BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
f 1.20 PER 3 MAANDEN
0F 10 CENT PER WEEK.
Natuurhistorische
Peufiletoss»
De Wrekers
Thomas Misdaad.
24ste Jaargang
MAANDAG 5 NOVEMBER 1906
No. 7166
DE ZATERDAGAVOND
HAARLEM'S DAGBLAD KOST
ADMINISTRATIE GROOTE HOUTSTRAAT 55.
DRUKKERIJ ZUIDER BUITENSPAARNE 6.
IN HAARLEM'S DAGBLAD ZUN
ADVERTENTIËN DOELTREFFEND.
ONZE ANNONCES
WORDEN OPGEMERKT.
Wandelingen
IN EN OM 'HAARLEM.
cxxxv.
(Bloed!... 'Aangename gedachte, zoo
lang idit maar binnen de aderen van
ons lichaam besloten 'blijft, zoolang
het maar blijft kloppen op zijn ge
wone manier, zoolang het maar aan
wangen en handen die zoo gewensoh-
te tint geeft, als teeken van gezond
heid... 'Maar hoe wekt diezelfde vloei
stof afkeer op, als ze uit neus of mond
of -oor of wel zoo maar door onze huid
naar buiten treedt.
Afkeer, weerzin, neen, erger nog, ik
ken tal va® personen, die op het zien
van bloed bezwijmen; dan moet het
toch wel sterk op ons gezichtsorgaan
inwerken, daarop een prikkel uitoefe
nen, groot genoeg, om ineens alle or
ganen werkeloos te stellen. Hoe dat
(bomt, wel dat ligt voor de hand.
•t (Bloed is het levensvocht en als dit
het lichaam verlaat, dan loopt het le
ven gevaar, d<us vrees doet verder het
overige.
Welke zijn nu de functies van het
Woed, dat het zoo tot levensvocht be
stempeld wordt? (Laat eens zien. Onze
'ademhaling zorgt- voor den -aanvoer
van versche lucht, en -wel voor de
zuurstof. iZal het lichaam kunnen blij
ven leven, dan mo-et er voortdurend
verbranding in plaats grijpen en
'daarvoor is zuurstof noodig. Maar
ook moet er brandstof jzijn om te ver
branden. Welnu, die is reeds genoeg
(hier en daar in 't lichaam aanwezig,
maar spoedig zou er aan brandstof
gebrek komen, zoo niet 'de voeding of
icte spijsvertering; voor nieuwen aan-
jvoer zorgde.
En ihet bloed nu neemt in ide-lon
gen die .aangevoerde zuurstof op en
jvoert die overal door 't lichaam1, waar
Idie wezen moet, en langs maag en
'darmkanaal neemt het het aangevoer
de voedsel op en transporteert dat'
ook naar alle levends deelen.
Daar kan Idus, dank zij het bloed,
voortdurend verbranding plaats grij-
ipen en 'deze verbranding is noodig
voor de noodigé warmte, voor-het ar
beidsvermogen. enz. 'Het is er mede,
als in een fabriek, waar de stoker
maar voortdurend zorgt voor brand
stof niet alleen, maar ook voor toe
voer van lu-clht. -Dit -doet hij door 't
openhouden der roosters.
(Een derde belangrijk punt is de af
voer der verbrandingsproducten.
Laten we een9 een oogenbli-k veron
derstellen, dat de schoorsteen, de af
voerbuis van de verbrandings-produc-
van onze kachel wat verstopt is.
ïVat trekt 'die kachel dan slecht, wat
ift ze weinig warmte, wat worden
af en toe vergast op rook en smook
ons vertrek. Ja, als er niets aan
laan wordt gaat het vuur in onze
tadhel u-i-t, want ook de toevoer is
Joior de slechte afvoer ook belemmerd-.
