«AARLEMS DAGBLAD.
II
DbKDE öLAD.
Z VIERDAG 9 JANUARI 1909
Stadsnieuws
Museum van Kunstnijver.
neid.
Aanstaanden Zondag zal in het
Museum van Kunstnijverheid alhier,
ten toon gesteld zijn een reeks afbeel
dingen, voorstellende de schatten der
oudheid, die Parijs heden nog ople
vert; en zij, die de Fransche hoofd
stad meenen te kennen, zullen ver
baasd staan van het vele, dat op dit
gebied aldaar nog aanwezig is.
Wij krijgen tevens een overzicht
der verschillende kunstvormen, die
van het begin onzer jaartelling af
door de velschillende eeuwen zich
hebben afgewisseld.
De monumenten van oud-Gallischen
en oud-Romeinschen van Bazanti-
echen en oud-Chrislelijkon oorsprong
worden opgevolgd door de verschil
lende stylrichtmgen der middel
eeuwen, terwijl het overzicht met de
vroegere en de latere Renaissance
sluit.
Zondag is de toegang kosteloos.
WELDADIGHEID NAAR
VERMOGEN".
Van 25 December 1908—6 Januari
1909 zijn de volgende extrargiften
ontvangen:
H. H. B., Mevr. v. d. V.—B., N. N.,
A v. R-, N. N., H. B. V., ieder ƒ100.
jhr. Mr. J. W. G. B. v. H., Jhr. F. T.
v. B. ieder 75.
W. A. v. V., Doualr. Q. v. U., L.
Graaf v. R-, Mevr. S. W. d. K. leder
50
Mevr. wed. W., Ikvr. Q. v. U., Da-
mes K., A. B.ieder 40.
Mevr. H. d. P., Douair. H. v. H., G.
v. d. V., V. D., Douair. T. v. B., Mej.
L. C. B*. M.t B. G. t, B., Mevr. wed.
Mr. J. d. C. v. W., Mr. W. C. K., Mr
J. E., Mevr. v. M., Mevr. wed. Dr. N.
D. S., Mej. C. A. v. W. C., J. C. W.,
Jhr. Mr. A. J. R- M., Mevr. wed. W.
B. G., F. M. Bar. v. L. ieder 25.
A. d. C. f 20.
J. G. Dz. 15.
C. K. 12.
N N.f H. IJ. Z., J. S. Cz., Mevr.
wed. G. M., M. v. G., W. D., Mevr.
A A.; Mevr. wed. Mr. W. J- B. B., A.
B. d. H., G. S. <L C., W. D. H. M., V.
K., A. J. K., W. K. L., Dr. A. A. G. L.,
Mevr. wed. L. G. J. M., J. C. T., E.
V., P. v. d. W., H. H. v. W., J. W.,
Dames H., N. N., Mr. G. v. T., P. J.
R., Douair. S., N. N., Ds. A. B. Sz., J.
Ph. H., J. C. J.. B. J. L., Mr. A. A. v.
d. M., G. R., Mr. A. A. L., N. N., Mr.
A. A. P., ieder 10.
H. B. C. 9.63.
H. D. M. B., fl.
Mevr. N. N., Mevr. wed. S. S. R.
H., Mevr. wed. Prof. A., Mevir. Douair.
A., Ds. J. C., W. J. B. v. B., Mej. D.
F. E. C., Mevr. wed. Dr. v. d. C., Mr.
P. D. Mevr. wed. v. H., H. L. J. v. R-,
II. C.' K.f M. VV. S., J. J. S., H. D.
Tj. W., L. G. W., J. H. W. d. B., H.
W.f G. L. M., A. U., Dr. J. D. B. d.
II., Mevr. wed. J. J. F. B.( C. H. H.,
Mevr. wed. P. K. v. M., C. H. R., C.
A. S., Mr. J. F. Th. v. V., H. J. M.
B. IvL, J. G. H., Mevr. wed. Mr. P. d.
M.. Mej. J. G. F., F. O. B., ieder ƒ5.
H. d. L. ƒ4.
Mr. N. N., F. C., Mevr. v. R., A.
A. v. Z., F. G. N. H. M., ieder f 3.
N. N., coupon, f 2.97.
Jkvr G„ Dr. J. P. J. G., G P. d. B.,
Dr. M. A. C. B., W. B. Cz., Mej. A. C.
B Dr. G. v. B J. R J. Ph. C., R. D..
C. D., A. W. D., Dr. A. II. G., F. L. H.,
Mevr. wed K. H., Mej. L. P H., Mevr.
wed. D. M. v. d. K., Mevr. wed. A. v.
d. L., J. P. v L., V. L., H. N. M.. Mej.
