Verschijnt dagelijks, behahre op Zoo- en Feestdagen.
NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD.
Bultenlandsch Overzicht
Stadsnieuws
iSinaeal&od
FEUILLETON
Een dappere Vrouw
M« Jaargang. No. T94T
MAANDAG U MSI 1908 B
ABONMB1HENTEH
PB* DRIB MAANDEN,
Voor Haarlem I f IJS
Voor da dorpen In den omtrek waar een Agent gevestigd b (kom der
gemeente)1-30
Franco per post door Nederland1.65
Afzonderlijke nummers 0.02 M
QdHustreerd Zondagsblad, voor Haarlem0J7K
.de omstreken en franco per post 0.45
Uitgave der Vennootschap Loarens Custer. Dlrectear J. C. PEEREBOOM.
ADVERTBNTIËNi
Van 1—5 regels 50 Cts.; Iedere regel mea 10 Cts. Bulten het Arrondissement
Haarlem van 1—5 regels ft-elke regel meer ƒ0. I& Reclames 30 Cent per regel
BQ Abonnement aanzienlijk rabat
Advertentie, van Vraag en Aanbod, hoogstens zes regels, 25 Cts. per plaatslngi
50 Cts. voor 3 plaatsingen k contant
Redactie ca Administratie! Groote Houfstraaf 55.
(ateicommanaal Telefoonnnmmer der Redactie 6C3 ea der Administratie 7£4.
Drukkerij s Zolder Bnltenspaarnr 8. Teieloonnummer 122.
Tot de plaatsing van advertent!én en reclames van bulten bet Arrondissement Haarlem tn dit blad ls uitsluitend gemachtigd het Algemeen Binnen- en Bultenlandsch Advertentie-Bureau D. Y. ALTA,
Warmoesstraat 7678, Amsterdam. Telephoon lnterc. 6229.
TWEEDE BLAD.
T MINIATUUR-OORLOGJE IN
MAROKKO.
't Cassablan ca-incldent
Herinneren onze lezers er zich nog
lets van? Wanneer een (of meer?) x.
vergeten ls, kan *t hem als geen
schande aangerekend worden, want
't gebeurde dagteekenrt aa van 24 Sep
tember 1908. Bovendien, de buitan-
iandsche politiek is in de laatste
maanden aan zóóveel afwisselingen
en incidenten onderhevig, dat men
licht t een met 't ander kan verhas
pelen.
Daarom eerst een opfrissching van
geheugen
De mogendheden zijn (misschien
kunnen we zeggen waren) sinds j ar
ren in Marokko-zaken zeer naijverig
op elkaar. Er bestond ai lang een ge
spannen verhouding; vooral tus-
schen de Franse hen en Duitschers,
die positief partij hadden gekozen in
den strijd tusschen de Sultans Abd-el-
Azis en Moelay Hafid.
Zoo was t vuurtje van onvriende
lijkheid en haat aangestookt....
Toen kwaxn de beruchte 24 Septem
ber-dag. 't Duitsche consulaat te Cas-
eablnnca werd betrapt bij 't behulp
zaam zijn van een 6-ta] deserteurs van
het F ranse he vreemdelingen-Legioen.
Groote verontwaardiging bij de
F ranse he leger bestuurders. Eerst'pro-
testeeren, daarna slaan en met de re-
vol vei- dreigen....
Dat was 't miniatuur Marokko-oor-
logje 1
't Eerste bedrijf van een groot too-
neelspeL Gezien de gespannen ver
houdingen werd 't Incidentje opgebla
zen tot een groot incident, tot een
zaak waar alle „wel en wee" van af
hing. Een oogenblikje scheen 't zelfs,
of 't oorlogje door een werkelijken
oorlog gevolgd zou wordenalthans
zoo dachten de Fransche en Duitsche
redacteurs er over.
