HAARLEM S DAGBLAD.
TWEEDE BLAD.
Donkere Schaduwen
DINSDAG 12 APRIL 1910
den onze familieleden, vrienden en
kennissen niet overal bij en zoo was
er veel, dat ongemerkt voorbij ging.
Maar wanneer Charles Cambior tot
tweemaal toe hard tegen een andereu
speler aanbonst en den tweeden keer
uit het veld gedragen moet worden,
dan wordt dat gezien door tiendui
zend menschen, en, natuurlijk, dan
heeft dat „vreeselijk gevaarlijke"
voetbalspel het gedaan.
Ik zou zoo graag wenschen, dat
deze kleine herinnering aan veel go-
vaars in onze eigen jeugd hel ver
brijzelde Haarlerasche been kon ver
drijven, dat als een waar spookbeeld
vrees en ontzetting bij de menschen
levendig houdt.
En mocht iemand, nog niet over
tuigd, mij zeggen „zeker, overal
schuilt gevaar, maar je moet het
gevaar niet zoeken", dan kijk ik wee
moedig uaar mijn rechterhand, waar
mee ik dit artikeltje schrijf en herin
ner me, hoe mijn rechterarm, nu j.l
langer dan veertig jaar, een zwak en
gebrekkig lichaamsdeel is geworden,
omdat ik in een kamer eeu halven
meter hoog heb willen klimmen I
Och, bevreesde ouders, terwijl uw
zoon van eeu voetbalwedstrijd weg
blijft, vliegt hem misschien een stukje
ijzer in het oog, dat hem zijn halve
gezicht kost.
Met is niet logisch, Jongens van
voetbal af te houden om het gevaar,
't Is daar niet grooler, dan elders.
J. C. P.
duitenlandsch Overzicht
In ons vorig Overzicht deelden we
reeds mee, dat de Fransche verkie
zingsstrijd is ingezet met een
REDE VAN DEN PREMIER
BRIAND.
De eerste minister heeft verschil
lende belangrijke dingen gezegd,
zoodat 'i.wcl noodig is «enige aanvul
ling van ons kort verslag te geven.
Eerst gaf hij een overzicht van wat
in de laatste wetgevende periode in
Frankrijk tot stand gebracht is en
zei o. a.
Niettegenstaande de vernietigende
critiek waaraan de wetgevende ar
beid deze laatste vier jaar heeft bloot
gestaan, is dit werk noch onvrucht
baar noch vergeéfs geweest. En het
program voor de volgende vier jaar
zal niet minder omvatten. Vooreerst
moeten er fiscale hervormingen inge
voerd worden, daar deze dringend
noodig zijn. Het is noodig, dat door
een belasting op het inkomen beter
voorzien wordt in de sociale behoef
ten.
bprekende over de positie der staats.
amliicnaren, zeide de minister-presi
dent, dat het noodig was hun rech
ten en plichten scherp te omschrij
ven. opdat, wanneer hun verhouding
tot den slaat eenmaal door de wet
wus geregeid, onduldbare oproerige
bewegingen, die de levensvoorwaar
den van den staal ia gevaar brengen,
voor goed uilgesloten zijn.
Ook de hervormingen in het kies
stelsel werden aangeroerd. Het tot
dusver gevolgde stelsel, zeide hij, dat
aan dé republiek zulke groote dien
sten bewezen heeft, is langdurig ge
bruikt eu thans te nauw geworden
voor de behoeften van het land. Het
laat die hervormingen niet toe op ad
ministratief en gerechtelijk gebied,
welke voor de welvaart en den bloei
van Frankrijk onontbeerlijk zijn. Het
is zeer noodig, dat de komende Ka
mer die hervorming tot stand bren-
ge. De republikeinsche partij behoort
deze quaeslie tot oplossing te bren
gen, maar men liocde zich voor
machtspreuken, die men nu door het
ennsrhe land colporteert als het on
feilbare middel tegen alle kwalen.
Ook meende Briund, dat men een
middel moet trachten te vinden, op
dat de wetgevende arbeid geregeld
voortgezet kan worden, door een Ka
nier, wier ledeu lunger dan vier jaar
met hun mandaat bekleed zijn. Het
is verkeerd, zeide hij, dat elke vier
jaar het staatsbestuur gevaar kan
loopen en rneu blootstaat aan verras
singen. waarover liet land diep be
rouw zou kunnen gevoelen, want
slechts door den voorgezet!on parle
mentairen arbeid kunnen de groote
sociale vraagstukken opgelost wor
den.