L. P., Mej. C. J. P-., Jac. J. S., A. C.
S., A. S. v. L., J. L. T., J. J. v. T., E.
V. Jr., Dames v. V.. Mevr. wed. J. B.
A. M. W., Mej. A. v. C., Mevr. P. G.
v. D., J. A. G., Mej. D. H., J. M. H.,
Mevr. wed. C. M. v. H.f C. H., Dr. P.
M. II., J. L., O. S., Mej. F. W. v. W..
C. D., Mej. Ch. J. F., ieder ƒ2.50.
W. F. S., C. J. J. N.. Mej. M. J. P.,
Mevr. wed. G. P. v. V., Mej. J. H. K.,
ieder f 2.
A. v. d. L. Jr. 1.50.
J. v. d. P., N. N., N. N., T. C. N.,
P. W. S., T. C. A. B., Ds. J. C. B., K.
B., P. A. d. B.. F. J. v. D., Mr. II. Ph.
't H., J. L. Mevr. wed. Jhr. v. L., W.
A. R., J. E. S.f P. v. T., V. H. J. T.,
J. H. V., Mevr. wed. A. M. V., Ds. J.
D. C. K, Mej. M. G. K., J. L., Dr. A.
C. D., ieder fl.
J. H. B., Mevr. R. W. E., J. F. v. d.
V., ieder ƒ0.50.
Totaal 2284.10.
2 kaarten ƒ5 en eene kaart k ƒ1
zijn zonder naam en adres ontvangen;
aan de onbekende inzenders wordt be
leefd verzocht het bedrag aan den
penningmeester te doen toekomen, of
hem s. v. p. hunne adressen op te
geven.
Van de 1500 Kerstmis-kaarten zijn
thans 188 teruggekomen, moge het
goede voorbeeld de houders der 1312
kaarten opwekken ze s. v. p. zoo spoe_
dig mogelijk aan den heer S. Crornme-
l'n, Staten Bolwerk 5, te zenden.
Spoedige hulp is dubbele hulp, nie
mand late zijn kaart ongebruikt Lig
gen, elke gift, 't zij groot of klein, is
hartelijk welkom. Er wordt veel steun
gevraagd, ieder drage bij naar zijn
vermogen.
Baden.
In het Douche Badhuis aan den
Koudenhorn zijn in de afgeJoopen
week 538 baden genomen, in dat aan
het Leidscheplein 400.
Uit de Omstreken
HEEMSTEDE.
Rooilijnen.
Aan den Raad dezer gemeente
wordt door B. en W. voorgesteld, om
voor den Heerenweg en de Zand-
voortschelaan rooilijnen te bepalen,
op ten minste 12 nieter uit de hart
lijn der bestrating van die wegen, zoo
dat de onderlinge afstand dei huizen
in het vervolg ten minste 24 meter zal
moeten zijn.
Binueoiaisd
H. M. DE KONINGIN.
De Haagsche correspondent der Tel.
schrijft
Dinsdagmiddag, even vóór twee
uur....
Daar vliegen de paleis-deuren open
De in de nabij head wandelende men-
schen schieten wat naderbij. Schild
wachten trekken voet bij, presentee
ren 't geweer, staan onbeweeglijk en
stroef. De agent staakt z'n vierkant
loop, salueert....
De Koningin komt naar buiten.
Zij is gekleed in paars mantelkos
tuum, draagt een hoed van gelijke
kieur, met groote veer, een zwart
grijze mof en bont. Een hofdame
treedt naast Haar, een lakei er ach
ter, en nog een tiental nieters verder
twee rechercheurs. Zóó wandelt H. M.
op dien zonnigen wintermiddag, 't
Voorhout in en den Vijverberg op. De
toegeschoten menschen groeten be
leefd, al naar hun aard, met 'n diep,
Luug hoed-ODieuien, of 'n éven oplich
ten van de pet, of n min of meer ge
staagde buiging de moesten maken
ir-oni naar cio nouingin. En deze groei
ïedei een zonder uitzondering terug
mot 'n diepen hoofdknik. En onder
wijl loopt z-ij gezellig, lachend te pra
ten niet iiaur noldame en van tijd tot
tijd kijkt Zij eens om. Het publiek
blijft, voor zoover het even. meeloopt
('t zijn er weinigen, die dat doen) op
oen eerbiedigen afstandworm
bemaald al te nieuwsgierig, dan is dat
door 'n tikje op z'n schouder door éen
der rechercheurs wel spoedig gene
zen....
Aardigzoo'n wandeling...
