HAARLEM'S DAGBLAD. ™S5ïï£EL
luinnion de Philosoof.
droogte, waardoor alle veld vruchten
hof- en moeskruiden bedierven. De
weiden lagen in het midden van den
zomer onder water, zoodat het vee
geen gezond voedsel kon bekomen de
schapen werden gallig en stierven bij
menigten daar word weinig hooi ge
wonnen en het was zeer duur, evenals
het vleesch.
Een jaar later was het precies con
trarie, maar uiet hetzelfde resultaat.
Toen was het in 't he ale Jaar dor en
droog, het koren verbrandde of ver
schroeide en het gras werd tot hooi
op het veld. De beesten hoards men
op de welden van honger en dorst
loeien, daar ook de alooten waren uit
gedroogd.
En al deze gebeurtenissen hadden
natuurlijk een ongunstlgen Invloed
op den prijs van de eetwaren.
Zoo gaat het verhaal van de misère
voort, 't Is of men geen twintig jaar
van middelmatige oogsten en re?
lijke prijzen kon verwachten, want in
1662 was liet overal opnieuw treurig
gesteld. In Frankrijk steeg het brood
zesmaal boven de gewone waarde,
maar ook In ons land zag het er lang
niet zoo traal uit. In den Bosch plun
derde het volk, tot razernij gekomen,
een aantal bakkerswinkels. Waar
schijnlijk zou het daartoe in Holland
ook wel gekomen zijn, wanneer niet
ln Amsterdam de magistraat weer te
hulp gekomen was.
Misschien was de speculatie aan
doze benauwde toestanden niet
vreemd. Anders is het niet goed ver
klaarbaar, waarom ln 1662 de mezv-
schen zoo gebeten waren op eenige
Ainster&amsche graankoopers, die
groote winsten hadden gemaakt
llierop wijst ook een maatregel, dien
in 1698 door de gemachtigden van
Holland werd genomen. In dat jaar
kwamen namelijk uit de voorkoopen
allerlei rechtsgedingen en bankroeten
voert, toen de graanprijzen tot onge
kende hoogte stegen, zoodat bij plak
kaat werd aangekondigd, dat nie
mand voor zich of zijn meester (last
gever) graan mocht verkoopen, dan
wat hij wezenlijk bezat en verder de
betaling der voorkoopen werd gere
geld.
Die tuaschenkomst van het gemeen
tebestuur was zeker noodig, maar
gaf toch ook aanleiding tot allerlei
geknoei. Ieder mocht „lootjens" bij
den wijkmeester van zijn buurt halen
en kreeg daarop dan zooveel zesponda
roggebrood en, als hij voor zijn gezin
noodig had, „dog gelijk", zoo verhaalt
de schrijver, „ondeugende menschen
veeltijds een quaad gebruik van de
beste zaaken maaken, zo gaf dit aan
dronkaarts, Gierigaards en diergelijke
vuilaken, aanLyiling om daar mede
een onwettig voordeal te doen dewijl
men menschen zag, die verschelde
lootjens haalden en verwisselende die
voor witte hrooden, andere levens
middelen en sterke dranken, ja rijke
burgers ontzagen zig niet, om door
andere lootjens te laateu haaien...."
Waaruit weer blijkt, dat ook toen
de menschen even slecht konden zijn,
als de omstandigheden.
We weten er allee van, dat ook nu
nog van een vasten prijs van zooge
naamde marktartikelen, waartoe de
granen behooren, geen sprake wezen
kan. Voortdurend schommelen de
prijzen en wanneer ze stijgen wordt
er geklaagd, maar wanneer ze dalen,
vergeet men te juichen. Natuurlijk
kan hier of daar de oogst wel eens
mislukken, maar allicht is die dan in
een ander deel van de wereld des te
beter uitgevallen en zoo komt het, dai
voor heel groole prijsverhoogingen
van ons hoofd voedsel veel minder
gevaar bestaat, dan vroeger. Het ver
schil tusschen voorheen en nu is dui
delijk voor ieder, die weet, dat ter
wijl vroeger de aanvoer van het te
kort komende graan enkel uit Rus
land en Polen moest geschieden, te
genwoordig in denzelfden tijd het
meel bij schepen vol uit Amerika
wordt aangevoerd.
