Binnenland
lieb Je me dat alles niet eerder ver
teld
Omdat 11c jou, als voldoend Pari-
siemne van een zoogenaamd chic mi
lieu, nog niet rijp genoeg achtte om
je genietingen ook buiten dat mi
lieu te zoeken. Ons geldgebrek heelt
mij nu genoodzaakt Jou, op je jere
miades, dingen te openbaren, waar-
ivoor je andera misschien je neus
'zoudt ophalen,
Je bent wel vriendelijk... Zeg 's,
manlief, gaan we morgenochtend
'haar Viroflay? 's Middags terug, en
'a avonds naar de Tuilerleën
Best, Germaine.
Maar, mijn lieveling, ikIk
moet....
Nou?
ik móet een nieuw costuum heb-'
ben.
Hè Waarvoor Je zit nog zoo
puik in je toiletten. .Verleden week
nog heb je....
Ja, maar ik heb geen enkele ja
pon, geen enkel costuum om er.... on-
uer lampions meè te verschijnen. Het
te anders dan onder gaslicht en au-
aer electrisch licht»
l 1 l OTTO KNAAP.
NEDERLAND EN VENEZUELA.
ï)e Porijsche correspondent der N.
'Ttlott. Ct. seint:
I)e Parijsche editie van de New-
,York Herald verneemt uit Caracas,
<jat president Castro, yooruitloopend
pp een (mogelijk) krachtdadig optie-
'den van Nederland tegenover Vene
zuela, het kustgeschut (der havenste
den? pf te Puerto Cabelio?) in goeden
etaat heeft doen brengen.
Tevens wordt de Venezolaansche
tnarine naar Puerto Cabelio overge
bracht.
De Herald verneemt nog uit Wil
lemstad, dat het te Maracaïbo ver
schijnende dagblad Ciudadano („de
Burger") een artikel heeft gepubli
ceerd, dat zeer grof is tegen de Cura-
Cao-ers, die in Venezuela gevestigd
kijn, en tegen Curasao in het alge
meen. Verder wordt in dit artikel op
Weinig aangename wijze geschreven
Over de Koningin der Nederlanden.
SCHEEPSRAMP
Aan het strand ie Harltngen werd
dezer dagen een fleach gevonden,
waarin zich een met potlood geschre
ven briefje bevond, bevattende de vol
gende woorden
God helpe ons,
wij vergaan, wij zijn
op da hoogte van Skagéri,
schip ,,Havelaar".
Stuurman Van Lennep.
D. C, MEIJER Jr.
Te Amsterdam is overleden do oud
heidkundige D. C. Meijer Jr., 69 Jaar
'oud. Hij schreef veel, was van de op
richting af lid van het Kon. Oudheid
kundig Genootschap, en tal van jaren
penningmeester. Hij behoordo in 1900
iot de mede-oprichters van „Amstel-
odamum", waarvan hij voorzitter
was en gaf in de jaarboeken van
deze vereenigingen vele keurige his
torische beschrijvingen. Voorts was
de nu overledene vice-voorzitter van
de vereeruging ,,Het Vondelmuseum
DE KOLLEWIJNSCHE SPELLING.
Volgens do „Winschoter Crt." zal
de Winschotensche gemeenteraad
Maandagavond vergaderen ter be
spreking van een mogelijke invoering
van de nieuwe spelling aan de open
bare scholen aldaar.
EEN PORTRET.
De hoefijzer-correspondent van het
„Hbld." teekent het Kamerlid Van Ai-
pheu, den nu scheidenden nestor der
Kamer.
Zijn vriendelij k-on derwetsck ge
zicht, schrijft hij, zullen, wij dus niet
meer in de Kamer terugzien. Zijnern-
stig-luirnige oogen zullen we niet
hieer, helder en vast van blik, de zaal
zien rondkijken. En in het uiterste
uithoekje van de rechterzijde zal zijn
zwarte kalotje niet meer duisteren in
de schaduwen tusschen bank en wan-
den.
Wel, ziehier een arbeider, die zijn
rust verdiend heeft. Bijna 79 Jaar
hij wordt het op 1 December van dit
jaar dat is een leeftijd, waarop men
zijn emeritaat als politicus wed ueruen
mag.
Toch zal niemand die den scheiden
den nestor kende of zelfs maar waar
nam, ontkennen dat hij, zonder do
ziekte, die hem onlaugs trof en die
hem blijkelijk hard heeft aangegre
pen, gerustelijk had kunnen blijven
zitten. Waarlijk, er zijn jongeren in
de Kamer, niet zoo wakker van geest
en fiksch van lijf als deze grijsaard.
