AARLEM'S DAGBLAD.
TWEEDE BLAD.
jl
Amsterdamsche Kout
Binnenis'.d
Onze Lachhoek,
FEUILLETON
SERGEANT SETH
ZATERDAG i JULI 1908
haarlemsche
Handelsvereeniging
S
.v bij Kon. BaaL van 12 Sur. liaw
De Haarlemsche Handelsvereeni-
'ing hier ter stede, opgericht 10 Mei
[892. heeft in den loop van den tijd
wel haar recht van bestaan bewezen,
in r vele gevallen, zaken van ver-
schiilenden aard betreffende, is zij
opgetreden en dikwijls met groot
euccès. Jammer echter, dat men alge
meen niet meer blijk geeft, dit te
/vaardeeren, door als lid der Vereeni-
ging toe te treden. Er zijn wel meer
ian 600 leden, maar dat is niet vol
doende. Elk handelaar, neringdoen
de, ja zelfs particulieren, moesten lid
tvorden, om tenminste te laten gevoe
len, dat men het werk op prijs stelt,
lat de Haarlemsche Handelsvereeni
ging steeds opneemt, als doende, wat
hare hand vindt om te doen.
De voordeelen, die de Vereeniging
Duiten hare bemoeiingen van ver
schillenden aard, haren leden aan
biedt, zijn zeer vele en zeer groote
tegenover de geringe jaarlijksche
contributie van f3.50, die gevraagd
wordt
De Haarlemsche Handelsvereeni
ging bemoeit zich in de eerste plaats
er mede, de belangen van hare leden
te bevorderen, door onwillige beta
lers voor hen tot betaling aan te
manen en informatiën voor hen in te
winnen. Bovendien hebben de leden
het recht, het hun gratis te verstrek
ken advies van den rechtsgeleerden
adviseur der Vereeniging te vragen,
die ook in proceduren en faillisse
menten gratis voor hen optreedt, na
tuurlijk alleen voor zaken betreffende
den handel en het bedrijf der leden.
Bechtsgeleerde adviseurs der Ver
eeniging zijn de heeren Mrs. Th. de
Haan Hugenholtz en A. H. J. Merens,
bpaarne 94, alhier, die voor de leden
eiken werkdag van 24 uur des na
middags zijn te spreken.
Het bureau der Vereeniging is ge
vestigd Jausweg 11.
Voor incasso 8 door bemiddeling
der Vereeniging wordt een vast
recht van 5 pet. der vordering bere
kend.
Bovendien moet 10 cent voor port
rteeds worden bijgevoegd, bij irizen-
ling van vorderingen door bemidde
ling der advocaten te innen.
De kosten van informatiën naar
buiten de stad woonachtige personen
bedragen 60 ets. per informatie, plus
vijf cents porto-vergoeding. Informa
tiën naar binnen de stad wonende
personen worden gratis verstrekt.
Pretentiën op buiten de stad wo
nende personen worden niet behan
deld, wanneer niet 10 ets. voor porto-
vergoeding is toegevoegd.
Ruim 1748 ifrforraatiën en rechts
geleerde adviezen werden in het afge-
loopen jaar gegeven.
In April en Mei 1908 zijn 42 vorde
ringen tot een bedrag van 1685.66
betaald 13 vorderingen worden afbe
taald, 14 vorderingen zijn uitgesteld-.
Men wordt geraden alvorens te le
veren aan J. van Kammen, Letd-
■cheplein 47 rood, ook wel adres op
gevende Van Kranenburg, Schouw
tjeslaan 25, N. Wiebes, vrachtrijder,
Bloemendaalsche Weg 209, Bloemen-
daal, Mejuffrouw De Rooij, Lange
Lakenstraat 7, D. J. Bekaar, hoofd
commies der Posterijen, Johan van
Vlietstraat, W. H. F. van Engelen,
Bakenessergracht 98, mejuffrouw A.
Dernison, Prinsen Bolwerk 12, die
goederen koopt op naam van eene
Van der Reep, zich om inlichtingen te
vervoegen aan het kantoor.
Volgens art. 7 dient het geheim der
lijsten van wanbetalers ongeschon
den te blijven.
Alle brieven, aanvragen, reclames
of wat ook, moeten worden geadres
seerd aan het bureau, dat geopend
is dagelijks van 's morgens 9 tot 1 uur
en 's namiddags van 2 tot 4 uur,
waar dan ook verdere inlichtingen
lijn te bekomen.
