HAARLEM'S BaGBLAD
GERED.
BEURSBERICHT
MERENS TIELEMAN
Feuilleton-
VAN
Haarlem, 28 Feibru&ri 1907.
Evenals gisteoien ging1 er oolc lieden
bedroefd weinig om, terwijl do stem
ming lusteloos was. De Staatsfond-
senmarivt leverde bij 'zeer stillen han
del geen belangrijks op. Bij de ope
ning was er in de lokale af deelingen
«enige affaire. Dit betrof inzonder
heid* TohaksAv aarden, die aangeboden
waren op de gisteren dooi' ons ver
melde redenen. Naar men zegt zul
len d,e taxatiën tegenvallen, daaren
tegen wordt de verwachting gekoes
terd. dat de prijzen die besteed zullen
worden, gunstig zullen zi.jn en dat
daarop w'edier eenige Levendigheid en
meerder© animo zal ontstaan. Te oor
deel en naar het, overwegend aanbod,
•heeft liet. den schijn, alsof de koersen
nog wat zullen terugloopen.
Petroleuni-Aandoelen bewogen zich
ongeveer op de koersen van gisteren,
ïn de Aandeelon Koninklijke was be-
ginbeuife .nog al wat fonds aan de
marktnadat diit plaatsing had ge
vonden. werd de tendenz beter. 01 ie-
bronmern Hannover waren 12 pGt. la
ger, waarvoor geen wdienen hekend
waren. Mijn waard en flauw met zeer
beperkten handel. Eeonige vraag wa-s
Pa' voor de Aand eel em Great Cobaren
Kimberley.
Het is opmerkelijk, dat, niettegen
staande de berichten omtrent den ec.o-
nomischen toestaaid in dio Vdreetnagde
Staten over het. algemeen gunstig
blijven luiden, de markt in hare
flauwe stemming volhardt en blijft
staar in het teelten van liet pessimis
me. Zoowel te New-York als aan de
huitanlandsche beurzen is men niet
willig gestemd en basedrt. zich' deze
min gunstige meemimg meer op a-er-
ondeafëteliingen dan wel op bepaalde
feiten. Wel is waar zijn d'e netto's der
verschillende* spoorweg-systemen niet
zeer gunstig', maar opgemerkt moet
worden, dat, waar da bruto's groote
vmneardarmgeu aantooncn, deze ver
in in deri-ng niet hat, gevolg is van een
economischien achteruitgang van he!
land.
Verder is het een gewoon verschijn
sel, dat, de net/tots in de Avintermaan-
desn in dAn regel minder gunstig zijn,
terwijl ten- slotte de ontvangsten over
de laatste maanden vergeleken wor
den raett die OAier hetzelfde tijdvak
van het a-orige jaair, toen in tegen
stelling met dit jaar de Aveersgesteld-
hcid veel gunstiger Avas. Nu evenwel
da' voornaamste spo or weg-sy stem en
het benoodiigde kapitaal tot uitbrei
ding en a erbe beringen verkregen heb
ben, dis het niet onwaarschijnlijk, da.t
de ontvangsten in de tcnekomst gun
stige!' zullen worden, tc meer waar
de wcerisgjeistelidiheöid dn het, voorjaar
minder extra uitgaven noodzakel ijk
maakt. De gepubliceerde cijfers van
enkele spoorweg-maatschappijen be-
wetstigen zulks reeds. Zoo venneerder-
öesn de bruto's der Rock Island over
de maand Januari met 682.000 dollar,
de netto'? met 221.000 dollar en die
der St, Louis cm San Francisco rasp.
met 685.000 en 153.000 dollar.
Ook Ava.t de sftaial-industrie betreft
welke nog altijd als de barometer
x oor de Avelvaart in de Unie geldt,
wijzen de wekelijktech© rapporten der
,,Iron Age" op een onvennmnderde ac-
ifiiviteit. Zoowel in de stalen Rails als
in plaatijzer blijven de omzetten
Beer bevièdigend en zijn de bestellin
gen ruimer dam dei productie toe
laat
Zooa.ls uit het boveanstaamde blijkt,
geeft de al gemeten e toestand in de
Unie. althans op het oogahblik, geen
.aanleiding tot overdreven pepsiims-
me en ofschoon Avij geduszins willen
ontkennen, dat er verschillende min
iguiïstige factoren bestaan, speciaal
wat de fondsen- em geldmarkt betreft,
zoo gelooA'em wij toch, dat men zich
öp het oogenblik in New-York aan
overdrijving schuldig maakt, en dat
de toestand van het lamd de scherpe
daling in Wall Street niet wettigt.
