AARLEM'S DAGBLAD.
irsdocMe
TWEEDE RL a:
FEUILLETON
ZVTEBDA.Q 1 AO 103X08 1908
Haarlemsche
Qandelsvereeniging
Jrisógék, hij Kon. BeaL Tan 12 Kov. l&fië
De Haarlemsche Handelsvereni
ging hier ter stede, opgericht 10 Mei
1892, heeft in den loop van den tijd
wel haar recht van bestaan bewezen.
In zeer vele gevallen, zaken van ver
schillenden aard betreffende, is zij
opgetreden en dikwijls met groot
éuceès. Jammer echter, dat men alge
meen niet meer blijk geeft, dit te
waardeeren, door als lid der Vereeni
ging toe te treden. Er zijn wel meer
dan 600 leden, maar dat is niet vol
doende. Elk handelaar, neringdoen
de, ja zelfs particulieren, moesten lid
worden, om tenminste te laten gevoe
len, dat men het werk op prijs steil,
dat de Haarlemsche Handelsvereeni-
glng steeds opneemt, als doende, wat
hare hand vindt om te doen.
De voordeelen, die de Vereeniging
buiten hare bemoeiingen van ver
schillenden aard, haren leden aan
biedt, zijn zeer vele en zeer groote
tegenover de geringe jaarlijksche
contributie van ƒ3.50, die gevraagd
wordt.
De Haarlemsche Handelsvereeni-
ging bemoeit zich in de eerste plaats
er mede, de belangen van hare leden
te bevorderen, door onwillige beta
lers voor hen tot betaling aan te
manen en informatiën voor hen in te
winnen. Bovendien hebben de leden
het recht, het hun gratis te verstrek
ken advies van den rechtsgeleerden
adviseur der Vereeniging te vragen,
die ook in proceduren en faillisse
menten gratis voor hen optreedt, na
tuurlijk alleen voor zaken betreffende
den handel en het bedrijf der leden.
Rechtsgeleerde adviseurs der Ver
eeniging zijn de heeren Mrs. Th. de
Haan Hugenholtz en A. H. J. Merens,
Spaarne 94, alhier, die voor de leden
eiken werkdag van 24 uur des na
middags zijn te spreken.
Het bureau der Vereeniging is ge
vestigd Jansweg 11.
Voor incasso's door bemiddeling
der VereenigiDg wordt een vast
recht van 5 pet. der vordering bere
kend.
Bovendien moet 10 cent voor port
steeds worden bijgevoegd, bij inzen
ding van vorderingen door bemidde
ling der advocaten te innen.
De kosten van informatiën naar
buiten de stad woonachtige personen
bedragen 60 ets. per informatie, plus
vijf cents porto-vergoeding. Informa
tiën naar binnen de stad wonende
personen worden gratis verstrekt.
Pretentiën op buiten de stad wo
nende personen worden niet behan
deld, wanneer niet 10 ets. voor porto-
vergoeding is toegevoegd.
Ruim 1748 informatiën en rechts
geleerde adviezen werden in het afge-
loopen jaar gegeven.
In April en Mei 1908 zijn 42 vorde
ringen tot een bedrag van 1685.66
betaald 13 vorderingen worden afbe
taald, 14 vorderingen zijn uitgesteld.
Men wordt geraden alvorens te le
veren aan J. van Kammen, Leid-
schepleio 47 rood, ook wel adres op
gevende Van Kranenburg, Schouw-
tjeslaan 25, N. Wiebes, vrachtrijder,
Bloemendaalsche Weg 209, Bloemen-
daal, Mejuffrouw De Rooij, Lange
Lakenstraat 7, D. J. Bekaar, hoofd
commies der Posterijen, Johan van
Vlietstraat, W. H. F. van Engelen,
Bakenessergracht 98, mejuffrouw A.
Dernison, Prinsen Bolwerk 12, die
goederen koopt op naam van eene
Yan der Reep, zich om Inlichtingen te
vervoegen aan het kantoor.
Volgens art. 7 dient het geheim der
lijsten van wanbetalers ongeschon-
len te blijven.
Alle brieven, aanvragen, reclames
of wat ook, moeten worden geadres
seerd aan bet bureau, dat geopend
is dagelijks van 's morgens 9 tot 1 uur
en 's namiddags van 2 tot 4 uur,
waar dan ook verdere inlichtingen
zijn te bekomen.
