HAARLEM'S DAG-BLAD. TWE™^..
Haarlemsche
Handelsvereeniging
S&eugsk K Ecu, Heel, veu is Not. 119#,
Da Haarlemsche Handelsvereeni
ging hier ter stede, opgericht 10 Mei
1892, heeft in den loop van den tijd
wel haar recht van beslaan bewezen.
In zeer vele gevallen, zaken van ver
schillenden aard betreffende, is zij
opgetreden en dikwijls niet groot
succes. Jammer echter, dat men alge
meen niet meer blijk geeft, dit te
waardeeren, door als lid der Vereeni-
ging toe te treden. Er zijn wel meer
dan 600 leden, maar dat ia niet vol
doende. Elk handelaar, neringdoen
de, ja zelfs particulieren, moesten lid
worden, om tenminste te laten gevoe
len, dat men het werk op prijs stelt,
dat de Haarlemsche Handelsvereeni
ging steeds opneemt, als doende, wat
hure hand vindt om te doen.
De voordeelen, die de Vereeniging
Duiten hare bemoeiingen van ver
schillenden aard, haren leden aan
biedt, zijn zeer vele en zeer groyte
tegenover de geringe jaarlijksche
contributie van 3 50, die gevraagd
wordt.
De Haarlemsche Handelsvereeni
ging bemoeit zich in de eerste plaats
er mede, de belangen van hare leden
te bevorderen, door onwillige beta
lers voor hen tot betaling aan te
manen en information voor hen in te
winnen. Bovendien hebben de leden
het recht, het hun gratis te verstrek
ken advies van den rechtsgeleerden
adviseur der Vereeniging te vragen,
die ook in proceduren en faillisse
menten gratis voor hen oplreedt, na
tuurlijk alleen voor zaken betreffende
den handel en het bedrijf der leden.
iiefc bijjüt iii üeu matsten lijd
dat meu aei© oeUHgujke vuortieo
lou begint lo wa*rdeeren want
gedenk ÜS'ïuoldüeu Zich 07 nieuwe
Vd .U aaai.
Als proef kunnen voortaan nieuwe
leder' voor een half jaar worden aan
genomen, doch slechts hel 2e halfjaar
(van 1 November tot en met 30 April)
ad f 1.75 de halve contributie.
Rechtsgeleerde adviseurs der Ver
eeniging zijn de lieereu Mrs. Th. de
Haan IJugeulioltz en A. H. J. Merens,
bpaame a4, aiiuer, die vuur de leden
eiken werkdag van 3—4 uur des ua-
miudags zijn te spreken.
Het bureau der V ereeniging is ge
vestigd Juiisweg 11.
Voor incasso s door bemiddeling
der Vereeniging wordt een va»t
recht van 5 pel. der vordering bere
kend.
Buveudien moet 10 cent voor port
steeds worden bijgevoegd, bij inzen
ding van vorderingen door bemidde
ling der advocaien te innen.
De kosten vau ïnfunnutiën naar
Mjilen de slud woonachtige personen
gedingen 00 ets. per informatie, plus
\ijl cents porto-vergoeding, lnfonna
tien naar binnen de stad wonende
personen worden gratis verstrekt.
Pretentie» 'op buiten de stad wo
nende personen worden met behan
deld, wanneer niet 10 ets. voor porto
««ii'goeiimg is toegevoegd.
ltuiui 1743 infui maliën en rechts
geleerde adviezen werden in bet afge
loopen jaar gegeven.
In October en November 1908 zijl»
49 vorderingen tot een bedrag va»
llói.OO 1/2 betaald 9 vorderingen
worden afbetaald, 17 vorderingen zijn
iitgesteld.
Nien wordt geraden alvorens te le
vereu aan N. Wiebes, vruchtrijder,
Bloemendaalsche W eg 209, Bloeinen-
laal, W. F. F. van Engelen, Bakenes-
sergracht 98, mejuffrouw A. Derni-
on, Prinsen Bolwerk 12, die goede
ren koopt op naam van eene Van
der Heep, C. Tack, sigorenhnndel,
Spaarn wouderstraat 49, zich om in
lichtingen te vervoegen aan het kan
toor.
Volgens art. 7 dient het geheim der
lijsten van wanbetalers ongeschon
den te blijven.
Alle brieven, aanvragen, reclames
of wat ook, moeien worden geadres
seerd aan het bureau, dat geopend
is dagelijks vuil 's morgens 9 tot 1 uur
en 's namiddags van 2 tot 4 uur,
'waar dan ook verdere Inlichtingen
zijn te bekomen.
