HAARLEM'S DAGBLAD.
TWEEDE BLAD.
ZATERDAG 6 MAART 1909
ze „dépuié de la Guadeloupe" en
„président du conseil général" geen
geboren Franschman is. Nu ja, zijn
huidskleur en zijn voorkomen verra
den het natuurlijk ook.
De heer Légitimus is sedert eenl-
gen tijd in opspraak, voornamelijk
door zijn strijd geen box-match,
maar een veel langduriger, poliitie-
ken en administratieve strijd met
Gérault-Richard, den anderen afge
vaardigde van Guadeloupe.
Légitimus werd geboren te Pointe-
A-Pitre. Zijn ouders waren arme
werklieden, die, evenals alle andere
negers der Antillen, een zeer karig
dagloon verdienden. Op school onder,
scheidde Légitimus zich heel gauw
door zijn buitengewone inte'Iigentie.
En reeds op zijn vijftiende jaar be
gon hij zich met politieke zaken be
zig te houden en droeg hij het denk
beeld met zich om, zijn rasgenooten
geleidelijkerwijze te bevrijden van
het uitbuitingsstelsel der overheer-
schers. Door gedurig met onverdro
ten ijver te werken voor de ernancipa.
tie der zwarten, verkreeg hij hoe lam
ger zoo meer invloed en gezag in zijn
land. In 1898 stelde hij zich candidaat
voor afgevaardigde van het tweede
arrondissement van Guadeloupe. In
weerwid van heftigen tegenstand van
de zijde der reaction» ai ren, wist zijn
groot© populariteit hem den Kamer
zetel te doen bemachtigen.
Te Parijs, in de Chaihbre des Dé-
putés, maakte hij kennis met Gerault
Richard, die toen nog een onbemid
delde revolutionnaire socialist was.
Deze oefende veel geestelijken invloed
op den jongen neger uit, in dier
voege zelfs, dat de zwarte den hlanke
mefinam naar de Antillen en hem
aan zijn landgenooten voorstelde als
een soort van aanstaanden bevrijder.
Dom Legiümusje
Iu 190?, bij de nieuwe verkiezingen
in zijn land, stelde Légitimus, toen
hij reeds zeker was van ©ene groote
meerderheid van stemmen voor zich
zbn kiezers voor, Gérault-Richard ir
lijn plaats af te vaardigen. Hij zelf
mu zich dan candidaat stellen in het
andere arrondissement, tegen Ger-
ville-Réache, den candidaat der ker
kelijke partij, der „libéralistes", zoo
als die partij in Guadeloupe ge
noemd wordt. Aangenomen. Resul-
aai Gérault-Richard werd in het
weede arrondissement gekozen: Lé-
jitimus moest liet in het eerste tegen
Gerville-Réache afleggen. Dom Légi-
musje 1
Men zegt, dat een neger hardnek
kig is. Bon Légitimus werkte ijverig
voort aan de neger-emancipatie. Zóó,
lat in 1906 Gérault-Richard don on-
vermoeibaren neger zijn circonscrip-
oie kon teruggeven en in het eerste
arrend'ssoment de zege op Gerville-
Réache kon behalen, terwijl Légiti-
■rius zr'ch door het tweede arrondisse-
nent kon doen afvaardigen.
Toen begon het geschil tusschen de
bt-ide afgevaardigden van Guade
loupe.
Légitimus kon, vanwege een sterf
geval in de familie en mede om re
denen van koloniaal-politieken aard,
ïerst In December 1907 te Parijs ko
nen. In deze wereldstad werd hij tot
zijn groote verbazing gewaar, dat
Gérault-Richard op zeer heftige wijze
tegen hem geageerd had. De neger
begreep er gesn sikkepit van. Dom
musje 1
In Guadeloupe zijn, evenals in Ne-
lcrlandsch-Indië, zeer veel mooie
plantages, zeer rijke landerijen en
zeer gemakkelijk uit te buiten werk
lieden, zegge: koelies. Kortom, Gua
deloupe, zoo ver van honk, van
Frankrijk, is een goed land van
buit L'w vriendschap en uw bijstand,
o zwarte man, waren den heer Gé
rault-Richard indertijd zeer welkom,
omdat ze hem dienstig waren om
Gerville-Réache uit den weg te rui
men. Nu deze echter van de baan is,
zijt gij overbodig, te veel, o, Légiti-
musje. Juist en vooral gij, want de
slimme Richard, die nu al een „ri-
cbard" is en dus geen revolutionnair
socialist meer wat moet iemand,
die kasteelen bezit en zich in aristo
cratische salons beweegt, met het
socialisme aanvangen de slimme
richard Richard, die belust is op nog
meer „richesses", begrijpt, dat uwe
populariteit „lè-bas" hem het aller
meest in den weg staat, om hem, bij
wijze van'spreken, tcrt koning der
Antillen te doen uitroepen. Daarom
heeft uw blanke broeder eene cam
pagne tegen u geopend. Daarom heeft
hij, uw voormalige vriend, die zoo
veel" aan u te danken heeft, zelfs het
dagblad „Paris-Journal" opgericht.
