BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
tl Jaarging.
DE ZATERDAGAVOND
HAARLEM'S DAGBLAD KOST
S.20 PER S MAANDEN
OF 10 CENT PER WEEK.
ADMINISTRATIE GROOTE HOUTSTRAAT
DRUKKERIJ ZUIDER BUITENSPAARNE 6.
IN HAARLEM'S DAGBLAD ZUM
ADVERTENTIÊN DOELTREFFEND
ONZE ANNONCES
WORDEN OPGEMERKT,
Rubriek voor Vrouwen
De nieuwe moderichting.
Garneeringen. Kleuren.
Mantels. Hoeden.
Kapsels.
De buiten landsche modebladen
gaan nog steeds voort ons nieuwe mo
dellen te brengen, bij den aanblik
waarvan we ons angstig afvragen:
zou de mode nu een algemeele veran
dering ondergaan?
Voorwaar, een ernstige vraag,
waarop het juiste antwoord zeer
moeilijk te geven is, omdat de nieu
we modellen al zeer tegenstrijdig zijn.
Een feit is het gebleken, dat de mode
elke tien jaar geheel en al verandert.
De laatste moderichting lanceerde de
nauwe, slank kleedende modellen,
waarbij de kort erok domineerde en
de lijnen door geen ceintures van
welken aard ook, onderbroken wer
den. Nu ziet men weer rokken met
rimpels aan den band genaaid, hoo-
ge ceintuurs, polonaises en papier
achtige tuniques, naast robes princes-
~e, gedrapeerde rokken, enz. enz.
Een en ander maakt het ons
zeer moeilijk, want men kan niet
voorzien, naar welken kant de mode
zal omslaan; het oog is eenmaal aan
do slanke vormen gewoon geraakt,
doch de modedame is capricieus, zij
vraagt naar nouveauté's en accep
teert wel eens wat al te spoedig, het
geen de Fransche „faiseurs" haar
opdisschen.
Ook ten opzichte van garncering en
kleur-combinaties schijnt de Pari-
sienne niet meer tevreden. In 1909
betrachtte men zooveel mogelijk de
eenheid in kleur en garneering, d. w.
z. dat allo garneering precies in de
zelfde nuance als de stof moest zijn,,.
,en, zoo de foiixnituren-magazijnen
een en ander niet in de gewenschte
kleur in voorraad hadden, werden
passement, tule, kanten, enz. eenvou
dig geverfd. Zelfs tot de onderrokken
werd deze mode doorgevoerd en op
het oogenblik geldt dit alles nog voor
zeer modern. Nu komen echter de ge-
zelschapstoiletten hierin verandering
brengen.
Een voornaam huis brengt de opge
knipte sleeprok van zwart fluweel op
een blouse van wit guipure met goud
draad bewerkt en een bretelle-gar-
neering van fijne gitten galons. Al
dus wit met goud cn zwart, een groo-
te tegenstrijdigheid, maai" desniette
min een fijne combinatie. Vex'der een
toilet van fijne pastelblauwe gase de
soic, met v/it guipure, een harnas
van staal met zwarte gitten en witte
paarlen geborduurd, en aan het dé-
colleté een biais van zacht, rose crêpe
de chine.
Over het algemeen treden goud- ern
zilverweefsels het sterkst op den voor
grond, en hebben dc schitterende git- J
ten, pailletten- en koralen borduur-J
seis de kantgarneeringen min of
meer verdrongen.
Ten opzichte van de mantels, kun
nen we eveneens groote verandering
constateeren, De bonten mantels, al
hoewel en vogue, worden nu min of
meer verdrongen door flu woelen en
zijden paletots, met kostbare bont-
randen gegarneerd.
Do tailleur-mode, die dc voetvrije
rok met het lange jaquet van dezelf
de stof voorschrijft, doet op zichzelf
reeds afbreuk aan de groote mantels
vaj chinchilla, loutre, caracul enz.
Vele vrouwen, die de zuinigheid ten
opzichte van hare toiletten moeten be
trachten, nemen een tailleur van
neutrale kleur, waarvan zij het ja
quet in het koude jaargetijde laten
watteeren, cn dragen dit met een
mooi bont-garnituur.
Togen het voorjaar verwijdert men
de watteering en vervangt de bonten
stola door een kanten jabot of an
derszins. Door dezen zuinigheids
maatregel kan men volstaan met één
costuum, en loopt daardoor minder
gevaar uit de mode te geraken.
