BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
DsltozMÉrGmi
Natuurhistorische
Wandelingen
Het Hart.
FEUILLETON
25e Jaargacg
MAANDAG 17 FEBRUARI 1908
No. 7159
DE ZATERDAGAVOND
HAARLEM'S DAGBLAD KOST
$1.20 PER 3 MAANDEN
SF !0 CENT PER WEEK.
ADMtNl'sTRA'nE GROOTE HOUTSTRAAT 55.
DRUKKERIJ ZUIDER BUITENSPAARNE 6.
Rubriek voor Vrouwen
9é nieuwe modes te Parijs.
Modellen en weefsels.
Opgeknipte rokken. „Ro
bes princesse". Blouses
bij opgeknipte rokken.
De fpsoöte mode-ateliers zijn druk
in de weer, om de laatste hand te
leggen aan de nouveauté's voor het
komend seizoen. Een der eerste huizen
op dit gebied gunde mij aan vluchtig
kijkje in zijn salons, waar alles reeds
gèreed lag, onder belofte nog eeni -
.gen tijd te zullen wachten met het
bekend maken der nieuwe modes.
Lang zal het echter' niet meer dturen,
of de zorgvuldig geheim gehouden
scheppingen onzer mode-koningen
zullen 'gemeen goed zijn, want de sei
zoen» worden bijna jaarlijks ven.
vroegd. Zonder nu dan officleeleni
ti]d dei- seizoens-opening' te willen
vooruit ïoopen, wil ik mijnen Lezeres
sen dan totaal indruk medodeelen, die
de nouveauté's op nrij maakten.
In détails kan ik evenwel niet tre
den, deals om mijne belofte nilet te
breken, en daardoor een volgenden
keer mat te worden toegelaten, deels
omdat het mij niet mogelijk is ai wat
ik zag behoorlijk te memoriseetren,
het maken van notities is natuur
lijk verboden.
De mode onderging in haai' geheel
slechts wijzigingen, doch geen ingrij
pende veranderingen. De wandel-
rokken zijn voetvrij, de meer gaklee-
de slepend. Alen onderscheidt ver
schillende modellen, alstun^que-
rokken, opgeknipte robken, (robes
corselet), en „robes prinoesse". Ge
voerde rokken zijn geheel en al ver
bannen, doolt veel zorg wordt besteed
aar. dan snit en de garneering van
onderrokken in zijde en moirette. Het
essentieel e krakter van. de huidige
mede isschijnbare eenvoud, soepele
doch overvloedige plooien en daar
aan geëvenredigde weefsels. Vandaar
dai men tegenwoordig aan de weef
sels geheel andere edischen stelt dan
vroeger.
Eertijds molest een zijden stof zwaar
en stijf zijn, opdat de plooien van de
sleep als een pauwenstaart, zouden
uitstaan en op die manier het model
var den rok in al zijn détails zicht
baar werd Nu daarentegen moét al
les slap en dun zijn, schijnbaar zon
der vorm, een élégante onverschillig
heid, door nonohalanten overvloed
van massa's stof teweeg gebracht.
Hetzelfde geldt voor de tailles
vroeger waren de c or setten nauw in
de taille geregen, de tegenwoordige
laten de taille omgeregen en soepel.
Ze omsluiten daarentegen den buik
en de heupen-, terwijl de borst niet die
minste dirukking ondeiwindt.
De itailies, die mét ruime plooien
zijp ingericht, laten het corset nau
welijks raden, in plaatls van heit te
doen uitkomen. lEen toilet dat niet
aldus vervaardigd is, noemen We stijf
en ouderwetsch
Deze moderne toiletten, die als heit
ware can het figuur hangen, in
plantte van het nauwkeurig aan te
passen, hebben bij nadere beschou
wing een uiterst gesoigneerden snit
tot in de kleinste onderdeden en men
moet artiste in het modevak, zijn, oon
■hierin naar behoorem te slagen.
