NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD.
Binnenland
FEUILLETON
SFMLEIti§
25e Jaargang. No. 7520
Vorsohijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
WOENSDAG 1 JANUARI 1908 B
HAARLEM'S DAGBLAD
ABONNEMENTEN
PER DROB MAANDEN!
Voor Haarlemf 120
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der
gemeente)I.3C
Franco per post door Nederland«1-65
Afzonderlijke nummers 0.02Yt
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem0.37M
de omstreken en franco per post 0.45
CJitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur J. C. PEEREBOOM.
Van 1
Haarlem van 1
ADVERTENTIËN:
5 regels 50 Cts.; iedere regel meer 10 Cts, Buiten het Arrondissement
n 1—5 regels ƒ1.—elke regel meer ƒ0.20 Reclames 30 Cent per regeL
Bij Abonnement aanzienlijk rabat
Advertentiën van Vraag en Aanbod, hoogstens zes regels, 25 Cts. per plaatsing
50 Cts. voor 3 plaatsingen contant.
Redactie en Administratie: Groote Houtstraat 55.
intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 724«
Drukkerij: Zuider Buitenspaarne 6. Telefoonnummer 122.
Tot de plaatsing van advertentiën en reclames van buiten het Arrondissement Haarlem in dit blad is uitsluitend gemachtigd het Algemeen Binnen- en Buitenlandsch Advertentie-Bureau D. Y. ALTA,
Warmoesstraat 76—78, Amsterdam. Telephoon interc. 6229.
TWEEDE BLAD.
Door een Kinderbede gered.
(Naar liet Duitsch).
't Is Oudéj aarsa vond en een somber
grauwe heimei welft zicli over de groo
te stad Amsterdam.
I Haastig loopen de lantaarnopstekers
do straten op ent neer, en spoedig
branden ©eheele rijen vaat gaslichten
j in de straten die meer lie lit v ersprei
den dan de zon het dien dag ver
mocht.
In eene der minder drukke zijstra-
I ten loopt een man van hooge ge-
I stalte.
I Angstig vermijdt hij blijkbaar de
mcnschenstroom die trots het ongun
stige weder de groote verkeersaderen
van Amsterdam vult. Steedis kiejst hij
i de stilste straten en drukt zich vaat
teigen de huizon a.ls iemand hem pas-
seeren moet.
Wat ziet hij bleek
j Een zenuwachtige gejaagdheid te'e-
kent zich in zijne bewegingen, af en
de wandelstok die zijne rechterhand
omklemt, klettert door de bevende be
wegingen op het harde usphalb-trot-
I toil".
De linkerhand is vast giedrukt tegen
den borstzak, waarin zich een hand
voorwerp moet bevinden.
Telkens tast en zoekt die' hand op-
niouiw naar dat voorwierp, wanneer
ze soms dn een onïbewaalklt ooigenblik
neder gezonken i£.
Thans is de m.an een prachtig huis
l op de K....gracht genaderd.
j Eene lantaarn bovten den ingang
j doet haaT volle licht op de deur val
len.
Op eene groote koperen plaat lezen
••wij
KAKEL ADELAAR.
Ben oagiembldlk. vestigt de mian zijne
I bliikken op dleizte plaat, die zijn naam
draagt, dan bliikt ihij scihuvv; naar
rechts on links en Verdwijnt da®. snel
door de deur.
Hij treedt de gang binnen en be
geeft zich haastig in een verlicht ver-
trek, welks inrichting elegant is te
noemeft.
Elk meubelstuk getuigt van den
rijkdom en don goeden smaak van den
bezitter. Doch deze heeft geen blik
voor dat alles. Hij zinkt op een leun-
I stoel bij de tafel neder en verdiept
J "zich in eenige papieren, die hij uit
I zijne portefeuille genomen brieft.
Diepe zuchten slakend, staart hij
als betooverd op de documenten.
Verloren, alles verlorenalles
alles roep hij wanhopend uit.
