MS» 2L Sa SSS t
iri k
«te^r zszvSSSIS
m
De Witte Dame.
Land en Tuinbouw
geloopen met moeders «atoen «o^daj
mijnheer Nixoti de eerste de bes-te ge-
lecanbeid wou aangrijpen om maj op
die 'boogie te breng on. Maar deze mo-
sjoliikiheid' interesseerde amj weinig,
daar ïk met gemak mijne moeder èn
mijne vrouw zou kuinnen onderhou
den Ik was aanhoudend geheel ver
vuld met mijne verloving yTefx^
ls dat zeker niet en ik begon al -te
rinnetjes te vormen, waarmee ik, da
delijk na het vertrek van mijnheer
Nixoa, beslag op mijne moeder zou
Toen we aan de kaas gekomen we
ren, gaf ik te kennen, dat ik naar
bet postkantoor moest, om een bnef
jongen?
weg te brengen.
Kan het morgen met,
vroeg moeder.
Neen. moeder, zei ik.
Denk eens aan, dan zou
dagen moeten -wachten op
ÏS mijne behouden
bericht
•mijne liefdesbetuigingen Ek was den
w m h"'
spel?
den trein en had
in het salon algemaakt.
Is er eene dame m het
vroeg mijnheer Ndxon yroolijk.
Ja, antwoorddle ik met
vaste
oudje wendde zich nu met een droe
vig lachje weer tot mij:
Hij heeft mij gezegd, djat, hij alle
boeien in den stal gebracht heeft.
Arme jondenI Zijn vader en moeder
heeft hij reeds vroeg verloren.
Kom, Martin, eet melkpap en ga
dan slapen.
De kleine jongen sprong naderbij;
hij at smakelijk, terwijl zijn oogen
met een dankbaar kinderlijken blik
op zijn grootvader gerust bleven; n<u
en dan kedk hij half schuw en half
vertrouwelijk naar mij.
Zijt ~e bij het Moedergodsbeeld
geweest vroeg de oude.
Ja, -rootvader, ik kwam juist
voor het on weder nog terug.
Goed. zoo is het goed, Martin.
Dq knaap ging slapen.
Martin sliep den gezoateten, cru sta
gen slaap der onschuld. Zijn engel
scheen heem zijn vader en. moedor in
den hemel te laten zien aan zijn
gezicht kon men dit zien.
De oude was naar de deur gegaan
en op zijn wenk ging ik met hem uit
de hut. De natuur was geheel veran
derd. Het onweer rwas voorbij er
slechts van verre hoorde men het
knoeide hij bij het lijk Van zijn be-1 alleen maaru dat dóe heer uit Zuid-
minde Vrouw, Hij gaf mij te verstaan1,'Ruistauid .afkomstig is en cmet den
htier te wachten hiecr, mijpheer titel van staatsraad wordt aange-
waiar wij nu staan hij had voor sproken.
zich zelf een beteren en kortere© weg Goed, dank je, zei Jager, en toen
ontdekt; spoedig zou- hij met zijn dier- hij weer met da dames alleen
t-M Ivervottode
baren last bij mij zijn.
Ik ging naar benden, zoöals naj go-
zegd had-
Maar voor ik aan de voet van de vroolijke dagen doorleefd Het is Wa-
witte Dame aankwam, hoorde ik twee noli Iwanowitsch Ghleetarrochow; h-j
geweerschoten knallen. Verschrikt moet liet zijn, ofschoon hij thans wt
-i. Ta.o- oer,. /Tiran* i haar en een witten, baard heeft en
er als een grijsaard uitziet Staat u
me 'toe, dadelijk na het dessert eens
stem. i siecaits *at4
Ik ging uit, kocht een briefkaart en I dic-ffe gerommel van den donder. Voor
deed die in de bus voor (mijne lieve ons spreidde zich een tooverachtige
Agnea Ik hoopte, dat mijnheer Nixon avondhemel uit Ster voor ster w J
bij mijine thuiskomst weg zou zijn. On zichtbaar en die maan, met haar
deer het souper hald hij heelemaal werglains overgoot rotsen en wei<
niet over zaken gesproken. Maar hij een wonderbaar-zachte, verzoenende
was nog niet w-eg, ik vond hem al- mel-odie on het vorige stormlied der
Seen inlhet salon, onder /het genot va/a
een extra-fijne sigaar.
Waar is moeder? vroeg ik.
Net de kamer uitgegaan, zei
hij. Kom hier eens wat bij me zitten.
Neem een sigaartje. Ik heb zin in een
praatje, Füip.
Ik gehoorzaamde en mam ©en van
een unouuiua
i de bus voor mijne lieve •- ons spreidde
..oopte. dat mijnheer Nlxon avondhemel uit Ster voor ster wend
bij mijine thuiskomst weg zou zijn. Cto zichtbaar en die maan met haar zil-
der het souper haid hij heelemaal verglains overgoot rotsen, en weiden.;
''en. Maar hij Jvopr<vaifinde
nl_ __WM
I ontketende elementen.