Mieer dan ooit zijn in de mode ver
schillende stijlen waar te nemen, zoo
dat men zich volgens eigen smaak
kan kleeden, mits de totaal indruk
van het toilet blijft, 'zooals we hier
boven aangaven.
Op welk tijdvak men zijn keuze ook
late vallen, die verkorte taille en af
hangende schouders behoorem. nog
altijd tot den groolsteru chic. De op
geknipte rokken en princ esse-r obës
verlengen het figuur, van voren mar
keeren zij het „droit devnnt", datf
hoewei min of meer gewijzigd, nog
steeds in de nieuwe Fransche corset-
ten gehandhaafd blijftde tailles
ïoopen onder den arm een weinig op,
IN HAARLEM'S DAGBLAD ZUN
ADVERTENTIËN DOELTREFFEND
ONZE ANNONCES
WORDEN OPGEMERKT
en worden in den rug betelist boven
de ceintuur aangegeven.
Voor slanke tailles wordt de lijn
der robes princesse ter hoogte van dé
•knieën verbroken door heit aanbren
gen van een bneeden band of biais,
die liefst gesoutocheerd moet zijn op
een afstekende stof. Zoo zag ik, om
ie te te noemen, een prachtige robe
va® blaiuw groene, éolienne. gegar
neerd niet een gesoutaoheerdion band
von lalken, dat zoo precies in dezelf
de kleur was, dioit nietn het versclrl
van materiaal sleclits dooi' die scho-
Ikctriing kon waarnemen. Voor korte
figuren brengt men dealen band on
deraan dien rok aan, docih steeds van
zwaardere Stof. De banden zijn niét
alleen eenie caprice der mode, doch
heljbem inderdaad hun practisch nut-,
daar 00 de al te soepele wieefsels
mooier doen vallen en teveits beletten
bij elke beweging op te waaien.
Bij de opgeknipte rokken draagt
men n,n den regel blouses van een an
der weefsel en somtijds ook in ee®
ardere kleur, donkerder of lichter
dan die rok. Men brengt deze blouses
in moutisedine de soie, tule, kant of
utterst dunne zijde; over het alge
meen worden deze blouses niet strak
in den nok getrokken diooh een weinig
overblausend gedragen. Bretelles en
banden van gesoutacheerde stof, of
wel breede tressen en galons, omge
ven den -inzet, bedekken het armgat
en verlengen de schouderlijn ze vor
men een vestje en gameeren de épau
letten, kortom,, ze dienen tot garnee-
r'ng en markeeren het bedoelde mo
del
De gesoutacheerde galons worden
zoowel machinaal als met de handi
vervaardigd en wel op zijde, laken,
tule en kant. Zwart gesoutacheerde
tul-o wordt op witte mousseline blou-
verwerkt en brengt een aller
liefst effect teweeg. Over het alge
meen worden de rokken sober, doch
de tailles daarentegen druk gegar
neerd.
MARIE VAN AMSTEL.
IN EN OM HAARLEM
CC III.
Langzaam, maar zeker gaan we
Viootrruit, gaan we die ontwakende
lente tegemoet. Wed zal de winter nog
maar soodn eens geen afstand' idoen,
wel zaf er buiten in de natuuir nog
wed een£ gestreden worden, maan" ze
ker is het, we wiinnen eiken dag.
Overal: in tooseti en veddl, in Ihotf en
haag, overal vertoonen -zich reedis dé
onmiskenbare teekenen van het be
gin dier wedergiebooTte van de ma
tuur.
De dagen- worden langer; elloen-och
tend merken we dat en vooral zullen
we diat gemakkelijk bunnen constaitee-
renj, ads we een(s even terugdenken
eearige weken maar, dat is voldoen
de.