Geen speld is meer mijn eigen
dom. Morgen reeds moet ik mijne
betalingen staken en dan dia®
I zal het huis Adelaar", eene der ouxi-
j ste on- soliedste van Amsterdam,
bankroet verklaard worden
De sterke man beeft over (zijn ga'n-
scha lichaam.
Zijne ooigen dWalen door d'e kamer
en blijven rusten op de portretten
van zijn vader en grootvader, die ver
wijtend op hem neder schijnen te
zien.
De man krimpt onwillekeurig in
een.
Dan richt hij zich op en spreekt han
denwringend tot de portretten zijnier
voorouders
Vergeef mij, vader, vergeef mij,
grootvader, vergeef uwen armen on
gelukkige® zoon. Geen luiheid of spil
zucht heeft ons huis geruïneerd, maar
enkel tegenspoed in zaken.
Ik heb gearbeid en gezwoegd, om
het hoofd boven water te houden,
doch alles te vergeefs.
Alles scheen tegen mij samen te
spannen, niets gelukte me.
Doch een Adelaar zal den smaad
van den ondergang van zijn. huis niet
overleven, hij staat of valt rnet haar.
Onheilspellend fonkelen de oogen
van den man, als hij na deze woor
den in zijn borstzak grijpt en er een
zelsloops-revolver te voorschijn haalt.
Reeds plaatst hij het vreeseliijke wa
pen tegen zijn voorhoofd, dloöh daar
valt zijn blik eensklaps op eene vrien
delijke, schilderij.
Eene schoone vrouw, een lief meis
je omvat houdende, is er op talentvol
le wijze op afgebeeld.
Onstuimig ijlt de ongelukkige man
op het portret toe, rukt het van den
muur, en overdekt de beide gestalten
met kussen.
Manie, zucht hij. Ach, waart gij
nog in leven Gij, gij alleen zoudtmiji
troost kunnen schenken in .mijn mai-
melons Ongeluk. Doch reeds lang
heeft d;e wreed e dood u mij ontnomen
en ik.... ach! ik moet u volgen.
De liemel zal zich over onze kleine
Eliise ontfermen. Zulk een engel van
reinheid en onschuld kan God niet
verlaten.
Na nog een blik vol smart op het
portret geworpen te hebben, hangt hij
het weder aan den wand.
Dan treedt hij vastbesloten op de
tafel toe en neemt de revolver "we
der op.
Doodsche stilte heerschte in het
vertrek, idle liaan, van het wapen knakt
bevend beweegt zich de rechter
hand, die het moordtuig omklemd
houdt 'in de richting van hat voor
hoofd.
Hoor, daar klinkt opeens eene
heldere, lieflijke khid.erfc4.em in de ka
mer daarnaast
„Motedie ben ik, "k ga ter rust,
Wijl de slaap mijne oogen kust.
Vader, houdt uw aangezicht
In den .slaap op mij' giericbt"
en daarna gaat het .stemmetje Voort
Onze lieve Heer, geef mijn dier
baar moedertje de eeuwige rust en
zegen en bewaar mijn lieven vader
altijd. Amen
Als door den blikjsem getroffen, staat
Adelaar daar.
De hand, welke zooelven nog de re
volver tot zelfmoord ophief, zinkt nu
langzaam neder.
Eene vreeselijke rilling doorloopt
geheel zij® lichaam.
Hoofd en oor neigden zich fSniwiBer-
keuriig in die richting, vanwaar de in
drukwekkende woorden gekomen wa
ren'. 'Nog ee® oogenblik omvatten zij
ne bevende vingers liet gevaarlijke
wapen.
Dan heft zijn gebogen gestalte zich
eensklaps op, terwijl eene inwendige
vreugde zijne ziel vervult.
Haastig ijlt hij naar het venster, en
slingert het wapen zoo ver hij kan
den tuin dn. Dan opent hij de deur
der kamer, treedt op het bedje toe,
waarin zijn dochtertje, na klaar
avondgebed, zich zoo even ter ruste
heeft gelegd, en drukt het kind on
stuimig aan zijne hevig kloppende
borst.