Ook voor het vervoer der ver-bran-
h'ngsproducten is het bloed aangewe-
Het brengt die dan naar verschil-
en-de organen: longen, nieren, zweet-
lieren, die wat meer aan de opiper-
'lakte liggen en verder voor 'den af-
'oer -zorgen.-
Dat het bloed dus op zijn weg -door
lichaam, (heel wat veranderingen
Bdergaat behoeft ons niets te verwon-
eren, en nog minder verwondert het
ris thans, dat het zoo rusteloos moet
oorstroomen en in het lichaam zelve
loet blijven. Het pomptoestel, dat
Uit (biet Engedsch,
wan
HEADON HILL.
ihi zijÉ schik aan dit alüies-
oordriinigefnidie oog te -kunnen ont-
oappen, going Leslie naar zijn kamer,
'aar de detective scheen minder
aast te hebben om naar, bed' te
lan.
Een verwikkeling, mompelde hij.
ij heeft aan die duivelin van een
iss Roumier zijn -geheim duur ver
hit en hij houdt den prijs voor mij
itborgenHoe krijg ik hem daar-
t? Als mijnheer Marconi mij in
aat stelt nog tijdig met de Id alia"
kunnen spreken, misschien hou ik
-U nog gelegenheiid over dlien amen
"gen een riem onder hot hart te ste
en,
Quayne stond vroeg op, en na in
ast ontheten- te hebben, liet hij
'ckthorne roepen, den ouden agent,
iu hij naar Exm-outh meegenomen
d, gaf hem een dik pak met papie-
a en verhalen met de noódige in-
ucfieis. Daarna, toen de agent ver-
voortdurend hu voor het rondpersen
zorg draagt is het hart; of wij slapen
of waken, of we luieren of hard wer
ken, steeds is dat hart in de weer en
rusteloos werkt dat door van den
vroegen morgen tot -den laten avond,
van onze geboorte af tot aan onzen
dood'. Zoo'n hart nu bestaat uit twee
helften, een linker en een rechter
helft. Laten we in onze gedachten
eens even den- bloedstroom door het
lichaam volgen; daar het één groote
kringloop is kan 't eigenlijk niet sche
len, waar we in onze gedachten be
ginnen. (Beginnen we maar in de lin
kerhelft, en wel in -die van de twee
afdeelingen, die we nader aanduiden
als kamer. ,(De andere wordt boezem
genoemd).
Daar ontvangt het bloed', dat zich
in die kamer bevindt plotseling een
krachtige-n stoot, doordat die dikke
spierwanden van -die kamer zich sa
mentrekken. Het mooi helderroode
bloed wordt er uitgeperst en zoekt dus
naar -openingen. Den weg naar den
boezem sluit het zelf af door de daar-
tussch-en geplaatste -klapvliezen te slui
ten, nu is er maar een opening meer
over, n.l. naar de lichaamsslagader.
Met een krachtigen golf zwelt deze op
en onderneemt het bloed den weg
door 't -lichaam.
iSteeds -verdeelt deze slagader zich,
voorziet zich verder langs ons darm
kanaal van nieuw voedsel, maar geeft
tev-ens aan alle weefsels zuurstof en
voedsel of en neemt meteen de ver-
br a.n dingspro due-ten, in hoofdzaak
water -en koolzuur op. Een direct ge
volg -is hiervan de kleurverandering
van het bloed. 't' -Is niet langer hel
derrood, maar meer blauwachtig; het
golvend kloppen, als gevolg van den
(hartstoot wordt bij /elke nieuwe ver
takking al -m-in-der en minder, de.wrij
ving langs de wanden van al die fijne
•haarbuisjes maakt dat het eindelijk
rustig doorstroomt, terwijl de buizen
zich telkens -en telkens weer veree
nigen om z-iich weer naar het hart te
rug te bewegen. Voordat het daar
aankomt, krijgt het nog eenmaal wat
voedsel' en stort zich dan in het hart
ui-t -en wel in de/ andere, de rechter
helft. Ook 'die is in tweeën verdeeks,
een boezem en een kamer. In de eer
ste van deze twee afdeelingen komt
het aan, om' dadelijk in de -tweede te
gaan als die het bloed weer wegge-
stuwd heeft, ©ij -een volgend samen
trekken is -het bloed-, dat wij gevolgd
zijn, aan de beurt; de wanden van de
ze kamer zijn niet zoo dik (vandaar
dan ook dat het hart ©enigszins scheef
is en aan -den linkerkant wat groo-
ter), ide weg, die het bloed: af te leggen
heeft, is dan ook lang zoo groot niet,
het gaat door /een nieuwe slagader
naar de iongen, waar het koolzuur
verliest en meteen nieuwe zuurstof
ontvangt, natuurlijk -nadat die slag
ader zich weer in duizend -en nog eens
duizend kleine huisjes heeft vertakt,
die izi-ch weldra weer vereenigen om
het bloed naar den -rechterboeze-m te
rug te voeren, het voorportaal van ons
-punt van uitgang.
