HAARLEM'S DAGBLAD.
TWEEDE BLAD.
ZATERDAG 2 APRIL 1910
haarlemsche
an delsver een iging
Goodgek. by Kon. Besl. t»n 12 Not.1899.
De Haarlemsche HandeLsvereenl-
glng hier ter stede, opgericht 10 Mei
1892, heelt In den loop van deoi tijd
wel haar recht van bestaan bewezen.
In zeer vele gevallen, zaken van ver
schillenden aard betreffende, la zij
opgetreden en dikwijls met groot
succés. Jammer echter, dat men alge
meen niet meer blijk geeft, dit te
waardeeren, door als lid der Vereeni-
ging toe te treden. Er zijn wel sieer
dan 600 leden, maar dat is niet vol
doende. Elk handelaar, neringdoen
de, ja zelfs particulieren, moesten lid
worden, om ton minste te laten gevoe
len, dat men het werk op prijs stelt,
dat de Haarlemsche Handelsvereeni-
gmg steeds opneemt, als doende, wat
hare hand vindt om te doen.
De voordeelen, die de Vereeniglng
buiten bare bemoeiingen van ver
schillenden aard, haren leden aan
biedt, zijn zeer vele en zeer groote
tegenover de geringe jaarlijksche
contributie van 3.5U, die gevraagd
wordt.
De Haarlemsche Handelsvereeni-
ging bemoeit zich in de eerste plaats
ar mede, de belangen van hare leden
te bevorderen, door onwillige beta
lers voor hen tot betaling aan te
manen en informatiën voor hen ln te
winnen. Hoveudien hebben de leden
bet recht, het hun gratis te verstrek
ken advies van den rechtsgeleerden
adviseur der Vereeutging te vragen,
die ook in proceduren en faillisse
menten gratis voor hen optreedt, na
tuurlijk alleen voor zaken betreffende
den handel en het bedrijf der leden.
Als proef kunnen voorlaan nieuwe
leden voor een half jaar worden aan
genomen, doch slechts het 2e halfjaar
l\an 1 November tol en met 30 April)
ad I 175 de halve contributie.
Rechtsgeleerde adviseurs der Ver
eeniging zijn de heeren Mrs. Th. de
Haau Hugeuhollz eu A. H. J. Merens,
Spaarne 04, alhier, die voor de leden
eiken werkdag van 24 uur des na
middags zijn te spreken.
Het nureau der Vereeniging ts ge
vestigd Jansweg 11.
Voor incasso's door bemiddeling
der Vereeniging wordt een vast
recht van 5 pet. der vordering bere
kend.
Bovendien moet 10 cent voor port
steeds worden bijgevoegd, bij Inzen
ding van vorderingen door bemidde
ling der advocaten te innen.
De kosten van informatiën naar
buiten de stad woonachtige personen
bedragen 60 ets. per informatie, plus
Vijl Cents puriu-vergueuiug. Informa
tion naar binnen Uo stau wmieucle
personen worden gratis verstrekt.
Pretention op buiten de stad wo
nende personen worden niet behan
deld, wanneer niet 10 cis. voor porto
vergoeding is toegevoegd.
Ruim 1(48 informatiën en rechts
geleerde adviezen werden in het af-
geiuopen jaar gegeven.
Nieuwe lejieu van 1910—11 kunnen
nu reeds toetreden en iiebben alsdan
tot 1 Mei .i s. alle voorrechten als een
eewoon lid.
In December 1009 en Januari 1910
zijn ii vorderingen tot ecu bedrag
van 1242.43 1/2 betaald; 14 vorderin
gen worden afbetaald, 20 vorderingen
zijn uitgesteld.
Volgens art. 7 dient het geheim der
lijsten van wanbetalers ongeschon
den te blijven.
Alle brieven, aanvragen, reclames
of wat ook, moeten worden geadres
seert aan het Bureau, dat geopend is
dagelijks van 9 tot 5 uur en waar ook
verdere Inlichtingen zijn te bekomen.
Het Bestuur heeft bemerkt, dat men
soms meent, dat men, hoewel geen
lid der H. H. V toch van haar infor
matiën kan bekomen, en brengt nu
nogmaals en uitdrukkelijk ter kennis
dat alleen aan leden der Vereeniging
informatiën door haar worden ver
strekt, en dat voor Informatiën op
hier ter stede woonachtige personen
nooit betaling mag worden gevor
derd.
HET BESTUUR.
Speclalitelten-artlsten.
ui.
