BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
f 1.20 PER 3 MAANDEN
®F SO CENT PER WEEK.
ADMINISTRATIE GROOTE HOUTSTRAAT 55.
DRUKKERIJ ZUIDER BUITENSPAARNE 6.
fabriek voor Vrouwen
FEUILLETON
IMILLIOËNEN
Wandelingen!
Te Laat.
Ü4e Jaargang
MAANDAG 15 APRIL 1907
No. 7300
DE ZATERDAGAVOND
HAARLEM'S DAGBLAD KOST
IN HAARLEM'S DAGBLAD ZIJN
ADVERTENTIËN DOELTREFFEND.
ONZE ANNONCES
WORDEN OPGEMERKT,
Toiletten voor bruldsmieiistjes.
GeMie/eicLe toiletten. Hand-
sclhoenien- Hoeden.
Aanwijzingen omtrent huwelijkstoi-
:en zijn rüi'eit cpanpèeét zoolang niet
toilertlfcem besproken zijn van haar
onmiddellijk dieel ul&ialken vain
bruidsstoet. Aangezien iik in' mij-
vorige causerie slechts inet toilet
M' bruiiid1 kon behandelen, heb ik ge-
eenjdi 'hierop ditmaal terug te moeten
pmen'.
[Mien verkeert inderdaad dikwijls in
tegenheid oimitrenit die keuze van
toilet, dat men bij' een huwlelijks-
ihtiigiheiid zial dragen, ^vooral ten
•cfhite van dö siieriijiklhieid en de
laariheild.
©en eerste verais'dliite is 'het toilet iin
rereenstteimminig te dloen zijai. met, of
*ver ondergesclhiikt te doen zijn. aan
i maatsci huppd i jlke positie van' et
;e paar. Bij een e/emivoudig hu\ve-
moet ie©n rijlke invitée zich zoo
loudiiig mogelijk kleed en, om riet
>r haar praaM, vrouwen toet be
liefden midlctelen, dlie deel van de
Me uditmaken, te ovarv.engelen,
n de stoet zee/r rijik moot. zijn, is
beter rüieit te verschijnen,, ais in
toilet dait niet geèvenre i'igd zou
aan dat van de overige genoj-dig-
iy Dat allies vereiisclht tact, fijn ge
ien smaak.
aanstaande ouders zijn a's van
genoodzaakt kosten te in Lien,
o de bruidsmeisjes, doch cok
ir genioiodigden is zulks schier on-
jinijidieilijik. In aanmerking komen
ts geMeede visite-toiletten. Een
>ur costume, hoe licht en élégant
ook zijn moge, kan niet dienen,
ur een dergelijk toilet niet „eoimme
Eaut" is. De miode brengt een groot
modellen diie zoowel van een-
iidige als rijke weefsels vervaardigd
..n wiordeai. Wij verstaan, ondier
prooudige wieefsels: mooie wollen
ffen, satijin laken, wollen en zijden
pies, éoliemaies, popelines enz. Ser-
js en Cheviot zijn uitgesloten daaa-
fee stoften wei voor daiagscihie do'dh
pmer voor gekleede toiletten benut
muien worden. Geruite en gestreepte
Dffen zijln eveneens uitgesloten;
ürenteigen zijn gebloemde en ge
rikte zijldein toegestaan,
louwj aponnen kunnen nimmer bij
hu wel i jikspleeh tiigh ©id gedragen
edten, zioodat men de keuze heeft
»r die ultnioodlLginig tot bijwoning
een dergelijk feest te bedanken,
wel den rouw voor dien dag af te
gen.
