HAARLEM'S DAGBLAD. DERDLS^.?„
Amsterdamsche Kout
Haarlemmer Halletjes
Stadsnieuws
Uit de Omstreken
Binnenland
Mei
CLXXI1L
Als Mei in 't land is, dan is het
werkelijk lente, moet liet tenminste
zoo zijn. Dan zijn we in de door dich
ters zoo veelbezongen maand, waarin
elk vogeltje z'n ei legt, de natuur her
leeft en de heldere zonneschijn alles
weer frisscher kleurt. Maar al heeft
Mei nu ook niet den naam te doen wat
zij wil, zooals haar voorganger de
daad heelt zij niet minder Men kan in
Mei van alles hebben Ik kan er van
meepraten. Eenige jaren geleden had
ik een blijspel geschreven voor het ge
zelschap, dat toen in den Salon des
Variétés optrad, 't Werd eerst tegen
het laatst van April opgevoerd, maar
we waren zoo lang een koude Mei
maand gewoon, dat de tijd van het
jaar geenszins een beletsel voor finan
cieel succès scheen.
De première op Zaterdagavond liep
aardig, een méér dan middelmatig
succès en de zaal beter bezet dan zij
in lang geweest was. De volgende
dagen gunstige beoordeelingen in de
bladen en als gevolg daarvan nu
wel geen reuzen-, maar toch zéér be
hoorlijke recettes. Den tweeden Zon
dag, dus 9de opvoering, was de
schouwburg zelfs uitverkocht. Maar
zie, Maandags daarop is het zöó
warm, dat een hijgend en puffend
menschdom neerstrijkt op de café
terrassen, om zich rustig het zweet
van het aangezicht te kunnen wis-
schen, dat alles wat op jas of mantel
gelijkt, moet worden uitgelaten, dat
de Salon-tooneelisten het zelfs over
dag in het gebouwtje niet konden
uithouden en alle deuren moesten
worden'opengeworpen. Toch zou de
voorstelling 's avonds nog doorgaan,
doch er boden 2ich slechts twee beta
lende liefhebbers aan, zelfs de gebrui
kelijke vrijkaartjes bleven weg. Die
Mei-verrassing maakte, dat de Salon
tot Augustus gesloten werd. Natuur
lijk wegens restauratie van de zaal.
Maar reken daar nu eens op.
Enkele jaren geleden ging ik om
streeks dezen tijd met 't allerprach-
tigste weer naar Brussel. Jk had na
tuurlijk mijn overjas thuis gelaten en
de eerste warme dagen stelden mij
hierin volkomen in 't gelijk. Doch na
een dag of drie kwam er een regen-
periode, die aan De Genestet's woor
den
Ach, onze Noordsche Mei, helaas,
Is arm aan zonneschijn,
Zij kan zoo koud, zoo droef, zoo guur,
Zij kan November zijn,
deed denken.
Mijn rondreisbiljet liep over Aken
ik wilde kijkjes nemen op in die da
gen nogal veel besproken plekjes als
Vaals, Moresnet, Valkenburg etc., en
daar mijn route dus eenmaal bepaald
was, werkte ik mijn plan maar af.
Maar wat een kou en nattigneiu neu
ik in mijn zomer-tenuetje moeten uit
staan Toen ik in Vaals het hoogste
punt van Nederland bereikt had, was
ik overtuigd, tevens het koudste, nat
ste en vooral winderigste plekje van
't dierbaar vaderland te hebben aan
schouwd. Eenmaal in Amsterdam te
rug, kreeg ik de influenza.
De Meimaand wordt naar niet jon
ge en niet kwadê gewoonte in de
hoofdstad steeds ingeluid door een
arbeidersfeest. ik houd van alle fees
ten, dus zeker van dit, want er schuilt
poëzie in en het verruimt de borst,
die, al is het ook slechts door een
schoonen droom, voor een oogenblik
van zorgen wordt ontlast. De politiek
behoeft bij zoo'n gelegenheid, tenmin
ste voor een ieder, niet No. 1 te zijn.
