BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
f 1.20 PER 3 IAANDEN
®F 10 CENT PER WEEK.
Rubriek voor Vrouwen
FEUILLETON
Be spgebeven Vinger
Natuurhistorische
Wandelingen
H«t Telegram
Stre6d -VCK,r wat h&m
25e Jaargang
MA.ANDAG 5 AUGUSTUS 19C7
No. 7394
DE ZATERDAGAVOND
HAARLEM'S DAGBLAD KOST
ADMINISTRATIE GROOTE HOUTSTRAAT 55.
DRUKKERIJ ZUIDER BUITENSPAARNE 6.
IN HAARLEM'S DAGBLAD ZUN
ADVERTENTIËN DOELTREFFEND.
ONZE ANNONCES
WORDEN OPGEMERKT.
De blouse en heft boléro-co's-
tuurn. Japansche galons.
Klokhoedeni. Hoedgar-
neering.
De sierlijkheid onzer kleeding ;s
minder afhankelijk van den rijkdom
van de te verwerken materialen dan
van den goedien smaak, die zoowel bij
da keuze van model als bij het samen
stellen der garneering aan den dag
wordt gelegd.
Zoolang de blouse en het boléro-
costuum zich icn de gunst dér mode
verheugen, kan men met betrekkelijk
weinig kosten zijn toilet tot in het on
eindige varieeren, en wel op de vol'
gende wijze
Een donker blauw of zwart cos-
tuum voor triestige dagen kan men
afwisselen door Scnotsche en zwarte
blousestof voor gekleed met een zwar
te kanten blouse.
Een Licht tailleur-coatume biedt ge
legenheid te over om alle mogelijke
blouses en corsages te dragen, die op
het oogenblik gebracht worden. Wij
noemen slechts de linnen-, batisten,
broderie, shantung, pongé, en taffeitas
blouses, om niet te spreken van de
meer alledaagsche sportflanellen, voile
en mousselinen blouses
De verscheidenheid op dit gebied is
zóó groot, dat we er eigenlijk nooit
over uitgepraat raken. Als laatste
nouveauté kan ik melding maken
van de blouse, dlie uiit tweeërlei stof
ls samengesteld; en wel uit zijde en
kant, voile en kanten linon met tu-
li. De zoogenaamde Japansche blouse
komt op deze wijze het meest tot haar
r,:-cbt, terwijl men de bewerking op al-
te mogelijke manieren kan varieeren.
Allerliefst is dit model, wanneer men
rind het wij dp, armgat geplisseerde
volants van zijden lint naait, waar
mede tevenp de inzet wordt afge
werkt.
Wanneer men aan het geplisseerde
lint gefronste kantjes toevoegt, zal het
effect verhoogd worden, zonder dat' de
or'gmeele- chic van deze garneering ^r
bi} ingeboet wordt. Niet minder oor
spronkelijk en eveneens zeer élégant 's
di afwerking met Japansche galons,
die dezen zomer in een uitgebreid^
Sorteering voorhanden zijn.
De enorme groote klokiboeden, die
dezen zomer gebracht worden, behoo-
ren niet, evenals de hoeden van het
vorige jaar, in de kleur der toiletten
t j zijnhetgeen zeer gelukkig is, als
men bedenkt, dat de waarlijk m o-
dernehoed in hard groen moet
zijnEene vrouw die z'ch bij zulk
een hoed in een bijkleurende japon
kleedde, zou veel op een bonte papa
gaai gelijken
Dit neemt echter niet weg, dat deze
vrijheid in het combineeren van kleu
ren weer meer tact en goeden smaak
vereischt. De Frangaises hebben een
fijn gevoel voor kleuren-liarmonie en
slagen in het combine eren van ver
schillende nuancen heel wat beter dan
do Duitsche vrouwen, die dikwerf de
schreeuwendste kleuren dragen en er
in den regel opzichtig uitzien, terwijl
de Fraosche vrouw de aandacht trekt
door ware élégance.
De groote klokhoaden zijn over het
algemeen zieer lichtsommige zijn van
zulke fijne tule gefabriceerd, dat ze
aan een 'spinnenweb doen denken
deze hoeden zijn wel is waar bijzonder
teer, doch Meeden buitengewoon ko
ket. Enkele zijn met groote touffen en
guirlandes van rozen gegarneerd, an
deren met witte struisveeren, die
rondom den bol bevestigd, over den
rand neerhangen, of wel met struis
veeren in combinatie met panaches
van de fijnste vezels.