Briand deelde ook mee, dal hij de
rechtspersoonlijkheid der vakvereeni-
gingen nader geregeld wil zien, op
dat deze meer daadwerkelijk haar
functie kunnen vervullen en arbeids
markten worden, centra van levering
van werkkrachten, of beter nog cen
tra van voorbrenging. Het zal, meen
de hij, ook noodig zijn wetten te ma
ken, opdat kapitual en arbeid een
rechtmatig aandeel krijgen iri de
winst van het bedrijf. Ook zal er z. 1.
een collectief arbeidscontract inge
voerd moeten worden.
Ten slotte betoogde Briand, dat het
de plicht van deu staat is om de Lof-
de jegens de republiek bij het volk
steeds dieper wortel te doen schie
ten. Dit laüd weusebt den vrede, die
zoo noodig is voor zijn ontwikkeling.
Er zijn perioden van strijd geweest
en er is soms een gestrengheid toege
past moeten worden, die niet over
eenstemt met het beeld, dat men zich
van een gezonde rechtvaardigheid
vormt. Maar dat alles was noodig
voor do vrijmaking en de veiligheid
der republiek. Echter, zulk een oor
logstoestand kan niet duren, en uit
den grond van mijn hart wensch ik
(zoo vervolgde Briund) dat er eeu ein
de uau kome, tot heil van Frankrijk.
Niet dat men zijn inzichten geweld
aan moet doen, verre van daar. want
voor den vooruitgang is het noodig,
dat de meehingen in volle vrijheid
gevestigd en bestreden worden. Maar
ze kunnen er slechts bij winnen wan
neer ze, ontdaan van elke kwetsen
de persoonlijke vooringenomenheid,
die broederhaat kweekt, in een at
mosfeer van vrijheid en rechtvaar
digheid, zich ontwikkelen."
Herinnerd zij, dat de tegenpartij-
ders van den minister te Saint dia
mond een tegenbetooging hielden,
't Had een ernstig karakter, wunt er
werden zelfs steenen naar den pre
mier gegooid.
Kalmer is 't gegaan bij
DE KIESREC.HTBETOOGINGEN
IN PRUISEN.
In Berlijn en in verschillende groote
en kleine plaatsen van Pruisen heb
ben Zondag betoogingen der sociaal
democraten plaats gehod. Overal wa
ren de meetings druk bezocht, maar
nergens hebben zich ongeregeldheden
voorgedaan.
De soc.-dem. „Vorwarts" schat liet
aantal deelnemers er aan op 250.1)00.
Het blad noemt den dag van Zondag
eon schitterend bewijs van het zelf
bedwang van het volk en betoogt, dat
de verovering van de vrijheid om te
vergaderen de eerste triomf is, die
rechtstreeks en alleen aan oen actie
•van de groote massa te danken is.
Het gietij zal stijgen en de reactie
vernietigen, zegt 't blad.
DE STAKING TE MARSEILLE
is aan 't verloojjen. In een te Mar
seille gehouden vergadering was,
naar men weet, een motie aangeno
men, waarin gezegd wordt, dat de ar
beiders en arbeidsters van Marseille
zich solidair verklaren met de inge
schreven zeelieden en Maandag
het wcrlc zouden neerleggen.
Nu wordt uit Marseille geseind
„Ondanks de oproeping tot de alge-
meene staking, uitgaande van den
Bond van Syndicale Kamers van Ar
beid, wordt op de kaden als gewoon
lijk gewerkt."
De algemeene staking schijnt dus
mislukt te zijn. Bovendien wordt aan
oen Fransch blad bericht, dat de sta
king der matrozen van de bandels-
vloot als geëindigd kan worden be
schouwd.
Reeds hebben we eenige mededee-
lingen gedaan over
DE DREIGENDE UITSLUITING IN
DE BOUWVAKKEN IN
DUITSCHLAND.
De Fraukf. Ztg. zet uiteen, wat 't
besluit om op 15 April (dus Vrijdag
a. s.) de uitsluiting te laten ingaan,
beteekenU Ze noemt 't een nationale
ramp.