üe goeie, ouwe tijd komt nooit weer
om, zegt een liedje. Ik denk, dat het
ons niet bevallen zou, wanne--, hij
wèl weerom kwam. Noch in veilig
heid van bestaan, noch in hygiënische
omstandigheden, noch ln zekerheid
van voldoende voedsel tot lagen prija,
noch in tal van kleins zaken, die
strekkon tot verhooging van levens
genot, behoeven wij te betreuren, dat
wij nlat vroeger hebben geleefd. Al
licht is het bestaan door zijn veran
derde vormen, wat meer intens, wat
spannender en ook inspannender ge
worden, maar laat ons niet vergeten,
dat het menschel ij k aanpassingsver
mogen grooter is, don wij wel eens
denken.
c. p.
DINGEN. DIE RIET IEDEBEEH
WEET.
VL HOE WERKT DE TELEFOON?
Wanneer we een magneetstaaf, die
omwonden is met een geïaoloerdan
koperdraad, op een kleinen nfew^
houden van een dun ijzer plaatje, en
we laten een elcctrlachen stroom
gaan door den geïeoleerden koper
draad, dan wordt ook bet ijzeren
plaatje magnetisch. En wanneer dat
plaatje eenmaal magnetisch is, dan
oefent het weer Invloed uit op da mag
neetstaaf, die daardoor krachtiger
magnetisch wordt
We winden nu den koperdraad, die
om de magneetstaaf gewikkeld is,
met de beide einden cm een tweede
magneetstaaf en plaatsen een eindje
daarvan of weer een Ijzeren plaatje.
Wanneer we nu het eerste plaatje
dichter bij het magneetstaafje plaat
sen, dan neemt men waar, dat er in
den koperdraad, tusschen de twee
staven, eon electrische. stroom ont
staat.
Een gevolg daarvan ls, dat ook het
tweede staafje magnetisch wordt en
ook het tweede ijzeren plaatje. Even
als straks wordt nu ook weer door
den magnettechen invloed van dit
plaatje de staaf krachtiger magre-
ti-oh, en gelijk altijd bij een ge
magnetiseerd voorwerp zal het
staafje het Ijzeren plaatje aantrek
ken.
Dat alles gebeurt dus, wanneer
we 't eerste plaatje dichter bij de
staaf brengen. Verwijdert men dit
plaatje evenwel van de staaf, dan ge
beurt er juist Iets anders dan straks,
want nu zal ook het tweede plaatje
zich van de staaf verwljdoren.
Op de hier beschreven verschijnse
len berust do werking van de tele
foon. Spreekt men b.v. tegen het
(heels dunne) eerste plaatje een let
ter uit, dan zal het plaatjo ln trilling
geroken, d. w. z. het komt (met het
midden) dichter en minder dichter bij
de staaf, waardoor in den draad do
stroom ontstaat, die hierboven be
schreven werd en 't gevolg heeft, dat
ook het tweede plaatje precies zoo
gaat trillen als het eerste plaatje. En
doordat dit plaatje precies zoo trilt,
ontstaat er een geluld, dat gelijk is
aan de voor het eerste plaatje uitge
sproken letter. Die letter heeft men
nu over getelefoneerd.
Het Ia wel te begrijpen, dat het ge
luid ©enigszins verzwakt wordt over
gebracht.
Daarom maakt men gebruik van
een x.g microfoon om liet geduid to
versterken, door den stroom ln den
draad krachtiger te maken.
Wanneer men telefoneert, dan
houdt men den hoorn aan bet oor,
terwijl men in een trompetvormige
buis spreekt. Men spreekt dan feite
lijk ln de microfoon, terwijl men met
do telefoon aan 't oor hoort.
Natuurlijk zijn de telefoontoestel
len veel ingewikkelder, dan we hier
besclireven. Gaan we daarom eens
na, wat er alzoo gebeurt als we teio-
foneeren. Door te draaien aan den
slinger schellen we do Juffrouw op het
telefoonkantoor op, die ons verbindt
met hot toestel van den persoon,
waarmee we spreken willen. We ne
men de telefoon van den haak af en
houden dien aan 't oor. Toen we dat
deden, wipte de haak op, omdat in
liet toestel een verlengstuk aan den
De natlonaal-llberalen hebben Zon
dag vergaderd, ln welke bijeenkomst
de bekende woordvoerders van deze
partij Bassermann en Paasche de
kieerechthervorming zonder geheime
stemming onaannemlijk verklaarden
en ais een hoon voor 't volk karakte
riseerden.