Bij onze kikvorsch nu is het hart en
ook de bloedsomloop in hoofdzaak op
dezelfde wijze ingericht. Het voor
naamste verschil zit eohter hierin,
dat -de bei-de kamers, die bij ons volko
men gescheiden zijn, daar slechts één
afdeeling vormen. Er grijpt dus da
delijk -een vermenging plaats van het
in -de longen gwuiverd-e bloed en het
uit toet lichaam komende onzuivere
bloed'.
trok, ri'ep hij1 'toean terug
Pec-kthorne, ga -als hlet u blieft
eens zien op no. 16, de kamer van
mijmlteer Armüage, en zeg hemof
vraag hem uit mijn naam, of ge iets
v-oor hem kunt doen
Twee minuten later kwam Feck-
th-orne terug.
Mijnbeer Armiitage heeft zijn trteke-
nliing betaald eni edn uur geleden bet
hotel verlaten'.
Quayne heat zich op -die lippen.
't Is goed!, zei hij, ina ©enige
oogen-blikken. Bewaak die lieden- in
Hiolroydstreet, ie(n stel me vanmiddag
per telegram van -al hun bewegingen
op de hoogte. Om twaalf uur te Pold-
huMaar dk kan eerder tij ding heb
ben Ik ga over Exeter. Laat me te
Exet-er weten of zie nog hiea* zijn. Om
dat Armitage vertrokken is, kan het
zijn dat ze ook weggaan.
Eenige minuten later zat Quayne ;h
zijn trein, die hem naar het verste
oostelijke punt van het koninkrijk
bracht, en tamelijk ontevreden op zich
zelf,, dat hij Leslie had laten ontglip
pen. Hij wias er zeker van, dat diens
voorgewende vrees slechts een sluier
■was om hem* te verblinden/, eu hij ge-1
loofde zelfs zoo weinig aan diens
vlucht, diat hij zelfs de voorzorg niet
genomen had om- Pecktboroe op den
uitkijk te zetten.
Bit verweet hij zich nu levendig.
Wat te /dloen om die® misslag te her
stellen
Een dirèct gevolg hiervan is, dat de
longen bloed ontvangen, dat (maar
half onzuiver is, het werk van de lon
gen behoeft dus lang zoo krachtig
niet te zijn, terwijl de samenstelling
•der longen zelve veel minder kan zijn.
'Het, bloed, dat naar 't lichaam gaat
heeft veel minder zuurstof en kan dus
o-o k veel minder afgeven, wat zoo als
van zelf spreekt, in 't lichaam zelve
minder verbranding ten gevolge heeft-,
dus lagere temperatuur van het
lichaam, een verklaring tevens voor
het feit, dat de kikvorsch betiteld
wordt als een koudbloedig dier. Waar
minder verbranding is, is nok -minder
brandstof noodig, dus de voeding kan
bij dit dier voel minder zijn, ja zelfs
'een geheelen tijd ophouden, zonder
dat het leven in gevaar komt.
Geen wonder dus ook, dat de behoef
te aan zuurstof bevredigd kan worden,
wanneer het dier door de huid moet
ademen.
J. STURING.
O -e n iH e e r v. L. te H. De door
U bedoelde heester is de „Bloedroode
Kornoelje," die in den winter altijd
gemakkelijk te herkennen is aan de
bloedrood gekleurde takken.
D e n H ie e r K. te A. Lijmhanden of
rupsenhanden 'zijn stro-oken papier,
die men rondom de hoornen spant, om'
daar de naar boven kruipende wijfjes
van den wintervlinder op te vangen.
IZe worden besmeerd met eene soort-
lijm, die niet spoedig opdroogt. Deze
wintervlinder komt in October uit den
poptoestand te voorschijn, om dan eie
ren te leggen aan de knoppen onzer
vruchtboom-en. Daar de wijfjes vleu
gelloos zijn, moeten ze die wel krui
pende bereiken.
