■HAARLEM'S DAGBLAD. TWEElS£££-
i
Stadsnieuws
Uit de Omstreken
Binnen!*^
Onze Laehhoek.
FEUILLETON
i liODÉsitMer
msterdamscbe Kont
was een tijd, dat elk Amster-
fcoer, die een beetje aan den voor-
Ïrevenden kant was en niet be
de tot het betrekkelijk klein aan-
kapitalistische aandeelhouders
een monopolie-maatschappij, een
voorstander was van gemeente-
titatie. Geen bevoorrechting
licht, water, vervoer en andere
165* ^ie noodzakelijk zijn in een mo-
U5Q® stad, moeten beheerd worden
het algemeen en de groote baten
- en komen ten nutte van 't alge-
i en niet verdwijnen in de zakken
hooge-dividenden-trekkende aan-
gg iouders.
t is een beginsel en een ernstig
sch zal dit niet zoo licht over
I werpen. Maar toch ben ik zoo
betwijfelen of de geestdrift voor
émeente-exploitatie bij de voor-
Iers nog even groot is, als in de
a toen Gerritsen en Tneub de
3 handen aan de ploeg sloegen
et theoretisch beginsel practisch
epassing te brengen,
s er net mee gegaan als met een
telaar en een goochelboek: koop
patste, dan zal men in theorie
ss de trucs leeren om het publiek
dotten, maar wil men z'n vaar-
lid luchten, zonder langdurige
ing of groote vaardigheid dan
men zich maar al te licht in de
j kijken.
0 gemeente-exploitatie moeten
1 beginselen op dien voorgrond
Ten eerste de burgers moeten
(el nut, gemak en voordeel trelc-
it een zekeren tak van dienst als
g' szins mogelijk,is en in de tweede
s de saldo's voor de gemeentekas
jen van dierfaard zijn, dat elk
ir in zijn belastingbiljet merkt
.-ondernemer te zijaa van een goed
I- jerend zaakje.
t i opzichte van de Gemeentetram,
verwachting schimmel ijk bedro-
Waar de groote dividenden der
I J M. zijn gebleven, is ieder een
lel. Dit jaar zijn de ontvangsten
er nog dan het vdrig jaar. Doch
J er nu rekening gehouden met
en sch en der burgerij, was het ta-
aanmerkelijk verlaagd, en goede
fodingen door heel de stad' ver
in, dan zou men het financieel
p kunnen vergeven. Doch dit lijkt
ets naar. Wat bij onze tram ont-
|t is een vast plan, volgens het-
wordt geëxploiteerd. Men weet
vat men wil. probeert het van
eens zus, om het morgen weer
zoo aan te vangen. Men leeft op
nemingen, die vaak geld kosten,
U"warring stichten en waarbij de
Brij allerminst Is gebaat.
die proefnemingen zijn er en-
'die al heel dwaas toeschijnen,
der oudste en best rendeerende
n der A. O. M. was die van het
faal Station naar de Weesperzij-
ater als Gemeentetram in lijn 8,
(doopt. Deze liep van Schollen-
af of langs de geheele Weesper-
het Staatsspoorstation, de Is-
Btische buurt en de Nieuwmarkt
racht dus verbinding tusschen
ten die voeling met elkaar had-
Bovendien was het voor het ge-
iebóuwde deel der gemeente tot
lenbrug, de eenige weg naar de
sspoor en de aangewezen dito
het Gentraal-Station.
ar er echter op het gedeelte
lenbrug tot N. Amstelbrug ook
Ben lijn 5 rijdt en er volgens het
«1 der tramautoriteïten, daar'
genoeg getramd wordt, besloten
eeren op zekeren kwaden dag lijn
t meer door te laten rijden naar
(lenbrug. maar ze een eindpunt
ven in een -der meest doodsche
ïn van buurt IJ IJ, die nota bene
ör drie lijnen (3, 4 en 5) commu
te had met Centraal-Station. Ik
bf u niet te zeggen, dat diezelf-
(n 8. vroeger zoo nuttig -en noo^
nu haar waarde voor een groot
beeft verloren.
ndaag (Donderdag) heeft de ge-
(teraad besloten... niet „dat je
jijks baden moet", wat velen met
|pg op de weinig zomersche* tem-
staan... maar dat de ongelukslijn no.
13 weer naar den Dam zal loopen.