Sterker hebben zich de vrijzinnige
fracties geuit. Deze afgevaardigden
hebben besloten bij de behandeling
van het ontwerp ln 't Huls van Afge
vaardigden het volgende amendement
ln te dienen
Het kiesrecht is voor alls kiesge
rechtigden gelijk.
Het wordt persoonlijk uitgeoefend
door het indienen van gesloten stem
briefjes.
De afgevaardigden worden door de
stemgerechtigde kiezers ln leder kies
district rechtstreeks gekozen.
De kieerechtcommissie uil het Huis
van Afgevaardigden verwierp met 15
tegen 11 stemmen het voorstel tot in
voering van l*t directe kiesrecht,
maar nam met 15 stemmen tegen 13
(die van de conservatieven en de vrij-
conservatleven) het voorstel tot In
voering van de geheime stemming
aan.
De conservatieven blijven zich dus
met de reaeering tegen eon geheime
stemming verzetten.
HET NIEUWE ENGEL8CHR
PARLEMENT
is gistere- door een commissie na
mens den koning geopend. Onmiddel
lijk ging het Lagerhuis over tot de
verkiezing van een speaker (voorzit
ter) James William Lowthor werd
met aigetaeone stemmen herkozen.
Nadat de nar tijleiders in hun redevoe
ringen aan zijn bekwaamheid en on
partijdigheid hulde hadden gebracht,
werd de zitting tot heden verdaagd.
lieden zal de koninklijke goedkeu
ring van de verkiezing van den heer
Lowther tot speaker formeel worden
medegedeeld en zullen do leden van
het Lagerhuis den eed afleggen. Deze
plechtigheid zal het grootste gedeel
te van de week in beslag nemen en
de troonrede zal niet worden uitge
sproken voor 21 Febnrari.
De nieuwsgierigheid over de pionnen
der regeering, zal dus nog een week
je op de proef gesteld worden.
DE ELLENDB VAN DEN' WATERS
NOOD IN FRANKRIJK
ia nog niet geheel geleden. Enkele ri
vieren zijn nog steeds aan 1 wa39en,
zoodat verschillende streken opnieuw
overstroomd zijn, o. a. te Neuilly-
Piaisance, waar de bewoners weer
hun huizen hebben moeten verlaten.
De regeering is er wel op bedacht,
om goede hulp aan de slachtoffers te
verstrekken. De min'stcr van finan
ciën Cochery beeft bij den mini&ter-
raad een wetsontwerp daarvoor inge
diend. in het ontwerp worelt o. a. be
paald, dat van de 100 millloen, die
de „Banaue de France" aan den
staat wil voorschieten, 75 millloen ge
bruikt zullen worden voor voorschot
ten aan kleine kooplieden, industriee-
len en ambachtslieden, welke voor
schotten, te beginnen na twee jaren,
binnen vltf jaren ln termijnen afbe
taald tullen moeten worden.
De andere 25 inillioen, dis het
„Crédit Foncier" zal beheeren, zullen
dienen om personen, wier woningen
of eigendommen door het water ver
nield zijn, ln staat te stellen deze we
der op te bouwen.
Ook uit het buitenland komen nog
voel geldzendingen voor de slachtof
fers.
Da
REGEE1UNGSMOE1L1J KHEDEN
IN HONGARIJE
duren heel natuurlijk voort. Thans is
een oproep verschenen van de nieuw
gevormde regeeringspartij. ln dit
stuk wordt gewezen op den grooten
vooruitgang van Hongarije geduren
de den tijd, dat het in eendracht leef
de met den gekroonden koning, en op
den achteruitgang van het tand op
elk gebied sinds het bijna tot een
conflict met de kroon ls gekomen. De
coaliUö-regoéruig was gevormd in de
hoop, dai de quaesuo der legertaal
uitgeschakeld, zou woroon ou da
vreemdzame arbeid hervat in een
drachtig samenwerken met de kroon,
maar deze hoop is ij ..-kcu. De
coalitie heeft den vrede tusschen Hon
garije en de Kroon niet hersteld,
maar zich zoowel in de hanlt- als in
de legerquaestie laten leiden door
een politiek van volsche leuzen, van
welke Hongarije zich weder moet af
wenden, wil het opnieuw tot gezonde
ontwikkeling komen.
