m i
m e
1 0.
i
m
was ook te gewichtig e® er wias bo-
vemdaeax aiiet veel tijid' meer te verlie
zen. MJeit Alice zooi zij wel klaar ko
ine®.
Uitstekend!, Maai, heerlijk. Hoe
Klom, niet eerder diaaraaai te dierike®.
Dat wordlt toiteressaimt en vod afwisse
ling.
Xa. En dan hullen we de geschie
denis van te voren in een kleed van
Igetoieian^ndiigHieliKi. Alice kan pro
gramma's schrijven op zoo'n manier,
alsof de kunstenaars in persoon op
treden, en de kaarten leggen we dan
naast de borden. Dat maaikt nieuws
gierig en verhoogt de stemming. Ein
om het overige te doen kom iik met
■een der duire Taanaguioplaten voor
den dag. Dat imponeert.
iZijne vrouw begreep dat en was op
gewonden. Voor dergelijke doeledn-
Idien zag zij niet op een beetje en was
baar niets effectvol genoeg, een beet
je en was haar niets effectvol genoeg.
De Taimagno-piTaaf. Het lied van een
gestorven zanger. Met_de vrouwen
van eeniige kennissen had zij er reeds
over gesproken. Nu zouden zij het
boeren, zich op hun gemak in haar
salon aan de smeltende toonan ver
lustigen. Daar veiiheuigde zij zich op.
Jïa, ja, men had toch ook vo eling met
•den geest van den modernen tij(d.
Den volgenden dag troffen Alice en
lOlai Hadinger elkaar in het zijka
mertje van een banketbakkerij. Niet
voor den eersten keer. Dat bemerkte
tmen aan hunne begroeting.
De chocolade smaakt je heden
niet, lieveling. Je bent ontstemd, zei
de jongen man, toen zij naast elkan
der zaten.
Hij was een slanke, voorname, in
nemende verschijning. De beide oo
gen van het meisje waren vol teeder-
Cheid op hem gericht.
Welnu, zou ik ook niet. Onze
toestand, lieveling. En daarbij; ligt
(ma mij voortdurend met dien verve
lenden apotheker om de oor en te zeu-
cren. Ik begin hem al te haten.
Dat mag je, dat moet je; daar
ben ik^blij' om, sprak Olaf.
En toen zuchtte hij.
't Is puur onzin van je ouders, om
ffiich zoo tegenover mij te stellen. Wat
(hebben zij op mij aan te merken. Ik
&an je een zorgeliooze en aangename
positie, aanbieden.
Zeker, zij zijn eigenzinnig en
'kleingeestig. Jij bent een kunstenaar.
Dat gaat boven hun horizont. Hoff
mann is een burger. Die valt in hun
igeest. Mama heeft zich in 't hoofd ge
zet dat ik zijn vrouw moet worden.
iSomber greep Olaf naar het cou
vert, dat Alice naast haar kopje ge
legd had.
Wat heb jle daiar, vroeg hij.
Een concert-programma, (dlat ik
haar een van papa's vrienden bren
gen moet, dte een schrijfmachine be
zit. Hij; ®al er een aantal afdrukken
(mijn schrift weod niet mooi genoeg
gevonden.
Hadinger nam bet blad' er uit, keek
(het over en Aütce vertelde de betfeeke-
®ls er van. Zwijgend las hij bet, om
versohiltig twee, driemaal. Eene ver
rassing...
Bet gezicht van Hadinger fleurde
(plotseling op. Hij sprong op.
(Alice je houdt werkelijkvan mij?
Wlat vraag je daar? Ik houd dol
veel van je, Olaf.
(E® Jle befot mo ed?
Hoe meen je dat?
Je zoudlt bijvoorbeeld met mij
willen vluchten als 't noodig was.
Zij werd een. weinig bleek, zei ech
ter vast: O, Ja.
Ein je durft je ouders trotseer en?
Dat doe ik eigenlijk altijd al,
vriendlief.
Ik bedoel er mee, d'at, als mij
iets inviel, dlat ons beiden vereeni-
(ging verzekeren kon, dat je dan de
•kracht beaat, tegen je ouders op te
(treden.
Altijd en onder eiken vorm al»
een resultaat te verwachten is.
Zijne oogen schitterden.
Goed, lieveling. Zorg er dan
voor, dat je morgenmiddag van twee
tot drie vrij bent en wacht mij dan
hier. Dan zul je ook mijn plan verne
men. Op 't oogenblik warrelt het nog
maar door mijn hoofd.
Toen zij laf scheid namen, verkeerde
•Olaf in 'den' roes van een overwin
naar en Alice moest om hem lachen.
Maar ook haar hart klopte lichter
Uit de vensters van het huis der
EMers straalde bet electrische licht.
