HAARLEM'S DAGBLAD.
liaarïemsciie
Bandelsvereeniging
Goedgek. bij Kon. Bail, thu 13 Nov.lSüU.
Da Haarlemsche Haudelsvfireeml-
ging hier ter stede, opgericht 10 Mel
1892, heelt in den loop van den tijd
wel haai- recht van bestaan bewezen.
In zeer vele gevallen, zaken van ver
schillenden aard betreffende, la zij
opgetreden en dikwijls met groot
succes. Jamnier echter, dat men alge
meen niet meer blijk geeft, dit te
«vaardeeren, door als lid der Vereeai-
ging toe te treden. Er zijn wel *ieer
dan 600 leden, maar dat is niet vol
doende. Elk bandelaar, neringdoen
de, ja zelfs particulieren, moesten lid
worden, om ten minste te laten gevoe
len, dat men het werk op prijs stelt,
dat de liaarlemsche Handelsvereni
ging steeds opneemt, als doende, wat
hare hand vindt om te doen.
De voordeelen, die de Vareeniging
buiten hare bemoeiingen van ver
schillenden aard, haren leden aan
biedt, zijn zeer vele en zeer groote
tegenover de geringe Jaarlijksche
contributie van 3.50, die gevraagd
wordt.
De Haarlemsche Handelsvereenl-
ging bemoeit zich in de eerste plaats
er mede de belangen van hare leden
te bevorderen, door onwillige beta
lers voor hen tot betaling aan te
manen en inforuiatién voor hen in te
winnen. Bovendien hebben de leden
het recht, het hun gratis te verstrek
ken advies van den rechtsgeleerden
adviseur dei' Vereenigiug te vragen,
die ook in procedure!! en faillisse
menten gratis voor ben optreedt, na
tuurlijk alleen voor zaken betreffende
den handel en het bedrijf der leden.
Als proef kunnen voortaan nieuwe
leden voor een half Jaar worden aan
genomen, doch slechts het 2e halfjuar
(\an 1 November tot en met 30 April)
ad I 1.75 de halve contributie.
Rechtsgeleerde adviseurs der Ver
eenigiug zijn de heeren Mrs. Tb, de
Haan Hugenhollz eu A. H. J. Merens,
Bpaarae 94, alhier, die voor de leden
eiken werkdag van 24 uur des na
middags zijn te spreken.
Het bureau der Vereeniging ia ge
vestigd Jansweg 11.
Voor incasso's door bemiddeling
der Vereemging wordt een vast
recht van 5 pet. der vordering bere
kend.
Bovendien moet 10 cent voor port
steeds worden bijgevoegd, bij inzen
ding van vorderingen door bemidde
ling der advocaten te Innen.
De kosten van lnformatiën naar
buiten de stad woonachtige personen
bedragen 60 ets. per informatie, plus
vijf cents porto-vergoeding. Informa
tion naar binnen de stad wonende
personen worden gratis verstrekt.
Pretention op buiten de stad wo
nende personen worden niet behan
deld, wanneer niet 10 ets. voor porto-
vergoeding is toegevoegd.
Ruim 1748 lnformatiën 6n rechts
geleerde adviezen werden in het af-
geloopen jaar gegeven.
Nieuwe leden van 191011 kunnen
nu reeds toetreden en hebben alsdan
tot 1 Mei n.s. alle voorrechten als een
gewoon lid.
In December 1909 en Januari 1910
zijn 74 vorderingen tot een bedrag
van f 1242.43 1/2 betaald; 14 vorderin
gen worden afbetaald, 20 vorderingen
zijn opgesteld.
Volgens art, 7 dient het geheim der
lijsten van wanbetalers ongeschon
den te blijven.
Alle brieven, aanvragen, reclames
of wat ook, moeten worden geadres
'seert aan het Bureau, dat geopend Is
dagelijks van 9 tot 5 uur en waar ook
verdere inlichtingen zijn te bekomen.
Haarlemmer Halletjes
EEN ZATERDAGAVOND-PRAATJE.
