Verschijnt degelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD.
26a Jaargang.
No. 7786
ZATERDAG 12 SEPTEMBER 1808
HAARLEM'S
ABONNEMENTEN
PER DRBB WAANDE Ni
Voöff Haartem V
voor de dorpen In den omtrek waar een Agent gevestigd Is (kom der
r gemeente) - -
Franco per post door Nederland
1.20
p 1,30
1.65
Afzonderlijke nummers8 0.02H
(Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem
p de omstreken en franco per post
037H
p 0.45
üitgave der Vennootschap Loareos Coster, Directear h PSSREB00M
ADVERT EN TIÉN»
Van 1—5 regels 50 Cts.: iedere regel meer 10 Cts. Bulten het Arrondissement
Haarlem van 1—5 regels fh—, elke regel mee? /0. IS Reclames 30 Cent per regel
Bij Abonnement aanzienlijk rabat
Aövertentiën van Vraag en Aanbod, hoogstens zes regels, 25 Cts, per plaatsing?
50 Cts, voor 3 plaatsingen k contant
Redactie ec Administratie: Groote Houtstraat 55.
tffitefcommanaa] Telefoonnummer der Redactie 60G tn der Administrate 72&
Drukkerij: ZuldeF Buiteospaarae 6. Telefoonnummer 122.
Tot de plaatsing van advertentiën en reclames van buiten het Arrondissement Haarlem 2n dit blad is uitsluitend gemachtigd hei Algemeen Binnen- en Buitenlandscb Advertentie-Bureau D. Y. ALTA,
Warmoesstraat 7678, Amsterdam, Teiephoon Interc. 6229.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
VEERTIEN BLADZIJDEN.
EERSTE BLAD.
AGENDA
ZONDAG 13 SEPTEMBER.
Muziek in den Hout, 2| uur.
Terrein Geldelooze pad: Voorstel
ling Corty Altlioff, 8 uur.
Brongebouw: Concert Haarl. Mu
ziekkorps, 8 uur.
KI. Vereeniging: Specialiteiten-voor
stelling, 7-jjr uur.
Schouwburg: Noord-Ned. Tootn.-
Gez.: Haar Thuis, 8 uur.
MAANDAG 14 SEPTEMBER.
Terrein Geldeloozepad: Voorstelling
Corty Alihoff, 3 uur.
OM ONS HEEN
No. 795.
Voiiig tegen Iabrpk?
Hans Joachim vertelt in een cau
serie in de Gartenlaube, dat Conan
Doyle, de bekende Engelsche schrij
ver, een geval heeft meegedeeld van
iemand, die een kostbaren brief in
zijn bezit had, waarnaar hij wist,
dat de politie stellig zou laten zoe
ken. In plaats van het stuk zorgvul
dig in een stoel, achter een behang
of waar anders ook, geheimzinnig te
verbergen, legde hij den brief tus-
schen andere brieven en kaartjes op
«en open schaal op tafel. De politie
doorsnuffelde inderdaad het gebeele
huis met groote nauwkeurigheid en
vond den brief niet. Zij dacht er geen
©ogenblik aan, dat het kostbare stuk
zoo achteloos op een open schaal zou
worden' neergelegd.
Deze vernuftige vondst is evenwel
niet van Conan Doyle, maar van Ed
gar Allan Poe. De truc ging op, om
dat de eigenaar terecht had begrepen,
dat de nasporingen in zijn huis ge
schieden zouden door een van de
chefs der politie, iemand die rede-
r.eeren kon. Was de taak opgedragen
aan een dommea agent, dan zou hij
zeker begonnen zijn met te zien, wat
er op de open schaal lag en de kun
stig gevonden bewaarplaats zou geen
tjienst hebbeu gedaan.
Dit is een omstandigheid, die Joa
chim ook uit het oog verliest, wan
neer hij aan het verhaal van Poe al
lerlei beschouwingen vastknoopt.
,rEen brandkast", zoo schrijft hij,
„maakt er geen geheim van, dat zij
voorwerpen van waarde bergt. De
gepantserde wanden roepen als 't
vare den inbreker met brutale duide
lijkheid toe „Hier sta ik, kraak me
maar, als je kuntDe dieven zijn
evenwel van het weerstandsvermogen
en de samenstelling van brandkasten
volkomen op de hoogte, zoodat een
verouderde, zwakke kast, -die spoedig
voor een aanval bezwijkt, meer scha
de dan voordeel oplevert.
