Neder-
lamdschen brood, koek en banketbak-
kersbond, en ge kunt zien hoe het
vereenligingsleven bloeit. Daar hangt
het portret van een 'heer met grijze
bakkebaarden, dien ik niet ken, noch
gekend heb. „Kijk!", zeide ik tot me
zelf „welk een onnoozele en onerva
ren stakker gij nog zijt ondanks aJ
uw jaren. Daar hangt nu de spre
kend-gelijkende en aanminnig-] a-
c'hende beeltenis" van wie-weet-welken
beroemden confiseur. en gij kent hem
niet." Ik wendde mij tot n juffrouw,
die de wacht hield bij 'n uitstalling,
welke daarnaast was opgesteld, en
vroeg of ze ook wist, wie die oude
heer was. „Das me Grootvader," gi
ebelde de oneerbiedige. Ontstemd
wendde ik mij af van deze aanmati
gende spotster. Toen bedacht ik, dat
het de beeltenis moest zijn van den
te vroeg ontslapen minister Harte, en
'n stille hulde voor diens ontijdig-ge-
boren en dito gestorven meelreeiht-
plannen. Daarnaast prijkte de banier
van den bond der vaderlandsche bak
kers, en mijn eenzaam doch natio
naal hart klopte sneller, toen ik den
vadertandschen leeuw zijn klauwen
over twee oadetjes en 'nlralf busbrood
beschermend zag uitstrekken. Daar
onder stond., met 'n kleine wijziging
van 'n bekend devies: .Ik zal kneden".
Met een traan in het oog voorliet ik
deze tent, een wensch stamelend voor
het welzijn dezer organisatie. Moge
de geest onzer dagen de gist zijn,
die het aantal harer leden immer
rijzen doet. Zoo zij het!
Nog 'n kleinigheid wil ik vennel-
den. Als onze oude meid een schuim
taart bakte, mocht ik den gansclhen
middag (het was toen in mijn kinder
jaren) den tuin niet in. Want als je
de deur openmaakte en de tocht ging
«door de geklopte eieren, dan sloeg het
schuim neer, en moest ze met d'r
oude armen ééns zoo hard rommelen
door hiaar praeparaat. Nu is zij jaren
dood, en tot heden berustte ik daar
in. Maar vandaag, toen ik machinaal
de eieren geklopt zag worden, zonder
dat iemand 'n vinger roerde, toen
weende ik ten tweeden»ale, en zucht
te: „Ach, Minetje, haddet gij dit nog
mogen aanschouwen,"
Stadsnieuws
voor menschen en dieren, op vele pun
ten in onze stad, waardoor in eene
groote behoefte, voorzien en zeer :n
liet belang der volksgezondheid ge-
werkt wordt.
Het aanbrengen van behoorlijke los
plaatsen (zooals aan den Schotersin
gel bij de Ostadestraat) een wei
daad voor de trekpaarden.
Verbetering in. de behandeling der
nuchtere kalveren.
Het aanstellen van een bevoegd in
specteur, die overal waar het noodig
is, handelend optreedt, evenwel zoo
veel mogelijk mot het doel om die
renmishandeling te voojkomen.
Het verspreiden van geschriften
over het behandelen van de dieren.
Het plaatsen van 75 borden in Haar
lem en omliggende gemeenten, met
het opschrift„Behandel cle dieren
niet zachtheidspaar do vogels". De
ze korte spreuk zal lang in het. ge
heugen blijven.
Het behandelen van vele,, niet te
noemen, bijzondere gevallen, waarin
liet, belang van enkele dieren werd be
hartigd.
Het geschrift wordt besloten met de
voOgende zinsneden
„Wanneer w" met geringe krachten
reeds deze resultaten hebben verkre-
gen, wat zouden wij dan niet met
veel meetr succès kunnen werken, in
dien in Haarlem en omstreken zich
een veel grooter aantal leden bij ons
aanslootIn andere landen zijn do
vercenigingen veel sterker in leden
tal. Daarom, voor zoover ge nog niet
met ons medewerkt, onthoudt ons niet
langer uwen steun Bddenkt. dat de
dierenbescherming, op ziel» zelf een
goed werk en nuttig voor de dieren,
zeer zeker ook rijke vruchten voor den
memseh oplevert, en dat een goocle be
handeling der dienen meel" en meer
als een ken teek en van beschaving zaJ
geacht worden."
Binnenland
Tegen D i ere 11 mi sh ande-
ling.
Door do „Yereeniging tegen het
mishandelen van dieren" voor Haar
lem en omstreken wordt eeai rond
zendbrief verspreid, waarin de voor
naamste dingen worden aangegeven,
die door of mot medewerking van de
ze vereeniging zijn- tot stand ge
bracht.
