BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
Ds Rempiaeaüt.
24s!e Jaargang.
MAANDAG 16 JULI 1906
No. 7070.
DE ZATERDAGAVOND
HAARLEM'S DAGBLAD KOST
f 1.20 PER 3 MAANDEN
OF iO CENT PER WEEK.
ADMINISTRATIE GROOTE HOUTSTRAAT 55.
DRUKKERIJ ZUIDER BUITENSPAARNE 6.
IN HAARLEM'S DAGBLAD ZIJN
ADVERTENTIËN DOELTREFFEND.
ONZE ANNONCES
WORDEN OPGEMERKT.
Natuurhistorische
Wandelingen
IN EN OM HAARLEM.
CXX.
Lang, zeer lang liet de regen op
zich wachten, 't was stof, al wat men
zag. Vastgelegd1 of niet vastgelegd, 't
wend opgedwarreld en drong tot in
de 'huizen, tot in alle hoeken door.
De planten langs den weg, waar
voor niemand zoo af en -toe eens den
gieter ter hand neemt, ze zagen er
treurig uit, en wel vooral die, welke
nogal toegerust z-ijn met meer of min
der dichte beharing. Een 'grijs -vilt be
dekte de gansche oppervlakte en
smachtend, verlangend zag alles
naar regen uit. Wel dreigde het zoo
ai en toe eens, wel 'begonnen tegen
den namiddag vaak de wolken zich
saam te pakken, misschien hier of
daar bracht een onweer een flinke
bui, maar helpen, neenook niet dat
extra kleine buitje, zoo neergevallen
uit den lossen hemel, des avonds, zoo
zaoht beginnend, alsof het den geihee-
Jen nacht zou blijven doorregenen,
maar neenal weer mis. Maai* daar
zou het beginnen, en krachtige drup
pels, lang aaneen, vielen gutsend op
de aarde neder, die ze inzwolg het
hield voor een uurtje op, maar 't ging
weer door en toen we den volgenden
ochtend opstonden om de vrije na
tuur eens in te gaan, was een enkele
blik voldoende om naar laarzen -en
regenjas te grijpen en 't bleek wel.
dat ze noodig waren ,ook.
Wat een veranderingDat gras,
dat al zoo'n vaal geel tintje liet door
schemeren, 't was alsof een toover-
rcede de groene Meur van voor eenl-
ge weken, vernieuwd, opgefrischt
had teruggeroepen. Die boomen en
struiken 'hadden het stof afgeschud,
neen, 't was er afgespoeld en goed
ook, want anders toch waren er aan
den benedenrand nog wiel vuile stoe
pen merkbaar. Geen spoor daarvan.
De bloemen, we kunnen nn cliaar juist
geen verfrissing bespeuren dat zijn
dan ook organen, die meer van .licht
en warmte houden. Hoe v-aak zien we
niet de rozen verregend, ,de bloem
bladen nat en vuil in elkaar gefrom
meld. En rozen, wie houdt daar niet
van, een reden te meer om den regen
verre te wenschenmaar die opwel
lende verzuchting wordt spoedig op
zij gedrongen door den aanblik van
die tal van knoppen, wier toekomst
thans verzekerd is, die anders waar
schijnlijk zich slechts half of mis
schien in 't geheel niet hadden ge
opend, uitgezogen door de honderden
bladluizen aan dat dunne bloemsteel-
tje, honderden aan dien urnvormi-
gen bloembodem, dien de oningewij
de vaak voor een onderstandig vrucht
beginsel aanziet.
En bladluizen, neen, die waren er
bij duizenden, miliioenen, langs den
weg, aan allerlei wiMe planten
koekoeksbloemen, duizendblad, dis
tels, enz. allen vol. En nu, mag er
bier of daar nog eens een enkele zijn
overgebleven, verscholen onder een
blaadje, dat door -het onttrekken van
sappen aan de onderzijde naar bin
nen krulde, het groot-e hetoleger is
verdwenen.
