HAARLEM'S DAGBLAD.
TWEEDE BLAD.
Stadsnieuws
Rnbrlek voor Vragen.
Uit de Omstreken
Binnenland
FEUILLETON
DONDEBDAG 87 AUGUSTUS 1908
mer" eon artikel gewijd aan
ior F. J. A, Voogel» oiid-aalmoe-
r bij cfe expeditie naar Lombok
U).
Ve onltoeneu daaraan het Vol*
ide
[ebben wij ln deze rubriek ai eens,
generaal Scheuer, een Lombok*
d, Ln de herinnering ieruggeroe-
i, voor dozen keer willen wij een
mopte schets geven van eén man,
ook op Lombok bewijzen van groo-
moed en van nobele plichtsbe-
chting gegeven heeft, wiens naam
ortijd dan ook herhaaldelijk, met
bied, werd genoemd. Pastoor Voo-
stond in hoog aanzien bij de sol
len, en niet bij de Roorosctoo alleen.
|1 eon Roomsch soldaat, zoo was de
jtoor er bij, om hem de fcroostmid-
en van zijn geloof te brengen en
h woorden van bemoediging toe te
eken. Was de gevallene van een
der eeloof en wa3 de predikant niet
Ide nabijheid, dan was de pastoor
in gauw ook Dij hem om hemwoor-
i van hoop toe ta spreken, hem te
tgen, of hij nog ouders of andere
trekkingen had en of hij misschien
- nschte, dat hun namens hem ge
keven werd. Dat zagen de polda-
l en dat waardeerden zij, ooit de
jvsten onder hen.
foogel werd in 1847 te Amsterdam
boren, ving in 1865 zijn geestelijke
idiën aan, en vertrok £n 1879 naar
gij werd geplaatst te 3o©rabaja,
lar, korten tijd daarna de obolera
ibrak en er hevig woedde.
Daar ging pastoor Voogel van 't
ae ziekbed, gewoonlijk ook sterf-
J, naar 't andere. Daar werd zijn
)ed, zijn kalmte ln 't gevaar, be-
befd en geoefend. ks Morgens he
inde hij in een huls de dochter, die
èrleed 's middags was het de moe-
en 's avonds stierf eene tweede
bbter .Bij eene cholera-epidemie is
een treurige tiid in Indië, heerseht
jeen sombere stemming, terwijl er
hers een vroolijke draad door het
(ropoesche volksloven looptde dok-
r, predikant en pastoor hebbein dan
>1 een schoons, maai' ook een aware
[gevaarlijke taak.
lu 1885 werd pastoor Voogel paar
I Kendaribaai op Celebes gezonden,
a daar eene nieuwe missie te ves
ten, als dit mogelijk zou blijken,
paar aangekomen stond de radja,
3ning Tsoe, hem een hokje af om
[ar zijn Intrek te nemen, op voor
aarde, dat zijn welwillendheid niet
(beloond zou blijven. Die radja zag
j ,zoo verhaalde later pastoer Voo-
I], meer uit als een koelie of balie-
Uiver dan als koning. Mei een groo-
sirih-pruim op de breed oingebo-
n lippen, verscheen hij to de hut.
ik verklaarde hem, gekomen te zijn
aan liet heil van zijn volk te wer
en, ik zou een scshool beginnen, enz.
at was goed, ziel hij, maar op zijn
laat jas ik duidelijkdat kan mij
iets schelen. Toen ik bjem 'echter
nige Javaansche sarongs en mooie
[eknessen ten geschenke aanbood,
Bp hij in 't maleischTrim a kassl,
likje l en was zoo blij als
id.
Het liep tegen etenstijd, toen een
ledhartlge Chinees mij herinnerde
lewan zal den eersten dag wel geen
en kunnen klaar maken? Laat dat
aar aan mij over, ik. zal wel voor u
rgen.
Ik vond het erg vriendelijk van den
euwen buurman en wachtte gedul-
g zijn wederkomst af. Na een paar
•en bracht hij me een schotel bami,
istaande uit inlandsche vermicelli
et stukjes varkensvleesch en een
irdje rijst. Gretig zette ik mij aan
a maaltijd, toen Abdulkader, mijn
(diende zei: „Wat is cLie Chinees
ch goed voor Toewan l Nrettegea-
aande zijn ziekte, doet hij allés voor
en brengt u nog eten."
,Wat voor ziekte heeft die man?"-
„Hij is melaatsch, maar niet erg."-
„En heeft hij dit eten klaar ge-
aakt?"
„Neen, maar zijn vrouw sn die is
g,"
]„Erg melaatsch toch niet?"