Als liij las, als hij jaarlijksch, na het
zomerreces, tijdelijk den presidialen
zetel in moest nemen en een gemoe
delijk speechje aflas op dien raffeli-
gen dreuntoon, die iets had van het
voorlezen van een schoolkind èn van
het voorzeggen van de psalmverzen
door den dominee vóór het zingen
dan, ja d&n brilde hij. Anders ïiooit.
ïlij ziet op straat uitstekend, herkent
u van den eenen kant van 't Binnen
hof tot den andere. Ook zijn gehoor is
nog heel goed; men hoeft in oen ge
sprek niet luid to praten om door bom
te worden verstaan. En loopen, loo-
pen 1 Zoo vast en stevig vau stap on
zoo monter van gang 1 Zijn rug mocht
ietwat beginnen te buigen, niemand
zou hem bijna 79 hebben „gegeven"
aJs hij over het Binnenhof kwam aan
gestapt met de portefeuille onder den
arm, 's zomers van de „Twee Steden",
's winters van het villa'tje aan den
Badhuisweg (van 't jaar gesloopt),
waar hij dan verblijf hield. Alleen
winterde 't van leeftijd èn seizoen
dan wel eens onder 't puntje van
zijn neus.
In den dagelijkschen omgang vrien-
delijk-zakelijk. Beslist van oordeel en
van spraken. Zonder veel praatjes.
Een heel simpel Christen zonder uit
stalling van vroomheid. „Slecht en
recht". Een ouderwetsch aangelegde
geest, maar open voor de eischen van
een jongeren tijd.
In de Kanter oen van degenen, die
stemmen, niet spreken. Trouwe Kuy-
pariaan, een Petrus onder de ICuyper-
fractie. Altijd op 't appèl als er stem
plicht was to vervullen voor zijn
groep. Dan hoorde men in een duide
lijk „Voor" of „Tegen" zijn geluid
dat anders alleen vernomen werd tij
dens dat jaarlijksche kortstondige
presidium.
Een zwijger. Toch een figuur, die
heengaat uit de Kamer.
Zijn opvolger als nestor Oók al
zoo'n krasse jongeling, zoo'n jeugdige
ouderlingF. Lieftinck, die 8 Juni 73
is geworden.
Dat zijn me nog eens „oudjes" l
STYLIST GEVRAAGD.
De liefhebberij van onbevoegden
om nieuwe Hollandsche woorden te
maken en in te voeren leidt tot zon
derlinge gevolgen.
Zoo lezen we in een der bladen de
ze advertentie:
„Stylist gevraagd".
Wat daarmee kan bedoeld zijn? 'i
Is ons volstrekt duister. Want ie
mand, die, naar de gangbare opvat
ting van 't woord, een goed stylist is,
vraagt men niet op die wijze, on
gerekend nog dat, waar er geen ad
jectief voor staat, iedereen zich als
„stylist" kan aanmelden, merkt de
„Haagsche Courant" op.
VERVROEGDE WINKELSLUITING.
De Staatscommissie voor den mid
denstand vergadert 29 Aug. a.s. ter
behandeling van een concept-wets
ontwerp voor vervroegde winkelslui
ting.
De Tel. is thans in staat mede te
deelen,- dat in dit wetsontwerp wordt
uitgegaan van de idéé van een slui
tingsregeling bij Rijkswetgeving. Als
basis zal dan ook waarschijnlijk ge
nomen worden het wordt ten min
ste voorgesteld de Duitsche wet
geving van 1900, waarbij de sluiting
van de winkels is voorgeschreven
tusschen '3 avonds 9 uur en 's mor
gens 5 uur.
VREEMDE KLANT.
Te Goes kwam een os een winkel
in glaswerk binnenloopen, trapte een
kist met glaswerk om, veegde met
zijn staart een glasplaat tegen don
grond, en liep toen, angstig door al
het gerinkel, weer naar buiten.
JAMMER 1
Het fa. v. d. D. verneemt, dat hel
uitgestrekte terrein tusschen Ooster
beek en Wolfhezen, bekend onder den
naam van „Waldfriede", en waarvan
da bestemming was een villa-stad te
worden, in zijn geheel is aangekocht
door den heer Mesdag, uit Weesp,
die er bouwland van maken wil.
'N ZONDERLING.