't Is nu. gelukkig niet meer tot acht
uur donker 's morgens, reeds voor ze
ven begint het te diagen, en zijn.
we dien dag niet het opstaan nog
steeds voor, nog een goede maand zul
len we vol bunnen houden, maar dan
wordt hij ons waarlijk toch te matd-
neus.
En dies avonds. Langer blijft de
dag, en trager komt de nacht. Geen
Sprake er meer van, dat het om Vier
uur reeds donker is. Mogen de win
teravonden met bunsthoM en warm
te niet weinig bijdragen tot gezellig
heid, ze zajn toch ook wed weer wat
te lang, ze beginnen te vroeg. Beter
vfordt dat, we zien dat eiken dag.
En overdag, als het zonnetje zoo
heerlijk over de velden schijnt, de
levendigste groene kleuren terugroept,
eerst bij het winterkoren, dan in de
weiden, dan in boom en struik; neen,
zie dan twijfelen we niet meer, dan
wordt de verwachting zekerheid en
Ihet zal niet lang meer duren of we
zoen hier en daar een ontwaken, een
terugkeer. Dat maakt gezonde men-
scihen opgeruimd en vroolijb, en
waarom dan niet zieken? Van aiit de
K)i eikenka-mens zien ze, voelen ze, diat
het beter wordt.
En de opgewekte geest helpt mede
liet lichaam te herstellen.
Komt, meuschen, op naar bui/ten!
Vooruit, ontlviiedt zoo gauw ge burnt,
•zoodira uw werkzaamheden het toela-
Jaten, uw woning. Geniet volop van
do frischiheid-, de fleurigheid dtie aver
al terugkeert. Zorgt dan eens, dat ge
d'ie wonderlijke verandlerdn-g ïnede
doormaakt, zelf aanschouwt-. Wandelt
langs de Brouwersvaart naar Over-
veen; ziet hoe- onder den doornenheg,
vooral aan de binnenzijde, meer ver
warmd door het (middagzo-mietje reeds
het klerne{ eenjarige beemdgras bloeit,
<Lw.z. de bloempjes ontplooit, meel
draden en stampers naar buiten
brengt, om na. de hulp van den voor-
aaarsv'nd de vruchtjes te rijpen en
weer uit te strooien, en den kweeker
voor* den zooveelsteu keer duidelijk te
maken, dat onkruid niet uit te roeien
as. Een even groot kruis is het kruijs-
ksuid' en zoo waar, ge zult ook diat
bunnen waarnemen, ook nu reeds in
bloei, 't is ook een onkruid, een waar
zaadonkruid, dat maar voortdurend
zich vermenigvuldigt. Een ander on
kruid, ook al haast zoo ver, het ster
renvuur, zult ge daar ook kunnen
zien, en zijn de vorige ook al niet op
vallend schoon en hebben ze, als be-
hoorend tot de grassen en tot de
composieten, wéinig moois om te too-
nen, dit sterrenvuur heeft waariijk
reeds mooie witte Sterretjes, kleine
bloempjes met duidelijk de kenmer
ken der muur ach t'igen., alles 5 talfig.
u-iL dan^ult gélcuniien fiennis ma£êri
met het ikleine hoefblad, voor Haa/r-
lemsche kweekers nu lang zoo'n last
post nieit als de vorige.
En toch moet deze plant mede tot
de lastigste onkruiden gerekend) wor
den, vooral' op kleiachtig bouwland,
waar de plant zich door die wortel
stokken ook al niet uit te roeien
-toont. Maar dé natuurhïstoricus let op
die planten uit een geheel ander oog
punt dan de landbouwer. En diit klei
ne hoefblad! is wel' eens een tochtje
waard.
Even hét Noorder-Buitenspaame op
tot voorbij do laatste huizen, limbs af
en daar vindlt ge bij dé vleet dé laat
ste resten van de afgestorven bladen,
die de plaats aangeven, waar dteee
planten eenmaal rijkelijk bloeiden,
het vorige voorjaar, en de bloei opge
volgd! werd door de groote niervoir-
m%e bladeren.