Het Bestuur heeft bemerkt, dat men
soms meent, dat men, hoewel geen
(id der H. H. V., toch van haar infor
matiën kan bekomen, en brengt nu
nogmaals en uitdrukkelijk ter kennis
dat alleen aan leden der Vereeniging
informatiën door haar worden ver
strekt, en dat voor Informatiën op
hier ter stede woonachtige personen
nooit betaling mag worden gevor
derd.
HET BESTUUR.
CLXXXVL
Hondsdagen 1
Hoexah... Juli is in 't laad of liever
niet: Hoer all dat aan warme, droge
Kozakkensteppen herinnert maar oud-
Hollandsch: Hoezeel Dat geeft tenmin
ste een denkbeeld van verfrissching,
waarmee sommige menschen al best
4n hun nopjes zijn. Als de werkelijk
heid ontbreekt stellen zij zich maar
met den schijn tevreden.
Zoo s c h ij n t de Nederlandsche
Opera, net als de schijndoode Neder
landsche Operette uit mijn vorigeoi
„Kout" als een Phoenix uit haar as-
sche te zullen verrijzen, 'n drievoudi
ge Phoenix nog wel. Want als waar
dig gevolg van de week van de vrouw
komt er nu weer een Nederlandsche
Opera in den Stadsschouwburg en
nog wel onder leiding van een dame.
Dat lieeft ten minste dat voor, dat op
het luoueel bij generale .^titles etc.
niet meer zulke ruwe woorden zullen
gesproken worden, als onlangs in een
Duitsch theater hier ter stede plaats
vond, wat kalm eindigde in een fu
tiel beleedigings-prooesje. De vrouw
zal dus de zware taak opvatten een
Nederlandsche Opera te gaan oprich
ten en met de kunst als ideaal toch
geen kapitaal noodeloos te gaan ver
morsen. Want heusch, dat kan er in
Amsterdam, waar gevreesd wordt,
dat de inkomstenbelasting op 6 zal
worden gebracht en in elk geval be-
lastingverhooging zeker is, waai- het
gemeente-abattoir den directe® geld
nood (honger) het best kan voelen
door het kleiner aantal stuks vee dat
hier wordt geslacht, heusch niet af.
Er moet eenmaal orde en regel zijn
en daar de Stadsschouwburg de uit
spanningsplaats is voor het deftig
publiek, Is het niet meer dan ecu con
ditio sino qua non, dat de opera daar
No. 1 en dus de Ned. Opera A wordt.
De tweede, wat minder deftig maar
waar 't er toch ook nog mee door kan
wat het publiek betreft, komt onder
's heeren Van der Linden's leiding-
weer in 't Paleis: Ned. Opera B. Hel
trio wordt gesloten (of heeft iemand
Just er een kwartet van te maken?)
met de Ned. Opera C in 't Rembrandt-
theater. Daar is 't in den laatsten tijd
heelemaal niet „deftig" meer; de Am
sterdamsche Bladen vonden 1 zelfs
beneden hun waardigheid langer over
de daar gegeven voorstellingen te
schrijven. Dat kan dus een volksope
ra worden op dezelfde wijze als Stoel
en Spree een volksschouwburg is,
maar aan den anderen kant zou men
bij 't hooren van de twee nieuwe K.'s,
Kreeft en Kohier, zen, dat 't daar
voor niet bloederig genoeg zal wor
den. Dat de winter ten slotte geheel
zonder Itallaa-nsche Opera voorbij zal
gaan, Is nog geenszins zoo zeker ais
in sommige bladen werd bericht. Ge
heel ten onrechte werd ook het ge
rucht verspreid, dat Isalberti geënga
geerd zou zijn bij Hammerstein, doch
dat is volmaakt onjuist. Hij heeft
daar wel proef gezongen, doch is niet
verbonden geworden. De kans is nog
volstrekt niet verkeken, dat de Itali-
aansche zangkunst haar plaats weer
zal innemen op de pulnhoopen van
den eerst ingestorten Nederlandschen
kunsttempel. En daarvoor zal heusch
geen Samson noodig zijn.
Met dat al kunnen we in deze honds
dagen, wanneer gewoonlijk de bloden
gevuld worden met: beschrijvingen
van zeeslangen, groote branden in
Amerika, wat bewijst dat schrijven
zonder duim wel eens onmogelijk is,
nu heel prettig over opera's praten,
als zaten we In 't hartje van den win
ter. Bij de gedachte alléén, frisch je
al op. Maar toch geef Ik nog de voor
keur boven het schrijven of lezen van
interessante kuiist- en winteravond-
berichten aan een watertochtje, des
noods op een der propvolle booten,
zooals Je nu vooral Zondags voortdu
rend langs den Amstel ziet varen. De
ondernemers verdienen nu zat en Ik
gun het hum van harte, want zij ver
schaffen het publiek dat niet te veel
kan missen, werkelijk een groot ge
not. En 't mooiste ia bijna ieder kan
er van profiteeren, want bijv. naar
Halfweg Kalfje vaar je nu voor de
kapitale som van één stuiver.