Tranen stroomen uit de oogen van
den ongelukkige op het schuldelooze
kind neder, dat in kinderlijke een
voudigheid het blonde krullekopje te
gen de borst des vaders drukte, en
hare armpjejs kinderlijk vleiend om
zijn hals slaat.
Tranen van verlichting en berouw
over zijn verschrikkelijk voornemen.,
tranen van dankbaarheid over zij he
onverhoopte redding
En toen hij, na een rustige®, slaap
den volgenden morgen zijn hart voor
God had uitgestort, gevoelde hij weer
do kracht in zich, om gelaten zijn:
ongeluk te dragen.
Toen enkele dagen later de onder-
gang van zijn huis een feit was ge
worden, nam hij zondier morren bij
©ene andere kassiersfirma een onder
geschikte betrekking aan.
En waarneer in latere dagen het
ltoedl over. zijne vervlogen grootheid
hem som® overmande, wanneer wan
hoop zich weder, van hom trachtte
meester te maken, dan blikte hij in
het onschuldige gezicht van zijn kind
en herinnerde zich de woorden, die
hem eens van zelfmoord terug hiel
den.
Zoo wais het gebed van zijn kind
hem een reddende engel geworden.
32e ALGEiMEEINE VERGADERING
VAN DEN BOND VAN NEDERL.
ONDERWIJZERS.
(Vervolg).
HOOFDEN IN DEN BOND?
Dan kwam die kwestie dn behande
ling: Zullen sckooiihooiÉdien in den
Bond' 'worden toegeJaten?
De tieer J. W. Gerhard had in een
„Bode'-artikel-, die vraag toestem
mend1 beantwoord. En daarop was
b.ij het congres inlgediemld! een motie
van d'e afdoening. Annien, aüdlus lui
dend:
„De aigeonieiene werigfiidJe.ri'nig ,van
dien 'Bond van Nederland'sclhe Onder
wijzers, kennis genomen hebbende
van (het artikel: „Waar sitaan wij",
van jcoltoga J. W. Geifniardj, dn Dé
Bode 'van 5 Jiuld 1907;
overwegende, dat -voor een veree-
aiigdng van al.lt© onderwijzers in Ne
derland, hoofden) van scholen inbe
grepen, de (tijd1 niet gekomen: is, zoo
lang .de onderwijzers verdeeld zijte in
twee groepen, waarnam, de een addle
macht 'heeft en do ander van alblie
recht in die school verstoken, dis;
overwegende, dat een goede school
organisatie addiecn daar kan zijn.
waar de scfiioollzake®: geregeld' wwr-
dan door het igeaamienMjk personeel
van de school;
spreekt als (haar oordeel uit, dalt
toelating van hoofden van scholen i®
onzen Bond, of wat daarmede over-
eenlkomit, a'an®tömiimig vain Ihet voor
stiet Gerhard, mi'&keraraiimg is Van het
bestaan van dien Bond vah. Neder-
landtecbe Onderwijlzers;
'Vertroniwt, dat de Bond v,an
derlandscïie Onderwijzers in de ko-
iniendie tijden Ikira'cHiBg tzal blijive®'
strijden voor de emancipatie van die®
klasse-onderw ijZer.
Het hoofdbestuur had met deze'
moltie z'n volkomien insiliemimtiinig be
tuigd. De heer J. V7. Gteaihiarnd (ScWa-
,gen) weipdlediilgjdj© breédyoeaiig izlöi
standpunt.
Ten 'sHotte werdi die motie-Annen on
der graorafteni geestdrift aangenomen.
Er lkom:e®' duis igeen hoofden im. dien
Bond'.
VerscMlQierade tmoiaes van meer
h'U'iSaoudélijken aard (komen nog. i®
behandeling, o.a. betreffende bet lad-
maatectuap van den Bond en d.e con
tributie. Ook wordt nog aangenomen
een motifeMRotterdami, (om er bij |de
Oiverheid op aan tie drain,gén öen wet
te lijken leeftijd! té stellen voor itloe-
latimg tot de 'liagene school'.
