NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD.
26e Jaargang. Bo. 787S
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon» en Feestdagen.
DINSDAG 23 FEBRUARI 1909
HAARLEM S DAGBLAD
ABONNEMENTEN
PER DRIE HAANDBNl
Vout Haarlem 1 1 1.28
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd ls (kom der
gemeente),1.30
Franco per post door Nederland,1.65
Afzonderlijke nummers0.02 H
Oeïïlustreerd Zondagsblad, voor Haarlem037W
de omstreken en franco per post 0.45
Uitgave der Vennootschap Lonrens Coster. Dlrectenr I. C. PEEREB00H.
ADVERTENTlÈNi
Van 1—5 regels 50 Cts.: Iedere regel mee? 10 Cts. Bulten het Arrondissement
Haarlem van 1—5 regels ft-elke regel meer ƒ0.80 Reclames 30 Cent per regel
Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
AdvertentlSn van Vraag en Aanbod, hoogstens zes regels, 25 Cts. per plaatsing!
60 Cts. voor 3 plaatsingen k contant
Redactie en Administratie: Groote Rontstraat 55.
Ififercommanaal Telefoonnummer der Redactie 600 eo der Administratie 724.
Drukkerij: Zulder Bultenspaarne 6. Telefoonnummer 122.
Tot de plaatsing van advertentiën en reclames van buiten het Arrondissement Haarlem In dit blad ls uitsluitend gemachtigd het Algemeen Binnen- en Buitenlandsch Advertentie-Bureau D. Y. ALTA,
Warmoesstraat 7678, Amsterdam. Telephoon interc. 6229.
tprt.-j-f -■
DIT NUMMER BESTAAT UIT
ZES BLADZIJDEN.
EERSTE BLAD.
AGENDA
WOENSDAG 24 FEBRUARI.
Gemeenteraadsvergadering, uur.
Soc. Vereeniging: Muziek- en Voor-
jrachtavond der Hoarl. Toynbee-
.Veneen., uur.
Brongebouw: Volksbond tegen
Drankmisbruik: Voordrachten-avond.
Spreker de heer P. H. Lamberts Jr.,
8 uur.
Hotel De Leeuwerik, Tentoonstel
ling Decora plastiek, van 9—5 uur.
OM ONS HEEN
No. 888.
De Waan van den Oorlog.
L
Het schijnt ondenkbaar, dat Iets
dat iedereen afkeurt, toch blijft be
staan. Niet waar er zijn dingen, die
de een goed en de ander verkeerd
vindt en waarvan de eerste dus zegt
dat is af te keuren, en de tweede, dat
het goed is, in beide gevallen een
onjuiste manier van uitdrukken, daar
de bescheidenheid zou meebrengen
om te verklarenik v i n d dit goed,
ik vind dat slecht. Dit daargelaten
is het volkomen begrijpelijk, dat din
gen blijven bestaan, die velen ver
keerd, maar vele anderen goed ach
ten, maar hoe iets dat iedereen af
keurt kan blijven bestaan, is iets dat
we niet zouden gelooven, wanneer we
niet in den oorlog de bewijzen, vlak
voor den neus hadden.
Ieder zonder uitzondering is een te
genstander van oorlog. Zelfs de sol
daat. Ik noodig u uit, een militair
eens op de navolgende manier toe te
spreken„Het moet u wel plezier
doen, wanneer er eens een Europee-
eche oorlog mocht konten, dan kunt
u schieten op andere menschen en
hun kogels door de borst jagen, of
met uw bajonet hen aan een muur
spietsen of met de sabel hun hoofd
afslaan."
Ik ben er zeker .van, dat de soldaat
een paar passen achteruit zal gaan,
u met verwonderde blikken aansta
ren en zeggen „Mijnheer, voor welk
bloeddorstig dier houdt u mij wel
Ik zou het verschrikkelijk vinden,
wanneer er oorlog kwam."