Da oproep spoort verder de bevoL
king aan zich tevreden te steden met
de militaire hervormingen, dtc dj
Kroon ln het jaar 1903 aan de toen
malige meerderheid heeft toegestaan
en de gemeenschappelijke bank te
aanvaarden, daar deze het belang
van Hongarije beter dient dan een
zelfstandige bank.
Do bevolking moet zich weder gaan
wijden aan vruchtbaren arbeid en
staatkundige leuzen, die sinds lang
roods hare waarde hebben verloren,
over boord werpen.
DE OPSTANDELINGEN VAN
BARCELONA
zullen begenadigd worden. Do Spaan-
sche ministers en de gewezen gouver
neur van Barcelona, hebben ln alge-
meene trekken een decreet opgesteld,
waarbij gratie wordt verleend ann de
veroordeelden wegens deelneming
aan de ongeregeldheden te Barcelo
na in Juli jl.
DE GOUVERNEUR VAN T VER-
EENIGD ZU1D-AFHIKA.
Herbert Gladstone, de pas-benoem»
de gouverneur, ls tot peer var lieven.
DE SCHIPBREUK VAN DE
CHANZY.
Uit Clmdadeia wordt geseind Naar
men vermoedt zijn de meeste slacht
offer» van de „Génórul Chanzy" nog
opgesloten in de hutten.
Duidelii k ls dit telegram nietzijn
deze menschen nog lavend Daar de
ramp reeds een week geleden heeft
plaats gehad, zal deze kans helaas
wel zeer gering zijn.
Stadsnieuws
STUKKEN VAN DEN RAAD.
B. en W. vragen een crediet van
f560 voor het inrichten van een paar
vertrekken in de H. B. S. in de Jaco-
bijnesti-an» als leslokaal en werkka
mer voor het onderwijs in de schei
kunde.
B. en W. verzoeken voorts machti
ging tot het aanstellen van een ama
nuensis op een aanvangswedde van
600.
VoorhetLlghalf oud*
In de vorige week van 6--12 dezer
werd aan den administrateur van hrt
Lighalfonds toegezonden /1.46 door
den heer F. H. gecollecteerd op een
gezellige bijeenkomst, ten voordeel®
van de ltehaivan de Sclukiers- en
Behangers-vereeniging „Hulp ieiugt
den Nood" en van de Neo. Isr. Godsd.
Instelling „Gemieloeth Chasauiein",
elk een toezegging van een bijdrage
over 1910 van 10.
Rubriek voor Vragen
Genbot) noerden hebben hot voorrecht,
vragen op vereohiliend gebied, niite voor
beantwoording vatbaar, in te linden bij do
Redactie van Racrlem's Dagblad, Groot»
Houtstraat 63.
Alls antwoorden worden geheel kosteloos
gegeven en zoo spoedig mogelijk.
Ann vragen, die niet volledig naam en
woonplaat» van den inzender vermelden
wordt geen aandacht geschonken.
VRAAG: (Op verzoek van den inzen
der niet opgenomen;.
ANTWOORD: Zeker ia daar iets
aan te doen. Wanneer die moeder
gegronde redenen von misnoegen
heeft, dan kan zij tot de rechtbank
het verzoek richten tot plaatsing in
een tuchtschool. Zij za! zich dan tot
eenea procureur dienen to wenden,
die do zaak voor haar behandelt.
VRAAG: Is het den man geoorloofd
zonder toestemming zijner vrouw on
roerend goed aan zijn oudsten zoon
te verkoopen of weg to schenken,
wanneer bedoelde goederen op zijn
naam strum?
ANTWOORD: De man is beheerder
der gemeenschap en kan de goederen
der gemeenschap verkoopen ronder
tuaschenkomst van de vrouw. Die on
roerende goederen der gemeenschap
mag hij niet wegschenken, dan alleen
om aan kinderen uit het huwelijk ge
boren een stand te bezorgen. Die ge
schonken goederen moeten dan later
toch weer in de nalatensclmp worden
ingebracht.
VRAAG: Bij overlijden van moeder
was er een testament; langst leeft al.
