HAARLEM'S DAGBLAD.
TWEEDE BLAD.
Donkere Schaduwen
ZATERDAG 4 JUNI 1910
ttaarlemsche
Handelsvereeniging
Qoedgek, bij Kon. Boni. Yan 18 Nor. 1898.
De Haarlemsche Hondelsvereeni-
glng hier ter stede, opgericht 10 Mei
1892, heeft in den loop van den tijd
wel haar recht van bestaan bewezen.
In zeer vele gevallen, zaken van ver
schillenden aard betreffende, ia zij
opgetreden en dikwijls met groot
Buccès. Jammer echter, dat men alge
meen niet meer blijk geeft, dit te
waardeeren, door als lid der Vereeni-
ging toe te treden. Er zijn wel meer
dan 600 leden, maar dat is niet vol
doende. Elk bandelaar, neringdoen
de, ja zelfs particulieren, moestan Lid
Korden, om tan minste te laten gevoe
len, dat men het werk op prijs stelt,
dat de Haariemsehe Handelsvereenl-
gtng steeds opneemt, als doende, wat
hare hand vindt om te doen.
De voordeelen, die de Vareeniging
buiten hare bemoeiingen van ver
schillenden aard, haren teden aan
biedt, zijn zeer vele en zeer groole
'tegenover de geringe Jaarlijksche
contributie vau 8.50, die gevraagd
wordt.
De Haarlemsche Handelsvereni
ging bemoeit zich In de eerste plaats
er mede, de belangen vau hare leden
te bevorderen, door onwillige beta
lers voor hen tot betaling aan te
manen au information voor ben in te
winnen. Bovendien hobbon de leden
het recht, het hun gratis te verstrek
ken advieB van den rechtsgeleerden
adviseur der Vereeniging te vragen,
die ook In proceduren en faillisse
menten gratis voor ben optreedt, aa-
uurlijk alleen voor zaken betreffende
den handel en liet bedrijf der leden.
Als proef kunnen voortaan nieuwe
leden voor een half Jaar worden aan
genomen, doch slechts hel 2e halfjaar
(van 1 November tol en met 80 April)
nd 1.75 de halve contributie.
Rechtsgeleerde adviseurs der Ver
eenig.ng zijn da heeren Mrs. Th. de
Haan Hugenhoilx en A. H. J. Merens,
Spaarne 94, alhier, die voor de leden
eiken werkdag van 2—4 uur deB na
middags zijn te spreken.
Het bureau der Vereeniging is ge
vestigd Jansweg 1L
Voor Incasso's door bemiddeling
der Vereeniging wordt een vast
recht vau 5 pet. der vordering bere
kend.
Bovendien moet 10 cent voor port
steeds worden bijgevoegd, bij Inzen
ding van vorderingen door bemidde
ling der advocaten te innen.
De kosten van Information naar
buiten de stad woonachtige personen
bedragen 60 cis. per informatie, plus
vijf cents porto-vergoeding. Informa
tion naar binnen de stad wonende
personen worden gratis verstrekt.
Pretention op bulten de stad wo
nende personen worden niet behan
deld, wanneer niet 10 ets. voor porto-
vorgooding is toegevoegd.
Ruim 1748 Information en rechts
geleerde adviezen werden ln het af-
geloopen jaar gegeven.
In Februari en Maart 1910 zijn 86
vorderingen tot een bedrag van
1518.82 betaald; 16 vorderingen
worden afbetaald, 17 vorderingen
«ijn uitgesteld."
Volgens art. 7 dient het geheim dar
lijsten van wanbetalers ongeschon
den te blijven.
Alle brieven, aanvragen, reclames
of wat ook, moeten worden geadres
«eert aan het Bureau, dat geopend is
verdere inlichtingen zijn te bekomen.
Het Bestuur heeft bemerkt, dat men
Soms meent, dat men, hoewel geen
lid der H. H. V toch van haar Infor
mation kan bekomen, en brengt nu
nogmaals en uitdrukkelijk ter kennis
dat alleen aan leden der Vereeniging
information door baar worden ver
strekt, en dat voor information op
hier ter stede woonachtige personen
nooit betaling mag worden gevor
derd.
IIET BESTUUR.
