BIJBLAD VAN HAARLEMS DAGBLAD
I
krsrSs
H.20 FEB 3 MAANDEN
®F 10 SENT PER WEEK.
flbriek voor Vronwea
Natuurhistorische
Wandelingen
,A.iV^™.a®SS5!*''p®a it-.-a-
Leven eo Leeren.
FEUILLETON
liZHÈfMl
25o Jaargang
MAANDAG 9 MAART 1908
No. 747:
DE ZATERDAGAVOND
HAARLEM'S DAGBLAD KOST
ADMINKSTRATiE QROOTE HOUTSTRAAT 55.
DRUKKERIJ ZUIDER BUITENSPAARNE 6.
IN HAARLEM'S DAGBLAD ZUN
ADVERTENTIÈN DOELTREFFEND.
ONZE ANNONCES
WORDEN OPGEMERKT.
ren, met werkelijke® moed wordt het
nest 'bewaakt en verdedigd. Nog er
ger wordt dat, als er jongen zijn,
dan dient er gewaakt te worden, en
tevens moeten de steeds hongerige
magen worden gevuld.
En als de kiemen hun krachten be--
ginnen te voelenals ze weten, dat
kinderen steeds ventro-eftiedt en in allies
bun zin geeft; slechts kortzichtige
mensohen kunnen daarin, bevredi
ging vinden. De verstandige ziet ver-
mjsi' aiAAiTiiiN vain Ki:NU,-niur;x\. der, ein deinst er niet voor terug om
I foor Je huis vrouw, de „moeder der kind ook voor de toefkomst geluk-
leren", aan vlie een groqt gedeelte i 'tc maken, al moet hij het tijdelijk
■c den dag die leiding en bet toe- 6011 Paar onaangename uren berok-
r tt ovei' (haar P .roost is toever-kenen. tiet is niet geheel en. al ten ze vlerken hebben, dan loope®. ze wel
pi uwd, is het van groot belang, zich onrechte, wanneer mem dergelijke eens gevaar uit het nest te vallen tot
?nschafp te geven van het doel en zwakke moeders een zekere traag- gxooten schrik voor do ouders na-
juiste toepassing der straffen, heid, e>en zeke regoïsme verwijt; zij be tuurlijk, die dan haast je, rep je den
k slechts "wcixiiigeii- verstaan liet, hennen zelve, dat zij de. kinderen niet. rand van het nest hooger optrekken
irbij toorn en eigen gewaarwor- j p&affem omdat haar dit leed doet; °°k si weer slechts tijdelijk, want
gen te beheer.scbenMen kan de^-u'5 ,om zicbzelven leied te besparen, door liet krachtige vleeschvoedsel
:e beschaAdng der ouders afmeten1 hea-edden zij diem kleinen- veel leed in kiflcyaiisohen, hagedissen, slangen.,
ji' de wijze, waarop zij hunn'e. kin- de toekomst. En als de wrange vruoh- muizen en ook wel eens insecten
im wegens öe® begane fout ter. |^en van die moederlijke opvoeding gjroeie®, ze flink aan en beginnen
autvvoording roepen. De :&ene g,e- z\°h openbaren hoort men d,e hoop j 'spoedig te vliegen,
kt hierbij in wotedJe, vergeet zich j uitspreken, dat dit wieil beter zal wor- J t 'sAwomdis keenten ze dan nog wel op
'e dikwerf en straft dan op eieneden .als heit kind naar school gaat. hdt. niest fierug, -maar spoedig tegen
ie, die afkeuring verdient; de an- Men bedenke dat heit omuncugelijik iis,!'*^ stad» van Juli reeds, worden ze
a. waagt het niet de lieve kleine te 0,P school alle fouten,, in het 'karakter 1 aurostiig, de lust tot trelklcen looant
itigenals is het. ook hoog noo- van bedorven lievelingen ontstaan, j hovien, ze vore enige® ziiich meer een
geheel weer uit te roeden en .al-s men meer °m éindelijk iniog een® het zoo-
ij de opvoeding (vlam! het kind is zich maar eein flauwte voorstelling genaamde ooievaarsgcridht Ui hou-
iffen noodzakelijk, want als men maakt van al het leed' dat zuilken den, dooT namelijk op echt Spar-
voor barbaarsch houdt, dli'e toeslecht opgevoede kinderen te wachten taansche wij,ze alle oude on zieke vlo- j
lassen, dan zou inien moeten aan- i staak don zullen velen voorzeker dit 3®*s te Verdrijven., te do ode® zelfs.