Het Bestuur heeft bemerkt, dat men
soms meent, dat men, hoewel geen
lid der H. H. V., toch van haar infor
matiën kan bekomen, en brengt nu
nogmaals en uitdrukkelijk ter kennis
dat alleen aan leden der Vereeniging
informatiën door haar worden ver
strekt, en dat voor informatiën op
hier ter stede woonachtige personen
nooit betaling mag worden gevor
derd.
HET BESTUUR.
PARIJSCHE BRIEVEN
XXXX.
Henri Rochefort schrijft eiken dag
een artikel in het dagblad „La Pa-
trie";
Als dat alléén zijn arbeid was, zou
het reeds een reuzentaak zijn.
Voeg daarbij, dat Rochefort den
Sisten Januari 1831 is geboren en nu
dus reeds den eerbiedwaardigen leef
tijd van zeven en zeventig jaar heeft
bereikt. Hoe kan hij dan...
Naar aanleiding van het bezoek
van president Failières aan de Scan
dinavische mogendheden schreef Hen
ri Rochefort, in een zijner laatste ar
tikelen tn bovengenoemd orgaan, on
der meer dezen prachtzLn:
„Men weet waarlijk niet, welke
diensten ons koning Oscar en koning
Christiaan zouden kunnen bewijzen".
Koning Oscar van Zweden en ko
ning Christiaan van Denemarken?
Maar die behooren toch niet meer tot-
het rijk der levendenl
Blijkt daaruit niet voldoende, dat
Rochefort's spontane belangstelling
in de wereldgebeurtenissen al lang ad
patres ls? Dat men hem thans
niet meer een „wakkeren" grijsaard
zou kunnen noemen? Dat zijn oor
spronkelijke strijdersnatuur haars
ondanks naar rust zoekt? Maar dat
zijn onverzadelijke roemzucht hem
weerhoudt, wijselijk de kunst van
oud-worden te beoefenen?
Nog geen tien jaren geleden placht
Rochefort te herhalen, dat hij, wan
neer hij maar wilde, honderdduizend
menschen de straat op kon doen loo-
pen. Ahl Tout passe, tout c&sse, tout
lasse. Als hij het nu probeerde, zou
hij misschien geen honderd menschen
meer kunnen mobilise eren.
Er was een tijd, dat men getuigde:
er zijn slechts drie journalisten, die
de vleeschwording van hun orgaan
zijn, met name Henri Rochefort van
L'Intransigeant, Edouard Drumont
van La libre Parole en Paul de Cassag
nac van L'Autorité. HelaasI thans
kan elk blad zich gerust van Roche
fort spenen. Ik vind het pijnlijk, dat
hij zelf het niet inziet en zijn eigen
roem schijnt te willen overleven. Ik
vind het pijnlijk, omdat deze Journa
list voorheen Inderdaad een gróót
man was; omdat hij van alle levende
publicisten degene is, die het meest
heeft bijgedragen tot de vrijmaking
van de pers; omdat hij in zijn glorie
tijd, vooral in dien van zijn „Lanter-
ne", een man uit één stuk was, die,
zonder de minste vrees zelfs voor de
ergste toepassingen der harde wet,
zijn overtuiging openbaarde. Vervol
gingen, veroordeelingen, gevangen
schap, verbanningen, duels, opstan
den alles heeft hij meegemaakt en
niets heeft hem afgeschrikt. Hoe rus
tig, ik zou haast zeggen: hoe verve
lend rustig, ls, daarbij vergeleken, het
leven van den normalen Holland-
schen journalist, dat zich doorgaans
kalm afspeelt tusschen woning en re
dactie-bureau.
Toen hij zich, nu omstreeks een
twintigtal jaren geleden, ln de armen
wierp van Boulanger, „l'ldole de la
foüle", begon zijn eerste... hoe zal ik
het noemen... politieke bijziendheid.
Tien jaren later maakte de Dreyfus-
zaak hem zoo goed als geheel blind.
De vroegere dappere bestrijder der
militaire buitensporigheden en mal
ligheden, ls sedert die zaak een ver
blind militarist en nationalist gewor
den, wiens uitingen nu eens lachlust,
dan weer ergernis verwekken.
Soms, enkele keeren slechts, helaas, j
komt de vroegere Rochefort weer bo
ven en schrijft hij een lezenswaardig
en pittig artikel. O, als hij zich eens
ontlastte van de verplichting om da
gelijks den lezers wat voor te zetten....
Als de oude leeuw wat spaarzamer
omging met de xestantjes van zijn
eens zoo geweldige kracht... Zeven-en
zeventig jaarl Ik geloof, dat op dien
leeftijd zelfs Sarah Bernhardt van
het tooneel zal zijn verdwenen.