Parijsche Brieven
ccxxvl
Sedert tl dog of tien is do Medische
Faculteit te Pairijs in rop en roer. In
de medische hoogeechool, op welker
banken thans dagelijks tailoozo dien
ders, ter handhaving van de arde, ge
zeten zijn, manifesteer en studenten
in de medicijnen en geneesheeren
niet slechts Jonge geneesheeren, doch
ook aesculapcn, die de halve eeuw
reeds gepasseerd zijn. Er wordt op
heftige wijze geredetwist en geschol
den. Er wordt met meren, appelen en
koolstronken gegooid. Politie en ma
nifestanten raken soms handgemeen.
Enkele studenten en geneesheeren
werden naar het pohtle-bureau opge
bracht Kortom, ar zijn troebelen on
der de volgelingen van Hippocrates,
die, tusschen twee haakjes, bij derge
lijke gelegenheden vergeten, dat er
in de geneeskunde kaüneerende mid
delen bestaan.
Al die onlusten hebben betrekking
op het vergelijkend examen voor
„agrégé de Faculté.
Waar die intellektueete wedstrijd
om te doen is?
Naar een overoude instelling kan
zelfs de knapste geneesheer in Frank
rijk geen hoogleoraar worden, indien
hij bovengenoemd examen niet ach
ter den ïrug heeft een examen, dat
je, bij welslagen, niet maar zoo da
delijk een professoraat in den schoot
werpt, doch je toelating verschaft in'
het „corps des professeurs", waaruit,
bij gelegenheid, de professoren wor-
Welke ernstige bezwaren
die instelling zijn, zal ik u straks uit
duiden bij monde van den knappen
dokter Bérillon, dde Maandag 1.1. de
examen-commissie het vuur na aan
de schenen heeft gelegd.
Deze ruim vijftigjarige
een der bekendste specialisten ln
zielsziekten, onderwierp zich dien
dag ook aan het vergelijkend examen
voor agrégé de Faculté.
Onze psychiater had van de hoog
geleerde jury als onderwerp van be
handeling opgekregen: do knobbel
jicht. Een hoogst interessant onder
werp misschien, doch nogal bezijden
de functiën van een psychiater. N'im-
porte wie bij gelegenheid profes
sor wil wooden, moet van alle mark
ten thuis zijn.
Zeer kalm beklom onze examinan
dus bet spreekgestoelte en Ying met
scherpe stem aan:
- Mijneheeren, ik zal u eens uit
leggen, waarom het geneeskundig
onderwijs slecht is. Om een gelukki
ge uitdrukking aan Bichal te ontlee-
nen, levert de Faculteit niets dan ge
neesheeren van boekengeleerdheid af.
De jury-led en fronsten do wenk
brauwen.
Professor Landouzy, de deken der
professoren, viel na eenige oogenblik-
ken den examinandus in de rede en
sprak:
- De knobbeljicht, mijnheer de
knobbeljicht is het opgegeven onder
werp.
Dokter Bérillon luisterde eerbiedig
en... zette onverstoorbaar zijn ver
handeling over het slechte geneeskun
dige onderwijs voort
Professor Landouzy nogmaals:
De knobbeljicht, mijnheer.
Daarop behandelde dokter Bérillon
de griezelige ziekte, doch wist in zijn
mondelinge dissertatie op zulk een
handige en geestige wijze de zwakhe
den van het medisch onderricht ter
sprake te brengen, dat zelfs eenige
der hooggeleerde examinatoren zaten
te schudden van het lachen.
Toen hij klaar was met de patholo
gie en de verschillende diagnosen,
kwam hij langs lijnen van geleidelijk
heid op de Medische FaculteiL
Hij vergeleek de medische met de
militaire hiërarchie, en professor
Landouzy met een minister van Oor
log.
Dat was den deken te veel. Hij
stond op, deed den examinandus
plechtig in den ban en ging met de
andere juryleden heen. Dokter Béril
lon was dus gezakt als een baksteen
vat hem trouwens absoluut koud
liet, daar hij als specialiteit in psy
chiatrie een grooter inkomen heeft
dan menige professor en hot hem uit
sluitend te doen was om de bespotte
lijkheid der „agrégatlon" duidelijk te
Zijn collega's en studenten brach
ten hem een luidruchtige ovatie.
Dienders kwamen tusschen beiden en
deden de zaal ontruimen.
De ovatie werd buiten voortgezet.
En, merkwaardig genoeg, twee pro
fessoren feliciteerden dokter Bérillon
met zijn moed en zijn geestca y est
Daarop interviewde ik den knappen
„docteur protestaire".