Maar om tot onze rozen terug te
keeren, die -ons zoo'n langen tijd
zooveel 'genot verschaffen, wie zou
daar niet van houden Er zijn er
honderden soorten en verscheidenhe
den van. Veelvuldig is het gebruik,
en al mogen de potrozen, die de
Aalsmeerders ons aanvoofren, nu over
'i algemeen niet aan de verwachting
beantwoordendaaivoor lee-nen zich
oneindig beter de gewone maand
roosjes, toch ■zijn het mooie bloemen,
neen meer dan dat, het is en blijft de
Koningin van alle. De fiere lelie,
Feuilleton
Een Verborgen Erfenis
(Naar het Engelse h).
86)
Ik zal u niets opgeven en ik zal
mij niet nader verklaren, antwoord
de Mr. Wickham, zonder iets zach
ter van blik of stem te worden. Ik
ben er niet op gesteld, dat Gillian in
de familie Malincourt zou komen.
Waarom zou ik ook? Uw verhaal
van dezen avond toont mij, waartoe
een lid dier familie in staat is en
dat doet mij alles behalve verlangen,
dat zij met een lid diér familie in
het huwelijk zal treden. Uw eigen
vader zal waarschijnlijk geen vrien
delijk schoonvader voor haar zijn.
Als ik bedenk, hoe hij zich tegen
over zijn kinderen gedragen heeft.
Het ongelukkige meisje, dat op het
©ogenblik hier ziek is, heeft haar
moeder ook al een Malincourt
daarvoor dank te wéten. Uw zuster
is op 't oogenblik zonder tehuis en
zonder middelen ten gevolge van de
wreed e onverschilligheid van een an
der lid dier familie. Ik heb geen
waarborg, dat u dezelfde eigenschap
blank als melk op forschen stengelj
of schitterend gevlekt; de.... maar
waai-toe meer, ze leggen het alle af
bij de roos. Het enkele duinroosje, of
de hondsroos of meer andere, hoe
sierlijk staan ze daar, hoe zijn vorm
en kleur van blad en bloem met el
kaar in harmonie. Over het geheel
een wezen van eenvoud, grootsche
eenvoud. En als was het om te too-
nen, dat ze toch anders zegevieren,
kan ook, blijf dan eens hier of daar
in de stad een oogenblikje staan bij
de lei- of klimroos Crimson Rambler,
't. Kleine, nog niet volkomen gevulde
roosje beschikt over een kleur, zoo
innig warm, en dan die overvloed,
wat -een tros we telden er de vori
ge week een van na, en meer dan zes
tig van die kleine roosjes tot een
prachtig, los bouquet vereenigd. En
als was die overvloed nog niet ge
noeg, die reuzentrossen zelve tellen
we bij tientallen, neen, als de -plan
ten wat op kracht gekomen zijn, bij
houderden. Maar men moet haar
•goed doen, dan brengt ze ten veile in
toepassing: „voor wat, hoort wat."
In 't vroege voorjaar 1905 plaat
sten we op een heel geschikt plekje
een aangewortelde stek van den daar
aan voorafgaanden zomer. Spoedig
begon ze uit te loopen en Dracht naast
kleinere takjes een tweetal flinke
scheuten te voorschijn. 'I Was of er
geen eind kwam aan dat groeien, die
scheuten nUj dit voorjaar aangebon
den, brachten uit de zijknoppen jonge
takjes te voorschijn- én thans prijken
_er aan d© schutting zoo'n 40 trossen,
'thans in vollen bloei, 't Spreekt van
zelf, dat we die dankbaarheid met
dankbaarheid aanzien neen, beta
len. Of liever, egoïst als de mensch
van nature is, haar nog beter behan
delden, haar volop voedsel verstook
ten, haar gingen zuiveren van al 't
ongedierte, het gewone „wit" een
zwa.ni bij het eerste optreden gingen
vernietigen en zié, nieuwe scheuten,
krachtiger, fors char dan die van 't
vorige jaar en grooter in aantal en
een groei, neen, we zouden die zelf
niet kunnen-, niet willen gelooven, als
we daarvan niet aantee-kening had
den gehouden.
Den lsten Juli toch plaatsten we bij
den top een streepje op de schutting
en nu den 12den Juli, dus in 11 dagen
tijd bleek de lengtevermeerdering
42 c.M. te zijn.
