Maisie onder het laamhaudemde vitten
in tranen uitbrak, aomdi de oude
me haar weg em zeide dial zij niet te
rug behoefde te komiem vóór zij 'gef
leerd (had haar humeur ite bedwingen.
Ik zal terugkomen', als je mij
roept, <en eerder ni it, jou oude draak!
aeide Maasde bij zichzelf.
'En aij zette zaeh in bare ijsfkoude
daapkaimier en sah/reef een langen
brief aan (hare moeder, om te vertel
len hoe gelukkig zij zich voelde,
boe lief zij allen.' wor baar wanen, en
wat een heerlijk verblijf toch Yiel
ding Towers was... Wie zal er uitma
ken of trots of liefde, of bedde, haar
deze leugens in de pen gaven?
Toen hare patron esse baar liet roe
pen, was het oan haar te zeggen, zeer
scherp, dat nog .eens zulk eene uit
barsting van pruilend]1 haar hare be
trekking zou kosten. En Maasde Meid
het zich voor gezegd. Zij beheerschte
Bich voortaan'. tMaair het kostte haar
moeite. Zóóveel zelfs, dat zij er tma>-
ger vam werd en 't frisse lue kleurtje
van hare wangen verdween.
I>e j'Onge Lady Yaiding, de eigen
lijke vrouw des buizea, gracieusie da
me, aiitijtd ailil reiiegantst gekleed,
Sprak steeds tot Maisie heel lief en
genadig, maar Meld daarom haar
niet te minder op 'n afstand. Van in
vitaties om na 't eten in het slalom te
komen, geen sprake. En Maasde koai
taich deze houding slechts- hierdoor
(verklaren, dat Lady Yaiding [Met wist
voor een beschaafd en ontwikkeld
persoontje de (juffer van gezelschap,
iwa© .Zij las dus vlijtig dn Ruskin, en
eens liet zij opzettelijk hare bloem
lezing ui- Browning in de serre liggen,
opdat Lady Yialding küe daar vinden
en tot haar zeggen zou:
Zoo, houdt n van verzen? Of:
Ik zie /niet genoegen dat u eene ver
eerster van Browning bent!
Miaar het boek werd Maasde door
een knecht teruggebracht, en- de oude
IdJame gaf haar een uitbrander wegens
bet laten slingeren van hare zaken.
Tegen Kerstmis kwam er eene ver
andering. MM sic, hunkerend naar
huls, naar bare moeder, >em ook wel
een beetje maar Edward, had op een
kort verlof gehoopt; maar hare patro
nesse, hatelijker dian ooit, verklaarde
niet te begrijpen hoe iemand om ver
lof durfde vragen ma pas zes weken
in eene betrekking te zijn geweest.
(Tot geluk ging echter heel onvar-
wiacliits de oude dame zelf op reis, om
de Kerstmis te slijten bij hare andere
dochter.
Alidus geschiedde het, dat Lord
Y-alding's broeder eens op een dag in
Lady Yal ding's kamer slenterde met
die vraag:
Wat is dat toch voor een onge
lukkig zwart meisje, dat je hebt ge
temd?
Wie bedoel je, Jim? vroeg -ady Yial-
üing.
Wel, dat juf je in het zwart, dat
boo zielig verlaten door de corridors
dwaalt, als een prinsesje in balling
schap?
O, dat! Dat is moeders gezel
schapsjuffrouw!
Arme kleine drommel! Wat doet
aij, nu de kat weg is?
Wat zij doet? Dat weet ik niet.
't 'Is een stil, geschikt schepseltje,
dat Browning leest en al zulfcen non
sens.
Waarom zet je haar niet eens in
't zonnetje? Zij ziet er uit alsof zij in
een jaar niet gelachen baxL Toch wel
een aardig snoetje! Komaan, 't is
Kerstmis de tijd van vrede en wel
behagen. Als ik jou. was, dan liet ik
baar zich eens in een ander pakje
isiteken en van avond eens beneden
komen, zei-die de Honourable James.
Nu, voor mijn part goed, vond
Lady Fanny. Maar haal geen dwaas
heden uit met 't kind, Jim. 't Is een
braaf, fatsoenlijk schepseltje.
En zoo kwaan het, dat de Laidy het
meisje ging opzoeken en gratdlelij-k
baa.r uitnoodigde, om-, daar liet Kerst
mis was, beneden te komen in. het sa
lon. En toen Maisie, in liet gebloem
de satijntje, dat eenmaal, nog van
bare moeder was geweest, straks aan
den arm van den Honourable James
de groote zaal binnentrad, toen voel
de zij dat dit nu inderdiaad eerst le
ven was. Hier was de groote wereld,
imiet al hare mogelijkheden.
Hoe ben je met haar opgescho
ten? vroeg later lady Fanny aan ha
ren zwager.