Het Bestuur heeft bemerkt, dat men
soms meent, dat men, hoewel geen
lid der H. H. V., toch van haar infor-
matiën kan bekomen, en brengt nu
nogmaals en uitdrukkelijk ter kennis
dat alleen aa.n leden der Vereeniging
informatiën door haar worden ver
strekt, en dat voor iuformatiën op
hier ter stede woonachtige personen
nooit betaling mag worden gevor
derd.
HET BESTUUR.
PARIJSCHE BRIEVEN,
LXV.
Alea jacta ©st. De Leerling Is ge
worpen.
.De president FaJlières, zwichtend
voor de publieke opinie, heeft den
moed niet meer om den ter dood ver
oordeelden stelselmatig gratie te ver-
leenen.
De beul Deibler is alweder ten troon
verheven. En de voorstanders der
aardsche vergelding kunnen hun
haan victoria doen kraaien.
Monsieur Deibler is wederom een
populair man geworden. De guillotine
is uit het antikiteiten-arsenaal ge
haald en zal zich nu op gezette tij
den bloedig wreken over haar tijde
lijk emeritaat. Vier koppen heeft ze
onlangs reeds weer gesneld ze
klikldat hongerig naar neg meer
slachtoffers van het publiek wraakge
voel. En ze zal haar zin krijgexj. Want
ook nè. de openbare terechtstelling
der vier misdadigers te Béthune
als het ware om te bewijzen, dat, zoo
als ik reeds iin een paar mijner vori
ge brieven heb pogen aan te toonen,
de doodstraf voor de meeste boosdoe
ners niet afschrikwekkend is ook
daarna zijn er heeren moordenaars
aan den "ang geweest.
Naar alle waarschijnlijkheid zullen
wij eerlang ook te Parijs het schoo
ne schouwspel van een openbare te
rechtstelling kunnen gemeten. „Lc
journalisme d information" zal dan
handen vol werk hebbenreporters
en kiekjesnemers zullen er zij bij
spinnen.... Het zal een sinistere boei
worden.... En de apaches zullen, he
laas, apaches b 1 ij v e n.
De heer Lépine, de machtige pre
fect van politie, breekt zich nu hei
hoofd met de vraag, waar de guillo
tine welk moorddadig instrument
in het kleurrijke argot der bandieten
,,la veuve" wordt genoemd haar
justitieel werk zal verrichten. Aan
vankelijk had hij den hoek aangewe
zen, gevormd door den Boulevard
Arago en de Rue Messier. Doch de
bewoners van die buurt teekenden
verzet tegen dat eerbewijs aan. Waai
nu? Ik voor mij zou de plaats vóór de
Chambre des Députés het geschiktste
officieel© moordoord vinden, aange
zien toch de heeren afgevaardigden
met een verpletterende meerderheid
voor het behoud der doodstraf heb
ben gestemd, daarbij op den koop toe
te kennen gevende, dat een veelvuldi
ge toepassing hun alleraangenaamst
zou zijn. Maurice Barrès zou dan een
vervolg kunnen schrijven op zijn
„Sous l'oeil des barbares."
Intusschen zit de heer Lépine in zak
en asch. Waar zal de machine haai
werk moeten verrichten. Het is hem
natuurlijk bekend, dat deze „wedu
we' altijd een vagebondenleven heelt
geleid. Place de Breve, Place du Car-
ousel. Place de ia Kévolution, alweea
Place de Gróve, Place Maubert, Place
Saint-Jacques, la Roquette vele zijn
de omzwervingen van Guillotine's
geesteskind geweest, dank zij het ver
zet der buurtbewoners. Geen sterve
ling schijnt de helsche machine inde
nabijheid van zijn woning te willen
zien functionneeren. Gaat men ech
ter na, met hoeveel belangstelling een
openbare terechtstelling ten alien tij-
do door duizenden toeschouwers is bij
gewoond, dan komt men tot gevolg
trekking, dat bovengenoemd verzet
gemeenlijk ai heel weinig voortspruit
uit afkeer van de terechtstelling en
•derzelver schouwspel.
Neen, zie je, maar zoo'n groote
menschenmassa voor je huis, dat kan
last geven-
De heer Lépine zit dus ln zak
asch. Waar, ja, waar moet dat
drommelsch© ding dan toch komen te
staan werken?
Als hij het eens verdonker maande.