Met geheimnisv-o 11e majesteit sta
ken de bergtoppen ocmhoog in da
blauwe luchtzee.
Ik bleef in gedachten verzonken: die
spookachtige vale maneschijn over
deze stille «natuur,, scheen iets ge-
0heimi?innigs. De bergen waren mij
de heel lekkere sigaren. nooit zoo verheven voorgekomen, zoo
Nu, oom Nixon, moedigde ik aan huiveringwekkend schoon, zoo vrees-
Ik verlamode maar gauw van dat aanjagend.
praatje af te zijn, daar ik vol was Daar is de witte Dame, zetildie de
-van Agnes. Voor ide grap noemde i oude, terwijl! hij mij e
I vervölglde hij: dames, er is geen twij-
fed aan, ik ken dien man daar grmds.
Ik heb met hem in Parijs em Osteoids
sknallen.
keerde ik mij om en zag een grens
wachter op mij afkomen.
Hoor eens, goede vriend,
zeide
hijk ik heb vuur gegeven, op een
k-eïaar. Meer dan eens heb ik hem ge-
naar hém toe ie gaan'
- De dames gaven dokter Jager daar-
waacschuwd., maar op mijn geroepvoor gaarne verlof «n verheugden zich
liield hij niet stil.... Ik vrees, dat mijn dat ze omtrent den Rus, die haar bui
schot hem getroffen heeft... hij is met tengewoocn interesseerde, iets naders
zijn laat gen-alten. Ik vreesde het. erg-1 zouden, vernemen,
te. I Ze zagen Jager daarop haastig door
In dien Volgenden nacht viel er een de zaal loopen, hij de bedoelde tafel
dfrkke sneeuwlaag en ondier het witte blijven, staan en met den daar zitben-
lijkkleed sluimerden, mijne kinderen den heer spreken. Ze nameen waar,
io»v-ta dat de wittedat de oude heer als geëlectrt^eerd
tot de lente. Men zegt dat do witte
Dame 't goed meent met hame slacht-
offers..
Toen in het voorjaai' de sneeuw ge
smolten was, konden de lijken einde
lijk gevonden worden: mijn zoon. en
zijn Lucia schenen naast elkander te
slapen.
Twee kruizen wijzen nu de onger
luksplaats aan en daarnaast in een
rots ie een Moedergodsbeeld geplaatst.
Daar is ons heiligdom. Martin gaat el-
ken dag daarheen, naar zijn vader,
naar zijne moeder.
De goede oude kon van aandoening
niet vender spreken. Ik draaide mij
om. om mijn eigen tranen te verber
gen.
DeRechter van Instructie
DOOR ERNST GEORGY.
Ja dia rtoternaaaonale, schoono bad
plaats was het Russisch-Poolische
opsprong, den dokter omarmde, op
heide wangen, kuste en toen aan zijn
dames voorstelde.
Ongelooflijk, Amni, dlat dit.
man van nog geen veertig jaar moet
zijn. Wat moet de ongelukkige hebben
geleden! Nu, wie zullen het nu wel
hoornen.
Ongeveer tien minuten later kwattn
Jager opgewonden bij haar terug.
Ja, hij is het en is dezelfde har
telijke vriend gebleven. De dames
zijn zijn aanstaande schoonmoeder en
zijn verloofde, die hier in Duitseh-
land zijn herstiel hebben afgewacht.
Welke kwaal heeft hij dan, bes-
ste dokter"?
Het schijnt, dat hij lijdt qnder
den toestand van zijn vaderland'. Ik
kon er nog niet over 9préken, ant
woordde die gevraagde. Zenuwverslap
ping na gemoedsbewegingen, waar
over men niet anders dan heel voor
zichtig kan spreken. Chlesta.rroohow
i9 e>en gloeiend patriot en heeft in zijn
stad, Jodenvervolgingen, muiterijen
van geheele scheepsbemanningen, op-
berm soms oom
Wel iongen, begon hij-
a heelemaal geen slag van .«reen®
om 'been te praten. Watzmi ie dan-
fcen, van mii als je stiefvader?
tv was, zooals ze daar bij ons zeg
gen, heelemaal verbouwereerd.
Wat? stamelde ik. U bedoelt toch
Biet u en moeder
Hij knikte.
Wel zeker, mijn jongen wel
tekex. Gisteren heeft ze beloofd, dat
- - w,n helde izoen in vollen gang en het Slavische ro0r van burgers en. militairen mee
gen bergtop aanwees, cm P element had verreweg de overhand.moêfceaii aanzien. Thans is alles er wel
iver en staarde in den aigao™,n(,ormri hrtexortten twee Duatsche da- «w.;rr ma.*,. rnr.nu hii
m tab ^^c^n-zi;n ïijdo -vorteonde.