O, zeidie hij, 't te een heel aardig
meisje. Het wil graag laten merken
boe gecultiveerd het is. Citeert vers
jes en praat over kunst. Aandoenlijk
haast om te zien hoe ze haiar best doet
om al haar blommetjes voor haar
venstertje te zetten.
Middelerwijl liep Maisie in 'hare ka-
met met gloeiende Wangen en schitte
rende oogen heen en weer, elk woord
en eiken blik van haren cavalier zich
herinnerend'. Hoe minzaam bad hij
aan tafel met baar gepraat, ;en toch
izoo eerbiedig! Hoe vriendelijk haar
aangekeken en toegelachen? En zij
aelf, Bij was volstrekt niet op haar
mondje gevallen geweest. Zij had hem
wel laten merken dat zij haar weetje
bad en geen 'onnOozel gansje was!...
Lang lag zij wakker; en toen de
beeren naar boven gingen, meenden
zij reeds zijnen voetstappen te kun
nen onderscheiden. Tegen het einde
ider week -was elke gedachte, elite
droom en elke hoo.p van Maisie's ie-
v n geconcentreerd in den Honoura
ble Jannes. Hare teederhedd en hare
eerzucht wendde zich naar <hem als
bloemen naar de zon. En haar geluk
Ontstak rondom haar duizend kaars
jes, dte hare schoonheid stralen die
den, zoodat ieder baar veranderd
vond en ook de andere heeren noti
tie van baar begonnen ite nemen.
Je noemt een loopje met dat
kind, Jim, zeide Lady Yaiding. Dat
'iis slecht van je!
Vblstrekt Met, Fanny lief. Ik
(tracht enkel bet arme mensje wat op
ite fleuren. Wat Ihieb ik beters te doen?
De andere jonge dame© zijn heusch,
onder ons gezegd, al te woest ■verve
lend!
Nu maar pas op dan
op!
iEh hij paste op. Hij bedwong zijne
(opwellingen 'van teederiiedd. en ga--
tante scherts. Hij praatte ernstig te
gen (die (kleine juffrouw Muls,
dus begon ook zij tegen hem ernstig
te praten, hem te vertellen, bij
voorbeeld dat zij .verzen schreef,
dat zij- zoo gaarne eens van iemand
zou hooren of die inderdaad zoo slecht
waren, tal© ziji zelf vond. Wat kon hij
toen anders doen', dan te vragen of
bij ze eens lezen mocht?
Den 'volgenden dlag zeide hij tot
haar:
Het ijis iis goed. Wij schaatsen
morgen naar Dancent. Hebt u lust om
mee te gaan?
Hare bruine oogen keken snel op.
en even snel daalden de lang© wim
pers. Dit was een kunstje, waarvan
zij in een roman gelezen had. En ook
haar .antwoord op zijn vraag kwam
uit een roman, hoewel tegelijkertijd
uit haar hart.
'Ach, zeide zij dat weet u wel'
Toen isloeg den Honourable James
de schrik Om het hart. Den dag daar
op liet Mj zich een telegram zenden
en vertrok subiet. En even subiet
beerde de oude dame terug.
Maar nu had Mialsde een heimelijke
blijdschap om op te teren een man
na in de woestijn van haar harde en
dorre bestaan. Zij dacht aan hem.
Hij .beminde baar dat stond vast.
Juffrouw Muis kon zich voor zijn
vriendelijkheid geen andere verkla-
rin gdenken. Hij was zonder een
woord weggegaan, maar daarvoor
bad hij zeker wel zijn goede reden.
Vermoedelijk rwaa Mj aan zijn moeder
gaan bekennen hoe hij zijn gansche
hart weggeschonken bad aan .een ar
me weeze. Nu, een halve wees was zij
in elk geval en arm was zij zeker.
De dagen kropen echter voorbij,, en
de Honourable James deed niets meer
van zich zien of booren. Lady Yai
ding was heel -lief en wel, maar zij
liet Maasde over aan het werk waar
voor Maisie betaald werd. En Mai-
sie.'s moeder .snapte wed, tusschen de
regels van Maisie's geforceerd opge
wekte brieven door, dat er tets niet
in den haak was.
Eindelijk, toen de spanning ondra
gelijk was geworden, Schreef Maisie
hem een briefje een klein, net
briefje, waar al de popel Lngen ha ars
harten uit te voelen waren.
lEta bij1, idae dit wel verstond;, moest
op dit briefje -antwoorden. Hij deed
het bondig:
Waarde juffrouw Rolleston, zoo
schreef hij, ik ontving uw schrijven
en uw gedichtje, dat heel lief is. Vers
jes over de (lente worden altijd gaarne
-gelezen. MIet vriendelijken groet, blijf
ik steeds gaarne, enz.