Eveneens wéndl goedgekeurd een
voorste®, lom (het .hoofdbestiU'ur te
verzoeken, bij de regeerüng aan te
dringen op afschaffing der exan
gelden, e®. een motde-Amsterdam, uit
sprekende, dat de aard van het on-
'diervtijizers-amibt geen disciplinaire!
straffen, -anders dan ontslag bij ge
bleken. ongeschiktheid, toelaat.
Voorts werd besloten geen verdere
pogingen te doen, om te koumen tot
een fonds tot uiitkeering bij ziekte.
Een massa 'andere moties era voor
stellen werdte® omgetrokken. Op lan
gere vacancies wtordlt aangedlronge®.
Een spaar- en voorachotfc-as zal niet
worden opgericht. De oradersteu-
n ingscommiasie krijgt echter de be
voegdheid, onder voldloende waar
borgen kleine sommen rentegerventd
uiit te leeman aan bondsledlera. Een
imo tie -Am sterdam, oom uit te spr,eikte®(,
.dlait het nie.t-soüilliiciifce eren naar de po
sitie van schoolhoofd den strijd der
onderwijzers in (hooge mute zal: ver
sterken, wordt na vrij breedvoerig de
bat verworpen.
Tégen vijf uur was de agenda Za
terdagavond: 'afge/baradekl. De ixxmd-
vraag leverde weinig op. De voorzit
ter, die het congres op uitstekende,
besliste en opgewekte wijze ibad ge
leid., sloot het met oen geestdriftig
woord.
■EEN HOND OPGEGETEN.
Op het bericht, dat een bewoner in
de 'Hemsterihiubssbraai to 's-Hage uit
armoede zijn hond had opgegeten,
hc-eft liet Burgerlijk Armbestuur al
daar ommiddéMij'k een onderzoek in
gesteld, met bet ge volg. dat het gezin
da man is gehuwd, heeft inwonen
de kinderen en is zonder werk ora>-
nridxMlijk geholpen is en voorloopiig
voor Vcindier gebrek gevrijwaard;. Bij
het oradförzoök is gebleken/, dat Idle
man/ bij zijn pagiragon om zich bij
het Armbestuur aan te melden', niieit
den juisten wieg 'had imgeOïngen.
EEN ZAAKJE MET EEN STAARTJE
De Zaterdagavond te Weesp leven
loos uit de Vedht opgehaalde, bleek
bij nader onderzoek te zijn dé sjou
werman. C. GrootendloTst. Vermoede
lijk is hij in gezelschap van oe® am
der met een roeiboot uitgeweest tot
bij d'e spoorbrug. Op de®' terugweg
moet door dc® sterken noord-oostcm-
wind de boot zij,n omgjesftagen of door
eene motorboot zij®. overvaren. De
boot is omgeslagen en beiden geraak
te te water. De een heeft zwemmende
den w al bereikt, doch de ander heeft
zich aan d'e omgeslagen' boot vast-
gekneld en is van koude om^eko^n.
De politie beeft dé zaak im onder
zoek.
IN HET IJS IBBRLDMD.
Ondiaraks de koude en hot ongun
stig iwiedjer .z/eikïem fZalte>rd!aga\XNncl
omistreeka half 7 nog een twintigtal
botters dé haven vara Volendhm uat.
De motorboort Sophie, geladen met
mést, was in het grondijs vastgeraakt
en hulp was dringend' moodlig om het
vaartuig in die haivern te krijgen en
schip era bemanning' te redde®. De
boot har; va® Amsterdam naar Broe-
Iktenhaven koers gezet, dodh een de
feat aam de madh&mte was oorzaak, dat
Idle kap'i'tietin. Postimia van Bovenkars-
pol besloot dé haven van VoLemd&m
aante dom. Daartoe ware® de zeile®
i gélueadlion, maair het vaartuig kon
raiet meer l'oskomlen uit het grondijs.