■Aan mej. Z. te O. Het behoeft
U volstrekt niet te verwonderen, dat
er nu reeds meikevers gevonden zijn.
De in 't voorjaar door de meikevers
gelegde eieren geven spoedig het aan
zijn aan -jonge larven, -die al groeien
de, spoedig als engerlingen te herken
nen zijn. Lang duurt hare jeugd, wel
drie jaar zetten ize onder den grond
haar vernielingswerk voort, om tegen
Ihe-t eind van -dien der-den, soms vierden
zomer te verpoppen en hetzelfde -na
jaar nog te veranderen in het volwas
sen insect, dat in den grond blijft tot
het volgende -voorjaar.
Aan velen. Liefhebbers van
mooie planten en mooie bloemen, in
't bijzonder van Orchideeën, traden
we aan eens even een kijkje te nemen
op .„Orcihidophilia" van den Heer J.
H. van Vloten te Aerdenhout, -die op
Zondag, Maandag en Dinsdag, 4, 5 en
6 November een tentoonstelling houd-t
van bloeiende Orchideeën. (Geopend
van 1-14 uur).
J. 'STURING.
Ees „vreemd" land.
Hollandórs kunnen moeilijk raden,
hoeveel vreiemd9 er in hun land ié
zien is. Dat moet je eigenlijk van
vreemden hooreni, die er geweest
zijn.
Voor velen schijnt ons lieve landje
maar ©en ver vooruitgeschoven ne
derzetting Eskimo's en vo.or -al die
doorgereisde mensehen blijft liet min
of meer beneden zijn waarde. Dikwijls
wordt de beleefdheid en zelfverlooche
ning -niet eens beseft of gegist, waar
mede een Hollander zijn nationalen
trots onderdrukt alleen om het reis
genot te verhoogen van den man, die
Terwijl zijn helder verstand met
die vraag bezig w-as, berledkte de trein
Exeter.
Dadelijk begaf de detective zich naar
2/ -teQiegraaf, waar juist o-p 'dit mo
ment een telegram van Peckthorne
aankwam
„De Amerikanen zijni nog ste'eds
„in Hiolroydistreet. Geen der drie
heelt ook maar bewijs gegeven
„van te -willen heengaan."
Dit scheen op het eerste gericht ge
ruststellend, tenminste waren ze niet
op vervolging van Leslie u-i-t. Maar
weer in zijn wiaggon tetrug, en de zaak
van alle kanten beschouwende, vond
die detective het geval minder .gun
stig. De werkloosheid van miss Rou
mier en Co. kon -heel goed het gevolg
zijn van een overeenkomst met Les
lie overeenkomst die h-et dus niet
noodzakelijk maakte -dat ze heengin
gen.
Maar per slot was het lot van de
„Id-alia" vooreerst belangrijker dan
dat van Leslie, en naarmate hij b/et
doel zijner reis naderde, werd' Quiayne
ongeduldiger.
Tegen den- middag kwam hij aan het
station Poldhuzonder een- oogenblik
te verloe-zen nam hij een rijtuig, en de
koetsier een goed drinkgeld belovende,
liet hij zich snel naar het Marconi -
bureau brengen, waarvan in de verte
de reusachtige- mast zichtbaar was,
in eeta vreemd land reist. Als bijdra
ge tot vermakelijke aardrijkskunde
mogen ©en paar passages dienst doen
uit een reeks artikelen, verschenen m
Juli 1905 van liet „Rozary Magazine"
onder den titel vanDe oude wereld
gezien door Amerikaans ch© oogen.
Ons reisje -van Keulen naar Amster
dam was zeer interessant. De streek
was vruchtbaar en vlak. Bij het be
reiken 'van Holland is die verandering
zeer merkbaar. Het land is laag, dij
ken en kanalen zijn talloos. Dat is 't
algemeen gevolgd systeem om die
moerassen tot bewoonbaar land te
maken- en 't geschiedt met succès,
want de oogst scheen overal veelbe
lovend. Water is er overal en over
vloedig, op zij van -den weg, in de
hooivelden, naast de huizen en in do
tuinen, op het gezicht afgaande zoudt
ge meen en, dat Holland geen zeer
gezonde iStreek kan zijn, want het wa
ter is overal met vuil groen schuim
bedekt. Toch werd ons verzekerd', dat
het sterftecijfer zeer laag as.