Er zijn wel „leuzen" gebruikt als
aanleiding om vroolïjk feest te vie
ren, maar wat neemt men nu méér
voor de leus dan 'n leus Trouwens
met de oorspronkelijke' wenschen,
ontdaan van 't overvragen, dat een
politieke al net zoo goed als een schel-
vischvrouw moet toepassen om tot
negotie te komen, en die dan in hoofd
zaak neerkomen op wettelijke rege
ling van arbeidstijd en rationeele
kieswetgeving, kan vrijwel in deze
dagen ieder zich vereenigen, al is
men het over de onderdeelen ook niet
geheel eens. Maar daarover wil ik 't
nu niet hebben, ik denk aan de feest
vreugde zelf, opgewekt door een aar
dig denkbeeld. Aan de toepassing om
dan, als dc zomer pas is ontkiemd,
ook vooral de kinderen des menschen
te doen genieten, hun allerlei pretjes
te bereiden, hen te laten zingen en
smullen, als zij, veelal misdeelden,
heusch niet te veel gewoon zijn.
Ik herinner me en nu ga ik in
mijn gedachten weer even naar Brus
sel een praclitigen optocht bij
avond, met schitterende banieren,
transparanten, fakkels en vroolijke
muziek. Duizende menschen op de
been. Geen enkele wanklank, geen
oogenblik sprake van ordeverstoring.
De ontbinding van den stoet had
plaats voor het Volkshuis, dat op een
heuvel gelegen is. Tooneeleen heer
lijke zomeravond, aan en hij het ge-
houw tal van vlaggen en giorno.
Rood en groen bengaalseh vuur ver
luistert het feeërieke. Opwekkende
muziek, dan stilte. Van der Velde
spreekt van liet halcon in 't Vlaamsch
dat, als het zuiver gesproken wordt,
zooals hij het doet, zoo sjeuïg en zoet
vloeiend klinkt. Men kan een speld
hooren vallen. Als hij eindigt met een
kernachtige frase, Brusselsch enthou
siasme, fanfare. Wéér stilte. Nu wordt
er in 't Fransch gesproken, als mu
ziek dringt de prachttaal tot de me
nigte door, die opgewekt en gelouterd
wordt door al dat kunstrijke om zich
heen.... Ik als vreemdeling en niet-
socialist vond het een pracht-avond.
Maar we behoeven nog niet eens
zoo ver van huis te gaan. Verleden
jaar toen het er bij de diamantbewer
kers nog aanzat, werd er 's avonds
een optocht gehouden, die alleszins
de moeite van het aankijken waard
was.
Den heer Alb. Hahn, den teekenaar,
die aan de voorbereiding had deelge
nomen, moet een groot deel van de
eer toekomen dat alles zoo artistiek
harmonieerde. De stoet deed voor
dien in Brussel niet veel onder en dat
zegt veel.
De; politie zorgde in overleg' en in
samenwerking met tallooze commis
sarissen der corporatiën voor de goe
de orde en ondanks de duizenden, die
in de buurt IJ IJ-sche straten waren
saamgepropt, slaagde ook dit uitmun
tend. In de breede en lange Albert
Cuypstraat, waar veel slijperijen ge
vestigd zijn en ook verscheidene dia
mantbewerkers hun woonplaats héb
ben, kwam de stoet niet alleen het
schoonst uit, maar werd er ook het
krachtigst meegefeest. Daar wapper
den de vlaggen, werden Bengaalsctie j
lucifers en kamer-vuurwerlc ontsto
ken uit de geopende vensters en wer
kelijk was het een grootsch gezicht
vurige slang zich^iron^cfife d oor "He-
Van Woustraat naar de Nieuwe Am-
stelbrug, die toch al door haar schit
terende verlichting en monument-alen
bouw een der grootste sieraden van
Nieuw-Amsterdam is.
Hoe 't dit jaar geweest is? Laat ik
er maar niet te veel van zeggen. Dat
't treurig was hebben blijkbaar ook
de opstellers zelve begrepen, want
slechts in het vuurroode 3e district,
waar uit liefde voor de partij alles
vergeven wordt, heeft zij geschitterd.