Wil men van de Amstel-schoomheid
eens goed genieten, dan moet men
heel laat naar bed gaan. Ik zou ook
kunnen zeggen: heel vroeg opstaan,
maar om half drie krijg je toch geen
Amsterdammer uit de vee ren. En om
drie uur moet je al op stap zijn. Dan
is het al licht, zacht-gedempt licht,
maar je hebt geen last van de blake
rende zon, die 's middags een wande
ling langs de altijd open tramlooze
Weesperzijde (ten minste van de nieu
we brug tot de gemeentegrens) tot
zulk een kwelling maakt.
Drie heeft de klok geslagen. Mn ar
hoewel je nu niet juist in het hartje
der stad bent e® door administratieve
regelmaat met den besten wil ter we
reld aan geen kop koffie in welk cafe
dan ook te komen ia, is het blijkbaar
voor vele®, niet de „voor de nacht
rust bestemde tijd". Het leeft op het
water. Groote en kleine booten, de
eerste meest vrachtbooten, de tweede
veelal motorvaartuigjes glijden of
schieten over de zacht-wiegelende
golfjes en dit aantal schijnt grootsr te
worden als we de statige Nieuwe Am-
stelbrug voorbij zijn. Dat is toch
maar een monumenteel kunstge
wrocht, zoo mooi, dat men er bijna
de Nieuwe Beurs door sou vergeten.
Groote electrische bollen, op de for-
sche bruglaniaarns werpen een
schijnsel, dat ik donker-rose zou wil
len noemen, op het licht gerimpelde
groenachtige water en de licht-blau-
we huizen.
Aan den oever zit hier en daar on
beweeglijk een visschertje. Hij heeft
er toch wat voor over, geen behoefte
te hebben aan slapen en geen oog voor
de natuurschoonheid. Want belde
oogen zijn voortdurend gericht op
den dobber en 't net naast hem is toch
bijna altijd op dat uur nog leeg.
Daar suist ons een auto voorbij.
Let op geen maximum-snelheidswet-
len. Wie zou hein ook wat maken?
Die eene agent, die met een steenen
pijp in den wind bij de Deli-brouwerij
staat te soezen De man zou bang
zijn, dat hij zijn pijp brak 1 Hij weet
toch veel te goed, dat hij hier alleen
voor glorie en reclame van Amster
dam staat 1 Want de Weesperzijders,
die wisten dat de Amsterdamsche po
litie wel wat beters te doen heeft dan
zóó ver van het hoofdbureau op de
dieven te passen, zijn allen aangeslo
ten bij een particuliere hewakings-
onderneming. Die heeft overal haar
mannetjes staan etn als de agent door
een gemoedelijk praatje hen elk op de
beurt eens een weinig den tijd ver
drijft, maakt hij zich al meer dan ver
dienstelijk. En wat den auto-rijder be
treft, reden hij en z'n kornuiten
maar wat meer om dezen tijd en
minder dan, als het heel druk is, want
nu zijn de wandelwegen om Amster
dam door het groot aantal stank- en
dikke stofwolken verspreidende auto's
en fietsen gewoon ongenietbaar. Wan
delt me® met z'n tweeën, begeef u dan
als 't u blieft niet in een te geani
meerd gesprek, want
Een oogenblik van onoplettendheid,
Kan maken dat men Jaren schreit,
nu ja.... zoo'n vaart loopt het gewoon
lijk wel niet, maar men kan toch op
weinig genoeglijke wijze met den
straatweg kennis maken, zich armen
en beenen bezeeren en loopt daarbij
nog kans op een flinke uitbrander
van den rijder, die in zoo'n geval ook
meestal zandruiter wordt. Want de
fietsrijders munten niet uit door hoo-
ge bescheidenheid. Al is de argiooze
wandelaar, die het ten zeerste be
treurt geen oogen van achter als van
voren ie hebben, ook al tien maal op
den schuinen met gras begroeiden
zijkant van den dijk gesprongen, laat
hij de elfde maal onder het voortdu
rend getoeter en geschal om hem heen
geen oogenblik verzuimen op te let
ten, dat een zekere belslag. van een
achter hem rijdende fiets voor hom
bestemd was. Aan te doen of te veran
deren is er niets op den publieken
weg hebben wandelaars, fietsers en
automatten evenveel recht. Als een
wandelaar hard tegen uw rug aan
liep en u op zij wierp, zoudt u het
recht hebben hem dit hoogst kwalijk
te neme®verandert me® het woord
wandelaar door fietser, dan wordt het
juist omgekeerd, dan krijgt gij het
standje, wijl ge niet uit de® weg ge
sprongen zijt.