Die „agrégation" dagteekent uit
het fossiele tijdperk, sprak hij, fijn
tjes glimlachend. Wat zoudt u zeggen
van een natie, die, teneinde generaals
te krijgen, bekwaam om legers aan te
voeTen, bij een concours kolonel» be
noemde, dezen daarna liet rusten bul
ten elke militaire actie, gedurende
tien, vijftien jaar, om vervolgans on
der die kolonels in ruste de generaals
te kiezen, die een leger moeten kun
nen aanvoeren Het ia immers te
gek. De Faculteit onderwerpt een gan-
sche reeks geneesheeren aan een ver
gelijkend examen, die eerst tien of
ijftien jaar later geroepen worden
om onderricht te geven, tien of vijf
tien jaar na de mondelinge oefenin
gen, die men hem heeft doen onder
gaan I De geneeskundige practijk en
het professoraat moesten, evenals bij
de meeste andere Europe es cho na
ties, afzonderlijke beroepen zijn. Alle
geneesheeren zijn die meening toege
daan. Wat een verspilling van intel
lectueel kapitaal I Er is in de loopbaan
van deze zoogenaamde superieure ver
gelijkende examens een merkwaardige
zielestaat te constateereneen soort
van onbewuste kracht, die er je toe
drijft, voort te zetten wat je reeds
hebt ondernomen, zelfs als je van
meening bent, dat het dwaas en nut
teloos werk is. Men wil halsstarrig
voortgaan, opdat de tijd, dien men
reeds verloren heeft, niet geheel ver
loren zij, en daardoor, hoe para
doxaal het ook lijkt, verliest men nog
meer kostbaren tijd. De titel van
„agrégé" is een sanctie, die de ijdel-
heid en de nutteloosheid van die ver
gelijkende examens schijnt te veront
schuldigen, en dien titel moet men
dus tot elkon prijs verkrijgen. Dat is
het merkwaardige betoog, hetwelk
verklaart, hoe er menschen zijn, die
vroeger intelligent waren en door
zicht hadden, en die nu, gekomen op
veertig- of vijftigjarigen leeftijd, na
twintig, dertig vergelijkende examens
t© hebben ondergaan, ontmoedigd
zijn. uitgeput, schier op den drempel
van* den ouderdom, en die nog al
tijd deelnemen aan vergelijkende exa
mens. Het is treurig, erbarmelijk.
Weet u veel van... knobbeljicht
af?
Minder dan de geneesheeren, die
zich specialiseereu op rheumatische
aandoeningen, natuurlijk, maar
hoogstwaarschijnlijk meer dan mijn
examinatoren van zooeven, die sinds
rnenschenheugenls niet meer prakti-
seeren. Zijn zij generaals in ruste, ik
ben kapitein in dienst.
De onlusten van verleden jaar
betroffen een ander examen, niet 7
Dat van „módecin d'hopital"
Ja. En dat is eigenlijk een nóg
grooter gebrek in onze medische in
stellingen.
Hoe zit dat alles toch in elkaar
Kijk eens, ik zal onbesproken la
ten de verklaring, in 1803, van Ca-
banis „Ongetwijfeld zijn, door hun
slechte organisatie, de hospitalen en
dergelijke publieke instellingen veel
eer nieuwe oorzaken van e 1-
lendc dan werkelijke weldaden,
veeleer een beginsel van de
mo ral is a tie dan het model of
het voedsel van weldoende deugden".
Al is het thans veel beter met de hos
pitalen gesteld dan ecu eeuw geleden,
er is nog altijd veel waars in do
woorden van den grooten Cabanls.
Doch zoolang de lijkschouwing,
dank zij onze inconsequente maat
schappelijke zedenleer, ln de civiele
praktijk als schennis wordt be
schouwd, en slechts in hospitalen
wordt geoorloofd, is het werken in
een hospitaal voor onze practisch we
tenschappelijke vorming van groot
belang. Vandaar de groote toeloop
bij de vergelijkende examens voor
„médecin d'hópital". Ongelukkig zijn
«ie hospitalen slechts toegankelijk
voor zeer weinig bevoorrechten dat
zijn degenen, die er in berusten, in
een hospitaal in de provincie te ko
men, waar hun werken, dank zij onze
slechte wetenschappelijke centralisa
tie, onopgemerkt blijven of dat zijn
zij, die genoeg hovellngsmanieren
hebben om het vergelijkend examen
voor „médecin d'hópital" mei succes
te kunnen ondergaan een examen,
waarbii nepotisme en favoritlsme veel
uitrichten.