D.w.z. daar liepen mannen en vrou
wen achter elkaar niet als een aan
eengesloten geheel maar sommige
groepen tamelijk ver van elkaar ge
scheiden. Hier en daar een verlicht
transparant met den naam of de ini
tialen der vereeniging. Een paar mu
ziekcorpsen. Veel politie, weinig
nieuwsgierigen in de volkrijke
Dapperstraat slechts één rij en
nog minder enthousiasme.
Het eenige opmerkelijke vond ik ee
nige vrouwen, die met een slapend
kind op den arm liepen te betoogen,
wat een begrijpelijke contra-betoo
ging in minder welluidende termen
EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE.
Hopma was deze week eens in de
Raadsvergadering gaan kijken, maar
!t was hem niet meegevallen, zei hij.
Hij vond het geheel niet deftig ge
noeg. Een goede Hollander trekt bij
officieele gelegenheden minstens een
zwarte, gekleede j'as en een donker
gestreepten pantalon aan. „Nu, ik
kan je zeggen, dat do eenige gekleede
jassen, die je ziet, die van de boden
zijn. De leden dragen korte jasjes
met van die opwippende slippen, of
gewone colberts. Colberts, zeg ik u,
niet meer dan buisjes en dat in een
vergadering van de vroedschap. En
waren die dan tenminste nog maar
zwart geweest, maar dat leek er in
de verte niet naar. Er waren blauwe
bij. grijze en in de verte heb ik zelfs
"een groene gezien."
Kortom, Hopma was er niet over
gesticht. Als dan toch onze met moei
te opgebrachte belastingpenningen
ïnoesten worden uitgegeven, dan kon-
'den de leden van den Raad dat,
meende hij, met zekere deftigheid
doen.
„En dan was er een bij", vertelde
hij, „die zei, dat de stukken ter visie
hadden gelegd. Ik weet niet wie
't was een groote man, met rechtop
staand haar, dat al begint te grijzen,
en een stem als een klok...."
„Hoor eens", zei Wouter, „zoo iets
mag je iemand niet kwalijk nemen,
Leggen en liggen met de vervoegin
gen zijn een erfenis, die onze taalkun
dige voorvaderen gerust aan iemand
anders hadden kunnen achterlaten.
De stukken zijn ter inzage gelegd en
hebben ter inzage gelegen, de kip
heeft een ei gelegd en dat ei heeft
er vijf minuten gelegen een knap
pe kerel, die daarin nooit een foutje
maakt. Ik heb in den Raad nog wel
andere taalkundige vrijheden ge
hoord. Een week uf wat geleden, bij
de behandeling van een vermaarde
pensioens-quaestie, zei een van de
sprekers
„Wie vroeg Hopma, al bij voor
baat nieuwsgierig.
„Ik ben precies als jij, ik ken de
menschen zoo niet. Nu dan, toen zei
een van de leden „Indien X. werd
behandeld op den voet van de tegen
woordige verordening"stel je nu
voor zoo'n verordening met een voet
en op dien voet X. behandeld
Datzelfde lid vertelde, dat die per
soon uit eigen hoofde 'n pen
sioen zou genieten van zoo- en zoo
veel. Hoe iemand een pensioen uit
een hoofd zou kunnen goochelen, is
me niet helder.
Er waren meer leden, die vroolijk
met de Nederlandsche taal omdartel
den. „Het goede hart" zei een ander
bekend lid, „dat mijnheer Y. op den
voorgrond wil schuivenWat een
tableau-vivant zou dat worden zoo'n
voorgrond, waar je een goed hart op
schuift.
Een van de wethouders deed ook
een duit in 't taalkundige zakje. „Als
we het stuk nalezen", verklaarde hij,
bij een zeker, niet op z'n mondje-ge
vallen deel van het publiek veroor
zaakte. Of de heer Pothuis nog in
een lantaarnpaal geklommen is bij de
ontbinding van dit paskwil van een
optocht, weet ik niet. De teleurstel
ling was me dit jaar te groot, dan
dat ik dezen 1 Mei-dag nog langer wil
de rekken.
Maar dit jaar heeft, van den 2en af
de Meimaand zich mooi ingezet. Het
kan natuurlijk nog best veranderen:
als de lezers van Haarlem's Dagblad
dezen Kout onder de oogen krijgen,
kan het best weerschraal eh guur
buiten zijn, maar wat we reeds gehad
hebben kan men ons niet meer ont
nemen.