De garneering dor mantels bepaalt
zich tot stiksels, zakken, en shawl
kragen. Sommige zakken zijn in de
lengte, andore rond of in de breedte
aangebracht en afgewerkt met klep
pen, franjes, passementeriën, enz. Het
is niet noodzakelijk de zakken in te
knippen, men kan ze eenvoudig aan
duiden door een klep.
Do hoeden, die uitsluitend op de
kapseis gebaseerd zijn, dringen ons
als het ware om do hulp van kapper
en posticheur in te roepen, want hoe
rijk onze haardos ook zijn, het mo
derne kapsel is zonder toevoeging
van vlechten, krullen of crêpe eene
onmogelijkheid. De ronde, regelma
tige bandeau is verdwenen en heeft
plaats gemaakt voor het Grieksche
kapsel, dat op het oogenblik domi
neert.. Des avonds versiert men de
kapsels met metalen en gitten span
gen, rosetten van lint of touffen bloe
men.
De laatste mode is, het haar in het
voormidden gescheiden en met twee
geonduleerde bandeaux over de sla
pen te dragen, eene mode die niet
vor elk profil flatteus genoemd kan
worden.
De kolbak en turban-modellen ma
ken van de moderne hoeden het mees
te opgang, de kokette markiesjes vin
den slechts langzaam ingang. De hoe
den worden uitsluitend in de nuances
der tailleurs gedragen, de garncering
bestaat uit fluweel en wieken; ook
goudmotieven worden veel toegepast.
MARIE VAN AMSTEL.
Het Rijke Natuurltvea
EEN BELANGRIJKE DUINPLANT.
Er is geen tweede plantengroep op
te noemen, die zoo uitgebreid is en
zooveel nut sticht als die der grassen.
Zonder deze geen brood, geen rijst,
geen bamboe, geen rietsuiker, geen...
maar als ik met deze opsomming wil
de voortgaan, zou de ruimte, die de
„Zaterdagavond" biedt, veel te klein
zijn en bovendien kan iedere lezer bij
eenig nadenken wel een dergelijke
verzameling geven.
Of ieder er echter ook bij zou opge
ven: „zonder grossen geen Haarlems
Dagblad betwijfel ik en toch, hoe zou
ons lage land tegen de woedende aan
vallen der zee beveiligd worden zoo
niet de natuurlijke zeewering, de gol
vende duinenrij, de woest opgezweep
te golven keerde, hoe zou dit minia-
tuurgebergte blijven bestaan als niet
de helmplanit zijn duizenden oinder-
aardsche grijparmen naar alle zijden
uitstrekte om zoo de zandkorreltjes
bijeen te houden?
Het verband tusschen dit alles en
onze courant behoef ik niet vérder
aan te geven.
Veel liever vertel ik enkele bijzon
derheden dezer interessante'pla^it, die
voor ons Haarlemmers vooral van
zoo groot nut is.
De helm is een duinplant bij uitne
mendheid. Veel bicden de duinen
haar niet aan en dit wordt er niet
beter op als men op de zooveel bespro
ken manier van ontwatering door
gaat, maar toch, zoolang er nog dui
nen zijn, zal ook het helmgras zijn
harde bladeren omhoog zenden. Veel
planten zijn reeds verdwenen. Onze
vochtige duinpannen, eertijds verza
melplaatsen van allerlei merkwaar
dige planten, worden allengs droger
en onvruchtbaarder, maar aan dit
schraler, of liever droger worden der
duinen stoort zich de helmplant niet.
De oorzaak hiervan vinden wij in
den vorm en den bouw der bladeren.
Deze is uiterst merkwaardig.
Gij hebt misschien de meeste duin
wandelingen gemaakt op een mooien,
warmen zomermiddag en wellicht is
het u dan ook opgevallen dat, in te
genstelling met de gewone grassen,
de helmbladeren bijna geheel pijp-
vormig zijn opgerold. De beteekenis
daarvan wordt ons eerst recht dui
delijk, als wij den bouw der blade
ren kennen..
Deze is vrij ingewikkeld. De harde,
gladde ondervlakte bestaat uit dicht
opeen gedrongen cellen, die vrijwel
gelijk van constructie zijn.