Die bladéren verzamelden maag
voedsel, bereidden maar zetmeel en
korreltje voor korreltje werd dat om
gezet tot suiker, weggevoerd door de
bladstelen en weer vastgelegd in den
witten wortelstok, die in het najaar
reeds bezet werd met tal van knop
pen, bloemknoppen. Ondanks den win
er bleven ze doarzwellen en nu wach
ter bleven ze doorzwellen en nu wadh-
om geheel boven, den grond te komen
en door den leek aangezien te wor
den voor de eerste paardenbloemen.
Neem eenigie van cCie wortelstokken
mede en plant ze thuis in den tuin,
of zet ze in een potje en ge zult zien,
hoe spoedig ze zich verlengen, zelfs
binnen 14 dagen kunt gij ze in bloei
hebben.
En alle dagen loopt ge in de stad
langs de straten <1 eiepen of olmen
voorbij., en vraagt het u zelf eens af,
of ge .wel op dat zwellen der bloem
knoppen let. Zoo niet, geeft u dan
eens enkele -keeren de moeite en ge
zult zien, dat die ruimschoots be*
loo rid wordt Zijn ze hier en daar be
zig te snoeien, welnu, enkele takjes
medegenomen en thuis in water ge
zet, zullen u doen zien, 'hoe gjeHeade-
iij'k alles gaat, hoe mooi alles zilt op
gesloten binnen de kleine bootvormige
schubben.
Eien volgende week willen we de
zangers eens een beurt geven, want
de spreeuwen sjirpen en fluiiten in de
toppen der Canadeesche popels abhter
mijn huis reeds weer zoo, als wilden
ook zij de> wedergeboorte der natuur
verkondigen.
J. STURING.
VRAGEN® US.
Aan mej. H. te H. Ik zou u toch
raden in uw tuin maar weer graszo
den te laten leggen; het zaaien van
graszaad heeft in veel gevallen wel
wat voor, maar daarbij is wat meer
lacht wel gewensdht. Ook zpJt u de
randen, kunnen laten maken van het
bekende porceleinbloempje, of anders
van lieve vrouwenbedstroo enz.
Aan den Heer K. te Z. Het laten
kiemen van pootaardappels gesahiedt
in ondiepe houten bakjes, waar men
de aardappels met de grootste oogen
naar boven in één laag inlegt. Benigs
zins warm geplaatst en den eersten-
tijd in den donker zullen ze spoedig
uitloope®.
Do spruiten moeten daarna in 't licht
komen, om ze wat sterker te maken,
en dan gaan ze eindelijk dén grond
in. 't Spreekt van zelf, dat dat poten
J, STURING.
BENE GEBEURTENIS UIT HET
LEVEN AAN EEN BADPLAATS.
(Naar het Dui fcsch).
Dat was eene heerlijke opfrisschimg!
Met volle teugen ademde hij. de zee
lucht in em lietden morgenwind! om
aijn ongedekt hoofd spelen. Met ver
rukking aanschouwde hij de oneindi-
ge watervlakte, die schitterde in het
béid ére zonnelicht. Hij; voelde niets
-meer van. de vermoeienis van den
zwanen arbeid der laatste weken; hier
zou hij gezond worden naar lichaam
en geest. En opgeruimd liep hij vier
der langs bet mooie strand.
Eensklaps hoordé hij een stem;
dicht bij hem, door het water oui-.
spoeld, zag haj een badstoel, waaruit
zich een slanke gestalte ophief.
„Goedén morgen, dokter, klonk bet
hem tegemoet. U behoeft niet zóó ver
rast te rijn; reeds lang had ik u vatn
uit mijn strandstoel aan zien komen.
Er» werkelijk eou ik u hébben laten
ïoopen, wanneer ik niet bang geweest
was. dat u natte voeten zou krijgen
en ik nu toch éénmaal hier was om
u daarvoor te waarsohuiwen!
