Wat heteekent Oat? tmietard*
hij ,wie vertelde haar... August
Varschend zeg hij ziju ouderen
brooder aan, maar deze keek zeli soo
verwonderd, dat Georg geen oogea-
blik aan zijn onschuld kon twijfelen.
Weet dan, Georg, ging bet meis
je voort, dat zij, die hier tegenover je
©Laat, geen gewoon meisje ia, zooala
Je wellicht zult deuken, maar een
telg uit een vorstelijk geel acht. Wan
neer uw vader ais zijn wensch te ken
nen had gegeven, dat gij in eigen
stand zoudt huwen, xoudt gij dan uw
kinderplicht vergeten, en de neiging
van uw hart volgen
Georg zonk aan do voeteu van Lora
neer, en kuste hare handen
Ik begrijp, wat gij bedoelt. Lo
ra, riep hij uit, maar mag Ik ook niet
hopen, als ik u mijn geheim heb ver
teld. Gij hadt gelijk, ouz» plicht gaat
vóór allee, en zoo ben ik, hertog
Georg, verplicht een prinses tot gade
te nemen, en moeten wij ecneiden
Een ooouelijke bleekheio overdek
te het gelaat van bet meisje, ue slan
ke gestalte wankelde, en de oude Si
mon moest toesnellen, om haar voor
vallen te behoeden.
Simon, sprak zij toonloos, maar
met schitterende oogen. Simon..
Bezorgd was Georg nader ge
treden
Wat gebeurt er met haar?
Raadsels hier en aan den over
kant, hertog Georg van Geile, zei-de
de oude. Dwingt het noodlot u een
vrouw met een troon te zoeken, dan
behoeft gij niet verder te gaan dit
meisje, aai u liefheeft, maar eet. of-
fa! aan haai plicht wk brengen, u
de doorluchtige spruit van tlau nes
tog van. Darmstadt Prinses Leo
no re I
Jubelend greep Georg de hand van
het jonge meisje, dde zij hem niet oau
trok.
Gij bemint mijzooais ik je liaf-
heL, en die liefde zal werkelijkheid
zijn. en geen droom, riep Georg
Leonore, iaat mij het van je eigen lip
pen vernemen, opdat ik het gelooven
kan i
Ja, het is werkelijk, zei Leonore.
groot in het bewustzijn van haar
rein geluk. De slotbewaarder was
mijn oude getrouwe Simon oe oude
wapenknecht van mijn vader. Under
beider bescherming wist mijn vader,
die wenschte, dat ik meer van we we
reld zou zien, mij veilig. Op raad der
doctoren moest ik de versterkende
frisse he lucht in den Harz inademen,
daar ik langen tijd ziek was geweest
Om alle vormen en dwang te vermij
den. ging ik voor de nicht van Sibyi-
la doorniets mocht mijn genezing
in den weg Btaan. Ais mijn incognito
bekend geworden was, zou de etikette
mij verschillende hinderpalen in den
weg gelegd hebben. Genezing vond ik
in de bergen...
En vindt gij nu ook met mij
net beiuk vereeingd Want morgen
reeds ga ik naar Darmstad»., om uws
vaders zegen voor ons te vragen.
Laat ons hel toeval prijzen, riep
hertog August, dat ons het schoonste
heeft bezorgd. Laat ik u begroeten,
prinses Leonore, ais de gade van mijn
besten vriend, rijt. broeder August,
die, in naam dei andere broeders,
hun schoonzuster hulde brengt, als
de ster voor hun doorluchtig huie
Gezegend zij dezen band en mogen
de nakomelingen van den stam, die
ecu6 <ie ktoou van dit land zullen
aragen, nuu voorzaten waardig nja 2
Hertog Georg werd beroemd als
dapper Krijgsman, terwijl zijne door-
lucuuge gaue beiuind werd om hare
goediieid eu liefdadigheid.