tón', datt do kinderen van hunneonderwerp moer ter harte nemen. Ten
igste jeugd af need's zoozeer ont- 1 slotte nog dit: voordat men tot 9traf-
keld zijn, -dat hun verstand al - i®11 overgaat, moet men eerst waar-
re handelingen boheerscht. Zulkeschuwen of vermanen, men kan aan-
panden: bestaan echter niet eens
volwassenen, laat staan bij kin-
ia
Pij moeten het kind de allereerste
ndbeglnselen inprenten, en het
eed e®. kwaad leere® kennen dit
irawaarlijk anders te dom, dan
>r het goede te beloooien en het
Dan verheffen zo zich onder vroolijk
geklepper in de lucht en zijn reeds
eeiiige dagen later in 't 'hartje van
Afrika gearriveerd.
Nqg meer, of liever
neme®, dat de daad zonder kennis _.^D
de® onderscheids is geschied en bet is de betrekking tusschen de zwaluw
zou dan niet goed wezen om de kin-1 ©u den inenscb. Eet liet dier nu wel
deren al dadelijk te straffen. Maar] niet uit onze hand, bang is het in *t
zocdra "het in de bedoelde gevallen1 geheel niet. zoowel de huis-, als de
over .recht en onrecht kan oordeeJen bóeren-zwaluw. Vragen die cmzesym-
en zich een tweede maal aan hetzelf- pathie, die kunstige metselaars; die
- ..de euvefl schuldig maakt, mag de van klei-en leem met haartjes er
ade le straffe®. Wij kunnen niet straf niet uitblijven en is het verkeerd door een nest maken, zooals de beste
amgien, dat het kind zich Van al dan nog langdradige boetpredikaties metselaar dat niet verbeteren kan. En
"b handelingen dadelijk behoorlijk te houden, die de zaak veeteer duis-1 wanneer komen die? Wel haast em
rnschapgieeft, en daarom is het ter on ingewikkeld dan. besirniinpliik. nn«rr .maanden later dan de ooievaar
om ze te zié®. Ook Schoten e® Sant
poort niet '6e vergeten. En ik geloof
zelfs, dat er in dm Hout veel me. r
vogels voorkomen, dan menigeen ver
moedt.
Een volgende maal, geachte lezers
en lezeressen, zullen we ems sanion
de achterdeur uitstappen om met tu
rende blikkeu eens te zien, of er in
de® tuin ook al wat op te merkc®
valt.
J. STURING
VRAGENBUS
Aan den heer v. B., te H. Wceu-
wm zijn planten Vooral van kool-
soortm en salade, die in het najaar
gezaaid, dm avin ter overblijven e® het
A'olgende voorjaar uitgeplant, spoedig
g-roeien en na .de kas- of buikculturem
onze 'eerste groenten gev-etn- van dan
•koude® grond.
Aan- Mevr. A., te H. Do door U
bedoelde haugolant heet tnadescant'a
m Iaat zich van stek zeer gemakke
lijk vermenigvuldigen. Het beste doet
U, nog eetingen tijd. te wachten, en
da® op de markt of van den bloemist
een paar patjes te koop.en en die don
zelf verder te vennenigv uldiigen
J. STURING.
dzakelijk, dat het onmiddellijk
r een» bestraffing 'het laakbare
tern of andier e handelwijze leert
wep£en, te meer diaar biet nog niet
denkt .en niet voor een lang
betoog vatbaar is.
at aantal straffeai is legi'a e® de
te keufze is voor ieder, die een
did opvoedt, de moeielijkste; naar
rt-rF0® -a-o*» ai» Momcx
_jt me® tot het een of onder zijn
ïclit nieaneu.
opvoeding begint reeds van de
de levensmaand van het Mud ai;
eerst
tier on ingewikkeld dan begrijpelijk
voor het kind maken.