Deze zijn do volgende
Vei-beterde politieverordeningen en
een nauwkeuriger politietoezicht op
de behandeling van paarden en van
honden, die ais trekdieren worden ge
bruikt.
Ver-beterde voorschriften tot het te
gengaa.n van hiet vangen van vogels
en uithalen van vogelnesten.
Verbeterde bepalingen in de provin
ciale regtanemiten betreffende hot ge
bruik van trekhomd'en.
Bevocdering van het aanbrengen
vaar vogelbreedlkastjes en voeder-kooi
tjes.
Invloed ten goede op de opvoeding
der kinderen cfoor het. oprichten1 van
eon Jongelieden vereeniging, waarvan
reecls duizenden kinderen in en onr
Haarlem lia zijn geworden. Door hun
toetreding nomen die kinderen zie!»
voor gelijk op hun Diploma ver
meld staat nooit dieren te mishan
delen, en ruwheid tegen dieren zoo
veel mogelijk togen te gaaar.
Het stichten van een asphyxiatie-in
richting, te»r doel hebbende het pijn
loos en snel dooden van honden en
katten. Daardoor is reeds veel ruw
geweld en onnoodig dierenleed voor
komen, en ook ejji voorname ooi-zaak
van verontreiniging onzer grachten
verdwenen.
Het plaatsen van drinkfonteinen
HOFBERICHTEN.
.Met don treiai, die om 4.56 te Apel
doorn arriveert, keerde Z. K. II. de
Prins der Nederlanden Woensdag van
liet bezoek aan de Romeinsche wa
genrennen te Utrecht terug. II. M. de
Koningin bevond zich aan het station
om Haar gemaal af te halen. In een
gala-rijtuig werd naar liet paleis ge-,
reden.
DE JODENMOORDEN IX RUSLAND.
De Ned. Zionistenbond, afdeeling
Amsterdam, liad Woensdagavond een
protestvergadering belegd. waarin
de heeren mr. S. Fran zie Berenstein,
uit Den Haag, mr. Jules N. de Vries
en A. B. Kleerkoper, van Amsterdam,
den onhoudbaren toestand bespraken,
waarin zioh de Joodseihe bevolking 'n
Rusland bevindt.
Mr. Fra-nzie Berenstein veroordeel
de scherp de medeplichtige houding
van de Russische regeering, gelijk die
gebleken is na die moorden te Bjeios-
tok, door de mededeelingen van prins
Oeroesof in de Doema. Echter meen
de hij bij de regeering niet alleen de
oorzaak, der gruwelen, te moeten zoe
ken. 't Russische volk zou zich niet
zoo door zijn bewindhebbers laten op
zetten tegen den Jood als er tusschen
bedde rassen niet een diepe kloïve lag,
wanneer de Rus den Israëliet niet
haatte. Als een der ooi-zaken daarvan
noemde spr. den slechten economi-
sclren toestand in Rusland, die door
de taJlooze Joodsche proletariërs ver
ergerd wordt. Staatsburgerlijke ge
lijkstelling van de Joden met de
Christenen in Rusland zou z. i. eeni
ge, maar onvoldoende verbetering
brengen, en op interventie van een of
meer groote Europeesche Staten of
Amerika mag men blijkbaar niet ho
pen. D. w z. tegen Turkije durfde
men indertijd wel optreden, toen de
Armenische christenen werden ver
volgd, maar net groote Rusland durft,
men niet aan. Voor den Fin werd
immers ook niets gedaan. Alleen als
de regeeringen er belang bij hebben,
riskeer en zij oorlogsgevaar. En bo
vendien treden zij slechts voor «en
volk op. Daarom moet het Joodsche
volk geconsolideerd worden, sterk en
krachtig gemaakt, en den regeerin
gen moet duidelijk gemaakt worden,
dat zij belang hebben bij de redding
der Russische Joden. Dwang kan op
de Russische regoering geoefend wor
den door het weigeren der Russische
leeningen.
Mr. Jules N. de Vries schilderde het
Zionistisch ideaal de vorming van
een land', een eigen volk, en deed een
beroep op zijn Joodsohe landgenoote»
eu geheel Nedrland. om ie helpen
als er geholpen kan worden.
De heer A. B. Kleerkooper iaadde
de schuld niet op de Russen, maar op
de Joden zelf. De Joden, die geldleen
den aan Rusland, ook na de moor
den; de Joden, die niet diep genoeg
doordrongen zijn van de noodzake
lijkheid, een kern te vormen van
waaruit ziah de beweging over do we
reld verbreidt. Zij moeten hun broo
der uitkomst geven.
Ten slotte werd de volgende motie
door de vergadering aangenomen:
„De vergadering spreekt haren in-
nigen afschuw uit tegen deze nieuwe
Jodenmoorden, die andermaal eon be
wijs zijn, dat de oplossing van het
Jodenvraagstuk bulten Rusland iigt,
en de bevrijding der Russische Joden
dringt om verwezenlijking."
