lAARLEM'S DAGBLAD.
TWEEDE BLAD.
Stadsnieuws
FEUILLETON
Een Millisnairsdoohler
Onze Lachhoek.
DIN8DAG 10 NOVEMBER 1908
OM ONS HEEN
No. 831.
Provinciale Melkverordening.
Eigenlijk moest Wei' boven staan
géén provinciale melkverordföning,
want als het provinciaal bestuur vol
doet aa.n den wensch van Gedepu
teerde Staten, zal er geen provinciale
verordening op dit stuk worden inge
voerd.
Het is met deze soort van voor
schriften altijd een groot bezwaar, om
het hierover eens te worden, wie de
zaak aanvatten zal. Te meer omdat
in een tijd van malaise geen enkel
van die besturen er graag het geld
voor beschikbaar heeft. Ik beschouw
het nog altijd als een geluk, dat onze
gemeenteraad indertijd niet gewacht
heeft op plannen van Rijk of Provin
cie, maar kloekweg zelf een plaatse
lijke verordening heeft ingevoerd. Eu
toch, als die er nu niet was, dan
kwam ze er waarschijnlijk niet, want
ze kost geld en de kas is in onze la
gen m'aar schraal I
Natuurlijk 's een gemeentelijke
verordening niet het ideaal. Wat hel
pen braafheid en deugd binnen de ge
meentelijke grenzen, wanneer één
stap voorbij de grenspalen de on
deugd weer vrijuit op kan treden
Datzelfde is ook van toepassing op
provinciale voorschriften. Wat heb
ben we er aan, of de gezondheid
wordt bevorderd in Noord-Holland,
warneer er in Zuid-Holland mee
wordt gespot Een Rijkswet derhal
ve want wat er over de grenzen
var het vaderland gebeurt, valt nu
eenmaal toch buiten onze contróle.
Zoo hebben dan Gedeouteerde Sla-
ten van Noord-Holland aan de Mi
nisters van Binnenlandsche Zaken
en van Landbouw, Handel en Nijver
heid gevraagd, of maatregelen in het
belang der melkvoorziening van
Rijkswege Konden worden verwacht.
De Minister van Landbouw ant
woordde niet. Oppervlakkig be
schouwd zou je anders wei denkeu,
dat landbouw en melkvoorziening iets
met elkaar hebben uit te staan. Maar
zijn ambtgenoot voor Binnenlandsche
Zaken gaf bericht, dat de zaak 'n
studie is, maar dat de Minister niet
dan in de uiterste noodzakelijkheid
het onderwerp geheel tot Rijkszaak
zal maken en liever streeft naar zelf
standigheid en medewerking van pro
vinciale en gemeentelijke autoritei
ten.
Mm of meer draaien we aldus >n
den cirkel rond. Maar ook uit een
cirkelgang kan nog wel iets goeds
voortkomen. Gedeput. Staten heb
ben alvast (een zeer verstandige
maatregel) gevraagd, wat de gemeen
tebesturen er van dachten en zijn
over de ontvangen antwoorden vol
daan. Wel kaatst Beverwijk den bal
weer naar het Rijk terug, dat dan
pok de kosten draagt, wel wil Bloe
men daal met een beleefdheid, die niet
onverdacht is, den voorrang aan Rijk
en provincie laten en zegt Zandvoort
tot het provinciaal bestuur niet min
der hoffelijk „na U 1", maar Gede
puteerde Staten verwachten toch, lal
eerlang de melkhandel en het melk-
vervoer in de gemeenten dezer pro-
vü eie wed gereglementeerd zullen
worden.
Maar de productie van de melk
Ziedaar het derde en zwakke deel
van de zaak. De gemeentebesturen
maken bijna allen de voorwaarde,
dat de verordening uitvoerbaar we
zen zal. Hoe den veehouder te contro
leeren Daarvoor staan al de wijzen
stil. De zuivelconsulent, een ambte
naar die in weerwil van zijn geheün-
zinnigen titel, heel nuttig werk te
doer heeft, zegt daarvan, dat er een
geregelde intensieve bedrijfscontröle
over zeer vele bedrijven voor noodig
zou zijn. Die er mee belast worden
zouden deskuadigèn op het gebied
van melkgewinning, melkhygiëne en
veeziekten moeten zijn, en dan zou
de uilwerking van de verorden1 ug
zeer in twijfel getrokken moeten
woiden, omdat de melkproducenten
over 't algemeen vrijheid van bewe
ging zouden houden en bij aanwezig
heid van den „controleerenden be
ambte voor een keer de ergste mis
bruiken zouden kunnen vermijden".