Nu wil vader een stuk grond verkoo
pen, waardoor het perceel waar het
bij hoort zee rveel in waarde vermin
dert. Kuunen de kinderen tlaartègeu
opkomen?
OM ONS HEEN
Me. 1062.
Alles is zoo door...
Alles ls zoo duur, zeggen de men
schen en klagen over aardappelen,
brood, groente, kleeren, huishuur,
kortom over alles. Alleen hob ik nog
nooit gehoord, dat Iemand over de
duurte van amusementen klaagde,
waarschijnlijk uit vrees, dat Iemand
hem raden zou, er dan maar geen ge
bruik van te maken, waar hij liever
niet aan wiL
Wanneer ik eens vee' tijd heb. ga
fk onderzoeken, hoe het met die duur
te van eerste levensbehoeften wel ge
steld is, in vergelijking met vroegere
jaren. Waarechijnlijk valt het mee en
komt het hierop neer, dat we veel
meer weelde van het leven elschen,
don ons voorgeslacht, zoodat we
eigenlijk niet moeten zeggen, dat alles
duur, maar dat ons geld zoo gauw
op ia
En ln edk geval overkomt ons nu
niet meer, wat in vroeger eeuwen ge
beurde, namelijk, dat er geeu voor
raad meer is. Wie kent er in hot be
schaafde Europa nog een algemeerion
hongersnood Daan'an wisten vroe
ger de menschen mee te praten, dank
zij de ongewisheid van het men3cbe-
iijk bestaan door de nooit eindigende
oorlogen en vechtpartijen, waardoor
het land niet of onvoldoende bebouwd
werd en door de gebrekkige middelen
yaa vervoer.
lk heb voor mij liggen een boekje,
!n de achttiende eeuw uitgegeven,
dat handelt over harde winters, dure
tijden en hongersnood en. De eersten
kunnen ons op dit oogenblik ik
zeg het zonder woordspeling koud
laten, daar we allerminst van over
matige vorst last hebben. Wat dc
dure tijden aangaat, vertrouw ik, dat
menige huismoeder, die nu pruttelt
„maar slager, is het vleesch nu al
weer opgeslagen met den hedeu-
doagschen stand van zaken niet onte
vreden zal wezen, wanneer zij least,
hoe het er in vroeger eeuwen somtijds
voorstond.
lk doe maar een greep. Anno 1601
was het dan een uitermate droog
jaar in de Nederlanden, zoodat de
beesten door schaarste van gros veel
leden en zóó weinig melk gaven, dat
de ton boter voor negentig gulden
.werd verkocht. In 1608 was de oogst
slecht door den natten zomer,
waardoor de boter honderd en twaalf
guldens de ton gold.
Toch waren dit nog maar kleinig
heden, vergeleken bij jaren zooals dat
van 1629, „wordende", zoo zegt de
schrijver, „ons lieve Vaderland door
drie verschrikkelijke plagen, als Oor
log, pest en dnureu tijd, te gelijk be-
eogt". In dat en de volgende jareu
was het koren zóó duur, dat bijvoor
beeld ln Amsterdam het stadsbestuur
le hulp kwam en de rogge voor zulk
een prijs aan de bakkers liet uitdea
len, dat zij een roggebrood van zes
pond konden verkoopen voor elf stui
vers of daaromtrent.
In het buitenland was Let niet be
ter', maar dikwijls nog veel erger ge
steld. Ik bespaar den leze 'a ijselijke
verhalen, die de schrijver doet over
een hongersnood, welke in 1636 in
Duitsohland moet hebben geheerscht,
en waarbij herhaaldelijk menscheu-
,vlee8ch is gegeten, ja zelfs lijkon
werden gebruikt. Meermalen was aan
dergelijke afschuwelijke gebeurtenis
sen de oorlog voor een groot deel
schuld, waaruit trouwens nooit iets
goeds, maar wel altijd kwaad ver
wacht kan worden, maar toch schijut
het, dat ook in tijd van vrede de
vraag, of er voldoende voedsel we
zen zou, lang niet altijd met zeker
heid te beantwoorden was.
Over het jaar 1G4S, toen de vrede
tusschen Nederland en Spanje geslo
ten werd, lees ik, dat het een zeer nat
en vochtig jaar was, beginnende en
eindigende met regen. De winter was
zonder vorst en de zomer zonder
FEUILLETON
Naar hel Engclsch
van
GUY BOOTHBY.