Dit was niet veel. Dus schreef zij
hem nogmaals len sloot wederom, een
paar gedichtjes in. En toen begreep
hij, dat hij den knoop moest doorhak
ken. Hij schreef dus:
„Waarde juffrouw Rolleston. Ik
dianik u voor u-w vriendelijk schrijven
ien ik lioop dat u mij' ten goede zult
houden wat dik volgen laat. Ik hen
zooveel ouder dan u, en ik Weet dat
u op Yaldiimg niemand hebt om u goe
den raad te geven. Daarom voel ik
tzelf mij daartoe- 1 veilplicht, ho-ewal
het mij pijnlijk is. Bet was mij zeer
aangenaam, van u te hooren-, maar ik
mag u verder geen brieven meer la
ten schrijven aan 'n .man, die u
vreemd is en niets d(an .eeai vriend
blij.ven kan.Vergeef mij dait ik om uw
(eiigien bestwil, zoo onzelfzulchtig en
zoo openhartig tegenover u ben,."
En wederom tieeken.de hij zich met
jvriemdeltijfkein gr-oeify, ,s'beeid|sl gtaatrfne,
enz. ene.
Dieze brief kwam met de tweede
post, toen Maasde bezig was- haar pa-
trom es-se na den lunch in slaap te le
zen. Zij' liet hem ongeopend op ha
ren schoot liggen, werktuigelijk
voortlezend, tot eindelijk de oude da
me ingedompeld was-. Toen opende
Malste dien- br-ief en daar lag
baar luchtlk-asteel in honderd scher
ven aan hare voeten.
•Eene zonderlinge, duizelige gewaar
wording, scheen haar langs den nek
naar het hoofd te kruipen. De kamer
begon om haar rond te draaien.
Ma-ar met een geweldige inspanning
beheersobte zij zich.
Ni-et hier! Ik moet hier niet flauw
vallen! Nieit met dien brief in mij-ne
hand!'
Zij waggelde de kamer uit, en ging
de voordeur uit recht toe door de op
rijlaan en verder naar het station.
Daar nam zij plaats in dien eersten
den besten trein en zij gunde zich
rust noch duur, tot aij weer thuis
was. Zij schoot voorbij het verschrik
te dienstmeisje, en bleek en ontdaan,
-met bestoven kleeren en zwarte krin
gen om de- oogen, stormde zij in ha
re moeders kamer. De geuren van
eau-d,e-colO'gne en van versch ge-roos
ter dbrood sloegen haar tegen, en zij
waren haar als nardus uit het Para
dijs. Zij vie-l op hare knieën en be
groef haar hoofd in de breikous op
bare moeders s-choot, en zij voedde de
schrale armen om haar heen.
Kind kind wat is er? hijg-
de de oude vrouw.
Niets-, moeder. Ik heb er genoeg
van en nu ben ik weer thuis ge
komen.
Dit was al wat Maisie zeide. Maar
istraks stak zij ha,re hand uit n-aar
Edward,en hij nam, ze, zonder een
woord. Zoo zaten zij alle drie bij het
vuujt, en spraken weinig, en waren
gelukkig.
En tot haren sterfldag toe zal Maa
sde niet het gevoel vergeten van vrede
en rust, van veiligheid in onveran
derlijke liefde, toen zij den volgenden
dag ontwaakte en hare moeder bij
haar bed zag staan, met een kopje
thee in de handen.
O, mammie, miamie lief, riep zij
hare armen om hare moeder heen
slaande en de thee bijna omstootend
ik heb geen- eaolkei dropje thee in
bed gehad- sinds ik weg ben!
Dd,t was, het eenige, wat zij aan ha
re moeder te vertellen wist. La-ter,
aan Eldwand, reutelde Miaiisde m$éfr
(hoewel, n-aar ik gis, niet alles.
Maar de mioedjer was tevreden ook
zonder uitgesproken confidenties. Zij
wist dat Maisie had geleden, en dat
ae nu haar kind terug had, om het
in hare liefde weer even warm te
koesteren als voorbeen. En dat was-
haar genoeg.
Een eenvoudige
Geschiedenis
Zij leefde met Ware oudersde
moeder was blind, de vader ver
lamd en bijna kindsclli. Vroeger had'
den zij goede da-gen gekend, en Li-
sette zoo werd Elisabeth bij ver
korting genoemd had op eien pen
sionaat een goede opleiding ontvan
gen. Titans werkte zij voor een lin
nenwinkel zij borduurde randen
voor hemden eln zoomde lakens
maar dikwijls ontbrak het haar aan
werk, want in de kl'eime stad, waar
in deze geschiedenis voorvalt, neemt
men een uitzet als men trouwt
doet er mee totdat men sterft.
Zij was in de twintigeen bleek
tenger persoontje, met een laag voor
hoofd en dikke zwarte vlechten als
zij een weinig geluk gekend had, zou
ze wellicht schoon geweest zijn. Nu
zag zij er niet bekoorlijk uit in het
wollen kleedje dat haar tengere ge
daante sterk deed uitkomen ook wa
ren baar oogen rood en dof door 't
aanhoudend turen op h'e(t naaiwerk.