En ho'eveel andere rozen zijn er nog
niet? Hoe velerlei is niet het ge
bruik Of hebt ge in de laatste week
niet eens even balt gehouden bij de
prachtige stamrozen In 't Kenaupark,
bij de heerlijke perken, die hier en
daar in onze stad, die hier en daar
buiten onze oogen een oogenblik
boeien Hebt ge wel eens de ontwik
keling van zoo'n enkele knop nage
gaan om het moment te kennen,
waarop ieder van die vele koningin
nen zich in al haar trots, in al haar
luister had ontwikkeld?
Maar beschikt ge in uw tuin met
over voldoende zon, dan raden we u
aan andere planten te nemen, die
daaromtrent wat bescheidener eischen
hebben.
J. STURING.
VRAGENBUS.
Aan Mej. C. v. R. te H. Ge vraagt,
me, of ik u ook kan mededeel en een
piekje, waar ge die bekend© water
varen vinden kunt. Welnu, begeef u
naar den Wagenweg, dan vindt ge
van af het huis met de beelden tot
aan Bosch en Vaartshoek, naar ik
meen ©en boerderij, ©en slootje, waar
ge zooveel kunt krijgen als ge maar
wilt. Plaatst ge nu wat daarvan in
een ondiepen schotel, dan kunt ge
daarvan thuis langen tijd genieten.
Den Heer v. L. te H. Pissebedden
zijn het beste te vangen, door -hier
en daar halve, een weinig uitgeholde
aardappels of andere dergelijke din
gen neer te leggen en die af en toe
te inspecteeren. 't Zijn gemakkelijke
lokplaatsen, want niet alleen leveren
ze den dieren voedsel, maar een
schuilplaats tevens. Een nazien van
tijd tot tijd, zal u doen zien, dat er
heel wat op die manier te vangen
zijn.
Aan Mej. Z. te H. Het ldeine plantje
met -die smalle blaadjes en als 't
ware kleine witte bolletjes, dat hier
en daar zeer veel zelfs tusschen de
straatsteenen zit is v-etmuur Sagina
procumbens.
Aan Mevr. H. te O. Welzeker, uwe
vriendin heeft volkomen gelijk, ex-
zijn gele Aronskelken, en wel nog :n
verschillende soorten. Zelfs komen
er rose voor,
J. STURING.
pen niet zult vertoonen. Daarom houd
ik het voor het best nw aanzoek te
weigeren en de zaak nu maar als
afgedaan te beschouwen.
Hij stond op, terwijl hij sprak, en
Cesar kon niet anders dan hetzelfde
doen.
Maar nu is toch nog de vraag,
hoe Miss Wickham zelf er over denkt,
zei de laatste.
- Daarover behoeft u zich niet
te bekommeren.
En u denkt dus, dat bet hiermee
afgeloopen is
Wat denkt u zelf er van, Mr.
Malincourt
- Ik zeg er nu verder niets van.
Ik zal trouw zijn tegenover Gillian
en u weet, -dat zij mij trouw zal blij
ven. Als ik klaar ben, dan kom ik
weer om haar hand' vragen. Ilc heb
besloten, dat zij mijn vrouw zal wor
den. Tot nu toe mag ik in mijn pogen
niet geslaagd zijn en ik mag haar
nu niets hebben aan te biedendat
zal niet altijd zoo blijven. Gillian
keurde mijn liefde waard om aange
nomen te wordenzij zal .ondervin
den, dat haar vertrouwen niet mis
plaatst is.
Is u van plan hier vannacht te
blijven Het is laat. Misschien
wenscht u morgen uw zusters nog te
spreken.
Cesar schudde zijn hoofd.
Ik hoop haar een andermaal ie
Toen hij de grooto boot zachtjes cte
wijde riviermond zag uitstoomen, ver
hardde d-e treurige trek op zijn forsch
flink gelaat, want hij trachtte alle
sentimentaliteit op zij te zetten en de
moeilijkheid van zijn positie onder
de oogen te zien.
De rol van t-ussclienpersoon was niet
nieuw voor James Branmer, hij had
die eigenlijk al sedert vijf of zes maan
den gespeeld, maar in het vervolg zou
het hem moeilijker vallen en gevaar
lijker voor hem zijn dan tot nog toe.