Wat overigens de geldmarkt be
treft, maken New-Y o/rkseih/e /telegram
men gewag van het aanmiemen. der
veel besproken „Currency bill" in hét
Congres, zondier dat eemiige officieel©
mededeeling tot nu toe gepubliceerd
i/s geAvorden. Het Verloop iin Wall Str
was gisteren Avdderom flauw ear daal
den de prijzen scherp onder invloed
va li groote. Awkoop orders. Tegen den
«middag trad eene verbetering in, zoo
dat enkele fomdtedn het geleden ver
lies gedeeltelijk konden inhalen,
maar over het algemeen heerischte er
tot het slot der beurs eten otnbebaag-
lijlce stemming.
Onze Amerikaanschie afdeeling was
in erband met de lagere New-York-
eche en. Londenisch© koersen bij de
opening flauw gestemd, maar hei'
stelde zich «enigermate op hoogere
Landieausche notee'iingen. De handel
bleef uiterist beperkt en tot eene ge
detailleerde bespreking gaf deze af-
deieli/ng geen aanleiding.
Geld 51/4 pCt.
De Scheepsramp aan den Hoek
Een zware nevel hing Donderdag
morgen bij het aanbreken van den
dag over het land en de zee. De mist
hoorn bij het strand loeide onafgebro
ken aan den duinvoet en uit zee kwa
men de stoomfluitsignalen nauwelijks
hoorbaar naar het land.
De Hamviahboot „Chelmsford"
kwam drie uur te laat binnen., meer
de te kwart voor 8 aan den steiger
in plaats van te 5 uur. Men had op
zee zeer veel last van den mist. Er wag
bijna niet vooruit te aden, zoodat met
grootfl omzichtigheid moest worden
geAaren. Men hoorde verschillende
booten fluiten, maar kon geen lichten
zien.
Aan de haven heerschte initussdhen
door het uitblijven van de Harwich-
boot groote ongerustheid De men-
schen waren in zenuwachtige span
ning. Het was juist acht dagen gele
den dat de „Berlin" verging. Een
zucht van verlichting werd geslaakt
toen de „Chelmsford" eindelijk na
lang wachten (binnenstoomde met
groote behoedzaamheid. Van den ka
pitein vernam men, dat hij langen tijd
buitengaats bleef, omdat hij bang Avas
■op het wrak te loopen of op het in den
Waterweg gezonken voorschip. Ten
slotte Werd ihet' gewaagd de (haven
binnen te vallen en gelukkig met goed
gevolg.
Te half 9 kwam Prins Henidriik per
•auto aan den Hoek. Zijn gevolg zat ;n
een tweede automobiel. Z. K. H. werd
ontvangen door den burgemeester en
informeerde aan het station onmid
dellijk maar de zieken dn het Ameri-
ka-Hotel. De heer Dirkzwager kon
mededeelen. dat allen naar omstan
digheden zeer wel waren.
De Prins zei het voornemen te heb
ben. na zijn bezoek aan het wrak in
het Amerika-Hotel te komen. Met het
oog op het lage wateT werd besloten
dat Uiet gezelschap langs de pier naar
het havenhoofd zou loopen om het
duikdmgswerk van schipper Sparling te
kunnen gadeslaan. Of dit door den
dikken oudst wel zal mogelijk zijn,
werd 'betwijfeld.
Nadat de Prins met het .gevolg naar
de pier was vertrokken, voeren Avij
per .ieepboot naar zee. Als met een
tooverslag' trok eensklaps de mist op
en naarmate wij den havenmond na
derden, werd het helderder. De mnst
moet wel buitengewoon zwaan' zijn
geweest vanmorgen. In het midden
Van den Waterweg zien wij een groo
te Engelsche ATachtboot, de „Cri-
mea"/die blijkbaar uit haar richting
is geloopen, vastzitten op het zand
van de Zuiderpier, gelukkig buhen
de a-aargeul. Het schip zit zoo 'hoog
op de berm, dat de schroef geheel bo-
a-en water- komt. Hi er staat nog geen
anderhalve meter Avater. Men hoopt
dat met den vloed die „Crimea" zal
kunnen worden afgebracht, maar
door deskundigen wordt betwijfeld of
dat wel zoo gemakkelijk zal gaan.
De boot zit hoog aan het zand en mag
van geluk spreken niet op de pier te
zijn geloopen.
