sü
jjj
du
jJJJ
Volstrekt niet. Het portret, dat
uw papa mij stuurde, vertoonde een
volstrekt met bijzonder mooi gezicht,
en hij schreef, dat. u maar een ge-
wion, middelmatig meisje was, maar
dat u goed kon huishouden en rijden.
Ik verwachtte dus natuuïiijk, een
huisbakken, roodwangig buitenmeisje
te vinden en 'n piaats daarvan
vond ik een temperamentvolle, heel
mooie dame, die cigaretten rookeu
kan. Hoe vindt u t merk
Heel goed, antwoordde Lotte,
die er nu opgewekt en vroolijk uit
zag. Krijgt u ginds uw cigaretten
u>.t Engeland
Uit vele streken, ook uit Tur
kse dirt, is Turksche tabak. Toilet
ten laten onze dames natuurlijk uit
Parijs komen, andere kleeding uit
Berlijn, hoeden uit Frankfort.
Wat weet u dat allemaal goed I
Gaat u daar zooveel met dames om
Ja. Juist omdat ik ze zoo goed
ken, wilde ik geen exotische echtge-
roote hebben. Maar nu zal er voor
mij wel niets anders op zitten ik
moet er wel eentje van ginds nemen.
Maar waarom Er zijn hier dui
zenden meisjes, die u zouden passen,
en die graag zouden meegaan, ik
zelf.... ik moet bekennen, dat het mij
leed doet, dat ik niet onbevangen
kennis met u kon maken want ik
interesseer mij sterk voor die verre
landen. 4ls u niet als vrijer gekomen
was, hadt u mij Yeel van daarginds
kunnen vertellen.
Wel, dat is nog m te halen. Wij
fceeren op het volgende station om en
reizen terug U behoeft uw papa
slechts even te seinen. Het telegram
zou ik zoo maken
„Ki temer, Gerschau. Zijn het
„eens geworden. Komen zonder
„verdere plannen terug. Willen
„eenvoudig vrienden worden.
LOTTE, FREISING."
Lotte moet lachen. Die rustige, snel
besloten man beviel haar uitstekend
dat wil zeggen ais toekomstig
Srriend.
Goed, riep zij. Zend dat tele
gram maar af, en wij sporen terug.
Ik vind het heel goed zoo want hoe
wel papa wist, dat ik naar de hoofd
stad wilde reizen, zou hij toch onge
rust geweest zijn., als hij niet heel
gauw beiicht gekregen had.
Zoo gezegd, zoo gedaan. Eer de
trein kwam, die hen terug moest
brengen, hadden ze een vol uur tijd.
Freising bestelde een middagmaal en
toonde zich zoo attent en beleefd, dat
I.otte meer en meer 't gevoel kreeg,
dat het zeer te betreuren viel, dat
baar goed vadertje de geheele „in
trige" niet handiger had verborgen.
Mag ik nieuwsgierig zijn vroeg
zij aan buV I toen hij haar weer het
cigaretten-kokertje presenteerde.
Welke beteekenis heeft dat vraag
teken
Dat sprak hij nadenkend. Dat
beeft mij eens een dame op leeftijd
gegeven, dte een Philippine aan mij
verloren had. Zij wilde dat als ik
eens de rechte vrouw gevonden had
ik op 't étui het monogram mijner
uitverkorene moest laten graveeren
en haar het étui cadeau geven. De
vraag luidi dus hoe zal het mono
gram mijner liefste er uitzien
Lotte haalde de schtuders op tot de
ooreu. Dat moest men aan de toe
komst overlaten, meende zij.
Doch Freising ha.i 'n ander idée.
Weet u wat, juffrouw Kriemer
Vergun mij. u het étui in gebruik te
gevsn. U kunt mij voorloopig 't uwe
»eenen. En als u onder uwe bekenden
de goede vrouw voor mij hebt gevon
den. dan laa' u mij hef juiste mono
gram er op graveerei
Lotte stribbelde een beetje tegen en
vond de rerantwoordelijkheid, mee te
moeten zoeken, wat groot. Doch Frei
sing h wees ook nu weer de kracht
van zijn wil. want ten slotte werd de
ru:l vi -trokken. En als louter kame
raadschappelijk gezinden sloegen
be'den den weg naar Gerschau in....