De andere laag vertoont overlang-
sche strepen, ongeveer een twintigtal
naast elkaar en deze strepen vormen
de grootste merkwaardigheid der
helmplan ten.
Van afstand tot afstand liggen dc
bladgroencellen hier bijeen en deze
zorgen er voor, dat de plant niet ver
hongert. Ilim voornaamste werking,
de vorming van zetmeel zullen wij
maar als bekend veronderstellen.
Tusschen deze cellengroepen in bevin
den zich hier en daar de huidmond
jes en deze zorgen voor de opneming
van koolzuur en de afgifte van den
waterdamp.
Water is er noodig voor de plant
en de wortels zorgen er wel voor dat
zij het noodige uit den duinbodem op-
zuigen. Dit water zou bij droogte
echter spoedig verdampen.
Onze duinplanten zullen dus wel
Inrichtingen moeten bezitten, om te
groote verdamping van het aanwezi
ge water tegen te gaan en de helm is
ear uitstekend on ingericht
Bij droog weer gaat het nu met on
ze helmbladen als met een stuk hout
dat, bij verwarming aan één zijde,
krom trekt. De waterhoudende cellen
geven hun vocht af door de huid
mondjes en langzaam trekken zij zich
daardoor samen. Dan kromt het blad
zich en de harde ondervlakte wordt
geheel zichtbaar. Door dit oprollen
zijn echter de huidmondjes bijna ge-
I heel van de lucht afgesloten en de
verdamping houdt grootendeels op.
De wartels voeren nog wel water aan,
maar dit kan genoegzaam verdam-
pen door de opengebleven spleet. Al
leen echter zoolang de lucht droog
genoeg is. Wordt deze weer vochti
ger, dan neemt zij niet veel water
damp op en dit hoopt zich op in de
cellen aan de binnenvlakte. Het ge
volg daarvan is de uitzetting dezer
cellen en daardoor wordt de binnen
vlakte weer grooter. Het blad ontrolt
zich en wordt weer vlak. In dezen
stand treffen wij de bladeren altijd
aan, als wij des morgens of bij voch
tig weer een duinwandeling maken.
Nauwelijks echter wordt de lucht dro
ger of de opkrulling begint weer.
Het mooist is de helm in den zo
mer. Daar zien wij overal de dichte
pluimen en dezen geven het duinland
schap een geheel ander aanzien. On
der deze mooie bloemenbimdels ko
men 's avonds de duinkonijntjes bij
een, om te beraadslagen over den na
derenden winter en om wat vergoe
ding te zoeken voor den angst waar
in zij den geheelen dag hebben ver
keerd.
Over den mooien bouw der afzonder
lijke bloempjes waaruit deze aarvor-
mige bloeiwijze bestaat, spreek ik
liever niet, daar de lezers toch niet
een onderzoek kunnen Instellen en
zich ook uit een beschrijving moeilijk
een juiste voorstelling kunnen vor
men.
Gaan wij nu naar de duinen, dan
zijn wij wel iu de gelegenheid, de on-.
dergroiyLsche deelen wat beter te be
kijken.
De helm heeft nl. een stengel bo
ven en een onder don grond en deze
onderaardsche stengel is liet, die de
plant zoo'n groote uitbreiding geeft.
Naar alle zijden zendt hij uitloo
pers cn dezen geven op hun beurtvveex
het aanzijn aan uitloopers van den
tweeden rang.
Zoo haalt dus een helmplant zijn
voedsel en zijn drinkwater van een
uitgestrekt gebied, waardoor zelfs bij
droog weer nog wel wat water wordt
opgezogen.
Op verschillende plaatsen aan dit
ondoraardsch gedeelte bevinden zich
knoppen.
Deze beginnen vooral in het voor
jaar uit te groeien tot bovengroudsche
stengels en de nieuwe plant die zoo
ontstaat is dus verbonden met de
moederplant. Is deze afgestorven,
dan is er een geheel zelfstandig le
vende plant ontstaan. In de meeste
gevallen echter sterft de oorspronke
lijke plant niet zoo spoedig en de
helmplanten vormen in heel veel ge
vallen een net van onderling vereenig-
de individu's. Dit komt juist aan de
duinen ten goede ,want door dit uit-
gehreido net van onderaardsche
stengels wordt het zand beter bijeen
gehouden. Daardoor kan de wind niet
zooveel uitrichten en de zandstuivin-
gen die hier en daar plaats grijpen,
zouden niet zoo groot zijn, ais de
helmplant voldoende gelegenheid had
gevonden, om er zich te vestigen. Een
maal een standplaats veroverd heb
bende verliest zij die niet licht; daar
voor staat haar doelmatige inrich
ting en haar uitgebreid wortelnet
borg.