Op dien eersten rnooien Mei-Zondag
dacht ik aan de woorden: Naar bui
ten, naar buiten de steden ontvlucht.
Evexxtjes lucht happen en natuur ge
nieten in een prachtige, nu niet zoo
bar ver verwijderde streek. Ik doe die
dingen erg ouderwetsch, dus niet per
fiets of per auto. Ieder zijn meug. Ik
laat me, zonder me in het minst in
te spannen brengen waar ik mijn
tocht wensclx te beginnen en ga dan
wandelen. Niet te langzaam, ook niet
te snel, maar regelmatig zoo'n gemid
deld langen dag door. Misschien is er
nog wel een enkele Haarlemmer, die
ook nog iets voor deze „vei'ouderde"
sport voelt en daarom wil ik hen
eens vertellen hoe ik mijn dagje door
bracht. Ik vertrok 7.38 van het station
W. P. om 9.55 te arriveeren in Nijme
gen, waar voor het station de stoom
tram gereed stond, die mij tien minu
ten later naar Berg-en-Dal bracht.
Vandaar uit begon mijn wandeling.
Wat stond alles al mooi groen. Maar
hoe mooi het hier in die door de Na
tuur zoo rijkgezegende plekjes ookwe-
zen mag, de HaaiTemsche bloemen-
schat schijnt men toch niet te willen
missen, want in de bloemperken voor
de huisjes en villa's prijkten overal
tulpen.
Even den weg langs tot aan de pan-
nenfabriek, links afgeslagen en clan
de boschrijke heuveltjes op waarlangs
ik zonder 't op eenige wijze door
grenswachters of grenspalen kon be
merken op Duitsch grondgebied be
landde.
Het eerste doel van mijxx tocht was
natuui'lijk de Duivelsberg. Boven op
den berg is een paviljoentje, waar
Ververschingen worden verkocht en
men een heerlijk uitzicht heeft over
de Waal-vallei, 'n Kleine teleurstel-
Ü3&. ÏSS-nSSjVtó JOT.ffiïleiflik sss-
den me warm en dorstig gemaakt.
Doch de exploitant wist zeker ook
van andere Mei-Zondagen mee te
praten!
Gelukkig was hij zoo beleefd ge
weest de stoelen buiten te laten
staan, zoodat de bezoekei-s, want
ik was niet de eenige die op 't denk
beeld gekomen was deze wandeling
te maken, uit konden rusten en op
hun gemak van het heerlijk pano
rama genieten. Gelegenheid voor de
dorst te lesschen was er ook wel, een
heuveltje lager. Men is daar (evenals
in het reeds genoemde paviljoen)
•ceds in Duitschland. Niet erg diep
bepaald, zoo'n twee minuten gaans,
maar toch is 't opmerkelijk, dat in
dit café vier couranten ter lezing la
gen, doch geen enkele Hollandsche.
En hoewel Hollandsch geld grif
wordt aangenomen, bestond er toch
geen mogelijkheid om van een gul
den of een rijksdaalder Hollandsch
geld terug te. krijgen. Nu ging de
tocht (we bleven voorloopig in
Duitschland) naar het dorpje Wij-
Ier, grootendeels langs een smal
boschnad, waar men zich heel roman
tisch mijlen ver van de beschaafde
wereld kan wanen. Minder interes
sant leek mij daarop de weg naar
Cranenburg, maar druk dat 't er
was
't Was intusschen twee uur Duit-
sche tijd geworden tn daar om half
drie van Cranenburg, de trein naar
Cleve vertrok, moest ik een flink
stapje opleggen, met het resultaat,
dat ik wel op 't laatste nippertje,
maar toch nog op tijd, daar was.
Over Cleve wil ik ditmaal niets ver
tellen, over dat zoo vaak door Hol
landers bezochte grensstadje is al
zoo véél geschreven. Ik bleef er trou
wens slechts twee uur, waarin ik
natuurlijk niet vergat liet beroemde
hotel Maywald te bezoeken. Daarna
pea' spoor weer terug naar Cranen
burg (deze reis kost 3e klasse slechts
42 ets. retour) en nu weer te voet
naar Berg-en-Dal. Gelegenheid om te
dhieeren had ik natuurlijk niet ge
had, in kleinere Duitsche plaatsen
bestaat die uitsluitend tusscheax 121
uur, en toen zat ik in de bosschen.