Vier zonen kwamen ipt het huwe
lijk voort De jongste, Ernst August,
werd keurvorst van Hannover, zijn
zoon Georg 1 werd Later ook Koning
van EugeJann. Om het eenzame siot
Herzberg weefde hel geluk een .trans
van palmen en veugeet-mij-nietjes en
heden noemt uien in den volksmond
den steen, waar de beide vorstenkin
deren eikaar gevonden hadden, „Den
steen van het gei uk".
(Nbld. v. h. N.)
De noodlottige ring.
Yves, een lange blonde breedge
schouderde jongen met een goed
rond gezicht, bleef staan voor 't jon
ge meisje, dat, op den drempel van
haar hutje gezeten, bezig was een
viscbnet te herstellen.
Zij hief de groote, blauwe oogen
langzaam op, en toen ze hem herken
de, gleed er een uitdrukking van
grooten angst over haai gelaat,
Goeden dag, Yvonette 1
Toen zij niet antwoordde, zeide hij
Ik zie, dat mijn bezoek u niet bij
zonder veel plezier doet.
Zeker wel. ik voed hartelijke
vriendschap voor u.
Ja, vriendschap, vrieuaschap u.
leen.... Heb ik dan niets te hopen?...
Gij weet heel goed, dat ik met
Pierre verloofd beo, en dat we bin
nen drie weken zullen trouwen.
De oogen van den jongen man flik
kerden boosaardig, eu woedend mom
pelde hij
JaAU ik liet wü I....
Het jonge meisje verbleekte.
Waarom zegt gij dat? aarzelde
zij. Gij -wilt toch geen twist mei Pier.
re zoeaen O neen, dut zult ge met
doenIk houd u aan uw vriend
schap, dat zoo iets nooit gebeuren
sal 1
Och ja, laten we weer goede
vrienden zijn. Geef me je hand 1
Hij drukte de koude kleine hand,
die zij hem reikte.
Ik zal vauavoud alleen een glas
meer drinken, dat is alles I
Du hij vertrok zonder omzien.
Nauwelijks was Yves aan de krom.
ming van den weg verdwenen of Pier
re kwam. Snel giug hij op zijn bruid
toe en kuste haar innig.
O. Pierre. Ik ben zoo Wij. dat
tk je zfte, zuchtte nat joag* meisje |ml
hikkig, nog bleek van aandoening.
Meer dan andere?
Misschien 1
Waarom dan
Yvee ie *oo Juist hier geweest.
En wat heeft hij tegen Je ge
zegd
Niet veel. Hij zag er terneerge
slagen uit en wilde vanavond naar
0ascai gaan.... misschien zich be
drinken.
Ik kan er niets aan doen 1
Ik to-u graag willen, das, Jeiui
vrede sloot; ai osi twisten.... om
mijvlna ik vreeselijk.
W el. hij behoeft maar te komen.
Ais hij mij de hand reikt, zal ik haar
aannemen.
Yvonnette hief haar heldere oogen
naar hein op en vroeg
Reik hem het eerst de hand,
Pierre. Beloof me, dat Je het doen
zultl Niets zal mij gelukkiger ma
ken.
Ik bsioof bet Je, rel hij. teeder
Tracht hem vóór vanavono te
ontmoeten en hem te belet-aen naar
Pascal te gaan.
Ja, aai kan ik Je M beloven,
want ik mew*, dadelijk weg. Er lo
geert op h oogenhlik in het Btatioma-
üolai een rijke Amerikaaaechezij
heeft naar een gidé gevraag*, om
uivar de omstreken laiea z-e«
hotWfioudai heeft mtj aanbevolen
"lot weerziens, liefste I
Hij boog zich naar haar over ec
kuste haar lang en innig.
Daarna ging bij heen, wuivend, tot
cjc kromming van den weg hem aan
li&ar tjeziom. onttrok.
0, hoe hartstochtelijk beminde hij
haar I Zijn Y verniette
Hoe ongeduldig verlangde hij naar
den dag, die ben voor bet leven zou
vereanigen. Hoe grusg zou bij rijk
iKan ti|A, -4.k v orbeetó als ie
Amerikaanecn», *ue hem verwachtte
Zij had japonnen en edelgesteenten
an al wal ze maar begeerde. Hoe
graag zou bij Yvonnetie een verlo
vingsring gegeven hebben, een klei
nen en eeuvoudigen ring slechts,
maar van goua, van echt goud, inge
legd met kleine witte pareltjes....