Al die errasle gezichten daar is
de Koningin! En dan eerbiedig
groeten. En 'n vriendelijken groet te
rug, waar de meesten zéér trotsch op
zijn. En die contrastenOp den stil
len Vijverberg, waar de Koningin
langs het smaile klinkerpaadje wan
delt, 'n Kamerlid. Hij blijft stann.den
hoed in de liand, buigt eerbiedig
de Koningin groet terug. Dan 'n offi
cier halt en front, saluut, roerloos
de Koningin groet terug. Een bur
ger-juffrouw.... gut, waar kijken die
menschen zoo naar.... daar staat ze
tegenover H. M'n nerveuse, onbe
holpen buiging.... de Koningin groet
diep terug. En.... waarlijk, 'n paar
straat jochies, zwart van het spelen in
het zand van den opgebroken Vijver
berg, met gehavende kleereu. Ze lich
ten, vrijmoedig kijkend, de petten op
en krijgen 'n groet terug. Een bekend
staatsman, man van veel naam en
gezag, blijkbaar verstrooid, V ij ver
borgde II. M. baast voorbij op het
laatste nippertje ziet bij Haar en haas
tig, met een breeden zwaai, gaat de
hooge hoed van den schedel. Een rij
aapjes-koetsiers posteeren zich naast
hun instrumenten, ambts-hooge-dop
pen in de hand. Dames maken sierlij
ke buigingen. Trams houden, zoodra
de Koningin in de nabijheid komt.
stil, wachten tot Zij verdwenen is
Toch.... sommige voorbijgangers pas-
seeren Haar rakelings, en zien niets
Eén zagen we, die, toen Zij reeds ge
passeerd was, bemerkte, dut daar d<:
Koningin ging. Beteuterd, zenuwach
tig, ontbloot hij, tien meter achter
Hare Majesteit, toch nog 't hoofd.
Slraatmakors op den Vijverberg zijj,
druk mot hun arbeid bezig. De Ko
ningin gaat vlak langs tien heen,
maar zij zien Haar niet, hameren
voort op hun steeuen.
Kneuterdijk....
Hier direct veel meer menschen. 't
Is er druk. ALien groeten eerbiedig
De trams houden stil, wachten, tot de
Koningin de straat is overgestoken
Rijtuigen stoppen. Officieren vliegen
in de houding. Iedereen blijft Zij zeer
vriendelijk groeten grooten en klei
nen, werklieden, in blauw boezeroen,
en van deftigheid glanzende heeren,
eenvoudige vrouwtjes en statige da
mes. En onderwijl loopt Zij lachend
te praten met Haar hofdame, 't HouL
jiraatje tioor naar heL Noorueinu©.
Haar is net voJ. vooral bij het puieis.
En tusschen dichte rijen eeauiedig
buigende menschen door tretxit Zij op
Haar woning aan. Zóó schrijdt Zij
door het groote stadsleven, dat è\eii
staakt, éven toeft, éven aarzelt, om
Haar te laten passeeren... En wie
Haar reeus dikwijls gezien heeft, Hij
wil Haar toch gaarne nóg eens zien.
En daar- zijn er onder, oie een spe-
cialen koninklijken groet willen heli-
ben, die 'n eindje vooruitloopen en
zich op den hoen van een straat stel
len... dan.... diep groeten.... jaZij
groet terug. Zij heeft hem alleen
terug gegroet I Daar wordt dan
'8 avonds thuis mee gegeurd, niet
waar'! Dat overkomt je mei ïeoeren
dag I
'i Paleis...
't G e weer-pre sen tee rende schild
wachten. Z ach t- o pen wie leende glas
deuren. Goud-gegallorlneerde, ciiep-
ouigende lakeien.... De Koningin gaai
langzaam de treden op en verdwijnt
in Haar huis.... -
DE MINISTER VAN OORLOG.
De gezondheidstoestand van den
Minister van Oorlog is vooruitgaande
maar het zal nog wel eenigeu tijd du
ren, alvorens generaal Gabion weer
aan het departement zal kunnen werk
zaam zijn.
EEN CRIMINALISTISCH MUSEUM.
Onder medewerking van den thans
overleden officier van justitie, mr
Von Baumhauer, werd Indertijd het
materiaal bijeengebracht voor een cri-
ininalistisch museum, waartoe ook de
Amsterdamsche politie een belangrijk
aandeel leverde. Van de zijde der
justitie werden beschikbaar gesteld
specimen van inbrekerswerktuigen,
gereedschappen voor valsclie munte-
rij, moordwerktuigen, enz. De ver
schillende poLitïe-bureaux leverden ge
schriften en andere belangwekkende
bijdragen. Het aandeel, dat de heer
Batelt, de bekende chef der Amster
damsche recherche, in deze aangele
genheid heeft gehad, is mede zeer be
langrijk. Behalve, dat zijn rijke erva
ring op dat gebied den verzamelaars
zeer te stade kwam, vervaardigde hij
in zijn vrije uren een model van het
oude politiebureau aan de Vijzel
gracht, met posthuis en klepperman.