Deze gezonde taal neemt iemand
een pak vam 't hart. De gemiddelde
Nederlander kan, met de ervaring van
arbeidswet en ongevallenwet voor
oogen, niet zonder een rilling aan
nog meer contröLe denken. Minister
Talma dreigt immers ook al in zijn
wetsontwerp op dén nachtarbeid van
do bakkers met een nieuw leger van
controleurs. En dat zou nog kinder
spel wezen, vergeleken bij het loe-
zichi op de melkproductie. Hoeveel
inspecteurs, adjunct-inspecteurs on
opzichters zouden er wel niet aange
steld moeten worden, om in de uitge
strekte polders een toezicht uit te
oefenen, dat ie te beteekenen zou En
hoe licht zou met de veehouder in de
tegenwoordigheid van den dwarskij
ker, met ©en strak gezicht zijn werk
kunnen doen naar alle regelen der
gezondheidsleer, om een kwartier la
ter, wanneer de lastpak zijn hielen
hal gelicht, de oude, veroordeel ie
maniertjes weer toe te passen
't Is een rare soort van deugdzaam
heid, die afgedwongen moet worden
dooi het vooruitzicht op een proces-
verhaal met geldboete of hechtenis In
't verschiet 1 Als we zóó de menschen
tot betore inzichten moeten hervor
men, komen we er nooit. Dan zou
welhaast het menschdom u<t mets
anders bestaan, dan uit een betrekke
lijk kleinen groep van rampzalige
producenten en heele legers van con-
trölèerende ambtenaren, die met hel
wetboek in de een© en het notitie
boekje in de andere hand, gereed
zouden staan om den voortbrenger op
een overtreding te betrappen.
Niet, dat die veehouder veilig aan
zichzelf kan worden overgelaten. Dr.
Schey de zuivelconsulent, gewaagt
van 't gebruik van sloot- of zakwatnr
als spoelwater, al stelt hij ons met-
t-.ui gedeeltelijk gerust door te verkla
ren, dat, waar de bodemgesteldheid
dit toelaat, nortonwellen gemaakt
worden. Maar waar dit in den bodem
met mogelijk is Hm, hm.
Dan wordt de zindelijkheid niet
voldoende 'n acht genomen. In den
stal, bij de melkdieren, bij het mel
ken en op het gereedschap. Op vier
manieren kan ons dus ongewenscht-
heii bij de melk geleverd worden,
liet niet wasschen van handen of ar
men en het niet reinhouden van de
uier bij de koe zal nog wel niet tot de
ergste verschijnselen in deze richting
behooren en 'k herinner me nog heel
duidelijk uit mijn jonge jaren, dat op
een avond de melk (we dachten toen
aan koken nog niet) zoo'n wonderlij
ke smaak had. Toen naar de reden
werd onderzocht, gaf de veehouder
ten antwoord, dat het inderdaad wel
zoo wezen kon, want dat de koe bij
ongeluk haar poot in den emmer ge
zet had.
Deze soort van landelijke onschuld
Js in de jaren, die sedert het geval
verloopen zijn, waarlijk niet verdwe
nen De vooruitgang schrijdt lang
zaam voort in de stille, wijde poldere.
En we mogen het niet eens als oen
blijk van misdadige zorgeloosheid be-
scl ouwen, dat de veehouder, alweer
volgens den zuivelconsulent, er niet
tegen opziet, melk van ni,et volkom >n
gezond vee !n consumptie te brongen,
en maatregelen verzuimt te nemen,
wanneer er onder zijn vee of in zijn
gezin, een besmettelijke ziekte
'noerscht.
Hij weet niet heter. Hij kan zich
1 niet goed voorstellen, dat dit anders
moest en anders kon. Hij lacht wat
met die nieuwe begrippen over rein
heid en zindelijkheid, die hij voor
eeu malle inode houdt, precies als de
uit Amsterdam meegebrachte klok-
hoed van zijn dochter, en hij vraagt
aan wie liet hooren willen, hoe zijn
vader en zijn grootvader het wel ge
red hebben, die van al die rare manie
ren toch ook niets afwisten.