De uitgenood'ilgden Waren allen ge-
■komien. Bij de Ellens ut men goed en
lekker, dait was een aantrekkings-
punt.
Bet geheümzünnig voornaam klin
kende programma, dat ieder op zijn
met een' bloem getooid-en plaats aan
tafel vond', bracht .allen in onrust.
Men mompelde van alles en trachtte
de mop, want anders kon het niet
•zijn, te raden. De weinigen, die d»
waarheid vermoedden, venzwegn
haar ter wille van de grap.
Het diner rwns afigeloopen. Hoff
mann, die in de zekerheid van zijn
triomf naast de dochter des huizes
iaat, had /thans een nog minder
(spraakzame 'buurdame dan anders.
Alices bord was bijna altijd leeg, zij
®it niets, dronk slechts haastig den
wijn uit, sprak geien woord en zag er
opgewonden uit.
Als hij haar aansprak, gaf zij ver
keerde antwoord ear en zijn scherts,
die hoven dien nuchter en gezocht
was, wendde hij tevergeefs tot hare
opvroolijiking aan.
Het gezelschap begaf zich in het
salon. Daar stond in het midden, op
een eiken houten tafeltje een gramo
phone. Van alle kanten hoorde men
„Oooo". Nu wist men hoe men het
concert had kunnen samenstellen.
(Alice bediende die spreekmachine.
£ij liet de vroolijke stukjes rondsnor
ren, en lachte daarbij als een auto
maat. Zij: was verstrooid.
'Toen trad de pauze in. Ronkend en
babbelend, in de vroolijkste stem
ming brachten de gasten een half
uurtje door.
lAllliee sloop nog eenmaal na'ar de
•eetkamer en schonk zich een sterk
glas wijin in.
Nu, moed, mioed, lieveling. Kop-
pigheid is slechts met list te breken.
't Is 'n stout stuk, dat wij willen uit-
voeren, maar 't moet gelukken. En
uls 't niet gebeurt, als 't boven ver
wachting mislukt, erger dan nu kan
't moeilijk worden.
Deze woorden van Olaf riep zij zich
4n 't geheugen terug, om daaruit
kracht te putten. Men verzamelde
iziich opnieuw oim het toestel. Alice
•stond er naast al® een wassen beeld;
izo'o stijf en 'bleek. Zij wierp haar
moeder leerTTangen sprekenden bink
toe. zoodat deze bij' haar K-wam en
haar vroeg:
(Ben je niet goed?
Het meisje schudde het hoofd.
Mijnheer Elders klopte met het
barnisteenen eind van zijn pijip op
zijn zilveren tabaksdoos:
Mijne heeren, nu verzoek ik be
leefd om een weinig aanklacht. In de
tweede af deeling komt d'e" licoge_
kunst aan U woord. Zij' moet met
verstand genoten worden. En voor
al op het laatste nummer verzoek ik
vooral dat acht geslagen wordt. liet
is het waard.
Alice's gezicht drukte schrik uit.
De heldere, voortreffelijke zangnum
tmers vervulden de aanwezigen met
bewondering. Men klapte in de han
den en de gastheer en gastvrouw
groeiden van trots.
De beurt kwam, aan het laatste
situk. Men spitste de ooren. Het ge
laat van meneer Ellers glansde en
hij: zag den kring ronld met een- blik,
die zei:
Pias nu op, En ik ben het, die u
diit genot verschaft.-
Die hianld' van het meisje sidderde,
toen zij- de naald er in deed. -en het
werd haar groen en geel voor oogen,
toen zij de plaat opnam., en op het
vil-t legde. Zij wond de machine o,p
©n toen begon het. Eterst het schellen
der telephoon.
Hallo.
Nummer 6019.
Mlet wie spreek ik.
Ik ben 't lieveling. Voor alles
een kus per draad'.
Heb je hean -ontvangen?
Jawiel; Alice. Hij smaakte heer
lijk.
Nu, en?
Wat is er?
Je zendt er m,ij geen terug, be
delaar?
(Zeker wel, twee. B,en je nu te
vreden?
Zeker, En hoor nu eens, ik heb
een prachtige tijding. Mijn lieve,
liefste, allerliefste ouders hebben er
in toegestemd, dat ik je vi-o-u-w werd
Hoera, hoera. Lang zullen ze le
ven, die lieve, wijze, verstandige ou
ders van je. O, zij zullen een schoon
zoon krijgen, die hen hoog zal hou
den als zijn eigen ouders, <en hun
dochtertje, nou, dat zal hij op zijn
handen dragen. Al'ice, hoe gevoel jij
je nu wel?
Ik ben dronken van geluk. Als 't
-anders uitgekomen w-as, lieveling,
dan zou ik v-an verdriet omgekomen
zijn of iik was een oude jonge juf
frouw geworden. Verschrikkelijk.