DE PRINS DRUKT SPARLING
DE HAND.
Het bezoek van den Prins vorderde
ge ruimen tijd. De blazer van schip
per Sparling was langszij het wrak
gekomen en de Prins ging op dit
scheepje over, drukte Sparling har
telijk do hand en sprak met hem over
de berging van de goederen, die nog
op het Avrak waren te Aanden. Toen
liet gehoele gezelschap aam boord Avas
gekomen, werd de in de nabijheid op
stroom liggende sleepboot, de „Hoek
van Holland", aangeroepen', die den
blazer om het Avrak naar den Water
weg moest trekken.
Langzaam voer de boot de pier om,
circa 50 meter de havenhoofden bin
nen, Avat noodzakelijk was om den
blazer voor anker te kunnen krijgen.
Toen het anker greep, zwaaide de
blazer om, kwam op .stroom en zakte
nu geleidelijk naar den mast .van het
gezonken voorschip der „Berlin". De
„Hoek van Holland" keerde naar zee
terug en bleef op stroom voor liggen.
De Prins zou thans het duikerwerk
vol.gear gaan.
Sparling ging in het dnikerspak,
kreeg de groote kap weer om het
hoofd en zakte, nadat aan den Prins
een en ander was A'orklaard, langs
een laddertje in zee. tusschen den
mast van de „Berlin'' err de Noorder-
pier. Het was toen 10.47 uur. Spar
ling verwijderd© zich een heel eind
van den blazer en bleef geruimen tijd
onder. Inmiddels nam de Prins de
ligging van deze belemmering i-p de
scheepvaart op.
Sparling gaf na 20 minuten het
sein, dut hij moest worden opge
haald.
Het resultaat was ditmaal nog niet
groot. Hij had het goede punt niet
bereikt, doordat het water hem te
veel van het gezonken schip afdreef.
Hij wenschte eecn tweede maal te
duiken. Sparling verdween aa-ederin
zee. Middelerwijl was een lijn uitigfr-
zet naar <1© pier, om den blazer be
ter op zijn plaats te kunnen houden.
De stroom aan den havenmond zuigt
met groote kracht binnenwaarts.
Thans bleef de duiker 12 minuten
in zee. Opgehaald, deelde hij den
Prins mede, dat hij aan het dek van
liet gezonken schip een groote 'ver
woesting vond. De meeste hutten wa
ren zoo goed als weggeslagen, ver
splinterd was alles; kajuitskappen,
deuren enz. waren volmaakt ver
nield. De verwoesting Avas zoo moge
lijk nog erger dan op het scheepsdeel
dat op de pier zit.
Lij leen vond de duiker niet en hij
gelooft, dat er ook geen meer te
vinden zullen zijn. Zijn ze er wel,
dan zitten ze op plaatsen die beslist
onbereikbaar zijn. Hij doorzocht alle
ruimten, maar vond niets dan a-er-
splimterd hout. zwaar Aiernielde groo
te en kleine dingen.
Voor heden werd nu het duiken ge
staakt, maar morgen zal het worden
herhaald, omdat men algeheele ze
kerheid wil hebben, dat geen lijken
meer dn het voorschip zijn verborgen.
De Prins nam afscheid van Spar-
Ling, en zijn helpers en stapte met. d©
heeren van zijn geArolg in een sloep
die ter zijde van den blazer lag. De
,,Hoek 'Van Holland' nam haar op
sleeptouw en bracht de inzittenden
aan boord van de „Galand", d'e
stoomboot van den Rijkswaterstaat,
die dear Prins terug zou brengen
naar de lraven.
Met den Prins waren, dn auto's me
de uit Den Haag gekomen jhr. Van
Tets, kamerheer van de Koningm-
Moeder, en baron Michiels van Ver-
duynen.
De Prins nam als herinneri ig aan
deze dagen een versiering inerte van
de lambriseering in een der kajuiten,
die op tiet dek werd gevonden, en
een nummerplaatje van een der hut
ten.
Nu zijn terugkomst lin de haven
bezocht de Prins het America H'tp],
om een bezoek te brengen aan de ge
redden, die daar worden verp'^gd.
BRIEVEN AANGESPOELD.
Van (het postkantoor aan den Hoek
•ging een vertrouwd beambte naar
(helt hoofdbestuur der posterijen in
Den Haag met een zak stukken, brie
ven enz. gevonden 'als een deel van
de mail, die de „Berlin" den ibewus-
ten nacht aan boord had. De stukken
waren doorweekt van het zeewater,
maar cle /adressen er van ten deele
nog zeer goed leesbaar.