Het is een land van verrassingen.
Wij hebben groote -zeilschepen lang
zaam door de nergens ontbrekende
kanalen zien gaan, op de -ouderwet-
sche manier. Geen sleepboot, maar
'eenvoudig de oude bruine zeilen. Op
een -afstand -zien ze er -uit als groote
roofvogels met wijd uitgeslagen vleu
gels, en gereed om een ongelukkige te
verscheuren.
Benevens de groote scherpen zijn er
kleine vaartuigen van -allen vorm en
kleur met allerlei producten bela
den. Ook het hooi wordt in bootjes
naar de schuren gebracht, -due op hoo-
ger gelegen land daarvoor aangelegd
zijn. Dat is nog n-iet het vreemdst ge
zicht -in dit vreemd, wolkig land.
Daar zijn andere -vreemdigheden, die
het winnen.
B.v. het ved wordt per boot naar de
wei. gebracht em'teurggehaald, tegen
een bepaalden prijs. De kleine boe
ren sluiten- -daarvoor -een contract met
den' openbaren transport-dienst. Dat
maakt weer zooveel op de rekening,
.want de mwte-ni twee maal
daags een bootreisje maken. Lm den
tijd, dat 'het w-ater hoog- -staat, moe
ten de 'huisdieren zoowel als andere
levende wezens een veilig verblijf vin
den op de bovengedeelten en zolders
Van d'e bo-erenhuilrioge®.
De windmolens zijn zeer schilder
achtig.. Ze worden benuttigd tot ver
schillende doeleindenom w-ater uit
te pompen, kóren, te malen, boter te
kamen, enz.
Ze breken idle eentonigheid van die
grenzelooze, doodelijke nare effen
heid!.
De trein bracht ons1 ten laatste aan
het perron binnen de stadsgrenzen.
Amsterdam ds een vreemde stad, ge
bouwd in halve maa-nsvorm't Is
een ander Veruetië, zonder de kleuren
liefelijkhedd van dat aan de Adri-ati-
scbe Zee. Het is een wonderbare stad
met haar ontzaglijk systeem van dij
ken, die de gramstorige -zeie voortdu
rend afweren, daar het zeópeil meer
dere voeten hooger is dan d© s'trate-n.
Het volk dis graag op straat en gaal
goed gekleed-. Volgens het zeggen zou
ieder kiind de edigen taal kunnen lezen
er schrijven.
Wij -bemerkten bij het vrouwelijk
gedeelte der bevolking een ruwheid,
die zeer onaangenaam was voor oog
en oor.
E-en van die grootste en schoonste
katholieke kerken in. -de stad werd
gebouwd door een Joodschetti bekeer
ling. Ze diraagt den naam van Mozes
'en Aaron. D-e schilderij era en- het
houtsnijwerk zijn prachtig. De alta
ren zijn van goud en onyx, met heer
lijke basreliëfs. De zitplaatsen zijn ge
maakt van eikenhout uit het II. land
dn met rijk fluweel overdekt.
Het vreemdste aangaande die kerk
■is, dat ze voor een groot gedeelte be
zocht en gesteund werd door Joden,
waaronder maar- weinig Rahtolieken
zijn.
De -dracht dier boeren is een uit
stapje naar Amsterdam waard. Het
die op geheimzinnige wij'ze de gedach
ten der metaschen over bergen en
zeeën heenvoerde, zond-er -diat een
'zichtbare draad noodig was.
Daar hij reeds gelegenheid had ge
had om dour middel dier draadlooze
telegraaf aan boord van een trans-
latlantischen stoomer eten diamanten-
d-Lef te dóen aanhouden; kende d'e di
recteur hemhij werd met ontzag ont
vangen en- onmiddellijk -in het bijizon-
-dere kantoor -toegelaten.
