NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD.
28e Jaargang. No. 7870
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- an Feestdagen.
ÏA.TEHÜAG 20 FEBBUABI 1909 B
HAARLEM S DAGBLAD
ABONNEMENTEN
PBR DRIB MAANDBNl
Voor Haarlem l l f 1.2&
Voor de dorpen In den omtrek waar een Agent gevestigd Is (kom der
gemeente)1-30
franco per post door Nederland 1.65
Afzonderlijke nummers0.02H
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem 037H
de omstreken en franco per post 0.45
Uitgave der Vennootschap Lonrens Coster. Directenr 3. PEEREBOOM.
ADVERTENT KÊNi
Van 1—5 regels 50 Cts.: iedere regel meer 10 Cts. Bulten het Arrondissement
Haarlem van 1—5 regels 1—elke regel meer ƒ0. Bft Reclames 30 Cent per regeL
Bq Abonnement aanzienlijk rabat
AdvertentiCn ?an Vraag en Aanbod; iioogstens zes regels, 25 Cts. per plaatsing
50 Cts. voor 3 plaatsingen k contant
Redactie en Administratie! Groote Houtstraat 55.
Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 724
Drukkerij! Zolder Bultenspaarae 6. Telefoonnummer 122.
Tot de plaatsing van advertentiSn en reclames van buiten hei Arrondissement Haarlem In dit blac is uitsluitend gemachtigd hef Algemeen Binnen- en Buitenlandsch Advertentie-Bureau D. Y. ALTA,
Warmoesstraal 7078, Amsterdam. Telephoon interc. 6229.
TWEEDE BLAD.
Haarlemsche
Handelsvereeniging
fci- kot. £ctl. y&n IS Kot. 1SW,
De Haarlemsche Handelsvereeni
ging hier ter stede, opgericht 10 Mei
lbOZ, heeft ia den loup van den tijd
wel haar recht van beslaan bewezen.
In zeer vele gevallen, zaken van ver
schillenden aard betreflende, is zij
opgetreden en dikwijls met groot
succes. Jammer echter, dat men alge
meen niet meer blijk geeft, dit te
waardeeren, door als lid der Vereeni-
Sing toe te treden. Er zijn wel meer
an 600 leden, maar dat is niet vol
doende. Elk bandelaar, neringdoen
de, ja zelfs particulieren, moesten lid
worden, om tenminste te laten gevoe
len, dat men het werk op prijs stelt,
dat de Haarlemsche Handelsvereeni-
ging steeds opneemt, als doende, wat
hare hand vindt om te doen.
De voordeelen, die de Vereeniging
buiten hare bemoeiingen van ver
schillenden aard, haren leden aan
biedt, zijn zeer vele en zeer groote
tegenover de geringe j aarlij ksche
contributie van 3.50, die gevraagd
wordt.
De Haarlemsche Handelsvereeni-
glng bemoeit zich in de eerste plaats
er mede, de belangen van hare leden
te bevorderen, door onwillige beta
lers voor hen tot betaling aan te
manen en Informatiën voor hen in te
winnen. Bovendien hebben de leden
het recht, het hun gratis te verstrek
ken advies van den rechtsgeleerden
adviseur der Vereeniging te vragen,
die ook in proceduren en faillisse
menten gratis voor hen optreedt, na
tuurlijk alleen voor zaken betreffende
den handel en het bedrijf der leden.
üet blijkt iu den laalatta tijd
dat men dezo belangrijke Toordee-
len begint te waardeeren want
sedert Mei meldden ziek 67 nieuwe
leden aan.
Als proef kunnen voortaan nieuwe
leden voor een half jaar worden aan
gekomen, doch slechts het 2e halfjaar
(van 1 November tot en met 30 April)
ad f 1.75 de halve contributie.
Rechtsgeleerde adviseurs der Ver
eeniging zijn de heeren Mrs. Th. de
Haan Hugenholtz en A. H. J. Merens,
Spaarue 04, alhier, die voor de leden
eiken werkdag van 24 uur des na
middags zijn te spreken.
Het bureau der Vereeniging ls ge
vestigd Jansweg 11.
Voor ineusso s door bemiddeling
der Vereeniging wordt een vast
recht van 5 pet. der vordering bere
kend.