Do hoogst bekwame en bijzonder
eerlijke dokter Variot, die zelf lid in
de examen-commissie was, ls de eer
ste geweest, die de onrechtvaardighe
den ter zake heeft geopenbaard, met,
begrijp dat wel, de groote kans, zich
de ongenade van de overheid op den
hals te halen .„Het favoritisme", ge
tuigde hij, .heeft altijd in de Facul
teit geheerscht en dat kan uiet an
ders, want de machtige meesters zul
len steeds hun invloed trachten te
vergrooten, door hun leerlingen en
candidaten, die altijd min of meer
hun creaturen zijn, te doen zegevie
ren. Wat gebeurde er op het laatste
concours, waarin ik, op platonische
wijze overigens, zitting had Op het-
zelfde oogenblik, dat de jury word
samengesteld, maakten de Candida
ten de lijst op der concurrenten, dis
benoemd moesten worden. Men Kende
de invloeden, waarover de begunstig
de candidaten beschikten. Van de af
gelegde proeven van bekwaamheid
was niet de minste sprake, daar het
concours nog niet was begonnen. De
lijst kwam op den kop af uit. Na 35,
zittingen van 3 uur elk, na bespreking
van de examens van 75 candidaten.
allen zeer goed onderlegd, stemde de
meerderheid der jury op de drie con
currenten, wier namen reeds op aller
lippen waren, toen de jury voor het
eerst bijeenkwam. Twee hunner had
den eminente professoren tot steun,
de derde was een intieme vriend van
professor Brouardel, den deken der
Faculteit Reeds bij de eerste zitting
hadden wij die drie kunnen uitpikken
en benoemen de examens waren
maar erbarmelijk ceremonieel be
stemd om de voorafgaande beslissing
van de meerderheid der jury-leden te
maskeeren
Zoo getuigde Variot, in hel open
baarEn telkenmale herhaalt zich
dat En zoolang de examens voor
„médecin d'hópital" en voor „agrégé
de Faculté" niet beter, billijker inge
richt zullen zijn, zullen cr min of
meer heftige protesten komen van de
zijde van geneesheeren en medische
studenten. Eindelijk zullen wij dan
toch wel zegevieren. Eindelijk zal dat
fossiele tijdperk dan toch wel voorbij-
1
Zijn er, behalve dat met betrek
king tot de lijkschouwing, nog andere
voordeelen verbonden aan den titel
van „médecin d'hópital"
Ja. Die titel stelt hen ln staat,
hoogere prijzen te berekenen.
Dat antwoord gaf mij stof tot na
denken. Het bracht mij een Parij-
schcn hospilaaidokter in herinnering,
dien ik twee jaar geleden ontbood,
toon ik een hevige koude op de borst
had gevat. De man wilde met alle
geweld hebben, dat ik een blinde
darmontsteking had, mij diensvolgcns
in een hospitaal kerkeren, te zijner
tijd misschien wel ter verrijking vau
zijn kennis.
Hij liet niet van mij en de Imagi
naire appendicitis af, dan nadat ik
hem met" daverend geluid het woord
van Cambronne had toegeroepen. Ik
genas ten slotte vanzelf van de ge
vatte koude, sneller dan van den
schrik over de héél hooge rekening.
OTTO KNAAP.
Yan de Residentie en haar
bewoners.
lix.
Als een bom is de mededeeling uit
de lucht komen vallen, dat B. en W.
binnenkort plannen zullen Indienen
voor den bouw van een nieuw stad
huis.
Tijd daarvoor was het allang. De
wijze, waarop de verschillende bu
reaux door de stad gestrooid wer
den zoo huist Ouderwijs in het ge
bouw naast den Schouwburg en Mi
litaire Zaken op de Nieuwe Markt
maakte verandering dringend noo-
dig, maar daar alle voorstellen tot
ingrijpende wijziging nu eenmaal
meest jaren noodig hebben om goed
en wel te bezinken, lag het voor de
hand dat een plan voor een nieuw
stadhuis nog voor! copig „in studie"
zou blijven.
Het tegenwoordige gebouw is reeds
vele jaren te klein. De ziclr steeds
uitbreidende gemeente-administratie
wies boven het getal vertrekken uit
en daarom werd hel bureau van po
litie, tegen den achterkant van het
stadhuis gelegen, weer in gebruik
nomen en het commissariaat eerst
naar de Groenmarkt en later naar
de Riviervischmarkt gedirigeerd.