Zij zat te naaien voor het veM
ït, i-n een laag vertrek, dat uit
kwam op een istraat, waar nooit de
zon haar stralen schootden gan-
schen dag legden hare vingers de
naald sléchts neder wanneer een djer
oude hulploozen haar met knorrige
stem riep dan zatte zij zich weder,
met de geregelde bewegingen van
een au/tomaat neder voor het ven
ster, dat slechts op enkele zeer war
me dagen geopend werd.
De .zomer ging voorbij, die w'hter
evenzeerde lente kwam weer niet
haar teeder groen. .Somtijds dacht
zij er aan, hoe buitten dia stad de
boomen groen moesten zijnhioe de
lappelboom-en zeker prijkten met
haar rooskleurige bloesems hoe de
zon dat a'lles do.or h'aar licht bekoorj-
liijk maakte! Maar zij zoude er niets
van zien. Langzaam vloeide een
tnaan langs ha air bleek gelaart,
als vergoeding voor al dat voor haar
'onbereikbaar geluk, ging zij eensi
een kus drukken op de verduisterde
oogen der blinde, en streelde met
haar dloor het naaien vereelte vin
gers den kalen schedel van den ver
lamde.
Doch zij knorden slechts, omdat)
-zij liefst met rust gel-aten werden en
de moeder zeilde zelfs, diat, Bij uit
luiheid een voorwendsel- zochlt om
haar Werk neer te legg'e-n.
Zij keerde terug maar haar ven-
Stier met een nog bleeker gelaat en
begon weer te naaien met op elkan
der geklemde lippen.
O.p zekeren duig viel er iets voor,
dat Lisette's loven' in beroering
brachthet was een prachtige daig
in de maand Mei1, de lucht boven dé
daken zag helder blauiw, men' be
speurde (duidelijk, dat de zon scheen
achter de huizen.
Eensklaps boorde zij in haar na
bijheid het geluid van sporen-, en toen
zij het hoofd ophief zag zij een offi
cier, dte ha'ar aanstaarde.
Zij bloosdie en kr|ok zich haastig
achter in de kamer terug; de offi
cier Verwijderde zich. Zij hervatte
peinzend haar werk en schaamde
zich over haar wegloopen/
Den volgenden dag k.Wam de jon
ge man, die luitenant was bij dé'
jagers, weer voorbijditmaal groet
te hij zij boog het hoofd an et eten-
kleur al-s vuur, maar verliét het ven
ster niet.
Zoo ging het een gansche, week
eindelijk vond zij op een morgen een
grooten rulleer veldMIoé'mem) op de
vensterbank.
Haar hart klopte luide bij dien
aanblikto.en hij ih den loop van de
wlelek voorbij kwam, wees zij met
een vrouwelijke behaagziek© 'beWe-
ging naar eenige korenbloemen en
madeliefjes, die zij in een knoopsgat
van haar japon had gestoken.
Toen kwam hij bij het open raam
en wisselden zij eenige woorden; zij
spraken .zeer zachtjes om de sluime
rende oudjes niet te wekken. Zij ver
telde van haar droevig, eentonig te
ven van haT© artmoekte, van die hulp-
looze ouders, dile zij lief had en wier
'slteun zij was. Hij deeldle haar mede
dat hij een wees Was en dat hij zteh
zeer eenzaam gevoeldie in het mili
taire leven, waarin- men telkens van
garnizoen verwisselen moest en ner
gens recht te h-uis werd.
Zijn regiment was sedert drie we
ken. in de stad en nu w'erd er reeds
weer over vertrekken gesproken. Zij
verbleekte, hij zag hejb en bekende
haar, diajt hij haar beminde. Zij'
sloot de oogen als overstelpt door
geluk ook zij beminde hem. Toen
l'egdten zij de handen ineen met het
vertrouwen en de verrukking van
twee menschen, dio geleden hebben;
eindelijk viel aan die twee karig be
deelden ook gelruk ten deel
Op zekeren middag vertrouwde zij
de oudjes toe aan de zorg eener buur
vrouw, en, onJder Voorwendsel, dat
zij uit moest voor een nieuwe be
stelling werk, -ging zij haar verloof
de ontmoeten. Zij zag ©r bekoorlijk
uit, nu haar donkere oogen van gé-
luk schattoren haar lippen warm
weer rood gekleurd, en zij gevoelde
ha-ar" bloed n.og jeugdig en onstui
mig door de aderen vloeien. Zij was
zelve verbaasd en een- weinig onge
rust over dat niéuwe in haar ont
waakte leven. Zij gingen buiten wan
delen, waarheen zij zich atndfers
slechts in haar droomien begafzij
liep over de groene velden ,anm. ih
arm met hem, dien zij lief hJad. De
vogelen zongen, de blauwe vliuiders
fladderden luchtig over de bloeden
de heggen van meidoornde natuur
vierde feest ter eere van dien geze
gen den dag. Zij was een en al ver
rukking, vroolijk en lachendé als een
aankomend meisje voor het oogen-
bdiik geheel vergeten hoe omgelukk'"g
zij geweest was, nu het teven ook
voor haar schoon wend'
Lieveling, zeide hij, wij moeten
spoedig trouwen, mijn regiment gaat
weer verhuizenhebt ge al met uw
moeder gesproken-?