KINDERBEZOEK.
In hei weekblad van den „Algomee-
nen Nederl. Diamantbewerkersbond"
deelt do Bondssecretaris. de heer j.
A. van Zutphon. mode. dat te Ant
werpen het plan bestaat, eerstdaags
een 150-tal kinderen van diamantbe
werkers aldaar een uitstapje naar Am
sterdam to doen maken.
Die kinderen hebben met h-t oog
daarop reeds lal van fraaie liederen
ingestudeerd, die zij voorde kinderen
vafin de Amsterdamsche diamantbe
werkers zullen zingen.
Do heer Van Zutpheri twijfelt niet,
of de Amsterdamsche vakgen00ten
zullen de kleine Antwerpenaavtjes
hartelijk ontvangen en gastvrij her-:.
bergen.
REMBRANDT-FEESTEN TE
AMSTERDAM.
Do feestelijke her dein king van den
300-jarigen geboortedag van Hém-
brandt op 10 Juli a.s„ zal door do Al
gem eene Rembrand (.-commissie wor
den geopend met de onthulling's mor
gens te half elf uur, vaneen wit mar
meren gedenksteen in de Wester kerk,
waar Rembrandt begraven iigt. Bij de
vervaardiging van den gedenksteen is
zooveel mogelijk de vorm gevolgd van
de cartouche op de poort van Rem
brandt's „Nachtwacht".
Mr. II. P. G. Quack, de voorzitter
van het Uitvoerend Comité der Com
missie, zal bij de onthulling een rede
uitspreken, waarna een koor. onder
leiding van Anton Averkamp, een
psalm van Sweellnck en vaderland-
Feuilleton.
Een Verborgen Erfenis
'Naar het Engelsch.)
tok! 'te zoon, Mr Eger-
Mr. Egerton heefle'^on^?"-
druk. en verzocht mij 4 hijzondei
dat hij onmogelijk bij u
Nonsens! Wie is u. dat\om€?-
wel eens willen weten Ik rncl lK
zal mijn 'zoon spreken en
Het is onmogelijk, mevrouw.
De orders van Anfihony waren ze-1
ker heel beslist geweest, want het
volgend oogenblik was de deur zijner
kamer weer dicht en op dot.
Zij stond eenige minuten in «de
gang, terwijl een rampzalig gevoel
van" hulpeloosheid haar bekroop.
Haar geheel e leven had zij iedereen
die tot haar in betrekking stond ge-
tyranniseerd, lang geleden haarbroe-
der Peter, later haar echtgenoot, en
tot voor heel kort Christa.l en Laura.
Maar nu was haar eigen tijd geko
men al was 't laat, zij zou nu
toch nog moeten oogsten, wat zij ge
zaaid had.
Plotseling werd haar drift weer op
gewekt door den palfrenier, die in
een hoekje van de hal stond te grin
niken. Ilij was een verheugd toe
schouwer van haar vernedering ge
weest zij werd door drift meege
sleept.
Die onbeschaamdheid zul je mij
betaald zetten riep zij.
O neen. niet hoorriep de ben
gel. behendig buiten haar bereik
springend. Wij behooren niet meer
bij u, dat zal ik u zeggenWij zijn
nu de 'bedienden van Mr. Egerton. en
krijgen onze orders van hem, niet
van u. U kan mij de ooren niet meer
wasschen hij heeft ons allen over
een maand den dienst opgezegd van
morgen. en u zal spoedig zonder
dienstboden zijn.
zpij huppelde weg. een deur achter
o.jn dichttrekkend, en Mrs. Egerton
D^aar haar eigen kamer terug,
de Laura met een brief in
Terw
de deur van1 stond t© schelden voor
stond te re.le.«!,h°ny's »n
boden, zei ze scheiT-. &v$if!uï 'u;
wachten.
Mrs Egerton herkende het hand
schrift, van Anthony.
Lees het voor. Laura, zei ze met
bevende stem. Ik kan niet
Zij liet zich op den dichtstbijzijn-
den stoel vallen, zenuwachtiger dan
zii zich herinnerde ooit geweest te
zijn. Laura las op zakelijken toon
voor
„Ik ben bereid u gedurende uw le
ven honderdvijftig pond peir jaar te
geven. Deze som zal u door «den fa
milienotaris warden uitbetaald op de
wij ze, die u het beste dunkt. Mijn be
trekking tot u houdt met deze mede-
deeling op. Ik moet u verzoeken bin
nen een week te verhuizen.
ANTHONY EGERTON."
Honderd vijftig pond per jaar
hijgde Laura, terwijl do brief uit
haar handen viel. En binnen een
week moeten wij hier vandaan zijn
HOOFDSTUK XXVI.
