BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
f 1.20 PER 3 MAANDEN
OF 10 CENT PER WEEK.
24ste Jaarga.Bg
MAANDAG 30 JULI 1906.
No. 7082
DE ZATERDAGAVOND
HAARLEM'S DAGBLAD KOST
ADMINISTRATIE GROOTE HOUTSTRAAT 55.
DRUKKERIJ ZUIDER BUITENSPAARNE 6.
IN HAARLEM'S DAGBLAD 2IJN
ADVERTENTIËN DOELTREFFEND.
ONZE ANNONCES
WORDEN OPGEMERKT.
Natuurhistorische
Wandelingen
l z°°
IN EN OM HAARLEM.
CXXII.
Zoo brak dan eindelijk de lang ver
foeide dag aan en zooals in 't num-
axter .van Dinsdag reeds vermeld stond,
?wairen er dien morgen heel wat Tuin-
HJauwleetrlingen, d!ie aan de excursie
zouden deetoemen, naar het stati'on
om daar het oogenblik van 't
rek af te wachten. Allen, die maar
le konden, sLechits één vertoefde in
itsoMand, waren present, een klei-
i veertig.
j Reieds van te voren was op een
javonld vergaderd om de zaak voor te
foeredden. Het vaststellen van den
ieivond had maar ééne minuut ge-
(duurd, het vaststellen van de uren
(van vertrek, enz., enz., 't was in een
odgenbliik afgeloopen, om den overi
gen tijd te besteden .aan het bespreken
rvan did voornaamste cultures in het
{Widstland.
Grondsoort, producten, kweekwijzen,
bemesting, verkoop, handel, enz., al
lies kreeg een beurt. En als om 't ge
lbeugen nog wiat op te frisschen, en
(bovendien om zich te orienteenen, werd
laan ieder d.er deelnemers voor het
[vertrek een klein boekje uitgereikt met
edne korte beschrijving van 't West-
lainJd, tevens voorzien van een duide
lijk kaartje van Leiden tot Rotter
dam, miet het "Westtland in 't mididlen.
IF.mkiPiliPi bladzijden wit papier en een
potlood uoodigden hen verder uit tot.
beft maken van enkele aant'e'ekenin-
igen.
1 In den trein., waar voor 't gezelschap
jtfemge coupé's warm gereserveerd,
jwer.d dat. boekje eons even doorgelid
Izen, en zonder omgeval wend Den Haag
bereikt. De stoomtram bradht ons
ppoediig naar den Looisdiuinsdhien weg.
jwaar in de Weatlauidsc'be stoomtram
rwe<er een '.apart rijtuig werd bestegen.
Veilingsgebouweu, plat glas, enz.,
praohten de deelnemers spoedig in de
stemming van waameimieni, totdlat werd
ibailit gehouden eivlen vóór 't dorp Loos-
jd!uin.en, om daar een, half .uurtje t»
toeven bij J. Bosman.
't Waren hoofdzalkelijik de groene
komkommers, die daar de aandacht-
trokken, liainige stukken, bij mianlden
(vol, gereadi onx naar de veiling te wor
den gebracht pea* sclhiuit. Zie waren alle
afkomstig van die planten onder die
zoogenaamd!© éérmuiters. Het zevental
gassen had de eerste oogst reeds lang
geleverd, reeds waren daarin do
Lvolgers" alweer tot clen. mok bijna
(opgeklommen. Die kassen, waarvan
zoo ongeveer 150 in 'de laatste 5 jaren
in 't WestlOnd zijn gebouwd, dienen
hoofdzakelijk om- in 'de maanden Fe
bruari en Maart reelds voliop komkom
mers te kunnen afleveren,
j De zoogenaamde „peeaurijen" hadden
treeds lang afgedaan, en hun oogst van
Bla, wortelen en bloemkool geleverd,
waarna die ruiten op de komkommer-
rijen waren gebruikt. Op d© walletjes
om de rijien stonden man aan man
reedis prachtige andijvie-planten.
i Nog even een kijkje in een grooten
padelbak met Spaansche peper, zooge
naamde Lombok", voor de Indische
families in Den Haag, dan nog even
getoefd bij de electrisdhe motor, die
het water oppompte, om het verder
'door een stelsel van buizen door den
Igoheelen tuin te leiden en dan naar
de overzijde van den weg.