Dat „verdon kerm an en" van een
guillotine moge gek klinken, toch is
het al eens gebeurd, ln 1847. De laat
ste Sanson,de laatste uit een ge
slacht van beulen, was, ten spijt van
zijn somber beroep, Iemand, die
graag uitging. En zijn bokkesprongen
op het gebied der levensgenietingen
waren zoo veelvuldig, dat hij op zeke
ren dag wegens schulden ln de
vangenis van Clichy werd opgeslo
ten. Henri Sanson wist zich echter uit
de verlegenheid te redden. Om zijn
schuldeischers te vreden te stellen en
uit de gijzeling ontslagen te worden,
verpandde hij hun al zijn hebben en
houden, waaronder de... guillotine.
De beul kwam uit het gevang, en zijn
„weduwe' kwam op haar beurt ach
ter slot en grendel. Het geval wilde
echter, dat Sanson, nauwelijks uit de
gevangenis ontslagen, een ter dood
veroordeelde, wiens verzoek om gra
tie tusschentijds was afgewezen een
kopje kleiner moest maken. Daar zat
de beul in nood! Een beul zonder zijn
instrument Is een beuling. Sanson
bekende zijn pandjesgeverij aan den
procureur-generaal, waarop de tus-
schenkomst van niemand minder dan
de minister van Justitie noodïg was
om de guillotine „los te maken."
Twee dagen nadat onze beul zijn
werk had verricht, werd hij ontsla
gen wegens „ernstige tekortkoming
in de uitoefening van zijn beroeps
plichten."
Henri Sanson stierf Ln de grootste
ellende.
Men heeft van verschillende kanten
verzekerd, dat monsieur Deibler een
brave homme" is. Dit is mogelijk.
Misschien kan hij zijn beulswerk met
zijn geweten overeenbrengen. Doch
de pose, die hij aanneemt, zoodra hij
een gelegenheid vindt om aan het
.voord to komen, is mij lm hooge ma
te antipathiek. En als het waar is,
dat hij een betrekkelijk groot salaris
geniet en bovendien 500 francs per
.©rechtstelling ontvangt, zou het mij,
geloof ik, al heel weinig ontroeren,
indien ook deze beul later, na een le
ven van materieel welzijn en recla
me bij een huiveringwekkend ambt,
tn slechten doen geraakte. Er zijn nu
eenmaal „eerlijke" beroepen, waar
van men een grooter afschuw heeft
Ion van sommige oneerlijke^ Zoo zou
ik zeiis liever met een inbreker dan
net Deibler aan dezelfde tafel zitten.
Üp liet oogenbhk wachten niet wei-
iig ter dood veroordeelden af, of pre-
-ident Falbères hun al dan niet gra-
ie zal verleenen. Onder hen behoort
•en zekere Danvers te Carpentras,
jen moordenaar, die oogenblikken
an zachtziiinnigheiu schijnt te heb-
>en. En dezer dagen aonnneld'.-, over-
nand door slaan, zijn bewaker snor
kend in. Met de grootste omzichtig-
ïeid ontnam Danvers hem zijn sleu
tels, benevens een prachtig Cata-
laansch mes. Welke psycholoog kan
iu verklaren, waarom de boef geen
ïebruik maakte van de gunstige ge'e-
enhe>d. om zijn vrijheid te herkrij
gen en zich noch van de sleuteis
ïoch van het mes bediende Toen de
bewaker ontwaakte e'genlijk een
contradictio in tea-mints en naar
zijn sleutels zocht, reikte Danvers ze
hem, tegelijkertijd mot het mes, luid
lachend over. De cinier was toen nog
meer verstomd over de onbegrijpelij
ke zachtzinnigheid van den boef dan
ontsteld om het levensgevaar, waarin
hij verkeerd had.
Zooals de zaken thans staan, be
staat er voor dezen onverlaat weinig
kanws, gratie te erlangen. Even den
C'p'er onschadelijk gemaakt en hij
had de gevangenis achter zich kun
nen laten. Hij deed het n'et. Waar is
nu dit aan het adres der desbetref
fende behoudsmannen het afschrik
wekkende, voor mtisdadigers, van de
doodstraf
„Eh b:en I voilé, tout", zei eertijds
de moordenaar Campl, een paar se
conden voordat zijn hoofd onder de
valbijl vleL
De douane-beambte Meunier, die
drie moorden op zijn geweten had en
buitendien zijn zoon ha*' gewurgd,
maakte zich boos op den beul, toen
deze hem den hals ontblootte. „Een
nieuw hemd 1" huiderde hij spijtig.