Gelukkig werd 't geschil voorloopig
bijgelegd, omdat beide twistende mo
gendheden zich bereid verklaarden.de
zaak door een scheidsgerecht te laten
onderzoeken. Deze heeren hebben de
zer dagen in Den Haag vergaderd.
Voor Frankrijk had zitting Sir Ed
ward Fry en Louis Renault.
Voor Duitschland Guide Fusinato
en Kriege.
Deze heeren kozen als opper-arbiter
K. H. L. de Hammerskjold. Dit vijftal
mag gelden als 't puikje van de rechts
geleerden. 't Zijn meest ministers van
justitie geweest. Om een voorbeeld te
geven, de Hammerskjold is oud-Mi
nister van Justitie, oud-Minister van
©eredienst en Onderwijs, oud-buiten
gewoon gezant en gevolmachtigd Mi
nister te Kopenhagen, oud-president
van het Hof van Appèl van Jonköpiug,
oud-hoogleeraar aan de Faculteit der
Rechtsgeleerdheid van Upsala, Gou
verneur van de provincie Upsala, lid
van het Permanente Hof van Arbitra
ge, enz.
En z'n collega's doen, wat uitge
breidheid der visite-kaartjes betreft,
niet veel voor hem onder.
Deze vijf heeren hebben 't Gassar
blanca-inciden.t gewikt en gewogen en
hun meening er over gezegd.
Dit vonnis is Zaterdagmiddag on
der veel belangstelling der diploma
tie voorgelezen. We zullen onzen le
zers een afschrift van 't geheele von
nis sparen, 't Zou minstens een halve
pagina beslaan en... amusante kost is
't in geen geval I Bovendien, wij heb
ben ons al door deze rijstberg heen-
gegeten, en kunnen onze lezers nu
zoo in 't luilekkerland brengen d.
w. z. in 't kort den inhoud van bet
vonnis meededen.
Eerst Ls de reebtsquaestie behan
deld. Vastgesteld is, dat Duitsdhland
als gewoonlijk de rechtsmacht uit
oefende over de Duitsche onderdanen
la 't Marokko-land, Maar eveneens is
aangenomen, dat Frankrijk door zijn
militaire bezetting de uitsluitende ju
risdictie uitoefent over de personen
van dit bezettingsleger.
Waar er nu Duitschers in dit leger
waren, was de rechtspositie van de
zen al heed eigenaardig. Volgens 't
eene beginsel had Duitschland alleen
lets over hen te vertedien en volgens 't
andere beginsel alleen Frankrijk.
Treffend zegt 't vonnis, dat noodza
kelijkerwijze eon conflict moest ont
staan.
De quaestie werd nóg ingewikkel
der, omdat Frankrijk niet officieel
kennis van de militaire bezetting ge
geven heeft, maar ook Duitschland
geen bezwaar tegen deze bezetting
heeft gemaakt. Een en ander werd
zóó ingewikkeld en samengesteld^ dat
het scheidegerecht de beslissing eigen
lijk In 't midden gelaten heeft. Wed
heeft men in 't vonnis vastgelegd, dat
de Duitsche consulaire overheid geen
hLaarn kan treffen, omdat zij haar be
scherming heeft verleend aan de
Duitsche deserteurs.
Maar hiermee gaan de Duitschers
nog niet vrij uitOnder de zes deser
teurs waren maar drie Duitschers;
drus ook dirie van andere nationalitei
ten., die gee n aanspraak konden ma
ken op de Duitsche bescherming.
Hierover zegt het vonnis
„overwegende, dat het feit, dat de
Duitsche consul, zonder het te lezen,
het vrijgeleide heefL geteekend dat
z o s, in plaats van drie personen
omvatte, en niet de aanduiding in
hield van liet Duitsche onderdaan-
schap, zooals hij het zelf had voorge
schreven, hem slecht^ kan worden
toegerekend als een onopzettelijk ver
zuim",
en ook
„overwegende, dat de secretaris
van het consulaat opzettelijk getracht
heeft de deserteurs van niet-Duitr
sche nationaliteit te doen inschepen,
alsof zij onder bescherming van het
consulaat stonden
dat hij hiertoe, met voorbedachten
rade, den consul er toe gebracht beeft
het bovenvermelde vrijgeleide te tee
kenen en dat hij met hetzelfde oog
merk maatregelen heeft genomen
zoowel om deze deserteurs naar de
haven te brengen als om hen te doen
inschepen
dat hij, door zoo te handelen, bui
ten de grenzen zijner bevoegdheid is
getreden en zich aan een ernstige en
klaarblijkelijke schending van zijn
plichten heeft schuldig gemaakt."