Diaar h-oudt pa namelijk niet van. En
nu, haast j© wat en kom bij ons. Wij
hebben een groot gezelschap Mar en
papa verheugd er zich ree-dis in, met
trots te kunnen verkondigen: Ver
oorloof mij, u den viool-kunstenaar
Olaf Hadinger als den verloofde mij-
nep dochter voor te stellen."
Ik snel per automobiel het geluk
mijns levens tegemoet. Adieu.
Over het gelaat van meneer Ellers
w-as eene ontzettende uitdrukking ge
komen, toen hij- in plaats van den
beroemden Italiaanschen tenor het
schellen en toen onmiddellijk daar
op bet zachte stemmetje van zijn ei
gen 'kind- vernam. Wat hij daar-op
hoorde, deed hem verstommen. Zijne
vrouw w-as in haar stoel teruggezon
ken. Hare ronde, volle wangen -waren
eerst krijtwit, om onmiddellijk daar
op vuurrood te worden.
'Ben gejubel brak los, toen de laat
ste tonen verstorven waren. Het ge
zelschap, dat adeanloos toegeluisterd
stormde nu op het echtpaar los. Ben
schitterende verrassing... Eene origi
neel© vorm -om dat mee te deelen.
Via® harte geilukg-ewensclit. J©
hebt verstandig gedaan. Ellers. Ik
heb altijd wel -gedacht, dat die twee
©en paar zouden worden. Je krijgt
©en kunstenaar tot schoonzoon. Alle
respect.
Als een handvol confetti vlogen de
ze opmerkingen op het echtpaar los.
Zij zaten tal® uit het veld geslagen
daar. Die gasten hielden het v-oor
ontroering en feestelijk© opwinding.
Met een blik die begrepen de twee
(eik-aar. Wat zouden zij doen? Protes-
Ifceer-en? Maar het gelach, dat dan
zou onltStaan', ien de spottende blik
ken.
Wiat bleef hun anders over dan
zich maar in het onvermijdelijke te
schikken. En hun dochter was voor
altijd' gecompromitteerd; De onbe
schaamde vent, Ben geraffineerde
pst. Eene mooie verrassing.
Waardig verhief zich papa Ellers
en nam de gelukwenscJien mot ©en
ernstig gezicht in ontvangst. Zijne
echtgenoote met hem. Deze met e©n
gedwongen lachje, met een houding;
die ha-ar heel wat had gekost.
U geeft uw do alitor toch niie-t
igaarn© weg. Dat kan ik wel aan u
iziien. Zij- is ook nog zoo jong, zeil. een
bekende.
Mievrouw Ell-ers antwoordde daar
op biet en zocht met hare blikken
Alice. Deze had 'den geheelen tijd
met gebogen hoofd bij de gramo-
(phoion gestaan.. In doodsangst, 't
Wias bedeesdheid meenden d© gasten
(Nu ging zij aarzelend naar haar
moeder toe.
!Eh waar is de schoonzoon? klonk
het door elkaar. Dien hebt je zeer Zen
ker in petto. Voor den dag ermee.
De louders hadden geen tijd. zich te
(bedenken. Alice liep naar de naast-
bijizijnid© deur en opende haar. Olaf
Hadinger in gekleed© jas trad bver
den drempel. Hij ging op men-eer en
mevrouw Ellers toe en omarmde bei-
dien innig.
Ik Idank u bedden; ik dank u
hartelijk.
Toien kwam Alice aan de beurt.
Het. is gelukt, lieveling, den 'he
mel zij dank. Je hemt dapper geweest,
fluisterde bij- haar toe;
iZij' glimlacht© vroolijk.
Maar een stiorm z,al het nog wel
geven,
Ba® gaan wij daar beidlen tegen
Sn, dan zal het wel uit te 'houden zijn.
De avond werd n/u eerst, recht vroo
lijk. Meneer Ell-ers nam de compli
mentjes o-ver de kostelijke verrassing
lachend in ontvangst. Hij ver-zoende
zich als verstandig man nog denzelf-
fdten avond met de zaak. Daartoe mo
gen het diner en de goede w.ijn niet
weinig bijgedragen hebben. Ook zijn
idure Tamagnoplaat gaf hij, ondanks
iall©s, no-g ten beste. Het vroolijke ge
zelschap gaf er niet meer om. alleen
Olaf luisterde aandachtig, wat papa
Ellers met genoegdoening bemerkte.
Mevrouw Ellers zal wel wat langer
tijd noodig gehad h-ebb-en voor zij
met de verrassing geheel verzoend
was.