Maar een paar boterhammen met
koud kalfsvleescli, genuttigd in een
boersche „Restauration" smaakte nu
des te beter. Al wandelende deed ik
eensklaps een aangename ontdek
king. Daar prijkte voor een huis, een
woord, dat lieflijke herinneringen op
wekte Vergunning. Even ge
vraagd en jawel, ik was weer in 't va
derland terug. Je zoudt niet zeggen,
dat buitenlanclsch reizen zóó gemak
kelijk gaat.
II: was nu in een wip betrekkelijk
aan de pannenfabriek, van waar uit
ik weer de heuvelen beklom, ditmaal
om een bezoek te brengen aan de
„Hexendans", het bekoorlijke meer
tje, waar een paar jaar geleden een
jonge dame door haar beminde, een
Luikenaai', werd vermoord. Dwars
trok ik nu het bergketentje over. om
dank zij de nog al krasse helling,
zeer snel aan de andere zijde te
dalen.
Ik was dus ten tweeden male in
Duitschland geweest, maar w'as ik
't nog. Mijn plan was in Beek terecht
te komen en daar de' stoomtram te ne
men, maar de Gothische letters op
liet eerste Wirtshaus wezen er op,
dat ik daar nog niet was. Van een
tram was ook nog niets te zien. Een
meter of tien verder stonden voor een
burger huisje een paar vrouwen te
praten haar klampte ik aan met de
vraag, waar de stoomtram stond.
„O, dan moet u nog een kwartier-
tje verder loopen."
„Maar hier is toch Beek vroeg
ik verder.
„Ja, mijnheer", antwoordde de
vrouw vol trots, „dit is het eerste
huis in Holland."
„En dat café aan de overzijde dan?"
„O, dat is Duitsch."
Verbeeldde ik 't me of lag er een
soort klcinachting in den toon? En
fin, ik wist nu wat het eerste huis in
Holland en wat Duitschland was.
Nog even gewandeld, een laatste
vlak bij 't station gauw' xct^Téfcö««~i
spooi*, behoorlijken tijd thuis.
Met uitzondering van 't retourtje
Amsterdam—Nijmegen, had de heele
reis mij een krats gekost. Maar als
binnenkbrt de speciale vacantie-
kaarte-n komen, moet iedereen dit uit
stapje eens maken. Yan Haai'lemuit
;aat 't ook best op één dag.
Viermaal was ik dus óf over Neder-
landsche of over Duitsche grenzen
getrokken, maar ik had geen enkelen
tolbeambte gezien. Wat een paradijs
moet. 't daar voor smokkelaars zijn
II. HENNING Jr.
„dan zien we dat hij zegtDaar
mee was meteen een belangrijke ont
dekking gedaan, want tot dusver
hebben we wel kunnen hooren, wat
een ander zegt, maar gezien hebben
we 't nog niet. Dat doen alleen doof
stommen, die iemand de woorden van
de lippen aflezen.
En toen kwam er een lid met de
boodschap, dat er meer gevaar was
in de harten van de brandblussclier-
dan er werkelijk was. Brandgevaar
natuurlijk. Maar hoe ter wereld kun
je brandgevaar bestrijden in
iemands hart
Zoodat ik maar zeggen wil", ein
digde Wouter, „dat je iemand zoo'n
kleine vergissing niet ten laste moet
leggen, want dan kun je wel voort
durend liggen te zeuren aan de ooren
van je medemenschen."
Hopma had evenwel nog meer op
zijn hart. Hij had het ook zoo vreemd
gevonden, dat Raadsleden de deur
uit moesten, wanneer de rekening of
de begrooting behandeld werd van
een stichting, waarvan zij bestuur
ders waren. De heer Loomeijer stond
op, toen de Stads-apotheek aan d9
orde kwam. Maar hij zit wat ver v-an
de deur en was dus de zaal nog maar
half doorgewandeld, toen hét heele
punt al was afgehandeld en hij weer
naar zijn plaats terugkeeren kon.