Ook Frankrijk gaat niet vrij uit
't Scheidsgerecht keurt de gewelda-
digheden af, o. éu beslissend
zelfs indien uien de wettigheid der
aauuoudiug aanneemi, de omsmncLg-
hedeai van de zijde der Fransche mi
litairen noch do bedreiging recht,
vaardigden met een revolver, noch
ke>l voortzetten der slagen, toege
bracht aan den Marokkaanschen sol
daat van het consulaat, zelfs nadat
zijn tegenstand gebroken was."
Op deze gronden besliste 't scheids
gerecht, dal geen der partijen gelijk
heeft en wees dan ook geen der ge
stelde conclusies (één land in 't onge
lijk stellende) toe.
't Is hier dus van toepassingwaar
er twee kijven, hebben er twee
schuld.
Hoe denkt men In Duitschland en
Frankrijk over deze beslissing?
We weten op dit oogenhlik alleen
oog maar 't Duitsche oordeel. T Blad
van Von Bülow, de Norddeutscho
Allg. Zeitung maakt de vodgende op
merking
De uitspraak houdt het midden
tusschen de Duitsche en de Fransche
opvatting. Zij stolt de beiderzijdse he
ambtenaren op zekere punten in het
ongelijk en de beide regeerIngen zul
len nu wederzijds hun leedwezen over
bet gebeurde moeten betuigen. De
Duitsche regeering zal daartoe met de
meeste bereidwilligheid overgaan,
daar het optreden der Duitsche amb
tenaren hier, zooals bekend is, van
den beginne af, als niet geheel verde
digbaar was beschouwd en reeds
voordat do zaak aan de uitspraak van
een scheidegerecht werd onderwor
pen, door Duitschland was voorge
steld, dat zoowel Duitschland als
Frankrijk verontschuldigingen zou
den aanbieden.
Het blad besluit
Van een practisch staatkundig oog
punt beschouwd, is door de uitspraak
van het scheidsgerecht aan een zeer
onaangenaam incident op een waar
dige en voor de internationale be
trekkingen ten volle bevredigende
wijze een einde gekomen.
Nu hot Marokko-gemodder groo
tend eels achter den rug is, lijkt het
mal, dat dit incident indertijd zoo
opgeblazen geworden is. Gelukkig is
de verhouding na de bekende Marok-
k o-overeenkomst wat beier gewor
den.
Dit vonnis zal wel geen wijziging in
de betrekkelijk goede verhouding
brengen.
DE STAKING IN FRANKRIJK
GEèINDIGD.
't Is zoover I
De laatste stakersvergadering was
door een 200 300 man bezocht. De
leider Pauron eprak nu het wijze
woord
De plicht, die thans op ons rust, ie,
bekennen dat wij overwonnen zijn.
Ons aantal hier toont het aan.
De mannen, waarop wij rekenden
hebben zich van ons gekeerd. Zij, die
beloofd hebben, dat hun vakvereeni-
ging mee zou gaan en doe vooruit van
plan waren, hun mannen de staking
te ontraden, hebben zich zwaar ver
grepen.
H eindigde zijn toespraak met
aan de rest der stakers verlof te ge
ven, weer aan 't werk te gaan, zeg
gend
„Laten zij, die niet on-tslagein zijn,
den dienst hervatten."
Maar men weet, dat het grootste
gedeelte der stakende postiers a! offi
cieel ontslagen is.