De hulp van dfe stoere ^sobers
vxcid mei gunstig)?® uitslag bekroond.
Vel moeste® de pog-ingien telkens
worden herhaald en vorderde het
werik slechts uiterst langzaam^ doch
na 3 uren. in het ijs beMcmd' te zajn
gC'Weest, werd' dé Sophie d!e hdiveaï
binnengesleept. De knecht van die
boot bekwam door een val op het dek
eene hoofdlwomldi.
WON DERDOKTER S.
De Vleutensche-poLdercorr. van 't
Hbld. schrijft
Onze polder brengt allerlei dingen
voort, en allerlei beesten. Ook ver
schillende soorten van menschen.
Maar nog nOolt (heeft onze polder, imi
de paar duizend jaren van 'n bestaan',
'n dokter voortgebracht. Dat soortl
Van man betrekken we steeds vaml
buiten. Dat is werkelijk vreemd,
want we hebben allemaal, ti sterke
voorliefde voor de medische praktijk.
Dat is 'n soort liefhebberij, die we
overgeërfd hebben van onze voor
ouders uit lang vervlogen dagen,
toten we nog geen dokters in onzen
polder ineevoerd konden krijgen. W
moeste® in die dage® van olim ons
zelf of elkander bedokteren era nu
zijn we ©enigszins hereditair belast!
met d;e zucht onzen dokter concur
rentie aan te doen. Sommigen onder
ons hebben dat zóó erg, dat 4e wer
kelijk gelooven verstand vam genees
kunst te hebben. Dat zijn onze strij
kers. Vroeger was onze polder be
roemd om de menigte strijkers. Min
stens om het andere huis woonde er
een. Tegenwoordig zijn we er niet
meer in die mate van voorzien. We
gaan allemaal zonder uitzondering
naar onzen "dokter, als we wat on
aangenaams aan ons lichaam bespeu-
ren. Ik bedoel natuurlijk iets van
ernstigen aard1. Influenza bij voor
beeld of kcfc op onze maag. Vooral
loiopen we gauw naar den dokter
met onze maag. Dat ding hebben we
liefst goed in orde. Maar er zijn toch
nog genoeg- kwaaltjes, waar we onze
stikeme geneesmeesters bijhalen.
Kiespijn is er een van. 'n Dokter helpt
je daar ook wel af, maar we probee-
rera 't eerst, toch maar liever met strij
ken. Dokters zijn zoo hardbandigmet
'n kiespijnpatiënt. Ook is onze dokter
niet erg fel op kiespijn-menschen. Kie-
ze® trekken is net als boome® rooi
en, 'n apart vak. Je moet het iédere®
diag doen om d'r pleizier van te be
leven.
'n Strijker doet je nooit pijn. Hij
onderzoekt je niet eens. Hij betast jë
niet, béknijpt je niet, ondervraagt je
niet. Dat is 'm allemaal te min. Hij
zet alleen maar 'n ernstig gieziCht,
neeint z'n pet af, prevelt eai gaat weer
hoen. Natuurlijk drinkt ie eerst kof
fie bij je. Zonder koffie mislukt ge
loof ik iedere strij kkuur. Als ie dan
wég is, voel je nog wel pijn, maar je
bent genezen. De pijn verlaat je na
derhand wel vanzelf. Ben je nu erg
ongeduldig dan ga je den volgenden
dag toch naar de kliniek in Utrecht
om je graHs te laten trekken. Onze
diokter doet het ook wel voor niemen
dal, maar da/n moet je bepaald on
vermogend zij®. Hij kent ons alle
maal en daarom gaan wé toch ook
maar liever naar de kliniek.