Als we de verhalen mogen geloo-
ven (maar ik steek een waarschuwen
den vinger op, want er zijn er hon-
derde waar de lommerd geen cent op
geeft), dan moet er indertijd te Parijs
een feestelijkheid zijn gegeven, waar
alleev zeer deftige lieden toegang had
den. Derhalve vroeg de portier bij hot
In rij hek de namen en kreeg uit een
van de rijtuigen ten antwoord „de
groothertogin van Gerolstein Met
een eerbiedigen groet liet hij de be
zoekster doorgaan, niet wetende, dat
het een tooneelspeelster was met den
meer burgerlijken naam van Schnei
der, die avond aan avond do hoofd
rol speelde in de operette „de groot
hertogin van Gerolstein".
Zoo kan iemand met kunst en vlieg
werk door een contróle komen en al
komt dat niet dagelijks met nage
maakte groothertoginnen voor, de
handigheidjes en slimmigheidjes, om
voor niets ergens binnen te dringen,
zijn ook van dezen tijd. Bestuurders
van feestlokalen zouden daar staal
tjes van kunnen vertellen. Van hee
ren bijvoorbeeld, die toegang hebben
met twee dames en die, wanneer ze er
twee in de zaal hebben gebracht, weer
naar buiten gaan, om een paar nieu
we dames te halen, die zij daarna als
een overbrutale sleepboot In verboden
wateren binnenloodsen. Van dames,
die beweren, dat ze haar kaart verlo
ren of vergeten hebben - hoewel ze er
nooit een bezaten. De man aan «Ie
contröle. hoe doorkneed ook in deze
Het Bestuur heeft bemerkt, dat men
soms meent, dat men, hoewel geen
lid der H. H. V tocb van haar lnfor
matiën kan bekomen, en brengt nu
nogmaals en uitdrukkelijk ten kennis
dat alleen aan leden der Vereeniging
lnformatiën door baar worden ver
strekt, en dat voor lnformatiën op
bier ter stede woonachtige personen
nooit betaling mag worden gevor
derd.
HET BESTUUR.
Parijsche Brieven
CXXV.
Het is dit jaar vroeg lenteweer ge
worden, bijzonder vroeg.
Reeds sedert 'n week of drie heb ik
zoo goed als niets meer te maken met
gestook, gepook, gerook en gespook
van den haard. En lk kan me reeds
haast eiken dag de weelde veroorlo
ven, zonder overjas over 's heeren
wegen te flaneeren. Nu ja, af en toe
waait er iets als een snerpende noor
denwind, waarbij ik dan baloorig
denk aan Texel, Ameland en Schier
monnikoog doch dan stap ik maar
wat flinker aan, mij de jeugdherin
nering opdringende, dat ik deelneem
aan een cross-country"*
Sommige boo men staan al flink ln
knop. En, 6choon we eerst Maart
schrijven, zingt het in mijn gemoed
als Ln Gorter's „Mei":
Lentelicht ls nu gekomen,
eindelijk is het gekomen,
o laten we toch lachen,
lachen zoo licht als dagen,
want hij is er, hij is
en gij onz' droefenis
val tooh in tintellichttranen
als bleeke vallende manen
stil in de llchterais.
Wij voelen als twee
hooge, op stengel verhoogde lente-
rood-bloemen,
midden in de liebtzee
de lente is gekomen.
Ahl men mekrt het ook aan de snel
le hervatting van de „petits métiers
de Paris", dat de lente in aantocht is.
Wat 'n „marchands de chansons"
vrooLijken etc nu het straatleven op.
Tevoren waren er nog wel een paar
die de winterkoud© trotseerden en op
een of ander kruispunt bibberend
galmden, trachtend bun liedjes k
„deux sous" aan den man te bren
gen. Doch dat waren de durvars en
durfsters... de hongerigsten ook mis
schien. Thans echter treffen we vele
„nlarchands de chansons* op straat
aan.
Nader die opgepakte menigte maar
eens... In den binnencirkel ziet ge
een violist en een gitaarspeler, die op
hun instrumenten de begeleiding
strijken en tokkelen van den, altijd
eenigszins melancholieken, zang ee-
ner vrouw, die haar uiterste best
doet om een der laatste „chansons
en vogue" verlokkend voor te dragen.