Of de regeeriing tot intrekking van
deze ontslagen te krijgen zal zijn
Misschien doet Clemenceau 't in zijn
vreugde over zijn overwinning op de
stakers
Voor hoe lang zal 't nu in Frank
rijk rustig zijn
DE DUITSCHLAND-VREES
IN ENGELAND.
Er gingen vreemde verhalen over
luchtschepen (Duitsche naituurlijk I),
die 's nachts met zoeklichten over
Engeland voeren
Er ontstond haast een paniek 1
Nu blijkt, dat een fabrikant eenige
spiritus-luchtballonnetjes als reclame
heeft opgelaten
O, John Buil, waar is je vroegere
kalmte
CASTRO EN VENEZUELA.
Overeenkomstig het verzoek van
den procureur-generaal lieeft de rech
ter van het crimineel hooggerechtshof
te Caracas een beslissing genomen,
waarbij Castro volkomen onschuldig
verklaard wordt aan medeplichtig
heid aan de poging om den waarne
men den president Gomez te vermoor
den.
Mag Castro nu weer vrij in Vene
zuela komen
Castro's broer Celestino, die 17 Mei1
te Willemstad aankwam, is bevolen
Curacao binnen zes dagen te verla-
PRESIDENT VAN BRAZILIé.
De vertegenwoordigers van de
meeste staten proclameerden maar
schalk Hermes da Fonseca tot candl-
daat voor het presidentschap der Re
publiek.
Kegel wedstrijd.
Aan den eere-wedstrijd voor de
prijswinnende kegelclubs in het Bron
gebouw te Haarlem, ward deelgeno
men door 22 clubs, o.a.
O.O.O., Amsterdam, 234 houten.
Op de Plank, Amsterdam, 282 h.
KI. Hamburg, Amsterdam, 214 h.
Nooit gedacht, Amsterdam, 239 h.
Onder Ons, Den Haag, 229 h.
G .G. P., Amsterdam, 236 h
Moed Houden, Amsterdam, 196 h.
Onder Ons, Amsterdam, 239 h.
Oranje Kegelclub, Amsterdam, 232
houten,
S.S.S., Amsterdam, 216 houten.
Koekoek, Amsterdam, 219 houten.
De Twee duifjes, Amsterdam, 226
houten.
R. O. L .1., Rotterdam, 212 houten.
Prins Hendrik, Rijswijk, 224 h.
De Wijman, Santpoort, 212 houten.
District III, Amsterdam, 257 houten
Allen om, Amsterdam, 242 h.
De Prins, Haarlem, 197 houten.
Waterpas, Haarlem 258 houten.
De Tien, Haarlem, 220 houten.
Hout of Fout, Bloememdaal, 180 h.
Minerva, Amsterdam, 204 h.
Uitslag Eere-Wedstrijd:
Ie prijs: groote zilveren lauwer
krans, Op de Plank, Amsterdam, 282
houten.
2e prijs: Zilveren tak: Waterpas,
Haarlem, 258 houten.
3e prijs: Zilveren tak: District III,
Amsterdam, 257 houten.
4e prijs: Verguld Zilveren Medail
le, Allen om, Amsterdam, 242 houten.
5e prijs: Zilveren medaille, Nooit
Gedacht, 239 houten.
Troffersprijs: Op de Plank, Amster
dam, 46 treffers.
Koekoekprijs, KI. Hamburg, 5 koe-
koeks.
Prijzen Kampioen wedstrijd
le prijs zilveren beker, aangebo
den door de feestcommissie, EL
Nieuwjaar, Haarlem, 69 bouten.
2e prijs, gouden medaille, Coutu
rier, Amsterdam. 67 houten.
3e prijs, gouden medaille, Philips,
Amsterdam, 62 houten.
4e prijs, verguld zilveren medaille,
Bulte, Rotterdam, 61 houten.
5e prijs, zilveren medaille, v. Duin,
Leiden, 60 houten.