„O ja, Toewan t Haar gelaat is erg
schonden; het vleesch tot op haar
snderen verteerd en de yingertop-
in zijn heel weg"
Van de Kendaribaai werd pastoor
iogel overgeplaatst naar Djocjakar-
en van daar naar Magelang. Hier
md da pastoor een bedehuis, dat
Burlelings dienst moest doen voor
bh dominé en voor den pastoor. Voo-
Bl begon aan den bouw van een
eigen kerkje, maar zijn ijver strand
de op een klip, waarop al zooveel
ijver is gestrand: geldgebrek. Zijne
weinige middelen waren uitgeput en
de pastoor zat leelijk ln de penurie.
Daar werd hij uit geholpen, Want on
verwachts kreeg hij zijn benderoing
thuis tot Aalmoezenier mi de Expedi
tionaire Troepen pjr Lombok .Etn zóó
kwam de pastoor to een heel nieuwen
werkkring, lief én leed sou bij met
de troepen deelen.
Op den dag van den overval was hij
ta Mataram.
„Voogd", zoo herhaalde majoor
Blommestedn èaü pastoor Hoevena&re
etend bij me bit den eersten overval
mijn jongen Viel neer, de zijne vied
neer, ik kre^r een schot tn het been,
rondom ons lagen lijken i Voogel ver
vulde rustig zijn plicht. De trouwe
bediende van pastoor Voogel stierf in
de armen van ri» pieegter. „Wat ik
dacht en gevoelde schreef later
pastoor Voogel, ,,'fc was alsof me
een dierbaar familielid ontvallen
was. 'k Dacht ook aan jtito jonge
vrouw en vijf kinderen, die hij te
Magelang had achter gekten. Kromo
had gemeend gerust den pastoor te
kunnen volgen en se goed af te ko
men j met ©en aardig duitje 'naar Xa-
va terug te kunnen keereö. Wat heeft
mijn arme jonge zich deerlijk bedro
gen 1 Hij h&a fkr eerst© slachtoffers
te Matamm geweest- Ia hij door een
Bolischen kogel getroffen? Ik kon
niets anders danken, Hier te Grondin
gen echt® heb ÜJ van een gewezen
militair, die alles te Lombok heeft
meegemaakt, vernomen, dat 'hij bij
vergissing door (ja onzen te doodge
schoten, gestes ja&iteirfö
dat hij esn Baliör w=ss, qösdfeg hi|
Baillsch Meed je land, tsfe flat hsj
bezig Was mila #00$. rpoven," 'Kxo
mo was nl, juist feszsfo da koffertjes
van den pastoor ia ksIBgtheid tebresa-
gen.
Nu kwam b:«t bevel, ïtaaï tg&m §90
meter vmwt^feóëeb to
vluchten- Dé pastoor waa fe&rig mi.
zakken vol te laden vxtk sche&pebe-
schuit, toen hij opeens hoorde rqepen:
er uit en hard loopen, zoo hard als je
kunt^ maar den Dewa-tempel, ,4kaV-
heen gauw gauw l O* pastoep Rep
wat hij Soopen kon, sLuskalda, kwam
in <em '[«opgraaf of g<re£pd) te
recht, emrfiögd van ■ï'oh menigte
Zeeiiwsche beschuiten, dte uit ZÜn
blau;w jasje te voorschijn kwamöa.
„Daar ligt hij ook", hoorde hij eenig®
militairen :achiter zich roepen f zij
dachten dat ook hij getroffen was.
„Gelukkig kon de vo(o)gel zijn wte-
kon beg uitslaan", vertelde hij later,
ein opstaan met achterlaten van ©eni
ge beschuiten, die in den modder la
gen. Toch had hij er nog .zooveel over
dat verscheidene officieren en solda
ten in den Dewa-fempel zijn klanten
werden. Daar kwam men een wel-
nigje tot verademing: slechts nu en
dan vlO'Qg een kogel sissendover
hunne hoofden. Daar heeft Fas to or
Voogel Generaal van Ham,
Roomsch was, nog kunnen biie
oven ais zoovele anderen, die hij, krul-
pend door da duisternis, moest trach
ten ta bereiken.
„Bij dein terugtocht naar Ampenan
was hij voortdurend aan de zijdie dar
g8wonden", zegt kapitein Schulse ln
zijn: „Lombok-expeditie". „Hij lette
niet op den kogelregen, zoomin als op
het wild geschreeuw van den opdrin
gend an vijandhij bleef bij hou en.
stelde hen gerust. Hij zou hon b©>
schermen en helpen, desnoods met
hen sterven."