Ein outffloetiag
in de Woestijn
Na een korte schemering verdween
de zon achter de zandheuvels aan dear
-gezichteinder; de maan kwam op,
-groot en rond, tussüh-ên twe© palm
boompjes en wierp haar bleeke stra
len over heit schemerend zand der
woestijn. D.e sterren kwamen aan den
hemel, in d© nabijjheid murmelde een
bron en heel in de verte klonk het
-gebrul van een leeuw en het gehuil
der jakhalzen.
'Oafze dagreis was tear einde en de
-gidsen Melden stil. De kameel-en
kniMlden neer, d© paarden wenden af
gezadeld en snelden rtaiar de bron. De
bewoners van de oase, twee of drie
BedoeienfiamilLes kwamen, meit hun
miieuw© gasten den ingewtkkelideu
groet wis-selen der Oostelinge®.
Niemand bemoeide zich met mij.
'Haastig sprong ik van mijn kameel,
die mij den heele® dag had gedingen
ie® spoedde mij- naar de weldadige
'bron; het frissche water verkwikte
mij, en ik voelde een nieuwe levens
kracht door mijne aderen strcuome-n.
(Mijn bewakers maaikten het avond
eten gereed wat gekookte rijst en wit
te saus en dadels en gretig viol ik er
op aan.
Na afloop van den miaia'tij.i ging
Heter ter ruste; de paard ui we. eten
aan ir den grond geslagen pnna-.i
vastgelegd, die kameelen gekiiehal-
tend en mij zelf werden de harden
im-elt een kienxieMxare® touw vastgebon
den.
'Sinds drie dagen was ik de gevan
gene van. d'ile Blödoeienen. Zij hadden
mij- overvallen terwijl ik met een
kleine patrouille w-ater ging halen
voor de kolonne; in een oogwenk had
den deze bandieten mij omsingeld,
ontwapend, op mijn paard gebonden
en meegevoerd.
•Bij' mijn eskadron daehten ze zeker
dat ik dood was; ik wias er o'ok niet
veel beter aan toe. In 'het gunstigst
geval namien ze mij mee om me uit
te leveren tegen andere gevangenen,
maar misschien ook om mij onder
e-rfij-md© martelingen te doen sterven.
Als er mijn paard nog maar wias;
zou iik w-el weten te vluchten, maar
'CO,co was in -de woestijn van uitput
ting neergevallen en een van die re
kels had het een kogel door den kop
igejiaiag.. Met een der kamieelen durfde
lik niet vluchten-, w-aht ik wist met
die .dieren niet voldoende o-m te gaan
en dan zouden de Arabieren an ij weer
spoedig hebben ingehaald. Toch kon
ik na-et langer werkloos blijven en
moest, ik althans een poging doen om
te vluchten.
-Onhoorbaar kröop ik'naar een der
slapers, een zijner dolken lag naast
homi, met een ketting aan zijn gordel
verbonden; met mijn tanden trok ik
toet wapen uit de sche'eide, naan het
'tusschen -mijai voeten en begon er
toen met d-e touwen, die mijn 'ban
den boeiden 'langs te schuren. In
korten tijd waren mijn boeien doorge
sneden, maar wat' nu? Mijn -eerste
gedachte w-as,. al mijn bewakers- in
(den slaap te vermoorden; maar be
halve dat het mij tegen de borst stuit
te was het onpractisch, er behoefde
ma-ar één -wakker te worden en ik was
verloren. Een paard stelen ging ook
-hiiet, want dte dieren kennen hun
meester en laten zich niet door een
•vreemde berijden, Toen besloot ik op
goed geluk te voet te vluchten; ik a,t
wat gedroogd scbapenvleesdh, vulde
mijn zakken met dadels, haalde mijn
zesloops revolver terug, die de hoofd
man. der Bedoeïenen zich had toege-
'êiigenid, en ging op weg, rechtuit Loo
pendie aver de onafzienbare vlakte.
Toen de zon opkwam, bemerkte ik
(tot mijn schrik .- dat ik oostwaarts in
pluaits van noordwaarts wias geloo-,
pen, maar ik stelde mij- gerust, den
kend, diait mijn vervolgers mij in die
richting niieit zouden zoeken. Bij. het
/aanbreken van dien dag w|e®d het
weer warm. Gtelufckig had 's nachts
w-at .gewaaid, waar-door mijn voet
sporen Ln 't zand waren uiitgewis-cht,
Maar brandenid heet steeg nu d-e zon
laan den hemel. Uitgeput liep ik voort
gesterkt door d-e hoo-p op redding, en
(tot mijn groot 'geluk bemerkte ik te
de verte een bosehje van een twintig
tal palmböoanen.