Voor jonge dames brengt m'en ba
rets van tule met strooien rand'. Det-
aea* dagen zag ik een mod'el, waar
van de bol uit bruine tule bestond
de rand wtas van licht ,geal strooi, bij
na goudkleurig, gegarneerd met
groene zijde.
(Naar het Engelsch door „Rite".)
9)
Susan, zei ze zwakjes, kleine
lady Susan, God zeigene u. Het vi-
zioen heeft met u niots te maken. Al
leen de waarschuwing de waar
schuwing.
Welke waarschuwing, beste Ke-
zia, vroeg het meisje. Ronnie is vei
lig en wel thuis in weerwil van je
Voorspellingen.
Weer kwam die toornige blos op
het gelaat der oude vrouw.
Niet thuis! riep zij -plotse
ling hartstochtelijk uit. Niet veilig.
Laat u niet bedriegen. Ik zeg u de
woorden ,die ik heb ontvangen. Zoo
als ik ze ontving.
Haar, stem werd steeds zwakkeren
stierf eindelijk geheel weg in de
stilte der kamer-
HOOFDSTUK V.
Er kwfam een uitdrukking op het
Het komt er echter met de moderne
hoeden op aan, zich zelve geen slavin
van die mode te maken, doch de mo
dellen met kennis van zaken te pas
sen eene knappe modiste verstaat
die kunst door een enkele kneep of
deuk in den rand, de hoeden voor elk
gelaat flatteus te doen zijn.
Naar gelang de- hoeden grooter
werden hebben ook de bloemen groo
ter afmetingen aangenomen, men
merkt ongekend groote rozen op be
nevens margrieten en hortensia's.
Zijden la/valièrag met aangeknoop
ten franjes in dezelfde kleur worden
eveneens oip de hoeden gegarneerd.
Op zeer ge'kleede hoeden, wordft veel
marabout gegarneerd, doch aange
zien dit artikel fragile en kostbaar
is, is het niet geschikt voor d'age-
lijksch gebruik.
Ten slotte moet ik nog doen op
merken, dat bij de witte toiletten, die
men in de badplaatsen op zonnige
dagen draagt, veel witte hoeden met
Witte vteeren en mousselinen sluiers
gedragen wordien, terwijl op donkere
dagen de marine-blauwe costumes
met cihampaigne-kleurige strodho.edien
en zwarte taffetas garneering met
het, sombere in de natuur als het
■wtare gelijkien tred houden.
CORRESPONDENTIE.
Mevr. v. d. H. De Japansohe mouw
tjes kan ik slechts voor slanke tailles
aanraden, daar de verhreed'e schou
derlijn het figuur altijd verbreedt.
Of diit model stand zal houden, durf
ik niet beweren. In geen geval zou ik
U raden dit model te kiezen voor een
toilet, dat slechts een enkele maal
gedragen wordt. Zulk een toilet heeft
uit den aard der zaak meer kans uit
die mode te geraken, zoodat men dan
noodzakelijk in de kosten vervalt die
aan het vermaken en moderaiseeren
Verbonden zijn.
De gevraagde gravure zend ik per
post aan uw adres af.
MARIE VAN AMSTEIL.
IN EN OIM HAARLEM.
GLXXXV.
Wdie zoo af en toe in tijden van
lovervloed een weinig ter zijde legt
heeft in tijden van schaarscMe wat
om te gebruiken.
Dat gaat gemakkelijk voor zoo1 ver
het geldt, turf, brandhout, enz. in het
kort voorwerpen betreft, die men ge
makkelijk bewaren kan. Maar plan
ten en bloemen te bewaren tot in den
winter als de temperatuur elk plan
tenleven tot op een minimum gaat
verminderen, dat is moeilijk. En toch
zijn er zoo velen, drie graag ook in den
winter schoorsteenmantel of tafel
met een bouquetje versierd zien. Nu
'heeft de tuinbouw in de laatste jaren
iwel zooveel vooruitgang gemaakt,
dat zulks niet meer tot die onmoge
lijkheden behoort; thans nu de laat
ste chrysanten op den voet gevolgd
worden dioor de eerste seringen, hya
cinten, enz. Maar de kunst, om die te
vervroegen, eischt brandstof, edscïut
kennis; geen wonder dan ook, dat die
dingen duur zijn.