Indien men eens al de cynische
uitingen, op liet allerlaatste oogen-
blik, van de ter dood veroordeelden
bijeenbracht en ze overlegde aan Mau
rice Barrès c.sr. komaan „mes
sieurs les assassins" laten zich bijster
weinig door de doodstraf afschrik
ken.
Terwijl ik dit schrijf, komt er
iemand binnen, die mij vertelt, dat
er 'n de stad een twintigtal auto's
rondrijdt met plakkaten, waarop
staat, dat van de vier te Béthune ont
hoofden twee onschuldig waren. Als
dat waar isAls die twee werkelijk
onschuldig waren
OTTO KNAAP.
Amsterdamsche Kont
CCXVI.
De taak van den briefschrijver
De taak van den briefschrijver
speciaal van dien uit Amsterdam
de nieuwsbron, waaraan heel de pro-
vimciepers haar berichtendorst laaft
en waardoor zij naast het voec
van het „plaatselijk nieuws" haar ko
lommen-maag rustig kan vullen, is
*n heel bijzondere Dessous de politi
que" als in de residentie bestaan hier
n-et, opzienbarende berichten over
olannen der regeering, of der opposi
tie, van scheuring of verbond, over
wetten in de maak ontvangen wij hier
altijd pas uit de tweede hand. Onze
„grootste politieke wet" is hoogstens
een wijziging in de politieverorde
ning en daar wij buiten land sch© ge
zanten geheel missen, zijn -wij ook
zeer geresolveerd in onze belangstel
ling tegenover de buitenlondsche za
ken en kunnen wij daarover van hier
uit al heel weinig nieuw9 versprei
den.
Waar wij noch aan „binnenland"
noch aan „buitenland" dus kracht
kunnen bijzetten, blijft ons alleen
over het (Amsterdamsche) Stads
nieuws, gelardeerd met Kunst en let
teren en Rechtszaken. Maar nu zijn
we er nog niet, nu begint juist de
moeilijkheid voor den briefschrijver
om nieuwe gezichtspunten te openen.
Nemen we aan, dat hij alléén even
actief is als het groote dagblad met.
heel de redactie, even gauw dus op de
hoogte is met alie nieuwssnufjes. Dan
heeft hij nog dit tegen, dat hij reeds
Ln de 1ste helft der week z'n brief moet
schrijven, die pas Zaterdag d. o. v.
zal worden geplaatst, zooclat het Am-
sterc.amsche dagblad hem al licht
twee dagen te vroeg af is geweest.
Staat hij dus ten opzichte van actua
liteiten in een ongunstige positie, rus
tiger kan hij zich overgeven aan „be
schouwingen", waar den onrustigen
dagbladreporter tijd voor ontbreekt.
Vrijer is hij ook in zijn bewegingen,
gerust mag hij zijn aandacht wijden
aan „klein goed" zonder kans te lob-
pen als zijn dagblad-collega den
onvergeeflijken bok te schieten, een
belangrijker zaak te vergeten.
De briefschrijver wandelt langs
markten en straten en teekent op zon
der notitieblok wat typisch is en kleur
heeft. Oog en oor geeft hij te kost en
-i licht valt hem den meer tijd heb
bende iets on, wat den ander ont-
aaan is. En dit „iels" heeft meestal
ook interesse voor do niet-Amsferdam-
sche Nederlanders. De hoofdstad is
toch nog altijd het hn.rt van 'f. land,
van hier uit wordt wel nog het meest
het zakelijk en economisch leven van
Doll art tot Schelde beheerscht. Hier
moeten toch nog dikwijls vreemden
voor zaken zijn, hie<r wordt nog het
meest de stoot gegeven tot instellin
gen, goede of slechte, die zich later
als een vetvlek over het koninkrijk
uitbreiden.
In mijn vorigen brief zinspeelde ik
nog op de zaakwaarnemerij. In den
loop der jaren beschreef ik bijv. het
gedoe niet alleen van sommigen dezer
heeren, maar ook van de „annexe"
vakken als huwelijksmakelaars, ma
kelaars in zaken en ten slotte van de
flesschen trek kers pur sang,
Ik had het genoegen het eerst- de
aandacht te mogen \esligen op de al
lereerste b'ljart- .cadémie (wier naam
ik nu verzwijg, wijl ze sinds eenige
.veken van bestemming is veranderd),
op het jeu national en ander gedob-
bel. Ik bracht het lezend publ:ek ook
in aanraking met kwartjesvinders en
had bijna altijd het genoegen, later....
in dien zelfden geest in de plaatselij
ks pers te zien voortgewerkt.