Het streven is, deze collectie in een
der musea en wellicht in een apart
daartoe inte richten gebouw bijeen te
brengen.
De mogelijkheid bestaat echter, dat
ze reeds vroeger ter bezichtiging van
het publiek zal worden gesteld, nl. als
onderdeel van de in het Paleis voor
Volksvlijt dezen zomer te houden mid
dens', anöstentoonstelling.
Zijn wij wel ingelicht, dan bestaat
er bij de tentoonstellingscommissie
geen bezwaar, het bijeengebrachte als
onderdeel bv. van een oudheidkundige
afdeeling te accepteeren.
(Tel.)
AMELAND UIT ISOLEMENT VER
LOST.
Men schrijft uit Hollum dd. 5 Jan.
van de „Leeuw. Ct.
Meldden we d.d. 31 December tele
grafisch, dat Ameland sedert 28 De
cember geïsoleerd was, nu kunnen we
oerichten, dat het postverkeer van
AmelandHolwerd weder is geopend.
Negen dagen zijn we van de buiten
wereld afgesloten geweest Vcrschei-
lene passagiers, waarbij zeelieden,
lie hun betrekking hierdoor moesten
nissen, waren hier totaal opgesloten.
Op 31 December j.l. zijn er acht pas
sagiers te voet van Holwerd naar Ame
land geloopen.Verschrikkelijk was de
ze tocht. De weg was hun n et be
kend. Des morgens negen uur vertrok
ken ze van Holwerd, steeds door het
js zakkend. Spoedig waren ze tot de
knieën druipnat. Met bijkans bevro
ren voeten bereikten ze om 12 uur het
Oosteind van Ameland De post ech
ter beproefde ook dien dag de reis,
doch té vergeefs. Deze had echter den
verkeerden weg genomen, zakte al
keel spoedig lot den buik door het ijs
3n keerde weldra terug. Meermalen
werd de reis door den postsclvppcr er
passagiers van Ameland beproefd,
doch zij slaagden er niet in. Eindelijk
viel de dooi in, maar er wus zooveel
js op de Wadden en er bleef zoo'n
aikke mist hangen, dat er mg een
paar dagen moest verloopen, eer de
ajcht ondernomen kon worueM. Den
j&n Januari e.ndelijk zou n.en oe kans
jen^ wagen, maar deze senten too ge
ring, en de reis door de massa's ijs
zoo gevaarlijk, dat de uieesie passa
giers niet mede durfden, toch slaag
de men boven verwachting, liet is te
.iope.il, dat Amelands isoiement voor
jezen winter is opgeheven, liét post-
persuneel op Ameland ontvangt een
aangename?... verrassing de posi
van negen dagen, waaronder die van
Nieuwjaar.
LEERPL.1CHT.
Joh. de L., polderweiker te Noord-
uroek, geboren te Amiens (Frankrijk),
nad zich voor het kantongerecht te
Zuidbroek te verantwuorden, omdat
iiij niet had gezorgd dat zijn zoontje
;eregeld de school bezocht. Het kind
aad 24 schooltijden verzuimd. l)e va
der, die lang geen slechten indxuk
maakte, begon zijn verdediging met
te zeggen, dat hij al het mogelijke had
jedaan "om den knaap in school te
krijgen. Zelfs was de jongen al meer
malen door de pol.tie daarheen ge
bracht, maar nauwelijks is de jongen
in de school, of hij smeert 'm weer. De
vader is al naar de klassen-onderwij
zer geweest en naar de commissie tol
wering van schooAerzuun, maar niets
had kunnen bewerken dat de jongen
in school bleef.
Toen had de vader het beproefd met
klappen, maar ook dit middel faalde
En dat de jongen n et naar school
gaat, is niet het eeuige wat de L. be
droeft. Het ergste is dat de jongen dik-
ijls vijf a zes dagen en nachten ach
tereen niet thuis komt en dat hij in
dien tijd soms steelt. Deswege was pa
pa laatst met den jongen naar Win
schoten geweest. Ilij had daar ver
zocht om opzending van den knaap,
omdat hij geen kans meer ziet den
knaap te verbeteren. Hij hoopt dat het
rijk den jongen kan bewaren voor er
gere dingen.