Een andere bergplaats is bijvoor
beeld wanneer men in een bibliotheek
van een paar duizend meest gebon
den boeken een nagemaakt boek
heeft, dat van binnen hol is en pa
pieren van waarde bevat. Zelfs wan
neer een dief wéét, dat de gelds
waarde in deze bibliotheek verbor
gen. is, heeft hij weinig kans, die in
der. korten tijd, waarover hij beschik
ken kan, op te sporen.
Daarnevens zijn nog andere manie
ren om iets te verbergen bijvoor
beeld in een hol vlak achter een
schilderij, in een hollen lampevoet of
tafelpoot, enz.
De manier van Poe is, naar Hans
Joachim beweert, nagevolgd bij het
verzenden van den beroemden Culli-
nan-diamant uit Londen naar Am
sterdam.
Zelfs in kleine stukken gekloofd,
zou deze steen nog een licht verkoop
bare waarde van inillioenen vertegen
woordigd hebben, zoodat dan ook alle
denkbare maatregelen werden ge
troffen om hem te beschermen. Aan
een bijzonderen koerier, die om
zwermd werd door een rij van detec
tives, werd opgedragen den steen
naar Amsterdam te brengen. Da de
tectives moesten verschillende ver
dachte lieden afwijzen. Maar wat zij
en de koerier niet wisten is, dat hij
in zijn tasch een waardelooze na
bootsing van den steen meedroeg, en
dat de echte Cullinan, ongeveer ter
gelijker tijd, door een gefantaseerde
Londensche firma,, gewoon per post,
voor een honderd gulden of wat ver
zekerd, naar Amsterdam gezonden
werd. Allo internationale dieven ves
tigden zoodoende hun aandacht op
de waardelooze namaak en het on-
noozcle pakje, waarin de echte ver
pakt was, reisde onverlet over zee.
Joachim vertelt verder van een ge
vaarlijken Duitschen inbreker, die
als eenig gereedschap een sterk,
kort breekijzer bezat, met een scher
pe snede, een kleine nijptang, een
vlakke tang on eenige stukken taai
staaldraad. Hij kwam langs eene
prachtige villa, die omringd werd
door een hoog ijzeren hek. Daarover
klimmen was ondenkbaar. De mis
dadiger wachtte dus tot de bewaker
om den hoek verdwenen was, draai
de met de vlakke tang uit het staal
draad een looper ensloot gemak
kelijk het slot van het hek open. Da
delijk drukte hij het weer achter zich
dicht en zei tot zichzelf „Daar is het
alweer, het hek kost minstens acht
tienduizend gulden, maar het slot is
overal voor twee kwartjes te krijgen.
Voor een inbraak-vrij slot was het
geld zeker niet toereikend."
De inbreker sloop om de villa heen
en ontdekte aan den achterkant een
deur, die met den looper kon ge
opend worden, daar ze weer met. het
gebruikelijke Blechte slot gesloten
was. Behoedzaam ging hij met be
hulp van een dievenlantaarntje de
trap op, toen zijn oog viel op eenige
draden langs den wand. „Men kan
niet weten, waarvoor het goed is",
zei de dief en kneep een groot stuk
uit belde draden. Hij ging de eerste
verdieping voorbij en kwam aan de
tweede, waarop KTj de werkkamer van
den heer des huizes zocht. De deuren
waren evenwel zwaar beslagen, de
sloten niet te openen en de inbreker
wilde dan ook ontmoedigd verder
gaan, toen zijn oog viel op den wand
naast de deur. Daar had de bouw-
meester een inbraak-vrije deur in een
wand van rietplanken gezet. Snel en
zonder geluid begon hij met het
breekijzer te horen en te woelen en
kon na enkele minuten reeds door
den wand kruipen.
In de kamer stond een flinke brand
kast en een sierlijke schrijftafel. Op
di eerste lette hij niet, wetende, dat
die alleen met thermit of knalgas
zou kunnen worden geopend en de
schrijftafel had wel een kunstig ge
maakt slot, maar kon natuurlijk aan
het breekijzer geen weerstand bie
den. Daar vond hij onder andere pa
pieren vijf biljetten van 100 mark en
in een hoek een bos sleutels, waar
onder zijn geoefend oog al spoedig
sleutels van een brandkast herkende.