H. PEUSENS.
VRAGENBUS.
Mevr. C. W. C. to A. Als u niet tot
klemmen of vergif uw toevlucht kunt
nemen, dan is het ecnige redmiddel
een rattenval. Honden raken daarin
niet, daar de openingen te klein zijn.
In Haarlem ls de val in de groote
ijzerwinkels voorhanden.
II. PEUSENS.
Een Point de vne.
(Uit bet Duitsch, door
EWALD KöNIG.)
Luitenant van Worgitzkl ziet 'u
daar ginds die donkere stip?
Als u die groep boomen bedoelt,
kolonel.
Neen, rechts ervan. Ik zie haar
heel dnldeliik
Een nauwelijks merkbaar lachje
gleed over hei vroolijke gezicht van
den jongen officier, die als leider van
*len flankinarsch, aan de spits van het
bataillon stond.
Zeker, antwoordde hij, maar....
Luitenant van Worgitzki, u moet
deze stip voor point de vue nemen en
er in lijnrechte richting heen mar-
cheeren, viel de majoor hem barsch in
de rede. In lijnrechte richting als ik
u verzoeken magBataillon
inarsch
Het hem aangewezen punt vast in
't oog houdend, marcheerde luitenant
van Worgitzki zonder naar rechts of
lings te zien er op af en het bataillon,
dat het genoegen had vandaag op een
rustdag te moeten strafexerceeren,
volgde hem als één lange donkere
lijn.
In het garnizoen marcheerde het ba
taillon altijd uitstekend en nu scheen
het plotseling alsof het heelemaal niet
meer exerceeren kon. Het was werke
lijk om er van te wanhopen. Het ba
taillon was voor verscheidene dagen
op manoeuvre gegaan aan het ma
noeuvre ging het exerceeren in briga
de en in divisie vooraf en hier moest
de kolonel voor de oogen van den ge
neraal de schande beleven, dat zijn ba
taillon het slechtste van de brigade
was.
Drommels, luitenant van Wor
gitzki, de heele linie slingert als een
oude olifantenslurf. Richt u 1
Waar het aan lag, dat het bataillon
zoo'n slecht figuur gemaakt had, wist
niemand. Weliswaar was het exerci
tie-terrein een met molshoopen be
zaaide heide, bovendien moesten som
mige compagnieën tamelijk verre
marschen niaken naar het exercitie
veld, zoodat zij er reeds vermoeid aan
kwamen, maar dat kon niet als ver
ontschuldiging dienen, want een goed
soldaat moest zulke kleine bezwaren
als het ware spelend te boven komen.
Luitenant van Worgitzki I ba
taillon baltO, o, o.
De kolonel had inderdaad grondige
redenen zoo te jammeren, want bet
bataillon vormde op dit oogenblik bij
na een halven cirkel, zoo mooi, dat nij
met een passer nauwelijks beter zou
to trekken zijn geweest. De tot point
de vue uitgekozen stip was namelijk
zeer onrustig geworden en ofschoon
zij zich nu weer naast de boomgroep
vertoonde, bad luitenant van Wor
gitzki met een gerust geweten kun
nen zworen, dat hij er haar een mi
nuut geleden te vergeefs gezocht had.
Mot een hoogrood gelaat en woedende
oogen stond de kolonel voor den lui
tenant.
En dat noemt u een lijnrechte
richting vroeg hij met trillende stem.
Kolonel, dit point de vue
Is een point de vue I riep de ko
lonel barsch uit.
Maar, kijkt u dan toch, het is
heel geen vaststaand voorwerp.
De kolonel hield de hand boven de
oogen en wierp een onderzoekenden
blik naar de stip.
En ik zeg u, dat de schuld niet
aan 't point de vue, maar aan u ligt,
antwoordde hij woedend het zou u
niet in 't minst verontschuldigen, als
dit point de vue zich als een vogel
verschrikker ontpoppen zou, waar het
wel wat op lijkt.