">e toiletten der bruidsmeisjes tre-
i na ihiet toilet der bruid, 'liet meest
voorgrond. Men' kiest geiwioon-
tal twee naaste bloedverwanten der
■cidi, alhoewel men tegenwoordig in
Jiolging van onzen' Engelsche nabu-
soms vier, zes en meer bruids-
sjes vraagt, hetgeen den stoet na-
rl-ijfk grooteren luister bijzet. De
dsaneisjies kunnen zich in alle liclh-
luancen kleeden; het mooiste effect
krijgt men echter, warneer alle
elfdie kleur, bij voorkeur wit kie-
Eeri jonge bruid in het wit, en
stoet van bruidsmeisjes in het wit
aM, wanneer hllie nog in haar eer-
jeugd zijn, een feëarieken indruk,
japonnen der hauiidsimeisjies behoo-
zonder sleep te zijn, hetgeen een
[jdlger aanzien, geeft; ook verdient
overweging de tailles met' losse
Mizieistukken in te' riahitien, opdat ze
'bij eventueel© feestelijkheden binnens
huis, alls diners of danspartij, even
eens lvunnen dienst doen.
Als de bruid niet jong meer is en
'ook de br.uildsjufteirs haar eerste jeugd
needs beleefden, zijn japonnen miet
korte sleep toegestaan. De wederzijd-
■sche moeders böhoiareai sleepjapon-
'nien. van 'zijde, satijn of broché te dra
gen; satijin of broché, die min of meer
pompeus kleedien, zijn echter weinig
geschikt voor moeders die zelf dik
wijls nog jiong m jaren en uiterlijk
'zijn!
Zij kunnen zich een soepeler weefsel
kiëz'en, mits van niet 'al te jeugdige
Meur: uitgestoten zijn rose, crème,
champagne en. licht groen; aanbeve-
lenswiaandliig daar entegen: 'zilver-grijs,
violet, araëtlhyst, bordeaux enlz. De
garneering mag rijk en overvloedig
zijn en uiilt kant en pailletten bestaan.
Btaa's galons of stiksels kuniniein niieit
(als garneering worden toegepast. Zeer
chic zijn echter kanten volants, die
hij wijze van haldaouin of draperie op
ide rtokraniden worden aangehraclhjt.
.Bokken met tumiques zijn wederom
'in de mode.
Bandisaboem eai nemte 'men bij. voor
keur van wiiit glacé; handschoenen in
de Meur der toiletten is wel is waar
■nieuiw, doch geetn blijivende mode ze
ibdhiooren zeer lang te zijn, zoodat de
lairm tuisisetbeai raouiw en handschoen
niet zichtbaar wordt; de beste manier
om het afzakken dier lange handschoe
nen te voorkomenis aan de bihnen-
■zijldle een Mastiek te naaien of wel een
'wit elastiek over den arm te dragen.
De hoeden der bruidsmeisjes moe
ten wilt of althans zeer licht zijn; die
der moeders iets ernstiger, docih in
geen geval zwart. Bloemengarnituur
ie toegestaan', doch voeren kleedien rij
ker.
Voiles, parateols en mantels worden
bij' buwelijlkspiedhtigfaeden niet ge
ldwagen.
MARIE VAN AMSTEL.
Naar h|et Duitsoh van Balduin
MölLhausen).
1)
'ot vóór vier en twintig jaar had
juffrouw v. Brixen met haar vader
■het naastbij zijnde familiegoed ge-
ond. Toen deze echter plotseling
irf en zij als eenigc erfgenaam van
familiegoed opkwam, ontdekte zij
haar niet. geringen schrik wat,
ri'gens reeds een bekend geheim
s dat er op het goed benevens
hofstede en alle landerijen tse
otje hypotheken stonden om haar
1 gebruik op igrooten voet te leven,
besloot daarom alles tie verpach-
en alleen de hofstede met de
U'oiribeen liggende landerijen voor
en gebruik te behouden,
tót een ijzeren wil bepaalde zij
h daartoe niets meer uit te geven
i de boerderij opbracht en het
irdoor van jaar tot jaar) aangroei-
'e overschot van de pachtsom tot
grng harea- schulden te gebruiken,
Jen was zij ruim dertig jaar oud.
Natuurhistorische
IN EN OM HAARLEM.
COX.