Inderdaad, lieve jonkvrouw, ben
ik niet weinig verrast u bier te zien!
Niet waar, u meende, dat ik in
Zwitserland was, zooals aanvankelijk
mijn plan was. Doch op het laatste
o ogenblik is dit afgesprongen en ben
ik met mijn moedertje hieiheen ge
trokken. En ook u schijnt van ge
dachten veranderd te zijn.
Pardon, ik had me nog niet be
paald uitgesproken.
O, ik dacht, dat u ook eerst naar
Zwitserland zou gaan, antwoordde ze
ondeugend lachend.
Het doet me -waarlijk genoegen,
merkte de doktér op, dat u zooveel be
lang stelt in mijn plannen. Maar laat
on(s bier niet zoo lang blijven staan.
Het is toch veel prettiger om te gaan
ritten en een beetje met elkander te
keuvelen,"
Hij nam in een strandstoel tegen
over haar plaats, en beschouwde baar
heerlijke 'gestalte met schitterende oio
gen. Veel kon hij niet zeggen. (Hij
hoorde slechts de bruischende melo
die der golven, het lichte ruischen Van
haar zijden japon, en met welbehagen
genoot hij de geur der jasmijn, die
haar omgaf. Hij had haar wed willen
ontvluchten zij, die hem een gehee-
len winter had aangetrokken, als het
ware tot een slaaf had gemaakt,
Groote liefde voelde hij voor haar,
die hem door betoonde belangstelling
zoo dikwijls reeds tot het toppunt van
zajn geluk had- gebracht, om dan
.wanneer hij haar van zijne liefde
sprak plotseling geheel te veran
deren, en hem uit te lachen, terwijl
zij hem met haar anders zoo mooie
schitterende oogen aanzag met een
blik, die de woorden- op zijn. lippen
deed wegsterven. Den gansahen win
ter hadden die kwellingen geduurd,
slaaplooze nachten en zware beroeps
arbeid hadden zijne gezondheid ge
knakt, en hij achtte het werkelijk een
gelukkige schikking van het noodlot,
van haar bevrijd te worden. Hij wilde
zich als een man gedragen en zoo
flink mogelijk eene verwijdering dra
gen.
Zij scheen te vermoeden, wat In
hem omging; zij gevoelde mede
doen Margarefiha Lassen was een kind
van de wereld, dat voor nóg zooveel
niet r-eedS zóó jong (haar vrijheid en
het haar zorgloos toelachende leven
prijsgeven wilde. Er moest om haar
gestreden worden, als om Helena! En
een weimig tegenspartelen zou tot
nog meer kracht aanzetten om haar
te veroveren. Dat vond ze wel aardifc.
Haar medelijden vervloog dan ook
snel; en zij besloot met den dokter
nog wat te spelen, wel wetende dat zij
hem aan kon.
Waarom kijkt u zoo treurig? Prijkt
u niet liever het toeval, dat ons te
zanten bracht?"
Hij wilde een" beleefd, ontwijkend
antwoord; geven, doch' haar schalk-
sdhe blik zette zijn hart weder iin vlam
Haar lippen openden zich en zachtjes
fluisterde zij.
En wanneer het misschien nu
eens geen toe va* was?..
Daarop was hij opgesprongen, had
haar beide handen gegrepen en kniel
de voor haar neder.
Margaretha! kwam het beo-end
van zijne lippen. Toe speel nu niet
langer met mij; zeg nu eens een goed
en eerlijk woord!
Zijn oogen zochten in de hare een
antwoord te lezen.
Zijn sterk lichaam schokte en beef
de van ingehouden leed. Heete tranen
liepen over zijn ernstig, manlijk ge
richt.
Zij daarentegen zag op hem neer,
bevredigd, een spotlach om de lippen.