's Nachts om 3 uur, half vier brengt
de fiets of auto echter een aangena
me afwisseling in het dan wel niet
doode, maar kalme, rustige, aan Zut-
fen of Amersfoort doende denken,
Btadsleven. We wandelen de „Schol-
lenbrug" over, de huidige grens der
gemeente, vroeger de grens tusschen
Nieuwer-Amstel en Watergraafs
meer.
'k Herinner me nog als jongen hoe
dat Schollenhrug heelemaal buiten de
stad was. Je maakte er een heerlijk
watertochtje naar toe met 't Haven
stoombootje van het Rokin bij den
Dam en dat voor één stuiver. Natuur
lijk moesten we daarbij onder ver
schillende bruggen door en wat een
pret was het niet als de pijp naar de
laagte moest en de kapitein waar
schuwend riephoofden. Dat die
Havenbootjes den strijd om het be
staan niet hebben kunnen volhouden
is wel te betreuren.
Amsterdam heeft een groot deel der
bebouwde Amsteloevers ingeslikt.
Aan de Weesperzijde hei geheele
voormalige Nieuwer-Amsteldeel, ter
wijl aan de overzijde het groote Am
sterdam heel ver, tot aan Zorgvliet
toe aan 't annexeeren is geweest. Be
trekkelijk dicht bij de Nieuwe Am-
stelhrug zien wij daar het wel moder
ne, maar zeer mooie (helaas meestal
zeer contradictio 1). voormalige Raad
huis van Nieuwer-Amstel, dat nu tot
een politiebureau is gedegradeerd.
Doch wij zetten onze wandeling
voort, langs de Weesperzijde. De
gaslantaarns hebben nu plaats ge
maakt voor ouderwetsche rood-licht
uitstralende potroleumlampen.
En waar het Damocles-zwaard van
de 6 inkomstenbelasting boven on
ze hoofden hangt, denken we aan de
„dichtregelen" van wijlen Jan den
Rijmer, na de eerste gaslantaarns
Toen het licht stond op de palen,
Kon een Ieder het best betalen.
Toen het licht hing aan de touwen,
Kon men het nog even houwen.
Maar nu het licht komt uit den
grond,
Volgt een regel, waaruit blijkt, dat
men het toen afkeurde.
Betrekkelijk is de bewaking hier
nog beter dan op het Amster
damsche gedeelte. Want er Is nog een
miniatuur politiepost, die plaats aan
biedt voor één veldwachter en een
hok er achter, om een evcntueelen
boosdoener in op te sluiten. Èn dat
gedeelte Watergraafsmeer aan den
Amstel is zoo klein 1 Nog geen drie
minuten loopen of men is aan den
Omval, passeert een smal bruggetje,
en is dan in de srenieente Ouder-
Amstel. Dat 't Oude r-Amstel Is,
kunnen we wel zien Wat een oude
kleine huisjes zijn het hier. Maar
werklieden wonen hier toch maar
heerlijk voor hun daalder in de week
In een vrij huis met den breeden,
vrijen Amstel voor zich. Het buurtje
is echter spoedig afgewandeld, wart
om en bij den 6poordljk is deze zijde
van de rivier niet meer te beloopen.
Als het dagelijksch bestuur vari
Amsterdam z'n zin krijgt, zullen deze
nabuurschappen van grensgemeenten
spoedig tot het verledene behooren.
Wel werd het groote annexatie-voor
stel door Gedeputeerde Staten terug
gezonden, doch dit betreft slechts
eenige minder belangrijke grenswijzi
gingen met Nieuwer-Amstel. Het
lijdt dus geen twijfel, of na de ge-
wenschte correctie gaat het dage-
lljksch bestuur der provincie er ook
wel mee accoord.