Ik stroarpelide er heen en viel uit
geput van dorst en vermoeienis onder
de boom-en neer. Het was een kleine
isclhiuifplaats i-n de woestijn, een put
door (Frahscihie solMaten gegraven;
eenige rotsen en wat palmboom,en
met rijpe dialdels. Ik at en dronk en
onderzocht vervolgens Jde kl-eine oase;
ig-een spoor van een lovend weizen te
izien, wel vond: ijk een -grot, die
wegens de cMst'ernis, d-ie er beersch-
te, n-iet kon onderzoeken, Maar aan.
welker te gang een hoop dor ra blade-1
ren lag. zooidat i-k ve-rmoedde dat
daar lieun-and had' verblijf gehouden.
-Ik besloot eeniige dia gen daar door te
brengen, ik had er eten en drinken en
iwiilde wachten tot mijn kameraden
,mijn sclhuil'plldate voo:rbij kwanten.
He nam mij voor, goed de w-aclht te
houden, en van mijn gordel maakte
ttilc zo-o goed mogelijk een seinvl-ag te
den top van een palmboom.
Door vreeselijken slaap overan-and,
knoop ilk in de grot o-m wat uit te rus
ten en strekte mij op de dorre hl-ade
ren uit, met mijn revolver in mijn
-on-miicMeHijike nabijheid en mijn dolk
dn mijn gondel. T-oen ik wtakker werd
ontwaakt© Ik uit een beua-uwden
droomi-k verbeeldde mij te vluchten
voor een tro'ep Bedoeiienen en het was
alsof ik hun paarden al achter mij
•aan 'hoorde hijgen. Ik ©pende de oo
gen en wiaanlde n-og te drooni-en, toen
fik op twee duim van mijn gelaat een
pa-ar gloeiend© oogen bespeurde en
een verpestende ad'em mij' in bet ge
laat sloeg. Verlamd van schrik viel
ruk in zwijm, zonder 'zelfs maar mijn
wapen gegrepen te hebben. Bo:e lang
ik buiten kennis bleef, weet i-k niet,
maar- toen Ik tot mij ze-lv© was geko
men, vernam! ik een geluid, dat veel
op snorken geleek en in het schemer
licht zag ik tien schreden van mij
iaf een dier in elkaar gerold liggen,
miert een gevlekte huid, dat mij geen
twijfel oMtrent zijn aard overliet.
(Ik /dlaellde mijn verblijf met een
prachtige®, panter; het dier had zeker
geen honger gelhad, daar het mij in
|den 'slaap hiiet 'had gestoord; miaar
hoe zo-u het -bij: zijn ontwaken zijn? Ik
nam- mdjn revolver, dodh wat kon ik
fer btee doen? Alls ik het dier niet
morsdood sdhloot, z-ou er in die enge
ruimte een geve ebt volgen, dat nood-
Izakeflijlk tot mijn nadeel Moest af-
loope-n.
De panter zag mij aian, geeuwde,
relate zich uit en begon zich te was-
sciben als een kat. Bij de minste be
weging die ik maakte, wierp het 'dier
mij een blik toe; die mij onmiddellijk
een onbeweeglijke bou-ding deed aan
nemen. Eindelijk kwam het naar mij
toe, met half toegeknepen oog-en; ik
iwa-s bijna gerustgesteld, het dier heeft
gee® honger dacht ik.
Het schuurde miet den kop 'lanigs
smijin lijf. Wiat zou ik doen? Ten eind©
raad streelde ik biet over dien. rug.
Diat scheen te bevallen; de panter rek
te ziclh uit, gromde voldaan en kwam
(terug oan zich nog meer te laten
etiie-eden.
ID'at spelletje duurde een poos, toen
•over de rotsen de hoefsl-ag weerklonk
van een paard, De panter stelde zich
te postuur, en toen zag ik het dier
in al zijn schoonheid, tot den sprong
gereed-.
De ruiter steeg af; door de opening
der grot zag ik, dat h-et een spalh-i
was; nog eenige ©ogenblikken en het
wais gedaan met mijn kameraad.
Vioopziclbtiig had ik mijn revolver ge
grepen, en toen de panter gereed was
den sprong te doen, schoot ik hem
vlak achter het o-or. Nooit zal ik de
•uitwerking van dat sciho-t vergeten.
Doodedijle in de hersens gewond strak- i
te de pap-ter zich uit en verloor stroo-
men hl-oed te de laatste stuiptrekkiin-
'gen van den doodstrijd. Maar wat
mij'i altijd bij zal blijven, w-as de
laatst© blik uit zijn groote goudgele
oogen, een blik, waarin ik droefheid
izag en bitter verwijt.
Toen de s-pahi- op mij toevloog om-
mij voioi' zijn wondeTbare redding te
danken en om mij mee te nemen naar
ons kampement, wierp ik nog een
laatsten blik op het do od e dier, dat
mijn voeten lag; het was alsof ik mij
va-n een moord! had te beschuldigen,
ZONDAGSRUST OP D'E ENGELSCHE
VLOOT.