Zij had weder overwonnen, en in
plaats vam te antwoorden, trok zij
haar handen uit de zijne, wierp haar
hoofd achterover, en lachte, tochtje
can hem zoolang, totdat de tracé»
haar in <Le oogen sprongen.
Zoo, onbestendige, zal ik u betoe
nen! Om mij te ontvluchten, kwam u
hierheen, en nu ge me plotseling hóe#
Biet, denkt ge zeker dat ik op alle»
maar weer ja en amen zeg?"
Hij was opgesprongen.
Spot niet verder, Margaretha; uk
verdraag het niet langer. Dit uur ver
een igt of scheidit ons voor altijd! Ik
wil niet langer de speelbal zijn va*
uiwe grillen!
Nu stuif je weer op, antwoordde
zij. Kunnen wij wel vijf minuten bij
elkander zijn-, zonder ons boog ie ma
ken? Heb toch' geduid met me. One»
een poosje..!!
Ja, düe troost ken ik reeds, ant
woordde hij droevig en wend-de rich
van haar af. Hij zocht zijn overepaaa-
ning weer meester te worden, en rij
mocht mdet zien, (hoe hij te moede wa*
en hoeveel hdj leed.
Nu Scheen 't bij MargareiJha ook
ernst te worden. Ze zag wel in, dat
aij thans te ver gegaan was. In plot
selinge verlegenheid rammelde zij aan
haren armband, opende het kleine
slot en sloot hét weer, waardoor een
klein voorwerp op den grondl vieli. Eij
bukte zich sneL
Ach, mijn- Kleine Hart ie gevallen,
dokter, wilt ge het helpen zoeken!"
„Uw Hart!" stamelde hij, bukte
zich en raapte "n glinsterend kristal
len hart op, dat aan een gouden rin
getje aan haar ketting bevestigd was
geweest, en toonde bet haar.
Wilt ge het hebben? vroeg tij.
Ter hertnnering aan dit uur.?
En -weder kwam hdj geheel ondier
haar bekoring.
Een warme kus drukte hij haar cf>
de hand en behoedzaam stak hij bet
kleinood in zijn zak
Zij merkte wel op en voelde hoe bij
had opgenomen.
Ontevreden daarover beet aij zich op
de lippen, stond op en hernam:
De morgenlucht heeft mij zeer
vermoeid; 't d® nu tijd- om huiswaaxt»
te gaan'. Ook wadhit mijn moedertje
bepaald op mij imiet eten."
Langzaam wandelden zij nu langs
de dluinen, Mam hert. Kiurtnau® 'weer
klonk de m orgenrouziék- Bewonderen
de blikken- volgden- (het tweetal»
Marganertiha bemerkte het met groo
te vreugde.
De tman aan haar zijde was haror
waardig. Waarom diat nog langer te
ontkennen? Het was nu -wel de tijd oan
haar levensscheepje uit de brandend»
banen in een stiller vaarwater -te bren
gen! Zij gaf daarom den verwonder
den dakter bij het afscheid nemen een
warmen handdruk, en sprak met hem
af, aan de middagtafel gezamenlijk te
dineearen.
Mevr. Lassen, door haar dochter ge
woonlijk „oudje" genoemd, ontVfe^g
het jonge meisje met angstige vragen
over haar lang uitblijven. Zij verteld»
van hare ontmoeting met dokter Os
wald Froben en Mevr. Lassen zuchtte:
Plaag toch dien, armen jongen
niet'voortdurend; het zal je werkelijk
tot schade worden, waarschuwde zij.
Pal oudje, nu niet te voorbarig,
henram de dóchter, ik ben niet zon
der reden "hierheen gegaan, want van
zijn buurman vernam ik toevallig van
zijn voornemen om deze badplaats te
gaan bezoek en.