Als Amsterdammer kan ik echter
geen enkele reden zien, waarom heel
Watergraafsmeer en genoegzaam heel
Sloten bij Amsterdam zou moeten
worden ingelijfd. Toch niet om, waar
in werkelijkheid de hoofdstad in al
les achteruit gaat, zelfs in inwoners
aantal, den s c h ij n te redden Er
pleit niets voor en alles tegen. Na de
annexatie zal bij de grens van Die-
men of tusschen het dorp Sloterdijk
en het dorp Sloten, verlichting, poli
tiebewaking, telefoon, tramverbin
ding, etc., even goed dienen te zijn
als nu in de KalverstraaL Ergo, dit
brengt eene onafzienbare verhooging
van het budget mee en de nu al zoo
klagende Amsterdammers moeten
zonder eenige genade nog veel meer
betalen. De bewoners der ingepalmde
gemeenten komen in dezelfde ongun
stige conditie, die voor hen nog
zwaarder te dragen is, daar zij aan
zéér lage lasten gewoon waren. Die 't
eenigszins stellen kan huiten het groo
te Amsterdam ie wonen, gaat dan
hijv. naar Bussum of Haarlem
waar dit gewoonlijk niet de mins
fortuneerden zijn, wordt de toestand
voor hen, die achter blijven, nog meer
penibel.
Bovendien werkt ie groote centra
lisatie gewoonlijk desorganiseerend.
Nu reeds laat do bewaking in de bui
tenwijken der hoofdstad alles, alles
en nog eens alles te wenschen over.
In 't buitenland bestaan dan ook wei
nig zoo groote gemeentelijke eenhe
den als Amsterdam nu reeds is. Pa
rijs bijv. is verdeeld in ik meen
21 arrondissementen, elk met een
maire, die vrijwel als afzonderlijke
gemeenten zijn te beschouwen. De
gemeenteraad van Parijs is een soort
centraal lichaam, dat wel de groote
algemeene belangen behartigt, maar
niet de kleinere buurtbelangen. Brus
sel bestaat uit een tiental gemeenten,
die alle In bloeienden toestand ver-
keeren. M^ar Amsterdam moet een
provincie worden, waar van den
Nieuwendammer Dijk (aan de over
zijde van 't IJ) tot aan de Haarlem
mermeer en tot Diemerbrug van den
Achterburgwal niet alleen de lakens
worden uitgedeeld, maar zelfs over
het omhakken van een boom moet
worden geredekaveld.
Amsterdam zou zich niet kunnen
uitbreiden Wat een praatje En die
reusachtige terreinen tusschen Am
stel en Amstelveenschen weg, waar
voor een heel straten- en pleinen-net
is geprojecteerd, wachten nog steeds
op den eersten timmerman en metse
laar, ondanks den nooddrang om
werk 1
Neen, tegenover de leuze „Das
Amsterdam soil grösser sein" zou ik
willen pleiten „Amsterdam moet
beter, gelukkiger, welvarender wor
den", en daarvoor hebben we noodig
in den Raad mannen van energie, die
weten van aanpakken, maar ook een
krachtig ,,veto kunnen doen hooren
tegen ultra-moderne dwangmaatrege
len, die den handel belemmeren, het
vreemdelingenverkeer knotten, de
welvaart verstikken.
H. HENNING Jr.
PRINS HENDRIK OP DE „HEEMS
KERK".
„Het Vaderland"' ontleent aan een
particulieren brief bijzonderheden
over het verblijf van de „Heemskerk"
in de Noorsche wateren. Wij nemen
uit dit schrijven het volgende over
Donderdagmorgen om 5 uur kwam
het groothertogelijke jacht binnen,
waar zich onze Prins aan boord be
vond en nog dienzelfden morgen
kwam hij aan boord van de „Heems
kerk".
Zaterdagmorgen 27 Juni om 5 uur,
lichtten wij het anker en stoomden
naar buiten, de route werd genomen
tusschen al de verschillende eilandjes
en riffen, die zich over eene groote
uitgestrektheid langs de kust van
Noorwegen bevinden.
Het was een prachtige tocht, die
ontzaglijk groote rotsmassa's, waar
men zeer dicht langs passeerde. Enke
le nog geheel met sneeuw bedekt,
bijnti loodrecht uit zee opkomende,
leverden een nooit te vergeten 6Chouw
spel het is een ruwe natuur, bijna
geen boomen, zelfs op sommige plaat
sen geen gras of iets, dat daarop ge
lijkt, niets dan kolossale steenklom
pen.
De vaarroute slingert zich tusschen
al deze door, dikwijls ziet men pas
kort voor men moet draaien de ope
ning, waar men door moet. Eén voor
al was merkwaardig, de Melö Sund
tot op het laatst zag men geen door
gang en was het net of het schip op
het land aan stoomde en tegen de
rotsen zou loopen, toen zich opeens
de ongeveer 150 meter breede opening
vertoonde en ons weder een nieuw
vaarwater deed ontdekken.