Bij v. Marrewijk waren het weer
dezelfde rarmen, dito kassen, maal
teer kon men zoo'n echte kornkom-
jmerkas aanschouwen, met de lange
groene komkommers, hangende om
laag. Men was daar weer bezig om
den wintervoorraad aan steenkool en
<cokes op fce slaan, een heele voor
raad, maar de groote ketels verslin-
jden liseel wat. Een kas met een bij
zondere vrucht, namelijk Aubergines,
een soort eierplant, trok de bijzondere
aandacht. Ook werd hier kennis ge
maakt met een van de vernielers uit
de insectenwereld., namelijk de veen-
- TT22&B
mollen, die wel is waar dén grond
los houden, maai- toch ook heel wat
planten doen sneuvelen.
Nog even gekeken naar de vinger
vlugheid der mandenmakers, die we
hier en daar verder ook nog aantrof
fen en dan het dorp door, den weg
naar Kijkduin even op, rechts af,
links orn, enz., door tal van kleine
tuinpaden, een bruggetje over, langs
den waterkant, om aan te komen bij
M. v. d. Gaag. Een van 't gezelschap,
die wat al te dartele sprongen met
een gescheurde broek had moeten boe
ten, wist draad en naald te bemach
tigen', om dat kleine euvel te rerhiel-
sn.
Nu de groote perzikenkas dioor.
Daar deze bc omen nog lang niet de
jeheele ruimte in beslag genomen
hadden, was van de ruimte partij^re-
trokken', door den aankweek van snij-
boonen die den grooten oogst reeds ge
leverd hadden. In de tweede helft
hadden kleane kroohboomen een plaats
gevonden, voor een paar jaar slechts,
daar dan de boomen tegen het glas
voor hen geen licht genoeg zouden
doen toetreden.
'tWas een heele tocht, die lange kas
van 110 Meter lengte dborde peen-
rijen daarnaast pronkten deels in 't
goud en groen. In 't goud1 voor zoover
er de bloemkool stond te bloeien, in
'z groen, voor zoover boonen, wortel
tjes, andijvie, postelein, witte-, roode-,
savoye.-kool, enz., de ledige plaatsen
hadden ingenomen. Ook hier weer
komkommer-rijen, en een enkel mc-
ioentje voor eigen gebruik. De schuit
voor de veiling was juist geladen en
levende een heerlijk gezicht op. De
schorseneeren. in vollen bloei, sche
nen daarvan geen last te hebben, an
ders toch zou men die bloemstengels
wei uitbreken, en ook elders zouden
we dat zien.
Nu werd liet tijd, dat de inwendige
miensch wait versterking zou on'dlecrvin-
den, wat dan ook heel spoddig ge
lukte.
De r-egelahg der teams maande ech
ter een weinig tot spoed aan, te meier
omdat nog te Loosduinen een groote
zaak bezichtigd moeist word'èn. Een
H.A. lelies,' een grlooitel 'hóek schor,se>
nieeren, een 6000 ramen met komkom
mers, met wat .oude perrikboomen
langs een muur. een hon'derdltal iv
kens, mede in. het bedrijf opgenomen,
èn voor den handel, èn om den roest,
was ieen uitg-esteekthaiid, die indruk
miaakitiel ©en spoor door de gehielde
lcweiekerij heien dfeieid ons wed inzien,
bioie hier iemand aan het hoofd staal,
A. van Spronsen, die weet w,at aan
pakken is. Nog even het spoor over om
van denlzeüfden eigenaar de.komkonx-
merkassen te bezichtigen, die tha-ns
échter alle met tomaten prijkten.
Weer zoo'n mandenniakerij, weer
een maibtenvOjeChfterij, want in 't gure
jaargetijde en *t vroege voorjaar moe
ten de komkornlmeia-amen, waai'in de
moedige warmte dóór 't broeien van
paard'enmetst wordt aangebracht goed
worden gedekt.
De tram was reeds aan 't rangeeaen
om ons rijtuig cup te nemen, dat ons
spoedig naar de kweekerij Nieuw
House!" bracht van Van den Berg, een
IdJein kwartiertje voor het dorpje Hon-
selersdijk.
Had a,lles tot nog toe een vluchtiger
indruk gemaakt, die groote hoeveel-
hedlen, die werden verbouwd, het be
nutten.1 van elke ruit, van elk holefcje
grond, than© stond men niet mimdèv
verbaasd, toen etèn van de groote
„serres" werd geopend en we "ónder
het groene bladerdak de druiventros
sen bij duizenden en nog eens duizen
den zagen hangen.