Wanneer dus Gedeputeerde Staten
en hun raadgever voorstellen om
liever dan den man te gaan achter
volgen, hem ir. de gezondheidsleer op
te voeden, dan vind ik dat practised
en verstandig. Verordeningen zouden
met baten. „Tegenwerking", zegt Dr.
Schey, „zal men van den kant van Je
vasthoudende, landelijke bevolking
ondervinden, wanneer haar dingen
worden opgedrongen, welke in de
gewoonten ingrijpen, waarvan zij de
wonschelijklieid niet gevoelt en be
grijpt en die Laar op kosten jagen.'
Om bet korter te zeggen de kop
pige boer doet het niet.
Met die opvoeding moet het dan
ook maar Kalmpjes aan gaan. Al
thans wanneer bij hoven de dertig
gekomen is. Op het jongere geslacht
is beter te rekenen. Over 25 jaar zal
er dan ook wel wat goeds in deze
richting tot stand gekomen zijn.
Tot zoolang is het voor de provincie
ea voor Haarlem (want van onze
melkverordening is het de zwakke
zijde ook) geraden, de melk nog maar
zorgvuldig te koken.
J. C. P.
HET T00NEEL
„DE LAATSTE VONK" DOOR
DE ROTTERDAMMERS.
Dat was nu eens een stuk naar het
hart van het uitgaand publiek - te
Haarlem.
Dat was een stuk als een koekje bij
de thee.
Als man om half-acht in den schouw
burg moet wezen en thuis <lus de bh.ee
na het eten heeft moeten laten
staan, komt men allicht in een on
gezellige, knorrige stemming. Maar
wanneer men dan na een tocht door
dJ3 frissche, kietelig© vrieslucht in
een lekker verwarmde schouwburg
zaal, vol licht en keuvelende men
schen, komt, nu, dan keert gauw do-
ware stemming weer terug, wel niet
om een ernstig zwaar, lastig te be
grijpen stuk, waai' men zijn hersens
bij inspan non moet, te volgen, maar
wèl om eens wat onschuldige grap
pen eui kwinkslagen, wat komische
situaties en wat lachwekkende mal
apropos to savoureeren. Komt daar
dan nog bij, -dat men een geliefde ac
trice te zien krijgt, die, behalve door
haar spel, ook door haar toiletten
aan do dames stof tot gesprekkenen
bewondering geeft, och, dan kan eeci
groot deel van hot publiek zich al
geen gezelliger ea knusser winter-
avondje voorstellen, en vele liceren
Lat on er zelfs hun whist- of biljart-
partijtje op Zaterdag voor staan»
En zoo hadden dan ook Zaterdag
avond velen er een koudian neus aan
gewaagd, om op den Jams weg hun
koekjes bij de thee te komen halen,
welke de Duitsch© passen-makers Blu-
menthal en Kade-Lburg hun door be
middeling van de Rotterdammers
wanan komen aanbieden.
Toen mevrouw Van Eijsden uib een
deur op den achtergrond verscheen,
werd zij dadelijk door haar knusse
bewonderaars en -raarslors mot
handge-kiap begroet. „Toch altijd een
knappe vrouw", zoo hoorde men ia
de rondte. „En zoo beschaafd; cim
dame en ze maakte altijd zoo'n
work v£in haar toilet Die zie ik
nu altijd graag. En Nico de Jong ook,
hèJe kunt toch zien, dat 't e-en jon
gen van goede familie is. Goede ma
nieren. Kijk 's hoe hij er nu wear uit
ziet. Dat is toch hietel wait anders
•dan Dat vind ik nu zoo prettig,
van de Rotterdammers, dat ze zoo
beschaafd spelen."
En on-de.rtusseh.en daverde do zaal
af en tóe van 't lachen, was 't lekker
warm in den schouwburg, en zat men
knusjes bij elkaar.
Veel droeg daartoe bij liet spel van
Nico de Jong, die uitmuntend speel
de a!s de Jichfzinnige baron, van
Z:>-h!iji, die altijd jong blijft, wegens
rijn ongeregeld gedrag door zijne
vrouw (mevr. Van Eijsden) is verla
ten, maar wien 't toch lukt, om, wan
neer hij -haar na cere'ge jaren weer
ontmoet,' die „laatste vonk" van haar
lief-de voor hem weer aaai te blazen
en een verzoening tot stand te bren
gen.