Victor Hugo schreef eens „Roche
fort 1'archer fin, ie puissant Sagittai-
re". Dat is lang, heel lang geleden.
Nu bezigt de vroegere fijne boogschut
ter gemeenlijk proppenschieters.
Te rechter tijd ophouden, zich te
rugtrekken het is blijkbaar een
moeilijke kunst, vooral voor groote
mannen. En misschien zouden wij
Napoleon in een minder schitterend
licht zien. als hij den slag van Water-
i ïoo gewonnen had. Het noodlot of
i een plotselinge val doen den roem
j minder verbleek en dan een langzame
j gestadige veroudering.
Intusschen daargelaten, dat Ro
chefort in zijn senielen sluimer een
paar doode koningen uit het graf zag
verrijzen de aanval op den buiten
gewonen reislust van president Fail-
lières heeft zijn goeden grond.
„Hij gaat nog eens een nieuw
Amerika ontdekken I zei me ironisch
het socialistische vrouwtje, bij wie ik
de kranten koop, welke me interes
seeren en die ik niet ln „service
gratuit" krijg. „En", zette zij voort,
„zie niet over het hoofd, dat voor som
mige menschen een vermagerings
kuur bepaald noodig ls. Welnu, ls
veel reizen niet de aangenaamste ver
mageringskuur
Minder vreedzaam zijn te dien op
zichte de uitingen der socialistische
journalisten.
Ziehier wat Léon Rémy ln „L'ïïu-
manité" van 27 Juli heeft geschreven,
naar aanleiding van president Fail-
lières' bezoek aan den tsaar van Rus
land.
„Heden, te drie uur 's namiddags,
zal de heer Faillières, president van
de Fransche Republiek, do hand aan
den tsaar reiken.
De telegrammen zijn walgelijk. De
Russische dagbladen, die meeren-
deels 's Maandags niet verschijnen,
zijn de gebeurtenissen vooruitge
sneld. Ze constateeren algemeen „de
grootheid, de hechtheid en de welda
dige gevolgen" van het. Franco-Rus
sisch verbond.
De grootheid 1 Ja, laten w'j Tover
grootheid hebben I
Een Fransche democraat, een na
zaat der „groote voorouders", de ver
tegenwoordiger van het Frankrijk
van 1793, zal buigingen maken voor
den barbaar, voor den wilde, die, wat
men er ook van hebbe gezegd, de be
sliste aanhanger is van de hardste
onderdrukkiugsinaatregeien, die zijn
generalen berispt, niet energiek te
zijn geweest, niet genoeg te hebben
doodgeschoten, gehangen, verbrand,
gepijnigd die, woordbreukig,
meineedig en kwaadstichtend, tot
twee malen toe een door hem toege
staan parlement heeft ontbonden,
toen hij, bevend van vrees, bleek van
ontzetting, zijn ellendig leven wilde
redden.
De hechtheid l Ze is meer dan be
twistbaar.
Neen,, dat zou de gewoonte der Ro
manoffs niet zijn. Zij houden zich niet
aan hun woord.
Het is een beginsel in dit huis, of
het buitenlandsche dan wel binnen-
landsche politiek betreft, de mein-
eedigheid is daar gebruikelijk.
Do weldadige gevoJgen 1 Te dien op
zichte beginnen wij elkander te be
grijpen. Zeker, wie zou de diensten
kunnen ontkennen, door onze demo
cratische geldmiddelen bewezen aan
den afschuwwekkenden autocraat,
die het bloed onzer broeders doet ver
gieten en in zijn bloei wegmaait al-
wat Rusland aan nobels en schoons
heeft
Wij hebben het genoeg herhaald.
Het zijn de Fransche burgers, die
de geweren en de kanonnen hebben
geladen, de beulen hebben betaald,
die de Russische republikeinen en
socialisten om het leven brachten
het zijn de Fransche boeren, die ge
holpen hebben aan de slachting der
Russische hoerenen het zijn de
Fransche Joden, die de noodige fond
sen hebben verstrekt tot de organisa
tie der gewelddaden.
Wij schamen ons, te hebben toege
staan, dat zulk een misdadige samen
komst kon plaats vinden.
Doch er is meer.
Wij zijn de hardnekkige, besliste te
genstanders van den oorlog. Wij dul
den dien niet. Wij willen de proleta
riërs niet dooden, die dezelfde smar
ten lijden als wij, die geëxploiteerd
worden als wij, uitgeperst als wij en
verdrukt als wij.
En wat zal dit bezoek ons aanbren
gen i
Het wantrouwen van Duitschlanó.