Lord Qharles Beresford, die het
'be.vel voert over de Kabaal-vloot, wil
d-'e Zondagsrust zo© krachtig moge! ijle
handhaven op zijne schepen. Hij heeft
een reeks bevelen gegeven aangaande
de beperkte-g van het werk aan boord
tot het allernoodigste. Wat Zaterdag
niet kan geschieden meet tot Maan
dag uigesteld worden en tijdens de
'godsdienstoefeningen moet alle ar
beid rusten.
HET DAMSPEL.
Voor den inhoud van deze
rubriek is veramitwoord'elijk een
commissie uit de Damclub.
„Haarlem"', bestaaaicle uit -d-e
heerenP. Kalbfledsch en C. J.
vaiu Tilburg, die de redactie op
zich nn-menC. F. Visse en R.
C. Broeknieijer, beiast mat
het analysee-rien enz. van par
tij-en, eaa C. P. Kraay, problieem-
reclacteui;
PROBLEEM No. 5 V.YN P. K.
(Mét eindsp-el).
Zwart
1 2 3 4 5
I
1
V 6
mg
16
0;
P m
j m
26
a
's
36
ïjj
A
I 46
B B
JU
•Si_J
46 47 48 49 50
Wit
Wit. Schijven op 17 28 35 36 43 45
47 48.50.
Zwart. Schijven op 8 9 10 13 16 18
19 20 29.
Oplo'ssdng'en en vervaardigd© pro
blemen moetan gebonden worden aain,
den heer C. P. Kraay, Lang© Mar.ga-
reth-astraat 30 rood, die speciaal be
last is met do veaizorging dezen- ru
briek.
De namen dier goede- oplossers wor
den later bekend gemlaiakt.
Gelede, oplossingen van Probletem III
onitV'ingen wij vaar
G. P. Heck, P. Kaflbfledtech, R. C.
Broekmiey-ea-, J. J. Hoornaars, ,T. H.
Blöiffl, A. C. Tuaivenburg, P. II. v. d.
Siuiis,. II. C. van Oort, P. Zalm, A. R.
B., A. A. van Abs, A. J. F. Koelen, te
Haarlem; C. J. Fortgens, Den Helder;
W. A. Z. en H. L. Jr., te Homberg a/d,
Rhieiin; W. C. Faa-s, te O verveen
C. F. Visse, C. Boogmaand, C. J. van
Tilburg, W. J. A. Ma,Ha.
De nplosïsteig wias 27 - 22, 25 - 20,
40 - 41, 39 - 33, 34 5.
GEANALYSEERDE PARTIJ.
Deze party wea-d gespééld- in- de-dam
club „Haarlem" den 16den- Mei 1907,
de heer II. E. Lanttega (wit) eai N. N.
(zwart).
Ilollandjsche -opening.
Wit. Zwart.
1 33 - 28—19 - 24
2. 39 - 33—14 - 19
3 34 - 30—18 - 23
4. 30 - 25— M. i. is 31 - 27 de zet.
zwart (krijgt nu zijn langen- vleugel
geheel vrij, en wit verzwakt onnoodig
zim zwakken vleugel.
4. —12 - 18
5. 25 14— 9 20
6. 44 - 39— 7 - 12
7. 50 - 44Deze zet ais zwak, spe-elt
w'i- 40 - 34, dian krijgt zwart de gele
genheid 24 - 29 -elnz. te spelen; 'twelk
-een! st-eMce -aanval op wit's z-waklte-n
vleugel is, en 39 - 34 geieft dam.
7. - 4 - 9 17-21 moest
gespeeld worden, wamt -nu kan wit
4 om 4 spelen; en zich' w-eêr herstel-
len.
8.
35 - 301-24 35
9.
33 - 29—23 34
10.
39 30—35 24
11.
28 - 22—17 28
12.
32 25—15 - 20
13.
25 14—10 19
14.
38 - 33— 5 - 10
15.
42 - 38—10 - 15
16.
47 - 42— 9 - 14
17.
44 - 39—14 - 20
18.
37 - 3224 - 29 Zwart, doet een
aanval -op wiiit's awakken; vleugel, doch
dit is voor zwart -ge-va,arlijik, om de
ischijf 29 te vercl-edi'gen; en voor wit om
de verschillend© comtotoaltaën te oaat-
w ijken.
19. 33 24—20 29
20. 40 - 35— 3 - 9
21. 41 - 37— 9 - 14
22. 35 - 30—14 - 20
23 30 - 25—20 - 24
24. 46 - 4119 - 23 Speelt wit nu
4') - 44, daai maakt zwart dam, door
23 - 28. 15 - 20, 13 - 19, 18 49.