De lippen van den jongen officier
trokken krampachtig samen en men
kon het hem aanzien, dat het hem
aanzien, dat het hem moeilijk viel,
moeilijk viel, zich goed te houden,
ren, ging de kolonel verderu kunt
door een achtste naar rechts te zwen
ken de rechte richting gemakkelijk
terug krijgen, ik houd mij aanbevo
len, dat er dan geen slingeringen
meer voorkomen. Bataillon ruarsch
Luitenant van Worgitzki liet de
zwenking uitvoeren en hield het point
de vue nog eens goed in het oog.
Een klein eindje ging het uitste
kend, het gezicht van den kolonel
vroolijkte op maar plotseling ver
dween de stip alsof de aarde haar
verzwolgen had.
Een donderend „halt" kondigde in
de volgende minuut den fel opvlam-
menden toorn van den commandant
aan.
Dat is te gek I riep hij. Luite
nant, waar denkt u heen te marcheer
ren
Rechtuitantwoordde de luite
nant met een zweem van overmatigen
spot.
Sedert het point de vue spoorloos
verdwenen is, wat men tamelijk wel
van to voren had kunnen zien, heb ik
nog slechts aan de boomgroep eenig
houvast.
Geweer bij den voetriep de ko
lonel, wiens gezicht kersrood gewor
den was. Richt uMag ik de heeren
officieren even verzoeken
De officieren kwamen uit de kromme
lijn te voorschijn en vormden een
kring om den kolonel en den adjudant
en op menig van deze verbrande ge
zichten kon men een trek van leedver
maak bespeuren. De officieren had
den immers allemaal betere oogen
dan de kolonel, zij hadden allen voor-
z'en, dat de keus van dit point de vue
van een nieuwe nederlaag tengevolge
moest hebben.
Mijne heeren, dat moet anders
worden, zei de kolonel met moeilijk
verkregen kalmte, bedenkt zelf eens,
welk oordeel Zijne Majesteit vellen
zou over ons bataillon als zijne hoog
heid zulk een komedie bijwoonde, In
het garnizoen waren de flankmar-
schen altiid uitstekend, waarom zijn
zij het hier ook niet Als een yan de
heeren mij daarvan de reden zou
kunnen aangeven, zou ik hem zeer
dankbaar zijn.
De officieren keken elkander betee-
kenisvol aan, de reden scheen nie
mand te kennen. Alleen de luitenant
van Worgitzki veroorloofde zich de
droge opmerking
Het ligt alleen aan het „point de
vue", kolonel 1 In het garnizoen heb
ben wij
Heer luitenant, ik zou eerst graag
de meening van den compagnie-com
mandant hooren, onderbrak de kolo
nel met vlammenden blik.
De kapiteins zwegen, de kolonel
verdiepte zich een poos in vermoe
dens, toen wierp hij de heele schuld
op de manschappen.
Ik mag het bataillon niet langer
laten exerceeren, ging hij met klim
mende ergernis verder, en toch zou
het moeten exerceeren van de reveille
tot de taptoe, tot het de engeltjes 'n
den hemel hoorde zingen. De man
schappen moeten in hun kwartieren
terug en ik verwacht, dat de heeren
hun, voor ze uit elkaar gaan, de zaak
duidelijk maken Luitenant van
Worgitzki. ik rapporteer u voor acht
en veertig uur kamerarrest wegens
onpassende antwoorden.
De kolonel salueerde keerde zijn
paard en galoppeerde met zijn adju
dant weg.
Luitenant van Worgitzki staarde
hem na, zooals hij een spook, dat
plotseling voor hem opgerezen was,
zou hebben aangestaard.
Op mijn eerewoord, zeide hij met
een tooniooze stem, zoo onrechtvaar
dig is nog niemand gestraft.
En dan heb je nog geen recht er
tegen te protesteeren, antwoordde de
vaandrig, d'e naast hem stond en een
sigaret aanstak.
Werkelijk Oscar, het is voor jou
als een bliksemstraal aan een onbe-
wolkten hemel, vooral vandaag op
den verjaardag van je aanstaande,
maar wat kun je er aan doen Zoete
broodjes bakken. Vergeving vragen
en om verzetting van den straftijd
verzoeken.
Nooit 1 riep Oscar woedend.