MARIE VAN AMSTEL.
paar maanden later dan do ooievaar j
,en 'ik weet me uiilt mijne jeugd' nog
zeer .goed te herinneren, hoe wij ons
er op beroemde® de eerste zwaluw
igiefflj/m Itle hebben. Ze blijven, ook lan
ger 't wondt baaist October, voor ze
ons gaan verlaten. En ook da® weer
een vereeniglen, hier op bepaalde da
ken, daar meer op telegraafdraden,
geweld. 'Er zijn ®og zeker heel wat
zake® te regeliem-, misschim appèl ge-
De tijd vliegt snel vo'orbij on meihemden, en, weg zijn ze Waar gaan
den tijid de jaarlijks terugkeerende ze heen'? Naar 't baadje van Soedan.
UcrêL
CCVT.
er*f heeft men niets anders te u'É,' ,1 ^uuveit "«Jipui-on u 0f nog zuidelijker,
ton Snc niet dwfkraidn het. L^h P" ^"voireta versohenen i a, de kieweten? Wie heeft die met
E83- aien tvederkeerenZoo. in 't vroege
reeds
en me-
™rïnSfkS prm-1 T ,mtll!re Sema-skerdan. Een voorjaar reeds, als nachtvorsten onze
TdïïïnThï ÏSreTviSi-Ztt?e 4rlatal hooMÜ, de- voor aarsgewaiien nog steeds <- -
getonTte makSi Gm "f?" ,toch TCl ""**«8» Itsaar brengen, zijn de eersten
fes wanneer het kind den leeftijd n??11S D dingen, voegde mm terug en spoedig 's van dezen
«Lu Straffen moeten.aV
AJhdmgii-ij.k wa,'s toit in 't oneindig»; ik niet zooveel. Een voor een. soms bij
geloof haast, dat hij hier nog wel .eens txoepe®, komen ze terug, evenals on-
ieeo.1 lesje Ikon komen nemen. Maar ze ze bloemen, dde den langen, langen
- hetzij zedelijk
zijn voorbij, als trekvogel®.
Onze trekvogel 'bij uitnemendheid',
iik geloof ihiaast d'e meest populaire,
Idalt liiö 'de ooievaar, 't Is nog koud! in
winter in besloten knoppè® doojv
braebte®.
E® als ge dian gaat. wan'diellie®. m en
om de stad, let eens op, welke vo-
sevoeld worden
jch'amelijk. De
[fe® zijn alleen dan aan te iwem-
wanneer zij weailcelijik dte® ge-
scihten indruk .teweeg brengen-;
ruilt volgt dat i® die eieflatte loinder-
a lichamelijke straffe® niet uitge-
Bn zijjn. Men verlieze 'hierbij iech-
met nit het oog, dat die nooit zóó
;en opgelegd avorden, dat zij aan
Sezondheid van den- (kleine® we-
i)urger zouden kunnen sdhaden en
irom is het af te keuren, eie® Mndl
het onthouden va® zijn voedsel te
ïe®.
mdeder is op deszen leeftijd van
'kind het minst geneigd oon met
rgie te handelen; zij gaat liever ro^-u, -S
tot een overdreven teederbedd en lai-igpooten moeten maken. En Aeav iger, m wat meer zegt, gf;oaai
4 dienen ze die aandacht? Neen, hoe aaaoI leens uak als het AAeer minder tol
jU'tÜb IB& ILW3 UU16I1'". 'V —D 7.- -e--,.