AANBIEDINGEN GEKREGEN.
Als curiositeit moeten we toch even
meedeelen dait 'de geredde Engelsche
dames, hehoonende tot "het operage
zelschap van Van Dijck van een En-
ge'lscihen itheateragent (het aanbod
kregen om onmiddellijk na haai- her
stel te Londen op te treden tegen hoog
honorarium. De aanbieder berichtte
zelf naar den Hoek te zullen komen
om alles .persoonlijk te kunnen rege
len, maar er kan nu al reeds gezegd
worden, dat er nilet iaan wordt ge
dacht op dit voorstel in te gaan.
Een soortgelijk aanbod kreeg men
van een Duitsdhe onderneming, ter
wijl den dames gereserveerde plaatsen
in een schouwburg in Duitsdhland
zijn aangeboden, als zij na 'haar (her
stel het eerst de AV>orstelling aldaar
willen komen bijwonen.
Udt Den Haag zond men japonnen
voor de dames, terwijl lekkernijen in
overvloed worden toegezonden voor1
de herstellenden.
Do m:ac8iin'ea*ieën welke van het
Avrak door den blazer wot den meege
bracht, zullen worden doorgevoerd
naar Maassluis om daar te Avorden
verkocht.
DE LOODS VAN DE „BERLIN".
Een „lood'Senzoon" schrijft aan 't
Hbld.:
LezeT, hebt ge wel eens een zeereis
gemaakt?
Zoo ja, dan kent ge het oogenblik,
dat de loods aan boord komt. Dan
kent ge ook 't gevoel van respect voor
den rniam, doe daar dn volle zee uit die
kleine jol tegen de touwladder klimt
en straks van den kapitein het com
mando zal overnemen en u in veilige
'haven heeft te brengen.
Waar ter wereld zsoo'n mian aan
boord komt, daar gaan de nieuwsgie
rige passagiers met zekeren eerbied
uiteen om dien meestal eenvoudigen
mian, die op diat oogenblik in de oogen
awi de passagiers een autoriteit mag
heeten, te 'laten passeeren.
Zoodra de loods op den voorgeschre
ven afstand van de kust het comman
do overneemt, begint, zijne verant-
Avoordelijkheid.
En behoort ge tot de Aveinig bevoor
rechten, die; zooals ik, wel eens op
de comimiandobrug stilletjes modhten
blijven staan, dan hebt ge ook die
voortdurend afwisselende comman
do's tot den roerganger gehoord, die
ten slotte als regel het gunstige re
sultaat hebben, dat 'hét schip als loo
pen de langs een rechte lijn, het vaar
water binnenstoomt.
Ook op de commandobrug van de
„Berlin" stond zoo'n mian maast den
om zijn langjarige ervaring te recht
geroemden gezagvoerder.
Hij stond daar, ik ben er van over
tuigd, zooals altijd in /zijn volle plichts
besef.
Slechts weiinig vernomen wij in de
dagbladen over dien Bronder en toch,
ook hij heeft een woord van lof ter
zijner nagedachtenis verdiend,
Het is reeds eenige jaren geleden,
dat ik te 'Maassluis dien braven, kal-'
men man met A'ollen grauwen baard
vol moed naar zee zag gaan.
Hij was toen nog in dienst op den
loodsschoener.
Sedert dien tijd heb ik hettn niet
meer mogen ontmoeten, doch ik ben
ervan overtuigd, dat mensohen uit
zijne om/gevang beter in staat zouden
zijn dan ik zijn lof uit te spreken.
Toch was ihet mij een behoefte ook
hem, den man van ware plichtsbe
trachting, ter zijner nagedachtenis
een ©eresaluut, te brengen.
Wij weten alleen van hem, dat Jiij
tegelijk met den gezagvoerder door
oen stuk Avater van do brug afspoelde
en in zee verdween.
Hij heeft het lot moeten deelen, zoo-
als helaas reeds zoo vele loodsen vóór
hem ondergingen.
Hij ging heen om. nooit meer terug
te keerem en laat zijn talrijk gezin in
diepe droefheid achter.
Wat ons Loodswezen is en uit welke
mannen het bestaat, dat hebben wij
kunnen zien aan die helden, die hun
eigen leven in de waagschaal stellend
en de zee trotseerend, het stoute stuk
volvoerden van die redding, die in de
geschiedenis zal blijven geboekstaafd.