Bovendien moet 10 cent voor port
Steeds worden bijgevoegd, bij Inzen
ding van vorderingen door bemidde
ling der advocaten te innen.
De kosten van informatiën naar
buiten de stad woonachtige personen
bedrugen 60 cts. per informatie, plus
vijf cents porto-vergoeding. Informa
tiën naar binnen de stad wonende
personen worden gratis verstrekt.
Pretentiën op buiten de stad wo
nende personen worden niet behan
deld, wanneer niet 10 cts. voor porto-
vergoeding is toegevoegd.
Ruim 1748 informatiën en rechts
geleerde adviezen werden in het afge-
ioopen jaar gegeven.
In December 1908 en Januari 1909
zijn 55 vorderingen tot een bedrag van
f 1099.96 1/2 betaald 13 vorderingen
worden afbetaald, 17 vorderingen zijn
uitgesteld.
Men wordt geraden alvorens te le
veren aan W. F. F. van En «reien, Ba
ke nessergr acht 98, zich om Inlichtin
gen te vervoegen aan het kantoor.
Volgens art. 7 dient het geheim der
lijsten van wanbetalers ongeschon
den te blijven.
Alle brieven, aanvragen, reclames
of wat ook, moeten worden geadres
seerd aan het bureau, dat geopend
is dagelijks van 's morgens 9 tot 1 uur
en 's namiddags van 2 tot 4 uur,
waar dan ook verdere inlichtingen
zijn te bekomen.
Nieuwe l6den voor 1909/10 kunnen
nu reeds tot de vereeniging toetreden
en genieten alsdan tot 1 Mei e.k. alle
voorrechten als een gewoon lid.
Het Bestuur heeft bemerkt, dat men
soms meent, dat men, hoewel geen
lid der H. H. V., toch van haar infor
matiën kan bekomen, en brengt nu
nogmaals «n uitdrukkelijk ter kennis
dat alleen aan leden der Vereeniging
informatiën door haar worden ver
strekt, en dat voor informatiën op
hier ter stede woonachtige personen
nooit betaling mag worden gevor
derd.
HET BESTUUR.
Antwerpsche Kont.
CCXX,
België bestaat voor 3/5 uit Vlamin
gen, voor 2/5 uit Walen, zoodat men
zou kunnen denken, dat ln het heele
land drie Vlaamse he tegen twiee Fran
se he of Waalsche woorden worden
gesproken. Zoo zou het zijn als vele
onzer stamgenooten, vooral in Gent
en Brussel niet een zoodanige eenzij
dige opvoeding hadden genoten, dat
zij taalkundig hun moedertaal niet
kennen en daarom hooghartig het
Vlaamsch "n patois voor het plebs
noemen.
Deze „franscillons" (niet te verwar
ren mtet Franschen of Walen) hebben
in Antwerpen maar weinig in de
melk te brokkelen en begrijpelijk is
de opwinding dan ook bij alle politie
ke partijen nu zoo'n „franscillon" tot
burgemeester van Antwerpen be
noemd ie, tot tweeden opvolger van
den Vlaamschen strijder, schrijver en
redenaar Jan vsn Rijswijk. Men den-
ke hierbij niet aa? klein gees tigen ras
senhaat. Gehoopt werd dat een zekere
heer Desquin benoemd zou worden.
Een Waal, die niet alleen uitstekend
Nöderlandsch schrijft en spreekt,
maar ook sympathie heeft voor onze
taal. ln plaats daarvan heeft men nu
den heer De Vos gekregen, een Vla
ming van naam en geboorte maar
niet van gedachte. Wel verklaarde hij
ln een interview dat hij de rechten
der Vlamingen zou eerbiedigen, maar
erg gerust is men niet op dit punt.
Niet ongeestig herinnerde daarbij
een der gazetten aan bet rijmpje:
„Als de Vos de passie preekt
Sinjoren wacht uw ganzen!"