Zij is schoon, de witte Dame.
maar aan hare voeten is die dood.
Hij hield stil en groote iraneni vie
len in zijn witten baard.
Daarom begroetten twee Duatsche dia-f11"0"0"
mee zeer verheugd een kennis uit het Jf w.dar rujstig, maar, .zooals hij zeigt,
vaderland en verzochten hem hij de j,19 de stiLte VfLn het kerkhof. Het
maaitijden aan haar tafel plaats te 9irl'dery?5eflT) sleepte hom zoodanig mee,
ai iu «.ijl» "wilien nemen. Nu men niet langer aan 'Zl^TL ,zeer sympathieke verloofdJe
Jk voelde diep medelijden mat den'^6 gemeenschappelijke table d'hote 6011 teeken gaf, dat ik van het
ouden man, want ilk voelde, dat zijn ,za^> w^s het Veel moeilijker geworden ^darwerp moest afstappen. Mag ik
.ntaf. aansluiting bij onbekende badgasten u ®en^ aader met elkander bekend
maken?
Zie .ie wel, Lena, welk een ge
luk het is, dat we hier den dokter
hebben ontmoet? Nu wordt het hier
eerst recht aardig! riep mevrouw von
Pion.
Dliuai JJIOIU, i l
hart bloede etm ik waagde het m a gaarne voegden zich de
hem te ondervragen. Hij ze.i De?(>u -vertegenwoordlgei^s van de verschil-
'Tiende volken bij elkaar.
Zoo zat dokter Jager dan ook nog
geen uur later tusschen mevrouw von
weer met hot gesprek.
- -- Mijn zoon was oen arme man,
ze met miin onwaaTdisr persoontje ZCoais ik. Een nietig huisje in het
zou trouwen, 't Is zoo zoetjes aan ber.gdal, daarbij een stukje land, ean -
1 Lx*woe oiPfKeei Pion en Lena Robbert aan de rajke ta-
^aroü"Mte'ar"ik deü" wal ilet, da.t i«> an. 'eenige dat was K a, voerde met «te da-
ï?hSr brieven er iete van heeft la- ,vne vermogen. En tocih wij yarm
der, die ook was komen aanvliegen. 1
Een Russische dame heeft naar het
schijnt, een zenuwtoeval gekregen en
schreeuwt me het geheele hotel wak
ker. Terwijl hij met den dokter naar
de lift tgimg, vertelde hij hem haastig
het een en ander omtrent de familie,
die uit Rusland afkomstig was. Se
dert tien iaren kwamen ze geregeld
elk jaar hier om de kuur te gebrui
ken, maar hadden voor twee jaar
hun oudste, twintigjarige dochter
verloren en zich sedert dit droevig ge-
al geheel van alle kennissen terug
getrokken, nadat ze eerst een vol
jaar in Parijs hadden doorgebracht.
Er is een of ander geheim aan dat
sterfgeval verbonden, dat begrijp ik
heel goed. Maar men kan er niet
naar vragen. Onze andere gasten, die
niet met de familie verwant rijn, we
ten er ook niets meer van dan ik. En
de bloedverwanten laten er zich niet
over uit, maar spreken van een hart-
vterlamming. Waarschijnlijk heeft het
schoone, begaafde meisje ik hield
zeer veel van haar zich zelf om 't
leven gebracht.
Ze waren op de verdieping aange
komen, Overal heerschte verwarring.
Het personeel, begeerig om wat te
hooren of te zien, stond in de gang.
De gasten stonden ongerust luiste
rend achter de even geopende deuren
hunner kamers. Men hoorde uit een
der vertrekken een ongearticuleerd
geschreeuw, dat iets dierlijks had.
Dokter Jager vond in het voorvertrek
het sidderende bleeke bakvischje, ba
dende in haar tranen. De bleeke oude
heer trad hem tegemoet. Mag ik u
verzoeken, dokter, alleen met mij
naar mijn vrouw te gaan? zei hij
met een blik op den hotelhouder, die
dadelijk achterbleef. Het zijn de toe
vallen, waaraan mijn vrouw eerst se
dert ons groote verlies lijdt. Eerst
kwamen ze eiken dag, toen met groo
te tusschempooizen. Nu waren ze bijna
een maand weggebleven.
Hoe oud is uw echtgenoote?
Twee en veertig jaar Haar mlam
moest het cijfer nog eenmaal noemen
zoo ontzet keek Jager hem aan. Hij
had de voorovergebogen Ioopende da
me met het wittte haar voor iemand
van diep in de zestig gehouden.
Wij hebben veel doorgemaakt,
voegde de oude heer er op
toon bij.
Had uw echtgenoote misschien
heden de een of andere sterke ge
moedsbeweging, waardoor de toeval
len misschien veroorzaakt werden?
vorschte Jager verder.