O, ze slaagt in de verlokking. Kijk
maar! ettelijke omstanders, som
mige reeds met de muziek in de hand,
zingen, zoo goed en zoo kwaad als
hun mogelijk ls, zachtkens bet lieve
wijsje mee. Een zangschool op straat,
een conservatorium in de open lucht.1
Is het Liedje afgezongen, dan ziet ge
de meeste dar meêneuriërs een geld
stukje van twee sous omruilen met
het muziekstukje. En onder bet heen
gaan neuriën ze nog na:
Eli' avait un' Jamb' de bols,
Et pour que ca n'se voit pas,
Eli' avait mis au-dessous
Des rondell's de caoutchouo.
Etc.
kunsten, ls er niet altijd tegen opge
wassen. Het ls heel wat anders over
tuigd te wezen, dat Iemand liegt en
het hem of haar (vooral haar 1) te
zeggen. Zoo sluipt er nog menigeen
door de tourniquets.
Maar 't kan ook wel eens andersom
gebeuren. In dezen winter zijn er
eenige concerten gegeven, die zouden
eindigen met een huldebetoon aan den
dirigent. Natuurlijk moest daar een
spreker bij wezen, want al mogen ze
in de boeken beweren, dat stomme
hulde de meest indrukwekkende is,
tegenover een groot publiek dient er
wat bij gezegd te worden. Anders
maakt het huldigingsmoment uit de
zaal den indruk van een marionetten
theater.
Toen de spreker van den avond aan
de contróle kwam, had hij zijn toe
gangsbewijzen vergeten.
En de man, die de algemeene inge
nomenheid zou vertolken, do bijna
meest onmisbare figuur, kortom, het
ik vraag verschooning voor de fa
miliare uitdrukking het feestvar
ken op een na, was niet zoo goed, of
hij moest weer naar buis terug, heel
naar den Scheepmakersdijk, om zijn
kaarten te gaan halen.
Hoe hij de beproeving ondergaan
heeft, weet ik niet, maar in elk geval
moet hij overtuigd zijn geweest, dat.
hij tot een welbewaakt auditorium
spreken zou.
Als deze man zijn wedervaren ver
telt aan een van onze Haarlemsche
jongelui, dau zal hij van dezen een
ander verhaal krijgen van wat hem
bij een deurwachter overkomen is,
't Was in Den Haaa. aan da Mu-
Wat verdient u er mi meevroeg
ik aan zoon liedjesvecrkooper, een,
die alles zelf deed zingen en zich
op de mandoline begeleiden.
Nou, meneer, ik heb in een
maand ongeveer vijf duizend liedjes
A twee sous verkocht.
En wat kost een liedje u
Eén sou. Bij groote hoeveelheden
minder.
Id een maand tijd heeft die man dus
minstens 125 francs alleen aan straat
zang verdiend.
Opeens kreeg ik een Ingeving.
Eenigszins wrevelig vroeg lk hem
Schrijft u soms ook over den
toestand in Marokko
De man keek me aan, alsof hij me
voor „niet recht snik" hield, en ging,
kennelijk beangst, haastig heen. Hoe
kon hij ook vermoeden, dat Ik dacht
aan de liedjeszangers „Pisulsse en
Blokzijl, die thans in Tndië rondzwal
ken en onlangs een boekje hebben uit
gegeven, waarin het hun behaagde te
verklaren, dat zij zeer ingenomen
waren met bet door de Hooge Regee-
rlng gevolgde pacificatie-systeem in
Atjeh? Passons.
Men ziet nu ook meer athletcn
„krachtpStsers" beeten ze iu den
volksmond te Groot-Mokum op
straat werken, letterlijk in bet zweel
linns aanschijns werken, tillend zwa
re gewichten, met handen en met
tanden verrichtend allerlei kracht
toeren, waarbij een gewoon mensch
dadelijk dood zou vallen. Geioof me,
die gewichten zijn echt ze zijn heuscli
niet bol. Er zijn ouder de omstanders
te Parijs altijd genoeg argwanende
menschen, die aan de halters en oude
re werktuigen morrelen. Als oud-
gewichtenbeffer houd ik er zelf ook
van, me van de zwaarte der voorwer
pen te overtuigen. Bij bedrog zou het
trouwens met zoo'n athleet al heel
gauw gedaan zijn. De Parijzenaai is
goedgeafs, doch wil in dergelijke
gevallen échte toeren voor zijn geld
zien. De zoogenaamde „hardlooper6"
te -Amsterdam bijvoorbeeld, wier eeni
ge bezigheid bestaat ln een idioot
voortdurend beengetrippel, als leden
ze aan den Sint-Vitusdans, zouden
hier geen sou verdienen.