Er 'zijn gee® gabrekkelijkheden
waar 'n strijker voor staat. In gehei
me kunst bevat het uTnversaal'middel,
voot de meest uitoenloopendo kwa
len. Doch de meesten hebben zich
gespecialiseerd. Je hebt kiespijnstrij
kers en strijkers voor brandwonden,
strijkers voor rheumatiek en ditë
voor verstuikingen. Ze weten niemen
dal van menschelijke of dierlijke ana
tomie. Doch dat is geen bezwaar. Ze
kunnen gerust maling hebben aan da
heele fysika, want ze"weten allemaal
met. geheimzinnige fijnere krachten,
d'ie 'n gewone dokter onmogelijk in
z'n apotheek .kan beware®. Daarom
zijn ze ook betrekkelijk onschuldig en
onschadelijk.
Doch we hebben ook nog Ongedi
plomeerde medicijnmannen. Die be
handelen ie als 'n dokter en maikera
medicamenten voor je klaar. Ze heb
ben natuurlijk ook al geen flauw be
grip hoe iemand er van binnen uit
kan ziien en dokteren er maar op los..
Ik 'heb er gekend in onzen polder, die
te dom ware® om alleen te loopen eri
toch kwamen de zieke merasohepl
overtel vandaan om zich door deze
fantasie-aesculapen te laten gene
zen. Ook kon je terecht bij deze
kwakzalvers als je 'n zieke geit had!
of 'n kalf dat overstuur was. MenscK
en dier werd door hem gelijkelijk
over één kam geschoren.
Gewoonlijk is deze geheime ge
neeskunde' mannelijk, doch er zijn'
ook wel vrouwen die 't te pakken heb
ben. Soms gebruiken die 'n ei van
Witten Donderdag. Zoo'n ei bederft
nooit en üiecft 1 worderd'adige .eigen
schappen. 't Is dus niet vreemd, dat
n gezwollen wan? of 'ra verstuikte
menschen voet of kooi op ooi er door in
orde gebracht kan worden.
Onze wonderdokters zijn zeer ge
heimzinnig waar het hun kunst be
treft. Ze willen je nooit zeggen van
wie ze 't -eleerd hebbe® en 'voor geen
geld vertéllen ze je hoe die hark aan
don steel zit. Ik denk, dat ze op hun
sterfbed hun meest bevoorrechte erf
genaam er mee gelukkig trachten te
make®. Uit je zelf kom je er nooit
acihter. Ik heb het geprobeerd, maan
't kwam steeds verkeerd' uit en m'n'
patiënten of slachtoffers voelden, ge
loof ik, grooter lust me zelf kiespijn'
te bezorgen of 'n blauw oog. Ik heb
't dan ook maar opgegeven.
Tegenwoordig komt de klad 'n beet
je in die wonderdokterij, doch 't zal
nog lang duren eer dé laaiste strij
ker uit den Vleutouschen poldeirverr
d'weuen is. 't Gaat bij ons erg lang
zaam en we houden nu eenmaal van!
'•n beetje wonderdadigheid. Orage dok
ter geneest 'n boel menschen, maan
hij doet het veel te gewoon, 't Beetrja
'hocus-pocus is in onzen polder toch'
wel gewild.
BANNELINGEN.
Te Rotterdam zijn 1300 Russen,
moest Israëlieten, uit Amerika terug-
gek/omen om weder naar Rusland te
rug to gaan. Allon klagen dat de toe
stand' iai Amerika van dien aartd is,
dat voor hein niets te vordiiiencra vait.
Ze worden -au het Mteasstation per
extra-trein naar Leipzig vervoerd -
EEN TURKSCH OORDEEL OVER
NEDERLAND.
De Tunksdhe gedelegeerde®, ter
Haagscfue conferentie zijn naar Con-
stantinope] töruggekcord, on nieuws
gierig hiun oordeel te vernemen over
ons land, had; dé correspondent vara
het Vadierlamjdi, een zijner vrienden,
een goed) beleende van een dier afge-
vaairdliigidleni, verzochit dézen éerais .te
imterviewe®
De Bey had vroeger reeds gereisd
en kertdte ee® deel va® Eutow maar
Naar het Duitsch van HANS HAYN.