Nog bleek de ruimte onvoldoende,
maar de eenige mogelijkheid om aan
het stadhuis uitbreiding te geven
toen aankoop van het huis van Schró-
der, tusschen het vroegere commis
sariaat en raadhuis in gelegen.
Het huis van Schröder: hoeveel
zuchten van belastingbetalers
niet op en hoeveel verweiischingen
worden niet geuit aan het adres
een oud-burgemeester, alleen bij het
hooren van deze vier woorden: het
huis van Schröder.
Em geld-tragedie zit aan dat huls
vast, een van de velen, waarin we
verwikkeld werden door onhandig fi
nancieel beleid.
Dit treurspel geschiedde als volgt:
Jaren geleden kwam de firmant van
de witte-goederenzaak hij den toen-
maligen burgemeester en deelde mee
dat hij zijn perceel wel aan de ge
meente wilde verkoopen voor I 30.000,
maar voor hij een definitief voorstel
deed, wilde hij weten of de Raad er
vermoedelijk er toe genegen zou zijn.
Wat, antwoordde de burgemeester,
die bij eenig nadenken bad kunnen
begrijpen niet alleen dat de prijs zeer
gering was, maar ook dat na verloop
van tijd het aangeboden gebouw noo
dig zou zijn voor uitbreiding van bet
stadhuis?
Van de volle lioogte van zijn waar
digheid vielen de woorden: „Als we
het gebouw noodig hebben, zullen we
wel bij u komen". Onze man hield
zich dat voor gezegd en vertrok.
Jaren varliepen; de gemeente werd
grooter en het stadhuis te klein, de
ruimte drong ten slotte zelfs zóó, dat
uitbreiding moest volgen. Toen weixl
tocht naar Canosse volbracht en
i de firma gevraagd of zij gene
gen was haar perceel te verkoopen.
Genegen, ja, maar voor wolk een
prijs! Niet alleen moest een nieuw
stuk grond gratis worden afgestaan;
ook de prijs van verbouwing kwam
grootendeels ten laste van de ge
meente. Het groote gebouw aan de
Groenmarkt, waar een tijdlang het
commissariaat van politie gevestigd
vas, ging over in de handen van de
firma, met nog f 150.000 harde gul-
Totaal kostte dit grapje een 4
ton en dat waar ettelijke tientallen
jaren terug voor 80.000 hetzelfde te
bereiken ware geweest.
Maar om nu op de stadhulsgescliie-
denis terug te komenl
Plannen tot nieuwbouw op den
grond waar het thans beslaande huls
gevestigd is, zijn nooit als ernstig
beschouwd.
De oppervlakte is te klein en nu
zouden wel verschillende bureaux los
van het Stadhuis kunnen functionee
ren, als toch vernieuwd moet worden,
is het wel zoo gemakkelijk alle ver
strooide afdeelingen weer te vereeni
gen, en daar zag niemand kans toe.
Alleen als men den grond aan de
Halstraat, die thans onbebouwd staat,
na het afbreken van "net St. Nicolaas-
gasthuis en de „Kroon", bestemde
voor bijbouw van het Stadhuis en dit
dan door een luchtbrug daarmee ver
bonden werd, zou de mogelijkheid,
van alles onder één in dit geval
eigenlijk twee daken bestaan.
Maar nog afgescheiden van de on-
practische verbinding tusschen beide
deelen, zon de luchtbrug ook uit
aestlietisch oogpunt verwerpelijk zijn,
en het gevaar, dat zij dit stadsdeel
zou ontsieren, is dan ook nooit groot
geweest.
Positiefs omtrent een nieuw stad
huis hoorden we nooit. Een April
grap plaatste het aan de Koningska-
de, Borlage wilde het op het Alexan-
derveld, maar officieele plannen wer
den niet bekend. Nu deelt ineens wet
houder Simons in den raad mee, dat
voorstellen gereed liggen, en ze zijn
niet van kleinen omvang ook
Reeds een paar maanden geleden
werd ais vaststaand aangenomen, dat
ter verbetering van het verkeer in de
binnenstad de Prinscgracht, dwars
door Wagenstraat, evenwijdig aan
de Spuistraat zou doorgeslagen wor
den naar het Spui en in verband
hiermee willeu B. en W. het nieuwe
stadhuis in de lijn van deze straat,
maar dan aan de andere zijde van
het Spui, tusschen Bagijnestraat,
Turfmarkt en Nieuwe Markt.