Het was gemakkelijk geweest, om.
als hij eear bezoek bij de Fordiham's
aflegde, Nelly een briefje van Dick in
handen te smokkelen, waait het kwam
nooit-in de gedachten van den heter
en mevrouw Fordham-, diat hij, dien
zij zoo gaarne tot hun schoonzoon
wensé-hten-, en aan, wiens liefde voor
Nelly zij geen oogenblik twijfelden,
tegen hun wil zou ha/nidieiien door als
bemiddelaar op te toédien 'tusschen hun
dochter ©in Diilck Vernon, in een hei
melijke liefdlesgeschiiedlenii'S. Maar nu
de jongen was vertrokken om over zee
een fortuin te zoeken, zo-u de rol van
bemiddelaar oneindig moeilijker val
len. Er zou minder te doen zijn, om
dat Dick slechits eenmaal per week kon
schrijven. maar er zou meer te denken
en te gevoelen zijn.
James had beloofd Nelly dikwijls te
bezoeken om haar te troosten in haar
verdriet, dat ze voor luaar ouders ver
bergen moest, om te spreken over
Diek en over zijn liefde voor haar en
zijn plannen om terug te keeren met
een aardig fortuintje, zoodat hij haar
zou kunnen huwen, zoodra ze meer
derjarig was.
James had dit alles beloofd en nog
meer dan dat om den jongen en het
meisje van dienst te zijn en hun ge
heime lief dësverhouding te vergemak
kelijken. Toen hij het beloofde scheen
het hem gemakkelijk toe, maar nu hij
de zaak ondier oogen zag en bedacht,
hoe hij den vrienden het meisje beide
liefhad, wist hij, dat het hern moei
lijker zou vallen, omdat de vriend
thans ver weg was. Het feit dot Nelly's
oud'ers hem tot hun schoonzoon
wenschten, maakte zijn posiltie nog
moeilijker, vooral omdat hij beter in
staat was liaar een tdhuiis, dat hai-er
waardig was, aan te bidden dan Dick
Ve/mioii hiat waarschijnlijk ooit zou
worden.
En het werd nog erger, omdat lxij
in zijn -hart niet kon toegeven, diat
Dick met zij.n oppervlakkig doch be
minnelijk karakter dn staat was een
meisje als Nelly inderdaad gelukkig to
maken.
Maar James had een belofte afge
legd en toen liij -den grijzen romp van
de stoomboot zag verdwijnen in dien
-nevel aan den mond van de rivier,
keerde hij zich van dé rivier af, en
begon den tocht naar huis, haastig
ontmoeten, antwoordde hij. Nu ga
ik naar Oakhui'st. Goede nacht.
Mr. Wickham boog zonder iets te
zeggen en Cesar ging heen uiterlijk
kalm, maar innerlijk hevig ontroerd.
De vernedering, die hij had moeten
verduren en dé bittere pil, die Mr.
Wickham hem te slikken had gegeven
waren des te moeilijker te verdragen,
omdat hij gedwongen was de waar
heid er van te erkennen.
Maar, ofschoon de herinnering aan
de woorden van Mr. Wickham Cesar
door 't hart sneed, toch was hij des
te vaster besloten met Gillian te
trouwen.
Toen hij op Oakhurst, aankwam
en van zijn rijwiel sprong, was hij
juist bezig naar zijn huissleutel te
zoeken, toen tot zijn verrassing Cur-
zon de deur opende en hem be
groette.
Ik ging -naar je kamers om wat
te ï'ooken, zei hij, terwijl Gesar bin
nen kwam en kon je nergens vinden.
Is &r iets bijzonders gebeurd Ben
je op Ryelands geweest? Alles is
daar toch in orde, hoop ik?
De oprechte bezorgdhei/d in zijn
stem trok Cesar's aandacht.
Neen, niets; Ik ben op Ryelands
geweest, maar niet om mijn zusters
te ontmoeten. Zeg waarom liet je
nn; hier met Gillian Wickham?
De naam ontsnapte hem, maar Ce-
sar zag, dat het geheim, dat hemont-
oni nog zoo vroeg mogelijk thuis *e
zijn, ten einde een paar woorden tot
Nelly te kunnen spieken, voor het
nacht was.