Personeele wedstrijd
le prijs, gouden medaille, M. Hen-
naman, Haarlem, 47houten.
2e prijs, gouden medaille, J. C. v.
Duiin, Leider. 44 houten.
3e prijs, verguld zilveren medaille,
A. A. t. d. Berg, Don Haag, 44 hou
ten.
4e prijs, verguld zilveren medaille,
A W. Schols, Amsterdam, 42 houten.
5e prijs, verguld zilveren medaille,
v. Borsum, Amsterdam, 41 houten.
6e prijs, zilveren medaille, Coutu
rier, Amsterdam, 41 houten.
7e prijs, zilveren medaille, P. van
Gaart, Haarlem, 40 houten.
8e prijs, zilveren medaille, Gussen-
hoven. Leiden, 40 houten.
9e prijs, zilveren medaille, v. d. Es-
hof, Amsterdam. 40 houten.
10e prijs, zilveren medaille, A. Tel
ingen, Amsterdam, 40 houten.
lie prijs, zilveren medaille, Verzey-
den, Lelden. 39 houten.
12e prijs, zilveren medaille, J. M.
Palm, Den Haag, 39 houten.
Serie Personeel (3 kaarten).
le prijs, kunstvoorwerp, M. Henne-
man, Haarlem, 112 houten.
2e prijs, kunstvoorwerp, D. Uljee,
Haarlem, 109 houten.
3e prijs, kunstvoorwerp, Martinot,
Rotterdam, 109 houten.
Consolatie prijs, Biljartqueu met
zilveren montuur, in étui, v. Waning,
Rottendam.
EMIGRATIE-VEREENIGING
AMSTERDAM.
Vrijdagavond 14 Mei 1909 werd in
„Eensgezindheid" te Amsterdam, on
der leiding van den voorzitter dr. P.
A. Klap, de eerste algemeene jaar
vergadering van de E migratie-Veree-
niging gehouden.
Onder de aanwezigen bevend rich
ook dr. N. M. Joseph us Jïtta. wet
houder dezer gemeenlte. De heeren
K. van Lennep, dr. C. W. Janssen en
J Kok werden benoemd tol het na
zien der boeken van den penning-
Bij acclamatie werden herbenoemd
de heeren J. van Hasselt, penning
meester, en W. H. van Zanten Jr.,
secretaris, en de heer K. van Lermep
benoemd tot eerelid van het bestuur,
waarna een voorstel van den voor
zitter, om het bestuur inert een of
twee leden uit te breiden, weid aan
genomen.
Eene langdurige discussie volgde
op het voorstel van rar. J. A. van
Hamel, om ook te trachten, krachten
te bekwamen voor den landbouw, op
dat verschillende personen ook zou
den kunnen emigreer en naar land
bouwstreken in hert buitenland. Het
resultaat was, dat het bestuur der
Emigratie-Vereen iging zich bereid
verklaarde uit te zien naar de beste
middelen, om tot het gewenschte doel
te komen.
Verschillenden der aanwezigen
spraken de wenschelijkheid uit, dat
hot Emigratiewerk naar verschillen
de zijden zich zou uitbreiden, welke
wensch door het bestuur gedeeld
weid, doch met het oog op den toe
stand der kas moest men voorzichtig
te werk gaan.
Nadat de heer K. Schönitzer nog
uitvoerig had medegedeeld, hoe hij in
Duitschland de goede resultaten der
Emigratie-Vereen iging had aan
schouwd, sloot de voorzitter de ver
gadering met een woord van dank
aan alle aanwezigen, hen opwekken
de iin hunnen kring de belangstelling
voor de Emigratie-Vereeniging te
verlevendigen.
Eindelijk zij nog vermeld, dat Dr.
Janssen aandrong op verspreiding
van goede lectuur onder de emigran
ten, waartoe het bestuur zich gaarne
bereid verklaarde, en dat in de ver
gadering eene stemming heerschte
zeer ten gunste van het werk der ge
noemde veroaniging.