Als de drank is in den man, is de
wijsheid in de kan. Deze spreuk be-
waarheidde zich dezer dagen weer
eens. Een persoon kwam nog laat in
den nacht te Heerlen uit de herberg
met een stuk in zijn kraag. Een tien
tal meters van zijn woning verwij
derd, ontdeed hij zich reeds van zijn
schoenen en bovenkleeding en legde
dit op een hoopje op straat. Toen hij
bij zijne echigenoote kwam, vroeg de
ze, waar of hij zijn kleederen gelaten
had. Toen de vrouw ging zien, waren
echter de schoenen en de kleederen
weg. Zondag had de arme stakker
geen kleerea meer om voor den dag
te komen. O, die drank 1
BILDERDIJK-COLLEC T IE
De Utrechtsehe correspondent van
de „N. Ct." meldt, dat er onderhan
delingen gevoerd worden door het be
stuur van de Vereeniging „Het Bil-
derdijk-Museum" met den heer E.
Leeflang over den aankoop der Bil-
derdijk-collectie.
DE AANHOUDING VAN GERRIT
KARSSING.
We hebben reeds gemeld, dat de
veldwachters Egthuizen en Ronk, te
Warnsveld, Woensdagnamiddag Ger-
rit Karssing hebben aangehouden, die
op 26 Juli j.l. te Bochum zijne vrouw
met een revolverschot heeft gedood.
Aan de Zutph. Ct." ontleenen we nu
de volgende bijzonderheden
Gerrit Karssing is 20 November 1882
te Hattem geboren en dus zes-en-
twintig jaar oud. Den 29en Januari
huwde hij met E. W. Pokrupp, een
Poolscfie van geboorte, cn, hoewel
nog steeds zijn verblijf In llattem
hebbende, zwierf hij den laatsten lijd
in Duitschland, het laatst te Bochum.
Hij is polderjongen van beroep.
Het huwelijk was allesbehalve ge
lukkig, ook al door toedoen van zijn
schoonmoeder, die te Bochum woon
de. Zijn wouw had bij haar een toe
vlucht gezocht en weigerde met Kars
sing mee te gaan. Den 26sten Juli
kwam het weer tot een uitbarsting.
Voor 't laatst vroeg de man aan zijn
vrouw, of zij hem wilde volgen. Maar
de vrouw, daarin gestijfd door haar
moeder, verklaarde niets meer met
hem le maken te willen hebben.
Toen werd Karssing geheel door
woede bevangen en een revolver voor
den dag halend,'schoot hij zijn vrouw
in de borst. De doodelijk gewonde
vrouw begon te gillen en daarop richt
te de man de revolver tegen zijn
voorhoofd. De kogel stuitte af op het
voorhoofdsbeen en veroorzaakte al
leen een verwonding tot boven het
oog en later een groote blauwe plek
op het voorhoofd. Karssing rende weg
en viel ten slotte in oen weide neer,
waar hij bleef liggen.
Toen hij weer bij zijn positieven
kwam begreep hij, dat hij zich uit de
voelen moest maken en vluchtte hij
naar Nederland. Hij had eenig geld
bij zich en behoefde dus niet le bede
len. Het eerst schijnt hij naar Hat
tem en Zwolle gegaan le zijn. Tij
dens de Zwolsche kermis was hij al
thans in de laatste plaats. Daar
werd hij door een paar meisjes, die
hem kenden, aangesprokon, en daar
hoorde hij pas, dat zijn vrouw, aan de
bekomen wonden was ovorleden.
Maar hij zag nu ook in, dat hij te
Zwolle niet veilig meer was en hij
trok meer Oostelijk. Vermoedelijk U
hij ook in Borculö geweest en de laat
ste week zwierf hij in de buurt van
Zutphen.
Ook in Zutphen zelf heeft hij zich
opgehouden en is hij brutaal een po
litieagent voorbij geloopen, die hem,
zooals te begrijpen is, niet herkende,
al was ook ondertusschen do bekend
making van den officier van justitie
te Zwolle verschenen. De man geleek
namelijk hoegenaamd niet op het por
tret (blijkbaar bij gelegenheid van
zijn huwelijk gemaakt) dal algemeen
verspreid is.
De veldwachters te Warnsveld had
den iets gehoord van een zwerver, die
in de buurt van Bronsbergea was ge
zien. Daar het mogelijk was, dat
Karssing gewapend was en men na
tuurlijk niet kon weten, wat hij in
wanhoop doen zou, hadden zij afge
sproken den verdachte samen te ar
resteeren.
Uren lang zwierven ze rond om dien
bewusten man te pakken te krijgen,
hoe onzeker 't ooI< nog was, dat hij de
gezochte Karssing zou wezen.