Menigeen is daarom reedJs tevreden
als 'hij wat aaxders heeft, zonder daar
bij1 in de kunstbloemen te vervallen.
T|ot het mlatken van dlle winiterbou-
quetten is heel wat materieel beschik
baar, zoodat men niet verlegen be
hoeft te zitten. Doch wil men een en
ander werkelijk mooi hebber, dan
gelaat van laxly Sue als was dit al-
Les haar een raadsel. Zij opende de
lippen om te spreken en scheen toen
van gedachte te veranderen. Nog
bleef zij even wachten, maar de oude
was weer in haar ha Iv'e bewusteloos
heid teruggezonken, en lady Sue met
dau sleutel tot het geheim in haar
hand;, wachtte vergeefs op een nadere
verklaring.
Nu verliet ook zij de kamer, elven-
als Ronald en mompelde evenals hij
iets over zinsverbijstering.
De eene dag volgde op den ande
ren eD alles ging waer zijn gewonen
gang in de geregelde huishouding met
een goed dienstpersoneel.
De jonge graaf en zijn bekoorlijke
nicht waren veel samen. Zoo nu en
dan §prak zij er over om naar Lon
den terug te keeren, maar haarmoei-
der schrikte terug voor een mistigen
en koudeni winter in de stad.
Bezoeken in den omtrek waren
buitengesloten wegens heit pas gele
den sterfgeval en er bleef dus niets
anders over dan kalm op Caerwyd-
den te blijven, tenzij lady Anne bui-
tenslandsch wilde gaan. Maar daar
scheen zij geen lust ln te hebben.
De Riviera verveelde haar Egypte
was te ver en bovendien zag zij te
gen een zeereis op. De zaak was
eigenlijk deze, dat haar leeftijd en
diient men te betten op den pluktijd en
in de tweede plaats op het drogen.
Dat plukken varieert nog al naar de
verschillende planten zelve, soms naar
oneerdere of mindere ontwikkeling
der plant, al naar de doelen, die men
dienkt te gebruiken. Daarna regelt
zich dan vaaJk het drogen ook. Gaan
we daarom de planten zoo eens even
bij langs, diie voor een en ander in
aanmeriring kunnen komen.
Daar hebben we in de eerste plaats
de grassen. De sierlijke pluimen en
aren brengen aan de bouquetten los
heid en bevalligheid, dus zij moeten
ons in de eerste plaats helpen; daar
bij komt nog, dat de handige plukfkeT
en droger niet alleen variatie krijigt
in vorm, maar tevens in kleur.
Niu eens iis hiet een diomzig wit, dan
een mooi licht bruin kleurtje, dan
weer donker, dlat bij sommige grassen
den boventoon voert. Die grassen nu
(gaat men zoeken, soms voor, soms in,
soms na den bLoeitijd. De ervaring :s
hier de beste leermeesteres.
Snijdt dan verder de grassen niet
te korft af, en bindt ze tot 'kleine bos
jes samen. Die kleine bosjes hangt
men nu hier of daar op zolder op een
droge' plek, om te maken, dat ze droog
wonden en het overtollige vocht ver
dwijnt. Bijl dat drogen wordt alles
eerst slap, ook zelfs de wat stevigeT
Had men ze nu rechtop gezet, d'an
liep men gevaar, dat alles zou kin/ik-
toen, Legde men ze vlak neer, dan
weer zou 't mogelijk zijn, dat de plui
men te plat werden; of een ander ge
vaar zou kunnen ontstaan, n.l. het
zou kunnen beginnen te schimmelen.
Omgekeerd hangen wij ze dus op,
liefst wat op den tocht; dat bevordert
dn hoioge mate het drogen. We zoutden
ook de zonnewarmte te hulp kunnen
roepen, maar daardoor ontstaat ge
woonlijk meteen een verkleuring, die
nu jüist niet altijd gewenscht is.
Dat die boel van tijd tot tijd eens ge
ïnspecteerd moet worden, spreekt
Ibaast van zelf. Op erg stoffige zolders
mag men zelfs nog wel maatregel aai
tegen stof nemen ook. Dit kan gemak
kelijk geschieden door een stuk van
een courant. Zoo vermeerdert dan
langzaam onze voorraad.