Verder is nog niets bekend.
Het plan om het stadhuis juist daar
te projecteeren, heeft nog een ander
doel ook. De huizen-complexen, die er
voor onteigend zullen moeten worden,
behooren tot de meest ongunstige van
onze geheele gemeente er schuilt
daar heel wat ongewenscht en lastig
volk.
Een groote nivelleering, noodig
voor den bouw vau het raadhuis, zou
dus meteen tot gevolg hebben, dat
we een buurt kwijt raken, die er
eigenlijk al lang niet meer had mogen
zijn, en dit zal misschien menschen,
die bezwaar tegen het plan hebben,
omdat het stuk grond noch een wis
kunstig, noch een verkeersmatig cen
trum van de stad is, in voorstand cis
veranderen.
Waarom men altijd een stadhuis
juist in het midden van de gemeente
wil hebben, is mii nooit duidelijk ge
weest. Wanneer het maar van alle
stadsdeelen uit gemakkelijk te berci-
.-t J?' een Plaat« betrekke-
njK dicht b;j een nieuwe buurt, goed
gekozen zijn. Praktijk moet in' dom
gaan boven angstvallig vasthouden
aan traditie en overlevering, die nu
te-burenux was het dus teen blijkbaar
niet heelemaal pluis.
Voor grond- en huisjesspeculanten
breekt nu een gulden tijd aan, want
men kan er verzekerd van zijn d it
ze de krotjes aan de stegen, die 'moo
ten verdwijnen, in handen zullen zwn
te krijgen. Toen eertijds de wethou
der In den raad mee-deelde, dat de
strarvt Prinsegracht—Spui er zou ko
men, verbond hij daaraan <ic- opmer
king, dat het gewenscht was de uitge
werkte plannen zoo Jang mogelijk c:-
helm te houden, om de speculanten
niet in de kaart te spelen. Toch wa
ren den volgenden dag verschillende
omwonenden van de nog te maken
straat al in het bezit van de volledi
ge plannen, met de zuiver aangege
ven rooilijn er op. Ook in de gemeen-
te-bureaux was het dus niet heelemaal
pluis.
Naar gebleken is, was do politic
reeds een paai' maanden geleden er
mee in kennis gesteld, dat do man,
die het meisje ln het Belgische Paik
doodschoot, haar gedreigd had.
Bij den moordenaar, haar oom,
w-as het kind een jaar of 8 geleden in
huis. te Arnhem, maar omdat do oom
zich wel eens meer opdrong, dan rij
aangenaam vond, ging zij heen en
kwam in den Haag in betrekking 1 .j
de familie Z.. waar de vrouw sukkci-
de en hulp in het huishouden be
hoefde.
De oom, wiens zaken een lotorij-
onderneming te Arnhem slecht g;-
gaan waren, volgde haar naar hier
en herhaaldelijk ondervond het nicht-
;e last van dit hoogst onaangename
amilielki eens dreigde hij haar te
zullen neerschieten als zij niet 111-t
hein meeging.
De heer Z. stelde daarop een com
missaris van politie van een en ander
in kennis; deelde mee, dat de oom
in een logement in de Wagenstraat
verblijf hield en verzocht den man
eens te onderhouden over zijn misda
dige voornemens en zoo mogelijk hem
de revolver af te nemen. De comuii -
saris wilde hier niets van wetenwel
zou hij een agent, of als dit hinder
lijk gevonden weid, eeu rechercheur
bevel geven het meisje op straat over
al te volgen, ter bescherming.
Voor dit geleide bedankte zij ech'.vr
en.... de moord had plaats.
SINTRAM.
Esperanto.
Yan de Engelscho Esp. Asocio te
Londen ontving lk het onderstaan do
schrijven:
ESPERANTO-DAG
in de Japan-B ritsche Tentoonstelling
te Londen.
Met he-t oog op het zeer aanlokke
lijke, zelfs verrukkelijke karakter vun
de Japan-Britsche Tentoonstelling j
Shepherds Bush te Londen, zullen
zeker inillioenen personen, die be
zienswaardigheden van het antieke
en moderne Japan bezoeken. Op Za
terdag 11 Juni a.s. zal een afzo;. l e
lijke Esperanlo-dag worden gehou
den, op welken dag dus de Eur--ji-j.>
sche Esperantisten een groote i n
ging kunnen houden en tegelijk kun
nen genieten van een werkelijk ..Ja
pan in Londen".