Bovenstaande kwam mij in de ge
dachten, toen ik een der grootste bla
den deze week aandacht zag wijden
aan 't artikel„Kamerverhuursters".
Getrouwe lezers van mijn brieven
weten er alles van. Vreemden, die zich
hier komen vestigen en gemeubileerde
kamers huren, vooral niet pension,
kunnen er leelij'k tegen aan löopen.
In groote „pensions" is die kans nog
het kleinst. Maar er zijn er maar al
te veel, die van 'een of twee „commen
saals" geheel moeten leven en dan is
het te begrijpen, wie het gelag moed
be+alen.
Bij kamerverhuursters kan men de
vreemdste zaken meemaken en men
heeft zoo weinig te vertellen als men
zijn „goed" op de kamer heeft staan
en vooruit betaald heeft. In Neder
land geldt als regel Ieder is baas in
zijn huis, maar de onderhuurder heeft
in 't zijne mets te vertellen. Hij moet
zich alles laten welgevallen en hoe
zelfs iemand gedwongen werd zijne
woning te verlaten, hoewel hij huur
vooruit betaald had, kon ik u eenige
maanden geleden mededeelen.
Tot nog toe werd dit onderwerp in
de Amsterdamsche bladen uitsluitend
behandeld ten opzichte van een pen
sionhouder op de Prinsengracht. Hei
scheen dus zoo'n soort uitzondering te
zijn. Maar het blad vertelt nu, dat het
nog verscheidene klachten krijgt te
gen diverse met namen genoemde ka
merverhuurders. Het blad heeft geer
tijd al die klachten te onderzoeken,
maar raadt aan geen kamers te huren
zonder eerst informaties te hebben in
gewonnen omtrent de verhuurders.
Dat wordt een nieuwe zaak. Tot nog
toe nam wel de verhuurder informa
tie omtrent den buur Ier, maar he:
ingekeerde gebeurde nooit. De huur
der had toch door zijn „huur" alk
recht in handen, zelfs koop brak di».
niet.
Noo-it was er sprake van, dat de
verhuurder zijn eigendom tegen den
wil van den huurder mocht binnentre
den, nog minder, dat hij eigenmach
tig diens goederen mocht aanraken
Alleen een vonnis gaf hem weer het
recht over zijn eigendom.
Maar hij die denkt, dat een onder
huurder een dier voordeelen geniet,
verkeert ln een dwaling. Als de laat
ste geld vooruit geeft of zijn goederer
in bewaring geeft, stelt hij daardoor
vertrouwen, moet, evenals de credïet-
gever, informaties nemen Maar bi
wie De pensionhouder z.al wel niet
diegenen opnoemen, met wien hit
kwestie heeft gehad, wei daarentegen
een goeden kennis, d:en Pij misschien
wel eens een wederdienst kan bewij
zen. Een kassier of serieus informa
tiebureau geeft enkel handelsinfor
maties, de kleinere bureaux.... nu ja
Medewerking van de politie is in
zoo'n particuliere aangelegenheid niet
tj verwachten. Opgelost schijnt dit
vraagstuk me dus nog allesbehalve:
zeker is het dat vooral de niet-Am-
sterdammer goed op moet passen en
zrch naar omstandigheden voor scha
de moet vrijwaren.
De briefschrijver mag ook wel eens
critiek geven. Niet zoo „licht" als de
revueschrijver, want dan wordt het
niet begrepen, door hem die minder
met onze plaatselijke aangelegenhe
den is vertrouwd, maar een beetje
dikker er op gelegd. Dut heeft ook
zijn nut buiten onze gebiedpalen,
want de hoofdstad wordt altijd nog
nage&apt.
Zoo past de critdek tegen het optre
den en beleid der gemeentepolitie e»
begonnen in een oenvóhdigen „brieft
eindigt ze nu zelfs op de zitting van
het kantongerecht. Politie-agenten
•kunnen grappig-eigënmachtig optre
den en dit grappige gaat er geheel af,
als hierdoor verzet wordt uitgelokt,
'k Zag Zondagavond hiervan nog
een eigenaardig staaltje, 'n Onbetee*
kenend relletje in de Damstraat had
daar wat mensclien te zaam gebracht.