Onlangs tilde een omstander het
zwaarste gewicht van een troepje ath-
leten met "zeldzaam gemak van den
grond. Verrast voegde de hoofdman
van het troepje hem toe
U bent de eerste omstander, dien
ik het heb zien doen. Misschien óók
openlucht-athleet van beroep
Pardon, sportliefhebber en.... ijk
meester, klonk bet kalme bescheid.
De athleten salueerden eenparig. De
hoofdman riep uit
Mijn waarde medeburgers, nu
zien jullie het zelf toch duidelijk als
ik wilde, zou ik ijkmeester kunnen
worden 1
Eenige tientallen passen verder
hoort men iemand, staande voor een
tafeltje, waarop allerhande kleine
voorwerpen, met schorre stem brul
len
Het heft ls van zilver-, het lemmet
van echt staal. Toch kost het maar
twee sous 1
Zijn er al genoeg menschen om hem
heen, dan houdt hij een rede A la Ca-
cadorus, vol onwaarschijnlijkheden,
vol onmoqelijkheden, vol grappan, vol
beloften.
Wel, het heft Ls niét van zilver, het
lemmet niét van echt staal. Geen enke
le toeschouwer, die de woorden van
den „camelot" in ernst opneemt. Doch
de venter mag liegen en pochen, zoo
veel als hij wil er zijn altijd eenige
goedige zielen, die hem van een of an
der voorwerp ontlasten. Twee sous
wat is twee sousA qui l'autre, A
qui l'autre A qui le suivant A qui
le dernier, de der-nier?" Waarach
tig I zijn spullen gaan alle van de
hand.
Daar roept de „raccommodeur do
faience et de porcelaine" de men
schen naar zich toe. Alles heeft hij.
Alles wat kapot is, lapt hij weër aan
een. Porselein, gips, glas, been, Ivoor,
marmer wAt komt er niet op aan
alles repareert hij, met zijn specia
le lijmsoort, die, beweert hij, nergens
anders dan bij hem ls te krijgen.
Kijk maar, hij lapt een kapot bord
ziekschool.
De jonge man belde aan. Een por
tier deed hem open.
„Is mijnheer Viotta te spreken
vroeg de bezoeker.
De portier, wel gedresseerd, keek
hem eerst eens goed aan, meende dat
hij zijn directeur een overbodig bezoek
kon besparen eu sprak toen da ge
denkwaardige woorden
„Wil u misschien ingeschreven wor
den als leerling
Dan had hij het denkelijk alleen
wel afgekund.
Het jonge mensch glimlachte
neen, hij kwam niet voor de inschrij
ving, maar hij zou toch den directeur
wel graag persoonlijk spreken.
Achter de gesloten deur vernam de
heer Viotta, dat de bezoeker kwam
solliciteeren naar de vacante betrek
king van leeraar voor piano.
En wat het fraaie van deze geschie
denis is hij hoeft die betrekking ook
gekregen.
Wie dat was, blijve een diep ge-
helm 1 1 Aangeboren bescheidenheid
verhindert mij, zijn naam bekend te
maken, maar de portier zal nu wel
weten, dat de jonge man, dien hij als
leerling wou inschrijven, voortaan als
leermeester langs zijn kamertje zal
gaan.
Naar ik gehoord heb, zal de jeug
dige musicus, wanneer hij weor op
een dergelijke visite gaat, zijn baar
en zijn bovenlip (want een knevel
heeft hij nog niet) grijs ver-ven. Maar
de menschen babbelen zooveel, dat ik
u alweer er tegen moet waarschuwen
om dat zoo maar klakkeloos te geloo-
vem
weer aaneen en hangt er een gewicht
van 25 kilo aan alle drommels, het
houdt I „Sterker nog don te voren,
ziet u wel, mevrouw I"
„N'y touchez pas, 11 est brisé", luidt
een der versregels ln „Le Vase brisé"
van Sully-Prudhomrne. „N'y touchez
pas" mooie grap die Sully-Prud-
homme was een onpraktische dichter.
