NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD.
FEUILLETON
De Booöe Pimpernel
26e jaargang. «o. 1702 Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen. dinsdag 17 november i»38 p
t AARLENI'S D
ABONNEMENTEN
PER DR2B MAANDBMl
Voor Haarlem I i 2 1.29
Voor de dorpen In den omtrek waar een Agent gevestigd Is (kom dei
gemeente)1.30
Franco per post door Nederland1.65
Afzonderlijke nummers9 9 9 0.02 H
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem B 0.-37 H
de omstreken en franco per post B 0.45
Uitgave der Vennootschap Lonrens Coster. Directeur 0. PEBREBOOM»
ADVERTENTIËNi
Van 1—5 regels 50 Cts>; iedere regel meer IG Cts, Buiten het Arrondissement
Haarlem van 1—5 regels L—elke regel meer /0.86 Reclames 30 Cent per regeL
Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Advertentlën van Vraag en Aanbod, hoogstens zes regels, 25 Cts. per plaatsing j
50 Cts. voor 3 plaatsingen h contant.
Redactie en Administratie: Groote Houtstraat 55.
tetercemmnnaaS Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 724.
Drukkerij: Zolder Buitenspaarn© 0, Telefoonnummer 122.
Tot de plaatsing van advertentlën en reclames van buiten het Arrondissement Haarlem Jn dit blad is uitsluitend gemachtigd het Algemeen Binnen- en Buitenlandsch Advertentie-Bureau D. Y. ALTA
Warmoesstraat 76—78, Amsterdam. Telephoon interc. 6229.
TWEEDE BLAD.
OM ONS HEEN
No. 835.
Concours voor Mannenzang.
Met de moderne wedstrijden voor
rnannenzang dweep ik niet. Vroeger
heb lk ds redenen daarvan in drie
artikelen uiteengezet, die in ver
schillende muzikale bladen zijn over
genomen en door een vereeniging tn
brochurevorm uitgegeven, zijn. Het is
dus onnoodig, daarop terug te ko-
men.
Erkend moet worden, dat het con-
oours, dat Haarlems Zanggenót pas
gehouden heeft, minder dan andere
aanleiding geeft tot kritiek. De reden
daarvan is natuurlijk, dat de geld
prijzen hier niet hoog waren, de
grootste was £250. En roem zonder
geld kunnen de menschen elkaar neg
wed gunnen, maar als 't op de duiten
aankomt, worden nijd en afgunst
wakker.
Alleen begrijp lk' volstrekt niet,
Waarom het bestuur van Haarlem's
Zanggenot niet gebroken heeft met
bat stemmen door de jury met geslo
ten briefjes. Wat kan er eenvoudiger
en logischer zijn, dan diat elke beoor
deel aar ronduit verklaart, aan wien
haar zijn oordeel de ©erepalm toe
komt
Het is jammer, dat Zanggenot deze
Verbetering niet heeft toegepast.
Maar hierover basta- Laat ik de-1
«en keer alleen wijzen op enkele bij
zonderheden, waarvoor in het verslag
van ons vorig nummer geen ruimte
Wat verschil in zangers op zoo'n
Wedstrijd.
Sommigen komen op het podium
inet flinken stap, zelfbewust, recht de
zaal inkijkend dut zijn de leden
van vereeni gingen, die gewoon zijn
succes te hebben.
Anderen stappen langzaam naar
voren, schuchter, turend naar de
jury boven op do gaanderij, die hun
Veemgericht wezen zal diat zijn de
veraenigingen, die al bij voorbaat be
grijpen, dat zij het voor een beroem
der mededinger zullen moeten afleg
gen.
Zelfs zijn heel uit de verte da ste
delingen te onderscheiden van de be
woners van 't plattelandde eersten
faredan beslister, met grooter zelfbe
wustheid op, een gevolg van het da
gelijks zich bewegen In drukke stra
ten, tusschen trams en wagens en
fietsen, dat zelfvertrouwen geeft. De
menschen van 't land, ietwat vei-le
gen in de vreemde omgeving, omdat
ze véelal in de eenzaamheid van een
kleinen menscnenkring leven, stap
pen met slappe knieën, gevolg van't
gaan op lange afstanden, over zand
wegen en ongelijke velden.