Ook hier weer dat benutten van le
dige ruimte, ook hier weer het opvol
gen van 'teene1 product door 't andere.
Onder de de druiven toch, op tafels
potten met snijgroen. dat hier wat
goed wil. Tegen t najaar, als de da-ui-
ven hebben ateedaan en alles kaal is,
als de ruimte dus renteloos heen zou
liggen, worden al die kassen een klei
ne dertig voor 't grootste deel gevuld
met ehiysanthen, die thans hier en
Feuilleton.
Een Verborgen Erfenis
(Naar het EngeUcb).
j 98) ISll
Ik ben heel blij u weer te ont
moeten, Mr. Malineourt, zei Bertram,
terwijl hij opstond om zijn ouden
vriend de hand te drukken. De ont
hullingen van heden hebben mij veel
verklaard, wat mij tot nu toe raad-
Jaelachtig was voorgekomen en wat
Su natuurlijk volkomen begrijpelijk
ordt,
i In 't bijzonder mijn ongastvrij
heid telkens als u mij een bezoek
trachtte te brengen, zei Mr. Malin
eourt, hartelijk zijn handdruk be
antwoordend. Als ik mij niet vergis,
dan zullen wij elkaar in 't vervolg
Iheel vaak zien. Het zal mij plezier
doen, waarde vriend, als je hier wilt
jblijven, totdat alles geregeld is.
I Curzon stemde toe, en ging terug
'naar zijn eerste plaats naast Nancy.
Toen vervolgde Mr. Bentley
Ook is hier nog op vdrzoek van
:Mr. Malineourt, een derde getuige.
(Mr. Ivan Malineourt mag ik u vrien-
i«lelijk verzoeken die deur te openen
on aan George Lambert te vragen
binnen te komen.
Aller oogen vestigden zich in de
richting van ivan, wiens gelaat
asclfgrauw zag. Hij deed een stap
naar de deur toe en bleef toen plot
seling staan.
Mr. Malineourt opende de deur zelf
met een strengen blik naar Ivan en
Lambert kwam met verbonden hoofd
en leunende op den arm van Payne
binnen.
Op 't gezicht van den laatste kwam
er een uitdrukking van haat op Ivan's
gelaat.
Payne keek hem een oogenblik flink
aan, en liep toen met Lambert naar
het midden van de kamer.
Dit is de tweede getuige van
het zoogenaamde testament, zei Mr.
Bentley, om zich heen kijkend
George Lambert, die vele jaren be
diende was bij wijlen Mr. Wickham.
Men oordeelde het raadzaam hem
verborgen te houden tijdens het jaar,
dat op_ den 'dood van zijn meester
volgde, maar hij is betreid voor iedere
rechtbank de identiteit van Mr. Ma
lineourt te bevestigen. Ik denk, dat
Mr. Ivan Malineourt een verklaring
kan geven van de reden van den toe
stand. waarin u hem ziet. als hij
daar ten minste op gesteld is.
Iedereen keek nu weer naar Ivan,
die zijn masker van kalmte had af
gelegd, en wiens ware aard nu dui
delijk te zien was in den wilden,
kwaadaardigen blik, dien hij opzijn
daar een plaatsje vinden buiten. Dan
gaat er van Nieuw-Homsel heel wat
snijgroen en bloemen naar de omlig
gende groote steden, ©n hoeveel uien,
groote Zwijndrechtsehe poot-uien er
niet tusschen de kassen verbouwd
wordenzeker honderden H.L. Per
soonlijk ook bekend met de druiven-
cultuur te Hoeylaer.t in België, even
ten Zuiden van Brussel, merk ik maar
al te goed op Hollandse he zindelijk
heid, zuinigheid en tevens onderne
mingsgeest. Hier van een kleiner
plekje gronds een veel groot er op
brengst. 't Is echter om te watertaai
den, al die heerlijke trossen zie daar,
wat 'n dikke bessen, 't is de Gros Col
man, die andere langwerpige 't is de
Black Alicante, terwijl de gewone soort
die vroeger alleen aan muren -werd
gekweekt, maai- ook thans nog een
belangrijk deel der stookkassen vult,
de Frankenthaler is. .Al is 't mooi, 't
wordt toch eentonig al diezelfde kas
sen door, en daarom nemen we dan
maar afscheid, om verder te wandelen
naar Honseflersctijk. Een eigenaardig
gezicht leveren op die boomen langs
den weg met op de hoogte van liet
oog zoo'n witte kring, 't Is soms, alsof
een dikke, witte lijn over den weg :s
gespannen. Na. informatie- iiooren we,
dat dat het teelten is, dat al die boo
men-,welke zoo gemerkt, zijn, aan het
Rijk behooren.