Dat lapt hij hem anders, de „raccom
modeur de faience". Als hij ergens
aan toucheert, ls het louter om het
ding weer heel te maken. En het ver
diende loon toucheert hij met gratie
en zelfvoldoening.
Moet u rieten stoelen en tafeltjes
hebben Daar loopt ze, de „marchan-
de de tables et de fauteuils", daar
loopt ze de huizen in de onaanzien
lijke wijken langs, marktschreeuwe-
rig eu meestal opkijkend naar de
hoogste verdiepingen. Üuderwijl ver
orbert ze vruchten.
De meeste dezer koopvrouwen brab
belen een onwelluidend patois of wel
erbarmelijk Franscil. Er zijn veel
vreemdelingen ouder. Zij zijn scha
mel gekleed, doch eenigen hunner
hebben niettemin zilveren en zelfs
gouden ringen en oorbellen aan. Ze
zijn nooit zoo arm als ze lijken. Ik
vermoed, dat de meeste dier vrouwen
van Zigeuner afkomst zijn let maar
eens op de gezichten en dat zij, als
ze de kans schoon zien, zich niet
ongaarne vergrijpen aan andermans
goed. Kunnen zij u „te grazen ne
men", dan laten zij het niet na dat
is zeker. Let op het geld, dat zij u
teruggeven I
Veel sympathieker ls de „mar-
chande de bonbons", die zich richt
tot de snoepersworeld. Haar twee
wielig karretje zit vol snoepgoed van
allerlei soort, Haagsche hopjes In
cluis.
Uiteraard bestaat haar cliëntèle
meerendeels uit kinderen en dames.
Doch soms vindt men ook mannelijke
koop'ers aan haar karretje staan.
Sapristi I voor mannen, die van zoe
tigheden houden, ligt immers de uit
vlucht voor de hand, dat ze „wat voor
de kinderen moeten thuisbrengen."
Daar zie ik den „marchand de ton-
neaux" aankomen, die in het voorbij
gaan do „marchande des quatre-sai-
sons" een amoureus woordje toeroept.
De „jparchande de glacés" en de
„marcüuiKi de coco" schieten m een
lach. Ai mij nu wordt me de plaats
ruimte toch wel te klein, om van al
de „petits metiers de Paris" gewag
te maken. Bij tientallen zijn ze te tel
len, elk met zijn afzonderlijke Phy-
sionomie en karakteristiek, allen bij
dragend tot bet verlevendigen van de
straat en allen zich verheugend, dat
dp lente weder in aantocht is.
De lente komt van ver, ik hoor haar
(komen,
en de boomen hooren, de hooge tril-
(boomen,
en de hooge luchten, de hemel
luchten,
de üntellichtluchten, de blauw-en-
(wit-luchten,
trilluchten.
OTTO KNAAP.
Yan as Bssldentle sa haar
hewonsrs.
XXXXVIIL
Of een voonstelling menschen zal
trekken weet zeifs de meest gerou
tineerde schouwburgdirecteur niet
van te voren te zeggen.
Publiek is nu eenmaal gTillig, laat
beroemdheden voor een leeg© zaal op
treden en stormt den volgenden
avond als dol naair een tooneelwark
vol spanning of mot een paar mooie
dooden. Het had echter ook andersom
kunnen zijn.
Elke gastvooirsteUing, elk nieuw
stuk kan verrassingen bieden; dat
bleek onlangs weer toen Henrl Al-
bera hier zou optreden als S carpi a
in „La Tos ca".
Te Amsterdam was bij dit jubl-
leumsfeeet het Palels alleen bij plaats
bespreken zoo goed als uitverkocht en
Juichte „ein voller Haus" onzen groo-
ten zanger toe.
Feestcommissie en kransen ontbra-
Je moet zoo schrikkelijk voorzichtig
wezen met de verklaringen van de
menschen. Zelfs in de journalistiek
komt het voor, dat de eene kolom niet
heeleinaal in overeenstemming is met
de volgende. Zoo is het geschied, dat
een krantenschrijver, die zijn colle
ga's nog wel eens op hun feilen attent
maakt, onder een dikke streep, ern
stig en gewichtig vertelde, dat de
uitdrukking „aan de kaak stellen"
niet deugt, maar dat het OP de kaak
wezen moet. En ziet, op een af3tand
van niet meer dan vijftig regels, in
een ander stuk, schrijft hij zelf weer
van iemand a a n de kaak stellen.