Als de tramheeren eens wilden too-
nen, dat ze niet wisten wat ze wilden
dan hebben zij met deze Prins Hen-
drikkadelijn hiervan wel het bewijs
geleverd.
Oorspronkelijk was deze lijn een
deel van lijn IV. Dit was zoo onprac-
tisch mogelijk gedacht. Want terwijl
juur van heden ook niet aan zou
de bevolking der eilanden tot aan den
kop der Handelskade bijna uitslui
tend in scheepsbouw en scheepvaart
haar middel van bestaan vindt, is dit
deel der burgerij of in 't algemeen zij,
die met groothandel en scheepvaart
in relatie staan in IJ. IJ. zeer schaars
vertegenwoordigd.
Beter was het toen de huidige lijn 13
een deel werd van lijn 2, de lijn naar
Park- en Koninginneweg, een buurt
waar veel cargadoors en boekhouders
etc. van dezelfde zaken wonen. Maar
men vond het traject te lang, den-
dienst te ongeregeld en splitste ze
daarom. Op het Stationsplein begin
nen zoowel lijn 2 als 13.
Nu zal de laatste voor de verande
ring weer eens op den Dam plaats
nemen Toen alle lijnen, die den Dam
passeerden, nog van hét IJveer of 't
Centraal Station afreden, en het eer
ste trajeot (tot den Dam) weinig af
trek vond, daar de cliënten voor die 2
minuten trammen evenveel moesten
betalen als voor een ander traject van
20 minuten trammen of langer, sprak
men van „die malle tramparade langs
het Damrak". Doch het Damrak is
in elk geval nog een drukke verkeers
weg en in plaats daarvan krijgen we
nu drie lijnen (2, 3 en 13) langs de
stille N. Z. Voorburgwal.
Van het rekening houden met de
wenschen der burgerij is ook geen
sprake. Ik vind het ook opmerkelijk,
dait de plaatselijke pers de klachten
op dit gebied zoo zwakjes steunt, het
wapen der critiek slechts spelender
wijs ter hand neemt. Alleen in de in
gezonden stukken in „de Courant"
wordt van tijd tot tijd ongezouten de
waarheid gezegd.
Open bijwagens doen geheel wille
keurig op sommige lijnen meestal
wel, op andere nooit dienst. Open mo
torwagens zijn hier nog geheel onbe
kend. Deze week las ik toevallig in
„de Vlaamsche Gazet" dat de eer
ste open motorwagens nu in gebruik
genomen zijn in Gent, een stad, die
qua inwonersaantal slechts 1/3 van
Amsterdam is. En wat die open bij
wagens betreft, die in. zekeren zin een
schadepost zijn voor de gemeente,
wijl de dichte motorwagen dan vaak
voor niets rijdt en alleen als dure
stroom- en conducteurssalaris ver
slindende machine, dienst doet, ook
daar kan men nimmer op rekenen. Er
is op van toepassing wat (vroeger na
tuurlijk van de Amsterdamsche po
li tie-agenten gezegd werd„Als je ze
noodig hebt, zie je ze nooit
Ik maakte daar dezer dagen een
kras staaltje van mee. Op een mooien
avond had ik in gezelschap van twee
dames een wandeling gemaakt langs
den Amstel. Het plan was terug te
gaan per electrische tram, „natuur
lijk" niet van Schollembrug af, want
op lijn 5 zijn open wagens geheel on
bekend. Maar we lieten ons overzet
ten naar den anderen oever om daar
lijn IV te nemen. Doch of wij al twee
of drie trammen afwachtten, er ver
scheen geen open bijwagen en toen
we ons voor inlichting tot den con
ducteur wendden, bleek er dien dag
op lijn IV geen open wagen te loo
pen 'Toch stond de remise aldaar
ook
We hebben toen geen gebruik ge
maakt van hetgeen de gemeente ons
wenschte aan te bieden. Die 221/2-
cents-schade zullen Amsterdam niet
in de misère brengen, maar als er nu
eens honderden en misschien duizen
den zijn, die op zeker oogenblik geen
gebruik maken van de tram, wijl ze
er door het ontbreken van een open
wagen geen aanleiding toe vinden
En let wel, dit is slechts een der vele
griefjes. Van het werkelijk midden
punt der stad, het Rernbrandtplein,
bestaat geen directe tramverbinding
met de „eilanden", noch met de stra
ten vroeger door wijlen onze auto
bereden, noch met de dichtersbuurt.
noch met Overtoom, Vondelpark of
Museumkwartier.