Bilt is het gegeven, waar hot stuk
om draait. Op zich zelf is dit weinig
komisch, maar 't zijn die verwikke-
liiugen on de malle tooneeltjes van
onischuMigem, Duitschen humor, die
er de aardigheid aan geven.
Maar het spel óók.
We noemden Nico de Jong al. Nu,
due had zich een mooien kop gegri-
u'i.reixl van een man op jaren, die
eeuwig jong blijft en op het eerste ge
zicht al op alle mooie vrouwen ver
liefd is. Ln hij acteerde zijn rol van
viv-eur, van goedhaxtigen, eigenlijk
kiivdSarlijken zwakkeling, die- de waar
de van het geld niet kent, met het
noodigc brio.
De rol van do bekoorlijke Angèle,
de vrouw van rijpen leeftijd, die haai
man toch nog blijft boeien, was bij
inovr. Van Eijsden natuurlijk ingoe
de banden en in m-ooie t-oiictton,
I-laar uiterlijk, spel en japonnen wa
ren uitnemend geschikt voor de we-
r-eldscho vrouw, die zij had uit te
bceld.au.
We mogen niet vergeten in dut ver
band'ook nog Henri Morriën be noe
men, die als de goedige, een beetje
sullige huisvriend der Zechüns, met
wien Angèle haar man dreigt te zul
ten lieii'lrouwen, eien vermakelijk ty
pe leverde, en den heelen avond de
lachers op zijn hand had.
llier en daar speelden de Rotter
dammers echter slordig en noncha
lant. Zij deuken toch niet, dat 't er in
de provincie minder cp aankomt?
Zoo zagen we in de scène als ba
ron Zechlrn bij den huisvriend h-c.':
portret van oen ander© uit dan
zak lianlt, om Angèle te overtuigen
va.n zijn wispelturigheid, mevr. Van
Eijsden, voor wie cut toonoeltje be
stemd is, er eenvoudig met den rug
luaar toe staanEn zoo waren er
meer van die slordigheden in het
spel.
Als, naslukje ging „Een Kus", een
blij spelletje van den bekenden dich
ter-zanger Speenhoff. Het is eeai
grapje, waarin een brave Hendrik be-
aliraft wordt. Deze heeft zijn schoon
broer betrapt, terwijl hij in een on
schuldig onderhoud met een mooi
meisje was, en wil op grond daarvan
zijn zuster laten echtschedd&n. Maar
een mooie vrouw (mevr. Van Eijs
den) brengt hem zoover, dat hij
haar een declaratie doet en een
kus geeft. Nu is hij zelf ontwapend
en kan nu niet meen aandringen op
d" echtscheiding van zijn zuster.
Het blijspeileoc zelf is niet veel
zaaks, maai- hot spel moet 't redden
dat- meet 't op de been houden. En di t
was zeer goed. De heer G. Vrolik ais
do brave Hendrik was kostelijk on
mevr. Van Eijsden als de verleidelij-
1& mevr. Jansen vol charme.
Behalve dat er den gansehein
avond smakelijk gelachen word,
moest er ook herhaalde malen ge
haald wordem.
FRANS NETSGIIER.
EEN HAARLEMSCHE SMULPARTIJ
EN HARTJESDAG.
We troffen onlangs iu de Opr.
Itaairi. Courant van 5 Augustus 1077
eerue aankondiging aan, diie als
bij-cl-rag'e onzer 17e eeuwsche zeden
wel deir moeite waardig is tar kennis
te brengen van onze lezers. Zij luidt
„Op dan 15, 16 en 17 Augu&ti 1677,
„zijnde Sondagh, Maendagh en
„Dingsdagh, ©n Hartjesdagh en
„Paardie-marckt, sal tot Haerlem buy-
„•fi:in de Groots Houtpoort, op 't
„Pleyn, gebraden werden ean gehoe
kte schoon© Deensche Os, in be'hoor-
„Ivoke marnier©, voorzien met hasan.
„konynien, patrysen, hoenderen, dui-
„vesu enz., waer van ean yder sijn
„oouilteutement sal korm-en hebben Ln
„'ts'.en en proeven, allee voo-r een cl
avicle prijs."
Zooals oude Haarlemmers welen,
was „Hartjesdag" vroeger voor hen
eon ware feestdag en er is reden aan
te nemen, dat onze nog beslaand©
laatste ltermis-Maandag een over
blijfsel of voortzetting is van deze
eeuwenoud© traditie, die reeds onge
veer ©cm halve eeuw verdwenen is.