Derhalve is zelfs de soldaat van be
roep een vijand van den oorlog. Je
vindt onder militairen dan ook pre
cies evenveel zachtaardige men
schen, als onder burgers lastige
lui ook wel, maar die kennen we
onder de civilisten evengoed. Wie
houdt er dan van oorlog De vaders
en de moeders, die hun kinderen
naar den oorlog zien trekken, maar
hen misschien nooit terug zullen
zien De menschen, die niet mee
vechten, maar wier vee wordt gesto
len, wier graan vertrapt, wier huis
verbrand? De doctoren en verpleeg
sters dan, die de gewonden verple
gen op het slagveld en in de ambu
lances? De koningen en keizers, die
gevaar loopon hun troon te verlie
zen, wanneer de strijd in hun nadeel
eindigt
Niemand, niemand houdt van den
oorlog.
En toch zouden wij, die nu bijna
veertig jaar in midden Europa in
vrede leefden, er niet zeker van
durven zijn, dat er in onzen tijd van
leven geen oorlog meer komen zal
Een onbesuisde jongen als de kroon
prins van Servië, die naar mijn mee
ning nog geen verstand genoeg heeft
om in een deftig gezin 's morgens in
een rood buisje met streepjes de
schoenen te poetsen en de messen te
slijpen, kan aanleiding geven tot een
tdgemeenen krijg. En een keffend
journalist, zooals de onwetende man,
die de politieke artikelen in de Ti
mes schrijft, kan op een bepaald
oogenblik het woord neerschrijven,
dat de menschen ar toe brengt, krank.
Zinnig ven door niets verklaarden
bloeddorst elkaar naar de keel te
iVliegeq
Er was eens een familie, die aan
den wand van de hulskamer een sa
bel had hangen, waarvoor Iedere be
zoeker werd gewaarschuwd, omdat
het ding een vergiftigde punt had. De
vrouw des huizes had al zoo dikwijls
gezeid„dat akelige ding moest
eigenlijk weg, t is te gevaarlijk",
maar daar bleef het bij. Ze zag er te
gen op om het weg te nemen, wist bo
vendien niet aan wie ze het kwijt
zou raken en zoo bleef het er hangen.
Op zekeren dag raakten twee van
de zoons voor de aardigheid samen
aan het vechten, de een tuimelt te
gen de sabel aan, krijgt een wond
in den schouder en blaast drie uur
later den Laatsten adem uit.
De moeder schreide zich haast de
oogen uit. „Helaas, helaas", zei ze,
„waarom heb ik de sabel niet weg
genomen, toen het nog tijd was?
Dan zou mijn beste zoon daaraan
zijn leven niet hebben verloren 1"
De vrienden en kennissen zeiden
heel zachtjes, dat de bedroefde moe
der het niet hoor en zou„wie hangt
er nou zoo'n gevaarlijk ding In zijn
kamer op I"
Niet ver daar vandaan woonde een
andere familie. Die zei ook, dat zoo'n
gevaarlijke Indische sabel geen huis-
meubel behoorde te wezen, maar
hield er een revolver op na „tegen de
dieven", placht mijnheer te zeggen,
hoewel hij, als *t er op aan gekomen
ware, niet de helft van den moed
bijeen had kunnen rapen, noodig om
een pistool op een mensch al te
schieten.
Het gebeurde, dat de slaapkamer
werd schoongemaakt en het kleine
dochtertje, dat beha-gelijk lachend
tusschen den meubel chaos rondliep,
in een la een zwart ding vond met
zes groote gaten, die net oogen wa
ren. Toen ze er diep in kijken wou
om te weten wat er wel in die aardi
ge gaatjes kon zitten, knalde er wat
en viel ze dood neer.
De arme ouders konden niets meer
doen, dan hun kindje gaan begraven
en zichzelf verwijten, dat ze zoo on
voorzichtig waren geweest. De twee
ongelukkige moeders kwamen elkaar
troosten, voor zoover er troost moge
lijk was. „Had ik toch nooit de sa^
bei in mijn huis geduld I" zuchtte de
eene. „Waarom had »k zoo'n gevaar
lijke revolver In huis 1" schreide de
En dai was alle troost, die ze el
kaar konden geven I
Is het eigenlijk met den oorlog wel
anders gesteld
Ik herhaalledereen heeft een af
schuw van den oorlog. Uitgezonderd
een paar menschen, zooals bijvoor
beeld de oude Van MoKke. de aan
voerder van het Duitsche leger in
den oorlog van 1870/1, die in den
krijg allerlei voordeeden meende te
zien tot ontwikkeling van moed en
persoonlijke energie. Volkomen in
strijd met de ervaring van tal van
menschen, die slagvelden hebben
meegemaakt en naderhand verkla
ren, dat zij op den vijand losgetrok
ken zijn, omdat anderen het deden,
dat ze in een soort van soes verkeer
den, die pas in woede en razernij ver
anderde, toen ze hun vrienden om
zich heen zagen vallen.
