Verschijnt degelijks, behalve op Zon- en Feestdagen. NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD. 26a Jaargang. No. 7786 ZATERDAG 12 SEPTEMBER 1808 HAARLEM'S ABONNEMENTEN PER DRBB WAANDE Ni Voöff Haartem V voor de dorpen In den omtrek waar een Agent gevestigd Is (kom der r gemeente) - - Franco per post door Nederland 1.20 p 1,30 1.65 Afzonderlijke nummers8 0.02H (Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem p de omstreken en franco per post 037H p 0.45 üitgave der Vennootschap Loareos Coster, Directear h PSSREB00M ADVERT EN TIÉN» Van 1—5 regels 50 Cts.: iedere regel meer 10 Cts. Bulten het Arrondissement Haarlem van 1—5 regels fh—, elke regel mee? /0. IS Reclames 30 Cent per regel Bij Abonnement aanzienlijk rabat Aövertentiën van Vraag en Aanbod, hoogstens zes regels, 25 Cts, per plaatsing? 50 Cts, voor 3 plaatsingen k contant Redactie ec Administratie: Groote Houtstraat 55. tffitefcommanaa] Telefoonnummer der Redactie 60G tn der Administrate 72& Drukkerij: ZuldeF Buiteospaarae 6. Telefoonnummer 122. Tot de plaatsing van advertentiën en reclames van buiten het Arrondissement Haarlem 2n dit blad is uitsluitend gemachtigd hei Algemeen Binnen- en Buitenlandscb Advertentie-Bureau D. Y. ALTA, Warmoesstraat 7678, Amsterdam, Teiephoon Interc. 6229. DIT NUMMER BESTAAT UIT VEERTIEN BLADZIJDEN. EERSTE BLAD. AGENDA ZONDAG 13 SEPTEMBER. Muziek in den Hout, 2| uur. Terrein Geldelooze pad: Voorstel ling Corty Altlioff, 8 uur. Brongebouw: Concert Haarl. Mu ziekkorps, 8 uur. KI. Vereeniging: Specialiteiten-voor stelling, 7-jjr uur. Schouwburg: Noord-Ned. Tootn.- Gez.: Haar Thuis, 8 uur. MAANDAG 14 SEPTEMBER. Terrein Geldeloozepad: Voorstelling Corty Alihoff, 3 uur. OM ONS HEEN No. 795. Voiiig tegen Iabrpk? Hans Joachim vertelt in een cau serie in de Gartenlaube, dat Conan Doyle, de bekende Engelsche schrij ver, een geval heeft meegedeeld van iemand, die een kostbaren brief in zijn bezit had, waarnaar hij wist, dat de politie stellig zou laten zoe ken. In plaats van het stuk zorgvul dig in een stoel, achter een behang of waar anders ook, geheimzinnig te verbergen, legde hij den brief tus- schen andere brieven en kaartjes op «en open schaal op tafel. De politie doorsnuffelde inderdaad het gebeele huis met groote nauwkeurigheid en vond den brief niet. Zij dacht er geen ©ogenblik aan, dat het kostbare stuk zoo achteloos op een open schaal zou worden' neergelegd. Deze vernuftige vondst is evenwel niet van Conan Doyle, maar van Ed gar Allan Poe. De truc ging op, om dat de eigenaar terecht had begrepen, dat de nasporingen in zijn huis ge schieden zouden door een van de chefs der politie, iemand die rede- r.eeren kon. Was de taak opgedragen aan een dommea agent, dan zou hij zeker begonnen zijn met te zien, wat er op de open schaal lag en de kun stig gevonden bewaarplaats zou geen tjienst hebbeu gedaan. Dit is een omstandigheid, die Joa chim ook uit het oog verliest, wan neer hij aan het verhaal van Poe al lerlei beschouwingen vastknoopt. ,rEen brandkast", zoo schrijft hij, „maakt er geen geheim van, dat zij voorwerpen van waarde bergt. De gepantserde wanden roepen als 't vare den inbreker met brutale duide lijkheid toe „Hier sta ik, kraak me maar, als je kuntDe dieven zijn evenwel van het weerstandsvermogen en de samenstelling van brandkasten volkomen op de hoogte, zoodat een verouderde, zwakke kast, -die spoedig voor een aanval bezwijkt, meer scha de dan voordeel oplevert. Een andere bergplaats is bijvoor