Hoe mag het nu gekomen zijn, dat
ha een pnat weken Lotte het gouden
étui aan haar vriend terug gat met de
opmerking, dat zij... geen harer
vriendinnen voor hem geschikt vond
En da l.ij daarom zelf bij den juwe
lier een monogram in den buitenhoek
liet plaatsen, dat uit kleine diaman
tjes bestond, en luidde L. K.
UAvp.")
Geblameerd.
Uit het Engelsch.
Wie is die meneer Marchmont?
vroeg lady Catlow aan lord Aigie
Strephon, terwijl ze tusschen hem en
haar dochter Angela de breede treden
van de trap opliep, die naar de bal
zaal leidde.
Ik heb den naam nog nooit ge
hoord. Natuurlijk een nieuw opgedo
ken millionair?
Ze wees met een hoofdbeweging
naar een breedgeschouderden jongen
man, die juist voor de gastvrouw-
hoog.
Wat ik van hem weet, is niet
veel, antwoordde de gezant. Hij is in
onze club gekomen. Severin en Quarts
lord, twee onbesproken burgers, zoo
als u zal moeten toegeven, hebben
hem er voorgesteld en ons te verstaan
gegeven, dat de jonge man van goede
familie is en onverwachts een groot
vermogen heeft geérfd van zijn oom,
een Indischen nabob.
Waarom noemt men hem een phi-
lantroop? vroeg lady Angela, terwijl
ze met groote belangstelling naar het
onderwerp van het gesprek keek.
De moeder kreeg plotseling een bang
voorgevoel en ze had spijt van haar
nieuwsgierigheid. Lady Angela was
zeer levendig en had allerlei overspan
nen denkbeelden omtrent vrijheid,
enz., die haar moeder al meermalen
tot wanhoop hadden gebracht. Dit was
het tweede balseizoen, dat ze mee
maakte, en ze had reeds verschillen
de, heel geschikte partijen geweigerd,
waaronder een hertog, omdat ze den
betrokken persoon niet lief had of om
dat ze gehoord had, dat zijn verleden
niet vlekkeloos was.
Waarom noemt men hom een phi-
lan troop? vroeg Lady Angela dus.
1 Men zegt, dat hij bij de tnrlch-
ting van zijn huis in Grosvenor Gate
gezegd heeft, dat hij geen bedienden
wilde hebben volgens Londensche ma-
nier. Ik kan die verwende, overvoede,
diefachtige lui niet om me heen dul
den, verklaarde hij, terwijl er zooveel
armen, die een beter lot verdienen,
uit gebrek aan werk van honger ster
ven. En hij is de straat opgegaan, om
daar uit de ongelukkigen, die hij er
vond, een staf voor zijn huis te zoe
ken.
Hoe edell riep lady Angela met
geestdrift uit. Lord Algie, u kent den
heer Marchmont. Wil u hem eens aan
mij voorstellen?
Toen lady Catlow een half uur la
ter haar dochter met Ralph March
mont zag dansen, keek ze het paar
met een bekommerd hart na.
Dat ongelukkige meisje Is in
staat den man te trouwen, al was het
alleen maar om mij te trotseeren,
dacht ze. Hij is toch maar een parve
nu. En den hertog bedankt ze.
Lady Catlow had goed gezien. Te
gen het einde van het seizoen ver
scheen in de bladen de volgende ad
vertentie: Getrouwd: Ralph March
mont en lady Angela Catlow.
Het was een half jaar later. Ralph
Marchmont en zijn vrouw zaten aan
de gedekte ontbijttafel.
Ze schenen nog altijd in de witte
broodsweken te zijn. Hun huwelijk
was gelukkig. Lady Angela had den
rechten man gevonden. Ze nam deel
in de philantropische ondernemingen
en plannen van haar man en verge
zelde hem op de wegen zijner welda
digheid. Slechts eenmaal per week
ging hij gewoonlijk 's avonds alleen
uit.