Ongelukkig genoeg kwam hij een
paar minuten te laat voor dén snel
trein en kwam hij daardoor te laat
aan het kleine dorpsstation, om nog
een bezoek bi] de Fordihaais af te leg
gen. Hij ging daarom dien volgenden
morgen zoo vroeg mogelijk en het kost
te hean geen moeite c.en gelegenheidf.e
vin-den om Nellly alleen te spreken,
want ha-ar ouders, wier hoop, dat
Nelly Dick Vernon te zijnen voordeele
vergeten zou, herleefde, waren blijk
baar besloten bet hem zeer gemakke
lijk te maken zijn doel na te stre
ven.
Ik zal nu wat vaker, 'komen. Nel
ly, zeide li ij op ©enigszins vaderlijke
wijze, wat hem vrij dwaas storm,
want hij' was slechts twee jaar ouder
dan zij, want je zult wel behoefte heb
ben af en toe met iemand over hem te
spreken en wij kunnen dan ook zijn
brieven samen behandelen.
Je bent verbazend vriendelijk
voor mij, Jim, antwoordde zij open
hartig, terwijl zij hem glimlachend
aankeek, maar ik wil je niet vervelen.
Het zou heerlijk zijn met jou over
hem te spa-eken, maar je moet niet
denken, dat ik wanhopig ben doorzijn
vertrek. Ik gevoel, dat hij in zekeren
zin, door mij te verlaten den dag na
derbij doet komen, waarop we voor
altijd samen zullen zijn.
Dat is ook een opvatting, riep hij
uit, niet wetend of hij zich met dit ant
woord ingenomen gevoelde of niet.
En. zie je, voegde zij er haastig
bij, terwijl zij het hoofd afwendde,
wanneer je heel dikwijls kwaaant,
zouden va-der en moeder misschien
gaan denken zouden ze een ver
keerd idéé krijgen, en de menschen
zou dan allerlei onaangename dingen
over ons gaan gen.
O ja, ja, dm begrijp ik heel goed,
Nelly, zeide hij. terwijl hij met een
peinzend- gelaat aan zijn snor trok.
Heel goed. Ilt zal alleen komen, wan
neer ik een. brief voor je heb.
O, maar nu verval je in een ander
uiterste, merkte zij opgewekt op. Kom,
wanneer je lust hebt.
Dat is goed. Je weet, dat ik dik
wijls dezen kant uitkom, en meneer
Fordham is zeker een gezellige prater,
cn hef za:l zoo prettig zijn, met jou
over Diclc te praten. Zullen wij zeg
gen, dat ik kom waarneer ik een re
den heb om te kamen
En zoo werd het afgesproken.
Zij waren in den tuin toen hij-haar,
ruim een week later, Dick's eersten
brief gaf. Hij had uit de wijze, waar
op zij hem begroette, begrepen, dat zij
had gegist, dat hij iets voor haar had.
Alleen verwonderde het hem, dat zij
dein brief eenvoudig tusschen haar
blouse stak en hem "niet alleen liet om
hem te gaan lezen.
Kom nu, zeide hij glimlachend,
je beleefdheid overschrijdt de grenzen
van het menschel ij ke. Nelly.
Oh, riep ze uit, ik heb er zoo lang
op gewacht, dat ik best nog even lan
ger kan wachten uit beleefdheid, je
gens den bode, dien ik in een even
langen tijd niet heb gezien.
Zijn oogen glinsterden vriendelijk
bij haar woorden, maar een antwoord
geven op het compliment was te ge
vaartijk in de gegeven omstandighe
den. Hij verliet haar kort d:a,ama en
voegde zich bij haar vader in de or-
chMeieën-bro el-kas
Vóór hij: heen ging om zijn luiis weer
op te zoeken, ontmoette Nelly hem
voor -dén tweeden keer en ze waren
juist lang genoeg alleen, dat zij hem
kon vragen spoedig weer te komen om
over een gedeelte van Dick's brief te
pr-ajtm.
En zoo speelde hij zeven maanden
lang zijn rol van lusschieupersoon hoe
wel na. de eerste drie maanden NeflJly
er de voorkeur aan gaf te spreken over
de brieven, die Dick aan Jim Bran
mer schreef, want deze ontving telken-
viel, voor zijn vriend geen geheim
meer was.