De ander zag hem doordringend
onderzoekend aan. Wat helpt het?
i scruk. Toen
^n merken. Of liever, ik weet zeker zo., recht mee .onze*
van niet. Het zou ook i
geweest zitn, niet waa lt Wl,
1 wonit die verbintenis God, zal* ona g^^-Kn. toch behoeven ze Mer niet te
Och, beste dokter, smeekte haar ci* apri dokter kan
^rTk. 'm 'zuster, tracht mij toch, als het u blieft «n
mat aan PnccÏQphfl nrtflrrh
e*^l was noS haeTd™ w* rne^ech Ru^sis^he anarchiste hetend
tend naar verlangd. En als ze een
De Russen komen nooit op tijd-
Tan BleL Het zou ook nog al moeteliit Ahwrt --zoo heette <te jongen -mij afleiding gaf tot" da" "opmar-
geweest zi.n, niet waar? Ze kon tcxA zeide, dat hij «»n «touv; weide nemeu,
- - - .fin. fix,ievé Füip, een en dat zij arm was als wij, zegende ik-
nheer Nixcm, word
jn ik geloof, dat JO
z^u>Kik Y>.lJ "*J OI voor iHJiuiutau, not
i zijn LuciajaLu- Maajr m>m moeat «dig'öixlijk: m.ett zulke derwijl i'
L^^^^fw^ooftneffeltiko vrouw niert spotten! De arme men- Beste mevrouw, wees maar niet
|cdd. was voortefMuke^ sollen ie^en m hun vaderland tegen- bang. Deze elegante, geurende, met
„ud aan «ten lijve
verliefd m h««m wordt. Een «terer «la-
of voor bommen, zei haar
gen zal hii wel zijn declaratie doen.
"Dat ging toch ndet, hè?
lachte, ik kon het
Geef me de hantd|,
fijfk. Ik hen er heel blij om.
kleine bom in den zak mocht hebben,
dat hindert niet.
Ik dank je hartelijk. Och, laat
doe ken!nismaiking, plaats hebben on-
ik de kuur gebruik...
Ik lachte, ik kon het niet te'j niet dewm- wóS^wotWÓnïd'ln «pamhlgm hriifanten" behangen "dames, welke
fü. itv uou «a - etandeai' wast rij het liuisihauideai goed men mag hm de rust en de veiligheaid, vertoeven, plegen geen revolutie
En spoedig «tearop kw-am moeder, „„^houden, nooit te voren was U ^t^VOTSCh^Sülflds NiW,Iif,f?11 z?oab 7°°"
DT^enteT^Toto, Sa- 1Sft5
- --- -ai, zooju'st 'óng'eles(iiiten "d«jrst
naar wetenschap en ongestilden hon
ger eerst tot gewillige hoorderessen
van anarchistische redevoeringen en
dan tot vastberaden werktuigen der
revolutie gemaakt worden! stelde hij
de bevreesde vrouw gerust.
Dagen verliepen. Ze kwamen eerst
in kennis met den rechter van in
structie en zijn dames, langzamer
hand ook met de andere Russische
en Poolsche families. En tot haar met
medelijden gemengde verbazing ont
dekten ze al spoedig onder al den
glans, welke tentoongespreid 'werd,
overprikkelde zenuwen, vreeselijke
lotgevallen, welke voor altijd een
schaduw hadden geworpen op het le-
ven van hen, die er door waren ge
troffen.
De oude dame daar en haar juf
frouw van gezelschap hadden haai'
leven alleen te danken aan de tus-
schenkomst van een officier, die ze op
't laatste oogenblik uit de handen van
een dronken moordenaar redde. Haar
huis met zijn kunstschatten was ge
plunderd en verwoest.
Dien kleinen, stevigen man daar
hadden ziin arbeiders de fabriek in
brand gestoken. Opgehitste Hooli
gans onder zijn werkvolk schoten
zijn neef den eenen directeur na den
anderen dood, zoodat er voor deze
hoog bezoldigde betrekking geen lief
hebbers meer te vinden waren. Hier,
deze grijze dame, had twee zoons in
Mandschoerije verloren. Die bleeke,
men niets verbergen. Ja! Mijn vrouw
maakte, in weerwil van mijn streng
verhod, van mijn afwezigheid ge
bruik. Ik was met onze jongste m
den schouwburg. Het kind versuft
immers anders! Toen snuffelde zij m
de papieren, en nadat zij tegenover
alle herinneringen haar kalmte had
bewaard, kreeg ze door een plotselin
ge ontdekking een zoo hevigen schok,
- d.e knaap, diem gij zoo ju
Dien avond sprak ik maar met van ^etzien hebt. Welk een vreugde was _y_
mijne verloving. Ik had nooit gedadht ^at! Waarlijk geen kom/iner kon se- ABjntL> decoui anten sohrmkikedajk
aan zoo iets voor mijne moeder. Ik l^kkiger zijn. Maar het was te ve 1 överdrijveu, of er moeten daar om
had nooit beseft, dat mijne moeder geluk'in het huis van den armen Isi- J'k ve*!'1 nlke wonen,
een begeerenswaaidig persoon kon dor. De wereld is gemaakt voor el- w:1J maar eens rond! De hieede stad
wezen voor een man, nooit beseft dat lende en droefheid. In dien voOgeuwton ^al" schouw-
haar eenzaam leven hier in huis niet zomer güqg onze koe dood; dat was juweliers, de-
alles was wat zij van het leven kon vcor ons een onherstelbaar verlies ^ü0,a
Terlanccen. En lit schaamde me over de aaixiappeloogst mislukte, en toen 4 m
mijn kamklenstiok kinderiijk egofs- etodeiijk twee van onze geiten door s°2f5?' h,-
me Daarom beslom ik met mijne én benmetteiijke ziekte sUervem. zagen iu[tr^
^er&'Sn—ars g
(Naar het Engelsoh).