85).
Was er dan heelemaal geen uitweg
voor hem? Ja, .er was er een
Maar daarvoor moest Arnold v. San
dra t een verklikker wordenDe
eene edelman moest den anderen ver
klikken En, wat nog veel erger
was, hij moest iemand bij heit geTecht
aangeven, die hem geld geleend had.
-- Neen, dat kon hij niet 1
En ten slotte was er .altijd nog een
ander middel om zichzelf van alle
i zorgen en ellende te bevrijden. Daar
(gmds aan den wand, bij de heirten-
geweien, hingen wapens genoeg
I Een vingerdruk, en dan was alle el
lende, hartstocht, al het denken en
I vertwijfelen voor altijd afgeloopen
Maar men sterft men gaat uit als
1 een kaars, die nooit weer wordt aan-
I gestoken. De stoel, waarop men
j zit, de hond, welks trouwen kop men
nu nog streelt, en het licht aan dien
hemel, waarnaar men, ook in zijn
grootste ellende, nog opkijken mag,
met de zekerheid, dat, waar nu grijze
regenwolken voorbij trekken, toch
eenmaal weer de zon haar gouden
stralen zal uitzenden dat alles,
alles verdwijnt dan, nien ziet en hoort
niets meer.
Het zweet parelde den jongen edel
man op het voorhoofd. Hij kwam
zichzelf voor als een terdoodveroor-
deeillde, en z'n hart bad smeékend om
genadeZijn levenslust, de jonge
kracht van zijn gezond lichaam kwam
heftig in opstand tegen de verschrik
kelijke gedachte, zoo ver van alles,
wat mooi en begeerlijk wals, zoo al
leen daar beneden in de zwarte aarde
te liggen, die nooit weer terug geeft,
wat zij eenmaal in haar koude armen
houdt.
Als hij, Arnold v. SancLrat, wilde
leven en niet als misdadiger eindi
gen, dan moesten de anderen er aan
igielooven Dat is eenanaal een
wet in de maatschappij de sterkste
ëet de zwakkere® op Én ®og was hij
de sterkste Vlug dus Vlug, vóór
hij onderlag én zelf het oradterspit
moest délven
Met vlugge bewegingen mlaakte v.
Sandrat zn'èh klaar om uit te gaan.
Hij nam een vigelante en reed naar
het hoofdbureau van politie.
HOOFDSTUK XXIV.
Nu, zei: Miguel dii Bteteainco
's avonds Itechend tot Arnold v. San
drat zii stonden bij het buffet e®
konden ongestoord spreken dus
hebt u tóch nog over de zaak nage
dacht, baron?
v. Sandrat schudde het hoofd'.
Dat niet, waarde heer, maar wij
zouden een andere overeenkom'st kun
nen sluiten. Zooals u Weet, heb iik
goede connecties, die zou ilk in dienst
vau de club kunnen gebruiken
De Spanjaard knikte toestemmend.
Als u niet anders wil maar
het heeft ^een doel andere dan heel
rijke menschen hier binnen te brén
gen U hèbt toóh ook dien mijn
heer Minderstedt hier leerem kerünen
Hij glimlachte minachtend.
Den pannenbakker vroeg v.
Sandrat.
Ja, dat is een onmogelijk indi
vidu Gisterenavond heeft hij
hier weer eerai paar duizend m'ark
verloren en toen heeft hij later een
aanval van razernij gekregen
Hij heeft met de vuisten op de tafel
geslagen, schreeuwde, dat wij allet-
rnaal schurken en bedriegers waren
en wilde zijn geld terug hebben, zijn
geld Alsof wij het helpen kun
nen, als hij verliest!. Wat gaat
dat ons aan Hij behoeft toch
niet te spelen Ndemand dwingt hem
er toe
En met het gemeene lachje, dat
zijn op zich zelf 'knap gelaat plotse
ling iets schurkachtigs gaf, ging de
Spanjaard voort.