„Honderdduizenden, die direct ln
de bouwvakken werkzaam zijn, wor
den van arbeid verstoken, dus prijs
gegeven aan de elleude; zij kunnen
niet werken, dus ook niet verdienen,
eu allen voor wie ze werken worden
daardoor in de ramp meegesleept. De
uitsluiting beteekent, dut er niet meer
zal worden gebouwddus worden
ook getroffen, allen die indirect bij
de bouwvakken belrukken ziju co
grooiindustrieelen in ijzer, in hout
en glas, de fabrikanten van venster
en deurklinken, de tailooze anderen,
die door de bouwvakken leven. Ook
zij zullen genoodzaakt worden hun
werklieden te ontslaan, hun fabrie
ken en werkplaatsen te sluiten. Direct
worden getroffen de kapitalisten, die
crediet verleenen aan de bouwonder
nemers indirect alle overige kringen
die belan- hebben bij de koopkracht,
de consumptie en het crediet.
Zoo wordt de uitsluiting in de
bouwvakken een nationaal ongeluk
voor het geheele volk, en moet ieder
medewerken, om duaraan een einde
te maken."
Maar dat zul niet gauw gelukken.
Een Berlijnsch orgaan der werkge
vers-organisatie schrijftTegenover
de 400.000 werklieden staan 22,000 on
dernemers 22 duizend menschen
eteu minder dan 400 duizend. Dus
kunnen do 22 duizend het langer uit
houden eu zullen zij de overwinning
behalen."
GEEN EVENREDIGE VERTEGEN
WOORDIGING IN ZWITSERLAND.
De Nationale Raad heeft met 100
tegen 45 stemmen het beginsel-voor
stel lot invoering van evenredige ver
tegenwoordiging bij benoemingen
voor den Nationalen Raad verwor
pen.
EEN SCHEEPSRAMP.
Een loodsboot, dienst doende bij
het lichtschip „Westhinder" bij Ost-
ende is bij mist door 't Engelsche
stoomschip „Impera", varende van
Antwerpen naar Dover, aangevaren
midden door gebroken en gezonken.
Negen personen zijn veróngelukt.
Volgens de bladen was het de En
gelsche stoomboot „Impera", Zondag
•van Antwerpen vertrokken.
De bemunning van een Holland-
sche loodskotter, te Vlissingen terug
gekeerd, verklaarde getuige te zijn
geweest van de schipbreuk, maar op
zoo'n groolen afstand, dat het haar
niet mogelijk was hulp te verleenen.
De mailboot „Priucesse Henrietta"
en twee sleepbooteu, hebben vergeefs
in zee gezocht naar de lijken der
slachtoffers.
Stadsnieuws
H. M. DE KONINGIN-MOEDER
IN HAARLEM.
De Kon.-Moeder zal zich tot 't bren
gen van het bezoek aan de bloemen
tentoonstelling a.s. Vrijdag, des na
middags 1.36 uur van Den Haag, per
Holl. Spoor naar Haarlem begeven,
en te 5.27 terugkeeren.
VLUG ER BIJ!
Zondagavond had de firma Nógge-
rath te Amsterdam er voor gezorgd
dat in Flora, Carré en Bioscoopthea
ter de voetbalwedstrijd te Haarlem
door de bioscoop te zien was.
MAGNETISCHE BEHANDELING
VAN ZIEKEN.
Men herinnert zich, dat we in
„Haarlem's Dagblad" van 10 Januari
interview van den heer R. C.
Schooleman opnamen.
De heer M. Steffelaar. arts, secre
taris van de afd. Haarlem en Om
streken van de Nederl. Maatsch. tot
bevord. der Geneeskunst, schreef j
naar aanleiding van dat artikel, dat
hij onze Redactie in overweging gaf
te onderzoeken in hoeveel behandel
de gevallen (door den heer Schoole
man) geen sprake was van gunstige
resultaten en ïn hoeveel gevallen di
rect of indirect schade werd aange
richt
Onze 'redactie ging niet op dat ver
zoek in, wijl we een dergelijken ar
beid te tijdroovend achtten.
In het „Toekomstig Leven," half-
maandelijksch Tijdschrift gewijd aan
de studie van het spiritisme en aan
verwante verschijnselen, vinden we
ons artikel afgedrukt en daarbij een
artikeltje van de hand van een der
■redacteuren, den heer J. S. Göbel,
onder het hoofdje: „Een practisch
voorstel."