De vrouwelijke hoofdpersoon vervolg
de haar weg door een zijstraat en een
agent vond het gewenscht, die zij
straat halverwege af te zetten, voor
de vijf, zes personen die er zich in
begeven hadden. Onder dezen bevond
zich een vrouw, die even haar wo
ning uitgeloopen was, twee huizen
achter den rug van den agent. Hooge
discussie, de vrouw wou naar huis,
agent belet haar dit. Mail komt op 't
geschreeuw zijn vrouw te hulp en wie
weet wat er nog gebeurd zou zijn,
als niet een tweede agent was ver
schenen, die zijn collega wenkte haar
door te laten. Met een: „O, ken je
haar, dan is het goed,", wist hij zijn
figuur te redden. Maar uit de mede-
deelingen der vrouw was af te leiden,
lat ook de eerste agent haar heel
goed kende en de geheel ongemoti
veerde „afzetterij" dus een persoonlij
ke plagerij was.
De briefschrijvers hebben 't ook Ln
de mode gebracht variété-voorstellin
gen en artisten te critiseeren. Mis
schien wel eens te véél, dat zeg ik op
Ion voorgrond. Vroeger wérd van
hier uit nooit over variété geschreven,
alles was altijd mooi. Op één enkele
uitzondering na, geven nu ook de Am-
terdamsche bladen critiek. Minder
runstig was bijv. liet oordeel van Het
Nieuws van den Dag over de nieuwe
operette „Vera Violetta' die in Flora
loor het operettegezelschap van den
heer Janmart werd opgevoerd. Naar
k vernam moet wijlen de heer Nög-
gerath het voor do monteering nog
erst in Berlijn zijn gaan zien. Maar
hij had zich die opoffering kunnen
besparen, want het is een stap terug
reweest. Vera Violetta is 'n grof pro
duct, de muziek is afgezaagd en 't
goede spel en de dito zang van den
heer v. d. Stappen en mej. Persoons,
kunnen het niet redden. Het is dan
ok trouwens niet geprolongeerd, ge
lijk met dergelijke opvoeringen bijna
altijd het geval is. Kwaad kan bet
voor 't publiek toch niet, zoo'n beetje
'•ritiek. Nu het „Vrije Tooneel" uit el
kaar is gespat en de heer Speenhoff
net zijn echtgenoot© onder Italië's
schoonen hemel nieuwe kunstimpres-
ies zoekt, wil Ik ook nog wel even
'eggen, dat het mij altijd verwonderd
heeft, dat over 't repertoire van dit ge
zelschap: „Z'n Edelachtbare, De tante
van Charley en Ha, die Nappie", zoo
weinig anders geschreven werd, dan
dat er zoo om gelachen werd.
H. HENNING Jr.
Stadsnieuws
HOLLAND OP ZIJN MALST.
Wij nemen uit „Neerlondia" ver
schillende opmerkingen van inzen
ders over:
Het p. f., p.c. p. r. en p. p. c. waar
tegen Neea-landia van December op
blz. 242 wederom waarschuwt, hangt
samen met die andere malligheid van
vele Nederlandsche dames en heeren,
om zich op hunne visitekaartjes „Mon
sieur et Madame", „Madame Veuve'
Zoo en Zoo te noemen, al dragen z.ij
verder ook volbloed Hollandsche na
men en al zou menigeen onder hen
verlegen staan te kijken, wanneer
men nu ook ©en gesprek in het
Haarlemmer Halletjes
EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE.
Er zijn van die wonderlijke tegen
stellingen in de wereld, dacht ik bij
het lezen van een ounoozel berichtje,
waarin vermeld werd, dat een liedje6-
inger, die in staat van dronkenschap
/eikeerde, door de oolitie in bewaring
genomen was, waarbij bleek, dat hij
een aardigen stuiver geld in zijn zak
had en die vervolgens door de polit'e
werd begeleid in de richt'ng van Lei
den, waarheen de man wenschte te
vertrekken.
Waarmee had deze vrind dien „aar
digen stuiver" verdiend Met liet zin
gen van liedjes, dat verboden is. Hij
werd daarop in de richting van Lei
den gebracht en ik ben zeer benieuwd
om te weten, of de agent, die hem
vergezelde, bij die gelegenheid aan de
grens met een buiging afscheid van
hem genomen heeft. Dit *s wel zeker,
dat de man, zoodra hij zijn begeleider
kwijt was en de kans schoon zag,
weer aan 't liedjeszingen is gegaan,
en derhalve te Leiden aangekomen
zal zijn met een nog beter gespekte
portemonnaie, dan die hij had, toen
hij Haarlem verliet.