Een goed koopman tracht zoo veel
mogelijk, desnoods ten koste van een
kleine opoffering, zijn klanten ter
wille te zijn. Dat is heusch geen phi
lanthropic. De directie der G. T. zegt
met Louis XIV l'Etat c'est moi, zegt
hoe zij het hebben wil, negeert de
wenschen der verbruikers en toont
daardoor een slecht koopman te zijn.
Het beginsel der gemeente-exploi
tatie heeft daaronder niet geleden....
maar toch
'k Heb van mijn jongste wandeling
langs de Weesperzijde nog een andere
herinneringhoe de schoon e Am-
stelocvers dood en verderf kunnen
verbergen. :k Was er getuige van een
treurig tooneellje.
Klein kleutertje, knaapje van een
jaar of negen, een kind uit een goed
burgergezin, had op de stapels lange
planken gespeeld, die vóór de brouwe
rij op schuiten waren opgestapeld.
Groote rakkers hadden het voorbeeld
gegeven door zonder eenigp nood
zaak, aanleiding of genot, op het hout
te klimmen, rond ie dansen op de
losse houtdelen en hun leven te wa
gen. 'k Heb meermalen gezien, dat de
rondkuierende agent dit spelletje
kalmpjes liet gaan.
Maar onze dreumes was zwaar ge
straft hij was midden in het Amstel-
water geploft en hoewel het nog in
den vooravond was en tal van bereid
willige handen gereed stonden, om
den dreumes uit het water te trekken,
pogingen, die maar al te vaak faal
den, wijl hij onder het hout was weg
geschoten, duurde het bijna drie
kwartier, vóór de arme kleine, geheel
bewusteloos, op het bootje der haven
politie was getild. Toen werden alle
pogingen aangewend, om de levens
geesten weer op te wekken. Aan des
kundigen geen gebrek, daar was een
dokter, eenige verpleegsters, politie
mannen van de land- en riviermacht...
dapper en volhardend wreven, pasten
ze de kunstmatige ademhaling toe,
meer dan een uur lang.
De wandelaars, zwarte compacte
massa aan den Weesperoever, leefden
mee in dien edelen strijd met den
Dood. Helaas, de macht van den
laatste ging boven het Recht op Le
ven.
Het lijk van het knaapje werd in
zeildoek gerold en het bootje voer
naar de Sarphatikade, het huis der
ouders. Het ondergoed was gemerkt
en er was reeds aangifte gedaan.
Ontzettende thuiskomst. Blijkbaar
had men de droeve waarheid niet
onmiddellijk durven zeggen, want van
buiten af hoorde ik eensklaps uit een
vrouwen- misschien moedermond een
snerpenden kreet „Neen, hij is
dood Toen werden alle gordijnen,
ook voor de zolderramen, gesloten.
Arme ouders, die vergaten het mon
ster dat schuilt in 't donkere water,
voor knaapjes, die alleen mogen spe
len langs de vriendelijke oevers.
H. HENNING Jr.
Militaire Zaken.
Op non-activiteit gesteld, ter zake
van tijdelijke ongesteldheid de eerste-
luitenant P. J. de Ruyter, van het
10de reg. inf.
Examen.
Mej. L. Bramtjes van Haarlem heeft
het einddiploma voor huishoudster
verworven, aan de Amsterdamsche
Huishoudschool.
HAARLEMMERMEER.
Vergadering van den Raad der ge
meente Haarlemmermeer, op Donder
dag den 16den Juli 1908, des voor
middags te 10.30 uur, ten Raadhuize.
Te behandelen onderwerpen
1. Ingekomen stukken en mededee-
lingeu.
2. Verzoek van den heer Lantzen-
dorffer om eervol ontslag als ambte
naar van den Burgerlijken Stand.
3. Bestek voor de levering van grint
voor de terreinen bij de scholen en
het Raadhuis.
4. Aanbieding rekening Burgerlijk
Armbestuur over 1907.
5. Als voren der gemeente-rekening
over 1907.
6. Regeling pensioen van den heer
Lantzendorffer.
7. Suppletoire begrooting, dienst
1908.
8. Staat van restanten wegens Hoof
dei. Omslag, dienst 1908.