Het luidt aldus:
„Wij billijken volkomen de weige
ring der Red. van bet Haarlem's
Dagblad, om op de statistiek-opdracht
van Dr. M. Steffelaar in te gaan.
Daarentegen stellen we voor aan de
II. H. R. C. Schooleman en Dr. M.
Steffelaar van 1 April a.s. af tot ul
timo December van dit jaar ieder
voor zich een statistiek aan te willen
leggen door regelmatig onderstaan
de statistiek-modellen in te vullen,
waartoe wij volgaarne aan hen en
alle andere geneesheeren en magne
tiseurs kosteloos de noodige tabel
len willen toezenden. We stellen ons
daarvan heel wat voor in het belang
dor zieken. Vroeger werden mad'
seurs en heilgymnasten door vele go-
n Deskundigen met minachting aan
gezien. In onze dagen hebben zoowel
de heilgyn.v. asten als do masseurs
naast en onder leiding der genees-
heeren zich een plaats weten te ver
overen tot doeltreffende geneeswijze
in sommige ziektegevallen of tot ver
drijving van abnormaliteiten. In de
toekomst zal het evenzoo worden met
hypnotiseurs, magnetiseurs en som
nambules. Het is voor een geneesheer
veel te tijdroovend om zelf al bt>
zit hij de gave daartoe het magne
tisme toe te passen. Zeer wenechelijk
achten wij het. dat elke magnetische
behandeling geschiedt onder de lei
ding van een bevoegd en ervaren ge
neesheer. De zieken zouden daar on
getwijfeld wél bij varen. Ook da
somnambule zal meer en meer blij
ken een nuttig en vaak doeltreffend
werktuig te zijn voor de geneeskun
de. vooral ln die gevallen, .vaar het
oor den medicus zeer moeilijk is de
Juiste oorzaak der ziekteverschijnse
len na te speuren. Zijn medische ken
nis en ervaring stellen hem dan toch
leestal ln staat om te kunnen oor
deel en of de somnambule juist gezien
kan hebben.
En nu ons voorstel.
In een daarvoor Ingerichte ta
bel der pat'enten. welke door de be
handeling van geneesheer of magnetl
zijn genezen, teekene voor zich
dagelijks aan: den naam van den pa
tiënt, geslacht, ouderdom, datum
van aanvang der behandeling, aan
tal visites of behandelingen per dag
of per week, datum der genezing,
alsook of in den loop van het jaar de
ziekte terugkeerde en wanneer.
,11. In een soortgelijke tabel, het
zelfde van de zieken, die niet geheel
genezen wei-den, maar verlichting
door de behandeling ondervonden.
„III. In oen evcuzoo ingerichte ta
bel al hetgeen betrekking lieeft op
die zieken, welke in geen enkel op
zicht baat bij de behandeling von
den of gedurende de behandeling
overleden, d. w. z. over hun lijden
heenkwamen.
„Hoezeer wij weten dat wij in de
in veel vragen, toch vertrouwen we
dat de liefde tot genezen, zoowel bij
de geneesheeren even groot zal zijn
aLs bij hen, die belangeloos hunne
gave der gezondmaking tot verlich
ting of opheffing van menschelijk lij
den aanwenden. Voor een magneti
seur ais de heer Schooleman heeft
dit tijdroovende bezwaren, daar zfjn
dagelijksche bezigheden geheel niet
in den lijn van een dergelijke statis
tiek liggen. Dr. Steffelaar zal zulks
veel minder tijd kosten. Deze toch zal
eiken avond zijn dagboek bijhouden,
daarin het een en ander omtrent zij
ne zieken opteekenen, de gegeven re-
cepten noteeren en zijne visites aan-
teekenen. Voor hem kan het dus niet
zoo bezwarend zijn in zijn dagboek
die tabellen te leggen en enkele mi
nuten of seconden per dog te wijden
aan de invulling daarvan. Wij ho
pen dat velen op dit voorstel zullen
Ingaan en ons aan liet einde van het
'jaar cLm> tabellen zullen willen toe
zenden. Wij zullen van deze enquête
niets openbaar maken, wat de inzen
ders niet openbaar gemaakt wen
schen."
Aan het slot worden drie modellen
gegeven, waarnaar de tabellen kun
nen worden ingericht.
Zij gelden voor patiënten, die wee-
den genezen, die verlichting vonden
en die volstrekt geen baat vonden.