Nu 't woord aan de acrobaten
'k Ontmoette er onder meer een paar
in een der Amsterdomsche theaters.
Als gewoon toeschouwer had k eerst
hun kunstverrichtingen gadegeslagen
en was, gelijk de vele kijklustigen,
verbaasd over de toeren, 't Werken
van 't tweetal aan de ringen was be
wonderenswaardig Hoeveel gymnas
ten zijn er, die zonder veel blijkbare
inspanning den kruisstand kunnen
uitvoeren Zeker slechts weinig Dan
deden deze acrobaten ook vele andere
kunstslukies; enkele zoo gevaarlijk,
dat men elk oogenblik vreesde, dat
een of beiden tegelijk zouden vallen
en minstens den nek breken
Af en toe ging er een „lm door de
zaal, maar gelukkig liep alles zonder
ongelukken af. Over 't algemeen ble
ken de toeschouwers wel vermaak te
vinden in de stoutmoedige en onver
schrokken specialiteiten. Herhaalde
lijk klonk êén applausje en hoorde
men uitroepen van bewondering.
Vooral de lasere raneen tonnen al
tijd veel belangstelling voor d>» acro
batiek Geen wonder. De meeste jon
gelui, ook uit de werkmansgezinnen,
beoefenen een of andere kracht-sport
(voetbal, gymnastiek, worstelen, enz.)
en weten zoodoende de moeilijkheid
der uitgevoerde toeren wel te waardee
ren. Zij applaudisseeren dan ook 't
hardst
In de pauze zocht ik de acrobaten in
de kleedkamer op, om een praatje te
maken, 't Waren een paar Holland-
sche jonge mannen, een van 24 en een
van 25 jaar.
De oudste vertelde Eigenlijk doen
we al nicer dan 10 jaar aan de acro
batiek Eerst ais jongens bij een gym-
nastiekvereeniging. Maar alleen op
zoo'n clubavondje leer je niet veel. Wij
hadden er altijd plezier in, om ons sa
men thuis flink te oefenen. Op den zol
der hingen aan de hanebalken van 't
dak een rek en een stel ringen endaar
konden we ons heel goed mee verma
ken. We waren de andere club-jon
gens gauw de baas! Daarom moesten
wij op de uitvoeringen de moeilijkste
toeren doen, maarwij kregen ook
't applaus, 't Was heerlijk zoo bewon
derd te worden door vrienden en ken
nissen en ook wel aardig, «int de ka
meraden je jaloersch aankeken....
Aan die eerste oefeningen hebben we
't feitelijk te danken, dat we nu echte
acrobaten zijn. Anders waren we mis
schien loopknecht of sjouwerman ge
worden
Eerlijk gezegd, we zijn van geen
hooge ,,kom-af". Zooals de meeste ka
meraden, moesiten we vroeg van
school, om in 't huishouden mee te
verdienen. Loopjongen spelen is ge
makkelijk en geeft dadel flink
loon. 'k Bracht toen elke weck een
rijksdaalder thuis en daar was moe
der wat blij mee. Om onze toekomst,
om 't leeren van een ambacht dachten
we nog niet.... Toen we een jaar of 18
werden, was 't anders. Met loopen ver
dienden we niet meer dan 5 gulden in
de week en daar moest haast 1 gulden
af voor kleeren en schoenen vooral
schoenen, daar was geen bijhouden
aan I En 't treurigste was, dat we ner
gens méér konden verdienen loop
werk wordt eenmaal slecht betaald en j
de baas kan 't evengoed doen met een 1
jongen van 16 als met een man van 30 j
jaar.
Hoe aan ander werk en meer geld te
komen 7
M'n broer opperde 't Idee, om acro
baat te worden. Eerst moest 'k er om
lachen, maar later leek me z'n plan
toch niet geheel onuitvoerbaar. We
kenden immers al wat van de kunst,
al was 't in vergelijking met wat van
een specialiteit geeischt wordt, nog
niet wonder veel. Hoe meer we er
over praatten, hoe aardiger leek ons
't idee Specialiteiten verdienen im
mers veel geld.... zoo dachten we
toen, nu welen we wel anders Vooral
't optreden voor een groot publiek, dat
vol bewondering applaudisseert, lok
te ons sterk aan....