Over dein oorsprong is al heel wat ge-
scliroven en gegist. Was de Amster-
damsclie Hartjesdag meer een dron-
kemmansboel, in Haarlem droeg hij
dit karakter niet, tenminste in later
tijden. Onze gnecte voorouders gin
gen op den BlLnkort zitten, gebruik
ten daar do meegebracht© varsnape-
riimgen, rolden de duinen af of zoch
ten hun genot in d.o schoon© omstre
ken van Oven-veen. Doch eén' paar
eeuwen geleden maakte men er wed
•Ltegialijk een eeit- en drinkdag van,
zooais men uit b.g. advertentie kan
zien, terwijl het i.n do 18e eeuw ook
nog zoo schijnt te zijn geweestwant
er werd zelfs een apart liedboekje
voor gedrukt onder den titel„Haar.
lemsche Hartjesdag".
Oudheidkundigen hebben, op de
gis, hun meenirg gezegdde een
zocht den oorsprong in een groot©
grafelijke jachtpartij bij Kraantjelek,
die alle Haarlemmers deed uiüoopen,
om 1© kijken; de and ar in een grafe
lijke vergunning - tot vrije jacht in
bcseh cm duin.
Vermoedelijk is noch hot eem noch
het ander waar, immers eon middon-
eeuwsch© jachtpartij zou niet zoo on
uitroeibaar diep in hot volksleven ge
worteld zijn eui bovendien is er in de
later© feestvieringen niots, dat naar
een jachtpartij zweemt. We zullen
hie.r wol weer moeten afdalen tot een
■cud godsdienstgebruik, en wel vam
het heidendom, want de traditiorueele
gebruiken en begrippen vam het volk,
aan den Maandag gehecht, zijn in hot
algemeen van hoid enschc-n oor
sprong.
Hartjesdag is eai was ©en Maan-
dagfe&st. Het motet een groot feest
zijn geweest, gewijd aan ©one groote
en voorname godin.
En die Ge-rmaansche godin kam
gean ander zijn geweest dan Hor
tus, de godin dor aarde. Reeds Taci
tus verhaalt, wolk een vreugde er in
het land heerschle, wanneer de om-
tocht dezer godin plaats vond dan
had men vrooJijkc dagen en lande
lijke feesten op alle pLaatsen, die zij
niet haar bezoek vereerd©. lerGouw
verhaalt, dat haar ©eredienst ver
spreid was door geheel Gei manie, ja
or is zeifs nog een Logeuid© voor Haar
lem aan verbonden, die onze lezais
'kunnen vinden in den „Haarlem
se hen Woninggids". Hartjesdag is
dus eenvoudig te verklaren als Iler-
tusdag, vandaar de oude benaming
Hoiijesdag. En zag mem vroeger
zoo'n groepje opgeschikte meisjes op
Hartjesdag rondtrekken, dam deed
zulks hielt denken aan een jachtpar
tij, maar wed aam oom oogstfeest.
Zoo als men weet, wordt het oogst
feest ook nog in ettelijke plaatsem
kerkelijk gevierd.
We zeiden zode ven, dat er reden is
om aan t© nenvan, dat de nog be
staande Haarkruiscife Ivermis-mlaan-
•bug hiervan eon voortzetting is. Toch
is (lil niet geheel zeker, want oudtijds
was hot de gewoonte <ler Haarlem
mers na hun kermis hun Krokjesuag
te viiorcm. Nog im het begin der vori
ge eeuw was het onder „de wevers en
umdfcno lieden uit don imn\ eumogen-
uem burgerstand" in gebruik, op twee
of drie achtereenvolgend© Zondagen
o-:<n© wandeling te gaan maken over
HLoemendaal naar d© Santpoort ©n
Veil sen.
Uck hierover bestaan allerlei gis
singen omtrent den oorsprong, die
we hior niet zuilen horhalen, daardc
waarschijnlijkheid te gering is.
In dun Fransclien tijd geraakte de
Krokjesclag in verval en wel door
„geldgebrek", althans volgens de Ka
nimig, oom schrijver van d.ien tijd. Te
genwoordig kennen onze Haarlem
mers zelfs den oaaxn niet moer.