Maar bij was arm en de zosteu van
zoo'n ring ging*® zijn Inkomsten ver
te boven.
Zoo denkend, misschien voor den
i„mdar<l»»o keer, aan dit onbereikba
re geecheuk, kwam bi) bl) Ferraud.
den hotelhouder. Deae atond o» den
drempel en scheen hem vol ongeduld
te wachten. Reed» van verre nep bij
hem toe
Haast Je, Pierre I Er wordt op je
gswaent I
Nauwelijks was hij binnengetreden
o! hij bevond sich tn tegenwoordig
heid van een mooie, nog jonge vrouw,
die op ietwat zonderlinge wijre ge
kleed was. Met een sterk buiten-
landsch accent rei re let Pierre, die
eerbiedig buigend staan bleet:
Wilt ge mij merkwaardighe
den van dezen streek Laten zien
Zeker, mevrouw l Ik ben geheel
tot uw beschikking.
Wat we vandaag niet meer lie-
,'ken kunnen, ruilen we morgen be-
roeken. Maar we moeten met de ree
beginnen. En als ik tevreden over u
ben, ral ik u vijftig Irancs geven. Is
dat goed
01 dat goed waal Vijftig francs I
Dadelijk dacht Pierre weer aan oen
erloviiigsring voor Wennet»; met
rooveel geld rou hij er miasch.en wel
een kunnen knopen De vreemoe da
me droeg prachtigs ringen aan de
vingers sommigs versierd met roods
steenet die nis bloed fonkelden
de» groen ais het reewater, weer
andere blauw als de hemel, en....
ocgen van Yvonnette.
Vooruit, beval de reizigster
Ze vent.rok keu, stil deo prachtigen
avond bewonderend. Nauwelijks wa
ren ze net dorp uit of ze kwamen op
de rotsachtige kust, n.er en daar un
gevreten door de zee, vol kloven en
scheuren. De schemering begon aan
te duisteren. Aan den voet der rot
son schuiin-parelden de golven, zwiep
ten in stralen van vloeiend smaragd
i'isschen de holten door. plusten
weer terug met een dof gedruisch. IX-
ondeigaande zon doorvlamde den ho
rizon. Heel ver schaduw-piekten
zwaan-wille zeilen van bretom>che
vissc her spin keu, omlijst door een
breea vloei-zilveren iicht-lint.
Na ïuug zwijgen keerde de reizig
ster zich tot haar geleider.
Het is prachtig. Gij weet hel goe
de oogen blik te kiezen om mij luer
te brengen.
Terwijl ze daar zoo stond, de oogen
in verrukking op de zee gericht, de
handen leunend op haar weerschij-
nende parasol, wendde Pierre geoii
oog af van de schitierende sleenon
aan haar vingers. ALs niet magneti-
ktouneutcralfog van 6» kostbaro etee-
neo vermakend. Toen de duisternis
gehoed ingevallen was, namen ze den
terugtocht aan. Onderweg deed zij
Pierre allerlei vragen
Woont gij reeds lang tn deze
streek
Ik ben er geboren.
En bevalt het u hier?
Zeer goed lk heb mijn geboor
tegrond Uef I
Boven alles
Neen I
Ik vermoedde het al. Degene die
gij grooter liefde toedraagt is.. een
vriendin
Een bruid.
Gij zijt due verloofd
Nog eend ge dagen en we gaan
trouwen.
Beiden zwegen hierop, maar toen
ze bij het hotel kwamen, vroeg
Pierre
Moet ik morgen terugkomen
Zij glimlachte.
Ik zou zoo gaarne deze prachtige
streek beter leeren kennen. Maar
vanavond niet meer misschien zal
k ook van idéé veranderen. Ik ben
zeer zonderling. Enfin, kom In teder
geval terug.