Woensdagmiddag kregen ze weer
bericht, dat hij in de buurt van Brons-
bergen gezien was. De veldwachter
Ronk ging op verkenning en trof den
bewusten zwei ver daar ook aan hij
zat te yisschen in den I.Tsel. Ronk
waarschuwde dadelijk zijn collega en
samen gingen ze er op uit.
Egthuizen trad op den visscher toe,
legde hem de hand op den schouder
en zei, als een oude kennis
„Zoo, Gerrit, ben je hier
De man begon te beven, maar de
veldwachter twijfelde toch, of het de
gezochte was, vooral om de groote
blauwe plek op het voorhoofd, waar
van niets in het signalement stond
en ook niet kon staan.
„En onder wat voor naam reis je
nou
Toen viel de man door de mand,
zooals men zegt, noemde zijn eigen
naam en dien van zijn vermoorde
vrouw, bekende de daad en verklaar
de, dat hij zich zonder verzet zou
overgeven. Trouwens, hij had geen
enkel wapen bij zich. De vischvangst
had ondertusschen heel wat opgele
verd een zos-en-dertig stuks. Die
schonk hij aan een paar jongens, die
daar ook zaten te visschen.
Geboeid werd Karssing naar de
marechausseekazerne gebracht cn on
derweg vertelde bij zijn treurige
daad. Na dien tijd had bij door ze
nuwachtigheid geen rust meer gehad.
Maar toch als de veldwachter hem
zijn naam had gevraagd, zou hij wel
een verkeerden hebben opgegeven.
Daar Karssing in Hattem geboren
is en daar nog zijn verblijfplaats
heeft, werd hij gisterenmiddag door
de genoemde veldwachters naar
Zwollo getransporteerd om daar te
recht te staan.
Zooals men weet, is er f 300 uitge
loofd voor de aanhouding van Kars
sing. Een buitenkansje voor de veld
wachters.
Rechtszaken
VADER EN ZOON.
De Amsterdamsche rechtbank ver
oordeelde een 21-jarigen jongen, die
onder geleide en medewerking van
zijn vader, een stoker bij het kanton
gerecht te Amsterdam, uit de kelders
daarvan tinnen inhoudsmaten en ko
peren gewichten (overtuigingsstuk-
ken) had gestolen en te gelde ge
maakt, tot zes maanden gevangenis
straf.
Zijn vader werd, wegens liet voor
dcel trekken van het gestolcne, tot ge
lijke straf veroordeeld.
D«, eisch tegen ieder luidde een
jaar.
PERSDELICT.
Ilct Amsterdamsche dagblad „De
Echo" bevatte in liet nummer van 8
September j.l. onder het opschrift
„Een spaarkas failliet" een bericht
uit Groningen, aanvangende „De
naamlooze vennootschap „liet Noor
den, vereeniging voor werkverschaf
fing' en spaarkas", waarvan het
hoofd was de anarchist Samson, is
failliet verklaard."
Samson, in die dagen in Den Haag
woonachtig, achtte door dit bericht
zijn eer en góeden naarn benadeeld
en ondexvond er stoffelijk nadeel van,
daar hem, boekhandelaar als hij is,
geen boeken meer werden toever
trouwd. Het heette van hem, dat hij
arme menschen bestolen had.
Hij beklaagde zich bij den commis
saris van politie in Den llaag. Wel
plaatste de redactie, toen bij zich ook
tot haar wendde, een rectificatie,
maar de toespeling, dat zijn reputatie
toch zoo hoog niet stond dit waren
zijn woorden thans voor de Amster
damsche rechtbank was niet bij
zonder geschikt om liem te bevredi
gen Hij zette de vervolging door.
En zoo zag men hem dan voor de
rechtbank, met sandalen aan de voe
ten, als aanklager. De beklaagde, de
heer A. H. H., uitgever van het blad,
was niet verschenen.
Getuige gaf o. m. te kennen, dat S.,
de n au namelijk van „Het Noorden",
n,-t zijn naam was verward en dat
hij hoegenaamd niets met. die spaar
kas ta me ken had.
De ambtenaar van het O. M., rar.
Peereboom, requireerde tegen be
klaagde wegens overtreding van art.
418 Sr., f 100 boete, subs, tien dagen
hechtenis.
TREURIGE ZAAK.