42)
Voorafgegaan door Alphonse, gin
gen wij naar de slaapkamer van
Quinnion, en daar zagen wij een
tuoueel, dat ik mijn leven lang niet
n eer zal vergeten. Op het bed lagen,
netjes opgevouwen, de kleeren, die
Ou inn ion had gedragen op den
arend waarop hij verdwenen was,
terwijl op den vloer naast elkaar de
o oerbesproken rcndierleeren pantof
fels stonden. Zijn garderobe was
doorzocht en naar Alphonse mij mee
deelde, was er een pak, dat Quinnion
veel droeg, verdwenen, benevens nog
twee nieuwe pakken en verschillende
andere artikelon.
Een paar jachtlaarzen waren weg
genomen van hot rek tegen den muur,
en zooala wij later merkten, waren
een zware ulster en vilten hoed van
don kapstok ln de gang verdwenen.
Ook was blijkbaar de Gladstone-reis-
Aasch noodig geweest, want zij lag!
niet meer onder hel bed.
Wij zijn te laat, riep Grigsor.
uit. Zij hebben hem bang gemaakt,
dat hij gevonden zou wordeu, en toen
heeft hij de plaat gepoetst.
Waar ter wereld kon hij zijn
heengegaan Zeg aan dien Fransch-
man, mijnheer Armitagc, dat hij naar
beneden snelt om te kijken, of de
achter- en voordeur openstaan, en
dat hij dan zoo gauw mogelijk terug
komt en mij het resultaat laat we
ten.
Terwijl Alphonse weg was, stiet hij
het venster open en liet een lang
gerekt fluiten hooren op een fluitje,
dat hij uit zijn zak nam. Even later
hoorden wij een man haastig over
het plein komen aanloopeu en kwam
er een politieagent binnen, bijna on
middellijk gevolgd door een tweeden.
De eerste werd weggezonden, om te
zien, of er al een cab te krijgen was,
terwijl de ander het bureau der détec-
tieven Scotland Yard per telefoon op
..i.est bellen, opdat de verschillende
spoorwegstations zouden worden ge
waarschuwd op te letten en navraag
te doen.
Toen Alphonse weer bij ons kwam,
was het om ons motie te deelen. dat
niet alleen de achterdeur ongesloten
en ongegrendeld was. maar dat hij
ook zooeven een ontdekking had ge
daan, die niet meer of minder betrof
dan de geheime «chuil plaats van
Quinnion. Ik had nauwelijks zijne
woorden vertaald, of wij waren al
zoo vlug mogelijk op weg naar bene
den om zelf alles te zien.
Wij kwaaien de zaal binnen en ke
ken om ons heen. Op het eerste ge
zicht scheen er niets buitengewoons
te zien te zijn, toen vestigde Alphon
se onze aandacht op een smalle
sclieur ln het paneel tusschen de trap
deur en die, welke naar dc dienstbo
dekamers voerde.
De kleine Franse hm an duwde er
met zijn vinger tegen, waarop een
smalle deur zichtbaar werd. Na een
kaars te hebben opgenomen, die Al
phonse uit de keuken had meege
bracht, gingen wij er binnen.
Het vertrekje was niet veel dieper
dan een gevangeniscel. Tegen den
achterwand stond oen bed en daarop
een verwarde hoop dekens. Er 6tond
een kleine tafel, waarop nog wat res
ten van een maal eten. Een stoel,
een waschkom en een kandelaar
vormden verder de stoffeering.
Plotseling kwam Grigson naar vo
ren gestoven en raapte iets van de
tafel op. Het bleek een spoorboekje
te zijn, waarvan een bladzijde was
omgevouwen.
Ik heb een aanwijzing, riep
hij uit, aandachtig een «tukje papier
bekijkend, dat er was ingestoken om
do plaats aan te duiden. HIJ Is
naar Devonshire gegaan, hier is zijn
route met d® tremen nauwkeurig
aangegeven.
honk zit, dai zwaarder U, dan bet
stuk, waaraan de boom hing. De
haak gaat dus de hoogte in en het
stuk in 't toestel ging omlaag. Toen
dit omlaag gevallen was, kwam het
in aanraking met de twee uiteinden
van den keten. (Die keten is hetzelfde
als straks d® koperdraden, dis om de
magneetstaven gewikkeld waren).