Maart, .als langbeen met zijne gade gels ge al zoo ziet. 't Aal u moeuij'k
het nest van het veilige jaar weder I vallen ze soms te liorkennen, maar
-opzoekt. Geen wonder, dat hier en'wat ge met een spiedeaid oog zoobui-
daar de ooievaars mede tot de te® opmieakt, kan thuis worden aan-
dorpsgenooten worden gerekend, dat (gevuld door wat lectuur, en k wed,
de moeders reeds vroeg in 't voorjaar dat ge n allen, voor dat bet zomer is,
hunne kinderen wijzen op liet kloeke omder de talrijke zangerschaar heel
nest daarboven. Dat ze den kinderen wat kennissen, heel Avat vrienden
vertellen van de terugkomst, en van hebt verwoiven. Ge geniet op zoo n
de lange, vermoeiende reis, die de Avandeling dubbel zooveel^ 1,Tr<^
zich dan voor de toekomst
dan jammer en ellende. Zij kan
ar niet beseffen, dat de eerste le-
sjaren tot de gewichtigste der op-
'ding behooren; het kleine bijna
pelooze wicht boezemt haar slecht9
elijdm in. Dat zij door die awak-
1 die zaden van eigenzinnigheid,
4 (jlt somis luiheid laat wortel scihie-
die later in al hu® kracht te
rschijn zullen kome®, dit wordt
Mgmaal' niet door haar beseft.
0® let is ®i'©t die ware liefde, die de
kunt ge dat nog a^rageai, hebt gij hem wandelen noodt, en toch uiw lichaam
wel eens zien vliegen, zien 'loepen, wat frissche lucht behoeft.
Statig en deftig, als gevoelde hij zijn l De meest geAvone wahdehA egen
waarde En zijt ge in de gelegen-1 moet ge da® eens verlatend'e nos-
heid de familie zelve eens gade te schen en duinen i® OA'eiveen en Bloe-
•slaan, eenjs te zie®, hoe ze de bouw- mendaal zijn ®iet de eenige plaatsen,
stoffen voor bet nest aansleenen e® waar de gevederde vinieniden yertoe-
verwerken, zoodat het kloeke nest in A"en. Ook lan'gss Houtvaart, Leidsch -
April reeds klaar is en er spoed'g a'aart, ®aar HeemiStedie en Benne-
vier of vijf helderwitte icieren .in ge- broek, zelfs ®aar de lage weidelanden
legd' worde®. Mocbt dan ee® vijiand die de stad, landwaarts in, omg.e-
het dluiwen wagen het nest te made- ven;, moet gle uwe schreidien iticbten
door ARNOLD BENNETT.
Mijne moeder kwam mij nooit aan
het Burlev-station afhalen, als ik uit
Londen naar de Vijf Steden kwam;
en. nog veel minder kwam ze bet hee-
le eind naar het Knype-station, het
middelpunt van verkeer in liet dis-
Irikt en het punt waar me® van den.
sneltrein overstapt in !het lokaaltje.
Ze had altijd andere dingen te doen,
voornamelijk alles voor mij in orde
te make®. Ik had dus het reisje van
Knype tot Burley, en daarna de wan-
ëcnSF d«rLS?..JiaJaJjBBE, Jlaa!i.-.Aua-
nen en den rook en de modder en de
aanplakbiljetten voor voetbalwed
strijden, en het bekende dialekt. heel
in mijn eentje. En zoo had ik allen
tijd! om nog eens en nog eens te over
wegen, hoe ik aan mijne moeder het
gewichtige nieuws zou mededeel en
dat ik voor haar had. Van het oo-
genblik af. dat ik in Euston in den
trein stapte, waar ik afscheid had
genomen van Agnes, had ik aanhou
dend diezelfde vraag overwogen;
maar nu onder den rook va® de Vijf
Steden leek het wel eenigszins be
zwaarlijker.
Kijk eens, ik schreef geregeld ie-
deze AVeek aan moeder en hield haar
op de hoogte van bijna al mijn doen
en late®. Ze kenlde al mijn kennissen
bij naam en miaakte zdch vast in haar
geest een voorstelling, wat voor men-
schen het ware®. Zoo had' iik bv. ooik
dikwijls over Aignes en haar familie
gesproken in mijn brieven. Maar
Zelfs aan eene moeder kan men maar
niet zo oin koelen bloede schrijven:
„Ik geloof dat ik verliefd Avord op
Agues", ik geloof, dat Agnes van
mij houdt", ik ben dol op haar, ik
ben oa-ertuigd, dat zij van mij houdt,
ik zal op dien en dien dag mijne de
claratie doen.'' Dat gaat toch niet. Ik
tenminste koto het niet. En zoo was
het dlan gekomen, dat ik op den 20en
December Agnes had gevraagd en dlat
zij ,,ja" had gezegd, terwijl mijne
moeder er geen flauw idee op had,
dat mijn p-eluk zóó aanstaande was.