Als Van Moltke dat ontwikkeling
van energie noemt, zou ik die veel
liever willen zoeken in wat de mensch
kan doen in vredestijd. Wij behoeven
waarlijk niet te vreezen, dat met de
afschaffing van den oorlog ook de ge
legenheid tot strijd zou zijn verdwe
nen. Strijd genoeg, maar tonder
bloedvergieten, in maatschappelijke
dingen, wedijver van het dagelijksch
leven, strijd kortom voor het bestaan
die de energie heelwat meer op
scherpt, dan het gevecht in den oor
log.
Als we die sabel en die revolver
eens niet gehad hadden I klaagden
de ongelukkige moeders.
Menschen in ons vak lezen veel
couranten, lezen dan ook vlugger en
allicht wat beter, dan onderen^ die
daarvan hun bedrijf niet maken,
maar hoeveel lk daarin ook vind. dat
belangwekkend Ls, de afdeeling' bui
tenland vervult mij altijd met af
keer-
Terwijl onze binnenlandsche be
richten tot onderwerp hebben land
bouw, nijverheid, veeteelt, kunst, we
tenschap, sport en tal van andere
vreedzame zaken, handelen de bui
ten! andsche meest over oorlog. De
economie van die landen blijft op
den achtergrond, de militaire plan
nen overheerschen het al. Over het
Engelsche ouderdomspensioen, «en
van de grootste gebeurtenissen van
dezen tijd, zijn ternauwernood zoo
veel regels geschreven, als er kolom
men worden gewijd aan de uitbrei
ding van leger en vloot.
Altijd, zoo schijnt het, is er kans op
oorlog. Nauwelijks is de eene aanlei
ding van de baan, of de andere komt
op. Het leven van ons geheele we
relddeel groept zich niet om den voor
uitgang op geestelijk, zedelijk en ver
standelijk gebied, maar om kanon
nen en geweren. Als een booze
nachtmerrie, waaruit de beangstigde
slaper niet ontwaken kan, als de
waan van den oorlog.
Ik ben er zeker van, dat er geen
oorlog zou zijn, wanneer de men
schen zelf maar overtuigd konden
worden, dat ei- geen oorlog behoeft te
wezen. Daarover een volgenden keer.
J. C. P.
Buitenlandsch Overzicht
't Is weer H oude schrikbeeld 1
DE TOESTAND IN DEN BALKAN
is te vergelijken met een vulkaan,
die onheilspellend groint en elk
oogenblik tot volle uitbarsting kan
komen. Gelukkig „kan", want zeker
is het nog niet 1 Het gevaar heeft al
zoovele malen gespookt, om daarna
weer kalm te verdwijnen, zoodat we
ook nu niet al te pessimistisch zullen
zijn.
Toch kan het niet ontkend worden,
dat er tusschen Servië en de Donau-
monarchie een zeer gespannen ver
houding bestaat en het OORLOGS
GEVAAR groot ia. Stroomen tele
grammen zijn brengers van tijdingen,
die op deze vijandige houding wij
zen. Eenige staaltjes
Te Weenen loopt het gerucht, dat
Oostenrijk tot bewapening overgaat,
om gereed te zijn, zoo Servië den oor
log zou uitlokken.
Te Belgrado (Servië's hoofdstad)
hebben anti-Oostenrijksche betoogin
gen plaats, eai ook in Montenegro is
de volksgeest weer wakker geschud,
en zijn troepen caidea' de wapenen
geroepen-
En dan.... Rusland, Engeland en
andere landen zonden oorlogscorres
pondenten, die reeds te Belgrado zijn
aangekomen.