'it Is in den namiddag. Ben tamelijk
gróót gezelschap trekt langs 'het
iSpaame Noordwaarts in de ridhitting
van "öpaaiuidiam.
Wiat zoud'en die mens'dluen nrneten,
wat zoudien ze in 't schild voeren'?
Spoedig wordt die vraag beanlbwoord,
wianlt ze blijven, nauwelijks over die
(siteemjen toriug van 't bofliwewk, staan en
die in dien nek gebogen, hoofden too
rnen duidelijk, dat ze wat bekijken.
't Zijn n.l. de iepen of olmen daar,
die de aandacht waard zijn. Zie de
Ibliadlknoppen slapen nog, en toch ver
beeldt men zicih, dat er reeds blaad
jes aan komen, miaar daar we. weten,
/dat het bio'emknoppen waren, lie hot
eerst opengingen imiet die bruinle bloein
pjes, blijkt het ai nas, dat dat groene
niets andters kan zijn, dan zich ont
wikkelende vruchtjes. Nog een. veer
tien dagen en het vleugeltje heeft zijn
volle grootte bereikt, dan beginnen
ook de bladknoppen zich te ontplooien
'en spoedig dwarrelen de vruchtjes,
„dubbeltjes" omlaag. Wiat vertder
wordt even halt gehouden bij een
kasibanjetoo'om, die reeds volop "toont,
idiat het lente is.
De sluimerende knoppen hebben
zich tot takjes verlengd, de knop-
sChiukben laltien nog even ide Quars zien.
'die htet vodht dezen Wintel' moesten
keeren, terwijl' de bruingrijze beha
ring dier jonge bladen en bladstielen
oiok tlhans nog dienst .doen.
Van 't wliiniter Was het om groot©,
pilotsellihge teanperatuursafwis'seMingen
te veranderen in geleidelijke overgan
gen, nu ,om )de verdamping togen te
;aian. Bn geen wonder, 't is wol noo-
dig bij dJie jonge bladeren. Ze han
gen dla'arom zelve ook nog slap heer.
ïhTiur midden,is de gr ooi.e bloemtros,
ben vereeniging van opgeroilde bloei-
toppeai reeds duidelijk zichtbaar.
Ook in de link® van dien weg gele
gen boomkiweekerij komt de groene
Meur udifc taf. van heesters en bo'omen
en .struiken te voorschijn. Daar ondter
die jonge kastanjebloemen is de grond
/als bezaaid mielt speenkruid1, een
plantje, zoo laligenneen bekend', dat we
er niet langer bij behoeven stil te
sfiaam. Dat goudgele sterretje troont
wat .siierlijfk bij' die mooie; glad gilm
anende TJliepvoTimiige' blaadjes.
Nauwelijks zijn we de jamtfiajbriek
gepasseerd' of een cn'eitneer,schend' geel
tangs dien loodaieiclht op het Spaame
sltaanden straatweg, lokt ons aan; 't is
Ihiet kleine hoefblad, dat de kroonbjles
"ijld opien heeft.
Vergissing rnlet paardlenibdoemen zal
niet voorkomen, èn de afwezigheid
van malksap, èn de lint- en buisbloem-
bloempjés, èn daai eindelijk de ook
hier ontbrekende wortelrozet maken,
dat we ons niet vergissen kunnen. Zie
daaa* komen uit andere knoppen aan
den wortelstok de eerste bladeren
reeds. T/al van bloemen zijn reeds uif-
gelbloieidi, en. gesloiten om de rijpende
vruchtjes (veel zaad brengt diet hoef
blad niet voort) nog wat te bescher
men. icomein vater ule ajun^nge diotbciojcs
te vooirschijn.
Ziie, daar zien we o/ok reedis pttianten
van de steemlkliao'.er, bijna in bloei.
U;it den grond getrokken, zien we de
wortielknoliletjes, de woonplaats van
.de baciteiiiën der vlinderbloemigen.