Vinden we dat verschil ook in hun
manier van zingen terug Niet altijd.
Maar er ligt toch wol verschil Ln tem
perament tusschen de zangers uit
Apeldoorn, die het aardige koortje
van Loots M ij n Hof, dat uitgeju
beld moet wórden, zongen ln een be-
grafeinlsteanpo en zoo zachtjes, alsof
ze den dood© vreesden wakker té ma
ken en tusschen dé Haagsche zan
gers van den heer Diamant, die er
zooveel kracht achter zetten, dat ook
de voorbijganger ln de Begijnestraat
er van heeft kunnen profiteeren.
Er Is ook verschil ln directeuren.
Je ziet er, die bij T geval zoo koud
blijven, als ging him de hoela zaak
verder, niet aan. Dis houden wel de
maat, maar brengen er. het vuur niet
in. Maatslaanders zijn dat, anders
niet.
Dan zijn er ook de romantische di
recteuren, die met een grooten diri
geerstok komen en hun zangers de
noodige uitdrukking schijnen te wil
len bijbrengen, door nu eens in el
kaar te krimpen tot ze bijna op hun
hurken zitten en dan weer op de tee-
nen te gaan staan, als wilden ze, Zep
pelin achterna, het luchtruim invlie
gen,,
In dat. zwaaien en draaien zit heit
niot. In het maats!aan, hoe onmis
baar ook, zit het evenmin. D© war©
ddrigenit heeft een aangeboren talent,
iets oVarh-eerschends, dat d© zanger*
dwingt op hem te letten niet alleen,
maar ook het beste te geven wat zij
kunnen. Waar dat talent schuilt is
niet te zeggen, 't behoeft niet eens te
liggen in zijn oogen Want een
van de vereeuigmgen had ©en blin
den directeur, den heer Van Thienen,
aanvoerder van de Delftsche Nijver
heid. Een van de zangers bracht hem
uit de solistenkamer op 't podium,
leidde hem naar 't orgel, opdat hij
den toon zou aangeven ©n vandaar
naar de "verhooging Voor den direc
teur bestemd.
Hij dirigeerde natuurlijk zender
partituur. Dergelijke muziekwerken
kunnen niet alle in het Braille
schrift worden gedrukt. Hoe Studeert
hij ©en nieuw stuk vroegen d© men
schen elkaar af. En zij vonden iets
tragisch in de kenig van bet eene
nummer Licht, het bekende ge
dicht van Van Beers.
Licht, wat is licht?
Diepten der h'eemlen.,
Diepten der zeeën,
En gij, o aarde,
Antwoordt mij Wat ls licht?
Klinkt het niet bijna als een smart
kreet van dien blinde?
Wat is het, dat de zangers bindt,
aan het stokje van dezen man, die
hen niet zien kan
Want d© band bestaat Terecht
heeft de jury aan deze vereeniging
den tweeden prijs toegekend.
Een andere zaak zijn de nummers,
die gezongen worden.
Het is merkwaardig, hoe mannen,
die zich in 't werkelijke leven met
poëtische dingen waarschijnlijk niet
te veel kunnen bezighouden, omdat >n
den drang van het leven de nuchtere
bestaanisvraag altijd op den voor
grond komt, zoodra ze zingen traan
het hebben over bosschen, sterren
nachten, de heidebloem, de lente, den
zomer en zoo meer.
Met pruimenmondjes staan dan de
tenoren op de punten vam hun schoe
nen te kwoelen, -terwijl de bassen
hoogst ernstig d© grondtonen doen
hooren.
Eten bloem stond op de dorre hei
Zoo eenzaam, zoo eenzaam.
Een vlinder dartelt op de wel
En zweeft oan wat de prill© Mei
Deed spruiten en deed opengaan.
En groette bloem en bloesembladn.
Maar t arme bloempje van de hei
Bleef eenzaam en verlaten staan.
Zoo eenzaam, zoo eenzaam.