beeld wanneer men in een bibliotheek van een paar duizend meest gebon den boeken een nagemaakt boek heeft, dat van binnen hol is en pa pieren van waarde bevat. Zelfs wan neer een dief wéét, dat de gelds waarde in deze bibliotheek verbor gen. is, heeft hij weinig kans, die in der. korten tijd, waarover hij beschik ken kan, op te sporen. Daarnevens zijn nog andere manie ren om iets te verbergen bijvoor beeld in een hol vlak achter een schilderij, in een hollen lampevoet of tafelpoot, enz. De manier van Poe is, naar Hans Joachim beweert, nagevolgd bij het verzenden van den beroemden Culli- nan-diamant uit Londen naar Am sterdam. Zelfs in kleine stukken gekloofd, zou deze steen nog een licht verkoop bare waarde van inillioenen vertegen woordigd hebben, zoodat dan ook alle denkbare maatregelen werden ge troffen om hem te beschermen. Aan een bijzonderen koerier, die om zwermd werd door een rij van detec tives, werd opgedragen den steen naar Amsterdam te brengen. Da de tectives moesten verschillende ver dachte lieden afwijzen. Maar wat zij en de koerier niet wisten is, dat hij in zijn tasch een waardelooze na bootsing van den steen meedroeg, en dat de echte Cullinan, ongeveer ter gelijker tijd, door een gefantaseerde Londensche firma,, gewoon per post, voor een honderd gulden of wat ver zekerd, naar Amsterdam gezonden werd. Allo internationale dieven ves tigden zoodoende hun aandacht op de waardelooze namaak en het on- noozcle pakje, waarin de echte ver pakt was, reisde onverlet over zee. Joachim vertelt verder van een ge vaarlijken Duitschen inbreker, die als eenig gereedschap een sterk, kort breekijzer bezat, met een scher pe snede, een kleine nijptang, een vlakke tang on eenige stukken taai staaldraad. Hij kwam langs eene prachtige villa, die omringd werd door een hoog ijzeren hek. Daarover klimmen was ondenkbaar. De mis dadiger wachtte dus tot de bewaker om den hoek verdwenen was, draai de met de vlakke tang uit het staal draad een looper ensloot gemak kelijk het slot van het hek open. Da delijk drukte hij het weer achter zich dicht en zei tot zichzelf „Daar is het alweer, het hek kost minstens acht tienduizend gulden, maar het slot is overal voor twee kwartjes te krijgen. Voor een inbraak-vrij slot was het geld zeker niet toereikend." De inbreker sloop om de villa heen en ontdekte aan den achterkant een deur, die met den looper kon ge opend worden, daar ze weer met. het gebruikelijke Blechte slot gesloten was. Behoedzaam ging hij met be hulp van een dievenlantaarntje de trap op, toen zijn oog viel op eenige draden langs den wand. „Men kan niet weten, waarvoor het goed is", zei de dief en kneep een groot stuk uit belde draden. Hij ging de eerste verdieping voorbij en kwam aan de tweede, waarop KTj de werkkamer van den heer des huizes zocht. De deuren waren evenwel zwaar beslagen, de sloten niet te openen en de inbreker wilde dan ook ontmoedigd verder gaan, toen zijn oog viel op den wand naast de deur. Daar had de bouw- meester een inbraak-vrije deur in een wand van rietplanken gezet. Snel en zonder geluid begon hij met het breekijzer te horen en te woelen en kon na enkele minuten reeds door den wand kruipen. In de kamer stond een flinke brand kast en een sierlijke schrijftafel. Op di eerste lette hij niet, wetende, dat die alleen met thermit of knalgas zou kunnen worden geopend en de schrijftafel had wel een kunstig ge maakt slot, maar kon natuurlijk aan het breekijzer geen weerstand bie den. Daar vond hij onder