'k Mag Antwerpen niet verlaten
zonder een der Franscbe schouwbur
gen to bespreken en kies daarvoor uit
het Theatre des Variétés op de Place
de Meir. De kunst dite lk den Zater
dagavond van mijn bezoek te bewon
deren kreeg was de première van een
heldenstuk in verzen. Men zou zoo
denken, dat 't een weinig uit den tijd
was, een gesproken opera, Jongen 't
past slecht in deze dagen nu men al
les gaarne zoo natuurgetrouw moge
lijk verlangt. Een zekere mijnheer
Jacques Wappiers durfde echter het
waagstuk aan een historisch drama
van 5 bedrijven te dichten, dat hij
„Leve de Geus" noemde. Hij toonde
daarmee zijn Pappenheimers tie ken
nen. Het intellectueels Fransche the
aterpubliek staat lager dan 'dat wat
gewoon is den Vlaamschen schouw
burg te bezoeken, de oudte fi
guren had hij weer uit hun
graven gehaald, Willem van Oranje
fungeerde voor een onmogel ijken lum
mel, Tijl Uilenspiegel (de ziel van 't
Vlaamsche volk) was in een soort Ri-
goletto veranderd, Egmomd had al
leen een historisch trekje te maken
en overigens was de gewone draken-
tafel van verleiding, ontvoering, 'n
Judith, duels etc. behoorlijk voorzien.
Verder in elk' bedrijf een doode en
een hoogst pakkend slot: Uilenspie
gel ligt met 't hoofd op 't blok, de
beul trekt 't zwaard de geuzen ontzet
ten hem en om den beul niet voor
niets te laten komen moet de Span
jaard er maar op!! Nog al actueel ook
nu dezer dagen zooveel over de be
kende halsrechtlng In Fransch-Vlaan-
deren is geschreven, Uilenspiegel
heeft echter voor hij zijn hoofd op het
blok legt nog gelegenheid een schoo-
ne tirade af te staken over den „nieu
wen Dageraad", die *i, gelijk al der
gelijke pathos-clausen. vooral als ze
ln mooi Fransch en op dichtmaat ge
schreven en wei-gezegd zijn, goed
deed. t Succes was dan ook enorm,
de schrijvfer werd natuurlijk voor het
voetlicht geroepe® en aan *t gejuich
kwam gesn einde. Als meer kalm en
flegmatisch toeschouwer moet ik
hieraan toevoegen, dat 't stuk niet
alleen mooi was aangekleed, maar
dat ook de negie knap werk leverde:
nog nooit heb ik zoo natuurgetrouw
zien vechten als in de le aote.
Het „ThéAtre des Variétés" verstaat
wel de kunst het publiek te lokken.
Want terwijl de geuzen-lauweren
nog behaald moesten worden, waren
reeds biljetten aangeplakt met een
geheimzinnigen inhoud, waarboven
mat groote chocoladeletters: „Een
schandaal te Monte-Carlo!"
In de speelzaal te Monte Carlo is
de graaf de X. betrapt op valsch spel
onder zeer bijzondere omstandighe
den enz. Het vervolg zal men vinden
op een volgend aanplakbiljet."
Ik dacht eerst aan een soort chan
tage, doch later bleek, dat 't niets
anders was dan een handige reclame
voor een nieuwe drama a grand spec
tacle, dat in den Variété-Schouwburg
binnenkort zal worden opgevoerd.
Waar daar tusschen door moderne
looneelspelen van Henry Bataille en
blijspelen genre-Prot worden gege
ven, doet de schouwburg van verschel
denheden zijn naam dus geen oneer
aan. Intusschen ls het Vlaamsche
Hippodroom-Palels toch eigenlijk
consequenter: Daar wordt de Twee
Weezen opgevolgd door „Lina met
de schoone oogen' en dit hartroerend
spel weer door ,,De(n) man met de
Wassenbeelden!'
Er ls ln Antwerpen veel te wande
len, maar meer in den zomer. Dan
gaat men met de platte boot over de
Schelde naar St.-Anneke, naar het
Park, naar den Dierentuin, die vlak
naast de groote statie ligt. Ik heb nu
ook nog een wandeling buiten de
poort van Kiel gemaakt, ln 't typi
sche Antwerpsche landschap "tus
schen Hoboken en Boom. In Kiel is
een groot kerkhof en deswege wonen
er huis aan huls handelaars in graf
kransen, zerken, enz., maar 't eigen
aardigste is, dat die huizen tegelijk
estaminets zijn. 's Lands wijs, 'sLand3
eer. Wanneer het echter eenige da
gen te voren geregend heeft, ls zoo'n
wandeling buiten Antwerpen niet bij
zonder aanbevelenswaardig, want ik
zakte vaak een voetdiep in den mod
der weg.