Onder de poort door, weer zoo'n
paadje langs, linksaf, rechtsom, door
een zeer nauw hekje, over een weide
land! en over een plank over een sloot,
ziedaar weer eenige hoeken, met plat
glas, door muurtjes van e'lkaar ge
scheiden. De muurtjes zijn de ouder-
wetscho druiven-muren men is juist
bezig te „krenten", dat wil zeggen het
uitdunnen der trossen, om de andere
„korrels", bessen, des te flinker te
doien worden. Beslaat hier één boom
een hieete vlucht, in de kassen is dlat
anders, daar zijn ze tot snoeren opge
leid ongeveer 60 c.M. van elkaar, wat
vooral in den winter, als de snoei is
afgeloopen-, een eigenaardig gezicht
oplevertvoor een leek bijkans niet te
begrijpen, hoe die kale staken dan dien
voilgend'en zouter de geheel,e kas1 kun
nen vullen en -zooveel dlmd-ven kun
nen opleveren.
Het platte glas blijkt hier meloenen
op te leveren, evenals bij de kom
kommers onder eiken één-ruiter één
plant, maar in tal van soorten. Een
oogenblik dat schuurtje in, wat een
vruchten, en de eigenaar, W. Kean-
miers, vergast enkelen spoedig' op een
lekker hapje. Spoedig naar den prijs
-gevraagd en menig meloentje ver
dwijnt in de respectievelijke magen
Hier vraagt er één -naar den snoei
daar weet een ander graag hoeveel
paa.rdenmest onder elke ruit komt, of
weel", hoe groot het aantal meloenen
is, dat elke week wordt afgeleverd,
enz. enz.
De tram laat ons even wachten en
die -tijd wordt gebruikt tot het koopen
en verzenden van enkele ansichten,
tót het drinken van een glaasje bier,
enz. Daar komt-ie, en na, een. klein
kwartier ko-miem we te Naaldwijk aam.
De Proeftuin wordt hier het 'eerstin
oogenschouw genomen, van alles ;s
hier vertdgemvoordigd1't is in liet
klein een staalkaart van het gebedle
Westiand1aardappelen, .asperges,
aardbeden, komkommers, meloenen,
enz. enz.
V orscMH ende b e mesten gspro ev en
moeten den 'leden der vereeniging het
Westiand voorlichten. Bessen, appe
len, peren, enz., staan hier op de ver
schillende hoeken, terwijl tegen de
muren zoogenaamde muurkassen zijn
gebouwd. Ook hier verschillende proe
ven, vooral ten doel hebbende hex ver
laten der druiven, waartoe zich vooi-
al de variëteit Gros Colman uitste
kend leent.
De' directeur van den Proeftuin
leidt het gezelschap rónd, en geluk
kig, dat èn voorbereiding èn nabe
trachting met deze excursie gepaard
gaan, want de lange sliert van, 39 per
sonen slingert zich tusschen de boo
men en struiken, tusschen bakken en
kassen door en de laatsten zouden
aan 't gesprokene al zeer weinig heb
ben.
Nu nog even een kwedker opgezocht
om nog eens weer te genieten van die
heerlijke druiven, en dan een bezoek
gebracht aan het veilingsgebouw, wat
te Naaldwijk nu juist niet een van- de
mooiste is, ook niet het geriefelijkst
ingericht; alles toch moet één deur
in en uit. Nu verspreidt het gezélschap
zich voor een uurtje door het dorp.
om daarna allen aan te vallen op de
rijk voorziene tafels.
't Wordt tijd voor de tram. De terug
reis aanvaard en zonder een enkel
ongeval, zonder een enkele stoornis
stapt liet geheelo gezelschap tegen half
elf te Haarlem uit den trein't is een
prettig dagje geweest, rijker aan er
varing, ruimer van blik, zoeken allen
hunne woning op, om nog weken la
tei' over den gernaakten tocht te pra
len en dagelijks aanknoopingspunten
te vinden.