't Was dan eenmaal uitgemaakt, dat
we 't zouden probeeren. Maartoen
kwam de moeilijke vraaghoe Eerst
moesten we welen, wat er te leeren
vieL Dadelijk werd 't biertjes drinken
en sigaren-rooken afgeschaft en elke
stuiver, dien we kregen, als zakgeld
en fooi, bewaard. Als we een paar
kwartjes hadden, kochten we kaartjes
voor een specialiteiten-voorstelling,
om daar te zien, welke toeren door de
acrobaten werden verricht. Thuis
spanden we alle krachten in, om dat
alles na te doen. Gemakkelijk ging 't
niet.... Soms waren er weken noodig,
om er één nummertje in te krijgen. En
't gebeurde vaak, dat we kleine onge
lukjes hadden we vielen een buil op
ons hoofd, verrekten een arm.... Toch
hielden we moed en elk vrij uurtje
werd op den zolder doorgebracht, 't
Was een heele opoffering Andere jon
gens gingen Zondags heerlijk voetbal
len of zwemmen ea dan werkten wij
ons op den duffen zolder in 't zweet
't Eigenaardige was, dat wc met nie
mand over onze plannen gesproken
hadden. Ze zouden ons misschien toch
inaar uitgelachen hebben.... Als vader
of moeder eens vroeg, wat voeren jul
lie toch altijd op den zo loer uit, clan
zeioa we wel, dat we aan 't gymuas-
tieh-muKen waren, maar van onze toe
komstplannen niets.... dat was een ge
heim 1
Zoo hebben we ons twee jaar ge
oefend. Achteraf zeg je „een heele
tijd", maar toch is hij gauw omge
gaan, omdat we samen nog al goed
overweg konden. Als we soms 't oeie-
ïicii zat werden, spraken we elkaar
moed in en troostten oris met de be
lofte later.... later....
Eindelijk meenden we zoover te zijn,
dat we wel een kansje konden wa
gen. Op een uitvoering van de gyin-
nastiekvereeniging doorstonden we de
vuurproef. De jongens stonden er
vreemd van op te kijken, toen we ons
opgaven, om op de soirée als acroba
ten op te tr©den. Er waren er, die lach
ten, alsof ze wouwen zeggen „nou,
daar zal wat van terecht komen."
Eerlijk gezegd, ook wij zagen met
angst tegen dien avond op. Iloc zou 't
gaan Zouden we succes heb
ben
't Is verbazend meegevallen Onze
toeren gelukten goed, en zelfs de na-
ijverigstep moesten toegeven, dat we
ons goed gehouden hadden
De meesten onzer kennissen zeien
„jullie moeten je als echte acrobaten
verhuren." Nu, dat wilden we dan
ook Maar... hoe een plaatsje te krij
gen We meldden ons eerst bij ver
schillend© directeuren van specialitei
ten-gezelschappen aan, zonder succes.
Ze durfden 't zeker met ons nieuwe
lingen niet aan.... Maanden gingen er
over heen en nog hadden we geen i
plaatsje....
Eindelijk kwarn 'tEr kwam een
reizend circus in de stad geen Carré
of Althoff, maar een derde rangs
paardenspel uit Duitschland. W© gin
gen er op een avond oen kijkje ne
men, maakten een praatje met-den di
recteur, vertelden hem. wat onze
plannen waren.... Van 't een kwam 't
ander en toen we het circus dien
avond verlieten, hadden we een enga
gement. We kregen een weck tijd om
ons boeltje in orde te maken en moes
ten toen met 't circus op reis. We trok
ken naar verschillende steden en groo
te dorpen, al meer naar de Duitsche
grens en kwamen zoo ongemerkt hee-
Jcmaal in Duitschland. Gemakkelijk
hadden we 't in 't circus niet. 't Ge
beurde wel, dat we op één dag drie
I voorstellingen moesten geven En dan
dat geregelde h©en en weer trekken,
"t helpen opbouwen en afbreken van de
I tent, want daaraan me sten we alle-
I maal helpen. De verdiensten waren
I ook niet grootelk zes gulden per
1 week, maar we hadden vrij eten ©n
wonen.
Een jaar hebber» we 't in 't circus
uitgehouden. Toen waren w© nog wat
beter geoefend, hadden kennis ge
maakt met collega's en directeuren
van gezelschappen, ©n waagden "t. nog
eens om een engagement te zoeken,
't Gelukte nu beter 1 Och, wanneer Je
eenmaal maar ergens in gedwaald
bent, dan kan je ook wel een ander
plaatsje krijgen 't Vervelend© Ss, dat
je geregeld aansluiting bij een ande-
ren troep moet zoeken, 't Is wel ge
weest, dat we maanden zonder werk
Seweest ziin. Als je dat hebt. dan gaan
o spaarcentjes er leelijk aan. Je
moest altijd kunnen werken, dan zou
't wel een goeie verdienste zijn. Bij
een voordeelig engagement hebben we
10 gulden per avond, dat is 70 in de
week. Maar 't is vaak. dat w© ons met
veel minder tevreden moeten stellen.