En het eenige, dat voor deze brood
winning noodig is Een beetje stem,
die zelfs schor mag wezen, en een
boel brutaliteit. Opleiding, studie,
dure lessen, allemaal overbodig. Je
plant je maar op de straat en zet een
keel op en de zaak is in orde.
Meermalen krijgen we in Haarlem
ook bezoek van andere liedjeszangers
£01 zangeressen. Zij huren een zaal,
laten biljetten aanplakken, plaatsen
advertenties, kortom, maken veel
kosten en zingen dan 's avonds voor
een handvol menschen. Soms moet er
geld bij, als ze quitte spelen is het
mooi. Natuurlijk laat ik bij die bere
kening de rente van het kapitaal, dat
hun opleiding gekost heeft, bulten
spel.
Als ze den volgenden dag vertrek
ken, is er geen schepsel, die zich er
over bekommert, of ze naar Leiden of
naar Alkmaar gaan.
Wil je d-us geld vei dienen, dan
moet je liedjes zingen op straat en
niet in een zaal. Het is evenwel over
bodig om daarbij dronken te wezen 1
Nog meer zonderlinge tegenstellin
gen. Er is deze week een jongen ver
oordeeld tot boete, omdat hij bij het
afgeven van melk, geloof ik, zijn
paard twintig minuten lang onbe
heerd had laten staan. Waarschijn
lijk had het jonge mensch een praatje
gemaakt en daar je niet tegelijk een
conversatie voeren en oo een paard
letten kunt, had hij ongelijk met deze
samenvoeging.
Er is evenwel ook ingebroken ln een
villa, die maanden lang onbewoond
was geweest. De eigenares had wel
iemand aangesteld om er op te letten,
maar daar*die man niet in de villa
woonde, kon zoo'n toezicht natuurlijk
nooit afdoende wezen. Dieven zijn
eenmaal zoo, dat ze hun slag pas
slaan, wanneer de opzichter vertrok
ken is.
Het onbeheerd laten van paarden is
bij politieverordening verboden.
Het onbeheerd laten van gemeubel
de woonhuizen kan rustig bedreven
worden. Toch wor.lt daardoor de
rooflust van zwakke broeders opge
wekt.
Als de gelegenheid den dief maakt,
zou liet dan niet een maatschappelijk
belang wezen om die gelegenheid te
beperken
Altijd nog meer zonderlinge tegen
stellingen.
Wanneer iemand een boodschap
naar zijn dokter zendt en die is over
een paar uur nog niet verschenen,
dan wordt zoo iemand ongeduldig,
kijkt od de klok, tuurt eens tn de
straat en spitst de ooren, als de bel
overgaat.
Maar wanneer een dokter een re
quest aan den gemeenteraad zendt,
om beperking van examens te verkrij
gen, dan kan het gebeuren, dat hij ln
zeven jaar geen antwoord krijgt.
Dat 's Dr. Bijleveld overkomen. En
nu is zijn adres afgevoerd van de
lijst van aanhangig gebleven stukken,
maar een bepaald antwoord is er nog
niet. Of wordt nu met 1 September de
bepaling, dde het vorige jaar werd
uitgesteld, namelijk dat leerlingen tot
middelbaar en hooger onderwijs zon
der examen kunnen worden toegela
ten, alleen met een verklaring van 't
schoolhoofd, heusch ingevoerd
Ik hoop het, maar wijs toch op de
tegenstelling, die hierin ligt, dat repa
ratie van het lichaam meer haast
schijnt te hebben, don verbetering
van de voorwaarden, waaronder het
verstand werkt.
Precies zooals de menschen altijd
doen, beweert Wouter. Wanneer ze
©en lekke goot in huls hebben, moet
onmiddellijk de loodgieter komen.
maar met het verbeteren van een ver
keerde gewoonte hebben ze al den
tijd.
Dat is nu weer iets voor mijn waar
den neef. Wie vergelijkt er nu een
goot met een gewoonte 1 Die hebben
precies evenveel overeenkomst als
een beerput en een leeuwenkuil, hoe
wel je oppervlakkig denken zou, dat
deze twee toch wel »n de familie zijn.