Dit aandoenlijk gedicht, waarvan
nog twee andere coupletten bestaan,
werd Zaterdagavond' door een van de
koren gezongen. Als lk die gelegen
heid bad gehad, zou lk aan een van
de zangers gevraagd hebben -,obh
'toe, draagt u dat vers morgen ook
eens ih uw hulsel ijken kring voorl"
Ik denk, da't hij dan antwoorden
zou, dat hij er niet oVer dacht. Maar
toch zingt bij het met al zijn zahg-
hroedars-.
De oplossing van het raadsel is liet
ver. Voor verreweg da meeste zan
gers ls de tekst niet meer, dan het
voertuig van de muziek. Als het ge
mist kon worden, zouden ze met ple
zier alleen de do ten zingen.
En nu ten slotte de vraag waar
bleef het publiek
Bij alle dr>e de afdeeltngen was de
zaal van de Vereeniging slecht bff.et,
zoodat het een geluk was, dat de zan
gers, dié gezongen hadden, langza
merhand de zaal wat hielpen va'len
Waar waren nu onze muzikale
Haarlemmers
Noch de vrienden en vriendinnen
van Proza en Poëzie, noch die van
Crescendo hadden belangstelling ge
noeg kunnen vinden, om een paar
uur af te zondereer en een paar kwart
jes t'e offeren. Het ls hoogst merk
waardig, "hoe klaarblijkelijk de men
schen er veel meer plezier in heobL.n
om te zingen, dan te hooren ziuger.
Is deze redeneering juist, dan zal ifl
Haarlem het hoogtepunt van muzi
kale ontwikkeling bereikt zijn, zoodira
iedereen die zingen kan, Md van ©en
zangvereeniging is geworden, zoodat
de uitvoerders In de groot© zaal van
de Vereeniging ternauwernood ruim
te zullen vindlen en het podium voor
de toehoorders meer dan groot ge
noeg zal zijn.
Maar zonder spotternij het is wel
treurig, dat er ln Haarlem voor extra
concerten zoo weinig liefhebberij be
staat 1 ALs er geen gewoonte en geen
mode aan te pas komen, dan wordt
hier gespeeld en gezongen voor stoe
len en tafels. Ik kan mij dan ook vol
komen goed begrijpen, dat Zondag
avond in. de drukte van do algemeens
wandeling op den vrijen dog, een
paar vereenigingen ©en geïmprovi
seerd concert gaven op stiraat. Hier
was w©l geen gewichLig kijkende jury,
maar publiek was er te meer.
J. C. P.
Stadsnieuws
Het geval Pezarro.
Het „Alg. Hbld." bevat een uitvoe
riger relaas van de mede deeling, die
de voorzitter van den A. N. D. B., de
heer Henri Polak, deed naar aanlei
ding van de bekende verklaring van
Maurits Pezarro.
Wij laten hier deze beschouwing
volgenI
„Het bestuur van den Chemlgrafen-
bond kwam bij den A. N. D. B., deel
de mede, dat een zoon van een voor
man uit deze organisatie onderkrui
persdiensten verrichtte aan de Poly
graph te Haarlem. Toen wij den
naam vroegen, bleek ons, dat het hier
geen voorman gold uit de organisatie,
maar een gewoon bondslid.
„Wij deelden dit mede, tevens vra
gende, naar de reden waarom men
zich tot den A. N. D. B. had gewend.
Het bestuur van den Chemïgrafen-
bond antwoordde met het verzoek
aan ons, pogingen in het werk te wil
len stellen, dat die jongen daar niet
meer aan het werk zou gaan. Wij
zeiden het bestuur, dat wij geen ju
risdictie hadden omtrent dien zoon
van ons bondslid, -en waar dl© jon
gen zelf geen bondslid ts, misten wü
ook de macht dezen jongen bij ons te
roepen. Waarop het bestuur Yan den
Chemigrafenbond ons verzocht den
vader, die wel bondslid is, te over
reden, allen Invloed aan te wenden
bij zijn zoon, opdat deze den strijd
van de stakende arbeiders aan de
Polygraph niet langer door onder
kruipersdiensten zou bemoeilijken.
„Aan dat verzoek hebben wff ge
meend als bestuur van een vakveree-
nlgrng te moeten voldoen en wij heb
ben ons bondslid bij ons laten komen
en met hem een langdurig onder
houd gehad. In dit onderhoud was
geen oogenblik sprake van intimida
tie sterker, wij hebben ons bondslid
medegedeeld, dat als zijn jongen daar
bleef werken, de A. N. D. B. tegen
hem als vader en ook tegen zijn an
deren zoon (die ook bondslid is) niets
zou kunnen ondernemen.