Nu houdt het dan uit, ging de
vaandrig verder. Ik zal je dolgraag ge
zelschap houden in het zomer-pavil-
joen, dat de goedheid van je oom je
ter beschikking gesteld heeft, terwijl
de „ouwe", onze adjudant en ik....
Het zou onrechtvaardig zijn als
je je zou willen beklagen, Eduard,
viel Oscar hem in de rede, jullie hebt
allemaal een uitstekend kwartier
Werkelijk, het is een gril van het
noodlot, dat de „ouwe" daar moest
worden ingekwartierd. En juist van
daag Galadiner, toasten op de Ko
ningin van het feest, vuurwerk en-
daarbij kamerarrest, 't Is om wanho
pig te worden.
De vaandrig keek aandachtig naar
de blauwe rookwolkjes van zijn siga
ret en haalde de schouders op, alsof
hij zeggen wilde, dat het hem zeer
speet, dat hij er niets aan kon veran
deren.
Je had den raad van je weldoe
ner moeten volgen en grondbezitter
moeten worden, zei hij na een pauze-.
Oscar keek hem een oogenblik vor-
schend aan en schaterde het toen uit.
Je spreekt daar een groot woord,
antwoordde hij ironisch.
Om varkens te mesten moet men
twee dingen hebben lust en kennis.
Als je zoo'n toon aanslaat, Oscar,
kan ik niet met je redeneeren. Het is
toch een feit, dat je weldoener je dade
lijk de hand van zijn dochter zou ge
ven, als je maar van gedachten wou
veranderen.
Met het grootste plezier.
En is het bovendien ook geen feit
dat je dat lieve meisje bemint.
Zeker, maai' er zijn nog andere
feiten, mijn vriend. Bij voorbeeld, dat
dat meisje reeds van haar kindsheid
af mijn liefde beantwoordt, en dat ik
haar hand zal krijgen zonder van te
voren, van gedachten behoeven te ver
anderen. Vandaag was het de mooiste
gelegenheid, om een reeds lang ont
worpen en doordahet plan uit te voe
ren en nu komt de „ouwe" er tus
schen. Ik zou me er zwart over kun
nen ergeren, maar zoo dikwijls ik aan
het point de vue denk, moet ik la
chen. Let eens op, als de gal me in 't
bloed loopt, dan komt een boosaardig
heid te voorschijn, die de „ouwe"
nooit zal vergeten.
Luitenant v^ji Worgitzki lachte na
deze woorden stil voor zich heen, ter
wijl de vaandrig zeer bedenkelijk het
hoofd schudde.
De compagnieën waren intusschen
reeds ia verschillende richtingen weg-
gemarcheerd, de beide officieren wer
den nu nog slechts door de oppassers
gevolgd.
Kijk, deze ver zichtbare booinen-
groep aan den ingang van het park
van mijn weldoener zou als point de
vue uitstekend geweest zijn, zeide Os
car, het zou mij een genoegen ge
weest zijn, het heele bataillon door
het park te voeren.
Maar wat was het dan eigenlijk
voor een point de vue
Dat is mijn geheim, Eduard I
De kolonel sprak van een vogel
verschrikker.
Dat hij dit woord gebruikt heeft,
daar heb ik juist plezier over. Daar
komt onze adjudantschijnbaar heeft
hij een boodschap voor een van ona
beiden.
Misschien brengt hij jou de bege
nadiging, antwoordde Eduard zoo
luid, dat de adjudant de woorden
moest hooren.
Helaas kan ik dit vermoeden niet
bevestigen, antwoordde de aangeko
mene. De kolonel laat je door mij be
velen, dadeiijk in arrest te gaan, Os
car, en omdat hij het onaangenaam
vindt aan je weldoener's tafel met
vragen te worden bestormd, verwacht
hij., dat je ongesteldheid zult voor
wenden.
Is dat alles vroeg Oscar spot
tend.
Ja.
Al goed, als soldaat moet ik de he
velen mijner meerderen gehoorzamen
en omdat ik op dezen feestdag niet op
jullie bezoek zal behoeven te rekenen,
zal ik in de eenzaamheid van het ar
rest over de verschillende soorten van
points de vue nadenken.
Oscar bleef staan, het paviljoen,
waarin hij zijn straf moest uitboeten,
lag zijwaarts, hij gaf zijn vrienden de
hand en ging heen.