Gelukkig ontvangt de weduwe pen
sioen, doch. hoewel in de laatste ja
ren al veel verbeterd, staat dat pen
sioen nog zoo ver achter bij wat an
dere /ambtenaren in diienst van /den
Staat met vrij wat minder gevaarvol
len werkkring in verhouding tolt hun
genoten inkomsten als pensioen ge
nieten.
Zoo menige loods eindigde zijn be
wogen leven in armoede en zoo me
nige loods en weduwe Averd door het
verlies van haar mian in zorgvolle om
standigheden gebracht.
Het is niet mijne bedoeling een be
roep te doen op de gemeenschap ten
behoeve van de Aveduwe van Brander,
daartoe heb ik geen opdracht, doch
ik spreek de ihoop uit dat, waar de
Loodsgelden zoo'n belangrijke bate
vormen voor 's Lands schatkist, spoe
dig de tijd moge aanbreken, dat onze
loodsen met meer gerustheid kunnen
te geunoet zien den tijd dat zij niet
meer kunnen en met minder bezorgd
heid het lot van hunne weduwen en
hun veelal zoo talrijk gezin.
De Oorzaak ran de Kamp
DE MATROOS FIS HER
GEÏNTERVIEWD.
Een der geredde manschappen, de
matroos Fisher, is in Engeland door
de Tribune geïnterviewd. Volgens zijn
verklaring stond hij op de brug op
den uitkijk, toen de ramp gebeurde
en (hij weet dan ook in bijzonderheden
mede te deelen wat daarvan de oor
zaak was. Hij verhaalt dan:
De Berlin passeerde, terwij ihet he
vig woei en een zware zee liep, de gas-
boei, die voor den ingang van den
Waterweg op 5 vadem diepte ligt.
Toen trof een zware stortzee ons aan
bakboordzijde en Avierp den kop van
de Berlin in de richting van de Noor-
derpier. Dadelijk gaf de kapitein van
d© brug de nooddge bevelen. Het eer
ste commando naa/r de machinekamer
gegeven was „klaar bij de machine".
Toen kreeg de mian aan- hot roer be
vel „bakboord het roer" en ik moest
met de telegraaf naar de machineka
mer seinen: „stop stuurboord, volle
kracht achteruit de stuurboordmachi
ne" ©n „volle kracht vooruit de bak-
boordmachine".
De kop van de Berlin 'begon zuid
waarts te draaien, maar dadelijk
daarop trof een nieuwe hevige stort
zee het schip en slingerde het op de
palen. Wel gaf kapitein Precious mij
dadelijk bevel em naar de machineka
mer te seinen: „volle kracht achteruit
de beide machines", maar het schip
wilde niet vrijkomen. Het had mid
scheeps geraakt, met de bakboordzij
de van de kiel rustend op de steenen
en de pallen van de Noorderpier. Ka
pitein Precious gaf dadelijk aanAvij-
taingen om de zeilen OA'er de booten
los te miaken. Maar op dat oogenblik
sloegen de stortzeeën 'geheel over de
dekken, wij konden niet bij de booten
kamen en zij werden alle binnen vijf
minuten verbrijzeld. Er is geen boot
uitgezet.
De tweede stuurman snelde de brug
op en vroeg wat hij doen moest. Ka
pitein Precious antwoordde. „Ga naar
beneden en 'laat (alle man passa
giers en equipage reddingsboeien
omdoen." Dit gebeurde: de passagiers
werden door de bemanning geholpen
bij het halen en aandoen van de
boeien en iedereen deed ze om. Ik
gang van de brug om mede te helpen.
De kapitein, de loods en de tweede
stuurman waren op de brug, toen :k
daarvan lafglng niemand anders
was tm/eer daan In dien tijd sloegen
de madhimes volle kracht achteruit.
Jim Har\'ey stond aan (höt roer. Ik
Aveet zeker, dat het roer werkte toen
wij strandden. Ik heb den kapitein
en den 'loods niet oneer teruggezien
en ook niet gezien, dat de brug en het
dekhuis wegsloegen. Ik zag den eerste
en tweede stuurman nog ongeveer
tien minuten nadat ik de brug verla
ten (had, juist achter de salondeur
midscheeps.
De passagiers bevonden zich bijna
allen aan lij van hot salon-dekhuis.