„Bij het einde van dit onderhoud
verklaarde de vader zich overtuigd
door de aangevoerde argumenten, en
alle pogingen in het werk te zullen
stellen zijn zoon te bewegen niet meer
bij die Polygraph te gaan werken.
„Later word ons door den vader
medegedeeld, dat zijn zoon niet meer
bij de Polygraph zou gaan werken,
waarvan wij den Chemigrafenbond
in kennis hebben gesteld."
Rubriek voor Vragen.
Geabonneerdeu hebben het voorrecht
vragen op versohillond gebied, mits voor
beantwoording vatbaar, in te zeaden by de
Redactie van Haarlem's Dagblad, Groote
Houtstraat 63.
Alle antwoorden worden geheel kosteloos
gegeven en, voor zooveel mogelyk is, den
dag ua de inzending.
VRAAG: Ik heb een geschilderde
linnenkast met was gewreven, nu zit
die vol vlekken. Hoe kan ik die er
uitkrijgen?
ANTWOORD: Blijkbaar is de was
te slap geweest, zoodat de lak ln de
terpentijn zal zijn opgelost. Het eeni-
ge middel ls, de kast opnieuw door
den schilder ie doen lakken.
CORRESPONDENTIE,
Hoewel wij de onderteekenlng van
d© briefkaart waarop de vraag ge
daan wordt, niet kunnen ontcijferen,
doelen wij mede, dat Beatrice Harra
den a Ships that pass in the
n i ght'ongetwijfeld in de talen van
alle beschaafde volkeren Is vertaald.
Wie al die vertalingen hebben uitge
geven kunnen wij niet nagaan daar
toe ontbreekt ons de lijd.
Bekroning.
De heer G. Voget alhier verwierf
Zondag te Tilburg den tweeden prijs
in den wedstrijd voor humoristische
voordrachten.
Men meldt Uit Haarlem aan de N.
R. Ct.:
De Vereeniging van Vrijzinnige
Hervormden had den kerkeraad der
Ned. Herv. gemeente hier verzocht,
eens in de drie maanden een der ker
ken te mogen gebruiken om den doop
te kunne ntoedienen aan kinderen
van vrijzinnige ouders. De kerkeraad
heeft daarop geantwoord, geen termen
te hebben gevonden om aan dat ver
zoek te voldoen.
Uit de Omstreken
FRANS NETSCHER.
Onder de voorloopige candidaten
ter vervanging van den heer G. Zijl-
ma, Kamerlid voor Zuldhorn, die
geen herbenoeming wenscht, is ook
de heer Netscher te Santpoort.
ZAND VOORT.
Men schrijft ons:
Geachte Heer Redacteur,
Naar aanleiding van uw stukje
over „Het oor van Willem Drayer" het
volgende:
Eenige jaren geleden Is Drayer, op
diens verzoek, weer in 't bezit gesteld
van zijn rechtmatig eigendom. Door
een ongelukkig toeval is 't'fleschje
met spiritus, waarin 't oor bewaard
werd, omgevallen en leeggeloopen. En
toen men 't bemerkte, was 't reeds
half verteerd, waarna men 't heeft be
graven. Dit als antwoord op uw
vraag, of Iemand ook wist, waar 't
oor gebleven was.
Wat de 80 aangaat, in uw stukje
vermeld, deel lk u mede, dat de per
soon ln kwestie zich niet kan herinne
ren, ooit een dergelijk buitenkansje
ontvangen te hebben. Wel werden
hem in die dagen ©enige kleine giften
ter hand gesteld, maar daarbij is het
dan ook gebleven. U begrijpt toch ook
wel, dat, indien hij bij die gelegen
heid zijn oor „in vollen eigendom"
aan den burgemeester had afgestaan,
hij het nooit zou hebben terugge
vraagd.
Op 't oogenblik' is Drayer nog ln
blakenden welstand.