Eenige maanden geleden werd te
Apeldoorn eeti 12-jarig meisje, J. S.,
aangehouden, verdacht vau verschil
lende diefstallen. Het kind zou daar
na op het politiebureau aan een ver
hoor zijn onderworpen, dat verschei
dene uren duurde, hetgeen haar zoo
overstuur gemaakt zou hebben, dat
het vroeger gezonde meisje sindsdien
aan zenuwtoevallen lijdt.
Den lOden Juni j.l. werd zij door de
rechtbank te Zulfen zonder toepassing
van straf ter beschikking van de Re-
goering gesteld.
Deze zaak werd Donderdag tn hoo-
ger boroep voor het Gerechtshof, te
Arnhem behandeld. Nauwelijks was
echter het verhoor van 't meisje aan
gevangen, of zil kreeg opnieuw een
toeval en moest weggedragen wor
den. Het duurde geruime® tijd, eer
het kind bijkwam. Onderwijl jggjLS?
behandeling der zaak In tegenwoor
digheid van den vader voortgezet en
requireerde de procureur-generaal be-
vestiging van het vonnis der Zutfeix-
sche rechtbank.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
30 Cts. per regel.
M@@m! U
dagelijks een likeurglaasje
Dr. HOMMEL's Haematogen
onmiddellijk voor den hoofd
maaltijd! Uw eetlust wordt flin
ker, uw zenuwstelsel versterkt,
de loomheid verdwijnt en heel
spoedig zult gij U lichamelijk
prettig gevoelen. Men verlange
echter uitdrukkelijk het echte
„Dr. HOMMEL's" Haematogen,
en weigere namaaksels!
SM tel11
aangenaam van smaak, zacht en
I zeker werkendwordt zoowel
j voor volwassenen als voor lcin-
I deren door H.H. Medici voor-
J fjeschreven.
Verkrijgbaar in Apotheken.
Prijs f 1,25 per flacon,
Pers-Overzicht
OORLOG OF NIET?
Evenals de „N. Rott. Ct." verzet
ten ook „Het Vad." en dc „Nieuwe
Ct." zicli tegen de oorlogsbeweging op
touw gezet door het conservatief or
gaan „Ned. Stemmen".
De „N. Ct." schrijft: Wij kunnen
aan (deii oproep om zich bij dat or
gaan aan te sluiten) niet voldoen,
omdat voor een aldus op touw gezette
beweging, een soort van referendum
over de vraag of men in Nederland
van oordeel is, dat de Nederlandsche
Regeoring voor een aangedane belee-
diging spoedig en flink voldoening
moet eischen, geen reden aanwezig
achten. liet moge zijn, dat sommigen
het optreden van ons Ministerie nog
iets krachtiger en energieker hadden
gewenscht da® tot nog toe naar bui
ten bleek, tot een „protest", dat „een
algemeen, nationaal karakter moet
dragen," geeft de houding onzer Re
geering tot op dit oogenblilr aller
minst aanleiding en over de wijze
waarop de Regeering het verstandig
acht op de ondervonden beleedigin-
gen te reageeren, behoort niet bij
wego van toezending van visite
kaartjes uitspraak te worden ge
daan.
Als protest tegen de bladen „die tot
zulk een groote bedachtzaamheid
aanspoorden als bijna lafhartig
scheen", is do beweging ook onuoo-
dig; het is beter die organen met ar
gumenten te beantwoorden en dit is
dan ook reeds herhaaldelijk geschied.
Het is trouwens een verblijdend ver
schijnsel, dat ook in de radicale pers
geenszins algemeen „vrede tot lede
ren prijs" ls gepleit; menige stem
heeft daarin weerklonken die even
zeer op een kordaat en beslist optre
den aandrong als het nationaal-liisto-
rische weekblad.
Ook liet „Handelsbl." lacht met do
opzweeperij van de „Nederl. Stem
men."
Wij hebben reeds duidelijk ge
maakt, zegt het blad" waarom wij er
niets geen „flinkheid en durf" in
zien met onze oorlogsschepen langs
de onverdedigde kust van Venezuela
te stoomen en dat wij, hoewel het
noodig kan blijken een dergelijken
politiemaatregel te nemen, het won-
schelijk achten om ook tegenover het
zwakkere Venezuela en terwijl wij
meenen. het recht aan onze zijde te
hebben, zoo weinig oorlogszuchtig
mogelijk op te treden."
UITKOMSTEN EN GEVOLGEN VAN
HET ATJEH-ONDERZOEK.