Verleden zomer hebben we nog voor
2 gulden per dag in een kermistent ge
werkt
En dan je onkosten Vooral aan
kleeren gaat veel, geld zoek. 't Pakje,
dat w© nu aan hebben (licht-blauwe
zijde} kost voor elk 15 gulden, en w©
mogen blij zijn, als we er een maand
of vier mee doen, soms maar twee,
want *t mooi is ©r gauw af.
Heusch, geld overhouden doen
niet I
Zoo vertelde de oudste. Z'n makker
knikte toestemmend en zei met iets
ondeugends in den toon „Toch is 't
nog beter dan loopknecht of sjouwer
man 1
Tot zoover 't verhaal dezer acroba
ten. Wie gevoelt geen eerbied voor de
ze jongens, die zich met echten Hol-
landschen geest door 't leven slaan
Een andere acrobaat, met wien 'k
kennis maakte, was van 't zuivere ras.
ZooaJs men 't in onze burgermaat
schappij veel ziet, dat de zoon t be
roep van den vader kiest, gebeurt 't
ook bij de artisten. Als vader acrobaat
is, wordt den kinderen de acrobatiek
als 't ware met den paplepel ingege
ven Niet zelden moeten de kleinen al
vroeg aan de kunsten meedoen, want
een groepje van een man en een paar
kinderen, heelt veelal op de planken
succes, 't Optreden van de jeugdige
acrobaten brengt goede afwisseling in
't programma, en werkt vooral op de
bewonderingszin der toeschouwers.
Jong gewend,oud gedaan. Ook
hier
Deze acrobaat was na den dood van
z'n vader aan 't reizen gegaan. Hij had
gezworven in Duitschland, in België,
zelfs in Amerika.
In 1 Verre Westen had hij goode
zaakjes gemaakt. Met een collega was
hij in Chicago opgetreden in een loo
ping the loop.
Ze reden met een liet- \an de groote
helling af en hadden dan zooveel vaart
dat ze den cirkel rond reden met het
hoofd naar beneden.
In half Duitsch, half Nederlandsch
vertelde dez© specialiteit z'n bevindin
gen. Ja, hij erkende, dat 't een gevaar
lijk werkje was, maar, wonneer men
zich wist. te beheerschen, kon 't niet
veel kwaad. Je wist van te voren, dof.
als je even de kluts kwijt raakte, 't
met je tredaan was... Eigenlijk word je
bij zulke kunsten erg onverschillig
Je bent van te voren overtuigd, dal je
vundang of morgen een ongeluk zal
krijgen, maar die gedachte zet je uit
't hoofd. Zoolang 't goed gaat bek em
mer je je om niets
Voor eiken avond, dat hij in Chica
go optrad ontving hij 20 dollar (50
gulden). Toen 'k hem sprak, had hij
weer een engagement voor Duitsch
land, maar moest nog een maandje op
de zending van z'n wielerbaan wach
ten. Dien tijd benutte hij, om in ons
land nog wat te verdienen als gewoon
acrobaat.
Nu is hij zeker al in 't land onzer
Ooster-buren. Misschien zweeft hij
wel juist op 't crilieke oogenblik met I tig© tijdgenootelijke portretten, aller,
't hoofd naar benedenj dwaaste anecdotes en rijke woordspo-
In IV 't woord aan de komieken, om
een hunner o. a. te laten vertollen,
hoe hij over 't publiek denkt. In V zal
dan nog gelegenheid zijn, om over de
specialiteiten in 't algemeen nog n
dere bijzonderheden mee te deelen.
KEES.
lingen. Hier e
Parijsche Brieven
CXXVII.
Nadar is eenige dagen geleden L
storven. Felix Nadar, die den 5den
April van dit jaar zijn negentigs-.en
geboortedag zou hebben gevierd, be
ter gezegd zou hebben kflnnen vieren.
Felix Nadar, de laatste der Mohika
nen, ik bedoel de laatst overgeblevene
uit het tijdperk der Fransche roman
tici, het heerlijke tijdperk van B.iDac,
Victor Hugo, Alfred de Musset, Théo-
phile Gautier, Théodore de Banville,
Henry Murgcr, Charles Baudelaire,
Léon Gozlan, Nestor Roquenlan, Gé-
rard de Nerval, Roger de Boauvofr,
Méry Alexandre Dumas, Charles Mon-
selet en nog tientallen andore schrij
vers, een der schitterendste tijdper
ken der Fransche litteratuur, mis
schien wel het schitterendste.