Kohier Hondenbelasting, dienst
1908.
10. Benoeming van een onderwijzer
aan school no. 1.
VoordrachtL. J. Dalmijn, te
Nieuw-Namen 2. C. G. Sterkenburg,
te Beltrum 3. G. Bartelds te Herwij
nen.
11. Vacature onderwijzeres aan
school 4.
Voordracht1. Mej. C. Blad, te
Haarlem 2. Mej. J. cfe Boer, te Am
sterdam 3. Mej. A. J. Schwantje, te
Den Helder.
12. Verzoek van den tijdelijken on
derwijzer Hazelhoff, om tegemoetko
ming in geleden schade door diefstal
zijner fiets.
13. Brief Gedeputeerde Staten inza
ke traktementsregeling onderwijzers.
14. Verzoek van het bestuur van
het Fanfarekorps te Nieuw Vennep,
om een schoollokaal aldaar te mogen
gebruiken voor repetitiën.
15. Als voren van het Hoofd van
school 4 om vioolmuziek te mogen
studeeren in de school.
16. Advies van B. en W. inzake het
schrijven van het Burgerlijk Armbe
stuur, betreffende het bouwen eener
stichting voor weezen en ouden van
dagen.
17. Als voren adres J. de Jong be
treffende scheidingssloot te Nieuw-
Vennep.
18. Brief Gezondheids Commissie in
zake wijziging politie-verordening.
(„De Meerbode").
IJMUIDEN.
In de Vrijdag gehouden vergade
ring van de IJmuider Vischhandel-
vereeniging werd leedwezen uitge
sproken over het minder tactvol op
treden van den hal-chef op den 3den
Juli jongstleden, waaruit voor enkele
reederijen belangrijke schade is voort
gesproten. Besloten werd in soortge
lijke gevallen de actie tot het desbe
treffende schip te bepalen, zoodat an
dere schepen daaronder niet zullen
lijden.
Met genoegen werd geconstateerd,
dat het aantal schepen, welke de volle
drie procent koopmanskorting toe
staan, gestadig aan vermeerdert.
Besloten werd de reederijen, welke
de volle drie procent toestaan en te
vens handel drijven in ijs, zout, vic
tualiën, enz., zooveel mogelijk te be-
voordeèlen-
Tevens werd In overweging geno
men aan de vereeniging een factorij
schap te verbinden voor reederijen
uit andere havens, hetwelk zoowel
dien reederijen als der vereeniging
zeer ten goede zoude komen.
Vrijdagmiddag vergaderden de ree-
ders ter nadere vaststelling van het
concept-reglement voor hun coöpera
tief consignatie-bureau.
Met klem werd door één der aan
wezige reeders er op gewezen, dat een
dergelijk bureau niet alleen groote
kosten met zich zal brengen, doch dat
het tevens groote schade aan de ree
derijen zal toebrengen.
HOFBERICHTEN.
H. M. de Koningin-Moeder zal zich
bij de begrafenis van de Hertogin Jo-
hann, Albrecht van Mecklenburg laten
vertegenwoordigen door den kamer
heer jhr. mr. Schimmelpenninck.
HULDE AAN H. M. DE
KONINGIN-MOEDER.
Het Haagsche comité voor de auba
de als huldebetooging aan H. M. de
Koningin-Moeder, bij gelegenheid van
Hr. Ms. a. s. 50sten verjaardag, heeft
niet tevergeefs een beroep gedaan op
de medewerking van de in de residen
tie aanwezige zangkrachten, zooals
blijken kan uit het feit, dat zich tot
dusver niet minder dan 21 zangver-
eenigingen, waaronder de eerste uit
de stad, hebben opgegeven tot deeln
ming aan de uitvoering op het voor
plein van het Paleis in het Lange
Voorhout van de door van 't Kruys
■ecomponeerde Koningin Emma-
cantate.
WETTELIJKE TIJD.
De regeering heeft den directiën-der
spoorweg-maatschappijen voorgesteld
de invoering van den wettelijken
(Amsterdamschen) tijd op 1 Mei 1909
te bepalen.
Dit voorstel is, naar wij vernemen,
gunstig door de spoorweg-maatschap
pijen ontvangen.
Met ingang van 1 Mei 1909 vinden
wij dus waarschijnlijk in de dienst
regelingen der spoorwegen in ons
land den Amsterdamschen tijd ver
meld. (Tel.)