Die avondvergadering met mijn
straatjongens zou ik niet graag opge
ven, zei hij zacht, maar beslist, ze zijn
echter niet geschikt voor een dame.
De huishouding ging als op rolle
tjes. Hoe de bedienden voor hun ver
schillende functiën geschoold of niet
geschoold waren, zooveel is zeker, ie
der vervulde zijn plichten op een wij
ze, alsof hij er voor geschapen was.
Lady Angela had er tijdens haar ver
loving op aangedrongen, dat ook haar
kamenier gekozen zou worden uit den
kring, waaruit de anderen voortkwa
men. Mijn goede Ralph wilde voor
mij een uitzondering maken. De goe
de Ralph was zoo ingenomen met dit
bewijs van vertrouwen zijner bruid,
dat hij aan haar verlangen had toe
gegeven.
Wat is er Yoor nieuws? vroeg la
dy Angela aan haar man, die de
krant doorlas.
Niets bijzonders, voor zoover ik
zie. In Belgrave Square is gister
avond weer een groote diefstal ge
pleegd, voegde hij er onverschillig bij.
Een diefstal? Nu valt me op eens
in, Ralph, dat ik gisteravond, toen je
nog nauwelijks weg was, bij de kleine
zijdeur een wonderlijk uitziend per
soon tegenkwam. Hij was geheel ver
momd en snelde zoo haastig langs me
heen, dat hij me bijna had omgeloo-
pen.
Lieve tijd! mompelde Ralph. Hij
keek boos en werd bleek. Zoo bezorgd
was hij voor zijn vrouwtje.
Ik geloof, dat de man mij niet
zag, giing lady Angela voort, en ik
was zoo verschrikt., dat ik niet kon
roepen. Pas toen de deur dicht was,
belde ik Beales, die me zei, dat het
iemand was, die iets kwam halen wat
je vergeten had. Een merkwaardige
l>ode Ralph, dat moet ik zeggen.
Waarom was hij zoo vermomd en
deed hij zoo geheimzinnig.
Ja. die Jaggeers is een vreemd
soortig heer, dut geef ik toe, zei
Marchmont lachend. Je hebt me aan 't
schrikken gemaakt, kind, ik dacht
eerst, dat iemand je had aangevallen
of ernstig bedreigd. Maar ik zou je
raden niet meer van de zijdeur ge
bruik te maken dan hoogst noodzake
lijk is. Alle bedelaars en dergelijke
lui komen zooais je weet aan dien in
gang, en ze konden wel eens ruw en
onaangenaam zijn.
Ik beloof mijn heer en gebieder
de sliptste gehoorzaamheid, lachte ze.
Je bent een verstandig vrouwtje.
Maar wat zuilen we vandaag eens
doen ik ga eerst naar de club, eu na
den lunch zouden wel wel eens naar
Richmond kunnen gaan en daar eten.
Het is een heerlijke dag.
Met een harteaijken kus nam Ralph
Marchmont afscheid van zijn vrouw.
Lady Angela liet zich haar hoed
brengen. Ze wilde een zieke vriendin
bezoeken.
Wat ben jij toch gelukkig, sprak
de vriendin, je hebt aiies wat het le
ven waarde geeft, een bloeiende ge
zondheid, een die je aanbidt, en ik
Ik hoop, dat dit alles ook een
maal je deel zai zijn, antwoordde An
gela met een kus. Ja, het is waar, ik
ben gelukkig; zoo gelukkig, dat ik er
me dikwijls over verbaas, dat ik vroe
ger heb kunnen leven, voor ik Ralph
kende. Soms ben Ik wel eens bang, dat
zoo n geluk niet altijd duren kan. Het
leven is te heerlijk.
Om half één ging lady Angela naar
huis .Ze hoorde op straat roepon
Extrablad 1 Extrablad 1 Opzien
barende gevangenneming van de in
brekersbende in Belgrave Square I
Hoe ze er toe kwam zoo'n krant te
koopen, kon ze later zelf niet verkla
ren. Toen ze haar wilde opvouwen,
om haar thuis door te lezen, viel haar
oog op een bekenden naam. Ze voelde
een verstikkenden angst in zich op
komen en riep een voorbijgaand huur
rijtuig aan.