Rubriek voor Vragen
Gfcsboiii'Oerd-n bobben liet voorrecht,
vragen op versoi-tlland gebied, mits voor
vwr iing tatbaur, in te Eenden bij de
j .-dtcvii» vi 'la-irlem's Dagblad, Groote
"„tici, 53
h. ariwoorieo worden geheel kosteloos
gbgeven on too spoedig mogol\jlc-
aan vrngon, die niet Tolledig naam en
woonplaats ran don inzender vermelden
worut gjen aandacht geschonken.
VRAAG- ik heb in lüUö een bene-
dtmbuis Lij contract per Jaar ge-
Laura, doch in 1Ö07 ben ik in het
zelfde perc»ol naai boven gaan wo
nen, terwijl het contract niet ver
anderd is. In dat oude contract staai
OM ONS HEEN
No. 1125.
Dat gevaarlijke Voetbal 1
Niet zoo erg, o lang niet zoo erg
als tien of twintig jaar geleden,
maar toch altijd nog te veel, wordt
gezegd, dat voetbal 200 buitengewoon
gevaarlijk is. Eon van mijn beken
den, gemoedelijk man, goedlachs en
geneigd tot scherts, ontsteekt in
woede, zoodra liet woord voetbal
in zijn nabijheid maar genoemd
wordt. „Dat is een wildebeestenspol",
verklaart hij, „ze breken er armen
en boenen bij, 't is een schande I" En
wanneer ik dan betoog, dat het toch
heusch zoo erg niet is, dan gaat hij
voort„ik kan me niet begrijpen,
dat u zoo spreken kunt", met een
nadruk op het persoonlijk voornaam
woord, alsof hij nu juist, van mij wat
anders had verwacht. Ik kan helaas
niet anders, dan zijn teleurstelling
iu mij laten voortduren, want nog
altijd kan ik de buitengewone ge
vaarlijkheid van het voetbalspel
manr niet Inzien.
Laat ik beginnen met te zeggen,
dat wij allen oen deel onzer meenin-
gen hebben overgenomen Van ande
ren, Uitspraken, die op een oogenblik
met veel kracht, of misschien met veel
talent, of ook wel met een. zeer aan
nemelijke toelichting worden gege
ven, blijven licht in ons geheugen
hangen en verdwijnen daaruit niet,
tenzij ze worden verjaagd door een
tegenovergesteld beweren, dat op
zijn beurt met kracht of talent aan
ons wordt medegedeeld. Onze eigen
opinies zijn anders die zijn langza
merhand door beschouwing, vergelij
king, overdenking en ervaring ons
eigendom geworden, worden niet
meer of zeer moeilijk verdreven. Die
zou ik onze verkregen meeningen
willen noemen, de andere onze aan
gewaaide meeningen.
En nu spreekt iiet vanzelf, dat een'
gebeurtenis, die op een oogenblik
zeer do aandacht trekt, er toe kan
meewerken, dat zoo'n meening ons
niet enkel aanwaait, maar zelfs op
ons kleven blijft. Jaren geleden, ik
weet niet meer precies hoeveel, maar
het kan wel vijftien of twintig we
zen, heeft een Haarlemsch voetbal
ler zijn been gebrokenhet moest
worden afgezet en door een kunst
been vervangen. Welnu, dat jonge
mensch is al die jaren lang de boe
man geweest van verbiedende pa's
en bevreesde ma's. Zijn lot werd aan
de zooDtjes, die toch zoo graag wil
den gaan voetballen, als afschrik
wekkend exempel voorgehouden. En
nu nóg komt mijn bekende in onze
voetbal-discussies met die gebeurtenis
aan.
Maar daaruit blijkt juist het tegen
overgestelde van wat hij bedoelt
Voetbal moet toch immers een weinig
gevaarlijk spel wezen, wanneer in
tal van jaren één en hetzelfde been
dienen moet om de voorstanders in
verlegenheid te brengen.
't Is waar men heeft ook rampen
van minder beteekenis. „Jan van den
Berg", zoo heet het, „heeft toch ook
om zijn knie het voetballen moeteu
opgeven". Ik loochen de knie van deu
heer Van den Berg niet, maar ik ver
onderstel toch, dat hij ook zonder
die knie, dat wil zeggen zonder het
defect aan zijn knie, niet lang meer
zou hebben gespeeld. Wie de dertig
naderen of voorbij zijn, verwisselen
gewoonlijk het voetbal voor cricket.