De vreemdelinge knipte haar beurs
open
Ziehier wat lk u beloofd heb.
Hii nam het geld aan eu zijne
oogen volgden begeerig ai de bewe
gingen van de hand, die hei hem
reikte Ze merkte zijn bilk op en be
green hem.
Ik ben tevreden over u. Ik heb
een heerlijken middag doorgebracht
en ik wilde u gaarne een plezier
doem. Gij zijt verloofd, hebt ge mij
gezegd, hier, neem dan dezeu ring
en steek hem uw bruid aan den vin-
ger.
Er ze stopte den verwonderden
visscher een ring In de hand, waarin
één kleine parel schitterde mei een
prachtig, witzijden glansJichi. Voor
dat Pierre ook maar een enkel woord
van dank had kunnen stamelen was
de Amerikaanse he reeds verdwenen.
Zijn oogen nauwelijks vertrouwe id
bleef de jonge man nog eenige ougen-
blikken staan. Daarna vloog hij den
donkeren avond in naar het huis van
Yvonnette. Hij vond haar alleen, be
zig het avondeten te bereiden.
Ben jij het I riep ze vroolijk uit.
Maar toen, z'n vreemd-opgewonden
uiterlijk ziend, vroeg zij
Maar.... wat is er Wat scheelt
J*
Als antwoord opende Pierre zijne
hand.
Het jonge meisje boog zich voor
over en uitte een kreet van bewonde
ring
O wie heeft ie dat ez<
ven
De vreemde dame, van wie ik je
varmiddag sprak.
Hij nam den ring, ec, bijna wee-
nend van aandoening, stak hij hem
aan den vinger van zijn geliefde.
- Ik' San U onmogelijk ds
yraagde bewijzen geven, maar Yvon
ne zal niet aan mijn onschuld twij
felen. want lk heb haar den ring
gisterenavond gegeven. Dat Is mij
voldoende.
De burgemeester keerde zich om
naar Yvee en den andaren getuige.
Waart gij op de rotsen
Neen I Ik reed met mijn karretje
op dan straatweg, toen Yvee, die be
zig was met garnalen visscheci, mij
riep en mij een vrouw toonde, die op
de rotsen verpletterd was. We heb
ben haar in mijn karretje gelegd en
hierheen gebracht.
Zich daarna tot den verloofde van
Y\ onnette wendend, vroeg de burge
meester
Blijft gij bij uw ontkenning
Pierre haalde de schouders op.
In naam der wetik arresteer
u I Gendarmen, doet uw plicht
Met een lulden gil vloog Yvonne op
en viel bewusteloos op den vloer.
Ineens stond Yves recht overeind,
met verwilderde oogen en doodsbiee-
fce gelaatstrekken.
Luister Ik ben eer ellendeling,
ik heb peloeen, allee gelogen I Ik
rischte garnalen vanochtend en ik
heb de dame boven op de rotsen ge
zien ze was alleen. Ik schreeuwde
haar toe. dat er gevaarlijke plaatsen
aren. Ze luisterde niet Twee mi
nuten later lag ze dood op 't strand.
Waarom hebt ge dit alles niei
dadelijk ge-zegd
Ik was jaloersch op Pierre ik
bemande Yvonne. Ik had gedacht, dat
men hem zou aanklagen, omdat hii
haar gids geweest was, maar niei
)ai men hem zou gevangen nemen...
E;i hij viel snikkend op zijn stoel
:erug.
Yvonnette was intusschen weer bij
gekomen en lag stralend van geluk
n d*- armen van den
Pitrrp
Plotseling fluisterde
zacht toe
We zullen Yves vergeven
Maar wat den ring betreft, ik wil
heia niet langer dragen. Wij zullen
hem verkoopen ten voordeele der
ai men I
verrukten
hem
DAMRurr:
HAARLEMSCHE DAMCLUB*
'Alle Correspondentie, deze rubriek
betreffende, gelieve men te richten
aan den Heer J. MEYER, Kruisstraat
84, Te lep hoon 1543.