Menig mensck heeft, èn bil 't stran
den van schepen, èn bij *t Daden tij
dens 't badseizoen, zijn leven aan hem
te danken. Van de Fransche Repu
bliek ontving hij een prachtige me
daille. En eenige jaren geleden heeft
H. M. do Koningin hem gehuldigd,
door hem te benoemen tot broeder in
den Nederlandschen Leeuw.
Meer dan veertig jaren achter
een behoort hij tot 't reddingsperso-
neel, en als 't er op aankomt, een le
der zal dit getuigen, ls hij nog steeds
no. 1. Zou 't niet eens tijd worden,
dat de Noord- en Zuid-Hollandsche
Reddingmaatschappij, dien edelen1
menschenredder ook eens hare hulde
bracht? M.
Naar het Engelsch door
Barones Orczy.
6).
Laat ze moorden, herhaalde hij
weer, maar laat het in September
niet zoo regenen, want dat is tegen
de wet en....
Och neen, mijnheer Ilarry, houd
nu toch op
Ongelukkig voor Solly en haar ge
flirt liiet zij juist deze opmerking hoo
ren op het oogenblik, dat mijnheer
Hempseed opnieuw adem schepte om
een van zijn aanhalingen te dioon hoo
ren, die hem zoo beroemd hadden ge
maakt, want nu werden alle fiolen
.van haars vaders toorn op haar mooi
hoofdje uitgegoten.
Sally, kind, bedaard toch 1 zei
hij, zijn best doende om haar boos
aan te kijken, houd toch op met die
gekheid tegen di© Jonge ben geils.
Het werk gaat goed voort, vader.
Maar mijnheer Jellyband was
onverbiddelijk. Hij had andere plan
nen met zijn glundere dochter, zijn
©endg kind, diat met Gods goedheid
ïigonares van „Visschersrust" zou
worden, dan haar getrouwd te zién
met een van deze jonge kerels, die
met de vischvauget maar een karig
sluk brood verdienden.
Heb je niet gehoord wat ik zed,
meisje? zed hij op diten balmein toon,
die niemand ln dé herberg durfde
weerstaan. Ga voort met liet souper
voor Lard Tony, want het moet zoo
goed mogelijk zijn en. als hii dan niet
voldaan is, dian hebben wij er ten
minst© aan gedaan', wat wij konden,
dat is alles.
Sally gehoorzaamd© met togen zim
Verwacht u bijzondere gasten
vanavond, mijnheer Jellyband? vroeg
Jimmy Pitkin, in een goedhartig© po
ging om d© aandacht van zijn gast
heer af te leiden van de omstandig
heden met den plotselingen aftocht
van Sally uit de gelagkamer verbon
den.
Nudat zjou lk meen en, ant
woordde Jellyband, vrienden van
Lord Tony zelf. Hertogen en her
toginnen van den overkant van het
Kanaal, di© de jonge Lord en zijn
vriend, Sir Andrew Ffoulkes, en an
dere ionge edellieden uit de klauwen
van die moorddadige duivels gered
hebben.
Maar dit was te veel voor de kla
gend© wijsbegeerte van mijnheer
Hampseed,
Dwazenzei hij, waarom 'doen
zij dat? Je moet je niet met een an
dermans zaken bemoeien.
't Kan zijn, mijnheer Hemps©ed,
viel Jellyband hem met bitter sarcas
me in de rede, omdat je een speciale
vriend vlam Mr. Pitt bent, en omdat
je het eens bent met Mr. Fox. die zegt:
„Laat z© moórdleu I"
Pardloin, mijnheer Jellyband,
bracht Hampseed hier zwakjes tegen
in. Dat heb ik nooit gezegd.
Maar mijnheer Jellyband was het
eindelijk gelukt zijn geliefd stok
paardje te bestijgen., en was niet vdn
plan dl© gelegenheid ongebruikt
voorbij te laten gaan.
Of je hebt misschien wel vriend
schap gesloten met eenige van dsle
Fransche kerels, die, zooals men zegt,
zijn overgekomen met het doel ons
Engelsohen tot hun moorddadige mar
nier van doen over t© halen.
Br weet niet wat je meent, mijn
heer Jellyband, zei Hempseed, alles
wait ik weet ls....