Leest dit uittreksel uit de „Novoïe
Vremia". Omtrent tiet verbond zegt
dat blad „Het werd gesloten uitslui
tend met het doel, de aanvalsplannen
van eiken Europeeschen staat of elke
Europeesche groep van mogendheden
te dwarsboomen. Het werd dan ook
aangevallen door de vijandige diplo-
matieën, die handig zijn weldadigen
invloed trachtten te compromit-
teeren. Gelukkig hebben die pogingen
geen doel bereikt en is het Franco-
Russische verbond allengs iets hechts
geworden, de vereeniging van twee
groote naties, die geen enkelen poli-
tieken storm, geen enkele verande
ring van ministerie vreezen."
Wie aüders bedoelt men daarmede
dan de Germaansche natie, met welke
wij, voor den wereldvrede zelfs, den
plicht deelen, de hartelijkste en
nauwste betrekkingen te onderhou
den En wat kan het ons schelen,
dat „Rossia", ongetwijfeld om ons re
vleien en ons bij Le staan in het ont
trekken aan Frankrijk van nieuwe
milliard en, bestemd om moordenaars
te betalen wat kan het ons schelen,
dat „Rossia" verzekert, dat het Frar-
co-Russische verbond de „hoeksteen"
«s van de Russische politiek
Wij hebben niets gernee^ met het
Rusland van den tsaar\ri. hebben
het op geenerlei wijze te steunen.
Wij wenschen ons de vijandschap
van het Duitsche volk niet op den hals
te halen, alleen om ophangers plei-
zier te doen.
Dan zouden wij even misdadig zijn
als onze treurige regeerders, afvalli
gen van allo partijen, die, van den
eersten tot den laatsten, er vermaak
in schijnen te scheppen, ons te ont-
eeren en al onze oude tradities te
schenden.
Maar wij beloven, als tegenwicht,
wij zweren, ten allen tijde de trouwe
vrienden en toegenegen broeders te
zullen zijn en blijven van hen, die
daar strijden, onder de bekende ver
schrikkelijke omstandigheden, voor
de vrijheid, voor de gelijkheid en voor
het dagelijksch brood."
Hoe geheel anders, hoeveel sympa
thieker spreekt Léor Rémy niet dan
ik-weet-niet-meer-welke nationalisti
sche publicist, die onlangs beweerde,
dat elke Franschman zich moest ver-
hoovaardigen op den verdelgingsoor
log der Franschen tegen de Marokka
nen, omdat uit dat wapengeweld den
Duitschers kon blijken, dat de Fran
sche soldaat niet gedegenereerd is en,
in een gebeur)ijken vergeldingskrijg
tusschen Frankrijk ajx Duitschland,
stellig beter zijn tanaen zou laten
zien dan in 70—71 De heeren natio
nalisten houden er rare begrippen op
na. Maar dat ook iemand als Henri
Rochefort in het nationalisme ls weg
gezakt dat is wel het pijnlijkste.
OTTO KNAAP.
Amsterdamsche Kout
CXCI.
Amsterdam in den zomer I
Er ls veel fantaisie voor noodig om
Amsterdam ln den zomer erg aan
trekkelijk te vinden. Er wordt ein
delijk openlijk in de couranten ge
klaagd, dat ex al minder en minder
vreemdelingen komen, dat pensions
etc., waar vroeger 's zomers plaats te
kiort kwam, nu ledige kamers te over
hebben en dat door café's etc. ernstig
wordt geklaagd.
Ze komt iaat, die klacht en ik voeg
eer aan toeslechter laat dan nooit
In vier jaar is Amsterdam nog met
reuzenschreden achteruit gegaan en
waar ik ais journalist langen tijd al
leen stond met mijn beschouwingen,
hielden sommigen mij misschien wel
voor een groot pessimist. Maar de
vreemdelingen,. die zich hier zoo bit
ter teleurgesteld zagen, kwamen niet
alleen niet meer terug, maar waar
schuwden ook hun omgeving hun
franken, marken, ponden en dollars
hier niet in armoede te gaan vertee
xen, de olievlek van het afnemend
vreemdelingenverkeer breidde zich
uit en thans vernemen wij allerlei
echo's van sinds lang geuite klachten.