Zóó moeilijk is het trekken van een
rechte lijn I Probeer bet maar eens,
zonder liniaal. Een van onze week
bladen heeft een soortgelijk betoog
geleverd. De redactie drukte vlak
onder elkander de navolgende berich
ten af
EEN GELUKKIGE KLEER
MAKER.
Een kleermaker te Haarlem
vond In een hem ter reparatie ge
geven jas J 400 aan bankpapier I
GELD MAAKT NIET GELUKKIG.
Op haar landgoed bij Mann
heim heeft zich de vijf-en-twintig-
JexigB millionaire Elise Treiber
doodgeschoten. Zij heeft 180.000
mk. voor liefdadige doeleinden
vermaakt en aan een vriendin, die
op trouwen stond, 40.000 mk. toe
gezonden.
Deze samenvoeging van mededee-
lingen geeft gelegenheid tot wonder
lijke bespiegelingen. Wenschte de re
ken daar niet en de directie van de
Fransche Opera zal zeker niet geuoe-
gen de ontvangst geteld hebben. j
Mier liep het eenigszins anders. Een
zaal „die boter bezet had kunnen I
zijn", weinig applaus en één klein
kransje.
De reden? Men kent Albers hier
niet persoonlijk, alleen uit recensies
ln buitenlandsche bladen en daarbij
had hij geen interessant verleden.
VV'as geen vier malen getrouwd en
drie malen gescheiden, deed niet bui
tengewoon en liet zich niet van tevo
ren bekijken. Voor dit laatste ls hij
te veel eerlijk a/rtist, maar dat brengt
de menschen niet naar den schouw
burg.
Kunst en kunst bewonderaar hebben
vaak zoo akelig weinig met elkaar
te maken, vooral bier, waar
een vaste kern van toonaange
vende personen np muziek- of toon eel-
gebied ontbreekt en alleen bij zeer
buitengewone gelegenheden eenige
active deelneming en een jubileum
valt waar te nemen.
De groote sleep van sentimenteele
dames vond Albers een ongeschikt
voorwerp voor huldiging en zoo
kwam het dat onze Fransche Hollan
der voor hoogstens een 400 toehoor
ders zong. Het was meer dan treurig
en het zal dan ook wel lang duren
voordat we hier weer van Albers'
zang zullen kunnen genieten.
Anders ging het een Haagsche jon
ge dame, die de groote schrede van
concertzaal naar opera deed en hier
debuteerde als „Carmen" met de Rem
brand ttheater-opera.
Mej. Fiela IJ do hoeveel fraai
klinkende voornamen bestaan er
tochj vond een mooie bezette zaal en
kreeg een schat van bloemen. Waar
is echter de tijd, waarin beginnelin
gen de eerste schreden achter het
voetlicht deden in kleine rolletjes?
Voorden Haag, waar mej. IJdo veel
persoonlijke keunissen heeft, is zoo'n
optreden wel aardig. In andere plaat
sen zal men allicht anders oordeelen,
niet omdat de debutante talentloos is
of haar uitbeelding onjuist, maar we
gens bet nog onvoldoende weergeven
van een hoofdrol in een omgeving, die
haar partij wel staat.
Bij Albers was het leeg, bij Fieta
IJdo vol I Wat zegt Multatuli ook
weer van het publiek?
Baron van Zuylen, een van de steun
pilaren van het Residentie-orkest, ls
dit jaar toch ook nog als dirigent op
getreden. Vorige week dirigeerde hij
een buitengewoon volksconcert en
over een paar dagen gaat bet tweede.
Belangstelling voor deze uitvoerin
gen is er wel ai treedt er geen solist
bij op en staat bet geheel op minder
hoog peil dan als Viotta den staf
zwaait. Ernstig musicus als baron
Van Zuylen ls, doet hij zijn uiterste
best de bedoelingen van de componis
ten weer te geven, zoo goed hij kan,
ma&r dat is ook alles. Routine ont
breekt hem echter en ineesleepen van
bet orkest gaat boven zijn kracht
eenige slapheid in <Le uitvoering ls
dan ook steeds te merken.