Van den drempel van mijn alpen
hut beschouwde ik de dreigende ele-
(Vuut, alsof hij" daar lezen wüde, wat wi^toctT wteTk"bpAoijf
^iXmi."1' ™rtellen" SPMdi* ^-1 - Nu ia.'Z^'SSiMdgen r-indt
nut neenuou^ TluS Had zicli nu in itet hoofd ^S^nt^ J^oorSf^S'
foppen werden door^dnn bliksem^ hel- ^£^^0
overwelfden de ufgronden. De berg- rmTóte .tïbak mij niet'mocht onfbre- -
foppen werden door den bliksem hel- ken, en met hare vriendinnen sprak, 1V0rlieze"
der verlicht, en de dreigende donder- z':! af, om over de graazen tabak te fevaU£-
slagen verwekten een geweldige echo 'gaan koorpen en langs een eenzaam i tl0t J°ïlge meisje, en keek
tegen de wanden der rotsen. Een bul- ^tspad bier heen te smokkelen Mets zoekfnd z^al rond. Maar jvaar rijn
<ierende stormwind gierde door het was miJ daarvan bekend; slechts haar vandaa<£ 01130 interessante romanfi-
naastbijzijnde woud, en duizenden man ^foter iets van, Wanneer het srure^
nleuwgevo-nnde beekjes stortten- aan €5°lUikt, had ze gezegd, zal ik vooro •üaar'. 01J eerste venster, ritten
a ivvn-n i vader ook een üesch wijn raieebren- ervan. Zie diie ouders
I daar, doktor, die oude dame in den
Op een Vrijdagavond ging ze weg,
rouw tusschen echtgenoot en dochter,
het kleine bakvischje bedoel ik.
Mfe zijdeu van de Alpen.
i»idor, de oude herder, rukte mij
uit mij^ beschouwing van dit won- J »njuaË<i»vUu
derbare schouwspel. onder voorwendsel zich naar bare fa- Ziet u ae? Niet waar, de beklagen
Laten wij binnengaan, zeide hij 5™110 111 uahurige dal te begeven, 'waarodige heeft toch zeker minstens
m kunnen 4kuste haar kind met warme moe- Tier zoons in den oorlog verloren, zei I
j«— uDi/vr, TTn.ftw^, I met Juweelen overladen vrouw sid
derde voor het leven van haar eenenJ
wij Bouder. door den bliksem kunnen toon den berg af, mevrouw Pion ontroead.
getroffen worden. Met zulk weer 6 (terwijl Albert haar een edndije verge-1 Men zou het ten minste
het beter in de hut bij het vuur. 'zelde Ik wil gaam, zeide ze tot hem,1 als men dat door smant
Wij giumen binnen, ofschoon ik het - kaI1 xviet arLdars, maar h(et valt mij gelaat^beschouwt, gal haj toe. En ook
l terwijl Albert haar een edndije verge-1 Men zou het ten minste wel denken, zoon> die in den Schlüsselburg gevan-
'zeide Ik wil gaan, zeide ze tot hem, als men dit door smart gerimpelde zat en voor wjens bevrijding zc
ongaarne deed.