Dom, onnoozel Légit'musje Het is
toch alles zoo klaar als een klontje.
Simple comme bonjour.
Wait de campagne te beduiden
had?
Toen Légitimus nog in zijn land
was, werd hij er van beticht, onge
oorloofdheden bii de verkiezingen te
hebben uitgehaald. Strafbare prak
tijken. Indien het waar ware, dan
nóg zou juist Gérault-Richard de al
lerlaatste zijn, die de beschuldiging
had mogen uitbrengen, dewijl juist
hij dan het meest van die „tripatouil-
lages" geprofiteerd zou hebben. Doch
bovendien wint het vermoedert, dat
de beschuldiging uit de lucht gegre-
oen is, hoe langer zoo meer veld, na
iemaal bij het onderzoek de beschul
digde niet éénmaal ter verantwoor
ding is geroepen. Emmanuel Pays,
tijdelijk vervangend procureur-gene
raal in Guadeloupe en tafelvriend
van Gérault-Richard, leidde het on
derzoek En op de terechtzitting werd
Légitimus bij verstek veroordeeld tot
wee jaren gevangenisstraf, wegens
.fraudes électorales"
Légitimus wist zich echter, na zich
langen tijd te hebben schuilgehouden,
aan de lange armen van den heiligen
Hermandad te onttrekken en Parijs
te bereiken.
Hm- te Parijs verdedigt hij zich hu
als een leeuw tegen zijn belagers. En
net laat zich aanzien, dat eer Gérault-
Richard dan de neger er een leelijke
pijp bij zal rooken. De waardige wijze
waarop Légitimus de pen voert in
Le Journal" wekt ieders sympa-
Jiie. Gérault-Richard daarentegen ge
bruikt, zooals hij altijd heeft gedaan,
groote woorden, die naar populaire
meetings rieken. De tegenstelling is
opmerkelijk.
Bovengenoemde procureur-generaal
Emmanuel Pays schreef eens, vóór
het conflict tusschen de beide afge-
aardigden van Guadeloupe, het vol
gende over den „onderhavige»" ne
ger:
„Gij zijt de wegbereider van dit be
wonderenswaardig werk. Alleen, men
ican zeggen: zonder middelen, zonder
invloed, maar met het geestdriftig en
ferm geloof uwer 21 jaren, met de ge
weldige wilskracht van den apostel,
hebt gij het durven ondernemen, dur
ven verwezenlijken. De bedreigingen
hebben u niet doen wankelen; de ont
beringen, het lijden, de misère, de te
leurstellingen, de verguizingen heb
ben u niet vermoeid. Meer dan dat,
de afvalligheden, het verraad, de ge
meenheden, al die dingen, waaraan
meermalen zelfs de meest goedwillige
naturen zich niet wenschen bloot te
stellen, hebben u niet ontmoedigd. Gij
zijt recht afgegaan op het ontworpen
Ideaal, als op een vuurbaak, ze too-
nen-d aan hen, die zich om u heen
hadden gegroepeerd, terwijl gij hun
weg verl'chttet, hun streven steundet
en hun hoop vermooidet, Dezen, in
den beginne klein in aantal, aarze
lend, schuchter, vreesachtig zelfs,
wijl zij dikwerf slachtoffers waren,
hebben hun gelederen zien vergroo-
ten. Zij hebben hun moed gesterkt,
hun durf vermeerderd en zij hebben
hun klasse-verzet uitgekreten. De
twisten, eerst door u aan het socialis
tische Frankrijk overgebracht, wer
den gehoord en zegevieren tegenwoor
dig met den steun van Gérault, den
wapenbroeder, dien gij vrijwillig ge-
kozeai hebt om u bij te staan met zijn
gezag en zijn vurige toewijding. Zóó
dat dit werk gereed schijnt te zijn
om zich te verwezenlijken, hetgeen
bevat kan worden in deze twee apo-
théose-termen: het geëmancipeerde
Guadeloupe voor het geëmancipeerde
Guadeloupsche proletariaat. Glorie
moge daarvan uw deel zijn!"