Vooreerst het smeek ad res van nering
doenden uit den omtrek van den Dam
om muziekvergunningdan de reeds
gemelde beschouwingen in de lokale
bladen, en ten tierde het advies van
Gedeputeerde Staten betreffende het
annexatievoorstel Watergraafsmeer
etc. De lezers, die mij de eer aande
den, mijn artikel te lezen, dat als on
dertitel droegHondsdagen zullen
zich misschien herinneren, dat ik het
voorstel bestreed op drie gronden
Ten eerste wijl Amsterdam nog on
bebouwde terreinen genoeg binnen
haar gebied heeft
Ten tweede, dat zij des te minder
uitbreiding van grondgebied noodig
heeft, waar het inwonersaantal der
hoofdstad afnemende is
Ten derde dat door de onkosten,
noodzakelijk verbonden aan het ver-
stadschon van buitengemeenten, de
belastingen nog zullen stijgen en voor
de Slotenaars etc. op een peil ge
bracht zullen worden, waarachter
het woord onverdraaglijk moet wor
den gezet. Welnu, Ged. Staten geven
letterlijk de drie zelfde argumenten
aan, waarom zij aan het voorstel hun
goedkeuring zullen onthouden.
Als een kindje ziek is, komt leder
met goeden raad aandrageD. In Am
sterdam hebben wij gekregen als
surrogaat voor de onmogelijk gemaak
te onschuldige uitspanningslokalen
speelhuizen. De directeur van het
vroegere theater de Vereeniging was
een der eerste schapen, die over de
brug kwam e.i nr. nem zijn er meer
der0 gevolgd.
icTr ;ver deze*, die niets voelt voor
dansspel, was een der eersten, die
Kwaad signaleerden. We wisten
dat halve mautregeien, politie-plage-
riion etc. een averechtsche uitwerking
zouden hebben, verwachtten alleen
iets van een rijkswet tegen het wed-
dei'. Dat scheen niet te gaan met hef
oog op öe wedrennen, misschien ook
wel op den effectenhandel. De politie
heeft in de drie jaar, dat we een
beetje „dik", maar niet onjuist, van
„Amsterdam-speelhol" kunnen spre
ken, net als het Fransche koning
schap niets vergeten en r-og minder
geleerd.
Zij „7alt" nog altijd „in", doch de
macht der politiesabel moet wel eens
boven het recht van „home" gaan,
envoor elk uHgeroeid huis komen
er twee in de plaats.
Nu weer iets anders. De heer Favier,
tot voor kort directeur van het Rem-
brandt-theater, exploiteert thans ook
een soort jeu de baraque. Ik zal het
niet verdedigen. Maar toch viel het
mij op, hoe een der bladen ongeveer
schreef„het speelhol wordt gehou
den door Favier, die tot voor kort op
zoo kermis-achtige manier het Rem-
brandt-theater exploiteerde."
Wat me vooral opviel was de onbe
leefdheid.
Ik heb niet de eer den heer Favier
persoonlijk te kennenalgemeen
wordt hij echter genoemd een door
en door hoffehjken, innemenden en
welwiliendèn Franschman. En een
ieit is, waar al zijn Duitsche voorgan
gers zooveel mogelijk alle haantjes
aan hluude Germaneuzonen gaven en
soms „schmeichlend", dan weer grof
waren de heer Favier bij voorkeur
Nederlanders engageerde
Wij keuren zijn exploitatie niet
goed, maar herinneren er aan, dat ln
net buitenland niet hetzelfde oordeel
wordt geveld over kansspel als hier.
ln Oostende, waar het spel enkele we
ken geleden verboden werd, stak zulk
een storm op, dat door de geheele be
volking, de volksvertegenwoordigers
aan 't hoofd en met medewerking der
geheele pers, het spel daar nu weer in
ee're hersteld is.
Waarmee ik maar zeggen wil, dat
men den heer Favier niet op zoo on-
naleofde wijze heeft aan te vallen, wijl
hij andere inzichten heeft dan wij.
Den heer Favier, den Franschman
komt de eer toe na een lange periode
van verduitscliing in het theater, dab
nota bene naar den vorst onzer Neder-
landsche schilders genoemd is, Hol-
landsche artisten te hebben laten op
treden. In hoeverre de keus daarbij
altijd even gelukkig was, is 'n tweede,
doch daarvan mag men hem als
vreemdeling zeker geen verwijt ma
ken.
Trouwens een directeur die hier ai
geheel ingeburgerd is, kan zich nog
danig vergissen, vooral in 't variété-
genre. De smaak van het publiek ls
veel gewijzigd in den laatsten tijd.
In T Bioscoop-thealre bijv. behaal
den Speenhoff en Jacobs en mevr. de
Vreker (de literaire artisten) groot
succes. Het Intieme van 't theater
werkte daartoe mee, terwijl Solser en
Hesse fiasco leden. De flauwe grap
penmakerijen, het echte cafó-chaniant
werk, waarbij de groote trom niet ge
mist kan worden, raakt uit den tijd.