En op den 22en zou ik, dat Avas van
te voren vast afgesproken-, de Kerst
'dagen bij mijne moeder komen door-
Ik was de eenige zoon eener we
duwe, Ik was al wat mijne moeder
bezat. En ziet! nu was ik verloofd met
een meisje, dat zij nooit gezien had,
en ik had: haar geheel er buiten ge
laten! Stellig zou zij uiterst verbaasd
zijn, Misschien ook avol een beetje
gebelgd zoo op liet eerste oogen-
blik. In ieder geval, een heel klein
beetje delikaat Avas de toestand onge
twijfeld.
Ik ging de Avit geschuurde stoep op
vóór mijne moeders huisje, vlak
over het nunt waar de electrische
trams stoppen; maar vóór ik nog mij
ne hand aan de bel haid! gebracht,
maakte mijn kleine, dikke moedertje,
in haar zwart, zijden janon en met
haar gouden broche en haar kastanje
bruin haar, mij open; ze had zeker
voor het hoekraam naar mij zitten u?lt
kijken, el® zooals geAvoonlijk zei ze
met een kus:
Wel Filip. hoegaiat loet?
E® ik zed de:
Best moedertje, en u?"
Al dadelijk merkte ik, dat ze geagi-
teetoder was bij mijn komst dan an
ders. Ze had tranen in haar oogen,
hoewelze Glimlachte, en ze was zoo
zenuwachtig als een jong meisje. Ze
zag er wezenlijk bijzonder jong uit
voor een vrouw van vijf en veertig,
die al viif en twintig jaar Aveduwe
is en een kort maar al te veel bewo
gen huwelijkslesA'en achter zich heeft.
In eens schoot de gedachte door
mijn brein. Op de een of andere ma
nier heeft ze lucht gekregen van mij
ne verloving. Maar hoe?
I kzei echter niets; natuurlijk was
ik ook wat zenuwachtig. Moeders
hebben fijne voelhorens.
Bij het avondeten zal ik het haar
vertellen, besloot ik.
Zij bleef zoohi beetje oon m» heen
draaien, als een zeemeeuw om een
sto'omboot toen ik de trap op ging.
Daar werd gebeld. Ze vloog er heen
dn plaats vain de meid te laten gaan.
Het was een kruier met mijn valies.
Jui9t toen lk weer de trap afging,
weijd er weer gebeld. Als met een
to overslag kwam moeder weer uit de
kauwen te voorschijn, maar ik was
haar te vlug af en lachend stond ik
stond eene jonge "vrouw op de stoep.
Compliment van Mevrouw Daw
son en of Mevrouw Durance zoo
vriendelijk vil zijn, haar een half
dozijn messen en vorken te leenen.
-- Wel zeker, met plet zier, zei moe
der achter mij. Wacht maar een oo
genblikje. Lucy, kom maar even bin
nen.
Ik volgde mijn moeder naar het
Salon, Avaar ize haar zil\-er in het
■kabinet bewaarde.
Dat is de nieuwe meid van Me
vrouw Dawson, fluisterde moeder.
Maar ze hoeft niet te idlenken dat ük
haar imijn beste 'zilver zal leenen;
dat hoeft niet.
„Neen, dat zou ik ook niet doen,"
gaf ik haai- toe.
En ze <nng de gang d® imet baar
tweede-soort zilver in vloeipapier, en
ze gloorde van conventioneele vrien-'
dolijkheid, terwijl ze tege® Mevrouw
Dawson's meid zeide:
Alsjeblieft, Lucy. Veel compli
menten aan Moatouw e® prettige
Kerstdagen.
Daarna verdween moedier in de
keuken, om het onze meid, die volko-1
men op de hoogte was, eigenlijk een
beetje lastig te maken. En ik zwierf
wat rond met een prettig, eenigszins
zenuwachtig gevoel; ik bekeek alles
in het salon en vond daar nieis ver
anderd behalve het gloeilicht en de
prentbriefkaarten op den schoor
steen. Toen slenterde ik naai- de eet
kamer, een kleine kamer aan de
achterzijde van het huis, e® hier
wachtte mij en groote verrassing.