Er is niets van aan. Een van onze
nieuwe Raadsleden, wel toegelaten,
maar nog niet geïnstalleerd, heeft
over zoo'n put discussie in onzen raad
uitgelokt Had hij misschien ge
dacht aan de Oostersche magnaten,
die wanneer ze op het punt stonden
om aan het hof te verschijnen, bij
wijze van groet en geschenk reuk
werken vooruit zonden
Er zijn eenige verzoeken van vroe
ger aan de orde gebleven, die we nog
maar weer voor oen poosje zullen
bewaren. Zoo schijnt er nog geen
haast Le wezen bij een verzoek van P.
A. Zadelaar, gedateerd 4 Maart 1903,
om zijn perceelen mder Schoten bij
de gemeentelijke duinwaterleiding
aan te sluiten. Ik hoop, dat de buur
tjes van de bewoners van die huizen
in den waternood hebben voorzien,
indien althans Schoten's gemeentebe
stuur zelf de noodige maatregelen
niet mocht hebben getroffen. Wat mij
betreft, kan ook de heer J. W. Las
sing nog een poosje geduld oefenen,
die den lOden Augustus 1904 gevraagd
heeft om gasbuizen ln de Kleverlaan
te laten leggen. Indien bij, wat ik
niet veronderstel, met denzelfden
spoed, waarmee dit request behan
deld Is, maatregelen genomen heeft
om ander licht te krijgen, dan zit hij
zeker nog in 't donker.
Dan vüert den 21sten Maart a.s. een
voorstel van den heer Modoo, tot wij
ziging van het werkliedenreglement,
zijn derden verjaardag. Kindertjes
van drie jaar zijn gewoonlijk wel zoo
ver, dat ze praten kunnen, maar van
dit achterlijke wurm hoor je nog
niemendal.
Ik tref ook nog onder den voorraad
een verzoek aan van do Hollandsche
Spoor, om in de definitieve tram-
conceesie, die zij gevraagd heetft, de
r'cbting van de gevraagde tramlijnen
te wijzigen. Haast is daarmee vol
strekt niet, althans niet bij Wouter,
die een aandeel heeft in de Haarlem
sche Tramweg-Maatschappij, en me
plechtig verzekert, dat deze maat
schappij volstrekt niet Inziet, waarom
ze niet nog een jaar of tien zou blij
ven doorrijden, daar ze toch, in weer
wil van haar zoo dikwijls aangekon-
digden, officieelan dood, nog goed en
wel ln leven 's.
Het voorstel om de chol erabarak te
verplaatsen, is van de lijst afgevoerd.
Ik heb niet vernomen, wat er met die
barak zal komen te gebeuren. Mis
schien blijft ze wel op prec'es dezelfde
plaats staan en dan is het mij ook
goed. Sedert ik altijd met de electxi-
sche naar Amsterdam ga, hindert me
het zien van die barak wel mag het
met zijn leelijke kleur een barak hee-
ten niemendal meer. Menschen,
die er zich aan ergeren, moeten maar
een adres aan den Raad zanden, om
ze alsnog te verplaatsen. Dat Is met
een gezellig voor de requeeten Zade
laar. Lassing enzoovoorts enzoovoorts
dJe dan weer een beetje nieuw gezel
schap krijgen, dat hen helpen kan om
de duistere eentonigheid in de porte
feuille van 't Stadhuis door te ko
men.
Intusschen, wij mogen daar nu
grapjes over maken, hat is ook hier de
critiek, die gemakkelijk, en de kunst,
die moeilijk is. Hoe lastig is het al
niet voor een particulier, om van tijd
tot tijd zijn schrijftafel eens op te
ruimen. Niet omdat het doorlezen van
de stapels papieren zooveel tijd vor
dert dat gaat gauw genoeg, maar
om de moeilijkheid van de vraag, of
dit en dat kan worden verscheurd of
bewaard moet blijven. Alles verscheu
ren gaat niet en alles bewaren baat
niet. Wanneer wij, simpele particu
lieren, daarmee al zooveel moeite heb
ben, hoeveel lastiger moet het dan
niet wezen voor een gemeentebestuur,
dat met veel belangrijker zaken te
maken heeft en daarbij nooit iets
verscheuren mag I
Ik heb dezer dagen ergens gelezen,
dat aan dein milicien N i e m a n t s-
verdriet opnieuw voor een jaar
uitstel van den werkeltjken dienst is
verleend. Dat kan tk me begrijpen.
Waar in de wereld zooveel haat en
nijd en boosheid en afgunst heer-
schen, wie zou daar iets willen wei
geren aan iemand, die Niemants ver
driet is?
Als het dezen jongen man niet goed
gaat in de wereld, zal de schuld niet
bij zijn naam liggen.
FIDELIO.