Ga mee naar je kamer en ga
eens zitten zei Bertram, hem voor
gaande. Vertel mij nu, wat er ge
beurd is.
Met zijn ellebogen op d-e knieën en
het hoohl in de handen gesteund,
deed Cesar het verhaal.
-Hoe wist jij, hoe zij eigenlijk
heette? vroeg hij. Want ik zie, dat jij
dat vist. Vertel mij maar niet, waar
om zij een anderen naam aannam
dat vil ik van niemand anders dan
van haarzelf hooren, maar lioe ken
de jijhaar naam
Re ben in Amerika met den heer
en mejuffrouw Wickham bevriend
geweest, antwoordde Curzon. Ik weet
evenmin als jij, waarom zij Miss
Ferris genoemd wenschte te worden,
en toen ik haar onder dien naam
aan mijn tante voorstelde, deed ik
niets anders dan gehoor geven aan
een verzoek van haar. Wat betreft
de ontvangst- van Mr. Wickham
van je aanzoek, kan ik niets anders
zeggen dan dat zooiets mijn begrip
te boven gaat. Hij is dé laatste man
op -de wereld, die er toe zou komen
do verkeerde eigenschappen vaneen
familie op ieder lid persoonlijk toe te
passen. Maar dat geld van Malin
court schijnt veel hoofden op hol te
brengen. Ik ga naar Ryelands en
wil hem zelf spreken.
male een afzonderlijk epistel van hein.
Op den eei-sten Zaterdag van de acht
ste maand na Dick's vertrek, zocht
Jim's morgens in de brievenbus vruch
teloos naar een brief van zijn vriend,
en toen hij eindelijk tot do overtui
ging kwam, dat er geen was, smaakte
zijn ontbijt hem niet, zoo ontsteld was
bij.
Eén gevoel van boosh-ekl tegenover
Dick maakte zich van hean meester bij
de gedachte aan Nelly. Want hij
schreef het uitblijven van een brief
niet toe aan de mogelijkheid', dat
Dick door ziekte of een ongeluk vér-1
hinderd zou kunnen zijn te schrijven.
Reeds sedert eenige weken had een
vaag vermoeden zich van hem mees
ter gemaakt, dat de vurige liefde van
den jongen niet bepaald verkoelde,
maar een zaak van minden* belang in
zijn leven werd en da.t hij niet zoo
veel genoegen vond in hét beantwoor
den van Nelly's brieven, als zij er in
had om hem te schrijven en zijn brie
ven te lezen.
Dit vermoeden was intuïtiefhij
trachtte er zich wel tegen te verzetten,
maai* het gelukte hem niet. Hij was
boos op Dick, hij was bedroefd Nelly
te moeten teleurstellen en hij bad het
hart niet. haar te vertéllen, dat er
geen brief voor haar was.
Maar het moest er toch toe komen.
En toen hij er eenmaal too overging,
vond hij zóóveel mogelijke omstandig
heden, die Dick hadden kunnen ver
hinderen te schrijven, dat zij geheel
getroost was en dé vervulling van. zijn
taak hem gemakkelijker bleek dan hij
zich had voorgesteld.
En het zou natuurlijk slechts een
uitstel van een week zijn. Dan zou zij
wel weer van hem hooren.
Maar den volgenden Zaterdag was
er geen brief voor Nel'ly. Branmer
was hierover zeer ontstemd en nadat
hij Dick eerst een telegram gezonden
had, reed hij naar Nelly's woning om
zich te troosten door haar te troosten.
Het viel hean op, dat de mander.
waarop zij luet. niéuws ontving, bijzon
der koel was. Hij had wel weer zijn
best gedaan een aannemelijk excuus
te vin-dien, maar hij had toch niet ge-
dacht, -diat zij hét zoo gemakkelijk
zou aannemen. Maar hij wist, dat
haar uiterlijk geen maatstaf wasvoor
haar innerlijke emoties. Zij was geen
meisje, -dat het hart op de tong droeg.
Hij wist ook, da-t zij liever wilde den
ken, dat Dick te ziek was om te
schrijven, clan dat zij zijn zwijgen
aan onwil wilde toe-schrijve-n en daar
om legde hij zeer veel nadruk op een
veronderstelling, dat Dick door koorts
aangetast zou zijn.