Ik zal al mijne kennissen eens
lekker -beetnemen, en tegen den herfst
Naasr het Duitsdh,
Trevor schreef
lieve Leonie
,,Een gewichtige
„roept mij naar de stad. Het spijt mij
„oprecht zoo spoedig afscheid van u
„allen 1» moeten nemen. Breng mijn
„excuses ook aan oom en Sylvia over
.,8ti wees zelf toegeeflijk v-oor
MJe toegenegen neef
„GOTTFRIED."
Weeir in Londen aanigekomJesn reed
Tr&vor dadelijk naar die ShadradB-
straat, maar hoe vroeg hij ook Kwam,
Dr. Rolling was twee uur geleden ai
IxHigegaaJL
Ik moet den dokter spreken, zei
Wj tot ae huishoudster. Weet u mis
schien, wwur ii hem wsdto tam!
Neen maar gewoonlijk komt rn]
tusschen vijf en res uur fhuis.
Ik sal tot vijf uur op hem wam-
leö, en als hij dan niet hier is. een
briefje voot hem achterlaten, zei hij,
terwijl hiï naar dé
den arts toeging.
Na twee uur ongeveer, die TrevoT
eindeloos lang. toeschenen, verscheen
Dr. Rollins'.
Jij hier, Gottfried? Ik daöht dat
je ergens in de -Noordpool zoudt zit
ten.
Neen zoo ver weg was ik n'et.
alleen maar bij mijn oom itn> Huni -
shire. Ik "had gelegenheid barones v.
Vering te leeren kennen én van haar
allerlei dingen over Vandlel'eur be we
ten te komien, wat ook jou zaïl interes-
seeren. Kuil) ie mij m/L'sscto'en ook
zeggen,..wat er met dien verwilder
de® vent rebeurd ils, die eens daar
ginds in onze blokhut verscheen
of Ihij nog leeft o-f 'al dood? ia Hemel,
Julius, wat scheelt je, waarom kijk
je mij zoo verwezen aan
Ik ben door de warmte en het
vele werk uitgeput van vermoeid
heid. Wat gaat jou die avonturier uit
bert, Rotsgebergte aan
Meer dan je vermoedt De schurk'
die je zuster gehuwd heeft, en die
Zijn een en dezelfde persoon!
riep Dr. Rolling driftig. Ik vermoed
de het daarginds in het woud al, toen
ik het gezicht van dien man bekeek,
terwijl het door dë schelle houtvlam-
men beschenen werd. De alleronaan
genaamste gestalte van dat hatelijk
individu vervolgde mij sinde dien
tijd voortdurend. Vergis ik mij niet
fc hij het
Jai, je hebt gelijk
Weet je 't zeker?
Ik heb een onweerlegbaar bewijs
er voor. Barones v. Vering liet mij
het portoet zien van "dien man, die je
zuster bedroog, en bet gezicht op die
photograf-e is dat van den avontu
rier, dien- wij in onze hut in de bin-
neniwouden huisvesting gaven.
Van alles, wat er gebeuren kan,
hield ik dat voor te onwaarschijnlijk,
te phafntastisch om er aa!n té geloo-
t«C.
Je hebt mijn vraag nog al-tijd
niet beantwoord, Julius. Is er, ter
wijl ik met hooge koorts in die blut
lag en niet wist, wat' er om mij 'heen
gebeurde, niets voorgevallen, wat
eein licht zou kunnen -werpen o-p hét
lort yan. onzen braven Indiaan' en
dien vreemdeling? Zij waren samen
weggegaan om den rechten weg te
zoeken» Zijn zij niet teruggekomen
De Indiaan niet, antwoordde Dr.
Rolling somber. Nu zou ik jou een
vraag willen doen Heeft onze vriend
Dagobert Holm je nooit iets van dat
individu verteld, toen ik van mijn
kant zie kte bed lag
Nooit. Maar had hij dan iets te
vertellen
Ja, al« hij Jou had willen open
baren. dat ik, dien je zoo argeloos
vertrouwt, een moordenaar ben.