HERSTELLINGSOORD VOOR
SPOORWEGPERSONEEL.
Te Utrecht vergaderde de Vereen!»
ging tot Stichting en Exploitatie van
een Herstellingsoord vooc Spoor
wegpersoneel.
Op Viilauiiry worden nu 14 patiën
ten verpleegd.
Uit Jaarverslag bleek, dat in 7
maanden tijd het aantal nieuwe le
den 1042 beliep, wat een contributie-
inbreng beieekende van 509.38 1/2.
Het aantal donateurs steeg met 84,
met een donatiesom van 257.10.
Als bestuursleden werden herkozen
de hoeren J. Voorzaat, klerk S.S.
lUtrecht), D. Klein, adj.-commies S.S
(Rotterdam) en C. Vlas, machinist
S.S. (Rotterdam), en gekozen de hee
ren M. Buytenhuis, stationschef N.
C. S. (Huis ter Heide) en Mulder, op
zichter S.S. (Geertruidenberg).
Druk werd daarop van gedachten
gewisseld over de quaestie den ter
mijn van drie weken kostelooze be
handeling op Villandry to doen ver
vallen en den toestand overigens
practisch dezelfde te laten.
Besloten werd de drie weken koste
looze behandeling voorloopig tot 1910
te handhaven.
HOFBERICHTEN.
Binnen veertien dagen verlaat de
vorstelij Iüö familie de residentie om
zich naar het Loo te hegeven.
De Koningin-Moedor en Prins Hen
drik hebben aan het Grotningsch Stu*
dentencorps „Vindicat Atque PoLitf*
bericht, dat zij op 30 Juni de maske
rade van genoemd Studentencorps in
oogetnschouw hopen te nemen.
Z. K. H; de Prins nam deel aan het
diner, waaraan de ridders der Johan-
niter-orde zich Zaterdagavond in het
restaurant v d. Pijl te 's-Gravenhage
vereen igdeu.
MOEDER EN KIND.
We lezen in 't „Vad."
Wij hebben zooeven het plaatje be
keken. waarnaar in de andere week
door vele duizenden met de grootste
aandacht zal worden getuurd, wan
neer Guy de Coral het over het gou
ache land zal verspreiden.
Wij hebban de door U. M. de Ko
ningin eigenhandig gemaakte photo's
gezien van het kindje op den schoot
I van de Koningin-Moeder en 'ïi de
armen van Prins Hendrik en ook een
photo, door een hofdame \ervaar-
digd waarop de Koninklijke Moe-
- der zelf haar jonggeborene draagt, de
armeu steunende op een tafeltje.
We hebben gekeken naar het klei
ne, teere poppetje, dat op het oogen
hlik de toekomst van het dierbaar
Iluis van Oranje beduidt, en gezien,
dal het lijkt op de portretjes, die uien
reeds bij voorbaat heeft gemaakt,,
omdat immers alle pasgeboren kin
deren, prinsen of niet, op elkaar lij-
j ken. en toch hoe anders is de in-
druk, nu men woet, hier het grootste
kleine persoontje van Nederland, den
kleinsten gewichtigcn mensch van
Europa zelf te zien
Ziellier deze huiselijke tafereeltjes,
de Koningin, nauwelijks twee weken
moeder, met haar kindje, vader en
grootmoeder, met dochter en klein
dochter, door de jonge moeder zelf
gephotographeerd en ter beschouwing
gegeven nan het volk is er inni
ger verhouding denkbaar tusschon
land en dynastie, dan spreekt uit de-
18)
t Doet er niets toe, lieve, placht
zij dan te zeggen. Het is verwonder
lijk neen, ik bedoel niet je spraak
kunst, maar het gemak, waarmee jij
je van de taal bedient. Het kan je
misschien nog wel eens goed te pas
komen.
Profetische woorden I Mijn zonnig,
gelukkig leven kreeg een. of twee
schokken.