Onze neger zal nu wel een hoog
denkbeeld koesteren van de hecht
heid, de duurzaamheid en den ernst
van des blanken broeders vriend
schap.
Men heeft al danig gezwetst over
het „gele gevaar al den tijd na Ja
pan's glorierijke opkomst als mo
gendheid de opr ichter-direc tour
hofodredacteur van „Paris Journal'
maakt zich nog belachelijker door het
„zwagR© gevaar" als spookbeeld te
doen verrijzen.
Komaan, Sam Mac Yea en Joe
Jeanne tie, on ook gij, Légitimus, als
het toch waar is, dat de zwartjes „ne
se mangent pas entre eux", dan be
grijp ik het volkomen. Jullie worden
toch al door de blanken opgegeten...
OTTO KNAAP.
Stadsnieuws
VERBOUWING.
De zaak van den heer Th. Lohrnan
in de Groote Houtstraat bij de Ane-
gang heeft een groote verandering
ondergaan. Het oude huis is geheel
verdwenen en 'n nieuw, ruim ge
bouw daarvoor in de plaats gekon»en.
De étalage is verbreed en verfraaid,
de winkel uitstekend ingericht, bet
licht stroomt door de groote spiegel
ruiten naar binnen, zoodat de gehee-
le winkel, wat lang niet van alle
winkels in de Groote Houtstraat kan
gezegd worden, uitmuntend verlicht
s. De fraaie eenvoudige gevel is wer.
kelijk een waardige plaatsvervanger
van den ouden. Tegen 't bruine hout
van de winkelkast zullen de dames-
confectiegoedercn zeer goed uitko
men. Onze hoofdstraat is weer een
mooi. smaakvol gebouw rijker ge
worden.
Cursus ter opleiding voor
het examen tot verkorten dienstplicht
Voor zes jongelieden, geboren in de
jaren 1889 of 1890, bestaat gelegen
heid om kosteloos te worden toegela
ten tot den cursus ter opleiding voor
het examen tot verkorten dienstplicht
onder leiding van den heer J. M. Wen-
tink.
De cursus zal worden gehouden in
groote zaal van „den Doelen" al
hier.
Belangliebbenden kunnen zich aan
melden ter gemeente-secretarie (2e
deeling] tusschen 's morgens 9 ure en
's namiddags 2 ure, uiterlijk tot en
met Vrijdag 12 Maart 1909.
Rubriek voor Vragen
Ge&bonneerden hebben het voorrecht
ragen op verschillend gebied, mits voor
•eajit woord hig vatbaar, in te renden bij de
itedactie van Haarlem'* Dagblad, Groote
Houtstraat 68.
Alle antwoorden worden geheel kosteloos
gegeven en, voor zooveel mogelijk is, den
lag na de intending.
VRAAG. Wanneer ik van November
af tol Febr. 1909 bij één patroon
werkzaam ben geweest en zonder
«enig contract of eenige aanleiding
noch reden onmiddellijk word ontsla
gen, heb ik dan nog eenig recht op
schadevergoeding
ANTWOORD. Uw patroon moet
don wettelijke» opzeggingstermijn in
acht nemen. Doet hij dat niei, dan is
hij een schadeloosstelling verschul
digd, gelijk aan het loon gedurende
den opzeggingstermijn.
VRAAG. Wij hebben een zoon in
ons huwelijk. Wanneer nu een van
ons beide echtgenooten sterft, en er
is eenig vermogen, hoe wordt dat dan
verdeeld.
ANTWOORD. Als er gemeenschap
bestond don wordt de gemeene boe
del bij sterfte verdeeld. De eene helft
behoort dan tot de nalatenschap van
den overledene, welke door den zoon
wordt verkregen, tenzij er een testa
ment is, want dan krijgt de overblij
vende van die nalatenschap de helft
en de zoon <3© andere helft»
VRAAG. Wonneer iemand op de al-
meen© begraafplaats ter aarde besteld
wordt, heeft de politie dan het recht
liet publiek terug te houden, hoewel
liet gewoon is de plechtigheid bij te
wonen
ANTWOORD. De politie heeft het
recht (is zelfs verplicht), zoodanige
maatregelen te nemen, als zij o-nder
de bes-taande omstandigheden tot
handhaving der orde voor geraden
houdt.