25 39 - 33— 1 - 7
2(1. 32 - 28—23 32
27. 37 28-16 - 21
28. 41 - 37—29 - 34
29. 37 - 3225 - 20 iis beter
vervolgd door 20 - 14, en van zwart
met 24 - 29.
Zwart heeft twee -schijven noodd-g,
om wit te beletten daan te halen.
29. 13 - 19 Zwart speelt nog
-steed's -op die® daimslug, en verzuimt.
34 - 30, 15 - 20, 13 - 19, 18 40 te sper
Ie®-
30. 33 - 29—24 22
31. 25 - 20—15 24
32. 32 - 28—22 33
33. 38 - 20—11 - 17 21 - 26 gevolgd
door 11 - 17, bemloeilijkt wit veelmeer
om dam -te neme®.
34. 20 - 15—19 - 24
35. 15 - 10—24 - 30
36. 31 - 261-30 - 35
37. 10-4— is nog te vro'eg.
Zwart, kan terstond den dam nemen,
door 7 - 11 te spelen-, en brengt bet
getal -schijven gelijk.
37. 8 - 13
38. 4 - 15—13 - 19
39. 42 - 3719 - 24 Anders bergt, wit
zijnen dam en zwart veria-eist de partij
40. 15 16- 7 -11
41. 16 712 1Zoo kan zwaat
rie schijf 2 opspelen na 24.
42. 43 - 39—34 43
43. 48 39— 2 - 8
44 39 - 34— 8 - 13
45. 45 - 40—35 44
46. 49 40—13 - 19
47. 36 - 31— 1 - 7
48. 40 - 35—18 - 23
49. 37 - 32— 7 - 12-
50. 31 - 27—12 - 18
51. 34 - 30—23 - 29
5?'. 32 - 28!6 - 11
53. 27 - 21—18 - 22
54 21 12—22 33
55. 12 - 8—33 - 39
5o. 8 - 2—29 - ai
57 2 16—34 25
58. 16 - 49—19 - 23
59. 26 - 21—23 - 28
60. 21 - 17—28 - 32
61. 49 21—39 - 44
62. 21 - 43—U '49
Itemise
Deze partij Leert alwéér, dat zwan
spelende op slagzetten, tot twee ma-a
toe; zijne polsitie verliest.
Analyse van Cbr. F. Visse, Ovei
veen.
WERELDKAMPIOENSCHAP.
Van 18 tot 28 Mei werden te A-mstei
dam 20 partijen gespeeld om den tik
van 'het weredidkampioen^chap tui
scbean die® heer Is. Weiss, den- tegen
woo-rdiijgen) houder sedert 10 jaren, e;
den heer J. die Haas, kampïom vai
Nc-bentiianJd; dliie door ©erstgieno'emö
daartoe was uitgedaagd.
Dd liieer Weiss, die profesjsaonia! i$
zette daarbij zijn t:te.I als wereilidlkarr
pifein: e®' cl© heler De Haas; due taana
tour iis, dlaartegen 1000 francs, bijele®
gebracht door de Ilollandsch-e dlan
m-eaj?, 'op 't spel.
Eilkan dag werden .er, ondier groot
belanlgiSitiedliLng, twice partijen g*
speeld.
Dei ilnceir Wc-isis won te 't geheel clri
partijende heer De Haas twee pai
tijen. De overige wenden remise, zew
dat. dé .eindstand werd Weilss 21 e;
Haas 19 punten
Bij dezieax wedstrijd wa.s het' er oi
te doen voor goed uit te maken, ofh(
ccmbiiniaitlesii>eil, dan wiel het posit,i<
speil, te verkiezen i's. Gebleken is, ds
'he' iSpistgeinoiemde =pel bebliirt rtle-i
kt.© i,s, aangezien de h-eier Weiss, d
stc-rldsbe der Franschie combiix-atiiclspi
Iers, 'hét. Hollaaxids-che bohitiaspel beiel
gelspeelid.
Die 1ste en dlo 20ste partijdie d
heer Wöi'ss op- combteatii-es spiéeldi i
verloor hij- beiiclle.
D© mooiste partij nit dieze mate i
wals de 4de; waarbij de heer Weist
schitterend,1© remise maakte. Ook d
11dia partij was hoogst belangrijk 1
ïxoemen. Deze werd door idten, lne<5
Weiss in het eindspel schitterend g<
wonaxeax met 1 dam en 3 schijven t<
geax 1 daan eux 2 schijven. i
De heer Weiss verklaarde, dat h
nimmer een speler heeft ontexoef, di
ixx sterkte gelijk staat met dien Tileie
De Haas. g
Hij hieeft den heer De Haas dan oo
xiitigenoodigd; zoo spoedig mogelij
r&vanche- t'é komien nieimexx, e®' was ele
en ail lof over die fatee wijze van spiD
len in Holland.