Vóórdat het verlengstuk van den
haak neergevallen was, kon de eleo-
txische stroom in den keten niet
doorloopen, omdat de keten niet één
doorloopend geheel uitmaakte. Nu 't
verbindingstuk tusschen dv. twee uit
einden van den keten is neergeval
len, heeft men een doorloopenden ke
ten verkregen, waardoor de electrf-
sche stroom dus gaan kan.
Nu spreken we een woord in de mi
crofoon vóór ons. Het plaatje (het
wordt hier diafragma genoemd) ge
raakt In trilling, en op de strak» be
schreven wijze, ontstaat er ln den
koperdraad een stroom, die door den
8joomv0rsterker de microfoon
krachtiger wordt. De stroom gaat nu
ook tanga den draad bulten het toe
stel naar het toestel, waar iemand
met de telefoon aan het oor te luiste
ren staat Dis telefoon de hoorn
bevat het ln den aanvang genoemde
staafje en het plaatje. En de moderne
telefoontoestellen is dat staafje met
den geïsoleerden koperdraad er om
been vervangen door een klos met
oen staaf ljzar er in. Rond den klos
Is de draad gewikkeld.
De®e vinding, door Edtecm uitge
dacht en Inductie-kloe genoemd, ver
oorzaakt sterkere stroomingen.
De stroom is nu gekomen in den
diraad rond den inductieklos. De ijze
ren staaf er in wordt magnetisch,
trekt hot dunne Ijzeren plaatje her
haaldelijk aan en stoot het weer af,
gelijk 't plaatje glndsch Ln de mlaro-
ioon trilde, en degeen die luistert
hoort bet woord, dat men hem
telefoneerde.
Buitenlandsch Overzicht
De protesten over de voorgestelde
PRUISISCHE SCHEEPVAART-
TOLLEN,
waarbij (zooals we gisteren aantoon
den) ook Nederland gemoeid is, blij
ven geresreld aanhoudeu en worden
zelfs krachtiger. Vooral uit de be- I
vriende natie Oostenrijk-Hongorlje.
De Sontags- und Montagszeitung
(een blad, dat meermalen uit officiee-
le bron geput heeft en 't nu blijkbaar
ook weer doet) schrijft in een artikel
over de vrijheid van de waterwegen
„Indien do Duitsche rijksregeering
maar een oogenblik voor verstandige
overwegingen toegankelijk is, zal zij
inzien, dat reeds het opwerpen van t
vraagstuk van den riviertoJ ln Oosten
rijk als een hoogst vijandige daad be
schouwd wordt, en dat een verder
voortgaan op deze wijze -'•en breuk ui
de gemeenschap van staatkundige be
langen zou maken, die onherstelbaar
zou kunnen worden. Oostenrijk kan
de nijverheid van Bohemen niet prijs
geven. Indien Duitschland meent, een
poginn te kunnen doen, om dit juweel
uit de kroon van Bohemen le breken,
alaat het het bondgenootschap aan
stukken, dat een meuacheuleeftijd
lang niet alleen den vrede van Euro
pa verzekerd, maar zijne eigen gren
zen tegen vijandige overrompelingen
beschermd heeft. Gering is het aantal
staatslieden, die op komende dingen
den Juisten blik hebben, groot het
aantel be~eerigen, die de staatsmacht
ean hun eigen voordeel dienstbaar
willen maken. Men zie tn Duitschland
toe dat men onder den wil van de
jonkers niet het gewin van den groo
ten oorlo" in gevaar brengt, die
Duitschland tot de oude historische
en oeconomische grootheid verheven
heeft, omdat Bismarck verwozenlijk-
te, wat de Staufen mislukte Duitsch
land, Oostenrijk en Italië tot een
ste i kundige en oeconomische
machts-eenheid te vervormen. Moet
<lit ter wille van tollen op de Elbe
prijsgegeven worden Wie zou van
Keizer Wilhelm zoo tets krankzinnigs
kunnen verwachten
Ook de protesten over het
KIESRECHTONTWERP IN
PRUISEN
duren voort, en voorspellen niet veel
goeds voor het regeeriugsontwerp.
Naar welke plaats?