DE N.-Z. KAPEL TE AMSTERDAM.
Het gemeentebestuur van Amster
dam heeft aan de sloopers van de N.
Z.-Kapel ook opgedragen het sloopen
van de twee op de Kapel aan de Kal-
verstraat-zijde staande torens, welke
in eigendom aan de gemeente toebe-
hooren.
De daarin geplaatste uurwerken
zullen van gemeentewege daaruit ver
wijderd worden en bewaard blijven.
WEGGELD.
Een twaalftal leden van de Provin
ciale Staten van Antwerpen heeft
zich gewend tot de Provinciale Sta
ten van Noord-Brabant, met het be
zwaar. dat, waar Antwerpen geheel
vrij verkeer voor vreemdelingen toe
staat, niet-inwoners van Noord-Bra
bant „weggeld" moeten betalen. Zij
verzoeken de desbetreffende bepaling
te wijzigente kennen gevende, dat
bij onwil daartoe ook in de gemeente
Antwerpen de vrijheid van verkeer
voor Noord-Brabanters zal worden
aan banden gelegd. Dit adres zal 23
dezer door de Staten van Noord-Bra
bant worden behandeld.
DE ROTTE/RDAMSCIIE KERMIS.
De Tel.-correspondent schrijft:
De heden gehouden raadszitting le
verde een ware verrassing opde
Rotterdamsche kermis werd ten dee-
le in 9ere hersteld
Er was n.l. ingekomen een adres
van J. W. Koolsbergen en vijf ande
ren, allen poffertjes- en wafelbakkers
waarbij dezen verzochten, hun ook
nu, niettegenstaande 't gevallen be
sluit tot afschaffing der kermis, als
burgers der gemeente te blijven ver
gunnen om gedurende 4 weken in
Augustus met. hunne kramen op ver
schillende plaatsen in de stad te
staan.
B. en W. hadden hierop afwijzend
geadviseerd, op grond, dat, indien
hun dit werd toegestaan, ditzelfde ook
aam eigenaars van ander soort kra
men, waaronder evenzeer ingezete
nen, niet zou kunnen geweigerd wor
den.
Verschillende raadsleden waren het
met dit prae-advies niet eens en per
soonlijk zelfs de burgemeester en de
wethouders niet, doch de burgemees
ter had, op grond van het gevallen
raadsbesluit en als voorzitter van den
Raad belast zijnde met de uitvoering
der besluiten van den Raad, niet an
ders kunnen advieeeren.
Toen nu de heer Bakker met een
voorstel kwam, om B. en W. te ver
zoeken, op dit adres gunstig te be
schikken, werd daarvoor werkelijk
een meerderheid van 17 tegen 15
stemmen gevonden.
Toen de agenda was afgehaald,
ging de Raad over in een zitting met
gesloten deuren.
Ook deze baarde nieuwe verrassin
gen, want na afloop werd medege
deeld, dat eigenaren van andere kra^
men, die in dezelfde omstandigheden
verkeerden, mede vergunning kunnen
krijgen.
Nader meldt men over de geheime
zitting, dat na heropening der verga
dering door den voorzitter nog werd
mededeeling gedaan van een in de be
sloten zitting door den gemeenteraad
genomen besluit, 't welk luidde
„Gehoord het debat over 't voorstel-
B akker, spreekt als zijm meening uit.
dat een verdere beschouwing over ge
meenteterrein, gedurende de vroegere
kermisweek niet strookt met het on
langs genomen raadsbesluit inzake de
kermis."
De voorzitter heeft daaraan ter vol
doening aan 'sRaads wensch toege
voegd, dat daarbij gebleken is, dat de
bedoeling van den Raad deze isdat
de gunstige beschikking op het ver
zoekschrift van den heer Koolsbergcn
en de verdere eigenaars van Burger-
broeder- en wafelkramen zal worden
uitgestrekt tot hen die, evenals zij.
tot dusverre als inwoners der ge
meente ook buiten den kermistijd met
kramen op gemeentegrond mochten
staan.
RAPPORT DER MARINE-
STAATSBEGROOTING.
Het onder dagteekening van 22 Mei
j.l. aan Hare Majesteit de Koningin
uitgebracht rapport van de Staats
commissie, ingesteld bij Koninklijk
Besluit van 3 Aug. 1906, is openbaar
gemaakt.