Zélf had Felix Nadar een schrijver
van groote beteekenis kunnen wor
den. Hij had veel geest, was zelfs
uitermate geestig lees o. a. „L'Hö-
tellcric des Coquecigrues" en hij
schreef stijlvol. Doch hij versnipper
de zich, door zijn buitensporige be
wegelijkheid, zijn enormen activi-
teitszin. Hij was litterator, karikatu
rist, photograaf en luchtreiziger. In
alle vier hoedanigheden bereikte hij
een zekere superioriteit doch uiter
aard was die eigenwillige vierendee
ling sit venia verbo oorzaak, dat
hij in geen zijner kwaliteiten het
hoogst mogelijke vermocht te berei
ken. Niettemin was hij een goed litte
rator, een geestig karikaturist, een
fijn photograaf en een onvers;
zelfs baanbrekend luchtreiziger. Rien
que ?a Sapristi I hel publiek is ge
meenlijk zeer eenzijdig in zijn waar
deeringen en schattingen, en schijnt
slechts genegen te zijn. een sterveling
in niet meer dan één opzicht roem toe
te kennen. Om maar een paar
beelden te noemen de componist in
Beethoven heeft zijn grootheid als
pianist verduisterd, en de composi
ties van Franz Liszt zouden stellig
hooger geschat worden, indien zijn re
putatie als duivelskunstenaar op het
klavier ziin naam als toondichter niet
had verminderd.
Commerson, de allerdwaaste, hoogst
kluchtige Commerson, de grootste
grappenmaker uit hetzelfde romanti
sche tijdperk Commerson begon al
dus zijn levensbeschrijving van Felix
Nadar
Felix Nadar is te Parijs geboren
uit Lyonsche ouders, maai- boekhan
del aren. Het kind kwam ter wereld
met dat weelderig hoofd, hetwelk hij
sedert naar dc natuur hoeft opge
maakt, de haren rood en in wanorde
als zijn ideeën, trotseerend het ossen-
inerg, de boevenmin en hel gegrinnik
van zijn tijdgeuooten."
Zijn loopbaan begon hij als arme
drommel, natuurlijk „improvisee-
rende, teekenende". zooals Théodore
de Banville eens schreef, „romans
schrijvende zonder tafel en zonder
pennen, levende van alle beroepen,
die hij nog niet kende." Hij trok de
aandacht door de verscheidenheid van
zijn talent, zijn bergenverzettende ac
tiviteit, zijn haardos, zijn magerte en
zijn reusachtige lengte.
Zijn litteraire bagage bestaat hoofd
zakelijk uit de volgende werken, die,
alle, lezenswaard zijn vanwoge den
uiterst levendigen stijl, de geestige ge
zegden, de fijne opmerkingen en de....
ontstellende paradoxen^ „Quand
j'étais étudiant". „La Robe de Déja-
nire", „Le Miroir aux Aloucttes", „Le
Droit au Vol", „Mémoires du Géant",
„Histoires Buissonnières" en „L'Hó-
tellerie des Coquecigrues."
Lees vooral zijn „Hötelierie des Co
quecigrues". Daarin regent het gees-
r leidt zich een kor
te vertelling in, waaraan een wljsgee-
rig tintje zoo de volgende
,,lk sta op een weg twee kinderen
gade, die gulzig bijten in een vijftig
tul appels, die misvormd, zuur aia
azijn cu groen zijn, zóó dat men van
het zien reeds buikpijn rijgt.
Zij eten, eten, eten steeds door, die
verschrikkelijke appelen, welke zij
met rechtmatige verontwaardiging
zouden weigeren, indien men z© hun
aanbood te proeven. Zij vechten haast
met elkander om den laatsten.
Alles is verklaarbaar: die appels
zijn gestolen."
In 1848 kreeg Nadar het in ziju
hoofd, zich te wijden aan het teek©
nen van karikaturen. Een bewijs,
hue algemeen men overtuigd was, dui
Nudor's veelzijdigheid alles met suc
ces kon aanvatten, blijkt wel uit het
feit, dat toen de destijds reeds we
reldberoemde karikaturist Gavarni
het voornemen van den nieuweling
vernam, hij tot de gebroedere De
Goncourt en Théodore de Banville
zeide: „Ah! nu zijn we verloren: Ka-
dar heeft leeren teek en en!" Die woor
den werden weemoedig geuit.