Welke practisclie uitkomsten
vraagt de „Nieuwe Ct." heeft het
militaire Atjeh-onderzoek uu gele-
verd En tot welke practische gevol
gen kan het, moet het in de toekomst
leiden
Als practische uitkomsten zijn,
naar het oordeel van dit blad, deze
drie te noemen
1. Het leger, ódk generaal Van Daa-
len, is er door gezuiverd van de smet
die „Wekker" door het algemeen ma
ken zijner beschuldigingen er op had
geworpen.
2. Officieel is men er klaar en dui
delijk voor uitgekomen, dat het oor
logvoeren in Indië en in Atjeii harde
regelen eischt. Tot dusver draaide
men daaromheen, zooals minister
Fock deed bij zijne vox'dcdiging van
het Atjeh-beleid.
3. Er is thans deugdelijke scheiding
gemaakt tusschen wat volgens de In
dische leger-autoritelten oorlogsrecht
of oorlogs-noodzaak eischt en wat
misbruik en uitspatting is.
Ten aanzien van de practische ge
volgen, welke de verschijning van het
Atjeh-rapport hebben moet, oordeelt
het blad
Waar de juistheid van het nemen
van harde maatregelen In bepaalde
gevallen wordt erkend, daar blijkt
ook de bevoegdheid om alaus
op te treden. Maar de gevallen, waar
in die noodzakelijkheid zich zal voor
doen, dienen met alle mogelijke mid
delen te worden beperkt. Naar die
middelen zal ernstig cUenön te worden
gezocht, en waar deze langs gelelde-
lijken of anderen physleken weg kun
nen worden verkregen, daar mag
gaan oogenbllk worden geaarzeld te
ffi»J» t>£uM$0.
Tot een d'rect ingrijpen van het
moederland uit geeft het rapport geen
aanleiding. De mannen, die aan het
hoofd van het Indische leger staan,
huldigen beginselen, die wij kunnen
goedkeuren. Hen te vervangen achten
wij onnoodig en ongewenscht.
Directe bevelen of voorgeschreven
maatregelen vanwege het opperbe
stuur in Nederland zijn af te keuren.
Het moederland kan een grooten in
vloed op den gang van zaken in Atjeh
oefenen, maar een indirect en
invloed. Van het moederland kan de
sterke drang komen, welke bewerken
zal, dat, om met generaal Rost van
Tonningen te spreken, „het moreel
begrip niet uit het oog. wordt verlo
ren", waar het staatsbelang den
maatstaf moet blijven aangeven.
Die pressie indirect werkende
is noodig en van liooge beteekenis.
Door alle rangen heen van het Indi
sche leger kan zij zich doen gevoelen.
Van het kabinet van den landvoogd
af tot den subalternen patrouille
commandant, wiens naam niemand
in Nederland verneemt.
Zulk een px-essie is, tengevolge mis
schien van toevallige omstandighe
den, van het moederland uitgegaan
en gaat er nog van uit. Het Atjeh-
debat In de Tweede Kamer, de zeer
scherpe critieken in de bladen zijn
er de vervoermiddelen van. En dit
mag dan als het goede gevolg wor
den beschouwd van de overigens in
zoo menig opzicht onzuivere en ge
vaarlijke Atjeh-sensatio, in het najaar
van 1907 hier te lande gewektdat
zij een wilsuiting van het moeder
land heeft uitgelokt, welke door nie
mand in Indië kan worden misver
staan.
Letteren en Kunst
DE GOUDEN ZON
TE MIDDELBURG.
Er is mij geen pluats in Nederland
bekend .schrijft de heer J. A. Frede-
riks in de N. Rott. Crt,, waar tus
schen overheid on burgerij zulk een
overeenstemming bestaat, om de ver
schillende overblijfselen uit vroegere
tijden in cere te honden als te Middel
burg, de hoofdplaats van Zeeland.
De onverschilligheid, die daar voor
vijf en twintig jaar nog heerschte en
waardoor monumenten als het huis
van I-ïardrnck, de Wisselbank, het
IJkkantoor en het Armweeshuis
schandelijk tegen den grond werden
gehaald, heeft plaats gemaakt voor
eene algemeene belangstelling en het
is merkwaardig om te zien, hoe de
eigenaars van een aardig topgevelije,
een fraai poortje of ander interessant
onderdeel zich beijveren om die oude
restjes in hun vroege ren staat te be
waren.
Onder de belangrijkste gevels, die
in Middelburg nog aanwezig zijn, be
hoort ongetwijfeld die van het huis de
Gouden Zon, waarin de bij alle bezo°-
lters der plaats bekende restauratie
en bierhal van den heer Hesslink is
gevestigd.