Op den dag, dat Violet van Elm-
wood vertrok, liep Hubert Wickham
langzaam naar zijn huis teang, toen
hij "een vrouw zag naderen langs het
pad. dat naar de hoofdpoort liep.
Zi] liep met een zenuwachtige haast
die aan opgewondenheid of ver
moeidheid kon worden toegeschre
ven^ De gestalte vhem bekend
Toen zij dat zag. verf'S,.
haar schreden en sloeg c
sluier weg die ham1 gelaat
borgen, en toen zag hij dat hy v-
let Egerton was.
Zij zag er zoo wanhopig uit
haar oogen stonden zoo woest,
hij een oogenblik vreesde, dat j.
haar verstand verloren had.
Haar stap was zoo onvast, dat hij
onwillekeurig zijn hand uitstrekte om
«haar te steunen.
Zij greep die hand met beide de
hare.
Mag ik hier blijven? U za-1 onij
toch niet wegzenden? vroeg zij.
O, er is geen ander toevluchts
oord voor mij in de heele, wijde we
reld Vader, moeder, echtgenoot. ïk
heb dlles verloren Nu kom ik bij
een vreemdeling om te vragen of hij
mij wil opnemen
U kan altijd terecht in het huis
van uw oom, antwoordde hl] be
daard. U hebt het recht hier te zijn.
Hij ondersteunde haar wankelende
schlreden en het huis binnentreden
de. bracht hij haar naar haar eigen
kamer, waar hij haar op een sofa
neerlegde.
Ik zal u de huishoudster z?n
den, zei hij, en er zal iemand naar
uw zuster gezonden worden. Over
twee of drie uur kan zij bij -o zijn.
Laat mij niet «alleen! zei Violet
weer opstaande en hem angstig aan
kijkend. Ten minste, niet totdat Nan
cy hier is Ik kan niet langer al
leen. zijn Blijf hier en laat- mij
«met u spreken.
Ik zal blijven, antwoordde hij,
hevig aangedaan bij die smeekbede.
Maar u moet precies doen. wat ik
11 zeg. Niemand behalve ik zal u
zien totdat uw zuster komt dat be
loof ik u. Ga nu in de kamer hier
naast. terwijl ik orders geef, dat u
iets te eten kan krijgen. Als u wat
sterker is, dan kan u mij vertellen
wat u wenscht, maar niet vóór di'en
tijd.
Zijn besliste wijze van optreden
miste haar uitwerking niet.
Iets van de zelfbehee-rsching. waar
in zij zich tijdens haar huwelijksle-
en geoefend had, keerde terug. Zii
gehoorzaamde hem en ging naar de
andere kamer.
Toen zij terugkeerde was hij daar
nog. en bracht haar bij de tafel,
waarop allerlei verfrisschingen wa
ren neergezet, en vriendelijk maar
beslist maande hij haar aan te eten
en te drinken. Het was het eerste
voedsel, dat zij dien dag kreeg, en
zij begon in te zien. hoe zeer zij er
behoefte aan had.
- Wenscht u nog met mij te spre
ken vroeg hij. toen zij haar maal
geëindigd had. en ..was gaan zitten
op de sofa, die hij naderbij getrok
ken had. Misschien is het beter, dat
sommige dingen maar onuitgespro
ken blijven. Denk vooral "na, voordat
gij beslist.
Ik heb nagedacht, antwoordde
zij. Wat had ik anders te doen dan
denken, denken, denken, totdat mijn
hersenen "pijn schenen te doen?
Nemr, neen wees niet bang! Ik
zal heel kalm zijn; die zenuw.«cldig-
'heid is nu vooivbij. Ik ben geen echt-
genoote meer - ik heb vmrdaag
mijn man verlaten.
Zij sprak kalm. De zenuwachtige
spanning was gebroken. Zij zat daar
stil en gelalen met de handen om
haar knieën gevouwen.
Haai- gelaat was het gelaat van
cc no vrouw, die zich niet meer over
allerlei kleinigheden in het leven
bekommert. Het onmetelijk groote
verdriet hield al haar gedachten
bezig.
Het viel Hubert Wickham moeilijk
in die bleeke vrouw zonder tranen
een spoor te ontdekken van het vroe
gere levenslustige meisje.
De kalmte om haar heen. do mooie
omgeving en het ongewone van nief
bang hehoeven te zijn voor nieuwe
aanmerkingen en bedeed i gin gen,
werkte onbewust verzachtend op
haar.
Zij had den grooten stap gedaan
en zichzelf bevrijd van de hatelijke
slavernij, waaronder zij eenrgo maan
den lang gebukt was gegaan.
Anthony was weg; haar huwelijk,
waarvan zij zooveel had gehoopt,
was gebleken niets dan een bespot
ting te zijn haar leven wos ver
woest. haar hoop vernietigd.
(Wordt vervolgd).