De Noorsche loods, dien wij aan
boord hadden, was een type van een
flinken Noorman, kalm en voorzich
tig. Toch bracht hij ons met eene
mooie vaait van 12 mijl tusschen al
deze scnqnbare hinderpalen door.
In gebroken Engeisch en Duitsch
vermengd mei veel Noorsch gaf hij
zijn aanwijzingen, een enkelen keer
zelfs het roer nemende en het deed
ons allen een groot genoegen, toen
Z. K. H. hem hij zijn vertrek ae gou
den medaille van de Huisorde van
Oranje schonk. Dat vond hij prachtig
de man, die altijd even kalm bleef,
kreeg-nu een kleur van genoegen.
Zondagmiddag verlieten wij de
Inner Lead, zooals deze route binnen
door genoemd wordt, en stoomden in
volle zee, koers zettende naar IJmui-
den.
Prachtig weer, wind van achteren,
gaf het schip een kleine, slingerende
beweging, net genoeg om te bemerken
dat men op zee was.
Z. K. H. gebruikte deze dagen om
het schip bijzonder goed in oogen-
schouw te nemen. Hij bezocht machi
nekamers en stookplaatsen, die
L-nr alles in volle werking was
iuieressant waren. Tot de onder-
iergplaatsen w
maakt en bekeken. De Prins Infor
meerde naar vele dingen, woonde de
verschillende exercitiën bij en vertoef
de dikwijls op de brug.
In den nacht van Maandag op
Dinsdag werd op ruim 400 K.M. al
draadlooze verbinding verkregen met
Scheveningen en was natuurlijk hel
eerste telegram, dat verzonden werd,
gericht aan H. M. de Koningin, en
gingen weldra de verschillende tele
grammen heen en weer.
Zoo'n station aan boord blijft altijd
een opmerkelijk iets eerst wordt om
het kwartier beproefd, of er op de
seinen antwoord komt, totdat ineens
iets gehoord wordt in de gehoorbuis
en men dus elkaar te pakken heeft.
Het numniersein maakt dan al spoe
dig uit, of het de goede is, en ziet
men weldra antwoord komen op de
vragen, terwijl men weet op een af
stand van nog ruim 14 uren stoomens
weg te zijn.
Dinsdagnamiddag om 5 uur 50 kwa
men wij te IJmuiden binnen en meer
den in de haven voor de kleine slui
zen, en vertrok Z. K. H. te 8.35 naar
Den Haag, luide toegejuicht door de
bevolking, die in dichte drommen
zich verdrong bij den aanlegsteiger.
MEIKERSEN.
Met den handel in Meikersen gaat
hei in de Betuwe zeer naar wensch.
Het warme, droge weer bevordert
groei en rijpheid en er komen han
den te kort om te plukken. Goede
plukkers verdienen f 2.50 A 3 per dag.
ue veilingen komen enorme hoe
veelheden aan de Veilingvereeniging
„Over-Betuwe" waren Donderdag
50,000j>ond aangevoerd; in geen Ja
ren was de aanvoer zoo groot. De
handel is vlug en levendig en de prij
zen zijn stijgende. Voor le qualiteit
besteedde men 81/2 tot 11 cent en voor
2e qualiteit 5 71/2 coat per 1/2 K.G.
Ook werden eenige postpakketkistjes
met ruim 41/2 K.G. geveild, die 1.40
A f 1.60 opbrachten. De handelaren
maken goede zaken, vooral met de
verzending van postpakketkistjee
naar alle oorden des lands.
VIJF-EN-NEGENTIG JAAR ALS
NORMALE LEEFTIJD.
Uit het „Maandblad tege® Vervat
8chingen"
De mensch behoort, volgens ee*,
oud Fransch versje, 95 jaar oud h
worden. ongelukken natuurlij!
uitgesloten Dit versje, zoude vrij be
werkt, aldus kunnen luiden
Me® verslaapt het derde deel82
(19 dat nu niet wel wat veel
Voor 't verblijf in tram en trein.
Voor processen, ongevallen.
Telt men zoowat twee dozijn 24
Voor het dagelijksch werk, getallef
Die voor leder anders zijn
Rekent me® op 't traagste slag
Komt er acht jaar voor den dagi
Verder moet men voor de ruzie,
Ergernis en desillusie,
Minstens 16 Jaren stellen16
(Dit geldt voor de jonggezellen.