Dankbaar gestemd zocht ook ik mijn
woning op, dankbaar vooral tegenover
de velen, die mij financieel steunden,
deze excursie te doen houden niet al
leen, maar te maken, dat ze rijpe
vruchten afwierp tevens. Een woord
van dank hier dan voor hen, die
mijn poging zoo ruimschoots steun
den. Een w-oord van, dank aan de leer
lingen, die me zoo goed als geen reden
tot berisping gaven, hoe groot ook de
verleiding soms mocht zijn.
J. STURING.
bloedverwanten wierp. Niet tot hen
sprak hij echter, maar tot Payne.
Je denkt zeker door hier heel
gluiperig voor aanbrenger te spelen
met je verhaal over dezen man, mach
tige vrienden genoeg te krijgen om je
te behoeden voor de gevolgen van je
eigen misdaad.
Toen, zijn stem verheffend, ginghlj
voort
Ik maak je tegenover alle hier
aanwezig bekend als een zwendelaar
en dief, die het geld van zijn chef ver
duisterde en toen den man verraad
de, die hem een schuilplaats gaf en
in dienst nam. Het gerecht zal zijn
gewonen loop hebben tegenover jou,
fijne vent, die je bent (Zoo gauw ik
in Londen kom, zal ik mijn maatre
gelen daarvoor nemen.
Niet zoo gauw, beste heer kwam
Mr. Bentley tusschenbeiden. Het ge
val waarop u doelt had, meen ik, ja
ren geleden plaats, en de verduiste
ring. waarvan u spreekt, gebeurde
van het geld van uw vader, niet van
het uwe. Uw vader is niet meer m
leven, en kan niet. vervolgen, en als
u besluit de zaak nu nog aan te ge
ven. zal het waarschijnlijk uitloo-
pen op een aanklacht tegen uzelf van
het jaren lang stilzwijgen en oog
luikend toelaten van. een misdaad.
Bovendien, zei Mr. Malineourt
ernstig, heeft uw ongelukkig slacht
offer honderdmaal het sommetje fe-
Een rondedans,
terwijl moeder wacht.
(Uit het ZweedJsch van Pelie Molin).
Mididlen in den nacht volgde Salmon
uift Nysviedijan d'en kronkelendeal weg
over den Hastbex*g. Nu kwam het hem
te stade, dat hij het gewend was door
hetbosdh te loopen met dien veerenden
gang, den Lappen eigende weg was
onafzienbaar en hij had groote -haast.
Hij -bad nog een .goed stuk af te leg
gen, eer hij -het dorpje beneiken zou
en daarenboven molest hij nog een hal
ve mijl verder, eer hij
Wat was dat? De -dorre takken
kraakten als onder het gewicht van
iets zwaars.
eer hij, na een toe8.it- van twee
uren, zou aankloppen hij #e onver
schillige v-r.ouw, die" zoo moeilijk wak
ker te krijgen wias, wiat hij nog zoo
goed wist van vorige gelegenheden.
Zooveel honderden bezorgde mannen.
als er al op hare deur en vensters
hadden gebonsd terwijl het koude
angstzweet, lichte streepjes had ge
lrokken oiver hun ongewas-schen ge
laat Ja, zij nann het zaakkundig op,
draaide en- wendde zich nog eens om
in haar warme bed, en lag bij zich
zelf te overpeinzen wie van de huis-
moieideiis nu aan de beurt kon wezen
Hè, wat was dat
Een ontzettend ^esnuif verbrak de
nachtelijke stilte van 't woud. Sal
mon begreep w.at het was, maar liep
door, lenig en veerkrachtig als een
stalen veer. Vannacht zou hij niet
zoo geduldig wachten als vroeger
er bestond gevaar op de hoeve thuis
hij zou de ruiten hij haar inslaan en
'haar bij die haren uit hare zalige rast
trekken, er stond immers een nien-
sohenleven op het spelLater mocht
ze zich beklagen over Salmon van
Nysvedjan bij de rechtbank en den
dominé
Hoho Neen maar"
Een toornig gebrom, dat kort daar
op in een hoestend- gebrul oversloeg,
hoorde hij op eenige ellen- afstands.
Ben oogenblik te voren hal.Salmon al
begrepen, dat er zich een beer in de
buurt ophield. Hij bleef stilstaan.
„Ik zal hem gelegenheid geven om
tot bedaren te komen, en zijnen weg
te vervolgen", dacht hij.