Neen, dan is 't nu beter de kunst
schatten te gaan bewonderen, de
schilderijen van Rubens in de Ka
thedraal op de Groenplaats of in een
der talrijke Musea. Op Zon- en feest
dagen en des Donderdags zijn deze
gratis voor het publiek toegankelijk,
op andere dagen bedraagt de entrée-
prija een franc. Een der typischte
musea ia zeker wel ,,'t Steen" aan
de Schelde. Behalve antiquiteiten op
allerlei gebied die hier des te meer
passen wijl dit gebouw zelf een groo
te antiquiteit is, vindt men hier „le
vensgroot de Reus en de Reuzin", die
vroeger in deze „burght" gewoond
moeten hebben en als de stichters
van Antwerpen gelden. Bij optochten
werden deze tot voor niet lang mee
gevoerd, maar sinds de Scheldestad
electrische trams is rijk geworden,
wil het met die optochten niet meer.
Een tegenvoeter van dien „Reus" is
wel „Op-Signoorken", maar deze is
niest de echte, doch slechts een copy
van 't manneken, dat in Mecheletu
wordt bewaard.
Op-Signoorken is een pop van zoo
wat 1.40 M. hoogte, alleen 't hoofd is
van hout en heeft een wonder fat
soen, het stelt een dronkaard voor,
die in zatlappen-zaliglieid lacht. Een
wonder van naturalistische beeldhou.
werij i3 die gaaf bewaarde en netjes
geschilderde .top. Victor van Lans-
crom, een MecheLsch „cleinsteker"
van talent, maakte hem in 't midden
van de 17e eeuw ten behoeve van den
Mechelschen „Ommegang". Toen
heette de pop „Vuylen Bras" ol
„Vuylen Bruidegom", hij werd en
wordt nog als er ommegang is op
geworpen en weer opgevangen ineen
laken, dat eenige mannen onder hem
gespannen houden.
En laat hem toch niet vallen.
Met zijnen neus in 't slijk.
Ay op 1 Ay op I En Ay op.
„Vuylen Bras" deed in de omme
gangen zoow&t denzelfden dienst als
het Rad van Avonturen onze brave
voorouders waren er altijd op uit, de
menachen al lachende te mora lisee
ren en de pop zou op hooge feestda
gen aan de pretmakende gemeente
leeren, wat een bespottelijk wezen
een dronken man is. Zoo gebruikten
de burgers van Sparta immers vroe
ger de Iloten. die ze dronken voerden
om bij hun kinderen afschuw voor
dronkenschap te kweeken.
Met de Rumoldusfeesten van 1775
stond een Antwerpenaar naar den
ommegang te kijken de mannen die
„Vuylen Bras" opwierpen, hadden
ook al te veel bruin en uitzet binnen
ze lieten de pop tusschen de menigte
vallen en In de verwarring werd de
arme Antwerpenaar beschuldigd van
het boos opzet ze te willen stelen,
waardoor hij een pak slaag opliep.
Sinds dien tijd heet „Vuylen Bras"'
„Op-Signoorken", wijl „Signoor" de
bijnaam is voor den Antwerpenaar,
geüjk „Maanblusscher" voor den in
woner van Mechelen.
De winkels zijn in Antwerpen
vroeg geslotenzelfs op Zaterdag
avond zie je na half twaalf in de
drukste winkelstraten geen winkel
van levensmiddelen meer open. Als
je Yoor dien lijd geen voorraad inge
slagen hebt, moet je vasten tot den
volgenden morgen. Maar één is er,
die je uit den nood helpt, de man iu
het roode karretje met gekleurde gla
zen voor de petroleumlampen, de
koopman in „patat-frit". Voor elke
beurs staat hij klaar, al zit er maar
„6 eens" in.
Hij werpt de aardappelpartjes inde
gloeiende olie, haalt er den zeef door
heen, zout ze en reikt ze u over in
den papieren zak. Zij smaken over
heerlijk, warm als ze zijn in den kou.
den avond.