Ben ie gek, Julius
Neen Gottfried. Ik heb hei af
schuwelijke geheim tot nu toe voor
je verzwegen, omdat ik je vroolijke
levensopvatting daarmee niet wiïdje
belasten, maar nu ben ik wel ge
dwongen het je te bekemten. Wat ik
op dal oogen blik deed, was geen mis
daad met voorbedachten rade, maar
het scheen mij een eistóh der recht
vaardigheid. Ik -handelde uit nood
weer.
Heb iij dus daarginds in!
Amerika een mónjsch gedood
Ja, Gottfried, den mah, dlie 't le
ven van mijn zustfer rampzalig heeft
De schurk is dus diood, en jij'
hebt het vonnis aan hlem voltrokken
Juist» En als ooit een memsch
verdiende door de hand van een
modemensch te sterven, dan was hij
't. Laat 'k je in 't kort de huivering
wekkende geschiedenis vertellen.
In weinig woorden, maar volko
men naar waarheid, vertelde hij van
die nachtelijke scène in het woud,
van de poein-g van den moordenaar,
om in de hut door te dringen en hoe
hij hem toen door een schot had ge
troffen.
Op dat verschrikkelijk mdment
hehëerschte mij vóór alles alleen de
ze gedachte, ging Dr. Rolling met
bevende stem voort, dat de moorde
naar. d'ie onzen trouwen Indiaan in
nood en cevaar tersluiks van het
leven had beroofd, niet zooals hij
mij had willen doen geloovejn uit
wOnhopigen 'honger tot die daad ge
dreven maar om dien trouwen die
naar het hem toevertrouwde geld' te
ontstelen, dat hij jou in je hulploo-
zén toestand niet mocht naderen. Ik
had hem gewaarschuwd en gedreigd
als hij het ooit waagde onzen drem
pel te overschrijden, dat ik hem dan
als een hond zou neerschieten. En ik
hield woord.
Weet ie zeker, dOt je hom doode-
lijk getroffen hebt?
Zelfs al was de wolnd niet on
middellijk doodelijk, dan móet. hij eT
toch goedig aan gestorven zijn.
Wat ik hlet laatst van hem zag was,
dat zijn vuist, die hij om de venster
stijlen gelegd' had, losliet, het laat
ste, -w-at ik hoorde, was, dat hij met
een pijnliik gehuil neerstortte. Toen-
hegaven mijn zinnen mij en ik riet
in onmacht. Dat ik toen hersenvlies
ontsteking kreeg en latng tusschen
leven en dood zweefde, is je bekend.
Toen ik weer tot bewustzijn kwam,
kon ik mij eerst niets herinmeren.
Langzamerhand kwam de herinne
ring aan die gebeurtenis in het woud
weer op uit de verwarde voorstellin
gen, die mijn z'el doorkruisten.
Zou ie den man vermoord heb
ben, als ie geweten had-t, welke rol
hij in het leven van je zuster had ge
speeld
In eerlijken strijd, buiten
kwestie
Jij waart het werktuig detVoor-
zLenigheid. Julius, in jouw* plaats zou
ik precies zoo gehandeld hebben als
jij. De hoofdzaak is, dat hij niet meer
leeft, en je zuster vrij is
Dr. Rolling kromp huiverend in
een.
Watriep hij, wil je Hamna ver
tellen, dat haar man' dóór mijn hand
dien dood- vond, wil je mijn afschuwe
lijk geheim verraden?
Sta mij ten minste toe haar te
vertellen, dat liij nieit meer leeft), ejni
dat zij hem dus hier op aarde niet
-meer ontmoeten kan.
Zonder bewijzen zal dtie verzeke
ring haar wel niet voldoende rijn.
Vergis ik mij daarin en stemt zij
toe je vrouw te worden-, dan wenscfo
ik je van harte geluk.
Trevor verbet zijn vriend' met het
plan met den eersten den besten trei*
weer naar Gilford te gaan.
(Wordt vervolgd).