Rijd maar door het komt er
niet opaan, waarheen, totdat ik .je
zeg, dat je kunt ophouden.
Ze deed haar best om ferm te blij
ven en las
„Opzienbarende gevangenneming
van de inbrekers in Belgrave Sguare.
Het is aan onze politie gelukt het ge
heim op te lossen. De onthulling le
vert een merkwaardige bijdrage tot
de geschiedenis van ons modern mis-
dadigerswezen. Een zekere Ralph
Marchmont ,die een paar jaar gele
den in de voorname Londensche krin
gen werd binnengeleid als afstamme
ling eener verarmde Schotsche famir
Lie, kwam, naar men vertelde, door
den dood van een oom in bezit van
een groot vermogen. Hij kocht een
groot huis in Grosvenor Gate, richtte
dit met vorstelijke pracht in, en koos
zijn bedienden uit de behoeftige,
maar eerlijke armen, naar men zei,
uit menschlievendheid, ietg wat toen
ter tijde veel besproken werd en luide
werd toegejuicht. De politie, die tot
nu toe vergeefs zocht naar de inbre
kersbende, die in de laatste maanden
door haar brutale inbraken geheel
Londen in spanning hield, heeft nu
door de gelukkige gevangenneming
van een lid der bende de verrassen
de ontdekking gedaan, dat deze be
stond uit genoemden Marchmont
zijn bedienden. Door een goed be
raamde overrompeling gelukte de ge
vangenneming van de geheele bende
vanmorgen na tienen. De politie liet
het huis in Grosvenor Gate omsinge
len, rekende alle bewoners, behalve
Marchmont, dien men in de club ge
vangen nam, in, en leverde ze aan
den rechter over. Bij het doorzoeken
van het huis werd het grootste deel
der juweelen en het in Belgrave
Square en andere plaatsen gestolen
zilver in den kelder gevonden. March
mont, als dit tenminste zijn naam is,
heeft de brutaliteit gehad, een half
Jaar geleden de dochter van graaf
Catlow tot vrouw te nemen. De onge
lukkige vrouw en haar familie zijn
diep te beklagen."
Lady Angela Marchmont te weer
thuis bij haar ouders.
(N. v. 't N.)
De Doofstomme.
door GEORGES CLARETIE.
Beklaagde, sta op! Uw naam en
voornamen.
De beklaagde, een geheel tn 't zwart
gekleede vrouw, blijft onbeweeglijk
zitten, terwijl ze doelloos voor zich
uitstaart. Alleen laat zij geheel werk
tuigelijk de duimen der saamgevou-
wen handen door elkaar heen-
draaien.
Tolk, kom voor, roept de presi
dent. De beklaagde, geachte jury-le
den, is doofstom.
En de man, die de stommentaal
vertolken kan, komt voor het getui-
genhekje. Zijn handen bewegen zich,
scbijnen eenïge geheimzinnige tee-
kens in de lucht te maken. De beklaag
de,op haar beurt, heft de vingers om
hoog en laat ze dan vlug zakken.
Zij heet Hordez. Victoria, wedu
we Dubois, en is 31 jaa roud, ver
klaart de tolk.
De president deelt in enkele woor
den mee, wat de beklaagde gedaan
heeft. De doofstomme was getrouwd
met een ruwen man, een dronkaard,
evenals zij doofstom. En in een klein
kamertje in de Frederikstraat te
Amiens, dat de geheele woning van
de familie Dubois uitmaakte, werden
eindelooze twisten en woeste toonee-
len afgespeeld, waarbij het echtpaar
ruzie had in de stommentaal, de vin
gers bewegende als geluïdlooze castag-;
netten in tegenwoordigheid van de
verschrikte kinderen. Somtijds hoor
den de buren een r au wen kreet als
van een dier in doodsangst: dat was
de vrouw, die op de knieën genade
vroeg aan haar man, als deze haar
met een zwaren stok te lijf ging.