Maar van de'grassen, zoo schreef 'k
de vorige week zijrn de meeste al ge
passeerd. De bloei is bij de meeste al
lang afgeloopen, de zaadkorrels zijn
.al gevormd, al rijp; en dan zorgt moe
der natuur al weer voor-de versprei
ding, zoodat voor en na de korrels uit
vallen en zoo,als bij de grassen vaak
voorkomt door den wind worden mee
gevoerd naar elders. Hier en daar
langs 't water, hier en daa.r langs
vroeg gemaaide wallen is nog wel wat
te vinden. Dan komt spoedig nog hiel
riet, dat ons eerst de zwartbruine
pluimen kan leveren, om later nog
eens het aantal b0tsj.es te vermeerde
ren, dan sierlijk door haar donzig wit
En de korensoorten niet te verge
ten. Von dieizen of genen kennis onder
de Landbouwers vraagt men verlof
een handje rogge, tarwe, gerst of ha
ver mede te mogen nemen. Dat vier
tal vult elkaar zoowat aan. De stijive,
rechtopstaande tarweharen, naast de
zwaar beladen roggearen worden ge
completeerd door de slankere gerst,
waarbij vooral de zomergerst, de 2-
rijige het sierlijkst is. De prachtige
fiiaverpluimen ge/ven aan 't geheel een
temperament 'meebracht, da.t zij al
les liefst zoo gemakkelijk mogelijk
wilde hebben. Het groote oomfort
van een Engelsche huishouding, van
bedienden, die weten wat er van hen
verwacht wordt, aan wie het niet
noodLg is ongewone verlangens in
een vreemde taal over te brengen!
En dan moest ook het plan in het
oog worden gehondien. Het plan dioor
haar en 'haar broeder zoo dikwijls
•besproken. Het plan dat eindelijk
meer uitvoerbaar scheen. Want nog
nooit had lady Sue zich zoo handel
baar en gemakkelijk te voldoen ge
toond. Zij. was gewoon geweest met
haar neef te kibbelen en hem te pla
gen te spotten met zijn liefhebberij
voor sport, en met zijn onbruikbaar
heid als toekomstig pair van Enge
land.
En hoerwel zij ook nu nog plaagt,
was haar spot minder zonder gena
de. Zij haddein lange, vertrouwelijke
gesprekken. Zij spraken over hun
plichten en verantwoordlelijkheid. Zij
gaf hem menïgen verstanddgen raad
onder den dokmantel van vroolijke
scherts.
Zij gaf hem niet zondier verbazing
antwoord op ernstige vragen en had
daarbij een gevoel, alsof zij voor 't
eerst haar mieester gevonden had.
In het intieme van het dagelijksche
leven werden zij steeds nauwer tot
losheid, die door te veel weer niet
mag wpTden overdreven.
Naast de grassen kunnen we zoo
zoetjes aan beginnen wat duikelaars
te oogsten in sloot en pias. Ook een
enkele papaver-zaaddioos moet in
voorraad zijn; misschien gelukt het
ons wat mooie schennen te drogen
van den wilden wortel, of anders
kunnen we bij dezen of genen wel een
•paar stengels krijgen van den wilden
toaardieboJ. Dat geeft wat stevigs aan
onze bouquetten, wat noodig is, als ze
wat groot zijn.
Eindelijk komen dan nog d'e stroo-
blioeiman; bloemen, meest behoorende
tot de samengesteld bloemigen, die
zich gemakkelijk laten drogen en heel
wat kleur kunnen bijzetten aan 't ge
heel. Men dsrtke om de driedistel en
niet miindier om den mooi en blauw-
grijzen zeedistel.
J. STURING.
VRAGENBUiS.
A an den Heer v. K. te H. Om
trent bijenteelt verwijs ik u maar het
bijempiarto van den heer KeltLng te
Santpoort, die u gaarne de gevraag
de inlichtingen zal geven. Het nieuw
ste op 't gebied.' der bijenteelt is daar
in gebruik genomen en beproefd.