andere pa pieren vijf biljetten van 100 mark en in een hoek een bos sleutels, waar onder zijn geoefend oog al spoedig sleutels van een brandkast herkende. Hij pastte ze op de stevige kast, deze ging open en.... toen een half uur later de inbreker weer door het hek ging, had hij een klein vermogen van 20.000 Mark meegenomen. Den volgenden morgen was de eigenaar zeer vertoornd over de toe nemende brutaliteit van de inbrekers, maar wij hebben nu gezien, dat geen constructie sterker is, dan baai' zwak ste plek. Had de hekdeur een goed slot gehad, dan zou de inbreker over het vijf meter hooge hek hebben moe ten klimmen, een kunsttoer, die we gens de nabijheid van den wachter niet buiten bedenking was. Had do achterdeur een behoorlijk slot gehad, dan had hij de deur moeten openen met een breekijzer, van welk rumoer de eigenaar waarschijnlijk wakker zou zijn geworden. Het alarmsignaal had niet open moeten zijn, of een zoogenaamd ruststroomsysteem moe ten wezen, zoodat bij elke aanraking alarm was gegeven. Dan zou de in breker de draden niet ongestraft hebben afgeknepen. Ten slotte bad een sterke deur niet ia een zwakken wand mogen staan, en de sleutel van de brandkast niet bewaard moeten zijn in een zwakke schrijftafel. Had de eigenaar den sleutel onder zijn hoofdkussen bewaard of in zijn bibliotheek verborgen, dan zou de in breker dien nooit hebben durven ha len of gevonden hebben. Dezelfde inbreker brak dien nacht, aangemoedigd door de goede vangst, nog in een andere villa ?n, vond daar een ijzeren geldkistje, dat hij niet open maken kon en waarvan ook geen sleutel te vinden was, en nam het heele kistje mee, daar het niet meer dan 50 pond woog. Buiten maakte hij het in een stillen hoek op zijn gemak open. Draagbare casset tes zijn dus wel veilig tegenover de huisgen ooien, maar beteekenen voor inbrekers niets. Wanneer deze en soortgelijke bij zonderheden wel in 't oog gehouden werden,, zouden de boeven niet meer zoo gemakkelijk vrij spel hebben. J. C. P. Ëmteriandscli Overzicht BELGIé EN DE CONGO. Na eindeloos getalm werd het beslist de Congo door België ge naast. België is dus een koloniale mogend heid geworden Dit is zeker wel de gewichtigste gebeurtenis in België's geschiedenis na 1830 gewichtig vooral in haar gevolgen, want het is wel zeker, dat de Congo bij goed en wijs beheer voordeelen zal afwerpen, maar.... de verplichtingen zijn óók zwaar Doch daarover straks. De Congo heeft een geschiedenis en wel zoo'n geschiedenis, dat 't eenige kolommen zou eischen, om de détails daarvan te bespreken. De eerste „be drijven" kunnen echter ook in twee woorden worden verteld. In Midden- Afrika was een land, dat men Congo noemde (ongeveer zoo groot als. Frankrijk en Duitschland te zomen) Europeesche kooplieden kwamen brachten met. him handelsbelangen óók een beetje toezicht van Europa mee zoodat.... 't niet lang duurde, of de Congo stond onder voogdijschap van mogendheden, die er allemaal den-baas wilden spelen. Dat vele en verschillende hanengekraai ging niet langer en moest beëindigd worden. Zoo werd in Berlijn (wij meenen in 1883; de beruchte Congo-conferentie gehouden, waarin besloten werd, dat België den Congo zou mogen naasten (toeëigenen, overnemen, hoe men het wil noemen). België's koning Leopold werd als opperste gebieder in 't Con- go-land aangewezen, in afwachting wat de Belgische regeering, of volks vertegenwoordiging, zou doen. Leopold beeft den Congo bestuurd hij noemde het z ij n Congo I.... 