Wie dat kan als hij, daarbij loopen
kan als de vlugste en fietsen als hij
wil, heeft van zijn knie toch geen
overwegenden hinder.
Zijn eenmaal de voorbeelden uit
geput, dan nemen de gevaar-roepers
hun toevlucht tot de vaagheid. „Je
moet er de dokters over hooren", zeg
gen ze. Dat hebben we enkele jaren
geleden gedaan en toen bleek, dal
onze medici in hun pructijk weinig
of geen ervaring van voetbal-onhei
len hadden opgedaan. Mij dunkt, dat
FEUILLETON
Naar het U u 11 s c h.
Door
PAUL HEN KENS.
36)
Morgen zou in het paleis van justi
tie de rechtzitting tegen den beklaag
de Beck plaats vinden.
Rudolf was deu geheelen dag inge
spannen aan het werk geweest dien
voormiddag had hij een bijeenkomst
moeten bil wonen in zake het erlenis-
proces van zijn aanstaanden zwager.
Het proces, dat oe broeder van Do
ra tegen hem begonnen was, scheen
eindeloos lang te zullen duren, de ad
vocaat van de tegenpartij bracht dui-
zeud bezwaren voor den nag en maak-
to een zeer uitgebreide reeks getui
gen noodzakelijk. De bijeenkomst, die
uren geduurd had. had <len jongen
advocaat niet weinig vermoeid.
Verlicht had hij zich gevoeld, toen
de voorzitter van do civiele kamer
eindelijk de verdaging had uitgespro
ken en men een nieuwen termijn had
vastgesteld.
Het bezoek, dat hij daarna zijn
cliënt in de gevangenis had gebracht
was ook weinig geschikt geweest .om
wil nogal wat zeggen in een stad als
Haarlem, waar zooveel gespeeld
wordt en zóóveel eersto-klasse-vvod-
strijden plaats hebben, die in het
bijzonder gevaar hecten op te leve-
ron.
Of er dan ln 't geheel géén gevaar
hij voetbal ia? Natuurlijk. Zoodra
twee jongens elkaar achterna loo
pen, samen worstelen, hoepelen, fiet
sen of knikkeren, is er onmiddellijk
gevaar. Alles kan gevaar opleveren.
Wie daarvoor zijn kinderen wil be
hoeden, moet ze thuis houden,
vooral nooit laten spelen, welk
spel ook, dient hen eigenlijk
ook niet over straat te laten
gaan, want ze kunnen uitglijden over
een sinaasappelschil en een doodelij-
ken val doen 't was mij dezer da
gen in de Kleine Houtstraat bijna
nog overkomen moet hun zelfs
verbieden, ln huis de trap op en af
te loopen, want menigeen heeft daar
op een leelijke smak gedaan. Kortom,
het is goed dat we het niet bedenken,
want de onbevangenheid van het
leven zou er mee verloren gaan,
maar we zijn omringd door
gevaren. Een ongeluk ligt in een
klein hoekje, gelukkig, dat we ons
niet altijd aftobben niet de vraag iu
welk hoekje.
Dit willen tegenstandei's van voet
bal nog wel toegeven, maar zij hou
den vol, dat de spelen in onze jeugd
toch minder wild eu dus minder ge
vaarlijk waren.
Ik geloof er niets van. Toen ik der
tig A vijf-en-dertig jaar geleden in
die heerlijke periode verkeerde, deden
mijn kornuiten en ik allerlei dingen,
die in den tegenwoordigeu tijd zoo
niet meer voorkomen. Er heerschte
bijvoorbeeld groote voorliefde voor
het klimmen in hoornen en op daken,
wat nu aan de katten en de loodgie
ters wordt overgelaten. Dat menigeen
naar beneden kwam rollen, spreekt
vanzelf, muar daarom lieten we het
toch niet.
Er werd ook veel geroeid, terwijl
bijna niemand zwemmen kon. Loeren
zwemmen heette toen ook al gevaar
lijk en bovendien was dat natte wa
ter het ware niet je kon er kou van
krijgen I Zelfs werd er veel gezeild
en dat in een druk bevaren water,
waarvan de oevers half bebouwd
waren, zoodat het aan valwinden niet
ontbrak. Maar het gevaarlijkste ver
maak van die dagen was balkloopen.