Nu wil ik kosteloos een middel aan
de hand doen, om in deze moeilijk
heid te voorzien. In de nieuwe Raads
zaal moet de stoel van ieder lid op
een valluik staan. Is het noodig, dat
hij even uit de zaal gaat, dan drukt
hij op een knopje en verdwijnt. Is de
VERLOF DRANKWET.
Door R. Doets is aan B. en W. ge
vraagd om verlof (ingevolge
art. 34 dier wet) tot het verkoopen van
alcoholhoudenden drank anderen
dan sterken drank voor gebruik ter
plaatse van verkoop in het beneden
lokaal en de serre van het perceel Es-
schilderstraat 2.
Hetzelfde is gevraagd door L.
Kraan voor de gelagkamer van het
perceel Spaarne 28.
zaak afgehandeld, dan drukt zijn
buurman op een knopje, zoodat hij
weer naar boven komt.
„Wat zou dat", vond Wouter, „een
goed middel wezen om al te langdra
dige sprekers eens een poosje kwijt te
wezen
Toen we toch eenmaal aan 't ver
tellen waren, kwam Hupstra aan met
een verhaal over een excursie van de
hoogste klasse van een meisjes-
schooL
„Welke meisjesschool?" vroeg Wou
ter.
,,'t Is vreemd", zei Hupstra, „maar
ik heb net als jij toevallig juist den
naam vergeten, 't Was dan een meis
jesschool, namelijk de hoogste klasse,
en ze ging per spoor naar Leiden,
om daar het museum van oudheden
te zien.
Nauwelijks zijn ze te Leiden uitge
stapt, of een troepje studenten krijgt
ze in 't oog, begrijpt dadelijk dat het
een schoolklas is en stapt er achter
aan.
Samen komen ze in 't museum. De
directrice gaat haar klas voor naar
de mummies, en geeft daarvan een
verklaring.
Met de grootste aandacht staan de
studenten mee te luisteren en geven
af en toe lucht aan hun bewonde
ring.
„Hoe uitnemend gezegd", meent de
een.
„Hoe klaar en wetenschappelijk",
verzekert 'de ander.
Totdat het de directrice verveelt en
STUKKEN VAN DEN RAAD.
Voordracht Hoofd Eerste
Burgerschool.
Ter benoeming van een Hoofd dei-
Eerste Burgerschool hebben B. en
W. de volgende voordracht inge
diend 1. E. ten Broeke, directeur
der Rijksnormaallessen te Assen, 2.
C. v. d. Werff Wz.. hoofd eener
school te Rotterdam, en 3 S. S. Hoog-
terp, hoofd eener school te Wovmer-
veer. (Raadsstuk 155).
Wijziging Politie-verordening.
Naai- aanleiding van een verzoek
van de afdeeling Haarlem van den
Alg. Ned .Timmerlieden Bond, stelt
de Rechtsgeleerde Commissie voor, de
politie-verordening met een nieuw
artikel 205 aan te vullen, luidende
Voor zoover daarin bij het Wet
boek van Strafrecht of de Veilig
heidswet niet is voorzien, wordt met
een boete van ten hoogste 25 of een
hechtenis van ten hoogste zes dagen
gestraft, iedere werkbaas, die niet bij
arbeid boven open ruimten afdoen
de maatregelen neemt, om te voorko
men, dat personen, die aldaar werk
zaamheden verrichten, naar beneden
storten en dat zij, die zich daaron
der ophouden, door vallende voor
werpen getroffen kunnen worden.
Deze bepaling is niet van toepassing
op fabrieken en werkplaatsen in den
zin der Veiligheidswet.
(Raadsstuk 33).
Fonds Werkloosheid-verzekering.
Door de heeren Van Lijnden en
Thijssen is een uitvoerige toelichting-
gezonden op de amendementen door
hen ingediend tot wijziging van bet
ontwerp-reglement voor het gemeen
tefonds tot bevordering van de ver
zekering tegen de geldelijke gevol
gen van werkloosheid.