Daar isrtiaiait rooide klaver met die eigen
aardige witte Vlekken op de bladeren,
luchtbollen o,m de verdamping wat te-
geh te gaan. !t Is hier nogal vochtig,
.anders waren die plekken grooteer,
duidelijker zichtbaar. Tusscihien de
steenen komen reeds__tal van plantjes
te voorsdhijn: ooiievaarsbek, reigers-
bek en zoowaar reeids de voorjaairs-
vroegeillng m Moei, neen, reedfö met
vruchten.
Op het zonnehanitje tal van krans
je®, die niu nog al optSliend, spoedig
Vergeten weiden tusschen de' overstel
pende massa die April .en vooral Mei
doet ontplooien. Daar begint zoo waar
lijk een soort muur ook reedis haar
bloempje® te ontpliooilen 't niieit d)e ge
wone, het geliefde vo'edisel der kana
ries, daarvoor zijn de Miaadje® te- be
haard'.
Een drietal kwikstaartjes., bouw-
mlannetjie®, of hoe ze ook anogen hiee-
ten volgen het geizel-schap of hippen
gezellig vooruit.
.Ze zoeken op deze natte gronden ze
ker tal van insecten en wait Njiouiw-
stoffeai voor de nestje®, die ze zeker
wel zullen aanleggen onder ghidsche
bruggeitjie®.
(Diie eene, wiat mleer in 't gele spelen
de, zouden We ldicht kunnen houiden
voor een gors, maar eerstens is die
grooter en het steeds in beweging zijn-
Toch reeds ernstig van aard brach
ten a.l 'die ondeiwindingen een aan
lastigheid grenzende gestreng'heid in
haar teweeg.
Hét was haar n.l. duid|eh]k gewor
den, dat. terwijl hare uiterlijke
schoonheid nooit die betoovering ge
kend had, die alleen voldoende is om
een man tot zich te trekken en te
boeien, haar vader, een weelderig le
vende cavalier er voor zorgde, dat zij
ook niet als rijke ©rfgena.m(e bekend
stond. Daarmee g'nig een diepe ver
bittering gepaard die haar echter
versterkte in het voornemen om hjeim
die haar misschien om liaar fortuin
had willen trouwen, ta bewijzen, dal.
zi; toch '©en begeerlijke partij geweest
zou zijn. En bij d|en ijver, waar zij
dat doel voor oogen hield, kon het
niet anders, of haar meerdere welge-
'steldheid moest .algemeen bekend
werden.
Dat zij' langzamerhand e/en vreem
delinge werd 'in de vo.dma.me krin
gen, waarin zij zich eens thuis ge
voeld had, hinderde baar in 't minst,
niet. Krachtig en gezond werkte zij
m'let alleen te zamen met haar dienst
personeel in den hof, de stallen en
op d© velden., maar ook uiterlijk on
derscheidde zij zich nauwelijks meer
van een dagloouersvrouw. Onver-
(ïTioteid bezig, droeg zij grov.e' stoffen
van landelijkeu snit en een goedkoo-
pen stiroohoed of hoofddoek. Daarbij
droeg zij hooge schorten, waterlaar
zen of velleeren schoenen al naar
het weer was, en zoo kwam het, dat
mten de jonkvrouw langzamerhand
vergat, te meer omdat de landlieden
uit de huurt haar eenvoudig Juffrouw
Stine noemden en eindelijk deze
naam van algemeene bekendheid
werd.
Ond/er zulke omstandigheden molest
de als modelboerderij bekende hof-
slede telkens meer winsten af wesp en,
wat er niet, weinig toe bijdroeg, de
achting' barer buren (je verb oogen,
vooral omdat zij naaat onverbiddelij
ke strengheid steeds groote recht
vaardigheid in acht nam en een open
hand had, als het gold verdriet en
armoede te verlichten.
Twaalf jaren waren verloopen, toen
voor 't eerst bloedverwanten, op
wier goeden raad zij1 eens vergeefs
hoopte, bij haar kwamen, de boerscho
ongedwongen verschijning vertrou
welijk beleefd begroetten en vol be
langstelling naar baar welstand in-
formeerdien.