De regeeringen houden zich nog
officieel in vorm en wachten zich
voor daden, die onmiddellijk tot oor
log aanleiding moeten geven. Anders
is het met den volksgeest. Die viert
den vrijen teugel en maakt dus (als
altijd) gekke sprongen.
Vooral in Serv'ë, waar het kroon-
prinsje als eerste haantje kraait. Hij
verkeert den laatsten tijd vooral tn
officierskringen en schijnt daar po
pulair te zijn. In zoo'n bijeenkomst
met de officieren kwam nu dezer da
gen het bericht ter sprake, dat Oos
tenrijk Servië zou bezetten.
Met groote opgewondenheid ver
klaarde toen de kroonprins
„Als dat gebeurt, hebben wij het te
danken aan deze onbekwame regee
ring en onze knoeiers van etaatslie
den. Er moest een kracht*g bewind,
een militaire regeering aan hot roer
komen."
Met daverend gejuich werden deze
woorden begroet. „Leve onze aan
voerder George, de waardige opvol
ger van den grooten Karageorg", rie
pen de officieren met geestdrift uit.
Nog een staaltje van den volksgeest
in Servië. Men weet, dat vele Serviërs
tn Oostenrijk vervolgd zijn, wijl ze
meegedaan hebben aan een samen
zwering om een deel van 't O.-H.
rijk te voegen bij Serviè en zoodoen
de het Groot Servsch rijk te stichten.
Zondag had te Belgrado een groote
protest-vergadering plaats tegen dit
proces. Voor het Michaels-staadbeeld
stond op een groot plakkaat geschil
derd „Oostenrijksche beschaving''
en daaronder een reusachtige galg
met het wapen der stad Agram en
hec onderschrift„53 onschuldige
slachtoffers."
Ook <n het O.-H. rijk wordt de
volksgeest wakker en wint de stel
ling „dat geschetter van Servië ver
veelt ons, laten we maar eens afre
kenen" veld, vooral, omdat de finan
ciën des rijks sterk gedrukt worden
door de uitgaven voor de gedeeltelijke
mobilisatie.
Belangrük la, wat de Servische ge
zant bij het Italiaanse he hof gezegd
heeft. Hij ontkende, dat de toestand
in het Oosten nu ernstiger is dan
voorheen (wanneer Servië staat
op zijn recht van troepen op zijn
grens te houden ter verdediging,
maar gelooft er echter geen oogen
blik aan, dat Oostenrijk van plan is.
het aan te vallen. Intusschen blijft
Servië van Europa verwachten, dat
het zal weten te bewerken, dat Servië
den uitweg naar zee krijgt, dien het
voor zijn oeconoimsch en politiek be
staan noodig heeft. Mocht het tot een
oorlog komen, dan zou Montenegro
zeker aan Servië's zijde vechten,
maar de gezant gelooft, dat er weinig
reden voor bezorgdherid is. Zoo noo
dig, zeido hij, zullen echter Rusland,
Engeland, Frankrijk en Italië krach
tig op een beslechting van het geschil
door een internationale conferentie
aandringen.
Van deze tusschenkomst der mo
gendheden bemerken we nog niet
veel. Wel wordt u't Londen gemeld
„De besprekingen tusschen de onder
teekenaars van het Verdrag van Ber
lijn over de verhouding tusschen Oos
tenrijk en Servië leidden nog niet tot
een resultaat of tot een positieve op
lossing", maar dit beteekent niet
veel. Geen resultaat beduidt niets,
er is juist een resultaat noodig.
Vriendschappelijke bemiddeling tus
schen Servië en het O.-H. riik is noo
dig. Blijft deze lang uit, dan kan 't
U laat zijn, want.... de vulkaan kan
elk oogenblik tot uitbarsting komen 1
De zonderlinge houding van Rus
land, die Tsaar Ferdinand van Bul
garije die officieel nog leenvorst
van Turkije is als onafhankelijk
koning ontvangen heeft, is oorzaak
geworden van een
NIEUW BALKAN-GESCHIL.
Men weet, dat Rusland nu beweert:
t J* geen officieels erkenning van
Tsaar Ferdinand, alleen maar voor
paar dagen bij de begrafenis van
Grootvorst Wladimir. Deze onder
scheiding heeft Rusland Tsaar Ferdi
nand uit beleefdheid bewezen.