De hoofdzaken zijn, dat de commis
sie voorstelt
a. eene afzonderlijke Marine voor
Nederlandsch-Indië, en
b. eene vloot aldaar, bestaande in
hoofdzaak uit torpedobootjagers
(hoogzee-torpedobooten) met enkele
kleine torpedo-kruisers en eventueel
onderzee-booten.
DE DIEFSTAL TE GROUW.
B. en W. van Idaarderadeel oor-
deelen, dat de schade geleden door
den diefstal van 2000 komt ten
laste der gemeente. In de eerstvolgen
de raadsvergadering zal dit punt weer
aan de orde komen, nu Ged. Staten
zich niet met de beslissing in zake de
vraag wie de schade moet dragen, wil
len belasten.
DE CHRONOMETER.
Er is niets aangenamere, dan on
der een paar vrie»den gezellig koffie
te drinkenin den voormiddag is
men nog frlsch, soms nog niet ge
bukt onder de onaangenaamheden
van zijne betrekking en, wanneer
men nu een goed dejeuner heeft
liever wat lekker dan te weinig
dan is het best uit te houden zelfs
voor een ongetrouwd heer.
Een gezelschap van zulke schandere
leven sphilosophen verzamelde zich
dan ook regelmatig tegen twaalf uur
in den morgen, om gezamenlijk kof
fie te drinken het eenige onaangena
me was, dat de torenklok hen meestal
zeer onaangenaam opschrikte, als het
één uur sloeg en zij weer naar bureau
of kantoor moesten.
Gemeenlijk haalden zij dan hun
horloge voor den dag en keken er be
denkelijk op of de torenklok deugde
niet, of de meeste horloges bleken
Neurenberger goedje te zijn.
Daar de torenklok in gemoede niet
verdacht kon worden, kwam men tot
de conclusie, dat de horloges niet
deugden, die overweging lokte meer
malen bittere bewoordingen uit aan
het adres van den stads-horlogema-
ker.
„Weet je wat, heeren", zoo sprak
de secretaris van het stadje op zeke
ren dag, dat het voor- en naloopea
van de verschillende uurwerken al
weder het onderwerp van een leven
dige jeremiade uitmaakte, „laten wij
ons niet langer aan zoo'n kleinigheid
ergeren. Nemen wij er liever dè ge-
noegelijke zijde van. Het slaat nu
juist één uur laat ons allen onze
horloges precies gelijk zetten eiken
dag controleeren wij ze en een ieder,
wiens uurwerk niet prompt gelijk is,
betaalt een dubbeltje in een gemeen
schappelijke kas, die aan het einde
van dit kwartaal voor een schitterend
feestmaal zal bestemd worden."
Dit werd met acclamatie goedge
keurd zooals de meeste menschen
vprtrouwde een ieder op de deugde
lijkheid van z ij n uurwerk en hoopte
dus eens goedkoop een fijn dinétje te
hebben. Natuurlijk werd er afgespro
ken, dat rnen onder geen voorwend
sel zijn horloge tusschentijds zou ver
zetten dan, zoo noodig, om 1 uur, na
de boete betaald te hebben. Dit werd
plechtig beloofd.
Het vierendeels-jaars was omgevlo
gen en het gezelschap zat zeer verge
noegd aan den disch. Allen hadden
meer of min daaraan betaald al
leen de secretaris, juist hij die het
denkbeeld geopperd had, niet. Zijn
horloge had altijd prompt één uur
gewezen, zoodra de doffe slag van
den toren klonk.
„Maar zeg toch eens, mijn waarde,
wat heb je toch een wonderwerk van
een chronometer, dat die nooit een
halve minuut scheelt. Ik heb den
custos van de sterrenwacht, dien ik
bij gelegenheid eens op reis "ontmoet
te, daarover gesproken en die ver
klaart kort en zakelijk, dat zoo iets
onmogelijk is want, al ware je chro
nometer nu eens de meest volmaakte,
die er te denken is, dan zou de groo
te klok, waarnaar wij ons allen moe
ten richten, toch wel nu en dan wat
gescheeld hebben Alle mechanische
uurwerken moeten soms een klei
ne afwijking aantoonen en gij hebt
je horloge geen enkele maal behoe
ven gelijk te zetten
„En wij allemaal", klonk het onge-
Ioovig.