Een geweldige opwinding had zich
van hem meester gemaaktnu eerst
vlamde de woede in zijn binnenste op,
toen hij er over nadacht, wat hij door
de machtspreuk van den kolonel ver
loren had.
Hij liep in de gezellig ingerichte ka
mer op en neer, om zijn opwinding te
bedwingen, want als hij wilde hande
len. moest hij kalm zijn.
Door het open raam drong het
ven. dat door de voorbereidingen voor
het feest gemaakt werd, zijn kamer
binnen. Van tijd tot tijd hoorde Oscar
een rijtuig rollen, waa;-'n dc genoodig-
den naar hot feest reden en eens
meende hij zelfs het vroolijke lachen
van het meisje te hooren.
Misnoegd zette hij zich aan het
schrijfbureau, werktuigelijk groep hij
naar de pen, maar hoe langer hij
sciireef, des te meer vroolijkte hij op.
Eindelijk had hij het briefje verze
geld en van een adres voorzien en bel
de nu zijn oppasser.
Je moet dit briefje aan do freule
brongen, zeide hij, maar ulleen dan,
als het in het bijzijn van den kolonel
kan gebeuren begrepen
Jawel, luitenant 1
Wacht, de freule zal je vragen,
wat mij scheelt en waarom ik zelf niet
kom. Dan moet je antwoorden, dat me
in het geheel niets scheelt en dat ik
zoo gezond als een visch ben.
Jawel luitenant, maar de kolonel.
Nu, die zal je niet verslinden,
maar let op wat hij zogt. J© kunt er
nog bij zeggen, dat ik altijd maar van
points de vue en andere dingen spreek
zoodat je erg bang voor me waarL
Rechtsomkeert inarsch
Oscar schaterde het uit, toen zijn
oppasser de kamer verlaten had.
Daar komt natuurlijk donder en
hagelslag van, mompelde hij, inaar
wat trek ik er mij van aan Ik ge-
loof, dat de ruad van mijn weldoener
nog zoo slecht niet is op mün eere
woord, de toekomst ziet er niet don
ker uit, als ik besluit den degen aan
den spijker te hangen. We zullen
zien, eerst de gevolgen van dit geval
letje afwachten.
De jonge luitenant begon zijn wan
deling door de kamer opnieuw, maar
er was nog geen kwartier verloopen,
teen de deur haastig geopend werd on
een jong, elegant gekleed meisje bin
nentrad.
Zij was een lieve, bevallig© verschij
ning, ofschoon zij niet bepaald schoon
genoemd kou worden. Er lag iets kin
derlijks Ln haar trekken en de goed
moedigheid straalde haar uit de uogen
terwijl het lachje, dat om haar rooda
lippen speelde van schalksheid ge-
thigde.
Wat is er. Oscar riep zij ver
wonderd. Je feliciteert mij schriftelijk
en tracht je van het andere af te ma
ken door liet smoesje, dat je niet goed
in orde bent.
De jonge man had haar handen ge
grepen en zag haar trouwhartig in de
oogen
Geloof je werkelijk niet aan mijn
ongesteldheid vroeg hij.
Hoe zou ik dat kunnen
Lena, er zijn ziekten, van wier
bestaan ie niet liet geringste vermoe
den hebt
Bij voorbeeld vroeg Lena d«
bovenlip verachtelijk optrekkende.
Point de vue
Wat is dat Je oppasser heeft
daar ook zoo iets van gepraat?
Point de vue, Lena, is het een of
andere van verre zichtbare voorwerp,
oen boom of een huis of zooals onze
kolom?! zegt een vogelverschrikker.
Maar van dat alles begrijp ik
niets, Oscar I
Geduld maar 1 Dus point de vue
is een gezichtspunt, dat men goed in
het oog moet houden als men aan de
spits van een bataillon marcheert.
Goed. maar wat heeft dat met jou
en je voorgewende z>ektc te maken
viel Lena hem ongeduldig in do rede.
Dat zul je te weten komen. Het is
niet zeer moeilijk als het point do
vuo door een vaststaand voorwerp is
voorgesteld, daar in lijnrechte rich
ting heen te marcheeren. Als echter
de kolonel met zijn bijziendheid een
wandelaar tot point de vue uitkiest,
zie dan maar, dat je scheove en krom
me lijnen vermijdt. En vooral waa»