De concerten zijn tegen laag enlrée
toegankelijk, voorzien in een werke-1
lij Re behoefte, loopen vol en zijn
moeite verdient dun alle waardee
ring. Deze ontbrak bij een uitvoering
door het orkest onlangs voor de leden
van „Kunst aan Allen" gegeven. Dit
lijkt oogenschijnlijk vreemd, maar is
toch wel verklaarbaar als we weten,
dat die vereeniging, haar doelkunst
aaD het volk geven, steeds meer voor
bij schiet. Onder haar 5000 leden be
hoort zoo goed als niemand meer tot
den werkendeü stand. De reden daar
van vertel ik later wel eens.
We zijn zoo langzamerhand gena
derd tot de bekende stille week vóór
Paschen, in welken tijd alle publieke
vermakelijkheden, van welken aard
ook, gesloten zijn en zelfs in de café's
geen muziek gemaakt mag worden.
Evenals verleden jaar geeft de
dactie te kennen te geven, dat ander
mans geld iemand gelukkig kan ma
ken, maar eigen geld nietIk wensch
dat geen oogenblik aan te nemen. Zit
er misschien een diepere grond van
wijsheid in, namelijk deze, dat
iemand op een kleine kleermakers-
tafel het geluk kan vinden, dat op een
groot landgoed to vergeefs wordt ge
zocht En wanneer ook dat niet juist
is, heeft dan de bedoeling voorgezeten
om te betoogen, dat weinig geld wel,
maar veel geld niet gelukkig maken
kan In dat geval wil ik maar zeg
gen, dat de meeste lezers er hoogst
waarschijnlijk anders over zullen
denken.
Overigens, wat is het verschil tus-
schen klein en groot Ik kan het nu
eu dan niet vinden. De gemeente Vel-
sen is, zooals ledereen zal toegeven,
klein tegenover de gemeente Amster
dam, die groot is. Maar wanneer de
Raad van Velsen, zooals Dinsdag ge
beurd is, een vergadering houdt, die
langer duurt dan een gemiddelde
RaadsbijeeDkomst te Amsterdam, dan
zeg ik met eerbied „dat is groot 1"
Zoo kan de gemeenteraad van Zand-
voort kwalijk vergeleken worden met
het Congres der Vereenigde Staten
van Noord-Amerika, maar als ik lees,
dat ook in de Zandvoortsche vroed
schap gewaakt wordt tegen uitspat
tingen van de trusts, dan zeg ik weer:
wat is klein, wat is groot Die be
grippen zijn niet scherp te onderschei
den, evenmin als de grens tusschen
sommige gemeenten. Je denkt nog in
Haarlem te wandelen paf ben Je
opeens Schotenaar 1 En omgekeerd.
Maar het kan wezen, dat iemand.
Christelijke Zangvereeniging „Excel
sior" in di"ti tijd een uitvoering van
I de „Johannis-Passion", in de Groote
Kerk. De gelegenheid daarvoor kon
j lastig beter gekozen en de animo er
voor is don ook enorm.
De vorige maal ontbrak echter aan
de regeling nogal iets. Zoo waren
meer kaarten uitgegeven, dan er
plaatsen waren, en daar alle numme
ring of raugaanwijzing ontbrak, ont
stond een loopen en soms dringen
tusschen de banken, wat zells in een
woelige concertzaal hinderlijk kan
zijn.
Naar verluidt, zal ditmaal de orga
nisatie beter zijn aan de stemming
van het publiek zal dat slechts tea
goede komen.
„Excelsior" doet de laatste jaren
haar naam wel eer aan. Onder de
leiding van Johan Schoonderbeck
gaat ze met reuzenschreden vooruit,
en neemt thans een allereerste plaats
te midden van onze zangverenigin
gen in. De belangstelling, die zij van
hoogerhand geniet het praedicaat
Koninklijke is haar verleend eu hij
den doop van Juliana zong zij in de
kerk is daar zeker niet vreemd aan,
maar de geest onder de leden niet
minder. Jammer alleen, dat zij
slechts9 tenoren telt en bij alle
uitvoeringen dit soort zangers moet
leenen. Zou er echter wel één veree
niging bestaan, die er geen gebrek
aan heeft
Van de plannen, om Juliana's ge
boortedag tot een algemeeuen feest
dag te maken, is nog niet veel bekend
geworden. De gemeentelijke bureaux
zullen gesloten zijn, maar daarmee ls
nog geen dag van jolijt geschapen.