Wie zich meent te beklagen te heb
ben over genomen maatregelen, kan
zich onder uitvoerige mcdedoeling der
feiten tot het hoofd der politie wen
den.
VRAAG. Kunt u mij ook zeggen,
waar en hoe laat Mr. Thiel gratis
zitting houdt?
ANTWOORD. Zaterdagavond 8 uur;
in het gebouw van Toynbee, Donkere
Spaarne.
VRAAG. Zijn de plaatsen Apeldoorn
en Hilversum steden of dorpen?
ANTWOORD. Dorpen.
VRAAG. Wat kost het in den trein
een rijwiel als bagage naar Gent mee
te nemen
ANTWOORD. Als u geen lid van
den A. N. W. B. is en geen tijd heeft,
om voor uw vertrek dat te worden, en
de formaliteiten in acht te nemen,
die in Arnhem moeten geschieden,
dan moet u een vrij belangrijke som
aan het g ren sk au tooi als waarborg
storten. Huur liever te Gent een fiets;
dat is gemakkelijker en goedkooper.
VRAAG. Mag ik voor mijn man-
denmakerij, waar uitsluitend stuk
werk voorkomt, een arbeidscontract
maken, waarin gezegd wordt, dat het
loou door patroon en knechts samen
oor de verschillende maten geregeld
wordt?
ANTWOORD. Daar kunnen wij
geen bezwaar in zien. Maar wat, in
dien soms geen regeling getroffen
kan worden De rechter zal dan de
aangewezen persoon zijn, orn het loon
naar billijkheid vast te stellen.
VRAAG: Wat te doen aan een kip,
die kalkpooten heeft?
ANTWOORD: De beenen inwrij-
vcn met groene zeep, den volgenden
dag reinigt u die daarna met een har
den borstel met warm water engroene
zeep en smeert de pooten zoo hoog
mogelijk in gedurende een 8-tal dagen
1 maal per dag met petroleum of met
onverdunde cr-eoline. De zitstokken
eveneens ccnige feeeren flink met pe
troleum inwrijven.
VRAAG: Kan een deserteur wleise
papieren in Duilschland zijn, hier
trouwen?
Kan hij zonder papieren trouwen
of wanneer hij ze noodig heeft, kan
hij ze dan op\ragen of in bezit krij
gen?
ANTWOORD: Is hij H o 11 a n d s ch
deserteur en was hij op 1 Januari nog
geen 40 jaar oud, dan loopt hij niet
alleen kans, maar wordt zeker
lijk als zoodanig gearresteerd.
Wanneer een Hollandsch deserteur
inhetbuitenland trouwt, wor
den hem, op zijne aanvrage, de noo-
dige papieren toegezonden.
Is hij D ui tsch deserteur dan
kan hij hier trouwen, want dan be
hoeft hij alleen te bewijzen, dat hij
niet tot Hollandschen militai
ren dienst verplicht is geweest.
Haarlemsche
Handelsvereeniging
bu km. heal, van 12 flor. 1«W,
De Haarlemsche Handelsvereeni
ging hier ter stede, opgericht lü Mei
1»92, heeft in den loup van den tijd
wel haar recht van bestaan bewezen.
In zeer vele gevallen, zaken van ver
schillenden aard betreffende, is zij
opgetreden en dikwijls met groot
succes. Jammer echter, dat men alge
meen niet meer blijk geeft, dit te
waardeeren, door ais lid der Vereeni-
ging toe te treden. Er zijn wel meer
dan 606 leden, maar dat is niet vol
doende. Elk handelaar, neringdoen
de, ja zelfs particulieren, moesten lid
worden, om tenminste te laten gevoe
len, dat men het werk op prijs stelt,
dat de Haariemscli8 Handelsvereeni
ging steeds opneemt, als doende, wat
bare hand vindt om te doen.