Veel logica ligt er niet in zoo'n
redeneering.
In het Turkenland is men dan ook
zeer ontsticht over deze houding van
Rusland. Ook de pers is hevig veront
waardigd op Rusland en goeft luide
haar afkeuring te kennen. De Ikdam
schrijft
„Rusland is en blijft altijd hetzelf
de. zooals wij het reeds eeuwenlang
kennen. Zijn betuigingen van vriend
schap zijn slechts ijdele woorden."
Om het gedane kwaad weer wat
goed te maken, hebben de Russische
ambassadeur en ook de gezanten van
de andere mogendheden aan de Por
te een nota overhandigd, waarin aan
Turkije de verzekering wordt gege
ven, dat hunne regeeringen de onaf
hankelijkheid van Bulgarije, noch
het koningschap van Ferdinand zul
len erkennen, zoolang Turkije daar
aan zijn goedkeuring nog niet heeft
gehecht
Dit stelt den Turk gedeeltelijk ge
rust
Tech heeft Rusland met dezen poli
tikken zet zichzelf in het gezicht ge
slagen. In Turkije is meer dan ooi!
wantrouwen tegen Rusland gewekt,
en daardoor wordt de ondergrond
van het Russische bemiddelingsvoor
stel, ten opzichte van Bulgarije, zicht
baar. Had de weggejaagde grootvi
zier, vader KI ami 1, geen gelijk, toen
hi] een voorstel deed, om Rusland
geheel buiten de Balkan-politiek te
sluiten
Het nieuwe Incident zal een spoedi
ge oplossing van het geschil tusschen
Turkije en Bulgarije zeker weer be
langrijk vertragen. Als het tot vrede
lievende oplossing Komt. Nu loopen
er althans weer geruchten over de
oproeping van Bulgaarsche reservis
ten, wat op een wapengeweld wijst
Deze geruchten worden evenwel ook
weer tegengesproken.
Vorst of Tsaar Ferdinand blijft tn
tusschen neg wat tn Rusland, om bij
den Russiachen Tsaar gezellig te con-
fereeren.
Waarover
Na zulke samensprekingen zijn wel
vaker vreemde, onverwachte dingen
zebeurrï 1
LAGER- EN HOOGERHUIS.
Deze twee Engelsclie regeerings-
lichamen kunnen 't maar niet met.
elkaar vinden. Daarom diende het
Lagerhuislid Ponsonby gisteren een
voorstel in, om nog in deze zitting
oen wetsontwerp te behandelen, om
de rechten van het Hoogerhuie te
knotten.
De Minister-president herhaalde de
vroeger afgelegde verklaring omtrent
het Hoogerhuis en dat deze zaak een
belangrijk deel van de regeerings-
taak zou blijven uitmaken, maar
wees er op, dat de door Ponsonby be
pleite maatregel zou leiden tot on
middellijke staking van de zitting, en
dat daartegen buitengewone bezwa
ren bestonden.
Hij herinnerde aan verschillende
wetsontwerpen, die de regeering op
haar program had staan, en zeide,
dat dit werk was van hot hoogste be
lang, dat de onmiddellijke aandacht
van het Huls eischte, maar verklaar
de tevens, dat de regeering geenszins
van plan was den genoemden maat
regel op te geven of uit te stellen,
maar dezen bij de eerst mogelijke
gunstige gelegenheid, en waarbij aan
de genoemde parlementaire verplich
tingen niet te kort zou worden ge
daan, zou voorstellen. Door een kort
uitstel zou aan de zaak niet de min
ste afbreuk worden gedaan.
Het voorstel Ponsonby werd na de
ze toelichting met 225 tegen 47 stem
men verworpen.
CASTRO BESCHULDIGD.
Zaterdag meldden we al, dat Cas
tro wegens medeplichtigheid aau een
samenzwering tot vermoording van
vice-president Gomez, in staat van
beschuldiging gesteld en in zijn ambt
als president geschorst is.
Castro had blijkbaar niet gedacht,
dat. het zoo'n vaart zou loopen, want
president Gomez heeft een van 21
Januari gedagteekenden brief van
hem ontvangen, waarin hij zijn op
volger hulde brengt wegens het her
stel van de eendracht onder de Vene-
zolanen, in den loop van eenige we
ken, terwijl hij zelf in 9 jaren dit re
sultaat niet heeft kunnen bereiken.