Voor getrouwden men 't getal
Soms wel dubbel stellen zal 1)
Nu het denken over zaken
't Zal een tweetal Jaren makeni
Het toilet, de baard en haren
Eischen wel een vijftal jaren 5
Daar men vijf kwartier per dag
Zeker hiervoor stellen mag.
(Bij de dames tweemaal vijf.
Heeren zegt, of 'k overdrijf
En ten slotte niet vergeten
't Drinken, snoepen en het eten,
Hiervoor twee uur te besteden
Stelt uw maag en hoofd tevreden.
Acht jaar geeft dit op 't budget8
Dat daarmee is stop gezet.
Totaal 95 Jaar
TWEEDE VREDESCONFERENTIE.
De overeenkomsten en verklaringen
vastgesteld door de Tweede Vredes
conferentie, die tot 30 Juni j.l. alsnog
voor verschillende mogendheden al
hier ter teekenlng lagen, betroffen
1. Internationale geschillen.
2. Dekking van schulden.
8. Oponig der vijandelijkheden.
4. Gebru'ken in den landoorlog.
5. Hechten en plichten der onzijdi
gen.
6. Vijandelijke koopvaardijschepen
7. Verandering koopvaardij- in oor
logsschepen.
8. Plaatsing onderzeesche mijnen.
9. Zeebombardement.
10. Conventie van Genève.
11. Beperking der gevangenneming
van schepen.
12. Internationaal prijzenhof.
13. Rechten en plichten der onzijdi
gen in den zeeoorlog.
14. Verbod van het werpen van ont
pioffingsmiddelen uit luchtbal
lons.
Van de mogendheden, die nog niel
alle verdragen hadden getcckend
hebben dezer dagen geleekend me'
voorbehoud
DuitschJand, de verdragen hierbo
ven genoemd onder Nös. 4, 6, 8,
en 13.
Oostenrijk-Hongarije No. 4.
China No. 10.
Ecuador Nos. 2 en 12.
Groot-Brlttannië Nos. 5, 8, 9, lt>
en 13.
Japan Nos. 1, 4, 9 en 13
Roemenië No. 1.
Turkije Nos. 1, 4, 7, 8, 10, 12, 13.
Zwitserland No. 1.
Niet onderteekend zijn door
Duitschland No. 14.
China alle niet ge teekend behalv
1 en 14.
Groot-Brittannië No. 12.
Italië No. 14.
Japan Nos. 12 en 14.
Paraguay Nos. 13 en 14.
Portugal Nos. 8 en 12.
Roemenië Nos. 2X 12 en 14.
Spanje Nos. 4, 8, 9, 13 en 14.
Zweden Nos. 2, 8, en 14.
Zwitserland No. 2.
WEDUWEN VAN ONDEROFFI
CIEREN, ENZ.
Het hoofdbestuur van „Ons Belang"
vereeniging van onder-officieren en
militaire geëmployeerden In den rang
van' onder-officier, behoorende tot do
Nederlandsche landmacht heeft
aan de Tweede Kamer een afschrift
doen toekomen van een aan den mi
nister van oorlog gericht verzoek
schrift, met verzoek te willen mede
werken „opdat spoedig in den on-
houdbaren toestand dezer nagelaten
betrekkingen op afdoende wijze wor
de voorzien."
In dit adres word! gelegd
„dat in den laatsten tijd weder ver
schillende sterfgevallen onder actief-
dlenende en gepensionneerdo militai
ren, beneden den rang van officier,
hebben plaats gehad
dat door een, door het hoofdbestuur
voornoemd, ingesteld onderzoek is ge
bleken, dat de middelen door die na
gelaten betrekkingen uit particuliere
fondsjes ontvangen, geheel zijn opge
bruikt
dat de weduwen, in de toelichting
genoemd, een verzoek tot II. M. de
Koningin hebben gericht, teneinde
van regeeringswege een jaarlijksche
Naar het Engeisch
door
ERNE8T WILLIAM HORNUNG.
ii)
HOOFDSTUK VUL
Op zekeren avond twee maanden
later, 'oen het zeer donker e® on
draaglijk warm was, nwam eon jon-
Se man Timber Town van de Zuidzij-
e binnen. Hij droeg niet zooals de
gewone reizigers een zak, ook waren
fijn kleeren niet dis van een kolo
nist Hij droeg een pak va® «en of
Andere lichte stof en een fijnen stroo-
boed toch scheen hij den weg hier
uitstekend te kennen.