De voordeelen, die de Vereeuiging
buiten hare bemoeiingen van ver
schillenden aard, haren leden aan
biedt, zijn zeer vele en zeer groote
tegenover de geringe jaarlijksehe
contributie van 3.50, die gevraagd
wordL
De Haarlemsche Handelsvereeni
ging bemoeit zich in de eerste plaats
?r mede, de belangen van hare leden
te bevorderen, door onwillige beta
lers voor hen tot betaling aan te
manen en informatiën voor hen in te
winnen. Bovendien hebben de leden
bet recht, het hun gratis te verstrek
ken advies van den rechtsgeleerden
adviseur der Vereenigmg te vragen,
die ook in procedure» en faillisse
menten gratis voor hen optreedt, na
tuurlijk alleen voor zaken betreffende
den handel en het bedrijf der leden.
iiei nlijkt iu ueu ifcttisleu lijd
dal uieu ttcte ueiaugrijko voordee
len begint ie waardeeren wam
gatier i Mei meidden Aich t>7 nieuwe
leden aan,
Als proef kunnen voortaan, nieuw©
leden voor een half jaar worden aan
genomen, doch slechts het 2e halfjaar
(van 1 November tot en met 30 Aprilj
ad 1.75 de halve contributie.
Rechtsgeleerde adviseurs der Ver
eeuiging zijn de beereu Mrs. Th. de
Haan iiugenholtz en A. H. J. Merens,
bpaurne 94, ullner, die voor de leden
eiken werkdag van 2—4 uur des na
middags zijn te spreken.
Het bureau der Vereeniging is ge
vestigd Junsweg li.
Voor incasso s door bemiddeling
der Vereeniging wordt een vast
recht van 5 pet. der vordering bere
kend.
Bovendien moet 10 cent voor port
steeds worden bijgevoegd, bij inzen
ding van vorderingen door bemidde
ling der advocaten te innen.
De kosten van informatiën naar
builen de stad woonachtige personen
bedragen 60 Cts. per informatie, plus
vijf cents porto-vergoeding. Inforuia
tien naar binnen de stad wonende
personen worden gratis verstrekt.
Pretentie» op buiten de stad wo
nende personen worden niet behan
deld, wanneer niet 10 cts. voor porto
vergoeding is toegevoegd.
Ruim 1748 inforuialién en rechts
geleerde adviezen werden in het afge-
loopeti jaar gegeven.
In December 1908 en Januari 1909
zijn 55 vorderingen tot een bedrag van
1099.96 1/2 betaald 13 vorderingen
worden afbetaald, 17 vorderingen zijn
uitgesteld.
Volgens art. 7 dient het geheim der
lijsten van wanbetalers ongeschon
den te blijven.
Alle brieven, aanvragen, reclames
of wat ook, moeten worden geadres
seerd aan het bureau, dat geopend
Is dagelijks van 's morgeus 9 tot 1 uur
en 's namiddags van 2 tot 4 uur,
'waar dan ook verdere inlichtingen
zijn te bekomen.
Nieuwe leden voor 1909/10 kunnen
nu reeds tot de vereeuiging toetreden
en genieten alsdan tot 1 Mei e.k. alle
voorrechten als een gewoon lid.
Het Bestuur heeft bemerkt, dat men
Bums meent, dat men, hoewel geen
lid der H. H. V., toch van haar infor-
Haarlemmer Halletjes
F.FN ZATERDAGAVONDPRAATJE.
.Fidelio", zei Wouter, toen hij de
zer dagen bij mij binnen kwam, „ik
heb je over verschillende dingen te
raadplegen. Ik weet hoe onaange
naam je het vindt om gehaast te
worden, zoodat ik me vrij heb ge
maakt van allerlei drukke bezighe
den eu volkomen in staat, den mid
dag bij je door te brengen. Geef me
dus een gemakkelijken stoel, zet het
kistje sigaren maar voor me neer en
dan kunnen we beginnen."
Deze aanspraak deed me beven. U't
ervaring weet ik, dat mijn waarde
neef niet heengaat vóór het tijd
wordt om te gaan eten en daar we
nog een paar uur van dat tijdstip
verwijderd waren, joeg de gedachte,
dat ik zoolang zuurzoete op- en aan
merkingen zou hebben te hooren, mij
schrik aan. In den uitersten nood
zou er mets anders opzitten, dan hem
met zoetzure antwoorden te verjagen.
Mijn vrouw keek bezorgd naar de
vitrage voor de ramen ze weet uit
ondervinding, dat d>e een tint geler
zijn geworden, wanneer Wouter op
bezoek geweest is, door den tabaks
rook.