Deze gevel werd in 1635 door zeke
ren QuUielmus Quirijnsen gebouwd
en met den naam van Gouden Sonne
gedoopt, als herinnering aan een
schip van dien naam, dat den eige
naar zeker fortuin had aangebracht.
De wapens van Quirijnsen en dat
van zijne huisvrouw Margrieta de ia
Vainquière zijn in den gevel aange-
bracht, die is opgetrokken uit rooden
baksteen met ruim gebruik van wit
ten natuursteen.
De gevel is op een gelukkige wijze
op de hoogte der verschillende ver
diepingen verdeeld dioor middel van
breede banden, waarop reliefs met
zon, maan en sterren, vogels, viervoe
tige dieren en visschen. voorstellen
de het heelal, de lucht, de aarde on de-
zee. Het overige beeldhouwwerk is
met groote zorg uitgevoerd, evenals
het beeld van Pallas, dat den sierlij
ken top bekroont.
In den laatsten tijd begon de gevel
ernstige sporen van verval te vertoo-
non de top hing dreigend over, ver
schillende gebreken waren door ce
ment en kalk verborgen, terwijl een
dikke verfkorst hel geheel bedekte,
waardoor dc fijne lijnen van het orna
ment cn de warme kleuren van den
baksteen aan het oog werden onttrok
ken.
Alleen een deugdelijke herstelling
kon don kostelijkea gevel redden en
de eigenaar heeft deze op onbekrom
pen wijze doen uitvoeren, waardoor
Middelburg weer een aantrekkelijk
heid te meer hoeft voor do vreemdelin
gen. die in toenemend aantal do
plaats bezoeken."
ALMA TADEMA.
Alma Tadema is een Fries van ge
boorte als jongen zal hij op de ban
ken van het gymnasium to Leeuwar
den.
In de „Leeuwarder Crt." wordt nu
opgehaald in verband met do te
houden tentoonstelling „Friesland,
voorhoen en thans" hoe Tadema
reeds als veertienjarige jongen zoo-
voel liefde voor de kunst toonde, dat
hij onder de les meestal zat te teeke-
nen en ook in de uren tusschen de
schooltijden zich geheel wijdde aan,
wat reeds toen zijn hart zoo gansch
had ingenomen.
De vruchten van dien arbeid gaf hij
mat goedgeefsche jongensgulhartig-
lxeid aan zijn vrienden. En zoo ge
beurde het, dat een mode-leerling, die
naast hem op de schoolbank zat lang
zamerhand de bezitter word van een
collectie teekeniogen, die hij vlijtig
verzamelde on bijeen hield en die hij
nu meer dan 50 Jaren achtereen zorg
vuldig bewaarde.
De tijdgenoot en verzamelaar van
de kunstwerken zijner jeugd is de
heer J. C. Singels, thans wonende te
's-Gravenhage. Bij een bezoek, dat de
ze eens te Londen aan den schilder
bracht herinnerde hij hem bovenge
noemde bijzonderheden. Tadema
glimlachte over die producten zijner
jeugdige fantasie en had terecht veel
meer óog voor een zijner stukken, dat
toen op zijn ezel stond en bijna vol
tooid was, voorstellende het bezoek
van Antonius aan Cleopatra cn dat
hij met geestdrift aan zijn bezoeker
Toch, al beteekende in Tadema'e
oog die jeugdige uiting van zijn kunst
niet veel, voor Friesland is zij interes-"
sant, al was liet maar alleen, omdat
zij doet zien, hoe de aanleg voor latere
reeds vroeg in hem bestond. En daar-
om werd aan den heer Singels hef!
verzoek gericht, om die teekeningen
tijdelijk af te staan on ze neer te leg
gen op de tentoonstelling, die thans
te Leeuwarden zal gehouden worden
door de vereeniging „Friesland, voor
heen en thans", aan welk verzoek
door hem gaarne werd voldaan.
De collectie is geheel gelaten in den
vorm, waarin de teekeningen uit de
hand van Tadema werden ontvangen,
't Is een door hem zelf gemaakte por
tefeuille, waarop aan de voorzijde zijn
geteekend allerlei enblemata van den
Griekschen Olympus en waarin de
verschillende goden en godinnen een
plaats moeten vinden. Op de sluiting
staat„Souvenir". Voorts zijn aan de
collectie toegevoegd een paar album
blaadjes, zooals vrienden die vroeger
onder elkander wisselden, hetzij in
teekeningen of in poëzie. Dan nog een
paar krijeteekeningen. De schilder
Bosboom, die indertijd de collectie ter
inzage kreeg, verklaarde van doze
laatste, dat ze het meest een toekom
stig talent voorspelden.