Verscheidenen van hen waren be
bloed. Ik weet niet precies wanneer
'het voorste gedeelte van het schip af
brak. maar het was voor het aanbre
ken van den dag. Bijna iedereen aan
boord werd weggespoeld nadat het
schip was doorgebroken. Ik ging met
anderen aan de 'lij/zijde van de rook
kamer. In dien tijd was de Berlin
aan de achterzijde aan het zinken en
het gdheele dek werd achter openge
scheurd. Naast de rookkamer was de
eenige beschutting, die wij konden
krijgen, en wij sdhoolden daar allen
samen. De zee sloeg recht door het
gangpad tussChen de koekoek boven
de machinekamer en de rookkamer,
en toen deze laatste geen beschutting
meer aanbood, moesten wij naast deze
koekoek gaan, die bij de Berlin hoog
opgetrokken was tot door het sloepen-
dek. 'Hier bleven wij, tot men ons Vrij
dagmiddag te (hulp kwam.
Wij; hebben al ons best gedaan om
de vrouwen over te halen met ons
mede te komen. Wij zeiden, dst d/il
haar laatste kans was, doch drie vrou
wen wilden niet langs het touw naar
den wal gaan. En wij konden elkaar
niet helpen
Om een voorbeeld te geven liet hij
zich het eerst afglijden. Toen hij langs
het touw gleed, woedde een sneeuw
storm, dat ihij geen hand voor oogen
zien kon. Volgens Zijn verklaring was
Ihet voor de mannen, die te (hulp wa
ren gekomen volkomen onmogelijk om
tegen het touAv op te klimmen.
Fisher prijst hoog den moed door
de vrouwen betoond. Aan hun dapper
heid is "het A'oor een groot deel te dan
ken, dat de hoop hun niet verlaten
heeft. Er is geen oogenblik aan boord
sprake gexveest van een pandek. Wel
werd er telkens geschreeuwd, maar
om te 'laten fhooren, dat er nog leven
den aan boord Avaren. De ongelukki-
gen riepen elk schip aan, dat voorbij
voer. Steeds (hielden zij elkaar vast
geklemd. en als zij losgelaten hadden
zouden zij weggeslagen /zijn.
Drie ATljwilligers hebben gepoogd
in «het schip dioor te dringen om Avat
brandewijn te halen voor de vromven:
Bullock, Brittbn en. Gaster. Spoedig
moest men de poging opgeven. Alles
stond onder water. Bullock keerde
niet weer, hij verloor zijn l©A-©n bij
den terugkeer.
Het meest leden de geredden van
den dorst. Zij zaten vlak bij een zoet-
Avatertank, die alle hutten voorzag.
Zij hebben (hun best gedaan em die
tank open te krijgen, die niet ge
maakt is om boven dek geopend te
worden, maar zij (hadden geen gereed
schap. Een hecT had een schroefsleu-
tel, maiar die was te klein. Toen heb-
betn Izij geprobeerd de tank in te
slaan met den kant van een bank,
•maar de bank brak en de tank bleef
heel en zij konden niet bij het wa
ter komen.
Eenige .pepermuntjes zijn als een
kostbaren schat bewaard en zuinig
gebruikt.
DE REDDERS NAAR
ENGELAND.
Kapitein Jane en van de stoomü'ed-
dingjsboot, kapitein Sperling en kani-
teip Berkhout yST, stQETrtoodsbobt
HeUevoetsluis zijn door den Kqg^tnjj
vari Engeland uitgenoodigd naar Loö-
den te komen ©n zullen Woensdag
aan Z. M. voorgetiteld worden.
De geredde Emil Jung is naar Ve-
rabrunn afgereisd, om na Denmaand
over dezelfde route avcöt naar Enge
land terug te gaan-
Donderdagochtend werd met de
Harwichboot Chelmsford naar den
Hoek van Holland een lijk terugge
zonden als niet harkend. No. 59.
De boot was, udt bezorgdheid om
met den dikken mist op het wrak van
de „Berlin" te varen, ruim twee uur
te laat binnengekomen.
DE F RANS CHMAN VERTROKKEN
De heer JabouM, wijnhandelaar
uit Aix. bij Lyon, e<efn van de gered
den van het stoomschip Berlin", Is
Donderdagmorgen met den P-arij-
schen trein van Rotterdam vertrok
ken. Sedert, eergisteren vertoe«fdc hij
in bet hotel Weimar aldaar. Van dit
hotel uit geschiedde bet vervoer naar
het station per brancard, aangezien
de heer Jaboulet, die nog steeds veel
pijn aan beide beenen en voeten
beeft, niet loopen kan
;sïa«!sflle®wp
VERMINDERING VAN
BURGEMEESTERSARBEID.