Bij de houtzaagmolens lagen de bal
ken in sloot of vaart. Het vermaak
was nu, om van den eenen op den
anderen te springen, waarbij de balk,
die aangeraakt werd, telkens onder
water dook de springer was er dan
al weer af, op een anderen.
Ons knikkeren kon niet veel
kwaad, daar kreeg je alleen vuile
vingers van. maar dat we ons amu
seerden met „scharen" en „bok
springen" was misschien minder on
schuldig. Bij het eerste maakten we
hand aan hand een langen slinger en
wee hem, die aan den uitersten hoek
stond hij liep groot gevaar door de
middelpuntvliedende kracht een har
den smak te doen, of tegen boom of
huis te tuimelen. En bij het bok
springen kwam het meermalen voor,
dat een minder sterke jongen een of
twee zware kameraden moest dragen,
die met een bons op zijn rug neer
kwamen.
En dan hadden we er schik in, om
schuitjes te laten varen, die we zelf
maakten, van papier of uit oude
klompen. Meer dan een is van den
walkant of het viot gevalleu en heeft
er zijn jonge leven gelaten
Zoo weel ik van menigeen, die na
een val een hersenschudding opdeed,
of met moeite uit het water gered
werd ik herinner me goed, hoe ia
zelf bijna door de Alkmaar packet
werd overvaren.
Neen, waarlijk, in mijn jeugd was
het spel niet zachter en de uitspan
ning niet minder gevaarlijk, maar er
bleef veel meer onbekend, wij haal-
zijn gedrukte gemoedsstemming op te
heffen. Beck hud alleen op zwaarmoe-
digen toon gesproken over de weinig
goede vooruitzichten op succes voor
den volgenden dag.
Naar zijn in het midden van de
stad gelegen bureau teruggekeerd,
had Rudolf ongewoon veel cliënten
op zich vinden wachten, die zijn tijd
overmatig lang in beslag namen.
Eerst toen het al begon te schemeren,
had hij kans gezien, de proces-aclen
voor de rechtzitting op morgen nog
maals door te lezen en het voor en 1
tegen in overweging te nemen.
De voorbereiding voor zijn verdedi
ging had hem hevig aangegrepen en
uitgeput. Aiierminst in opgewekte
stemming ging hij eindelijk in den
stormachtiger, herfstavond naar Je
villa.
ln gedachten verzonken, somber
voor zich heen peinzend, liep de ad
vocaat verder. Hij haalde diep adem,
toen hij eindelijk de villa van zijn
vader bereikt had en den reeds in
nachtelijk zwijgen gehulden tuin
doorliep.
In de woonkamer der familie trof
Rudolf het verloofde paar aan, dat
op hem wachtte met bet avondeten.
Het kostte Rudolf groote zelfbeheer-
sching, om den handdruk van zijn
aanstaanden zwager te beantwoor
den.
Hugo v. Engler scheen daar intus-
scheu hcelemanl niet op to letten.
misschien had de jonge baron met
zichzelf zooveel te doen, dat hij jp
een ander héêlhnmal niet kon letten.
IIij zag er zoo veranderd uit, dut het
was om van te schrikken, de uogeu
lagen diep iu de kassen, een zenuw
achtig trekken speelde voortdurend
om zijn slap neerhangende mondhoe
ken. Zijn oogen straalden eeu onge
durig, flikkerend vuur uit, alsof er
een koortsglued in zijn binnenste op
vlamde.
Ook Hildegard had veel van haar
natuurlijke vroolïjkheïd verloren.
Zij was ernstiger en stiller gewor
den, dikwijls gleed haar blik met
innige bezorgdheid lungs het bleeke
gelaat van den beminden man.
Wij hadden heden een bijeen
komst over je proces, zei Rodoif,
nadat hij plaats genomen had, 10c
zijn aanstaanden zwager.
Nu. zijn de moeilijkheden ein
delijk opgelost? zei Hugo op drif-
tigen toon. Heeft die mijnheer v.
Gerstenberg eindelijk toegegeven
Ik kan u helaas geen troostrijke
vooruitzichten openen. antwoord
de Rudolf. Van alle kanten regent
het bezwaren over bezwaren. Er zijn
verscheidene onbevooroordeelde ge
tuigen, die de voornemens van den
overledene precies weten op te ge
ven. Bovendien is het aan de bemoei
ingen der tegenpartij gelukt, den
klerk te ontdekken, die vroeger bij
notaris Braun in betrekking was, en
die het testament indertijd heeft
moeten overschrijven. Deze wil tr
een eed op doen, dat noch jij, noch
de nicht van den erflater in het bij
zonder bedacht is, dat je oom zijn
vermogen bijna uitsluitend aan lief
dadige instellingen heeft vermaakt.