Woensdag hleieft de lieer Weiss e«
simultaan-séan c© gegeven tegen d
s-pe-lerb viaax het „Vereenigd Aimtstei
damseh Dairnlgefriio oils chap" De "hele
Weiss w.oni .er 12, verloor 3, texwijl
ramilse werden,.
Hij gaf na: afloop te kennen, daifcj
Frankrijk geen enk&I-e club in elear s
rnulbaan zulk een schitterend resu
taait bereikte.
CLUB-NIEUWS.
De Damclub „HalartOm" houdt har
spedlavondlen in de raitexe boveaxziar
van café „Neuf", Groote Houtstraii
No. 178.
Elke damliefhebber is welkom
CORRESPONDENTIE.
Alle cortreispondenltie uitgezoi
derld voor cle afdieielang Problemen - j
gelieve men te zendien aaax den hét'
P. KalbfMsch; Coorahienttetraat 17.
N. de. M. U kunt het vtea'langd
verkrijgen bij den heler Kraay.
HET WETENSCHAPPELIJK
JAPAN. k
Ook o-p wetenschappelijk gebied! i
J apaax te de rij d'er heschaafdle Stati
cpgenomien. Een jaar geleden ,yeen
heeft de internationale verelendgir
der academieën. van wetënsclmpp<
op haar congreh met algtameene stem
men besloten de Japansclxé Akadenx
sis lid aan te nenxen. Ini de bij'eë
komst van dit j aar, cl'eze week IF
Weeneix te houden; aal Japan nu vo<
het. eerst' Vertegenwoordigd zijn. E
wel o.a. door twee leden van het J
panlslche Hoogerliuis. Een van1 hem
de reeds 81-jarige hoogleër.aaa* A. Sh
geaxo, een der mielest geëerde gieleieaidii
te Japan, over wtelks g-esohiedienis h
pais eien Zeer uitvoerig wenk heeft vo
tcoiid, dat hij aan bét congres za-1 aan
bieden. Ook als ken,nier van Chili)
heeft hij girootieax naam.
De tw'eiedie ih baron Klkoëchi, dl
te Caimbridge ihieleifit geisltudteerd t
daar geipromovpen-d is en, d'ie vroeg
mimster vani onderwijs te zijn vacle
land ils gewlelelrt..
Als derde afgevaardigde is hum to
gevoegd een zoon van dien ouden he
SI -igeno; hoogléeraiar in vre-e-mde tak
aam cle Universiteit x~an Tolci'o.
DAVID TOBIAS BAMBERG OVER
INDIë.
In het laaltisit van December van 8i
vorige jiaar veaiiet onze hiofartist Aa
sterdam- onx- lin Ixet scho-one Insteih
voorstellingen te gaan geven- met zi
zoon Ok ito-. Het waardige arfistenpai
iis er echter niét lang gtfbleven..b
deax izijn a'lw-eer gédlomiicilie-erdi a-i [f
(het bekende adres, Amstélveld 17,
(hébben, in ihet gehe-el' slechts 28 voo
isteMiingen te 'Indië gegeven.
Do voonxaamlste reden van de sprf r
.diige iteroiigkomst ider beide goocheilaa
lis dlo Min gunstig© gdzondrueidstfl
Stand, waarin „papa. Bamberg" zi
tijdens zijn verblijf in de tropen 1
vond. Hij rwaS* al zenuwachtig op z j
geworden Ifcoen midden te den. In 15
schen Oceaan .die krukas van d'e W
lenx I" brak en iploteeldng alle el<,c
frisch dicht -aaax boord uitging. V r'
gems -zijax eigen med'eideeixngen, o
he-den igedanxx, kwam (hij; (half gebi'6
(ken in Batavia aan, ©n was eng m(n'
idieloios, daar zijn bagage op die' ,V:t
lean I" achter had moeten btijviD
'terwijl hij met een andere boot 'vie
Oolorrïbo de reis vervolgd, had; ïe
Zijn zoen Ikcm als ,,-scihadiuw-spë
•allteit" op v-erschiliexide plaatsen n
werken, lOirndat er geen electriscöx lie®
of ka'lklicht was. Niadat Banxbierg ge
niigen- tij;d- gewenkt bad:, waren zin-
zonuwen zoodanig van .streek, dat
doktoxvn hem hét reizen per spa £i
verboden en d-aar hij erg zwak w i\
verl(angd,e (hij zoo spoedig mogeli r,
naar het. vaderland terug. I'
os Efs 0OÜS b«vlel u Indië overigoi ie