Van uit de dorre takken en twijgen
verrees liet beest op zijne twee aebter-
pooten en- liet zijne glinsterend witte
rugbetaald, dat hij volgens u geste
len heeft door hem te misbruiken en
onder den dum te houden. U heeft
zijn leven jaren lang tot een last ge
maakt, heeft hem onder dreigementen
laten leven van een hongerloontje,
heeft hem beleedigd en hem neerge
drukt, totdat hij zich ten laatste in
wanhoop tegen u heeft gekeerd. Maar
als u blijft volharden bij uw plan om
zijn zaak voor de rechtbank te bren
gen, dan zal u zelf een andere be
schuldiging moeten verdragen, n.l.
van geweldpleging en poging tot
moord van dezen man. Lambert, die
nog de litteekenen heeft van uw a
val op hem. U zocht hem op, lokte
hem naar uw -huis, bood hem ster-
leen drank aan, opdat u zijn geheim
te weten zou kunnen komen en toen
hij op zijn hoede bleek te zijn, deed
u een moordaanslag op hem en zon
der de geheime tusschenkomst van
uw bediende Payne zou hij nu niet
meer onder de levenden zijn, om zijn
verhaal te doen. Dit alles zal uitko
men bij dezelfde rechtbank, waarbij
een aanklacht tegen u zal worden in
gediend.
Ivan zweeg en hij keek met ver
wrongen gelaat vóór zich.
Tersluiks wendde hij een blik naar
de deur als dacht hij er over daar
door stil te ontvluchten.
U verlaat deze kamer niet alvo
rens alles, waarvoor wij hier bijeen
rood zag als bloed.
„Ben je zóó gemutst zei Salmon.
Met de vlugheid van een kat bereik
te hij een grooten den. Er was be
paald iets niet in orde.
„Welke knoeier kon dat wezen, die
dien beer eerst een kogel door den pels
had gejaagd, zoodat hij dol van drift
werd en het toen op een loopen
had gezet?" bromde Salmon geër
gerd.
Nu kwam de heer brullend van woe
de recht op hem af. Dat werd een ern
stig gevalGoddank dat die dikke den
daar stond, die was nn goud waard
voor een ongewapend man Alls hij nu
maar vlug genoeg uit zijne oogen kon
kijken en zich op zijne oude voeten
kon verlaten anders zou de zaak
bedenkelijk kunnen worden.
De beer is niet zoo'n traag, log ge
vaarte, ails men gewoonlijk meent. In
tijd van woede dragen zijne sterke
pooien hem in groote schuivende pas
sen sneller voort, dan een gespierd en
vlug man kan loopen. Dan knalt het
in het boschtwijgjes en dorre tak
ken kraken onder zijne pootenboom
stronken stuiven als kaf op zijkleine
dennen worden neergetrapt alsof het
hooi ware. Als hij 't dan voorzien
mocht hebben op iemand, dip zich al
leen in 't bosch bevindt, dan. heeft hij
daar binnen een paar bloedroode mi
nuten meê afgerekend indien God
den- man- niet genadig zij.
En nauwelijks had de boer zijn den
bereikt, of het beest zat h'ean zoo ddchit
op de hielen, dat het hem orn de oor en
suisde. Maar nu stond Salmon- be
schut en h-ióld zijn wakkere lichtblau
we oogen van bergbewoner strak op
den ruïgen baas gericht, gereed om
weg te rennen orn den boom heen,
zorgende di'en steeds tussoheh zic'h en
't beest te houden gedurende diem dans,
die nu scheen te zullen aanvangen-.
Hij vo.eJd'e, dat zijne kniespieren zoo
.strak gespannen stonden als eene sta
len veer, en d> hands die op den boom
stam ru9tte, beefde niet in 'timJinst
Daar kwam bet ruige beest aanren
nen Een spiong in een h'aJ-ven cirkel
en Brui/ru snorde voorbij -nog geen
half el van hem af. Deze mislukte aan
val eindigde hiermee, dat de beer plot
seling halt hield in 'tmos, dat hij met
zijn snuit een eind weegs omwroette.
Een vreeselijk gebrul... het mos werd
links en rechts omgewoeld:.luet stoof
als eene woilk omhoogen daar
kwam hij weer aan in Minde woede-
'hield' haastig in hij dien boom, toen hij
zag dat Salmon op zijde week
stormde nu op hem af, maar kon dien
cirkel niet zoo krap houden als Sal
monzijn lichaam was te grooten
zoo gebeurde liet andermaal. d:at li ij
heem en ween- schoot in spitse hoeken...
rich plotseding wieudde en keerde als
een. verschrikt varken... omver viel
tegen den boom terecht kwam... brul
de. dat het daverdein het mos
stampte, dat de kale aarde te voor
schijn kwam. kijken met langwerpige,
gele oogeninaar telkens kwam hij
Salmon weer op zij. D.e twijgen knap
ten, en het kiezel ritselde en kraakte.