Ten einde de burgemeesters van
groote gemeenten -van werkzaamhe
den te ontlasten, heeft de Minister
van Oorlog, in overleg rivet dien van
Binnenlandsche Zaken, 'bepaald, dat,
te beginnen met 1 Maart, de onder-
teekeningen ten behoeve van den mi
litairen dienst, namens den burge
meester zal kunnen geschieden door
een daartoe aangewezen ambtenaar
der gemeente, volgens een vastgestel
de formule Onder die gemeenten is
ook Haarlem.
ORG ELBESPELLNG
in die Groote of St. Bavokerk te Haar
lem, op Dinsdag 5 Maart 1907,
des namiddags vain 12 uur', door
den heer W. Ezerman.
Programma
No. 1. Preludium en Fuga, G. F.
Handel.
No. 2. Adagio, Mozart.
No. 3. Sonate No. 2. A. Guilmaait.
a. Allegro moderato.
b. Larghetto.
c. Allegro
No. 4. Wallfalirts-Geöaing, C. Ad
Lorenz.
No. 5. Brautlied (Lohengrin), R.
Wagner.
Naar bet Duitsok
Rudolph Stratz.
10)
Oj mijn God.
Ja, zoo is het.
En u wil hem niet helpen
Geeft u me maar een arm, zei
hij. en gaat u maar met mij mee.
Bier in het gedrang kunnen we niet
blijven, Zoo.
En toen ze 'met neergeslagen oogen
en totaal ontdaan aan zijn arm voort
liep, begon hij weer
Waarom zou ik uw hroer helpen?
Zon hij er mij soms dankbaar voor
zijn Verdient hij het misschien
Ik geloof het niet. Maar wil ik
helpen, freule v. Wackerode.
Ze schjrok en trok onwillekeurig
haar arm terug.
Ze waTen voor het hotel aange
komen.
Hoe zoo danvroeg ze angstig.
Ik wil mijn best doen. te verhin
deren dat uw broer u totaal ruïneert.
Meer kan ik u niet beloven.
Maar zou dat mogelijk zijn
De zal het probeeren.
Zijn blik, die vast op haar rustte,
bracht 'naar in de war. Ze voedde
weer, dat ze een kleur kreeg en keek
langs hem heen in de Friedrich-
straat.
Maar nu moet u mij tenminste
de hond tot afscheid geven. Zoo
Een hartelijke handdrukEn hoofd
rechtop
Ze 'hief haar hoofd met den won
derlijken hoed op en glimlachte even.
Hij ook hij 'hield haar hand: vast
in de zijne. Toen groette hij en zei
hartelijk„Goed'esn nacbt, freule
Anne-Marie" en was in bet gewoel
verdwenen, voordat zij had kunnen
bekomen van den schrik van dat
„Anne-Marie".
Ze ging naar boven en deed moeite
over zijn familiariteit verontwaardigd
te zijn maar bet gelukte haar niet.
Ze was te vermoeid. Alles duizelde
«haar. Toen ze op het punt was, in te
slapen, hoorde ze nog zijn kameraad
schappelijk goeden nacht, freule
Anne-Marie en ze zuchtte diep,...
Horst van Henning was weer naar
de club gegaan. Ben paar dozijn pel
zen en jassen hingen in de gang.
Maar het was er zoo stil alsof er
geen mensch was. In de kleine restau
ratie-zaal zaten een paar clubgenoo-
ten «en staalden, terwijl ze, ieder aan
een afzonderlijk tafeltje, hun sou
per nuttigden, «in gedachten voor zich
uit; in de leeszaal lag een breedge
schouderde eigenaar van een ren
baan met vuurrood gezicht te .Slapen,
het „Sportblad" nog krampachtig in
de slap neerhangende rechter hand.
Prinsen, rechters, officieren in ci
viel, beurslui, renners, kooplui, land-
g0ied.bezitters, renteniers alles door
elkaar en allen zwijgend en onbe
weeglijk, de oogen strak on de kaar
ten, zoodat uit de verte het, groepje
meer had van wassen beelden dan
van levende Avezens.
De atmosfeer was benauwd en
slecht, daar alle ramen zorgvuldig
gesloten waren. Zware tabakswolken
dreven over de gfroote speeltafel en
trokken langzaam naar de zijkamers
en over bet kale hoofd van den
snurkenden Silezischen „Grande" in
de leeszaal.