„Je hebt", zei hij, de eerste rook
wolken naar het plafond richtende,
„wel eens geschreven over het wei
nige bezoek van vergaderingen. Dat
was...." hier wachtte hij een poosje,
alsof hij de juiste uitdrukking zoe
ken moest, „heel.... aard'g, och ja,
wel aardig, maar 't was niet volledig,
begrijp je
..Nee", zei ik. kwaad door dien toon
matiên kan bekomen, en brengt nu
nogmaals en uitdrukkelijk ter kennis
dat alleen aan leden der Vereeniging
informatiën door haar worden ver
strekt, en dat voor informatiën op
hier ter stede woonachtige personen
nooit betaling mag worden gevor
derd.
HET BESTUUR.
PARIJSCHE BRIEVEN
LXXI.
Ea- zijn op het oogenblik drie ne
gers te Parijs, waarmede een niet ge
ring gedeelte der perg zich geregeld
bezighoudt.
Saim Mac Vea is een geducht bok
ser, zooveel maal kampioen van dil-
en-dat en hier-en-d sar. Een zeer groo
te, stevig gebouwde neger, met enor
me spierbundels, die hij van beroeps-
wege heel dikwijls heeft te spannen.
Hij is al eenige jaren te Parijs en is
langzamerhand, door zijn nobele
rechtwijze en waarschijnlijk ook
door zijn negerschap zeggeexo
tisme een der lievelingen van het
sportlievende gedeelte van het Parij-
sche publiek geworden.
Joe Jeannette is een halfbloed-ne
ger. Hij is onlangs, na een zegetocht
in andere werelddeelen, te Parijs aan
gekomen om hier zijn bokskunst te
vertoonen. Sam Mac Vea is leelijk
Joe Jeannette daarentegen is een
mooie man. En het merkwaardigste
is misschien wel, dat deze bokser een
voorkomen heeft, waarop duidelijk
zachtaaixiigheid te lezen staat. Toen
een dezer dagen de twee negers mei
elkander een robbertje zouden bok
sen eea robbertje van 20 rounds a
3 minuten moesten honderden
sportliefhebbers aan den ingang van
het Cirque de Paris worden afgewe
zen geen plaatsje was er meer on
bezet. Joe Jeannette, sterk en hijzon
der vlug, geleek in zijn bewegingen
wel een tijgerSam Mac Vea, nog
sterker, doch veel minder vlug, had
meer weg van een rhinoceros.
Opmerkelijk en beschamend voor de
boksers onder de blanken, was de
eerlijke en ridderlijke wijze, waarop
de negers elkander te lijf gingen. De
gansche match liep in de beste orde
af, in tegenstelling van de daaraan
voorafgegane matches tusschen blan
ke boksers, waarbij allerlei ongare-
gekllheüen en ongeoorloofdheden
plaats vonden. En toen Sam Mac Vea
door den arbiter ais overwinnaar,
niét 1 punt meer, werd uitgeroepen
ea* had geen „knock-out" plaats ge
had wus er geen spoor van verzet
bij Joe Jeannette te merken, ofschoon,
naar de meaning van het gansche pu
bliek, de match onbeslist was geble
ven. Vele sportverslaggevers, niet ge
wend aan zooveel ordelijkheid en rid
derlijkheid bij bokspartijen verklaar
den met Westersch cynisme: ,,Les
nêgres ne se mangent pas entre eux".
Pure onzin 1 Toen ik na afloop van
den strijd Sam Mac Vea sprak en
zeer duidelijk gewaar werd, dat zijn
linkeroog er bijna was uitgeslagen
doo reen „direct" va nJoe Jeannet
te, stond het bij me vast, dat beide
tegenstanders ernstig hadden gedon
gen naar een eerlijke zege. „Hij bokst
beter dan ik", zei Sam met een on-
Europeesche eerlijkheid, „en als ik
niet zoo'n groot uithoudings- eu weer
standsvermogen had, was ik al bij
de vijfde ronde knock-out geweest. Ik
kreeg toen een geduchte» stomp op
mijn hart, maar ik heb een hart van
steen voor dergelijke dingen, wel-
te-versiaan." En orn dit laatste zinne
tje knipte hij met 11/4 oog.
De derde neger werkt niet met zijn
armen en zijn knuisten. Hij heet Lé
gitimus en is volksafgevaardigde van
Guadeloupe.