Hij pastte ze op de stevige kast, deze
ging open en.... toen een half uur
later de inbreker weer door het hek
ging, had hij een klein vermogen van
20.000 Mark meegenomen.
Den volgenden morgen was de
eigenaar zeer vertoornd over de toe
nemende brutaliteit van de inbrekers,
maar wij hebben nu gezien, dat geen
constructie sterker is, dan baai' zwak
ste plek. Had de hekdeur een goed
slot gehad, dan zou de inbreker over
het vijf meter hooge hek hebben moe
ten klimmen, een kunsttoer, die we
gens de nabijheid van den wachter
niet buiten bedenking was. Had do
achterdeur een behoorlijk slot gehad,
dan had hij de deur moeten openen
met een breekijzer, van welk rumoer
de eigenaar waarschijnlijk wakker
zou zijn geworden. Het alarmsignaal
had niet open moeten zijn, of een
zoogenaamd ruststroomsysteem moe
ten wezen, zoodat bij elke aanraking
alarm was gegeven. Dan zou de in
breker de draden niet ongestraft
hebben afgeknepen.
Ten slotte bad een sterke deur niet
ia een zwakken wand mogen staan,
en de sleutel van de brandkast niet
bewaard moeten zijn in een zwakke
schrijftafel.
Had de eigenaar den sleutel onder
zijn hoofdkussen bewaard of in zijn
bibliotheek verborgen, dan zou de in
breker dien nooit hebben durven ha
len of gevonden hebben.
Dezelfde inbreker brak dien nacht,
aangemoedigd door de goede vangst,
nog in een andere villa ?n, vond daar
een ijzeren geldkistje, dat hij niet
open maken kon en waarvan ook
geen sleutel te vinden was, en nam
het heele kistje mee, daar het niet
meer dan 50 pond woog. Buiten
maakte hij het in een stillen hoek op
zijn gemak open. Draagbare casset
tes zijn dus wel veilig tegenover de
huisgen ooien, maar beteekenen voor
inbrekers niets.
Wanneer deze en soortgelijke bij
zonderheden wel in 't oog gehouden
werden,, zouden de boeven niet meer
zoo gemakkelijk vrij spel hebben.
J. C. P.
Ëmteriandscli Overzicht
BELGIé EN DE CONGO.
Na eindeloos getalm werd het
beslist de Congo door België ge
naast.
België is dus een koloniale mogend
heid geworden Dit is zeker wel de
gewichtigste gebeurtenis in België's
geschiedenis na 1830 gewichtig
vooral in haar gevolgen, want het is
wel zeker, dat de Congo bij goed en
wijs beheer voordeelen zal afwerpen,
maar.... de verplichtingen zijn óók
zwaar
Doch daarover straks.
De Congo heeft een geschiedenis en
wel zoo'n geschiedenis, dat 't eenige
kolommen zou eischen, om de détails
daarvan te bespreken. De eerste „be
drijven" kunnen echter ook in twee
woorden worden verteld. In Midden-
Afrika was een land, dat men Congo
noemde (ongeveer zoo groot als.
Frankrijk en Duitschland te zomen)
Europeesche kooplieden kwamen
brachten met. him handelsbelangen
óók een beetje toezicht van Europa
mee zoodat.... 't niet lang duurde,
of de Congo stond onder voogdijschap
van mogendheden, die er allemaal
den-baas wilden spelen. Dat vele en
verschillende hanengekraai ging niet
langer en moest beëindigd worden.
Zoo werd in Berlijn (wij meenen in
1883; de beruchte Congo-conferentie
gehouden, waarin besloten werd, dat
België den Congo zou mogen naasten
(toeëigenen, overnemen, hoe men het
wil noemen). België's koning Leopold
werd als opperste gebieder in 't Con-
go-land aangewezen, in afwachting
wat de Belgische regeering, of volks
vertegenwoordiging, zou doen.
Leopold beeft den Congo bestuurd
hij noemde het z ij n Congo I....