Naar Grey bridge, een dorp in
Dartmoor, acht mijion van een spoor
wegstation af. Volgens deze aanwij
zing verliet hit het Waterloo-station,
oin naar Salisbury ie gaan, vanmor
gen om 5.50 uur, daar stapt hij over
op de Great Western naai' Bristol, nog
juist bijtijds om den trein van 9.1U
uur te pakken, waarmee hij naar
Plymouth zal gaan, om daar den
trein van 6.50 uur naar Princetowu
to_snappen. Daarna zal hij een lange
wandeling moeten muiten dwars door
het moeras, naar Greybridge, wat,
voor zoover ik weet, ongeveer de
eenzaamste en meest verlaten plek
van Engeland is.
En wat is u van plan te doen
Item volgen. En u
lk ga natuurlijk met u mee. Wat
zou io anders doen. denkt u
En juffrouw Sylvia
Een stem achter ons zal niet na
druk
Sylvia gaat met u me®.
HOOFDSTUK XIIL
Als u Greybridge nog niet kent, het
op een moeras gebouwde dorpje,
waarover ik in mijn vorig hoofdstuk
sprak, neem dan den raad aan van
iemand, die het kent, en ga er nooit
heen, tenminste ais u geen aanleg
voor kluizenaar heeft, of iemand, die
er van houdt, zich niet te bemoeien
mei de moeiten en zoigci. van de
groote wereld. Wat rust betreft heeft
het zeker zijns gelijke niet. Hot dorp
zelf Ligt in een dal, waardoor een
kleine rivier stroomt, waar op zijn
tijd wat goedkoops visch in gevan
gen wordt.
üe huizen, met uitzondering van
bel hotel, zijn van het gewone
moeras-model, dat wil zeggen, zij
zijn meer solide dan sierlijk ge
bouwd. liet hotel, dat zich verheugt
in den weidschen naam van „Het
Wapen van Greybridge", is vergele
ken met de naburige woningen een
paleis van twee verdiepingen. Even-
uLs alle andere huizen heeft het een
rieten dak, een lage voordeur, een
kamer met lainbrizeeriiig en een
ta, merkwaardig door dne
eigeuschappen, ten eerste het omvang
rijke van haar taille ten tweede ha&r
ongewone bedrevenheid lu schelden
en ten derde dat zij nooit in haar
leven grooter plaats hoeft gezien dan
Princetowu.
Dit alle® echter verminderde niets
aan de warmte, waarmee zij ons ver
welkomde. Het zou vreemd geweest
zijn, als bet anders was geweest,
want ik geloof niet, dat zij In den
loop van haar leven als hotelhoudster
ooit eeu dergelijk gezelschap als het
onze onder haar dak had gehad. Zoo-
als mijn lezers ongetwijfeld al hebben
opgemerkt, ben ik gezegend nnet één
gelukkige eigenschap. Ik ben geen
ijdel man. Als ik dat wel gewoost
was, dan vrees ik, dat mijn trots
hier ecu gevoeligen knak zou hebbeu
gekregen. Over t algemeen weiuaa
do \erdieusteu van ons gezelschap
ongeveer ais volgt getaxeerd Juffr.
Sylvia, mei haar élégante Porijsch®
kleeding, bontwerk, sieraden en ou
dere vrouwelijke aanhangsels, kwam
natuurlijk liet eerst. Ol Grigson met
zijn kaal hoold, grijze wenkbruuwen
en bijzouder vrijmoedige manieren,
dan wel Alphonse met zijn borsteli-
gen knevel en gebrekkig Eugelsch
daarop volgde, kan ik niol zeggeu-
Het feit blijft echter, dal ik als ge
woon Engelsclmian, met niets anders
tol aanbeveling, dan dat ik liet voor
recht bezat, de rekeningen te mogen
betalen, heelemaal niet in aanmer
king kwam.
Grigson mocht «en detective van
Scotland Yard zijn, Alphonse een
Franse he kok, maar in de oogen van
Greybridge waren zij buiten kwe&ti®
mijn meerdereu.
Nooit, zoo lang ik leef. zal ik die
reis vergeten. Wij verlieten Londen
om twaalf uur van het Waterloo-sta
tion. Wij zouden waarschijnlijk den
trein van negen uur nog hebben kun
nen halen, als Alphonse ons daarin
niet verhinderd had, die met nadruk
en absoluut weigerde om achter te
blijven.
(Wordt vervolgd).