Probleem N. 31 vee den Heer
P. M. v. d. SLUIJ8.
lm art
Wit
Zwart schijven op 6, 8, 9. 10, 11, 13, 17, 21, 26 en dam op 32.
Wit schijven op 22, 23, 24. 28, 30, 31, 34, 36, 37, 41, 45 en 48.
Probleem No. 32 van den Heer D. G.
KONING.
Zwart
Den volgenden morgen, toen Pierre
juist zijn ontbijt genuttigd had. tra
den twee gendarmen zijn huisje bin
nen.
Een van hen trad op den jongen
man toe en sprak op ruwen toon
Volg ons 1
Waarheen vroeg Pierre ver
schrikt.
Dat zul je wel zien.
Plotseling wierp de andere gen-
daime hem de boeien over de poRen,
trok ze stevig aan en liet het slot
toeknippen.
Daarop namen ze hem ieder bij
e°n arm en duwden hem ruw voor
uit. Zoo kwamen ze bij den burge
meester. Nauwelijks waren ze bin
nengetreden, of ze bevonden zich te-
-'e:over den gestiengen 'runt.
In een hoek van de omar zat
Yvonnette, snikkend en doodsbleek.
Wat verder Yves en een garnalen-
visscher, dien Pierre sedert lang
kerde.
De burgemeester begon op bewogen
Gij wordt beschuldigd de Ame-
rikaansrhe dame vermoord te heb-
hei, die bij Ferrand logeerde.
Een oogenblik 9tond de jonge man
sprakeloos, toen barstte hij woest uit:
- Wie heeft dat gezegd
De burgemeester nam eeu ring vaai
Ue laiei «ui »iu~'.vuordde
lXze ruig, dieu wij vanmorgen
bij uw verloofde gevonden liebbeu.
Dien ring heeft de dame mij
zelf gegeven.
Eu Pierre vertelde met vnkele
yoiueu de hoele geschiedenis.
De burgemeester haaide de schou
ders op.
Y\ aar waart gij vaumorgeu
'I huis
Kunt gij dat bewijzen
Hoe moet ik het bewijzen
De Amerikaansche is gisteren
avond mei u uitgegaan en ge zijl na
verloop van ©enige oren samen te
ruggekeerd. Men heeft haar van
ochtend opnieuw, zeer vroeg, het ho
tel hooien verlaten. Gij vergezeldet
EEN GEVAARLIJK REVOLVER-
SCHUT.
In het ,,IJndeiuheater", eeu dor
kleine Berlijnsche schouwburgen,
had dezer dagen, door de vergissing
van een to-meelknecht, een nnueval
plaats, dat noodlottige gevolgen !i;»*1
'tui nen hebben. Bij een avondvoor
stelling van het sensatie-stuk „Das
M.-.dchen am Irrweg", komt iri de
eerste afrte een poging tot zelfmoord
oor. De acteur neemt een ongeladen
revolver, richt die tegen het voor
hoofd en trekt ze af lu de tweede
komt bi> een duel weder een re-
■r te pas dezen keer moet het
wapen echter geladen zijn. Door
een vergissing werd nu bij de eerste
acte de geladen revolver, die bij de
tweede «cène gebruikt moest worden,
op tafel gelegd. De tooneelspeier
Ydolf Stündel, die de poging tot zelf-
ord zou doen, richtte, niets ver
meiend. het geladen vuurwapen te-
ge. i zijn voorhoofd en trok het af. Het
schot ging af. maar gelukkig miste
de kogel, die in een in de nabijheid
staande sofa drong. Twee doctoren
moesten Stündel, die aan het hoofd
tamelijk ernstige brandwonden opge
lopen had, verbinden. Tot zijn ge-
had de tooneelspeier eenigszins i
koog aangelegd.
Merkwaardig is, dat het publiek in
het geheel deze gevaarlijke vergissing
niet bemerkt heeft. Het stuk kon tot
aan het einde toe afgespeeld worden.
"F.N KLEINE PECHVOGEL,
or de deur van oen school in
korn staat een melkwagentje, waar
voor een ezel gespannen is. Een aan
tal schooljongens plagen het beest,
hei wordt onrustig, enkele melkkan
nen wippen om en de inhoud vloeit
Ov-er de straatsteenen. Woedend vliegt
de melkhandolaar op de jongens af
elt rechts en links oorvijgen uit;
iaarvan komt terecht op het on
schuldige hoofd van een kereltje, dat
bij het heele geval slechts toeschou
wer is geweest. De arme kleine wrijft
zich schreiend over de getroffen
plaats en wi! naar den dlirecteur gaan
om zijn leed te klagen. Geheel ver-
ml in zijn verdriet stoot hij op de
met zijn hoofd juist tegen den
,;k van een ieeraar, die de trap af
kwam. Klets, daar krijgt hij een oor
vijg Huilend komt hij bij de kamer
van den directeur. Snikkend zegt hij;
„Mijnheer, de Ieeraar heeft mij een
oorviig gegeven, en.... ik.... ik heb
ezel toch niets gedaan 1"
!s van zelf sprak, dient de dï-
.1- don brntulen bengel een flin-
i-M'jg toe. Dat inaakt dus drie
oei vijgen, die ee i onschuldige krijgt,
omdnt zijn vrienden een ezel geplaagd
hebben.
N VERZINKENDE STAD.
'Vn stad \an 20.000 inwo-
■.ij, men in de provincie Barce
lona, is op het punt door de zee ver
zwolgen te worden.
Hare huizen, die op het strand zijn
•zebouwd, storten in en verdwijnen, 1
het eene na het andere. Het strand
zelf schijnt te zullen verdwijnen.
'•Udden in de stad stortten de ge-
vols der gebouwen In.
Do Inwoners van een geheele straat
zijn nu gevlucht uiit vrees bedolven te
zullen worden.
Wit
Zwart schijven op 7 8. 9, 13, 17, 18, 19, 22, 23, 27 en dam op 14.
U it schijven op 20, 33, 35, 37, 38, 41, 46, 48, 49 en dam op 45.
Oplossingen van deze problemen
worden ingewacht uiterlijk Y\ oonsdag
17 Maart aan bovengenoemd adres.
Oplossing van probleem No. 27 van
deu auteur: Wit 33 - 29, 47 - 41, 48 -
42, 34 - 30, 42 - 38, 16 71
Goede oplossingen zouden Mevrouw
U .egman en de lleeron R. Bouw-
P Balkenende, P. Geldorp, J. Jacob-
suin Azn., D. G. Koning, N. J. Koster
Jr., Patrizio Ottolini, C. Serodini, P.
M. v. d. Siuijs, J. F. Spanjaard, F. Th.
T-iumer, P. v. Tol, J. L. Velde, F. M.
v. d. Uerff, P. J. Eype.
Oplossing van prooieem No. 28, van
den outeur: Wi 35 - 30, 47 - 41, 29 -
23. 30 - 24, 25 51
Goed opgelost door Mevrouw Wieg
man en de Heer en P. Balkenende, W.
J. Balkenende, R. Bouw, P. Geldorp,
J. Jacobson Azn., D. G. Koning, N. J.
Koster Jr., Patrizio Ottolini, C. Se-
I rodimi, P. M. v. d. Siuijs, W. J. A. J
Matla, P. van Tol, F. Th. Timmer, J.
L. Velde, P. J. Eype.
WANNEER ZAL HET BEREIKEN
VAN DE DAMLIJN GEEN VOOR
DEEL AANBIEDEN?
Er is eene man er, waarop de dam-
lijn bereikt wordt, maar dit geen
voordeel aanb.edt; deze is de volgen
de:
Wanneer eene schijf, slaande, de
damlijn, bereikt, maar deze weder
terstond moet verlaten wegens het
verplichte voortzetten van den slagzet,
wordt zij geen dam maar blijft een
schijf. In zoo n geval wordt de dam
lijn wel bereikt, maar dit zal geen
voordeel en veeltijds nadeel aanbie
den.