De rechter en de ambtenaar erken-
ne nhet moeilijke van de opvoeding
van zoo'n kind. De ambtenaar vraagt
vrijspraak. De rechter, direct uit
spraak doende, ontslaat den bekl. van
alle rechtsvervolging, wat nu wel niet
overeenkomstig den eisch is, maar
toch op hetzelfde neerkomt.
EEN BEDRIEGER.
Op eon dorpje in Noord-Brabant
komt een man de huisdeur van een
woning binnen. De vrouw des huizes,
de deur open hoorende gaan, komt uit
de keuken de huiskamer binnen en op
haar vraag wat de man verkiest,
haalt deze een lei te voorschijn, waar
op vernield staal, „een doofstomme
man", levens prijzen der waren, weJ
ke hij te koop aanbiedt.
Moeder de vrouw, door medelijden
bewogen, koopt een voorwerp, geno
teerde prijs tien cent, geeft een kwart
je en terwijl „de doofstomme" in zijn
/ak tast om de vijftien centen terug
Ie betalen, verwijdert zich de vrouw
om een schreeuwerig kind even stil te
sussen, komt alras terug en merkt dat
de „sluiuuie' het hazenpad heeft ge
kozen.
l>o huisvrouw, vergetende, dat zij
met Ooii „uoofslomme" ie .doen hou,
ïoepl een man na, maar vieze slupi
mei fliutven tred sieeus eruer en
v erder.
sAvonds bij thuiskomst van haai
man, vertelt moeder de vrouw hare
oevinding, en lot hare verwondering
Hoorde zij, dat weiiient dezeifile
„stomme" ook haar man, die in ven
ander gedeelte van het dorp een huis
aan hel opschilderen was, had trach
ten beet ie nemen, maar daar hij
niets van den .stomme" wilde koo-
pen, deze eensklaps zijn spraak terug
Kreeg en hem de woorden toevoegde
„ge hebt met veel voor een ongeiuk-
kigen man over."
OOK AL GEEN „KOEK EN EI".
In de raadsvergadering van Stad
Hardenbeig wenschte de heer v. d.
Sanden nog even terug te komen op
de hondenbelasting 't had er dus
reeds eerder over gegaan naar aan
leiding van het „vuile geschrijf" in
een dea- bladen.
Volgens het verslag in „De Vecht,
streek" heeft spreker de kohieren van
1906 en 1907 nagezien en daaruit
bleek, dat Ziegeler toen ook geen hou
d-en belasting heeft betaald, terwijl
Ziegeler voor zijn trouwen reeds een
hond heeft gehad. Zoo iets moet ik.
zeide hij, ten strengste afkeuren. Vos
jan en /.legeier hebben uuj be kien
>«jü'klaaiu, ual zij de honuen in lbüo
nau-oen aangegeven.
Do vourz. „Het is best mogelijk,
dal Ziegeler de honden heelt geliao
en <Lat zij niet op dé lijst voorkomen,
xiet is nu eenmaal een aigedaue zaak
en ik stel voor hier met verder over te
aandelen."
Do neer v. d. Sanden „Om den
toestand te veranaeren, stel ik voor
de volgende motie aan te neinen
„De Raad van Stad llardeuberg,
overtuigd, dat er is geknoeid m zake
de hondenbelasting van Ziegeler,
schoonzoon van den Wet
houder Bruins,
spreekt zijn diepe verontwaardiging
daarover uit, in de hoop, dat dit niet
weer zal gebeuren,
gaat over tot de orde van den dag
De voorz. „Die motie wordt niet
ondersteund."
De lieer v. d. Sanden„Is u ei
voor
De voorz. „U mag niet vragen, u
is geen burgemeester. Ik ben burge
meester."
De heer Bromet stemt met v. d. S.
in „Wanneer er zoo iets voorkomt,
dan moet dat worden tegengegaan, al
was het mijn eigen broeder."
De heer Weitkamp is van dezelfde
gevoelens als Bromet.
De heer Schuurman „De honden,
die worden opgegeven, moeten ook op
het kohier voorkomen."
De voorz. „Ik vind, dat zulke voor
stellen niet Ln een openbare vergade
ring behooren, om niet zulke akelig
heden bij den raad te komen. Waar
om het niet in een gesloten vergad»
ring gedaan. Ik schaam mij daarvoc
wonneer liet elders wordt gelezen. Ji
geeft nergens om."
1)© heer Van der Sanden „Ik be.
hoof mij niet te schamen, ik heb een
eerlijke zaak, zoo iets moet juist in
een openbare vergadering behandeld-
worden."
De voorz. „Tk za! vragen of de
motie in stemming moet worden ge
bracht."
Schuurman tegen, v. d. Sanden
voor, Wöitkamp tegen, Hamberg te
gen, Bromet legen, Eckhardt voor.