In elk .geval is het verkeierd.
zulke elementen, die geen werkelijk
vermogen achter de hand hebban,
hier te brengen Wij hebben men
schen nioodig, die op één avond hun
tien te twintigduizend mark kUrara'en
Vterliezeh
Eu Minderstedt vroeg Sandrat,
zal hij het de club niet lastig mak
ken ik bedoel, dat hij naar de
politie loopt of een beriöht iin de
couranten plaatst?
Terwijl hij dat zeide, kwam irazijn
hart de hoop op, dat eera ander het
zelfde doen kon, wat hij dien middag
tegen de club op touw had geze/t. Hij
wist niet. waarom., maar dat zou een
soort van troost voor hem gewéésti
zijn
Maar de Spanjaard vernietigde die
hoop dadelijk weer.
Mijnheer Minderstedt? o®s
aangeven O neen, waardie ba
ron Dat is nog minder te wee-
zen, dan dat u zelf bijv. naar de po
litie zou loopen U zou daarmee
all«?on uw positie ite de maatschappij
vernietigen, maar de pannenbakker
zou dan misschien zelf voor goed en
goedkoop logies krijgen
Hij lacihte weer en, wekte, daardoor
groote afschuw bii v. Sandrat, die bij
het noemen van een aanklacht, van
zijn kant alle krachten had moeten
inspannen om den steeds wantrou
wenden Griek niets van zijn ge
moedsstemming te laten merken
O neen herhaalde de Span
jaard. van Ihem ihebben wij niet het
minst te vreezen
Maar., wat heeft hij dain gedaan?
vroeg Sandrat-, een belangstelling
toonend, die hij in zijn binnenste
heelemaal niet voelde.
Niet veel, alleen dezelfde villa
tweemaal \erparad, éen maal aan mij
en daarvoor ook al aan den agent
Roth, tot wien ik in de beste betrek
king sta Dat wordt, als bedrog
aangerekend en daarvoor krijgt men
gevangenisstraf
v. Sandrat- zweeg. Br was iets
eigenaardig humoristisch ite te beden
ken, hóe spoedig de Spaniaard zelf
den zegen van een moderne bioscihia-
viteg tot. zijn schade zou bemerken
Hij kon zeker een glimlach niet ge
heel onderdrukken, wrant di Baran-
co zei
Ja, het is grappig op te mer
ken, hoe dom deze menschen zich
aanstellen om ons de rniddelon voor
een aangenaam leven te verschaffen
Dat is zoo, zei Sandrat, bet is
mogelijk, dat er vandaag nog een
mijnheer komt, ee® Engelsch indus
trieel uit Calcutta. Hij Ls eefa
hartstochtelijk speler en rijker dara
alle anderen, die hier kouten
Een Mik vol argwaan uit de
van den booswicht trof v. Sandrat.
U heeft toch werkelijk goed naar
hem geïnformeerd, mijnheer v. San
drat
Zou ik hem anders hier introdu-
.ceeren? Wees izelf maar een
beetje voorzichtig en pluk hem niet
dadelijk den eersten keer zoo erg, dat
hij er genoeg va® Heeft zulke
visschen möet men langz-aam vain-
gen
O, wees daarover niet bezoigd
Heeft u hem het wachtwoord gezegd,
baron
Neen. dat kwam mij tie gewaagd
voor Later past hij toch niet
meer in onzen kring, .en dara ge^ft
het bezwaren hem weer buiten te
sluiten daarom Iheb ik hem ge
vraagd, eenvoudig zijn kaartje af té
geve®
Heel goed
De Spanjaard was nu blijkbaar vol
komen gerustgesteld.
Wees dan zoo vriendelijk uW
vriend zelf te ontvangen.
v. Sandrat knikte.
En hoe maakt het de markiezin?
O, zij was zooeven nog iaa den'
salon zei de Spanjaard, daar,
daar is zii al Wil u haar bet*
groetion f
hVrvrrlt
■vr»l«»d).