Ook dit zullen wij met een practisch
voorbeeld nader toelichten. Zet der
halve onderstaande stand even op het
bord.
Zwart
sche klacht aangetrokken, bleven
zijn oogen aan hun veel-vervige stra- haar
Ling hangen. i «Dat is gelogen i lk was thuis 1
in eens bemerkte de vreemdelinge q,j hebt haar daarna boven van
het: de rotsen geworpen. «--/
- Gij kijkt naar mijn ringen, zei Pierre begreep dat de schijn sterk plekken, hetgeen de juistheid beves- andere witte schijf ook opgevaugexi
tij »cht. U erkölijk, zoo door do zon »g„: l»,u wan. Met «on gaweldm j
hebben ze een glans, die lk krachtsinspanning zei hij ineens, A*r«w»«<-hPT» vt.ikonn <>n nw I
DE STRAAT VAN MESSTNA.
Zes kabels In de Straat van Messi-
i zijn hersteld. Eén kabel moest
men laten liggen wegens het vele
zand, waarmede hij bedekt was. De
Wit
Wij zien hier, dat de stond van
zwart iets gunstiger is dan die van
wit, daar de eerste een schijf meer
heeft. Wit kan evenwei het evenwicht
onmiddellijk herstellen, met de afrui-
iing van drie voor twee schijven. Hij
meent hierin dus voordeel te zien an
gaat er toe over met:
39 - 33 38 29
30 - 24 29 20
25 12
Men ziet nu, dat wit met dien slag
zei de damlijn wel heeft beie.kt, maar
deze weder terstond verlaat met den
slag 3 12.
Was de schijf op 3 blijven staan,
zwart had zijn spel wel kunnen in
pakken, omdat de verkregen dam een
enorme kracht op het tegenspel zou
ontwikkelen.
Tevens hebben wij gezien, dat het
grooter aantal stukken slaan niet al
tijd voordeeiig is, en dat het slaan
van een kleiner aantal soms beter
kan zijn. Immers, juist het slaan van
die derde schijf geeft «»n zwart de
gelegenheid, om met zijn schijf 3, de
ïtte schijf 12 te beheerschen, terwijl
opgehaalde kabels vertoonden brand- hierna voorzichtig voortspelende, de
nog nooit gezien heb.
Ze bewoog de band.
1 zonder toorn
met de daard
ramp was veroorzaakt door een on-
derzeesehen vulkaan en niet door
en uiterlijk heef be-een tellurische beweging.
46-41 16- -21
41 - 36 of 37, 21 - 271
Hierop klopt-nu artikel 12 van het
damreglemcnt, dat zegt: „wie aan de
beurt zijnde, vastgezet is, heeft de
partij verloren."
Ook is uit deze ontleding gebleken,
dat men bij liet ontwikkelen van siag-
zetten, steeds voorzichtig moet hande
len, en dut alles nauwkeurig onder-
zucht moet worden, vóór tot combines-
ren wordt overgegaan. Had wit zulks
gedaan, hij zuu allicht bemerkt heb
ben, dat zwart in dit geval den laat-
sten zet behield, en zich niet hebben
laien vangen.
Bij het dammen moet steeds gelet
worden op datgene, wat na den slag-
zet zich openbaart, terwr! de gevaren
nimmer onderschat mogen worden.
Hoe beter alles wordt onderzocht en
doorgewerkt, hoe nauwkeuriger bef
spel gespeeld wordt.
Wij achten het cmnoodig om hier
aan nog een tweede voorbeeld toe tie
voegen. Met liet bovenstaande is o.L
voldoende aangetoond, wat met het
pass ee ren van de damlijn bedoeld
wordt.
Wel willen wij nog even opmerken,
dat „vaa Embdem' in zijne verhande
ling la 't bijzonder op dK punt heeft
gewezen, en gaarne had gewild, dat
het passeeren van de damlijn niet
was toegestaan. Zijn idee was, dat
een schijf, de damliin bereikende.