Neen, antwoordde zij, en haar
gelaat verduisterde, ziet ge, zé zijn-
naijverig op mijn genegenheidook
vrees ik, dat het hiun veel zJal kos
ten om deze stad te verlaten, Waar
zij zoo lang gewoond- hebben.
De jonge man bleef verbaasd staan.
Maar ge begrijpt toch wel, dat
we hen niet kunnen medienemen Ik
heb u toch gezegd, Lisette, dat i-k
niets ter wereld bezit dan mijn sol
dij gij hebt évemmih fortuinwij
kunnen ons ommogeüijk met heh be
lasten.
En wat zal er van hen worden
zonder mij, sprak zij met doffe srtem,
nu zij het luchtkasteel vam haiair ge
luk zag ineenstorten.
De buurvrouw moet op hen. pas
sen, wij zullen Men geldelijk een
weinig steunen, gij kunt hen Wel
eens bezoeken.
Zij was doodsbleek geworden.
Ik kan hen niét verlaten- zij
zouden sterven, als zij mijne zorgen
-moesten ontberen, waaraan zij zoo
zijn gewoon geraakt.
Het is onmogelijk, zei dé hij,
maar 'ik zie -Wél kans oan hen, ïn een
gasthuis geplaatst te krijgen.
Zij Weigerdé droevig en Veront
waardigd hij drong er niet oip aan.
Een somber stilzwijgen volgde.
Laat ons naar huis gaan, zeide
zij wanhopig kalm, allies is uit, wij
moeten elkander vergeten.
Eenige dagen later verliet het re
giment de stad. Lisette liet zich door
geen smeeken van haar besluit te
rugbrengen. Zij was Weer de- stil
zwijgende oude vrijster geworden,
diie met doffe o'ogen en een gielaatsr;
kleur als gele was, voor het venster
zat te w-erken. Toen zij van verre het'
trompetgeschal hoorde, dat het ver
trek dier soldaten aianlkondiigdc,
zuchtte izij diep, wierp haar werk ter
zijidie en knielde neder bij de blinde.
Moedier, lieve moeder, sprak zij
mlet gevouwen handen, zeg mij, dat
ge veel van mij houdt, diat gij blij
Bijt, dat ik bij u ben.
Laat mij toch met rust, zeide de
oude vrouw, die in haar slaap ge
stoord werd, wat beduidt dat come-
d-ie9pel Ge deedt beter mijn koffie
klaar te maken.
En het geluid dier trompetten sltiierf
Weg in de schemering
was en zoodoende een omihoog of ihadden uitgelaten, moeten nu wel
omlaag gericht zijn van «ral goBieeSen toegewen, ilat hiermede meer bereikt
ballon bewerkt» d» soArcwveji dfc- i9 mg elmilge mdere
den b^e™eS!ldU*mrn«t1,tre^n- 11
niet één gehedl, maar was yeaxieeld boeven» echter dergelijke kostbare en
in een zestiental afdeelingen, edik in-1 ss,a^€ ballons practiscihe diensten
genomen door oen- bolvormige» gas I zu^e<n kunnen bewijzen, g'al nog moe-
zoik hierdoor bereikte de uitVrndler ^e'n woi'den afgewacht.
dat de zonnewarmte op het stijgen In dat verband is niet onbelangrijk
of dalen van den ballon zoo min mo f een uitlating, door den Duitsc-hen
gelijk invloed kreeg, daan de lucht luchtséhiipper majoor Von Parse/val
tusschlen de verscholleaide kteineié1 de bouwer van den nieuwen Dute
5P^-en' sdh«' logaiiballon, tegen «o jouma-
n»mfs.Tsrz drtsiStasssr
steeds beweerd hadden, dlat ze spoe-1 ^stuuitere luchtballons -voor oor-
dig een noodlottig eind zouden ne- i logsdoelemdcm. De majoor was van
men, daar het geweldige--luchtschip I °°rdeel, diat. hoe liet luchtsdMp- ook
bij nederdaling gewi's verbrijzeld I wordt volmaakt, het toch slechte voor
zou worden. Zoo als mét döskund'ü verücienningtsidoeiLean/dfen zal kunnen
gen-beweringen echter wel meer betgebezigd, worden. „Tegenover het
geval' is, kwam deze voorspelling I probleem den ballon als wapen te g
niet uit, en bleek bij de proeven brui-ken, sta ik tamelijk sceptisch, zei-
vro^doe graaf Zeppelm hot Maervan de hij. De bclastbaairiiad. van e«n bal-
ivonstanz had uitgekoTMen, dat de
nedendiajlmg zaer geleidelijk en m- tjL f™®- f" ;6r
der schokken plaits l»d; men lietj®"?001* em van lucht-
het 1-uchteahlp op do oppervlakte s™«I>en toe om zelfs -geschut van klein
van hert, water neerdalen, waar liet 'kaliber en projectielen in zoodanige
dan op d© alixniMum-schuitj03 bleef hoeveelheden mede te voeren, dat den
drijven. jvijland ernstig nadeelkan worden toe-
Reedis toen mocht imeni, al viel er i gebracht. Zelfs al kon men zulke vloo-
nog veel te verbeteren, van eénmooi
resultaat spreken.