Te Ampenan was het een treurig be
staan, verergerd door dé treurige be
richten, die van elders kwamen. Ook
op dan 31sten Augustus, dom verjaar
dag vain de Koningin, was, althans
des morgens, weinig opgewektheid te
bespeuren.
Niettegenstaande de gedrukte
stemming meendé pastoor Voogel
toch generaal Vetter en zijne officie
ren te mógen feliciteeren. Hij meldde
zich aan bij den bevelhebber en werd
toegelaten, doch toen hij begon met
te zeggen „Generaal, ik feliciteer
u'\ viel generaal Vetter hem aan
stonds in de rede en zeide „Maar
pastoor, hoe komt u er op mij te feli
citeeren? Ik wil niet gefeliciteerd
worden. Zoovelen hebben bij reeds
gefeliciteerd met mijn behoud2 maar
ik wil er niets van weten."
„Generaal, ik feliciteer u en aj de
officieren eh het leger op dezen blij
den dag, ik feliciteer u heden op den
verjaardag van H. M. onze jeugdige
Koningin."
„O, dat te waar ook. T© midden
der beslommeringen en beraadsla
gingen zou ik er wezenlijk niet aan
gedacht hebben. Ik dank u wei, paa-
toor 1 Spada, bawa champagne."
Bij het heehgaad {Rukte de gene
raal don pastoor nogmaals hartelijk
da ^ahd $h v
yroeg hein
er nóg iéte wat u verlangt
,iJa» is^ dat do
mönnec, die ld" da provoost zitten,
worden vrijgelaten, opdat zij van
daag óok feest kunhen vieren."
„Go**. teeséstaan, ga u maar dien
>ögens aanzeggen, dat zij vrij zijn."
Nadat aan het Lombok-leger nieu-
e batalÜons waren toegevoegd, en
alles was gereorganiseerd, werden
wij de aanvaltera
Pastoor Voogej was weer steeds
daar, Wa
En deze
waaf de Rseeste offers vielen.
WareL 'i_
Liërs verdedigden zich hardnekkig.
want d© Ba-
Moer dan eens was hij vooraan in
vuurllniö, Bij a© bestorming van
Tjakranegara wés hij eena zóó ver
vooraan, dat een officier hem vroeg
oor, wil TJakra ólléén Inne-
in,v, was het antwoord, „maar
hiér vooraan pijn er te bedie
nen."
Begin peceraber 18Ö4 vertrok de
aalmoezenier, wiens taak ten einde
was, naar Batavia, tegelijk met het
nögénd© bataiilon. Hij was reeds In
de pastorie, toen de soldaten, op
weg naar de kazerne, daar voorbij
kwamen. Het Mtailloft hield halt en
eefa daverend „teve pastoor Voo
gel 1" rees op „als een spontane
dankbetuiging", schreef het „Bata-
viaosch Handelsblad", „aan den on-
met de
zonder on
geloofsgezindheid
te maken, aan de zwaar gewonden
«i «teken sijne zorgen gewijd heeft."
Thans w/jout pastoor Voogel te
OshMogen, HIJ U daar werkzaam als
assistent ftan de paterskerk, Naar
buiten ziet mep al heel weinig van
zijn tegenwoordig leven en streven.
Hij heeft nu een rustiger bestaan
dan tn die bewogen tijden op Lombok
lp zija primitieve oncgeving op
kVist' Va'd Celebes. Verheugt hij
zióh dal rustigs? bestaan Wel-
lioht, maar toch houden wij het voor
waarschijnlijk, dat de energieke en
üioedige man nog wel ©ens terug
verlangd «al hebben, zij het dan mis-
schlèn ooit TOó-* naar zijn
Lomboksche jhftgens» te ïnidden van
atpijd ®n gevatuv
VRAAG, rr In hoeverre kan de
Staat de volle waarde van het bank
papier waarborgen
ANTWOORD. De Nederlandsche
Bank is geenStaatsinstelling, maar
een particuliere instelling, die hot
uitsluitend recht heeft tot uitgifte
van bankbiljetten. Daarvoor heeft de
bank verschillende verplichtingen op
zich genomen tegenover den Staat,
die ook een aandeel in de winst ge
niet, maar geen verplichting op zich
heeft genomep om do volte waarde
der biljetten te waarborgen.
VRAAG, Is het goud, aan de
bank vertegenwoordigd, bulten het
faillissement
ANTWOORD, r— Uwe Vraag is vrij
onduidelijk. Welk faillissement be
doelt u toch Bedoelt u een Staats
bankroet, zooals wij vermoeden
Daarmede heeft het goud Yan de
bank niets te maken.