Vele der teekeningen dragen da
handtekening van Tadema; enkele
zelfs hot jaartal der vervaardiging.
Twijfel aan de echtheid is dus ten
eonenmale uitgesloten.
Gemengd Nieuws
EEN KANNIBALEN-HISTORIE.
De Münchener Neueste Nachrich-
ten ontving van haar Rerlijnschem
correspondent al een zeer typische
liistorie.
Wij deelen het mede als een staal
tje uit het tal .van dikwerf zeer on
waarschijnlijk klinkende, maar toch
grappige inzendingen, welke een re
dactie-bureau kunnen binnenvlie
gen. Het historische verhaal is geti
teld: „Het einde van een menschen-
eter". (Een hypermoderne circusvoor
stelling).
Dat een zeker publiek heden niet
meer in stierengevechten en terecht
stellingen de bevrediging vindt, die
het zoekt, maar naar zoo mogelijk
nog bloediger schouwspelen dorst,
bewijst een voorval, dat zich onlangs
in het Ilongaarscho stadje Szalonta
afspeelde.
Reeds eenige dagen voor de komst
van een rondreizend circus vestigden
reusachtige aanplakborden de aan
dacht van het geëerde Szalonteescho
publiek op het feit, dat de „wereld
beroemde" en „nooit geziene** men-
sclieneter Maestro Petruccio komen
zou. Hij zou voor de oogen van het
publiek levende menschen met huid
en haar verslinden.
Op den avond, dat deze zenuw
schokkende gebeurtenis plaats zou
grijpen, stroomden honderden naar
het circus, om het zeldzame schouw
spel bij te wonen.
In een buitengewonen staat van
opwinding wachtten de toeschouwers
het „glansnummer" van den avond
ai.
Eindelijk verscheen de Koning der
Kannibalen. Met hongerig verwron
gen trekken betrad hij T podium en
liet zijn bloeddorstige oogen dwalen
over de toeschouwers. „Het schijnt',
zoo begon hij te grijnzen, „dat nie
mand vau het publiek de lust in zich
voelt opkomen, zich door mij te la
ten verscheuren".
Daarin had do kanibalen koning
zich echter deerlijk misrekend.
Nauwelijks had maestro Petruccio
op smalen den toon zijn uitdaging
uitgesproken, of twee pustazonen
sprongen op het podium en boden
zich onder donderend gejubel van de
toeschouwers bij den kanibaal als
lekkerbeetjes aan. De Maestro ge
raakte in groote verlegenheid. „Nu
dan, steunde hij. „goed, de voorstel
ling kan beginnen. Wilt u zich als
het u blieft ontklccden, want linnen
goed verteer ik niet erg best!" In wei
nig oogenblikkon hadden de offers
aan dit -verzoek voldaan. De Maestro
voelde zich bepaald niet erg op zijn
gemak bij zooveel bereidwilligheid.
Radeloos liep hij heen en weer, en
stotterde teen, niet wetende wat meer
te zeggen: „Willen de lxeeren ge
kookt of gebraden worden?" „Slaat
hem dood, den bedrieger!" eischte in
eens het publiek, dal toch bloed wil
de zien. Als leeuwen vielen de naak
te jongelingen op den armen men-
scheneter aan en gaven hem een dus
danige rammeling dat hem voor goed
de lust tot menscheneten zal zijn ver
gaan.
EEN KRUISTOCHT TEGEN IIET
FEMINISME.
Amerika geldt met recht voor het
ideale land van de vrouwenrecht-
voorstanders. In a le staten van de
Unie geniet de vrouw in de samen
leving rechten, welko in het oude Eu
ropa de vrouwen zelfs in hare stout
ste droomen niet zouden durven ho
pen ,em in vier staten heeft zij zoo
waar het actieve cn passieve kies
recht.
Nu stelt professor G. Stanley
Hall met van verontwaardiging
glooiende bewoordingen eene kruis
tocht tegen het geestelijk vlragoïsme
dar moderne vroww. In de artikelen
die hij in de couranten publiceert,
bevecht hij vooral de alleenheer
schappij van de vrouw in de school.
Stanley-Hall verzekert, dat 75 van
de Amerlkaansche leerkrachten, irt
vele streken zelfs 90 uit vrouwen
bestaat; van deze onderwijzeressen
leggen jaarlijks 25 hare betrekking
neer om te huwen. Het gevolg is eene
voortdurende verandering in het on<
derwijsoersoneel: de onderwijzeressen