Er was klaargezet voor drie perso
nen1!
Wel. wel! dacht ik, dat is me
nu wat moois! Een souper voor drie
personen, en ze heeft er geen woord
van gerept!
Moeder was zóó knap in al vrat de
conversatie betrof en vooral in 'het
bedenken van aardige verrassingen,
dat ik haar zelfs tot woindere® m
staat achtte. Zo moest op de een of
andere manier achter mijn wenschen
gekomen zijn met betrekking tot Ag
nes. Ze had haar geschreven, of zoo
iets. Zij en Agines hadden door brie
ven een komplot gesmeed, misschien
Avei telegrammen gewisseld, om mij
te overstelpen. Agnes had ee® jok
kentje verteld, toen ze zei, dat ce on
mogelijk met Kerstmis naar Burley
kon komen, een vernikkelijik' jokken
tje. En moeder kaïdi baar ergens »n
huis verstopt of wachtte haar zoo
dadelijk. Dat gaf een verklaring van
de tranen de zenuwachtigheid en al
dat geloop naar de voordeur.
Ik sloop de eetkamer uit, vast be
sloten moeder niet te l'aite® merken
d!at ik stilletjes die tafel dn de achter
kamer had gezien. En toen tk door
de vestibule naar het salon ging.
werd er voor de derde maal gebeld
en voor de derde maal schoot mijne
moeder uit de keuken te voorschijn..
Goede hemel! dacht ik. Als dat
nu Agnes eens was, wat zou dat een
scène geven!
En be\*end van gespannen a-erwaclï-
ting opende ik de deur.
Het was mijnheer Nixon.
Nu was mijnheel" Nixon ee® oud
vriend \"an de familie, een man van
negen-en-a-eertig of vijftig, die in den
roep stond van slimheid en. van toe-
nemenden rijkdom, Hij was de eige
naar van honderd vijf en zeventig
huisjes in de stad, d!le hij zoo af e®
toe gekocht had, soms bij een half
dozijn, een andermaal in heele rijen
tegelijk; de huur haalde hij zelf op,
hield zelf het oog op de noodzakelij
ke reparaties en stond bekend als
een goed .huisheer, en als de eenige
mian bijna; die in Burley geld wist
te maken met het bezit van huizen.-
Hij woonde alleen in Commerce
Street e® was doorgaans, hoewel hij
niet bepaald s^ra^~bccr-
auge1A-CTYilltén in voorraad, opgeza
meld iin de hoekjes en gaatjes van
zijn geheugen. Hij was moeders zaak
waarnemer en 'had haar in de moei
lijke oogenblikken vóór vaders dood
veel steum verleend.
-- Wel ion ge vriend, zien we je dus
weer eens terug in ons oude Burley!
zei hij in het békende dialect, zooals
,hij van tijd tot tijd uit aardigheid
deed.
En hij nlantte zijn robuste, krach
tige figuur in onze A-estibule. Ik
groette hem zoo "vriendschappelijk als
ik kon en daarna gaf hij moeder eern
hand, zonder dat ze een van boaden
een woord spraken.
Mijnheer Nixon komt bij oins sou-
peeren, Filip, zei moeder.
Ik mocht mijnheer Nixon wel lij
den, maar deze mededeeling was mij
toch niet bijzondér aangenaam, daar
ik graag een vertrouwelijk gespréki
met mijine moeider had gehad. Er
rustte ee® taak op mij tegenover mij
ne moeder, en daar kwam mijnheer
Nixon nu plotseling in ons souper
vallen. In zij® te gen wo ordiigheid kon
iik onmogelijk op voorzichtige wijze
moeder in kennis stellen van het feit*
dat ik verloofd was met ee® vreemd
meisje. Als ik vroeger thuis logeerde,
was mijnheer Nixon meer da® oon»
komen soupeeren, maar nooit op den
eersten avond.
Nu, ik moest me er in schikken. En
dus gingen we zitten en begonnen
aan den ham, de saucijsjes, de ede-
ren. de zandtaartjes, het geroosterd
brood, de a-erschillende jams, io
vleesch-pasteitjes, de kaas en de sel
derij. Maar geen van ons drieën at
veel, hoe mijn kleine dikke moeder
tje er ook op aandrong.