Waarom zou die handel in Haarlem
onmogelijk wezen 'k Wed, dat als er
een ondernemende baas was, die het
een poosje uit kon zingen, dat hij er
een uitmuntend bestaan uit zou ha
len.
H. HENNING Jr.
Stadsnieuws
STUKKEN VAN DEN RAAD.
RECLAME-TENTOON
STELLINGEN.
B. en W. stellen voor aan den di
recteur en commissarissen der Mij.
tot exploitatie van Staal waterbron
nen toe te staan, iu den tuin van het
perceel Frederikspark 14 (Bronge
bouw) houten gebouwen of getimmer
ten te doen stellen of op te richten,
noodig voor een van 15 Juni tot 15
Juli 1909 te houden reclametentoon
stelling.
Onder (Le voorwaarden zijn de be
palingen opgenomen, dat geen scha
de worde toegebracht aan. luet ge
meentelijk plantsoen, dat de houten
gebouwen of getimmerten binnen
een maand na afloop der tentoonstel
ling weggeruimd moeten zijn, en dat
de bedoelde gebouwen voor het aan
gegeven doel en in geen geval voor
het geven van kermisvermakelijkhe
den gebezigd mogen worden.
B. en W. stellen voor aan de afdoe-
ling Haarlem van den Ned. R. K.
Haarlemmer Halletjes
EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE.
De eenige neef, geloof ik, dien ik
tot dusver aan de lezers van deze ru
briek heb voorgesteld, is Wouter.
Daaruit meet evenwel niemand aflei
den, dat ik niet nog meer neven heb.
Integendeel bezit ik ze in soorten.
Groote en kleine, eigen en aange
trouwde achter, en oud-, bekende en
onbekende neven. De laatste categorie
lijkt mij verreweg de aangenaamste.
Het is me nooit gelukt, er een denk
beeld van te krijgen, waarom je een
onaangenaam inensch groeten, ont
vangen en verdragen moet, alleen
omdat hij toevallig je neef is en aan
den anderen kant doet het aan mijn
sympathie voor een aangenaam man
niets af, al behoort bij tot mijn fa
milie.
Zelf heb ik dan ook weinig neven.
Mijn vrouw heeft er veel meer aange
bracht, die evenwel de goede smaak
hebben allen zonder uitzondering
buiten Haarlem te wonen, zoodat ze
ons met bezoeken niet overstelpen.
Ben is er, neef Bram, die ons nog
wel eens heeft opgezocht, tot volko
men ontevredenheid van mijn zoon
Jan, omdat de man een hoed droeg
uit een mode, die niemand zich ook
zelfs maar herinneren kon en een
paar bakkebaardjes, waarvan ook
niet gezegd kon worden, dat ze in-
heemsch zijn ln de groote wereld.
Jan had, denk ik, nog liever gewild,
dat de man een beetje minder braaf
en trouwhartig was geweest en er
wat modteuser had uitgezien naar
zulke uiterlijkheden oordeeten nu
eenmaal jonge en (helaas) oudere
taenschen.
Welnu, dez-- .elf lo m vgn Stap
pen schreef me een brief uit rijn
woonplaats Pettershoek, een gehucht,
waar je alleen kunt komen na de
heele staalkaart van vervoermiddelen
te hebben doorgemaakt. Eerst een
eind per trein, daarna op een bootje,
vervolgens ln een soort van diligen
ce, om te eindigen op een boerenkar,
wanneer er toevallig een voorhanden
is. Andera gebruik je maar den bee
nenwagen. Hij heeft mijn vrouw en
mij al meermalen uitgenoodigd, om
hem op rijn plaats eens te komen op
zoeken, maar driemaal hadden we
ernstige verhindering, zoodat we er
niet heen konden gaan en de andere
drie keeren was er geen beletaal,
maar zijn we toch ook niet gegaan.
Eiken keer als hij ons weer vraagt
en we opnieuw bedanken, kijkt mijn
vrouw een beetje benauwd, en zegt
„heusch, we zullen den gooien man
nog boos maken, 't wordt al te mal 1"
„Vrouw", zeg ik dan, „Jij hebt het
ware begrip van het neefschap niet.