Hier is mijnheer Quayne, dien
wij het geluk gehad hebben tel kun
nen helpen, om die juweelkist van lady
'Onnathwoyte terug te krijgen; zei-dia
hij aan dlèn -telegrafist. Hij wil zich
thans in verbinding -stellen met het
jacht „Malia", dat op onze kust kruiist
zeker wel bonderdvijftig mijlen af
stand. Laten we h-open, dat de boos
doeners, indien ze er zijn; even spoe
dig ingerekend zijn als de juweelen,
voegde hij er tot dein detective bij.
Er zijn ar zeker, 'antwoordde
Quayne, maar ze zijn niet aan boord.
Als ik u mijn boodschap dicteer, zult
u begrijpen-, waar het om gaat. Zoudt
ge als het u blieft da „Idalia" zonder
dralen willen oproepen?
De telegrafist zette zich diadelijkmet
een glimlach .aan het werk: daarna
het oog o-p bet ontvangtoestel gericht,
wachtte hij den uitslag'. Een- -diepe stil
te was er in het lokaalbuiten hoorde
man slechts de melancholische gelui- j
den van dien wind;, die in dien -mast en1
kostuum is wonderbaar van maaksel,
bijzonder is diaar echt-er da haartooi
der vrouwen. Aam het opmaken van
het haar kan men- de vrouwen van
een plaats of gewest onderscheiden.
Een Hollandsch boerenmeisje draagt
haar bruidschat op haar hoofd en fh
haar ooren. Zilveren platen- zijn- op
belt haar vastgedrukt, of ze met een
operatie in het hoofd wanen vastge
zet.
Aan den buitenkant d-er huizen zijn
spiegeltjes aangebracht, om de bewo
ners te waarschuwieiu voor het nade
ren van bezoek. Bo-ven de winkels zijn
allerlei uithangborden, bekend aan
de inwoners, maai' voor vreemden
een diep geheim. Zoo zou geen1 Ameri
kaan die ondersobeidingsteekenen van
een barbierswinkel kunnen verkla
ren.
Daar is nog een curióuse /instelling,
waarvan- ik spreken moet. Het is een
verbeterhuis voor fa-milietucht. Jonge
dames van nette of zelfs v-an voorna
me familie worden -er heen- gezonden
wegens onbehoorlijk gedrag of tekort
komingen binnenshuis. Mannen stu
ren er hun lastige vrouwen heen, om
hier meer voie-gzame manier-eh télee-
ren. Van den anderen kant kan een
vrouw ook haar man wegens bewezen
wangedrag daar laten opnemen-.
Een petitie ns, naar ik vernam, inge
diend -door een groot getal mannen,
om die inrichting op te heffen, m-aar
de wethouder vond beter niets -te ver
anderen aan 'die oude gebruiken.
De gevangenis moet op barbaar-
sche manier zijn ingericht. Als d'e ar
me gevangene geen hout wil zagen
(dat schijnt er het diagelijks werk!
dan wordt hij opgesloten in een cel,
die -ondier water loo-pt, zoodat hij-hard
moet pompen-, -als hij niet ver-drinken
wil. Ik hoorde, dat die straf pas af
geschaft werd. -
De zoölogische tuin wordt druk be
zocht. Op den kroningsdag van Ko
ningin Wilhekaina moeten- er 20 dui
zend! tonnen bier gebruikt zijn.
De -kanalen van Amsterdam worden
niet benutti-gidl voor personenvervoer.
Dat is een groote teleurstelling voor
vreemdelingen, maar het schijnt, dat
de stank van het stilstaand water zóó
groot is, dat niemand van een gondel-
tochtje zou kunnen genieten.
De fameuze Haag. Die plaats wordt
beschou-wd -als een der aangenaamste
in Holland, De winkels zijn er mooi,
de straten breed en zindelijk -en afge
zet ntet boomeu-. Den Haag is vol
bloemtuinen, met den mooi-sten aan
leg. Het is een -algemeen gezegde, dat
Holland1 -een boom, een bloem en een
vogel -heeft voor ieder bewoner. De
kanalen zijn talrijk en versierd mep
boomen en steenen kaden met- orna
mentatie van boven. De stank is ver
schrikkelijk. Hoe de menschen het
uithouden, is een m-ysterie.