De meerderheid van 't publiek ver
langt bij al het vroolijks een ietsje
kunst, humor dus en geen clownerie,
vooral niet als ze daarbij nog oudbak
ken ls.
Lang gewacht en stilgezwegen,
Nooit gedacht en toch gekregen.
Ja, Haarlemsche lezers, nu richt ik
mij vooral tot die mij reeds geruimen
tijd de eer aan deden te volgen, eerst
in Spaarnebode en nu In Haarl. Dag
blad, het onverwachte is gebeurd.
Een jaar of drie vertel Ik al uit
den treune, dat 't zoo wenschelijk zou
zijn dat we op onze gemeentetram
open motorwagens kregen.
Het „waarom" zult u me zeker wel
sparen.
Welnu, het nuttige en noodige
schijnt thans ook door de autoriteiten
te zijn ingezien. We hebben er nu 2
op lijn 1, 2 op lijn 3 en 2 op lijn 5.
Bovendien zijn er een groot aantal ln
de maakt, die wel klaar zullen zijn als
de zomer om is.
Er is aan die open motorwagens een
eigenaardigheid verbonden, die een
niet-Amsterdammer wel weten mag.
Er staat duidelij.v in te lezen: Ver
boden te rocken, maar dat geeft niets,
Als je 't toch doet, zegt de conducteur
er niets van.
Met Rotterdam hebben wij dus niet
de Kamperstreek gemeen, dat we
open wagens hebben, waarin niet ge
rookt mag worden.
Maar waarvoor dit opschrift dan
niet verwijderd? Staat er dat soms om
de vreemdelingen te plagen?
H. HENNING Jr.
binnenland
NEDERLAND EN VENEZUELA.
Men meldt uit Nieuwediep
Het pantserschip „Heeinskarck" zal
11 Augustus naar West-Indië vertrek
ken, onder bevel van kolonel Snetli-
lage.
T IS STERK.
Ais go Fransch, Engelsch en Duitsch
kent:
gezwegen dan van de gewone ont
wikkeling die daarbij verondersteld
wordt uw eigendom te zijn: wat aard
rijkskunde, wat rekenkunde, enz.;
als ge dan nog op de hoogte zijt van
de staatsinrichting van Nederland;
en dan bovendien vertrouwd zijt
met de beginselen van het burgerlijk
recht...
en van het handelsrecht.
mits ge dan nog niet ouder dan 25
jaar zijt,
dan, waarde lezer, verheug en ver
blijd u! dan kunt ge lees 't in de
„Staatscourant" dan kunt ge
misschien... staatsambtenaar worden
op de verbazende wedde van 400 gul
den 's jaars. „Misschien". Want
dan moet ge eerst nog een vergelij
kend examen afleggen (er mochten
eens te veel liefhebbers zijn Ié, na op
gezegeld papier gexequesteerd te heb
ben, burgerlijke standsacten te heb
ben overgelegd enz.
Slaagt ge, dan wordt ge wellicht
later wel eens benoemd, als er be
hoefte aan uw dienst is als 2e klerk bij
de Rekenkamer.
Wel is verstaan: Indien ge ook aan
een geneeskundige keuring voldoet.
Gezond, jong, ontwikkeld, voor
zulke krachten betaalt het Koninkrijk'
der Nederlanden acht gulden p. week,
'n Opperman-weekloon.
Gezonde, jonge, ontwikkelde lezers,"
gaat ln den handel, de nijverheid,
den landbouw, ge kunt er het twee
vijf- en zelfs tienvoudige verdienen!
(U. Ct.)
MIDDELBAAR TECHNISCH ONDER
WIJS.
Op Initiatief van den Bond van
Technici zullen eenige bijeenkomsten
gehouden worden ter bespreking van
het middelbaar technisch onderwijs.
De groote technische bonden en maat
schappijen hebben daarvoor hunne'
medewerking toegezegd, o.a. de Maat
schappij tot bevordering der Bouw-'
kunst, de Ver. tot Bevordering van
do Vakopleiding van Handwerkslie
den in Nederland, Vereeniging van
Bouwkundigen in Nederlandsch-
Indië, Genootschap „Architectuxa et^
Amlcltia", Nederlandsche aannemers-
bond, Bond van directeuren van Am
bachtsscholen in Nederland, Bond v,~
Waterbouwkundige Ambtenaren in',
Zeeland, Vereeniging van Opzichters
voor het Stoomwezen, Bond van Op
zichters bij den dienst van Weg en
Werken der S.S., Vereeniging van
Vakschoollceroren en Leeraressen iq
Nederland, terwijl inmiddels nog van
meer vereenigingen toezegging van.
medewerking in kwam.