J u b i 1
Den 26en December a.s. hoopt de
heer J. Andriessen, werkzaam in de
vuurwerkerij aan de Centrale Werk
plaats der H. IJ. S. M., den dag te her
denken, waarop hij vóór 25 jaar bij
de maatschappij in dienst, trad.
Voetbal.
Zondag speelde op het terrein van
Concordia aan den Schoterweg S. D.
O. tegen Concordia II. Met de rust
was cl© stand 30, en het einde kwam
met 4—0 voor S. D. O.
Eerste e e r e p r ij s.
Bij den Zondag gehouden ©ere-wed-
strijd van den nationalen voordrach
tenwedstrijd, uitgeschreven door de
vereeniging „Concordia" te Elndho-
Naar het Engelsch,
door
Arthur W. M a rc h m o n t.
110)
Mevrouw Taunton zou gevangen
genomen worden; maar toen de detec-
tiever. naar Markham Street gingen,
was zij verdwenen. Haar spoor werd
gevolgd tot Liverpool, en men dacht,
dat zij van daar op eon schip naar
Amerika was vertrokken, welk schip
later met man en muis verging.
Jack was tijdens dat onderzoek ge
dwongen veel in Londen te zijn, en
keerde op Silverbeech terug op den
dag, waarop Purvis sterk genoeg
was om een ondervraging te door.
staan.
Olive had natuurlijk aan de ande
ren haar veronderstelling meege
deeld, dat alles verklaard zou worden
hierdoor, dat Purvis met mevrouw
Merridew getrouwd was, vóór haar
huwelijk met den lieer Parmenter.
Daarom hing alles af van den da
tum,
In den namiddag van den dag
van de crisis zaten Olive, Jack en
mijnheer Casement samen in de bi-
bi iotheck te wachten tot rnea hen
riep om aan liet bed van don zieke te
komen en nu het oogenblik geko
men was, kon 01've, die zich voort-
durend zoo dapper had gehouden,
haar gvooten angst niet meer verber
gen. Mijnheer Casement had haar
ecnige dagen geleden al voorbereid op
©one teleurstelling. Hij had alle mo
gelijke moeite gedaan om een getuige
op te sporen van een huwelijk tus-
scliei- Purvis en mevrouw Merridew
en dat was mislukt. Alleen Jack zei,
dat alles hem volkomen koud Het. Er
mrcht gebeuren, wal wilde, beweer
de hij, Olive zou toch zijn vrouw
worden
Ik hen bang, dat'het op een©
teleurstelling zal uitlooperi, zei mijn
heer Casement somber. Ik zou niet te
veel op de getuigenis van dien 'man
bouwen, Olive.
-- lk ben nog even zeker, als altijd,
dal er schurkerij in het spel moot
zijn. antwoordde zij.
Och, lieve mei;l, ik moet je nog
zeggen, dat ik pogingen in het werk
gesteld heb om bewijzen te krijgen
van een huwelijk tusschen Purvis en
die vrouw, en dat mij dat niet is ge
lukt.
Maar zij stemde toe, dal hii haar
ecliigenoöt was op het oogenbliu, dat
hij terug kwam. Olive heeft dat zelf
geboord, mijnheer Casement, ver
klaarde Jack. Maar het kan mij niet
scheien. Ik weet wat mij te doen
staat
-- Er kan in ons land geen huwe
nde plaats hebben, zonder dat er ge
tuigen bij geweest zijn, Jack, ant-
wcordde de notaris, lk wensch Olive
alleen maar voor te bereiden op de
telei rstelling, die haar waarschijn
lijk te wachten staat.
-- Waar ik bang voor ben, is, dat
de kerel de waarheid met zal vertel-
Maar teleurstelling of
niet, Olive zal binnen een week mijn
vrouw worden, en hij nam haarband
en glimlachte.
Zij glimlachte terug, maar schudde
haar hoofd.
Wij zullen zien, Jack.
Als zij haar toestemming niet
gr.efl, Jack, wil ik haar zaken niet
me&i behartigen. Ik waarschuw je
en de notaris schudde lachend zijn
opgestoken vinger tegen Olive. Je
bent mij een te groote verantwoorde
lijkheid, Olive.
Zij glimlachte nog om die woorden,
toen Selrna binnenkwam.
Kunnen wij nu naar hem toe
gaan, Sehna vroeg Olive met aan
drang, terwijl zij opstond.