De vooxz. „Natuurlijk." (tot Eck
hardt).
De lieer v. d. Sanden: „Ik wensch
nog even terug te komen op de woor
den vun den voorz."
De voorz. „Ik sluit de debatten
hierover en de vergadering."
(En de hamer valt met een harden
slag tor tafel.)
'N VREEMDE FIETS WEDSTRIJD.
Jakob Veld van Winschoten ging
por fiets naar ildervank, cm dT'n
paar boodschappen te doen. Daar aan
gekomen, liet hij z'n kar buiten staaa
-ui begaf zich in een woning. Terug-
koerende was z'n fiets verdwenen. In
de verte reed echter iemand op een
kar weg. Dat was de d»ef dus
Gelukkig zag Veld 'n paar huizen
seider een fiets staan. De eigenaar
„er tweeae hols zag natuurlijk in
veid 'u d-ièi, waarschuwde de mare
chaussees, die vlug op hun eigen'
„rad"' nu Veld acntervolgdea 1
En 't slot der historie w us, dat dezen
beide personen inhaalden. De eerste
w ist echter van den prins geen kwaad
omdat hij z'n eigen fiets bereed.
VeLd kreeg echter verhaal, hue wei
nig schuld deze eigenlijk ook had.
Zijn fiets werd toch later gehavend
in een sloot teruggevonden.
UIT DE PRAK TIJK DER ARBEIDS
WET.
Een lezeres schrijft ons het volgen-
Je staaltje
„Wij hebben juist een groote rouw
,maken van rouwcostunies) achter
den rug en inoelen u even iets over i'.e
uitvoering der arbeidswet schrijven.
We moesten namelijk geüjk steeds
..ij een sterfgeval plotseling aan
©enige rouwcostumes beginnen en
verzochten toestemming om ons per-
-oneel overwerk te doer verrichten.
Resultaat 2 uur overwerk óp twee
■i vond en, dus totaal vici uur. Het toe
val wil, dat terwijl onze zaak n«--g
!>e»g was deze opdracht uit te voeren
- opnieuw een familie in rouw
wordt gedompeld en ons opnieuw de
levering van rouwcostumes wort?*
nged ragen.
„Aangezien dit steeds snel moet
worden geleverd, en dus altijd spoed-
.verk is, waren wij genoodzaakt an
dermaal toestemming tot het doen
van overwerk te vragen. Weet u wat
s werd geantwoord „Dat kan e^*"=t
acht dagen later weer worden toege
staan". ïlus je klanten mogen niet
eerder dan acht dagen na elkander
sterven
Onze lezeres schr'jft nns nadmkke-
liïk het gpheel met d» Arbeidswet eens
t* zijn Van acht tot acht werken is
cok voldoende, nv>er zij merkt on. dat
overwerk juist niet als iets rege'.ma
tigs moet worden beschouwd, maar
de toestemming er voort behoort te
.vorden gegeven, wanneer bijzondere
cüstau'lighcden zulks wettigen. En
Z.ij meent, dut sterfgevallen, waarbij
lamihes voor de ftraardebesUilling
'oawkleeding wenscnen te hebben,
geheel voor zichzelf spreken, lutus
schen is het meestul onmogelijk zon
d-er overwerk aan dergelijke opdrach
ten te voldoen.
Tot zoover onze Ie zei es. Wij kun
nen de klacht niet in alle opzichten
billijk noemen. Niet alleen omdat zeer
vaak dat excuus van het maken van
rouwklcereai misbruikt wordt en niet
altijd wanneer dringende rouwbestél
Haarlemmer Halletjes
EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE.
Wouter was op bezoek. Hij zat op
zijn stokpaardje, of beter gezegd op
een van zijn vele stokpaardjes, want
van deze diersoort heeft hij een hee-
len stal vol. Ditmaal heette heit beest
onze gezondheid en hij liet
het op en neer en heen en weer dan
sen, dat het zoo'n aard had en wij er
bijna duizelig van werden. Mijn brave
neef heeft namelijk over alle dingen
een vaste meening, die hij met de
grootst mogelijke zekerheid verkon
digt. Ben je liet niet met hein eens,
dan is het maar veiliger even op zij
ite gaan, want hij rijdt je, bij wijze
van spreken, op zijn stokpaard totaal
omver.
Dat er menschen 2ijn, die zich niet
over alles en nog wat een vaste, wel
omlijnde opinie hebben gevormd, :s
iets dat boven zijn besef gaat. Hij
vindt die flauwerts en noemt ze ook
wel zoo, wanneer ze de hielen hebben
gelicht. Een van zijn stokpaardjes 's
dan onze gezondheid en daar hij zelf
een Ijzeren gezondheid geniet, vindt
hij z'ekte on ongesteldheid dwaashe
den.