De amendementen vermeldden wij
reeds en zullen dus volstaan met de
mededeeling van het belangrijkste
uit deze toelichting.
De voorstellers achten het ge-
wenscht, dat bepaald wordt, dat de
deelnemende veveenigingen te Haar
lem gevestigd zijn, omdat het voor
het bestuur van het Fonds bezwaar
lijk zou zijn in andere plaatsen ge
vestigde vereenigingen te controlee
ren, terwijl het voor de bestuurderen
van ijn andere plaatsen gevestigde
vereenigingen ook moeilijk is. om
controle over haar leden uit te oefe
nen. De groote organisatiën, elders
gevestigd, kunmen hier een vereeni
ging voor haar leden oprichten, uit
sluitend bestemd voor de verzekering
tegen werkloosheid, waarbij het ver
band met die organisatiën behouden
blijft.
De omschrijving „kleine werkba
zen" achten zij gewenscht, omdat zij
die geen gebruik maken van vreemde
werkkrachten knecht noch patroon
zijn.
trek uit de gemeente, trekken de voor
stellers in, met het oog op de moge
lijkheid, dat aan de vereenigingen
personen deelnemen, uit aangren
zende gemeenten. Wel handhaven zij
hun amendement op dit lid van art.
12 om daaraan toe te voegen „ontslag
wegens handelingen in strijd met
de wet of een schriftelijk arbeids
contract".
(Raadsstuk 164).
Ook de heer Middelkoop heeft een
toelichting gegeven op zijn amende
menten.
Zijn voorstel om het 3de lid van
art. 12 te laten vervallen, wordt in
getrokken.
Het 3de lid van art. 12 wil de voor
steller laten vervallen., omdat an
ders de niet-werklieden, die in vele
werkliedenvereenigingeai zijn. om
daar als adviseurs op te treden, zou
den moeten bedanken.
In art. 24 wil de voorsteller het
Tiooger beroep regelen. Het. dag. be
stuur der gemeente acht hij daarvoor
het gewenschte college.
(Raadsstuk 162).
Door tien hoer Gvavestoin wordt
roorgrsteld, dot voor 't. geval eon per-
soon tegelijk lid is van meer dan éón
vereeniging, deze slechts krachtens
zijn lidmaatschap van één diep rer-
eenigingen voor bijslag in aanmeT-
king kan komen.
De voorsteller meent, dat lieifondjs
wel opgericht is met het doel aan ta
moedigen tot verzekering maar geens
zins het karakter draagt van een
verzekeringsinstelling, waar men te
gen een hoogere premie ook een hoo-
gere uitkeering ontvangt.
(Raadsstuk 163).
Stenografie.
Op 16 April heeft te Utrecht eem
examen voor het systeem Stojz'e
Wery plaats gehad.
Voor diploma B is o.a. geslaagd
mej. N. Richards, te Haarlem.
HAARLEMMERMEER.
Te Nieuw-Vennep zijn op heden 10
rijksveldwachters gedetacheerd, ter
bewaking van de toegangswegen lot
den kring, welke door het heerscheh
van „Mond- en Klauwzeer" besmet is
verklaard en vanwaar de in- en uit
voer van herkauwende dieren en var
kens ten strengste is verboden.
De arbeider K., werkzaam zijnde
met een zaaimacliine, had het onge
luk met zijn hand tusschen de kamra
deren te geraken, waardoor hem 3
vingers werden afgekneld.
Ten nadeele van den landbouwer v.
Z., wonende aan den IJweg, heeft
een hond, des nachts het konijnenhok
stuk gebeten en niet minder dan 10
volwassen konijnen, verscheurd.
zij aan de jongelui verzoekt, om,
daar de klas op een wetenschappelij
ke excursie is, liever heen te gaan.
„Pardon", zegt een van de studen
ten beleefd, „dat kunnen wij niet
doen, want u moet weten wij zijn
ook op een wetenschappelijke oxcur-
e."
Hierop barst een van de meisjes,
die toch al moeite genoeg heeft ge
daan om zich goed te houden, in een
proestgelacli uit.