die ouders met die beide gymnasiast m
Aa. Anne Lucia! Zij zou ons niet weder- (naast hen maken den indruk, dat ze
da hij verder, spoedig bedaart de ^enl Zondags braohtton hare vrien-wel hebben ondervond»»,
storen en tegen den avond klaart het het bericht, diait zij op den! j>as Gij zijt niet alleen een goed phy-
weer op. Het is altijd zoo, een Alpen- ^jer Wiitte Daime verongelukt was. si'oldóig, rnaaf ook een scherp psycho-
fcewoner weet dat... want, wanneer Toen. de vrouwen bij haar terugkeer loog, antwoordde Lena. Ge moet we
de lucht wederom helder *s, zuit gij miet de tabak den hoogsten top van ten; dat de liorteSlhoudJea- mij' hun lat
de witte Dame zien- rij is oen berg- ^Len be«rg bereikt hadeben en weer hier liee&t verteld. De heer is een fahri-
reurin, die over rnij <jtv mijne familie heen afstegen, werden zij plotseling kant uit Warschau. Zijn. oudste zoon,
al heel veel onheil gebracht heeft. d)oor grenswachters achtervolgd; zij die student en revolutionair was, is
De oude nam zijn .pijpje u'"t den zetten het op een loopen em letten niet sedert maanden spoorloos verdwe-
mond en bleef eenige oogenblikken n j meer op de gevaren van het rotspad; nen. En die beide jongens zijn voor
dier nadenken verzonken. toen struikelde Lucia en vied met een tien jaar uit Rusland verbannen, om-
Zie, mijnheer, vee! is er in hef. hulpgeschreeuw den afgrond in. idat ze hedioorden tot een anti-mönar-
leven gebeurd: menigen. zweren strijd Bedenk onze schrik! Gelijk die blik-jchastischen gymnaosiastenbond. Ze
heeft men reeds beleefd wanneer men som. die te huis slaat, zoo trof dit be-1 werden hier niet opgenomen en hun
tn de zeventig komt; maar God geeft richt onze ziel. Troosteloos sloegen vader zoekt thans in Zwitserland een
-- T--,wij de armen ten hemel. Slechts cbe strangle kostschool.
reeds duizenden bij duizenden tever
geefs had opgeofferd. Deze familie
had de verschrikkelijke dn gen van
Kischenew mee doorgemaakt, die an
dere in Odessa moord en brand ge
zien. Zij, die uit Warschau en Lodz
afkomstig waren, wisten nog van
meer verschrikkelijke dingen te ver
halen dan zij, die uit Moskou kwa
men en niets hadden gezien dan een
bloedige studentenrevolutie.
Maar al deze menschen, die hier
met verlicht hart rust eu vrijheid ge
noten. hadden één roerenden trek
ook weer troost en doet ons veel leed
vergeten... Maar wat wior «mSgeo voed'en wij
woonden van eten priester gaven onsMaar daar komt onze man,
overkomen is, is zoo hard, alsof <!k oeiagen moed en wij besloten, de zei mevrouw von Plcm, draai u als 't
het eiken dag opnieuw moet beleven, dierbare doode in den afgrond to u blieft nu naeft diadelijk om. De heer
-* an onzoeken. De 'knaap brachten en dame zitten in den hoek links,
het eiken dag opnieuw moei oeieveir opzoeken. De knaap brachten en dame zitten in oen noes uu*».
En wanneer het zoo diep in de ziel z<x> Ja bij familielid, en des waar de palmen staan, dadeüjk Dij
gegrift is. dan vergeet «men het niet, wü zo° lai1^ b'J 0611
voordat men sterft... morgens vroeg bega-ven wij ons op den ingang. De heer lijdt aan een
Wij plaatsten ons aan een klein weg\ NiemajlJd ST>rak een woord. De aielsziekte em is text nu toe tn em sa-
tafeltje bii het haardvuur Een kleine ^«"dde. brandde ln onze zieL Met een natorium geweest, vertelde ons de
knaag mot blond baar en' groote bel- T® wi' tan8s ilet Pa«l oborkeltoar
dere kijkers trad het vertrek binnen; I rL,;^ -i ®e^raadl 'w!°'pd
hii was doornat van den retren M«t Gwuimen tijd waren wij reeds naar bracht, draaidJe Jager zich handig en
^^uwSkoD mffrtSgM na£ w<3 ^ldön ons zeJi 7xxader om'
dS o^en horder mTi dem zecht gunmen, ern nu en dan ru'ste hij de aangeduide tafel duidelijk 'n
neruer en zeiae hem zacht- wij, om die verongelukte slechts 't oog kon vatten. Scherp keek hij
des te heter te kunnen ontdekken, dien- komt uit en vroeg toen belang-
jes in het oor.
Ze ziin er allen.
I Plotseling riep Albert
mat een boren- stellend aan den man. die bediende:
Groet eerst dien heer eens, zei do stem: Daar
de oude; de jonge ngaf mij een natte rie zei
onder ligt Lucia. Ik Zeg oen*. Ober, weet ja, Ik» die
daar tn dein hoek heet?
met elkaar gemeen:
de onuitroeibare
liefde voor het vaderland, waarheen
ze door bijzondere omstandigheden
Gedwongen waren terug te keeren,
en een pathische, berustende kalmte
tegeuover de onzekere toekomst.
Dokter Jager was met de met hem
bevriende dames en eenige nieuwe
kenissen uit de opera in het hotel te
ruggekeerd. De heele groep zat nog
babbelend in de vestibule bij de thee,
toen plotseling eerst een kamermeisje
en toen de portier en een kellner
haastig kwamen aansnellen.
Een dokter! Snel een dokter voor
No. 36. Telephoneer, dat hij zoo spoe
dig mogelijk moet komen!