Op een avond kwam Dubois thuis
met een van zijn vrienden, Vuillermot
genaamd, een kameraad in het drin
ken. Beiden waren dronken. Dubois
wierp een stroozak op den grond
voor zijn vrouw en bood zijn vriend
het bed van zijn kinderen. Weldra
viel Vuillermot in slaap en snorkte
luid. Victoria Dubois en haar dron
ken man kregen ruzie over zijn han
delwijze, en deze, verhit door den al
cohol, nam een stok en sloeg zijn
vrouw, terwijl hij haar door het kleine
vertrek achterna zat. Om zich te ver
dedigen, greep de vrouw een mes en
stiet het haar man tot aan het heft
in de zijde. Toen, met schrik ziende,
wat zij gedaan had. wilde zij uit het
raam springen. De veranda van de be
nedenverdieping hield haar terug.
Vuillermot snorkte maar door in zijn
bed, hoorde niets. Twee dagen later
stierf Dubois in het ziekenhuis.
Er zijn dus geen getuigen bij ge
weest, zegt de president.
De beklaagde moet nu zelf verslag
uitbrengen. En zwijgend, met breede
gebaren, beeldt Victoria Dubois het
drama uit. Men kan zich niets voor
stellen, zóó in-tragisch als deze pan
tomime, waarvan het lot der vrouw
afhangt. En het tooneel is niet zonder
grootsche momenten. Men begrijpt,
men raadt alles, als Victoria haar
hals omknelt met beide handen, op
haar bont en blauw gebeukte ledema
ten wijst, haar armen opheft, als om
onzichtbare stokslagen af te weren.
Als zij eindelijk de beweging maakt,
van zelf te slaan, dan ziet men aan
heel haar houding, dat dit slechte was
uit zelfverdediging. Deze pantomime,
die 't geheele drama voor de oogen
ontrolt, is indrukwekkender dan het
interessantste verhoor.
Met ieder gebaar, met lederen blik
van de rollende oogen, met iedere be
weging zelfs van den mond, die geen
enkelen klank uit, doet deze arme
stomme zich kennen, zonder er zelf
maar aan te denken, als een groote
kunstenares. Haar uitdrukkingsvol
gebarenspel roept Sada Yacco Ln de
gedachten in de verschrikkelijke Ja-
pansche treurspelen.
En na deze prachtig gespeelde scè
ne, dit treurspel tn beeld ate pp het
doek van een kinematograaf, te de
sympathie van het publiek gewonnen
voor deze ongelukkige. Men heeft de
vertaling van den tolk eigenlijk niet
noodig. Alles is reeds begrepen.
Enkele getuigen brengen nog wat
leelijke dingen aan *t licht van den
gedoode nechtgenoot, Victoria Dubois
zit onbeweeglijk, schijnbaar gevoel
loos; zij begrijpt niets van ai, wat er
voorvalt; zij kan de menschen niet be
grijpen, die daar aldoor maar praten
zonder gebaren te maken... en die
toch over haar lot zullen beslissen.
Eén getuige-verklarlng echter is
van meer belang voor haar en wel
dat van een doofstomme. Men had
hem laten komen als tolk; maar hij
had één gebrek en een zeer ernstig
gebrek voor een tolk: hij kon alleen
de stommentaal op zijn duimpje spre
ken. Daarom ondervraagt men hem
als getuige; want hij heeft de be
klaagde gekend. En daar, voor het
Hof, bewegen zich zijn handen door
de lucht, alsof zij verwonderlijk t
kruisjes maken.
De beklaagde is opgestaan; zij kijkt
□aar dien man en eensklaps barst zij
na een diepen zucht in tranen uit.
Die vingers van den getuige, die zich
bewegen,, zich strekken, weer worden
Ingetrokken, elkander vlug schijnen
na te loopen, die wiskundige figuren
schijnen te beschrijven Ln de lucht, al
die gebaren, zij laten beel het verle
den van de beklaagde zien. De getui
ge heeft haar gekend als wees, opge
voed Ln het doofstommen-Instituut te
St. Arheul, waar ook hij zelf is opge
groeid.