„Als je nog één keer lacht", zegt de
directrice verwoed, „dan stuur ik je
er uit
Zij bedenkt niet zoo gauw, de arme
geplaagde, dat het hier de school niet
is, en dat een van haar discipelen
moeilijk alleen kan wachten in de
gang van een museum.
Ten slotte wordt de concierge in
den arm genomen. Hij weet beter, hoe
met dit volkje moet worden omge
sprongen.
„Heeren", zegt hij beleefd, „och.
gaat u nu liever weg en Iaat u die
dames met rust. Waarom zou u het
ze lastig maken
Dat willen de jongelui dan ook niet
en een oogenblik daarna zijn ze afge
marcheerd.
Maar geen tien minuten later komt
er een ander clubje studiosi binnen
ze waren er door de vrienden op af
gestuurd
Voorloopig gaat de hoogste klasse
van de ongenoemde school niet weer
naar Leiden.
Ze vroegbn, of ik niemendal te ver
tellen had.
HOFBERICHTEN.
Prins Hendrik zal Zondagochtend,
vergezeld door kapitein Jhi*. Van
Suchtelen van de Haare, adjudant,
naar Schwerin vertrekken, ten einda
aldaar bij te wonen, de opening van
de buitengewone vergadering van een.
Landdag. Z. K. H. is voornemens
Vrijdagavond 15 Mei op het Loo te
rug te komen.
DE INBRAAK TE ROTTERDAM.
In zake de inbraak bij den heer J.
Helmer, Weenaplein te Rotterdam
deelt men nog het volgende mede:
Donderdagmorgen werd de inbraak"
ontdekt en kwam men tot de erva
ring dat alle contanten ontvreemd
waren. Blijkbaar met een valscheri
van het perecel geopenü en ue eiec-
trische geleiding, die een alarmschei
beweging brengt, afgesneden.
Daarna heeft men de eikenhouten be
timmering, die om de brandkast
stond, met geweld verwijderd, de kast
aan den achterwand opengescheurd
en den inhoud ontvreemd. Bij deze
bewerking heeft men schade toege
bracht, aan kleed, gordijn, eikenhou
ten betimmering, enz. Alle gouden
en zilveren voorwerpen worden even
eens vermist én hiervan werd alleen"
de fluweelen tasch, die van een an
tiek zilveren beugel voorzien wai
geweest, op het kantoor teruggevon
den, benevens een paar ledige doos
jes.
De inbrekers te Rotterdam doen"
thans wel van zich spreken. Zoo bleek
Vrijdagmorgen weer bij inspectie der
woning van mevrouw de wed. IJson-
dijk aan den Mauritsweg, welke da-
me in De Steeg verblijf houdt, dat de
dieven er op ontzettende wijze had
den huisgehouden on o.m. een heele
zilverkast hadden leeggestolen.
„Jawel", zei ik, „hebben jelui ge
lezen, dat een van onze Haarlemsche
doctoren een school voor moeders op
richten wil
„Och", zei Hopma, „we zullen met
tertijd nog scholen oprichten om te
leeren hoe we onzen neus moeten
snuiten. Mag je dan niets meer van
je moeder leeren
,Dat heb ik ook gezegd. Maar toen
vroeg een dokter me, of ik wel een9
gehoord had van al de malle dingen,-
die moeders met hun kinderen uitha
len. Dat ze een stuk nuchter kalfs-
vleesch leggen op zieke oogjes, een"
stinkende, rauwe haring om de keel
binden, als die ziek is, gesmolteri
schapenvet geven als 't kindje
diarrhee heeft, zoogenaamd voor de
schraligheid, een bloedkoralen ket
tinkje omhangen voor het doorkomen
van de tanden, een ui in bed leggen
tegen stuipen, als de kinderen onrus
tig zijn, olie, anisette en suiker ge
ven, het pasgeboren kind zwarte kof
fie laten drinken zooals in Overijsel,
of oud bier met suiker, zooals in
Limburg
Ik stond versteld.
„Dus je wou een school om wat af
te leeren vroeg ik.
„Dat zou al heel wat gewonnen'
zijn", antwoordde de medicus, „want
de moeders gaan er soms raar me»
om."
„üat~Js waar', beaamde deftig
Wouter, die nooit zelf kinderen heeft
gehad.
FIDELIO.