In weerwil van deze gunstige uit
komst kon de uitvinder er toch niét
in -stagen zich een voldoend kapi
taal voor de voortzetting van zijn
proeven te verzekeren. Zijn '-begun
stigers schén-en te meer:eaidlat zulk
een luchtschip dadelijk volmaakt
zijn moest, en het, wijzen op. allerlei'
moderne machinerieën, die eie'rst na-:
jiaren Van proefnemingen hun vol
maakten vorm hebben kunnen ver
krijgen, bleef zondier uitwerking.
iten ,van luchtschepen bouwen, dan
moert men daarbij -tocli in aanmerking
nemen, dat de vij-and diaar dan ook
een gemakkelijk doei aan zóu hebben,
en dat een ballon zeer gemakkelijk
.onschadelijk gemaakt kan worden.
„Ook met het werpen van krachtige
ontplofbare lichamen en stoffen
schijint anij niet veel te beginnen.. Af
gezien nu nog v-an het groote gevaar,
dat de ballon zelf door het medevoe
ren van dergelijke munitie loopt,
moet toch in aanmerking worden 1
Daarom moest de graaf zich g,enui,- nomen, diat onze bestuurbare luchtbal-
men tijd van het nomlen van nieuwe
proeven onthouden..
Zeppelin's Triomftocht
Een triomftocht mag men déschit
terende vaart wel noemen, die graaf
Zeppelin, de onvermoeide voorstan
der van het „strakke" luchtschip,
voor eenige dagen rondom het meer
van Komstanz heeft volbracht. Na
gedurendte méér dan négen jaren
zijn prOiOtisohe -piroefnemingen tie
hebben voortgezet m'et een Volhar
ding. waartegen de betooglen van de
t|;-genstanidérs zijner méthode- niets
vermochten, heeft hij than« met dé'
feiten kunnen bewijzen, dat hij het
wei degelijk bij hiet rechte ein'd hlald,
•en dat m;et een luchtschip, waarvan
die verschillende doelen ten aanzien
tfan elkander een- va'ste positie in
nemen, inderdaad 'hoogst e-e wichtige
resultaten kunnen- worden- heiren'ikt.
Graaf Zeppelin, dié oorspronkelijk:
tolt c avialeri'e'-officHier is opgeleid,
en zich als zoodanig in den Fransch-
Duitechen oorl.o;g bijzonJdle-r ondler-
schieidide, heeft zich reeds lange ja^
ren miet de theorie der luch'techleep-
vaart bezig gehouden, Voor de prak
tijd echter ontbraken hem god uren-
die zijn diensttijd zoo wiel de gelegen
heid als het kapitaal, dat in dezen
natuurlijk een groote rol speelt/, te
meer omdat van 'het begin af aan de
uitvinder Van oordeel is geweest, dlat
alleen met luchtschepen van zeer
groote afmetingen practisché uit-
In 1905 echter werd zijn onver
moeid streven beloond, en stelde
m-en den uitvinder in sta,at het op
nieuw ,te beproeven. Een niéuw
1'uchitschip werd gebouwd, dat op en-
Wle punten van het vorige afweek,
wat korter en iets broeder gemaakt
Was en -minder woog dlan hét eerste,
ma,ar toch' in type daarmee geheel
overeen kwiam. De belangrijkste wij
zigi'ng w-as, dlat die motoren Van 16
P.K., die onvolidoendé gebleken wla-
reni, door machines van 85 P.K. wer
dén vervangen. 'In 1905 wier dén de
proeven met het Meuiwe luchtschip
begonnen, waaiibij de uitvinder evén
wel met veel tegenspoeden te kam
pen had. 'Hij was tn-og miert de fou
ten in de constructie aan het wor
stelen, toen het gevaarte, dat na een
to'cht niet naiar de schuur tierugge-
bimc'ht had Minnen wérdlen, door
een zwaar onweder gelneel wérdi ver
nield.