Ik geloof, dat ook het Moritz-zieken-
huis al eveneens een klacht bij het
gerecht heeft ingediend.
Schandelijk, sliet Hugo woe
dend van drift uit Wat beteekent
dat alles toch De wet is immers zoo
klaar als de dag er is geen tes--
tament aanwezig, en ik ben de eerste
gerechtigde, dus moet mij het vermo
gen worden toebedeeld.
Rudolf trok de wenkbrauwen op.
Hel gerecht schijnt er een ander
idéé over te hebnen; - nv-ende hij.
Hugo keek heui onvriendelijk aan.
Mü dunk., d.vi Jij ook wel wat
energieker kon optreden I
De advocaat antwoordde be
daard
Het kan je niet onbekend zijn,
dat ik je opdracht met tegenzin op
mij genomen heb. Het staat je na
tuurlijk ieder oogenblik vrij, zonder
dat je mij daardoor ook maareenigs-
zins krenkt, een anderen advocaat te
kiezen.
Maar bedaar toch. zoo kwam
Hildegard tusschenbeiden, die met
zichtbaar ongeduld naar de woorden
wisseling had zitten luisteren.
Jelui zijn toch niet van plan te gaan
twisten Ik ken jelui zoo niet de
een is al driftiger dan de ander 1
Haar oogen vulden zich daarbij on
willekeurig met tranen.
liet lijkt wel, of er plotseling
een vloek up ons huis rust, fluis
terde zij met bevende lippen. Va
der is niet meer te genieten en van
jelui beiden hoort men ook geen
vriendelijk woord meer.
llugo keerde zich snel om en keek
haar teeder in de oogen.
Je moogt niet schreien, zeide
hij. Je weet, ik wil en kan geen
tranen in je oogen zien.
Ik schrei ook veel liever niet,
fluisterde het jonge meisje, al woei
oiuler haar tranen glimlachend.
Och, ik v.as misschien te ftfukkig
ik veïoeöiddo nu„ da, er ai leep zon-
n<«<niju ec. geluk op ons verbond k -i
rusten 1 Maai als een dim in den
nacht kwam plotseling het verdriet
biunengesloopen. Jij bent de oude
met meer.
Rudolf was achteraf gaan staan, in
droevig gepeins keek hij naar het Jon
ge paar. Met onverholen wuntrou-
wen maten zijn blikken de gestuite
vau zijn aanstaanden zwager, en
toen deze nu hartelijk zijn arm om
Hildegard sloeg, zich tot haar over-
buog en haar op het voorhoofd kuste,
was het Rudolf te moede, of hij er
heen moest snellen en zijn zuster be
schermen voor den man, dien zij
boven ieder ander op de wereld lief
had.
Heb je voor de zitting van de
rechtbank op morgen al een uitnoo
dieiiig gekregen vroeg Rudolf
pi'jLseling.
De baton keerde zich haastig om.
eu Rudolf meende op te merken, dat
er eeu trek van schrik op zijn bleek
gelaat was waar te nemen.
Een uimoorfiging herhaalde
de baron na een stilzwijgen van
eenige seconden. Je bedoelt zeker
de morgen tegen Beek plaats hebben
de zitting?
Zeker. Ei is mij sevraagd, je te
laten u'luoodigen en ik heb op tijd
mijn verzoek ingediend.
Maar waarom dan toch riep
l-Iugo op zichtbaar driftigeu toou uit
- Je weet toch immers, dat ik hee
lt inaal niet van de zaak op de hoogte
ben
Ik beweer ook het tegendeel
niet, antwoordde Rudolf, het ge
beurt alleen op verzoek van mijn
cliënt
De baron mat hem met een langen
blik, toen schudde hij met het hoofd.
Ik ken den beklaagde heelemnal
niet, - zei hij daarop, bovendiea
heb ik ook heelernoal geen uitnoodi-
ging gekregen.
Dan verzoek ik Je ln ieder geval
naar hel paleis vau justitie te gaan,
omdat ik dun mijn voorstel, om Ja
uit te noodigen, herhalen zal.
(Wordt vervolgd).