VRAAG, Als het bedoelde goud
nu Sens plotseling vehdween, onver
schillig op welke wijze, wat dan
Antwoord. Dan zou Bosco, of
zijn geest, in het spel moeten zijn
maar wees gerust, het bankbestuur
zorgt wel, dat het goud niet weg
vloeit. Wij kunnen u aanraden eens
een studie te gaan maken van het
muntstelsel en den Werkkring der
bank een loonen.de 8tudiet dié ech
ter niet meevalt.
VRAAG, Ik ben commensaal,
heb echter een vrije kamer en eigen
meubelen, waar gedeeltelijk schrifte
lijke bewijzen van zijn. Nu failleert
mijn verhuurder. Heeft men nu recht
op hetgeen mijn eigendom is
ANTWOORD. Natuurlijk niet en
wanneer u kunt aantoonen, en de
failliet ook verklaart, dat de meube
len uw eigendom zijn, dan loopt u
geen gevaar om er last van te heb-
(Deze vraag wordt ons van twee
zijden gedaan en één antwoord is
dus voldoende).
VRAAG. In welke provincie ligt
het Gooiland
ANTWOORD. In Noord-Hol
land, tusschen de Zuiderzee en
Utrecht. Hilversum ls het voornaam
ste dorp er van.
HAARLEMSCHE POSTDUIVEN*
BOND.
Uitslag van het boadsconcours
Vlissingen (afstand 115 K.M.) van
Zondag 18 Augustus 1908.
De duiven werden tn vrijheid ge
steld door den heer stationschef te
9.30 (stadstijd). lu concours waren
111 duiven.
klasse I
lo pr. W- F. van Deelen 18—31—52
8e pr» G. H. Stouten 12822-4
3o i>r. idem Ï23353
4e pr. L. yan Bragt 13—34—22
5e pr. idem 13—36—17
6e pr. W. F. v, Deelen 12-38-45
7e pr.W. Hoorik 424119
èe pr. J. Coolen 1242—42
9e pr. J. v. Seggelen 12—48—96
10e pr. G. H. Stouten 12-53-37
lie pr. Jv. Seggelen 12—54—37
12e pr. B. G. Balm 1—0041
Klasse IL
le pr. G. H. Stouten 12—32—24
2e pr. idem lè-33-53
3e pr. L. Yan Bragt 12—36—17
4e pr. W. F. v. Deelen 123845
5e pr. W. Hoorik 12-41-19
Ce pr. J. Coolen 124242
Klasse III en tV.
ïn belde ,1e prijs G. H. Stouten,
12-32-24.
Aangewezen duif W. Hoorik» te
12-41-19.
Uitslag van het bondsconcours
Vlissingen (afstand 115 K.M.) van
Zondag 23 Augustus 1908. In vrijheid
gesteld door den heer stationschef te
f.20 (stadstijd), ingevolge telegrafisch
bericht.
In concours 53 duiven.
Klasse L
le pr. J. Losschuit 9—33—08
2e pr. p. van Andel 9—4300
3ö pr. L, van Bragt 11—12—48
4o pr. S. K. Roussac Jr. .111585
5e pr. J. v. Seggelen 11—53—46
6e pr.' G. H, Stouten 12—0510
Klasse II.
le pr. J. Lasschuit 933—08
Óe pr. jj. van Bragt 11-1248
3e pr, J. IC. Roussac Jr. il—15—35
4e pr. S, P, v. Boekhoven 12—05—34
Klasse III, IV en V.
lstb prijs in alle J. K. Roussac Jr.,
11-15-35.
Aangewezen düi'f J. LasSchuit» té
938—08.
BENNEBROEK.
ïn de Dinsdag. 1, September a.s.,
des avonds te 8 uur, te houden open-,
bare raadsvergadering zullen de vol
gend© onderwerpen worden behan
deld r
1. Mertédeelingen en Ingekomen
stukken.
2. Verkiezing wethouder art, 80 Ge
meentewet.
3. Voorloopige vaststelling gemeen
terekening.
ZANDVOORT.
Aangiekomen vreemdelingen 't
Gelzahler, Antwerpen, Zan-avoort-
schel. 4, 2 pers.
Graaf van Sittorsteijn, Frankfort
a. M-.. Pension Zomei-Iust, 2 pers.
klej. de Ridder, Amsterdam» Zee
straat 5.
Frau Sfcrunk, Westfalen, id., 2 p.
Mevr. Andiré do la Porte, Nijmegen,
Hotel Beau Bite, 5 pers.
F. Stork, Almelo, idem, o pera,
H. Schlesinger, Maagdeburg, Idem,
2 pors.
Araord Wlllemsen, Vlaandingen, id.
10 pera.
M. Lorenz, Amsterdam, id., 4 pers.
Fam. Levenbacb, idem., idem, 3 p.
,E. A. van Ameringen, Idem, idem,
3 pers.
E. Kauffmann, idem., idem, 6 p.
j. Hellmuth, Keulen, Idem, 2 pers.
I, Dackenbrock, Essen Idem, 2 p.
Clevaringa, Koog a. d. Zaan, Idem,
4 pers.
Dr. Rozen thai, Wiesbaden» idem,
2 pera.
H. Korte, Frankfort a. M. Idem, 4 p.
J. Hedeman, Almelo, idem, 8 p.
Jhr. F. Wttewaal van Stoetewégen,
Oosfcarbeek, idem, 5 pers.
Dr. S. Wed. Boasson, Middelburg,
idem, 2 pers.
R. Curfel, Karlsruhe, idem, 4 p.
Dr. C. Looser, Heidelberg, idem.
Mevr. J. A. Vernout» Haarlem, id.,
3 pers.
Mej. C. F. Zijlher, Uithuizeomeede,
idem.
Dr. Waldschmldt, Altenkirchen, ld.,
2 pers.
Frau Slebenborn, Parijs, Idem/
\V. Bunk, Lüdenchen. idem 2 p.
Douairière N. J. Baronesse d'Anluis
de Bourvuille, Arnhem, idem.
F. Claussen, Lippstaat, Idem, 5 P-
Mr, J. J. Jürgens, Nijmegen, Hotel
Groot Badhuis.
Mr. Bolssevaln, Amsterdam, Idem,
AlberfXeij, Keulon, Hotel d'Orange.
Schwester, id., id.
HOFBERICHTEN.
De Koningin ontving Woensdag
ten paleize het Loo minister Talina
ter conferentie.
De Koningin heeft aan de Neder
landsche Weerbaarheids Vereenlging
het praedicaat „Koninklijke" ver
leend.
De Prins maakte Woensdag bulten
de provincie Gelderland een uitstap
je per auto.
HOOG BEZOEK AAN DOMBURG.
Prins Hendrik der Nederlanden
zou heden, Donderdag, te Domburg
komen, met het doel, een bezoek te
berngen aan den groothertog van
Mecklenburg.
De prins reist incognito en zou te
twaalf uur la Middelburg aankomen.
Ook wordt thans met zekerheid
gemeld, dat in de eerste dagen van
September de groothertogin van
Mecklenburg de Walchersche bad
plaats, waar haar gemaal verblijft,
bezoeken, zal.
De groothertogin zal door een groot
gevolg zijn vergezeld.
IN AUDIëNTIE.
De heer De-Reus, de gewezen mi
nister-resident van Nederland te Ca
racas,. had Woensdagochtend eeno
conferentie met den Minister van
Buitenlandsche Zaken aan diens de
partement.
MIDDELBAAR TECHNISCH
ONDERWIJS.
De tweede oongrés-bljeenkomst van
vertegenwoordigers der verschillende
technische vereenigingen, te houden
ter bespreking van het middelbaar
technisch onderwijs, zal Maandag 7
September, in het gebouw yan Bouw
kunst, te Amsterdam worden gehou
den, In deze tweede bijeenkomst zul
len éen aantal conclusies worden
vastgesteld, die ter kennis der regee
ring zullen worden gebracht en waar
in de meening der technici, omtrent
het Middelbaar Technisch Onderwijs'
zal zijn neergelegd/. Ook de opinie
d©r minderheden zullen daarbij alle
recht wedervaren.
30ste NED. TAAL- EN LETTERKUN-
DIG,CONGRES.
T© Leiden wordt toet 30ste Ned.
Taal- en Letterkundig Congres ge
houden.
Dinsdagavond acht uur kwamen
tal van 'congreslste-n uit Noord ©n
Zuid te zomen aan toet station te Lei
den, En zoodra de laatst ingekomen
trein zijn passagiers had uitgelaten,
zette de muziek de volksliederen in,
waarmede toeel de menschendrom
geestdriftig instemde. De eerste der
Vlaamsche leeuwen werd losgelaten.
Aanstonds was de feestelijke stem
ming er in.
De heer Aug. L, Reimeringen, se
cretaris van de regellngscommlssie,
sprak de gasten het eerste welkom ln
de Sleutelstad toe. Toen werd de op
tocht geformeerd, de muziek van het
oude Yendel voorop, dan de deftige
rijtuigenstoet, en te voet de overige
dame3 en heeren, van fakkeldragers
omlijst, door artilleristen te paard
geëscorteerd, en gesloten door de staf
kapel van het vierde.
Zoo trokken de congressisten de ou
de veste binnen. En zeldzaam la deze
intocht van hef congres zoo feestelijk
geweest. Als een dichte haag waren
Leiden's burgers langs den weg ge
schaard. Op alle stoepen, voor alle
vensters stonden de menschen ge
drongen, en van de gevels wapperden
overal de vlaggen. Doch de meest
fantastische indruk werd wel ge
maakt door den gloed van bengaal-
sche vuren en flambouwen, die op
de daken en uit de ramen ontstoken
werden,
In het aloude raadhuis wachtte de
vroedschap. De stoet steeg op langs
de treden van het hoog© bordes.
het statig voorportaal, dat langs dt£
wandon in strakke Hjnon van gloei
lampjes was verlicht, drongen
congressisten te zamen. Mr. de Riyt
der, Leidens burgemeester, hleia
daarna eene welkomstrede.
Vervolgens werd de eerewijn ixxöu
gediend. Daarna betrad de vertegen
woordiger van de Belgische regeG
ring, Mr. Julian van der Linden, dj
estrade, om ka een geestige rede dani.
te zeggen voor de glorieuse ontvang«t>
den congresleden te beurt gevoli«i.
Jammer alleen maar dat de studen
ten met vncantle afwezig zija. Desa|*
niettemin te ons een zeldzaam har
telijke binnenkomst te beurt geval
len in de oude woonstede van zoove
le meesters der schilderkunst, van
letterkunde en wetenschap. Onze
borst zwelt bij de heugenis van zoo
vele mannen, die een voorbeeld ga
ven van heldenmoed en vaderlands
liefde. Door dezen stoet omgeven zul
len Wij dit congres vieren! Spr. ein
digt met het woord van den volks
dichten
Hier en aan den overkant
Daar en hier is Nederland,
Nadat de congressisten vervolgens
de weldsche zalen van het Leldsche
raadhuis met haar schatten van go
belins bezichtigd hadden, vormden
zij zich weer lot een stoet, die, ln den
gloed der vreugdevuren, langs de
statige, grachten optrok naar het oud-
Leldensche marktplein. Binnen de
muren daarvan was het één aaneen
gesloten volte. Hot vendel Slechts hod
•uimte ora' correct zijn- exceceitiën uit
te voeren. Van het toon eel sprak do
heer. De Coster, voorzitter yan het
Vreemdelingenverkeer, den. congres
leden het welkom toe op deze plaats
van jolijt. Prof. Speyer, congres-voor
zitter bracht daarvoor in 'n geestige
rede zijn dank. Daarna werd da oud-
[-Iollandscho boert vaardig over do
congressisten, en tot laat in den
avond werd de luim gevierd.
Woensdagmorgen werd te Lelden
in de Stadsgehoorzaal het XX Xe Ne-
clorlandsch taal- cn letterkundig con
gres geopend.
De voorzitter der regelingscommis-
sle. prof. dr. J. S. Speyer, hield een
redevoering, waarin hij „de mannen
en Vrouwen van Nederlnmlschcn
stam", hier vereenigd, hartelijk wel
kom heette -^ Inzonderheid Juichte
spreker de aanwezigheid toe yan de
vertegenwoordigers der regeering van
België en 'Nederland, twee; landen,
„die zoo nauw betrokken zijn bij bet
wel en wee van de menschen van do
Nederlandsche tong".
Vervolgens ging spreker hel nut en
de noodzakelijkheid van deze con
gressen na, o.a. zeggend de zorg
van een natie voor haar taal is de
waardemeter van haar vermogen tot
zelfstandig bestaan. Waar haar taal
wordt verwaarloosd, lijden de staats
belangen schade.
Nadat prof. dr. Speyer had nage
gaan, wal er ln Vlaanderen en Zuid-
Afrika is en nog wordt gedaan tot
handhaving onzer taal, besloot hij
zijn rede aldus
Als wij van Noord en Zuid te za
men stroomen, om beurtelings ln ccn
Belgische en oen Nederlandsche stad
te vergaderen en over allerlei onder
werpen te verhandelen, en, zooals ge
woonlijk, over veel meer dan wij nf
kunnen handelen, dan geschiedt dit
vóór alles, om te getuigen te getui
gen van onze stamverwantschap, te
getuigen van onze liefde voor onze
heerlijke taal, voor den bloet van
haar letteren, te getuigen van onzen
broederzin en ons streven naar een
drachtige samenwerking. De stem
ming, waarin wij bij elkander ko
men, zij eene feestelijke stemming,
eene zooals die ln het oude Grieken
land geweest moot zijn bij de panegy-
reis, de om de zoo-en-zooYeel jaron
terugkeerende bijeenkomsten van de
mannen van Helleensclien stom. Op
zulke tijden legde het gevoel van na
tionale eenheid het stilzwijgen op
aan wat verdeelt en oneen ig mnakf,
uitte zich het bewustzijn van tot een
zelfde taalgemeenschap la behooren
op de meest opgewekte wijze.
Moge het Leldsche congres zich
op waardige wijze bij zijne oudere
broeders aansluiten I
De rede werd warm toegejuicht.
Hierna werd overgegaan tot de ver-.
Naar het Engelsch,
door
Arthur W. MarchmonL
Maar hoe kon zij dit het best ge-
niiken om hora het geheim te ont-
>kkon, waarvan voor haar alles af
lag Daarvoor moest zij van aange-
Icht tot aangezicht tegenover hem
taan. Do gelegenheid zou komen
10est, konten, cn wel spoedigen die
edachlo gaf haar moed en kracht
oor do taak, die zij zoo vlot voor de-
8 mannen op zich genomen had.
Zij liad haar hond aan <lo ploeg
eslagem en van achteruit krabbelen
on geen sprake meer zijn, besloot zij;
n den volgenden dag was zij even op-
[owekt als moedig toen zij zich klaar
laakte om in haar rol van Olga
ichmidt, hot tweed o meisje, op te
reden.
Maar zij was niet van plan in ernst
lo spion te gaan spelen. Zij zou naar
laf huis gaan, omdat dat nood-igwas
m mot deze menschen verder te kun-
©n gaanmaar zij zou zich bepalen
tot het verrichten van het werk, dat
haar werd opgedragen, en dan éen
rapport geven, zooals haar het ge-
schikst voorkwam.
Zij zou gemakkelijk kunnen zeg
gen, dat zij te veel op de handen gé-
keken werd, om iets te weten te ko
men. Iets heel onaangenaams had zij
oog door te maken. Toen zij heenging
drong Karl er op aan haar een kuste
geven, en scheen zeer teleurgesteld,
toen zij dat niet beantwoordde met dé
warmte, die hij verwacht had.
Ik ben zenuwachtig, beste jon
gen. Begrijp je dat niet, zei zij tot
hem. En ik weet, dat ik mij niet goed
kan uitenmaar Wacht maai', Karl,
heb geduld.
En haar vurige blikken moesten
vergoeding brengen voor het gemis
aan hartstocht in de omhelzing, waar
aan zij zich met de grootste moeite
had onderworpen
Het moest gebeuren, natuurlijk,
2ei zij tot zichzelf, toen zij in den trein
zat. Maar, bah, dat zou mij toch gauw
nl te erg worden.
Zij wreef over de plek, waar zijn lip
pen haar wang hadden aangeraakt,
als wilde zij èn de kus èn de herinne
ring er aan, daarmee verdrijven,,
Als hij er op aan dringt,
weer te kussen zal Ik liet ens
moeten verbreken. Dat kan
ders,
Zij huiverde weer
irijveu,,
ringt, mij
ngagemen*
m niet ei-
Maar rij was zichzelf weer volko
men meester, toen zij op de stoep van
het groot© huis in South Kensington
Stond, en belde.
Een groots lakei deed de deur open
en ötaardo haar aan,
Ik wensch Mevr. Grim3ton', de
huishoudster te spreken. Ik ben Olga
Schmidt, hot nieuwe tweede meisje,
zei ze, in gebroken Engelsch.
Met beieedigd© majesteit stak hij
zijn neus Ln de lucht.
Het nieuwe tweede meisje, 0
Waarom ben je dan niet dadelijk naar
het souricrraln gegaan Moet Je mij
daarvoor lastig vallenKom nu maar
binnen nu je hier toch bent en ga
naar beneden.
En zeer onderworpen deed Olga wat
haar werd opgedragen.:
HOOFDSTUK XXII.
Het Wa3 blijkbaar zoo zéér beneden
de waardigheid van. den deftigen lakei
om eenige notitie te nemen van
iemand ais liet tweede meisje., dai
Ollve zich zeer verlicht voeldo, toen
hij op «m deur weeö en zei, dat dat
de kamer van de hulshoudster was.
Onbekend niet de etiquette Ln Alenst-
bodenvertrekken .klopte zij en wacht
te toen op de toestemming, om bin>.
nengelaten te vvoraenen toen er
geen antwoord kwam, tikte zij weer.
Nu werd de deur Ópeugevukt ©n «éh
kleine, gezette vrouw met een knap
gezicht, waarop een zorgelijke uit
drukking, keak haar vragend aan, en
opende toen de deur-en van haar wel
sprekendheid, met een stortvloed Yan
booze woorden.
Lieve help, waarom sta je mij
daar zoo aan te staren? Waarom
kwam je niet binnen, toen ik ant
woord gaf, en wat wil je van mij?
Jelui schijnen wel niets anders ter
wereld te doen te hebben, dan mij met
allerlei kleinigheden lastig te vallen.
Heb je geen tong, dat jé daar zoo
stijf als een stok staal?
Ik ben het nieuwe tweede meisje,
mevrouw, Olga Schmidt, zed Ollve
nederig,
O, ben jij dat Nu je lijkt mij niet
erg veelbelovenden wat een vreem
de spraak heb je. Maar mlssohten ben
je beter, dan je er uit ziet; dot hoop
ik Ln elk geval. Maar het zal mij niets
verwonderen als je nlete beter bent
dan de rest.
Olive keek de vrouw voortdurend
aan en had de grootste moeite niet in
lachen uit to barsten. Het woo hjcar
onmogelijk den woordenstroom si te
breken.
Zij gai nauwelijks zooveel tijd,
dat er eene beantwoord koa wor
den, voordat er weer een nieuwe edi
tie aanrukte en ten slotte mopperde
zij, omdat Olive niet alles beantwoord
had.
Intusschea bleek dat Mevr. Grims-
ton, die met het vorige meisje ruzie
had gehad, haastig een nieuwe moest
nemen en daarom werd Olga Schmidt
op pro.ef aangenomen.
Dit alles werd haar duidelijk te
midden van een stroom, van Instruc
ties over het werk, dat gedaan moest
worden, do persoonlijke grieven van
Mevr. Grim stem, de tekortkomingen
Van de andere dienstboden en de
moeilijkheden des levens over het al
gemeen.
Ln éen woord, Ollve zag spoedig in,
dat Mevr. Grimston totaal ongeschikt
v/as voor de positie, die zij innam
Het besturen van do huishouding
ging haar krachten te boven, mot dit
resultaat dat er altijd «en soort van
chaotischo verwarring hoer echte. Zij
gebruikte nooit éen woord, waar zij
er vijftig kon plaatsenzij had nooit
een hekter dankbeeld over hetgeen ge
daan moest worden, en kon dus nooit
iets duidelijk uitleggen zij verander
de telkens van gedaente en deelde
daardoor tegenstrijdige orders uit; en
onveranderlijk gaf zij den dienstbo
den de schuld van hetgeen door haar
eigen toedoe» verkeerd liep.
Het was een toestand, dte voor het
doel vajn OliYe bijzonder goed te stade
kwam. Er was totaal geen orde; en
daardoor was het mogelijk op lederen
tijd 'het huls door te loopen zonder
dAt iémand hierop de minste
king maakte.
De din -i boden deden haar werk ol
lieten het ongedaan, zooals haar dat
in den zin kwarn, en waren altijd In
de gelegenheid een of ander belache
lijk bevel van de huishoudster als ver
ontschuldiging aan 1e voeren. Zij wa»
ren altijd bereid te babbelen en iO
een paar dagen had Olive de informa
ties, die zij noodig had.
De vrouw van den minister was zie
kelijk en bracht bijna al haar tijd 14
haar sigen kamers door, waar zij get
woonlijk te bod lag. De minister zeil
ging zelden naar bed vóór drie of vle*
uur in den morgen en bleef lang lig*
gen om dat weer goed te moken.
Vóór don middag ging hij zelden o|
nooit naar de DowningsLraat, en de*
morgens werden hem do brieven ge-
braéht gewoonlijk door den he«p
Fanwick en hij besprak ze dan me*
heen lu zijn studeerkamer, die aaü
zijn slaapkamor grensde.
Olivo zette kalm het werk voort, dat
haar was opgedragenvermeed hei
beantwoorden van vragen, dte de au*
dor© dienstboden over haar uitgoteQ
door ze eenvoudig in zulk gebroken
Engelsch te beantwoorden, dat ril
haar niet konden begrijpen ook deed 1
zij haar uiterste best niemand te bf*
leedlgeu.
(Wordt vervolgd).