Niét oitttmoeidi'gd, begon graaf Zepi-
peh'n melt dien houw van een nieuiwen
'ballon. Dé-izi© kwiami in dén zom.er
van het vorige jaar gereed en toon
de reeds dadelijk uitnemé-nde éigen
schappen, terwijl die ervaring ge
lieerd had-, welke eoMstructüedieelen
anders dan bij 'die vorige exemplaren
'gevoamd moesten wordlen. In 1906
werden Verschi-lléndé proeftcHchten
ge-daan, die' wiel clé- bruikbaia-rheiid!
aanlfooradien, maar toch ook nog Veel
verbetering nood3g ma,alkten. Dié
verbeteringen zijn sedert dien aange
bracht, en Inert luchtschip, w'aiarme-
de een ®oo schitterende uitkomst
verkrégen is, heeft thans die meest
hardniekk-ige bestrijders van gr'aaf
Zeppelin's theorieën overtuigd.
Een giroofl© menigte van; toeschou-
wons en dleskundiiigetn wia© Verieden-
week aanwezig, toen die luchtsichip-
per zijn tocht zou beginnlen. Na'dst
alles nog eens nauwkeurig wias n-a-
jg-ezien begaven de acht ptas&agti'ers
"zich in de twee schuitjes, en com-
miaindteea^'dé graaf Zeppelinalles los!
Snel en majestueus Steeg do geweldi
ge ballon onder luide hoera's op;op
een hoogte van eenige hondier den
metiers .gekomen werden, de schroe
ven in beweging gezet en zag men
hem, gewillig zich voegend naar de
hand van <don stuurman, koers zet
ten naar den oever. Daarna werd
gézwétnkt, n-aar links en naar rechts
gevaren, ten eitoidé te Haten, zi'en hoe
goed hét luchtschiiip te liesturen was,
en zagen éindelijk de te Friedrichs-
hafen achteagebleven' toeschouwers
den balloh in Westelijke riéhtteg
vea'dlw-ijnein.
T elephondsche, berioiiten1, dié voorh
durend inkwamen, steldén echter dé
génen die het vertrek hadden bijge
woond, in do gelegenheid den koers
te blijven volgen en het bleiek daar-
bij„ dat dé luchtechipper het geheele
méér omvoer.
Over Ueberlingen. Radolfzell, Kon-
•tanz, Romanshorn, Rorschach, Bre-
genz en Irtndlau voer het voertuig,
ko-mstra te vertoijpn zijn. Nadat Wi oyera) j be,w„ll!.rin
evenwél- zijn ontslag uit den, diensti, 6
genomen had, wiat hij in 1898 een b1™®™1 do»r sneMd ,-n ze-
na ami oo ze vennootschap tot stand 'kerhéid van beweging^ De wind die
te brengen, die hem in staat stelde ^ri)1 krachtig was, bleek op óe vaart
zijn plannen1 aan de praktijk te toet
sen.
Terstond begon hij met den bouw
van zijn eersten bestuurbaren bal
lon, waaiwan het systeem, dat toen
ter tijde door alle vaklieden werd af
gekeurd, sinds dien niet belangrijk
gewijzigd is. Het was den ontzaglij
ke, panatella"-Voirmige allumiiMunv-
Ihuls, ddie van binnen mét zijde be
kleed werd en 11,000 kubieke meter
glas kon bevatten. De lengte. Van het
gevaarte bedroieg ndet miindeir dan
128 meier, bij een dwairsd0orsn.ee van
11.60 Meter. Onder dezen ballon Mn-
nabij de twee uiteinden twee
schuitjes^ eveneens van aluminium
vervaardigd, waarin zich twee mo
toren, elk van 16 pa ardenkrach-ten
bevonden, die schroeven in bewe
ging brachten en geheel onafhanke
lijk van elkaar in werking gesteld
kunnen worden. VeTticale en hori
zontale roeren m'aaktem hét sturen
in elke richting mogelijk. Hét pro-
bleem zich zonder ballast uit te Wer-1
pen of gas uit te laten omhoog of
omlaag te bewegen, was op vernuf
tige wijze opgelost door aan een'
sta-alkabel, die de beide schuitjes
verbond, een gewicht te bevestigen,
dat Langs dien kabel beweegbaar
volstrekt geen invloed te hebben; of
iiij van voren, van achteren of van
terzijde kwam hinderde den ballon
niet.
Bij den terugkeer naar de ballon-
schuur voerde de Wijde uitvinder nog
een reeks evolutiën uit, en toeschou
wers zeggen dat het was of de bal
lon in de lucht danste, zoo gemiakke-
'lij bewoog hij' zich omhoog en om
laag, naar link's en naar rechte. Met
een vaart dicht langs de daken van
Friedrichishafen werd besloten, en te
uur was het Luchtschip op zijn punt
van uitgang teruggekeerd. Een kwar
tier later lag het, na een tocht van
-ruim vier uur waarbij, zich' geen en-
k/el ongewenscht voorval had voorge
daan, weer op zijn plaats in de loods,
en kon de uitvinder, die ondanks zijn
69 jaren den ballon voortdurend had
bestuurd., gelukwenschen der genoo-,
digden in ontvangst gaan nemen.