Zoo nu en dan zacht gemompel
een korte Avoordenwïsseling dan
weer stilte, doodscbe stilte. Niet eens
het gerammel van geld was hoor
baar. De ivoren fiches, waarmee ge
speeld werd, gleden geruischloos over
het groene laken. Alleen de kaarten
ritselden zacht. En zoo was het
gisteren zoo was het vandaag
en zoo zou het morgen zijn. Sommi
gen wonnen, anderen verloren en ver
dwenen en Averden door weer ande
ren A'ervangen.
Rusteloos draaide het geluksrad
rond, altiid maar voort, zonder doel
en zonder einde..
Henning geeuwde. E'r uit te kun
nen Die Avensch werd iederen nacht
sterker in hem. Een tegenzin greep
hem altijd al op den drempel aan,
Hij wilde niet naar binnen en moést,
fcoch. Want hn bezat nog niet ge
noeg, om als vrij man te kunnen le
ven. Was 'hij «eenmaal zoo ver dan
en daarvoor was bij A-oldoende van
zich zelf en zijn wilskracht over
tuigd dan raakte hij tot zijn dood
toe geen kaart meer aan.
Hij keek om zich been. öenno ,was
nergens te zien. Ook een paar ande
re stamgasten ontbraken.
Da air bracht de kellner hem een
briefje.
Hij maakte het open en las
„AmiceIk kom vandaag liever
niet in de club. Ik ben ban"- dat mijn
zuster schandaal maakt. Toen ik er
's avonds heen wou, stond ze Avaar-
achtig voor de deur te loeren. Ik heb
liever een kamer in „SigLnaringer
Hof"^ genomen. Een paar lui zijn er
al. Kom s. v. p. zoo gamv mogelijk.
Er 19 haast zij. tt. B. v. W."
De club-man frommelde het papier
in elkaar en stok het in zijn zak.
Ezel, bromde hij «in volle oA'er-
tuiging tusschen zijn tanden.
Toen ging hij naar het SdginarLn-
ger Hof.
Het. was een hotel, dat veel door
luitenants en landjonkers uit Pots
dam bezocht werd.
Vooral met Avedrennan was er
nooit een kamer onbezet,. Dat er ge
speeld Aveid, was algemeen bekend,
maar de eigenaar was niet gemakke
lijk te betrappen.
Toen Horst binnenkwam, speelde de
eigenaar met een paar boekbinders
een partij skaat, maar o. zoo solide
maar dertig cents per punt!....
Hij sprong dadelijk vol dienstijver
op.
Goeden avond, harem Henning.
De heeren zijn boven, ba/ron. —Frits,
wijs jij baron Henning eens gauw ka
mer 28.
En Henning wenkte slechts afwe
rend met de hand e* volgde den
kellner de trappen op.
Kamer 28 was in dnchten sigaren-
damp gehuld. Een groote tafel stond
in het midden. Een zeetal hoeren zat
er om heen. Eén bHk en Horst be
greep terstond, dat het spel al hoog
liep. Achter de kaarten was geen zil
ver meer te ziern alleen een paar
scheve torentjes en kleine hoopjes
goudstukken en twee kleine, blauwe
hondord-mark-stukken. Maan* nog
geen Airiteka.artjos en couverten
Men speelde nog om baar geld. al
was liet meeste reeds verdwenen.
Het kaalste zag het er bij Benno
uit, die had zeker weer den heelen
avond verloren. Zijn onbofeekenend
gezicht was bleek, zijn waterige
oogen stonden strak, liet anders zoo
zorgvuldig geschenden haar hing over
zijn voorhoofd, doordat hii er aldoor
met zijn vingers door heen woelde en
ieder oogenblik beet hij nerveus op
zijn opgedraaide snor. Hij trilde van v
•opwinding. Zijn medo-spelors merk
ten er niets van, maor toen Henning
naast, hem ging staan, zag hij. dat
het linkerbeen onder tafel onophou
delijk heen en weer bewoog en dal
de vingers van zijn linkerhand zich
telkens openden en dan weer kramp
achtig sloten.
Juist was ér ingezet. De bank-hou-
der trok en verloor, wat voor hem log.
Een oogenblik aarzelde hij. Toen
haalde hij een dun pakje hondoTd-
markstuklcen voor den daw telde er
tien van af en zei heesch
De bank gaat voort met duizend
mark.
tVfQTÓt vervolg*!}.