't Zou ons weer te ver voeren ha
te gaan, wat Leopold voor den Con
go heeft gedaan.... Er worden mooie
en cok.... leelijke dingen verteld 1
Er wordt geroemd over de flinke
ontwikkeling, die de Congo gekregen
heeft, over de verbeterde toestanden
Leopold Is trotsch op het werk,
dat hij in 25 jaren in den Congo tot
stand heeft gebracht „zonder Parle
ment" volgens zijn zeggen een
te langzaam werkende machine, die
liaa.r eigen werk niet eens afkan.
Maar.... er wordt ook gemopperd
over geknoei met mijn concessies, over
mishandeling van inlanders (die
hoewel de slavernij officieel was af
geschaft, toch nog voor slavendien
sten gebruikt werden, in den vorm
van z.g. heerendiensten). Alleen dat
de uitdrukking „Congo-schandalen"
bestaat is (zacht uitgedrukt) leeke-
nend 1
Nu zou België den Congo overne
men
Ook daaraan is een ellen-lange ge
schiedenis verbonden, zoodat we ook
hiervan slechts een en ander kunnen
aanstippen.
In 1907 kwam de éérste Koloniale
wet 't Was o zoo duidelijk, dat de
Koning daarvan de fabrikant was,
wantin de wet werd alle macht
aan den Koning gelaten hij regel
de de begrootingen, sloot leeningen,
gaf concessiesenz. 't was im
mers z ij n Congo
Maar de Belgische Kamer heeft
heel gauw en heel duidelijk uitge
sproken, dat ze zoo'n regeling niet
wenschte. Zij wenschte óók wat te
vertellen te hebben voor meer dan
een n u 1 in de koloniale aangelegen
heden gerekend te worden
t Gevolg was eenige verwarringen
tegenstand van den koning.... mi-
nisterieele. crisissen..., groot lawaai
in do perskortom, algenyeene be
moeiing 1
Nu kwam een andere Koloniale
wet, die heel wat beter leek. 't Heeft
den Koning zeker moeite gekost van
z ij n Congo afstand te doen, maar
Z. M. moest inzien, dat het noodza
kelijk was.
Die wet is nu aangenomenniét
alleen door de Kamer, doch ook door
den Senaat, echtermet wijzigin
gen den Koning is nog meer
macht ontnomen.
Nu is het bestuur van den Congo
geheel gewijzigd 't Land zal worden
bestuurd door wetten vastgesteld
door het Belgische Parlement, onder
voorlichting van een Minister van
Koloniën en, voor zoover geen wet
ten bestaan, door Koninklijke beslui
ten, die echter vervangen kunnen
worden door wetten. Dat beteekent
dus de Koning mag wel regeeren,
maar staat ook wat den Congo
betreft, wat z ij n Congo geldt
onder de Volksvertegenwoordiging
trouwens de gebeele Koloniaie wet
is in dezen geest vastgesteld. De be
grooting wordt door de Kamer vast
gesteld zelfs voor het speciale cre-
diet van 50 millioen, dot den Koning
zal worden verleend voor 'i uHvoeren
van speciale werken, is de handtee-
kening van de Ministers noodig.
Over het geheel zijn de financiën
van kolonie en moederland geschei
den, en zal de Congo voor het beta
len zijner schulden zelf hebben te
zorgen. Graag had de Koning gewild,
dat België de rente daarvan gar3n"-
deerde, maar dit is geweigerd. Wel
als, >n 't allernoodzakelijkste geval,
moet worden bijgesprongen, zal het
t Parlement vrij slaan dit toe te
stemmen of te weigeren.
Het uitschrijven van leeningen,
alsmede het verleenen van. conees-
siën, heeft het Parlement eveneens
zich zelf voorbehouden. Toch wordt
den Koning in dit opzicht zekere
vrijheid van handelen gelaten. Hij
zal namelijk schatkistbiljetten kun
nen uitschrijven of vernieuwen, tot
een bedrag van hoogstens tien' mfl-
lioen anderzijds concessiën verlee
nen, die de uitgestrektheid van tien
hectaren niet te boven gaan.
Tien hectaren.... Dat is niet veel,
als men aanneemt, dat Leonold eerst
met lapjes van tien en 10(f mhlioen
bunders gewerkï (of gelijk sommigen
zeggen „gegoocheld") heeft.