Aan me vr. D. te H. Zeker, in
een mooi gazon behoor en die planten
niet thuis. Faardenbloemen, leeuwen
tand, madeliefjes, weegbree onder
drukken door hare blad rozetten de
grossen in iiooge mate. Herhaald af
steken is liet eenige middel.
'Én nu mag dat bij verwaarloozdmg
al eens wat veel tijd vragen, den eer
sten keer. Een veertien dogen later is
een "half uurtjie voldoende om heel
wat uit te trekken.
J. STURING.
(Naar het Fransch).
Hoe kwam het toch; dat vader Ria-
buit, zooals iedereen hem noemde,
niet al lang maire was van zijn dorp-
tj'3? Dat was een vraag, die men el
kaar overal voorlegde, die al sedert
jaren gedaan werd, zonder dat ie
mand haar kon beantwoorden. Want
deze ©ereplaats kwam hem toch toe:
idat wais ontegenzeggelijk. Zijn pacht
hoeven waren de mooiste en rijkste
uit dien omtrek, zijn korenvelden over
troffen, als Augustus was aangebro
ken, mot hun gouden halmen alle om
liggende velden, zijn groote roodbon
te ossen, zijn paarden met hun zware
manien en brieede hoeven, zijn kippen
met hun mooie veeren, de vruchten
uit zijln boomgaard, de druiven van
zijn wijnstokken, alles werd tien mij
len in het rond geroemd.
iMlen wist, dat hij medelijden had
met de armen en een flink arbeider
iwas. Rwam er een twist tusschen
twee boeren, dan verzocht men hem
hiet eerst als scheidsrechter op te tre
den, en dikwijls hadden zijn woorden
de kracht van een oordeel. Eiken keer
dat de verkiezingen naderden, zeiden
izijn vrienden tot hem: „Dus je laat
je ook ditmaal weer niet verkiesbaar
stellen, je wilt dus niet de sjerp dra
gen en onze kinderen trouwen?"
„Neen," antwoordde vader Rabut
dan, .daarvoor ben ik nu te oud. Ui
iheb al meer dan genoeg te doen met
mijn eigen aangelegenheden en zou
mij niet genoeg kunnen bemoeien met
die van de gemeente. Als mijn zoon
oud genoeg is kunnen jullie hem in
mijn plaats benoemen.
Zijn zoon! Zoodra hij van hem
sprak, begon zijn gezicht te stralen.
De rimpels, -die over zijn gladgescho
ren gelaat liepen, vereenigden zich
bij de mondhoeken tot een warmen
glimlach, en zijn kleine grijze oogen
werden vochtig onder de dikke wenk
brauwen.
Zijn ®oon! Die was zijn vreugde en
zijn trots.
Vroeger, toen de jongen nog naar
school -ging wierd hij het noodt moede
door den meester te hooren vertellen,
dat hij de beiste, de intelligentste en
vlijtigste leerling van zijn klasse was.
Die tijd was voorbij. De jongen was
een man geworden, en gedurende de
twee jaren, dat hij in dienst was bij
de dragonders in Gompiègne, was zijn
vader stiil en treurig en scheen om
izoo te zeggen zijn evenwicht een beet
je kwijt te zijn. Iedereen wist, dat men
ig3en grooter pleizier kon doen, dan
door oiver den soldaat te spreken.
,-Wel, gaat het goed in het regi
ment?
„Zoo lala, hij is nu brigadier. Mis
schien komt hij terug met de onder-
offiiciersstreepen. Dat zou aardig zijn,
Ihè?.. Onderofficier op zijn leeftijd..
Het is een flinke kerel, ik heb nooit
anders dan plezier van hem beleefd."
De voorwerpen, die aan zijn „klei
nen jongen" hadden toebehoord, be
handelde hij thuis met religieusen
eerbied. Eiken dag keek hij zijn ge
weer na, dat aan den muur hing, en
het visohgerij., dat in een hoekje van
de schuur was opgeborgen. Hij knoop
te lange gesprekken aan met zijn
hond, streelde het dier, deed het vra-
igen en gaf zelf de antwoorden daarop.
„Verveel je je, ouwe jongen? Je
idenkt aan den baas, is het niet?
Nu wacht maar, over een jiaar och,
wat zullen jullie samen dan mooie
wandelingen maJken door de velden!
Wat een hoop patrijzen en kwartels
zul je apporteeren! Hij treft bij
elk schot!