Het voorbijgaan -alleen is onver
draaglijk. Daarom reist -die schrijver
direct -door naar Antwerpen.
De reis van Den Haag naar Antwer
pen gaat over eeni-gszi-ns golvend ter
rein-, bediekt met villa's en bloemen
tuinen. Duinen of zandheuvels loopen
langs heel de kust. 't Zijn de eenige
Iteuv-els in Holland, ze zijn opgewor
pen -dloor den- wind. Het zeewater
wordt door de duinen als door een
filter gezuiverd ten zoet en drinkbaar,
t Wordt in tonnen naar de verschil
lende plaatsen gebracht en in putten
bewaard1 voor /algemeen gebruik.
Haarlem heeft een treurige geschie
denis. Die is geschreven in bloed en
oorlog en hongersnood. De geheale
bevolking leeft van bollencultuur. De
bloemen worden dagelijks het heele
jaar door bij trein ladingen naar ai-Ie
markten van Euro-pa gezonden. Fabel
achtige prijzen worden- betaald, voor
één bol soms duizend pond
Jammer dat de schrijver na dat ge
zicht op Haarlem's bloemvelden in
eens nat ons vaderlandje ontsnapt.
Hij w-as al zoo goed op de hoogte
Niet
Den 2den November 1875 bevond ik
mij aan de kust -van Bretagne. Ik was
op een rots gaan zitten en volgde met
d'e oogen de zeilen op het water. Toen
ik dón blik van de zee -afwendde, be
merkte ik niet -ver van mij verwijderd
een man, gekleed' als een visscher. Met
een knie lag hij op dien grond en zijn
elleboog rustte op de andere, zijn ge
laat in zijn hand verborgen. De man
bad en toen hij zijn g-ebed geëindigd
had, maakte hij aen groot kruisteeken
daarna maakte -hij ook een kruis
over -die zed -en volgde toen het voet
pad, dat naar de rots leidde, waa-r ik
gezeten w-as.
Gij hebt. voor de dooden gebeden,
,die de zee niet be-eft terug gegeven?
-vroeg ik hem, toen -hij mij genaderd
was.'
De man keeik verschrikt op nu eerst
bemerkte hij mij.
J-a, mijnheer, zei hij daarna, voor
al voor den ouden Thomas.
Hij keek mij opnieuw aan.
Gij zijt niet van deize streek, ge
loof ik Gij kent dus de geschiedenis
niet
Hij aarzelde opnieuw en hernam
Dó oude Thomas is dood, en in
dien gij de -aalmoes van een gebed
aanzijn -ziel wilt schenken, zal ik mijn
tijd n-iet verloren hebbenIk word
weldra zestig jaar, mijnheer; met
mijn tiende jaar was ik reeds wees
en werd toevertrouwd aan de zorgen
'mijmer grootouders, die in het dorp
Penhara woonden, dat gij daaT ginds
jkunt zien liggen. Mijn grootvader
hield veel v-an mij, het w;as een brave,
"dlappere zeeman, die in zijn sloep even
goed als in-zijn huis woonde. Hij waa
l.door iedereen bemind'-en men noemde
'hem deii"ouden Thomas. Ik werd zijn
J trouwe metgezel, en samen- gingen wij
j op de vtfechvangst, die in omiz© beschei-
den behoefte voorzag.
Het jaar 18... w-as echter verschrik
kelijk, dd oogst was -geheel mislukt,
en door het aanhoudend slechte weer
Waren wij slechts zelden in -staat onze
netten nit te werpen. De booten, die
llzich in zee waagden, werden tegen die
•rotsen verbrijzeld. De ellende werd
I-groot, want de zee had ons tot nog
!toe gevoed. Ik was toen nog in de zor-
],gelooze jaren, maar toch herinner ik
iuij nog, honger geleden te hebben en
mijn grootvader «dikwijls te hebben
j.izien beven, -als wij om -den middag-
1 disch vereeni-gd zaten, onze borden
voor de helft met water en oude aard
appelen gevuld. Hij weende, als hij,
mij aanzag, en de wanhoop stond' op
zijn gelaat- te lezen. Ook grootmoeder
weende, maar zij sloeg godvruchtig
de oogen -ten hemel.