Die werden mij gebracht door den
postbode, die alle bosch- en bergpa
don langs snelde met zijn brieven-
tasch met rinkelende belletjes om de
wilde dieren van zich af te houden.
Deze inlander bracht mij een af
schuw elij ken brief van Tante Lucy,
met de mededeeling, dat rk totaal in
ongenade was gevallen bij de familie
en de verzekering, dat zij mij nooit
zou kunnen vergeven. Met andere
woordenik behoefde niet te hopen,
ooit weer bescherming te kunnen
vinden onder haar dak dat begreep
ik er uit evenals het feit, dat zij
duizend angsten uitstond, dat ik
plotseling weer voor haar zou staan.
Ik kreeg bij die gelegenheid ook een
epistel van Mevr. 'i'horold blaadjes
en blaadjes vol allerlei hatelijk ge
praat, dat mijn ooren deed suizen en
mijn wangen gloeien. Wie, zoo vroeg
zij, was ik, dat ik het durfde wagen
haar familie zoo'n beleediging aan te
doen In elk geval had zij de voldoe
ning mij te kunnen verzekeren, dat
mijn naam in den omtrek en ver
daarbuiten berucht was geworden,
dat ik nog eens berouw zou hebben
van den dag, waarop ik Waiter had
afgewezen en dat mijn eigen familie
haar inzichten volkomen deelde.
Ik moert bekennen, dart ik over deze
brieven tranen schreide. Maar Mevr.
Evans berispte mij duarover scherp,
trok ze mij met geweld uit de han
den en verbrandde ze voor mijn
oogen in het kampvuur.
Ik ben het eens met het bijgeloof
uit deze streek, bekende zij het on
verstandig om slecht nieuws of ande
re dingen, die onaangenaamheden
veroorzaken te bewaren. Deze brieven
bezorgen je niets don tobberijen
vergeet ze. Op jouw leeftijd gaat ver
driet spoedig over.
Ongelukkig werd mijn volgend ver
driet dopr Mevr. Evans zelf veroor
zaakt.
HOOFDSTUK X.
Groote Veranderingen.
Het was October geworden en wij
maakten on3 klaar voor een uitstap
je naar wat wij „de vlakten" noem
den. Mijnh. Evans had nog een pony
gekocht; en wij waren vol van onze
plannen. Het was tennis-dag en mail
dag. Ik kwam terug van een zeer ge
animeerd spel met mijn schoenen in
de hand en het racket over den
schouder om Mevr. Evans vost in
slaap onder een tamarinde te vinden.
De postbode was gekomen, op de ta
fel lag een stapeltje papieren, waarbij
eenige brieven, die niet geopend wa
ren behalve een in haar schoort
een brief met een rouwrand.
Een angstige gedachte bekroop mij,
toen ik naai- haar bleek, wit gelaat
keek. Ik legde mijn hand op de hare
om haar wakker Le maken. Sliep zij
Ik sprak tot haai-, schudde haar arm
heen en weer hij was zoo wonder
lijk stijf en onbeweeglijk. Was dit de
slaap, waaruit men niet weer ont
waakt Helaas, ja 1
Ik was zoo lievig ontsteld, dat ik
eenige oogenblikken lang spreken
noch me bewegen kon. Eindelijk riep
ik de bedienden en zij werd in huis
gedragen. Buiten adem kwam de
apotheker aangesneld, maar hij had
mij niets anders te vertellen, dan dat
Mevr. Evans een uur geleden gestor
ven was. De brief in haar honl dien-
de om haar echtgenoot (die afwezig
was) mee te doelen, dat haar jongste
zco'n Aubrey, uit een raam gevallen
was en op de plek zelf was doodge
bleven en dat onverwachte bericht
had zijn moeder den dood bezorgd. Ik
zal mij dien afschuwelijken dag her
inneren zoo lang als ik leef. Ik ben
overtuigd, dat ik in enkele uren jaren
ouder in ervaring werd. Ik was ver
plicht het vreeselijke nieuws van twee
dooden in zijn naaste familie aan
Mijnheer Evans over te brengen, toen
hij dien avond vol interessante plan
nen en allerlei avonturen uit de bos-
scben thuis kwam. Ik geloof werke
lijk, dat toen ik het waagde op zijn
verlies te zinspelen, hij eerst dacht,
dat ik een zonnesteek had gekregen,
en toch, waar was zij zij, die hem
altijd het eerst kwam verwelkomen
Daarop bracht ik hem op de plaats,
waar zij met gevouwen handen en
omringd door witte bloemen terne-
derlag. Zij zag er zoo mooi, ernstig
en gelukkig uit niet meer hetgeen
zij zichzelf noemde, „een armzalig
wrak". Mijnheer Evans was ais ver
suft onder dien dubbelen slag, en
daarom moest ik alles regelen, wart
er te regelen vieltelegrammen ver
zenden, belangstellende bezoeken ont
vangen en brieven schrijven.