Het laatste jaar waren op den Es
peranto-dag in Londen meer d u
1200 Esperantisten tegenwoordig. Hot
is te begrijpen, dat dit jaar zei- r t
dubbele aantal tegenwoordig zal z
De tentoonstellings-adniinisira: o
was zoo vriendelijk de groote ha! ais
ontvangplaats, en plaats van bijeen
komst aan te bieden.
De geestverwanten zullen da.r. dc r
vele vrienden hartelijk welkom wor
den geiheeten.
Volgens het programma zullen do
FEUILLETON
Naar het Du itseti
Door
paul hen kens.
Enkele uren vóór den afgesproken
tijd, waarop hij volgens aanwijzing
van Dora aan de achterpoort ver
schijnen zou. om door haar de villa
te worden binnengelaten, was Tho
mas bij Schimmel in huis gekomen.
Spottend lachend had deze hem ver.
ie ld, dat de uitgehongerde man, die
hij juist bij 't binnenkomen ontmoet
had. een hunder van hem was. een
Voormalig slotenfubrikant, die nu
niet meer door den deurwaarder met
lust gelaten werd.
Daar heeft bij mij juist een groo
te verzameling werktuigen verkocht,
zij zijn minstens drie honderd mark
waard, en ik heb er vijftig voor gege-
Ven, had de uitdrager gezegd.
Joon echter was er plotseling een
misdadig licht in zijn oogen beginnen
ie schitteren.
Nu weet ik een goed middel om
er uit te komen, had hij er bij ge
noegd, terwijl iiii een blinkend gra-
vee-rnies uit de instrumenten koos
hier op het heft zijn de beginletters
van zijn naam aangebracht, mis
schien zou het in elk geval goed zijn,
dat je dat scherpe dingetje in je zak
stakvoor 't geval dat de oude het
je vannacht moeilijk maakt, don ben
je vlug klaar en vindt men den
volgenden morgen zoo'n gravcermes
in zijn borstj dan denkt men aan dien
ander en niet aan jou.
Na die woorden had Thomas met
tegenzin het graveermes in zijn zak
gestoken toen was hij weer heenge
gaan om aan de uitnoodiging van Do-
ra gevolg te geven. Daze had hern
aan"de achterpoort ontvangen en toen
naar haar woonkamer gebracht On
derweg had zij hem aangemaand,
voorzichtig op zijn teenen te loopen,
omdat haar oom in weerwil van den
genoten slaapdrank onrustig sehe-en
te slapen, ln haar woonkamer had
Thomas een rij klvladen tafel gevon
den, terwijl ook de freule fooslelijk
was uitgedost. Zij hadden toen ge
dronken, gegeten en gebabbeld. Lang
had de misdadiger geaarzeld vóór hij
eindelijk tot een besluit gekomen was
en in een onbewaakt oogenblik het
vergift werkelijk in het glas van de
ongelukkige had gegoten.
Het werkte oogeublikkelijk mid
den in zin. terwijl zij nauwelijks het
glas aan do lippen had gebracht, was
Dora ontzield on den croud neeree-
zonkeu. Voorzichtig om elke verden
king onmogelijk te maken en den
schijn te geven, alsof Dora, ten gevol
ge van een beroerte overleden wns,
en alleen in huis aanwezig was ge
weest, had Thomas het ecne glas en
het door hem zelf gebruikte couvert
in de keuken opgeruimd.
Op zijn teenen was do misdadiger
toen door de gang naar het slaapver
trek van den baron gegaan. Hij ont
kende beslist dal hij ook al van het
begin af gedachten aan moord tegen
den laatsten gehad zou hebben. Onge
lukkigerwijs echter had de baron
wakker gelegen op hetzelfde oogen
blik, waarop hij stilletjes den sleutel
wilde wegnemen, had de oude man
hem in den borst gegrepen. Een hef
tige, bittere strijd was toen tusschen
hen beiden afgespeeld, die daarmee
geèindigd was, dat Thomas den grijs
aard met het graveermes had dood
gestoken. Aan den raad van den uit
drager getrouw had hij het wapen ln
de borst van zijn slachtoffer laten zit
ten.
Hij zelf echter was zoo gauw als hij
kon, nadat hij zich aan de deken van
den overledene zooveel mogelijk van
bloed had gereinigd, do werkkamer
binnen gegaan. Daar had hij de
brandkast leeggeplunderd.