De bruikbaarheid van graaf Zeppe
lin's luchtschip is door deze proef en
door die van dé volgende dagen, die
even bevredigend verliepen, ten volle
bewezen, en de „idéskunddgen", die
zieh eerst zoo sceptisch over dén vorm
lons zich voorinopig nog in de onder-
jiste luchtlagen moeten ophoudien,
daar ze tegen dé hoogere luchtstroo-
men nog Met opgewassen zijn. En
een groote menigte luchtballons op
een hoogte van 100 tot' 150 meter vormt
een gevaarlijk a am vals/vlak,"
Moge dus de bestuurbare luchtbal
lon als aanvalswapen voorl-oopig nog
niét veel beteelcenen vele zijn de
vrteedzamfe doeleinden waarvoor hij
dienen kan, en met name als vervoer
middel dat door geen bergen, geen
water en geen onbegaanbare weigen
wordt) tegengehouden, bezit hij een
onschatbare waarde. Wanneer nu wij
of onze nakomelingen nog eens in de
gelegenheid: zullen zijn het Luchtschip
in het dagelijkse(h leven ingevoerd te
zien, dan zal dat voor een groot deel
aan dé volhardende pogingen van
graaf Zeppelin te danken zijn.
CHINE-E-ZEN OVER DIEREN
BESCHERMING.
In „Andilocles" wordt het volgende
Ghtneesche verhaaltje gedaan
,,De vrouw van een soldaat, Fan
genaamd, werd door een uitterende
ziekte aangetast ,en was tot aan de
poort dés doods genaderd. Een van
de priesters dér Taodsten, tot welke
sectie Fan behéordé, gaf hem een
voorschrift, waardóór het 1/evenvan
zijne vrouw1 behouden en verlengd
zou kunnen worden. Hij moest hon
derd. mussehen nemen en die drie tot
zeven d'aisén lang voeden met rijst,
verrneoigd met bepaaldé medicijnen.
Na verloop van dien tijd moesten de
vogels gedood wordlen, hun hersens
uitgenomen worden en a'an- de zieke
als gemeesm-idldel worden gegeven.
Dienovereenkomstig kocht hij honderd
van déze vogeltjes en voedde ze ©eni
ge diagen op de voongeschreven wijze.
Op zekeren dag kreeg hij een dienst
order van een zijner chefs, tengevol
ge waarvan hij van huis móest. Zijn
vrouw keek zuchtend naar de mus
sehen en zeide bij zichzélf„Is het
wel goed dlat', om één leven te behou
den, honderd levendé wezens gedood
zouden worden? Ik zou liever zelf
doodgaan dan toe te laten, dat dit
(kwaad bedreven wérd." - Met deze
woorden -onenide -zij de deur dér kooi
en liét de vogels, in vrijhield.
Toén Fan terugkwam was hij boos
en deed zijn vrouw verwijten, doch zij
had geen reden om berouw te hebben
over hetgeen zij gedaan had, want
eenigen tijd later gi'ng haar ziekte
vanzelf over.
E RINBMATO G(RA AF-INDiU STRIE
EN FRAiNKiRIJK.
Het ziie-t er niet maar uit, dat dé
liefhebberij der memschheid in de
verschillende Jamden der wereld, voor
de veriooning van „levende ph-oto-
gnaphieën' in d©n eersten tijd een
keer zal nemen. Integendeel neemt
de belangstelling voor dergelijke ver-
to oningen nog steeds toe en een spe-
-cd-aliteitenvoorstelliin'g zonder kine
matograaf is eenvoudig iets ondenk
baars. Wat aam de kinematograaf a-1
vast is, vandén we zoo juist be
cijferd in e.en Pramsch blad. De lei
dende Firlan&che m aatjsichiüippij ivioor
klnematographen de „Compagnie gé
nérale des Oinémato.grapihies", i® ge
vestigd te Joimviile-, beschikt over eem
terrein van tienduizend vierkante
meter, heeft schouwburgen, eigen re-
quiiisietem, deooratdën, toon eel spelers,
loka-lditefltem waar de films gemaakt
worden, electrisehe inrichtingen en
uitgestrekte werkplaatsen. Per dag
wordt gemiddield diertig kilometer
films afgeleverd en de, voorraad cel
luloid bedraagt bij voortduring der
tigduizend kilogram, wat een waarde
vertegenwoordigt van ruim zeven
millioen franks. Duizenden vinden in
Frankrijk hun bestaan in de kin-e-
ma.togra-afnijlvei'heddi, waarbij een ka
pitaal van tachtig millioen francs
betrokken is.