De begrafenis had den yolgenden
morgen plaats. De zendeling, wiens
dool iter een i gen tijd te voren begra
ven was, leidde den dienst en een
groote menigte inboorlingen was aan
wezig om te zien, hoe de Lady uit het
woud in haar laatste rustplaats werd
gelegd. Mijnheer Evans was gedwon
gen dadelijk naar Engeland terug te
keerenwat mij betreft, ik vond haar
laatst opgeschreven wenschen. (Aan
iedereen had zij gedacht brieven
voor MiUy, Jack, Mijnheer Evans,
voor mijmaar, hoe vreemd het ook
klinkt, geen letter voor Aubrey, haar
bij zonde ren lieveling. Was dart een
voorgevoel
Ik vond het adres van Mevr. Ber-
ners, de dame die te Poonah woonde,
en telegrafeerde aan haar haar ant
woord was een uitnoodiging om on
middellijk over te komen, en ik be
sloot er heen te gaan direct nadat
Mijnheer Evans naar Engeland was
vertrokken. Het was mijn taak alles
in te pakken, de meubelen naar een
verkooping te laten brengen, de
dienstboden te ontslaan, in één woord
het geheele huishouden op te breken.
Geen wonder, dart ik mij als iemand
van vijftig jaar oud voelde, een ern
stig, droevig, met zorgen overladen
individu 1 Mevr. Evans had in haar
laatste wilsbeschikking ook te ken
nen gegeven, dat Mary Ann, de ka
mervrouw. die al jaren in haar
dienst was geweest, mij tot Poonah
zou vergezellen, omdat Poonah een
station was aan de spoorlijn, waar
langs zij naar Madras, haar geboor
teplaats terug moest.
Ja; Mary Ann ging met een gebro
ken hart naar haar eigen familie te
rug. Zij was een vriendelijk persoon
tje van middelbaren leeftijd, die de
schilderachtige sarong en de eigen
aardige zwarte haarwrong droeg, aan
haar ras eigen. Wij maakten samen
alle toebereklselen, en ik schreef aan
mijn aanstaande gastvrouw, Mevr.-
Berners en bepaalde den datum van
mijn komst. Eerst wachtte ik af tot
Mijnheer Evans goed en wel naar En
geland vertrokken was. Hij ging naar
hot Noorden, ik naar het Zuiden en
wij scheidden met wederkeerige be
tuigingen van leedwezen en beloften
om te schrijven. Toen stapten Mary
Ann en ik in onzen ossewagen, en
spoedig reden wij weg. Wij gingen
een steil bergpad langs en hadden
een reis van negentig mijl voor de
boeg, voordat wij in Dassi op den
trein kondon komen, die ons naar
Poonah zou brengen. Dit traject korf
den wij in twee dagen afleggen
maar hét beloofde langer te zullen
duren. Zoo nu en don waren er geen
versche ossen te krijgen en hadden
wij een oponthoud van eenige uren.
'Wordt vervolgd).