Ofschoon een doortrapt misdadiger,
had toch de duhbele moord hem heftig
aancecrcDen met sidderende hand
had hii eerst na veel vergcefsehe po-
gingen kans gezien de brandkast te
openen daarbij waren zoowel op den
grond als onder op de lijst van do
kast druppels kaarsvet gevallen. Nu
had hij zich op goed geluk af van den
inhoud van de kast meester gemaakt.
Het testament, welks verdwijnen zoo
veel opzien had gebaard en dat tot
zooveel verkeerde gevolgtrekkingen
aanleiding had gegeven, had hij zon
der bepaald plan meegenomen het
was eenige uren later in de woning
van zijn medeplichtige door den laat-
sten verbrand -Zijn blik was echter
op goudstukken gevallen daarmee
bad hij sl zijn zakken opgevuld.
Daarom had hij zich de sieraden, die
in een bovenvak lagen, niet meer
kunnen toeêigenen. Alleen een bijzon
der prachtige ainethvstenketting had
zijn aandacht getrokkenmaar zij
was uit zijn hand gevallen, en toen
hij haar wilde oprapen, was zij tus
schen kast en deur beklemd geraakt
en in stukken getrokken. De stukken
had hij nu opgeraapt en ze ook nog
tn rijn al propvolle zakken gestoken;
toen was zijn blik op eenige bankno
ten van duizend mark gevallen; die
hij ook nóg had weten mee te nemen.
Om de nasporingen te bemoeilijken
had hij nu echter nog zooveel tegen
woordigheid van geest gehad cm den
sleutel in de kast te leggen en ae oeur
in het alot te gooien.
Intusschen was hij weer kalmer ge
worden en toen, terwijl hij het ver
meed, zijn blik op het door bloed over
stroomde lijk van den ouden baron te
werpen, was hij door diens slaapver
trek weer naar de woonkamer van de
igelukkige Dora teruggegaan.
Hij had opgemerkt, dat zijn kleeren
tamelijk bevlekt waren en hij had
zich nu in de slaapkamer van Dora
wat. willen reinigen.
Hij herinnerde zich In de gang ge
struikeld te zijn, vandaar het verra
derlijke spoor van zijn hand op den
muur, dat met zijn hand volkomen
overeenstemde.
Nu hij zich zoo goed mogelijk
schoongemaakt had was Thomas, na
dat hij zoo voorzichtig geweest was
eerst nog eens rond te kijken, of hij
niets had achtergelaten, dat heui zou
kuunen verraden, de villa uitge
sneld. In weerwil van al zijn voorzor
gen had hij echter verzuimd der sleu
tel van de achterpoort uit den zak van
de vermoorde ie nemen. Dal was hem
eerst ingevallen, toen hij de naar den
tuin leidende deur der villa, die een
voerend slot had, al achter zich had
dichtgetrokken en dus niet meer ln
het huis terugkeeren kon. De felle
bliksemstralen hadden hem Intus
schen al een andereu weg laten zien;
hij was altijd een uitstekend gym
nast geweest en omdat hij bovendien
met de Lokaliteit heel goed op de
hoogte was, viel het hem heel gemak
kelijk. over het dak van d<>n stal den
scheidingsmuur te bereiken.
Daar zou de uitdrager op hem
staan wachtenmaar hij was er
niet. Om zich van den iamelijk Imo
gen muur op goed geluk af naar be
neden te laten, had de moordeiui.'u-
echter niet gedurfd, omdat hij zich
herinnerde, dal allerlei gereedsclmp
van den uitdrager daar lug opgesta
peld. Hij had daar zoo gestaan, <lat
hij recht over het balcon heen <lo<>r
het half openstaande venster in do
werkkamer van Beck had kunnen kij
ken. Deze lag met ziin hoofd op m.M
en sliep blijkbaar. Niet den moed d-r
wanhoop besloot hij nu zich met een
koenen sprong op het balcon te ski>
geren, hier was hij gelukkig aan gek O
men en na zich verzekerd te hebben,
dat de slapende door dit plotseling
gerucht niet wakker geworden wa?,
wilde hij langs het verlichte venster
naar de straatzijde sluipen, om zich
van het balcon op straat to laten zak
ken.
Toen hij echter lungs het open
staande venster ging, was er £-:h
I duivelachtig plan in hem opgekomen;
(Wordt vervolgd:
