IJAARLEMTS DAGBLAD. ™™«5.
Haarlemsche
Handeisvereeniging
Amsterdamsche Kont
HinjieoSantl
Onze Lachhoek
Haarlemmer Halletjes
Saeagek. bij Kca. Befll, van 12 Hot. 1880
De Haarlemsche Ha^delsvereeni
ging liier ter stede, opgericht 10 Me»
1892, heeft in den loop van den tijd
Ksl haar recht van bestaan bewezen,
zeer vele gevallen, zaken van ver-
jchillenden aard betreflende, is zij
Opgetreden en dikwijls met groot
guccès. Jammer echter, dat men alge
meen niet meer blijk geeft, dit te
waardceren, door als lid der Vereeni
ging to® te treden. Er zijn wel meer
aan 600 leden, maar dat is niet vol
doende. Elk bandelaar, neringdoen
de, ja zelfs particulieren, moesten lid
worden, om tenminste te laten gevoe
len, dat inen het werk op prijs stelt,
dat de Haarlemsche Handeisvereeni
ging steeds opneemt, als doende, wat
hare hand vindt om te doen.
De voordselen, die de Vereeniging
buiten hare bemoeiingen van ver
schillenden aard, haren leden aan
biedt, zijn zeer vele en zeer groote
tegenover de geringe jaarlijksche
contributie van 8.50, dj.e gevraagd
wordt.
De Haarlemsche Handelsvereeni-
fing hemoeit zich ln de eerste plaats
r mede, de belangen van hare leden
fe bevorderen, door onwillige beta
lers voor lieu tot betaling aan te
manen en information voor hen in te
Winnen. Bovendien hebben de leden
het recht, het hun gratis te verstrek
ken advies van den rechtsgeleerden
adviseur der Vereenlging te vragen,
die ook in proceduren en faillisse
menten gratis voor hen optreedt, na
tuurlijk alleen voor zaken betreffende
den handel en het bedrijf der leden.
Met blykfc in tien laatstee fcüjil
dat uien dez« belangrijke voordee-
ïen begint te waardeeren want
lideit Mei meidden ziek 38 nieuwe
leden aan.
Rechtsgeleerde adviseurs der Ver-
eenigiug zijn de heeren Mrs. Th. de
Haan Hugenholtz en A. H. J. Merens,
Spaarne 94, alhier, die voor de leden
eiken werkdag van 2—4 uur des na
middags zijn te spreken.
Het bureau der Vereeniging is ge
vestigd Jausweg 11.
Voor incasso's door bemiddeling
der Vereeniging wordt een vast
recht van 6 pet. der vordering bere
kend.
Bovendien moet 10 cent voor port
Steeds worden bijgevoegd, bij inzen
ding van vorderingen door bemidde
ling der advocaten te innen.
De kosten van informatiën naar
buiten de stad woonachtige personen
bedragen 60 ets. per informatie, plus
Vijf cents porto-vergoeding. Informa
tiën naar binnen de stad wonende
personen worden gratis verstrekt.
Pretentlën op buiten de stad wo
nende personen worden niet behan
deld, wanneer niet 10 ets. voor porto-
Vergoeding is toegevoegd.
Ruim 1748 informatiën en rechts
geleerde adviezen werden in het afge-
Foopen jaar gegeven.
In Juni en Juli 1908 zijn 59 vorderin
gen tot een bedrag van f 1329.36 1/2
betaald 15 vorderingen worden afbe
taald, 11 vorderingen zijn uitgesteld.
Men wordt geraden alvorens te le
veren aan J. van Kammen, Leid-
ficheplein 47 rood, ook wel adres op
gevende Van Kranenburg, Schouw
tjeslaan 25, N. VViebes, vrachtrijder,
Bloemendaalsche Weg 209, Bloemen-
daal, Mejuffrouw De Rooij, Lange
Lakenstraat 7, D. J. Bekaar, hoofd
commies der Posterijen, Johan van
Vlietstraat, W. H. F. van Engelen,
Bakenessergracht 98, mejuffrouw A.
Dernlson, Prinsen Bolwerk 12, die
goederen koopt op naam van eene
,Van der Reep, zich om inlichtingen te
vervoegen aan het kantoor.
Volgens art. 7 dient het geheim der
lijsten van wanbetalers ongeschon
den te blijven.
Alle brieven, aanvragen, reclames
ol wat ook, moeten worden geadres
seerd aan het bureau, dat geopend
is dagelijks van 's morgens 9 tot 1 uur
en 's namiddags van 2 tot 4 uur,
waar dan ook verdere inlichtingen
zijn te bekomen.
1 Het Bestuur heeft bemerkt, dat men
"to>ms meent, dat men, hoewel geen
lid der H. H. V., toch van haar infor
matiën kan bekomen, en brengt nu
nogmaals en uitdrukkelijk ter keonis
dat alleen aan leden der Vereeniging
informatiën door haar worden ver
strekt, en dat voor informatiën op
bier ter stede woonachtige personen
nooit betaling mag worden gevor
derd.
HET BESTUUR.
CXCVL
Kamer-misèrel
Laat ik u mijn vriend Lelyman
voorstellen en uw sympathie voor
hem inroepen, die hij op zijn eenza
me post dubbel noodig beeft. Want
eenzaam zit hij zeker op 't bijna kale
bovenhuis aan de grens van Sloten,
met een bed en een stoel, een tafel en
eon kooktcestel, een ketel en een
theepotje, een glas en een stukje zeep
op een schoteltje.
Voor de ramen van zijn salon han
gen gordijnen; achter is alles met
kranten dicht geplakt, net als zijn
keukenraam. In de achterkamer
slaapt hij, vóór zit hij, wat 'n weel
de! Want weelde geniet hij, de weel
de van de leege romp, weelde van
een snippertje vrijheid na al die ka
mertjes-misère, die achter hem ligt.
Lelyman is cosmopollet, wereld
burger. Toen hij heel jong zijn vrouw
verloor, trok hij naar Zuid-Amerika,
waar hij in zijn vak juist zijn brood
verdiende. Dcch om fortuin te maken,
daartoe stond zijn onbekendheid met
't Spaansch hem in den weg. Mis
schien als hij lang genoeg gewacht
had, zou deze kennis hem wél aange
waaid en hij nu een vadsige senor
geworden zijn, doch zijn temperament
was te ongedurig in zijn jonge Ja
ren. Op goed geluk kwam hij Ln Hol
land terug en ging in de schrijverij.
Eerst vertaalde hij sensatie-romans,
waar hij dag en nacht voor pennen
kon, later schreef hij zelf romans, die
dank zij het vele, dat hij in cLe wereld
gezien had, nog ad ln den smaak vie
len.
Het was in een tijd dat jonge uit
gevers en schrijvers als kometen el-
ken nacht aan den letterkundigen he
mel verschenen en onder hein was Le
lyman niet van de ongelukkigsten: hij
werd iemand van wel niet veel, maai'
toch eenigen naam. Zoo kwam hij ln
zijn element, hij was aan geen plaats
gebonden, kon zwerven. Nu eens
woonde hij weken lang in Breda, om
uitstapjes te kunnen maken, naar de
heidedorpen en onder pinten wit of
bruin bier boerenverhalen op te van
gen, dan weer zwierf hij maanden in
Rotterdam, liefst onder de bootwer
kers, wier lief en leed bij vlijtig be
studeerde. Of wel hij woonde lang op
een Alpenberg, in een eenvoudig sa
natorium voor longlijders.
Parijs was in den laatsten tijd zijn
woonplaats geweest. Hij bad 't beke
ken van vele kanten, was er heel lang
gebleven voor zijn doen. Hij woonde
er ook zoo prettig'en vrij in het hotel
de Nice et de Savoie in de rue de Ma-
cagran voor dertig francs per maand.
Wel is waar had hij maar één kamer,
die uitzicht gat op een binnenplaats,
maar hij was zoo heerlijk vrij. Als de
gaxgon aan 't eind der maand zijn 3
francs maar kreeg voor 't schoonhou
den, dan werd hij bediend op zijn i
wenken. En boe smakelijk ging hij 'i
niet tweemaal per dag eten in die
groote, maar goedkoope rpestauratie
in de xue du faubourg St. Denis, waar
hij uit de welvoorziene spijslijst, veer-
tien dagen lang iets anders uit kon i
zoeken, zonder don mlniatuurprijs
va» 't dejeuner of diner te bo^en te
gaan.
Doch er kwam een tijd dat hij Am
sterdam weer eens zien wilde en met
het aangename vooruitzicht weer
eens andere lucht te zullen Inado-
men, stapte hij aan 't Centraal Sta
tion af.
In een café bestudeerde hij de ad
vertentie-kolommen van een paai- cou
ranten. Toen hij eerst op straal had
loopen lezen, waren de menschen, die
hier fatsoenlijker zijn dan ln Parijs,
blijven staan. Zij haddon gelachen ca
straatmeiden hadden hem nage
schreeuwd. Daarom was hij rustig
<3^ een torras gaan zitten. Hij moest
eon woning hebben en daar het res
taurantwezen hier niet zoo bijzonder
ontwikkeld Is, buurde hij eon gemeu
bileerde kamer met kost en inwoning
voor f 35 in cle maand. Een „degelijke
burgerpot" werd gegarandeerd. 'cW'as
een mooie voorkamer in een benedon-
huis, ergens buiten de Muiderpoort.
Stijlmeubclen on groen plucho op de
stoelen. Muutgas. Broodo schuifdeu
ren, waardoor dit vertrek van de
achterkamer was gescholden. Zijn
slaapkamertjs was boven. lelyman
moest erkennen, dat 't toch hc-cl iets
anders was dan zijn appartement in
de ruo de Macagran en dat Holland
toch ook wei wat voor Had. De vijf-
en-dertig pop betaalde hij vooruit en
hij nam bezit van zijn woning. Of dit
wel juist daarom de zijne werd, zou
later blijken.
's Morgens kreeg hij zijn ontbijt.
Twee. boterhammen, besmeerd mot
een op boter gelijkende talksoort en
belegd met een fatsoenlijk geschaafd
stukje fabriekskaas. Na het ontbijt
ging Lelyman wandelen. Om 12 uur
kwam hij thuis voor de lunch, ln
plaats vain slappe thee was 't nu kof
fiewater, terwijl de kaas thans plaats
had moeten maken voor twee plakjes
boterhammen worst, die, als men ze
voor de ramen had gehangen, het dag
licht ln g-ean enkel opzicht hadden te
gengehouden. Lelyman ging weer
wandelen. Doch 's middags toen het
oud-Hollandsche bittertje hem weer
perfect gesmaakt had, keerde hij naar
zijn salon terug, vol verwachting
naar de „degelijke burgerpot", waai
de juffrouw zoo vol trots over gespro
ken had. De lieeren die bij haai- in den
kost waren geweest, hadden 't er al
tijd over gehad, dat zoo iets toch
maar veel heerlijker was dan al die
„liflafjes", en Lelyman vreesde dan
ook wel «enigszins, dat do krachtige
soep met worst, do reuzen Hollamd-
sche biefstuk en wat er meer tea- tafel
gebracht zou werden, hem, gewoon
aan „blanqustte de veau", „boeuf
marengo" en „glgot", voorafgegaan
door „consommé" en „sardines" en
gevolgd door 'n „roquefort" of „ral
sin no Lr" hem wel wat zwaar op de
maag zouden liggen. 1)
't Is gelukkig nogal meegevallen.
De degelijke burgerpot, bleek te be
staan uit een vet karbonaadje van
11/2 ons, veel jus, die blijkbaar ge-1
schrikt en dus bleek was en voor den
schrik nogal wat water had moeten
gebruiken, voel giazige aardappels en
een schaaltje spercieboonen.
Toen m'n vriend na het thee-aftrek
sel naar den schouwburg ging, vroeg
de „kostmijniheer" hem of hij
's avonds ook nog iets wemschte te ge
bruiken, zoo ja, dan zou zijn vrouw
op het slaapkamertje een paar boter
hammen klaar zetten. En jawel, vóór
hij zijn legerstede ging betrekken,
lonkten twee margarmesneedjes hem
tegen. Als lichte last droegen zij weer
plakjes kaas, dezelfde van vanmorgen
maar nu nog harder, die hij maar op
peuzelde, eerstens wijl hij flauw was
en tweedens wijl hij voorzag, dat ze
hem
anders, nog meer uitgedroogd,
tot ontbijt zouden moeten dienen.
De tweede dag volgde op den eerste
en leek er voel op. Lelyman kwam
bijna alleen thuis om te eten. Marga
rine, leverworst en bij den „degelij-
kon burgerpot" nu gehakt, waar een
vegetariër half genoegen mee zou
kunnen nemen, wijl de helft uit wit
brood bestond. Lelyman gebruikte
's avonds een portie gul ash ln de
„Kroon".
ben en dit verkreeg door Let bezit
van portretten der weesmeisjes.
Op een goeden dag ontving nu een
der weesmeisjes, E. v. d. S., In de
wandeling „Emmetje" geheeten, een
huwelijksaanzoek uit Oakland van
een haar geheel onbekend man, die
door het zien der bewuste portrettere
op haar verliefd geworden was. Na
ingewonnen informaties bij den Ne-
derlandschen consul besloten de re-
j genten toestemming tot den overtocht
Den derden dag besloot mijn vriend eu h©t huwelijk te gevende hu we
thuis te blijven om te werken. Hij i lijksbemiddelaar, die haar begelei-
had er nu een mooie woning voor en i den zou, zou voor haar oen pldatsbe-
do inspiratie zou niet uitblijven. 1-Iij j wijs bespreken. Te meer werd dil
kocht wat schrijfbehoeften, want op goedgekeurd, wijl, naast gunsfige in-
zijn vraag deelde de juffrouw hem lichtingen over den buweiijkscandi-
mee, dat ze nooit schreef, waar ze daat, geschreven was, lat het meisje
evenveel eer 'n scheen te stellen al3 desnoods bij den consul in betrekking
do ridders uit de middeleeuwen,
ging aan 't werk.
Tot J2vuur ging alles goed. Toen
werd zijn „lunch" opgebracht en de
middendeuren bleven open stoan. De
familie zat ach u-, praatte druk over
huren, dlo be:n absoluut niet inte
resseerden, H.j verorberde inderhaast
het weinig smakelijke twaalf-uurtje
en deed de tusschendeuren dicht.
Doch een poosje later werden ze
weer geopend r.m de tafel af te ne
men" en „mijnheer den kostbaas"
gelegenheid te geven een praatje te
maken en te laten vertellen, dat hij
er niet van hield, dat de deuren
dicht waren. Dan had hij niets aan
zijn mooie voorkamer.
Lelvman mocht ai opmerken, dat.
hij die mooie voorkamer gehuurd
had en 't dus nM meer de woning
van den verhuurder was. de kostbaas
en zijnécht genoot* .wisier ta ant
woorden. Zij .hadden aitild verhuurd
aan nette toeren, d!° hup bezigheden
buitenshuis en een nette, vaste be
trekking hadden (dat kon Lelyman
in zijn zak steken 1), die alleen thuis
kwamen om te eten of te slapen en
als ze Zondags of zoo overdag eens
thuis waren, gezellig bij hen aan
tafel zaten I Van die kluizenaars, die
zich alleen op hun kamer opsloten,
moest hij niets hebben.
..Maar wel van hun geld, waarvoor
ze later honger moeten lijden", riep
de commensaal uit, wiens geduld nu
eindelijk uitgeput was.
Toen bad ja de pop poe aan 'f. dan
sen. Lelymau. wilde graag weg, maar
zijn 85 pop I Van terug geven wisten
zeniets af. Eenmaal gehuurd, bleef
gehuurd. Vlak na hom hadden ze
een netten m l] n h e c r kunnen
krijgen. Maar wat moest Lelyman
doen Afsluiten kon hij de tusschen-
deur niet, d© degelijke burgerpot
werd met den dag nog ondegelijker
en onsmakelijker on na een dag of
wat ging hij maar weg, het vooruit
betaalde maar beschouwende als het
honorarium voor een dure les, die
hij had gehad. Door schade en schan
de wordt men Immers wijs I
Lelyman keek weer de advertenties
na èn huurde nu een zit- en slaap
kamer ln de oude stad voor een rijks
daalder in do week. Het ontbijt zou
hij op zijn kamer gebruiken, met
dien verstande, dat de Juffrouw dat
gene voor hem in huis zou halen wat
hij opgaf, hij dus zijn eigen natuur
boter, comestibles, brood, enz., had,
en dit op een weekboekje word verre
gend.
H. HENNING Tr-
(Slot volgt).
kon komen, zco de bruidegom-ln spe
haar niet mocht bevallen.
En zoo zou Emmetje dus verstok
ken, toen de toeziende voogd, die ln
niets scheen ingelicht te zijn, zich
verzette. Nadat, evenwel de regenten
zijn stilzwijgende goedkeuring ver
kregen hadden, scheen alles van een
leien dakje te gaan. >.ïaar nu kwam
de officier van justitie te Dordrecht
tusschenbeiden. Hij verzette zich te
gen een dergelijke wegzending van
een minderjarige, waarop de regen
ten hun toestemming introkken.
De wees scheen niet ingenomen
met het beslui' der regenten, maar
zij berustte. Oudergewoonte kregen
da weezen hun gewoon zomerverlof
van 10 dagen, die zij bij familie
mochten doorbrengen. E. zou te Rot
terdam gaan logeeren bij familie en
dus ook na 10 dagen terugkeeren. Zij
is op hédèn nog steeds niet terug. De
veronderstelling, die hier gemaakt
wordt, dat zij-met behulp van den
huwelijksbemiddelaar per stoomschip
Rijndam naar Amerika getogen is,
om met.haar a.s. echtgenoot kennis
te maken, ls niet al te gewaagd.
GRENSWIJZIGING ROTTERDAM.
.Door B. em W. is bij den 'Rotter-
damschen gemeenteraad een voorstel
Ingediend, om te komen tot grens
wijziging tusschen de 'gemeenten
Rotterdam en Schiedam, een voorstel
waaromtrent tusschen dê besturen
van .beide gerttAentan vólle overeen
stemming ls verkregen.
Door deze wijziging zal van Schie
dam bij Rotterdam worden gevoegd
een nagenoeg onbebouwd gedeelte,
ter oppervlakte van ruim 160 H. A
In verband hiermede zal een com
missie uit da burgerij benoemd wor
den, bestaande uit 25 Ingezetenen,
ten e;ide mede hierover hun, oordeel
uit te sDcreken.
GRUWELIJKE VERHALEN.
Deze gaan er over de Nieuwezijds-
kapel, zoo vertelt de Amsterdamscho
briefschrijver van het Utr. Dgbl.
Men vertelt, dat bij de afbraak al
lerlei merkwaardige en griezelige
vondsten worden gedaan. Zoo zou
men een gouden heiligenbeeld heb
ben aangetroffen ergens tusschen de
hanebalken, en kindergeraamten in
den toren.
Tot onze geruststelling is er niets
van aan. Knekels liggen er genoeg
onder de zerken, die den vloer van de
kerk hebben gevormd en behoorlijk
door planken zijn afgedekt, zoolang
de slooping duurt. Maar van in den
toren trouwens een onnoozel spits-
je gestorven en vergane kinderen
behoeft men niets te gelooven.
Gevonden heeft men alleen een on-
1) Blanquette de veau kalf©- i
vléosch met zure sa us boeuf mareng©
ossenvleesch met tomatensaus
gigot lichtgebraden lamsvleesch j
consommé bouillon zonder vetro-1
quefort piquante kaasraisin uoir j
blauwe druiven.
HET VERDWENEN MEISJE UTI
OUD-BEIJERLAND.
Men schrijft aan de „N. R. Ct." uit i bekend poortje achter.de poort aan
Oud-Beijerland de Kalverstraat. Deze blijkt driemaal
Verleden jaar werd onze gemeente j te zijn overgebouwd, naarmate men
bezocht door een Amerikaan uit San den ingang, ln verband met aanbou-
Franeisco. Hei beviel hem in der be- wing van de zoogenaamde „kastjes"
giune zóó goed, dat hij hier een nalf meer naar buite'n hebben moest. Het
jam bleef wonan met zijn gezin, óm tweede poortje was versierd met re
in het voorjaar -veder zijn Heimathliefs, voorstellende het sacrament
op te zoeken Het was een oud-Hol-van Mirakel,
lander, die bi] zijn vertrek een j
Beijerlandsch aandenken wilde hein
EEN CONGRES VAN DIKBUIKEN*
Dit is onlangs te Berlijn gehouden
en door een journalist als volgt be
schreven
Zij stonden in hun geheele onbe
hoorlijkheid van 170 c.M. lichaams
omvang op het tooneel etn lieten zich
premies uitreiken.
Sommigen waren gefarceerd vroo-
iijk om hunne verlegenheid te verber
gen, anderen glimlachten bescliaarad.
En ik dacht steeds door. dat ze ten
minste zouden beginnen mat huna?
redevoeringen. Want een congres
zonder redevoeringen ls geen congres,
en als een congres was die verzatne^
LLng ons op de affiche-zullen aange
kondigd l Bestonden er niet quaosliee
genoeg, welke voor alle dlkbiükigen
van het grootste belang zijn? Ja, bs-
staan er zelfs niet hier en daar toe
standen, welke hot bestaan van de
diklijvigen bedreigen? En niémand
waagde bet daarover een woord le
spreken - maar plotseling werd mij
alles duidelijk.... hun buiken spreken.
En de chef-buik begon
„Mijne vrienden, ik heb u samen
geroepen om de wereld te toonen, dat
wij nog loven. Ongetwijfeld Is do sport
met duizend lage middelen bezig om
ons bestaan te onderkruipen. De da
mes zelfs d we enen tegen woord ig met
het slanke. De tijden zijn helaas voor
bij, dat diklijvigheid geldt als idéaal
van mannelijke schoonheid. Tegen
woordig raadt men ons ernstig aan
naar Marienbad te gaan eui lacht ons
zelfs achter onzen rug uit. En daar
voor hebben wij nu met voortdurend
levensgevaar gegeten en gedronkeD,
gedronken em. gegeten I Daarvoor dus
deze kostbare offers aan tijd en geld I
Wij staan op een crisis-punt. Moeten
wij toegeven en terughinken naar de
rangen der magsren, om aldaar een
onbekend, niet opvallend leven te lel
den, of moeten we verder werken,
moedig strijden voor onze levensop
vatting
Dan antwoordt een andere dik
buik
.Hooggeëerde chef-buik, waarde
collega's Ik ben er voor, dat wij liet
vaandel.van de zwaarlijvigheid onbe
smet hoog houden. Laten wij voor on
ze rechten strijden, welke nergens
zoo bekort worden als ln alle moder
ne inrichtingen van verkeer. Ik ga
bijv. in een tram 1 D. w. z. ik zou er
in willen, maar het gelukt m niet.
Ik schaam mij het hier te bekennen,
maar het moet er uit, ik was nl. be
sloten naai' Mariënbad te gaau.
Met de grootste moeite wrong ik mi]
door de tourniket van bet spoorper-
ron, maai' het bleek voor mij eenvou
dig onmogelijk door den corridor van
een D-trein in een coupé te sluipen.
Ik was blijven steken. Eindelijk trok
men mij er uit. Toen heb ik op mijn
poot gespeeld en den stationschef
eens de waarheid gezegd „Ik betaal
mijn belasting, mijn spoorkaartje,
mijn reisbolastlng, mijn hoofdei ij ken
omslag en nu verlang ik als Prui
sisch onderdaan ook ieeni passende
zitplaats in don waggon van da
staatsspoor." Toen antwoordde dit
heer mij, dat ik niet zooveel bagage
mee mocht nemen ln de coupé.:
„Neem mij niet kwalijk zeide ik
dat ls geen bagage, 't is mijn buik P
Waarop hij weer beweerde „Dat is
geen buik, dat is wegversperrende ba
gage I"
„Mijne heeren, toen ik onlangs in
ons te nauw. Maar wij kunnen zelfs
niet eens er uit trekken, omdat er
geen passende waggons voor ons be
staan. Ik stel daarom voor een peti
tie aan den Rijskdag te zenden, waar
in wij eischen, dat op ons de maat
genomen wordt vóór er nieuwe open
bare vervoermiddelen besteld worden
en niet meer op de angstige, medelij
den opwekkende gestalten van mage
re geheimraden." (Geestdriftige toe
juiching).
„Mijne heeren, toen Ik onlangs ;n
de opera op mijn gelieikoosden der
don rang wilde plaats nemen, heeft
men van mij geëischt, dat Ik drie bil-
EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE.
De laatste dagen staan in het teeken
Jan den regen en van het trommelen
em klepperen. Evenals je geen drie
Straten ver kunt gaan, zonder plotse
ling achter, voor of naast je een fel
g9knetier van uitbarstende klepper
houtjes of zwaarmoedig tromgebom te
hooren, evenmin scliijnt het mogelijk,
dat er drie achtereenvolgende uren
zouden voorbijgaan zonder een flinke
bui regen. Het is wel mogelijk, dat de
meeste menschen deze dingen afzon
derlijk beschouwen, maar bet wil mij
"joorkomen, dat er een zeer duidelijk
Verband tusschen een en ander be-
'Ataat, dat namelijk de regen door al
flat klepperen en trommelen wordt
uitgelokt. Zonder den lezer me9 te
Slepen naar de duizelingwekkende
hoogten van w eerwaarneming en
voorspelling, die (Ik mag het niet ont-
pennen) voorloopig nog even onzeker
ia, als waarzeggerij van iedere an
dere soort, staat bet toch vast, dat de
atmosfeer door de een of andere oor-
taak ln trilling gebracht, sterke nei-
£ing heeft om een regenbui over ons
ius te laten. Het zoogenaamde regen-
'jÉwhleten, waarbij de menschen, wan-
ttieor de wolken laag hingen, uit groo-
ite kanonnen los krult ontbrandden
:Óh daardoor Inderdaad een fermen re
genstroom Wisten ia bewerken, ls
Reen sprookje, maar natte werkelijk
heid. En nu vraag ik u ln giemoede, of
onophoudelijke luchtgolvingen en
.'^efchortrilllngen, te weeg gebracht
,Öoor twaalfhonderd voortdurend
klepperende en trommelende kinde
ren, niet precies hetzelfde resultaat
zouden kunnen hebben. Ik zou het te
gendeel niet durven beweren, vooral
niet ln een klimaat als het onze waar
zoo bitter weinig noodig is om het te
laten regenen, waar zelfs met innige
vreugde de burgerij alle kanonnen
van de stelling Amsterdam en ande
re belangrijke posities een keer of wat
zou willen afvuren, wanneer zij
daardoor maar zeker was, dai het een
dag of wat droog zou blijven.