Nadar teekende Sn de tallooze dag
bladen en tijdschriften van Charles
Philipon, deu onderneincnden oprich
ter van periodieken, en in de do-r
hem zelf m het leven geroepen ,tRe-
vue comique", die slechts van No
vember 1848 tot April 1849 heeft be
staan, thans bijna geheel onvindbaar
is en waarin, in woord en beeld, ecu
felle campagne werd gevoerd tegen
Louis-Napoleon Bonaparte, die loet)
reeds rondliep met het plan, zich bij
gelegenheid te doen uitroepen fet
Napoleon III.
Wie een beeldengalerij wil zien van
de „hervorragende" personen uit
meergenoemd romantisch tijdperk,
aanschouwe het „Panthéon Nadar
(1854!, waaruit ten duidelijkste blijkt,
dat zijn teekenstift even waardig en
karakteristiek was als zijn pen.
Dat alles was onzen Felix echter
niet genoeg. Hij zag vliegen, vliegen
en vogels in de lucht opstijgen en
besloot hetzelfde te deen. En aange
zien bij Nadar de uitvoering altijd
dadelijk op het voornemen volgde,
vloog hij, doodeenvoudig. Hij had
zich een reusaclitigen luchtballon la
ten vervaardigen, dien hij „le Géant"
noemde. Zijn vele luchtreizen met dat
monsterding heeft hij op zeer boeien-
de wijze beschreven in „Mémoires du
Géant". A propos, herinnert ge u
misschien nog Michel A-rdan uit „Do
reis naar de maan" van Jules Verne?
Welnu, voor Ardan leze men, met een
zekeren letterkeer. Nadar en ge hebt
een welgelijkend portret van onzer
held, met „sa téte fort, véritable hu
xe de lion."
De tegenwoordige vliegsport, deer
middel van aeroplanes, heeft Nadar
oorzien. Luister maar;
„Een waarheid kan nooit te dik
wijls herhaald worden.
Derhalve, en onherroepelijk:
Zwaarder dan de lucht zijn om de
lucht te bevelen.
Maar g© ziet een kleine bijzon
derheid over het hoofd, die van ee-
nig gewicht is, vroeg ons de geleerde
ironisch; ge verzuimt ons te zeggen,
hoeveel zwaarder men dan de lucht
moet zijn.
Zooveel mogelijk!
Krachtens hetzelfde beginsel, het
welk maakt, dat, van drie ballen van
dezelfde afmetingen, door u met de
zelfde kracht geworpen, de Iooden
bal dc lucht verscheidene meters zal
doorklieven, de kurken bal drie of
vier passen ver zal gaan, de vlier-
Haarlemmer Halletjes
EEN ZATERDAGAVOND-PRAATJE.
Het concours van Zang en Vriend
schap, dat op dit oogenblik aan den
gaDg is, moet het zonder ecrc-nfdee-
ling, of hoogste eere-klasse, of d i V i
e i o n d' h o n n e u r, of hoe ze an
ders genoemd wil wezen, zien te stel
len. De erentfeste, eervolle of vereerde
Heder--fels, die in deze afdeeliug had
don troelen schitteren, ziin wegge
bleven omdat de prijzen niet hoog ge
noeg waren. Voor een honderd gul
den of. wat maken ze tegenwoordig de
stembanden r.ict loc. Vijftienhonderd,
zestienhonderd, achttienhonderd is de
eisch van dezen tijd. Doe je 't niet,
dan heb je nijt I Ceen geld, geen zan
gers. En dat is niet alleen voor Ilaar
lcm zoo, maar voor 't h°-le land
Over een concours te Nijmegen heb il<
namelijk het volgende gelezen
„Als gevolg van de b «palingen in
„het Reglement van het Ned. Zan
gersverbond, in 't bijzonder wat be-
„trcfl het niet-uitloven van geldprij-
„zen, heeft zich voor de afdeelingen
„2e afd. Gem. Koren, le afd. Mannen
koren, Hoogste eere-afd. Mannen
„koren, alsook -ior .de Intern. Afd.,
„geen voldoend aantal vereenigingen
„aangemeld, zoodat het Comité heeft
„moeten besluiten deze afdeelingen te
„doen vervallen."
Kunst is geen regeeringszaak, heeft
een bekend staatsman vroeger eens
verklaard. Ik zou zoo zeggen, dat de
zungkunst dan toch een geldzaak
schijnt te wezen. En ze is bovendien.
naar ik ontdekt heb, een familiezaak.