Zonder ek' doekjes om te winden,
zooals zij dat .gewoon was, poeierde
zij d'e bezoekers af, zich er op beroe
pend, dat haai' levenswijze niet zou
veranderen, eer zij alle schuld' had
.afbetaald, en dat zij tot zoo lang een-
.vcudiig juffrouw Stine wiiLd© blijven.
de staartje zeiggen ons genoeg. Dia ar
zijn we wieeróóp dien Spaarndaimimer-
weg terug, maar even bij de brug ge
toefd, om liet gemeene sterremuur
van naibij giaidie t© slaan, èn bladstand
èn biloeiwijize, èn de vijfdeelige bloem
pjes zijn goed te zien.
Houden wie nu eerst links, 'dan vin
den we langs dien beirm van den. weg
de groote polilien 'van fluitekrudid' en
bereklauw een pa:ar sahenmb'lo emuigei! i
die miet deai Moei nog wat zullen tal
men. Op heit hieill.end© deel Moeit reeids
volop de ruige veldkeus, ©en verwan
te van onze pinksterbloem, oiok hd:el■
reedis tal van \ruiclhtjes, als wiar'eai ze
bang te laat te komen.
Hè, diat kleime, lieve blauwtje, het
lijkt wiet! eereprijls, al1 zijn de bloem
pjes niet zoo groot. Ein de meeldra
den, voorzichtig, daar stoot ge net als
bij de eereprijs het geheele laoontje
'af. Hier Is het', en de meeldraden...
twiee. Dus toiCh een eereprijs; alls ge
nu nog den eigenaardigen voinm der
blaadjes .ziet, zal de niaam Mimopbla-
dilgei eerieprijis u niet meer verwonde
ren. Endaar, zoowiaaxreeds paarden
staarten, unjier, .onieet, zooaüs een van
't gezelschiap ze noemt, 't Is de akker-
paandenistaart, dn bouwdiand een ge
vreesd onkruid, dat eerst de licht
bruine, sporen voortbrengende sten
gels in de hooigte brengt,, en daarna de
groene, voedende stengels, een herha
ling dus van 't geen we bij 't kleine
hoefblad waarnamen.
Later zullen we dlie groengele spo
ren eens wat nader beschouwen.
Wat meer langs dien waterkant vin
den we de eerste bladen van dien va- j
leriaan reeds. En. wiaarlijk reedis volop
in knop staande pinksterbloemen, het
Mil srjhe/mert. reeds door de knopptein
ihieen. Wat verder de dotterbloemien.,
diiej.ielderg'ell'e voorjiaarsbode op natte
•Dreigend laat de lucht zich aanzien
en het gezelschap, zonder paraplu,
zonder overjas, trellst weer stadwaarts.
Toch wiondt langs dien waterkant nog
even een Mik geworpen, hier en diaar
zwiert de zwaluw reeds over 't water
vlak; tal van wortelstokken van riet,
iris, kalmoes worden nog even een
Mik waardig gekeurd.
J. STURING.
VRIAGlEN'BUS.
A ,a n m ie j, v. O. te H. Uiw vra^
igeniijiSt.je bijianigs gaande, meld ik u
eerst, dat het gezonde takje gagel 's.
Voor zoover anij bekend, komt die hier
niet voor, misschien hier of daar in
de duinen, 't Is een tweelhuizig hees
tertje en reedis veel vroeger, ik ging
toen nog op de H. B. S. ontdekte ik
daarvan ©enhuizige planten. Die vrou
welijke katjies liieibhen heel veel weg
van diie van den els. Het Mad van dit
•aromatische heestertje, dat in de la
kenfabrieken wel eeais gebruikt wordt,
tot wering van. die mot, vertoont veel
'overeenkomst miet dat vian een wilg-
•De door u bedoelden boom in het
Rippeaxtapark („weilandje", zoo als u
schrijiflt), is een escb, en wel die pluiim-
(esah of .nranava-esclh. Is' u nog^iu 't be
zit van dat kleine boekje, dlat ik indei-
tijld mlaalklte? Zoo ja., dan kunt u dien
daar reeids in vinden.