Hij herinnert aan de droevige kinds
heid van beklaagde, aan de jaren van
kwelling, die zij heeft doorgemaakt.
En niets is smartvoller dan dit leven
voi jammer en ellende te zien vertel
len door dezen stommen getuige, die
met zijn opgeheven handen de arme
ongelukkige schijnt te zegenen.
Beklaagde, hebt gij nog iets tot
uw verdediging in 't midden te bren
gen? vraagt de president.
De vraag wordt dadelijk vertaald.
Met bewegingen vol sineeking bewe
gen zich de knokige handen der be
klaagde omlaag; dan heft zij ze ten
hemel op. Dat wil zeggen: „Genade,
vergiffenis, medelijden."
Requisitoir en pleidooi nemen geen
twee minuten in beslag. De advocaat-
generaal geeft de uitspraak in handen
van de jury, daar hij tegen deze on
gelukkige geen straf wil eischen.
De gezworenen zijn spoedig gereed.
De tolk beduidt aan Victoria Dubois,
dat zij vrijgesproken is. Haar oogen
vullen zich met tranen, zij brengt
beide handen aan de lippen en werpt
een langen kus toe aan den advocaat-
generaal, aan het Hof en aan de jury.
Opnieuw bewegen en trillen haar
handen. Iedereen is ontroerd. De tolk
vertaalt: „Zij brengt haar dank uit.
Dank voor mijn kinderen, van harte
dank, mijne heeren!"
W. DON— RE NIER.
Overgenomen uit „De blauwe Vaan."
HET WIKKELEN VAN VOEDINGS
MIDDELEN IN OUD PAPIER.
Er bestaat van oudsher een ge
woonte, om voedingsmiddelen, die
men in winkels koopt of die men voor
een of ander doel met zich wil mede
voeren, in oud papier te wikkelen.
De meeste winkeliers in de steden
gebruiken voor het beoogde doei wel
een stuk helder, nieuw papier, dat
dan tevens een adres of reclame-op
schrift draagt, maar dit is nog verre
van algemeen in kleinere winkels en
op het platteland, waar men het voor
deel iger blijft vinden een of ander oud
stuk papier te gebruiken. Zeer veel
vuldig gebeurt dit laatste in het huis
gezin, wanneer bij voorkomende gele
genheden een of ander eetwaar moet
worden ingepakt.
Moge dit oud papier, als het dient
om droge groenten te bevatten of wel
eetwaren, die gekookt worden alvo
rens men ze nuttigt, weinig kwaad
kunnen doen, geheel anders wordt het
als in dergelijk papier voedingsmidde
len gewikkeld worden, die rauw wor
den gegeten of te voren reeds gekookt
zijn, zooals: kaas, worst, ham enz. In
deze gevallen kunnen zich, ten op
zichte der gezondheid, nadeelige,
soms zelfs noodlottige, gevolgen voor
doen, want het papier van oude, soms
herhaald gelezen, couranten, handels-
boeken, gedrukte oude boeken, enz.
wordt er voor gebruikt. Het ligt voor
de hand, dat deze voorwerpen vroe
ger door een of meerdere personen
kunnen zijn gebruikt, die door hun
aanraking het papier met ziektekie
men kunnen hebben besmet.
Ten bewijze hiervan behoeven wij
slechts te wijzen op meerdere bekende
gevallen van verspreiding van rood
vonk door middel van brieven,ge
schreven door herstellenden van deze
ziekte, of door middel van boeken uit
leesbibliotheken, welke ln besmette
woningen waren gelezen.
Het laat zich verder gemakkelijk
denken, dat dergelijk oud papier ge-
ruimen tijd hier of daar in een hoek
heeft gelegen en zich met het stof uit
de omgevende lucht heeft beladen, en
men weet, dat de lucht nagenoeg over
al en altijd ziektekiemen van allerlei
soort bevat. Kan bedoeld papier ook
niet bewaard zijn geweest in een ver
trek, waar zieken aanwezig waren,
zooals lijders aan roodvonk, typhus,
dlphtherie, enz.? Hoe gemakkelijk van
daaruit ziektekiemen zich verspreiden
kunnen, leeren ons de gevallen van
besmetting door boeken uit leerbibli-
otheken.,
Bij dit allee voegt zich öog de mo
gelijkheid, flat, bij het bereiden van
het papier kleur- en verfstoffen van
vergiftigen aard gebruikt kunnen zijn
en dat dikwijls de lezers het met de
zindelijke behandeling dier papieren
niet zoo nauw nemen, dan Is het zeker
wel gemotiveerd tot voorzichtigheid te
manen.