Een oponthoud je.... Wanneer zal
<Le Tweede Kamer in Nederland ook
afgevaardigden van Java, Sumatra,
Celebes, Borneo, Suriname enz. on
der haar leden lellen
De heer Légitimus is een zeer ont
wikkelde man en spreekt goed, zelfs
min of meer sierlijk, Fransch. Slechts
een zeker accentje verraadt, dat de-
van boven naar beneden, „nee, dat
begrijp ik niet 1"
„Hé", gaf bij ten antwoord op een
manier alsof hij zeggen wouhoe
kan een mensch zoo stom wezen! „Nu
dan, ik zal 't je dan maar zeggen. Als
er geen menschen komen op een ver
gadering, dan kan dat de schuld
wezen van de domme menschen, die
wegblijven, of van de sprekers, die
niet heel boeiend zijn."
„De menschen kunnen toch vooraf
niet weten, of een spreker amusant
is of niet 1"
Wouter grijnsde.
„Heel aardig, ja heusch, heel aar
dig. Maar wanneer de menschen zich
op een vergadering vervelen, dan
krijgen ze er voor een poosje den
schrik van en gaan er vooreerst niet
weer naar toe. Zoo was ik onlangs
op een bijeenkomst, waar gesproken
zou worden over onze verhouding tot
de inlandsche vorsten."
„O. die ken ik precies", viel ik hem
in de rede.
„Wat bedoel je
„Mijn verhouding tot de inland-
sch:> vorsten van onze Koloniën is
heel eenvoudig: we zijn verre vreem
den. Zij zijn daar en ik ben hier, en
we hebben geen last van mekaar,
wat ik van menschen, die veel dich
terbij wonen, niet zeggen kan."
Mijn vrouw trok een verschrikt ge
zicht en keek angstig naar onzen
neef, of hij den steek ook voelde.
Maar Wouter deed dikhuidig. Zijn
sigaar smaakte hem goed en hij had
het er eenmaal op gezet, den middag
bij ons door te brengen.
„Jou verhoudingen, Fidelio", zei
hij, „zijn heusch de moeite niet
waard, om ze in een vergadering te
bespreken. De bedoeling wasde
verhouding van Nederland tot de
irlandscho vorsten. Dat is tegen
woordig een belangrijk onderwerp.
Je hoort veel praten over de ontwik
keling van den Javaan en over mede
zeggenschap van den inlander in 't
bestuur, kortom, je will er wel eens
wat meer 'van hooren.
Goed, ik ging er heen. Veel men
schen waren er niet en die er zaten,
hadden zich in twee groepen ver
deeld, een bosje rechts en een bosje
links, met in 't midden niemand. Net
e3n boom, waar in 't midden de worm
zit. De spreker was een man met een
prettig gezicht, zoo een waar je een
uur met genoegen naar kijken kunt.
Alleen was ik een beetje verbaasd,
dat hij na een kwartiertje al zei
,,d« tijd laat niet toe, hier dieper op
in te gaan", hoewel de tijd er nog
wel was, al waren we een kwartier
te laat begonnen. Overigens praatte
hij met zevenmijlslaarzenweet je
w;*,t dat is
„Nee", zei ik, „wie praat er nou
met iets anders dan met zijn tong 1"
„Dat begrijp je nou weer niet, om
dat je geen verbeeldingskracht hebt.
Hij praatte met zevenmijlslaarzen,
omdat hij nu in de eene, dan in de
andere eeuw was. Pas hadden we
gehoord van de OosHndische Com
pagnie in de zeventiende eeuw, of
hupwipten we drie eeuwen en
den Oceaan over naar de koppen
snellers op Borneo. Nauwelijks waren
we van den schrik bekomen, of
floepdaar deden we een achter-
waartschen sprong (als je niet weet
hoe moeilijk die is, moet je hem
maar eens probeeren) naar den tijd
van Jacatra en Jan Pietersz. Coen.
Een oogenblik daarna tippelden we
anderhalve eeuw in vijf minuten
door, een record, waar geen Mara-
thonlooper bij halen kan. Nu en dan
hoorden we bij afwisseling, dat de
tijd te kort was, om op een onder
werp dieper in te gaan, hoewel nie
mand van ons vooraf gezeid had, dat
h'j vóór tienen door moeder de
vrouw thuis gekommandeerd was,
irtegendeel zaten we stil als muisjes
op onze stoelen. Om kort te gaan, 't
was om tien uur uit. We klapten
plichtmatig, toen de voorzitter met
een zacht stemmetje (hij dacht zeker
laten de inlandsche vorsten het niet
hooren I) bedankte en gingen de
deur utt. Weet je, waarom de voor
dracht niet goed was
„Hoo wil ik dat nu weten vroeg
ik, natuurlijk bedoelende, dat ik im
mers de lezing niet had bijgewoond.