Nu haalde de secretaris met plechtl-
gen ernst zijn horloge voor den dag
en gaf het zijn buurman in de hand.
Deze keek er op, hield het aan zijn
oor, schudde het hoofd en riep, nadat
hij nogmaals had geluisterd
„Ja, dat wil ik wel gelooven. Het
staat a 11 ij d op één uur 't lamme
ding loopt niet I"
„Uitstekend geraden", zeide de
secretaris „de veer was gebroken en
ik wilde 's morgens naar den hor
logemaker gaan. toen mij eens
klaps het voorstel te binnen schoot,
dat ik je tot mijn groot genoegen ge
daan heb."
7>Op je gezondheid", klonk het nu
„in langen tijd ben ik niet zoo
leelijk gefopt
En de secretaris liet het zich goed
smaken.
(„De Prins").
NEDERLANDERS IN ARGENTINIë.
Men schrijft aan „De Standaard":
Volgens ontvangen berichten zal dr.
Van Lonkhuyzen waarschijnlijk einde
Augustus in Nederland terugkeeren,
Naar het Engelsch,
door
rthur W. M a r c h m o n t.
n bediende kwam haastig bij
en zeide, dat mijnheer eene
vte had gekregen. Zij snelde naar
jbliotheek en vond hem op een
l'.ggen, bewusteloos en benauwd,
len vloer vlak bij hem lag een
Tam, dat zij haastig las.
»Na al die jaren heb ik zoo-
»even weer van je gehoord. Ver-
Iwacht mij.
RACHEL."
deed het telegram weer in de
loppe, stak het in zijn zak en gaf
de medicijnen, die altijd bij de
waren, als hij zoo'n benauwd-
,£reeg, en zoo spoedig mogelijk
hj hem daarop naar bed bren-
vroeg naar bet telegram, en
en verlicht, toen bleek, dat hii
het in zijn zak had. Toen de dokter
kwam, was Parmenter in hoogst ze-
nuwachtigen gemoedstoestand en
leed ernstig aan de gevolgen van den
schok.
Het telegram had hem werkelijk
zeer getroffen. Het had die eene blad
zijde in zijn leven, waarover hij zich
bitter schaamde, weer geopend. Heel
lang, meer dan twintig jaar geleden,
was hij in de netten gevangen van
een mooie, maar gewetenlooze.vrouw.
In zijn onschuld had men hem ver
dacht van een handeling, waardoor
hij met de wet in aanraking kon ko
men, maar nog juist bijtijds had hij
het karakter der vrouw leeren ken
nen en was gevlucht.
Ofschoon volkomen onschuldig aan
de misdaad, was de herinnering er
aan hem toch altijd een nachtmerrie
gebleven. Al die jaren had hij door
een volkomen rechtschapen leven als
't ware boete gedaan voor dien eenen
misstap, en de gedachte, dat het ge
heim nu bekend zou worden, deed
hem huiveren en sidderen.
Dien geheelen nacht en dag en vol
genden dag lag hij wanhopig alle
mogelijkheden te overdenken. Het
hacl niet op een slechter oogenblik
kunnen komen, zijn lieve Olive stond
op bet punt een huwelijk te sluiten,
waarvan haar geluk afhing, en als
de feiten bekend werden, scheen het
hem toe, dat haar leven verwoest zou
zijn.
Dien middag nam hij een besluit.
Het huwelijk moest verhaast worden,
zoodat het plaats kon hebben, vóór
dat het verschrikkelijke nieuws ver
teld kon worden, vóór dat de vrouw,
die het kon vertéllen, in het land
was. Hij kon als verontschuldiging
aanvoeren, dat zijn gezondheid hem
ongerust maakte, en als zij eens ge
trouwd was, dan zou hij, zoo noodig,
de moeilijkheden onder de oogen
zien of een of ander middel vinden,
om die vrouw tot zwijgen te brengen.
Laat op den middag ging hij naar
beneden om dit plan uit te voeren.
Hij vond Olive voor de piano, en
nadat zij een van haar lievelingslied
jes gezongen had zij had een vol,
zuiver mezzo-sopraan-geluid vroeg
hij haar, bij hem te komen zitten.
Is Jack op Belborough, Olive
vroeg hij.
Neen, vader. Hij is weer naar
zijn bureau gegaan.