„Gewoonte, meneer, en aanwend-
6el", pleegt hij te zeggen, „wil je niet
ziek wezen dan ben je gézo'i
mige menschen bedanken e r „xn
niets te mankeeren. Ongesteld wezen
v-'nden ze deftig en ongemeen altijd
rooie wangen hebben lijkt hun bur
gerlijk. En de kranten, meneer, ma
ken dat nog erger i"
„Kom, kom", waagde ik in 't mid
den te brengen.
„Ja zeker", viel Wouter me de
rede. „Je vindt genezing van alles in
de advertentiën. Haarwater tegen
kaalheid, pastilles .egen verkoudheid,
stroop tegen borstkwalen, pillen tegen
maagziekten, poeiers tegen buikpijn,
zalf tegen rbeumatiek in je knieën,
en tinctuur tegen likdoorns. Daar,
nu ben ik het heele lichaam langs
geweest. Overdrijf 'k Neen, meneer,
want nu behandel "k nog neet eens de
lever, de bloedsomloop, het hart, de
keel, de oogen, de ooren, die ook weer
allemaal hun afzonderlijke genees
middelen hebben. En wat gebeurt er
nu? Door al dat lezen over al die ziek
ten en gebreken denken de menschen,
dat zs de eene of andere kwaal moe
ten hebben en die krijgen ze dan
ook."
„Hó, neef", zei mijn zoon Jan, „wat
moet u dan veel over haarwatertj'es
gelezen hebben I"
En meteen gleed hij weg door de
deur, wat zijn geluk was, want de van
woede vlammende blikken, die Wou
ter hem nazond, zouden hem zeker,
wanneer hij was blijven staan, op de
plaats verkoold hebben. Nu streek
Wouter onwillekeurig over zijn kruin,
die zoo glad was als een ijsbaan en
ging voort
„Die krijgen ze dan ook, In hun
verbeelding, want in werkelijkheid
scheelt hun niets. Ik kan je zeggen,
Fidelio (die jongen van je is een weer
ga sche rakker, die voor galg en rad
opgroeit, wanneer hij niet gauw on
der strenge leiding komt), ik kan je
zeggen, dat ik een tante heb gehad.
die langzamerhand vier kwalen bij
elkaar had gelezen. Toen het mensch
veertig was, mankeerde 'r nog nie
mendal, behalve af en toe een over
laden maag, want ze was als gefortu
neerde weduwvrouw achtergebleven
en hield van lekker e<en. Op haar
twee-en-veertigste had ze een maag
kwaal, op haar vier-en- veertigste
kreeg ze er een hartkwaal bij, op
haar zes-en-veertigste leed ze aan
rbeumatiek en op haar acht-en-veer-
tigste kreeg ze de zenuwen er bij. De
maag was niet zoo heel erg, alleen
verbeeldde ze zich af en toe, dat ze
niet eten kon en dan ging er in een
paar dagen niemendal naar binnen,
dan wat brood en melk, een prachtig
tegenwicht voor de smuLIerijen van
vroeger. De hartkwaal was evenmin
doodelijk, want als ze daar een aan
val van heette te krijgen, verbeeiddfe
ze zich wel, dat ze benauwd was,
maar haar hart was wijzer dain zii en
klopte op de gewone manier door.
De rheumatiek kwam, als op com
mando, op dagen dat het regende en
trok op droge dagen weer af, want
zoo deed een rechtgeaarde rheuma
tiek, had ze ergens gelezen. Het erg
ste waren de zenuwen, want omdat
ze n»et precies wist waar die zaten en
wat ze er wel voor pijn en last van
ondervinden kon, dacht ze ieder
oogenbKk, dat ze het volgende mo
ment zouden beginnen en was ex dus
altiid akelig van.
Ik verzeker je, Fidelio, het mensch
was diep te beklagen. Op een goeiem
dag kom ik haar bezoeken, en daar
zat ze me weer in haar makkelijken
leunstoel en zuchtte zoo diep, dat wie
in de buurt kwam, er bijna van om
woei. „Neef", zei ze, „ik heb het weex
zoo te pakken, vandaag zijn mijn ze
nuwen over mekaar geslagen en mijn
hart bonst als een stoomhamer." Wat
dat met die zenuwen beduidde vatte
'k niet, maar zooals je weet, zijn
zie loten altijd met slaan fa de weer
de klieren slaan op de keel, de zenu
wen op de maag en de koorts slaat op
de borst. Zooveel is zeker, dat als 't
goeie mensch ooit een stoomhamer
had gezien, ze daarmee haar goeiige
hart niet vergeleken zou hebben.