De zon was eene heele poos geleden
wel een uur ondergegaan. Maar
het was even licht als over dag. 'tWas
kort na midzomer eax dan wordt liet
geoln nacht in onze Noordzweedsche
stréken, •mduremdé de paar uren, dat
de zon sla.apt. De lucht, was lichtgeel
met vurig omzoomde wolkjes in het
westen. Salmon en de beer dansten in
dat tooveraebtage licht hun hartstoeh-
telijken rondedans op den Hastberg, de
laatste ziedend en onstuimig, de eer
ste behendig en zwijgend.
En moeder, die daar thuis in angst
en pijn lagOnder de beren jagers van
die streek stond Salmon vooraan. Tot
de gemeente Dorotea toe, werd nie
mand aangetroffen, die zoo'n geluk
had gehad in 't bosch. als Hij. Tot op
dezen dag had hij meer dan twintig
beren geschoten, dat wist rnen zeker.
Hij zelf zei van vijf en twintig, en dat
kon best waar wezen. Maar nog nooit
had hij dén weerga gezien van dezen
ruigen knaap vóór dezen nacht, nu hij
m haast moest maken ter wille van
zijne vrouw, die in gevaar verkeerde.
Hij kon zich die onbegrijpelijke razer
nij niet verklarenZoo'n koppigen,
snelvoetigen rakkerZou er jacht op
hem gehouden zijn? Zou hij misschien
gewond zijn'? Had men hem van zijn
jongen beroofd? Maar neen, er waren
geen hloeddroppdls in zijn pels te zien.
Bruin's kleine, stekende oogen gloei
den. Het haai* op zijn rug lag glad
naar beneden. Hij hield de ooren dicht
aan den kop getrokken. Er lag zoo
iets van ijzingwekkende vastberaden
heid over dezen boschbewoner. Zonder
ophouden achtenvolgde hij den rnage-
ren hoed*, llij liep nu voortdurend in
een kring rond, trachtte de leringen
steeds kleiner te maken, en recht op
den vijand af te komen; maar hij
schoot altijd te ver door, en moest te
rug in eene spitse wending.
Salmon kreeg warme handen van 't
onafgebroken vastgrijpen in de grove
boomschors. Misschien had de jacht
tien minuten, misschien minder, mis
schien ook meer geduux-d. Denk eens
aan hoe lang 't nog kan duren, eer er
menschen hierheen komen, om een
eind aan de geschiedenis te maken.
En moeder tie vrouw, die thuis mis
schien met den dood worstelt
Nu riep liij
„Hèèèèèlp! Hallo-o-o-o
In een oogenblik vaar stilte kon Sal
mon de honden uit het dorp hooren,
die 's nachts op de bruggen voor de
huizen zitten te luisteren naar elkan
ders geblaf en terug blaffen, totdat
mien er ten slotte wel twaailf dooreen
kan hooren. Het grove geluid van den
elanidshond bij den rechter werd tel
kens weer vernomen, maar het hui
lende, weemoedige oniheilspeJlen.de ge
jank van den kostershond was als één
lang touw zonder knoopen of uitein
denZou hieaxloor niet één boer
onder zijne söbapevacht wakker wor
den, opstaan, om ze hot zwijgen op
te leggen en dan hooren wat er opkor
ten afstand in het bosch voorviel en te
hulp sneflldn
„Hallo-o-o-o I-Iej
En- Bruintje zotte 't spel maar steeds
voort. Hoe kwam 't beiost toch zóó woe
dend? Soms strode hij zoo rakelings
langs den- boomstam, dat zijn pels ge
schaafd werd. maar altijd week Sal
mon nog tijdig eenige duimen terzij
de. Zijn oog stond koeü. maar het
zweet droop hein intussc-Wen bij straal
tjes langs hot lichaam, Met zijn schoe
nen van borkonbast hiadi 'hij in 't fijne
mo;s eerst groote opon plokken ge-
stooten toen grootere scheuren
en ten slotte was al 't mos aan flarden
getrapt on nu liep hij langs een cir
kel van losgewoelde naakte aarde.