Zij sprak haar eigen opinie over de
zaak echter niet uit en weldra begon
nen zij over andere dingen te spre
ken.
Daar was geen telegram van Dick
toen Branmer weer thuis kwam, en
daarom telegrafeerde hij den volgen
den Maandag naar een vriend in Zuid
Afrika, voor wien hij Dick een intro-
duet ie had meegegeven. Nu vroeg hij
dézen om nieuws. Hij ontving tot ant
woord het bericht, dat Dick het bin
nenland was ingegaan en dat men
niet precies wist. waar hij zich be
vond.
Jim dacht, gedurende eenige oogen-
blikken ernstig over deze tijding na.
Het is best -mogelijk, mompelde
hij toen, dat hij daar in het binnen
land een aanval van koorts lieeft ge
kregen, .maar hij had toch moeten
schrijven, dat hij ging. Waarschijn
lijk zal hij den volgenden Zaterdag
wel sthrijven.
Maar er was den volgenden Zatei*-
diag geien brief en toen hij het Nelly
vertelde, zag hij eien blik in baar
oogen, die meer zeide dan woorden of
tranen hadden kunnen doen.
Het is nu eén maand geleden se
dert we een brief van -hem ontvangen
hebben en uw vriend zei, dat Dick drie
wieken geleden naai* liet binnenland
vertrokken Is, merkte zij op. Dat be-
teekent wiainneer men den tijd, dde er
noodig is om de reis te maken mee-
Niet uit mijn naam
Ik ga uit mijn eigen naam, zei
Curzon. Cesar aankijkend. Stel je
voor, dat Mr. Wickham zag, hoe an
dere menschen volstrekt niets tegen
de familie Malincourt hebben. Jij
bent niet de eenige, die liefdé kan
voelen, en daar je mij zooveel ver
teld hebt. dat jou aangaat, is het niet
meer dan billijk, dat ik je ook iets
van mijzelf vertel.
Cesar keek snel op.
Nancy zei hij, vragend.
De ander knikte.
Cesar strekte zijn hand uit en Ber
tram drukte -haar.
Je moet bedenken, zei hij, dat
ik niet zoo gelukkig men als jij,
ik weet er niets v-on hoe mijn aan
zoek door je zuster zal worden opge
nomen. Maar ik zal mijn best doen
ha-ar te winnen, ik wil het.
O, dat komt terechtzei Cesar
broodertijk oprecht. Zij zal je stellig
willen hebben. En ik kan je zeggen,
Curzon, -dat 'het mij groot genoegen
doet dat ik zeggen kan dat die lieve,
-kleine Nancy een goed echtgenoot
zal krijgenen dat er goede dagen
van overvloed voor haar zullen aan
breken. Wij hebben allen haar onze
zorgen op de schouders gelegd en het
als de natuurlijkste zaak van de we
reld beschouwd, dat zij de d-agelijk-
sche onaangenaamheden verdroeg,
terwijl wij onzen eigen weg gingen.
telt, dat hij een maand, vóór dat hij
naai* het binnenland vertrok, het
laatst geschreven heeft.
Ja, antwooi*dde hij, maar hij
heeft ook voel tijd noodig gehad, om
dé toebereidselen voor die reis te ma
ken bovendien is het mogelijk, dat
bij de brieven aan een bediende heeft
gegeven, om ze op de post te doen,
en dat de kerel het heeft verge
ten. Misschien zullen wij plotseling
hooi'en, da-t hij op de een of ander
wonderbaarlijke manier fortuin heeft
geanaakt, zooals dat daar soms ge
beurt, en dat bij mét de volgende boot
thuis komt.
llij zuchtte want hij zag, dat zij niet
voldaan was. De flauwe glimlach, die -
om haar lippen speeMé zeide voldö-en-
die, da-t zij haar eigen gedachte over
de zaak had.