Zoo gingen wij den winter in en'
ionze geringe voorraad levensmiddelen
geraakte geheel uitgeput. De zee was.
nog -altijd in woede ontstoken, geen
boot durfde er zich op wagen.
Op zekeren dag was -er een schip in.
zicht, de wind was plotseling omge
slagen en het vaartuig was daardoor
uit zijn koers geraakt. Het streed te
gen -don istorm, om zioh van d^ klip
pen verwijderd te houden, maar tel
kens dreef de onstuimige zee -het vaar
tuig naar de rotsen. Wij zagen de
bemanning haar best do-en, om het
schip van de kust verwijderd te -hou
den, nu eens werden de zeilen gestre
ken, -clan wieter geheschen.
Tegen den avond bleef het in die na
bijheid dier -kust zeilen-, wellicht ver
wachtte het signalen om te weten,
waar het de kust kon naderen en een
toevluchtsoord vinden. Onze zeelieden
waren aan het strand; te midden van
hun ellende stelden zij nog belang in
het lot dier onig-elukkigeu.
De avond viel. Na liet sobere avond
maal verliet grootvader het huis en ik
begaf mij te bedi, maar sliep niet. Wel
dra zag ik hem terugkeeretn-dk ver
schrok hevig, nooit had -ik zoo'n som
bere uitdrukking op het gelaat van'
den -ouden Thomas gezi-en. Hij nam
ijzeren draden blies.
Tien minuten verliepen.
Zijn. ze te ver weg. Is er te veel
wand vroeg idle detective eendgiszins
zenuwachtig.
De directeur glimlachtemaar
Quayne was erg ongerusthij moest
geduld gebruiken-.
Beproef het nog eens, verzocht
hij.
De vlugge vingers begonnein- op
nieuw, de radiator werd ten tweeden
male belast om -dón oproep over te
brengen; -daarna richtten zich- d-e
oogen weer op den ontvanger.
Stilte.
Quayne wachtte onbeweeglijk, maar
zijn hoop w-as weg.
Da telegrafist, zich tot zijn chef koe
rende, schuddie zonder te spreken het
hoofd.
Gij moet een „afgedwaald1 be
richt" ontvangen hebben, sprak de di
recteur het jacht bevindt zich noen
op den gezegden afstand), noch in dó
buurt, aangenomen, diat het op liet
water is.
Quayne deed' een stap terugoeh
koud zweet parelde op zijn voorhoofd.
Naar alle waar.schijiiüijkiheid had de
helsch-e machine, die tégen vier uur
's middags springen moest-, reedis haar
werk gedaan.
Ja, ja, de toestond ds heel ern
stig, antwoordde hij op de vragen-, die
hem werden gedaan. Maar ik he'o
geen' seconde te verliezen, ik moet da
delijk miet /dón trein terug
Aan het station vond hij een nieuw
telegram van zijn bediende, hem mei-
diende, dat de 'lieden no. 47, Holiro-yd-
«streiet nog niet veriaten haddieuu
Maar wat kon hem dat scltelen De
depêches, idle hij niet ontving, veront
rustten hem meer. Ddenzelfdton mor
gen hadi hij door- -tussclnenikomst van.
Pêckthorne aan «alle havens van de
oostelijke kust laten teüegirafeeren, om
hem dadelijk de aankomst der „Ida
lia" te melden. En niemand seinde
een woord. Allen, evenals de marco-
nigraaf, bewaarden een oriheislpel-
leudi stilzwijgen-.
XXXI.
Ja, hij is nog altijd' daarzeidé
Scorrier Voules, in antwoord o-p een
vraag van Bertha Roumier. Hij heeft
nog niet opgehouden- mot komen on
gaan, ie® het huis in- het oog te hou
den.
Reeds «gedurende vele uren hadden
de saanwerbo-n-dene® den ouden Peck
thorne dn hun straat bemerkt, en ze
begrepen «heel goed, diat zij bet voor
werp van zijn opmerkzaamheid waren.-
Maar terwijl ze -alten hierin overeen
kwamen, dat ze ©en agent van Quayne
in hem zagen, verschilden de meenin
gen, met welk doel hij daar liep.
(Wordt vervolgd).