AU.6S wat i k weet ls sprak nu
met luid© stem de ctefMge herbergier,
dat mijn vriend Peppercorn, de eige
naar van het „Blauwe Zwijnshoofd"
vroeger een even oprecht en loyaal
EngeJschman was als er maar een op
aard© bestond. En let nu eens op hem!
Hij heeft vriendschap gesloten met
©enig© van die kikvorscheters, heeft
met hen een lijntje getrokken, alsof
zij Bngelschen en geen troepje zede
loos©, Godvergeten spionnen waren.
Nu I en wat gebeurd© er Peppercorn
bazelt nu over revolutie, en vrijheid
■an weg mot de aristocraten, precies
zcoals mijnheer Hampseed hier I'
Pardon, mijnheer Jellyband, viel
mijnheer Hempseed hem weer zwak
jes in de rede, Ik heb nooit gezegd,
dat.....
Mijnheer Jedlyband had tegen het
gezelschap in het algemeen gespro
ken, dat vod verba,zing met open
mond' naar het verhaal van mijnheer
Peppercorn luisterde. Aan een dier
tafeltjes hadden twee klanten hee-
rem naar hun kleeren t© oordeeletn
hun half uitgespeeld dominospel weg
geschoven. en luisterden nu blijkbaar
met vermaak naar de internationale
opinies van mijnheer Jellyband.
Eon hunner wendde zich nu met de
overblijfselen van een sarcastische
glimlach nog om de lippen naar het
midden van do kamer, waar mijn
heer Jellyband nog stond.
U schijnt te denken, waarde
vriend, zei hij bedaard, dat deze Fnan.
schen spionnen noemde u ze, meen
ik buitengewoon knappe menschen
zijn, dat zij zoo maar d© opinie van
uw vriend Peppercorn onderste bo
ven kunnen keeren. Hoe hebben zij
dat gedaan gekregen, denkt u?
Wel 1 mijnheer, ik donk, dat zij
hem bepraat hebben. Die Franschen,
zoo heb ik hooren zeggen, hebben de
gave van. hot woord en mynheer
Binnenland
HOFBERICHTEN.
H. M. de Koningin heeft door dcri
ordonnance-officier van dienst en II.
M. de Koningin-Moeder door jhr. De
Ranitz, grootmeester van Ilr. Ms.
Huis, aan den Chineeschen gezant
deelneming laten betuigen met het
overlijden van Z. M. den Keizer van
dat Rijk.
De minister van buitenlandsche za
ken'legde Zondag een bezoek van
rouwbeklag bij het Chlneesche ge*
zantschap af.
H. M. de Koningin-Moeder heeft
Maandag door grootmeester jhr. Do
Ranitz Hr. Ms. gelukwenschen doen
overbrengen aan den zaakgelastigd©
van den Heiligen Stoel, mgr. Giovan-
nlni, met het priesterfeest van den
Paus.
D© minister van buitenlandsche za-
ken, jhr. De Marees van Swinderen,
bezocht de receptie van den zaakge
lastigde van den Paus.
II. M. de Koningin, die Zondag met
II. M. de Koningin-Moeder de gods
dienstoefening Ln do Kloosterkerk bij
woonde ging daarna naar 'tPaleis van
II. M. de Koningin-Moeder, waar hot
dejeuner werd gebruikt.
Z. K. H. Prins Hendrik wordt a.s.
Woensdag of Donderdag uit Duïtsch-
land alhier terugverwacht.
NED. VER. VOOR ARMENZORG EN
WELDADIGHEID.
Amsterdam, 16 November.
De ln het voorjaar opgerichte Ver
eeniging voor Armenzorg en Welda
digheid. welke zich ten doel stelt, on
der volkomen eerbiediging van de
zelfstandigheid der aangesloten ver-
eenigingen, leidend tn de wetenschap
der armenzorg beoefend werkzaam to
'zijn, hield Maandag hier ter stede in
liet Concertgebouw hare eerste verga
dering.