„Je kon toch ^én enkelen keer wel
eens wat weten", zei Wouter. „Ik zal
het je zeggen. De spreker kende zijn
onderwerp zeer goed, dat was duide
lijk te merken, maar hij had de stof
niet gerangschikt, vertelde wat hem
zw in de gedachten kwam, zooals je
doet bij ie thee. A propos, wanneer
je thee bij de hand hebtja, heel
graag, vooral sterk, met suiker en
melk. Wat ik nu zeggen wou is dit
de menschen, die op deze vergade
ring zijn geweest, blijven all»cht van
een paar volgende vergaderingen
weg. Sn de spreker heeft lang niet
zooveel voldoening, ais hij gehad zou
hebben wanneer hij aanteekeningen
in goede volgorde gemaakt en daar
van gesproken had.'
Hier gooide hij 't overblijfsel van
zijn sigaar weg, koos een nieuwe,
stak hem aan en begon opnieuw.
„Ken je onze wetten
Dat zijn zoo van die strikvragen,
waar je geen antwoord op geven
kunt.
„Zeg maai- ronduit van niet, want
als je wat anders zegt, dan jok je ge
ducht. Geen enkele Nederlander kan
de wetten kennen, daarvoor zitten
ze veel te onbeholpen en -raar in me
kaar. Daar heb je bijvoorbeeld het
laatste prachtstuk, de wet op het
arbeidscontract. Nauwelijks was die
veischenen, of een half dozijn bekwa
me Nederlanders grepen de pen, om
aan de andere minder geleerde Ne
derlanders uit te leggen, wat er
eigenlijk ^n die wet staat. Ik heb al
gedachtwaarom vroegen ze maar
niet dadelijk aan die zes heeren, om
de wet ineens zoo duidelijk te maken,
dat je geen verklarende boekjes noo
dig hebtZooiets zou toch veel een
voudiger wezen."
„Misschien ligt het aan jou",
bracht ik in 't midden.
„Mogelijk wel", zei hij doodbe
daard, „maar die opmerking past
jou toch minder."
Hij doelde er op, de schavuft, dat
ik een paar maanden geleden bij hem
gekomen was om inlichting te vra
gen over een bepaling in een belas
tingverordening, die ik niet goed be
greep.
„Enfin, ik laat me nooit op mijn
grootere kennis voorstaan. Maar wat
ik zeggen wou is dit begrijp je zoo'n
wet niet goed, dan kost je dat van
daag of morgen geld. Je kunt dan
tot jezelf zeggen had ik maar meer
hersens om die ingew'kkelde wet
beter te begrijpen, dan zou het niet
gebeurd zijn Er Is een andere wei,
die zegt, dat je geen knollen voor
citroenen mag verkoopen. Zoo staat
het er wel niet precies, maar wat je
waai' heet, moet ze ook wezen. Adres
aan sommige menschen, die in cou
ranten schrijven. Nee", voegde hij er
bij toen ik een beweging van drift
maakte, „daar bedoel ik jou immers
met mee
Het kon niet duidelijker gezegd
wezen, dat hij mij wel bedoelde. Ik
keek hem aan in machteloozen haat.
„Waarom kijk je zoo zuur?" vroeg
hij rustig, ,,'t Is of je pijn in je maag
hebt, precies als die menschen, die
bedorven pruimen hebben gekocht
Weet je dat niet Nu dan, dezer
dagen heeft een winkelierster terecht
gestaan, omdat ze bedorven pruimen
had verkocht. De eisch was vijf gul
den boete. Vind je d^j niet veel te
weinig 1"
Ik stond op, want ik kon van
kwaadheid over die onophoudelijke
speldeprikken niet meer blijven zit
ten.
„Weet je", zei ik, „wie gestraft
moesten worden Menschen, die al
tijd alles beter weten dan een ander.
Die moesten, moesten
„Moesten, moesten...." herhaalde
hij plagend.
Op dat oogenblik sneeuwde het
W©©r
„Moesten voor den armen tolgaar
der van de Zandvoortsche laan, die
nog zonder woning is, centen opha
len in sneeuw en kou."
„Goed hoor", zei hij, zijn vierdeti
sigaar aanstekende. „Als ik zoo
iemand ontmoet, zal ik hem er heen
sturen Gegroet, *t wordt mijn tijd.
'k Ruik je erwtensoep. Smakelijk
eten P
FIDELIO.