De moeilijkheid zit vermoedelijk
hierin, dat op 's Prinsen verjaardag,
19 April, ln alle gebouwen en zalen
gratis voorstellingen worden gegeven
en „het" feestcomité („het", omdat de
samenstelling van de comité's b;j ver
schillende gelegenheden vrijwel
steeds dezelfde is) geen kans ziet, elf
dagen later een dergelijk feest le or-
ganiseeren. Het plan, om dien dag
alle kinderen te onthalen en open
luchtspelen te laten doen, heeft als
grootste bezwaar tegen het weer.
We zijn dan nog: in April, en de kans,
dat van alle festiviteiten niets terecht
kan komen, door ongunstige tempera
tuur of regen, te groot om "veel moeite
te doen.
Laat men echter oppassen, er geen
algemeen.feest van le maken als ver
leden jaar. Dergelijke vreugdedagen
kunnen niet herhaald worden. De
spontaniteit, die toen allen bezielde
en de blijdschap, die wanordelijkhe
den niet geboren deed worden, zou
den nu de echtheid missen.
We moeten dien mooien dag in
onze herinnering bewaren, maar niet
trachten hem nog eens te beleven. Dat
geeft deceptie en de gevolgen daar
van zouden bij een groote menschen-
massa wel eens tot misplaatste uitin
gen van vreugde kunnen leiden.
Op 30 April geen wanklanken, en
daarom: óf a n d.e r s feestgevierd, óf
niet.
SINTRAM.
Esperanto.
ESPERANTO-EXAMEN.
liet examen in Esperanto, ter ver
krijging van het „Atesto pri Instruis-
to Kapableco" te houden vanwege da
Nederiandsche Esperantisten Veree
niging „La Estonto Estas Nia" zal
plaats vinden op Donderdag 5 Mei
1910 ln het Grand Hotel Cooman: te
Rotterdam.
Het Reglement is tegen inzending
van 20 ets. te bekomen bij den Voor
zitter der Examen-commissie, den
Heen- H. Blok, Singel 386, Amster
dam.
Aanmelding schriftelijk bij den Se
cretaris-Penningmeester, den Heer.
II. J. Bulthuis, Daguerrestraat 8-4, 's-
Hage, vóór 15 April a.s.
UITTREKSEL UIT HET
REGLEMENT.
Art. 2. Hel examen wordt afgeno
men volgens de grondregels vastgo-
angstig geworden, weten wil wat die
trust-historie eigenlijk is. Toch niet
om den prijs van de visch te verhom
gen Stel u gerust, het betreft zee
baden, handdoeken cn badstoelen..
Juist om te beletten, dat de onderne
mers met elkaar een trust zullen
vormen om de prijzen op te drijven,
is een minimum en een maximum
vastgesteld, zoodat de pachters niet
over- de zee, noch over de stoelen kun
nen heerschen. Ik moet erkennen, d it
zij daarin ook blijkbaar geen iust
hebben, want voor het eerst heb ik
vernomen, dat er een maximum be
staat. Nooit heeft mij iemand voor.
eeD strandstoel meer dan een dubbel
tje afgevraagd.
Maar dat neemt niet weg, dal orde
en gezag goed zijn en dat voorkomen
beter is dan genezen. Ei' is te veel,
dat op een oogenblik niet meer voor
genezing vatbaar is. Bijvoorbeeld
wanneer je 's morgens te zes uur op.
reis moet en te half acht wakker
wordt. Hoe dat te voorkomen is Met
een wekker natuurlijk. Precies. Maar
dan moet je een goeie, een afdoende
ucmen. Ik heb in een weekblad een
advertentie gevonden van een repeti
tie-wekker, die (beef, langslaper I);
acht maal wekt in de vijf minuten.
Wie daaraan weerstand bieden kan,
is dood of doof i Jammer maar, dal
deze wekker werd aanbevolen als:
„Zeer geschikt voor H.H. beambten,
van politie." Je zou baast denken, dat
die buitengewoon slaperig zijn I
FLDELIO.