't Zou ons weer te ver voeren ha te gaan, wat Leopold voor den Con go heeft gedaan.... Er worden mooie en cok.... leelijke dingen verteld 1 Er wordt geroemd over de flinke ontwikkeling, die de Congo gekregen heeft, over de verbeterde toestanden Leopold Is trotsch op het werk, dat hij in 25 jaren in den Congo tot stand heeft gebracht „zonder Parle ment" volgens zijn zeggen een te langzaam werkende machine, die liaa.r eigen werk niet eens afkan. Maar.... er wordt ook gemopperd over geknoei met mijn concessies, over mishandeling van inlanders (die hoewel de slavernij officieel was af geschaft, toch nog voor slavendien sten gebruikt werden, in den vorm van z.g. heerendiensten). Alleen dat de uitdrukking „Congo-schandalen" bestaat is (zacht uitgedrukt) leeke- nend 1 Nu zou België den Congo overne men Ook daaraan is een ellen-lange ge schiedenis verbonden, zoodat we ook hiervan slechts een en ander kunnen aanstippen. In 1907 kwam de éérste Koloniale wet 't Was o zoo duidelijk, dat de Koning daarvan de fabrikant was, wantin de wet werd alle macht aan den Koning gelaten hij regel de de begrootingen, sloot leeningen, gaf concessiesenz. 't was im mers z ij n Congo Maar de Belgische Kamer heeft heel gauw en heel duidelijk uitge sproken, dat ze zoo'n regeling niet wenschte. Zij wenschte óók wat te vertellen te hebben voor meer dan een n u 1 in de koloniale aangelegen heden gerekend te worden t Gevolg was eenige verwarringen tegenstand van den koning.... mi- nisterieele. crisissen..., groot lawaai in do perskortom, algenyeene be moeiing 1 Nu kwam een andere Koloniale wet, die heel wat beter leek. 't Heeft den Koning zeker moeite gekost van z ij n Congo afstand te doen, maar Z. M. moest inzien, dat het noodza kelijk was. Die wet is nu aangenomenniét alleen door de Kamer, doch ook door den Senaat, echtermet wijzigin gen den Koning is nog meer macht ontnomen. Nu is het bestuur van den Congo geheel gewijzigd 't Land zal worden bestuurd door wetten vastgesteld door het Belgische Parlement, onder voorlichting van een Minister van Koloniën en, voor zoover geen wet ten bestaan, door Koninklijke beslui ten, die echter vervangen kunnen worden door wetten. Dat beteekent dus de Koning mag wel regeeren, maar staat ook wat den Congo betreft, wat z ij n Congo geldt onder de Volksvertegenwoordiging trouwens de gebeele Koloniaie wet is in dezen geest vastgesteld. De be grooting wordt door de Kamer vast gesteld zelfs voor het speciale cre- diet van 50 millioen, dot den Koning zal worden verleend voor 'i uHvoeren van speciale werken, is de handtee- kening van de Ministers noodig. Over het geheel zijn de financiën van kolonie en moederland geschei den, en zal de Congo voor het beta len zijner schulden zelf hebben te zorgen. Graag had de Koning gewild, dat België de rente daarvan gar3n"- deerde, maar dit is geweigerd. Wel als, >n 't allernoodzakelijkste geval, moet worden bijgesprongen, zal het t Parlement vrij slaan dit toe te stemmen of te weigeren. Het uitschrijven van leeningen, alsmede het verleenen van. conees- siën, heeft het Parlement eveneens zich zelf voorbehouden. Toch wordt den Koning in dit opzicht zekere vrijheid van handelen gelaten. Hij zal namelijk schatkistbiljetten kun nen uitschrijven of vernieuwen, tot een bedrag van hoogstens tien' mfl- lioen anderzijds concessiën verlee nen, die de uitgestrektheid van tien hectaren niet te boven gaan. Tien hectaren.... Dat is niet veel, als men aanneemt, dat Leonold eerst met lapjes van tien en 