Men meene niet, dat bedoelde be
zwaren van denkbeeld)gen aard zijn
of slechts op theoretische beschouwin
gen berusten. In meerdere Fransche
steden heeft men tegen de gevaren
van het verspreiden van ziekten door
middel van oud papier, dat gebruikt
wordt om voedingsmiddelen te ver
pakken, verordeningen in het leven
geroepen. Deze verordeningen zijn
eerst vastgesteld, nadat do noodzake
lijkheid daarvan gebleken was en na
de onderzoekingen van den directeur
van het gemeentelijk laboratorium te
Montpeliier. Het resultaat dezer proef
nemingen was, dat:
le. Oude couranten, prospectussen,
brochures en andere drukwerken ge
heel en al verboden moeten worden
voor het Inwikkelen van zoowel dro
ge als natte voedingsmiddelen.
2e. Oude handelsboeken, belasting
biljetten, registers en dergelijke kun
nen toegelaten worden voor droge
eetwaren als het papier zindelijk is.
3. Alleen niet kunstmatig gekleurd,
niet bedrukt of niet beschreven papier
raag voor vochtige voedingsmiddelen
worden gebruikt.
4e. WIukeiv teI tatiën oi andere be
hoorlijke controle is dringend noodig.
In ons land bestaan dergelijke bepa
lingen nog niet. Wij wekken daarom
onze lezers op zelf paal en perk te stel
len aan net verspreiden van ziekten,
dood, zorgen verdriet door oud papier.
Eisch van uw winkelier, dat hij zui
ver, onbedrukt papier voor uw eet
waren gebruikt.
(Moleschott).
IJSFEEST.
Men zal te Montreal, Ln Canada, dit
jaar, als gewoonlijk, een groot ijs-
feest vieren. De Gouverneur-Generaal
heeft vergunning verleend. Maar er
is inzonderheid bij de spoorweg- en
stoomboot-maatschappijen een sterke
oppositie tegen de plannen, vooral te
gen het bouwen van een „Ijspaleis",
de voornaamste aantrekkelijkheid
van zulk een feest.
De reden van die oppositie is, dat
de reclame voor het „Ijspaleis" en de
daaraan verbonden wintervermaken
schadelijk werken op de landverhui
zing en immigranten zou afschrikken
door hen in den waan te brengen, dat
Canada werkelijk „Out Lady of the
Snows", een land vam sneeuw en ijs
is.
Om die reden willen de spoorweg
en stoombootmaatschappijen niet
meer, als vroeger, vermindering van
vervoerprijzen toestaan aan bezoekers
van het ij sfeest te Montreal.
DAMRUBRIEK.
HAARLEMSCHE DAMCLUB,
Probleem No. 18 van N. N.
Zwart
Zwart schijven op 1, 8, 12, 13, 14, 15, 16, 18, 19, 24 en 30
Wit schijven op 27, 31, 33, 35, 37, 39, 40, 41, 43, 48 en 50
Probleem No. 19 van W. J. A Matla-
Zwart
1 8 8 4 6
jüs
Hl
w/phy
n§
s
-=•§
§H
'Mè
iüP
SÉ
81
§jj
m
jj§
ij§
'W;
Wit
Zwart schijven op 3, 9, 10, 11, 13, 19, 23, 26, 29, 36, 39 en dam od 1
Wit schijven op 20, 22, 25, 27, 28, 32, 42, 46, 50 en dam op 35.
Oplossingen van bovenstaande pro
blemen worden ingewacht uiterlijk
Woensdag 20 dezer aan het adres van
den heef 1. Meyer, Kruisstraat 34,
a'hier.