Telegrafeer hem, dat hij morgen
moet overkomen, kind. Ik ben er op
gesteld, dat je huwelijk verhaast
wordt. Het moet dadelijk binnen
een week plaats hebben.
Waarom, vader
Doe wat ik zeg, kindlief. Nu,
klonk het bijna dringend.
Zij ging en verzond het telegram en
kwam toen weer naast hem zitten.
Vertel het mij nu, beste vader,
zei ze met een vriendelijk glimlachje.
Mijn hart, Olive. Gregory heeft
mij gezegd, dat ik gisteren een hevi-
gen aanval had.
Was het slecht nieuws, dat u gis
teren kreeg, vader
Welk nieuws antwoordde hij,
haar scherp aankijkend.
Dat telegram uit New-York, lieve
vader.
Hij fronste het voorhoofd.
Heb je dat gezien
Ik kon het niet helpen. Het lag
open naast de sofa.
Hij zweeg en zag er zeer aangedaan
uit.
Vraag mij er niet naar, Olive. Ik
kan het je niet zeggen.
Denkt u niet, dat ik sterk genoeg
ben, het met u te dragen, als het
slecht nieuws is
Vraag mij er niet naar, herhaal
de hij.
Er is iets, waarover ik' u graag
eens zou willen spreken, vader. Mijn
heer Merridew vroeg mij op mijn ver
jaardag ten huwelijk, en toen ik wei
gerde, zinspeelde hij er op, dat lk
eens arm zou zijn en later schreef hij
mij dezen brief.
Hij las den brief met diepe rimpels
in het voorhoofd en schudde toen zijn
hoofd.
Neen, kind, daar behoef je niet
bang voor te zijn, tenzij je zelf al het
geld opmaakt.
En hij deed zijn best met een
vermoeiden glimlach van het onder
werp af te stappen.
Wie is die mijnheer Merridew
toch, vader
Hij scheen op het punt te zijn een
scherp antwoord te geven, maar be
dwong zich.
Bekommer je zelf en mij niet over
hem, Olive. Ik voel mij vermoeid, en
als uitgeput zonk hij achterover op
de sofa.
U heeft een of ander geheim, dat
u ongerust maakt, vader. Ik wou,
dat u het mij vertelde. Het zou veel
gemakkelijker voor u te dragen zijn,
u zou dan de helft op mijn schou
ders kunnen laden.
Maar hij maakte een zwak gebaar
met zijn hand en als uitgeput sloot
hij de oogen. Eenige minuten bleef
hij zoo doodstil liggen. Toen keek hij
plotseling verschrikt op en sprak met
gropten nadruk en niet minder opge
wondenheid
Onthoud wat ik zeg, Olive. Je hu
welijk moet binnen een week plaats
hebben, of het zou wel eens heelemaal
niet kunnen gebeuren. Schrijf aan
mijnheer Casement, dat hij morgen
hier moet zijn met alle documenten,
klaar orn geteekend te worden, en
aan Lord Belborough, dat hij morgen
hier moet zijn om alles in orde te
brengen. Het moet, begrijp je dat
goed
De krachtsinspanning scheen hem
bijna te groot geweest te zijn, en toen
hij weer achterover lag, boog Olive
zich over hem en kuste hem teeder.
Lieve vader, fluisterde zij.
Hij beantwoordde haar liefkoozing
en glimlachte terug. Trek het je niet
te veel aan, kind maar ik heb een
voorgevoel, dat als je niet dadelijk
troutw, ik niet lang genoeg meer zal
leven, om je als getrouwde vrouw t e
zien.
Ten hoogste verbaasd en met een
bezwaard hart schreef Olive de brie
ven en bracht een angstigen nacht
door, vergeefs zoekende naar een sleu
tel voor de reden, die haar vader
plotseling noopte het huwelijk te ver
haasten.
Zij twijfelde er niet aan, of hel
stond op een of andere manier in
verband met het geheimzinnige tele
gram uit Amerika, maar wat kon
dat beteekenen, of wie was de vrouw,
die „Rachel" onderteekende Daar
had zij geen flauw vermoeden van.
Den volgenden morgen kwam er
een telegram voor haar van Jack,
waarin stond, dat hij des morgens
vroeg bij haar zou zijn en 's middags
kwamen Lord e» Lady Belborough,
eenige minuten later gevolgd door
mijnheer Casement, den notaris.
(Wordt vervolgd).