Men kon duidelijk zien, dat hij het
er op toelegde de stad binnen te ko
men zonder ierpand te zien en zoo
mogelijk zonder gezien te worden. Hij
liep in 't midden van de breede straat,
berekenend dat men in de duisternis
van geen der beide kanten van den
weg tot het midden iemand kon her
kennen.
Maar de veranda's van de ver
schillende koffiehuizen ware® door
haar verlichting duidelijk genoeg le
zien, e® niet alleen kon da reiziger 't
fehiid van de stemmen der bezoe-
ers hooren, maar hij herkende ook
sommige stemmen en ving brokstuk
ken op van hun luide gesprekken.
Over 't algemeen sprake® zij over
politiek, de politiek der koloniën en
op dit oogenblik waren de meeste® al
niet geheel nuchter meer. In de ve
randa van het Royal Hotel echter had
een woordenwisseling plaats over het
luiden van de kerkklok in Timber
Town. Een levenmaker wilde dat zij
om twaalf uur zou lulden terwijl
een ander daar taaenon kwam. De
laatste zei, dat het een goede, oude
Engelsche gewoonte was het Nieuwe
Jaar In te luidenmaar niet Kerst
mis; de eerste avond het belachelijk,
dat men oude Engelsche gewoonten in
de koloniën onveranderd zou bewa
ren en deze, die de vloeiendste spre
ker was van de twee en die alle po
pulaire argumenten aan zijn zijde
had, scheen het meerendeel der le
venmakers op zijn hand te hebban.
De grootste levenmakers winnen
het, zei de eenzame reiziger en haast
te zich verder.
Spoedig was hij ln de buurt van de
kleine ijzeren kerk gekomen. De kerk
was onzichtbaar 1® de ondoordring
bare duisternis, maar de reiziger
wist precies, waar zij siond. De
Staatsschool en de politici ai/.ken
aan den anderen kant van den weg,
waren ook onzichtbaar ten minste
hun omtrekken maar zwakke licht
jes verrieden hun aanwezigheid.
Da geheimzinnige bezoeker liep nu
langs het hek van de politiebarakken I
en kwam met schreden, die plot-
^';ng minder vlug em onzeker we<r-
ueu tot bij liet hekje van de
schoolen daar bleef hij staan en
keek achter zich met zijn hana op
den grendel.
Barbara zat voorover gebogen met
gevouwen handen in de veranda.
Seth Whitty boog zich over haar
heen.
Je weet, hoe ik gewacht heb,
pleitte hij en waardigheid en nede
righeid streden in zijn diepe, man
lijke stem om den voorrang hoe lang
heb Ik je lief gehad, hoe hopeloos
eens e® toch hoe innig. Je moet we
ten wat ik Je belijd ten minste
-et ik. O, dat weet Ik zoo
goed
Toch weiger je mij nog.
Neen, neen. Ik zeg, geef mij tijd.
Reken niet op mij reken nooit weer
op een vrouw.
En ik heb gezegd, dat ik je tijd
wil geven, tot wit beiden grijs zijn
Zóo lang zal het plet duren, als
het ooit gebeurt, ze! Rnrbara vrien
delijk maar reke® mui op mij.
Zij zwegen allebei. Seth verstoorde
het stilzwijgen plotseling door naar
het poortje te snellen, waar hij stil
bleef staan luisteren.
Wat was dat riep Barbara hem
toe.
Ik hoorde iets.
Is er dan wat te zien
Niets. Het is pikdonker. Maar Ik
be® overtuigd....
Op dat oogenblik begon de klok te
luiden.
Seth kwam in de veranda terug.
Je hebt den klokkeluider ge
hoord, zei Barbara.
Ik geloof het niet: het leken
meer voetstappen vlak bij. en ik
meende, dat er iemand aan den gren
del kwam. Maar het doet er ook niet
toe laten wij er liever aan denken,
dat het weer Kerstmis ia. Barbara I
En ik wensch je een heel gelukkige
Kerstmis, en e® ik zal wachten zoo
lang je wilt
Hij drukte haar do hand, liet haar
weer vallen ;nam haar weer en
bracht haar vol liefde en eerbied aan
zijn lippen.
Er werd aan het klokketouw go
trokken ,tot de klokkeluider vermoeid
was en dal was niet zoo spoedig.
Maar vóór dien tijd was die eenza?
me, geheimzinnige voetganger al
meer dan een mijl op zijn schrede®1
teruggegaan. Niemand wist va® zijn
komen noch van zijn gaan en dé
straat van Timber Town tag heft',
nimmer weer.
EINDE