10(f mhlioen bunders gewerkï (of gelijk sommigen zeggen „gegoocheld") heeft. Koloniale Raad za,I bestaan uit '14 leden 8 te benoemen door den Koning, drie door den Senaat, en drie door de Kamer, en do zes laat- ston zullen ontslag: nemen als sena tor of afgevaardigde. Eerst wilde de Koning den gehéélen Raad zelf be noemen, maar ook in dit wiel is een spaok gestoken. Ook zijn weer vroe gere rechten van den Koning over gebracht op den Raad. Ziehier de belangrijkste bepalin gen uit de wet I Zoo werd zs door de Kamer aange nomen met een meerderheid van 42 stemmen een teeken, dat ze velen bevredigd heeft en 't algemeen wordt goedgekeurd, dat de Kamer gewaakt heeft voor de souvereine rechten der natie tegen de heerschzuchtige nei gingen van den Congo. Onder de tegenstemmers der wet waren de socialisten, die in een ko loniale politiek geen heil zien. De aanneming van de wet is in Bel gië met veel vreugde begroet. Ook de pers is vol lof. Het „Handelsblad van Antwerpen" schrijft o.a. „Maar het lijdt geen twijfel, of Bel gië kan die (de zware verplichtingen) vervullen. Het verleden der koloniale geschiedenis in t algemeen bevat les sen genoeg, om ons den weg te wij zen, dien wij moeten volgen. Met tact en krachtdadigheid dient er gehandeld en bet hoofddoel van de heele koloniale onderneming moet zijn do inlandsche bevolking gelei delijk te ontwikkelen en tot de be schaving te brengenhet overige wordt daarna ééns zoo licht Een woord van hulde moeten wij tevens brengen aan den genialen schepper van ons koloniaal rijk en aan al degenen, die hem geholpen hebben in deze zoo dikwijls ondank bare, bijna bovenraenschelijlce taak, eens moeten getuigen, dat deze ko ning groot was onder de grooten, dat het Belgische volk dezen vorst waardig was, want het had den moed dit alles te voleinden. Nu gaat het Belgische volk feesten vieren. Jammer, dat Engeland nu weer een beetje roet in 't eten komt gooien. De „Times" merkt o.a. op, dat België nog maar niet zoo tot de naasting mag overgaan. Eerst moeten de mo gendheden van de Berl ij a-conferen tie de voorwaarden goedkeuren, en dan... begint Engeland eenige eischen te stellen. Gelukkig voor onze Zui derburen zijn deze niet zoo erg zwaar, en hebben vooral betrekking op de behandeling van de inboorlin gen, maar eenige eischen op vrijhan- delgebied zijn mindor pleizierig. Intusschen moet 't nog uitgemaakt worden, of Engeland die eischen mag stellen DE MAROKKAANSCHE QÜAESTIE. Weer een nieuw geschil De Duitsche consul moet naar Fez gegaan zijn om aldaar aan te drin gen op de invrijheidstelling van den kaïd El Emriki. Deze kaid schijnt een dubbelzinnige rol gespeeld te heb ben. Hij was een der eersten, die de zaak van Moelay Hafid omhelsde, maar maakte misbruik van zijn macht zoodat El Menebhi (de thans te Tan- ger invloedrijke man) hem gevangen liet nemen. Deze wil nu niets van de invrijheidstelling van den kaid we ten, bewerende, dat hij de Duitsche voorspraak onwaardig is, wijl de in boorlingen en ook verscheidene Eu ropeesche legatiën ernstige grieven tegen hem hebben en hij zich aa.n verschillende misdaden heeft schul dig gemaakt. De correspondent van de „Times" te Tanger gelooft, dat de invrijheidstelling van El Emriki ge volgen zou hebben, die tot een... an der betreurenswaardig internationaal incident zouden leiden. Zoo blijven we aan den gang Eigenlijk is de modder-politielc in Marokko c. s. al modderig genoeg. Nu wordt weer door den Bcrlijn- schen correspondent van de „Daily Mail" de