Koloniale Raad za,I bestaan uit
'14 leden 8 te benoemen door den
Koning, drie door den Senaat, en
drie door de Kamer, en do zes laat-
ston zullen ontslag: nemen als sena
tor of afgevaardigde. Eerst wilde de
Koning den gehéélen Raad zelf be
noemen, maar ook in dit wiel is een
spaok gestoken. Ook zijn weer vroe
gere rechten van den Koning over
gebracht op den Raad.
Ziehier de belangrijkste bepalin
gen uit de wet I
Zoo werd zs door de Kamer aange
nomen met een meerderheid van 42
stemmen een teeken, dat ze velen
bevredigd heeft en 't algemeen wordt
goedgekeurd, dat de Kamer gewaakt
heeft voor de souvereine rechten der
natie tegen de heerschzuchtige nei
gingen van den Congo.
Onder de tegenstemmers der wet
waren de socialisten, die in een ko
loniale politiek geen heil zien.
De aanneming van de wet is in Bel
gië met veel vreugde begroet. Ook de
pers is vol lof.
Het „Handelsblad van Antwerpen"
schrijft o.a.
„Maar het lijdt geen twijfel, of Bel
gië kan die (de zware verplichtingen)
vervullen. Het verleden der koloniale
geschiedenis in t algemeen bevat les
sen genoeg, om ons den weg te wij
zen, dien wij moeten volgen.
Met tact en krachtdadigheid dient
er gehandeld en bet hoofddoel van de
heele koloniale onderneming moet
zijn do inlandsche bevolking gelei
delijk te ontwikkelen en tot de be
schaving te brengenhet overige
wordt daarna ééns zoo licht
Een woord van hulde moeten wij
tevens brengen aan den genialen
schepper van ons koloniaal rijk en
aan al degenen, die hem geholpen
hebben in deze zoo dikwijls ondank
bare, bijna bovenraenschelijlce taak,
eens moeten getuigen, dat deze ko
ning groot was onder de grooten,
dat het Belgische volk dezen vorst
waardig was, want het had den moed
dit alles te voleinden.
Nu gaat het Belgische volk feesten
vieren.
Jammer, dat Engeland nu weer
een beetje roet in 't eten komt gooien.
De „Times" merkt o.a. op, dat België
nog maar niet zoo tot de naasting
mag overgaan. Eerst moeten de mo
gendheden van de Berl ij a-conferen
tie de voorwaarden goedkeuren, en
dan... begint Engeland eenige eischen
te stellen. Gelukkig voor onze Zui
derburen zijn deze niet zoo erg
zwaar, en hebben vooral betrekking
op de behandeling van de inboorlin
gen, maar eenige eischen op vrijhan-
delgebied zijn mindor pleizierig.
Intusschen moet 't nog uitgemaakt
worden, of Engeland die eischen mag
stellen
DE MAROKKAANSCHE QÜAESTIE.
Weer een nieuw geschil
De Duitsche consul moet naar Fez
gegaan zijn om aldaar aan te drin
gen op de invrijheidstelling van den
kaïd El Emriki. Deze kaid schijnt
een dubbelzinnige rol gespeeld te heb
ben. Hij was een der eersten, die de
zaak van Moelay Hafid omhelsde,
maar maakte misbruik van zijn macht
zoodat El Menebhi (de thans te Tan-
ger invloedrijke man) hem gevangen
liet nemen. Deze wil nu niets van de
invrijheidstelling van den kaid we
ten, bewerende, dat hij de Duitsche
voorspraak onwaardig is, wijl de in
boorlingen en ook verscheidene Eu
ropeesche legatiën ernstige grieven
tegen hem hebben en hij zich aa.n
verschillende misdaden heeft schul
dig gemaakt. De correspondent van
de „Times" te Tanger gelooft, dat de
invrijheidstelling van El Emriki ge
volgen zou hebben, die tot een... an
der betreurenswaardig internationaal
incident zouden leiden.
Zoo blijven we aan den gang
Eigenlijk is de modder-politielc in
Marokko c. s. al modderig genoeg.