Castro verklaarde verder, dat hij
er absoluut niet aan denkt, het pre
sidium weder 1e aanvaarden en ver
zocht president Gomez hem te ver
oorloven weder naar Venezuela terug
le keeren. Hij zoude alsdan eenige
dagen doorbrengen te Macuta bij
Caracas en daarna stil gaan leven op
zijn landgoed in Aragua.
Hij beloofde verder op het eerst
komend congres te zullen pleiten
voor het bestendigen van de tegen
woordige negeering en voegde aan
deze mededeeling toe, dat hij verre
weg de voorkeur zou geven aan een
leven als vergeten burger in Vene
zuela, boven zijn tegenwoordige ver
nederende en belachelijke positie.
Gomez heeft dit verzoek in handen
van deai ministerraad gesteld, en bo
vendien den raad ingewonnen van
alle politieke leiders, die uit de bal
lingschap teruggekeerd zijn.
Intusschen heeft het Hooggerechts
hof, zooals wij boven berichtten,
reeds ongevraagd het antwoord ge
geven op het verzoek van den oud-
president.
Men vond het toch veiliger, dat
Castro niet in Venezuela terugkomt.
We begrijpen dit best l
ROOVERS IN SPANJE.
In het Spaansche plaatsje Sobrarde
had een botsing plaats tusschen de
burgerwacht en een rooverbende. Van
de roovers werden er 5 gedood, 5 ge
vangen genomen.
EEN SCHOUWBURGRAMP.
Bij een paniek, die Zondagavond te
Tula (het Russische plaatsje Toela
bij een bioscoopvoorstelling door de
ontploffing van het licht-apparaat
ontstond, werden in het gedrang om
naar buiten te komen, 14 personen
doodgedrukt en 30 gewond.
Stadsnieuws
Decoraplastiek.
Wat is decoraplastiek? Een sinds
kort in ons land geïmporteerd versie
ringsmateriaal een nieuwe methode
van reliefversiering door den decora
tieschilder. Eerst wordt een pap met
een géheim bindmiddel op het te de
coreeren vlak aangebracht, waarmee
de figuren gemodelleerd worden en
daarna met rijke kleuren versierd,
't Kan aangebracht worden op ver
schillende ondergronden, zoodat de
toepassing; velerlei kan zijn. 't Is even.
wel bijzonder geschikt voor de ver
siering van zalen, vestibules, plafonds
onz. Onder de voordeelen, die deze de
coraplastiek heeft, noemen we aller
eerst, dat het versierde door t relief
een mooi effect maakt, ten tweede,
dat het tegen „den tand des tijds"
bestand is, en ten derde, dat 't ge-
wasechen kan worden, wat uit hy
giënisch oogpunt wenschelijk is.
Wie met dit nieuwe versieringsma
teriaal kennis wil maken, raden wij
aan, een bezoek te brengen aan het
hotel de Leeuwerik, waar de naaml.
venn. „Decoraplastiek" te Utrecht
thans een tentoonstelling georgani
seerd heeft
Brood en Koffie
Nagekomen giften:
Bij den Heer H. London: voor de
kinderen 1.
Bij den heer M. v. Ommeren: Uit
het potje van de Roode Kat 1.11; 3e
comp. 4e bat. 10e reg. infanterie 27|
cent.
Bij den heer A. F. H. v. d. Vaart:
Werf Hubertina 3.97 1/2.
Bij den.heer W. B. Guskens: Feest-
avondje f 1.25; H. K. M. 5.85.
Bij den heer H. v. Niel Hz.: Gezel
lige bijeenkomst van Zanggenot f 9.76,
ketelmakerij C.W.P. 1 {.y?J Z. L. /I
HIPPISCHE SPORT,
WOESTDUIN OP ZON- EN FEEST-
DAGEN GESLOTEN.
Men meldt uit Overveen aan d«
Tel.:
Naar wij vernemen, heeft jhr. L.
Boreel, gemeenteraadslid van Bloe-
men daal, zijn mandaat neergelegd.