Hij nam elke gelegenheid te baat
om over den afwezige te praten. Hij
hield van alles wat hem aan zijn zoon
(herinnerde, en in zijn vreugde lachte
hij tegen de jong ©meisjes, aan welke
zijn zoon, vóór zijn vertrek, het hof
had gemaakt, en vsrzom kleine listen
om bet gesprek te brengen op het ee
nige onderwerp, dat hem belang in
boezemde.
Als hij een brief had gekregen, wist
.een uur later het geheele dorp dat.
Hij liep de straten door, hield den
brief in de hand, en hlcef voor ver
scheiden deuren stilstaan.
Als iemand hem dan uit goedhar
tige nieuwsgierigheid, of om zijn va
derlijke teederheid te streel en, vroeg:
„Wel, vadertje., goede berichten?" dan
antwoordde hij: „Ja zeker, het gaat
best!"
'En om nog eens die zinnen van na
ïeve te e delheid te ho or,en, die de j on
gen hem schreef, wendde hij voor, dat
er een woord was, dat hij niet kon
lezen, of zei de, dat hij zijn bril verge
ten had, alleen maar om zich den
brief nog eens te laten voorlezen. En
terwijl hij ingespannen luisterde naar
de woorden, die hij1 eindelijk van bui
tien kende, lachte hij verrukt, knikte
elkaar getrokken en ontstond er een
vriendschappelijke verhouding, die
veel leek op hun vroegere betrekking,
maar die toch lady Su.e zelf in ver
bazing bracht.
De jon se graaf kon allerminst op
een gelijkmatig humeur bogen. Nu
eens was hij een en al warme leven
digheid, dan weer was hij bedaard
en 'koel, nu toonde hij belangstelling
dan terughouding.'
Vroeger was haar nieef altijd ge
lijkmatig van 'humeur geweest nu
was hij grillig, onzeker en dikwijls
onbegrijplijk.
Maar dit alles bekoorde lady Sue.
Zij was overladen met bewondering
en had genoeg van neerbuigendheid
en vleierij. Het vreemde temperament
van haar neef maakte dat echt vrou
welijk instinct wakker, dat wel lief
de voelt voor den overheerscher,
maar toch zijn macht niet wil erken
nen. Iedere blik uit zijn oogien deed
denken, diat hij haar bewonderde en
toch spraken zijn daden van geen
dieper gevoel dan hun bloedverwant
schap meebracht.
Zoo nu en dan scheen hij haar te
vermijden. Dan weer zocht hij haar
tegenwoordigheidgaf toe aan haar
grillen, volgde haar als een gehoor
zame hond, en verdroeg haar plage
rijen, kibbelarijen en spot.
Dit alles was niet alleen wonder
lijk, maar het gaf een nieuwe attrac
tie aan het sombere, eentonige leven
op het oude Caerwydden.
Er was één onderwerp, waarmee
lady Sue nooit ophield Waar neef te
plagen. Dat was zijn afkeer van de
bibliotheek. Nooit zou hij haar ge-
bruikon als er een andere kamer
disponibel was. Hij had een kleiner,
vrooiijiker kamer voor zle'h in orde
laten maken, en daar schreef hij, las
of had een onderhoud met zijn rent
meester, of zat uren lang in volko
men eenzaamheid te rocken.
Zulke dingen zou de oudie Ronnie
nooit gedaan hebben, dlaoht lady
/Sue. Zulke dingen waren vreemd en
verontrustend, als zij haar best deed
den neef, dien zij twee jaar geleden
gekend had, overeen te brengen met
den neef, die nu alle verantwoorde
lijkheid van het leven op zich geno
men Wad.
Ook was het vreemd zooals som
mige van die plichten Wem schenen
te drukken. Dat was bijv. de nood
zakelijkheid om zijn koning te ont
moeten om zijn plaats in te nemen
i'n het „House of Lords".
Al deze natuurlijke en noodzakelij
ke aanhangsels van erfelijke waar
digheden, sohenen den nieuwen
.graaf Edonsore niets anders dan
onaangenaam te zijn. Hij had meer
lust om ze te ontloopem, dan ze alan
bij sommige gedeelten met het hoofd,
vouwde dan, wanneer de lectuur ge
ëindigd was, den brief eerbiedig
dicht, en zette zijn wandeling voort.