Een neef die boos wordt ls vanzelf
geen neef meer en ik zou er wat om
durven verwedden, dat hij even blij
is over ons teLkens bedanken, als wij,
dat we er niet heen hoeven. Wat zou
hij ln Pettershoek met ons moeten
beginnen 1 Eten en drinken ls na
tuurlijk een heele ontspanning, maar
daarmee krijg Je den heelen dag niet
om. Wandelen? Daar doet een hoer
liever niet aan. Vergeet niet, dat er
geen Zandvoort in de buurt ls en
geen ruïne van Bred or ode I Geloof
me, de beste neef ls de neef, dien Je
nooit riet."
Deze toespraak vindt mijn vrouw
wat ongevoelig, zoodat ze dan ook
schrikte, toen er dezer dagen weer
een brief van Bram van Stappen ar
riveerde, waarin ze alweer een uit-
noodiging vreesde te zullen vinden.
't Viel mee. want het was alleen een
ontboezeming van neef Bram over de
courses op Woestduin en de weige
ring van B. en W. van Bloemendaai
om daarvoor toestemming te geven
op Zondagen.
Tot mijn verwondering was de
heele brief dezen keer met een prach
tig loopeinde hand geschreven, zoo
dat het duidelijk was, dat neef Bram
de diensten van een secretaris had in
geroepen.
Geachte Neef en Nicht,
Jelui zult wel verwonderd wezen,
weer eens wat uit Pettershoek te
hooren. 'k Had al eenB eerder willen
achr ven, maar de varkens waren
niet te wel. Wat de stomme dieren
scheelden weet lk nog niet, maar ze
draaiden met him oogen en lustten
geen voer, net als m'n zoon Piet ver
telt van de deftige dames in Enge
land, die met 'r hoed op (vat Je het
aan tafel ritten en maar zoo'n beetje
op haar bond pikken, net als mijn ka
narie in zijn kooi.
Maar dat is tot daaraan toe. 'k Heb
in de courant gelezen, dat er op Zon
dag geen harddraverijen en rennen
meer mogen worden gehouden op
Woestduin. Weet Jelui nog wel, dat
we daar samen op een Zondag eens
heen zijn geweest Hoe zit dat bij jul
lie toch met de aardrijkskunde? Op
dien middag reden we naar Benne-
broek, lk hoorde, dat de baan ligt ln
Vogelenzang en het gemeentebestuur
van Bloemendaai heeft er over te
zeggen 1 Zulke ingewikkelde omstan
digheden kennen we ln Pettershoek
gelukkig niet.
Toon heb ik het niet willen zeggen,
om de beleefdheid vat je, en omdat 't
zoo duur was, want ik zag wel neef,
dat je vijftien gulden neerlel voor
drie toegangskaarten. Zóóveel heb
ben wij ln Pettershoek in geen twee
jaar voor openbare vermakelijkheden
overwe spandearen een kwartje de
persoon voor 't theater als er kermis
is en dan ben ik Yoor een gulden lid
van een natuurkundig gezelschap,
waar menschen, die wonder knap
moeten wezen, allerlei rare dingen
vertoonen met vonken ®n vloeibare
lucht, die heel mooi worden gevon
den, maar waar lk geen oortje van
begrijp.
't Is waar ookwat bedoelde die
man, die toen de kaartjes gaf, toch
met rijn pad-dok Wat een dok is
weet lk wal zoowat en met padden
worden we hier genoeg geplaagd,
maar wat ze samen beduiden is om
niet klaar geworden. Schrijf me dat
bij gelegenheid eens even."
„Gelukkig", zei lk hier tot mijn
vrouw, „hij vraagt om te schrijven,
er staat dezen keer dus geen uitnoo-
diging in de nbrtef."
„Ga maar door", antwoordde mijn
vrouw, met een gezicht Yan je-kunU
he t-maar-niet- weten
Derhalve zette ik mijn lectuur
voort.