De boom (bij het brugetje in de Pie-
ter Ktesstiraat is een zwarte Popel, of
een Ganadleesche, dat herinner ik mij
izoo niet meer. Maar dat kunt u zelf
wel nagaan. Zoioals ge weldra, zien
Ook had zij iets losgelaten overeen
reeds voorlianden erfgenaam zonder
ooit ernstig aan zoo iemand gedacht,
te., hebben. De bloedverwanten namen
teleurgesteld afscheid en kwamen
niet terug, zij hadden echter den arg
waan in haar wakker geroepen, dat.
lachtende erfgenamen op haar dood
wachtten en toen kwam zij snel tot
een besluit. Haar bemoeiingen om
een jonge wees uit goede famiiile,
zonder vermogen en naaste verwan-
teil bij zich in huis te nemen, Werden
met liet beste gevolg bekroond, want
niet lang daarna werd de achtjarige
Thekla WAnhold door haar op. die
hofstede welkom gehleeten. Al oefen
de de kleine gast op haar eigen ge
woonten geen merkbalren invloed uit,
toch liet zij het ba,aT aan niets ont
breken, wat noodig was, om het lief
gekregen kind eens haar intrede te
laten, doen in voorname kringen.
De eerste weelde was een pony-
wagentje, waarin zij dagelijks naar
school gebracht 'en van school ge
haald werd, en waardoor zij heel
spoedig met de ietwat jongere Monika
en ihaar twee broers bevriend werd.
Tot een geregelden omgang kwam 't
■echtCr eerst, nadat Juffrouw Stine
vol moederlijke bezorgdheid kennis
had gemaakt met de bootsvrouw
Wachtel, .waarna zij bijzonder op die
vriendschap gesteld was.
'auflit, is het een mann'elijik exemplaar
met stuiifmeeikatjes dus.
LAan het water staat daar zeer al
gemeen Qret groot Hoefblad, dfat nu
reeds Moeit en wel voordat d'e Made-
ren komen. Let dezen zomer maar
eens op d'e grooite bladeren.
Wat uw volgende vraag betreft,
daarop zal ik eens letten, ais ik er
danigs kom, en vindt u de volgende
week wellicht wat opgegeven.
Uw laatste' verzoek wil ,ik graag in-
wMldgen, spoiediig dus meer.
D ie n Heer V. te II. Wat de
vraag betreft omtrent het niet bloeden
van uw ClMa, die reden daarvan zal
fel'lioht zijn, dfat ze bij 't- verplanten.,
maar vooral door 't scheuren, te veel
geleden heeft. Een wedaiig geduld, na
den groef het wiatergaven wat vermin
derd en het volgende jaar komt de
bdoemsltengél met verniieuwe kracïit in
de hoogte.
Over die tulpen in stadstuinen enz.
hoop ik de volgen die week wat meer te
sclhrijiven.. In een kort antwoord moet
men er zLclh gewoonlijk met eïiikele
woorden afmaken, wat menigeen als
waar liefhebber niet gelheel bevredigen
kan.
J. STURING.
'Gtrseta was een teer. klein meisje,
met een bleek, weinig aantrekkelijk
gezichtje, geheel liet tegenovergestelde
vaai haar krachtig, klein broertje, dat
altijd vol drukte en lawaai door het
huis vloog en over zijn huisgeraooten
den baas speelde.
Mevrouw Holfiers zag dikwijls met
trots, meestal over het gladgestreken
bruine haar van Gretia heen, naar het
en vertelde dan van zijn guitenstre
ken, om ten. laatste uit een gesloten
iaide een lange, Monde krul t.e krijgen
en aan de vriendin te vertellen:
Kijk eens, zulk mooi, lang krul
lend haar had het kereltje; dit knipte
ik hem af, .toen hij' nauwelijks twee
jaar was.