Let maar eens op heele gezinnen
zingen wel, andere zingen in 't geheel
niet, een qnaestie van muzikaliteit,
die ui hijzonder nauw verband houdt
met dc bekwaamheden op dit punt
van dc ouders. Hoe onomstootelijk
waar dat is, kan ieder die lust heeft
naslaan m het tekstboekje van den
wedstrijd van „Zang en Vriend
schap". Ik vind onder de leden van de
Alkmaarsche mannen-znngvereenl-
ging „Excelsior" bijvoorbeeld A. J
de Munk, F. A de Munk en A. dc
Munk onder de leden van de man-
remangvereeniging „Oefening na
Arbeid" S. Rem, N. Rein, D. Rem,
W. Rem wat zal dc directeur een
moeite hebben, om met al die Rem
men de vereeniging in een versneld
tempo te laten zingen Dit zelfde ge
zelschap bezit onder zijn leden J. Pot,
P. Pol cn K. Pot., benevens A. Bieren
broodspot, terwijl het toeval wil, dat
bovenaan dezelfde bladzijde staat te
lezen Sipkes Jams in Pot
ten.
Maar laat ik mij, als naar gewoon
te, onthouden van grapjes en in deze
bijdrage den ernst bewaren, waar
voor zij zoo berucht is. Bij de ge
mengde zangvereenigingen komt dit
zelfde familieverschijnsel voor. Ik tref
in de lijst van namen der vereeniging
„Polyhymnia" te Amsterdam vier
Herbschlobs aan, twee Appelboomen,
2 Erbrinks, 2 Van der Kolken, 2
Claassens, 2 Babbés en 2 bassen Roos;
:en andere Amsterdomsche veree
niging „Inter Nos" 3 Spaanen, 2 Du-
kers, 2 Koks, 3 Orths, 2 Hoogesteins,
2 Bartelsmans. Ik schei er met bewij
zen uit wie lust heeft, zoeke verder.
Maar er is bij deze familiekunst
toch nog een ander verschijnsel, dat
van de veelstemmigheid. Zeker, het
is geen wonder, dat broer en zuster
in een gemengde zangverceniging
niet beiden sopraan of beiden tenor
zingen, maar in de mannenkoren zou
gelijkstemmighcid toch niet verwon
deren. Welnu, die komt zelden voor.
Van de 4 Remmen zingt er een eerste
tenor, twee tweede, de vierde werkt
mee in de tweede bas. De drie Potten
zijn rondgestrooid over eerste tenor,
tweede tenor en eerste bas, terwijl in
het VS'agcningsche mannenkoor
Wertmanslust drie Van Ag-
gelens eerlijk over de drie hoogste
partijen zijn verdeeld.
Zoo is er veelstemmigheid in een en
dezelfde behuizinge, zooals er, naar
we allen wel weten, ook verschil van
stemming kan zijn. En versciiil van
uitspraak- Zeker, het Latijn kan, daar
er geen officieelc uitspraak van be
kend is, door de menschen met zekere
vrijheid worden behandeld, maar als
de Wageningers zingen van k r a t i a
plena en van n o b i e s, dan heb
ben ze bun Latijn zeker niet op een
goede school geleerd. Misschien is
het hun op den Wageningschen berg
aangewaaid.
Nergens beter gelegenheid om eens
over andere dingen te denken, dan op
een concours, vooral in do derde af
deeliug, waar eenvoudige dingen wor
den gezongen, het aantal vereenigin
gen groot is en het niet zooveel uit
maakt, of de toehoorder elk nootje
van het begin tot het einde mee-
kraakt. Daar la de jury voor. De on
verantwoordelijke hoorder let af en
toe ook op andere dingen, vraagt zich
bijvoorbeeld af, waarvoor het dient,
dat elke vereeniging door een lid van
dc feestgevende liedcrtufel aan het
publiek wordt voorgesteld, dat even
wel alles en alles in zijn tekstboekje
kan nazien. „B u s s u m s Man
nenkoor Kunst na Arbeid,
Bus s u m", zegt de regisseur, par-
lant au public, „51 zangers, directeur
de heer F. W. Hulsteede, president de
heer H. C. van Asten." Nu, de zan
gers zien we, de directeur staat be
hoorlijk voor de schare, maar dc pre
sident, gelijk het vipoltje in 't ver
borgen bloeiende, staat te midden
van zijn manschappen. Als het eeni-
gen zin heeft, dat 's mans naam ons
oangtkondigd wordt, waarom komt
hij dan niet naar voren en maakt een
buiging voor de menschen Dit is
zeker de aankondiger, ditmaal een
lid van 't bestuur, vervult zijn taak
goed, spreekt met een hooge stem
duidelijk de zaal in, zoodat de onin-
gewijden hem voor een tenor zouden
houden, hoewel de vrienden weten,
dat hij een tweede bas is. Hij zei van
de Bussumsche vereeniging „de ver
eeniging zal eerst zingen als de
avond daalt", maar zoolang hebben
we toch gelukkig niet behoeven te
wachten. Kon hij helpen, dat Kecrc-
wecr aan zijn compositie zoo'n on-
affen titel heeft gegeven 7
.Waarom moeten toch al die na-
n van de zangers in het tekstboekje
stasn 7" vroeg een hoorder aan een
zanger.