Het zou zeker niet onbelangrijk we
zen om na te gaan, of inderdaad de
trommel- en kleppennarsch ook op an
dere plaatsen zulke stortbuien heeft
veroorzaakt als die we hier deze week
hebben genoten. Belangstellenden
kunnen daartoe een begin maken met
de ervaringen te Middelburg, waar ze
voor het eerst tan gehoore zijn ge-
hracht. Mocht er Inderdaad tusschen
den regen en deze geluiden eenlg ver
band bestaan, dan heeft de vereeni
ging Koninginnedag ditmaal wel het
paard van Troje binnengehaald, daar
zij voor haar feestviering in de aller
eerste plaats mooi weer noodig heeft.
Minder dan over den regen heb ik
dezer dagen over het trommelen en
klepperen hooren klagen. „Waar
moet het", heb ik hooren klagen,
„met de rust en de kalmte ln de stad
naar toe, wanneer de gevestigde vex-
eenlglngen de jeugd van lawaaima
kende instrumenten gaat voorzien.
Straks verzint Iemand een marsch
met ketelmuziek en sullen we Ijzeren
deksels uit sien dealen I" Ik geloof,
dat daarvoor geen angst behoeft te be
staan. De veieenlgfng Koninginnedag
zal de grens wel weten te trekken. En
wat de trommels en kleppers aangaat,
zij slijten gauw genoeg. Van de klep
perhoutjes zijn er nu al buiten ge
vecht gesteld.
Ik zou dus deze beschouwing kun
nen eindigen, wanneer ik niet nog
een uitdrukkelijke waarschuwing tot
mijn lezers te richten had. Het corps
klepperaars om de waarheid te
zeggen niet zoo bijzonder handelbaar.
Het honderdtal trommelaars moge
nog te overzien zijn. de negenhonderd
klepperaars worden niet zoo licht In
bedwang gehouden on een kinderhand
Jeukt het. zoodra die een klepperhout
je omknelt. Ais dus hei klepperieger
Maandagmiddag onder de tonen der
muziek naar het Lakenkoopersveld
trekt, zal er geklepperd worden.
Mocht het publiek dan meenan, dat
de eigenlijke kiepoermarsch uitge
voerd wordt, dan wensch 2i dat nu al
bij voorbaat tegen te spreken die
marsch wordt pas op hot Lakenkoo
persveld zelf ten gehoore gebracht.
Deze verzekering wensch Lk te geven
niet zoozeer yoot den componist, dlo
ln Middelburg zit en wiens ooren dus
niet van bat Haarlemsch geklepper
tullen tuiten, maar uit billijkheid te
genover de drie personen, die zich de
moeite geven om de kinderen behoor
lijk te onderrichten de kapelmeester
Rap, dé korporaal-tamboer Kuipers
én de leerling-muzikant Van Kralin-
gon. Ik overdrijf niet als Ik zeg, dat
zij met armen en beenen, met hoofd
en stem zich beijveren hun leerlingen
to4 waardige trommelaars en klep-
paraars te maken. Dus nogmaals
wanneer er in den tocht naar het La
kenkoopersveld ordeloos geklepperd
wprdi, dan te dat xded de marsch, die
mislukt, ma-u- een fantasie van de
Jeujz'l zp.ltklepperpotpourri op onbe
kende motieven.
We moeten hun dat genoegen ook
daarom niet misgunnen, omdat de
Koninginnedag in hoofdzaak als kin
derfeest moet worden ge\ierd. ?n au
is het iin verband daarmee wezenlijk
merkwaardig om te zien, hoe langza
merhand het Lakenkoopersveld meer
en meer noodig wordt bij het organi-
seoren van openbare feesten. Verle
den jaar i<j het gebruikt bij het aac-
teur-rinrus. nog fceeai év/«.- maanwc
geleden bij de feesten vat den A. y.