volgende sensationecle mededeeling gedaan. De Duitsche re geering heeft besloten een weigerend antwoord te geven op de door Frank rijk en Spanje gezonden nota, waarin de voorwaarden worden opgesomd, waarop Moelay Hafid erkend zou kunnen worden, wijl de nota de be doeling van Frankrijk laat doorsche meren, Moelay Hafid tot voorwaar den te verplichten, die hem van het oogenblik zijner troonsbestijging af tot vazal van Frankrijk zouden ma ken. Deze vrees van de Duitsche re geering is gegrond op het geloof, dat Frankrijk Moelay Hafid do verplich ting wenscht op te leggen, de verant woordelij klieid voor zekere finaaciee- le verbintenissen van Abd-cl-Azis en de kosten der Fransche expeditie naar Marokko op zich te nemen... De oude quaestie dus Frankrijk wenscht de kosten dei- expeditie vergoed te hebben Moelay Hafid heeft geen geld. Verbindt hij zich dus, die kosten te betalen, dan wordt hij in meerdere of mindere ma te van Frankrijk afhankelijk, het geen Duitschland niet wenscht- EEN REDE VAN KEIZER WILHELM. Wilhelm is weer aan het speech.en geweest Ter beantwoording van de wel komsttoespraak voji burgemeester Blumenthal in Elzas (hot land, door Duitschland in '70'71 van Frank rijk gewonnen), bij het aanbieden van den eeredronk, hield de Keizer een rede, waarin hij zijn hartelijken dank uitsprak, voor al heigeen het land hem had geboden, waardoor de steden, door welke hij gereden was, hadden getoond, hoe verheugd zij waren over zijn bezoek. „Ook deze stad", zoo vervolgde de Keizer, „heeft evenals dit schoone land zeer moeilijke dagen gekend, thans echter is het haar gegeven, zich in vrede te kunnen uitbreiden en ontwikkelen. De vrede zal behouden blijven en het land zal blijven groeien en bloeïeji. Colmar en Elzas kunnen Mot ontembare krachtdadigheid heeft i er verzekerd van zijn, dat ik hun een hij die prachtige kolonie tot siand warm hart blijf toedragen, dat ik gebracht en zelf al don last gedragen steeds aan hen zal denken %n met van de proefjaren, alvorens ze liet j vreugde hunne ontwikkeling zal ver- Belgische volk In handen te stellen." volgen. Deze ontwikkeling zal, God- Do ..Indépendance" wijdt ook een dank, plaats hebben onder de be- warm artikel aan „het vergroote va* scherming van den Duitschen rijks- derland", en verheugt zich, dat ein del ijk de overneming van den Con go- staat een feit is geworden. Met groote waardeering spreekt het blad over den vorst, die een reusach tig rijk schiep, alleen door de macht van zijn politiek genie, zonder zijne adelaar en onder mijn standaard, en, zoo God wil, nooit gestoord worden." De Keizer besloot zijn rede met een dronk op het welzijn van. de burgers van Colmar. Overal klokkengelui, eere-dames, aanbieding van bloemende keizer was in den volsten zin des woords met bloemen overdekt. DE AANSLAG OP DREYFUS. Na een tweedaagsche zitting waar het nu en dan zeer heftig toe fing wc Gregori, die op 4 Juni l. bij de tecBtigheld ter eere van Zola in het „Panthéon", Dreyfus door revolverschoten wondde, door de jury van de Seine niet-schuldig verklaard. Dientengevolge sprak het Hof hem vrij. Wij zijn nieuwsgierig naar de mo tieven van het vonnis.... EULENBURG. Prins Eulenburg maakt hel in het ziekenhuis de Charité waar hij nog altijd in voorloopige hechtenis wordt gehouden niet goed. Hij heeft zulke hevige krampen gehad, dat de pijn met. inspuitingen van morfine verdoofd moest worden. Eulenburg moet zeer zwak zijn, maar onmiddellijk gevaar is er niet. Donderdag werden