Als u het wenseht, maar liet is
niet noodzakelijk. Vader heeft mij. al
les verteld. Uw vermoeden was niet
juist, juffrouw Parmenter, dat uw
vader met mevrouw Merridew, nadat
zij met mijn vader getrouwd was
Och, juist zooals ik vreesde, zei
mijnheer Casement, terwijl hij zijne
handen ineensloeg.
Jack hialil OHve steeds in het oog,
en toen hij zag, hoe zij na deze woor
den begon te beven, nam hij haar
hand en drukte haar.
't Doet er niet toe. lieveling,
fluisterde hii.
Wacht toch, als 't u belieft, I
wacht toch, riep Selma. Waarom
vin! u mij Ln de red© voegde zij er
tot den notaris bij. Ik breng goed
nieuws, geen slecht. Mijnheer Par
menter is nooit -net mevrouw Merri
dew getrouwd. Zij zouden samen
trouwen, alles was geregeld en vast
gesteld. Maar mijnheer Parmenter
verliet het land: en mijn vader trouw
de met haar ouder den naam van
Parmenter en aan de getuigen werd
gezegd, dat hij mijnheer Pannenter
was.
Maar zij herkenden de portret
ten van je. vader als die van den man,
dieii zij hadden zien trouwen, zeide
mijnheer Casement tot Olive.
Dat waren de portretten, die ja-
rei na het huwelijk van hem geno
me) waren, antwoordde zij. U moet
bedenken, dat. de portretten, d'e ik
van mijn vader als jongen man had,
mij alle ontstolen werden in den trein
op weg naur Sheffield.
Maar dan de onderteekening
van zijn hand in het huivelijksregis-
ter zei hij.
Mijn vader maakte lot zijn
schande zijn handschrift na, zeide
Selma, met tranen in de oogen. U
weet, dat hij later ook voor valsch-
heid in geschrifte gevonnisd is. Hij
heeft mij alles vertelden alles wat
wij kunnen doen, is ons op genade
aai u overleveren. Hij is heel schul
dig geweest, maar hij heeft er Yoor
ge te do il Toen u zijn leven redde, be
sloot hij het u te vertellen, en wos
juist van plan dat te doen, toen Mer-
Iridèw kwam, om zijn moordplannen
uit te voeren. Mag ik u vragen om
genadig te zijn
- Hoera I riep Jack met geest
drift, terwijl hij Olive kuste, die zich
vin hem losmaakte en Selmn een
kas gaf.
Je kent mij genoeg om te weten,
dat zoo'n vraag met eens noodig is,
Selma. Ga weer naar hem toe en ver
tel hem dat, niet alleen vergeef ik
hen, het verleden te rwille van het
tegenwoordige, maar lk zal ook zor
gen, dat. noch hij, noch jij in het ver
volg met geldgebrek te kampen hebt.
Wacht even, ik ga met Je mee en zij
stak baar arm door dien van Selma.
En wacht je nu niet eens mijn
gelukwenschen af, Olive riep mijn
heer "Casement.
-- Beste vriend, zei ze, terwijl zij
hern haar hand toestak. U weet, ik
lk
Maar zij kon niet voortgaan de
tranen kwamen haar Ln de oogen, en
zij onderdrukte rnct moeite haar snik
ken,
Ik weet het, zei hij, haar naar
zich toe trekkend erv op het voor
hoofd kussend. Het gaat met mij
juist zoo, ik kan uiet alles zeggen,
wat ik op het oogenbHk voel.
Maar ik wel. En wie denkt er "nu
aa.n mij riep Jack luidruchtig.
Olive keerde zich om en keek hem
door haar tranen gelukkig lachend
aan
--Je zult tijd genoeg krijgen, om
mij dat alles te vertollen. Jack, denk
Ut.
ven, behaalde onze stadgenoot, d©
heer George E. Voget, den len prijs.
HOFTAAL.
Fragment uit een smeekschrift,
Beschroomd nadert Uwe Majes
teit ccne door eerbied en ouderdom
diep gebogen weduwe.
OVERSTEMD.
Heb je het gisterenavond hooren
donderen, ik heb in lange zoo'n on
weer niet gehoord.
:"Oeh, ik heb er niets van verno
men.
Ben je dan doof?
Dat niet, maar mijn vrouw had
een vriendin op visite, die ze in geen
jaren ontmoet had.
AL TE VRIENDELIJK.