W. B. en nu wees- voor de viering
van den Koninginnedag. Voor ieder
een, die de zaken onbevangen be
kijkt, levert dat even zoovele bewijzen
op ,det dit veld voor terfein van alge
meen genoegen beschikbaar moet blij
ven.
Vijf jaar geleden, vóórdat er op ge
bouwd werd, hebben Jhr. Ch. van de
Poll en tien andere ingezetenen ver
zocht om het terrein voor openbare
speelplaats te bestemmen. B. en W.
vonden het daarvoor te kostbaar en
de Raad wees bet verzoek af, maar
het dagelijksch bestuur zou de aan
dacht op het onderwerp gevestigd
houden en4 zoodra geschikte terreinen
voor openbare speelplaatsen ter be-
achikkiag van de gein een te mochten
bomen, aan den Raad de noodige
voorstellen doen.
De heer Groot putte uit deze toezeg
ging niet voel gerustheid en die ver
klaring la profetisch gebleken. Wel
heeft sedert 1908 de gemeente allerlei
gremdou aangekocht, maar gesa brok
je daarvan schijnt geschikt vooropen-
baro elplaats, noch de gronden
aan j-eidschevaarl, noch die aan
den Koninginneweg van 't fonds de
Haas. En nu de heer Groot bespeurt,
dat er plannen gaande zijn om ook de
rest van de gronden van 't Lakenkoo.
persgiido te bebouwen en voorstelt,
een gedeelfc daarvan af te zonderen
voor openbare speelplaats, krijgt bij
weer een afwijzend advies van B. en
I W., omdat de grond zoo kostbaar ls.
5 Hoe waardeloos, zou Ik willen vra-
gen, moet gemeentegrond wel wazen,
?óorch£ dk. a'ertrt i^enoeg wordt ge-
i vonden o-ra openbare speelplaats
ta dienen
Verloren hoekjes die nergens an
ders voor kunnen dienen zijn naar 't
oordeel van B. en W. voor speelplaats
goed renoeg. Een stukje aan t Prin-
sarbc.'.werk, een brokje bij -de zwem
school an bij de gemeentereiniging,
ziedaar alles. En als je dan leest dat
het College „overtuigd is van H groo
te nut" van openbare speelplaatsen,
dam schiet je meteen het verhaal te
binnen van den bravmi man, die, na
dat hij een treffende vede had gebon
den over het noodzakelijke am de ar
moede te lenigen, een uur later thuis
een circulaire, waarin een bijdrage
werd gevraagd voor de werkloosheid,
in de kachel smeet. Of je denkt aan
een anderen man, die verklaarde dat
hij theoretisch overtuigd was van 't
nut van karnemelk, maar er in werke
lijkheid wel van griezelen kon. Wat
heb je, vraag ik, aan dergelijke be
schouwende toegenegenheid, die nooit
eens in daden wordt omgezet H Was
voor de zaak zelf dam maar beter, dat
B. «n W. er tegenstanders van waxen.
Misschien nam de Raad dan eens eeu
besluit tegen het College ln, nu dom*
molt de Raad rustig voort, daar im
mers B. en W. op den uitkijk zijn'
naar geschikte terreinen.
„Zuster Anna, tiet gij nog niets
komen
.Niets, zelfs geen stofwolkje op den
weg."
„Xwjb-f Anna, ziet gij nog niete
komen
„Niets, niemendal, en ik denk ook
niet, dat ik ooit iets zal zien opdagen.n
Wanneer Blauwbaards ongelukkige
vrouw geen 7lugger vrienden had ge
had, zou ae zeker aan het zwaard van
haar man niet ontkomen xjjn.
Misschien wachten B. en W. op het
vrijkomen van de terreinen van de
Phoenix, waarvan in 1631 of 1933 de
erfpacht afloopt. Dan komen die
gromden weer in het bezit van de ge
meente on moeten de veelsoortige
berg- en opslagplaatsen worden op
geruimd. De jongens van tegenwoor
dig zullen dan mannen geworden zijn,
het College van B. en W. allicht ge
wijzigd, behalve misschien ln dtt eene,
dat ion opnieuw het terrein voor
openbare speelplaats te duur zal wor
den gevonden.
Voor de kinderen is niets te goed, is
een veelgebruikt gezegde.
Voor de kinderen is elke speelplaats
te duur, schijnt men in Haarlem te
meenen.
Als we wachten moeten op een flink,
geschikt terrein In do stad dat niet
duur is, dam komt de openbare speek
plaats v nooit.
FIDELIO.