Toen. was zijn ééne sehodn losgegaan
en zoek geraakt, terwijl do andere nog
va=ftza.t, maar zóó gehavend was, dat
er een paar bebloede teonen nit te
voorschijn piepte
En moedor, die a.l dien tijd in nood
verkeerde, en maar wachttewacht
te
Nu veranderde Bruin van tactiek.
In plaats van aan' één stuk door ie
loopen, begon hij zich r.u vooruit te
w.ea*pen te slingeren, te wentellen rond
te tollen op zijn rug, zooals beren ple
gen te doen, aJs zij een jager achter
volgen, die bij een hoorn heef', postge
vat, en dien zij niet kunnen inhalen
of bereiken. Dan weer wierp hij zich
beurtelings op de voor- en achtcrpoo-
ten vooruit, en bij eiken stap hield hij
op Salmon zijne scherpe vurige steek-
oogen gericht.
De boer uit Nysvedjan kookte, niet
van angst voor den beer, maar van
kwellende onrust over moeder thuis,
met drie schreiende kinderen om
zich -been, in afwachting van het vier
de, datja, het was niet goed, arm
én eenzaam m-iddon in liet bosch te
wonen, ver verwijderd van menschen
en menschelijke hulp >n tijd van
nood
De beer draaide zich om. en Salmon
eveneens, met de armen steeds den
den vasthoudende.
Bruin bleef volharden in zijne dol
zinnige woede. Dermenaalden en mos
zijn, is afgeloopen, zei Mr. Peter Ma
lineourt beslist. En uw rol is nog niet
afgeloopen.
Hij wendde zich van Ivan af en
richtte zich nu weer tot de rest van
het gezelschap.
Ik verzoek u nu te luisteren naar
een verhaal, dat velen uwer betreft,
en waardoor wij elkaar wederkeertg
beter zullen begrijpen.
Mi*. Bentley heeft u gezegd, wat de
redenen waren, die mij tot het ge
beurde aanleiding gavc-n. Ik ben heel
rijk, zoo rijk als men -beweert. en
toen ik ontdekte, dat ik mijn getrou
wen vriend en levenslangen compag
non spoedig door den dood zou ver
liezen. voelde ik mij voor 'i eerst in
mijn leven eenzaam en alleen. Hu-
hert Wickham. dien ik het laatste jaar
heb voorgesteld, stierf als een rijk
man en al zijn rijkdom ging over op
zijn eenig kind, die dus niets van mij
noodig had. Ik besloot allé leden van
het tweede geslacht door een of an
der middel bijeen te roepen, dat mij
de gelegenheid zou geven persoon
lijk en intiem met hen bekend te wor
den, waardoor ik hen zou leeren ken
nen en aldus te weten_komen, waar
mijn geld het meest van dienst zou
zijn.
Ik besloot niet. alleen dat tedoen,
maar ook om ieder lid op de proef te
stellen, waardoor hun principes en
karakter duidelijk aan het licht zou
den komen.
Bij twee leden der familie wist ik
spoedig, dat dit totaal onnoodig zou
zijn. De ware aard van mijn neef
Ivan is vandaag duidelijk genoeg aan
getoond zoo te zijn als ik mij dien
reeds lang voorstelde, en mijn nicht
Laura Egerton heeft den hare zoo dui
delijk bloot gelegd, dat er geen list
of inspanning noodig was, om dien te
leeren kennen.
Mrs. Egerton, die voortdutrend ge
zwegen had, kwam nu tusschenbei
den.
Laura had geen idéé, wie je
was, beste broeder, anders zou zij
zich natuurlijk van een betere zijde
hebben leeren kennen Ik heb mijn
kinderen altijd opgevoed In de leer,
dat zij hun familieleden mot respect
moesten behandelen. Zij dacht, dat
je Mr. Wickham was, en wij hadden
geen verplichting om hem met aan
zien des persoons te behandelen. Nu
Laura weet, dat je haar oom bent, nu
ben ik overtuigd, dat je haar in alle
opzichten plichtgetrouw, eerbiedig en
hartelijk zult vinden.
Daar twijfel ik niet aan, zei Mr.
Malineourt droogjes, maar Ik ben
niet van plan daar een proef van te
nemen. Voortaan heb ik afgedaan
inet jou en je dochter. Laura. Als je
heden rnijn huis verlaat, dan is dat
voor alfjjd.
(Wordt vervolgd).