Omdat de menschen anders niet
zouden weten, dat w ij bet zijn", ant
woordde de zanger.
Met genoegen heb lk opgemerkt, dat
er te Haarlemmermeer plannen wor
den gemaakt voor de oprichting van
een vereeniging voor vreemdelingen
verkeer, die zich ook de verfraaiing
van het dorp ten doel zal stellen. Mis
schien zal deze en gene daarom
lachen, maar ik zeg u, dat er niets
dwaas in steekt. De aanstaande ver
eeniging zou zelfs nog wat verder
kunnen gaan en zich „Vereeniging
voor verfraaiing, landgenooTen- en
vreemdelingenverkeer" kunnen noe
men, wanneer die titel zoo buitenge
woon lang niet was.
Want op dit oogenblik moge de
vreemdeling, uitgezonderd dan bij
paardenaankoop, de Haarlemmer
meer niet bezoeken, de landgenoot
weet ovenmin hoe hij er komen moet
Wie profiteeren wil van de twee dili
gences dient een mate van plaatselij
ke kennis te bezitten, welke alleen en
uitsluitend voor plaatsgenootcn is
weggelegd, voor de deftiger lui dient
het wagentje van den een of anderen
m ar ktbe zoeker, die bij wijze van
vriendelijkheid wej eens iemand op
de tilbury meeneemt en dc allerdef
tigste gaan per eigen rijtuig, of liever
nog per automobiel, maar in 't laatste
geval zijn het meer speciaal door
trekkende reizigers, die over Hoofd
dorp en wat in de streek dcSteert
(Kudelstaart) wordt genoemd, naar
Utrecht onderweg zijn.
Maar een algemeen vervoermiddel,
we weten het, is er nieL Meer dan
een of twee vreemdelingen kun je
niet-in de Meer importeeren, reden
waarom de nieuwe vereeniging uit
bescheidenheid zich voorlooplg met
den naam Vreemdelingver-
keer zou behooren te sieren.
Totdat de spoorlijn klaar is. omdat
ze dan bij wagons vol kunnen wor
den aangevoerd. De taak van het be
stuur is dan ook afgebakend het
kan niet beter doen, dan de maat
schappij, die de lijnen in de Haar
lemmermeer aanlegt, aansporen lot
spoed, Met het plaatsen van banken, 1
een geliefd vermaak van zoodanig©
besturen, kan veilig nog wat gewacht
worden. Zoolang de gewenschtu
vreemdelingen er nog niet zijn, zou
den ze maar ingenomen worden door
landloopcrs en zwervers, die een soort
van vreemdelingenverkeer vormen,
dat dc bevolking van Haarlemmer
meer allerminst wenscht te bevorde
ren of te veraangenamen en die even
min tot verfraaiing van het
polderlandschap kunnen dienen.
„In mijn isolement ligt mijn
kracht", placht een welbekend staats
man te zeggen. Maar in de Haarlem
mermeer weten zc maar al te goed,
hoe isolement ook zwakheid beduiden
kan. Ze hebben het pas weer kunnen
opmerken, daar op een oproeping
voor een onderwijzer met hoofdact©
aan een van de scholen maar één
sollicitant verschenen is. Een herha
ling van de oproeping baatte niet
het aantal liefhebbers bleef één.
,'t Is hier", placht iemand, die oj>
een klein dorpje woonde, te zeggen,
een goeie plaats je kunt er zoo ge
makkelijk vandaan komen I"
De lof was wat negatief, maar zelfs
deze kan aan de Haarlemmermeer
nog niet worden gegeven
Waar blijft de spoortrein I
FIDF.LÏO.