Een en ander vindt, naar ons werd
medegedeeld, zijn oorzaak in het
feit, dat B. en W„ zonder vooraf
gaande waarschuwing, het bestuur
van Woostduin vergunning op Zon
en feestdagen hebben geweigerd. Jhr.
Boroel acht gezien deze beslissing
samenwerking met het college van
B, en W. verder onmogelijk,
Eenige raadsleden moeten zich er
over hebben uitgelaten, dat zij liever
hadden gezien, dat alvorens B. en
W. liet bekende besluit hadden geno
men, het bestuur van Woestduin eerst
in staat zou ziju gesteld, zijn verplich
tingen tegenover derden naar belmo
ren na te komen. Hierdoor zou mis
schien wel een iv:eks courses geduren
de de eerste helft van het komende
seizoen noodig zijn geweest, doch
waar het zoogenaamde kwaad nu
reeds 7 lange jaren bestaat daar had
den eenige Zondagen meer dit niet in
grootere mate kunnen verergeren.
Hoewel de bevolking van de gemeen
te Bloemendaal vrij algemeen het
sluiten van Woestduin toejuicht, kuiv
«ten zich velen met de hier weergege
ven meening dier raadsleden volko
men veneenigen.
Tot zoover de Telegraaf.
Hoewel het besluit van Jhr. Boreel
;eeerbiedigd dient te worden, achten
wij het standpunt, dat dit en eenige
andere leden van den Bloemendaal-
schen gemeenteraad tegenover de
quaestie innemen, niet heel sterk.
Welke moeilijkheden het bestuur
van Woestduin door het plotselinge
besluit zal hebben ten opzichte zijner
verplichtingen, begrijpen wij niel
goed. Wanneer er ooit van overmacht
sprake kan zijn, dan zeker hier. De
beslissing van B. en W. van Bloe
mendaal brengt Woestduins bestuur
in de onmogelijkheid voort te gaan:
dit zal iedereen grif aan het bestuur
toegeven.
Waartoe dun de zaak nog een jaar
te rekken?
Indien het waar is, wat ons werd
meegedeeld, dat arbeidersvrouwen er
zich bij den burgemeester van Bloe
mendaal over zijn gaan beklagen, dat
zij, -tengevolge van het spelen op
Woestduin, van haar mannen niet
geregeld het weekloon meer kregen,
dan zal niemand meer zeggen, dat 't
nog wel een beetje langer had kun
nen duren.
En dan, gesteld dat dit niet waar
zou zijn, wolk een last en moeite zou
dat jaar van uitstel hebben opgele
verd I
t Is nog altijd als vroeger: Gordl-
aansclie knoopen kunnen niet voor
zichtig losgemaakt, ze moeten met één
slag doorgehakt worden.
HET TÖÖNEEL
HET JUBILEUM VAN MEVROUW
DE BOER—VAN RIJK.
Wanneer men den naam van mevr.-
De Boervan Rijk noemt, dan we
zijn er zeker van denben velen on
middellijk aan de rol van Kniertje uit
Heijermans' „Op Hoop van Zegen."
Een feit is 't, dat zij voor het jonge
re geslacht dat den Schouwburg be
zoekt, eerst recht bekend is gewor
den, naam is gaan maken, door deze
rol; haar reputatie dagteekent, te
recht of ten onrechte dat willen we
ook in 't midden laten hoofdzake
lijk van het oogenblik af dat zij als
de prachtig gespeelde Kniertje hon
derden avonden successen is gaan be
halen, terwijl we daarbij niet willien
uitmaken of Heijermans meer te dan
ken heeft aan mevr. De Boer, die door
haar knappe creatie van deze rol me
de heeft gewerkt aan den opgang van
zijn „Op Hoop van Zegen", dan wel
mevr. De Boer aan Heijermans, om
dat deze haar met 't uitdienken van
die rol gelegenheid heeft gegeven om;
uit te blinken en meer naam te ma
ken dan vroeger.
We willen al die vragen hier onop
gelost laten en ons uitsluitend bepa
len tot het doel van dg vooretelling
van gisteren.
Mevrouw De Boer-Van Rijk heeft
ïdeaer dagen n.l. den dag herdacht.