Ik kreeg ee® a'ermoed'en, dtot het
misschien een beetje verkeerd We3
NAax Eet Dultseh,
- Hoe staat die trap in verbinding
i eerste verdieping - Ook door
^geheime deur?
- Jat aan een kant van de 3am-
éeafng is een kleine knop. Als
.1 daarop drulct schuift een stuk
ki de houten betimmering 'achtende
jöere. De trap is in een vroeger en
barstee® gebouwd, die niet meer
'emaal veilig is, omdat de öteun-
al lang gelede® zijn weggerukt,
aar al® bij valt, moet dé trap wél
Dl toorschiju kom on.
In elk geval is 'het gevaarlijk een
V» lis in zoo'n toestand te laten'. U was
m 'Bven a"erbaasd over mijn vraag,
rIjaheer Amar. Waarom?
- Omdat ongeveer zes weke® gele-
n een andere heer ook inliohttnge®
Hl ïtrent het spookhuis verlangd»,
a 1 - Over de geheime trap
-Neen, iu den loc® van het ge-
rek sprak ik daarover; en hij
éen dat hoogst- interessant- teYin-
dén. Hij was pais uilt Australië of
Amerika gekomen-, en -drong er zeer
op aan, dat ik ee® flesoh champagne
met hem ging. drinken. Hij ijs eene
belangwekkende versohijpdng, groot
en mager, met ee® geelachtige ge
laatskleur en hij 'heeft de donkerste
oogen, die ik ooit bij ee® Europeaan
heb opgemerkt Het haar hangt met
ee® lok over rijp. voorhoofd.
Dat moet hij geweest zij®, mom
pelde Dr. Rollipg.
Kent u dien mijnheer
Ik meen va® ja^ Wat wilde hij
van het huüs weten
Heel veelEindelijk moest ik
een plattegrond van het huis voor
hem op een- vel papier teekenen;
daaiibij spraken wij van zelf ook over
de geheime trap, dié hem voor zij®
doel heel goéd /te pa® ikwam. Hij loopt
rond mot bet plan bét huis te koo-
pen en de eigenaresse® Avilien. er
gr.aatg af. De héér cloiet rnoéite ee® pa
tent te krijgen op een uitvinding van
hem', die hem tot een venmo getold
main zal maiké®. Voor de uitvoering
van rijn plannen (hééft hij een groot
perceel noodig, dicht bij de dokken.
Heeft die mijnheer nog verder»
onderhandelingen m»t_ u aange
knoopt? vroeg Dr. Rolling aa® de®
mededeelzame® agent.
Neen, maar ik verwacht heel
spoedig iéts van hem te hooren.
Als hij de man is, dien ik denk,
dan zal u hem zeker niet Avear terug-
elem
Is u iets verkeerds va® hem be
kend?
Niéts anders, dan dat- hij de
meeat doortrapte schurk is, die op
den aardbodem rondloopt. Wel be-
dairntót a--oor uav inlichtingen, mijn
heer Amar.
Weer op straat gekomen, haalde Dr.
Rolling a-erruimd adem, blij, dat hij
over al het zooeven gehoorde onge
stoord kon nadenken.
Hij is dus hier, zei hij tot zich
zelf. Van dit oogenbllk af begint de
strijd op leven cn dood tussohen ons
beide®.
HOOFDSTUK XXVIII.
Wat zal die ontdekking, die
mij® gewete® van zoo'n zwaren last
bevrijdt, den armen Gottfried diep
treffen dacht Dr. Rolling bij zich
zelf. Van-deleuT leoft nog em Ham®a
zal er niet. toe te bewegen zij® ee®
echtscheiding aan te a'raga®.