„En hoe gaat het met de rlieuma-
tiek, tante
„O, heel goed, neef, die is door mijn
drankje al weer weg."
„En met de maag
„Dank je die hou >k nét de poeiers
zoowat in orde. Voor de zenuwen heb
ik droppels en voor liet hart pillen."
„Hoor eens, tauie", zei ik, „vindt u
het niet merkwaardig, dat al die ge
neesmiddelen zoo precies weten waar
ze wezen moeten
„Hoe bedoel je dat
„Die droppels zijn toch knap, dat ze
koers zetten naar de zenuwen, en de
pillen, dat ze in de richting van het
hart rollen, het drankje is wel ge
leerd, dait het de rheumatiek verjaagt
en de poeiers, dat ze in de maag moe
ten wezen. Denk eens aan, wat de
boel in de war zou loopen, als de
pillen zich met de zenuwen bemoei
den, de poe'ers met het hart en de
droppels met de rbeumatiek 1"
Zoo verziekt was ze ^og niet, otf ze
was bij de pinken.
„Je houdt me *oor de mal", zei ze.
Enfin, we praatten er over en nog
eens er over en een paar dagen later
smeet tante de hoele medicijnboel in
de kachel, en was van stonde af aan
beter. Dat was niet in mijn voordeel,
vat je, want ik moest van haar er
ven en ze zou aan haar denkbeeldige
ziekten toch wel zijn overleden, als ik
haar 'r gang had laten gaan."
Wanneer Wouter on deze manier
als held optreedt, doe je tnaar beter
met niet te twijfelen. Althans niieit
uitwendig. Inwendig kun je doen wat
je wilt, daar merkt hij zoo niet van.
We knikten dus met de vage gezich
ten van menschen, die geen ja willen
en geen neen durven zeggen en daar
Wouter maar heel weinig aanmoedi
ging noodig had, greep hij de teugels
van zijn stokpaardje weer beet en
galoppeerde daarmee dezen keer niet
vooruit, maar achteruit, regelrecht in
't grijs verleden.
„Denk je", zei hij, „dat onze voor
vaderen zooveel ziekten en gebreken
hadden als wij Nu ja, toen Alva uit
het land ging keek hij grimmig we
gens de jicht, maar denk jij, dat hij
in t dagelijkse!» leven tot zijn zoon
gezegd zal hebben „don Frederik,
leg die watten eeus op mijn been,
want ik heb rheumatiek of „don
Frederik, zeg aan de meid, dat ze een
extra kruik in mijn bed legt, ik heb
koude voeten I" Ik zeg jeiuldat wa
ren andere kerels in d'e dagen. Of
denk je èoms, dat Koppestok, d5e Den
Briel in handen van de Watergeuzen
leverde, last van steken in de zij
had Daar hadden ze toen geen tijd
voor. Ja. het zou een aooie boel zijn
geweest, wanneer Pr>na Maurits den
2den Juli 1600 tot ziin ouderbevelheb
ber gezegd had „mijnheer, ik kan
vandaag geen slag leveren, want ik
heb last van mijn zenuwen"."
„Kr waren toen nog geen zenuwen",
meende Jan, die inmiddels weer bin
nengekomen was.
„Ze warén er wel, evenals brutale
jongens", zei Wouter, „maar er werd
niet zooveel notitie van genomen als
tegenwoordig. En de rheumatiek 1
Tegenwoordig lijdt de heele wereld
aan jicht en rheumatiek, bij vul- en
gaskachels, die de kamers allerheer
lijkst verwarmen. Zelfs heb ik gelezen
van een professor, die zei, dat de jicht
op je veertigste jaar -n je bloed komt.
Geen kans om to onsnappen. Ze komt,
de jicht, en daarmee uit Je moet er
aan gelooven. Ik vraag je, wat
Heemskerk en Barentsz gedaan zou
den hebben, als ze in 1595 en 96 bang
waren geweest voor de kou."
Wouter stond op om heen te gaan.
We weerhielden hom maar niet, want
ais je een half uur lang achter een
stokpaardje bent aangedraafd, wil je
wel eens uitrusten. Alieen zei mijn
vrouw flauwtjes
„Hob je zooveel haast
„Ik kan niet langer blijven", zeide
Wouter, „ik moet voor mijn vrouw
een doos
„Pillen halen", zei Jan.
.Tandpoeder koopen, kwaaie aap",
zei mijn brave neef, maar te oordee-
ien naar de hoogroode kleur, die hij
kreeg, sprak hij fa dat oogenblik de
waarheid niet.
FIDELIO.