De eerste dezer congresbijeenkom
sten wordt te Amsterdam gehouden
op Zaterdag 1 Augustus e.k. Het doei
ls besprekingen te houden die dq_
bouwstoffen zullen opleveren voor een'
rapport, dat bij de komende begroot
tlng, als het onderwerp Middelbaar
Technisch Onderwijs ter sprake mocht
komen, regeering en volksvertegen-]
woord iging van nut kan zijn.
ARTIS.
Lijst der geschenken, door het Ko
ninklijk Zoölogisch Genootschap „Na-
tura Artis Magistra" gedurende de
Naar h9t Engelsch,
door
Arthur W. Marchmönt.
23)
Alles wat haar den vorigen avond
alleen als vriendelijkheid was voorge
komen, nam nu een geheel anderen
vorm aan. Het kon alles best deel uit
maken van een plan, listig in elkaar
gezet en handig uitgemaakt. Had
Mevr. Merridew haar alleen uit de
moeilijkheden met het spoorwegper
soneel verlost om haar in nog grooter
warnet te lokken Was dit huis een
vol?
Nauwelijks waren deze gedachten
hij haar opgekomen of zij kleedde
zich vlug aan en besloot hot buis on
verwijld te verlaten. Maar toen deed
zij een zeer verontrustende ontd k-
king.
Haar deur was aan d.en buitenkant
gesloten. Zij was een gevangene.
Een blik uit bot venster overtuigde
haar, dat zij ook daaruit niet zou
kunnen ontsnappen.
Zij belde, maar er kwam geen. ant
woord.
Natuurlijk kon het best van geen
b9teekenis zijn maar aan den ande
ren kant kon het ook zooveel betee-
kenen, dat Olive geheel terneergesla
gen was. Zij verweet zichzelf haar
goed vertrouwen van den vorigen
avond. Nu scheen het haar beter, veel
beter toe als zij zioh maar door de
politie op het station gevangen had
laten nemen, dan zich aan dit huis
toe te vertrouwen. De publiciteit zou
alleronaangenaamst geweest zijn
maar zij zou ten minste veilig ge
weest zijn in de handen der politie.
Na eenig nadenken besloot zij te
doen alsof zij in 't minst geen arg
waan had. Zij kleedde zich uit en
ging weer ln bed, besloten om de eer
ste gelegenheid de beste, die zich
voordeed om het huis te verlaten aan
te grijpen.
Omstreeks negen uur kwam Mevr.
Merridew zelf in haar kamer.
Ik hoop, dat u goed geslapen
hebt, juffrouw Parmenter. Ik sloot
uw deur, toen lk opmerkte, dat u het
zelf niet gedaan had, omdat ja, ik
sluit altijd mijn eigen deux ln een
vreemd hui a En natuurlijk weet ik
nlet9 omtrent de menschen hier.
Olive gaf een of ander onbeteeke
nend antwoord en zichzelf zoo vlug
mogelijk aankleed end, sloop ril de
kamer uit met het plan het huls te
verlaten.
Maar op de trap kwam zij Mevr.
Merridew tegen.
Wat kleedt u zich vlug aan, zei
ze glimlachend. Dit is mijn zitkamer.
Zij zorgde dat Olive haar niet voor
bij kon gaan en liet haar een kamer
binnen op de eerste verdieping aan
den achterkant van het huis, waar
het ontbijt al klaar stond.
Ik heb mijn zakdoek boven la
ten liggen, zei Olive, terwijl zij het
ontbijt nuttigde.
Tot haar groote verlichting liet
Mevr. Merridew haar de kamer uit
gaan, en zij snelde naar beneden naar
de voordeur, om op straat te komen.
Maar tot haar groote spijt en angst
was de voordeur gesloten en de sleu
tel er uit genomen en terwijl zij daar
stond, verscheen Mevr. Merridew bo
ven aan de trap eoi zag haar.
Lieve juffrouw Parmenter, wat
ls er aan de hand riep zij uit.
Ik voelde behoefte een luchtje te
scheppen, antwoordde Olive zacht.
En u vond de voordeur gesloten.
Kom boven en ik zal u de reden ver
tellen. Ik was niet van plan het u nu
al te vertellen I De waarheid is, ging
zij voort, toen zij weer aan de tafel
plaats genomen hadden, dat er een
heel onaangenaam ding is gebeurd.