Wat is er? Waarvoor hebt ge een
dokter noodig? Kan ik misschien hel
pen? vroeg Jager, die dadelijk hulp
vaardig opsprong.
O, u zoudt ons een grooten dienst
doen, beste dokter, zei de hotelhou-
dat ze geheel van 9treek raakte,
omtideikte, dat die beuH vam onze ounte
steonder één dak met ons woont.
Zijn stem begaf hem. Hij legde de
hand over zijn oogen.
nuwachtig, zonder eigenlijkJfé?srvan
't geval te begrijpen.
Terwijl hij zijn linkerhand zwaar
op den schouder van den arts legde,
fluisterde de Rus met heesche stem:
Om den moord op haar bruidegom te
wreken, slingerde mijn dochter een
bom naar den gouverneur en stierf
door den strop
Almachtige! Meer kon Jager niet
zeggen. Het was, alsof het hart hem
ineenkromp.
Het huilen en razen in de kamer
naast hen was overgegaan in een
kreunend jammeren, dat nu zonder
ophouden werd voortgezet. Haastig
snelden de beide heeren in de slaap
kamer van het echtpaar. Meer dan
drie uren bracht de arts bij de lijde-
res dóór, wier zielelijden verschrik
kelijke lichaamspijnen tengevolge
hadden. Hij deed wat er gedaan kon
worden. Middelen waren aanwezig.
Eindelijk kwam de ongelukkige moe
der onder den invloed der morphine
in slaap. En de dokter zat met haar
echtgenoot in het kleine voorvertrek,
daar ze het jonge meisje, dat rust
noodig had, niet wilden storen, en
liet zich de akelige lijdensgeschiede
nis der rampzalige familie vertellen,
Met vijf anderen had het schoone
meisje den aanslag tegen den bloed-
gierigen. omkoopbaren tiran, die on
gestraft liet moorden en plunderen al
tijd. «eerst dan met politie en troepeai
kwam, als alles voorbij was, overlegd
en uitgevoerd. De gouverneur bleef
in leven, maar was voor altijd kreu
pel. Een van haar medeplichtigen
was ontkomen, één op de vlucht dood
geschoten, de beide anderen waren
met haar op denzelfden dag opgehan
gen. Uit de stukken van het proces
had de rampzalige moeder gelezen,
daiat de rechter van instructie in 't zelf
de huis leefde. Dat was te veel voor
haar geweest.
Er ligt ons veel aan gelegen, dat
het niet bekend wordt, op welke wij
ze mijn Nadja is gestorven, mompel
de de vader met gebogen hoofd. Wij
schamen ons....
Maar ik bid u....
Spreek me niet tegen, dokter,
we schamen ons! herhaalde de ander
op vasten toon. We wonen sedert
jaren hier. We houden van het huis,
waarin ons kind zich ook zoo goed
op haar plaats gevoelde en zoo gaar
ne leefde. Hier hebben we haar weer
rein en onschuldig voor ons, zonder
gedachten aan moord! Ge zijt een
vriend van den man en verkeert dag
aan dag met hem. Smeek hem, dat
hij vertrekt, naar een ander hotel,
niet zoo dichtbij. Smeek hem uit
naam van ons, dokter! Zeg hem alles!
Zeg hem, dat ik hem slechts als het
werktuig beschouw, en weet, dat hij
het vonnis met een bezwaard gemoed
heeft onderteekend. Hij moet gaan en
ik wil hem vergeven, dat hij meehielp
om ons leven te vergiftigen en
brandmerken. Ik vergeef...
De ongelukkige vader kon niet ver
der spreken. Jager verliet hem, diep
ontroerd, met een stevigen hand
druk.
Ge hebt mij een zware taak
gedragen maar ik zal mijn best dol
Tot morgen!
Na een slapeloozen nacht liet
ter Jager zich bij Chlestarrochow
dienen. Die was uit zij nbed g
men, gemasseerd, en lag frisscll
dan anders op zijn divan. Wel, k;
mijn vriend, gij? Dat is aardig!
ten we babbelen.
Waar zijn de uwen, uw verlcl
de eu haar moeder? vroeg, de oris, d
ijl hij ging zitten.
Waar kunnen dames zijn?
de dames-kleermaker, bij de mot
te. In de Kerstweek wordt het hui
lijk voltrokken. En misschien v
drijft de huiselijke vrede geluk
er toch zeker voor mij niet meer
vinden en de nieuwe omgeving jjj!
ik ben naar Petersburg geroepen q
den duivel der herinnering. 2
Ge doet, alsof ge een misdaad Bei
het geweten hadt, Wanilil j j
Het heeft lang genoeg geduui1
eer ik zoover krvvatm, diat ik mij jm
meer als de verantwoordelijke psi
soon beschouwde. 11
Kom, kom, Wanili!