niemand dan zijn vrouw en zijn dochter bij zijn ziekbed toegelaten Zal zoo het einde komen PORTUGAL'S KONING. In November verwacht men den hertog van Oporto te Londen, naar het heet om het hof de troonsbestij ging van koning Manuel officieel mee te deelen. In werkelijkheid komt hij naar een andere .,men" be weer! eens kijken, of.... er onder de Engelsche prinsessen een geschik te vrouw voor neeflief te vinden is.... Stadsnieuws VERPLEGING VAN KRANKZINNI GE MISDADIGERS. Het „Weekblad van het Recht" schrijft, naar aanleiding van het ge beurde met Frans Rosier „Vermoedelijk on natuurlijk volko men terecht, zal liet gestichtsbest uur wel het uiterste doen om een nieuwe ontsnapping onmogelijk te maken. Daartoe zal het noodig zijn ook de allergeringste vrijheid van beweging aan Rosier te onthouden. Hij zal zijne cel niet meer verlaten. Levenslange afzondering zal het lot moeten zijn va.li den ongelukkiger., nog betrekke lijk jongen man. De maatschappelijke veiligheid eischt hetliet zal niet an ders mogelijk zijn. Toch doet die waarschijnlijke toekomst de vraag bij ons rijzenzou, indien voor de ver pleging vain krankzinnige misdadi gers ten onzent beter ware gezorgd, niet eene andere verpleging mogelijk zijn .waardoor de maatschappelijke veiligheid nog beter ware verzekerd en aan de eischen der humaniteit wat meer zou kunnen worden voldaan Er ligt, zoo schreven wij in W. 8338 in vei-band met de aanhouding van Rosier na zijne vorige ontsnapping, er ligt in dien strijd van één tegen velen iets tragisch, dat onwillekeu rig treft. Onze indruk van toen is door het thans gebeurde nog ver sterkt. Rosier stelt liet probleem van de or pleging der krankzinnige mis dadigers opnieuw aan de orde." FRANS ROSIER. De laatste berichten uit Medeniblik luiden, dat Frans Rosier aan hot eten is gegaan. Hij heeft er zelf om gevraagd en nuttigde o. a. een scho teltje snijboontjes. Frans zal nu wol den gewonen kost blijven mee-etcn. Met de geklutste eitjes is liet uit. De bedoeling van Frans is klaarblij kelijk, de geneesheereai te overtuigen, dat hij niet krankzinnig is. Op die wijze hoopt hij dm naar Leeuwar den te komen. Tegenover de gebroe ders Bos heeft hij dan ook na zijn (aanhouding gezegd„Ik hoor niet thuis in Medeniblik. Ik moet naar Leeuwarden. Daar kan ik mijn tijd uitzitten." Men weet, dat de tijd, in Medemblik doorgebracht, dan misdadigers niet in korting wordt gebracht op hun straf tijd. In Leeuwarden wordern de hee- ren, met andere woorden, spoediger aan de maatschappij... teruggegeven. Frans heeft zich ook openhartig uit gelaten over zijn schuilplaats. Hij zegt gezeten te hebben in de verwarmings buis onder de broederzaal, die hij be reikte door een opening, niet groot er dan een kwart van „De Telegraaf": Daar hoorde liij alle gesprekken en vernam hij ook, dat ons blad met haar honden was gearriveerd. Frans vond het toen maar raadzaam ervan door te gaan. Zijn aanwezigheid voor het hek van het gesticht op Maandag avond wordt nu ook verklaard. Dui delijk is dus aangetoond, dat de vrees voor de honden Frans van. zijn ver- schuiiingsstelsel afbracht. Hij voelde .De automobieltocht, die de Keizer toevlucht te nemen tot een der gewo- j Vrijdag door Elzas maakte, was één 1 dat hij coüte qu'il coüte het vrije veld ne middelen van verovering. j voortdurende huldiging door de ha- 'j in moest, en liep toen Lil do val. Dó onpartijdigs geschiedenis ia! volkinc. (Tel.)

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1908 | | pagina 1