- Kijk eens aan, zeide Jim tot zich
zélf, toen liij dien -avond in zijn ka
mer zat cn alle brieven, die hij van
Dick had ontvangen, nog eens had
overgelezen, jc moet den jongen niet
langer wantrouwen en je moet zor
gen. dat haar vertrouwen in hem niet
geschokt wordt. Hoe duivel kan je
weten wat de oorzaak is van zijn stil
zwijgen? En er is geen twijfel aau,
dat je op je onhandig© manier zelf
aanleiding hebt gegeven, dat Nelly
iets gaat vermoeden. Je vervult de be
lofte, die je den jongen gedaan hebt,
heel slecht, Jim. Hoe moet je je zelf
tegenover hem verantwoorden, wan
neer iiij plotseling te voorschijn
komt Wat heb je anders gedaan dan
voordeel t rekken van je positie en haar
zoo dikwijls opzoeken als je met fat
soen doen kon Het is niet goed, Jirn,
en hoe spoediger je daarvan over
tuigd wordt hoe beter. Je hebt de zaak
slechts erger gemaakt. Je hebt den
jongen beloofd, dat je een soort scha
kel tusSch-en hem en haai* zoude zijn,
en toch laat toe dat deze omstan
digheid, waarvoor misschien gemak
kelijk een uitlegging te vinden zou
zijn, de oorzaak wordt van een ver-
wijdeiing tusschen ben beide.
Wanneer liet. zoo nog langer voort
gaat, zal zij zich verongelijkt gaan
gevoelen en haai' liefdé voer hean zal
minder wovdén. Dan is het té laat en
je zoudt het niet meer kunnen goed
maken. Laat eens zien, het eenige
wat or te doen is, zal zijn te zorgen,
dat zij een brief krijgt, dde haar hart
je zal geruststellen.
III.
Den volgenden Zaterdag ging hij
naar Nelly toe en gaf haar met een
vroolijk gelaat een brief. Die zag er
heel anders uit dan andere brieven,
die hij haar had gegeven, maar om
dat Dick zijn brieven aan Nelly altijd
insloot in enveloppen welke hij aan
Jim adresseerde, verrees geen moei
lijkheid ten aanzien van den poststem
pel. Maar do brief had Jim verschei
dene uren van gewetenswroeging ge
kóst cn zijn verbeelding inzake eene
verkeerde daad verrichten, sterk ge
prikkeld. Hij gaf hein haar zondereen
woord er bij te spreken, met een ge
dwongen lachje en hi-dld haar verwon
dering voor blijdschap.
Uh, lispelde zij. kijkende naar
het adres op dé enveloppe, wat is liet
schrift, onvast.
Ja, antwoordde hij, flauw ge
noeg, in aanmerking genomen, dat
hij zicli volkomen op zulk een opmer
king had voorbereid. Ik vermoed, dat
hij een- aa-nval van koorts heeft .ge-
li-ad, en dat doét iemands schrift diik-
wijls veranderen.
Arme jongen, moimpéldo zij, zon
der op hem te letten.
Nu, ik ga even met je vader spre
ken, terwijl jij den brief leest, Nellly.
Mét een beschaamd gelaait keerde
hij om en liet haar ailleeu en toen hij
in do huisdeur verdwenen was, draai
de zij een tijdlang met den brief tus
schen haar vingers. Daarna opende
zij hem en toen zij de schandelijk
slecht geschreven woorden las kwam
eén wonderlijk zachten glimlach op
Zij is het beste zieltje van de we
reld, en zal je zeker heel gelukkig
maken.
Curzon zweeg. Nancy was voor hem
wel iets meer dan het beste zieltje
van de wereld. Toen sprak hij weer
over de belangen van Cesar.
Je bent zoo trotsch en zoo fijn
gevoelig, zei hij, dat men bijna bang
is je iets voor te stellen. Natuurlijk
weet ik, dat jij te goed bent voor je
tegenwoordige betrekking. Jij moest
hier agent zijn, geen rentmeester.
Ben je van plan het mij kwalijk te
nemen als ik je vraag om het agent
schap van dit landgoed en dat van
Mr. Dampier aan te nemen
Hij sprak er mij vandaag over,
dat hij uitziet naar een nieuwen
Ik ben nu niet trotsch en gevoe
lig meer. antwoordde Cesar glimla
chend. Wat het agentschap van Mr.
Dampier betreft, dat wil ik gaarne
aannemen. Maar ik blijf hier als
rentmeester. Nu jij weer teruggeko
men bent, kun je evenals vroeger al
les heel goed zelf regelen. Je doet het
meeste zelf.
(Wordt vervolgd;