Gelooft gij', die als dokter
dikwijls strijdend en de neerlaag
dend tegenover den dood staat,
wij rechters geen hart hebben?
kijkt me aan, alsof ik wartaal spreljf)
Maar ik doe het niet! Het is echr1
geen wonder, dat ik niet gek ben
worden. Dertig tot veertig doodvC
nisse nper dag te moeten uitsprekr®
onderteekenen, laten uitvoeren
dag! Dertig tot veertig! Dat ging
ven mijn krachten! Moeten waL
schuldig waren ze, deze kinderen,
ze half-dwazen, die oproer ïnaakij
en moordden, op verraad peinsden
hun verblinding en opgewondenhejt}.
En te moeten toezien, hoe ze in dlfó
dood gingen, onverschillig of hei
haftüg of met knikkende kniel
deze misdadigers uit verblinding,
ze martelaars uit verblindingf
Chlestarrachow had onder 't spi
ken .steeds naar den grond gekekfirs
Nu voegde hij er op doffen toon f
ik heb de lucht vervloekt, waarin
ademhaalde. Ik heb bedelaars en dd
den benijd!
Ge deedt, wat uw ambt md56
bracht! 1
Beulswerk! Ja, vervloekt heb
mijn ambt!
De liefde uwer verloofde hed00
dat werk u toch niet ontroofd. Waf"
Dezie knikte herhaaldelijk met
hoofd. Anuta alleen heeft mij
hoofd omhoog doen houden, tervj
ik mij belast gevoelde, belast
den vloek der ouders, dier gBzfcmad
wier kinderen ik moest laten v
moorden.
Weg met de doodstraf! Mij
mijn leven heeft ze vernietigd,
bloek beladieai loop ilk rand1...
Wie zegt u "dat? Wat brachtl
toch tot die inbeelding, welke u
krankzinnig moet maken. Wees m;
drong de arts bij hem aan.
Tk kreeg brieven in huls, beli
digingen' en vloeken achtervolgd!
mij, als ik uit het gerechtsgebou
kwam en er heenging. Twee kog(
van razende bloedverwanten mlsÜ
hun doel o, hemelF L
tens uw ambt de dochter moest ontij
men1. Hij eert in. u het werkktig' ri
een macht die er moet zijn, hij Ire
klaagt u, Chlestarochow, beklaagtlir
en vergeeft!
Dat kan geen vader! 2
I kin ,het> 8,8 de Uid de eerf
smart heeft bedwongen, als het vi
stand tot zijn recht komt. Geloof J
v^iSLlaie,r en het sysfo}
ver\loeken. maar niet hen die
moesten toepassen, om d- eer van
land. De generaal op het slagveL
wan de °Peratietafel
rechter achter de vierschaar, ze mlP"
ten er znn en wanneer ze slacht n
fers maken, is dat de wil van e
hoogere macht. Ik hen hier gekou
met een moeilijke zending, met
verzoek, Wanüi.
dracht" Jager VOld8ecl aan ziJn $1
De beklagenswaardige ambfcenajjt.
verliet het hotel.
(N. v. 't N.)
SPREKENDE PROEVEN.
Het zijn niet slechts beginne
maar er zijn ook tal van anderen, |c
renlange gebruikers van kuii6tme J(
die van meening zijn, dat het op d ,j
duur met uitsluitend kunstmest n
kan aangaan De grond raakt z
gen zij uitgeput, „uitgeboerd",
daarom kan kunstmest slechts „hu
mest" zijn naast stalmest of compo
Deze meening berust op napratei|e
maar is niettemin slechts door feit e(
te weerleggen. Daarom ontleenen ig
enkele dier feiten aan het jongiie]
Verslag van de Rijksproefvelden
Noord-Holland.
In deze provincie werden een aa 0j
tal proefvelden aangelegd met 1 e
doel de onj uistheid van bovenstaan a
in het licht te stellen. De resultat|
waren de volgende je
I. Gedurende 3 proefjaren bleek 3
Aardswoud bemesting met kunstm i
veel voordeeliger dan die met st
mest. Per H.A. was dit voordeel j
of f 181 per jaar. g«
II. Te Wogmeer was de bemesti 5
met kunstmest over alle 9 proefjai
voordeeliger dan de gewone bem |j
tingswijze kunstmest zonder kali f v
per H.A. f142 en met kali f187 mi»!
dan de gewone behandeling. ii
III. Gedurende de 8 jaren, dat
Terschelling uitsluitend met kun
mest is bemest, bedroeg de zuivf v
meer-opbreugst per H.A. f234. Wai i
schijnlijk was het winstcijfer hoog
zegt de verslaggever daar, nat
ons toeschijnt, de aangenomen waie(
de voor ier en stalmest in den regel
laag geweest is. e
IV. In 4 jaren was te Opperdoes! j
voordeel van den kunstmest f 677 h<
ger dan van den varkensmest. it
V. Bij een anderen proefnemer
Terschelling was het resultaat oi 2
alle proeffasen eveneens ten gunitf