Greta had zoodoende al dikwijls
dien haarlok gezien, in het begin miet
bewondering en kinderlijke belang
stelling, later met verbazing, dat moe
der nooit eens het van haar hoofdje
■afgeknipte haar toonde, dat zonder
twijfel tOiCli ook wéï (in die gesloten
lade moest zijn geborgen en de wensch
kwiaan bij haar op toch eens heel even
in die lade te mogen zien naar dien
haarlok.
Zij wist wel, dat zij niet zoo moot
•was als het kleine broertje; zij had
haar moeder zelfs wel eens hoören
zeggen, dat zij altijd Leelijk was ge
weest en daarom kon moeder ook ntet
zioo trotsc'h op haar zijn als op Ar
thur, van wien ze zoo ontzettend -veel
hield. Als ze dit alles bedacht, kroeg
Greta toclh zulk een droevig gevoel en
voelde zij zich zoo eenzaam, dat ze
soms of ze wilde of niet in tranen uit
barstte. Ja, die .vervelende tranen, ze
wist wel iioe ze moeder steeds erger
den en ze zich daardoor nog meer
voelde aangetrokken tof broertje, die
met geheel zijn aardige verschijning
iiefdie vroeg en ltefde gaf.
Al® Greta maar een klein beetje
van de .natuur van mijn jongen had,
zei moeder dan wel eens, ik kan mij
dat koude en onvriendelijke van haar
De beide oude daimes hadden n.l.
in weerwil van menig verschil van
gevoelen, de beste indrukken <van el
kaar gekregen, waaruit zich langza
merhand een werkelijke vriend
schapsband ontwikkelde.
Veel jaren achtereen was de boots-
vrouw de eeniige en gaarde ontvan
gen gast op de hofstede geweest, toen
Vrouwe v. Braokienfeld zich eens de
vriendin uit haar jeugd herinnerde
en de 'half vergane vriendschapsban
den met haar weer 'versterkte. Het
plan, Thekla niet haai' zoon te laten
trouwen, «was toen o ogenschijnlijk
als van zelf opgekomen. Dat vond in
zoover|i|e bijval bij Juffrouw Stine,
dat. op die wijze aan Thekla en het
van schulden losgemaakte goed een
gc.ed 'klinkende maaim verbonden zou
werden, zoo zouden de beide jonge
menschen kunnjen verwezenlijken,
wat haar zelf ontzegd was.
Terwijl Thekla en Monika zich vol
zorgelooze rust amuseerden op het
welriekende hooibed, 'had Juffrouw
Stine in korte rokken d'e vriendin
uh haai* jeugd met opgenomen zijden
sleep overal in haar heiligdom rond
geleid en haar de voordoe ten
eener modelboerderij ontvouwd. Vrou
we v. Brackenfeld, een groote, iet
wat. magere, voorname verschijning
met een gelaat, waarop men vergeefs
naai' ©en andere uitdrukking zocht
'heelemiaal niet begrijpen, als ze zoo
stil voor ziclh heen zit te schreien, zal
zeker zelf niet weten, waarom ze
het doet.
'Achter een venstergordijn verbor
gen, hiad het meisje die opmerking ge
hoord en had daarover nagedadhit. Ja,
het zou wel zoo< zijn; ze wist ook niet
wat haar hartje zoo bedroefd maakte,
totdat h-et haar eens op een morgen
(header werd en ze van toen af niet
«lieer schreide. Zij bad er nooit van
gespróken, het aan niemand verteld,
(hioe ze eens op oen dag, dat de mooi e
gouden haarlok van broertje weer
was vertoond en bewonderd, stilletjes
naar de bij vergissing open gebleven
la wias geslopen. Op ©en trapje staan
de had ze met uitgestrektan halls en
ijverig zoekend© oogen de la door
zocht, meenonde naast het goudblon
de ook het bruine af knipsel te zullen
vindon en ze wilde eens zien. of dat
dan ooöt leelijk, zoo afschuwelijk was.