Die vrouw, die u gisteren bij bet sta
tion beleedigde, kwam vanmorgen
vroeg hier, en vertelde aan de men
schen hier ln huls, dat u een gevaar
lijke krankzinnige is. Zij eischten
van mij de oelofte. dat ik mij voor u
verantwoordelijk zou stellen. Natuur
lijk deed ik dat dadelijk en ik moest
er mijn woord op geven, dat u dit
huis niet zou verlaten, totdat de zaak
was opgehelderd. Daarom stel ik
voer, dat u dadelijk aan den hear
Casement telegrafeert en hem ver
zoekt over te komen. Hoe denkt a
daarover 1
Dat vind Ik uitstekend, klonk
gretig het antwoord van Olive.
Zij schreef dadelijk een telegram en
gaf het aan de dienstbode, die op het
bellen binnen kwam.
Wij zullen niet zoo heel spoedig
antwoord van hem hebben natuur
lijk, en don moeten wij nog wachten
om te weten wat ons te aoen staat,
zei Mevr. Merridew met een gerust
stellende glimlach. Intusschen moet
u zich zoo best mogelijk trachten te
amuseeren. Zij willen er niet van
hooren, dat u uit gaat, zooals u weet.
Toen de dienstbode binnen kwam
om hei ontbijt weg te ruimen, merkte
Olive met een glimlach op, dat zij
zich haastte de messen buiten haar
bereik te brengen en dat zij heslemaal
bijzonder zenuwachtig en weinig op
haar gemak scheen, terwijl zij haar
telkens een onderzoekenden blik toe
wierp.
Een uur later ongeveer gebeurde
r weer Iets anders. De oude vrouw,
die er minder ongunstig uitzag kwam
In gezelschap van een goed gekleed
man, die beweerde, dat hij haar ad
vocaat was. Hij noemde zichzelf Ma
thers, en zijn cliënt heette Sara Tis-
ley en hij herhaalde de bewering,
dat Oliva de dochter van de vrouw
was en dat zij niet wel genoeg bij
haar zinneu was, om op eigen beene>n
te staan.
Mevr. Merridew kwam daar heftig
tegen op, en verklaarde, dat de advo
caat van Olive zelf binnen enkele
uren in Sheffield zou zijn en dat dan
de geheele vergissing zou worden op
gehelderd.
De oude vrouw echter volhardde
hardnekkig bij haar verhaal, en ver
klaarde, dat zij meer dan een dozijn
getuigen zou kunnen oproepen, die
Olive zouden herkennen beklaagde
zich wijdloopig over het kwaad, dat
Olive gesticht zou hebben als gevolg
van haar gekrenkte hersenen, en
Vroeg of men haar in afzondering
zou brengen.
Hoe lang hebt u deze jonge
vrouw gekend? vroeg de advocaat
aan Mevr. Merridew.
Wel, ik bon verplicht toe te stem
men, dat het niet meer dan enkele
dagen is, was hot schijnbaar met te
genzin gegeven antwoord.
U kent hot verhaal, dat zij giste
ren aan het spoorwegpersoneel deed
Ik gsloof het. Ik twijfel niet aan
de waarheid daarvan.
Zij heeft dat vroeger al drie
maal gedaan, antwoordde Mijnh, Ma
thers met een schouderophalen/ Op
dit oogenblik zit een onschuldig maq
in de gevangenis, nis gevolg van eiq'
dergelijke aanklacht door haar tegeii
hem ingebracht. Zij ie te gevaarlijk,
om haar eigen meesteres te zijn. Er
moet een nauwkeurig onderzoek naar"
haar geestvermogens worden Inge-
steld. Gelukkig is Sir Anthony Bro-
wick, de groote expert, in Sheffield,
Ik zal zorgen, dat hij hier vanmiddag
komt met een anderen dokter. Die
Mijnh. Casement zal dan in dien tijd
ook wel gekomen zijn en dan kan al
les eens grondig onderzocht worden,"
Stemt u daarmee lnt mevrouw
Ik vind dat goed, zei Olive. Mijnh.
Casement zal wel zorgen, dat alles lij.
orde komt.
Daarom werd aldus beslist en de
advocaat en de vrouw gingen heen.
Olive beschouwde de geheele zaak
uit een lachwekkend oogpunt en
wachtte zonder groote bezorgdheid 3e
komst van Mijnh. Casement af. Niei
alleen zou dan deze onmogelijke ver
gissing worden opgehelderd, maar
zij zou dan ook van de gevangenschap
hij Mevr. Merridew verlost worden.
(Wordt vervolgd).