Nu wordt weer door den Bcrlijn-
schen correspondent van de „Daily
Mail" de volgende sensationecle
mededeeling gedaan. De Duitsche re
geering heeft besloten een weigerend
antwoord te geven op de door Frank
rijk en Spanje gezonden nota, waarin
de voorwaarden worden opgesomd,
waarop Moelay Hafid erkend zou
kunnen worden, wijl de nota de be
doeling van Frankrijk laat doorsche
meren, Moelay Hafid tot voorwaar
den te verplichten, die hem van het
oogenblik zijner troonsbestijging af
tot vazal van Frankrijk zouden ma
ken. Deze vrees van de Duitsche re
geering is gegrond op het geloof, dat
Frankrijk Moelay Hafid do verplich
ting wenscht op te leggen, de verant
woordelij klieid voor zekere finaaciee-
le verbintenissen van Abd-cl-Azis en
de kosten der Fransche expeditie
naar Marokko op zich te nemen...
De oude quaestie dus
Frankrijk wenscht de kosten dei-
expeditie vergoed te hebben Moelay
Hafid heeft geen geld. Verbindt hij
zich dus, die kosten te betalen, dan
wordt hij in meerdere of mindere ma
te van Frankrijk afhankelijk, het
geen Duitschland niet wenscht-
EEN REDE VAN KEIZER
WILHELM.
Wilhelm is weer aan het speech.en
geweest
Ter beantwoording van de wel
komsttoespraak voji burgemeester
Blumenthal in Elzas (hot land, door
Duitschland in '70'71 van Frank
rijk gewonnen), bij het aanbieden
van den eeredronk, hield de Keizer
een rede, waarin hij zijn hartelijken
dank uitsprak, voor al heigeen het
land hem had geboden, waardoor de
steden, door welke hij gereden was,
hadden getoond, hoe verheugd zij
waren over zijn bezoek.
„Ook deze stad", zoo vervolgde de
Keizer, „heeft evenals dit schoone
land zeer moeilijke dagen gekend,
thans echter is het haar gegeven, zich
in vrede te kunnen uitbreiden en
ontwikkelen. De vrede zal behouden
blijven en het land zal blijven groeien
en bloeïeji. Colmar en Elzas kunnen
Mot ontembare krachtdadigheid heeft i er verzekerd van zijn, dat ik hun een
hij die prachtige kolonie tot siand warm hart blijf toedragen, dat ik
gebracht en zelf al don last gedragen steeds aan hen zal denken %n met
van de proefjaren, alvorens ze liet j vreugde hunne ontwikkeling zal ver-
Belgische volk In handen te stellen." volgen. Deze ontwikkeling zal, God-
Do ..Indépendance" wijdt ook een dank, plaats hebben onder de be-
warm artikel aan „het vergroote va* scherming van den Duitschen rijks-
derland", en verheugt zich, dat ein
del ijk de overneming van den Con go-
staat een feit is geworden.
Met groote waardeering spreekt het
blad over den vorst, die een reusach
tig rijk schiep, alleen door de macht
van zijn politiek genie, zonder zijne
adelaar en onder mijn standaard, en,
zoo God wil, nooit gestoord worden."
De Keizer besloot zijn rede met een
dronk op het welzijn van. de burgers
van Colmar.
Overal klokkengelui, eere-dames,
aanbieding van bloemende keizer
was in den volsten zin des woords
met bloemen overdekt.
DE AANSLAG OP DREYFUS.
Na een tweedaagsche zitting
waar het nu en dan zeer heftig toe
fing wc Gregori, die op 4 Juni
l. bij de tecBtigheld ter eere van
Zola in het „Panthéon", Dreyfus
door revolverschoten wondde, door
de jury van de Seine niet-schuldig
verklaard.
Dientengevolge sprak het Hof hem
vrij.
Wij zijn nieuwsgierig naar de mo
tieven van het vonnis....
EULENBURG.
Prins Eulenburg maakt hel in
het ziekenhuis de Charité waar hij
nog altijd in voorloopige hechtenis
wordt gehouden niet goed. Hij
heeft zulke hevige krampen gehad,
dat de pijn met. inspuitingen van
morfine verdoofd moest worden.
Eulenburg moet zeer zwak zijn,
maar onmiddellijk gevaar is er niet.