Hij schreef dadelijk aa® Timor
„Beste Gottfried
„In de laatste week heb ik
,merkw a ardige ontdekkingen ge-
„diaan. Ik héb Dagobert Holm
„weergezien, en van hem gehoord
„dat die schurk, die® ik meende
„te hebben doodgeschoten, nog
„leeft, een verrassend bericht,
„dat rnij® gemoed verlicht, maar
„mij aan den andexen kamt reden
„tot nieuwe zorgen gééft. Met
„smartelijke deelneming dank ik
„aan je teleurstelling, ais jehooent
„diat Vandeleui- niet dood is, maai'
„tegenover dit onorustootelijk feit
„zul je kans zien je liefde teover-
„AAunnen en leeren vergeten, en
„over niet ai te langen tijd stijgt
,/aaar ik hoop, een andere ko-
„ningin op den troon in je hart.
„De aamvezigheid van den ver-
„a'loekten avonturier in onze on-
„midiellijke omgeAing is gevaar
lijk voor haar, die ik lief heb,
„des te moer, omdat ik niet Aveet,
„in welke gedaante dit gevaar
„kan optreden. Zend mij spoedig
„bericht.
„Groetend
JULIUS."
Dr. Rolling beschouwde het van het
grootste bellang, Luciie onverwijld te
belwijzen, dat, Vandeleur haar a-ader
niet was, en zij hem dus geenlerled
dank verschuldigd was, omdat zij
voor ham het middel geweest was,
om haar Averkel-ijken vader voortdu
rend geld af te persen. Maar hoe kon
hij haar ao® düit alles o\ertuigen
H;j kou haar die brieve®, van H. M.
en va® haar moeder laten zien, maar
waren die papieren a-qIdoende, om
haai" va® zoo'n diepgewortelde over-
tuiging af -te brengen
Ik moet haar andere, onomstoo-
lelijke bewijzen voorleggen, d'aChthij.
Maair hoe daaraan te komen In de
biieve® Avas maar een bepaald aam-
knoopinigspumt, waardoor men te we
ten kon kome®, Avie de bloedverwan
ten va® Lucae aa'-aren, dat was het
door Judith Pigeon opgegervm adres
in Rouaain. De brieven Avaren véér
tien jaar geleden geschreven, en zoo
ee® tijdsverloop brengt i® het stille,
eentonige leven a-a® vele menschen
maar Aveinig a-era®deringen. Daarom
hoopte Dr. Rolling in een stille straat
a®n de oude stad Rouaan alles nog
ongeveer in denzelfden toestand te
vindon als veertien jaar geleden. Den
volgenden avond zou hij daarheen
reizen, dan kwam hiji dien a'olgenden
dag dn dan loop va® de® voormiddag
iu Rouaan aa®, Hoe lang zijn onder
zoek hem zou ophouden, was vooruit
niet te berekenen'.
De zorgen voor rijn patiënten, kon
hij aa® ee®. collega opdragen en, dan
kon hij wet ee® halve week Avegbllj-
ven.
Lucie avos buiten gevaar, en zij
werd zoowel betor, dat zij haar
grootvader al in zijn ka-mer had op
gezocht. Emma Rudolph zorgde uit
stekend voor de twee patiënten, huis
en hof werden over. dag en 's nachts
bewaakt
Dn Rolling ging op den gewonen
t.ijdi zij® meisje opzoeken,
Je ziet er vandaag beter e® tc-
vreclener uit, do® je er tijdens de
ziekt» a'am den ouden heer nog hebt
uit gezien, zied hijd^t a-erneugt mij
des te meer, omdat ik voor twee of
drie dagen op reis moet. Maar ik
Aveet, dat zuster Rudolph goed voor
jou en grootvader zal zorgen.
Ik sta u borg, dat ik alles zal
doe® voor het Avelrijn der bei<\e pa
tiënten, zei Emma Rudolph.
En waar ga je heen, Julius?
vroeg Lucie.
Naar Rouaan. Ik heb daar ge
wichtige zaken in orde te maken.
De verpleegster ging heen, om
naar de® ouden heer te gaan zien.
Zeg, Lucie, herinner jij je nog
iets uit dé® tijd, \-óór dat- je bij je
grootvader in Bond straat kwam?
vroeg Dr. Rolling, snel van do afA\re-
zugheid der verpleegster gebruik ma
kend.
O, Julius, i.k verzoek je a^rtende-
lijfk, nooit weer over mijn jeugd! te
spreken, vroeg zij met tranen i® <te
oogennooit weer over mij® vader
(Wordt Atervolgü).