Maar naast de lok van Arthur' lag
hieeiemaaJl' niets. Zo bemerkte, dat
men het zelfs nooit de moeite waard
had! geacht ook van .haar een Lokje te
beiwaren. Ze hiad groote moeite niet
in luid snikken uit te barsten .en met
trillende lipjes en bevende magere
(handjes sloot ze de kast.
- Waar Mijft Greta toch? vroeg va
der aan Arthur, toen ze .allen reeds
gezeten waren oim te ,g*aan eten.
Niet gezien, papa, "ahlwoordde de
kleine en mevrouw Hol f er® zei, ter
wijl ze haar zoontje liefdevol toeknik
te: ze zal nog wel boven zijn, en laai
zich graag tweemaal roepen.
Ia, ze was boven', maar het. was
geen koppigheid of zoo iets, dat ze
niet kwam.
Voor die kast in hlet galon lag het
kind op den grond, met wijd geopen-
döuOoaen iraa ia af.rinlr
- Wat is er Greta, riep moeder ver
schrikt, toièoï ze tear zoo vond'. Bén je
gevallen kind?
Er kwam niet dadelijk een ant
woord en met moeite bracht Greta, er
ten laatste „neen., moeder" uit.
Wat zou het kind toch iieWben?
vroeg haar moeder zich dikwijls af,
als ze zag hoe het meisje, haar dik
wijls schuw ontweek en steeds stiller
en in zich zelf gekeerde r werd en zelfs
de lieve aanSialiglheid van broertje
niet mieer beantwoordde.
Ze houdt niet meer van mij,
klaagde hij dan en mevrouw HSolfera
knikte verdrietig met het hoofd en
zei: Ze houdt van niemand, kind.
•Men gewonde er aan het stille kind
haar gang te laten gaan en haar zwij
gen en onhartelijkheid miet gering
schatting te beantwoorden.
Die zomer was gekomen, de tijd,
Waarin men gewoon is naar buiten te
gaan. Ook bij de familie Holfers
maakte men reeds toebereidselen voor
de reis en daardoor was do kLeïhe
Arthur mleer dan gewoonlijk aan zich
zelf overgelaten. Niet zonder zorg
ging mama dan ook eens een dag van
huis om het uitgekozen zomerverblijf
te bezichtigen.
Als den kleine maar niets over
komt, riep ze, reeds in het rijtuig zit
tende. o als ik maar wist dlat er goed
op hem wierd gelet. De blik der mioteder
rustte op Greta's gezichtje, die aan de
d'eur sbaanidie. haar onafgewend aan
staarde.
dan die van uitputtende zenuwachtig
heid. toonde groote belangstelling.
Zij bewonderde en prees alles
■vooral de wijsheid en voorzichtigheid
har er oude vriendin.
Nu waren zij reeds een half uur
in den koestal, waar Vrouwte v. Bra>
ckenfeld de levensgeschiedenis van
elk rund met een allerliefst glim
lachje over zich heen liet gaan. N
Op den drempel gekomen, zag Juf
frouw Stine Frederik, haar factotum
en vroeg of de jonge dames nog niet
thuis gekomen w.airen.
Neen, de jonge mijnheer wel,
zijn paard staat op stal. Ik heb hom
afgeborsteld, toen is hij dien tuin in
gegaan.
En die meisjes dan?
Van den tuinmuur af kan men
ze zien. Ze liggen op een hooiberg.
De- .pony staat. cJrc naast.
Juffrouw Stnine schudde ietwat
knorrig m(et .het hoofd, terwijl me
vrouw 'v. Rrackenfeld de lippen stijf
opéénperste. Zij vermoedde een ver-
vijt, waartoe do neuswijze nicht der
bootsvrouw aanleiding gegeven moest
hebben, en merkte op
Monika is toch eigenlijk geen
goed© vriendin voor onze mooie The
kla, maar dadelijk had zij berouw
van haar woorden, toen juffrouw
Sldn/e zich snel omkeerde.
(Wordt vervolgd!