„Zooals ik zei, neef en nicht, vond
ik het een raar gevaL De stallen wa
ren mooi, jongen jongen, zoo prach
tig als de paarden op Woestduin,
woont de kleine man in Pettershoek
niet. Maar wat ik vreemd vond, xte
je, dat waren die wedmenechen, boe
kenmakers werden ze, geloof ik ge
noemd, hoewel ik ze alleen wat ln
boeken heb zien schrijven, maar ze
maken, nee hoor, daar kwam niet
van. Die snuiters stonden wel met
z'n tienen of twaalven op een verhoo
ging te roepen, net of ze hevige ru
zie hadden en 't publiek te lijf wouen
;oao De voanscben kwamen naar ve
toe en gaven rijksdaalders of bank
biljetten eerst dacht ik, dat 't was
om ze stil te krijgen, maar nee, want
nauwelijks was zoo'n man weg of
ze begonnen nóg harder. Precies een
dozijn boor en hanen, op een rij, die om
het hardste kraaien.
De toeschouwers bevielen me om je.
lui eerlijke waarheid te zeggen, ook
niet al te be<st. Er waren er, geloof ik,
geen twintig, die het gaan van al die
paarden een mooi gezicht vonden 't
was ze alteen rnaar er om te doen,
welk paard het eerst aankwam. Wij
landbouwers in Pettershoek rijden
ook wel om t hardst, als we Maan
dag» naar de markt gaan in de stad.
Alleen om de eer, begrijp je, t kost
niemaaa een cent. Dat is toch veel
goedkooper, dan die arme stadsmen.
schen, die met 'r dure bankpapieren
T7AA1- de boekenmakers loopen. Jullie
moe* bij one in Pettershoek toch eens
een harddraverij van paarden van
zessen klaar komen zien. (O jé, zei
lk tot mijn vrouw, daar zul je de uit-
noodiging toch nog hebben).
Je zult wel zeggen waar wil neef
met al dat geschrijf naar toe? Voor
eerst jelui vragen om de gxoete te
doen aan 't gemeentebestuur van
Bloemendaai en te zeggen, dat Bram
van Stappen 't heel best vindt al» de
menschen de ban kb il jetje» in hun
eigen zak houden dèAr hooren ze
thuis en niet bij een ander. En dan
zou ik vriendelijk willen vragen, of
Je me schrijven wil* (vrouw, zei ik,
je zul* zien er komt geen uitnoodi-
ging) wanneer er soms harddravers
worden verkocht. Niet van die knol
ten, die er uitzien of ze de vliegende
paardenpip hebben, met een halsje
van glas, dunne stokje» van pootje»
en bandjes ar om tegen het breken.
Een stevig paerd moet 't wezen, dat
hard loopt, want m'n buurman Piet
Sippel is me verleden week voorbij
gereden, de bruine wordt wat oud, en
dat kan ik niet velen.
Mocht je son>s denken, dat 'k op
mijn ouwen dag nog mooie brieven
kan gaan schrijven, dan heb je 't
glad mi», maar de ondermeester vrijt
met m'n tweede dochter Kee. 'n
Schraal broodje heeft zoo'n school
meester en daarom heb ik gezeid
krijgen kun je haar, maar als ik een
brief te schrijven heb, dan zorg jeer
voor! Begrepen? Dat is aangegaan
en na dien tijd maakt de wakkere
borst al mijn corresi>ondentte in orde.
Van harte allemaal 't beste.
Hoogachtend Uw neel
BRAM VAN STAPPEN,
,,Ja maar", zei mijn vrouw, toen
ik den brief had neergelegd, „daar
staat nog met knoeierige lettertjes i
„2üe ommezijde".
„En helaas, aan den achterkant,
listig verscholen, las ik opnieuw
„Ik reken er op, dat jelui van 't
voorjaar In Pettershoek komt. Half
April is ar kermis."
„Onmogelijk", zei ik ontsteld, „ik
heb allerlei bezwaren r
„Welke dan vroeg mijn vrouw.
„Honderd", zei ik, „het eene ver
dringt het andere, ik kan er op 't
oogenblik geen noemen, zóóveel zijn
ex."
Ze beek me stil verwijtend aan en
ging de kamer uit.
Dezen keer zal lk, naar ik vrees,
aan mijn noodlot niet ontkomen.
Als half April de lezer op mijn
huisdeur „Afwezig" riet staan, dan
weet hij, dat ik naar Pettershoek
ben, op de kei-mis I Moge hij dan een
traan van mededoogen aan mij wij
den 1
FIDELIO.