De maanden verliepen, het was Au
gustus, en de tijd van het groot ver
lof naderde. Vader Rabut telde de da
gen als een soldaat. Hij had' een maat
stok bij zich, waarvan hij iederen dag
een centimeter afsneed; om beter den
tijd te zien verdwijnen.
Hij- wist ook evenveel als een sol
daat over hot militaire leven. Hij
sprak er over met het gezicht van Ie«-
mand, die er alles van weet, met tech
nische uitdrukkingen en zonder zich
ooit te vergissen.
Eén die vooral bracht hem in op
winding. Hij wist, dat verscheiden
soldaten bevorderd zouden worden tot
onderofficier, natuurlijk vóór het op
komen der nieuwe lichting. Dat kwam
niet dikwijls voor, maar er waren
goede onderofficieren noodig voor de
manoeuvres.
En zonder het nu juist uit te sprei-
ken, gaf hij te verstaan, dat die on
gewone maatregel ook genomen was
ten .gunste van zijn zoon, wiens ver
diensten men onverwijld wilde beloo-
nen.
De jongen had hom geschreven, dat
hij hem onmiddellijk na de benoeming
een telegram zou situren. Daairom
riep vader Rabut den postbode, tel
kens wanneer hij' hem zag, reeds uit
de verte aan, om te hooren of hij niets
voor hem had.
Of wel hij ging naar het postkan
toor, bleef daar uren lang, onderhield)
zich met de juffrouw van het kantoor,
deed alsof hij' belang stelde in den
dienst, en liet zich het gebruik van
het telegraaftoestel uitleggen.
Dat alles deed hij in de hoop, dat
het .groote nieuws Ln dien tijd zou ko
men.
O. die zilveren strepen! Hij droom
de er van, als een bedelaar droomit
van een overvloedig maal, waaraan
hij rijm htoger ban stillen.
Eens o peen morgen, het was Za
terdag marktdag toen hij heen
en weer liep tusschen de groepjeb
menschen, raad gaf, vragen stelde en
antwoorden gaf, zag hij! aan het eiDde
van den platanenlaan, midden op deD
izonnlgen weg, den bri evenbest-eller,
die op hem afkwam. Zbodra hij hem
zag, riep hij:
Geen brief voor mij?"
„Een telegram!"
Een plotseling rood kleurde zijn
wangen. Hij Liep vlug naar den brie
venbesteller toe, en de anderen, die
hem zoo opgewonden zagen, begon
nen te lachen, want zij vermoedden
liet nieuws.
„Nu, die is blij!"
„Dat zijn de streepen!"
Toen hij bij den brievenbesteller
was, vroeg hij haast ademloos:
„•Komt het telegram uit Gompièg
ne?"
„Jawel, uit Oompiègne", antwoord
de de brievenbesteller.
Een. groote vreugde bemachtigde
hem het gevoel van trots, van ze
kerheid, dat nu eindelijk na vele da
gen van lang wachten gekomen was..
ïm de eerste opwelling van geluk
wierp hij den brievenbesteller veertig
cous toe en liep, zweetend en steu
nend, tegelijk lachend en huilend,
naar zijn vrienden, terwijl hij het ge-
te nemen. De gedachte aan hofklee-
dmg en hofplecbtigheden, die d'oor
zijn nicht werd'an uitgelegd en ver
hoogd, scheen hem altijd hoogst on
aangenaam te stemmen. Soms kite
belden zij over die vormen met een
vuur, dat bijna aan onbeleefdheid
oveibod.g toescheen. Zij vocht voor
dat overgeerfde „noblesse oblige"
vv aarvoor oude adel altijd het hoofd'
SI, r haar waren di® vormen
gebiedend nootfcalcelijfc Radicalen en
^'teoudem" beSt0n"
I/.W?0 ,stoncle? de zaken, en zoo zag
lady Anno den omgang dor belde
jonge lieden mtot bedaarde kalmte
Het' S Febrxiari in laad kwam.
Het was een maand FebruOri met
zacht weer en zonneschijn. Nidht en
£?™rJr^en Gn wandelden, maakten
plannetjes en vonden zooveel dat
teek1 bekoorli-ik was in den om
trek, aat er over weggaan niet mtwr
gesproken werd. niet meer
(Wordt vervolgd).