Sterrenkundige. Ziezoo, morgen
is Euphymerides er gedurende 8
minuten en 33 seconden, 't Zijn nu
precies 3') jaar dat ik hem 't laatst
gezien heb.
Huishoudster. Wat uvves zegt
Nou, nou, dan zal ik zorgen, dat er
een extraatje in huis is.
IN DE RESIDENTIE.
Dienstmeisje. Mevrouw, daar is
de schoenlapper met uw laarsjes: 2
gulden veertig.
Mevrouw. Heb 't voor 't oogen
blik niet bij de hand zeg maar, dat
meneer niet thuis'is of dat ik juist
een bad neem of als je er liever
a.et oiu jokt, verschiet 't dan maar.
GROOTE VOORUITGANG.
Slotlwwaarder (van een oud kasteel,
tot toerist). Het slot was vroeger
ecu berucht roofnest, waarin men de
reizigers alles afnam, wat zij beza
ten. Tegenwoordig worden hier nog
enkel fooien aangenomenl
EEN STIJLBLOEMPJE.
Indenken kan ilc me in gevoel bij
jou, wa.nl jij bent feitelijk onschuldig
tusschen twee draa.eucle en over el
kaar wrijvende molensteenen ver
ward geraakt.
STERK.
Kleine Koos, Nee, moeder geeft
de kaarten nie goed... ze mot geven
niet do zon om en de zon draait niet
zoo, maar zoo... net «Is...
Vader, Hou je... mond zeg ik je;
de zon di© draait zooals je moeder 't
wil, versta je.
VROUWENKIESRECHT.
Het volgende wordt ons ter plaat
sing aangeboden:
Vrijdag 13 Nov. komt Mrs. Madg©
Dunihve in '1 Nutsgebouw aiiiïer over
l kiesrecht in Australië spreken. Op
t Anisterdamsch congres was zij do
afgevaardigd© van do nationale ver
eniging voor vrouwenkiesrecht van
Australië en gaf daar reeds een over
zicht van wat do Australische vrouw
loor middel van 't kiesrecht bereikt
looft. Nu komt zij meer in bijzondor-
leden mededeelen, hoe het bezit van
het burgorrecht op de vrouwen zelve
hoeft gewerkt en welke invloed dat
>p maatschappij en samenleving
heeft.
Zij is geboren le Sydney en van
haar jeugd af Ln 't geloof aan 't reclit-
matigo van den eisch van vrouwen
kiesrecht opgevoed door haar vader.
Deze, een geestelijke, die zich bij
voorkeur aan maatschappelijke be
moeiingen wijdde, sprak eens op haar
en hnar zusje wijzende, den wensch
uit: „Vóór doze kleine meisjes groot
zijn, hoop ik, dat de vrouwen het
kiesrecht zullen hebben en niet meer-
uitgeslóten worden in gezelschap van
krankzinnigen, misdadigers en min
derjarigen."
liet kiesrecht hebben do vrouwen
dan ook verkregen in Australië, hoe
wel ze nog niet zelve verkiesbaar zijn,
zoodat de strijd voor politieke gelijk-
Nu, dat /.al ik dan ook, ant
woordde li ij .terwijl zij met Selma do
konier verliet.
Toen volgde hij haar tol de deur en
riio haar achterna
Denk er aan, wat ik zooeven ze'.
Een weck, geen uur langer, hoor
Als antwoord lachte zij en ecu btos
van geluk jvertoog haar gelaat, ter
wijl zij ziel: omkeerde en hem over
haar schouder heen aankeek.
Flij kreeg zijn zin.
Het was een heel siil huwelijk, juist
een week na <len gedenkwaard'gen
dag, toen Olive haar bezittingen weer
terug kreeg en toou zij heengingen,
lieten zij aan mijnheer Casement do
taak over tra met mevrouw vler-
dew te handelen, zooals hom dat
goeddacht.
Lady Belborough kuste Olive tot
afscheid, eri verklaarde, dat zij hei
liefste meisje in de wereld was, en
dat dit huwelijk altijd haar vurigste
wer.sch was geweest.
Dat 's jiijtst iets voor moeder;
maar ik ben blij, dat ik het niet ge
hoord heb, zei Jack, toen Olive het
hem vertelde. Maar hoe het zij, hei
is precies wat haar zoon denkt, lach
te hij.
En de vrouw van haar zoon ook.
Jack, fluisterde Olive verlegen.
EINDE.