De oplossingen van probleem No. 17
en het Fantasieprobieem kunnen nog
worden ingezonden tot uiterlijK
Woensdag 13 dezer aan bovenge
noemd adres.
CAUSERIE OVER HET DAMSPEL.
(Vervolg.)
Thans zullen wij de artikelen 5 en
6 van ons damreglement nader uit
werken.
Artikel 5 zegt„Tijdens het slaan
mogen de stukken niet van het hord
genomen worden. Dit moet geschieden
nd den 8lag." En verder„Men mag
bij het slaan wel meermalen over de
zelfde open ruit gaan, maar niet ten
tweeden inaie over hetzelfde stuk."
Artikel 6 'aat hierop onmiddellijk
volgen „De meeste stukken moeten
geslagen wordenslaat de speler bij
vergissing minder stukken, dan kan
de tegenspeler vorderen, dat dit zoo
blijve. Bij gelijk aantal stukken slaat
men naar verkiezing met de dam of
de schijf. Ais stuk heeft een dam niet
meer waarde dan een schijf."
Nu zaJ men allicht meenen, dat de
ze twee artikelen niets aan duide
lijkheid te wenschen overlaten, en dat
het dus overbodig is, hierbij nog een
toelichting te geven. Het eerste is
volkomen waarhet laatste evenwel
niet met zekerheid te beslissen. De
ondervinding heeft veeltijds bewezen,
dat velen het doel hiervan nog niet
goed hebben begrepen, en ons is meer
malen gebleken, dat zelfs problemis-
ten en goede dammers, de grondslag
waarop deze bepalingen berusten,
niet of niet voldoende kennen, of
do drijfveer die tot het vaststellen
hiervan heeft geleid, niet vermoeden.
Ons doel te nu omt aan de hand van
enkele practische voorbeelden, de
Iuiste beteekenis er van te laten uit-
:omen, opdat de verschillende opvat
tingen, welke hier en daar nog be-
kleine verhandeling dus, welke naar
•taan, voer goed verdwijnen. Een
wij vertrouwen zeer nuttig is en we
der met aandacht zal gevolgd wor
den.
Vroeger heerschte, en wellicht
heersent nog bij sommigen de ge
woonte om, tegelijk met het slaan,
ook de geslagen stukken van het bord
weg te nemen. Men wist niet, dat dit
ongeoorloofd was, en vermoedde niet,
dat hierdoor tevens veel schoons van
het damspel vei'1 oren ging.
Hot komt meermalen voor, dat bij
het samenstellen van een combinatie-'
of slag-zet, het laten staan van de ge
slagen stukkeu Lot né den volledig en.
slag, juist de winststelling aanbiedt.
Daarbij komt nog, dat met het gelijk
tijdig wegnemen, er soms stukken
bloot komen eai ook geslagen kunnen
worden, welke bij den aanvang van
den slagzet voldoende gedekt stonden
en niet te bemachtigen waren. Ook in.
het positiespel komt het meermalen
voor, dat de berekening juist berust
op het laten staan van de geslagen
stukken tot nè. den vollodigen slag, en
men zou maar al te dikwijls misreke
nen, indien het reglement deze ven
plichting niet aangaf. Om nu onze be
doeling nog beter te doen begrijpen
en het nuttige van dit artikel goed te
doen kermen, zullen wij in een vol
gende rubriek met een paar eenvou
dige voorbeelden, dit nader toelich
ten.
CORRESPONDENTIE.
V. te O. Wij zuilen het door u toe
gezonden probleem gaarne te gelege
ner tijd plaatsen, mits daartoe vei'Lof
ontvangende van den auteur.
Alle correspondentie deze rubriek"
betreffende, gelieve men te adressee-
ren aan den heer J. Meyer, Kruis
straat 34 alhierTelephoon No. 1543.
De Haarlemsche Damclub houdt ha
re bijeenkomsten lederen Maandag
avond van 8 tot 12 uur In de boven
zaal van Café Suisse, Smedestraat 19
(Ingang naast het café).
Liefhebbers van het Damspel lijn
daar steeds welkom.