De voorzitter van het voorloopig
bestuur, ds. L. J. van Wijk, opende
de vergadering met een kort woord
an Inleiding, waarin hij herinnerde
aan de oprichting der vereeniging in
Mei 1.1. Ingevolge de opdracht dier
vergadering werden de statuten ter
goedkeuring gezonden aan de Regee
ring, waarbij van grooten dienst was
d© hulp van jhr. mr. Rethaan Maca-
ré. Aan H. M. de Koningin werd ver
zocht mede in opdracht van de vori
ge vergadering, als Beschermvrouwe
der vereeniging te willen optreden.
Har© Majesteit voldeed hieraan wel
willend, en mede mocht het aan het
bestuur gelukken H. M. de Koningin-
Moeder als Beschermvrouwe aan de
vereeniging te verbinden.
Hot is dus onder de hooge bescher
ming der beide Koninginnen, dat de
vereeniging haar eerste schreden
doet. (Applaus).
Spreker herhaalde, dat de meest
optimistische verwachtingen van het
voorloopig bestuur overtroffen zijn,
en het is dan ook met een gevoel van
overgroots dankbaarheid en voldoe
ning, dat het deze eerste vergadering
uitschreef.
Tevens maakte spreker ln dit ver
band gewag van eenige brieven van
sympathie, welke uit het buitenland
zijn ingekomen. Uit Engeland werd
aan het comité geschreven (door C.
Hempsoed kan u beter zeggen dan ik,
hoe zij h©t klaar spelen om Iémand
zoo om den vinger t© winden.
Weirkelijk, is dat zoo, mijnheer
Hempseed? vroeg d© vreemdeling be
leefd.
Neen, mijnheer I antwoordde
Hempseed verontwaardigd. Ik kan u
daarover geen inlichtingen geven.
Nu, zed de vreemdeling, waarde
gastheer, laat ons dan hopen, dat het
dezen eHmmen spionnen niét zal ge
lukken uw uiterst loyale opinies te
dioen wankelen.
Maar diat was t© veel voor het op
gewekte humeur van mijnheer Jelly
band. Hij barstte in een luidruchtige
lachbui los. die een echo vond bij die
gasten, welke toevallig juist bij hem
m 't krijt stonden.
Hahaha I hohoho hehehe
Hij lacht© In all© klinkers en lachte
maar door, totdat zijn heupen schud
den en zijn oogen overliepen.
Hoor nu eens aan i Mij Hebben
jullie dat gehoord, mijn opinies doen
wankelen Neen, maar Neem mij
niet kwalijk, mijnheer, maar u zegt
zulke wonderlijke dingen.
Och, mijnheer Jellyband, zei mijn
heer Hempseed, met nadruk.
Maar wacht eens even, mijnheer
Hempseed. antwoordde Jellyband, die
nog oltija zijn zijden vasthield van
het lachen. U kent mij niet.
Wel. ik zou nog niet eens een kroes
al© willen drinken met een van die
moordzuchtige Franschen. en niets
zal mij van opinie doen veranderen.
Wel 1 Ik heb hooren zeggen, dat di©
kikvorscheters zelf8 niet eena
Engelsch kunnen spreken, dus na
tuurlijk als een hunner probeerde te-
gen mij zijn raar koeterwaalsch te
luchten, zou lk hem dadelijk den rug
toedraaien! en wie zich aan een
ander spiegelt, spiegelt zich zacht,
zooals het spreekwoord zegt.
Wel, wel, waard© vriend^ zei d©
vreemdeling opgewekt, lk zie, dat jij
lang niet mis bent en wel twintig
Franschen aan kunt. en daarom
drink ik op uw rezondheid, waarde
heer, als u mij ten minste de eer wil
doen deze flesch met mij t© ledigen.
U Ls wel heel beleefd, mijnheer,
zei mijnheer Jellyband, terwijl hij
zijn oogen afdroogde, en ik zeg niet
neen.
De vreemdeling schonk twee kan
nen vol wijn en terwijl hij den her
bergier er oen aanbood, hield hij d©
andere zelf.
Loyale Engelschen, die wij allen
zijn, zei hij, terwijl er weer een hu
moristische glimlach om de hoeken
van zijn dunne Lippen speelde
loyaal als wij zijn, moeten wij toch
toestemmen, dat dit ten minst© ©en
good ding is, dat uit Frankrijk naar
ons overkomt.
(Wordt vorvolcrdlj