Donderdag werden niemand dan zijn
vrouw en zijn dochter bij zijn ziekbed
toegelaten
Zal zoo het einde komen
PORTUGAL'S KONING.
In November verwacht men den
hertog van Oporto te Londen, naar
het heet om het hof de troonsbestij
ging van koning Manuel officieel
mee te deelen. In werkelijkheid komt
hij naar een andere .,men" be
weer! eens kijken, of.... er onder
de Engelsche prinsessen een geschik
te vrouw voor neeflief te vinden is....
Stadsnieuws
VERPLEGING VAN KRANKZINNI
GE MISDADIGERS.
Het „Weekblad van het Recht"
schrijft, naar aanleiding van het ge
beurde met Frans Rosier
„Vermoedelijk on natuurlijk volko
men terecht, zal liet gestichtsbest uur
wel het uiterste doen om een nieuwe
ontsnapping onmogelijk te maken.
Daartoe zal het noodig zijn ook de
allergeringste vrijheid van beweging
aan Rosier te onthouden. Hij zal zijne
cel niet meer verlaten. Levenslange
afzondering zal het lot moeten zijn
va.li den ongelukkiger., nog betrekke
lijk jongen man. De maatschappelijke
veiligheid eischt hetliet zal niet an
ders mogelijk zijn. Toch doet die
waarschijnlijke toekomst de vraag bij
ons rijzenzou, indien voor de ver
pleging vain krankzinnige misdadi
gers ten onzent beter ware gezorgd,
niet eene andere verpleging mogelijk
zijn .waardoor de maatschappelijke
veiligheid nog beter ware verzekerd
en aan de eischen der humaniteit wat
meer zou kunnen worden voldaan
Er ligt, zoo schreven wij in W. 8338
in vei-band met de aanhouding van
Rosier na zijne vorige ontsnapping,
er ligt in dien strijd van één tegen
velen iets tragisch, dat onwillekeu
rig treft. Onze indruk van toen is
door het thans gebeurde nog ver
sterkt. Rosier stelt liet probleem van
de or pleging der krankzinnige mis
dadigers opnieuw aan de orde."
FRANS ROSIER.
De laatste berichten uit Medeniblik
luiden, dat Frans Rosier aan hot
eten is gegaan. Hij heeft er zelf om
gevraagd en nuttigde o. a. een scho
teltje snijboontjes. Frans zal nu wol
den gewonen kost blijven mee-etcn.
Met de geklutste eitjes is liet uit.
De bedoeling van Frans is klaarblij
kelijk, de geneesheereai te overtuigen,
dat hij niet krankzinnig is. Op die
wijze hoopt hij dm naar Leeuwar
den te komen. Tegenover de gebroe
ders Bos heeft hij dan ook na zijn
(aanhouding gezegd„Ik hoor niet
thuis in Medeniblik. Ik moet naar
Leeuwarden. Daar kan ik mijn tijd
uitzitten."
Men weet, dat de tijd, in Medemblik
doorgebracht, dan misdadigers niet in
korting wordt gebracht op hun straf
tijd. In Leeuwarden wordern de hee-
ren, met andere woorden, spoediger
aan de maatschappij... teruggegeven.
Frans heeft zich ook openhartig uit
gelaten over zijn schuilplaats. Hij zegt
gezeten te hebben in de verwarmings
buis onder de broederzaal, die hij be
reikte door een opening, niet groot er
dan een kwart van „De Telegraaf":
Daar hoorde liij alle gesprekken en
vernam hij ook, dat ons blad met
haar honden was gearriveerd. Frans
vond het toen maar raadzaam ervan
door te gaan. Zijn aanwezigheid voor
het hek van het gesticht op Maandag
avond wordt nu ook verklaard. Dui
delijk is dus aangetoond, dat de vrees
voor de honden Frans van. zijn ver-
schuiiingsstelsel afbracht. Hij voelde
.De automobieltocht, die de Keizer
toevlucht te nemen tot een der gewo- j Vrijdag door Elzas maakte, was één 1 dat hij coüte qu'il coüte het vrije veld
ne middelen van verovering. j voortdurende huldiging door de ha- 'j in moest, en liep toen Lil do val.
Dó onpartijdigs geschiedenis ia! volkinc. (Tel.)